Wyższa Szkoła Pedagogiczna Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Łodziw Łodzi

STUDIA PODYPLOMOWE

Technologia Informacyjna i Informatyka

PRACA DYPLOMOWA

Temat: Projekt multimedialnego programu dydaktycznego „Izomeria optyczna”

Autor: Damian Michnowicz

Pod kierunkiemDr Aleksandra Piecucha

Krosno 2006

Panu Doktorowi Aleksandrowi Piecuchowi

za życzliwe rady i cenne wskazówki

udzielone podczas pisania niniejszej pracy

składam serdeczne podziękowania

2

Damian Michnowicz

Wprowadzenie.....................................................................................................2

Część I. Założenia metodologiczne do projektu multimedialnego programu

dydaktycznego.....................................................................................................31.1 Ogólne zasady projektowania multimedialnych programów dydaktycznych..........3

1.2 Miejsce technologii informacyjnych w nauczaniu chemii w szkole

ponadgimnazjalnej................................................................................................................4

1.3 Założenia szczegółowe projektowanego programu dydaktycznego...........................6

Część II. Projekt multimedialnego programu dydaktycznego „Izomeria

optyczna”..............................................................................................................72.1 Ogólny opis multimedialnego programu dydaktycznego............................................7

2.2 Algorytm dydaktyczny i opis działania programu......................................................8

2.3. Wydruk multimedialnego programu dydaktycznego..........................................10

2.4. Mapy dydaktyczne: cyklu kształcenia, jednostki bloku tematycznego, jednostki

metodycznej.........................................................................................................................11

2.5. Przykładowy projekt lekcji wykorzystującej wykonany multimedialny program

dydaktyczny.........................................................................................................................14

Aneks..................................................................................................................17

Podsumowanie...................................................................................................18

Literatura:..........................................................................................................19

3

Wprowadzenie

Komputer stał się w ostatnich latach jednym z najważniejszych środków

masowego komunikowania się, wypierając powoli klasyczne źródła

komunikowania się i przekazu informacji. Z procesem rozwoju komputerów

nierozerwalnie związany jest Internet wraz ze wszystkimi usługami, które

oferuje.

Rozwój komputerów i dostępu do sprzętu komputerowego można

zauważyć w programach nauczania układanych przez poszczególne

wydawnictwa dla szkół średnich. Nauczyciel posiadający wiedzę na temat

wykorzystania komputera w edukacji oraz dysponujący bazą techniczną w sali

lekcyjnej może włączyć to medium w proces nauczania problemowego,

twórczego rozwiązywania zadań, rozwijania samodzielności myślenia,

projektowania eksperymentów.

Programy komputerowe oferowane przez wydawnictwa jak również

napisane przez nauczyciela uczącego danego przedmiotu kierowane są do

pewnej grupy odbiorców. Odbiorcą programów dydaktycznych są głownie

uczniowie w różnych przedziałach wiekowych.. Niekiedy programy kierowane

są również do nauczycieli uczących i przedstawiane są na spotkaniach

szkoleniowych organizowanych przez wydawnictwa. Podjęte działania mają na

celu poszerzanie i doskonalenie wiedzy odbiorcy. Komputer posiada swój zasób

wiedzy, który uzupełniony o wiedze użytkownika daje możliwości ewaluacji

posiadanej wiedzy w określonym zakresie.

4

Obsługa komputera jest jedną z podstawowych kompetencji zawodowych,

nie może jednak zaburzyć chronologii procesu dydaktycznego i wychowania

młodzieży (W. Furmanek 1995)

Część I. Założenia metodologiczne do projektu multimedialnego programu dydaktycznego

1.1. Ogólne zasady projektowania multimedialnych programów dydaktycznych

Organizowanie zajęć wspomaganych komputerowo powinno być oparte

na pewnych ważnych zasadach. B. Siemieniecki [1] podaje sześć zasad

heurystycznych, którymi należy posługiwać się podczas projektowania

dydaktycznych programów komputerowych.

