PORADNIK SAMERS.

1. Wstęp.

Poradnik SAMERS jest napisany w celu szerzenia wiedzy medycznej na serwerze Los Santos Roleplay (.net). Ma na celu on pomoc zarówno studentów Akademii Medycznej SAMERS, jak i lekarzom San Andreas Metropolian Emergency Response System. Jest on tutorialem z komendami serwerowymi, przedstawionymi przez Gottfrieda Walsera. Opisane są najczęstsze przypadki, które istnieją na naszym serwerze.

2. Zachowanie na miejscu wypadku.

a) rozcięta głowa

Rozcięcie głowy jest raną ciętą. Przeważnie leje się z niej mało krwi. Medyk po przybyciu na miejsce powinien wyciągnąć czerwoną torbę R1, czyli torbę pierwszej pomocy, podbiec do rannego, potrząsnąć go za ramiona i głośno zapytać „Czy wszystko w porządku?!”. Jeśli ranny jest nieprzytomny, w pierwszej kolejności musimy unieść mu nogi do góry, sprawdzić oddech poprzez przyłożenie policzka do nosa i obserwacji ruchów klatki piersiowej. Staramy się obudzić rannego poprzez kilka mocnych uderzeń w policzki otwartą dłonią, po których powinien oprzytomnieć. Następnie trzeba podać mu zimną wodę do wypicia i przystąpić do opatrzenia głowy. Zakładamy na ręce rękawiczki i rozpakowujemy gazik jałowy, który jest namoczony w spirytusie salicylowym. Ścieramy głowę rannego, odkładamy gazik i przykładamy watę, obwiązujemy głowę bandażem elastycznym, by trzymała watę lub zakładamy siatkę medyczną na głowę. Jeśli ranny jest zdolny, to idzie sam do karetki, jeśli nie, bierzemy go za pomocą noszy.

Przykład nr 1 – ranny jest nieprzytomny i ma rozciętą głowę.

* Gottfried Walser otwiera pakę, wyjmuje z niej czerwoną torbę R1.* Gottfried Walser kładzie torbę obok rannego, sprawdza jego tętno i ciśnienie poprzez przyłożenie palca wskazującego i serdecznego do żyły tętniczej.Ciśnienie i stan jest w normie. (( Ranny )).* Gottfried Walser łapie rannego za ramiona i mocno nim potrząsa.Gottfried Walser mówi: Czy wszystko w porządku?!Ranny jest nieprzytomny, nie reaguje. (( Ranny ))Gottfried Walser mówi: Proszę unieść nogi rannego do góry i trzymać je przez chwilę w górze!* Przechodzień unosi nogi rannego do góry, trzyma je dość długo.* Gottfried Walser przykłada policzek do nosa rannego i obserwuje ruchy klatki piersiowej, by sprawdzić, czy ranny oddycha prawidłowo.Ranny oddycha prawidłowo, nie ma z tym żadnych problemów. (( Ranny ))* Gottfried Walser otwiera dłoń, i w takiej pozycji uderza kilka razy rannego mocno w policzek.* Ranny budzi się, ogląda się niepewnie.Gottfried Walser mówi: Proszę leżeć spokojnie, ma pan tylko rozciętą głowę. Wszystko pod kontrolą. Panie przechodniu, może pan opuścić nogi poszkodowanego.

* Przechodzień puszcza nogi poszkodowanego, odsuwa się na bok i ogląda zaistniałą sytuację.* Gottfried Walser otwiera czerwoną torbę R1 i zakłada na rękę rękawice gumowe jednorazowe. Sięga do kieszeni spodni, skąd wyjmuje gazik jałowy jednorazowy. Rozpieczętowuje go, przykłada do rany i mocno przeciera.* Gottfried Walser wyrzuca papierki i gazik na ziemię, a sięga do torby R1, skąd wyjmuje watę oraz bandaż elastyczny.* Gottfried Walser przykłada watę do rany, jedną ręką i zębami targa opakowanie bandaża, zaczyna obwiązywać głowę rannego.Gottfried Walser mówi: Czy da pan radę dojść do karetki?Ranny mówi: Tak, myślę, że dojdę do ambulansu bez problemu.* Ranny próbuje wstać, podnosi swój tyłek i wsiada do karetki.* Gottfried Walser zapina torbę R1, zakłada ją na ramię i wsiada do karetki.

