Wykonywanie zdjęć reportażowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MINISTERSTWO EDUKACJI NARODOWEJ

Remigiusz Kutyła

Wykonywanie zdjęć reportażowych 313[05].Z1.08

Poradnik dla ucznia

Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy Radom 2006

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego” 1

Recenzenci: mgr Grażyna Dobrzyńska-Klepacz mgr inż. Andrzej Polak Opracowanie redakcyjne: Konsultacja: dr inż. Krzysztof Symela Korekta: Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 313[05].Z1.08 „Wykonywanie zdjęć reportażowych” zawartego w modułowym programie nauczania dla zawodu fotograf. Wydawca Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2006


SPIS TREŚCI 1. Wprowadzenie 3 2. Wymagania wstępne 6 3. Cele kształcenia 7 4. Materiał nauczania 8

4.1. Dobór sprzętu i materiałów do wykonywania zdjęć reportażowych 8 4.1.1. Materiał nauczania 8 4.1.2. Pytania sprawdzające 11 4.1.3. Ćwiczenia 11 4.1.4. Sprawdzian postępów 13

4.2. Oświetlenie w fotografii reportażowej 14 4.2.1. Materiał nauczania 14 4.2.2. Pytania sprawdzające 17 4.2.3. Ćwiczenia 18 4.2.4. Sprawdzian postępów 21

4.3. Rozpoznawanie i wykonywanie zdjęć reportażowych 22 4.3.1. Materiał nauczania 22 4.3.2. Pytania sprawdzające 30 4.3.3. Ćwiczenia 30 4.3.4. Sprawdzian postępów 35

4.4. Zasady kompozycji i estetyki w fotografii reportażowej 36 4.4.1. Materiał nauczania 36 4.4.2. Pytania sprawdzające 39 4.4.3. Ćwiczenia 39 4.4.4. Sprawdzian postępów 42

5. Sprawdzian osiągnięć 43 6. Literatura 48


1. WPROWADZENIE

Jesteś w posiadaniu „Poradnia dla ucznia”, który będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy i podstawowych umiejętności dotyczących zasad wykonywania fotografii reportażowej, używania odpowiedniego sprzętu, wyposażenia i materiałów dla realizacji zdjęć reportażowych z wykorzystaniem technik tradycyjnych oraz cyfrowych.

Fotografia reportażowa może mieć wiele odmian. Mogą to być pamiątkowe zdjęcia wykonywane podczas wycieczki, zdjęcia reportażowe zamieszczane w folderach reklamujących np. miasto lub region. Również fotografia prasowa opiera się w dużej mierze na reportażu fotograficznym gdzie szczególnie cenne są zdjęcia pokazujące dynamizm i ekspresję (np. zdjęcia z zawodów sportowych) lub będące relacją z spektakularnych zdarzeń (np. katastrof, wojen zamieszek i klęsk żywiołowych).

Podczas wykonywania zawodu fotografa mamy najczęściej do czynienia z reportażem realizowanym na imprezach okolicznościowych takich jak śluby, komunie, jubileusze, imprezy plenerowe. Czasem też wykonujemy zdjęcia reportażowe w celu dokumentowania różnego rodzaju działalności różnych instytucji (np. w celu zamieszczenia w Internecie).

Zapoznaj się dokładnie z treścią rozdziału Wprowadzenie ponieważ umożliwi Ci to skuteczne korzystanie z poradnika i osiągnięcie sukcesu w nauce, w ramach jednostki modułowej „Wykonywanie zdjęć reportażowych” dla zawodu Fotograf 313[05] (patrz pozycja 14 w załączonej tabeli).

Zawód: Fotograf 313[05] Lp. Kod Nazwa jednostki modułowej w programie nauczania dla zawodu 1. 313[05].O1.01 Przestrzeganie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz

ochrony środowiska 2. 313[05].O1.02 Zastosowanie elementów wiedzy o sztuce w realizacji zadań zawodowych 3. 313[05].O1.03 Posługiwanie się terminologią zawodową 4. 313[05].O1.04 Rozróżnianie materiałów fotograficznych 5. 313[05].O1.05 Magazynowanie i przechowywanie materiałów fotograficznych 6. 313[05].O1.06 Wykonywanie podstawowych czynności fotograficznych 7. 313[05].Z1.01 Organizowanie stanowiska pracy 8. 313[05].Z1.02 Dobieranie sprzętu i materiałów do wykonania prac fotograficznych 9. 313[05].Z1.03 Przygotowywanie roztworów do chemicznej obróbki materiałów fotograficznych 10. 313[05].Z1.04 Wykonywanie prac fotograficznych metodami tradycyjnymi i technikami cyfrowymi 11. 313[05].Z1.05 Wykonywanie zdjęć portretowych 12. 313[05].Z1.06 Wykonywanie zdjęć plenerowych 13. 313[05].Z1.07 Wykonywanie zdjęć architektonicznych 14. 313[05].Z1.08 Wykonywanie zdjęć reportażowych 15. 313[05].Z1.09 Wykonywanie zdjęć reklamowych 16. 313[05].Z1.10 Wykonywanie zdjęć technicznych

Poradnik składa się z pięciu części: Wymagania wstępne, Cele kształcenia, Materiał nauczania, Sprawdzian osiągnięć, Literatura.

W części Wymagania wstępne, określono katalog podstawowych umiejętności, które powinieneś posiadać przed przystąpieniem do realizacji niniejszej jednostki modułowej. Jeśli po analizie uznasz, że któreś z umiejętności nie są dostatecznie przez Ciebie opanowane, wówczas powinieneś ponownie przestudiować materiał nauczania zawarty w poradnikach z poprzednich jednostek modułowych. W dotarciu do właściwego poradnika pomoże Ci załączona powyżej lista jednostek modułowych, która obejmuje swym zakresem cały program nauczania dla zawodu. W przypadku trudności skonsultuj się z nauczycielem w celu trafnego wyboru poradnika.

W części Cele kształcenia znajduje się wykaz umiejętności, jakie będziesz posiadał po zakończeniu realizacji materiału nauczania zawartego w poradniku. W ocenie, czy rzeczywiście takie umiejętności opanowałaś, pomogą Ci załączone w poradniku sprawdziany postępów oraz sprawdzian osiągnięć.


Materiał nauczania jest podstawowym składnikiem poradnika i zawiera kompendium informacji, które powinieneś starannie przyswoić, aby przystąpić do wykonania zaplanowanych ćwiczeń oraz zaliczenia sprawdzianu osiągnięć. Przykład takiego sprawdzianu jest zawarty na końcu poradnika. Ponadto materiał nauczania zawiera Pytania sprawdzające stan Twojej wiedzy, która jest wymagana do realizacji danego ćwiczenia. Każde z Ćwiczeń zawartych w poradniku opisane jest w formie polecenia, co należy wykonać. Natomiast uszczegółowieniem tego polecenia jest lista działań (czynności) określająca Sposób wykonania ćwiczenia. Ćwiczenia będziesz realizował indywidualnie lub pracując w zespole z innymi uczniami.

Jeśli w opisie sposobu wykonania ćwiczenia nie jest polecone wykorzystanie funkcji automatycznych w aparacie, którym wykonujesz zdjęcia to autor zaleca dokonanie pomiaru światła i ustawieniu w aparacie fotograficznym parametrów naświetlania w trybie ręcznego sterowania czasem i przysłoną (tzw. manual oznaczony symbolem M).

Składnikiem opisu każdego z ćwiczeń jest również Lista wyposażenia stanowiska pracy. Lista ta umożliwia sprawdzenie czy stanowisko ćwiczeniowe jest wyposażone w środki dydaktyczne niezbędne do prawidłowego wykonania ćwiczenia. W celu dokonania samooceny, (określenia jaki jest efekt nabycia wiedzy i umiejętności z danego zakresu materiału nauczania) możesz posłużyć się narzędziem, które nazywa się Sprawdzian postępów. Jest to lista kontrolna, którą powinieneś wypełnić odpowiadając na pytanie „tak” lub „nie”, co jest równoznaczne z oceną, że potrafisz wykonać daną czynność lub jeszcze jej nie potrafisz. W tym drugim przypadku powinieneś powtórzyć trening wykonując ponownie odpowiednie ćwiczenie. Zasadne jest również to, abyś wówczas jeszcze raz przestudiował zakres materiału nauczania potrzebny do realizacji tych ćwiczeń. Pomoże Ci w tym Twój nauczyciel, do którego powinieneś zwracać się z pytaniami i wątpliwościami.

Kolejna część poradnika to Sprawdzian osiągnięć, który umożliwia sprawdzenie poziomu Twoich wiadomości i umiejętności po zakończeniu realizacji programu jednostki modułowej. Pozytywnie rozwiązany przez Ciebie sprawdzian osiągnięć oraz załączony do oceny w formie „portfolio” efekt realizacji ćwiczeń (wykonane fotografie) stanowił będzie dowód, że potrafisz zrealizować zadanie zawodowe polegające na prawidłowym wykonywaniu zdjęć reportażowych. W przypadku sprawdzianu osiągnięć powinieneś również wiedzieć, że ma on formę testu podobnego do tych, jakie występują w części teoretycznej egzaminu zewnętrznego dla potwierdzenia kwalifikacji w zawodzie. Dlatego też istotne jest to, żebyś nabrał wprawy w rozwiązywaniu tego typu testów, co z pewnością będzie procentować w przypadku Twojego egzaminu zewnętrznego.

W celu poszerzenia i pogłębienia posiadanej wiedzy w zakresie tej jednostki modułowej możesz również skorzystać z listy materiałów źródłowych zamieszczonych w części poradnika nazwanej Literatura. Jednakże wymaga to od Ciebie inicjatywy aby dotrzeć do rekomendowanego zastawu literatury. Zestaw ten powinien być dostępny w zbiorach biblioteki szkolnej lub innych bibliotek publicznych. Wiele cennych i ciekawych informacji możesz również uzyskać korzystając z zasobów internetowych. Jeśli będziesz miał jakiekolwiek trudności ze zrozumieniem treści materiału nauczania lub ćwiczeń to poproś nauczyciela o dodatkowe wyjaśnienie i pomoc.

Bezpieczeństwo i higiena pracy W trakcie realizacji ćwiczeń musisz przestrzegać regulaminów, przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy oraz instrukcji przeciwpożarowych wynikających z prowadzonych prac. Przepisy te już wcześniej poznałeś lub poznasz w trakcie nauki. W czasie pracy poza terenem szkoły koniecznie musisz stosować się do przepisów ruchu drogowego oraz dbać o ochronę środowiska naturalnego.


313[05].Z1 Technologia prac fotograficznych

313[05].Z1.01 Organizowanie stanowiska pracy

313[05].Z1.02 Dobieranie materiałów i sprzętu do

wykonania prac fotograficznych





313[05].Z1.05 Wykonywanie

zdjęć portretowych


zdjęć plenerowych


zdjęć architektonicznych


zdjęć reportażowych


zdjęć reklamowych


zdjęć technicznych

Schemat układu jednostek modułowych


2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − rozpoznawać rodzaje materiałów światłoczułych oraz inne materiały fotograficzne, − dobierać czułości matrycy w aparacie cyfrowym oraz rozdzielczości i sposób zapisu

obrazu wytworzonego przez aparat, − posługiwać się komputerem w zakresie obróbki obrazu cyfrowego, w tym obrazów

zapisanych w formacie RAW, − wykonywać podstawowe prace i procesy technologiczne z zachowaniem przepisów

bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska, − wykorzystywać elementy wiedzy o sztuce przy wykonywaniu zdjęć reportażowych, − organizować stanowisko pracy fotografa z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa

i ergonomii pracy, − posługiwać się terminologią zawodową w kontaktach z klientami i dokumentowaniu prac

fotograficznych, − dobierać optymalny sprzęt i materiały do wykonywania prac fotograficznych, − wykonywać podstawowe czynności fotograficzne, a w szczególności:

• korzystać z różnych źródeł informacji, • posługiwać się aparatami fotograficznymi: lustrzanką średnioformatową, lustrzanką

małoobrazkową, lustrzanką cyfrową, cyfrowym aparatem kompaktowym z możliwością ręcznych ustawień parametrów,

• stosować obiektywy wymienne, • posługiwać się elektroniczną lampą błyskową, • posługiwać się światłomierzem z możliwością pomiaru zarówno światła odbitego jak

i padającego, • dokonać archiwizacji wykonanego zdjęcia poprzez naklejenie go na odpowiednie

podłoże i opatrzenie właściwym opisem, − wykonywać prace fotograficzne metodami tradycyjnymi i cyfrowymi, − magazynować, przechowywać i dokumentować materiały fotograficzne zgodnie

z obowiązującymi przepisami i standardami.


3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć: − określić czym zajmuje się fotografia reportażowa, − wybrać optymalną technikę fotografowania do wykonania zdjęć reportażowych, − dobrać odpowiedni sprzęt i materiały (rodzaj aparatu, zestawu filtrów i obiektywów,

lampa błyskowa, statyw) do wykonania zdjęć reportażowych z uwzględnieniem warunków (pogoda, oświetlenie, pora dnia itp.) w jakich będą one realizowane,

− zastosować ogólne zasady kompozycji obrazu fotograficznego w fotografii reportażowej, − wykonać zestaw zdjęć reportażowych techniką cyfrową z wykorzystaniem funkcji

automatycznego i manualnego trybu pracy, − zaplanować wykonanie zdjęcia ukazującego ludzi i obiekty w ruchu, − zastosować metodę błysku dopełniającego w fotografii reportażowej, − sfotografować z wykorzystaniem światła odbitego lampy błyskowej, − rozróżnić rodzaje zdjęć reportażowych, − stosować zasady wykonywania poszczególnych rodzajów zdjęć reportażowych, − wykonać zdjęcia reportażowe w różnych warunkach oświetleniowych w plenerze, − wykonać zdjęcia reportażowe z wykorzystaniem lampy błyskowej oraz światła zastanego

w danym pomieszczeniu, − wykonać zdjęcia reportażowe w pomieszczeniach z użyciem lampy błyskowej, − przewidzieć czas naświetlania obiektów w ruchu w celu uzyskania tzw. efektu zamrożenia

ruchu, − wybrać odpowiednie miejsce do wykonania jak najciekawszych ujęć podczas meczów

koszykówki, piłki ręcznej, piłki siatkowej i piłki ręcznej, − zaplanować reportaż fotograficzny składający się z zestawu zdjęć tak aby przedstawiał

całość wydarzenia, − wydobyć z tła główny motyw zdjęcia reportażowego, − zastosować zasady zachowania się podczas wykonywania zdjęć reportażowych, − zastosować różne rodzaje perspektywy fotografowania przy wykonywaniu zdjęć

reportażowych.


4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Dobór sprzętu i materiałów do wykonywania zdjęć reportażowych

4.1.1. Materiał nauczania

Reportażem nazywamy ten rodzaj fotografii, która zajmuje się życiem codziennym ludzi, zdarzeniami, wypadkami, która jest silnie związana z rzeczywistością. Fotografia ta opowiada o zajęciach ludzi i o ich uczuciach. Ukazuje świat i stosunki panujące miedzy ludźmi. Odnajduje w ludziach rysy ich charakteru, dociera do wnętrza człowieka, ukazuje warunki w jakich żyje, odsłania nawet środowisko, z którego pochodzi. [ Poz. 1 s. 8]

Charakter zdjęć reportażowych zmusza fotografa do stosowania sprzętu i materiałów, które pozwolą mu na swobodne poruszanie się w czasie wykonywania swojej pracy. Zarówno sprzęt jak i materiały muszą być na tyle dobrej klasy, aby wykonane zdjęcia były wysokiej jakości. Fotograf znający ogólne zasady wykonywania reportażu powinien poradzić sobie z każdym zamówieniem klienta. Musisz pamiętać, że klient zamawiający zdjęcia reportażowe u profesjonalnego fotografa ma prawo żądać wykonania usługi na najwyższym poziomie zarówno technicznym jak i kompozycyjnym. Jest to trudne o tyle, że używając sprzętu i materiałów zapewniających swobodę fotografowania często godzimy się na niższą (ale wcale nie średnią czy niską) jakość techniczną. Nikt nie będzie przecież wykonywał zdjęć reportażowych z użyciem ciężkich i nieporęcznych aparatów wielkoformatowych czy nieco mniejszych, średnioformatowych, które dają, co prawda bardzo dobrą jakość, ale są dość nieporęczne w użyciu i drogie w eksploatacji.