1. Zasada różnorodności – zakłada, że komputerowe programy

dydaktyczne mają być źródłem lub przekaźnikiem dużej liczby

wiadomości o znacznym stopniu zróżnicowania.

2. Zasada wizualizacji – oznacza konieczność uwzględniania

prawidłowości psychofizycznych uczniów w przygotowaniu zajęć

w obrębie wizualnego odbioru i przetwarzania wiadomości.

3. Zasada wartościowania – zakłada konieczność oceny komputerowych

programów dydaktycznych pod kątem przydatności w procesie twórczego

myślenia.

4. Zasada przestrzenności – wymaga od programu pobudzenia

przestrzennych wyobrażeń słuchowo-wzrokowych, które tworzą

określoną przestrzeń wirtualną, gdzie istnieje możliwość tworzenia

własnych interpretacji.

5. Zasada ludyczności – wskazuje, aby komputerowy program dydaktyczny

uwzględniał elementy zabawy pobudzające aktywność emocjonalną.

5

6. Zasada aktualności – sugeruje, aby wykorzystanie komputerowych

programów dydaktycznych odbywało się w oderwaniu od istniejący

rozwiązań.

Spełnienie tych założeń pozwala odnieść pozytywne skutki w procesie

dydaktyczno-wychowawczym

1.2. Miejsce technologii informacyjnych w nauczaniu chemii w szkole ponadgimnazjalnej

Proponowany program nauczania chemii treści zgodne z aktualnym

stanem wiedzy chemicznej, w którym główny nacisk położony jest na:

Samodzielność myślenia

Kształtowanie postaw badawczych

Miejsce chemii w przemyśle i otoczeniu

Dokonując analizy treści programu nauczania należy przypisać

komputerowym programom dydaktycznym następujące miejsce w procesie

nauczania chemii:

1. Ilustracja trudno dostępnych obszarów rzeczywistości, łączenia się

ze sobą atomów, rozkład cząsteczek, dysocjacja substancji, budowa

atomu – rozkład gęstości chmur elektronowych. Człowiek nie jest

w stanie zobaczyć bezpośrednio w przyrodzie tych zjawisk

z powodu ograniczonej wrażliwości własnych receptorów lub

szkodliwości substancji.

2. Analogia treści zawartych w sytuacjach dydaktycznych typu:

równowaga chemiczna, odwracalność reakcji chemicznych, reakcji

redoks, izomerii, dysocjacji elektrolitycznej do przedmiotów

i zjawisk. Można tego dokonać poprzez podobieństwa wydarzeń,

sytuacji, symboli na treści nauczanego materiału z pomocą

programów dydaktycznych. Dzięki swoim właściwością pobudzają

6

wyobraźnie, mogą mieć podłoże fantastyczne poprzez różnorodne

symulacje.

3. Modelowanie budowy przestrzennej związków chemicznych,

szczególnie w chemii organicznej. Program komputerowy

wspomaga wówczas nauczyciela w przekazie informacji. Izomeria

jest zagadnieniem pozornie prostym, ale sprawia wiele trudności.

W tym miejscu powinna zadziałać wyobraźnia ucznia, którą

doskonale wspiera i rozwija prezentacja obrazów przestrzennych

związków organicznych – ich różnorodności w budowie

przestrzennej.

4. Symulacja pokazów, które są zabronione przepisami BHP. Głównie

związane jest to ze szkodliwością substancji wykorzystywanych.

Czasami brak odpowiedniego sprzętu laboratoryjnego

uniemożliwia wykonanie doświadczenia np. pokazy z C6H5NH2,

HgO, CH3OH, HCHO, C6H5OH, C6H5NO2, otrzymywanie Cl2. Za

pomocą programu komputerowego można zaprojektować

doświadczenie poprzez dobór odpowiedniego sprzętu, substancji

i warunków a następnie zobaczyć symulacje pokazu. Symulować

można również mechanizm reakcji chemicznych w fazie: gazowej,

ciekłej i stałej. Reakcje rozszczepienia kontrolowane – elektrownie

jądrowe, niekontrolowane – wybuch bomby atomowej.

