Ulica Hirszfelda 11 - · PDF fileżółty, rudy, brązowy Julian Tuwim ... Anna...
Transcript of Ulica Hirszfelda 11 - · PDF fileżółty, rudy, brązowy Julian Tuwim ... Anna...
1
Ulica Hirszfelda 11
Pismo pod redakcją Katarzyny Gudro-Puischel i Joanny Pryfer
Nr 32 Grudzień 2015
Choinka w przedszkolu
Czesław Janczarski
Kolorowe świeczki, kolorowy łańcuch. Wkoło choineczki
przedszkolacy tańczą.
Serduszko z piernika, pozłacany orzech.
Ciepło jest w przedszkolu, chociaż mróz na dworze.
Za oknami – wieczór, Złota gwiazdka błyska. Bawi się w przedszkolu,
dziś rodzinka bliska.
Dziadzio siwobrody wędruje po dworze.
Niesie do przedszkola podarunki w worze.
2
JAK ROZWIJAĆ
SAMODZIELNOŚĆ
DZIECKA?
Dzieci są ciekawe świata, chętnie
badają i eksperymentują, a ich pomysły
potrafią zaskakiwać. Sama natura dziecka
sprzyja rozwojowi samodzielności dzieci,
a my możemy ją poprzez nasze działania
wzmacniać, ale możemy także
niezamierzenie zdusić ją w zarodku.
Pomóżmy naszym dzieciom małymi
kroczkami podążać ku doskonałej
samodzielnej przyszłości, a ten artykuł
może niech chociaż troszkę naświetli
nam wszystkim etapy, które przejdą
w sposób naturalny nasze dzieci oraz
zasady, według których możemy
pomagać dzieciom w ich dorastaniu.
Etap związany z potrzebą
budowania więzi.
Początkowo jest to wieź z najbliższymi,
ale kiedy dziecko idzie do przedszkola,
niezwykle istotne staje się dla niego
przywiązanie do nauczycielki. „Nasza
pani” staje się autorytetem, wzorem,
ostateczną wyrocznią; „nasza pani
mówiła”, więc to musi być prawda,
„nasza pani tak robi”, więc to na pewno
jest dobrze.
Pomyślne przejście tego etapu jest
warunkiem rozwoju samodzielności.
Czasem też na tym etapie dziecko
domaga się ciągłego potwierdzenia, że to
co robi, robi dobrze – w przedszkolu
od nauczycieli, w domu od rodziców:
„czy mogę to narysować czarną kredką?”,
„czy mogę budować tutaj?”. Niektóre
dzieci dopominają się ciągłego
potwierdzenia, że są ważne, inne
potrzebują takiej uwagi mniej, ale tylko
otwarta, życzliwa i pełna zrozumienia
postawa dorosłych pozwala przejść ten
etap. Bardzo korzystne jest angażowanie
dziecka we wspólną pracę i cierpliwe
odpowiadanie na wszystkie pytania.
3
Kolejny etap, to moment w którym
dziecko zaczyna odczuwać
potrzebę zaznaczenia własnej
tożsamości, wyodrębnienia
własnego ja, określenia granic
psychicznych.
Dziecko powinno być chwalone za to, że
coś zrobiło ładnie, dobrze, szybko, bez
pomocy. Jego aktywność może być
bowiem motywowana zewnętrznie lub
wewnętrznie. Oczywiście w procesie
nauczania i wychowywania dążymy do
tego, aby naciski zewnętrzne móc
sprowadzić do minimum, a wzmocnić
motywację wewnętrzną, dzięki której
dziecko angażuje się w zadanie, odczuwa
z jego wykonania przyjemność oraz
satysfakcję.
Etap indywidualizacji.
To z kolei czas, kiedy należy pozwolić
dziecku wprowadzać własne
rozwiązania, gdyż odczuwa ono potrzebę
samorealizacji, własnej aktywności
i wyrażenia samego siebie poprzez
autonomiczne działania. W domu należy
stworzyć jak najwięcej możliwości do
rozwijania własnych zainteresowań
dziecka.
Jakie warunki sprzyjają
samodzielności dziecka?
Poczucie bezpieczeństwa
emocjonalnego jest najważniejszym
warunkiem pozwalającym na rozwój
samodzielności. Tylko dziecko, które
czuje się bezpieczne, może podjąć
ryzyko, że coś się nie uda, gdyż
próbowanie, błądzenie, szukanie innych
rozwiązań, to najlepsza droga do
pokonania przeciwności. Niemniej
4
ważny jest pozytywny obraz samego
siebie – jeśli dziecko wierzy w swoje
możliwości, chętniej podejmuje
wyzwania. Należy także ustalić jasne
zasady i reguły, niezależne od
rodzicielskiego nastroju.
