WYDZIAŁ INFORMATYKI, ELEKTROTECHNIKI, I AUTOMATYKI · Analiza matematyczna, Algebra liniowa z...

Wydział Informatyki, Elektrotechniki i Automatyki

Kierunek: Automatyka i Robotyka

1

WYDZIAŁ INFORMATYKI,

ELEKTROTECHNIKI, I AUTOMATYKI

K AT ALOG PRZEDMIOTÓW

K i e r u n e k

Automatyka i Robotyka

S t u d i a I I s t o p n i a o p r o f i l u o g ó l n o a k a d e m i c k i m

R o k a k a d e m i c k i : 2 0 1 5 / 2 0 1 6



2

Spis treści

Metody optymalizacji .......................................................................................... 3 Modelowanie i identyfikacja ................................................................................ 6 Teoria Sterowania ............................................................................................ 10 Układy wykonawcze automatyki ....................................................................... 14 Sensoryka i pomiary przemysłowe ................................................................... 17 Wychowanie fizyczne ....................................................................................... 20 Język angielski ................................................................................................. 23 Historia techniki ................................................................................................ 26 Zachowania człowieka w organizacji i na rynku pracy ..................................... 28 Inteligentne metody sterowania ........................................................................ 30 Systemy zdarzeniowe ....................................................................................... 33 Lokalizacja i nawigacja robotów ....................................................................... 36 Automatyzacja proceów przemysłowych .......................................................... 39 Zdecentralizowane Uklady Automatyki i Robotyki ............................................ 42 Zaawansowane systemy decyzyjne ................................................................. 45 Systemy wieloagentowe ................................................................................... 48 Wizja maszynowa w robotyce i automatyzacji .................................................. 51 Metody programowania sterowników logicznych .............................................. 54 Rekonfigurowalne wbudowane sterowniki logiczne .......................................... 57 Automatyzacja systemów z odnawialnymi źródłami energii.............................. 60 Napędy urządzeń przemysłowych i pojazdów mechanicznych ........................ 63 Sterowanie w strukturze sieci rozległej ............................................................. 66 Systemy komunikacji ........................................................................................ 69 Praca przejściowa ............................................................................................ 71 Seminarium specjalistyczne ............................................................................. 73 Seminarium dyplomowe I ................................................................................. 75 Seminarium dyplomowe II ................................................................................ 77



3

M E T O D Y O P T Y M A L I Z A C J I

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-MO

Typ przedmiotu: obowiązkowy

Język nauczania: polski

Odpowiedzia lny za przedmiot : nauczyciel akademicki prowadzący wykład

Prowadzący: nauczyciele akademiccy Instytutu

Sterowania i Systemów Informatycznych

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 30 2 I

Egzamin

Laborator ium 30 2 Zaliczenie na ocenę

Studia niestacjonarne

W ykład 18 2 I

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z podstawowymi technikami programowania liniowego i nieliniowego

ukształtowanie wśród studentów umiejętności specyfikacji zadań optymalizacji w zadaniach projektowania inżynierskiego i rozwiązania ich z wykorzystaniem pakietów numerycznych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Analiza matematyczna, Algebra liniowa z geometrią analityczną, Metody numeryczne

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU:

Zadania programowania liniowego (ZPL). Postacie klasyczna, standardowa i kanoniczna ZPL. Metoda geometryczna, rozwiązań bazowych i algorytm sympleks. Programowanie ilorazowe. Problemy transportowe i przydziału.

Zadania programowania nieliniowego (ZPN) - warunki optymalności. Zbiory i funkcje wypukłe. Warunki konieczne i wystarczające istnienia ekstremum funkcji przy braku ograniczeń. Metoda mnożników Lagrange’a. Ekstrema funkcji przy występowaniu ograniczeń równościowych i nierównościowych. Warunki Karusha-Kuhna-Tuckera (KKT). Regularność ograniczeń. Warunki istnienia punktu siodłowego. Programowanie kwadratowe.

Obliczeniowe metody rozwiązywania ZPN. Metody poszukiwania minimum w kierunku: metody Fibonacciego, złotego podziału, Kiefera, Powella i Davidona. Metody poszukiwań prostych: metody Hooke’a-Jeevesa i Neldera-Meada. Ciągły i dyskretny algorytm gradientu. Metoda Newtona. Metody Gaussa-Newtona i Levenberga-Marquardta. Podstawowe metody



4

kierunków poprawy: metody Gaussa-Seidela, najszybszego spadku, gradientów sprzężonych Fletchera-Reevesa, zmiennej metryki Davidona-Fletchera-Powella. Poszukiwanie minimum przy warunkach ograniczających: metody funkcji kary wewnętrznej, zewnętrznej i mieszanej, metoda rzutowania gradientu, metoda sekwencyjnego programowania kwadratowego, metody kierunków dopuszczalnych.

Podstawy optymalizacji dyskretnej i mieszanej. Programowanie całkowitoliczbowe. Problemy najkrótszych dróg i maksymalnego przepływu. Elementy programowania dynamicznego.

Optymalizacja globalna. Optymalizacja stochastyczna. Adaptacyjne przeszukiwanie losowe. Metody metaheurystyczne: algorytm symulowanego wyżarzania, algorytmy ewolucyjne, optymalizacja rojem cząstek.

Optymalizacja wielokryterialna i adaptacja w środowiskach niestacjonarnych. Pareto-optymlaność. Typy środowisk niestacjonarnych, klasyfikacja problemów adaptacyjnych.

Zagadnienia praktyczne. Upraszczanie i eliminacja ograniczeń. Eliminacja nieciągłości. Skalowanie zadania. Numeryczne przybliżanie gradientu. Wykorzystanie procedur bibliotecznych. Przegląd wybranych bibliotek procedur optymalizacyjnych. Omówienie metod zaimplementowanych w popularnych systemach przetwarzania numerycznego i symbolicznego.

METODY KSZTAŁCENIA:

wykład: wykład konwencjonalny laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA:

OPIS EFEKTU SYMBOLE EFEKTÓW

METODY WERYFIKACJI FORMA ZAJĘĆ

Jest w stanie wskazać efektywną metodę optymalizacji dla konkretnego problemu.

K2A_W02 sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach, ocena sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

laboratorium

Potrafi wykorzystać środowiska numeryczne (Matlab, Maple) do wyznaczania rozwiązań optymalnych problemów złożonych

K2A_W02 sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach, ocena sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych

laboratorium

Umie wyjaśnić działanie iteracyjnych algorytmów optymalizacji

K2A_W02 egzamin wykład

Potrafi wyznaczyć rozwiązania optymalne dla zadań programowania liniowego, wypukłego i wybranych klas zadań optymalizacji dyskretnej


Umie formułować zadania optymalizacji na podstawie tekstowego opisu problemu technicznego, technologicznego czy logistycznego


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu przeprowadzonego

w formie pisemnej lub ustnej Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń

laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium Składowe oceny końcowej = wykład: 50% + laboratorium: 50%

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA:

Studia stacjonarne (150 godz.)

Godziny kontaktowe = 60 godz.



5

Przygotowanie się do zajęć = 18 godz.

Zapoznanie się ze wskazaną literaturą = 18 godz.

Przygotowanie raportu/sprawozdania = 18 godz.

Wykonanie zadań zleconych przez prowadzącego = 18 godz.

Przygotowanie się do egzaminu = 18 godz.

Studia niestacjonarne (150 godz.)






Zajęcia realizowane na odległość = 19 godz.


LITERATURA PODSTAWOWA:

1. Kukuła K.(red.): Badania operacyjne w przykładach i zadaniach, PWN, Warszawa, 2006

2. Bertsekas D.: Nonlinear programming, Athena Scientific, 2004

3. Ignasiak E.(red.): Badania operacyjne, PWN, Warszawa, 2001

4. Kusiak J., Danielewska-Tułecka A., Oprocha P.: Optymalizacja. Wybrane metody z przykładami zastosowań, PWN, 2009

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

1. Bertsekas D.: Convex Analysis and Optimization, Athena Scientific, 2003

2. Spall J.: Introduction to Stochastic Search and Optimization: Estimation, Simulation and Control, Wiley InterScience, 2003

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Andrzej Obuchowicz, prof. UZ



6

M O D E L O W A N I E I I D E N T Y F I K A C J A

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-MI



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Andrzej Janczak, prof. UZ

Prowadzący: nauczyciele akademiccy Instytutu Sterowania i Systemów Informatycznych

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

6

W ykład 30 2 I

egzamin

Laborator ium 30 2 zaliczenie na ocenę


W ykład 18 2 I

egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z podstawowymi konstruowania modeli na podstawie wiedzy strukturalnej i pomiarów

ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie stosowania nieparametrycznych metod identyfikacji

ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie stosowania parametrycznych metod identyfikacji

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Sygnały i systemy dynamiczne


Wprowadzenie. Obiekty i modele, zastosowania modeli. Identyfikacja systemów i modelowanie matematyczne. Równoważność modeli, kryteria równoważności modeli. Estymacja parametrów. Definicje błędu identyfikacji. Konstruowanie modeli na podstawie wiedzy strukturalnej i pomiarów. Algorytm identyfikacji systemu.

Nieparametryczne metody identyfikacji. Analiza przebiegów przejściowych. Metody częstotliwościowe. Metody korelacyjne. Analiza widmowa.

Metoda najmniejszych kwadratów. Statyczny model liniowy. Zadanie minimalizacji sumy kwadratów błędów. Rozwiązanie układu równań normalnych. Analiza estymatora metody najmniejszych kwadratów. Najlepszy liniowy estymator nieobciążony. Przedziały ufności



7

ocen parametrów. Złożoność modeli. Triangularyzacja ortogonalna. Algorytm rekurencyjny metody najmniejszych kwadratów.

Modele systemów dynamicznych. Klasyfikacja modeli. Ogólna struktura modelu liniowego. Modele AR, MA, ARMA, FIR, ARX, ARMAX, OE, model Boxa-Jenkinsa. Modele systemów o wielu wejściach i wielu wyjściach. Modele nieliniowe. Modele Wienera i Hammersteina. Modele Volterry i Kolmogorova-Gabora. Modele w przestrzeni stanów. Wybór struktury modelu.

Sygnały wejściowe. Charakterystyki sygnałów deterministycznych. Charakterystyki sygnałów stochastycznych. Sygnały wejściowe stosowane w zadaniach identyfikacji. Warunek trwałego pobudzania.

Metoda błędu predykcji. Symulacja i predykcja. Predyktory optymalne. Estymacja parametrów modelu ARX metodą najmniejszych kwadratów. Estymacja parametrów metodą błędu predykcji. Problem zgodności ocen parametrów. Metoda zmiennych instrumentalnych. Algorytm identyfikacji metodą zmiennych instrumentalnych. Wybór zmiennych instrumentalnych.

Rekurencyjne metody estymacji parametrów. Ogólna charakterystyka rekurencyjnych algorytmów identyfikacji. Rekurencyjna metoda najmniejszych kwadratów. Zapominanie wykładnicze. Rekurencyjna metoda zmiennych instrumentalnych. Rekurencyjna metoda błędu predykcji. Adaptacja parametrów regulatora samonastrajającego.

Modele neuronowe i modele rozmyte systemów statycznych i dynamicznych. Algorytmy uczenia modeli neuronowych. Algorytmy strojenia modeli rozmytych.

Identyfikacja systemów w układzie zamkniętym. Warunki identyfikowalności systemów objętych sprzężeniem zwrotnym. Metody bezpośrednie. Metody pośrednie. Wpływ sprzężenia zwrotnego na dokładność estymacji.

Identyfikacja systemów metodami podprzestrzeni. Modele systemu deterministycznego i systemu stochastycznego w przestrzeni stanów. Identyfikacja systemu deterministycznego. Identyfikacja systemu stochastycznego.


wykład: wykład konwencjonalny

laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne




Potrafi konstruować modele dynamicznych systemów liniowych, stosując metodę zmiennych instrumentalnych

K2A_U08

sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach

laboratorium

Potrafi konstruować modele dynamicznych systemów liniowych, stosując metodę błędu predykcji

K2A_U08 sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach

laboratorium

Potrafi konstruować modele systemów liniowych, stosując metodę najmniejszych kwadratów


laboratorium

Potrafi konstruować modele systemów, stosując analizę przebiegów przejściowych


laboratorium



8

Zna zasady modelowania nieliniowej statyki i dynamiki z wykorzystaniem sieci neuronowych i systemów rozmytych


Zna definicje zadania identyfikacji systemów, modelowania matematycznego i ogólny algorytm identyfikacji systemu


Zna zasady identyfikacji modeli statycznych systemów liniowych metodę najmniejszych kwadratów


Zna klasyfikację modeli systemów dynamicznych, ogólną strukturę modelu liniowego, modele AR, MA, ARMA, FIR, ARX, ARMAX, OE i model Boxa-Jenkinsa


Zna zasady identyfikacji modeli dynamicznych systemów liniowych metodą najmniejszych kwadratów


Zna zasady identyfikacji modeli dynamicznych systemów liniowych metodą błędu predykcji


Zna zasady identyfikacji modeli dynamicznych systemów liniowych metodą zmiennych instrumentalnych


Zna zasady identyfikacji modeli dynamicznych systemów liniowych metodami rekurencyjnymi


Zna zasady identyfikacji modeli dynamicznych systemów liniowych metodami podprzestrzeni


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu

przeprowadzonego w formie pisemnej lub ustnej

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich

ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium

Na ocenę z przedmiotu składa się ocena z laboratorium (50%) i z egzaminu (50%). Warunkiem zaliczenia przedmiotu są pozytywne oceny z laboratorium i egzaminu.

















