Św. Bernadetta SoubirousPowiernica Białej Pani

MARYJA PO RAZ PIERWSZY OBJAWIA SIĘ BERNADECIE

Pewnego zimnego lutowego poranka dwie siostry Soubirous wraz z koleżanką poszły do lasu po drewno na opał. Marysia Soubirous i Janka Abadie zostawiły Bernadettę i ruszyły w górę po chrust. Bernadetta usiadła na kamieniu i zaczęła zdejmować z nogi białą, wełnianą pończochę. Nie przeciągnęła jej jeszcze przez kostkę, gdy zaczęła czuć, że coś się wokół niej dzieje.

Podniosła wzrok na pobliskie topole, a potem na opromienioną słońcem grotę Massabielle odległą zaledwie o dziesięć kroków od kamienia, na którym siedziała. W niszy groty zobaczyła jasną postać. ,,Nie, to niemożliwe, to tylko przywidzenie” –powtarzała sobie dziewczynka. Jednak postać nie znikała.

MARYJA TOWARZYSZY BERNADECIE W MODLITWIE

Bernadetta ujrzała Panią równą jej wzrostu, z różańcem zwisającym z prawego ramienia. Przetarła kilka razy oczy ze zdumienia. Podniósłszy wzrok, zobaczyła, że Pani uśmiecha się do niej i zachęca, aby się zbliżyła. Dziewczynka wyjęła różaniec i zaczęła się modlić. Gdy Pani stanęła obok, Bernadetta zauważyła wyraźniej, że nieziemska istota miała na sobie białą suknię sięgającą aż do bosych stóp, a na każdej z nich leżała żółta róża. Welon okrywający Jej głowę spływał po ramionach prawie do ziemi. Gdy Bernadetta skończyła różaniec, tajemnicza osoba uśmiechnęła się do niej, cofnęła do niszy i nagle znikła.

Gdy dziewczynka wróciła do domu, rodzice nie dali wiary relacjom córki. Nazajutrz w szkole koleżanki zaczynają wypytywać Bernadettę o tajemniczą Panią. Chcą towarzyszyć jej w następnej wyprawie do Massabielle.

NIE OBIECUJĘ CI SZCZĘŚCIA NA TYM ŚWIECIE

Choć poza Bernadettą żadna z dziewczynek nie widzi jasnej Pani, dostrzegają, że twarz ich koleżanki staje się niezwykle piękna. Bernadetta pryska ku niszy wodą święconą i mówi: ,,Pani, jeżeli jesteś z Boga, zbliż się ku nam”. Zjawa posłuszna wezwaniu podchodzi na sam skraj skalnej niszy i wyciąga ku dziewczętom ręce.

Gdy Bernadetta przychodzi do groty po raz trzeci, słyszy pytanie: ,,Czy chcesz mi okazać tę dobroć i przychodzić tu codziennie przez 15 dni?”. A po dłuższej przerwie Pani dodaje: ,, Nie obiecuję ci szczęścia na tym świecie, ale na innym”. Przez następne 15 dni dziewczynka codziennie przychodzi do groty.

PANI PROSI O WYBUDOWANIE KAPLICY

W tym czasie Pani powierza Bernadecie trzy sekrety dotyczące jej osoby: że zostanie zakonnicą, że umrze młodo i że będzie ogłoszona świętą. Wzywa za jej pośrednictwem do pokuty i, żeby modliła się za grzeszników. Prosi również, aby w miejscu objawień wybudowano kaplicę i oddawano Jej cześć. Gdy Bernadetta przychodzi z tym poleceniem do dziekana, ten mówi: ,, Powiedz swej pani, że proboszcz z Lourdes nie zwykł przyjmować poleceń od nieznajomych dam, nie wyjawiających swojego nazwiska”.

Usłyszawszy relacje Bernadetty, Pani wydaje jej polecenie: ,,Idź do źródła, napij się z niego i umyj twarz”. Przecież tu nigdy nie było żadnego źródła-myśli dziewczynka. Zaczyna więc grzebać w ziemi, wybiera najwilgotniejszą grudkę, wkłada do ust i wymiotuje. Niedowiarkowie triumfują, a Bernadetta zyskuje miano oszustki. Ale nazajutrz, kiedy wizjonerce towarzyszy już tylko garstka osób, staje się cud- z groty zaczyna wypływać woda.

,, JESTEM NIEPOKALANE POCZĘCIE”

Dnia 25 marca 1858 roku, w dzień Zwiastowania, w środku nocy Bernadetta się budzi. Ogarnęła ją gwałtowna chęć pójścia do groty. Gdy dotarła na miejsce, zjawia się Najświętsza Dziewica. Bernadetta trzy razy powtarza ceremonialną prośbę, którą sobie przygotowała, aby zadowolić proboszcza: -Pani, czy chciałabyś mieć tyle dobroci, jeśli łaska, kim jesteś?- plącze się w pięknej fazie i mówi ,,woli”(boulentat) zamiast ,,dobroci”(bountat).