Wśród zasad warto uwzględnić to,
co dzieci mogą robić bez pytania, jakie
rzeczy mogą brać same, a na co muszą
uzyskać pozwolenie – koniecznie należy
jednak pamiętać o przestrzeganiu zasad
bezpieczeństwa, gdzie muszą zostać
odłożone używane materiały i narzędzia.
Jeśli rodzic zdecyduje się towarzyszyć
dziecku podczas wykonywania zadania,
musi pamiętać o tym, aby jego pomoc
stanowiła tylko niezbędne minimum.
Dobra znajomość psychiki i możliwości
dziecka pozwala rodzicowi na bycie jego
najlepszym nauczycielem, który pomoże
i nauczy.
Samodzielność czy
samowola?
Pozwalanie dziecku na
samodzielnie działania nie może
oznaczać zgody na wszystko. Jeżeli
dziecko zacznie łamać zasady, wykraczać
poza ustalone wcześniej reguły,
nadużywać zaufania, mamy do czynienia
z samowolą. Taka sytuacja wcale nie
wpływa korzystnie na jego rozwój – jest
to bowiem świat niepewny
i nieprzewidywalny, w którym dziecięce
działania przynoszą zaskakujące wyniki.
Mamo, Tato!
Możesz rozwijać
samodzielność
swojego dziecka.
Stwórz takie warunki, które będą
pozwalały dziecku osiągnąć
niezależność od ciebie i innych
dorosłych. Dążenie do
samodzielności jest jedną
z ważniejszych potrzeb
rozwojowych człowieka, a jej
nauka zaczyna się we wczesnym
dzieciństwie, kiedy dziecko
podejmuje różne próby,
zdobywając doświadczenia oraz
opanowując nowe umiejętności.
Nie wyręczaj dziecka, pozwalaj
mu na odkrywanie nowych
możliwości i ograniczeń, aby
dobrze rozumiało samego siebie
i otaczający je świat. Nie mów, że
jest za malutkie więc: nauczy się
później, to jest dla niego za
trudne, jak ja to zrobię to będzie
lepiej i szybciej….
Włączaj dziecko w codzienne
czynności domowe, np. przygotuj
z nimi posiłki, zachęcaj do
5
pomocy w utrzymaniu porządku,
włączaj w proces ustalania
sposobu spędzania wolnego czasu
przez członków rodziny. Ustal
z dzieckiem jego obowiązki
domowe o stopniu trudności
dostosowanym do jego
możliwości.
Daj swobodę, pozwalaj popełniać
błędy, ufaj w jego możliwości.
Zachęcaj dziecko do
podejmowania decyzji oraz
rozwiązywania problemów
(adekwatnych do jego możliwości
rozwojowych) zarówno
w zabawie, np. W co się bawić?
Czym się bawić? Z kim się bawić?,
jak i w codziennych życiowych
czynnościach, np. Które spodnie
założyć? Co zjeść: kanapkę czy
jogurt? Jak spędzić czas: budować
z klocków czy poczytać książkę?
Okaż szacunek dla dziecięcych
zmagań i trudu jaki wkłada np.
w samodzielne ubieranie się,
utrzymanie porządku wśród
zabawek, czy jedzenie. Dyskretnie
obserwuj, jak sobie radzi
z czynnościami, pomagaj tylko
wtedy, gdy zachodzi taka
potrzeba (w przypadku
nieudanych prób).
Obserwuj i nazywaj to, co udało
się dziecku zrobić samodzielnie.
Doceniaj każdy wysiłek, jaki
podejmuje, zwracaj jakie ma to
znaczenie i dla niego i dla Ciebie
(Jestem dumny, że potrafisz….
Cieszę się, że udało Ci się….
Wierzę, że poradzisz sobie z tym
jutro w przedszkolu).
Nie zadawaj zbyt wielu pytań, nie
śpiesz się z dawaniem odpowiedzi
i gotowym rozwiązaniem, kiedy
dziecko rozwiązuje jakiś problem.
Zapytaj je, co o tym myśli, zachęć
do korzystania z cudzych
doświadczeń np. twoich, starszego
rodzeństwa, kolegów czy
koleżanek z przedszkola
(np. Pamiętasz jak tata łączył te
klocki? Jak myślisz czy można do
tego wykorzystać sposób, który
pokazywał Ci Maciek?).
