SLAJD 2

Dobra praktyka - innowacyjne metody kształcenia w SP11 – przeczytaj, przemyśl i dołącz do nas…

Pedagogika Twórczości - to subdyscyplina pedagogiki, której głównym zadaniem jest generowanie wiedzy z

zakresu wychowania dzieci, młodzieży i dorosłych do twórczości oraz pomocy jednostkom i grupom w

tworzeniu, a także rozwoju postawy twórczej. W roku szkolnym 2004/2005 podjęliśmy decyzję o przystąpieniu

do projektu Szkoła Wspierająca Uzdolnienia, któremu patronuje Urząd Miasta Płocka , MSCDN w Płocku, a

głównym koordynatorem jest prof. Krzysztof J. Szmidt – kierownik Zakładu Pedagogiki Twórczości w Katedrze

Badań Edukacyjnych na Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ. Zajmuje się on badaniami problemów wychowania

do twórczości i metodami pomocy w tworzeniu oraz metodologią nauk pedagogicznych. Zainspirowały nas jego

innowacyjne metody pracy ćwiczące kreatywność, rozwijające i wykorzystujące potencjał twórczy dzieci.

Wiedzieliśmy, że wkraczamy na nową drogę, że podejmujemy trudne wyzwanie, do którego musimy solidnie

przygotować się. Dlatego przeszliśmy specjalistyczne szkolenie, w wyniku którego powstał program „Płyniemy z

Kaliope na Wyspy Szczęśliwe”. Wyruszyliśmy we wspaniałą podróż po bezkresnych wodach twórczości. Zajęcia

rozwijające twórczą aktywność uczniów naszej placówki odbywały się raz w tygodniu i prowadziło je 6

nauczycieli (polonistka, informatyk, nauczyciele klas I-III, bibliotekarz) w grupach przez siebie wybranych.

20 września 2006r. szkoła przystąpiła do akredytacji i otrzymała certyfikat Szkoły Wspierającej Uzdolnienia.

Wkrótce, z inicjatywy ówczesnego dyrektora szkoły Macieja Kołodziejskiego, zrodził się pomysł

zorganizowania Międzyszkolnego Festiwalu Twórczości. Pierwszy MFT odbył się 5 maja 2008r. w Szkole

Muzycznej w Płocku.

Więcej na stronie: http://p-s-k.pl/i-miedzyszkolny-festiwal-tworczosci-w-plocku

Od tamtej pory festiwal jest imprezą cykliczną. Już po raz dziesiąty zaprosiliśmy do naszej szkoły dzieci z

przedszkoli, uczniów płockich szkół i z powiatu, a nawet gimnazjów, które prowadzą zajęcia wspierające aktywność

twórczą. Bierzemy pod uwagę zainteresowania i potrzeby dzieci, ich możliwości i twórczy potencjał. Były więc m.in.:

„Twórcze ZOO na wesoło”, „Uśmiech Dziecka”, „Żaboskoczkiem, Spagettostatkiem, Pandochodzikiem wyruszamy

do miasta partnerskiego”, „Radość wciąż radośnie skacze, bo nie może być inaczej”, „Gdzietamki i lepieje z chińską

encyklopedią w kapsule czasu”. Obecnie festiwal nosi nazwę Międzyszkolnych Spotkań Twórczych. Przez 12 lat

znacznie zwiększyła się grupa nauczycieli prowadzących zajęcia twórczości aż do 14 osób. Ciągle doskonalimy swój

warsztat czytając literaturę fachową, biorąc udział w seminariach, konferencjach i spotkaniach zespołu liderów przy

MSCDN oraz współprowadząc warsztaty, konferencje i szkolenia w 5 największych delegaturach MSCDN w

województwie mazowieckim. Bierzemy udział w corocznych eventach przygotowanych przez organizacje

pozarządowe we współpracy ze Stowarzyszeniem Inicjatyw edukacyjnych Delta promujących kreatywność dzieci.

Poznaliśmy zdanie rodziców, dzieci i nauczycieli na temat uzdolnień wielorakich każdego ucznia. W tym celu

wykorzystaliśmy narzędzia zaproponowane przez ODN w Warszawie. Efektem tych działań jest możliwość doboru

odpowiednich zajęć dodatkowych rozwijających zainteresowania i uzdolnienia uczniów klas 1-6.

Sposoby pracy z uczniem zdolnym - metody i formy pracy

Lekcje twórczości prowadzone metodą szkolnego treningu twórczości, Dni Organizacji Pozarządowych, V spotkania

profilaktyczne z okazji Dnia Talentów, X edycja Międzyszkolnych Spotkań Twórczych, systematyczny udział

Międzynarodowej Olimpiadzie Kreatywności Destination Imagination

Przykłady indywidualizacji i różnicowania treści, metod, form pracy z uczniem zdolnym

Metody stymulujące myślenie dywergencyjne, aktywizujące, kształtujące, rozmowa, techniki rozwijania twórczego

myślenia, elementy dramy kreatywnej.

http://www.sp11plock.pl/

Inne strony, które musicie odwiedzić, aby lepiej poznać metody, techniki i narzędzia, którymi posługuje się

pedagogika i psychodydaktyka twórczości:

http://www.myslanki.pl/o-myslankach

file:///C:/Users/Ma%C5%82gosia/Downloads/tworczosc2.pdf

file:///C:/Users/Ma%C5%82gosia/Downloads/b_kunat_rozwijanie_tworczego_potencjalu_ucznia_z_perspektywy_ped

agogiki_tworczosci_material_seminarium26092014_pokl%20(3).pdf

https://pedagogika-specjalna.edu.pl/uczen-zdolny/scenariusz-zajec-szkola-podstawowa/

http://www.edukacja.edux.pl/p-754-rozwijanie-zdolnosci-tworczych-u-dzieci.php

http://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=PU8582

http://ayd186.internetdsl.tpnet.pl/biblioteka/Tre%20.htm

http://biblioteka.womczest.edu.pl/new/wp-

content/uploads/2013/09/webowa_biblioteka_przedszkole_radosc_tworzenia_kreatywny_nauczyciel_i_uczen.pdf

http://meritum.mscdn.pl/meritum/moduly/egzempl/1/1_40_abc.pdf

https://www.ore.edu.pl/index.php/materiay-do.../234-materiay-z-seminariw?..

http://www.szkolnictwo.pl/index.php?id=PU9351

http://meritum.mscdn.pl/meritum/moduly/egzempl/10/10_89_abc.pdf

http://p-s-k.pl/krzysztof-j-szmidt/

Przygotowała Małgorzata Kucicka

Dobra praktyka TIK (E. Dzięgielewska, D. Dądzik, M. Salamon, Z. Puchalski, A. Piotrowska)

TIK w klasach 4-6 na języku polskim – prowadzący zajęcia Edyta Dzięgielewska

Narzędzia TIK wykorzystuję zarówno podczas lekcji języka polskiego, jak i innowacji pedagogicznej „Podążam

ku wiedzy, tradycji i sukcesowi”.