Przykład nr 2 – ranny jest przytomny i ma rozcięty łuk brwiowy.

* Gottfried Walser otwiera pakę, spogląda na nią i sięga po czerwoną torbę R1.* Gottfried Walser kładzie torbę obok rannego.Gottfried Walser mówi: Jak się pan czuje? Wszystko w porządku?* Gottfried Walser spogląda na krwawiący łuk brwiowy.* Gottfried Walser otwiera czerwoną torbę R1 i wyciąga jednorazowe, gumowe rękawiczki, które zakłada na ręce. Sięga do kieszeni spodni i wyjmuje gazik jałowy, który rozpakowuje.* Gottfried Walser przyciska wacik do łuku brwiowego i przeciera go, zbierając krew,* Gottfried Walser rzuca na ziemię gazik i papierki, sięga po watę i przykłada ją do rany poszkodowanego.* Gottfried Walser sięga po siatkę medyczną, rozpakowuje ją i nakłada na głowę rannego.Gottfried Walser mówi: Da pan radę dojść do karetki sam?* Gottfried Walser mówiąc do rannego pakuje torbę R1.* Ranny próbuje wstać, udaje mu się to, wsiada do karetki.* Gottfried Walser wsiada do karetki i rzuca torbę na siedzenie pasażera.

b) złamanie.

Jeśli mamy wezwanie do złamania, przede wszystkim musimy umieć rozróżnić złamanie – czy jest ono zamknięte, czy złamanie otwarte. Jest to rodzaj złamania. Otwarte to takie, gdzie kość jest na wierzchu, są odłamy kostne, wszystko jest na wierzchu, a złamanie zamknięte to takie, które jest wewnątrz ręki i nic nie widać na zewnątrz.

Przykład nr 1 – złamanie otwarte.

* Gottfried Walser otwiera pakę, wyjmuje z niej czerwoną torbę R1.* Gottfried Walser kładzie torbę obok rannego, sprawdza jego tętno i ciśnienie poprzez przyłożenie palca wskazującego i serdecznego do żyły tętniczej.Ciśnienie i stan jest w normie. (( Ranny )).* Gottfried Walser łapie rannego za ramiona i mocno nim potrząsa.Gottfried Walser mówi: Czy wszystko w porządku?!

Ranny jest nieprzytomny, nie reaguje (( Ranny )).* Gottfried Walser spogląda na rękę rannego.Ręka jest zakrwawiona, złamanie jest otwarte, widać odłamy kostne. (( Ranny ))* Gottfried Walser otwiera torbę R1, wyjmuje z niej deskę, którą podkłada pod złamanie.* Gottfried Walser sięga po bandaż, obwiązuje deskę, by przystawała do ręki rannego.* Gottfried Walser spogląda na rękę i wyjmuje z niej odłamy kostne.* Gottfried Walser łapie za torbę i wrzuca na pakę, bierze nosze typu deska.* Gottfried Walser kładzie nosze obok rannego, powoli przekłada go na nosze.Gottfried Walser mówi: Proszę mi pomóc przenieść rannego.* Gottfried Walser łapie za jedną końcówkę noszy i wraz z przechodniem równo je podnosi, prowadzi do karetki i wsuwa je na pakę.* Gottfried Walser zatrzaskuje drzwi i wsiada za kierownicę.

Przykład nr 2 – złamanie zamknięte.

* Gottfried Walser otwiera pakę i wyjmuje torbę R1.* Gottfried Walser kładzie torbę obok rannego, podwija nogawki i kuca. Spogląda w oczy rannego.Gottfried Walser mówi: Czy pan mnie słyszy? Co panu jest?!Ranny mówi: Strasznie mnie boli ręka, słyszę pana, wszystko dobrze.* Gottfried Walser dotyka rękę po kolei, próbując wybadać, co się stało.* Ranny w pewnym momencie krzyknął.Gottfried Walser mówi: Wygląda mi to na złamanie zamknięte. Pojedziemy na badania.* Gottfried Walser sięga po deskę z torby, owija ją bandażem, robiąc opatrunek usztywniający.Gottfried Walser mówi: Da pan radę dojść sam do karetki?* Ranny próbuje się podnieść, przychodzi mu to bez większych problemów, wsiada do karetki,* Gottfried Walser zbiera torbę z ziemi, wsiada za kierownicę.

c) zawał.

