Tygodnik FX

piątek, 17 lutego 2017

1 / 14

PLN i waluty regionu

Realizacja zysków na złotym str.2

EUR To tylko korekta str.3

USD Z dużej chmury będzie mały deszcz? str.4

JPY

Rośnie w ślad za wyższym globalnym ryzykiem

str.6

CHF Geopolityka wpływa na kurs str.6

GBP Dane potwierdzają, że BOE nie

powinien się spieszyć z ewentualną podwyżką

str.7

Waluty surowcowe

Na spadkowej stopie str.8

Waluty skandynawskie

Riksbank nie przeszkodził koronie w umocnieniu

str.8

Surowce energetyczne

Cena ropy naftowej nadal w konsolidacji

str.9

Miedź

Wstrzymanie wydobycia w dwóch kluczowych kopalniach miedzi

str.10

Metale szlachetne

Cena palladu na tegorocznych szczytach

str.11

Zboża Kontynuacja wzrostów cen pszenicy str.12

Soft commodities

Dynamiczne odbicie w górę cen kakao

str.13

Raport przygotowali:

Marek Rogalski Główny analityk walutowy

m.rogalski@bossa.pl

Dorota Sierakowska Analityk surowcowy

d.sierakowska@bossa.pl

Nota prawna: Prezentowany komentarz został przygotowany w Wydziale Doradztwa i Analiz Rynkowych Domu Maklerskiego Banku Ochrony Środowiska S.A. z siedzibą w Warszawie (DM BOŚ) tylko i wyłącznie w celach informacyjnych i nie stanowi rekomendacji w rozumieniu „Rozporządzenia Delegowanego Komisji (UE) nr 2016/958 z dnia 9 marca 2016 r. uzupełniającego rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 596/2014 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących środków technicznych do celów obiektywnej prezentacji rekomendacji inwestycyjnych lub innych informacji rekomendujących lub sugerujących strategię inwestycyjną oraz ujawniania interesów partykularnych lub wskazań konfliktów interesów” lub jakiejkolwiek porady, w tym w szczególności porady inwestycyjnej w zakresie doradztwa inwestycyjnego, o którym mowa w art. 76 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. 2014, poz. 94 z póź. zm.), porady prawnej lub podatkowej, ani też jest wskazaniem, iż jakakolwiek inwestycja jest odpowiednia w indywidualnej sytuacji inwestora. Inwestor wykorzystuje informacje zawarte w niniejszym komentarzu na własne ryzyko i odpowiedzialność. Przedstawiony komentarz jest wyłącznie wyrazem wiedzy i poglądów autora według stanu na dzień sporządzenia. Przy sporządzaniu komentarza DM BOŚ działał z należytą starannością oraz rzetelnością. DM BOŚ, jego organy zarządcze, organy nadzorcze, i jego pracownicy nie ponoszą odpowiedzialności za działania lub zaniechania klienta lub innego inwestora podjęte na podstawie niniejszego komentarza ani za szkody poniesione w wyniku tych decyzji inwestycyjnych, skutki finansowe i niefinansowe powstałe w wyniku wykorzystania niniejszego komentarza lub zawartych w nim informacji. Niniejszy komentarz został sporządzony w celu udostępnienia klientom DM BOŚ, a także może być udostępniany innym osobom zainteresowanym w celu promocji usług świadczonych przez DM BOŚ. Niniejszy dokument nie stanowi podstawy do zawarcia jakiejkolwiek umowy lub powstania jakiegokolwiek zobowiązania po stronie DM BOŚ. W przypadku klientów DM BOŚ, którzy zawarli Umowę o Opracowania, o której mowa w Regulaminie doradztwa inwestycyjnego i sporządzania analiz inwestycyjnych, analiz finansowych oraz innych rekomendacji o charakterze ogólnym dotyczących transakcji w zakresie instrumentów finansowych oraz instrumentów bazowych instrumentów pochodnych (Regulamin), niniejszy raport stanowi Opracowanie w rozumieniu Regulaminu. Regulamin jest dostępny na stronie internetowej bossa.pl w dziale Dokumenty. DM BOŚ jest firmą inwestycyjną w rozumieniu Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz. U. 2014, poz. 94 z póź. zm.). Nadzór nad DM BOŚ sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego.

