Regulamin Międzynarodowego Egzaminu Pracy Krótkowłosych PsówMyśliwskich (IKP)

z 17 marca 2007

I. Cel egzaminu§ 1

(1)Niemiecki Związek Właścicieli Psów Krótkowłosych przeprowadza międzynarodowy egzamin pracy w terenie i w wodzie, którego celem jest:

a) stworzenie możliwosci zaprezentowania miłośnikom niemieckich psów krótkowłosych w kraju i za granicą stanu hodowli naszych psów i ich osiągnięć w pracy - w terenie i w wodzie,

b) zachęcanie hodowców do podnoszenia poziomu hodowli,c) budowanie świadomości myśliwych i treserów psów, jak ważna jest

prawidłowa praca w terenie i w wodzie.(2)Ten egzamin spełni swoje zadanie, jeśli będą spełnione wysokie

wymagania. Dlatego też mogą w nim uczestniczyć tylko te psy, które zostały gruntownie przeszkolone, zdały egzaminy wstępne z bardzo dobrymi ocenami i mogą wykazać się bogatą praktyką myśliwską. Stawiane im wymagania powinny znacznie przewyższać zwykły poziom umiejętności egzaminu typu Solms.

II. Warunki dopuszczenia§ 2

(1)Do tego egzaminu mogą być zgloszone jedynie te psy, które są wpisane do Księgi Hodowlanej Niemieckich Psów Krótkowłosych i spełniają następujace warunki dopuszczenia:

Psy muszą:(a) wykazać się zdobyciem co najmniej dwóch 1. miejsc na różnych

egzaminach: Derby, Solms lub AZP i VGP, przy czym na każdym egzaminie dopuszczalne jest jedno jednorazowe powtórzenie

(b)uzyskać ocenę formy na poziomie co najmniej „bardzo dobry”.Zamiast jesiennego egzaminu Solms jest uznawany również jesienny egzamin związkowy Związku Użytkowników Psów Myśliwskich, o ile w każdym z przedmiotów egzaminacyjnych ocena umiejętności odpowiada 1. miejscu egzaminu Solms (bardzo dobre umiejętności = 9 do 11 punktów przyegzaminie HZP).Psy, które na wyżej wymienionych egzaminach (Solms, AZP, HZP i VGP) - na podstawie uregulowań uwzględniających wyjątki – zdały egzamin z pracy

1

w wodzie z wyłączeniem przedmiotu „Bobrowanie z kaczką w szuwarach” (część składowa egzaminu) lub uzyskały na tym egzaminie ocenę niższą niż „bardzo dobry”, muszą dodatkowo wykazać się oceną umiejętności na egzaminie „VBR-E” na poziomie „bardzo dobry”.

(2)Psy, u których przy egzaminach wstępnych stwierdzono wrażliwość na strzały lub inne istotne słabości oraz psy z wadami wykluczającymi je z hodowli, nie mogą być dopuszczone.

(3)Psy z zagranicy, które są wpisane do międzynarodowej Księgi Hodowlanej, mogą być dopuszczone do egzaminu przy założeniu, że spełniają warunki wymienione w punkcie 1. lub porównywalne.

(4)Warunki dopuszczenia muszą być spełnione w dniu ich podania w celu kwalifikacji do egzaminu

(5) Kwalifikacji dokonuje przewodniczący odpowiedniego klubu w terminieokreślonym w warunkach konkursu.

(6) Jeśli są konieczne ograniczenia dopuszczenia, to są one określone przez kierownictwo i podane w warunkach konkursu.

III. Organizacja egzaminu§ 3

(1)Egzamin odbywa się jesienią, jeśli to możliwe – we wrześniu.

(2)Związek powinien zatroszczyć się o to, żeby do celów egzaminu wybrać tylko takie łowiska, które charakteryzują się dobrymi zasobami zwierzynyi spełniają wszystkie inne warunki niezbędne do przeprowadzenia egzaminu.

(3)Przewodniczący związku mianuje kierownika egzaminu. Kluby mianują sędziów doświadczonych w tym zakresie. Ostateczne mianowanie sędziów należy do związku.

(4)Przebieg egzaminu składa się z 3 etapów:

1. Zaprezentowanie, ocena i omówienie psów na wybiegu.2. Sprawdzenie osiągnięć w terenie i w wodzie3. Przedstawienie pretendentów do wystawy

IV. Przeprowadzenie egzaminuRozdział 1: Prezentacja na wybiegu§ 4

2

(1)Prezentacja na wybiegu obejmuje – obok podstawowej oceny formy – również omówienie kondycji psów ze względu na ich pochodzenie i wyników ich osiągnięć na egzaminach i w hodowli.