Wybór sprzętu i materiałów Do wykonywania fotografii reportażowej stosujemy obecnie dwie techniki zdjęciowe:

tradycyjną i cyfrową. Zarówno tradycyjny jak i cyfrowy, nowoczesny aparat stosowany do zdjęć reportażowych

powinien mieć następujące możliwości techniczne: − możliwość nastawiania ręcznego trybu warunków ekspozycji, ogniskowej obiektywu i ostrości, − w aparatach tradycyjnych automatyczny przesuw filmu w jedną i drugą stronę, − sprawny i szybki system nastawiania ostrości (autofocus), − pomiar światła TTL zarówno dla światła ciągłego jak i dla systemowo z nim sprzężonej

lampy błyskowej, − możliwości synchronizacji lampy błyskowej na pierwszą lub drugą kurtynę (bezpośrednio

po otwarciu pierwszej kurtynki migawki lub po naświetleniu – przed zamknięciem drugiej kurtynki migawki). Dodatkowe, ułatwiające fotografowanie reportażu tryby pracy aparatów to: program (P),

priorytet przysłony (Av), priorytet czasu naświetlania (Tv) oraz program tematyczny „Sport”. Przy wykonywaniu fotografii reportażowej techniką tradycyjną najporęczniejszym

sprzętem jest małoobrazkowa lustrzanka jednoobiektywowa z zestawem obiektywów zoom w zakresach ogniskowych od 28 mm do nawet 1000 mm.

Do wykonywania większości typowych, usługowych zdjęć reportażowych wykonywanych tradycyjną techniką zdjęciową wystarczy zazwyczaj jeden obiektyw zmiennoogniskowy z zakresem ogniskowych 28 – 90 mm. Taki obiektyw jest wystarczający, ponieważ obiektywy o ogniskowych poniżej 28 mm powodują przy zdjęciach reportażowych nieprzyjemne zniekształcenia a obiektywy powyżej 90 mm są przydatne przy wykonywaniu zdjęć reportażowych specjalistycznych takich jak zdjęcia sportowe (mecze piłki nożnej) czy zdjęcia z życia zwierząt (wtedy niezastąpione będą obiektywy o zmiennej ogniskowej np. 90-300 mm,


lub o stałej ogniskowej 500 czy 1000 mm). Fotografując aparatem cyfrowym oczywiście należy ogniskowe te odpowiednio przeliczyć.

Wykonując fotoreportaże aparatem tradycyjnym najczęściej używa się błon negatywowych barwnych. Dobór czułości błon negatywowych należy przeprowadzić poprzez rozpoznanie warunków oświetleniowych, w których będziemy realizowali zamówienie. Jeśli będziemy fotografować w plenerze przy bezpośrednim oświetleniu słonecznym to musimy zastosować błon negatywowe o mniejszej czułości – 100 czy 200 ISO (nawet posiadając w aparacie bardzo krótkie czasy otwarcia migawki). Wykonując zdjęcia reportażowe w pomieszczeniach, nawet najlepiej oświetlonych dobrze jest używać błon negatywowych wysokoczułych – najlepiej o czułości 400 ISO. Błony negatywowe o wyższych czułościach nie posiadają już tak dobrych parametrów technicznych i klienci mogą nie być usatysfakcjonowani jakością zdjęć.

Niekiedy klienci życzą sobie zdjęć reportażowych stylizowanych na stare. Można wówczas wykonać usługę na błonie negatywowej czarno-białej i wykonać kopie pozytywowe metodą tradycyjną. Jednak takie prace zalicza się do technik specjalnych i nie wykonuje się ich standardowo.

Do wykonywania zdjęć reportażowych techniką cyfrową najlepiej nadają się aparaty cyfrowe typu lustrzanka, lecz można takie prace wykonywać również za pomocą lepszych cyfrowych aparatów kompaktowych zaopatrzonych w stopki sprzęgające je z systemowymi lampami błyskowymi. Generalnie, do zdjęć reportażowych wykonywanych lustrzankami cyfrowymi stosuje się obiektywy typu zoom o ogniskowych w zakresie od 15 do 55 mm.

Porównując wady i zalety tradycyjnej techniki zdjęciowej do cyfrowej można powiedzieć, że w stosunku do aparatów tradycyjnych aparaty cyfrowe mają gorsze parametry w następujących zakresach: − parametry rejestracji obrazu a w szczególności szumy w obrazie przy większych

czułościach i mniejszą rozpiętość tonalną przez co mniejszą tolerancję na błędy w naświetleniu niż tradycyjny materiał negatywowy barwny,

− rejestracja cyfrowa ma gorszą tonalność od rejestracji na błonach negatywowych barwnych,

− prześwietlenie zdjęć cyfrowych praktycznie wyklucza możliwość sprzedania ich klientowi, − starsze modele aparatów nie są w stanie wykonać na raz większych serii zdjęć (np. przy

fotografowaniu dzieci podchodzących kolejno do komunii). Aparaty cyfrowe w stosunku do aparatów tradycyjnych mają dłuższą listę zalet:

− ilość wykonanych zdjęć nie jest ograniczona ilością 36 klatek na filmie lecz pojemnością karty pamięci, czasami tak pojemnej że można zarejestrować na niej nawet kilkaset zdjęć z najwyższą rozdzielczością,

− nowsze modele aparatów posiadają stabilizatory optyczne zabezpieczające przed poruszeniem zdjęć podczas ich wykonywania nawet przy dość długim czasie otwarcia migawki (podobne stabilizatory w aparatach tradycyjnych są o wiele droższe przez co mniej powszechne w użyciu),

− przy wykonywaniu zdjęć zarobkowo, ważnym elementem jest ekonomiczność - przy pracach wykonywanych techniką cyfrową odchodzi nam koszt błony negatywowej, który zajmuje niebagatelną pozycję w kosztach materiału do wykonania usługi,

− zdjęcia wykonane cyfrowo można prawie od razu nagrać na płytę CD czy zamieścić w Internecie (np za pomocą przenośnego komputera) i sprzedać klientowi nie ponosząc praktycznie żadnych kosztów,

− zdjęcia reportażowe wykonane metodą cyfrową można w prosty sposób poddać retuszowi i kadrowaniu a także dokonać korekcji koloru czy konwersji do skali szarości. Przed przyjęciem zlecenia dobrze by było abyś dokładnie wypytał klienta o warunki, w których

przyjdzie ci realizować zamówienie (przestrzeń, wielkość pomieszczeń, oświetlenie). Czasami też


dobrze jest wcześniej obejrzeć miejsce wykonania reportażu w porze dnia, gdy będzie on wykonywany (np. może wtedy padać na modeli bezpośrednie światło słoneczne przez okna), celem dobrania odpowiedniego sprzętu i materiałów do zrealizowania zamówienia.

Pamiętaj, aby przed wykonaniem usługi umówić się z klientem czy w ramach opłaty za wykonaną usługę otrzymuje tylko zdjęcia w formie kopii pozytywowych i np. plików na płycie w małej rozdzielczości (np 480 x 640 pikseli), czy również otrzymuje wywołaną błonę negatywową lub oryginały plików, z których wykonano odbitki.

Lampa błyskowa jest kolejnym elementem wyposażenia fotoreportera. Przy profesjonalnym wykonywaniu zdjęć reportażowych, bardzo rzadko i to prawie wyłącznie w sytuacjach awaryjnych, używa się lampy błyskowej wbudowanej w aparat. Jest ona zazwyczaj małej mocy i sprzyja powstawaniu efektu czerwonych oczu. Do prac zawodowych używa się lamp błyskowych, o liczbie przewodniej minimum 35 dla kąta widzenia obiektywu standardowego, systemowo sprzężonych z aparatem fotograficznym (zarówno cyfrowym jak i tradycyjnym). Bardzo przydatną cechą profesjonalnych lamp błyskowych jest możliwość odchylania, zarówno w pionie jak i poziomie, głowicy z reflektorem lampy. Podczas wykonywania zdjęć reportażowych lampą błyskową steruje automatyka aparatu lub lampy a my możemy zadawać poprawki naświetleń bezpośrednio sterując jej pracą za pomocą aparatu.

Do lampy błyskowej przydaje się często ekran rozpraszający jej światło. W niektórych lampach, w obudowie schowany jest miniaturowy, biały ekran, którego można użyć w odpowiednich sytuacjach. Można też dokupić specjalnie produkowany ekran do odpowiedniego typu lampy błyskowej. Dobrze też sprawdza się kawałek sztywnej, białej kartki przymocowany gumką recepturką do ruchomej części lampy błyskowej zawierającej źródło światła. Regulowanie wielkości takiego ekranu nie nastręcza żadnej trudności gdy zachodzi potrzeba zmniejszenia go lub zwiększenia.

Statyw w fotografii reportażowej przydaje się dość rzadko. Pomocny jest przy wykonywaniu zdjęć np. sportowych przy użyciu obiektywu o bardzo długiej ogniskowej. Polecam również wykorzystanie statywu podczas wykonywania zdjęć reportażowych z uroczystości ślubnych w kościele – w celu wykonania zdjęć przy długim czasie naświetlania, w świetle zastanym, gdy fotografowane osoby pozostają we względnym bezruchu. Do zdjęć reportażowych częściej stosuje się tzw. „monopod” który jest odmianą statywu o jednej nodze. Zapewnia on nieco większą stabilność aparatu niż przy zdjęciach „z ręki”.

Torba reporterska to „sejf” fotografa. Zabezpiecza sprzęt przed uszkodzeniami dzięki odpowiednio skonstruowanym ściankom zewnętrznym i miękkim przegrodom wewnątrz. Nie warto oszczędzać na zakupie dobrej dużej torby.

Przygotowanie sprzętu fotograficznego do wykonania zdjęć reportażowych polega głównie na sprawdzeniu jego stanu technicznego i jego kompletności. Przed udaniem się na miejsce wykonywania reportażu sprawdź po kolei: • działanie wszystkich mechanizmów aparatu, oraz ustawień które mogłeś zmienić przy

poprzednim używaniu aparatu np. czy w aparacie tradycyjnym nie jest przestawiona czułość filmu (z ustawienia DX na manual), tryby zwijania błony fotograficznej itp.,

• czy obiektywy które masz zamiar używać działają prawidłowo z aparatem, którego będziesz używał,

• czy elementy optyczne aparatu (celownik, ekran, lustro) i obiektywy (soczewka przednia i tylna) nie wymagają czyszczenia – jeśli tak to wyczyść,

• stan naładowania baterii (zawsze powinieneś mieć też świeże, zapasowe baterie), • czy posiadasz wszystkie akcesoria takie jak: mocowanie lampy błyskowej, kable

połączeniowe do lampy i dedykacje (przy dużych lampach mocowanych za pomocą śruby statywowej),


• czy w aparacie cyfrowym jest karta pamięci właściwej pojemności i czy masz zapasową (sprawdzoną i sformatowaną),

• czy posiadasz wystarczającą ilość i wybór materiałów zdjęciowych z co najmniej jedną rolką błony negatywowej w nadmiarze,

• czy posiadasz właściwą do aparatu i sprawną lampę błyskową oraz zapas baterii (2 komplety), • czy posiadasz ze sobą ekran odbijający światło lampy błyskowej,

Jeśli już to wszystko sprawdzisz, zabierz ze sobą więcej sprzętu niż powinieneś, by być przygotowanym na wszelkie nieprzewidziane sytuacje podczas wykonywania zdjęć reportażowych, bo nie można nigdy do końca przewidzieć sytuacji, w których przyjdzie Ci realizować zadanie. Weź też ze sobą lekki statyw lub chociaż monopod oraz sprzęt do czyszczenia obiektywów. Spakuj wszystko do solidnej torby reporterskiej i wyruszaj do pracy.

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Jakie rodzaje aparatów fotograficznych stosuje się najczęściej do wykonywania zdjęć

reportażowych? 2. Jakie czynniki należy uwzględnić w doborze sprzętu i materiałów do wykonywania zdjęć

reportażowych? 3. Jakie rodzaje obiektywów i o jakich ogniskowych najczęściej stosuje się do wykonywania

zdjęć reportażowych tradycyjnym aparatem fotograficznym? 4. Jakie rodzaje obiektywów i o jakich ogniskowych stosuje się najczęściej do wykonywania

zdjęć reportażowych cyfrowym aparatem fotograficznym? 5. Jakie zalety ma tradycyjna technika zdjęciowa wykonywania zdjęć reportażowych

w stosunku do techniki cyfrowej? 6. Jakie zalety ma cyfrowa technika zdjęciowa wykonywania zdjęć reportażowych

w stosunku do techniki tradycyjnej? 7. Jaka najmniejsza liczba przewodnia lampy błyskowej jest zalecana do wykonywania zdjęć

reportażowych? 8. Do czego może się przydać biała kartka oraz gumka recepturka podczas wykonywania

zdjęć reportażowych? 9. Kiedy zdjęcia reportażowe można lub należy wykonywać przy użyciu statywu? 10. Co należy sprawdzić przed wyruszeniem w teren gdzie będziesz realizował zdjęcia

reportażowe?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Wybierz odpowiedni sprzęt i materiały do wykonania zdjęć reportażowych techniką

tradycyjnej fotografii barwnej, w zależności od warunków występujących w terenie. Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1) zapoznać się z instrukcją bezpieczeństwa i regulaminem pracy na stanowisku ćwiczeniowym oraz ze sposobem wykonania ćwiczenia,

2) sprawdzić kompletność wyposażenia stanowiska pracy do realizacji ćwiczenia, zgodnie z listą wyposażenia dla tego stanowiska,

3) zapoznać się z poszczególnymi elementami wyposażenia stanowiska ćwiczeniowego oraz udostępnionymi instrukcjami obsługi sprzętu fotograficznego,


4) zaplanować w formie pisemnej warunki (oświetleniowe, przestrzenne itp.), do których będziesz konfigurował sprzęt i materiały fotograficzne,

5) wybrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii reportażu, dla wcześniej rozpoznanych (bądź zaplanowanych) warunków,

6) wybrać z zestawu wyposażenia odpowiednie materiały fotograficzne do wykonywania fotografii reportażu, dla wcześniej rozpoznanych (bądź zaplanowanych) warunków reportażowych,

7) zaprezentować w formie pisemnej rezultaty realizacji ćwiczenia oraz uzasadnić wybór sprzętu i materiałów do wykonywania zdjęć reportażowych,

8) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 9) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem Internetu i standardowym oprogramowaniem, − zestaw książek i czasopism z dziedziny fotografii, − różne rodzaje aparatów fotograficznych, m.in.: lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka

małoobrazkowa, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − statyw, monopod (co najmniej 1 na zespół), − światłomierze z możliwością pomiaru światła padającego (minimum 1 szt na grupę), − wężyki spustowe do odpowiednich typów aparatów (wg potrzeby mechaniczne

i elektroniczne) piloty do zdalnego sterowania aparatami (jeśli takie są na wyposażeniu pracowni),

− osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt. do każdego dostępnego obiektywu), − lampy błyskowe o różnej mocy, systemowe do poszczególnych typów aparatów, − zestaw do czyszczenia obiektywów (1 zestaw na zespół), − rękaw światłoszczelny, − materiały zdjęciowe do fotografii czarno-białej i barwnej, pozytywowe i negatywowe

o różnych czułościach i typach do odpowiednich aparatów (typ 120 i 135 – komplet na zespół),

− kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, długopis.