6
Wspieraj dziecko w sytuacjach
porażek i ucz aktywnego ich
pokonywania. Informuj, że jesteś
dumny z jego pracy i wysiłku,
a w przypadku niepowodzeń
namawiaj do kolejnych prób.
Doceniaj inicjatywę, a nie efekty
działań (Widzę, że wiele trudu
włożyłeś w zawiązanie
sznurowadeł na kokardkę. Cieszę
się, że udało Ci się zrobić
pierwszy węzeł. Nad kokardką
trzeba jeszcze popracować).
Daj dziecku czas, okazuj
cierpliwość, nie irytuj się, gdy
zmaga się z jaką czynnością.
Osiąganiu samodzielności może
towarzyszyć również nieporządek
(np. podczas jedzenia), ale to nie
oznacza, że trzeba dziecko
wyręczać i pozbawiać satysfakcji,
że poradziło sobie
samo.
Dziecko usamodzielniając się
zdobywa umiejętność
samodzielnego myślenia i buduje
poczucie własnej wartości.
Nadmierne uzależnienie od
dorosłych utrudnia mu adaptację
do nowych warunków, zaburza
funkcjonowanie w środowisku,
hamuje odwagę, zaradność
życiową, dociekliwość
poznawczą.
Nabycie niektórych umiejętności jest
konieczne, aby dziecko mogło
samodzielnie funkcjonować poza
środowiskiem domowym. Przedszkolak
jest w trakcie ich uczenia się i często
jeszcze potrzebuje pomocy i wsparcia.
Udany start w przedszkolu nie jest
równoznaczny z tym, że dziecko ma być
w pełni samodzielne – nauczyciele są po
to, by je wspierać. Pamiętajmy jednak, że
wspieranie nie polega na wyręczaniu
dziecka.
Najlepsze efekty nasz szkrab
osiągnie, gdy stawiane mu wymagania
w przedszkolu i w domu będą spójne.
Współpraca rodziców z gronem
pedagogicznym znacznie przyspiesza
rozwój samodzielności dziecka,
poprzez wyznaczanie tych samych
celów i bycie konsekwentnym.
7
KSIĄŻKA NAJLEPSZYM
PREZENTEM POD CHOINKĘ!
Czas obdarowywania z okazji
świąt Bożego Narodzenia zbliża się
wielkimi krokami i wielu rodziców staje
przed dylematem, co kupić na prezent
gwiazdkowy dla swojego dziecka.
Przepych świątecznych wystaw
i dziesiątki możliwości sprawiają, że
naprawdę ciężko się zdecydować,
a mnogość wymyślnych zabawek,
obecnych już w dziecięcym pokoju,
dodatkowo nie ułatwia zadania.
A może... książka?
Wartościowa, ładnie wydana, a przede
wszystkim świadomie wybrana to
prezent od odpowiedzialnego rodzica,
dbającego o właściwy rozwój
emocjonalno-intelektualny dziecka.
Warto podkreślić, że nasza rola nie może
skończyć się na kupnie prezentu
w postaci książki. To dopiero tak
naprawdę pierwszy krok, by rozpocząć
kształtowanie u naszych dzieci miłości do
czytania i książek. Nie dzieje się to
bowiem automatycznie. Należy pamiętać,
że kontakt z książką nie jest tak naturalną
potrzebą dziecka, jak np. zabawa,
a powszechna dostępność do telewizji
oraz komputera na pewno nie ułatwia
dzieciom przyjaźni z książką. Dlatego to
przede wszystkim dorośli muszą dołożyć
starań, by dziecko polubiło czytanie, by
stało się ono dla niego prawdziwą
radością, potrzebą, a w przyszłości także
nawykiem. A najskuteczniejszym ze
sposobów wychowania czytelnika na całe
życie jest głośne czytanie dziecku dla
przyjemności!
O tym, że warto głośno czytać dzieciom
wiedzą już chyba wszyscy rodzice,
choćby za sprawą nagłaśnianej już od
kilku lat kampanii „Cała Polska czyta
dzieciom”. Jednak czy jesteśmy świadomi
tego, czym tak naprawdę jest
wartościowa książka? Czym kierować się
wybierając spośród setek tytułów? Jeśli
brakuje nam tego rozeznania, z pomocą
przyjść może Fundacja „ABCXXI – Cała
Polska czyta dzieciom”, która
zainicjowała wspomnianą już kampanię.