(2) Psy, które w dniu egzaminu nie osiągną oceny co najmniej „bardzo dobry”, nie mogą uczestniczyć w egzaminie.

Rozdział 2: Egzamin w terenie i w wodzie§ 5

Przedmioty egzaminacyjne i kryteria oceny(1)Psy mogą być egzaminowane w jednej grupie ze wszystkich

przedmiotów, ale również w osobnych wyspecjalizowanych grupach – w terenie i w wodzie. Jeśli egzaminowane są w wyspecjalizowanych grupach, to Wiatr i Posłuszeństwo oceniane przez sędziów pracy w tereniepowinny być decydujace w stosunku do oceny przez sędziów pracy w wodzie.

(2)Przy egzaminie poszczególne sprawności są punktowane.(3) Międzynarodowy Egzamin Pracy Krótkowłosych Psów Myśliwskich

obejmuje następujące przedmioty:

Praca w terenieWiatrSzukanieStójka, chwytanie i styl pracy ze zwierzyna

Praca w wodziebobrowanie z kaczką w szuwarach

PrzynoszeniePrzynosznie strzelonej kaczkiPrzynosznie strzelonej kury/ bażanta ew. ptactwa dzikiego z szuwarów

PosłuszeństwoPosłuszenstwo przy zwierzynie, spokój przy strzalePosłuszeństwo bez zwierzyny i współpraca z przewodnikiem

(4)Przy ocenianiu osiągnieć w przedmiotach wiatr, posłuszeństwo i współpraca z przewodnikiem oceny muszą być uzgodnione (kompatybilne).

3

Praca w terenie§ 6

a) Ogólnie

(1) Przy egzaminie pracy w terenie każdemu psu należy zagwarantować co najmniej dwa biegi każdy po 15 minut. Sędzia musi dążyć do tego, aby każdy pies kilkakrotnie był doprowadzony do zwierzyny, aby ocena była pewna i nieprzypadkowa.

(2) Egzamin może przebiegać jako poszukiwanie pojedyncze, jako poszukiwanie w parach albo w formie kombinowanej, w zależnosci od tego, jak forma jest korzystniejsza.

(3) Pies, który nie zdał egzaminu z pracy w terenie, nie jest dopuszczony do egzaminu pracy w wodzie.

b) Poszczególne przedmioty

1. Wiatr:(1) Jakość nosa może być w zasadzie bezpośrednio oceniona jedynie poprzez

dokładną obserwację kilku symptomów. Dlatego też ocena ta zakłada wysoki poziom wiedzy i bogate doświadczenie sędziego, który potrafi uwzględnić takie okoliczności jak gęstość poszycia, wiatr itp.

(2) W przypadku psów bardzo wrażliwych styl ich pracy jest zdeterminowany przede wszystkim używaniem węchu. Te psy „wystawiają” nos na wiatr, szybko wyczuwają zapach zwierzyny lub ptactwa, wyostrzają węch przy stójce, ciągną i potrafią pokazać zwierzynę. Bardziej poziome niż prostopadłe trzymanie głowy jest cechą dobrego węchu i może również świadczyć o dobrym nosie.

2. SzukanieSzukanie powinno być szybkie, obejmować dużą powierzchnię i być planowe, ciągłe i wytrwałe. W żadnym wypadku nie może być podyktowane złością, nieskoncentrowane, zmienne i oparte na obserwacji wzrokowej. Styl szukania powinien opierać się na używaniu nosa i być nastawiony na dążeniedo znalezienia zdobyczy. Szukanie jest zresztą tym wyzej oceniane, im bardziej jest dostosowane do terenu, poszycia i wiatru i świadczy o inteligentnym zachowaniu myśliwskim. Dobre ogarnianie terenu, prawidłowe podchodzenie do kryjówek, prawidłowe zwroty w wietrze są w ocenie szukania tak samo ważne jak dopasowanie tempa szukania do terenu ido poszycia jak również płynny, szeroki, nastawiony na wytrzymałość skok galopowy.

3. Stójka (?) i chwytanie zwierzyny:

4

(1) Pies powinien tak długo stać albo leżeć przed znalezioną zwierzyną, aż jego przewodnik zbliży się ew. zwierzę samodzielnie wstanie albo padnie.Krótkie pokazanie miejsca znalezienia nie wystarczy. Jako stójkę powinno być oceniana jedynie pozytywna stójka tzn. stójka przed zwierzyną. Wielokrotna stójka bez zwierzyny (na pusto) jest oznaką niepewności i jest oceniane jako błąd.Jeśli brak jest ptactwa łownego, to może byćodpowiednio oceniane stanie przy zwierzynie futerkowej.