Tygodnik FX

2 / 14

Rubel: Za nami kolejny tydzień, który przyniósł umocnienie rosyjskiej waluty w większości relacji. Ceny ropy

naftowej pozostają wysokie, skup walut prowadzony dla resortu finansów to zaledwie nieco ponad 100 mln USD dziennie, a dolar ponownie zaczął tracić otwierając pola dla high-yield currencies (główna stopa procentowa w Rosji jest na poziomie 10 proc.). Niemniej mocny rubel zaczyna już budzić coraz większą irytację rosyjskich władz – w piątek minister gospodarki Maxim Oreshkin przyznał, że rozmawiał na ten temat z prezydentem Putinem i zapowiedział, że rząd przygotuje kolejne działania, jeżeli ta sytuacja nie ulegnie zmianie. Dodał jednak, że jest planowany powrót do dawnego korytarza wahań ustalanych przez bank centralny. Być może, zatem werbalne interwencje staną się nową rzeczywistością, ale sytuacja odwróci się dopiero wtedy, kiedy wyraźnie wzrośnie poziom globalnego ryzyka i spadną ceny ropy naftowej (negatywne wyniki wyborów w Europie?), lub wyraźnie zyska dolar na fali bardziej agresywnej polityki ze strony amerykańskiego FED (efekt trumpflacji?). Niemniej pewne przesłanki w tych kwestiach mogą pojawić się już w najbliższych tygodniach…

Turecka lira: To już trzeci tydzień, kiedy lira zyskuje, chociaż tym razem skala ruchu była już mniejsza. W piątek zastępca premiera (Simsek) dał do zrozumienia, że system prezydencki (jaki planuje wprowadzić Erdogan poprzez ogólnonarodowe referendum) będzie miał pozytywny wpływ na gospodarkę. Pochwalił też Bank Turcji za ostatnie działania, których efektem było odbicie liry, a także zapowiedział, że rząd przedstawi w marcu nowe działania w temacie makro. Wygląda to na sygnał do rozpoczęcia kampanii przed planowanym na kwiecień głosowaniem, co może zachęcić inwestorów do realizacji zysków z liry, chociaż teoretycznie ponownie słabnący na świecie amerykański dolar, oraz wysokie stopy procentowe w Turcji mogą być zachętą. Niemniej patrząc na sprawę głębiej, można szybko dostrzec, że najbliższe tygodnie mogą przynieść wzrost ryzyka na globalnych rynkach poprzez – obawy, co do rozczarowania propozycjami ustaw podatkowych Trumpa, rosnącym ryzykiem podwyżki stóp procentowych przez FED, czy też zbliżającymi się ważnymi wyborami politycznymi w Europie. A to ryzykownej i tak lirze, zbytnio nie pomoże.

Złoty i waluty regionu CEE: Tym razem najlepiej zachowywał się węgierski forint, chociaż tu możemy

mówić o stabilizacji, a nie zyskach. Zresztą to tyczy się całego regionu, w którym złoty wypadł najsłabiej mimo faktu, że poznaliśmy szereg przyzwoitych danych makroekonomicznych. Takie zachowanie rynku można przypisać rosnącej niepewności na rynkach globalnych (o jej powodach pisaliśmy już we wpisach powyżej dotyczących rubla i liry). W przypadku złotego można wręcz mówić o schemacie kupuj plotki – sprzedaj fakty. Ale po kolei. W przypadku Węgier uwagę przykuła wyższa od oczekiwanej inflacja CPI za styczeń (2,3 proc. r/r), chociaż przedstawiciele Banku Węgier szybko próbowali ucinać spekulacje, iż mogłoby to wpłynąć na zmianę wcześniejszych założeń dotyczących polityki monetarnej. Chociaż wydaje się oczywiste, że w takiej sytuacji zastosowanie niestandardowych działań, o których jeszcze nie tak dawno wspominali węgierscy decydenci, wydaje się praktycznie niemożliwe. A wracając do Polski, to styczniowa inflacja CPI pobiła wstępne szacunki rosnąc do 1,8 proc. r/r, podobnie jak PKB za IV kwartał (2,7 proc. r/r wobec 2,5 proc. w tzw. wstępnym odczycie), oraz płace w styczniu (4,3 proc. r/r wobec prognozy 4,0 proc. r/r), czy też produkcja przemysłowa w tym samym okresie (9,0 proc. r/r i 2,1 proc. r/r dla budowlano-montażowej), oraz sprzedaż detaliczna, która wzrosła o 11,4 proc. r/r przy oczekiwaniach 7,6 proc. r/r. Dane wyglądają, zatem bardzo przyzwoicie, co wymusza do postawienia pytań o perspektywy dotyczące ewentualnej podwyżki stóp procentowych w tym roku. Obóz potencjalnych „jastrzębi” wydaje się być jednak dość słaby liczebnie – to może zmienić dopiero lipiec, kiedy opublikowane będą nowe projekcje makro Narodowego Banku Polskiego po dość dobrym (jak można zakładać) pierwszym półroczu w gospodarce. Pytanie też, jak kształtować się będzie globalna sytuacja – kontekst tzw. inflacji Trumpa, oraz zachowanie się cen surowców. Zapowiadana w zeszłym tygodniu korekta na koszyku złotego BOSSA PLN jest realizowana – na ujęciu tygodniowym mamy czarną świecę, chociaż do kluczowego wsparcia zostało jeszcze nieco miejsca. To rejon 86,70-87,00 pkt. wyznaczany przez poziome wsparcia widoczne na wykresie, oraz linię wzrostową trendu rysowaną po grudniowych minimach. Niewykluczone, że okolice te spełnią swoje zadanie. Niezależnie od tego złoty w średnioterminowej perspektywie już zaczyna wytracać impet wzrostowy, co można tłumaczyć sytuacją globalną.