Fundacja utworzyła „Złotą listę”
polecanych książek oraz „Przewodnik Po
Dobrych Książkach”, a ponadto
opracowała „Kryteria wyboru książek do
czytania dzieciom”. Pozwolimy sobie
w tym miejscu zamieścić tytuły z obu list
oraz kryteria, ułatwiające dokonywanie
kolejnych, może świątecznych wyborów.
8
ZŁOTA LISTA
Kategorie wiekowe oznaczają
sugerowaną dolną granicę wieku dziecka
przy czytaniu mu na głos.
Wiek 0 - 4 lata:
Marta Bogdanowicz (opracowanie) -
Rymowanki – przytulanki
Paulette Bourgeois, Brenda Clark - seria
o Franklinie
Jan Brzechwa - Wiersze i bajki Gilbert
Delahaye - seria o Martynce
Barbara Gawryluk - Dżok, legenda o psiej
wierności
Danuta Gellnerowa – Cukrowe
miasteczko
Anita Głowińska – Kicia Kocia (seria)
Dimiter Inkiow - Ja i moja siostra Klara
(seria)
Czesław Janczarski - Miś Uszatek
Janosch - Ach, jak cudowna jest Panama
(seria)
Astrid Lindgren - Lotta z ulicy
Awanturników
Hanna Łochocka – O wróbelku Elemelku
Sam McBratney - Nawet nie wiesz, jak
bardzo Cię kocham
Nele Most, Annet Rudolph - Wszystko
moje; Co wolno, a czego nie wolno
Sven Nordqvist – Kiedy mały Findus się
zgubił (seria)
Beata Ostrowicka - Lulaki, Pan
Czekoladka i przedszkole; Ale ja tak
chcę!
Joanna Papuzińska - Śpiące wierszyki
Eliza Piotrowska – Bajka o drzewie
Renata Piątkowska - Opowiadania
z piaskownicy
Annie M.G. Schmidt – Julek i Julka
(seria)
Małgorzata Strzałkowska – Zielony,
żółty, rudy, brązowy
Julian Tuwim - Wiersze dla dzieci
Wojciech Widłak - Pan Kuleczka (seria)
9
Wiek 4-6 lat:
Florence Atwater, Richard Atwater - Pan
Popper i jego pingwiny
Hans Christian Andersen - Baśnie
Wiera Badalska – Ballada o kapryśnej
królewnie
Liliana Bardijewska – Zielony
Wędrowiec; Moje - nie moje
Grażyna Bąkiewicz - Kosmiczni
odkrywcy - Franio i jego babcia
Marcin Brykczyński – Jedna chwilka,
uczuć kilka J
Jan Brzechwa – Pan Drops i jego trupa
Wanda Chotomska – Wiersze;
Pięciopsiaczki
Carlo Collodi - Pinokio
Vaclav Ćtvrtek - Bajki z mchu i paproci;
O gajowym Chrobotku; Podróże furmana
Szejtroczka Iwona Czarkowska – Biuro
zagubionych zabawek
Dorota Gellner – Przedszkolakom
Eva Janikovszky – Gdybym był dorosły
Czesław Janczarski – Jak Wojtek został
strażakiem
Grzegorz Janusz – Misiostwo świata
Hanna Januszewska – O Pleciudze
Roksana Jędrzejewska-Wróbel –
Sznurkowe historie, Maleńkie Królestwo
królewny Aurelki Kęstutis Kasparavičius
– Mała zima
Lucyna Krzemieniecka - O Jasiu
Kapeluszniku
Åsa Lind – Piaskowy Wilk
Astrid Lindgren - seria o Pippi
Pończoszance; Emil ze Smalandii
Hugh Lofting - seria o Doktorze Dolittle
10
Beata Majchrzak - Opowieść o błękitnym
psie, czyli o rzeczach trudnych dla dzieci
Kornel Makuszyński - Przygody Koziołka
Matołka
Małgorzata Musierowicz - Znajomi
z zerówki
Alan A. Milne - Kubuś Puchatek, Chatka
Puchatka
Pija Lindenbaum - Nusia i bracia łosie
(seria)
Renata Piątkowska - Na wszystko jest
sposób; Nie ma nudnych dni
Gianni Rodari - Bajki przez telefon
(w tym Historyjki o Alicji, która zawsze
wpadała w kłopoty)
Zofia Rogoszówna – Dzieci Pana Majstra
Ulf Stark – Cynamon i Trusia. Wiersze
o złości i radości (seria)
Małgorzata Strzałkowska - Leśne Głupki;
Wiersze do poduchy, Wyliczanki z pustej
szklanki
Anna Świrszczyńska – Dziwny tygrys;
O chciwym Achmedzie
Julian Tuwim – Pan Maluśkiewicz
i wieloryb
Danuta Wawiłow – Wiersze
Max Velthuijs - Żabka i obcy
11
PRZEWODNIK PO DOBRYCH
KSIĄŻKACH
Wiek: 3+
Ludwik Janion – Adaś i słoń
Eliza Piotrowska – A ja jestem Polak
mały…
Hubert Klimko – Dobrzaniecki - Bangsi
Zofia Stanecka – Basia ( seria )
Izabela Degórska – Bajka o szczęściu
Thomas Halling - Co za szczęście ! Co za
pech !