9



1. E. Bielinska, J. Figwer, J. Kasprzyk, T. Legierski, Z. Ogonowski, M. Pawełczyk, Identyfikacja procesów. Praca zbiorowa pod red. J. Kasprzyka. Wyd. Politechniki Slaskiej, Gliwice, 2002

2. K. Janiszowski, Identyfikacja modeli parametrycznych w przykładach. Wyd. EXIT, Warszawa, 2002

3. L. Ljung, System identification. Theory for the User. Prentice Hall, Upper Saddle River, 1999

4. O. Nelles, Nonlinear System Identification. From Classical Approaches to Neural Networks and Fuzzy models. Springer, New York, Berlin, Heidelberg, 2001

5. T. Söderström, P. Stoica, Identyfikacja systemów. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1997


1. M. Norgaard, O. Ravn, N.K. Poulsen, L.K. Hansen, Neural Networks for Modelling and Control of Dynamic Systems. Springer, London, 2000

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Andrzej Janczak, prof. UZ



10

T E O R I A S T E R O W AN I A

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-TS



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Wojciech Paszke



Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

7

W ykład 30 2 I

Egzamin



W ykład 18 2 I

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z metodami analizy układów nieliniowych

ukształtowania wśród studentów zrozumienia różnych definicji stabilności

zapoznanie studentów z metodami formułowania i rozwiązywania problemów sterowania optymalnego

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Analiza matematyczna, Algebra liniowa, Technika regulacji automatycznej, Sterowanie procesami ciągłymi


Wprowadzenie. Najczęściej spotykane układy nieliniowe. Reprezentacja w przestrzeni stanów. Punkt równowagi. Typowe zachowania układów nieliniowych. Cykle graniczne.

Analiza dynamicznych właściwości układów nieliniowych za pomocą płaszczyzny fazowej. Układy nieliniowe drugiego rzędu; graficzna reprezentacja za pomocą portretu fazowego. Punkty osobliwe. Graficzne i numeryczne metody generowania portretu fazowego. Analiza stabilności układów liniowych z zastosowaniem portretu fazowego. Analiza stabilności układów nieliniowych z zastosowaniem portretu fazowego.



11

Analiza stabilności. Różne definicje stabilności układów nieliniowych. Metoda linearyzacji Lapunowa. Bezpośrednia metoda Lapunowa. Analiza globalnej stabilności asymptotycznej. Twierdzenie La Salle'a. Stabilność układów nieliniowych o parametrach zmiennych w czasie. Twierdzenia o niestabilności. Kryteria stabilności absolutnej. Nieliniowość w sektorze. Kryteria Popowa i koła. Synteza regulatorów w oparciu o metodę Lapunowa.

Funkcje opisujące. Definicja cyklu granicznego i charakterystyk. Twierdzenie o istnieniu. Definicja funkcji opisującej. Funkcja opisująca dla elementu z nasyceniem, przekaźnika, członu ze strefą martwą i histerezą. Analiza cyklu granicznego za pomocą funkcji opisującej. Analiza stabilności cyklu granicznego.

Linearyzacja przez sprzężenie zwrotne. Podstawy matematyczne. Algebra Liego. Linearyzacja wejściowo-wyjściowa. Warunki linearyzowalności. Warunki sterowalności. Algorytm linearyzacji wejściowo-stanowej. Formy normalne. Dyfeomorfizm. Algorytm linearyzacji wejściowo-wyjściowej. Dynamika wewnętrzna. Układy nieliniowe asymptotycznie minimalnofazowe.

Metoda backstepping. Ogólny opis regulatora. Wymagania. Opis metody. Charakterystyki regulatora.

Sterowanie ślizgowe. Ogólny opis. Powierzchnie przełączeń. Struktura regulatora ślizgowego.

Problem szarpania.

Sterowanie optymalne. Zadania ciągłego i dyskretnego sterowania optymalnego. Wykorzystanie rachunku wariacyjnego do optymalizacji sterowania. Zasada maksimum dla stanu końcowego swobodnego i danego czasu końcowego. Zakres zastosowań zasady maksimum. Wariant dla problemu ze swobodnym stanem końcowym i swobodnym czasem końcowym. Wariant dla problemu z ustalonym czasem końcowym i ogólnym warunkami brzegowymi. Problem sterowania minimalno-czasowego. Zależność hamiltonianu od sterowania ekstremalnego. Zasada maksimum z ograniczeniami na stan. Sprowadzanie zadań sterowania optymalnego do programowania matematycznego. Programowanie dynamiczne. Optymalizacja układów liniowych niestacjonarnych przy kwadratowych funkcjonałach jakości. Rozwiązywanie równania różniczkowego Riccatiego. Problem liniowo-kwadratowy z czasem nieskończonym. Algebraiczne równanie Riccatiego.

Regulacja predykcyjna. Zadanie regulacji predykcyjnej. Odpowiedź swobodna i wymuszona. Regulator DMC analityczny. Uwzględnianie ograniczeń sterowania w algorytmie analitycznym


Wykład: wykład konwencjonalny (multimedialny)

Laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne, praca w grupach




Potrafi sprowadzić zadanie sterowania optymalnego do problemu

programowania matematycznego.

K2A_W04, K2A_U09

sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach Laboratorium

Potrafi rozwiązać wybrane zadania ciągłego i dyskretnego sterowania

optymalnego. K2A_U09


Laboratorium



12

Zna metody linearyzacji układu nieliniowego, w szczególności z użyciem

metody przez sprzężenie zwrotne.

K2A_W04, K2A_U04

egzamin Wykład

Potrafi dokonać analizy stabilności oraz syntezy sterownika w oparciu o metody

Lapunowa. K2A_U07


Potrafi wykonać analizę cyklu granicznego za pomocą funkcji

opisującej

K2A_W04, K2A_U07


Ma wiedzę o podstawowych metodach analizy stabilności układów nieliniowych

K2A_W04 egzamin wykłąd

Rozumie wpływ nieliniowości na charakterystyki statyczne i dynamiczne

układów K2A_W04


WARUNKI ZALICZENIA:


przeprowadzonego

w formie pisemnej lub ustnej.

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen wystawianych za

wykonanie przez studentów zadań rachunkowych oraz sprawozdań.

Składowe oceny końcowej: wykład 50% + laboratorium 50%.





Sporządzenie sprawozdań = 30 godz.





Konsultacje = 36 godz.


Sporządzenie sprawozdań = 25 godz.




1. T. Kaczorek, A. Dzieliński, W. Dąbrowski, R. Łopatka, Podstawy teorii sterowania, wydanie 3, WNT, Warszawa, 2013.

2. T. Kaczorek, Teoria sterowania i systemów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1999.

3. K.J. Åström, R.M. Murray, Feedback systems: an introduction for scientists and engineers, Princeton University Press, Princeton 2010. Dostępne na: http://www.cds.caltech.edu/~murray/amwiki/index.php/Main_Page

4. H. Górecki, Optymalizacja systemów dynamicznych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1993.

5. P. Tatjewski: Zaawansowane sterowanie obiektów przemysłowych, struktury i algorytmy, EXIT, Warszawa 2002.

6. Stanisław H. Żak, Systems and Control, Oxford University Press, New York, 2003.



13


1. R.C. Dorf, R.H. Bishop, Modern control system, Pearson Education, Inc. London, 2008.

2. R.F. Stengel, Optimal Control and Estimation, Dover Publications, Mineola, N.Y., 1994

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Wojciech Paszke



14

U K Ł AD Y W Y K O N AW C Z E AU T O M A T Y K I

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-UWA




Prowadzący: nauczyciele akademiccy Instytutu Inżynierii Elektrycznej

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 15 1 I

Zaliczenie na ocenę



W ykład 9 1 I



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z podstawowymi pneumatycznymi, hydraulicznymi i elektromechanicznymi układami wykonawczymi automatyki

zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi automatyzacji systemów

ukształtowanie wiedzy z zakresu układów wykonawczych w systemach automatycznych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Analiza matematyczna, Algebra liniowa z geometrią analityczną, Fizyka dla inżynierów, Podstawy elektrotechniki, Podstawy elektroniki, Podstawy energoelektroniki, Technika regulacji automatycznej


Wprowadzenie. Zadania realizowane przez urządzenia wykonawcze w systemach automatyki. Nośniki energii wykorzystywane w urządzeniach wykonawczych. Sygnały w systemach automatyki. Przykłady zastosowań urządzeń wykonawczych w automatyce.

Pneumatyczne urządzenia wykonawcze. Fizyczne właściwości gazów. Sprężone powietrze - wytwarzanie i rozprowadzanie. Elementy pneumatycznych układów automatyki. Budowa i podstawowe właściwości napędów pneumatycznych. Schematy układów pneumatycznych. Komputerowo wspomagane projektowanie układów pneumatycznych. Przykłady zastosowania pneumatycznych urządzeń wykonawczych w automatyce.

Hydrauliczne urządzenia wykonawcze. Budowa, zasada działania i podstawowe właściwości hydraulicznych urządzeń wykonawczych. Opis matematyczny właściwości zespołów funkcjonalnych i układów hydraulicznych. Część zasilająca, sterująca i wykonawcza



15

układów hydraulicznych. Symbole graficzne podstawowych zespołów funkcjonalnych układów hydraulicznych. Przykłady zastosowania hydraulicznych urządzeń wykonawczych w automatyce.

Elektryczne urządzenia wykonawcze. Maszyny elektryczne stosowane w automatyce jako urządzenia wykonawcze. Układy zasilania silników wykonawczych. Regulacja położenia, prędkości i momentu w elektrycznych układach napędowych. Napędy prądu stałego, prądu zmiennego, napędy z silnikami bezszczotkowymi oraz silnikami krokowymi w automatyce. Urządzenia wykonawcze w elektrotermii. Przykłady zastosowania elektrycznych i elektropneumatycznych urządzeń wykonawczych w automatyce

Zastosowania urządzeń wykonawczych w automatyce. Urządzenia sterujące w układach automatyki. Przykłady układów automatyki z pneumatycznymi, hydraulicznymi, elektrycznymi oraz elektropneumatycznymi urządzeniami wykonawczymi.


wykład: wykład problemowy, wykład konwencjonalny

laboratorium: zajęcia praktyczne, ćwiczenia laboratoryjne




Potrafi pracować indywidualnie i w zespole

K2A_U13 sprawdzian, bieżąca kontrola na

zajęciach Laboratorium

Potrafi posługiwać się układami wykonawczymi automatyki

K2A_U13 egzamin, kolokwium Wykład

Ma wiedzę z zakresu pneumatycznych, hydraulicznych i elektromechanicznych

układów automatyki K2A_W09

sprawdzian, sprawozdanie, bieżąca kontrola na zajęciach

Laboratorium

Zna zagadnienia dotyczące podstawowych układów wykonawczych

w typowych systemach automatyki K2A_W08 egzamin, kolokwium Wykład

Zna podstawy teoretyczne dotyczące układów wykonawczych oraz ich

zastosowania w układach automatyki K2A_W08 egzamin, kolokwium Wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych

lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze.


ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.

Składowe oceny końcowej = wykład: 50% + laboratorium: 50%


Studia stacjonarne: 150 godz.

Godziny kontaktowe: 60 godz.

Przygotowanie się do zajęć: 30 godz.

Zapoznanie się ze wskazaną literaturą: 20 godz.

Przygotowanie raportu/sprawozdania: 20 godz.

Przygotowanie się do egzaminu: 20 godz.






16






1. Z. Zajda, L. Żebrowski, Urządzenia i układy automatyki, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1993

2. J. Bednarczyk, Elektryczne elementy automatyki, AGH, Kraków, 1988

3. J. Honczarenko, Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa, 2004

4. Pizoń, Elektrohydrauliczne analogowe i cyfrowe układy automatyki. WNT, Warszawa, 1995 5. M. Hering, Podstawy elektrotermii. Część I i II, Warszawa, WNT, 1992, 1998


1. B. Chorowski, M. Werszko, Mechaniczne urządzenia automatyki, Warszawa, WNT

2. P. Osiecka, Hydrostatyczny napęd maszyn, Warszawa, WNT, 2004

3. T. Legierski, J. Kasprzyk, J. Wyrwał, J. Hajda, Programowanie sterowników PLC, Wydawnictwo Pracowni Komputerowej Jacka Skalmierskiego, Gliwice, 1998

PROGRAM OPRACOWAŁ:

prof. dr hab. inż. Igor Korotyeyev



17

S E N S O R Y K A I P O M I AR Y P R Z E M Y S Ł O W E

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-SPP



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Ryszard Rybski, prof.UZ

Prowadzący: nauczyciele akademiccy Instytutu Metrologii Elektrycznej

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma

zal iczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 15 1 I




W ykład 9 1 I



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z parametrami czujników pomiarowych oraz metodami opisu ich właściwości statycznych i dynamicznych

zapoznanie studentów z podstawowymi blokami funkcjonalnymi torów przetwarzania sygnałów pomiarowych

zapoznanie studentów z budowa, zasadą działania i właściwościami przetworników pomiarowych wielkości nieelektrycznych oraz obszarami ich zastosowań

uświadomienie studentom wymagań stawianych czujnikom i przetwornikom pomiarowych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy elektrotechniki, Podstawy elektroniki, Metrologia


Wprowadzenie. Właściwości metrologiczne czujników pomiarowych. Klasyfikacja czujników. Technologie wytwarzania czujników.

Czujniki i przetworniki w systemie pomiarowym. Przetworniki analogowe, analogowo-cyfrowe i cyfrowo-analogowe. Przesyłanie sygnałów wyjściowych czujników. Interfejsy czujników i przetworników pomiarowych. Czujniki inteligentne. Bezprzewodowe sieci sensorowe.

Pomiary temperatury. Termometry rezystancyjne. Termometry termoelektryczne. Półprzewodnikowe czujniki temperatury. Pirometry.



18

Pomiary ciśnienia. Czujniki piezorezystancyjne. Korekcja błędów czujników piezorezystancyjnych. Czujniki tensometryczne. Czujniki pojemnościowe.