Złoty i waluty regionu: Realizacja zysków na złotym

Tygodnik FX

3 / 14

Wykres tygodniowy BOSSA PLN

Bilans dla euro za ostatni tydzień był mieszany – widać było próbę odreagowania po wcześniejszych spadkach, chociaż miała ona miejsce głównie w relacjach ze słabymi walutami, jak złoty, funt, czy waluty Antypodów. Dane makro tym razem nie były dobre – w lutym cofnął się niemiecki indeks nastrojów analityków ZEW (do 10,4 pkt. z 16,6 pkt.), słabiej wypadły też odczyty PKB za IV kwartał (1,2 proc. r/r), oraz liczone dla całej strefy euro (1,7 proc. r/r). Z kolei w zapiskach z ostatniego posiedzenia ECB podkreślano słuszność obranego kierunku, oraz minimalizowano zagrożenia związane z nazbyt szybkim wzrostem inflacji – słowem tezy były takie same, jak w komunikacie, oraz w tym, co prezentował podczas ostatnich wystąpień w Parlamencie Europejskim, Mario Draghi. W rynkowych komentarzach nadal podkreśla się ryzyka płynące ze strony europejskich wyborów, chociaż w temacie Holandii i Francji nic nowego w ostatnich dniach się nie pojawiło. Niewątpliwie jednak rynek będzie coraz bardziej wrażliwy na te kwestie ze względu na zbliżające się terminy: 15 marca wybory parlamentarne w Holandii i 23 kwietnia pierwsza tura wyborów prezydenckich we Francji (ważna, bo pokaże kto stanie do walki z Marine Le Pen w drugiej turze planowanej na 7 maja).

W kalendarzu na przyszły tydzień mamy wstępne odczyty PMI dla przemysłu i usług za luty (we wtorek),

oraz niemiecki indeks Ifo (środa). Patrząc na wykres koszyka BOSSA EUR widać mocne doji na układzie tygodniowym, ale nie zapowiada ono nic więcej ponad korektę, która mogłaby zaprowadzić nas w okolice mocnego oporu przy 111,39 pkt.

Euro: To tylko korekta

Tygodnik FX

4 / 14

Wykres tygodniowy BOSSA EUR

Donald Trump na powrót rozbudził ostatnio nadzieje rynku, zapowiadając, że jeszcze w lutym przedstawi

„coś fenomenalnego” w kwestii podatków. Rynki finansowe zaczynają być jednak głodne konkretów i nie dają się kupić „populistycznymi hasłami”. Tym samym zapowiedź ze strony Trumpa, jaka pojawiła się w tym tygodniu, że w „nieodległej przyszłości” przedstawione zostaną kompleksowe rozwiązania podatkowe, doprowadziła wręcz do odwrotnego efektu. Dolar zaczął tracić, gdyż na rynku pojawiły się wątpliwości. Portal Politico.com podał powołując się na swoje źródła, że nawet sami Republikanie nie wierzą w to, że Trump mógłby pokazać kompleksowe rozwiązania już teraz, gdyż zwyczajnie nie byłaby to dobra taktyka, biorąc pod uwagę ryzyka związane z „rozmiękczeniem” założeń przez różne grupy interesów podczas rzeczywistych prac w Kongresie. Ważną kwestią jest też to, że rynek zwyczajnie zaczął znów tracić zaufanie do Trumpa po tym, jak do dymisji podał się w atmosferze skandalu jego doradca ds. bezpieczeństwa narodowego, generał Flynn, a prasa zarzuciła prezydentowi, że ludzie z jego otoczenia kontaktowali się z Rosjanami jeszcze na rok przed wyborami (NY Times).

W ostatnich dniach nominację od Senatu dostał Steve Mnuchin i złożył ślubowanie na Sekretarza Skarbu. Na razie nie jest zbyt rozmowny dla prasy, ale rynek próbuje spekulować, jakie może być stanowisko nowej administracji dotyczące podejścia do kształtowania się kursów walut w kontekście zaplanowanego na 17-18 marca szczytu ministrów finansów i szefów banków centralnych państw G-20. Teoretycznie po spotkaniu w ubiegłym tygodniu z japońskim premierem Abe, agresywna retoryka dotycząca zaniżania kursu własnej waluty przez głównych partnerów handlowych USA nie powróciła, ale nie jest chyba tajemnicą poliszynela, że nowa administracja nie będzie kontynuować polityki silnego dolara prowadzonej przez poprzedników.

Wydarzeniem ostatnich dni były też zeznania szefowej FED przed Kongresem, tj. w Komisji Bankowej Senatu, oraz przed Komisją ds. Usług Finansowych Izby Reprezentantów. Słowa Yellen zabrzmiały bardziej

Dolar: Z dużej chmury będzie mały deszcz?