Oliver Jeffers - Chłopiec i pingwin
Eliza Piotrowska – Ciocia Jadzia ( seria )
Ulf Stark – Cynamon i Trusia ( seria )
Maria Ewa Letki – Diabełek
J. Patrick Lewis - Dom
Zofia Beszczyńska – Dom czarownicy
A. Wachowiak, D. Mizieliński–
D.O.M.E.K
Beata Ostrowicka – Dzikoludek
David McKee - Elmer
Sven Nordqvist - Findus
Roksana Jędrzejewska-Wróbel – Florka.
Z pamiętnika ryjówki.
Sven Nordqvist - Gdzie jest moja siostra ?
Dorota Geller - Gryzmoł
Amanda Ericsson - Inne życie
Catarina Kruusval - Jabłonka
Eli Nele Moost – Jak kózka uczyła się
pływać
Ulf Stark – Jak tata pokazał mi
wszechświat
Annie M.G. Schmidt - Julek i Julka
Astrid Lindgren - Ja też chcę mieć
rodzeństwo
12
Lotta Geffenblad - Kamyki Astona
Joanna Chmielewska - Kłopot
Christina Bjork - Linnea w ogrodzie
Moneta
Roksana Jędrzejewska – Wróbel -
Maleńkie królestwo królewny Aurelki
A. i D.Mizielińscy - Mapy
A. i D. Mizielińscy - Miasteczko Mamoko
J.i T. Wieslander - Mama Mu
Mądra mysz - seria
Liliana Bardijewska - Moje – nie moje J
oanna Papuzińska - Mój tato szczęściarz
Tove Jansson – Maminek i pierwszy śnieg
Pija Lindenbaum - Nusia i wilki
Stanisław Wygodzki - Odwiedziła mnie
żyrafa
Jacek Jelonkiewicz - Okruszek z
Zaczarowanego Lasu
Ian Falconer - Oliwia
Wojciech Widłak - Pan Kuleczka ( seria )
Wouter van Reek – Pelerynek i pogoda
pod psem
Astrid Lindgren - Pewnie, że Lotta umie
jeździć na rowerze
Anna Onichimowska - Piecyk, czapeczka
i budyń
Simme Tabback - Płaszcz Józefa
Emily Horn - Przepraszam, czy jesteś
czarownicą ?
Joanna Berendt - Przyjaciele żyrafy. Bajki
o empatii.
Adam Jaromir - Słoniątko
Danuta Wawiłow - Strasznie ważna rzecz
Markus Majaluoma - Tato, popłyńmy na
wyspę
Zdenek Sverak - Ucieszki Cieszka
Rotraut Suzanne Berber – Ulica
Czereśniowa ( seria )
Przemysław Wechterowicz – Uśmiech
dla żabki
13
Przemysław Wechterowicz – W pogoni
za życiem
Wojciech Widłak - Wesoły Ryjek
Małgorzata Strzałkowska - Wiersze do
poduchy
Małgorzata Strzałkowska - Wiersze, że aż
strach
Melanie Watt - Wiewiór wystraszony
Tove Appelgren, Salla Savolainen –
Wilhelmina i aksamitny nosek
Maria Marjańska- Czernik -
Wypożyczalnia babć
Łukasz Wierzbicki - Wyprawa
niesłychana Benedykta i Jana
Annelore Parot - Yumi
Anna Onichimowska - Zasypianki na
każdy dzień miesiąca
Małgorzata Strzałkowska - Zielony,
żółty, rudy, brązowy!
Liliana Bardijewska - Zielony wędrowiec
Bibi Dumon Tak - Zwierzaki – cudaki
Max Velthuijs – Żabka i obcy
KRYTERIA WYBORU KSIĄŻEK
DO CZYTANIA DZIECIOM
opracowane przez Fundację
„ABCXXI – Cała Polska czyta
dzieciom”.