Ćwiczenie 2 Wybierz odpowiedni sprzęt i materiały do wykonania zdjęć reportażowych techniką

fotografii cyfrowej, w zależności od warunków występujących w terenie.

Sposób wykonania ćwiczenia Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:




4) zaplanować w formie pisemnej warunki (oświetleniowe, przestrzenne itp.), do których będziesz konfigurował sprzęt i materiały fotograficzne,

5) wybrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii reportażu, dla wcześniej rozpoznanych (bądź zaplanowanych) warunków,


6) wybrać z zestawu wyposażenia odpowiednie materiały fotograficzne do wykonywania fotografii reportażowej, dla wcześniej rozpoznanych (bądź zaplanowanych) warunków reportażowych,

7) zaprezentować w formie pisemnej rezultaty realizacji ćwiczenia oraz uzasadnić wybór sprzętu i materiałów do wykonywania zdjęć reportażowych,

8) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 9) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem do Internetu i standardowym oprogramowaniem, − zestaw książek i czasopism z dziedziny fotografii, − różne rodzaje aparatów fotograficznych, m.in.: lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka

małoobrazkowa, lustrzanka cyfrowa, cyfrowy aparat kompaktowy, nośniki pamięci, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − statyw, monopod (co najmniej 1 na zespół ) − światłomierze z możliwością pomiaru światła padającego (minimum 1 szt na grupę) − wężyki spustowe do odpowiednich typów aparatów (wg potrzeby mechaniczne

i elektroniczne) piloty do zdalnego sterowania aparatami (jeśli takie są na wyposażeniu sprzętu w pracowni.

− osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt do każdego dostępnego obiektywu) − lampy błyskowe, systemowe do poszczególnych typów aparatów o różnej mocy − zestaw do czyszczenia obiektywów (1 zestaw na zespół) − rękaw światłoszczelny, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka. 4.1.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) scharakteryzować czynniki, które mają wpływ na dobór sprzętu i materiałów

wykorzystywanych do wykonywania prac z zakresu fotografii reportażowej ?

2) dobrać zestaw sprzętu w zależności od warunków w jakich będziesz wykonywał zdjęcia reportażowe?

3) dobrać odpowiednią czułość matrycy aparatu cyfrowego aby uzyskać najlepszą jakość zdjęć reportażowych?

4) sprawdzić kompletność i stan sprzętu przed wyruszeniem do realizacji zdjęć reportażowych?

5) dobrać sprzęt fotograficzny w zależności od charakteru zamówienia? 6) wyjaśnić kiedy, przy wykonywaniu zdjęć reportażowych, niższa czułość

materiału zdjęciowego będzie bardziej wskazana niż czułość wyższa?


4.2. Oświetlenie w fotografii reportażowej 4.2.1. Materiał nauczania

Najkorzystniejsze w fotografii reportażowej jest używanie światła zastanego w danej sytuacji i danym miejscu. Oświetlenie takie nadaje zdjęciu charakteru autentyczności odwzorowującej klimat czasu i miejsca, w którym zostało wykonane. Czasem fotoreporter chcąc przekazać charakter miejsca lub sytuacji decyduje się na rezygnację z technicznej doskonałości zdjęć na rzecz przekazania autentyzmu. Niejednokrotnie to właśnie zdjęcia poruszone, niedoświetlone czy lekko nieostre są odbierane przez widza jako bardziej autentyczne niż te technicznie doskonałe.

Nie oznacza to bynajmniej, że w reportażu oświetlenie jest efektem przypadku (przynajmniej nie zawsze). Fotograf wykonujący zdjęcia reportażowe najczęściej świadomie decyduje o wyborze odpowiedniego miejsca fotografowania w stosunku do panującego oświetlenia a w szczególności oświetlenia elementu głównego, który stanowi treść tematu reportażu. Elementy, które przeszkadzają w kompozycji zdjęcia „zgubić” można również stosując odpowiedni dobór miejsca fotografowania w stosunku do panującego oświetlenia (umieszczając je w cieniach) lub poprzez małą głębię ostrości (gdzie tylko motyw główny będzie ostry).

Fotografowie wykonujący fotoreportaże preferują światło rozproszone, które przekazuje naturalne bogactwo tonalne przedmiotów oraz ich najdrobniejsze szczegóły. Przy całkowitym zachmurzeniu oświetlenie ze wszystkich kierunków będzie jednakowe. Wówczas zdjęcia wykonuje się łatwiej, ponieważ fotograf nie znajdzie się nigdy w pozycji „pod światło” w stosunku do bezpośredniego światła słonecznego. Niestety przy takim oświetleniu istnieje niebezpieczeństwo, że temat główny zdjęcia może tonalnie zlać się z tłem i przestanie być widoczny. Dlatego też wykonywanie fotografii reportażowej w oświetleniu rozproszonym wymaga stosowania zasad kompozycji obrazu zapobiegających takiemu zjawisku.

Oświetlenie bezpośrednie słoneczne jest z natury kontrastowe i zmniejsza tonalność przedmiotów ale przy tym powoduje optyczne wzbogacenie zależności przestrzennych. Łatwiej zatem jest wyodrębnić obiekty z tła.

Jeśli fotoreporter jest zmuszony skoncentrować się na wierności odtworzenia wizerunku tematu głównego (a nie na autentyzmie związanym z oddaniem właściwego dla warunków oświetleniowych) nawet w terenie musi się posiłkować światłem lampy błyskowej.

W fotoreportażu wykonywanym w dzień na zewnątrz – fotografujemy głównie przy wykorzystaniu panującego oświetlenia dziennego. Niestety, w otwartej przestrzeni, prawie nigdy nie mamy wpływu na to, przy jakich warunkach oświetleniowych będziemy wykonywać naszą pracę.

Gdy sytuacja zmusi Cię do sfotografowania kogoś pod światło w słoneczny dzień a chcesz by twarz była dobrze widoczna to z małej odległości (1-2 metrów) możesz posłużyć się doświetleniem przez małą lampę wbudowaną w aparat. Jeśli jesteś zmuszony wykonywać zdjęcia reportażowe w szerszych planach i z większej odległości (3-6 metrów) przy bezpośrednim świetle słonecznym dającym duże kontrasty to musisz zaopatrzyć się w lampę błyskową o dużej liczbie przewodniej (minimum 45) i wykonywać zdjęcia z jej użyciem (oczywiście tylko wtedy, gdy większość twarzy fotografowanych przez nas osób będzie znajdowała się w cieniu no i oczywiście w sytuacji, gdy fotografujesz pod światło). Taka metoda doświetlania miejsc nieoświetlonych nosi nazwę „metody błysku dopełniającego”. W takich warunkach trzeba się liczyć z koniecznością użycia lampy błyskowej do wyrównywania kontrastu na twarzy modeli. W związku z tym trzeba będzie używać najkrótszego, możliwego czasu zapewniającego synchronizację z lampą błyskową, który


w większości obecnie używanych aparatów wynosi około 1/125 -1/250 sek. Przy tak długim (jak na oświetlenie słoneczne) czasie trzeba użyć dość dużej liczby przysłony, a przy materiale negatywowym o czułości 400 lub 800 ISO może się okazać, że nie mamy w obiektywie odpowiednio dużej liczby przysłony. Ponadto używana w tym celu lampa musi być odpowiednio dużej mocy, by wystarczająco intensywnie oświetlić obiekty w przestrzeni przez nas fotografowanej (najczęściej do 3 – 6 metrów) przy zastosowaniu dużej liczby przysłony (czasami nawet 16 czy 22). Nie trudno policzyć, że dla błony negatywowej 100 ISO fotografując przy przysłonie 22 z odległości 2 metrów lampa błyskowa musi mieć liczbę przewodnią 44. Lampa musi być skierowana na wprost (kierunek świecenia równoległy do osi optycznej obiektywu).

a) b)

Fot. 1. Zdjęcia reportażowe wykonywane pod światło: a) z wykorzystaniem panującego oświetlenia b) z użyciem błysku dopełniającego. Źródło: Materiały autorskie.

Z podobną sytuacją możesz się spotkać fotografując w słoneczny dzień

w pomieszczeniach posiadających duże okna od strony południowej lub zachodniej. Bezpośrednie światło słoneczne wpadające przez okna może plamami oświetlać fotografowane osoby powodując bardzo duży kontrast pomiędzy osobami oświetlonymi i nieoświetlonymi. Najgorzej będzie wówczas, gdy będziesz musiał sfotografować na jednym zdjęciu dwie osoby – jedną stojącą w słońcu a drugą w cieniu. Jest tylko jedno wyjście. Musisz zastosować na tyle intensywne oświetlenie za pomocą lampy błyskowej by zrównoważyło lub nawet przewyższyło oświetlenie słoneczne. Co prawda musisz pogodzić się z tym, że tło będące zazwyczaj w cieniu może być smoliście czarne ale za to obydwie osoby będą widoczne na zdjęciu jako jednakowo oświetlone. Oczywiście stosujesz wtedy metodę fotografowania opisaną w poprzednim akapicie.

a) b)

Fot. 2. Zdjęcia reportażowe wykonywane w pomieszczeniu gdzie jedna z osób jest w cieniu a druga jest intensywnie oświetlona przez bezpośrednie światło słoneczne. Na zdjęciu „a” zdjęcie przy świetle zastanym,

na zdjęciu „b” wykorzystano światło lampy błyskowej na zasadzie opisanej w tekście. Źródło: Materiały autorskie.


Wykonując fotoreportaż w pomieszczeniu, gdzie jest dosyć widno masz do wyboru albo użyć wysokiej czułości materiału zdjęciowego bez użycia lampy błyskowej, czym narażasz się na duże ziarno, niezbyt rzetelne odwzorowanie barw lub „zaszumienie” w obrazie cyfrowym, albo możesz wybrać mniejszą czułość materiału zdjęciowego i użyć lampy błyskowej. Nowoczesne aparaty zapewniają bardzo zaawansowane metody pomiaru światła błyskowego zapewniające dość delikatne doświetlanie lampą, gdy w pomieszczeniu jest dość jasno. Aby jednak wykonywać zdjęcia na wysokim poziomie technicznym autor poradnika zaleca stosowanie oświetlenia światłem lampy błyskowej odbitym od różnych powierzchni, które dają światło zdecydowanie bardziej rozproszone niż bezpośrednie światło lampy błyskowej skierowanej na wprost. W przypadku wykonywania zdjęć reportażowych takimi płaszczyznami mogą być: niski, biały sufit (pomieszczenie o wys. 2.5 – 3 metrów), biała ściana w stronę, której kierujemy błysk lampy, lub wreszcie specjalnie do tego celu produkowane ekrany nasadzane na lampy błyskowe (choć równie dobrze sprawdza się biała kartka przymocowana do lampy przy pomocy gumki recepturki). Ekrany mocowane do lampy błyskowej mogą mieć różne wielkości. Jeśli fotografujemy w pomieszczeniach z niskim, białym sufitem to ekran na lampie może być mniejszy. Nie polecam fotografowania wyłącznie z użyciem światła odbitego od sufitu, bo gdy główna ilość światła będzie padać z sufitu (oświetlenie górne) w oczodołach pojawią się wyraźne, głębokie cienie. Mały ekranik zamontowany na lampie da nam nieco oświetlenia przedniego, które wypełni te cienie. Jednocześnie światło odbite od sufitu da nam prawie równomierne oświetlenie całego pomieszczenia (nawet gdy będzie w nim całkiem ciemno). Gdy fotografujemy w pomieszczeniach gdzie sufit jest wysoko nie możemy liczyć na światło od niego odbite i dlatego należy zastosować większy ekran – nawet o wielkości kartki A4. Aby skutecznie posługiwać się takim sposobem oświetlania zdjęć reportażowych potrzebna jest lampa o dużej liczbie przewodniej. W praktyce lampa błyskowa o liczbie przewodniej 45 pozwala na wykonywanie zdjęć z ekranem odbijającym z odległości około 4-5 metrów przy czułości błony negatywowej 400 ISO. Główną zaletą tej metody jest to, że osoby znajdujące się w różnych odległościach od obiektywu (i oczywiście też od lampy błyskowej) są w miarę równo oświetlone dość miękkim światłem sprawiającym wrażenie naturalnego.

Stosowanie w reportażu światła lampy błyskowej odbitej od ekranów i innych białych płaszczyzn daje nam namiastkę oświetlenia zastanego. Fotografując ze światłem lampy błyskowej odbitym od ekranu można też skutecznie wykorzystać oświetlenie zastane w danym pomieszczeniu. Wymaga to jednak wprawy, z tej racji, że taka technika wykonywania zdjęć pozostawia mały margines na ewentualne błędy fotografa. Warto ją jednak stosować z uwagi na uzyskanie na zdjęciu oświetlenia zbliżonego do naturalnego a więc sugerującego autentyzm fotografowanej sytuacji. Aby skutecznie wykorzystać światło zastane do oświetlenia dalszych planów zdjęcia należy dokonać pomiaru tego światła i ustawić w aparacie takie parametry naświetlania (czas i przysłonę), dla których światłomierz będzie wykazywał niedoświetlenie od 2 do 3 razy. Wieczorem, w widnym kościele, przy użyciu materiału zdjęciowego o czułości 400 ISO możesz uzyskać warunki naświetlania np. takie: przysłona 4 czas 1/30 sek.. Na lampie natomiast, jeśli pracujesz w trybie „auto” musisz ustawić wartość przysłony wskazującą dwukrotne prześwietlenie (jeśli na obiektywie ustawiłeś przysłonę 4 to na lampie ustaw 5,6). Jeśli lampa pracuje w trybie TTL nie musisz stosować żadnych poprawek i zdajesz się na pracę w trybie pełnej automatyki sterowania lampą błyskową. Przy tak ustawionej konfiguracji sprzętu możesz uzyskać prawidłowo, niezbyt kontrastowo oświetlony plan pierwszy oraz dalsze plany nieco ciemniejsze (niedoświetlone 2-3 razy), ale za to z dużą ilością szczegółów złagodzonych przez małą głębię ostrości. Jeśli duże pomieszczenie jest stosunkowo jasne to niefachowiec nie zorientuje się, że zdjęcia były wykonane z użyciem lampy błyskowej.

Na zakończenie kilka słów o minusach stosowania tej metody:


• długi czas naświetlania (czasami nawet 1/15 czy 1/20 sek.) może wpłynąć na poruszenie takich zdjęć więc trzeba stosować obiektywy o stosunkowo krótkiej ogniskowej, co niekorzystnie wpływa na perspektywę,

• z tego samego powodu należy stosować monopod lub wyćwiczyć bardzo stabilną postawę podczas fotografowania,

• długi czas naświetlania dyskwalifikuje tą metodę przy fotografowaniu szybko poruszających się obiektów np. sportowców,

• stosunkowo mała liczba przysłony, a co za tym idzie mała głębia ostrości, może sprawiać problemy w zachowaniu ostrości wszystkich interesujących nas szczegółów,

• z powodu dużych strat światła odbitego od ekranu nie można wykonywać tym sposobem zdjęć z większej odległości (ale z większej odległości fotografujemy z lampą błyskową skierowaną na wprost a przy rozleglejszych przestrzeniach i tak to nie jest rażące),

• jeśli pomieszczenia są oświetlone rtęciówkami lub świetlówkami to dalsze plany mają nieprzyjemną zieloną lub zielono-niebieską dominantę.