Tygodnik FX

5 / 14

„jastrzębio” – dała ona do zrozumienia, że FED powinien być aktywny, gdyż zatrudnienie i inflacja zmierzają w pożądanych kierunkach, a nadmierne zwlekanie z zacieśnianiem polityki nie byłoby nazbyt rozsądne. Dodała przy tym, że oczekiwania związane z trzema podwyżkami stóp w tym roku są właściwe. Po tych słowach aż do 40 proc. wzrosło prawdopodobieństwo takiego ruchu podczas posiedzenia już w połowie marca (szacunki Bloomberga), chociaż ważne dane makro za styczeń, jakie poznaliśmy w środę wypadły mieszanie. Mieliśmy przyspieszenie inflacji CPI w styczniu do 2,5 proc. r/r oraz 2,3 proc. r/r dla ujęcia bazowego, oraz dynamiki sprzedaży detalicznej do 0,4 proc. m/m i 0,8 proc. m/m bez uwzględnienia samochodów. W górę poszedł też regionalny NY FED Mfg., który w lutym wyniósł 18,7 pkt. Rozczarowaniem były dane nt. realnych płac w styczniu (-0,6 proc. m/m i 0,0 proc. r/r), oraz spadek dynamiki produkcji przemysłowej o 0,3 proc. m/m.

Kluczowym tematem w nadchodzących dniach będzie publikacja zapisków z ostatniego posiedzenia FED w

lutym (środa), a także zaplanowane wystąpienia członków FED – to wszystko może dać rynkom lepszą wycenę prawdopodobieństwa marcowej podwyżki. Naszym zdaniem możliwości dalszego wzrostu prawdopodobieństwa realizacji takiego scenariusza, wyczerpały się, co może odbić się na notowaniach dolara. Zwłaszcza, że techniczne ujęcie koszykowego BOSSA USD zdaje się sugerować zakończenie krótkiej, bo dwutygodniowej korekty we wcześniejszych spadkach dolara obserwowanych od początku roku. Teraz kluczowe będzie to, czy powrócimy poniżej poziomu 83,50 pkt. Jeżeli tak, to wzrosną szanse na ustanowienie nowego minimum w tym roku (poniżej 83,16 pkt.) i testowanie okolic 82 pkt., gdzie przebiega dawna linia trendu wzrostowego z drugiego półrocza ub.r. Niemniej, aby dolar mógł zajść aż tak „daleko” potrzebne będą nowe, niewycenianie przez rynek impulsy – ewentualne deklaracje sugerujące odchodzenie od polityki silnego dolara ze strony administracji USA?

Wykres tygodniowy BOSSA USD

Tygodnik FX

6 / 14

Mijający tydzień okazał się dobry dla jena, podobnie jak poprzedni. O ile wtedy motorem dla ruchu były głównie spekulacje związane ze szczytem Abe-Trump (strona amerykańska nie poruszyła tematu słabego jena i polityki Banku Japonii, a Japończycy skoncentrowali się na rozmowach czysto biznesowych dotyczących chociażby inwestycji infrastrukturalnych, co jak zapowiedzieli będzie kontynuowane w tzw. grupach roboczych przygotowujących bilateralne porozumienia), to w ostatnich dniach japońska waluta zyskała dzięki wzrostowi globalnego ryzyka. Po pierwsze – geopolityka: dymisja generała Flynna oskarżonego o kontakty z rosyjskim ambasadorem, oraz wyraźne zaostrzenie wypowiedzi Trumpa wobec Rosji i ostre wezwanie przedstawiciela USA w NATO to wzrostu wydatków na obronność. Po drugie: obietnice Trumpa dotyczące podatków – rynek zaczyna obawiać się braku konkretów w najbliższych dniach i to negatywnie zaznacza się na rynkach akcji, które na to mocno liczą. Co dalej? Globalne napięcia raczej będą narastać, w marcu inwestorzy zaczną bardziej koncentrować się na europejskiej polityce w kontekście wyborów parlamentarnych w Holandii 15 marca, oraz prezydenckich we Francji (23 kwietnia i 7 maja). To może podtrzymywać popyt na jena w perspektywie kilku tygodni, niezależnie od tego, że sygnały płynące z Banku Japonii są jasne – w kwestii dotychczasowych działań w polityce monetarnej, nic się nie zmieni.

Diagram stóp zwrotu dla par z JPY za okres 11.02-17.02, źródło: BOSSA FX

W przeciwieństwie do wcześniejszych okresów, kiedy to przypuszczalnie można było domyślać się większej aktywności Narodowego Banku Szwajcarii w stabilizowaniu kursu franka, w ostatnich dniach „szwajcar” zyskał. Powody są analogiczne, jak dla rynku jena – geopolityka, rynki akcji, oraz europejskie wybory. To wszystko będzie rodzić presję na dalsze umocnienie CHF, której może przeciwstawić się tylko SNB. Zwróćmy jednak uwagę, że odbicie inflacji CPI do 0,3 proc. r/r w styczniu sprawia, że coraz trudniej będzie utrzymywać zapewnienia nt. utrzymywaniu ujemnych stóp procentowych w perspektywie kolejnych, kilkunastu miesięcy. Chociaż w tym przypadku dużym wsparciem jest „gołębie” nastawienie Europejskiego Banku Centralnego.