Dobra literatura dla dzieci powinna
wspierać zdrowy rozwój dziecka we
wszystkich wymiarach: emocjonalnym,
poznawczym, intelektualnym,
społecznym, kulturalnym i moralnym.
Książki powinny służyć rozwojowi
języka i empatii, nauce myślenia –
logicznego, krytycznego, a także
abstrakcyjnego, wspieraniu
zainteresowań i otwartości na świat,
poszerzaniu wiedzy, rozwijaniu
życzliwości do innych, poczucia humoru,
dobrego smaku, uwrażliwianiu na
piękno, wzmacnianiu poczucia własnej
wartości i prawego charakteru – słowem
wspieraniu i rozwijaniu potencjału oraz
najlepszych cech dziecka.
Do głośnego czytania dzieciom warto
wybierać książki:
skierowane do dziecka,
zrozumiałe i ciekawe dla niego;
14
dostosowane do wieku
i wrażliwości dziecka, nie
wzbudzające lęków i niepokoju;
sensowne - o czymś istotnym dla
dziecka lub uczące czegoś
ważnego;
napisane lub tłumaczone
poprawnym i pięknym językiem;
uczące racjonalnego myślenia;
przynoszące rzetelną wiedzę;
kształtujące postawę optymizmu
i wiary w siebie oraz pozytywne
nastawienie do świata;
rozwijające poczucie humoru,
także abstrakcyjnego;
rozwijające dobry smak, oferujące
rozrywkę na wysokim poziomie;
rozwijające wrażliwość
estetyczną;
niosące przesłanie szacunku
wobec dziecka, ludzi, innych istot,
zwierząt, przyrody, kraju,
uznanych norm społecznych
i sprawiedliwego prawa;
niosące jednoznaczny oraz
pozytywny przekaz moralny,
promujące wzorce właściwych
postaw i zachowań, odcinające się
od:
- akceptowanych często postaw
nieuczciwości (jak ściąganie,
zabieranie cudzych rzeczy),
przemocy jako sposobu
rozwiązywania problemów lub
przejawu dominacji, nękania
i wyśmiewania innych,
cwaniactwa, łamania norm - czyli
postaw, które ranią i przynoszą
społeczne straty;
dyskryminacji i szkodliwych
stereotypów związanych z płcią,
np. że dziewczęta nie umieją
myśleć, a ich rolą jest podobać się
i zaspokajać potrzeby innych, że
chłopcy mają być twardzi
i niewrażliwi, ich niekulturalne/
nieodpowiedzialne zachowania
jest tolerowane „bo są chłopcami”
itp., a także np. z rasą,
narodowością, wiekiem, wiarą,
nawet jeśli podane są
w „niewinnej” lub
humorystycznej formie.
15
Tym wszystkim, którzy chcieliby
dowiedzieć się jeszcze więcej o
kryteriach doboru książek dla dzieci oraz
tego, jak i co im czytać, polecamy
serdecznie książkę Ireny Koźmińskiej
i Elżbiety Olszewskiej pt. „Wychowanie
przez czytanie”. Może sprawią Państwo
również sobie wartościowy prezent
gwiazdkowy? ☺
Dla tych zaś, których jeszcze nie
przekonaliśmy do naszego pomysłu na
gwiazdkowy prezent dla dziecka, krótkie
przypomnienie najważniejszych korzyści,
płynących z głośnego czytania:
buduje mocną więź między dorosłym
i dzieckiem
tworzy skojarzenie czytania
z przyjemnością i poczuciem
bezpieczeństwa
niezwykle stymuluje rozwój mózgu
przynosi ogromną wiedzę ogólną;
rozbudowuje słownictwo
uczy myślenia, pomaga w
zrozumieniu ludzi, świata i siebie
rozbudza zainteresowania, rozwija
wyobraźnię
stymuluje rozwój emocjonalny,
rozwija wrażliwość i empatię
uczy wartości moralnych, wpływa na
zmianę negatywnych postaw na
pozytywne
buduje samouznanie - dziecko czuje
się ważne, kochane i coraz bardziej
kompetentne
ułatwia samodzielne czytanie, daje
podwaliny pod sukces w mówieniu i
pisaniu
chroni przed uzależnieniem od
telewizji
uczy nieagresywnych sposobów
rozwiązywania problemów i
konfliktów
kształtuje nawyk czytania na całe
życie
jest najlepszą inwestycją w pomyślną
przyszłość dziecka
Pamiętajmy też o tym, że efekty te
osiągniemy czytając dzieciom co
najmniej 20 minut dziennie. Codziennie!