TIK w klasach I-III – prowadząca zajęcia Agata Piotrowska

Propozycja 1

Autor:

Agata Piotrowska

Przedmiot/ rodzaj zajęć: edukacja polonistyczna, przyrodnicza,

społeczna

Klasa i etap edukacyjny: klasa II, I etap edukacyjny

Temat lekcji:

Jesteśmy w Europie.

Cel lekcji (wyrażony w języku ucznia):

Rozpoznaję symbole Unii Europejskiej, potrafię wymienić nazwy państw sąsiadujących z Polską i ich stolice,

wyjaśnię pojęcia związane z Unią Europejską

Ćwiczenie/zadanie dla uczniów:

1. Czego nauczą się uczniowie

dzięki ćwiczeniu?

2. Krótki opis ćwiczenia

z zastosowaniem TIK.

3. Polecenie do ćwiczenia dla

uczniów.

1. Uczniowie na podstawie informacji zdobytych na poprzednich zajęciach

tworzą mapę mentalną dotyczącą Unii Europejskiej korzystając ze strony

www.cacoo.com

2. Następnie razem z nauczycielem omawiają kolejno swoje prace.

3. Kolejny etapem zajęć jest uzupełnienie przygotowanej wcześniej przez

nauczyciela mapy Europy – uczniowie mają wpisać odpowiednio nazwy

państwa sąsiadujących z Polską wraz z nazwą stolicy.

4. Na zakończenie zajęć uczniowie korzystając ze strony

https://learningapps.org/ tworzą własną wersję krzyżówki dotyczącą

informacji związanych z Unią Europejską. Nauczyciel czuwa nad

przebiegiem zadania, udziela potrzebnych wskazówek.

Uzasadnienie zastosowania TIK

(korzyści dla uczenia się uczniów;

dlaczego użycie TIK jest w tym

miejscu lepsze niż tradycyjne

metody?)

Wykorzystanie do nauki narzędzi TIK zdecydowanie poprawia motywację u

uczniów, wpływa na efektywność zajęć, uatrakcyjnia je pod każdym

względem. Uczniowie mają poczucie, że sami coś tworzą, na bazie

dotychczasowej wiedzy. Następnie mogą się wymieniać pomysłami, mogą

udostępniać sobie swoje mapy myśli. Podczas pracy widziałam ogromne

zaangażowanie uczniów, chcieli natychmiast pokazywać pozostałym swoje

prace. To świadczy o tym, że byli zaangażowani w wykonywanie tego

zadania, zdecydowanie bardziej niż podczas pracy w zeszycie czy

podręczniku.

Wskazówki dla naśladowców Uczniom należy wcześniej stworzyć konto na w/w stronie. Dzięki temu te i

podobne zadania będzie można powtarzać, bo program daje szeroki wybór

możliwości. Link do strony można zapisać na tablicy ( nie jest to nazwa

polska, więc dzieci mogą mieć trudności). Podczas przystąpienia po raz

pierwszy do pracy nauczyciel musi również po zalogowaniu zmienić uczniom

ustawienie na język polski.

Sprzęt i narzędzia TIK, zasoby, źródła wykorzystane do ćwiczenia/zadania dla uczniów:

Komputery, dostęp do Internetu, tablica interaktywna, www.cacoo.com, , https://learningapps.org/

Materiały dla ucznia i nauczyciela:

przygotowana wcześniej mapa do uzupełnienia (wgrana na każdym komputerze)

Propozycja 2

Autor: Agata Piotrowska

Przedmiot/ rodzaj zajęć: edukacja polonistyczna Klasa i etap edukacyjny: klasa II, I etap edukacyjny

Temat lekcji:

Utrwalenie pisowni wyrazów z „ó” i „u” – przypomnienie poznanych zasad.

Cel lekcji (wyrażony w języku ucznia):

Przypomnę sobie zasady pisowni, wykorzystam poznane zasady podczas ćwiczeń, wykorzystam zdobytą wiedzę w

praktyce.

Ćwiczenie/zadanie dla uczniów:

4. Czego nauczą się uczniowie

dzięki ćwiczeniu?

5. Krótki opis ćwiczenia

5. Uczniowie podczas zajęć utrwalą pisownię wyrazów z „ó” i „u” podczas

tworzenia projektu mamy myśli i przeniesienia jej na

schemat w wybranym programie.

6. Na początku uczniowie przypomną zasady pisowni z

wybranymi na zajęcia trudnościami ortograficznymi. Następnie na

z zastosowaniem TIK.

6. Polecenie do ćwiczenia dla

uczniów.

kartkach stworzą projekt mapy myśli 0 mapę zasad ortograficznych,

którą przeniosą do komputera - na stronie www.cacoo.com. Będą mogli

wybierać schematy spośród wielu dostępnych szablonów lub stworzyć

swój własny. Nauczyciel wyświetli przykład mapy stworzonej przez

siebie. Na zakończenie pomoże tylko uczniom wdrożyć ewentualne

poprawki – tło, rozmiar, zapisanie gotowej pracy. Przed zajęciami

nauczyciel tworzy konta uczniom na w/w stronie.

7. Instrukcja podawana etapami:

Uruchom przeglądarkę internetowa i wpisz adres

www.cacoo.com.

Kliknij przycisk Sing in w celu zalogowania. Dane do logowania

masz zapisane na kartce, którą otrzymałeś na początku zajęć.

Spójrz na tablicę – tak wygląda przygotowana przeze mnie

mapa myśli.

Gdy jesteś już zalogowany, kliknij przycisk utwórz nowy.

Spośród wyświetlającej się listy w lewym oknie wybierz: mind

map (jeśli chcesz gotowy schemat) lub blank (jeśli chcesz

stworzyć zupełnie nowy projekt).

Przystąp do pracy.

(nauczyciel wyłącza opcję czatu na czas pracy uczniów, kontroluje pracę,

pomaga uczniom).

Uzasadnienie zastosowania TIK

(korzyści dla uczenia się uczniów;

dlaczego użycie TIK jest w tym

miejscu lepsze niż tradycyjne

metody?)

Wykorzystanie do nauki narzędzi TIK zdecydowanie poprawia motywację u

uczniów, wpływa na efektywność zajęć, uatrakcyjnia je pod każdym

względem. Uczniowie mają poczucie, że sami coś tworzą, na bazie

dotychczasowej wiedzy. Następnie mogą się wymieniać pomysłami, mogą

udostępniać sobie swoje mapy myśli. Podczas pracy widziałam ogromne

zaangażowanie uczniów, chcieli natychmiast pokazywać pozostałym swoje

prace. To świadczy o tym, że byli zaangażowani w wykonywanie tego

zadania, zdecydowanie bardziej niż podczas pracy w zeszycie czy

podręczniku.