Jen: Rośnie w ślad za wyższym globalnym ryzykiem

Frank: Geopolityka wpływa na kurs

Tygodnik FX

7 / 14

Diagram stóp zwrotu dla par z CHF za okres 11.02-17.02, źródło: BOSSA FX

We wpisie sprzed tygodnia sugerowaliśmy pewien sceptycyzm w kwestii zapatrywań rynku dotyczących ewentualnej podwyżki stop procentowych w tym roku, które pojawiły się po komentarzach Kirstin Forbes z BOE. Tym samym funt w ostatnich dniach potaniał psując nieco pozytywny obraz ewentualnej formacji flagi widocznej na tygodniowym wykresie koszyka handlowego funta liczonego przez bank centralny – chociaż ta nie została jeszcze zanegowana. Dane makro wypadły jednak słabo – inflacja CPI rosła w styczniu wolniej od oczekiwań, podobnie jak płace, a sprzedaż detaliczna nadal spadała (tym razem o -0,3 proc. m/m). Pretekstem do wyraźniej przeceny funta będą jednak dopiero obawy związane z procesem negocjacji wokół Brexitu – coraz więcej ekonomistów i decydentów zwraca uwagę, że utrzymanie się w 2-letniej ramie czasowej może być dość trudne. Tymczasem oficjalny wniosek w oparciu o Artykuł 50 Traktatu Lizbońskiego, który inicjuje Brexit, rząd Theresy May może złożyć już w pierwszej połowie marca, co oczywiście nie obejdzie się bez „stosownych emocji” na rynkach finansowych.

Wykres tygodniowy koszyka handlowego funta liczonego przez Bank Anglii (=GBP), źródło: Thomson Reuters

Funt: Dane potwierdzają, że BOE nie powinien się spieszyć z ewentualną podwyżką

Tygodnik FX

8 / 14

Dolar australijski: Bilans jest mieszany, ale z przewagą spadków. Uwagę w ostatnich dniach zwróciły dwie kwestie: wyższa inflacja CPI i PPI w Chinach, która potwierdza, że Ludowy Bank Chin będzie teraz próbował zacieśniać politykę monetarną, co może rodzić pewne ryzyka związane chociażby z perspektywami gospodarki (banki spekulacyjne, które mogą pęknąć), oraz styczniowe dane z rynku pracy (teoretycznie wzrost etatów wyniósł 13,3 tys., ale to zasługa mocnego przyrostu tzw. niepełnych etatów). Wpływ miało też pogorszenie się globalnych nastrojów w końcu tygodnia, na co AUD jest wrażliwy. Co dalej? Pewną szansą dla AUD byłaby retoryka słabego dolara ze strony administracji USA, ale z tym wciąż wiąże się zbyt wiele pytań. W przyszłym tygodniu uwagę zwrócą zapiski z ostatniego posiedzenia RBA w lutym (wtorek), chociaż rynek wycenił już status quo w temacie stóp procentowych. Tym samym większy wpływ mogą mieć globalne nastroje, na które duży wpływ mogą mieć działania administracji Trumpa.

Dolar nowozelandzki: Tu również bilans tygodnia nie jest korzystny. Tym samym NZD nie wygrzebał się po spadkach, jakie zafundował mu wcześniej RBNZ dając dość „gołębie” sformułowania w komunikacie kończącym posiedzenie. Brakowało danych makro, który mogłyby dać „pretekst” do rynkowej dyskusji – sprzedaż detaliczna w IV kwartale wypadła nieco poniżej oczekiwań. W przyszłym tygodniu uwagę zwrócą wyniki aukcji mleka (wtorek). Na ostatnim przetargu indeks cen wzrósł o 1,3 proc. (drugi raz z rzędu).

Dolar kanadyjski: Bilans tygodnia nie był korzystny, gdyż CAD zyskał tylko w relacji z czterema walutami i to nieznacznie. Tym nie udało się długo utrzymać pozytywnych nastrojów po odczytach z rynku pracy, jakie poznaliśmy 10 lutego. Powróciły obawy dotyczące polityki Donalda Trumpa – im bardziej zapowiada on rychłe przedstawienie nowych rozwiązań podatkowych, tym więcej pojawia się pytań, na ile nie uderzą one w kanadyjską gospodarkę. W przyszłym tygodniu mamy dwa ważne odczyty – sprzedaż detaliczną za grudzień (środa) i inflację CPI za styczeń (piątek).

