Uzależnienie od SPA w schizofrenii
description
Transcript of Uzależnienie od SPA w schizofrenii
J. Meder, K. Charzyńska, M. Sawicka Klinika Rehabilitacji PsychiatrycznejInstytut Psychiatrii i Neurologii, WarszawaKierownik Kliniki: doc. dr n. med. Joanna Meder
Uzależnienie od SPA w schizofrenii
Współistnienie schizofrenii i nadużywanie środków psychoaktywnych jest częste.
Najbardziej zagrożeni- młodzi mężczyźni
Najczęstsze środki odurzające- alkohol, kanabinole, kokaina
Chorzy na schizofrenię preferują alkohol i środki stymulujące, a nie antypsychotycznie działające opiaty (Marsden, 2000)
Częstość występowania zaburzeń
W populacji ogólnej- 17% Wśród chorych na schizofrenię-47 % Wśród chorych na MD- 32% Wsród chorych na zab. lękowe- 24% Wśród chorych po próbie „S”- 71 %
Próba oceny rozpowszechnienia używania środków psychoaktywnych wśród pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii (Sawicka, 2003)
150 osób z Instytutu Psychiatrii i Neurologii
Test MAST typ używanych substancji i nasilenie problemów z tym związanych
Pacjenci z podwójną diagnozą:
Młodsi od pacjentów z rozpoznaniem schizofrenii 28,62/36,52
Łączenie różnego rodzaju środków Kobiety- większe konsekwencje
społeczne i osobiste Im starszy pacjent tym gorzej z
utrzymaniem abstynencji
schizofrenia
90 osób- 3 grupy uzależnienia
podwójna diagnoza
Podwójna diagnoza- Zwiększona podatność na stres- Trudności z utrzymaniem abstynencji- Wysoki wskaźnik poczucia koherencji
Związek przyczynowo- skutkowy
Nadużywanie narkotyków lub alkoholu Mechanizm spustowy psychozy Próba samoleczenia choroby Próba zmniejszania objawów
niepożądanych po neuroleptykach Koincydencja dwóch zaburzeń
Nadużywanie alkoholu lub narkotyków przez chorych na schizofrenię
Wcześniejszy początek schizofrenii Większa liczba hospitalizacji Cięższy przebieg psychozy (więcej objawów
paranoidalnych i halucynacji) Większe nasilenie objawów (np. depresji) Gorsze rokowania, brak współpracy w leczeniu Częsta oporność na neuroleptyki i więcej późnych
dyskinez Więcej zachowań agresywnych i asocjalnych
(Cuffel, 1994) Więcej zachowań samobójczych (Bartels, 1992) Większe narażenie na infekcję HIV (Skodol, 1999)
Czynniki ważne w leczeniu uzależnienia
Motywacja do leczenia Zdolność do samokontroli Poznawcze i behawioralne sposoby
radzenia sobie Wsparcie i nacisk społeczny
Terapia
WielokierunkowaDługoterminowaElastyczna
Modele terapii
SeryjnaRównoległaZintegrowana
Osher i Kofoeol 4 fazy leczenia
Zaangażowanie pacjenta w leczenie Przekonanie do długoterminowego
leczenia uzależnień Techniki treningu umiejętności
społecznych i rozwiązywania problemów
Zapobieganie nawrotom
Ogólne zasady leczenia i postępowania w DD:
Stosowanie farmakoterapii zaburzeń psychicznych oraz farmakoterapii uzależnienia
Zapobieganie nawrotom czynnego uzależnienia Edukacja o skutkach zdrowotnych (psychicznych i
somatycznych) przyjmowania substancji psychoaktywnych
Przewaga oddziaływań psychologicznych indywidualnych nad oddziaływaniami grupowymi
Powolne realizowanie etapów leczenia Ciągłość opieki Współpraca z rodziną
Cele programów psychoedukacyjnych dla pacjentów i ich rodzin
Akceptacja choroby psychicznej i konieczności leczenia farmakologicznego
Zapobieganie nawrotom choroby Redukcja negatywnych emocji Przejęcie części odpowiedzialności za
leczenie przez pacjenta i uaktywnianie go Uwrażliwienie na stresujące wydarzenia
życiowe jako czynniki spustowe w nawrotach schizofrenii
Umiejętności konieczne do prawidłowego funkcjonowania w środowisku:
umiejętności prowadzenia rozmowy aktywny udział pacjenta we własnej
farmakoterapii umiejętność rozpoznawania wczesnych
objawów psychotycznych zrozumienie objawów choroby i problemów
pacjenta przez rodzinę
Zasady Centrum Leczenia Uzależnień „Familia” w Gliwicach
Samo uczestnictwo w AA nie jest leczeniem skutecznym
Na początku leczenia należy być mniej sztywnym i konfrontacyjnym
Spotkania terapeutyczne muszą być częste Poszukiwanie zachęt do podjęcia walki z
uzależnieniem, bo pacjent musi chcieć się wyleczyć
Udział w grupach samopomocowych Nawroty są częste, ale nie oznaczają
niepowodzenia
Według Liebermana atypowe neuroleptyki wywołują:
lepszy poziom uzyskanej poprawy mniejszą ilość nawrotów zmniejszenie skumulowanego okresu
choroby lepszą długotrwałą poprawę
Neuroleptyki II-giej generacji przewyższają typowe neuroleptyki bo:
Mają różnorodny sposób działania Dają inne, mniej uciążliwe objawy
uboczne Poprawiają jakość życia Są lepiej tolerowane Powodują mniejszą stygmatyzację Powodują lepszą współpracę z
pacjentem
Stosowanie leków antypsychotycznych II generacji zmniejsza spożycie alkoholu i używanie narkotyków.
Gdzie leczyć?
Podstawa: Długie i intensywne leczenie środowiskowe
Wskazania do leczenia szpitalnego: Detoksykacja Zły stan somatyczny Ryzyko samobójstwa Silna depresja Zaburzenia lękowe Zaostrzenie psychotyczne
Niepowodzenia w leczeniu ambulatoryjnym
Nasilone objawy uzależnienia Dożylne przyjmowanie substancji
psychoaktywnych Ryzyko zakażenia AIDS i wirusowym
zapaleniem wątroby Wziewne stosowanie narkotyków Handlarze narkotyków Zagrożenie aresztem Zagrożenie utratą pracy i rodziny ciąża
Hospitalizacja pełnodobowa
Nie zależy od nasilenia uzależnienia
Umożliwia kontrolę nad przyjmowaniem substancji psychoaktywnych