Rewolucje w rosji

Rewolucje w Rosji

Narodziny państwa komunistycznego

Rewolucja 1905 r. – zapowiedź burzy

1. Sytuacja Rosji przed 1917 r. klęski w walkach w czasie I wojny

światowej rozkład i demoralizacja armii załamanie się handlu i produkcji żywności nędza ludności cywilnej – robotników i

chłopów, strajki w fabrykach upadek autorytetu cara – zwłaszcza po

objęciu dowództwa armii i aferze Rasputina

1. Sytuacja Rosji przed 1917 r. Grigorij Jefimowicz

Rasputin (ur. 1869 r. zm. 30 grudnia 1916) – chłop rosyjski, rzekomy mnich, faworyt rodziny cara rosyjskiego Mikołaja II. Zdobył ogromny wpływ na sytuację na dworze carskim. Zamordowany przez spiskowców z kręgów dworskich.

2. Rewolucja lutowa

3 marca (23 lutego) 1917 r. - początek demonstracji w Piotrogrodzie

wojsko odmawia strzelania do protestujących

zawiązuje się Tymczasowy Komitet Dumy oraz Piotrogradzka Rada Robotnicza

15 marca (2 marca) – car podpisuje akt abdykacji – Rosja wkracza na drogę do monarchii parlamentarnej

2. Rewolucja lutowa

Mikołaj II Romanow, ur. 1868, cesarz rosyjski 1894–1917, syn Aleksandra III; sprowokował wojnę z Japonią 1904–05; w czasie rewolucji 1905–07 zmuszony do ograniczenia samowładztwa.

2. Rewolucja lutowa

powstaje Rząd Tymczasowy z księciem G. Lwowem na czele

amnestia, zapowiedź zwołania Zgromadzenia Ustawodawczego

rozpoczyna się okres dwuwładzy Książę Gieorgij J. Lwow

3. Okres dwuwładzy

z jednej strony Rząd Tymczasowy – wyłoniony przez Dumę – drugim premierem, od lipca -Aleksander Kiereński.

z drugiej strony rady robotnicze i żołnierskie – zdominowane przez socjalistów Aleksander Kiereński

3. Okres dwuwładzy

Posiedzenie Piotrogradzkiej Rady Delegatów – 1917 r.

4. Partie polityczne

Kadeci, konstytucyjni demokraci, utworzona 1905, skupiająca zwolenników monarchii konstytucyjnej; po przewrocie październikowym główna siła opozycji antybolszewickiej

Eserowcy, socjaliści-rewolucjoniści, założona 1901 przez narodników; Rosja republiką demokratyczną, w której dominowałaby klasa chłopska

4. Partie polityczne

Mienszewicy, rosyjscy socjaldemokraci; 1903–12 frakcja w Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji, następnie samodzielna partia

Bolszewicy, 1903–12 frakcja SDPRR, następnie samodzielna partia, pod wodzą Lenina dążąca do wprowadzenia w Rosji dyktatury proletariatu

5. Przewrót bolszewicki

16 kwietnia do Piotrogradu, dzięki pomocy Niemców wraca przywódca bolszewików W. I. Lenin

Lenin ogłasza tezy kwietniowe – hasło zakończenia wojny, konfiskaty ziemi obszarników, cała władza w ręce rad Włodzimierz Lenin


trzy próby przeprowadzenia puczu przez bolszewików

największa w lipcu 1917 r. kończy się fiaskiem

Lenin zmuszony do ucieczki do Finlandii

kierownictwo bolszewików w rękach Lwa Trockiego


pogłębienie chaosu w Rosji, kolejne klęski na froncie

tzw. pucz generała Korniłowa kompromituje Rząd w oczach armii

bolszewicy opanowują Radę Piotrogradzką i rozbudowują własną siłę zbrojną – Czerwoną Gwardię

21 (8) X potajemnie wrócił z Finlandii Lenin, który przeforsował decyzję o przeprowadzeniu powstania zbrojnego w stolicy


Odział Czerwonej Gwardii


6/7 XI (24/25 X) - oddziały bolszewickie opanowują całą stolicę

Po aresztowaniu ministrów deputowani II Zjazdu Rad proklamowali władzę rad, zatwierdzili projekty Lenina (dekret o pokoju, dekret o ziemi) i powołali pod jego przewodnictwem rząd bolszewicki (Rada Komisarzy Ludowych)

6. Dyktatura bolszewicka

koncentracja na działaniach propagandowych

Dekret o pokoju, odezwa uchwalona przez II Zjazd Rad; wzywał narody i rządy państw walczących w I wojnie światowej do podjęcia rokowań pokojowych

Dekret o ziemi, akt prawny uchwalony przez II Zjazd Rad; znosił prywatną własność ziemi i ustalał zasady jej użytkowania przez chłopów.


Deklaracja praw narodów Rosji, propagandowy akt prawny, wydany przez Radę Komisarzy Ludowych; przyznawała narodom Rosji prawo do samookreślenia się.

Powołanie Czeka (Ogólnorosyjska Nadzwyczajna Komisja do Walki z Kontrrewolucją i Sabotażem), kierowanej przez F. Dzierżyńskiego, która realizowała politykę czerwonego terroru.

6. Dyktatura bolszewickaFeliks Dzierżyński (ur. 11 września (30 sierpnia) 1877 r., w Dzierżynowie, w Puszczy Nalibockiej, zm. 20 lipca 1926 w Moskwie) – polski i rosyjski działacz socjalistyczny i komunistyczny, szef pierwszych sowieckich organów bezpieczeństwa CzeKa, GPU i OGPU, symbol terroru w rewolucyjnej i porewolucyjnej Rosji.


rozpędzenie Zgromadzenia Ustawodawczego, bolszewicy jedyną partią polityczną

utworzenie Armii Czerwonej – I 1918 r.

początek wojny domowej Plakat werbunkowy z 1920 r.


W nocy z 16/17 lipca 1918 r., wykonano rozkaz kierownictwa bolszewickiego dotyczący zamordowania cara i jego rodziny

7. Wojna domowa trwała w latach 1917–22, walka

bolszewików z innymi ugrupowaniami politycznymi, z narodami byłego Imperium Rosyjskiego oraz tzw. obcą interwencją

w 1919 bolszewicy odparli białogwardyjskie oddziały admirała A.W. Kołczaka i generała A. Denikina od Moskwy, a generała N. Judenicza od Piotrogrodu

w 1920 pokonali armię generała P. Wrangla na Krymie

8. Komunizm wojenny

polityka gospodarczo-społeczna bolszewików w czasie wojny domowej w Rosji 1918–21

wprowadzono centralne kierowanie produkcją i dystrybucją towarów

praktyczne wyeliminowanie pieniądza, przymus pracy

brutalne egzekwowanie obowiązkowych dostaw żywności ze wsi doprowadziły do powszechnego chaosu i głodu.

Podsumowanie

30 XII 1922 utworzono Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR) w składzie 4 republik: Rosyjska, Ukraińska, Białoruska i Zakaukaska.

Pod rządami Lenina i przywódców partii bolszewickiej Rosja (a później ZSRR) stała się państwem totalitarnym i pierwszym krajem komunistycznym.

Co czytać?

Rewolucje w rosji

Documents

Transcript of Rewolucje w rosji