S. WYSPIAŃSKI-CZŁOWIEK TEATRU

Teatr mój widzę ogromny

Stanisław Wyspiański, mimo iż nie był

zawodowo związany z teatrem, był „artystą

teatru”. Sam projektował dekoracje,

rekwizyty i kostiumy do swoich sztuk, dbał

o zestrojenie tych elementów z oświetleniem i

muzyką. Niektóre detale scenografii malował

lub rzeźbił własnoręcznie, inne były

wykonywane w teatrze według jego

szczegółowych szkiców i makiet.

Projekt dekoracji do spektaklu „Legenda”

Takie podejście do kwestii oprawy

plastycznej przedstawienia było bardzo

nowatorskie-teatr krakowski nie miał

początkowo nawet własnej malarni,

dekoracje kupowano hurtem, do

wielokrotnego użytku. Rzadko sprawiano

osobne dekoracje wyłącznie dla jednej

sztuki.

Stanisław Wyspiański ani razu

samodzielnie nie reżyserował wystawień

swoich utworów, ale miał wpływ na kształt

przedstawień. Według jego pomysłów

opracowywano ruch sceniczny, gesty

aktorów, wskazywał kierunki interpretacji

tekstów. Dzięki temu na wszystkich

środkach wyrazu odciskało się piętno jego

osobowości.

Projekt dekoracji do spektaklu „Protesilas i Laodamia”

30 października 1901 roku w Krakowie po raz

pierwszy na ziemiach polskich wystawiono

wszystkie części „Dziadów” w inscenizacji

Stanisława Wyspiańskiego. W

entuzjastycznych wypowiedziach po

premierze zaczęło pojawiać się na określenie

Wyspiańskiego nowe słowo-,,inscenizator”.

Oznaczało artystę, który odpowiada za całość

przedstawienia, spaja wszystkie środki

wyrazu w jednolitą całość, sprawiając, że

przedstawienie staje się odrębnym dziełem

sztuki.