Wskazówki dla naśladowców Uczniom należy wcześniej stworzyć konto na w/w stronie. Dzięki temu te i

podobne zadania będzie można powtarzać, bo program daje szeroki wybór

możliwości. Link do strony można zapisać na tablicy ( nie jest to nazwa

polska, więc dzieci mogą mieć trudności). Podczas przystąpienia po raz

pierwszy do pracy nauczyciel musi również po zalogowaniu zmienić uczniom

ustawienie na język polski.

Sprzęt i narzędzia TIK, zasoby, źródła wykorzystane do ćwiczenia/zadania dla uczniów:

Komputery, dostęp do Internetu, tablica interaktywna, www.cacoo.com

Materiały dla ucznia i nauczyciela:

zbędne

Propozycja 3

Temat zajęć: W krainie muzyki – Fryderyk Chopin.

Liczba godzin: 4h

Aktywność w domu:

Uczniowie pracują w domach na utworzonym na potrzeby klasy koncie na stronie blendspace.com. Tam po

zalogowaniu mają przestudiować, prześledzić prezentację przygotowaną wcześniej przez nauczyciela dotyczącą życia

i twórczości Fryderyka Chopina. Mają przygotować notatkę dotyczącą podstawowych informacji – lata życia,

miejsca zamieszkania, tytuły najwybitniejszych dzieł, itp. Ich zadaniem jest również wydrukować portret omawianego

kompozytora lub naszkicować, na podstawie znajdujących się w Internecie fotografii.

Aktywność na zajęciach:

Uczniowie dobierani są w grupy czteroosobowe. Tworzą plakaty, na podstawie informacji uzyskanych z prezentacji

przygotowanej przez nauczyciela, a z którą mieli się zapoznać w domach. Do załączonych plakatów mogą

wykorzystać przyniesione wydruki fotografii lub naszkicowane portrety. Następnie każda grupa przedstawia swój

plakat. Na zakończenie zajęć uczniowie rozwiązują test na zasadzie gry „Milionerzy” przygotowanej przez

nauczyciela dzięki aplikacji dostępnej w Internecie na stronie LearningApps.org.

Program Odkrywców Talentów ORE ( SOT) – tytuł nadawany przez Ośrodek Rozwoju Edukacji w Warszawie

przez Wydział Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych za systemową i kompleksową pracę z uczniem zdolnym.

Nasza Szkoła posiada go od roku 2008.

SP11 otrzymała go za działania, które w istotny sposób przyczyniają się do odkrywania wspierania zdolności,

zainteresowań oraz uzdolnień dzieci i młodzieży

Inne działania w ramach SOT

Szkolne Koło Turystyczno-Krajoznawcze „Traperzy”, którego celem jest rozwijanie zainteresowań turystyką i

krajoznawstwem, historią Płocka i okolic oraz ekologią.

Gromada Zuchowa "Bractwo Leśnej Tajemnicy", której celem jest rozwijanie umiejętności i zainteresowań poprzez

realizację programu sprawności zespołowych i indywidualnych.

Przygotowała Elżbieta Grzelak

Włącz Myślenie TOC - „Włącz myślenie. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi" - komponent

matematyczny, w ramach projektu unijnego „Wdrożenie podstawy programowej kształcenia ogólnego

w przedszkolach i szkołach” (MSCDN Płock - 10.2014r. - 05.2015r.). Komponent został stworzony oparciu

o najnowsze wyniki badań, według których dzieci mają trudności z logicznym myśleniem, a nauka odbywa się

według określonych schematów. W ramach programu wykorzystano narzędzia TOC (Theory of Constraints – Teoria

ograniczeń), jakimi są chmurka, gałąź logiczna, drzewko ambitnego celu oraz wykorzystywane w matematyce:

schemat typu przykład –wniosek, gałąź wielu reguł, łamacz matematyczny. Twórcą TOC jest dr Eliyahu M. Goldratt

– fizyk, lider biznesowy, autor licznych publikacji oraz założyciel fundacji TOCfE (TOC dla edukacji, 1995),

propagującej program na całym świecie. Honorowym Prezydentem TOCfE jest Kathy Suerken (USA). Program TOC

wspiera dzieci w procesie nabywania umiejętności jasnego komunikowania się z innymi, określania i wyrażania

własnych potrzeb, dążenia do celu i przewidywania konsekwencji zdarzeń związanych z podjętymi decyzjami poprzez

wykorzystanie narzędzi logicznego myślenia. Program został wprowadzony w 21 państwach i realizuje go już ok.

100 000 edukatorów i 8 mln dzieci. ( źródło: „bliżej przedszkola” 9.120 wrzesień 2011). Narzędzia TOC są

systematycznie wykorzystywane na lekcjach matematyki oraz lekcji wychowawczych.

Uzyskane pozytywne efekty:

Uczeń:

kształtuje i doskonali umiejętności komunikacyjne,

doskonali umiejętności myślenia,

uczy się zasad współpracy z innymi osobami, rozwiązywania swoich własnych problemów,

koncentruje się na rozumieniu tego, czego się uczy, a nie na uczeniu się na pamięć,

dostrzega związki pomiędzy zdobytą wiedzą, a codziennym życiem,

posiada umiejętność pracy w grupie i wzajemnego sprawdzania oraz ewentualnie poprawiania własnej pracy

podczas lekcji,

rozumie i analizuje treści słuchanych i samodzielnie czytanych tekstów,

ponosi odpowiedzialność za konsekwencje własnych działań i decyzji,

nabywa zdolności myślenia indukcyjnego, które w rezultacie pozwolą mu dostrzegać ogólne schematy

rozwiązywania całych zadań matematycznych,

rozwija myślenie dedukcyjne, czyli stosuje się ogólnych reguł rozwiązania konkretnych zadań

matematycznych,

rozwija umiejętności tworzenia planu osiągania ambitnych celów,

tworzy przejrzyste notatki, dzięki zastosowaniu poznanych narzędzi graficznych,

uzyskuje wsparcie i pomoc w uczeniu się konkretnego zagadnienia.

Nauczyciel:

poznaje podstawy neurodydaktyki i Teorii Inteligencji Wielorakich,

zapoznaje się z metodami badania profilu inteligencji (wg klasyfikacji H. Gardnera) oraz sposobami

diagnozowania uzdolnień i zainteresowań uczniów,

poznaje metody: Teorię Ograniczeń (Theoryof Constraints-TOC), pozwalającą na identyfikację i zarządzanie

ograniczeniami, które występują w otaczającym nas świecie,

wykorzystuje ćwiczenia rozwijające inteligencję logiczno - matematyczną,

ma inne spojrzenie na dziecko w sposób nieoceniający - zna możliwości rozwojowe ucznia,

wzbogaca metody dydaktyczne nauczania matematyki poprzez stosowanie map rozwiązywania problemów

takich jak: schemat typu przykład –wniosek, gałąź wielu reguł, łamacz matematyczny,

wykorzystuje mapy rozwiązywania problemów do precyzyjnego określania, z którymi elementami materiału

uczniowie mają problemy.

