informatorstyczeń 2013

redakcja:Michalina DąbrowskaMonika oleśko

projekt:hanka Mazurkiewiczdruk:

Przedstawiamy drugi numer Turbo Informatora! T-Informator będzie ukazywał się co 6 tygodni. Każdy kolejny numer będzie zawierał informa-cje o istotnych sprawach ASP oraz o działaniach studentów w Turbo.Turbo jest międzywydziałową, niezależną prze-strzenią do organizowania spotkań dyskusyjnych, warsztatów i wystaw, którą tworzą studenci ASP. Turbo nie jest kierowane przez profesorów ASP.Każdy student może współpracować z Turbo.Każdy student może zamieszczać swoje wypowie-dzi oraz ilustracje w Turbo Informatorze.

Turbo zajmują się m.in.:– Michalina Dąbrowska

koorDynator Działań stuDenckich turbo– Monika Oleśko

zastępca koorDynatora Działań stuDenckich turbo

turbo.asp@gmail.comturbo.gablotakrytyki.plhttp://www.facebook.com/turbo.galeriaASP w Warszawie, Krakowskie Przedmieście 5, przy Wydziale Grafiki, na przeciwko sklepu plastycznego.

styczeń:11 stycznia 2013batik JawaJski – wykłaD i warsztat Dot. unikalneJ techniki zDobienia tkanin – wy-Dział Malarstwa, pracownia nr 60, goDz. 12.00; prowaDzenie ewa sMyk i Dorota pro-ba (stypenDystki aMbasaDy republiki inDo-nezyJskieJ)

17 stycznia 2013akcJa w turbo "VoiD" ("pustka"): leanDro estrella (stypenDysta z accaDeMia Di belle arti Di carrara we włoszech); goDz. 18.00 -21.00

18 stycznia 2013"FilMeM o sztuce" – proJekcJa FilMowa + DyskusJa, prowaDzi Michał choJecki – po-kaz FilMu brytyJskiego artysty anDiego golDswortha, goDz 18:00 (FilM w Języku angielskiM)

19 stycznia 2013turbo ścieżka galeryJna; goDz. 12.00 - tra-sa na praDze połuDnie – leto, piktograM, asyMetria, bwa, Milano, pola Magnetycz-ne/czułość

23 stycznia 2013ciało/uMysł – spotkanie wprowaDzaJące Do cyklu warsztatów Dot. współczesneJ koncepcJi uważności człowieka – MinD-Fulness, goDz. 16.00

25 stycznia 2013wernisaż wystawy iwony teoDorczuk-Moż-DżyńskieJ "kolor na pocieszenie " goDz. 19.00

29 stycznia 2013sztuka a coDzienność – pierwsze spotkanie z cyklu rozMowo-warsztatów Dot. związ-ku sztuki z innyMi obszaraMi życia i sensu sztuki w życiu, goDz. 18:00

stuDiuM przypaDku akaDeMii.W grudniu 2012 Turbo rozpoczęło dyskusję doty-czącą kondycji Akademii. Wydarzeniem, które temu towarzyszyło była wystawa fotografii studentów z pracowni prof. Dąbrowskiego pt. „10 na 15”. Było to nie tylko okazją do zaprezentowania prac stu-dentów, ale miało też na celu zwrócenie uwagi na problem, z którym borykają się studenci i profesor tej pracowni. Pracownia fotografii prowadzona przez prof. Dąbrowskiego na początku roku akademickiego przestała istnieć z uwagi na to, że profesor przegrał konkurs na Dyplomującą pracownię Fotografii Arty-stycznej, w którym był ponoć jedynym kandydatem (sic!). Studenci zostali postawieni przed faktem, że nie mogą już korzystać z tej pracowni, ani z konsul-tacji z profesorem, a profesor przed tym, że nie ma możliwości, by pracować ze studentami. Z uwagi na absurd sytuacji grupa studentów postanowiła przy-wrócić odebraną im pracownię, ale wywalczyła dla siebie i profesora tylko tymczasowe miejsce – pokój komputerowy w Dziekance. Pracownia ta ma wielu studentów i doktorantów z różnych wydziałów ASP, ale jest problem z jej formalnym istnieniem. Kwe-stia funkcjonowania i dalszego istnienia pracowni jest wciąż niejasna. Przypadek tej pracowni można traktować jako swoistą kalkę sytuacji problemowych na Akademii. Wystawa „10 na 15” i dyskusja jej