Powyżej opisana metoda sprawdza się dobrze przy wykonywaniu zdjęć reportażowych z różnego rodzaju uroczystości takich jak jubileusze, wręczania nagród i medali, zdjęć okolicznościowych czy z okazji imienin, ślubów, chrztów i komunii.

Stosowanie ekranów rozpraszających światło lampy błyskowej jest celowe nie tylko wtedy, gdy fotografujemy w jasnych pomieszczeniach, ale i przy fotografowaniu w nocy na otwartej przestrzeni lub w dużych ciemnych pomieszczeniach. Ekran założony na lampę błyskową daje światło bardziej rozproszone niż sama lampa skierowana na wprost. Do oświetlania wizerunków osób lepiej używać jest światła rozproszonego niż światła bezpośredniego.

Do fotografowania niektórych, „szybkich” dyscyplin sportowych w halach najczęściej stosuje się światło lampy błyskowej skierowanej na wprost i używa się najkrótszego z możliwych czasów, zapewniających synchronizację z lampą błyskową. Jeśli fotografujesz na materiale zdjęciowym o czułości 200 lub 400 ISO to hale sportowe są zazwyczaj tak jasno oświetlone, że dalsze plany są również dobrze widoczne.

Pamiętaj też, że producenci aparatów fotograficznych starają się, aby zdjęcia wykonywane aparatami ich firmy były jak najlepsze przy nawet skromnych umiejętnościach fotografującego. Dlatego, jeśli masz nowoczesny aparat i nie czujesz się na siłach sprostać warunkom jakie zastaniesz zawsze możesz ustawić aparat na tryb „program” lub „auto” i zdać się na „inteligencję” bezdusznej maszyny (co niekiedy bywa wykorzystywane i przez wytrawnych zawodowców). 4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do ćwiczeń wykonania. 1. Na czym polega metoda błysku dopełniającego? 2. W jaki sposób wykonać zdjęcie dwóch osób gdy jedna jest w cieniu a druga jest

intensywnie oświetlona? 3. Dlaczego nie należy stosować światła lampy błyskowej odbitego od sufitu jako jedynego

źródła światła w fotografowaniu zdjęć reportażowych w ciemnym pomieszczeniu? 4. Jaka jest zaleta stosowania ekranów odbijających światło montowanych na lampie

błyskowej? 5. Jak należy ustawić parametry naświetlania zdjęć reportażowych z lampą błyskową aby

wykorzystać światło zastane do oświetlenia dalszych planów zdjęcia? 6. Jakie są wady stosowania światła lampy błyskowej odbitego od ekranów lub innych

płaszczyzn?


4.2.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Wykonaj co najmniej 3 zdjęcia reportażowe w terenie, przy bezpośrednim świetle słonecznym z wykorzystaniem techniki błysku dopełniającego. Wykonaj pierwsze zdjęcie z odległości około 1,5 metra, drugie – 3 metry, trzecie 5-6 metrów. Ćwiczenie wykonaj techniką fotografii tradycyjnej z użyciem barwnej błony negatywowej.





4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt i materiały fotograficzne potrzebne do wykonania ćwiczenia,

5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii reportażu, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiednie materiały fotograficzne do wykonywania fotografii reportażu, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

7) uzgodnić z nauczycielem wyjście w teren (np. na boisko szkolne), 8) zapakować sprzęt do torby reporterskiej i wyjść w teren, 9) uzgodnić z członkami zespołu kolejność: kto najpierw fotografuje a kto służy jako model, 10) przygotować sprzęt do wykonania ćwiczenia, 11) ustawić się odpowiednio pod słońce w stosunku do fotografowanych modeli i wykonać

serię zdjęć zgodnie z warunkami określonymi w temacie ćwiczenia, 12) dokonać zamiany w zespole – kolejni członkowie zespołu powtarzają czynności z punktu 11, 13) wrócić z nauczycielem do pracowni i wywołać błonę negatywową, wybrać odpowiednie

ujęcia i wykonać powiększenia pozytywowe w formacie 9x13 cm, 14) nakleić wszystkie 3 zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem

podsumowującym wykonanie ćwiczenia – czy na wszystkich zdjęciach twarze fotografowanych osób są dobrze widoczne (jeśli nie to dlaczego),

15) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 16) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 17) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 18) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy:

− zestaw książek i czasopism z dziedziny fotografii, − różne rodzaje aparatów fotograficznych, m.in.: lustrzanka średnioformatową, lustrzanka

małoobrazkowa, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − statyw, monopod (co najmniej 1 na zespół), − światłomierze (minimum 1 szt na grupę), − osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt do każdego dostępnego obiektywu), − lampy błyskowe, systemowe do poszczególnych typów aparatów o różnej mocy,


− materiały zdjęciowe negatywowe barwne o różnych czułościach i typach do odpowiednich aparatów (typ 120 i 135) – komplet na zespół,

− sprzęt i materiały umożliwiające wywołanie błon negatywowych i wykonanie kopii pozytywowych,

− kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie przylepna, nożyczki.

Ćwiczenie 2

Wykonaj co najmniej 3 zdjęcia reportażowe w kościele przy użyciu lampy błyskowej z ekranem odbijającym oraz z wykorzystaniem światła zastanego do oświetlenia dalszych planów. Ćwiczenie wykonaj techniką cyfrowej fotografii barwnej.





4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt potrzebny do wykonania ćwiczenia, 5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania

fotografii reportażowej, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia, 6) uzgodnić wyjście poza szkołę z nauczycielem (np. do pobliskiego kościoła) 7) zapakować sprzęt do torby reporterskiej i wyjść w teren 8) uzgodnić z członkami zespołu kolejność: kto najpierw fotografuje a kto służy jako model

inscenizując uroczystość religijną, 9) uzyskać pozwolenie od księdza proboszcza na wykonanie zdjęć, 10) przygotować sprzęt do wykonania ćwiczenia, 11) wejść do kościoła i zachowywać się z powagą odpowiednio do miejsca, 12) zająć odpowiednie miejsca (fotograf i modele), 13) dokonać pomiaru światła zastanego i odpowiednio ustawić warunki ekspozycji, 14) wykonać serię zdjęć zgodnie z poleceniem zawartym w temacie ćwiczenia, 15) dokonać zamiany w zespole – kolejni członkowie zespołu powtarzają czynności

z punktów 11 – 13, 16) wrócić do pracowni, przenieść zdjęcia do pamięci komputera, dokonać selekcji zdjęć

i wykonać wydruki 3 zdjęć w formacie minimum 9x13 cm, 17) nakleić 3 zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym

wykonanie ćwiczenia – czy na wszystkich zdjęciach wystarczająco widoczny jest zarówno plan pierwszy jak i dalsze plany (jeśli nie to dlaczego?),


Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z dostępem do Internetu zaopatrzony w podstawowy program do obróbki

zdjęć,


− różne rodzaje aparatów fotograficznych cyfrowych, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − monopod (co najmniej 1 na zespół), − światłomierze (minimum 1 szt na grupę), − lampy błyskowe o różnej mocy, systemowe do poszczególnych typów aparatów, − ekran odbijający światło odpowiedni typem do lampy błyskowej lub zamiennie biała kartka

papieru o gramaturze min. 160 g/m2 oraz gumki recepturki (1 szt na zespół), − sprzęt i materiały umożliwiające wykonanie wydruków, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki. Ćwiczenie 3

Wykonaj 3 zdjęcia reportażowe w ciemnym, niezbyt wysokim pomieszczeniu z białym sufitem w następujący sposób: pierwsze zdjęcie z użyciem światła lampy błyskowej oświetlającej obiekt bezpośrednio, drugie zdjęcie z użyciem światła lampy błyskowej oświetlającej temat pośrednio poprzez odbicie światła od sufitu, trzecie zdjęcie z użyciem światła lampy błyskowej oświetlającej temat pośrednio poprzez odbicie światła od sufitu i niedużego ekranu odbijającego umieszczonego na lampie. Ćwiczenie wykonaj za pomocą lustrzanki cyfrowej lub cyfrowego aparatu kompaktowego.





4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt potrzebny do wykonania ćwiczenia, 5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii

reportażowej, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia, 6) zaplanować sposób wykonania ćwiczenia a także ustalić, kto i w jakim momencie pełni rolę

fotografa a kto modela, 7) zaplanować w formie pisemnej (lub schematu) oświetlenie, 8) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania

ćwiczenia (aparat, lampa błyskowa, ekran odbijający, biała kartka papieru, gumki recepturki),

9) wykonywać zdjęcia zgodnie z zaleceniami zawartymi w poleceniu ćwiczenia (pozostali. członkowie zespołu spełniają rolę modeli),

10) zapisać, przy wykonywaniu kolejnych zdjęć, jaki był sposób ustawienia lampy błyskowej 11) wykonać pierwsze zdjęcie z lampą skierowaną na wprost – światło pada równolegle do osi

optycznej obiektywu, 12) wykonać drugie zdjęcie z lampą skierowaną w sufit – światło pod kątem innym niż prosty

w stosunku do płaszczyzny sufitu, 13) wykonać trzecie zdjęcie z lampą skierowaną w sufit i z założonym na lampę małym

ekranem (wielkości około 2 razy większej od powierzchni świecenia reflektora lampy błyskowej)– część światła odbija się od ekraniku zamontowanego na lampie a część światła pada na sufit,


14) zamienić się rolą z innym członkiem zespołu i pełnić rolę modela dla innych, 15) przenieść zdjęcia do komputera i dokonać opisu: na kartce z zapiskami sposobu ustawienia

oświetlenia lampy błyskowej nanieść numery plików ze zdjęciami im odpowiadających, 16) wybrać po 3 zdjęcia odpowiadające poleceniu zawartemu w temacie ćwiczenia, 17) wykonać po 3 kopie pozytywowe ze zdjęć odpowiadających tematowi ćwiczenia, 18) umieścić wykonane kopie pozytywowe na jednym arkuszu A4 i zaopatrzyć podpisami,

jakiej metody oświetlania używałeś przy którym zdjęciu, 19) dokonać pisemnie, na osobnej kartce papieru, krótkiej analizy oświetlenia na każdym

zdjęciu i uzasadnić, które ze zdjęć uważasz za najlepsze pod względem oświetlenia, 20) uporządkować miejsce pracy, 21) przedstawić nauczycielowi pracę do oceny, 22) dołączyć ocenione prace do teczki z portfolio.

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z podstawowym oprogramowaniem do obróbki zdjęć, − lustrzanka cyfrowa, cyfrowy aparat kompaktowy z możliwością podłączenia systemowej

lampy błyskowej, − systemowa lampa błyskowa dla danego typu aparatu o liczbie przewodniej minimum 35, − ekran odbijający światło właściwy do danego typu lampy (1 szt. na zespół) lub zamiennie

kartka białego papieru A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, 2 gumki recepturki (1 komplet na zespół),

− sprzęt i materiały umożliwiające wywołanie uzyskanie kopii pozytywowych zdjęć, − arkusze A4 o gramaturze min 160 g/m2, taśma dwustronnie klejąca, nożyczki, długopis

(po 1 szt. na ucznia). 4.2.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) wykonać zdjęcie reportażowe przy świetle zastanym? 2) posługiwać się ekranem odbijającym światło lampy błyskowej? 3) ustawić parametry ekspozycji przy fotografowaniu w pomieszczeniu

wykorzystaniem światła odbitego lampy błyskowej aby zarejestrować elementy dalszych planów?

4) wykonać zdjęcie reportażowe w plenerze z zastosowaniem metody błysku dopełniającego?

5) wyjaśnić dlaczego stosowanie światła lampy błyskowej odbitego wyłącznie od sufitu nie jest polecane?


4.3. Rozpoznawanie i wykonywanie zdjęć reportażowych 4.3.1. Materiał nauczania

Fotograf zajmujący się fotografią reportażową musi być na tyle dyskretny aby swoją osobą

nie wpływać na przebieg uroczystości i nie prowokować nienaturalnych zachowań u ludzi których fotografuje. Wynika to z istoty samego reportażu fotograficznego, mającego być odwzorowaniem rzeczywistości a nie wyreżyserowanym, fotograficznym komiksem. Początkujących fotoreporterów można rozpoznać poprzez ich zachowanie. Jedni są nieśmiali i mało przebojowi, przez co tracą okazję do wykonania ciekawych zdjęć, inni są nazbyt przebojowi, niedelikatni i czasami bezczelni – wszędzie się wepchną, nie uszanują żadnej świętości, myślą, że aparat w ich rękach usprawiedliwia każde zachowanie. Tacy ludzie w większości nie mają pojęcia na temat fotografii reportażowej a swoją niekompetencję nadrabiają wykonując szereg gestów i póz będących czasami komicznym spektaklem.

W wyniku coraz częściej zdarzających się takich „spektakli” odgrywanych przez fotografujących podczas uroczystości religijnych niektóre kurie diecezjalne w Polsce postanowiły o przeprowadzeniu szkoleń dla fotografów i operatorów kamer, którzy wykonują rejestracje podczas uroczystości religijnych. Po odbyciu takiego szkolenia fotograf otrzymuje identyfikator ze zdjęciem oraz legitymację poświadczającą odbycie kursu. Przed wykonywaniem zdjęć na ślubach, chrztach i podczas innych obrzędów religijnych fotograf jest zobowiązany skontaktować się z celebransem uroczystości, pokazać mu identyfikator i zapytać o ewentualne uwagi, co do fotografowania podczas przebiegu uroczystości. Nawet, jeśli nie masz takiego zaświadczenia ze swojej kurii diecezjalnej prawdopodobnie ksiądz wyrazi zgodę na Twoją pracę, ale wtedy na wszelki wypadek, zapytaj o zgodę kilka dni wcześniej.

Fotoreporter z klasą (a dzisiaj to gatunek na wymarciu) jest niepozorny, wtapia się w otoczenie, nie wpycha się nigdzie na siłę, lecz stanowczo prosi, aby umożliwić mu wykonanie zdjęć w określonym celu (z góry udziela informacji na temat powodu wykonania zdjęć), zajmuje dyskretne stanowisko skąd wykonuje zdjęcia nie afiszując się zbytnio. Klient zamawiający fotoreportaż u profesjonalisty otrzyma zdjęcia pełne życia, naturalności, i nikt nie przypomni sobie nawet, że podczas uroczystości był jakiś fotograf.

Pamiętaj, abyś wykonując fotoreportaż ubrał się odpowiednio do sytuacji – będziesz przecież w centrum uwagi. Fotografując zawody sportowe śmiesznie będziesz wyglądał w garniturze a gdy wystąpisz w krótkich spodenkach wykonując zdjęcia na ślubie możesz narazić się na zarzuty o brak szacunku dla osób fotografowanych.

Wyróżniamy następujące rodzaje reportażu: reportaż rodzinny, sceny rodzajowe, reportaż dokumentalny, reportaż sportowy, fotografia zwierząt, fotografia widowisk i koncertów.

Reportaż rodzinny jest wykonywany w gronie rodzinnym, w kręgu przyjaciół, w trakcie zebrań towarzyskich, świąt, prywatnych uroczystości. Spacery, wakacje, podróże, każda okazja, mogą służyć wzbogaceniu barwnej kolekcji zdjęć, których oglądanie stanie się dla widzów prawdziwym świętem. Fotoreporter powinien starać się w lot uchwycić nowe spojrzenie, ciekawe, pełne wyrazu sytuacje. Zamiast do pozowania trzeba przyzwyczaić otoczenie do obecności aparatu fotograficznego, do traktowania go jak zwykłą, codzienną rzecz. Nie ważne, że ktoś skrzywił się niemiłosiernie czy przyjął dziwną pozę. Właśnie takie szczegóły ożywią zdjęcie, dzięki nim będzie ono wzruszające i pełne życia.