Uzyskane pozytywne efekty dla szkoły:

wspieranie uczniów mających problemy w uczeniu się matematyki,

promocja szkoły poprzez publikację materiałów i scenariuszy zajęć w Internecie oraz przeprowadzenie lekcji

otwartych z udziałem wizytatorów zewnętrznych koordynujących projekt,

atrakcyjna forma zajęć obowiązkowych i dodatkowych, przyjaznych dla ucznia,

TOC w klasach IV - VI – prowadząca zajęcia Monika Salamon

Propozycja 1

Szkoła Podstawowa

z Oddziałami Integracyjnymi nr 11

im. Bolesława Chrobrego w Płocku

09-402 Płock

Monika Salamon-Cichosz

Scenariusz lekcji matematyki

Temat: Mnożenie i dzielenie liczb całkowitych.

Klasa V

Liczba godzin: 2

Cele lekcji:

Uczeń:

oblicza iloczyn dwóch liczb całkowitych o tych samych znakach;

oblicza iloraz dwóch liczb całkowitych o tych samych znakach;

oblicza iloczyn dwóch liczb całkowitych o różnych znakach;

oblicza iloraz dwóch liczb całkowitych o różnych znakach,

wykonuje prawidłowo potęgowanie liczb ujemnych,

wykonuje proste rachunki pamięciowe na liczbach całkowitych.

Metody nauczania:

metoda problemowa

pogadanka

metoda ćwiczeniowa

Formy pracy:

praca w grupach, praca w parach, praca z całą klasą

Środki dydaktyczne:

załącznik nr 1 (karty pracy – schemat typu przykład - wniosek),

podręcznik

ćwiczenia

ćwiczenia interaktywne multibook

Przebieg zajęć:

Faza wprowadzająca:

Sprawdzenie obecności.

Sprawdzenie pracy domowej. Omówienie metody rozwiązania zadania o najwyższym stopniu trudności

„Zadanie Puchar”.

Przypomnienie wiadomości z poprzedniej lekcji: Ćwiczenie interaktywne: O ile się różnią? Uczniowie

zaznaczają na osi liczbowej pary liczb o określonej różnicy na osi liczbowej.

Faza realizacyjna:

Podanie tematu lekcji.

Podział uczniów na grupy kilkuosobowe, rozdanie kart pracy - schemat typu przykład – wniosek, krótkie

zapoznanie uczniów ze schematem,

Praca w grupach,

Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 1 - mnożenie liczb całkowitych o tych samych znakach

Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 2 - mnożenie liczb całkowitych o różnych znakach

Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 3 -dzielenie liczb całkowitych o tych samych znakach

Przedstawienie rozwiązania karty pracy nr 4 -dzielenie liczb całkowitych o różnych znakach

Zapisanie wniosków do zeszytu,

Utrwalenie śródlekcyjne: praca z podręcznikiem: zad.2 i 3 str. 145, ćwicz. 4 str. 75

Sprawdzenie poprawności wykonania zadań (metoda świateł drogowych).

Praca w parach – karta pracy nr 5, 6

Przedstawienie rozwiązania kart pracy nr 5 i 6 –potęgowanie liczb ujemnych

Uczniowie odpowiadają na pytanie: „Kiedy wynik potęgowania liczby ujemnej jest dodatni, a kiedy

ujemny?”

Zapisanie wniosku do zeszytu

Utrwalenie śródlekcyjne: zad. 1 str. 146

Sprawdzenie poprawności wykonania zadań (metoda świateł drogowych).

Faza podsumowująca:

Uczniowie przypominają zasady mnożenia, dzielenia oraz potęgowania liczb całkowitych.

Wspólne rozwiązanie zadań interaktywnych: Multibook

Zadanie i omówienie pracy domowej: zad. 5 i 6 str. 145, uzupełnienie pozostałych ćwiczeń str. 76 i 77.

Przygotowała: Monika Salamon

Międzynarodowy Program „OczyMa Wyobraźni” - Destination Imagination to największy na świecie

program edukacyjny, nastawiony na rozwój kreatywnego i krytycznego myślenia wśród młodych ludzi. Metodą

Programu pracuje obecnie w Polsce prawie 250 placówek edukacyjnych, najczęściej w formie zajęć

edukacyjnych. Rezultaty tej pracy prezentowane są co roku na Olimpiadzie Kreatywności DI.

XII Ogólnopolska Olimpiada Kreatywności Destination Imagination oraz International Invitational 2017 odbywała się

we Wrocławiu w dniach 16 – 19 marca 2017 r. w Hali Stulecia i Wrocławskim Centrum Kongresowym. W tym roku

zgłosiło się 240 drużyn wraz z trenerami. Każda drużyna jest prowadzona przez maksymalnie dwóch trenerów -

nauczycieli, którzy odbyli certyfikowane szkolenie. Trenerzy motywują i inspirują drużynę, ale nigdy nie dają

gotowych rozwiązań, nie są częścią procesu twórczego, podczas którego tworzone są pomysły i wdrażane

rozwiązania.

Drużyny w ciągu roku szkolnego przechodzą przez proces twórczy „From imagination to innovation – od

wyobraźni do innowacji”. Uczą się zarządzania projektami i efektywnej pracy zespołowej.

Wrocław był w tym roku także gospodarzem International Invitational 2017, czyli międzynarodowej edycji

Olimpiady, która dotychczas gościła jedynie w stolicach Chin i Kataru. To dlatego, oprócz niemal 2000 uczestników z

14 polskich województw, do Wrocławia przyjechały też drużyny z Albanii, Arabii Saudyjskiej, Chin, USA, Węgier i

Turcji.

Dzięki zajęciu na ubiegłorocznej olimpiadzie III miejsca w Wyzwaniu Teatralnym „Na tropie!” drużyna ze

Szkoły Podstawowej nr 11 w Płocku miała możliwość reprezentowania Polski podczas 24-godzinnego Wyzwania

Ekstremalnego dla uczestników International Invitational 2017.

„Krejzole”, bo tak nazywa się nasza drużyna, pod kierunkiem trenerów – pani Iwony Zaremby i Edyty

Dzięgielewskiej od września 2016 r. przygotowywała Wyzwanie Społeczne, które zatytułowała „Taki duży, taki mały

– może czytać więcej”. W skład siedmioosobowego zespołu wchodzą: Joanna Bielecka, Natalia Bralska, Aleksandra

Dymowska, Weronika Machulska, Natalia Sobczyk, Adam Brudzyński i Jakub Kopec.

Wyzwanie społeczne polegało na tym, że drużyna:

Zidentyfikuje, zaprojektuje i przeprowadzi projekt, ukierunkowany na realną potrzebę wybranej

społeczności.

Stworzy i zaprezentuje baśń, która będzie zawierała informacje o projekcie.

Włączy do prezentacji rekwizyt, mający duże znaczenie dla całej historii, oraz bohatera, który zmienia swój

wygląd.

Stworzy i zaprezentuje dwa atrybuty drużyny, ukazujące jej zainteresowania, umiejętności i mocne strony.

...a całość musiała zmieścić się w 8 minutach od wejścia na scenę.