5. Zastosowanie programu komputerowego do ukazania złożoności

problemu. W chemii organicznej należałoby zastosować do

pokazania różnej konfiguracji przestrzennej związku o założonym

wzorze sumarycznym. W tym miejscu znowu dotykamy pojęcia

„izomerii’. Zasada działania baterii jako źródła prądu – pokazanie,

że praca baterii opiera się na ogniwie galwanicznym.

7

6. Prezentacja reguł rozwiązywania zadań (problemów), umożliwiając

wybór najprostszej i najszybszej metody rozwiązania do

analizowanego przypadku.

Sprecyzowane powyżej miejsca zastosowania technologii

komputerowej w programie nauczania chemii w połączeniu z zadaniami

i misją szkoły pozwalają wytyczyć ramy ich przydatności dla procesu

twórczego myślenia. Oznacza to, że dla symulacji działań twórczych nie

tylko ma znaczenie treść zajęć, zastosowany komputerowy program

dydaktyczny, ile sytuacja, w której się go stosuje.

1.3. Założenia szczegółowe projektowanego programu dydaktycznego

Zastosowanie multimedialnego programu dydaktycznego w obrębie

zagadnienia „Izomeria optyczna” zawiera w sobie treści zawarte w podstawie

programowej programu nauczania chemii DKOS-4015-88/02.

Pozwala na spełnienie następujących założeń i celów kształcenia

zawartych w przyjętym programie nauczania:

Zdefiniowania poszczególnych typów izomerii i charakterystyki wraz

z przykładami przestrzennymi

Budować modele izomerów

Określić elementy symetrii cząsteczki węglowodoru

Tworzyć wzory stereochemiczne na płaszczyźnie.

Budować modele cząsteczek izomerów w oparciu w wzór sumaryczny.

Rozwijanie wyobraźni przestrzennej ucznia.

Kształtowanie umiejętności przestrzennej orientacji poszczególnych

elementów symetrii cząsteczki związku organicznego.

8

Część II. Projekt multimedialnego programu dydaktycznego „Izomeria optyczna”

2.1. Ogólny opis multimedialnego programu dydaktycznego

Prezentacja została wykonana w programie MS-PowerPoint 2003

będącym jednym z elementów pakietu MS-Office XP Professional. Modele

cząsteczek związków organicznych zostały wykonane w programie Chem Draw

Ultra 8.0.

Program dydaktyczny „Izomeria optyczna” przygotowany został do

wykorzystania na lekcjach chemii w szkole ponadgimnazjalnej. Zazwyczaj

wykorzystywany jest w klasach drugich. Składa się on z 32 slajdów, które mogą

mieć różnorodne zastosowanie. W całości przeznaczony jest dla klas o profilu

biologiczno-chemicznym, natomiast dla pozostałych wybiórczo.

Zaprojektowany program dydaktyczny skład się z trzech zasadniczych

części, które nie są od siebie specjalnie oddzielone. Stanowią one jedną całość,

co pozwala wykorzystać zaprojektowany program, pokazując wybrane slajdy

9

jako podsumowanie wiadomości. Poprzez proponowane przykłady powinien

być łatwy w odbiorze dla uczniów na różnym poziomie wiedzy i wyobraźni.

Cześć pierwsza zawiera podział i przypomnienie najważniejszych rzeczy

o klasyfikacji i poznanych typach izomerii. Zilustrowane to zostało

odpowiednimi przykładami graficznymi, pozwala na usystematyzowanie

poznanej wiedzy.

Część druga obejmuje nowe pojęcia, będące przedmiotem jednostki

lekcyjnej. Zostają one wprowadzone za pomocą przedmiotów znanych

z codziennego użytku. Kolejno przedstawione są właściwości fizyczne

i chemiczne enancjomerów oraz praktyczne ich wykorzystanie. Dalsza część to

sztuka rysowania wzorów stereochemicznych na płaszczyźnie. Można

powiedzieć, że jest to „zmora dla uczniów”. W prezentacji zostało to

zagadnienie wyeksponowane w innym świetle, aby ukazać uczniowi prosty

sposób kojarzenia i rysowania. Zostało zilustrowane to przykładami, na których

w bardzo prosty sposób można odpowiedzieć na wątpliwości ucznia.