Pomiary prędkości i przepływu płynów. Pomiary prędkości płynów metodą anemometryczną. Pomiar prędkości na zasadzie Dopplera. Przepływomierze turbinowe. Pomiary przemieszczeń. Czujniki indukcyjnościowe i pojemnościowe przemieszczenia. Czujniki zbliżeniowe. Optoelektroniczne czujniki przemieszczenia. Zastosowanie przetworników ultradźwiękowych do pomiaru przemieszczeń. Pomiary parametrów ruchu. Pomiary prędkości obrotowej. Pomiary drgań i wstrząsów. Akcelerometry piezoelektryczne. Akcelerometry pojemnościowe.

Pomiary siły i masy. Tensometryczne czujniki siły. Układy pomiarowe z tensometrycznymi czujnikami siły. Piezoelektryczne czujniki siły.


wykład: wykład konwencjonalny, wykład problemowy, dyskusja

laboratorium: praca z dokumentem źródłowym, praca w grupach, ćwiczenia laboratoryjne




Jest świadomy wymagań stawianych sensorom w pomiarach przemysłowych

K2A_W14 Kolokwium Wykład

Potrafi zaplanować i przeprowadzić pomiary charakterystyk sensorów,

przetworników pomiarowych i elementów toru przetwarzania sygnałów

pomiarowych

K2A_U18 Sprawdzian, bieżąca kontrola na

zajęciach

Laboratorium

Umie objaśnić zasadę działania czujników pomiarowych podstawowych wielkości nieelektrycznych oraz potrafi

wskazywać - posługując się przykładami - najważniejsze obszary ich zastosowań


Student zna parametry oraz metody stosowane do opisu i oceny właściwości statycznych i dynamicznych czujników

pomiarowych


Potrafi wymienić podstawowe bloki funkcjonalne współczesnego toru

przetwarzania sygnałów pomiarowych K2A_W14 Kolokwium Wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej ocen z kolokwium prowadzonego

w formie pisemnej.






Godziny kontaktowe = 45 godz. Przygotowanie się do zajęć = 35 godz. Zapoznanie się ze wskazaną literaturą = 15 godz.

Wykonanie zadań zleconych przez prowadzącego = 15 godz Przygotowanie raportu/sprawozdania = 15 godz.



19


Godziny kontaktowe = 27 godz. Przygotowanie się do zajęć = 40 godz. Zapoznanie się ze wskazaną literaturą = 16 godz. Przygotowanie raportu/sprawozdania = 16 godz. Wykonanie zadań zleconych przez prowadzącego = 16 godz. Zajęcia realizowane na odległość = 10 godz.


1. Miłek M.: Metrologia elektryczna wielkości nieelektrycznych. Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, 2006.

2. Nawrocki W. Komputerowe systemy pomiarowe, WKiŁ, Warszawa, 2002.

3. Piotrowski J. (red.), Pomiary. Czujniki i metody pomiarowe wybranych wielkości fizycznych i składu chemicznego, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2009.

4. Zakrzewski J.: Czujniki i przetworniki pomiarowe. Podręcznik problemowy. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, Gliwice, 2004.


1. Tumański S.: Technika pomiarowa. WNT, Warszawa.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Ryszard Rybski, prof. UZ



20

W Y C H O W AN I E F I Z Y C Z N E

Kod przedmiotu: 16.1-WE-AIRD-WF



Odpowiedzia lny za przedmiot : nauczyciel akademicki prowadzący zajęcia

Prowadzący:

mgr Marta Dalecka, mgr Piotr Galant, mgr Agnieszka Grad – Rybińska, dr Jerzy Grzesiak, dr Tomasz Grzybowski, mgr Lech Kleczewski, mgr Władysław Leśniak, mgr Ewa Misior, dr Ewa Skorupka, mgr Tomasz Paluch, mgr Jacek Sajnóg, mgr Ryszard Wyder

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

1 Ćwiczenia 30 2 I zaliczenie bez oceny


Ćwiczenia 18 2 I zaliczenie bez oceny

CEL PRZEDMIOTU: Rozwijanie zainteresowań związanych ze sportem i rekreacją ruchową. Kształtowanie umiejętności zaspokajania potrzeb związanych z ruchem, sprawnością fizyczną oraz dbałością o własne zdrowie.

WYMAGANIA WSTĘPNE: Brak wymagań

ZAKRES TEMATYCZNY PRZEDMIOTU: Edukacja prozdrowotna poprzez wychowanie fizyczne i sport. Ogólna charakterystyka i podstawowe przepisy wybranych dyscyplin sportowych. Praktyczne umiejętności z zakresu wybranych dyscyplin sportowych (katalog dyscyplin sportowych w SWFiS).

METODY KSZTAŁCENIA: Pogadanki, ćwiczenia praktyczne, zajęcia w grupach

EFEKTY KSZTAŁCENIA I METODY WERYFIKACJI OSIĄGANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA: Opis

efektu Symbole efektów

Metody weryfikacji

Forma zajęć

Student zna i potrafi stosować zasady zdrowego trybu życia; ma świadomość jak ćwiczenia fizyczne mogą zapobiegać wielu problemom

Dyskusja Ćwiczenia



21

Opis efektu

Symbole efektów

Metody weryfikacji

Forma zajęć

zdrowotnym współczesnej cywilizacji

Student ma poszerzoną wiedzę o przepisach i zasadach rozgrywania różnych dyscyplin sportowych

Obserwacje i ocena umiejętności praktycznych studenta

Ćwiczenia

Student dokonuje analizy poziomu własnej sprawności fizycznej oraz jej wpływu na prawidłowe funkcjonowanie organizmu

Test określający poziom rozwoju motorycznego i umiejętności technicznych lub diagnoza stanu zdrowia i sprawności fizycznej

Ćwiczenia

Student potrafi dostosować formy własnej aktywności fizycznej w celu poprawy sprawności ruchowej oraz uzyskania odprężenia psychicznego


Ćwiczenia

Student samodzielnie podejmuje różne formy aktywności fizycznej świadomy jej wpływu na funkcjonowanie organizmu


Ćwiczenia

Student potrafi pracować w grupie, pełnić w niej różne role i służyć pomocą osobom mniej sprawnym fizycznie

Obserwacja zachowań studenta podczas rywalizacji sportowej i w warunkach wymagających współpracy w grupie

Ćwiczenia

Student potrafi rywalizować z zachowaniem zasad „fair play”, wykazując szacunek dla konkurentów oraz zrozumienie dla różnic w poziomie sprawności fizycznej

Obserwacja zachowań studenta podczas rywalizacji sportowej i w warunkach wymagających współpracy w grupie

Ćwiczenia

Student potrafi właściwie używać sprzęt i urządzenia sportowe mając na uwadze bezpieczeństwo swoje i innych


Ćwiczenia

WARUNKI ZALICZENIA: Podstawą zaliczenia jest aktywne uczestnictwo w zajęciach oraz ocena sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych przy zastosowaniu standardowych testów określających poziom rozwoju motorycznego i umiejętności technicznych (poziom standardowy sprawności fizycznej) lub znajomości przez studenta metod diagnozy stanu zdrowia i sprawności fizycznej oraz umiejętności zastosowania ćwiczeń fizycznych dla usprawniania dysfunkcji ruchowych, fizjologicznych i morfologicznych za pomocą indywidualnych (w zależności od rodzaju niepełnosprawności) wskaźników funkcji organizmu (obniżony poziom sprawności fizycznej)

OBCIĄŻENIE PRACĄ STUDENTA: Studia stacjonarne: 35 godz.


Samodzielna praca studenta: 5 godz.

Studia niestacjonarne: 35 godz.


Samodzielna praca studenta = 17 godz.

LITERATURA PODSTAWOWA: 1. Bondarowicz M.: Zabawy i gry ruchowe w zajęciach sportowych. Warszawa 2002



22

2. Huciński T., Kisiel E.: Szkolenie dzieci i młodzieży w koszykówce. Warszawa 2008

3. Karpiński R., Karpińska M.: Pływanie sportowe korekcyjne rekreacyjne. Katowice 2011

4. Kosmol A.: Teoria i praktyka sportu niepełnosprawnych. Warszawa 2008

5. Stefaniak T.: Atlas uniwersalnych ćwiczeń siłowych. Wrocław 2002

6. Talaga J.: ABC Młodego piłkarza. Nauczanie techniki. Warszawa 2006

7. Uzarowicz J.: Siatkówka. Co jest grane? Wrocław 2005

8. Woynarowska B.: Edukacja zdrowotna. Podręcznik akademicki. Warszawa 2010

9. Wołyniec J.: Przepisy gier sportowych w zakresie podstawowym. Wrocław 2006

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA: Każdorazowo ustalana przez prowadzącego

UWAGI: Szczegółowe informacje o zakresie tematycznym, efektach kształcenia, metodach

weryfikacji warunkach zaliczenia w poszczególnych dyscyplinach sportu zawarte są w „Katalogu zajęć dydaktycznych SWFiS Uniwersytetu Zielonogórskiego”

PROGRAM OPRACOWAŁ: dr Tomasz Grzybowski



23

J Ę Z Y K AN G I E L S K I

Kod przedmiotu: 09.0-WE-AIRD-JA

Typ przedmiotu: wybieralny


Odpowiedzia lny za przedmiot : mgr Jolanta Bąk, mgr Wojciech Ciesinski

Prowadzący: mgr Jolanta Bąk, mgr Wojciech Ciesinski

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

2 Laborator ium 30 2 II Zaliczenie na ocenę


Laborator ium 18 2 II Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

wykształcenie u studentów poziomu znajomości języka angielskiego ogólnego na poziomie B2+ wg. europejskiego systemu opisu kształcenia językowego

ukształtowanie u studentów kompetencji językowej z zakresu elementów języka angielskiego technicznego/naukowego (ESP) określonych w zakresie tematycznym

WYMAGANIA WSTĘPNE:

język angielski IV


Kompleksowe ćwiczenie umiejętności językowych (pisanie, czytanie, mówienie oraz rozumienie ze słuchu) w oparciu o materiały dydaktyczne związane z zakresem dziedzin tematycznych ujętych w przyszłej pracy dyplomowej, z szczególnym uwzględnieniem umiejętności pisania tekstów technicznych, tłumaczenia tych tekstów oraz analizy lingwistycznej ich prawidłowej i logicznej struktury.


laboratorium: burza mózgów, dyskusja, konsultacje, praca w grupach, zajęcia praktyczne,

ćwiczenia, ćwiczenia laboratoryjne




pisanie: pisze teksty techniczne i inżynierskie związane z kierunkiem

K1AIR_U02

sprawdzian, sprawozdanie, bieżąca kontrola na zajęciach,

Laboratorium



24

studiów z szczególnym uwzględnieniem tematyki własnej pracy dyplomowej

kolokwium

czytanie 1: potrafi czytać z wykorzystaniem słownika teksty techniczne i inżynierskie prawidłowo dokonując analizy ich logicznej i semantycznej struktury

K1AIR_U02

sprawdzian, sprawozdanie, bieżąca kontrola na zajęciach, kolokwium

Laboratorium

czytanie 2: student potrafi sporządzać raporty i sprawozdania z pracy naukowo-inżynierskiej w języku angielskim z uwzględnieniem analizy wyników eksperymentów, wyciągania wniosków i potrafi dokonywać syntezy pozwalającej na uogólnienia

K1AIR_U02


Laboratorium

słuchanie i mówienie: udziela szczegółowych informacji związanych z przebiegiem i aktualnym stanem prowadzonej pracy naukowej lub inżynierskiej, potrafi skutecznie i prawidłowo operować szerokim zakresem słownictwa technicznego, prezentuje własny punkt widzenia, radzi sobie z nieoczekiwanymi trudnościami lingwistycznymi

K1AIR_U02


Laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Laboratorium (lektorat) – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z

kolokwiów i testów (pisemnych lub ustnych) przeprowadzonych kilka razy w semestrze.







Przygotowanie się do kolokwium: 2 godz.








1. Mark Ibbotson, Cambridge English for Engineering, Cambridge University Press, 2009 2. Eric H. Glendening, Oxford English for Electronics, Oxford University Press, 2009

3. Robin Macpherson, Advanced Written English, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001



25

4. Robin Macpherson, University English, WSiP, 1994


1. Słownik elektryczny polsko - angielski, angielsko - polski, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2007 2. Douglas A. Downing, Ph.D., Michael A. Covington, Ph.D., Melody Mauldin Covington, Catherine Anne Covington, Dictionary of Computer and Internet Terms,Barron’s Educational Series, Inc., 2009 3. Słownik Informatyczny polsko - angielski, angielsko - polski, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2007 4. Eric H. Glendenning, Oxford English for Careers - Technology 2, Oxford University Press, 2007

5. Christian Douglas Kozłowska, English Advebial Collocations, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991

6. L. Sue Baugh, Essentials of English Grammar, Passport Books, 1991

7. Mariusz Misztal, Tests in English Word-Formation, WSiP, 1998

8. Hugh Gethin, Grammar in Context - Proficiency Level English, Nelson, 1992

PROGRAM OPRACOWAŁ:

mgr Wojciech Ciesinski



26

H I S T O R I A T E C H N I K I

Kod przedmiotu: 08.3-WE-AIRD-HT




Prowadzący: pracownik WH

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

2 W ykład 15 1 III Zaliczenie na ocenę


W ykład 9 1 III Zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studentów z wybranymi przełomami w dziejach cywilizacji, wywołującymi zmiany modelu i stylu życia ludzi, a determinowanymi odkryciami i zastosowaniami technicznymi.

WYMAGANIA WSTĘPNE:


Wprowadzenie do historii techniki. Społeczne aspekty postępu technicznego. Terminologia. Rewolucja neolityczna – od koczownictwa do osadnictwa. Rewolucja. Wojny religijne i budownictwo sakralne – technika epoki średniowiecza i nowożytności. Rewolucja agrarna – od rolnictwa feudalnego do nowoczesnego. Rewolucja przemysłowa – od manufaktur do fabryk. Druga rewolucja przemysłowa. Rewolucja naukowo-techniczna – epoka postindustrialna. Społeczeństwo informacyjne.