„Krejzole” brali także udział w Wyzwaniu na Już. Tego Wyzwania drużyna „nie trenuje” przed olimpiadą,

ponieważ dopiero podczas zawodów otrzymuje temat natychmiastowego wyzwania, które musi rozwiązać za pomocą

dostępnych materiałów. Członkowie zespołu mają na to zaledwie od pięciu do ośmiu minut. Tu liczy się zgranie

zespołu, refleks, umiejętność podejmowania błyskawicznych decyzji i oczywiście kreatywność.

Zaprezentowane Wyzwanie Społeczne w drugim poziomie wiekowym (6 klasa szkoły podstawowej oraz 1 i

2 gimnazjum) zostało wysoko ocenione przez międzynarodowe Jury. Zajęliśmy zaszczytne drugie miejsce, które daje

drużynie możliwość reprezentowania Polski na Azjatyckiej Olimpiadzie Kreatywności w Chinach, która odbędzie się

w grudniu 2017 r.

Przygotowały: Edyta Dzięgielewska i Iwona Zaremba

Budząca się Szkoła

Przykład 1

W ramach udziału w Ruchu „Budząca się Szkoła” uczestniczyłem w spotkaniach realizowanych w Szkole

Podstawowej „Cogito”, w czasie których szczegółowo omawiane były zagadnienia związane z funkcjonowaniem

szkoły, klas wychowawczych, nauczycieli w ramach ruchu.

W czasie jednego ze spotkań, zorganizowane było przy zastosowaniu sieci Internet, spotkanie z

propagatorem idei „Budzącej się szkoły” w Polsce – panią dr Marzeną Żylińską.

Szkoła włącza się w realizację imprezy edukacyjnej „Płockie Edugranie” w czasie której uczestnicy poznają

dokładnie jedno z narzędzi stosowanych w edukacji tj. grę edukacyjną. Będą uczestniczyli w warsztatach

tworzenia gry poświęconej miastu Płock, jego historii.

Zbudowano zespół pięcioro dzieci, uczniów klas drugich, który będzie uczestniczył

w tej imprezie. Jego zadaniem było na początku stworzenie dowolnej gry edukacyjnej, realizującej wybrane

zagadnienie podstawy programowej edukacji wczesnoszkolnej.

Nasza gra kształciła umiejętności dodawania i odejmowania w zakresie do 30.

Jest to gra planszowa realizowana w małych grupach, każda grupa to jeden gracz.

Gra sprawdza swobodę w obliczaniu działań. W przypadku klas starszych, które

w procesie edukacji, będą grały w grę, można zwiększyć zakres wykonywanych działań.

W czasie zajęć w świetlicy wykorzystano kilka ćwiczeń zaprezentowanych

przez nauczycieli Szkoły Podstawowej „Cogito” i na ich podstawie, układano swoje.

Przygotował Tomasz Ogieniewski

Przykład 2

Po spotkaniu w SP „Cogito” najważniejsze dla mnie okazało się wdrażanie takich elementów, jak: uczeń podejmuje wyzwania, uczeń odpowiada za proces uczenia się, jest współodpowiedzialny, nauczyciel jest konsultantem, doradcą i przewodnikiem a uczeń szuka pomocy i rozwiązań najpierw we

własnym gronie i u źródeł dostępnych na lekcji (książki, przewodniki, atlasy, słowniki, Internet), uczeń sam przejmuje odpowiedzialność za tempo uczenia się i kolejność przerabianych tematów, na początku każdej lekcji nauczyciel pisze na tablicy NaCoBezu, czyli na co będziemy zwracać uwagę, nauczyciel używa zielonego długopisu zamiast czerwonego,

Metody pracy.

Uczniowie z pomocą nauczyciela wybierają wspólnie metody i techniki pracy na lekcjach oraz niezbędne pomoce

dydaktyczne i przystępują do uczenia się i realizacji zaplanowanych wcześniej zadań :

metoda bezpośrednia,

metoda komunikacyjna,

metoda audio-wizualna,

metoda projektu,

metoda edukatorium (uczniowie sami realizują wyznaczone przez siebie cele),

techniki angażujące zmysły, uczucia i emocje, a także ruch fizyczny,

rozumowanie symboliczne,

stosowanie naklejek, pieczątek, kolorowych zakreślaczy, map myśli, fiszek, itp.

Nauczyciel monitoruje pracę uczniów, pomaga, wspiera, radzi, podpowiada, dopytuje, dyskutuje, udziela informacji

zwrotnej, indywidualizuje proces, ocenia za proces i wkład, słucha. Uczniowie pracują w różnym tempie, dlatego też

nauczyciel jest w stanie pomóc każdemu.

Przygotowała Katarzyna Garwacka

Innowacja Pedagogiczna „Cudze chwalicie, swego nie znacie – wyprawa po Polsce”

Innowacja Pedagogiczna „Cudze chwalicie, swego nie znacie – wyprawa po Polsce” prowadzona jest już 3 rok. Każda

edycja rozpoczyna się wraz z początkiem roku szkolnego, a kończy wraz z jego zakończeniem.

Innowacja dedykowana jest uczniom klas pierwszych i realizowana jest w czasie zwykłych, codziennych

zajęć prowadzonych w świetlicy szkolnej.

Głównym powodem prowadzenia innowacji jest chęć propagowania turystyki krajowej realizowanej w

Polsce, opisywanie bogatej polskiej kultury narodowej, opisywanie ciekawych turystycznie miejsc, budowanie

poczucia przywiązania do Polski, kształtowanie postaw patriotyzmu u dzieci i zachęcanie przez nie

do patriotyzmu ich rodziców.

Każda edycja innowacji przebiega zgodnie z przygotowanym programem,

który w pierwszej części przygotowuje uczniów, ponieważ związany jest z postacią wędrowca, przygotowaniem

ekwipunku, uczuciom jakie towarzyszą przed wyjazdem i po powrocie, opisem różnych warunków atmosferycznych,

opisem różnych środowisk naturalnych.

Druga część zakłada opisywanie poszczególnych regionów Polski, wszelkich przejawów kultury (strój

regionalny, folklor regionalny, kuchnia regionalna, twórcy ludowi, legendy i podania), prezentowanie atrakcji

turystycznych i różnych form spędzania wolnego czasu.

Trzecia część związana jest z tematyką rozwoju bankowości, możliwościami zdobywania środków

pieniężnych potrzebnych do sfinansowania wyjazdu, kolejności podejmowanych działań na drodze przygotowania do

wyjazdu. W ostatniej części dzieci zastanawiają się nad rozumieniem słów tytułu innowacji.