Cześć trzecia zaczyna się od ciekawostek a kończy zestawem zadań do

samodzielnego wykonania, którego zadaniem jest podsumowanie i utrwalenie

wiadomości.

2.2. Algorytm dydaktyczny i opis działania programu

Multimedialny program dydaktyczny jest zintegrowanym systemem

węzłów dydaktycznych ułożonych i połączonych hiperłączami

w przewidzianym porządku zapewniającym organizację jednej bądź kilku

sytuacji dydaktyczno-wychowawczych. Poniżej przedstawiono algorytm

dydaktyczny programu (rys.1) ilustrujący zawarte w prezentacji slajdy oraz

połączenia między nimi.

10

11

Izomeria optyczna.

Instrukcje do programu

Spis treści

Pojęcie izomerii

Rodzaje izomerii

3. Izomeria optyczna –pojęcie chiralności

4. Asymetryczny atom węgla

5. Właściwości enancjomerów

6. Wzory Fischera

Izomeria konstytucyjna 1

Izomeria konstytucyjna 2

Izomeria przestrzenna

Ważne pojęcia ChiralnośćPrzykłady

Klasyfikacja

Izomeria optycznaKiedy asymetryczny? Przykłady

Właściwości fizyczne

Właściwości chemiczne

Polarymetr

Jak rysować? Wzory Fischera

Przykład 1

Przykład 2

Rysunek 1. Algorytm dydaktyczny programu multimedialnego

Opis działania programu

Po uruchomieniu prezentacji ukazuje się slajd tytułowy, z którego po

kliknięciu myszką na widoczny znak następuje przejście do slajdu

objaśniającego sposób poruszania się po prezentacji. Następne kliknięcie na

przenosi użytkownika do strony spisu treści. Slajd ten zawiera

tytuły „rozdziałów” wraz z hiperłączami do poszczególnych wątków

tematycznych. Kliknięcie na interesujący użytkownika temat powoduje przejście

do slajdu, na którym jest on zaprezentowany.

Kliknięcie na przyciski:

Przenosi użytkownika z każdego slajdu prezentacji do spisu

treści

Przenosi użytkownika do następnego slajdu prezentacji.

12

7. Diastereoziomery

8. Ciekawostki

9. Zadania ćwiczeniowe

Przykład 3

Liczba stereoizom.

Glukoza i jej stereoizom.

Podsumowanie

Spis treści

Spis treści

Przenosi użytkownika do poprzedniego slajdu prezentacji

Powoduje zakończenie prezentacji

2.3. Wydruk multimedialnego programu dydaktycznego

Wydruk programu dydaktycznego stanowi załącznik do niniejszej pracy.

2.4. Mapy dydaktyczne: cyklu kształcenia, jednostki bloku tematycznego, jednostki metodycznej

Zostały opracowane w oparciu o obowiązujący program nauczania chemii

w szkole ponadginazjalnej w klasie 2 wydawnictwa Nowa Era.

Mapa dydaktyczna cyklu kształcenia rys.2

Mapa dydaktyczna bloku tematycznego rys.3

Mapa dydaktyczna jednostki metodycznej rys.4

13

CHEMIA

NIEORGANICZNA ORGANICZNA

BUDOWA ATOMU-UKŁAD OKRESOWY

WĘGLOWODORY

SYSTEMATYKA ZW.NIEORGANICZNYCH

WŁAŚĆIWOŚCI WBR.METALI I NIEMETALI

STECHOMERIA

ROZTWORY

KINETYKA CHEMICZNACHEMIA ROZTWORÓW WODNYCHTERMOCHEMIAELEKTROCHEMIA

JEDNOFUNKCYJNE POCHODNE WEGLOWODORÓW

WIELOFUNKCYJNE POCHODNE WEGLOWODORÓW

POLIMERY

Rys. 2 - Mapa dydaktyczna cyklu kształcenia według programu

Program nauczania w całym cyklu kształcenia obejmuje 13 wątków tematycznych. Realizowane są przez kolejne klasy. Taki sposób prezentacji programu ułatwia planowanie zajęć oraz sterowanie rozwojem młodzieży. Umożliwia również dokładniejsze rejestrowanie ich osiągnięć. Pozwala także na powrót w trakcie nauczania do zasadniczych treści i ukazanie w innym kontekście. Taki układ treści umożliwia efektywniejszą pracę.