Wykład: wykład konwersatoryjny; analiza materiałów źródłowych podczas wykładu




Student zna podstawowe zagadnienia związane z historią techniki i jej społecznymi konsekwencjami. Samodzielnie podejmuje, inicjuje i poddaje krytyce proste oraz poszerzone działania badawcze dotyczące relacji technika – społeczeństwo

K1AIR_W17 K1AIR_U03 K1AIR_K02 K1AIR_K06

Weryfikacja na bieżąco podczas konwersacji i dyskusji panelowych podczas wykładu. Analiza informacji podawanych w trakcie wykładu. Kolokwium pisemne na koniec semestru.

Wykład



27

WARUNKI ZALICZENIA:

Zaliczenie z oceną polegać będzie na bieżącej kontroli przyswojenia sobie zasobów informacji przekazywanych studentowi oraz ewaluacja zdolności do samodzielnego interpretowania i analizowania informacji, jak również stopnia rozumienia specyfiki tematyki. Obecność na wykładzie.






Wykonanie zadań zleconych przez prowadzącego: 8 godz.





Zapoznanie się ze wskazaną literaturą = 12godz.


Przygotowanie się do kolokwium= 10 godz.


1. Paturi F. R: Kronika Techniki. Wydawnictwo Kronika, Warszawa 1992.

2. Orłowski B. i inn.: Encyklopedia odkryć i wynalazków. Wiedza Powszechna, Warszawa 1997.

3. Craughwell Thomas J.: Wielka księga wynalazków. BELLONA, 2010

4. Gierlotka S.: Historia Elektrotechniki. Wydawnictwo „Śląsk”, 2012

5. Pater Z.: Wybrane zagadnienia z historii techniki. Politechnika Lubelska, 2011


1. Ziółkowski A.: Historia Powszechna. Starożytność. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009

2. Chwalba A.: Historia Powszechna. Wiek XIX. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008

3. Rifkin J.: Trzecia Rewolucja Przemysłowa. Warszawa 2012

4. Borkowski R.: Cywilizacja – technika – ekologia. Wybrane problemyrozwoju cywilizacyjnego u progu XXI wieku. Kraków 2001

5. Krzysztofek K., Szczepański M.: Zrozumieć rozwój. Od społeczeństw tradycyjnych do informacyjnych. Katowice 2002

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. Ryszard Michalak



28

Z A C H O W AN I A C Z Ł O W I E K A W O R G AN I Z A C J I I N A R Y N K U P R A C Y

Kod przedmiotu: 04.2-WE-AIRD-ZCORP




Prowadzący: pracownicy WEZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

3 W ykład 30 2 III Zaliczenie pisemne i projekt na ocenę


W ykład 18 2 III Zaliczenie pisemne i projekt na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zaznajomienie studenta z uwarunkowaniami zachowań w organizacji i na rynku pracy. Poznanie czynników ryzyka psychospołecznego w miejscu pracy. Nabycie umiejętności pełnienia różnych ról w organizacji (podwładny, lider, przedsiębiorca, innowator).

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Bak wymagań


Uwarunkowania zachowań organizacyjnych. Indywidualne mechanizmy zaangażowania człowieka w organizacji. Czynniki ryzyka psychospołecznego w miejscu pracy. Zarządzanie zasobami ludzkimi w organizacji. Problemy współpracy i godzenia interesów. Koncepcje efektywnego kierowania. Przywództwo jako specyficzny sposób kierowania ludźmi. Efektywność organizacji a konieczność ciągłej zmiany. Kultura organizacyjna. Przedsiębiorczość technologiczna we współczesnej gospodarce. Wewnętrzne i zewnętrzne determinanty rozwoju przedsiębiorczości technologicznej w firmach sektora MSP. Podstawy teorii innowacji. Komercjalizacja wiedzy i technologii. Instytucje wsparcia innowacji i przedsiębiorczości. Finansowanie innowacji.


Wykład z elementami konwersatoryjnymi, prezentacja multimedialna, studium przypadku, metoda projektowa, praca w grupach



29


Opis efektu Symbole

efektów Metody weryfikacji

Forma

zajęć

Uzyskanie podstawowej wiedzy na temat uwarunkowań zachowań człowieka w organizacji i na rynku.

K1AIR_W18 Zaliczenie pisemne Wykład

Uzyskanie wiedzy o mechanizmie komercjalizacji wiedzy i technologii.

K1AIR_W16 Opracowanie studium przypadku Wykład

Uzyskanie wiedzy o czynnikach ryzyka psychospołecznego w miejscu pracy.

K1AIR_W17 Zaliczenie pisemne Wykład

Student potrafi zidentyfikować czynniki kształtujące pozycję człowieka w miejscu pracy

K1AIR_K02 Zaliczenie pisemne Wykład

Student potrafi przygotować projekt komercjalizacji wybranej technologii

K1AIR_W16

K1AIR_W17 Opracowanie studium przypadku Wykład

Umiejętność pozyskiwania informacji na temat programów wsparcia działalności innowacyjnej przedsiębiorstw

K1AIR_K05

K1AIR_U03 Opracowanie studium przypadku Wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze.







Przygotowanie się do kolokwium = 8 godz.






Przygotowanie się do kolokwium= 7 godz.


1. Świadek A., Determinanty aktywności innowacyjnej w regionalnych systemach przemysłowych w Polsce. Wyd. Nauk. US, Szczecin, 2008

2. Dzikowski P., Przywództwo w organizacjach gospodarczych w warunkach polskich, Difin, Warszawa, 2011

3. Lachniewicz S., Matejun M., Walecka A., Przedsiębiorczość technologiczna w małych i średnich firmach. Czynniki rozwoju, Wydawnictwo TNT, Warszawa, 2013

4. Weresa M.A., Polityka innowacyjna, PWN, Warszawa, 2014

5. Kożusznik B., Zachowania człowieka w organizacji, PWE, Warszawa 2007

6. Doligalski T., Modele biznesu w Internecie, PWN, Warszawa 2014

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr Piotr Dzikowski



30

I N T E L I G E N T N E M E T O D Y S T E R O W AN I A

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-IMS



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Marcin Witczak, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 30 2 II

egzamin



W ykład 18 2 II

egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów w technikami obliczeń inteligentnych: sztucznymi sieciami neuronowymi i logiką rozmytą

ukształtowanie umiejętności projektowania systemów sterowania za pomocą metod inteligentnych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Teoria sterowania


Wprowadzenie do sztucznych sieci neuronowych: Właściwości sieci neuronowych, podstawowe topologie połączeń międzyneuronowych, metody uczenia, właściwości sztucznych sieci neuronowych, obszary zastosowań w automatyce i robotyce.

Sieci jednokierunkowe wielowarstwowe: Budowa podstawowej jednostki przetwarzającej. Struktura sieci i jej zasada działania, algorytm wstecznej propagacji błędu i jego modyfikacje, pojęcie uogólniania wiedzy, regularyzacja. Zastosowanie sieci wielowarstwowych do zadania klasyfikacji.

Sieci dynamiczne: Sieci jednokierunkowe z opóźnieniami, sieci rekurencyjne (sieć Williamsa-Zipsera) i sieci częściowo rekurencyjne (sieć Elmana). Modele szeregowo-równoległy i równoległy identyfikacji.

Wprowadzenie do logiki rozmytej: Pojęcie zbioru rozmytego, proces rozmywania i wyostrzania. Baza reguł, generowanie bazy reguł. Model wnioskowania Mamdaniego i Takagi-Sugeno.



31

Sterowanie z modelem odwrotnym: Analiza działania układu sterowania z modelem odwrotnym, warunki realizowalności. Proces budowy modelu odwrotnego systemu. Generowanie danych uczących na potrzeby modelowania odwrotnego. Synteza układu sterowania z neuronowym modelem odwrotnym. Realizacja neuronowego układu sterowania odwrotnego w środowisku Simulink.

Sterowanie typu "feedforward": Analiza działania układu automatycznej regulacji z regulatorem typu PID wspomaganego sprzężeniem od sygnału zadanego. Analiza właściwości układu. Projektowanie neuronowego układu sterowania ze sprzężeniem od sygnału zadanego. Realizacja układu sterowania w środowisku Simulink.

Sterowanie predykcyjne: Analiza działania układów sterowania predykcyjnego z modelem. Proces budowy predyktora wielokrokowego w oparciu o sztuczne sieci neuronowe. Wyznaczanie optymalnego ciągu sterowań jako proces optymalizacji funkcji kosztu. Synteza układu sterowania z neuronowym predyktorem. Realizacja neuronowego układu sterowania predykcyjnego w środowisku Simulink.

Układy regulacji automatycznej z regulatorem rozmytym: Zasada działania regulatora rozmytego. Analogie pomiędzy regulatorem rozmytym, a regulatorem typu PID. Budowa bazy reguł na potrzeby układu sterowania. Synteza układu automatycznej regulacji z regulatorem rozmytym. Realizacja rozmytego regulatora w środowisku Simulink.







Ma świadomość dynamicznego rozwoju dziedziny

K2A_W06 egzamin w formie pisemnej wykład

Potrafi projektować i realizować nowoczesne systemy sterowania z zastosowaniem sztucznych sieci neuronowych i logiki rozmytej

K2A_U12 sprawdzian laboratorium

Rozumie działanie technik obliczeń inteligentnych opartych o sztuczne sieci neuronowe i logikę rozmytą, a także jest świadomy ich użyteczności w sytuacjach gdy wykorzystanie klasycznych technik regulacji nie daje oczekiwanych rezultatów

K2A_W06 egzamin w formie pisemnej wykład

WARUNKI ZALICZENIA:


przeprowadzonego w formie pisemnej i ustnej.

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawdzianów

przygotowania teoretycznego do wykonywania ćwiczeń i sprawozdań z ćwiczeń wskazanych przez prowadzącego zajęcia










32













1. J. Korbicz, A. Obuchowicz, D. Uciński D., Sieci neuronowe. Podstawy i zastosowania, Akademicka Oficyna Wydawnicza, PLJ, Warszawa, 1994

2. R. Rojek, K. Bartecki, J. Korniak, Zastosowanie sztucznych sieci neuronowych i logiki rozmytej w automatyce, Oficyna Wydawnicza Politechniki Opolskiej, Opole, 2000

3. R.R. Yager, D.P. Filev, Podstawy modelowania i sterowania rozmytego, WNT, Warszawa, 1995

4. M. Noorgard, O. Ravn, N.M. Poulsen, L.K. Hansen, Neural networks for Modelling and Control of Dynamic Systems, Springer-Verlag, Londyn, 2000


Każdorazowo ustalana przez prowadzącego

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Marcin Witczak, prof. UZ



33

S Y S T E M Y Z D AR Z E N I O W E

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-SZ



Odpowiedzia lny za przedm iot : nauczyciel akademicki prowadzący wykłady


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 II

egzamin



W ykład 9 1 II

egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów ze sposobami formalnej specyfikacji systemów zdarzeniowych;

ukształtowanie podstaw teoretycznych, niezbędnych do zrozumienia sposobów projektowania, funkcjonowania oraz weryfikacji systemów zdarzeniowych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Teoria sterowania


Nieformalne wprowadzenie do systemów zdarzeniowych.

Podstawy matematyczne. Elementy teorii automatów do formalnej specyfikacji systemów zdarzeniowych. Automat skończony jako model systemu zdarzeniowego. Automaty deterministyczne i niedeterministyczne.

Wprowadzenie do logiki temporalnej. Struktura czasu – czas liniowy i rozgałęzony.Operatory i formuły logiki temporalnej. Logika LTL, CTL, CTL*. Intuicyjne przykłady specyfikacji prostych systemów zdarzeniowych w języku logiki temporalnej.

Zdarzeniowe systemy reaktywne Ogólna koncepcja HCSFM. Realizacja synchroniczna systemów zdarzeniowych. Realizacja asynchroniczna systemów zdarzeniowych.



34

Formalna weryfikacja specyfikacji systemów zdarzeniowych: Analiza systemu poprzez badanie specyfikacji, zadanej w logikach LTL i CTL. Własności typu „bezpieczeństwo” i „żywotność”. Kontr-przykłady. Metody „model checking”.. Zastosowanie narzędzia typu model checker (na przykładzie NuSMV).

Przemysłowe formy specyfikowania i dokumentowania systemów reaktywnych. Wybrane elementy języka UML. Znormalizowane języki programowania sterowników logicznych PLC (norma 1131-3). Hierarchiczny diagram sterowania SFC.







W wystarczającym dla projektowania prostych układów sterujących stopniu zna podstawy teorii automatów

K2A_W12

egzamin wykład

Potrafi sporządzić specyfikację układu sterowania z wykorzystaniem języków projektowania sterowników logicznych (norma 1131-3)


Umie zweryfikować zdarzeniowy układ sterowania, wykorzystując narzędzie typu model checker

K2A_U15 sprawozdanie, sprawdzian laboratorium

Potrafi posługiwać się odpowiednim aparatem matematycznym w projektowaniu zdarzeniowych układów sterowania


WARUNKI ZALICZENIA:


przeprowadzonego w formie pisemnej i ustnej (studia stacjonarne).

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawdzianów

przygotowania teoretycznego do wykonywania ćwiczeń i sprawozdań z ćwiczeń wskazanych przez prowadzącego zajęcia
















35







1. R. Klimek, Wprowadzenie do logiki temporalnej, AGH Uczelniane wydawnictwa naukowo-dydaktyczne, Kraków, 1999.

2. I. Grobelna, Weryfikacja modelowa z NuSMV, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, 2011.

3. J. Pecol Embedded Systems. A Contemporary Design Tool, Willey, 2008

4. C. Girault, R. Volk, Petri Nets for Systems Engineering. A Guide to Modeling, Verification and Applications, Springer Verlag, Berlin, 2003


1. Ch. Baier, J.-P. Katoen, Principles of Model Checking, MIT Press, 2008.

2. O. Grumberg, H. Veith (Eds.): 25 Years of Model Checking - History, Achievements, Perspectives. Lecture Notes in Computer Science 5000, Springer, 2008.