Szczególne miejsce w innowacji zajmuje tematyka związana z Płockiem i Mazowszem i podniesienie ich

rangi w świadomości dzieci jako „Małej Ojczyzny”. W związku z tym dzieci mają możliwość zapoznać się z ofertą

różnych płockich instytucji, muzeów. W ramach zajęć organizowane są wyjścia do Muzeum Mazowieckiego:

wystawa „Secesja” i „ X wieków Płocka”, Muzeum Spichlerz, Muzeum Żydów Mazowieckich, ogrodu zoologicznego

oraz spacery edukacyjne ulicami Płocka, prezentujące zabytki, ciekawe miejsca, historię Płocka. W tym roku

zorganizowano wycieczkę do Wyszogrodu, w czasie której dzieci poznały zbiory Muzeum Wisły Płockiego

Towarzystwa Naukowego, spacerowały z przewodnikiem ulicami Wyszogrodu oraz płynęły tramwajem wodnym.

W czasie działań innowacyjnych dzieci współzawodniczyły ze sobą w 4 grupach. Konkurs taki miał za zadanie

zachęcić dzieci do uważnego uczestnictwa w proponowanych formach zajęć. Pytania zadawane dzieciom miały różny

stopień trudności, grupa dawała możliwość zdobycia punktów, nawet wówczas, kiedy niektóre zagadnienia umknęły

uwadze niektórych dzieci.

W czasie zajęć stosowano Harcerską Metodę Wychowawczą przejawiającą się pracą

w małych grupach, w stosowaniu gier ruchowych, pląsów, okrzyków porządkowych. Stosowano również metody

aktywizujące dzieci, obserwacje związane z ustaleniem naturalnych liderów, wzmocnienia pozytywne, gry i zabawy

oraz ćwiczenia autorskie. Część zajęć realizowano w salach wyposażonych w sprzęt multimedialny,

który pozwolił na prezentowanie nagrań związanych z tańcem regionalnym, śpiewem, legendami oraz prezentujących

krajobraz danego regionu. W ostatniej części dzieci w grupach przygotowywały prezentację związaną z różnymi

regionami Polski. Wykorzystywano do tego programy Pakietu Office.

W czasie zajęć stosowano również ćwiczenia projektowe, zrealizowano ćwiczenia „Jajko”, w czasie którego

dzieci mogły przez tydzień opiekować się jajkiem w zespołach dwuosobowych, zapewnić mu bezpieczeństwo. W

czasie zajęć wykorzystywano różnego rodzaju ćwiczenia, które prowadziły do wszechstronnego rozwoju wszystkich

sfer dzieci.

Opracował Tomasz Ogieniewski

Innowacja pedagogiczna „Lepiej myślę z mapą myśli”, czyli wykorzystanie efektywnej techniki

notowania i zapamiętywania w edukacji wczesnoszkolnej” ma charakter organizacyjno – metodyczny i dotyczy

poprawy jakości kształcenia wczesnoszkolnego zwłaszcza w zakresie treści polonistycznych, matematycznych i

przyrodniczych poprzez konstruowanie i wykorzystanie „mind mapping”, czyli mapy myśli.

Innowacja skierowana jest do uczniów I etapu edukacyjnego, uczęszczających do jednego oddziału

integracyjnego (kolejno klasa IIe, IIIe). Innowacja jest przeprowadzana w ramach zajęć obowiązkowych z edukacji

polonistycznej, matematycznej i przyrodniczej w połączeniu z wykorzystaniem „mind mapping”, czyli mapy myśli.

Czas trwania innowacji przewidziany jest na okres od 1.02.2017r. do 31.05.2018r.

Twórcy metody, Tony i Barry Buzan, twierdzą, że podczas sporządzania notatek w sposób tradycyjny,

aktywna jest jedynie lewa półkula mózgu, odpowiedzialna za myślenie logiczne, linearność, analizę, słowa i liczby.

Dzięki użyciu oprócz słów i symboli także kolorów, rysunków oraz efektu trójwymiarowości uaktywnia się prawa

półkula mózgu odpowiedzialna za wyobraźnię, rytm, postrzeganie przestrzenie, kolory i obraz całości, a obie półkule

synergicznie ze sobą współpracują.

Mapa myśli to innowacyjny sposób przedstawiania niektórych zagadnień ułatwiający naukę. Ma na celu

przyspieszyć pracę i dać lepszy efekt zapamiętania. Do tworzenia map myśli używa się rysunków i krótkich haseł.

Mapa powinna być przejrzysta, czytelna, kolorowa, zwracająca uwagę na najważniejsze rzeczy- istotne dla twórcy.

Należy pamiętać, że najlepsze będą pierwsze skojarzenia które przychodzą do głowy.

Założone cele, różnorodność form przewidzianych przy realizacji programu sprzyjają atrakcyjności zajęć,

aktywizacji uczniów oraz stymulacji ich wszechstronnego rozwoju.

Głównym celem innowacji jest aktywizowanie uczniów i motywowanie ich do zdobywania wiedzy oraz

samodzielnej pracy i poszukiwań; podniesienie efektywności pracy a proces nauki i zapamiętywania uczynienie

prostszym, szybszym i przyjemniejszym, podniesienie wyników nauczania poprzez wprowadzanie na lekcji

atrakcyjnych dla ucznia form pracy; uczenie poprzez zabawę.

Cele szczegółowe:

popularyzacja innowacyjnych metod nauczania na I etapie edukacyjnym;

poszerzanie i pogłębianie wiedzy polonistycznej, matematycznej i przyrodniczej;

stwarzanie sytuacji doskonalących pamięć, umiejętność skupienia uwagi, zdolność kojarzenia, logicznego, twórczego

i oryginalnego myślenia, a także aktywności;

doskonalenie umiejętności kategoryzowania i dedukowania, łatwiejszego wiązania faktów i syntezy wiedzy;

doskonalenie wytrwałości w poszukiwaniu niekonwencjonalnych dróg dochodzenia do wiedzy i umiejętności;

kształcenie umiejętności autoprezentacji;

wdrażanie do samokształcenia i systematycznej pracy nad sobą;

wdrażanie do operatywnego posługiwania się wiedzą;

zwiększenie dynamiki lekcji;

lepsza współpraca nauczyciela z uczniami, którzy oczekują zastosowania nowoczesnych technologii w szkole.

intelektualna, czyli przyswajanie wiedzy, zdobywanie nowych wiadomości,

emocjonalna – uczenie się poprzez odczuwanie i przeżywanie,

praktyczna – uczenie się poprzez doświadczanie i przekształcanie rzeczywistości.

Proponowane formy pracy to:

praca indywidualna - uczeń samodzielne wykonuje czynność,

praca zespołowa, gdy uczniowie pracują w stałych zespołach,

praca grupowa, gdy uczniowie pracują w jednorazowych grupach.