Korona szwedzka: Bilans tygodnia jest dodatni, chociaż sygnały po posiedzeniu Riksbanku z 15 lutego takiego scenariusza nie zapowiadały – parametry polityki monetarnej zostały utrzymane, a w komunikacie zasugerowano, że luzowanie może powrócić, jeżeli zajdzie taka potrzeba, gdyż ryzyka zewnętrzne ostatnio wzrosły. Dano też do zrozumienia, iż oczekuje się, że aprecjacja korony nie będzie postępować w takim tempie, jakie miało miejsce od grudniowego posiedzenia. Reakcja rynku zdaje się pokazywać, że abstrahując od czynników zewnętrznych (wybory w Europie), to czynniki krajowe mogą ucinać spekulacje nt. poluzowania polityki przez Riksbank.

Korona norweska: Za nami bardzo dobry tydzień dla korony norweskiej – dobry sentyment to zasługa utrzymujących się wysoko cen ropy naftowej, a także oczekiwań dotyczących przyszłych działań Norges Banku.

Waluty surowcowe: Na spadkowej stopie

Waluty skandynawskie: Riksbank nie przeszkodził koronie w umocnieniu

Tygodnik FX

9 / 14

zzkiki

Ropa naftowa:

Notowania ropy naftowej w minionym tygodniu poruszały się wciąż w zakresie średnioterminowej konsolidacji, trwającej już od dwóch miesięcy. W rezultacie, notowania amerykańskiej ropy WTI zakończyły miniony tydzień w okolicach 53,45 USD za baryłkę.

Amerykański Departament Energii podał, że w minionym tygodniu zapasy ropy naftowej w USA wzrosły o 9,5 mln baryłek. W tym samym czasie wyraźnie wzrosły także zapasy benzyny.

Według najnowszych danych OPEC, wydobycie ropy naftowej w 11 krajach, objętych porozumieniem ws. ograniczenia produkcji ropy naftowej, w styczniu wyniosło średnio 29,92 mln baryłek dziennie, co oznacza realizację 92% ustalonych cięć. Najmocniej wydobycie tego surowca ograniczyła Arabia Saudyjska.

Według prognoz Departamentu Energii USA, kolejne miesiące prawdopodobnie będą okresem wzrostu produkcji ropy naftowej z łupków w tym kraju. Departament prognozuje, że w marcu ma ona być większa o 79 tys. baryłek dziennie mdm i wynieść 4,87 mln baryłek dziennie.

Gaz ziemny: o Notowania gazu ziemnego w USA w minionym tygodniu pogłębiły spadki, kończąc tydzień w

okolicach 2,95 USD za mln BTU. o Departament Energii podał, że w minionym tygodniu zapasy gazu ziemnego w USA spadły o 114

mld stóp sześciennych, czyli o nieco mniej niż oczekiwano. Zapasy gazu w USA tym samym dotarły do poziomu 2,445 bln stóp sześciennych.

Naszym zdaniem: Ceny ropy naftowej kontynuują szeroką i dość nerwową konsolidację, co zwiększa prawdopodobieństwo dynamicznego wybicia w najbliższych tygodniach. Wciąż bardziej prawdopodobny na tym rynku jest jednak scenariusz spadkowy ze względu na fundamentalne trudności w walce z globalną nadpodażą ropy naftowej w wyniku wzrostu jej produkcji m.in. Stanach Zjednoczonych. Tymczasem ceny gazu ziemnego są w dużym stopniu uzależnione od pogody w USA – według najnowszych prognoz, w kolejnych tygodniach w USA może utrzymywać się łagodna zima, co negatywnie wpłynie na popyt na gaz ziemny w celach grzewczych.

Wykres dzienny cen ropy naftowej WTI.

Surowce energetyczne: Cena ropy naftowej nadal w konsolidacji

Tygodnik FX

10 / 14

Ważne dane w kolejnym tygodniu:

Środa: Raport Amerykańskiego Instytutu Paliw dot. zapasów paliw w USA. Czwartek: Raport Departamentu Energii dot. zapasów paliw w USA. Czwartek: Raport Departamentu Energii dot. zapasów gazu ziemnego w USA

W minionym tygodniu notowania miedzi odreagowywały gwałtowną zwyżkę z końca wcześniejszego

tygodnia. Niemniej, cena tego surowca w Stanach Zjednoczonych utrzymała się poniżej poziomu 2,7 USD za funt.

Z technicznego punktu widzenia, średnioterminowa i długoterminowa tendencja cenowa na rynku miedzi

wskazuje na większy optymizm na tym rynku: listopadowe wybicie się górą z konsolidacji daje szansę na wyrwanie się cen tego metalu z wcześniejszego kilkuletniego trendu spadkowego i kontynuację wzrostów w średnio- i długoterminowej perspektywie.

W styczniu Chiny importowały 380 tys. ton miedzi, czyli o 22% mniej niż w grudniu ub.r. i o 14% mniej niż w styczniu 2016 r.