Zachęcamy w tym miejscu wszystkich
rodziców do dzielenia się z nami swoimi
propozycjami wartościowych lektur dla
dzieci. Gdy zbierzemy wszystkie Państwa
sugestie, na pewno udostępnimy je
pozostałym rodzicom.
Życzymy radosnych, ciepłych oraz
rodzinnych Świąt, spędzonych nie tylko
przy stole, ale również przy wspólnej
lekturze!
16
PRZEPISY NA ŚWIĄTECZNY
APETYT ALERGIKA
Pierogi z suszonymi śliwkami ok. 60 sztuk
Ciasto
340g pełnoziarnistej mąki gryczanej
50g zmielonego złocistego siemienia
lnianego lub nasion chia (z chia ciasto
jest lepsze!)
2 łyżki oleju lub oliwy
Nadzienie
500g suszonych śliwek (miękkich, bez
pestek)
cynamon, goździki, skórka otarta
z ekopomarańczy (opcjonalnie, do
smaku)
Przygotuj nadzienie
Śliwki do nadzienia najlepiej zalać wrzątkiem i moczyć dzień wcześniej, żeby nie trzeba było czekać aż zmiękną.
Śliwki zalej wrzątkiem i odstaw
przynajmniej na godzinę. Muszą być
bardzo miękkie. Po tym czasie odlej
wodę i dokładnie odciśnij śliwki. Za
pomocą widelca lub blendera nieco
rozdrobnij owoce albo pokrój je nożem
na mniejsze kawałki. Jeśli chcesz, dodaj
odrobinę cynamonu, goździków lub
skórki pomarańczowej. Żadne słodzidło
nie jest potrzebne, ponieważ śliwki są
wystarczająco słodkie.
Przygotuj ciasto
W rondelku zagotuj 350 ml wody. Na
wrzątek z olejem wsyp mieszankę
złożoną z mielonego siemienia lub
mielonego chia i 140 g mąki gryczanej.
Resztę mąki gryczanej (200 g) dodaj
partiami do zaparzonej mąki na stolnicy
i zagnieć gładkie ciasto.
Podziel je na cztery części i każdą po
kolei rozwałkuj na grubość 1,5-2 mm.
Aby ciasto nie przyklejało się do blatu
i do wałka, najlepiej rozwałkować je na
kawałku folii spożywczej i przykryć
drugim kawałkiem.
Z ciasta wykrój kółka, za każdym razem
zanurzając brzeg szklanki w mące. Unoś
folię, kolejno zdejmuj krążki i na środek
łyżeczką nakładaj porcję nadzienia (nie
za dużo, by pierogi się nie rozrywały).
Dokładnie zlep brzegi, dociskając je 2-3
razy. Zanurzaj koniuszki palców w mące,
by nie lepiły się do ciasta. Obejrzyj
każdego pieroga z obu stron. Jeśli podczas
zlepiania na cieście pojawi się mała
dziurka, zalep ją palcami, nieco
naciągając ciasto.
17
Wrzuć pierogi do garnka z dużą ilością
wrzącej wody i gotuj delikatnie, na
małym ogniu, przez 2-3 minuty od
momentu wypłynięcia pierogów na
wierzch i ponownego zawrzenia wody.
Gotowanie na zbyt dużym ogniu może
spowodować, że pierogi się uszkodzą lub
będą wyglądać mało estetycznie. Nie
wkładaj na raz zbyt wielu pierogów,
powinny pływać dość swobodnie.
Pierogi ze śliwką smakują wybornie
podane z kwaskowymi dodatkami, np.
niesłodzoną konfiturą albo musem
jabłko-mango (firmy Enerbio, dostępny
w sieci sklepów Rossmann) lub posypane
posiekanymi orzechami. Wariant pierogi z łososiem: Wbrew pozorom łososia nie potrzeba wiele. Nie można nałożyć do pierogów zbyt dużo farszu, bo będą za grube. Na ok. 40-45 sztuk potrzeba ok. 200 g łososia.
Farsz ze śliwek suszonych jest banalnie prosty i błyskawiczny. Wystarczy zalać śliwki (bez pestek) wrzątkiem, zostawić na jakiś czas (można to zrobić dzień wcześniej), potem odcedzić, rozgnieść widelcem, ewentualnie doprawić cynamonem lub goździkami i gotowe :) Błyskawiczny farsz robi się też z filetu z łososia - wystarczy drobno posiekać mięso ryby, dodać pieprz, sól, koperek i sok z cytryny. Może więc taki łososiowy farsz jako drugi? Można go będzie przygotować na miejscu.