(2)Jeśli pies natknie się na świeży ślad albo jeśli zwierzyna ucieknie, to pies powinien zorientować się, że musi poprzez spokojne przemieszczenie się albo celową zmianę miejsca, znaleźć zwierzynę i przytrzymać ją.

(3)Dobry styl pracy jest dowodem dobrej pracy w terenie i należy ich oczekiwać u naszych najlepszych psów hodowlanych. Sekundowanie (?) i stanie przy nodze nie sa przedmiotami egzaminacyjnymi, ale są dobrze widziane. Przy szukaniu parami pies powinien stosować się do bodźców słuchowych albo wzrokowych.

Praca w wodzie§ 7 Bobrowanie z kaczką w szuwarach

(1) W ramach egzaminu pies powinien otrzymać polecenie szukania wwodzie, w której znajduje się przynajmniej jedna niezdolna do lotu kaczka.

(2) Pies powinien samodzielnie szukać i znaleźć kaczkę. Przy jej stracie chodzi o to, żeby pies korzystając z nosa znalazł ją w pokryciu wody albo po śladzie płynięcia. Przy tej pracy pies powinien wykazać się hartem, wytrzymałością i chęcią pracy w wodzie.

(3) Podczas pracy przewodnik powinien psem kierować i wspierać go, ale równocześnie redukować wszelkie działania mogące wpływac na ocenę.

(4) Jeśli pies wywabi kaczkę z kryjówki i podąża za nią, to jego przewodnik albo inna upoważniona do tego osoba powinna ją strzelić, o ile nie jest to niebezpieczne.

(5) Strzelona kaczka powinna być samodzielnie przyniesiona przez psa.

(6) Pies, który przy pierwszym znalezieniu nie przyniesie kaczki samodzielnie, nie zdaje egzaminu. Kaczka wypatrzona przez psa jest uważana za znalezioną.

5

(7) Sędziowie powinni zakończyć pracę psa, jeśli tylko wyrobią sobie o nim opinię, nawet wtedy jeśli kaczka nie zostanie wywabiona z kryjówki.

(8) Jeśli pies nie ma możliwości przyniesienia strzelonej kaczki, to należy tę kaczkę rzucić daleko na otwartą wodę i pies musi ją przynieść. Wtedy w kierunku kaczki należy w wode oddać strzał, ale tylko wtedy, gdy pies płynie w głębokiej wodzie.

Przynoszenie§ 8

1. Przynoszenie strzelonej kaczki

(1) Pies powinien przynieść strzeloną kaczkę. Przy tym oceniane jest wykonanie tego zadania, tzn. sposób jak pies ją chwyta, niesie i oddaje. Poprawne podjęcie i niesienie jej polega na tym, że chwyt jest właściwy. Błędne jest zarówno zbyt mocne jak i zbyt delikatne pochwycenie, trzymanie i niesienie. Zgniatanie jest oceniane jako błąd i należy jej wyraźnie zaznaczyć w zaświadczeniu egzaminacyjnym.

Właściwe oddawanie polega na tym, że pies podchodzi do przewodnika ze zwierzyną, siada przy nim bez komendy albo jedynie po prostej, niezbyt głośnej komendzie i trzyma zwierzynę tak długo w uchwycie, aż przewodnik bez trudu chwyci ją i odbierze.

(2) Poprawienie uchwytu kaczki, która w wodzie była niekorzystnie pochwycona, nie jest uznane za błąd.

(3) Dyskwalifikujące zgniatanie albo szarpanie jak również rozrywanie albo zakopywanie powoduje, że egzamin nie jest zaliczony.

3. Przynoszenie strzelonego koguta (bażanta, kaczki)

Jeśli przewodnik nie ma możliwości strzelenia przed swoim psem koguta lub bażanta, to do wody jest rzucana 1 sztuka ptactwa – ewentualnie kaczka lub gołąb. Pies ma za zadanie odszukanie jej i przyniesienie. Przewodnikowi, który nie może obserwować całego procesu, wyznacza się bezpieczne miejsce, w którym upadło zwierzę. Pies jest przywiązany w odległości co najmniej 40 m odtego miejsca. Przewodnik może podążać za swoim psem. Sędziowie muszą zwrócić uwagę na „myśliwski” sposób zachowania przewodnika.Odnośnie sposobu przynoszenia obowiązują te same zasady, co przy przynoszeniu kaczki.