3. T.Kropf, Introduction to Formal Hardware Verification. Springer, Berlin, 1999

4. R. Cavada, A. Cimatti, G. Keighren, E. Olivetti, M. Pistore, M Roveri, NuSMV 2.5 Tutorial (http://nusmv.fbk.eu/NuSMV/tutorial/index.html)

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Andrzej Karatkevich, prof. UZ



36

L O K AL I Z A C J A I N AW I G A C J A R O B O T Ó W

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-LINR



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Maciej Patan, prof. UZ

Prowadzący: dr hab. inż. Maciej Patan, prof. UZ

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

6

W ykład 30 2 II

Egzamin



W ykład 30 2 II

Egzamin


CEL PRZEDMIOTU:

ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie formułowania i implementacji zadań lokalizacji oraz planowania ruchu robotów mobilnych,

zapoznanie studentów z metodami i technikami nawigowania robotami mobilnymi

nabycie umiejętności integrowania dostępnych systemów robota mobilnego

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Sygnały i systemy dynamiczne, Technika regulacji automatycznej, Algebra liniowa

z geometrią analityczną.


Wprowadzenie. Sposoby poruszania się robotów mobilnych. Roboty wyposażone w nogi oraz roboty jeżdżące na kołach. Sformułowanie podstawowych problemów. Przykłady i typowe aplikacje.

Percepcja robota. Klasyfikacja czujników. Charakterystyka działania sensorów. Pomiary i ich niepewność. Propagacja błędu pomiarowego. Ekstrakcja cech. Algorytmy percepcyjne. Algorytmy wizyjne. Modele reprezentacji danych sensorycznych. Modele przestrzeni roboczej (modele rastrowe, geometryczne, topologiczne).

Kinematyka robotów mobilnych. Modele i ograniczenia kinematyki. Sterowność robota. Przestrzeń robocza i kontrola ruchu. Kinematyka członów wykonawczych (kamera, dalmierze laserowe, manipulatory, etc.).

Lokalizacja robota mobilnego. Klasyfikacja metod. Podstawowe wyzwania w lokalizacji robotów mobilnych. Odometria. Lokalizacja w oparciu o mapę otoczenia. Metody lokalizacji probabilistycznej. Zastosowanie filtru Kalmana w lokalizacji. Systemy lokalizacji stosujące znaczniki otoczenia i globalne systemy pozycjonujące. Autonomiczne budowanie mapy otoczenia.



37

Nawigacja. Planowanie trajektorii. Klasyfikacja metod planowania ruchu. Przegląd podstawowych technik planowania ruchu (grafy widoczności, dekompozycja przestrzeni roboczej, metody probabilistyczne, metody sztucznego potencjału etc.). Unikanie przeszkód nieruchomych i ruchomych. Optymalizacja ruchu robota.

Sieci robotów mobilnych. Modele sieci robotów mobilnych. Systemy scentralizowane oraz wieloagentowe. Metody planowania ruchu wielu robotów. Koordynacja działań. Utrzymywanie spójności sieci, algorytmy rendez-vous i optymalnego rozmieszczania robotów.


Wykład: wykład konwencjonalny/tradycyjny.

Laboratorium: ćwiczenia laboratoryjne.




Potrafi kreatywnie posługiwać się dedykowanym oprogramowaniem i dostępnymi bibliotekami numerycznymi w implementowaniu zadań nawigacji

K2A_U10

Sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach

Laboratorium

Potrafi wykorzystać algorytmiczne podejście do określania rozwiązań planowania ruchu dla roju robotów mobilnych

K2A_U10


Laboratorium

Potrafi zastosować metody i algorytmy percepcji w oparciu o systemy sensoryczne robota

K2A_W06, K2A_U10


Laboratorium

Zna i potrafi zastosować proste modele robotów mobilnych

K2A_W06, K2A_U10


Laboratorium

Rozumie cele i ograniczenia zadań nawigacji robotów mobilnych

K2A_W06, K2A_W08

Egzamin Wykład

Ma wiedzę w zakresie podstawowych systemów i typowych aplikacji robotyki mobilnej

K2A_W06, K2A_W08

Egzamin Wykład

WARUNKI ZALICZENIA:


przeprowadzonego w formie zaproponowanej przez prowadzącego;


ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium;









Przygotowanie do egzaminu = 10 godz.



38








Przygotowanie do egzaminu = 10 godz.


1. Kozłowski K.: Modelowanie i sterowanie robotów, PWN, Warszawa, 2003.

2. Dulęba I.: Metody i algorytmy planowania ruchu robotów mobilnych i manipulacyjnych, EXIT, Warszawa, 2001

3. M. J. Giergiel, Z. Hendzel, W. Żyliński: Modelowanie i sterowanie mobilnych robotów kołowych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.

4. K. Tchoń, A. Mazur, I. Hossa, R. Dulęba: Manipulatory i roboty mobilne. Wydawnictwo PLJ, Warszawa 2000.

5. T. Zielińska: Maszyny Kroczące. Podstawy, projektowanie, sterowanie i wzorce biologiczne. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003.


1. Corke P., Robot Vision Control, Springer Business Media, 2011

2. Siegwart R., Nourbakhsh I.R.: Introduction to Autonomous Mobile Robots. MIT Press, 2010

3. Murphy R.: Introduction to AI Robotics, MIT Press, 2000.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Maciej Patan, prof. UZ



39

A U T O M A T Y Z A C J A P R O C E Ó W P R Z E M Y S Ł O W Y C H

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-APP



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Paweł Majdzik



Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

3

W ykład 15 1 III

zaliczenie na ocenę



W ykład 9 1 III



CEL PRZEDMIOTU:

• zapoznanie studenta z metodami projektowania zautomatyzowanych systemów produkcyjnych

• nabycie umiejętności projektowania i programowania procedur diagnostycznych dla elementów składowych systemu oraz procedur sterowania przebiegiem procesów produkcyjnych

• zapoznanie z wymaganiami dotyczącymi projektowania systemów czasu rzeczywistego

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Systemy zdarzeniowe, Sensoryka i pomiary przemysłowe


Wprowadzenie. Celowość i techniczne możliwości automatyzacji procesów przemysłowych. Podstawowe elementy przemysłowego systemu automatyzacyjnego. Stopień automatyzacji procesu. Poziomy systemu automatyzującego i ich wymagania. Graficzna reprezentacja procesów przemysłowych. Automatyzacja w wybranych gałęziach przemysłu: układy mechaniczne, hydrauliczne, pneumatyczne, elektryczne i mieszane.

Urządzenia i systemy automatyzujące. Komputerowe systemy automatyzacyjne i sterowniki używane do automatyzacji procesów przemysłowych. Sterowniki programowalne PLC - ich budowa, zastosowania i tryby pracy. Scentralizowanie i rozproszone struktury automatyzacji - topologia, zalety i wady. Systemy automatyzujące z redundancją sprzętową i programową. Systemy odporne na uszkodzenia. Reprezentacja danych procesów przemysłowych w systemach automatyzujących. Konwersja analogowo-cyfrowa i cyfrowo analogowa.



40

Podstawy sterowania cyfrowego. Komunikacja magistralą PROFIBUS oraz przemysłową siecią ETHERNET.

Systemy czasu rzeczywistego. Interakcja pomiędzy procesami przemysłowymi a systemami automatyzującymi. Klasyfikacja i analiza wymagań procesów sterowanych w czasie rzeczywistym. Współbieżność procesów i ich realizacja. Asynchroniczne i synchroniczne programowanie systemów czasu rzeczywistego. Metody synchronizacji procesów: semafory i obszary krytyczne. Komunikacja pomiędzy procesami: pamięć dzielona i przesyłanie komunikatów. Metody szeregowania zadań. Programowanie systemów czasu rzeczywistego w języku ADA.

Struktura i funkcje zautomatyzowanych systemów produkcyjnych. Zasady projektowania zautomatyzowanych stanowisk pracy z robotami przemysłowymi. Automatyzacja i robotyzacja wybranych procesów przemysłowych: montaż, spawanie, paletyzacja, malowanie, obsługa obrabiarek sterowanych numerycznie.







Potrafi napisać program w jezyku typu LAD

K2A_U05 sprawdzenie projektu laboratorium

Potrafi wymienić i scharakteryzować metody i urządzenia przesyłania sygnałów w rozproszonych systemach produkcyjnych

K2A_W05 sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach

wykład, laboratorium

Zna budowę sterowników PLC oraz potrafi podać przyklady ich zastosowań

K2A_U05



Potrafi zaprojektować i zoptymalizować strukturę Elastycznego Systemu Montażowego stosując metody optymalizacji dyskretnej oraz programowanie z ograniczeniami



Umie scharakteryzować podstawowe elementy skladowe systemu produkcyjnego oraz wyróżnić i scharakteryzować poziomy automatyzacji procesu produkcyjnego


laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu w formie

pisemnej


sprawdzianów teoretycznego do wykonywania ćwiczeń i sprawozdań z ćwiczeń wskazanych przez prowadzącego zajęcia







41












1. Mikulczyński, T.: Automatyzacja procesów produkcyjnych. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne WNT, Warszawa, 2009.

2. Broel-Plater, B.: Układy wykorzystujące sterowniki PLC. Projektowanie algorytmów sterowania. Wydawnictwo MIKOM, Warszawa 2009.


1. Honczarenko, J.: Roboty przemysłowe. Budowa i zastosowanie. WNT, Warszawa 2010.

2. Kowalewski, H.: Automatyzacja dyskretnych procesów produkcyjnych. WNT, Warszawa, 1984.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr inż. Paweł Majdzik



42

Z D E C E N T R AL I Z O W AN E U K L AD Y A U T O M AT Y K I I R O B O T Y K I

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-APP



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Paweł Majdzik



Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

5

W ykład 30 2 III




W ykład 18 2 III



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z podstawami zdecentralizowanych systemów automatyki i robotyki

ukształtowanie wśród studentów zrozumienia konieczności zapewnienia wysokiego stopnia decentralizacji systemów sterowania

ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie projektowania zdecentralizowanych systemów automatyki i robotyki

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Systemy zdarzeniowe, Sensoryka i pomiary przemysłowe


Wprowadzenie. Struktury funkcjonalne komputerowych systemów automatyki. Struktury sprzętowe - klasyfikacja. Charakterystyka systemów: DCS, hybrydowych, SCADA.

Struktury systemów. Przegląd struktur systemów DCS, rozwiązania sieciowe, redundancje.

Stacje Procesowe. Przegląd stacji procesowych: funkcje, struktury sprzętowe, redundancje, oprogramowanie

Kierunki rozwoju. Nowe funkcje systemów DCS, zaawansowane algorytmy sterowania i diagnostyka w systemach DCS.

Wprowadzenie do Proficy Process Systems.



43

Demonstracja przykładowych rozwiązań. Projektowanie systemów DCS. Przegląd architektury Proficy Process Systems. Stacje inżynierskie. Obsługa alarmów. Przetwarzania danych procesowych. Konsole operatorski. Archiwizacja i przetwarzanie danych historycznych.

Rozproszone struktury systemów - topologia, zalety i wady. Systemy automatyzujące z redundancją sprzętową i programową. Reprezentacja danych procesów przemysłowych w systemach automatyzujących. Podstawy sterowania cyfrowego. Komunikacja magistralą PROFIBUS oraz przemysłową siecią ETHERNET.







Jest zdolny do wdrożenia zaproponowanego systemu DCS, oraz potrafi zaplanować i przeprowadzić jego testy

K2A_U06 sprawdzenie projektu laboratorium

Potrafi przygotować i przeprowadzić projekt aplikacji systemów DCS do sterowania i do nadzorowania procesów przemysłowych

K2A_U06



Charakteryzuje i interpretuje pracę stacji procesowych, operatorskich i inżynierskich

K2A_U17



Potrafi wymienić i scharakteryzować różne rozwiązania systemów klasy DCS (zdecentralizowane układy sterowania) i ich struktury

K2A_U06,



WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny ze sprawdzianu w formie

pisemnej.


sprawdzianów teoretycznego do wykonywania ćwiczeń i sprawozdań z ćwiczeń wskazanych przez prowadzącego zajęcia.













44








1. A.G. Aghdam, J. Lavaei: Decentralized control of interconnected systems, VDM Verlag, Berlin, 2008

2. Bailey D. I E. Wright: Practical SCADA for Industry, Elsevier, London, 2003

3. P. Tatjewski: Zaawansowane sterowanie obiektów przemysłowych, struktury i algorytmy, EXIT, Warszawa 2002.


1. GE Fanuc: Proficy Process Systems - dokumentacja, www.astor.com.pl

2. Stanisław H. Żak, Systems and Control, Oxford University Press, New York, 2001

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr inż. Paweł Majdzik



45

Z A A W A N S O W A N E S Y S T E M Y D E C Y Z Y J N E

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-ZSD



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Andrzej Pieczyński, prof. UZ



Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

3

W yk ład 15 1 III




W ykład 9 1 III



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie z zaawansowanymi technikami wydobywania wiedzy z danych

poznanie metod zastosowania miękkich obliczeń w systemach podejmowania decyzji

ukształtowanie umiejętności budowy hybrydowych systemów ekspertowych

nabycie umiejętności budowy systemów decyzyjnych w warunkach wiedzy niepewnej i nieprecyzyjnej

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Systemy wspomagania decyzji, Metody sztucznej inteligencji


Podejmowanie decyzji w warunkach niepełnej, niepewnej i nieprecyzyjnej informacji. Parametryczne i nieparametryczne problemy decyzyjne. Zastosowanie przybliżonych i rozwiniętych systemów ekspertowych. Teoria możliwości. Zastosowanie zbiorów przybliżonych i rozmytych w bazach wiedzy. Optymalizacja drzew decyzyjnych. Odkrywanie wiedzy w bazach danych, eksploracja danych. Przygotowanie wstępne danych. Zastosowanie miękkich obliczeń w wydobywaniu wiedzy z danych (data mining). Zastosowanie sieci neuronowych w podejmowaniu decyzji. Sieci neuronowe w grupowaniu i klasyfikacji. Ekstrakcja wiedzy z danych z wykorzystaniem sieci neuronowych. Rozmyte systemy decyzyjne. Systemy neuronowo rozmyte i ewolucyjno rozmyte w tworzeniu bazy wiedzy. Klasyfikatory rozmyte. Neuronowo-rozmyte systemy decyzyjne różnego typu. Zastosowanie zbiorów przybliżonych w wspomaganiu decyzji. Zbiory przybliżone oparte na dominacji. Indukcja wzorców klasyfikacji w postaci reguł decyzyjnych. Projektowanie systemów wspomagania decyzji. Hybrydowe systemy decyzyjne.