Wprowadzona innowacja powinna umożliwić realizację następujących celów dydaktyczno – wychowawczych:

wywołanie zainteresowania, chęci i gotowości ucznia do podejmowania prób wyszukiwania nowych dróg

dochodzenia do wiedzy i zdobywania umiejętności;

rozwijanie, dzięki nowoczesnym metodom nauczania, kompetencji kluczowych, tj. porozumiewanie się w języku

ojczystym, kompetencji matematycznych i podstawowych kompetencji naukowo – technicznych, umiejętności

uczenia się;

zwiększenie chęci uczniów do dzielenia się swoimi poglądami, opiniami oraz zwiększenia swobody wypowiedzi

dzięki umiejętności argumentowania;

zdobycie umiejętności przyjmowania konstruktywnej krytyki oraz przekazywania informacji zwrotnej przez

nauczyciela, jak i ucznia;

rozwijanie umiejętności pracy zespołowej;

większego zaangażowania pamięci i wyobraźni;

zdobycie umiejętności zastosowania w praktyce własnej wiedzy i umiejętności z różnych dziedzin nauki;

skrócenia czasu zapisu i prezentacji materiału dydaktycznego.

Opracowała Iwona Myślińska

Innowacja pedagogiczna: „Wykorzystanie wizualizera w realizacji treści matematycznych”.

Innowacja miała charakter organizacyjno - metodyczny dotyczący rozwijania postaw i zachowań

specyficznych dla aktywności matematycznej w zakresie uzyskania przez uczniów większych kompetencji, poprzez

wykorzystanie nowoczesnego środka dydaktycznego – wizualizera oraz oceniania kształtującego. Innowacja

skierowana była do uczniów dwóch oddziałów klasy czwartej, rozpoczynających w 2014 roku II etap edukacyjny,

została przeprowadzona w ramach zajęć obowiązkowych z matematyki w połączeniu z wykorzystaniem technologii

informacyjno-komunikacyjnych oraz wybranych elementów oceniania kształtującego (OK).

Głównym celem innowacji była poprawa efektywności nauczania na II etapie edukacyjnym poprzez stworzenie

warunków sprzyjających odkrywaniu, doświadczaniu, pozytywnej motywacji, umożliwiających nabywanie nowych

umiejętności matematycznego myślenia i rozumowania przyczynowo - skutkowego prowadzących do aktywnej

postawy wobec problemów matematycznych.

Innowacja była realizowana w ciągu trzech lat szkolnych, najpierw w okresie od 01.11.2014 r. do 31.05.2015 r.

w dwóch oddziałach klas czwartych, a następnie kontynuowana w roku szkolnym 2015/2016 oraz 2016/2017 i

objęła 54 uczniów z dwóch oddziałów.

Innowacja miała na celu stworzenie sytuacji dydaktyczno - wychowawczych stymulujących rozwój zainteresowania

poznawczego uczniów wykorzystując ich naturalną ciekawość, chęć samodzielnego odkrywania, pragnienie

eksperymentowania, które na II etapie kształcenia są równie silne jak na etapie edukacji wczesnoszkolnej.

Różnorodność form i metod pracy oraz atrakcyjność przekazu dzięki wykorzystaniu w/w narzędzi edukacyjnych

sprawiły, że uczeń miał poczucie sensu tego, co robi, możliwość decydowania o tym, co je interesuje, co chciałby

kształtować i czego warto się uczyć, poczucie własnej wartości, odpowiedzialności, satysfakcji oraz bezpieczeństwa

wynikającego z prawa do popełniania błędu w szukaniu właściwej drogi rozwiązania zadania.

Na drugim etapie kształcenia w klasie czwartej uczniowie doskonalili m.in. umiejętności sprawności rachunkowej,

wykorzystania myślenia abstrakcyjnego, rozwiązywanie problemów matematycznych w sposób twórczy, stosowania

algorytmów w sytuacjach nietypowych. Zastosowanie innowacji pomogło uczniom w dostrzegania analogii zarówno

w stosunku do intuicyjnych i jeszcze tylko zarysowanych idei, jak i w ramach specyficznej aktywności na poziomie

formalnym. Poprzez organizowanie sytuacji prowokujących uczniów do dostrzegania i wykorzystywania podobieństw

uczeń sam dochodził do rozwiązania zadania, zauważał popełniane błędy, stawiał hipotezy, analizował, korygował

wyniki, by wreszcie przejść do prawidłowego wnioskowania i schematyzowania matematycznego.

Jako główne wskaźniki świadczące o skuteczności zastosowania wizualizera w procesie realizacji treści

dydaktyczno - wychowawczych przyjęto:

rozwinięcie umiejętności myślenia matematycznego wśród uczniów mających problemy w uczeniu się

matematyki,

wywołanie większego zainteresowania przedmiotem, ciekawości poznawczej,

większa chęć ucznia do dzielenia się poglądami, opiniowania i dyskutowania,

swoboda wypowiedzi dzięki umiejętności argumentowania,

likwidowanie bariery w posługiwaniu się językiem matematycznym podczas wypowiedzi,

zwiększenie umiejętności dostrzegania zależności matematycznych oraz myślenia abstrakcyjnego,

umiejętne przekazywanie informacji zwrotnej miedzy uczniami,

umiejętność przyjmowania konstruktywnej krytyki oceny koleżeńskiej oraz przekazywania informacji

zwrotnej zarówno przez nauczyciela jak i ucznia,

rozwijanie umiejętności pracy zespołowej,

skrócenie czasu kontroli rozwiązywania zadań podczas pracy na lekcji i zadań domowych dzięki

zastosowaniu metody świateł drogowych,

zwiększenie ilości zadań rozwiązywanych podczas lekcji,

skrócenie czasu zapisu i prezentacji materiału dydaktycznego.

Integralną częścią wprowadzonej innowacji było zastosowanie elementów oceniania kształtującego, dzięki

którym chciałam, aby włączyć uczniów do uczenia się matematyki i brania odpowiedzialności za swoją naukę. W

innowacji wykorzystałam następujące moduły oceny kształtującej: informację zwrotną, pytania kluczowe, kryteria

oceniania i ocenę koleżeńską.

Informacja zwrotna uwzględnia to, co uczeń zrobił dobrze, jak też to, co powinien zrobić inaczej. Zawiera ona

również wskazówki – w jaki sposób uczeń ma poprawić pracę i jak się dalej może się rozwijać. Informacja zwrotna

ukierunkuje uczenie się, uczeń dzięki niej wie, co jest ważne, na co powinien położyć większy nacisk lub po prostu

zwrócić uwagę. Na lekcjach przyjęła ona formę komentarza ustnego do wybranej pracy ucznia i zawierała cztery

niezbędne elementy:

wyszczególnienie i docenienie dobrych elementów pracy ucznia,

odnotowanie tego, co wymaga poprawienia lub dodatkowej pracy ze strony,

wskazówki – w jaki sposób uczeń powinien poprawić pracę,

wskazówki – w jakim kierunku uczeń powinien pracować dalej (dialog nauczyciel - uczeń).