14

WIELOFUNKCYJNE POCHODNE WEGLOWODORÓW

AMINOKWASY

BIAŁKA I ICH ROLA W ORGANIŹMIE

HYDROKSYKWASY

GLUKOZA JAKO PRZYKŁAD MONOSACHARYDU

SACHAROZA JAKO PRZYKŁAD DISACHARYDU

SKROBIA I CELULOZA JAKO POLISACHARYDY

IZOMERIA

OPTYCZNAKWASY NUKLEINOWE – SKŁAD CHEMICZNY I BUDOWA

PODSUMOWANIA WIADOMOŚCI

Rys. 3 - Mapa dydaktyczna jednostki bloku tematycznego

15

SPRAWDZIAN PISEMNY

Izomeria

Izomeria konstytucyjna Izomeria przestrzenna Izomeria optyczna

Uczeń zna pojęcia: izomeria, izomery, izomeria konstytucyjna, izomeria łańcuchowa, izomeria położenia podstawnika.

Uczeń zna pojęcia: izomeria geometryczna, izomeria cis i trans, konfiguracja przestrzenna cząsteczki

Uczeń zna pojęcia: chiralność, achiralność, asymetryczny atom węgla, enancjomery, diastereoizomery, wzory przestrzenne cząsteczki

Uczeń potrafi:-wyjaśnić, na czym polega zjawisko izomerii optycznej;-wyjaśnić, czym warunkowana jest chiralność;-napisać i zbudować wzór cząsteczki z asymetryczny m atomem węgla;-naszkicować wzór Fischera.

Uczeń potrafi:-rozróżnić typy izomerii przestrzennej;-zastosować zasady nazewnictwa do podanego przykładu;-stwierdzić, kiedy związek może mieć izomery przestrzenne

Uczeń potrafi:-podać definicje izomerii i izomerów-wyjaśnić reguły tworzenia nazw;-budować modele cząsteczek;-określić rzędowość atomów węgla

Uczeń wybiera związek, w którym występuje izomeria konstytucyjna

Uczeń powinien określić, czy dany związek może mieć izomery przestrzenne.

Rys. 4 - Mapa dydaktyczna jednostki metodycznej

2.5. Przykładowy projekt lekcji wykorzystującej wykonany multimedialny program dydaktyczny

Konspekt lekcji chemii

Imię i nazwisko: Damian Michnowicz

Przedmiot: Chemia Klasa II

Szczebel kształcenia: liceum Czas trwania 45 minNr programu nauczania: DKOS-4015-88/02

Jednostka metodyczna: Wielofunkcyjne pochodne węglowodorów.

Temat poprzedniej jednostki lekcyjnej:

Skrobia i celuloza jako polisacharydy.

Temat prowadzonej jednostki lekcyjnej:

Izomeria optyczna.

Temat następnej jednostki lekcyjnej:

Kwasy nukleinowe- skład chemiczny i budowa

I. Operacyjne cele instrumentalne1. Wiadomości

Wiadomości do zapamiętania – uczeń: zna pojęcie izomerii zna definicje chiralności i izomerii optycznej;

16

Uczeń potrafi własności chiralne i achiralne cząsteczek zastosować do budowy wzorów przestrzennych.