6

Posłuszeństwo§ 91. Posłuszeństwo przy zwierzynie, spokój przy strzale(1) Ten przedmiot obejmuje posłuszeństwo przy kontakcie ze zwierzyną

(ptactwem, zwierzyną futerkową) oraz spokój przy strzale. Pies nie powinien – bez wyraźnego rozkazu – ścigać innego, nie strzelonego ptactwa. Na wezwanie lub gwizdek powinien się powstrzymać od prześladowania zwierzynu futerkowej.

(2) Nie jest tarktowane jako błąd, jeśli pies widzi padającego ptaka i – bez jakiejkolwiek komendy – sam go przynosi. Jeśli ptak nie pada albo pies tego nie widział, to powinien - przy strzale, bez rozkazu albo gwizdnięcia – poczekać na komendę do przyjścia albo dalszego szukania.Alternatywnie spokój przy strzale może być sprawdzany przy widocznej zwierzynie futerkowej. Wyraźna ingerencja przewodnika znacznie obniżaocenę.

(3) Psy, które przy zwierzynie futerkowej dwukrotnie nie wykażą posłuszeństwa wobec prowadzącego, nie zdają egzaminu.

2. Posłuszeństwo bez zwierzyny i współpraca z przewodnikiem

(1) Posłuszeństwo bez bezpośredniego kontaktu (dotykania) zwierzyny jest prezentowana jako umiejętność poddania się prowadzeniu i to, że pies natychmiast, chętnie i ze zrozumieniem reaguje na polecenie przewodnika (głos, gwizd, skinienie). Pies musi na gwizdnięcie albo inny szczególny rozkaz natychmiast przerwać aktualne zachowanie i podporządkować się nowemu poleceniu.

(2) Pożądana współpraca psa z przewodnikiem jest rozumiana jako gotowośćpsa do chętnego i każdorazowego poddania się woli prowadzącego, współdziałania z nim i pomagania mu. Współpraca ta jest tym wyżej oceniana, im bardziej sprawia wrażenie milczącego, zgranego, elastycznego porozumienia.

Rozdział 3:Prezentacja zwycieskich psów

§ 10(1) Na zakończenie egzaminu, na propozycję sędziego z każdej grupy jest

jeszcze raz zaprezentowany jeden pies, który zdał egzamin z pełną liczbą punktów i jest zaprezentowany w formie szukania parami (?) Zaprezentowane przy tym umiejętnosci nie mają wpływu na ogólną ocenę.

(2) Do tego celu powinien być wybrany obwód z możliwie dużym zasobem zwierzyny, aby psy mogły wykazać się swoimi umiejętnościami, w tym sekundowaniem i staniem u boku.

7

Warunki brzegowe (minimalne) i minimalna punktacja§ 11

(1) Do zdobycia nagrody wymagane są co najmniej „dobre” wyniki z wszystkich przedmiotów i ocena „bardzo dobry” w dniu egzaminu.

(2) Minimalna punktacja poniżej:

1. miejsce 2. miejsceFWZ LZ UZ LZ UZ

Praca w terenie:Wiatr 6 4 24 3 18Szukanie 5 4 20 3 15Stójka, chwytanie i styl pracy ze zwierzyną

5 4 20 3 15

Praca w wodzie: 5 4 20 3 15Bobrowanie z kaczką w szuwarachPrzynoszenie:Przynoszenie strzelonej kaczki 3 3 9 3 9Przynoszenie koguta/bażanta ew. ptactwałownego z szuwarów

3 3 9 3 9

Posłuszeństwo:Posłuszeństwo przy zwierzynie, spokój podczas strzału

4 3 12 3 12

Posłuszeństwo bez zwierzyny i współpraca z przewodnikiem

3 3 9 3 12

Łącznie minimalna liczba punktów 123 102Łącznie maksymalna liczba punktów 136

Postępowanie (procedura) i sprzeciw§ 12Prawo do sprzeciwu przysługuje przewodnikowi, którego pies uczestniczył wegzaminie.Zasady postępowania w przypadku sprzeciwu są zawarte w § 20 Warunków Ogólnych.Zwrot kosztów§ 13

8

Wszelkie koszty poniesione przes sędziów są im zwracane przez stowarzyszenia, które ich powołały, o ile zostały one zaakceptowane przez Związek.Niniejszy regulamin został uchwalony przez Walne Zgromadzenie Niemieckiego Związku Włascicieli Psów Krótkowłosych 17 marca 2007 r.

Regulamin wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2007 r.

9