Informacja zwrotna była stosowana na poziomie nauczyciel - uczeń oraz uczeń - uczeń podczas stosowania oceny

koleżeńskiej, po wykonaniu wybranego elementu lekcji - zadania, ćwiczenia, pracy w grupie. Dzięki informacji

zwrotnej starałam się oswoić uczniów z utrzymywaniem konstruktywnej krytyki w atmosferze wzajemnego zaufania i

pomocy koleżeńskiej. Zauważyłam, że dużo łatwiej jest przyjąć informację zwrotną od rówieśnika, choćby dlatego,

że wyrażona jest językiem, którym uczniowie porozumiewają się na co dzień. Jednocześnie uczniowie w roli

„nauczyciela” stawali się bardziej odpowiedzialni i przykładali się do pełnionej funkcji, a wtedy sami również uczyli

się i utrwalali nowe umiejętności matematyczne. Przyzwyczajałam uczniów do dialogu z nauczycielem, z uczniem,

oswajałam z posługiwaniem się językiem matematycznym na miarę ich możliwości.

Uczniowie udzielali sobie wzajemnie informacji zwrotnej na podstawie ściśle ustalonych kryteriów oceniania

sformułowanych przez nauczyciela, a później również przez uczniów.

Tworzenie wraz z uczniami kryteriów oceniania było bardzo korzystne. Uczniowie włączali się w odpowiedzialność

za własne uczenie się, mogli zastanowić się, po czym poznają że zostały zrealizowane cele. Kryteria oceniania były

zapisywane na tablicy każdorazowo przez zastosowaniem oceny koleżeńskiej w języku zrozumiałym dla ucznia.

Często w procesie wspólnego ustalania kryteriów oceniania, okazywało się, czego jeszcze uczniowie nie opanowali

dobrze i do czego warto jeszcze wrócić. Określenie precyzyjnych kryteriów oceniania to kluczowa element oceny

koleżeńskiej.

Dzięki zastosowaniu oceny koleżeńskiej na lekcjach przełamałam znaną szkolną zabawę w „policjanta i złodzieja”, w

której nauczyciel śledzi tylko potknięcia ucznia, a uczeń stara się oszukać nauczyciela. Uczniowie postawieni w roli

nauczyciela (na podstawie ustalonych kryteriów oceniania) wzajemnie recenzowali swoje zadanie, dawali sobie

wzajemnie wskazówki. Z jednej strony bardzo dobrze rozumieli kolegę, którego pracę sprawdzali, gdyż przed chwilą

wykonywali to samo zadanie, a z drugiej strony uczyli się od swego kolegi innego podejścia do rozwiązania zadania.

Ocena koleżeńska zawsze dotyczyła jednego krótkiego polecenia zadanego podczas lekcji, łączyła ocenianie

kształtujące z sumującym, uczniowie uczyli się, że ocena koleżeńska służy pomocy w uczeniu się, a nie wystawieniu

stopnia.

Podczas realizacji tematów korzystałam również z opracowanych przeze mnie kart pracy, elementów kart pracy

przygotowanych przez Ośrodek Rozwoju Kompetencji Edukacyjnych (w ramach uczestniczenia w programie „2x2

Pracuj z Pomysłem”) a także wykorzystałam zadania ułożone przez uczniów w ramach prac domowych i pracy na

lekcji.

Ewaluacja przeprowadzona w trakcie trwania innowacji oraz ewaluacje końcowe wykazały:

skuteczność wykorzystania wizualizera jako środka dydaktycznego przyczyniającego się do uzyskiwania

przez uczniów większych kompetencji w zakresie matematyki;

celowość korzystania z technik oceniania kształtującego w pracy grupowej i indywidualnej;

Uzyskane pozytywne efekty:

Uczeń:

ma poczucie bezpieczeństwa w całym procesie dydaktycznym,

wie, że nauczyciel nie zaskoczy go dodatkowym kryterium oceny, zwraca szczególną uwagę na to, co

nauczyciel będzie oceniał w jego pracy, wie, co powinno znaleźć się w niej znaleźć,

nie boi się krytyki, chętnie poddaje ocenie swoją pracę,

ma odwagę do wyrażania opinii, formułowania wniosków, argumentowania,

akceptuje popełnianie błędów, które jest normalnym elementem w osiąganiu celów,

nie boi się stawiać pytań, błądzić, rozwiązywać zadania swoimi sposobami,

ma poczucie własnej wartości, pewności siebie i motywacji do nauki,

świadomie korzysta z pomocy koleżeńskiej i sam służy wsparciu innym uczniom,

angażuje się w pracę na lekcji,

bierze na siebie część odpowiedzialności za uczenie się i co najważniejsze chce to wyzwanie podejmować na

każdej lekcji.

Nauczyciel:

efektywnie pracuje z grupą zróżnicowaną pod względem umiejętności,

wykorzystuje zadania, które można rozwiązać na kilka sposobów i przyzwyczaja ucznia do wyboru

najskuteczniejszych i najbardziej mu odpowiadających,

nie traci czasu na sprawdzanie wykonania zadania przez klasę,

realizuje cele lekcji przy jednoczesnym rozwiązaniu dużo większej liczby zadań niż w nauczaniu tradycyjnym,

zapoznaje uczniów z różnorodnymi metodami rozwiązania zadania w krótkim czasie,

wykorzystuje ocenę koleżeńską jako element utrwalenia śródlekcyjnego,

skraca czas orientowania się w poziomie opanowania materiału lekcyjnego przez ucznia,

ukazuje użyteczność umiejętności matematycznych w codziennym życiu,

przygotowuje lekcje atrakcyjne dla ucznia,

stwarza atmosferę sprzyjającą uczeniu się,

Uzyskane pozytywne efekty dla szkoły:

zwiększenie efektywności i atrakcyjności nauczania,

uwzględnienie technologii informacyjnej w pracy na lekcjach,

wspieranie uczniów zdolnych i mających problemy w uczeniu się matematyki,

innowacyjne prowadzenie zajęć,

atrakcyjna forma zajęć obowiązkowych, przyjaznych dla ucznia,

Przygotowała: Monika Salamon

Dobra praktyka w klasie integracyjnej

a) W r. szk. 2015/2016 opracowałam na okres wypoczynku zimowego dzieci, organizowanego w macierzystej

placówce program zajęć mających na celu naukę konstruowania gier planszowych. Zajęcia przewidziane

były przede wszystkim dla uczniów klas pierwszych i odbyły się w pierwszym tygodniu ferii zimowych.

b) Podczas zajęć dydaktyczno-wyrównawczych z matematyki dla uczniów klasy trzeciej wykorzystuję gry

matematyczne (np. planszowe, karciane). Zastosowanie gier niewątpliwie podnosi atrakcyjność zajęć, ale

przede wszystkim pozwala kształcić umiejętności rachunkowe, rozwija spostrzegawczość i myślenie.

c) Wykorzystuję Metodę Dobrego Startu nie tylko podczas pracy terapeutycznej, ale również jej elementy na

obowiązkowych zajęciach w klasach I-III lub zajęciach dydaktyczno-wyrównawczych. Uczniowie utrwalają

orientację w schemacie swojego ciała oraz w przestrzeni podczas różnego rodzaju zabaw ruchowych także ze

śpiewem. Wykonują ćwiczenia polegające na uczeniu się polisensorycznym liter/cyfr z jednoczesnym

śpiewaniem piosenki.

Przygotowała Małgorzata Chiszberg