Chleb z namaczanych kasz Kasze i chia trzeba namoczyć na noc
Skład:
150g niepalonej kaszy gryczanej
150g kaszy Quinna
50g nasion chia (zamiennie 45g
zmielonego złocistego siemienia
lnianego)*
60ml oleju ryżowego lub roztopionego
i przestudzonego oleju kokosowego
80g pestek słonecznika (opcjonalnie,
zamiennie pestki dyni, orzechy)
1/2 łyżeczki sody oczyszczonej + 2 łyżki
octu jabłkowego (opcjonalnie)
1/2 łyżeczki soli
Kasze wsyp do miski, zalej wodą (3-4 cm
ponad kasze) i wstaw na noc do lodówki.
Nasiona chia wsyp do kubka, zalej 120ml
wody i również wstaw na noc do
lodówki, do napęcznienia.
Rano przełóż namoczone kasze na sitko
i zostaw do odsączenia. Pozbądź się jak
największej ilości płynu. Nawet jeśli
uznasz, że wszystko już odciekło,
przechyl sitko na jeden bok i potrząsaj –
zacznie spływać gęsty płyn.
Do blendera (najlepiej kielichowego)
wrzuć odsączone kasze oraz całą
zawartość kubka z napęczniałym chia.
18
Dodaj 120ml wody, olej, sól oraz 60g
pestek słonecznika. Zmiksuj całość do
uzyskania w miarę gładkiej masy. Dobrze
zmiksowana masa powoduje, że chleb nie
kruszy się i nie łamie. Im większe
widoczne kawałki kasz i masa bardziej
„ziarnista”, tym delikatniejsza
konsystencja chleba i mniejsza stabilność
(np. gdy zrobisz z niego kanapki).
Spróbuj różnych wersji i sprawdź, która
najbardziej ci odpowiada.
Jeśli chcesz dodać do chleba sodę (dzięki
niej będzie troszkę pulchniejszy i z małą
górką), zrób to pod koniec miksowania
masy. Do małej miseczki lub filiżanki
wlej ocet, wsyp do niego sodę, szybko
wymieszaj i od razu gdy się zapieni,
przelej całość do masy chlebowej.
Zmiksuj, by całość dobrze się połączyła.
Przełóż masę do keksówki o wymiarach
26 x 10 cm, wyrównaj i posyp wierzch
pozostałymi 20 g słonecznika. Słonecznik
szczególnie dobrze komponuje się
z delikatnym smakiem tego chleba.
Wstaw do piekarnika nagrzanego do 160-
170°C i piecz przez 80-90 minut. Wyjmij
z piekarnika i odstaw do przestudzenia.
Chleb jest bardzo sycący.
Przechowywany w chłodnym miejscu
może poleżeć kilka dni, w lodówce nawet
do tygodnia.
Ciastka słonecznikowe z orzechami Na 20 sztuk
Skład
200g słonecznika
60g syropu klonowego + 15-20 g na
wierzch (opcjonalnie)
60g mieszanki różnych orzechów (np.
włoskie, migdały, pekany, opcjonalnie
także słonecznik)
Słonecznik zmiel w młynku lub
blenderze na mączkę. Jeśli chcesz, 20-30g
słonecznika możesz zostawić w całości
lub w postaci tylko częściowo zmielonej.
Przełóż mączkę do miski, dodaj 60g
syropu klonowego (albo ksylitol i jajko)
i dokładnie wymieszaj na gęstą, lepiącą
się masę.
Z masy uformuj z niewielkie kulki, ułóż
w odstępach na papierze do pieczenia,
a następnie spłaszczaj po kolei dłonią,
tworząc ciastka pożądanej grubości.
Papier z ciastkami przełóż na kratkę do
pieczenia.
Mieszankę orzechów grubo posiekaj
i wymieszaj w małej miseczce
z dodatkowymi 15-20 g syropu
klonowego. Syrop nie jest niezbędny, ale
orzechowa posypka z jego dodatkiem po
upieczeniu będzie ładnie błyszczeć.
Łyżeczką nakładaj porcję orzechów
w syropie na każdym ciastku, lekko
przyklepując.
Piecz ciastka w piekarniku nagrzanym do
180°C przez 14-16 minut, pod koniec
kontrolując stopień przyrumienienia.
Wyjmij kratkę z piekarnika i odstaw
ciastka do wystudzenia.