Reportaż rodzinny to również zdjęcia z tak ważnych uroczystości rodzinnych jak chrzest, pierwsza komunia, ślub, które każdy lubi wspominać dzięki zdjęciom. Przy ich fotografowaniu dobrze jest zerwać ze sztampą i sztywniactwem, uroczystym i napuszonym charakterem, aby nadać im oryginalność i spontaniczność, radość i wzruszenie. Fotoreportaż z tego typu


uroczystości powinien opowiadać o wszystkich ich etapach od początku do końca — być swego rodzaju filmem. Na przykład zdjęcia reportażowe ze ślubu można zacząć robić w domu panny młodej (przygotowania, zakładanie welonu, błogosławieństwo, państwo młodzi wychodzą z domu). Następne zdjęcia powinny zarejestrować wydarzenia w Urzędzie Stanu Cywilnego lub kościele (wejście, zakładanie obrączek, błogosławieństwo, wyjście z kościoła, wsiadanie do samochodu), wreszcie powinny oddać także atmosferę przyjęcia weselnego, uchwycić przyjazd państwa młodych, pierwszy taniec, toasty, życzenia, wręczanie prezentów i dobrze bawiących się gości. Reportaż, aby stanowił zamkniętą całość, wymaga wykonania wielu zdjęć z wykorzystaniem różnych rodzajów oświetlenia takich jak oświetlenie zastane czy światło lampy błyskowej dającej światło bezpośrednie lub odbite. Pamiętaj zawsze, że ważne jest aby fotografując, robić to dyskretnie i spokojnie, starając się nie zakłócić przebiegu uroczystości. [Poz. 8 s. 206]

Fot. 3-8. Zestaw zdjęć ślubnych przedstawiający całość uroczystości. Źródło: Materiały autorskie. Sceny rodzajowe są interesujące dla osób lubiących zmienne i barwne aspekty

codziennego życia. Temat taki znajdzie się wszędzie tam, gdzie bywa fotograf: targ, ruchliwa ulica, życie na wsi, szkoła. W czasie spaceru po mieście, podczas pobytu w nieznanej okolicy fotografa interesują nie tylko zabytki historyczne, pomniki i krajobraz, lecz również mieszkańcy tego regionu, ich praca, rozrywki. Zdjęcia tego typu ukazują wielorakie aspekty życia codziennego. Do wykonania takich zdjęć wcale nie trzeba odbywać dalekich podróży, można je wykonać na każdym rogu ulicy. Reportaż tego typu polega na chwytaniu w lot drobnych, zabawnych, wzruszających czy malowniczych scen. Najlepszym sposobem zrobienia drobnych zdjęć jest zmieszanie się z tłumem, fotograf powinien stać się bezimiennym jednym z wielu przechodniem podpatrującym codzienne życie innych ludzi.

Fot. 9, 10. Zdjęcia scen rodzajowych. Źródło: Materiały autorskie.


Reportaż dokumentalny — to taki, w którym fotograf jest, w pewnym sensie, oficjalnym świadkiem wydarzeń o charakterze lokalnym, narodowym, międzynarodowym mających miejsce w zasięgu jego obiektywu. Są to np. święta państwowe i kościelne, obchody rocznicowe, festiwale, festyny i wszystkie inne codzienne i uroczyste objawy zorganizowanego życia społecznego.

Zagadnienia te od strony fotograficznej podzielić możemy na kilka typów: − Zebrania i konferencje. Zasadniczo jest to temat bardzo ubogi dla fotoreportera, toteż

większość fotografów prasowych nie przejmując się ostatecznym wynikiem robi zdjęcia sposobem najprostszym, ale i najmniej ciekawym. Fotografuje prezydium i kilka fragmentów sali. Istotnie, z tematu dużo więcej wydobyć nie można, chyba że ma miejsce jakieś specjalne wydarzenie, ale są to bardzo rzadkie przypadki (chyba, że fotograf ma wyjątkowy zmysł obserwacji).

Fot. 11, 12. Zdjęcia reportażowe z konferencji podczas Forum Fotografii Krajoznawczej. Źródło: Materiały autorskie.

− Wszelkiego rodzaju pochody uliczne (marsze, procesje,). Są to akcje zorganizowane, dostępne dla wszystkich fotografujących. Znając charakter takich powtarzających się często uroczystości można z góry przewidzieć, co i gdzie się będzie działo, można więc znaleźć najlepszy punkt widzenia, tak pod względem oświetlenia jak i ujęcia tematu. Są to widowiska dekoracyjne i wielobarwne, dlatego warto je fotografować na materiale barwnym.

Fot. 13, 14. Zdjęcia reportażowe z procesji. Źródło: Materiały autorskie.

− Inne uroczystości masowe, jak na przykład dożynki, festyny, widowiska uliczne. Najlepiej jest jeżeli fotograf ma swobodę poruszania się. Może wtedy wybierać z dużych zespołów interesujące go fragmenty, może stosować zbliżenia znacznie ułatwiające mu ciekawsze ujęcia. Powodzenie w czasie fotografowania takich wydarzeń, zapewni mały rekonesans. Przygotowując się do fotografowania wydarzenia odbywającego się na wolnym powietrzu, dobrze jest dzień lub dwa dni wcześniej przejść trasę, na której będzie się ono odbywać i zastanowić się nad miejscami, z których będzie można fotografować. Dobrze jest


przyjrzeć się, w których miejscach można wejść trochę wyżej, by móc fotografować ponad głowami tłumu. Może do tego posłużyć solidny murek ceglany, na który łatwo będzie się wspiąć, albo okno na pierwszym piętrze budynku, z którego widać trasę (zakładając, że ma się pozwolenie do wejścia na teren prywatny).

Fot. 15, 16. Zdjęcia z uroczystości masowych (koncert Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy) Źródło: Materiały autorskie.

W skład reportażu dokumentalnego wchodzą również tzw. „wielkie” tematy np. trzęsienia ziemi, powodzie, kataklizmy cywilizacji, katastrofy i wypadki. Przy fotografowaniu takich wydarzeń obowiązuje fotoreportera zasada rzetelnej informacji, zaangażowania emocjonalnego a przede wszystkim spokój i dyskrecja – należy wykonywać zdjęcia tak, aby nie przeszkadzać ekipom ratunkowym.

Na reportaż dokumentalny może składać się jedno zdjęcie jak również seria zdjęć ilustrujących ten sam temat, czyli tzw. zestaw. Zestaw nie może być zbieraniną przypadkowych obrazków. Musi stanowić pewną logiczną całość, musi ilustrować określone zdarzenie. Najprostszym, klasycznym schematem zestawu jest dobór następujących obrazów:

1. Ogólny widok miejsca interesującego nas zdarzenia. 2. Samo zdarzenie w ujęciu ogólnym (jeżeli teren jest za duży aby na zdjęciu czytelnie

pokazać całość, fotografujemy najistotniejszy jego element). 3. Szereg zdjęć pokazujących przebieg zdarzenia w poszczególnych jego fazach. 4. Zdjęcia osób odgrywających główne role w zdarzeniu. 5. Zdjęcia uzupełniające — na przykład miejsce po zdarzeniu. Fotograf nie ma możliwości planowania wielkich wydarzeń historycznych; przychodzą do

niego same, najczęściej bez uprzedzenia. To, czy potrafi zrobić wartościowe zdjęcia, zależy jedynie od jego orientacji i szybkiej decyzji. [Poz. 9, s. 204-206]

Reportaż sportowy przeznaczony jest dla miłośników sportu i fotografii. Fotografując jakąkolwiek dyscyplinę sportu trzeba przestać być kibicem. Na boisku nie może znajdować się nasza drużyna, która powinna wygrać, lecz zespoły które walczą między sobą. Zadaniem fotografa jest zrobienie jak najlepszych zdjęć. Należy zatem wyłączyć emocje i chłodnym okiem obserwować i wyławiać wszystkie sytuacje, które wydają się istotne dla pokazania zawodów. [Poz. 6 , s.32.]

Istota fotografii sportowej polega na wybraniu właściwego momentu naciśnięcia spustu migawki, gdy ruch obiektu osiąga punkt kulminacyjny. Ułamek sekundy może oznaczać chwilę, w której jeden zawodnik pokonuje drugiego. Strategia fotografii sportowej polega więc na nieustannej czujności, która zapewnić ma fotografowi znalezienie się we właściwym miejscu o właściwym czasie.

Drugim bardzo ważnym elementem w fotografowaniu sportu jest wybór odpowiedniego punktu, z którego wykonuje się zdjęcia. Należy starać się obserwować wydarzenie z takiego miejsca, z którego nie tylko dobrze widać akcję, ale też ruch celu naszych zdjęć widziany z tego punktu nie będzie nadmiernie szybki.


Aby ułatwić Ci przystąpienie do wykonywania zdjęć podczas niektórych popularnych gier zespołowych przedstawiam schematy boisk wraz z oznaczonymi gwiazdką miejscami, z których można wykonać najbardziej widowiskowe zdjęcia reportażowe.

Rys. 1. Schematy boisk do: a) piłki nożnej, b) piłki siatkowej, c) koszykówki, d) piłki ręcznej.

Gwiazdką oznaczono miejsca z których najkorzystniej wykonywać zdjęcia reportażowe [Źródłó: Fotografuję sport, M. Nelken, P. Wójcik, Warszawa, WNT, 1987]

W fotografii sportowej często niezbędny okazuje się teleobiektyw lub obiektyw

długoogniskowy, dzięki którym można znacznie „przybliżyć się” do fotografowanego przedmiotu. Jest to bardzo istotne w sytuacji gdy nie możemy bliżej podejść do tematu zdjęcia. Musisz jednak pamiętać, że w przypadku teleobiektywów każde, najmniejsze nawet poruszenie ręką będzie widoczne na zdjęciu a czas naświetlania, który był wystarczający przy fotografowaniu z ręki obiektywem standardowym, może okazać się za długi.

a)

b) c) d)


Fotoreporter sportowy musi pamiętać również o tym, że zdjęcia powinny być ostre i pełne szczegółów. W tym celu należy starannie dobrać czas otwarcia migawki — jest on zależny od założonej ostrości obrazu i szybkości kątowej ruchu obiektu zdjęcia. Jeśli ruchomy obiekt — np. cyklista — jedzie w kierunku prostopadłym do osi zdjęcia, czas otwarcia migawki musi być o wiele krótszy niż przy ruchu w kierunku zgodnym z osią obiektywu, podobnie należy bardziej skrócić czas ekspozycji przy użyciu teleobiektywu i wypełnieniu tematem całej klatki niż przy fotografowaniu obiektywem standardowym, w planie ogólnym.

Tabela 1. Maksymalny czas naświetlania przy fotografowaniu obiektów ruchomych.

Szybkość obiektu w m/s (km/h)

Kierunek ruchu

względem aparatu

Odległość od aparatu w metrach

5 10 25 50 100 prostopadle 1/60 1/30 1/15 1/8 1/4 ukośnie 1/125 1/60 1/30 1/15 1/8 1,5 (5)

marsz równolegle 1/250 1/125 1/60 1/30 1/15 prostopadle 1/250 1/125 1/60 1/30 1/15 ukośnie 1/500 1/250 1/125 1/60 1/30 5,5 (20)

bieg równolegle 1/1000 1/500 1/250 1/125 1/60 prostopadle 1/500 1/250 1/125 1/60 1/30 ukośnie 1/1000 1/500 1/250 1/125 1/60

11,0 (40) jazda na rowerze równolegle 1/2000 1/1000 1/500 1/250 1/125

prostopadle 1/1000 1/500 1/250 1/125 1/60 ukośnie 1/2000 1/1000 1/500 1/250 1/125

22,0 (80) jazda samochodem równolegle 1/4000 1/2000 1/1000 1/500 1/250

Źródło: [Nelken N., Wójcik P., Fotografuję sport. Warszawa, WNT, 1987, s..13]

Staranne nastawienie ostrości i dość duży otwór przysłony umożliwiają fotografowanie przy krótkim czasie otwarcia migawki nawet na błonie o średniej czułości np. 200 ISO. Przy gorszych warunkach oświetleniowych można użyć np. błon wysokoczułych 400, 800 lub 1600 ISO. Jeśli dysponujemy aparatem z migawką centralną, bez krótkich czasów naświetlenia (1/250 lub 1/500 s), to można z powodzeniem fotografować nim również „bardzo szybkie” dziedziny sportu (wyścigi samochodowe, wyścigi ślizgaczy, konkurencje narciarskie). W tym celu należy stosować technikę polegającą na równym i spokojnym prowadzeniu aparatu za obiektem zdjęcia (panoramowanie) i delikatnym wyzwoleniu migawki w odpowiednim momencie.

Fot. 17. Zdjęcie wykonane za pomocą „panoramowania” – prowadzeniem aparatu za poruszającym się modelem. Źródło: Materiały autorskie.


Technika ta daje wspaniałe efekty przede wszystkim na zdjęciach barwnych, na których ostry jest tylko ruchomy obiekt zdjęcia, natomiast tło jest poruszone, nieostre; pozwala ponadto wyodrębnić ruch z otoczenia, które pełni rolę tła.

Do fotografowania sportu bardzo dobrze nadają się aparaty cyfrowe. Jedną z ich zalet jest to, ze można wykonywać tyle kolejnych zdjęć jakiejś akcji, ile potrzeba, a następnie wyrzucić te, które okażą się bezużyteczne, nie martwiąc się o zmarnowaną błonę. Przy wykonywaniu takich zdjęć z użyciem cyfrowych aparatów kompaktowych należy jednak uwzględniać opóźnienie wyzwolenia migawki: czas pomiędzy naciśnięciem spustu a rzeczywistą rejestracją obrazu może wynosić od 1/10 do nawet 1/2 sekundy. Pocieszającym jest fakt, że w nowszych aparatach typu lustrzanka cyfrowa zjawisko opóźnienia wyzwolenia migawki nie występuje.

Fotografia sportowa nie musi ograniczać się do samego przebiegu konkurencji - może polegać na dokumentowaniu fanów, ich twarzy i ubiorów. Można też spróbować zarejestrować coś, co dzieje się za kulisami wydarzeń — przygotowania do meczu, życie personelu pomocniczego albo to, jak wygląda wydarzenie z perspektywy sędziego lub trenera. Dla kogoś, kto potrafi korzystać ze swojej wyobraźni i znajomości sportu fotografia może pomóc odkryć takie aspekty jego ulubionego sportu, jakie mogą być niedostępne dla zwykłych fanów.

Fot. 18-20. Fotoreportaż sportowy: koszykówka, piłka nożna, siatkówka. Źródło: Materiały autorskie.

Przy fotografowaniu sportu w sposób szczególny pamiętaj o bezpieczeństwie. Podczas fotografowania sportów motorowych zawsze istnieje pewne zagrożenie dla wszystkich uczestników – szczególnie dla fotografów, którym często przydziela się miejsca blisko wydarzeń. Nie należy niepotrzebnie ryzykować i zawsze trzeba stosować się do wskazówek osób zajmujących się organizacja zawodów.

Fotografowanie widowisk teatralnych, kabaretowych, cyrkowych oraz koncertów muzyki poważnej i rozrywkowej może również dostarczyć fotografowi wielu interesujących tematów.

Fot. 21-23. Zdjęcia reportażowe z koncertu, kabaretu i widowiska. Źródło: Materiały autorskie.