46


wykład: konsultacje, metoda projektu, wykład problemowy, wykład konwencjonalny laboratorium: symulacja, konsultacje, metoda projektu, ćwiczenia laboratoryjne.




Ma wiedzę w zakresie funkcjonowania rozbudowanego (hybrydowego) komputerowego systemu wspomagania decyzji

K2A_W07 kolokwium wykład

Ma wiedzę na temat metod opisu wiedzy niepewnej i nieprecyzyjnej


Ma wiedzę na temat struktury przybliżonych i rozwiniętych systemów ekspertowych


Jest kreatywny w wyborze środowiska do budowy złożonego systemu ekspertowego

K2A_U11 kolokwium wykład

Potrafi przygotować opis wiedzy łącząc wybrane elementy sztucznej inteligencji oraz zaprojektować strukturę hybrydowego systemu ekspertowego


laboratorium

Potrafi przygotować opis wiedzy łącząc wybrane elementy sztucznej inteligencji oraz zaprojektować strukturę hybrydowego systemu ekspertowego


laboratorium

Potrafi sporządzić dokumentację zaimplementowanego systemu i jest dbały w uzyskaniu jej kompletności


laboratorium

Potrafi opracować optymalną reprezentację wiedzy niepewnej i nieprecyzyjnej z zastosowaniem wybranych elementów sztucznej inteligencji


laboratorium

Umie korzystać z miękkich obliczeń w wydobywaniu wiedzy z danych (data mining)


laboratorium

Ma świadomość roli systemów decyzyjnych przy wspieraniu działań menadżerskich w przedsiębiorstwach

K2A_K07 kolokwium wykład

WARUNKI ZALICZENIA:


lub ustnych przeprowadzonych, co najmniej raz w semestrze.










47




Przygotowanie się do kolokwium zaliczeniowego = 5







Przygotowanie się do kolokwium zaliczeniowego = 5


1. J. Łęski, Systemy neuronowo-rozmyte, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa, 2008.

2. R. K. Nowicki, Rozmyte systemy decyzyjne w zadaniach z ograniczoną wiedzą, Akademicka Oficyna Wydawnicza Exit, Warszawa, 2009.

3. D. Rutkowska, M. Piliński, L. Rutkowski, Sieci neuronowe, algorytmy genetyczne i zbiory rozmyte, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1999.

4. J. Surma J.: Business Intelligence Systemy wspomagania decyzji biznesowych, WN PWN SA, Warszawa 2012.

5. D.T. Laros: Metody i modele eksploracji danych. WN PWN SA, Warszawa 2012.


1. Pieczyński, Reprezentacja wiedzy w diagnostycznym systemie ekspertowym, Lubuskie Towarzystwo Naukowe w Zielonej Górze, Zielona Góra, 2003.

2. B. Nadiru, J. Y. Cheung, Fuzzy Engineering Expert Systems with Neural Network Applications, John Wiley & Sons, Inc. New York, 2002.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Andrzej Pieczyński, prof. UZ



48

S Y S T E M Y W I E L O AG E N T O W E

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-SW



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Mariusz Jacyno



Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II


Pro jekt 15 1 zaliczenie na ocenę


W ykład 9 1 II


Pro jekt 9 1 zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z architekturą oraz właściwościami systemów wieloagentowych

ukształtowanie wśród studentów zrozumienia konieczności koordynacji systemów wieloagentowych oraz zaznajomienie ich z obecnymi mechanizmami koordynacji

ukształtowanie podstawowych umiejętności wykorzystania modeli systemów wieloagentowych podczas rozwiązywania problemów z zakresu koordynacji autonomicznych robotów

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy sztucznej inteligencji


Wprowadzenie. Agenty i obiekty. Agenty i systemy ekspertowe. Agenty i systemy rozproszone. Typowe zastosowania systemów agentowych.

Inteligentne agenty. Abstrakcyjne architektury agentowe. Zadania agentów. Projektowanie inteligentnych agentów. Agenty wnioskujące. Agenty jako

systemy reaktywne. Agenty hybrydowe. Systemy wieloagentowe. Współpraca: kooperatywne rozproszone rozwiązywanie problemów (CDPS), planowanie częściowo globalne, zgodność i koordynacja.

Wieloagentowe podejmowanie decyzji. Interakcje wieloagentowe. Koncepcje rozwiązania. Równowaga Nasha. Strategie czyste i mieszane.



49

Efektywność w sensie Pareto. Kooperatywność i niekooperatywność. Interakcje o sumie zerowej i inne. Dylemat więźnia. Eksperymenty Axelroda.

Formowanie koalicji: rdzeń, wartość Shapleya, reprezentacja dla gier koalicyjnych, generowanie struktury koalicyjnej. Alokacja rzadkich zasobów: typy aukcji, aukcje pojedynczych pozycji (angielska, holenderska,

Vickreya), aukcje kombinatoryczne, określanie zwycięzcy, języki licytacji, mechanizm VCG. Logiczne podstawy systemów wieloagentowych: logika modalna na

potrzeby wnioskowania epistemicznego, wnioskowanie o stanie mentalnym, logika kooperatywna. Zastosowania tego typu logik.

Systemy zlożone, emergentne oraz samoorganizujące się. Systemy autonomiczne.



projekt: metoda projektu





K2A_W07 Sprawdzian Wyklad

Jest w stanie wyjaśnić pojęcie samoorganizacji oraz mechanizmy odpowiedzialne za jej pojawienie się w systemach złożonych

K2A_W07 Sprawdzian Wyklad

Potrafi zdefiniować pojęcie systemu złożonego oraz jego głównych właściwości

K2A_W07 Sprawdzian Wykład

Zna techniki umożliwiające komunikację i współpracę w takich systemach, potrafiąc dokonać implementacji dobierając odpowiedni sprzęt i oprogramowanie


Potrafi rozróżniać architektury systemów inteligentnych autonomicznych agentów


Potrafi przedstawić trzy podstawowe techniki tworzenia agentów oraz wyjaśnić różnice pomiędzy nimi


Potrafi projektować systemy wieloagentowe w robotyce mobilnej

K2A_W07 Zadanie projektowe Projekt

WARUNKI ZALICZENIA:



Projekt – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z zadania projektowego

przydzielonego przez prowadzącego zajęcia.




50













1. M. Wooldridge, An Introduction to MutliAgent Systems, Wiley, Chichestery, 2009 2. Y. Shoham and K. Leyton-Brown Multiagent Systems: Algorithmic, Gamer-Theoretic,

and Logical Foundations, Cambridge University Press, Cambridge, 2008



PROGRAM PRZYGOTOWAŁ:

dr inż. Mariusz Jacyno

opracował: Dr inż. Mariusz Jacyno



51

W I Z J A M AS Z Y N O W A W R O B O T Y C E I AU T O M AT Y Z A C J I

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-WMRA



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr inż. Bartłomiej Sulikowski


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II

Zaliczenie z oceną

Pro jekt 15 1 Zaliczenie z oceną


W ykład 9 1 II

Zaliczenie z oceną

Pro jekt 9 1 Zaliczenie z oceną

CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z zastosowaniem systemów wizyjnych w procesie sterowania robotem i zespołem robotów

zapoznanie studentów z zaawansowanymi algorytmami przetwarzania obrazów, ekstrakcji cech i klasyfikacji podczas działania systemu wizyjnego

ukształtowanie umiejętności strojenia parametrów działania toru wizyjnego (zastosowanie filtrów, operacje morfologiczne, segmentacja obiektów)

zapoznanie studentów z zagadnieniem stereowizji

zapoznanie studentów z problemem rozpoznawania ruchu (określanie kierunku, zwrotu, prędkości, przewidywanie położenia)

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Podstawy robotyki, Systemy wizyjne, Cyfrowe przetwarzanie sygnałów, Systemy wspomagania decyzji


Charakterystyka i architektura systemu wizyjnego. Konfiguracje kamery. Parametry systemu. Potencjalne zastosowania. Działanie toru wizyjnego. Wyzwania i problemy. Integracja systemu wizyjnego z urządzeniami wykonawczymi (robotami mobilnymi, manipulatorami przemysłowymi, urządzeniami automatyki sterowanymi cyfrowo).

Budowa systemu wizyjnego: obiektywy, matryce światłoczułe, systemy doświetleń, standardy przesyłu obrazu. Kalibracja kamery.



52

Akwizycja obrazu i serii obrazów. Prawidłowa ekspozycja zdjęć. Zależności między czasem otwarcia migawki, przesłoną i czułością. Korekta ekspozycji. Cyfrowa reprezentacja obrazu.

Przetwarzanie obrazów. Operacje na histogramach. Operacje bezkontekstowe i kontekstowe. Obraz jako sygnał 2D. Transformacja Fouriera 2D. 2D DFT. Filtracja dolno- i górnoprzepustowa. Operacje morfologiczne.

Metody segmentacji obiektów. Progowanie. Algorytm Otsu.

Podstawy ekstrakcji i selekcji cech obiektów. Własności procesu ekstrakcji/ selekcji. Cechy geometryczne i topologiczne. Metody opisu konturu. Normalizacja i standaryzacja Cech. Analiza składników głównych (PCA).

Metody rozpoznawania wzorców. Metoda dopasowania wzorca. Klasyfikatory statystyczne. Algorytmy minimalno odległościowe. Metody sztucznej inteligencji.

Stereowizja.

Rozpoznawanie i opis ruchu. Zastosowanie filtra Kalmana do estymacji parametrów ruchu.


wykład: wykład konwencjonalny, dyskusja

projekt: metoda projektu




potrafi scharakteryzować proces sterowania manipulatorem w oparciu o system wizyjny


potrafi zintegrować system wizyjny z działającymi systemami automatyki i robotyki

K2A_U11 Sprawdzian, weryfikacja poprawnego wykonania projektu

Projekt

potrafi opisać zagadnienie stereowizji i określić obszary jej zastosowań w robotyce

K2A_W07 Sprawdzian

Wykład

potrafi scharakteryzować wszystkie etapy przetwarzania obrazów

K2A_W07 Sprawdzian

Wykład

potrafi zaproponować dobór elementów składowych systemu wizyjnego spełniającego zadawane wymagania

K2A_W07, K2A_U11

Sprawdzian, weryfikacja poprawnego wykonania projektu

Wykład

Projekt

zna działanie przemysłowych systemów wizyjnych

K1A_W07 Sprawdzian

Wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z sprawdzianów wiedzy w

formie pisemnej, przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze

Projekt – poprawne wykonanie projektu

Składowe oceny końcowej = wykład: 50% + projekt: 50%






Wykonanie projektu = 10 godz.



53





Wykonanie projektu = 10 godz.


1. P. I. Corke, Robotics, Vision and Control Fundamental Algorithms in MATLAB, Springer, 2011, www.petercorke.com

2. M. Wysocki i T. Kapuściński, Systemy wizyjne, Rzeszów, 2013

3. Nieniewski M., Segmentacja obrazów cyfrowych. Metody segmentacji wielodziałowej, EXIT, Warszawa, 2005

4. B. K. P. Horn, Robot Vision, MIT Press, McGraw–Hill, 1986


1. T. Pavlidis, Grafika i przetwarzanie obrazów, WNT, Warszawa, 1987.

2. P. I. Corke, VISUAL CONTROL OF ROBOTS: High-Performance Visual Servoing,

(dostepna online)

3. W. Skarbek, Metody reprezentacji obrazów cyfrowych, PLJ, Warszawa, 1993.

4. R. C. Gonzales, P. Wintz, Digital Image Processing, Addison–Wesley, London, 1977.

5. D. H. Ballard, C. M. Brown, Computer Vision, Prentice–Hall, New York, 1982.

6. Z. Wróbel, R. Koprowski, Praktyka przetwarzania obrazów w programie Matlab, EXIT 2004

7. A. Korzyńska, M. Przytulska Przetwarzanie obrazów - ćwiczenia, skrypt PJWSTK, 2006

8. R. Gonzalez i in., Digital Image Processing Using Matlab, Addison-Walley, 1993

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr inż. Bartłomiej Sulikowski



54

M E T O D Y P R O G R A M O W A N I A S T E R O W N I K Ó W L O G I C Z N Y C H

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-MPSL



Odpowiedzia lny za przedmiot : nauczyciel akademicki prowadzący wykłady



Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II




W ykład 9 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z metodami projektowania i programowania nowoczesnych przemysłowych systemów sterowania klasy PLC

ukształtowanie umiejętności konfiguracji i programowania sterowników klasy SIMATIC S7-1200

ukształtowanie umiejętności wizualizacji prostych procesów przemysłowych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak wymagań


Wprowadzenie. Specyfikacja i weryfikacja programów sterowania logicznego - modele formalne. Architektura i obsługa sterowników nowej generacji: sterownik STEP7-1200 firmy Siemens. Nowoczesna platforma programowania sterowników firmy Siemens - TIA Portal.