Uczeń potrafi budować wirtualne wzory cząsteczek chemicznych nie występujące w naturze a możliwe do otrzymania w warunkach laboratoryjnych charakteryzujących się założonymi właściwościami.

wymienia zasady tworzenia wzorów FischeraWiadomości do zrozumienia – uczeń:

objaśnia kiedy przedmiot jest chiralny a kiedy achiralny rozumie różnice między poszczególnymi rodzajami izomerii umie określić liczbę izomerów dla danego związku umie rozpoznawać rodzaje izomerii objaśni kiedy atom węgla w cząsteczce jest asymetryczny

2. UmiejętnościUmiejętności intelektualne – uczeń:

umie przedstawić kolejne etapy tworzenia wzoru stereochemicznego i potrafi operować nomenklaturą chemiczną

analizuje budowę cząsteczki Umiejętności praktyczne – uczeń:

potrafi wykonać i opisać możliwe izomery dla podanego wzoru sumarycznego

3. Zdolności poznawczeUczeń rozwinie:

Spostrzegawczość – szukając elementów symetrii cząsteczki Wyobraźnię – poprzez tworzenie obrazów przestrzennych Myślenie – poprzez zaadaptowanie treści prezentowanych na pokazie do własnych potrzeb Uwagę – poprzez kierowanie uwagą w trakcie rozwiązywania problemu.II. Operacyjne cele kierunkowe

1. Postawa gospodarności – optymalne wykorzystanie czasu na rozwiązanie zadania.

2. Postawa racjonalizatorska – uczeń potrafi korzystać z treści zawartych w programie.

 Lp. Czynności Czas Uwagi

nauczyciela ucznia1. Czynności organizacyjne:

1. Sprawdzenie obecności2. Podanie tematu zajęć i

planu (slajd )

- zapisują temat do zeszytów

3-4 min

17

2. Cele lekcji:- podaje cel zasadniczy

lekcji, którym jest izomeria optyczna i tworzenie wzorów stereochemicznych enancjomerów (slajd 3)

- słuchają uważnie, 1 min

3. Rozwinięcie celów dydaktycznych w struktury wiedzy i umiejętności:1.Pojęcie izomerii-prezentacja slajdu: 3, 42. Rodzaje izomerii –slajd 5, 6, 7, 8)3. Izomeria optyczna. Wprowadzenie nowych pojęć.4. Pojęcie chiralności. Pokaz slajdu 10, 11, 12 i 13. Podanie kryterium chiralności na przedmiotach codziennego użytku

5.Asymetryczny atom węgla – pokaz slajdu 14. i 15

6. Właściwości enancjomerów. Przedstawienie zasady działania polarymetru- slajd 16, 17, 18, 19 i 20.7. Wzory stereochemiczne- jak je tworzyć? Pokaz slajdu 21 – 26.

8. Diastereoizomey – omówienie zasad nazywania i klasyfikacji. Slajd 27-29

- podają znaną definicje izomerii- omawiają prezentowane przykłady - zapisują definicję izomerii optycznej do zeszytu- zapis definicji; uważne oglądanie prezentacji-zabawa w określanie przedmiotów chiralnych na zasadzie lustrzanego odbicia- odpowiadają na pytania,

- uważnie słuchają i oglądają prezentację, wyciągając wnioski

-uważne oglądanie prezentacji i notacja ważnych informacji

-zapis reguł tworzenia wzorów, uważne śledzenie prezentowanych przykładów

-analiza wzorów przestrzennych, możliwości konfiguracyjnych

3-4 min

2-3 min

2 min

3-4 min

2-3 min

3-4 min

5-6 min

10 min

5-6 min

4 Podsumowanie i uogólnienie:-zadaje pytania odnośnie

przedstawionego materiału-ciekawostki- slajd 30.

- zgłaszają się do odpowiedzi,

- słuchają uważnie,

3-4 min

1-2 min5 Praca domowa ucznia:

- podaje zadanie domowe: utrwalić wiadomości z bieżącej lekcji oraz

- zapisują zadanie w zeszytach.

1 min

18

przypomnieć o kwasach nukleinowych pod katem biologii.

Bibliografia merytoryczna: Podręcznik „Chemia Organiczna 2” wydawnictwo Nowa Era Podręcznik „Chemia 2” wydawnictwo Operon. Podręcznik „Chemia Organiczna” W. Danikiewicz 1997.