Przystępując do ich fotografowania należy posiadać sporą wiedzę, postępować zgodnie z przyjętymi zasadami oraz uzyskać zgodę na fotografowanie (np. przedstawienia teatralne można fotografować tylko podczas specjalnych spektakli dla fotoreporterów czy podczas prób generalnych). W salach koncertowych spotyka się często trudności powodowane bardzo słabym oświetleniem. Zmusza to do stosowania długich czasów otwarcia migawki i unieruchomienia aparatu na statywie. Korzystaj wówczas z materiałów zdjęciowych o dużej światłoczułości (400, 800 lub 1600 ISO) oraz obiektywów o bardzo dużym otworze względnym co umożliwi wykonanie w tych warunkach zdjęć migawkowych z ręki. Do fotografowania widowisk i koncertów rzadko stosujemy światło lampy błyskowej a jeśli już zachodzi taka potrzeba – korzystamy ze światła odbitego. Światło bezpośrednie może być użyte tylko przy fotografowaniu z dużych odległości (np. z balkonu)

Gdy fotografujemy spektakl, musimy wybrać miejsce niezbyt oddalone od sceny lub estrady, które pozwoli na zrezygnowanie z użycia obiektywu o zmiennej ogniskowej lub długoogniskowego (przeważnie odznaczają się mniejszą jasnością niż obiektywy o stałej, np standardowej ogniskowej, dłuższa ogniskowa utrudnia lub nawet uniemożliwia fotografowanie z ręki przy niezbyt krótkich czasach naświetlania). Określanie ekspozycji również nastręcza poważne kłopoty z uwagi na stosunkowo ciemne tło i jasno oświetlonych aktorów. Najlepszym wyjściem w tym wypadku jest stosowanie aparatu z wbudowanym światłomierzem przystosowanym do pomiaru punktowego. Sprawdza się też niezależny światłomierz do pomiaru punktowego. Fotografując aparatami cyfrowymi musisz prawidłowo umieć odczytywać histogram, lecz to też nie zapewni ci stuprocentowej pewności, że zdjęcie naświetliłeś prawidłowo.

Fotografując mniej oficjalne koncerty gdzie zazwyczaj nie jest wymagana pisemna zgoda na fotografowanie (publiczne popisy dziecięce, koncerty młodych pianistów czy przedstawienia szkolne) pamiętaj, aby Twoja praca nie speszyła młodego artysty. Najlepiej jest fotografować albo na samym początku przedstawienia albo na samym końcu. Nie chcesz chyba, żeby wykonawca się pomylił, gdy błyśniesz mu lampą po oczach lub, gdy starając się wybrać najlepsze miejsce do fotografowania potkniesz się o kable na podłodze i narobisz zamieszania. Wskazane jest też abyś pracował aparatem, którego działanie jest stosunkowo ciche. Zwróć także uwagę na to, że aparaty tradycyjne cicho pracujące podczas wykonywania zdjęć mogą zrobić ci niemiłą niespodziankę, gdy raptem głośno zaczną przewijać skończony film.

Fotografia zwierząt czyli polowanie z aparatem fotograficznym uprawia wielu fotografów i fotoamatorów (bezkrwawe łowy). Jest to jeden z najbardziej pasjonujących rodzajów fotografii ale wymaga dużej specjalizacji — konieczna tu jest znajomość zarówno fotografii, jak i zwierząt. Polować z aparatem fotograficznym można wszędzie: we własnym ogródku, w polu i lesie, w afrykańskim buszu, amerykańskich sawannach.

Rozróżniamy dwa sposoby polowania z aparatem fotograficznym: podchody i czaty.

Fot. 24, 25. Zdjęcie bociana w locie i pies podczas posiłku – zdjęcia wykonane w efekcie podchodu. Źródło: Materiały autorskie.


Podchody, zbliżone są do zwykłego polowania. Polegają na tym, że z aparatem gotowym do „strzału”, poszukując „zwierza”, spaceruje się po polach, w lesie, wokół stawów — o wyniku decyduje zręczność fotografa i przysłowiowy łut szczęścia. Liczne okazje do zdjęć można spotkać towarzysząc myśliwym lub przebywając w rezerwacie.

Trzeba być doskonałym znawcą zwyczajów zwierząt, aby potrafić przewidzieć, jaka zwierzyna zjawi się przed obiektywem. Fotograf najczęściej zobaczy ją w momencie, gdy zwierzę zacznie uciekać. Trzeba, więc mieć dużo szczęścia i błyskawiczny wprost refleks, aby uchwycić zmykającego zająca lub dzika przebiegającego leśną drożynę.

Bardzo ważny w podchodach jest wybór odpowiedniego materiału zdjęciowego i sprzętu. Można spróbować szczęścia z aparatem małoobrazkowym z obiektywem o ogniskowej 90 lub 135 mm, więcej szans da jednak obiektyw o dłuższej ogniskowej - 300 lub 400 mm, 500, a nawet 600 mm. Zespół korpus-obiektyw może być razem zamocowany na jednej kolbie, tworząc „strzelbę fotograficzną”.

Czaty wymagają, podobnie jak podchody, doskonałej znajomości zwyczajów zwierząt, a ponadto nieograniczonej wprost cierpliwości fotografa. Uzyskane wyniki są za to jeszcze ciekawsze. Na czatach, w ukryciu naturalnym lub wykonanym specjalnie do robienia zdjęć, aparat zamocowuje się na statywie, nastawia przewidywaną odległość, ekspozycję często wyzwala zdalnie, niejednokrotnie wspomaga lampą błyskową. W ten sposób wykonuje się wspaniałe zdjęcia np. ptaków karmiących pisklęta. [Poz. 8, s. 212-215] 4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany wykonania ćwiczeń. 1. Jaki rodzaj zdjęć określamy mianem fotografii reportażowej? 2. Na czym polega wykonanie zdjęć określanych jako reportaż rodzinny? 3. Jakie ujęcia powinien zawierać reportaż ślubny? 4. W jaki sposób należy przygotować się do wykonywania zdjęć podczas uroczystości

kościelnych? 5. Jak powinien zachowywać się profesjonalny fotoreporter? 6. Czym wyróżnia się fotoreportaż dokumentalny? 7. Z jakich ujęć powinien się składać fotoreportaż w formie zestawu? 8. Jak wykonać nie poruszone zdjęcie podczas fotografowania tzw. szybkich sportów? 9. Jakie oświetlenie wykorzystujemy przy fotografowaniu spektakli teatralnych, widowisk

i koncertów? 10. Jakie są dwa sposoby „polowania” z aparatem fotograficznym przy fotografowaniu zwierząt?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1 Wykonaj 3 zdjęcia samochodów przejeżdżających koło szkoły w taki sposób, aby na

pierwszym zdjęciu uzyskać efekt zamrożenia ruchu, na drugim uzyskać efekt poruszonego tła oraz względnie ostry, nieporuszony wizerunek samochodu a na trzecim zdjęciu uzyskaj poruszony obraz samochodu przy prawidłowo (ostro i stabilnie) odwzorowanym tle.




2) uzgodnić z nauczycielem technikę zdjęciową do realizacji tego ćwiczenia, 3) sprawdzić kompletność wyposażenia stanowiska pracy do realizacji ćwiczenia, zgodnie

z listą wyposażenia dla tego stanowiska, 4) zapoznać się z poszczególnymi elementami wyposażenia stanowiska ćwiczeniowego oraz

udostępnionymi instrukcjami obsługi sprzętu fotograficznego, 5) zaplanować w formie pisemnej sprzęt i materiały fotograficzne potrzebne do wykonania

ćwiczenia, 6) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania

fotografii, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia, 7) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiednie materiały fotograficzne do wykonywania

fotografii, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia, 8) uzgodnić z nauczycielem wyjście w teren (np. przed szkołę), 9) zapakować sprzęt do torby reporterskiej i wyjść we wcześniej zaplanowane miejsce, 10) wybrać stanowisko zdjęciowe, 11) uzgodnić z członkami zespołu kolejność: kto najpierw fotografuje a kto asystuje (jeśli

praca odbywa się w zespole), 12) przygotować sprzęt do wykonania ćwiczenia, 13) zmierzyć i ustawić warunki naświetlania dla każdego z kolejno wykonywanych zdjęć, 14) ustawić się odpowiednio w stosunku do fotografowanego samochodu i wykonać serię

zdjęć zgodnie z warunkami określonymi w temacie ćwiczenia, 15) wrócić z nauczycielem do pracowni i wywołać materiał negatywowy (lub przenieść zdjęcia

do komputera) dokonać wyboru odpowiednich ujęć i dokonać powiększeń pozytywowych lub wydruków zdjęć w formacie 9x13 cm,

16) nakleić wszystkie 3 zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym wykonanie ćwiczenia – w jaki sposób uzyskałeś efekty zgodne z zaleceniami zawartymi w poleceniu wykonania ćwiczenia,


Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z podstawowym oprogramowaniem do obróbki zdjęć, − różne rodzaje aparatów fotograficznych, m.in.: lustrzanka średnioformatowa, lustrzanka

małoobrazkowa, lustrzanka cyfrowa, kompaktowy aparat cyfrowy, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − statyw lub monopod (co najmniej 1 na zespół), − światłomierze (minimum 1 szt na grupę), − osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt do każdego dostępnego obiektywu), − materiały zdjęciowe negatywowe barwne o różnych czułościach i typach do odpowiednich

aparatów (typ 120 i 135 – komplet na grupę), − sprzęt i materiały umożliwiające wykonanie wydruków lub kopii pozytywowych, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, taśma dwustronnie przylepna, nożyczki. Ćwiczenie 2

Sfotografuj kota lub inne zwierze (z wyjątkiem psa) w taki sposób, aby nie było wątpliwości, że jest to zdjęcie reportażowe a nie portretowe. Ćwiczenie wykonaj za pomocą lustrzanki cyfrowej lub cyfrowego aparatu kompaktowego.






4) napisać w zespołach plan wykonania zdjęć reportażowych zwierząt, 5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania zdjęć

określonych w temacie ćwiczenia, 6) zaplanować sposób wykonania ćwiczenia, 7) uzgodnić z nauczycielem wyjście w poza pracownię i wyjść na teren, 8) dokonać pomiaru warunków ekspozycji oraz ustawić je w aparacie, 9) zaczaić się lub wytropić zwierzę i wykonywać zdjęcia zgodnie z zaleceniami zawartymi w

poleceniu ćwiczenia, 10) wrócić do pracowni i przenieść zdjęcia do pamięci komputera, 11) wykonać w komputerze selekcję wykonanych zdjęć i wybrać takie które spełnia warunki

podane w temacie ćwiczenia, 12) wykonać wydruk wybranego zdjęcia 13) nakleić zdjęcie na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym wykonanie

ćwiczenia – jakiego sposobu użyłeś aby wykonać zdjęcie – podchodów czy czatowania, 14) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 15) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 16) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 17) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z programem do podstawowej obróbki zdjęć, − lampy błyskowe (po 1 szt na zespół), − lustrzanka cyfrowa lub kompaktowy aparat cyfrowy, − obiektywy wymienne do aparatów, − tabela z danymi dotyczącymi zależności czasu naświetlania od prędkości poruszania się

obiektu (zawarta w poradniku dla ucznia), − drukarka do uzyskania kopii pozytywowych (np. termosublimacyjna lub digilab), − papier A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, taśma 2 stronnie klejąca, nożyczki, długopis.

Ćwiczenie 3 Wykonaj co najmniej 4 zdjęcia reportażowe ze szkolnego meczu koszykówki tak

dobierając stanowisko zdjęciowe aby wykonać ciekawe i dynamiczne zdjęcia z gry. Użyj czarno-białej techniki zdjęciowej i oświetlenia lampą błyskową skierowaną na wprost.







5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii reportażowej, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiednie czarno-białe materiały negatywowe do wykonywania fotografii reportażu, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

7) uzgodnić z nauczycielem wyjście do sali gimnastycznej, 8) zapakować sprzęt do torby reporterskiej i udać się na miejsce wykonywania ćwiczenia, 9) uzyskać zgodę od nauczyciela wychowania fizycznego, 10) przygotować sprzęt do wykonania ćwiczenia (założyć materiał negatywowy, założyć

i podłączyć lampę błyskową), 11) zająć odpowiednie miejsce i wykonać serię zdjęć zgodnie z warunkami określonymi

w temacie ćwiczenia, 12) wrócić z nauczycielem do pracowni, wywołać materiał negatywowy, wybrać ujęcia

i wykonać 4 powiększenia pozytywowe w formacie minimum 9x13 cm, 13) nakleić wszystkie 4 zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem

podsumowującym wykonanie ćwiczenia – czy na wszystkich zdjęciach widać dynamizm gry lub czy są w inny sposób ciekawe (jeśli nie, to dlaczego?),


Wyposażenie stanowiska pracy: − zestaw książek i czasopism sportowych a także artykułów w czasopismach

fotograficznych z dziedziny fotografii sportowej, − różne rodzaje tradycyjnych aparatów fotograficznych, m.in.: lustrzanka średnioformatowa,

lustrzanka małoobrazkowa, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − statyw, monopod (co najmniej 1 na grupę), − osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt do każdego dostępnego obiektywu), − lampy błyskowe o różnej mocy, systemowe do poszczególnych typów aparatów, − materiały zdjęciowe negatywowe czarno-białe o różnych czułościach i typach do

odpowiednich aparatów (typów 120 i 135), − sprzęt i materiały umożliwiające kopii pozytywowych, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki. Ćwiczenie 4

Wykonaj w plenerze, aparatem cyfrowym dwa zdjęcia modela znajdującego się w dokładnie wcześniej oznaczonym miejscu. Podczas fotografowania pierwszego zdjęcia model ma poruszać się krokiem marszowym, a przy drugim zdjęciu model ma biec. Ćwiczenie wykonaj za pomocą lustrzanki cyfrowej lub cyfrowego aparatu kompaktowego.






4) zaplanować w zespołach (na piśmie) plan wykonania zdjęć ludzi poruszających się krokiem marszowym i biegnących oraz zaplanować sprzęt potrzebny do wykonania ćwiczenia,

5) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania zdjęć określonych w temacie ćwiczenia,

6) zaplanować sposób wykonania ćwiczenia a także ustalić, kto i w jakim momencie pełni rolę fotografa a kto modela,

7) uzgodnić z nauczycielem wyjście w poza pracownię i wyjść na teren np. boiska szkolnego, 8) zaznaczyć punkt w którym ma się znaleźć model podczas fotografowania, 9) wykonywać zdjęcia zgodnie z zaleceniami zawartymi w poleceniu ćwiczenia, 10) dokonać pomiaru warunków ekspozycji oraz ustawić je w aparacie, 11) ustawić ostrość na określone wcześniej miejsce lub ustawić odległość hiperfokalną

właściwą do warunków określonych w temacie ćwiczenia, 12) wykonać szereg zdjęć na których widoczny jest model i znak określający punkt

przewidziany jako orientacyjny dla tego ćwiczenia, 13) dokonać zamiany ról - kolejno wykonujesz pracę fotoreportera i modela tak aby każdy

z członków zespołu samodzielnie wykonał po 2 zdjęcia według polecenia zawartego w temacie ćwiczenia,

14) dokonać zapisu który uczeń fotografował a który w tym czasie był modelem, 15) wrócić do pracowni i przenieść zdjęcia do pamięci komputera, 16) wykonać w komputerze selekcję wykonanych zdjęć i wybrać te które spełniają warunki

podane w temacie ćwiczenia, 17) wykonać kopie pozytywowe - po 2 zdjęcia swojego autorstwa (spełniających warunki

podane w temacie ćwiczenia), 18) nakleić zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym

wykonanie ćwiczenia – czy na zdjęciach model znajduje się nad oznaczonym miejscem(jeśli nie to dlaczego),


Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z programem do podstawowej obróbki zdjęć, − lampy błyskowe (po 1 szt na zespół), − aparat cyfrowy typu lustrzanka oraz typu kompaktowego, − obiektywy wymienne do aparatów, − tabela z danymi dotyczącymi zależności czasu naświetlania od prędkości poruszania się

obiektu (zawarta w poradniku dla ucznia), − znacznik (np. kreda),


− drukarka do uzyskania wydruków (np. termosublimacyjna), − papier A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, taśma 2 stronnie klejąca, nożyczki, długopis. 4.3.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz:

Tak

Nie 1) wymienić rodzaje reportażu? 2) wykonać zdjęcia reportażowe w taki sposób, aby ukazać efekt zamrożenia

ruchu?