9 lutego w największej kopalni miedzi na świecie – kopalni Escondida w Chile, należącej do koncernu BHP Billiton – rozpoczął się strajk pracowników, połączony ze wstrzymaniem wydobycia miedzi. Strajk jest efektem fiaska rozmów dotyczących płac, prowadzonych pomiędzy związkami zawodowymi pracowników kopalni a przedstawicielami spółki, w których mediatorem był nawet chilijski rząd. Strajkujący pracownicy zapewniają, że są przygotowani na długoterminowy strajk, jeśli zajdzie taka potrzeba. Spełnienie się tego scenariusza oznaczałoby już widoczną wyrwę w globalnej produkcji miedzi, ponieważ kopalnia Escondida

odpowiada aż za niemal 6% całkowitego światowego wydobycia tego metalu.

Wydobycie miedzi zostało także wstrzymane w drugiej największej kopalni tego metalu – indonezyjskiej Grasberg. Właściciel kopalni – spółka Freeport-McMoRan – poinformowała, że nie udało jej się porozumieć z rządem Indonezji w kwestii eksportu rud metali z tego kraju.

Miedź: Wstrzymanie wydobycia w dwóch kluczowych kopalniach miedzi

Tygodnik FX

11 / 14

Naszym zdaniem: Notowania miedzi w horyzoncie kilku tygodni mogą pozostać pod presją popytu,

zwłaszcza jeśli strajk w kopalni Escondida oraz wstrzymanie wydobycia w kopalni Grasberg będą się przedłużały. Z technicznego punktu widzenia, średnioterminowa i długoterminowa perspektywa na tym rynku pozostaje wzrostowa za sprawą wyjścia cen miedzi górą z konsolidacji, co nastąpiło w listopadzie ub.r.

Ważne dane w kolejnym tygodniu:

Brak istotnych danych

Złoto:

o Notowania złota rozpoczęły miniony tydzień od spadku, jednak w kolejnych dniach przetestowane zostało ważne wsparcie na poziomie 1217 USD za uncję, które posłużyło jako baza do odbicia notowań złota w górę. Cena złota zakończyła tydzień w okolicach 1243 USD za uncję.

o Spadek notowań złota był ściśle powiązany z sytuacją na rynkach walutowych, a dokładniej notowaniami amerykańskiego dolara, które są negatywnie skorelowane z ceną złota.

o Przedstawiciele Fed podtrzymują plany kontynuacji ścieżki podnoszenia stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych – Janet Yellen zaznaczyła, że do podwyżki może dojść jeszcze w pierwszym kwartale br.

Pozostałe metale szlachetne: o Notowania srebra dotarły do ważnego technicznego i psychologicznego oporu w okolicach 18 USD

za uncję. o Cena platyny w minionym tygodniu po raz kolejny próbowała pokonać ważną techniczną i

psychologiczną barierę na poziomie 1000 USD za uncję. Ostatecznie tydzień zakończyliśmy powyżej 1012 USD.

o Notowania palladu w minionym tygodniu wzrosły, docierając do okolic tegorocznych cenowych maksimów, czyli do okolic 790 USD za uncję.

Wykres dzienny cen palladu.

Metale szlachetne: Cena palladu na tegorocznych szczytach

Tygodnik FX

12 / 14

Naszym zdaniem: Notowania złota w długo- i średnioterminowej perspektywie pozostają pod presją podaży, a sytuacja techniczna wskazuje obecnie także na duże prawdopodobieństwo spadków w ujęciu krótkoterminowym. Taki rozwój wydarzeń pociągnąłby za sobą w dół również ceny pozostałych metali szlachetnych, zwłaszcza srebra oraz platyny.

Ważne dane w kolejnym tygodniu: Wtorek-piątek: Dane makro w USA mogące wpłynąć na wartość USD i pośrednio na złoto. Środa: Protokół z posiedzenia FOMC

Kukurydza: Notowania kukurydzy w Stanach Zjednoczonych zakończyły miniony tydzień na plusie,

kontynuując zwyżki z wcześniejszych tygodni i docierając na koniec tygodnia do okolic 3,70 USD za buszel. Ogólnie już od początku września ubiegłego roku na wykresie cen kukurydzy w USA widoczna jest powolna, ale systematyczna tendencja wzrostowa. W czwartek europejska Strategie Grains podniosła prognozy dotyczące produkcji kukurydzy w Unii Europejskiej w bieżącym sezonie. Z kolei amerykański Departament Rolnictwa i jego raport nie przyniósł większych niespodzianek publikując figury nieznacznie słabsze od oczekiwań.