towarzysząca stały się pretekstem do powrócenia do rozmowy, zaczętej ok. 2 lat temu, na temat funkcjo-nowania ASP. Kwestię pracowni prof. Dąbrowskiego potraktowałam jak studium przypadku, które dosko-nale oddaje schemat rozwiązywania problemów na ASP – tuszowania problemu a nie szukania rozwią-zania; wyciszania nastrojów, a nie przyglądania się im. Był to pretekst do zwrócenia uwagi na postawy profesorów i studentów, pretekst do zwrócenia uwagi na to, w jaki sposób profesorowie dbają o edukację studentów oraz w jaki sposób studenci zabiegają o jakość własnych studiów i osobisty rozwój. Ta ostatnia grupa, do której sama przynależę, intere-suje mnie najbardziej – studenci – czy wychodzimy ponad uczucie bezradności wobec zastanej Akademii, ponad nasze narzekania lub ignorowanie tego co nam nie odpowiada, ponad zwyczajne, programowe 5 lat edukacji na ASP? A może zależy nam na tym, by oddziaływać realnie, wychodząc od tego czego oczekujemy od samych siebie jako studenci i czego chcielibyśmy nauczyć się studiując? Czy chcemy refleksyjnie studiować, by później świadomie od-działywać na rzeczywistość?

Michalina Dąbrowska

Przy okazji grudniowych dyskusji zajęłyśmy się generalnym przeglądem naszych spostrzeżeń o stanie Akademii i studentów. Powstała lista problemów Akademii wg naszej perspektywy. Lista ta jest otwarta i może się poszerzać o opinie studentów z innych wydziałów. Pełna lista pro-blemów zawiera 36 punktów – można się z nią zapoznać na blogu Turbo.

5. Stosunki w kadrze są nieprofesjonalne – pozosta-nie lub zatrudnienie profesora wiąże się z personal-nymi relacjami, a nie z rzeczywistymi potrzebami Akademii.

7. Małe i duże konflikty, antagonizmy między profe-sorami, realnie obniżają jakość edukacji studenta.

8. Problem alkoholizmu profesorów i niewypełnia-nie przez nich dydaktycznych obowiązków z tego powodu.

11. Kariera akademicka jest często bezwarunkowa dla osoby, która zostaje asystentem.

19. Studenci nie wypełniają ankiet ewaluacyjnych.

20. Studenci nie współpracują ze sobą oraz ignorują sprawy studenckie.

22. Studenci poddają się temu, co otrzymują od Aka-demii; rzadko zabierają głos.

24. Pracownie nie realizują swojego głównego celu, tj. budowania środowiska i wzajemnej wymiany doświadczeń.

25. Edukacja artystyczna na ASP przewiduje niemal wyłącznie tworzenie obiektów. Działania społeczne nie istnieją. Rzadko wskazuje się na ważność odnie-sień do aktualnych problemów.

28. Wszyscy studenci Malarstwa muszą malować modela oraz martwe natury jako główne zadanie. Nie ma żadnego wyboru i jest to schemat. Opierając się na osiągnięciach sztuki jest to relikt.

30. Na Wydziale Malarstwa uczymy się więcej o na-rzędziu, jakim jest malarstwo, niż o tym czym jest malarstwo i jak z niego korzystać by przekazywać treść. Nie ma miejsca na rozmowę o treści obrazów, co jest spowodowane pojedynczym, bazowym dla edukacji na tym wydziale, przedmiotem malowania - modelem na tle martwej natury. Jest to szlifowanie rzemiosła.