3) wykorzystywać metodę „panoramowania” w zdjęciach reportażowych? 4) dobrać stanowisko zdjęciowe najlepsze do fotografowania danej dyscypliny

sportowej?

5) odróżnić reportaż dokumentalny od zdjęć rodzajowych? 6) zaplanować wykonanie reportażu ślubnego? 7) przewidzieć maksymalny czas naświetlania jakiego należy użyć do wykonania

zdjęć na wyścigu kolarskim, fotografując ukośnie względem zawodników?

8) wykonać zdjęcie poruszającego się obiektu tak aby znalazł się on na zdjęciu w zaplanowanym wcześniej przez Ciebie miejscu?

9) wykonać zdjęcie reportażowe podczas popularnej gry zespołowej?


4.4. Zasady kompozycji i estetyki w fotografii reportażowej 4.4.1. Materiał nauczania

W fotografii reportażowej wykorzystuje się większość zasad kompozycji klasycznej chociaż niekiedy jest dozwolone nie stosowanie się do tych reguł.

W reportażu nie tylko „niedociągnięcia” kompozycyjne, ale wyraźne błędy techniczne są dopuszczalne pod warunkiem, że temat będzie pokazany wyraźnie i efektownie, że jego treść będzie czytelna, interesująca i aktualna.

Fotoreporter w czasie wykonywania zdjęcia najczęściej nie ma czasu zastanawiać się nad doborem punktu widzenia, z którego fotografuje, nie ma również czasu na uważne komponowanie zdjęć. W zdjęciu fotoreporterskim najważniejszy jest temat, pod warunkiem, że jest on interesujący. Natomiast zasadniczym elementem pracy fotoreportera jest znalezienie odpowiedniego momentu do wykonania zdjęć, zwłaszcza obiektów ruchomych i szybko zmieniających się. Warunek ten jest jednym z najważniejszych. Stąd konieczność szybkiego refleksu u fotoreportera. Zagadnienia ostrości i niezamierzonych poruszeń traktowane są marginesowo. Nawet spora nieostrość jest wybaczalna na ciekawym zdjęciu. To samo dotyczy poruszenia, jeżeli jest ono takie, że nie gubi czytelności obrazu. Podobnie również traktowane jest ziarno na pozytywie.[Poz. 3, s. 43.]

Tło w fotografii reportażowej. Fotoreporter musi zawsze zwracać uwagę na tło, zwłaszcza znajdujące się bezpośrednio

za tematem głównym. Nie może ono z nim konkurować, nie może odciągać uwagi od najważniejszych elementów zdjęcia. Często najciekawsze zdjęcie jest popsute gdy pojedyncze elementy towarzyszące podstawowemu tematowi zakłócają je (jak np. drzewo „wyrastające” z głowy zawodnika).

Natomiast elementy umieszczone po bokach obrazu, z daleka od tematu głównego i nie pokrywające się z nim mogą być dowolne pod warunkiem, że ani kontrastem, ani ostrością nie stanowią za dużej konkurencji plastycznej. W ostateczności można je będzie wykadrować przy powiększeniu. Aby uwypuklić temat, aby pokazać go przestrzennie, fotoreporter stara się, o ile to możliwe, fotografować z góry. Wtedy bliższe przedmioty nie zasłaniają elementów obrazu. Natomiast fotografując temat z bliska, z dołu, eliminuje się tło, zwłaszcza przedmioty znajdujące się w pobliżu elementu fotografowanego. Z góry widzimy co najmniej kilka szeregów, z dołu na tle nieba czy wysokich obiektów tylko jeden, dlatego, że inne niższe i mniej istotne przedmioty ukryte są z tyłu, niżej.

Mocne punkty obrazu Już wykonując zdjęcie należy je „widzieć” na matówce czy celowniku jako harmonijną

całość, w której wszelkie defekty kompozycji po powiększeniu zostaną jeszcze wyolbrzymione. W przypadku fotografii reportażowej, warunki pracy znacznie utrudniają możliwość komponowania kadru. Dlatego przed rozpoczęciem imprezy reporter musi dokonać odpowiedniego wyboru miejsca, z którego będzie fotografował przez odpowiednie ustawienie się wobec fotografowanego obiektu, tła i oświetlenia. Dopiero wtedy ma możliwość uzyskania pożądanych efektów. Fotografując, najlepiej jest lokalizować podstawowe dla zdjęcia elementy w mocnych punktach obrazu. Mają one tę właściwość, że to właśnie od nich widz zaczyna oglądać prawidłowo skomponowany fotogram. Nie zawsze jest to możliwe przy zdjęciach reportażowych. Dlatego też warto fotografować z dość dużym „zapasem”, aby móc swobodnie wykadrować z negatywu lub z pliku ostateczny obraz, robiąc tzw. wycinek i skomponować go według zasad kompozycji klasycznej - umieszczając temat główny w mocnym punkcie. Bez możliwości robienia wycinka olbrzymia większość zdjęć


reporterskich nie nadawałaby się do pokazania. Nie zapominaj jednak, że reportaż to temat i nie wolno go zgubić w układzie kompozycyjnym.

Motyw główny (zasada dominacji) Obraz fotograficzny powinien nieść niezbędną ilość informacji. Nie za mało, ale też

w żadnym wypadku nie za dużo. Podstawowy temat powinien być dla odbiorcy czytelny i oczywisty. Nie może on zostać zdominowany przez tło czy otoczenie. Jeżeli, przykładowo sylwetka biegacza na tle widzów będzie tej samej wielkości co i oni, i w dodatku tak samo ostra wówczas jego postać „zginie w tłumie”. Motyw główny można w tym przypadku wydobyć z tła stosując jedną z poniższych metod.

- Jeżeli odpowiednio zmniejszymy głębię ostrości przez zwiększenie otworu przysłony i równocześnie skrócimy czas naświetlenia, to biegacz będzie sfotografowany ostro, natomiast tło którym jest tłum widzów — zostanie „zneutralizowane” przez świadomie zastosowaną nieostrość. Osoba oglądająca zdjęcie będzie wiedziała, że widzowie są obecni, ale też główny motyw będzie w sposób jednoznaczny zarysowany. Stosując tę metodę najlepiej jest posługiwać się obiektywami długoogniskowymi – o małej głębi ostrości.

- Inna metoda polega na nastawieniu czasu naświetlenia równego l/30 sek.. Aby postać biegacza nie była wówczas poruszona, musimy go „prowadzić” w celowniku; gdy znajdzie się w wybranym przez nas punkcie, należy nacisnąć spust migawki. Również i tak wykonane zdjęcie da nam w efekcie ostro zarysowaną sylwetkę biegacza na tle „poruszonego”, zamazanego tłumu. Jednocześnie zdjęcie to będzie cechowała większa dynamika. Może być ono wykonane obiektywem o dowolnej ogniskowej.

- Jeszcze inna metoda polega na zastosowaniu obiektywu krótkoogniskowego, który nieproporcjonalnie „odsuwa” drugi plan obrazu. Technika ta wymaga jednak znacznego zbliżenia się do fotografowanego obiektu i zastosowania bardzo krótkich czasów naświetlenia. Na szczęście obiektywy krótkoogniskowe dla odległości większej niż 1,5 m mają bardzo dużą głębię ostrości.

- Fotografujący na materiałach barwnych może jeszcze próbować dobrać odpowiednio kontrastowe barwy głównego motywu zdjęcia i tła, na jakim ów motyw jest fotografowany. Jednak w warunkach reporterskich sytuacja taka jest znacznie bardziej zależna od przypadku niż od świadomego i celowego działania.

Rozmieszczenie elementów na zdjęciu reportażowym Rozmieszczenie punktów, linii i plam na płaszczyźnie obrazu w różnoraki sposób

oddziałuje na widza. Linie proste sugerują stałość i stabilność obrazu, łamane wprowadzają natomiast niepokój, nieporządek i sugerują częste zmiany. Linie pionowe dają wrażenie monumentalności i pięcia się w górę, poziome natomiast wprowadzają spokój i harmonię. Linie ułożone pod kątem dają wrażenie ruchu. Jeżeli linia jest skośna i unosi się w prawo, daje ona wrażenie, że „tam idziemy”. Natomiast gdy linia opada w prawo, sugeruje ona, iż „stamtąd przyszliśmy”. Efekt ten jest związany z nawykiem czytania tekstów i oglądania obrazów od lewej strony do prawej. Przy kompozycjach asymetrycznych trzeba zwrócić szczególną uwagę na zrównoważenie obrazu. Mały jasny punkt po jednej stronie obrazu można zrównoważyć przez wprowadzenie większej powierzchni ciemniejszej lub przez mały, silnie kontrastujący punkt po przeciwnej stronie obrazu.

Przy fotografowaniu sportu nader często mamy do czynienia z obiektami poruszającymi się. Ważne jest prawidłowe rozmieszczenie tych elementów w kadrze. Dokonujemy tego już w momencie wykonywania zdjęcia. Błąd tutaj popełniony trudno jest później naprawić w ciemni bez szkody dla końcowego efektu. Jeżeli, przykładowo, biegacz biegnie w lewo, a jego postać umieścimy z lewej strony kadru, wówczas będzie on nam z niego „uciekać”, pozostawiając za sobą pustkę.


Fot. 26. Biegnący „ucieka’ z kadru. Źródło: Materiały autorskie.

Jeżeli jego sylwetkę umieścimy w środku obrazu, wprawdzie „uciekać z kadru” już nie będzie, ale za to będzie miał za plecami „niezagospodarowaną” płaszczyznę.

Fot. 27. Biegnący ma za plecami „niezagospodarowaną” płaszczyznę. Źródło: Materiały autorskie. Niekorzystne jest też umieszczenie biegacza całkowicie z prawej strony klatki, a to

dlatego, że będzie miało się wrażenie, iż przed chwilą „wbiegł” on na plan. Optymalnym rozwiązaniem jest umieszczenie jego sylwetki w „mocnych punktach obrazu” po prawej stronie zdjęcia. Wówczas biegacz będzie miał „miejsce do biegania”, a cała płaszczyzna zdjęcia będzie „zagospodarowana”.

Fot. 28. Biegnący jest umieszczony w „mocnych punktach obrazu” po prawej stronie zdjęcia – biegnący ma „miejsce do biegania” a kadr jest w pełni wykorzystany

Źródło: Materiały autorskie.


Punkt widzenia Fotografia reportażowa dopuszcza swobodę w wyborze punktu wykonania zdjęcia.

Należy go odpowiednio wcześnie znaleźć, tak, aby umożliwiał obserwowanie przebiegu akcji, i jednocześnie uwzględnić oświetlenie i kąt widzenia obiektywu. W trakcie robienia reportażu fotograf może jedynie krążyć wokół obiektu zdjęć: towarzyszy zdarzeniom, lecz nie jest w stanie nimi kierować. Korzystne jest wykonanie wielu zdjęć z różnych miejsc. Ponieważ reportaż nie wymaga wystudiowanych kompozycji ani perspektywy, należy korzystać z tej możliwości, fotografując z rozmaitych miejsc: z góry, z dołu, z ukosa — wówczas zdjęcia okażą się bardziej dynamiczne.

Fot 29-31. Wykorzystanie 3 rodzajów perspektyw w celu uatrakcyjnienia zdjęć reportażowych wykonywanych z tego samego miejsca. Źródło: Materiały autorskie.

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń. 1. Dlaczego fotoreporter musi zwracać uwagę na tło? 2. Jaki efekt uzyskujemy wykonując zdjęcie reportażowe z góry? 3. W jakim celu wykonując zdjęcie reportażowe kadrujemy je „z zapasem”? 4. W jaki sposób w fotografii reportażowej możemy motyw główny zdjęcia „wydobyć z tła”

aby się z nim nie zlewało? 5. W jaki sposób należy kadrować zdjęcia w ruchu? 6. Jaki punkt widzenia jest najlepszy w fotografii reportażowej?

4.4.3. Ćwiczenia Ćwiczenie 1

Wykonaj serię, co najmniej 3 zdjęć reportażowych dzieci na placu zabaw fotografując je z różnych perspektyw patrzenia. Zdjęcia wykonaj techniką cyfrową .





4) wykonać ćwiczenie za pomocą lustrzanki cyfrowej lub cyfrowego aparatu kompaktowego, 5) zaplanować w zespołach (na piśmie) plan wykonania zdjęć, 6) dobrać sprzęt fotograficzny do wykonywania zdjęć określonych w temacie ćwiczenia,


7) zaplanować sposób wykonania ćwiczenia, 8) uzgodnić z nauczycielem wyjście w poza pracownię i wyjść na teren np. do parku, 9) wyjść w teren, znaleźć plac zabaw i uzyskać pozwolenie na fotografowanie dzieci od ich

opiekunów, 10) dokonać pomiaru warunków ekspozycji oraz ustawić je w aparacie, 11) wykonać zdjęcia zgodnie z zaleceniami zawartymi w poleceniu ćwiczenia, 12) wrócić do pracowni i przenieść zdjęcia do pamięci komputera. 13) wykonać w komputerze selekcję wykonanych zdjęć i wybrać te, które spełniają warunki

podane w temacie ćwiczenia, 14) wykonać 3 kopie pozytywowe spełniające warunki podane w temacie ćwiczenia, 15) nakleić zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym

wykonanie ćwiczenia – jak na odbiór estetyki i atrakcyjność zdjęć wpływa perspektywa z której zostały wykonane,


Wyposażenie stanowiska pracy: − komputer PC z programem do podstawowej obróbki zdjęć, − lampy błyskowe (po 1 szt na zespół), − aparat cyfrowy typu lustrzanka oraz typu kompaktowego, − obiektywy wymienne do aparatów, − drukarka (np. termosublimacyjna) lub cyfrowy minilab do uzyskania kopii pozytywowych, − papier A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, taśma dwustronnie klejąca, nożyczki,

długopis. Ćwiczenie 2

Wykonaj fotoreportaż ze szkolnej lekcji wychowania fizycznego kadrując zdjęcia z zapasem. Wykonaj dwie kopie pozytywowe tego samego zdjęcia: pierwsza kopia z całej klatki a drugą kopię skadruj tak, aby spełniała warunki poprawnej kompozycji. Ćwiczenie wykonaj z użyciem tradycyjnej techniki zdjęć czarno-białych.