Pani uśmiecha się tylko. Ale Bernadetta nie ustępuje. Przecież tego żąda proboszcz! Powtarza po raz czwarty prośbę. Wówczas Pani podnosi oczy ku niebu, wyciąga ręce, łączy je na wysokości piersi i w końcu mówi: - Que soy era Immaculada Councepciou- Jestem Niepokalane Poczęcie.

Było to 16 spotkanie z Maryją.

ŚMIERĆ BERNADETTY 7 lipca 1866 roku Bernadetta puka do furty

klasztoru Zgromadzenia Sióstr od Miłości i Nauczania Chrześcijańskiego w Nevers. Zostaje przywitana chłodno. Dostaje przydział jako pomoc kuchenna. W klasztorze nie ma łatwego życia - siostra przełożona szydzi z niej w obecności innych. Jednak Bernadetta znosi to cierpliwie. Coraz bardziej dokucza jej astma, z którą miała problemy już w dzieciństwie. Tęskni bardzo za piękną Panią z groty.

Umiera 16 kwietna 1879 roku. Pielęgnująca ją siostra Bernarda Dulias daje następujące świadectwo: ,,Natychmiast po śmierci jej oblicze przybrało wyraz anielskiej pogody i szczęścia. Ciało, przedtem wyschnięte i skurczone, odzyskało swą świeżość”.

Z NOTATEK BERNADETTY W swoich ,,Notatkach” Bernadetta

napisała słowa zdradzające mądrość, pod którymi mógłby podpisać się każdy mistyk: ,, Krzyżu mojego Zbawiciela, Krzyżu Święty, Krzyżu uwielbiony, tylko w Tobie moja siła, moja nadzieja i moja radość. Ty jesteś drzewem życia, tajemniczymi schodami, które łączą niebo i ziemię, ołtarzem, na którym pragnę złożyć siebie w ofierze, umierając dla Jezusa”.

OSTATNIE SŁOWA BERNADETTY

Maryja wybiera może ludzi prostych, ale na tyle inteligentnych, żeby mogli przekazać dalej Jej przesłanie. W testamencie Bernadetta ze sporą dozą autoironii zapisała, że gdyby na ziemi było dziecko o większej ignorancji i głupocie niż ona, Matka Boska i tak by je wybrała. Te właśnie mądre słowa były ostatnimi słowami Bernadetty- powiernicy Białej Pani.

Z ŻYCIA BERNADETTY

Portret św. Bernadetty, doskonale oddający jej urodę, wewnętrzny pokój i pogodę ducha.

7 stycznia 1844 roku przyszła święta rodzi się w Lourdes(Francja) jako najstarsze dziecko zubożałego młynarza. Na chrzcie otrzymuje imiona Maria Bernarda, ale znana stanie się pod spieszczoną formą drugiego imienia- Bernadetta. Lata 1856-1857-Bernadetta pracuje jako służąca u ciotki.

11 lutego 1858-Pierwsze widzenie Matki Boskiej w grocie Massabielle.

16 lipca 1858-Ostatnie, 18 z kolei widzenie Białej Pani.

Rok 1862- Kościół oficjalnie uznaje prawdziwość objawień w Lourdes.

7 lipca 1866-Bernadetta wstępuje do Zgromadzenia Sióstr od Miłości i Nauczania Chrześcijańskiego w Nevers, gdzie pomaga w kuchni. 23 listopada 1866- Podczas ciężkiej choroby składa pierwsze śluby zakonne. Po wyleczeniu pracuje jako pomocnica w infirmerii, a potem jako zakrystianka.

22 września 1878- Bernadetta składa śluby wieczyste.16 kwietnia 1879-Umiera w wieku 35 lat. Jej pogrzeb staje się wielką manifestacją wiary.

14 lipca 1925- Pius XI beatyfikuje Bernadettę Soubirous.

3 sierpnia 1925- Przeniesienie ciała Bernadetty do bocznej kaplicy klasztoru Saint-Glidard.

8 grudnia 1933- Pius XI ogłasza Bernadettę świętą.

NA ZAKOŃCZENIE

Opowieść o św. Bernadecie Soubirous pokazuje, że aby spotkać Boga, należy po prostu szukać, szukać i jeszcze raz szukać...

Informacje o św. Bernadecie Soubirous pozyskane z: - „Jan Paweł II-kolekcja, Księga Świętych” nr 4 (55) - www.parafiapruszcz.x.pl - www.brewiarz.katolik.pl

Przygotowanie: Emilia Konwinska, klasa 5 c