32. Sztuka współczesna jest ignorowana w toku nauczania.

35. Profesorowie narzucają się ze swoimi pomysłami/wizjami w pracach studenta.

36. Celem programu semestralnego i rocznego jest zrobienie prac, proces ma znaczenie drugorzędne.

spoJrzenie na akaDeMię.Tak często korekty odbywają się bez obecności innych studentów. To rzeczywiście ważne, aby student mógł porozmawiać indywidulanie ze swoim nauczycielem, ale nie powinna to być jedyna konfrontacja studenta i jego pracy z otoczeniem. To również jest powodem braku rozmowy o sztuce, również własnej, między studentami oraz uczenia się rozmawiania o sztuce czy rozumienia jej. Nasze zajęcia są głównie rozumia-ne jako praktyczne, czyli czas który jest nam dany na malowanie i rysownie plus opieka profesora (na wydziale malarstwa). Jednak, aby lepiej samemu działać i tworzyć trzeba też zastanawiać się nad samą sztuką, jej funkcją, jej możliwościami. Myślę, że to czego potrzebujemy to opieka merytoryczna i kontakt ze światem we własnej pracy artystycz-nej. Wydaje mi się, że jest to niechlujna edukacja, w której kierunek, w którym student udaje się wraz z profesorem jest tak zamglony dla obojga. Nie uwa-żam, aby plan był czymś najlepszym, ale brak ob-serwacji własnych działań, postępów studenta i nie wyciąganie wniosków z małych okresów i dużych ma najczęściej taki efekt, że student się nie mobilizuje do żadnej konkretnej pracy.Każda osoba zostając studentem ASP przychodzi ze swoimi doświadczeniami i na jakimś etapie wła-snego rozwoju, i w założeniu oni mają być ludźmi,

którzy swoją osobowością, dojrzałością artystyczną i wyjątkowością będą powodowali jakiś ruch w spo-łeczeństwie dzięki wykonanym przez siebie pracom. Czy to malując obrazy, czy wykonując interwencje przestrzenne/dźwiękowe, prowokują oni innych ludzi i chcą zwrócić ich uwagę na coś. Często też sami odkrywają coś w świecie dzięki pracom, które się zrealizowały. Bardzo ważna jest indywidualność studenta, która pozwala mu na stworzenie czegoś co jest świeże dla innych, a to dlatego, że nikt inny nie mógł zrobić czegoś dokładnie takiego samego. I mam wątpliwości, czy można się nauczyć pracować i tworzyć samodzielnie korzystając z edukacji na naszej ASP. Są też dobre punkty tej szkoły, miej-sca oraz ludzie, którzy inspirują i pomagają, ale sama struktura szkoły nie wymaga starania się od każdego z jej uczestników. Wolnością tłumaczy się brak bodźców, które motywowały by nas do pracy. Kiedy wolnością jest pasywność lub ignorancja to nie jest okej. Nie chcemy (część z nas) szkoły, która będzie nam tylko dawała 5 lat czasu na własną pracę, którą sami będziemy porządkować „jak wyjdzie”, i chyba też nie chcemy szkoły artystycznej jedynie po to, żeby mieć tytuł magistra sztuki po 5 latach. Ja cieszyłabym się, gdyby szkoła dawała mi prawdziwe możliwości, pomagała mi coś zrozumieć, dawała mi nowe bodźce, otwierała mnie na obce tereny i nie rezygnowała ze mnie, jako człowieka zdolnego do czegoś pożytecznego.

Monika Oleśko

DoDatek z osiągnięćwspółczesneJ kultury

(przygotowała Monika oleśko):

Ad Reinhardt, rysunek satyryczny pt. How to look at modern art in America (Jak patrzeć na sztukę nowoczesną w Ameryce), rok 1946

relacJa z ostatnieJturbo ścieżki galeryJneJ

5-go stycznia.Odwiedziliśmy 7 miejsc w Śródmieściu. Oddział Galerii Program, Al. Andersa 20. W tym miejscu znajduje się pracownia oprawy obrazów, złotnictwa oraz można obejrzeć obrazy artystów z Abbey House.Starter, Al. Ander-sa 13.W galerii jest wystawa graficz-nych projektów wy-różnionych w kon-kursie "Projekt Roku" organizowa-nego przez Stowa-rzyszenie Twórców Grafiki Użytkowej – STGU. Po wy-stawie oprowadzili nas współautorzy projektu i  kura-torzy wystawy.W konkursie od dwóch lat istnieje kategoria Etyka, która dotyczy odpowiedzialności grafika za swoją pracę. Konkurs ma na celu wprowadzenie do pu-blicznej debaty nowych sposobów wartościowania i mówienia o dizajnie – takich, które wykraczają poza zwyczajowe oceny wartości estetycznej, czy skuteczności marketingowej.