5) dobrać sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii reportażowej, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

6) dobrać czarno-białe materiały negatywowe do wykonywania fotografii reportażowej, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

7) uzgodnić z nauczycielem wyjście do sali gimnastycznej lub na boisko szkolne, 8) zapakować sprzęt do torby reporterskiej i udać się na miejsce wykonywania ćwiczenia


9) uzyskać zgodę od nauczyciela wychowania fizycznego, 10) przygotować sprzęt do wykonania ćwiczenia (założyć materiał negatywowy, założyć

i ewentualnie podłączyć lampę błyskową) 11) zająć odpowiednie miejsce i wykonać serię zdjęć zgodnie z warunkami określonymi

w temacie ćwiczenia, 12) wrócić z nauczycielem do pracowni, wywołać materiał negatywowy, wybrać odpowiednie

klatki i dokonać powiększeń pozytywowych w formacie minimum 9x13 cm – jedno zdjęcie wykonać bez kadrowania a drugie skadruj pod powiększalnikiem tak aby spełniało zasady kompozycji,

13) nakleić obydwa zdjęcia na jeden arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem podsumowującym wykonanie ćwiczenia – jak poprawiłeś kompozycję zdjęcia przez kadrowanie,


Wyposażenie stanowiska pracy: − zestaw czasopism sportowych ze zdjęciami z różnych dyscyplin sportowych, − różne rodzaje tradycyjnych aparatów fotograficznych, m.in.: lustrzanka średnioformatowa,

lustrzanka małoobrazkowa, − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − statyw, monopod (co najmniej 1 na grupę), − osłona przeciwsłoneczna (po 1 szt do każdego dostępnego obiektywu), − lampy błyskowe, systemowe do poszczególnych typów aparatów o różnej mocy, − materiały zdjęciowe negatywowe czarno-białe o różnych czułościach i typach do

odpowiednich aparatów (typów 120 i 135), − sprzęt i materiały umożliwiające wykonanie kopii pozytywowych tradycyjną techniką

czarno-białą, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki.

Ćwiczenie 3 Wykonaj zdjęcie serię zdjęć reportażowych w szkolnej bibliotece tak aby oprócz motywu

głównego znalazły się na nich elementy tła nie zakłócające odbioru elementu głównego ale podkreślające charakter pomieszczenia. Pracę wykonaj tradycyjną techniką negatywową barwną.





4) zaplanować w formie pisemnej sprzęt potrzebny do wykonania ćwiczenia,


5) zaplanować zastosowanie oświetlenia podczas realizacji zdjęć (zastane, błyskowe, mieszane),

6) dobrać z zestawu wyposażenia odpowiedni sprzęt fotograficzny do wykonywania fotografii reportażu, dla warunków określonych w temacie ćwiczenia,

7) uzgodnić z nauczycielem wyjście do biblioteki szkolnej, 8) zapakować sprzęt do torby reporterskiej i wyjść do biblioteki, 9) uzgodnić z członkami zespołu kolejność: kto najpierw fotografuje a kto służy jako model , 10) wejść do biblioteki, uzyskać zgodę nauczyciela bibliotekarza i przygotować sprzęt do

wykonania ćwiczenia, 11) zająć odpowiednie miejsca (fotograf i modele), 12) dokonać pomiaru światła i odpowiednio ustawić warunki ekspozycji, 13) wykonać serię zdjęć zgodnie z poleceniem zawartym w temacie ćwiczenia, 14) dokonać zamiany w zespole – kolejni członkowie zespołu powtarzają czynności

z punktów 11 – 13, 15) wrócić z nauczycielem do pracowni, wywołać materiał negatywowy, wybrać odpowiednie

klatki i dokonać powiększeń pozytywowych w formacie 9x13 cm, 16) nakleić co najmniej 2 zdjęcia na arkusz papieru A4 i zaopatrzyć komentarzem czy

i w jakim stopniu udało się zrealizować założenie zawarte w poleceniu do ćwiczenia, 17) uporządkować stanowisko pracy po realizacji ćwiczenia, 18) przedstawić pracę do oceny nauczycielowi, 19) uczestniczyć aktywnie w dyskusji podsumowującej realizację ćwiczenia, 20) dołączyć pracę do portfolio zawierającego efekty ćwiczeń tej jednostki modułowej.

Wyposażenie stanowiska pracy: − zestaw książek i czasopism z dziedziny fotografii, − różne rodzaje tradycyjnych aparatów fotograficznych: lustrzanka średnioformatowa

i małoobrazkowa, − materiały zdjęciowe negatywowe barwne o różnych czułościach i typach do odpowiednich

aparatów (typ 135 i 120), − obiektywy wymienne do poszczególnych typów aparatów, − monopod lub statyw (co najmniej 1 na zespół), światłomierz (minimum 1 szt na grupę), − lampy błyskowe o różnej mocy, systemowe do poszczególnych typów aparatów, − ekran odbijający światło odpowiedni typem do lampy błyskowej lub zamiennie biała kartka

papieru o gramaturze min. 160 g/m2 oraz gumki recepturki (1 szt na zespół), − sprzęt i materiały umożliwiające wywołanie materiałów negatywowych i wykonanie kopii

pozytywowych, − kartki A4 o gramaturze minimum 160 g/m2, gumka recepturka, taśma dwustronnie

przylepna, nożyczki.

4.4.4. Sprawdzian postępów Czy potrafisz: Tak Nie 1) umiejętnie wyeksponować tło w fotografii reportażowej? 2) wydobyć motyw główny z tła w zdjęciach reportażowych? 3) wykadrować zdjęcie tak, aby zachowane były elementy kompozycji? 4) dokonać właściwego rozmieszczenia w kadrze elementów poruszających się? 5) dobrać odpowiedni punkt widzenia do wykonania danego zdjęcia?


5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ INSTRUKCJA DLA UCZNIA 1. Przeczytaj uważnie instrukcję. 2. Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi. 3. Zapoznaj się z zestawem zadań testowych, który zawiera 20 pytań o różnym stopniu

trudności. 4. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi. Poprawną odpowiedź zakreśl

znakiem „X”. W przypadku pomyłki należy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem a następnie ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

5. Test składa się z dwóch części o różnym stopniu trudności: I część – poziom podstawowy, II część – poziom ponadpodstawowy W sumie możesz uzyskać 20 punktów jeśli prawidłowo odpowiesz na wszystkie pytania w teście. Za każdą prawidłową odpowiedz otrzymujesz „1” punkt. Natomiast za złą odpowiedź lub jej brak otrzymujesz „0” punktów.

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania. 7. Kiedy udzielenie odpowiedzi na jakieś pytanie sprawi Ci trudność, wtedy odłóż jego

rozwiązanie na później i wróć do niego gdy zostanie Ci czas wolny. 8. Na rozwiązani testu masz 45 min. Powodzenia. ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH I Część – poziom podstawowy 1. Na czym polega metoda błysku dopełniającego?

a) na stosowaniu więcej niż jednej lampy błyskowej (jedna daje światło zasadnicze a druga dopełniające).

b) na podświetleniu tła drugą lampą. c) umieszczeniu pojedynczej lampy w pewnym oddaleniu od aparatu i wyzwalania jej

bezprzewodowo przy fotografowaniu. d) na oświetleniu światłem lampy części twarzy będących w cieniu podczas

fotografowania np. przy bezpośrednim świetle słonecznym.

2. Jakie warunki powinna spełniać lampa błyskowa wykorzystywana do zawodowego wykonywania zdjęć reportażowych? a) liczba przewodnia minimum 35 oraz współpraca z aparatem w trybie TTL lub Auto. b) musi być wbudowana w aparat fotograficzny. c) musi mieć funkcję przedbłysków zapobiegającą powstawaniu efektu czerwonych

oczu. d) musi współpracować z innymi lampami.

3. Jakie typy aparatów fotograficznych są najczęściej wykorzystywane do wykonywania

zdjęć reportażowych? a) aparaty kompaktowe. b) lustrzanki cyfrowe i tradycyjne. c) lustrzanki średnioformatowe. d) lustrzanki dwuobiektywowe.


4. Jaki rodzaj zdjęć nazywamy zdjęciami reportażowymi? a) zdjęcia obiektów w ruchu. b) wszystkie zdjęcia gdzie obiektem jest człowiek. c) zdjęcia opowiadające o życiu ludzi i zwierząt, o ich zajęciach. d) zdjęcia ukazujące człowieka w korzystnym świetle.

5. Która z perspektyw fotografowania jest najkorzystniejsza do wykonywania zdjęć reportażowych? a) ptasia i horyzontalna bo żabia zbyt zniekształca perspektywę. b) tylko horyzontalna bo inne dają nieprzyjemne zniekształcenia. c) żabia i horyzontalna. d) wszystkie trzy, bo uatrakcyjniają temat.

6. Na czym polega czatowanie wykorzystywane przy wykonywaniu zdjęć reportażowych z życia zwierząt? a) na wyjściu w teren z przewodnikiem (np. leśnikiem) który zaprowadzi nas

w odpowiednie miejsce gdzie przebywają zwierzęta. b) skradaniu się w miejsca gdzie przebywają zwierzęta. c) uzyskiwaniu informacji o miejscach gdzie można ciekawie sfotografować zwierzęta

poprzez popularny komunikator internetowy (np. gg). d) oczekiwaniu w ukryciu na pojawienie się zwierząt w określonym miejscu.

7. Sceny rodzajowe to rodzaj zdjęć reportażowych przedstawiających a) aspekty życia codziennego. b) widowisko teatralne. c) życie zwierząt. d) uroczystości rodzinne.

8. Które z poniższych zdjęć reportażowych jest prawidłowo skadrowane?

b)

a)

c) d)


9. Co powinieneś zrobić przed przystąpieniem do wykonywania reportażu fotograficznego z uroczystości religijnych? a) pójść do spowiedzi. b) odpowiednio wcześnie zająć miejsce jak najbliżej ołtarza. c) sprawdzić jaka jest możliwość przemieszczania się pomiędzy prezbiterium i nawami

bocznymi. d) zapytać księdza o pozwolenie na fotografowanie.

10. W jakich okolicznościach możesz fotografować spektakle teatralne?

a) nie używając lampy błyskowej. b) podczas specjalnie do tego przewidzianych prób lub spektakli. c) gdy nikt tego nie widzi. d) tylko podczas scen zbiorowych.

11. Jaką rolę w wykonywaniu zdjęć reportażowych pełni mała głębia ostrości?

a) zmniejsza kontrasty podczas fotografowania w pełnym słońcu. b) wyodrębnia temat główny. c) wydobywa szczegóły w dalszych planach. d) w fotografii reportażowej nie stosuje się małej głębi ostrości.

12. Dlaczego nie powinno się robić zdjęć reportażowych wyłącznie ze światłem lampy

błyskowej odbitym od sufitu? a) bo takie światło fałszuje barwy. b) ma zbyt duży kontrast. c) ma zbyt mały kontrast. d) może powodować duże cienie w oczodołach.

13. W jakim celu wykonując zdjęcie reportażowe kadrujemy je z tzw. zapasem?

a) aby na zdjęciu znalazła się jak największa liczba elementów. b) aby móc dokonać poprawek kompozycji zdjęcia poprzez kadrowanie. c) aby móc złączyć zdjęcia w panoramę. d) tak robią tylko początkujący fotoreporterzy.

14. Jaka jest zaleta stosowania ekranów odbijających światło lampy błyskowej podczas fotografowania zdjęć reportażowych we wnętrzach? a) zabezpieczają lampę przed uszkodzeniem. b) modelują światło w ten sposób, że dają na zdjęciu złudzenie fotografowania przy

naturalnym oświetleniu zastanym. c) zabarwiają skórę na bardziej brązowy kolor. d) zwiększają kontrast i nasycenie kolorów fotografowanych przedmiotów.

II Część – poziom ponadpodstawowy 15. Kiedy, przy wykonywaniu zdjęć reportażowych, w ciągu dnia, na otwartej przestrzeni

zastosowanie materiału zdjęciowego o czułości 100 ISO może być bardziej celowe od zastosowania czułości 400 ISO? a) gdy może wystąpić konieczność posłużenia się błyskiem dopełniającym. b) gdy mamy do sfotografowania szybko poruszające się obiekty. c) gdy chcemy uzyskać jak największą głębie ostrości. d) przy zdjęciach w rozległych, widnych pomieszczeniach.


16. Określ które z miejsc oznaczonych literami jest najkorzystniejsze do wykonania zdjęć reportażowych z meczu piłki nożnej?

17. Jeśli wykonujesz zdjęcie kolarza podczas wyścigu, z odległości 10 metrów i z pozycji skośnej

to jaki czas będzie wystarczający aby zapewnić sfotografowanie go bez poruszenia na zdjęciu? a) 1/125 sek. b) 1/500 sek. c) 1/1000 sek. d) 1/2000 sek.

18. Jaki jest rodzaj zdjęcia reportażowego zamieszczonego obok? a) reportaż rodzinny. b) reportaż sportowy. c) scenka rodzajowa. d) reportaż dokumentalny.

19. W jaki sposób wykonać zdjęcie reportażowe z lampą błyskową w rozległym, stosunkowo widnym pomieszczeniu aby dalsze plany były w miarę dobrze widoczne na zdjęciu? a) zastosować materiał zdjęciowy minimum 800 ISO i fotografować z lampą błyskową

skierowaną w stronę sufitu (czy np. sklepienia kościoła). b) zmierzyć warunki naświetlania dla światła zastanego, ustawić w aparacie warunki, przy

których zdjęcie będzie 2-3 razy nieoświetlone a lampę błyskową ustawić na naświetlanie nominalne (bez korekty).

c) ustawić w aparacie najkrótszy możliwy czas synchronizacji i wykonać zdjęcia przy możliwie największej liczbie przysłony.

d) ustawić w aparacie dwukrotne niedoświetlenie dla zdjęć wykonywanych z lampą błyskową i stosować warunki naświetlania właściwe do zmierzonego światła zastanego.

20. W jaki sposób wykonać zdjęcie reportażowe dwóch osób, które mają być dobrze widoczne na jednym zdjęciu, gdy jedna z nich znajduje się w głębokim cieniu a druga jest oświetlona bezpośrednim światłem słonecznym? a) poprosić, aby osoby przesunęły się nieco i stanęły w cieniu. b) wykonać zdjęcie według warunków naświetlania właściwych dla osoby w cieniu a później,

w trakcie wykonywania kopii pozytywowej tak wymaskować odbitkę, aby zrównać oświetlenie obydwu osób (lub zrobić to komputerem).

c) zrobić dwa zdjęcia naświetlając raz na cienie i drugi raz na światła i połączyć oba w komputerze.

d) zmierzyć warunki naświetlania dla osoby w słońcu, w stosunku do nich ustawić w aparacie czas i przysłonę tak, aby zdjęcie niedoświetlić a lampę błyskową ustawić tak aby prawidłowo oświetliła obydwie osoby.


KARTA ODPOWIEDZI Imię i nazwisko.......................................................................................... Wykonywanie zdjęć reportażowych Poprawną odpowiedź zakreśl znakiem X.

Nr zadania Odpowiedź Punkty

1. a b c d 2. a b c d 3. a b c d 4. a b c d 5. a b c d 6. a b c d 7. a b c d 8. a b c d 9. a b c d 10. a b c d 11. a b c d 12. a b c d 13. a b c d 14. a b c d 15. a b c d 16. a b c d 17. a b c d 18. a b c d 19. a b c d 20. a b c d

Razem:


7. LITERATURA

1. Burzyński R.: Fotografia reportażowa. WAiF, Warszawa 1960 2. Busch D. D.: Fotografia cyfrowa dla profesjonalistów. Wydawnictwo RM, Warszawa 2004 3. Dederko W., Mariański R.: Reportaż fotograficzny. COMUK, Warszawa 1972 4. King J. A.: Fotografuj cyfrowo jak profesjonalista. Wydawnictwo RM, Warszawa 2004 5. Kotecki A.: Pracownia fotograficzna 1. WSiP, Warszawa 1988 6. Mroczek A. A.: Książka o fotografowaniu. Wydawnictwo KOROPRINT-ELEW,

Warszawa 2005 7. Nelken N., Wójcik P.: Fotografuję sport. WNT, Warszawa 1987 8. Wszystko o fotografii. Arkady, Warszawa 1984

Wykonywanie zdjęć reportażowych

Education

Transcript of Wykonywanie zdjęć reportażowych