Programowanie sterowników z wykorzystaniem języka LD. Elementy wizualizacji z zastosowaniem paneli dotykowych Touch Panel KTP-600. Sposoby sprawdzania poprawności programu. Testowanie programów. Diagnostyka.

Programowanie sterowników PLC zgodne z trzecią częścią międzynarodowej normą IEC 61131.

Konfiguracja środowiska programistycznego. Struktura programu.

Implementacja programowa sekwencyjnych i współbieżnych algorytmów sterowania.



55

Techniki obiektowe i separacja funkcjonalności w programowaniu sterowników PLC. Podział na bloki funkcyjne.







Student posiada wiedzę niezbędną do wizualizacji prostych procesów produkcyjnych

K2A_W12 bieżąca kontrola na zajęciach, sprawozdanie

laboratorium

Student potrafi rozwiązać zadania polegające na realizacji systemu sterowania w oparciu o sterowniki PLC


laboratorium

Student zna i potrafi zastosować w praktyce wybrany język programowania sterowników PLC

K2A_U16 sprawdzian, bieżąca kontrola na zajęciach, sprawozdanie

laboratorium

Student potrafi scharakteryzować metody specyfikacji cyfrowych systemów sterowania


WARUNKI ZALICZENIA:


lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z wykonywanych

ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań z ćwiczeń wskazanych przez prowadzącego zajęcia
















1. Kasprzyk J.: Programowanie sterowników przemysłowych WNT, Warszawa, 2008.

2. Praca zbiorowa pod red. Adamskiego M. i Skowrońskiego Z.: Modele formalne w syntezie systemowej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2010.



56

3. Wagner F., Schmuki R., Wagner T., Wolstenholme P.: Modeling software with Finite State Machine. A Practical Approach, CRC Press, Parkway, 2006.


1. Kwaśniewski J.: Sterowniki SIMATIC S7-1200 w praktyce inżynierskiej, Wydawnictwo BTC, Legionowo 2013.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr inż. Małgorzata Kołopieńczyk



57

R E K O N F I G U R O W AL N E W B U D O W AN E S T E R O W N I K I L O G I C Z N E

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-RWSL





Informatyki i Elektroniki

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II




W ykład 9 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z technologią mikrosystemów cyfrowych w kontekście układów sterowania

ukształtowanie umiejętności projektowania i programowania rekonfigurowalnych sterowników logicznych

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak wymagań


Wprowadzenie. Scalony mikrosystem cyfrowy SoC jako sterownik logiczny. Struktura modularnego, rekonfigurowalnego mikrosterownika logicznego.

Programowanie i konfigurowanie mikrosterownika logicznego. Programowanie wbudowanego procesora. Konfigurowanie struktury matrycowej. Rola języków opisu sprzętu w prototypowaniu mikrosterownika logicznego.

Specjalizowane rekonfigurowalne sterowniki logiczne. Konfigurowanie bloków funkcjonalnych sterownika zgodnie ze standardami międzynarodowymi IEC Programowanie specjalizowanej mikroprogramowanej jednostki sterującej zgodnie ze specyfikacją w postaci diagramów SFC.

Bezpieczny układowy sterownik logiczny. Architektura. Konfigurowanie. Sterowniki mikroprogramowane w systemach reaktywnych o wysokim stopniu bezpieczeństwa.



58







Student zna i potrafi wykorzystać języki opisu sprzętu oraz języki z normy IEC


Student zna techniki projektowania i implementacji mikrosterowników jako elementów systemów SoC i SoPC


Potrafi oceniać niezawodność sterownika oraz stosować techniki zwiększenia niezawodności mikrosterowników

K2A_U17 Ocena sprawozdania z ćwiczenia Laboratorium

Potrafi wykorzystać narzędzia CAD do zintegrowanego projektowania części sprzętowej i programowej


Student potrafi zaproponować strukturę oraz zaprojektować wbudowany mikrosterownik logiczny


WARUNKI ZALICZENIA:


lub ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z wykonywanych

ćwiczeń laboratoryjnych i sprawozdań z ćwiczeń wskazanych przez prowadzącego zajęcia
















1. A.Barkalov, L. Titarenko, Logic Synthesis for FMS-based Control Units, Springer-Verlag, Berlin, 2009

2. A.Barkalov, L. Titarenko, Synthesis for Compositional Microprogram Control Units, Springer-Verilag, Berlin, 2009



59

3. M.Adamski, A. Karatkievich, M. Węgrzyn (Ed), Design of Embedded Control Systems, Springer (USA), 2005

4. Praca zbiorowa pod red. M.Adamskiego i Z. Skowrońskiego, Modele formalne w syntezie systemowej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra, 2010


1. P. Minns, I. Elliot, FSM Based Digital Design using Verilog HDL, John Wiley, 2008

2. F. Bonifatti, P. Monari, U. Samperi, IEC 1131-3 Programming Methodology. Software engineering methods for industrial automated systems, CJ International, Seyssins, France, 1997

PROGRAM OPRACOWAŁ:

prof. dr hab. inż. Alexander Barkalov



60

A U T O M A T Y Z A C J A S Y S T E M Ó W Z O D N AW I AL N Y M I Ź R Ó D Ł AM I E N E R G I I

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-ASOZE





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II




W ykład 9 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z niekonwencjonalnymi technikami wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej

zapoznanie studentów z zagadnieniami dotyczącymi automatyzacji systemów z odnawialnymi źródłami energii

ukształtowanie umiejętności w zakresie wykorzystania odnawialnych źródeł energii w budynkach i przemyśle

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Fizyka, Podstawy elektrotechniki


Wprowadzenie. Zasoby energii i zapotrzebowanie na energię.

Odnawialne źródła energii. Energia wiatru. Systemy przemiany energii wiatru. Energia promieniowania słonecznego. Rodzaje i budowa kolektorów słonecznych. Ogniwa i systemy fotowoltaiczne. Energia wody. Elektrownie wodne. Energia geotermalna. Podstawy działania i budowy pomp ciepła. Biogaz, biomasa i ciepło odpadowe. Ogniwa paliwowe. Wykorzystanie elektrolizy i wodoru.

Magazynowanie energii. Ogniwa pierwotne i wtórne. Akumulatory kwasowe, zasadowe i litowe. Akumulatory przepływowe. Superkondensatory. Zasobniki z cewkami nadprzewodzącymi. Zasobniki kinetyczne, grawitacyjne. Zasobniki energii cieplnej.



61

Układy sprzęgania i sterowania w systemach z odnawialnymi źródłami energii. Sterowanie w układach z ogniwami fotowoltaicznymi. Automatyzacja elektrowni wiatrowych. Układy automatyki pomp ciepła. Układy sterowania kolektorów słonecznych. Sterowanie w systemach wykorzystujących biomasę i biogaz. Metody i systemy ładowania zasobników energii.

Systemy zarządzania energią w inteligentnych budynkach. Zarządzanie energią w przemyśle.







Ma podstawową wiedzę z zakresu źródeł energii odnawialnej

K2A_W10 sprawdzian na koniec semestru wykład

Zna podstawy teoretyczne dotyczące systemów i metod sterowania oraz wykorzystania odnawialnych źródeł energii w budynkach i przemyśle

K2A_W10 sprawdzian na koniec semestru wykład

Potrafi posłużyć się metodami oraz urządzeniami umożliwiającymi analizę właściwości systemów z odnawialnymi źródłami energii

K2A_U13 bieżąca kontrola na zajęciach laboratorium


K2A_U13 bieżąca kontrola na zajęciach, ocena ze sprawozdania

laboratorium

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych lub

ustnych przeprowadzonych co najmniej raz w semestrze.

Laboratorium: warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich ćwiczeń

laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium.







Przygotowanie się do kolokwium: 6





Przygotowanie się do kolokwium: 12


1. E. Klugmann, E. Klugmann-Radziemska, Alternatywne źródła energii. Energetyka fotowoltaiczna, Wydawnictwo Ekonomia i Środowisko, Białystok, 1999

2. W. Lewandowski, Proekologiczne źródła energii odnawialnej, WNT, Warszawa, 2001



62

3. J. Marecki, Podstawy przemian energii, WNT, Warszawa, 1995

4. G. Benysek, M. Jarnut, Energooszczędne i aktywne systemy budynkowe. Techniczne i eksploatacyjne aspekty implementacji miejscowych źródeł energii elektrycznej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2013


1. S. Heier, R. Waddington, Grid Integration of Wind Energy Conversion Systems, John Wiley & Sons, 2006

2. A. Luque, Handbook of Photovoltaic Science and Engineering, John Wiley & Sons, 2003

3. R. O’Hayre, Fuel Cell Fundamentals, John Wiley & Sons, 2006

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr inż. Marcin Jarnut



63

N AP Ę D Y U R Z Ą D Z E Ń P R Z E M Y S Ł O W Y C H I P O J AZ D Ó W M E C H AN I C Z N Y C H

Kod przedmiotu: 06.2- WE-AIRD-NUPPM





Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II




W ykład 9 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów ze współczesnymi napędami przekształtnikowymi stosowanymi w typowych aplikacjach przemysłowych i pojazdach mechanicznych,

ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie doboru napędów urządzeń przemysłowych i pojazdów mechanicznych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Sensoryka i pomiary przemysłowe, Automatyzacja procesów przemysłowych


Budowa i sterowanie napędów stosowanych w urządzeniach przemysłowych i pojazdach mechanicznych. Napędy prądu stałego: komutatorowe ze wzbudzeniem elektromagnetycznym, komutatorowe ze wzbudzeniem magnesami trwałymi. Napędy trójfazowe prądu przemiennego: asynchroniczne klatkowe, synchroniczne z trapezoidalnym kształtem siły elektromotorycznej (tzw. silniki bezszczotkowe BrushLess DC), synchroniczne z sinusoidalnym kształtem siły elektromotorycznej (Permanet Magnet Synchronous Motor), synchroniczne reluktancyjne przełączalne (Switching Reluctance Motor).

Napędy pneumatyczne i hydrauliczne. Budowa i zasada działania podstawowych elementów pneumatycznych. Przykłady typowych napędów pneumatycznych. Podstawy napędów hydraulicznych. Serwomechanizmy hydrauliczne.



64

Specyfika napędów urządzeń przemysłowych. Charakterystyki mechaniczne maszyn roboczych i dobór napędów: obrabiarek, dźwigowych, przejezdnych, urządzeń formujących, nawijarkowych, krzywkowych, itp. Systemy monitorująco-sterujące systemów napędowych.

Układy elektromechaniczne pojazdów. Napędy elektryczne pojazdów. Hybrydowe układy napędowe. Struktura układów przeniesienia napędu. Elektryczny układ kierowniczy. Hamulce elektrohydrauliczne i elektromechaniczne. Ogniwa paliwowe. Właściwości i podział akumulatorów (mechaniczne, elektrochemiczne, hydroakumulatory, ultrakondensatory). Koncepcje ładowania pojazdów elektrycznych.


wykład: wykład problemowy, wykład konwencjonalny

laboratorium: zajęcia praktyczne, ćwiczenia laboratoryjne




Jest świadomy znaczenia napędów elektrycznych dla rozwoju techniki

K2A_W09 kolokwium, prezentacja ustna wykład

Potrafi dobrać właściwe parametry napędów przekształtnikowych, w celu zwiększenia ich efektywności energetycznej

K2A_U14

kolokwium, prezentacja ustna wykład, laboratorium

Potrafi wykorzystać podstawowe charakterystyki maszyn elektrycznych i charakterystyki mechaniczne maszyn roboczych w doborze napędów urządzeń przemysłowych i pojazdów mechanicznych

K2A_U14 test, bieżąca kontrola na

zajęciach


Potrafi klasyfikować napędy elektryczne i dobierać odpowiedni układ napędowy do specyficznych wymagań urządzeń przemysłowych i pojazdów mechanicznych

K2A_W11 sprawdzian, bieżąca kontrola na

zajęciach

wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów pisemnych


Laboratorium - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich









Przygotowanie do kolokwium = 8 godz.







65


Przygotowanie do kolokwium = 10 godz.


1. Boldea, S.A. Nasar, Electric Drives, CRC Press, 1999.

2. H. Tunia, M. P. Kaźmierkowski, Automatyka napędu przekształtnikowego, PWN, 1987.

3. T. Orłowska-Kowalska, Bezczujnikowe układy napędowe z silnikami indukcyjnymi, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 2003.

4. M. P. Kaźmierkowski, F. Blaabjerg, R. Krishnan, Control in Power Electronics, Selected Problems, Elsevier, 2002.

5. Z. Grunwald, Napęd elektryczny, WNT, 1987.


1. T. R. Crompton, Battery Reference Book, Newnes, Oxford, 2003.

2. W. Szejnach, Napęd i sterowanie pneumatyczne, WNT, 2005.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Robert Smolenski, prof. UZ



66

S T E R O W AN I E W S T R U K T U R Z E S I E C I R O Z L E G Ł E J

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-SWSSR



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Wiesław Miczulski, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II




W ykład 9 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z wybranymi elementami technologii informatycznych stosowanych w systemach wykorzystujących strukturę sieci rozległej

ukształtowanie podstawowych umiejętności w zakresie projektowania i uruchamiania systemów informatycznych wykorzystujących interfejsy sieciowe, elementy programowania współbieżnego oraz bazy danych.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Programowanie obiektowe, Bazy danych, Sieci komputerowe.


Wybrane elementy technologii sieciowych stosowane w strukturze sieci rozległej. Protokoły TCP/IP, HTTP, FTP, SMTP.

Przegląd możliwości współczesnych systemów operacyjnych w zakresie komunikacji z urządzeniami zewnętrznymi przy pomocy protokołu TCP/IP. Rozwiązania programowe dedykowane do wymiany danych w heterogenicznych środowiskach sieciowych. Sieciowe strumienie wymiany danych TCP i UDP.