Bibliografia metodyczna: Poradnik dla nauczyciela Nowa Era. Poradnik dla nauczyciela Operon. Rozkład materiału nauczania Nowa Era.

Izomeria optyczna

dopuszczający dostateczny dobry bardzo dobry

Uczeń spełnia następujące kryteria:

- zna definicje: izomerii, chiralności, asymetrycznego atomu węgla- umie określić, co to jest recemat;- na podstawie wzoru cząsteczki wskazać asymetryczny atom węgla;-podać przykłady związków, w których występuje izomeria optyczna-wymienić reguły tworzenia wzorów stereochemicznych

Uczeń spełnia kryteria na ocenę „dop”, a ponadto:

- potrafi podać rodzaje izomerii- umie zaklasyfikować przedmioty do chiralnych i achiralnych- określić, kiedy atom węgla może być asymetrycznym -omówić budowe i zasadę działania polarymetru-narysować wzór stereochemiczny prostych cząsteczek

Uczeń spełnia kryteria na ocenę „dst”, a ponadto:

- ilustruje przykładami rodzaje izomerii-dla zwiazku o podanym wzorze sumarycznym narysuje możliwe rodzaje izomerów wraz z podaniem nazw systematycznych -zaprojektować złożoną cząsteczkę zawierająca co najmniej 2 asymetryczne atomy węgla;-przekształcić wzór stereochemiczny w Fischera i odwrotnie

Uczeń spełnia kryteria na ocenę „db”, a ponadto:

- rozwiązuje złożone zadania i opisuje wykonane czynności, objaśniając poszczególne kroki;- uzasadnia poprawność rysowanych wzorów;- poszukuje narzędzi ułatwiających konstrukcje wzorów enancjomerów

Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie spełnia wymagań na ocenę dopuszczającą.

19

Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania na ocenę „bdb”, a ponadto:- opisze i projektuje samodzielnie zadania - zastosuje poznane wiadomości i umiejętności w sytuacji problemowej- przeprowadza analizę liczby stereoizomerów dla złożonych związków wielofunkcyjnych

Aneks-zawiera wydruk multimedialnego programu dydaktycznego.

Podsumowanie

Chemia organiczna jest obecnie dość intensywnie rozwijającą się

dziedziną chemii. Jako stosunkowo nowa gałąź chemii, bo narodziła się około

1850 roku. Wylansowała własne metody analityczne badające jej właściwości

fizyko-chemiczne i budowę przestrzenną.

Analizując budowę przestrzenna związków organicznych, a szczególnie

tworzenie wzorów przestrzennych – stereochemicznych uczeń napotyka na

szereg trudności związanych z wyobrażeniem przestrzennej konfiguracji

cząsteczek. Jest to początek trudności, z jakimi musie zmierzyć się uczeń. Aby

ułatwić przyswojenie tej partii materiału jak i innych należy wspomóc swój

warsztat dydaktyczny o projekty multimedialne. W swojej pracy dydaktycznej

często posługuje się programami komputerowymi: z pakietu Microsoft Power

Point; ChyperChem 8.0; Chem Draw Ultra8.0.

Zastosowanie technologii informacyjnej wzbogaca lekcje, zaciekawia

odbiorce i ułatwia przyswajanie nowego materiału. Szczególnie jest to ważne

przy modelowaniu cząsteczek przestrzennych oraz reakcji chemicznych.

20

Literatura:1. Furmanek W.,Piecuch A.: Dydaktyka informatyki. Problemy

metodyki. Wyd. UR, Rzeszów 2004.

2. Furmanek W.,Piecuch A.: Dydaktyka informatyki. Problemy teorii.

Wyd. UR, Rzeszów 2004.

3. Siemieniecki B.: Komputer i media w edukacji. Podstawowe

problemy technologii informacyjnej, Wyd. A.Marszałek, Toruń 1999.

4. Walat W.: Podręcznik multimedialny. Teoria – metodologia –

przykłady. . Wyd .UR, Rzeszów 2004.

21