KAWIARNIA ZIEMIAŃSKA

Dnia 17 listopada w Liceum Ogólnokształcącym w Sulejówku odbyła się

uroczystość obchodów 25. rocznicy nadania szkole imienia Ignacego Jana Paderewskiego. Z tej okazji klasa Ia przygotowała Kawiarnię

Ziemiańską, która odzwierciedlała styl lat 20 i 30 XX wieku.

Kawiarnię odwiedzili m.in.: pan burmistrz miasta Sulejówek- Waldemar Chachulski, ksiądz dziekan Jan Gołębiewski - proboszcz parafii pod wezwaniem Maryi Matki Kościoła

w Sulejówku, były dyrektor liceum w Sulejówku, pan Zygmunt Mikołajuk. Zaszczycili nas swoją obecnością także państwo Ewa i Wiesław Szeligowie. Pani Ewa jest wnuczką profesora

Stanisława Grabskiego.

Państwo Ewa i Wiesław Szeligowie Pan Burmistrz z naszą koleżanką.

Uczennice z klasy Ia wraz ze swoją wychowawczynią podawały przybyłym gościom gorącą kawę i herbatę a także pyszną szarlotkę. Uczniowie ubrani byli w stroje stylizowane na modę

lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku.

Szanowni goście mogli podziwiać przy poczęstunku występy uzdolnionych muzycznie uczniów naszego liceum. Zuzanna Gierczycka wraz z Ireną i Zuzanną Gulewicz zaprezentowały

piosenkę pt. ,,Groszki i róże” z repertuaru Ewy Demarczyk.

Maciek Koszewski przypomniał najsłynniejszy przebój Jana Kiepury o brunetkach i blondynkach, a następnie porwał swoją klasową koleżankę Maritę Cieślińską do tańca. Kiedy występ „na żywo” dobiegł końca, goście bawili się, słuchając orkiestry Glenna Millera. Nagranie pochodziło z płyty winylowej odtworzonej na starym gramofonie.

Wyk. Sylwia Książek i Ola Zagubień

Dlaczego „Ziemiańska” pojawiła się w LO w Sulejówku podczas obchodów Święta Szkoły?

„Mała Ziemiańska” to znana warszawska kawiarnia okresu dwudziestolecia międzywojennego. ZałoŜona w 1918 r., mieściła się przy ul. Mazowieckiej 12. Kawiarnia nazwę zawdzięcza swojemu sąsiedztwu z Towarzystwem Kredytowym Ziemskim. Określenie "mała" wiązało się z początkowo niewielkim rozmiarem lokalu. Wnętrze było pokryte polichromią autorstwa Wacława Borowskiego. "Mała Ziemiańska" stanowiła jedno z najwaŜniejszych miejsc spotkań inteligencji warszawskiej tamtego okresu: poetów, literatów, artystów malarzy, a takŜe profesorów nieopodal leŜącego Uniwersytetu Warszawskiego. Do bywalców lokalu naleŜeli m.in. Jan Lechoń, Antoni Słonimski, Kazimierz Wierzyński, Julian Tuwim, którzy mieli tam specjalnie dla nich przeznaczony stolik, zwany "górką" (znajdował się na piętrze dobudowanym w późniejszym okresie działalności kawiarni). Osobne miejsce w lokalu było zarezerwowane dla artystów malarzy, zaznaczone przez Tadeusza Gronowskiego umieszczonym nad stolikiem malowidłem filiŜanki z przyczepioną prawdziwą łyŜeczką. W Małej Ziemiańskiej gościł często Franciszek Fiszer. Właścicielem restauracji był Karol Albrecht, mieszkający przed wojną w Sulejówku. Majątek Albrechta, który podczas okupacji podpisał volkslistę, upaństwowiono dnia 22 września 1945 roku. W obawie przed represjami za współpracę z okupantem w 1944 roku Albrecht opuścił Polskę. W 1946 roku dawny majątek Karola Albrechta władze państwowe przekazały Stanisławowi Grabskiemu jako rekompensatę za mienie pozostawione we Lwowie. Rodzina Grabskich ofiarowała część swojego majątku w Sulejówku na potrzeby edukacyjne – wybudowano na przekazanym terenie w latach 50. XX wieku budynek Liceum Ogólnokształcącego. Jednym z wielu serwowanych w Ziemiańskiej dań była szarlotka – pieczona z jabłek z Sulejówka. Zbierano je w wielkim sadzie rosnącym wokół willi Albrechta. Przygotowując niniejszą notatkę, dowiedziałem się od mojej mamy, Anny Rousseau, Ŝe jej babcia, Janina Konarska pracowała w Ziemiańskiej jako dekoratorka ciastek, trufli i innych słodyczy.

Oprac. Piotr Rousseau 1A -LO, gazeta międzyszkolna ,,Co tam w budzie?”

A oto kilka wierszy napisanych przez bywalców „Ziemiańskiej”:

,,Ty jeste ś taka ładna” Kazimierz Wierzy ński

Ty jesteś taka ładna i twoje dziewczęce Serce, jak bukiet, w słońcu kolorami płonie.

Podniosę cię do góry i wezmę na ręce, A ty nad moją głową klaskać będziesz w dłonie.

Wyszukam ci przepiórcze gniazdo w polnej trawie, Podkowę na gościńcu, miód w pszczelnej zamieci,

I będziemy dziś tacy, jak śmiech przy zabawie, Dwoje w słonecznym szczęściu opalonych dzieci.

"Wspomnienie" Julian Tuwim

Mimozami jesień się zaczyna,

Złotawa, krucha i miła. To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,

Która do mnie na ulicą wychodziła.

Od twoich listów pachniało w sieni, Gdym wracał zdyszany ze szkoły,

A po ulicach w lekkiej jesieni Fruwały za mną jasne anioły.

Mimozami zwiędłość przypomina Nieśmiertelnik Ŝółty ? październik.

To ty, to ty moja jedyna, Przychodziłaś wieczorem do cukierni.

Z przemodlenia, z przeomdlenia senny, W parku płakałem szeptanymi słowy.

Młodzik z chmurek prześwitywał jesienny, Od mimozy złotej ? majowy.

Ach, czułymi, przemiłymi snami

Zasypiałem z nim gasnącym o poranku. W snach dawnymi bawiąc się wiosnami,

Jak ta złotą, jak tą wonną wiązanką?

Aby przybliżyć klimat lat dwudziestych i trzydziestych, rozdawaliśmy gościom naszej szkolnej „Ziemiańskiej” pocztówki z reprodukcjami rysunków satyrycznych pochodzących z tamtych lat.