Soja: Miniony tydzień na rynku soi upłynął pod znakiem dość nerwowej konsolidacji. W rezultacie, cena tego surowca w Stanach Zjednoczonych oscylowała w okolicach 10,40-10,60 USD za buszel. Duży eksport soi ze Stanów Zjednoczonych wspiera stronę popytową, jednak presję podaży wywołują prognozy rekordowych zbiorów soi w Ameryce Południowej – Brazylii i Argentynie. W przypadku raportu USDA możemy mówic o pozytywnych informacjach (spadek zbiorów, zapasów) niemniej trudno było dostrzec wyraźny pro-popytowy impuls na rynku.

Pszenica: Notowania pszenicy zakończyły już trzeci tydzień z kolei na wyraźnym plusie. Cena tego zboża w Stanach Zjednoczonych na koniec tygodnia dotarła do okolic 4,4-4,45 USD za buszel, czyli do najwyższego poziomu od końca czerwca 2016 roku. W dużej mierze dynamiczne odbicie notowań pszenicy w górę wynikało z tzw. short covering, czyli zamykania krótkich pozycji przez inwestorów na rynku tego zboża. Chociaż w tym roku podaż pszenicy w różnych częściach świata pozostanie duża, to systematyczny spadek cen tego zboża w ciągu ostatnich kilku lat wyraźnie zmniejszył obecny areał zasiewów pszenicy w USA, co może pozytywnie wpływać na jej ceny w kolejnych miesiącach, a nawet latach.

Naszym zdaniem: Sprzedającym na rynkach zbóż wciąż sprzyjają fundamenty w postaci ich dużej podaży

w różnych częściach świata, w tym w Stanach Zjednoczonych, a także perspektywy sporej produkcji m.in. w Ameryce Południowej. Niemniej, te negatywne informacje są już od dłuższego czasu uwzględnione w ich cenach, co sprawia, że ceny zbóż zaczynają być coraz bardziej podatne na wyraźniejsze odreagowanie wzrostowe.

Zboża: Kontynuacja wzrostów cen pszenicy

Tygodnik FX

13 / 14

Wykres dzienny cen pszenicy w USA.

Ważne dane w kolejnym tygodniu: Czwartek: Prognozy Departamentu Rolnictwa USA dot. handlu zbożami Piątek: Raport Departamentu Rolnictwa USA dot. eksportu zbóż

Cukier: W minionym tygodniu sytuacja techniczna na wykresie cukru nie zmieniła się istotnie – cena tego

surowca w Stanach Zjednoczonych poruszała się w okolicach 20,00-20,50 centów za funt. Niewielkie wahania cenowe w dużej mierze wynikały z braku konkretnych informacji z rynku cukru w Indiach. Tamtejsze słabe zbiory trzciny cukrowej wywołały spekulacje dotyczące możliwego wyraźnego wzrostu importu cukru do tego kraju, a nawet obniżenia cła na import cukru. W średnio- i długoterminowej perspektywie sytuacja fundamentalna na rynku cukru się pogorszyła: w sezonie 2017/2018 na globalnym rynku tego surowca z powrotem będziemy mieć do czynienia z nadwyżką.

Bawełna: Notowania bawełny rozpoczęły miniony tydzień od dynamicznej zwyżki, która doprowadziła notowania tego surowca na tegoroczne maksima cenowe, czyli do okolic 78 centów za funt. Jednocześnie, przekroczone zostało ubiegłoroczne maksimum z początku sierpnia 2016 r. W kolejnych dniach notowania odreagowały tę silną zwyżkę, spadając poniżej 77 USD. Sytuacja fundamentalna w długim terminie wciąż sprzyja kupującym, za co odpowiada rosnąca konsumpcja bawełny i prognozy dużego popytu ze strony przemysłu tekstylnego.

Kakao: Na początku minionego tygodnia notowania kakao kontynuowały spadki, docierając do okolic 1900 USD za tonę. Niemniej, poziom ten posłużył jako skuteczna bariera dla strony podażowej i stał się bazą do dynamicznego wybicia notowań w górę na fali tzw. short covering. Inwestorzy zignorowali nawet prognozy rekordowej produkcji kakao na Wybrzeżu Kości Słoniowej, czyli w kraju będącym największym producentem

Soft commodities: Dynamiczne odbicie w górę cen kakao

Tygodnik FX

14 / 14

tego surowca na świecie. W rezultacie, na koniec tygodnia notowania tego surowca dotarły do okolic 2025 USD za tonę.

Naszym zdaniem: Notowania bawełny poruszają się w średnioterminowym trendzie wzrostowym, ale

bliskość kolejnego ważnego technicznego oporu może powstrzymać wzrosty w krótkoterminowej perspektywie. Z kolei na rynku cukru pogorszyła się sytuacja fundamentalna, a także zadziałał techniczny opór, co wskazuje na możliwość kontynuacji spadków. Natomiast notowania kakao w Stanach Zjednoczonych ostatnio zostały mocno przecenione i obecna techniczna sytuacja stwarza bazę do kontynuacji odreagowania wzrostowego w kolejnych tygodniach.

Wykres dzienny cen kakao w USA.

Ważne dane w kolejnym tygodniu: Brak istotnych danych