Zastosowanie technologii .NET w systemach informatycznych sterowania w strukturze sieci rozległej.

Wybrane elementy budowy aplikacji współbieżnych. Zastosowanie ich do budowy aplikacji wykorzystujących technologie internetowe i urządzenia automatyki. Procesy, wątki, współdzielenie zasobów.

Serwery WWW. Budowa i działanie serwerów WWW. Uruchamianie, administrowanie i wdrażanie w strukturze sieci rozległej w różnych systemach operacyjnych.



67

Integracja systemów baz danych z urządzeniami automatyki. Wybrane elementy budowy aplikacji dla systemów wbudowanych umożliwiających gromadzenie danych w bazach danych i udostępnianie ich do dalszego przetwarzania.


wykład: wykład konwencjonalny,

laboratorium: praca w grupach, zajęcia praktyczne, metoda projektu.




Ma świadomość znaczenia wymiany danych pomiędzy urządzeniami i systemami w obszarze automatyki i robotyki


Potrafi zbudować prosty system informatyczny wykorzystujący interfejsy komunikacyjne oraz elementy programowania współbieżnego

K2A_U19 projekt, prezentacja ustna,

sprawdzian laboratorium

Potrafi zbudować prosty system informatyczny wykorzystujący bazę danych do gromadzenia informacji o pracy systemu



Potrafi uruchamiać proste portale WWW o charakterze dynamicznym



Ma podstawową wiedzę w zakresie technologii informatycznych stosowanych w strukturze sieci rozległej


WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium w formie

pisemnej.

Laboratorium – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawdzianów z

przygotowania teoretycznego do ćwiczeń oraz zaliczenia wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych.

Składowe oceny końcowej = wykład: 40% + laboratorium: 60%.
















68



1. Pinkoń K., ABC Internetu, Helion, 1998.

2. Liberty J, Hurwitz D, ASP.NET programowanie, Helion, 2007.

3. W.R. Stevens, Programowanie zastosowań sieciowych w systemie Unix, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1995.


1. Ullman Jeffrey D., Widom Jennifer, Podstawowy wykład z baz danych, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 2001.

2. Sportach M., Sieci komputerowe. Księga eksperta, Helion, Gliwice, 1999.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. Inż. Wiesław Miczulski, prof. UZ.



69

S Y S T E M Y K O M U N I K AC J I

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-SK



Odpowiedzia lny za przedmiot : doc. dr inż. Emil Michta


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

2

W ykład 15 1 II




W ykład 9 1 II



CEL PRZEDMIOTU:

zapoznanie studentów z podstawami budowy i funkcjonowania lokalnych i rozległych systemów komunikacji,

zapoznanie studentów z metodami analizy zależności czasowych w systemach komunikacji,

ukształtowanie wśród studentów umiejętności budowy i konfigurowania systemów komunikacji.

WYMAGANIA WSTĘPNE: Podstawy sieci komputerowych i podstawy sieci przemysłowych


Ewolucja systemów komunikacji. Model ISO/OSI i model ISA. Klasyfikacja systemów komunikacyjnych. Model komunikacyjny sieciowego systemu automatyki. Analiza parametrów komunikacyjnych. Statyczne i dynamiczne modele zadań. Analiza dotrzymania ograniczeń czasowych w systemach automatyki. Lokalne systemy komunikacji. Sieci przemysłowe i lokalne sieci komputerowe w systemach automatyki. Standardy komunikacyjne lokalnych systemów komunikacji. Analiza i synteza systemów automatyki z sieciami i Profibus, CAN, LonWorks i KNX. Analiza i synteza systemów automatyki z sieciami bezprzewodowymi IEEE 802.11 i IEEE 802.15. Ethernet przemysłowy w lokalnych systemach komunikacji. Rozległe systemy komunikacji. Standardowe i dedykowane rozległe systemy komunikacji w zastosowaniach automatyki. Wykorzystanie kablowych, światłowodowych i bezprzewodowych sieci teleinformatycznych. Technologie internetowe w rozległych systemach automatyki. Determinizm czasowy w sieciach TCP/IP. Tunelowanie protokołów w systemach lokalnych. Bezpieczeństwo przesyłanej informacji. Rozwiązania systemów komunikacyjnych w automatyzacji procesów przemysłowych i obiektów. Integracja systemów komunikacji.



70


wykład: dyskusja, konsultacje, wykład konwencjonalny

laboratorium: dyskusja, konsultacje, praca w grupach, ćwiczenia laboratoryjne




Ma wiedzę w zakresie standardów, budowy i funkcjonowania systemów komunikacyjnych

K2A_W15

sprawdzian

wykład

potrafi wyznaczyć parametry komunikacyjne dla wybranych standardów komunikacyjnych

K2A_U20

sprawdzian

wykład

potrafi zbudować i uruchomić wybrane systemy komunikacyjne

K2A_U20


laboratorium

ma świadomość znaczenia systemów komunikacyjnych w obszarze automatyki i robotyki

K2A_W15

sprawdzian

wykład

WARUNKI ZALICZENIA:

Wykład – warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze sprawdzianów

pisemnych przeprowadzonych w semestrze


ćwiczeń laboratoryjnych, przewidzianych do realizacji w ramach programu laboratorium




Godziny kontaktowe: ECTS, 30 godz.

Przygotowanie się do zajęć: ECTS, 7 godz.

Zapoznanie się ze wskazaną literaturą: ECTS, 7 godz.

Przygotowanie raportu/sprawozdania: ECTS, 6 godz.

Studia niestacjonarne ECTS, 50 godz.







1. Kowalik R., Pawlicki C.: Podstawy teletechniki. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa, 2006.

2. Neuman P.: Systemy komunikacji w technice automatyzacji. COSIW, Warszawa, 2003

3. Thompson L.M.: Industrial Data Communication. ISA, 2007


1. Michta E.: Modele komunikacyjne sieciowych systemów pomiarowo - sterujących. Wydawnictwo Politechniki Zielonogórskiej. Zielona Góra, 2000.

PROGRAM OPRACOWAŁ:

doc. dr inż. Emil Michta



71

P R AC A P R Z E J Ś C I O W A

Kod przedmiotu: 11.9-WE-AIRD-PP



Odpowiedzia lny za przedmiot : dr hab. inż. Marcin Witczak, prof. UZ


Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

2 Pro jekt 30 2 II zaliczenie na ocenę


Projekt 18 2 II zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Zapoznanie studenta ze specyfiką i zasadami realizacji opracowania badawczego.

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak wymagań


Wprowadzenie do przygotowania pracy dyplomowej pod kierunkiem promotora. Wykazanie znajomości przedmiotu, opanowanie literatury naukowej w zakresie opracowywanego tematu. Umiejętność korzystania ze źródeł oraz powiązania problematyki teoretycznej z zagadnieniami praktyki i stosowania naukowych metod pracy. Umiejętność samodzielnego przygotowania tekstu o charakterze techniczno-naukowym.


projekt: praca z dokumentem źródłowym, dyskusja, konsultacje, metoda projektu




Potrafi określić priorytety służące realizacji zadania

K2A_K03 Ocena przygotowanego tekstu naukowo-technicznego

Projekt

Potrafi skrytykować inne rozwiązania omawianego problemu technicznego

K2A_U01 K2A_U02

Ocena przygotowanego tekstu naukowo-technicznego

Projekt



72

Przy poszukiwaniu rozwiązania problemu technicznego postępuje zgodnie z zasadami etyki inżynierskiej

K2A_K04 Ocena przygotowanego tekstu naukowo-technicznego

Projekt

Potrafi wyszukać niezbędne pozycje literaturowe w celu uzasadnienia zaproponowanego rozwiązania

K2A_U01 Ocena przygotowanego tekstu naukowo-technicznego

Projekt

Potrafi oszacować koszt zaproponowanego rozwiązania wraz z wyceną kosztorysu prac

K2A_U01 Ocena przygotowanego tekstu naukowo-technicznego

Projekt

Student potrafi analizować specyfikę postawionego w ramach pracy problemu technicznego

K2A_U01, K2A_U02

Ocena przygotowanego tekstu naukowo-technicznego

Projekt

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z opracowania obejmującego tematykę związaną z kierunkiem studiów.






Konsultacje: 10






Konsultacje: 10


1. Zaczyński D.: Poradnik autora prac seminaryjnych, dyplomowych i magisterskich, Wyd. Żak, Warszawa, 1995.

2. Opoka E.: Uwagi o pisaniu i redagowaniu prac dyplomowych na studiach technicznych, wyd. 2, Wyd. Politechnika Śląska Gliwice, 2001



PROGRAM OPRACOWAŁ:

dr hab. inż. Marcin Witczak, prof. UZ



73

S E M I N AR I U M S P E C J AL I S T Y C Z N E

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-SS



Odpowiedzia lny za przedmiot : dyrektorzy instytutów WEIiT

Prowadzący: nauczyciele akademiccy WEIiT

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma


Studia s tacjonarne

6 Pro jekt 45 3 III zaliczenie na „zal”


Projekt 27 3 III zaliczenie na „zal”

CEL PRZEDMIOTU:

Realizacja pracy dyplomowej magisterskiej pod kierunkiem promotora

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Wybór tematu pracy dyplomowej i promotora.


Przygotowanie pracy dyplomowej pod kierunkiem promotora. Wykazanie znajomości przedmiotu, opanowanie literatury naukowej w zakresie opracowywanego tematu. Umiejętność korzystania ze źródeł oraz powiązania problematyki teoretycznej z zagadnieniami praktyki i stosowania naukowych metod pracy.


praca z dokumentem źródłowym, dyskusja, konsultacje, metoda projektu




Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich związanych ze studiowaną dyscypliną

K1A_U03, K2A_K05

projekt, sprawozdanie, prezentacja ustna

projekt

Zna i rozumie zasady prawa autorskiego K2A_W17 projekt, sprawozdanie, prezentacja ustna

projekt



74

Student wykazuje umiejętność napisania pracy badawczej w języku polskim oraz krótkiego doniesienia naukowego w języku obcym na podstawie własnych badań

K2A_U01 projekt, sprawozdanie, prezentacja ustna

projekt

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny opracowania związanego z tematem realizowanej pracy dyplomowej.







Konsultacje: 10






Konsultacje: 8


Literatura przedmiotu wynika z tematyki realizowanej pracy dyplomowej


Literatura przedmiotu wynika z tematyki realizowanej pracy dyplomowej

PROGRAM OPRACOWAŁ:

Dyrektorzy instytutów WEIiT



75

S E M I N AR I U M D Y P L O M O W E I

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-SD2



Odpowiedzia lny za przedmiot : prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński

Prowadzący: nauczyciel akademicki z tytułem profesora lub doktora habilitowanego w zakresie dyscypliny automatyka i robotyka

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

4 Pro jekt 15 1 II zaliczenie na ocenę


Projekt 9 1 II zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Ćwiczenie umiejętności prezentowania i dyskutowania wyników pracy dyplomowej magisterskiej

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Brak wymagań


W ramach Seminarium dyplomowego I studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji komputerowej częściowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. Każda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim.


seminarium, dyskusja




Potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać

K2A_W16, K2A_U02

sprawozdanie, prezentacja ustna projekt



76

opinie

Student potrafi pozyskać informacje z literatury, baz danych oraz innych źródeł także w języku angielskim

K2A_K01 sprawozdanie, prezentacja ustna projekt

WARUNKI ZALICZENIA:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny zrealizowanej części pracy dyplomowej.













Literatura przedmiotu wynika z tematyki realizowanej pracy dyplomowej.



PROGRAM OPRACOWAŁ:

prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński



77

S E M I N AR I U M D Y P L O M O W E I I

Kod przedmiotu: 06.0-WE-AIRD-SD2



Odpowiedzia lny za przedmiot : prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński

Prowadzący: nauczyciel akademicki z tytułem profesora lub doktora habilitowanego w zakresie dyscypliny automatyka i robotyka

Forma zajęć

Lic

zb

a g

od

zin

w s

em

es

trz

e

Lic

zb

a g

od

zin

w t

yg

od

niu

Se

me

str

Forma zal iczenia

Punkty ECTS

Studia s tacjonarne

7 Pro jekt 30 2 III zaliczenie na ocenę


Projekt 18 2 III zaliczenie na ocenę

CEL PRZEDMIOTU:

Doskonalenie umiejętności prezentowania i dyskutowania wyników pracy dyplomowej magisterskiej

WYMAGANIA WSTĘPNE:

Seminarium dyplomowe I


W ramach Seminarium dyplomowego II studenci na forum grupy seminaryjnej przedstawiają, w formie prezentacji komputerowej końcowe efekty realizowanej pracy dyplomowej. Każda prezentacja kończy się dyskusją, w której czynny udział bierze grupa seminaryjna. Dopuszcza się opracowanie i przedstawianie prezentacji w języku angielskim.


seminarium, dyskusja




Potrafi biegle porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym

K2A_W18 sprawozdanie, prezentacja ustna

projekt

Potrafi odpowiednio określić priorytety K2A_K02 sprawozdanie, prezentacja ustna projekt



78

służące realizacji określonego celu

Posiada umiejętność wystąpień ustnych dotyczących zagadnień szczegółowych z dyscypliny Automatyka i Robotyka

K2A_K06 sprawozdanie, prezentacja ustna

projekt

WARUNKI ZALICZENIA:

Projekt - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnej oceny z prezentacji wyników pracy dyplomowej. Wymagane minimalne zaawansowanie pracy – 80%














PROGRAM OPRACOWAŁ:

prof. dr hab. inż. Dariusz Uciński

WYDZIAŁ INFORMATYKI, ELEKTROTECHNIKI, I AUTOMATYKI · Analiza matematyczna, Algebra liniowa z...

Documents

Transcript of WYDZIAŁ INFORMATYKI, ELEKTROTECHNIKI, I AUTOMATYKI · Analiza matematyczna, Algebra liniowa z...