Zawał serca to nic innego, jak mocny spadek lub mocne podniesienie ciśnienia. Osoba wtedy się bardzo źle czuje, więc musimy ustawić ją w pozycji zawałowej ustalonej. Podajemy szybko atropinę lub epinefrynę, w zależności od stadium zawału. Przewozimy rannego do szpitala, lecz jeśli podczas transportu sytuacja zacznie się powtarzać – wykonujemy sztuczne oddychanie lub używamy defibrylatora.

* Gottfried Walser wysiada z karetki i szybko podbiega do rannego.Ranny się poci, widać, że ma zamglone oczy, z trudem oddycha. (( Ranny ))Gottfried Walser mówi: Proszę się rozejść, muszę mieć dostęp do rannego, niech państwo nie przeszkadza!* Gottfried Walser odpina strzykawkę z atropiną, łapie za rękę rannego, wymierza igłę prosto w żyłę i wbija ją szybko, przeprowadzając iniekcję atropiny.Atropina to środek ratunkowy, ranny powinien przestać mieć stan przedzawałowy. (( Gottfried Walser ))

* Gottfried Walser opiera rannego w pozycji zawałowej ustalonej, biegnie do karetki i łapie za torbę R1.* Gottfried Walser przykłada do żyły tętniczej dwa palce, a twarz do policzka, spoglądając na ruch klatki piersiowej rannego.Ciśnienie jest nierównomierne. (( Ranny )).* Gottfried Walser łapie za strzykawkę, nakłada na nią igłę sterylną i łapie za ampułkę amiodaronu. Odkręca ją i wlewa do strzykawki, na którą zakłada tłoczek.* Gottfried Walser wbija igłę w żyłę rannego i przeprowadza iniekcję amiodaronu.Amiodaron to specjalny lek, dzięki któremu ciśnienie powinno się wyrównać. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser wyjmuje strzykawkę i rzuca na ziemię, łapie szybko rannego i przenosi w takiej samej pozycji i wsadza go do karetki.* Gottfried Walser łapie za torbę, wrzuca na pakę, zamyka drzwi i odjeżdża.

d) postrzał.

Przy postrzale musimy przede wszystkim mocno zatamować bieg krwi i przewieźć rannego na operację, bez względu, w jakim jest stanie. Oczywiście nie możemy pozwolić zejść pacjentowi.

* Gottfried Walser wyjmuje torbę R1 z paki i biegnie do rannego.* Gottfried Walser otwiera torbę R1, wyjmuje opaskę uciskową i szuka miejsca postrzału.* Gottfried Walser bada stan i ciśnienie rannego poprzez przyłożenie dwóch palców do żyły tętniczej.Stan jest dobry, ciśnienie dość wysokie. (( Ranny ))* Gottfried Walser łapie za rękę, ponad ranę zakłada opaskę uciskową i bardzo mocno ją uciska, by zatamować krwawienie.Krew przestała lecieć. (( Ranny ))* Gottfried Walser łapie za nosze z karetki, niesie je ze sobą.* Gottfried Walser przekłada rannego na nosze, zapina go pasami zabezpieczającymi, unosi nosze do poziomu bioder i pcha je.* Gottfried Walser wkłada nosze wraz z torbą do karetki.

e) wstrząśnienie mózgu lub pęknięcie czaszki.

W takim przypadku, kiedy ranny uskarża się na ból głowy, przenosimy go na nosze, zakładamy kołnierz ortopedyczny i przewozimy na rutynowe badania do szpitala ( tomograf, rentgen ).

f) sytuacja, gdzie nie widać wyraźnego uszkodzenia.

Przenosimy rannego na nosze, przewozimy do szpitala i przeprowadzamy rutynowe badania ( rentgen, ultrasonograf, elektrokardiograf, tomograf, rezonans ).

3. Zabiegi i operacje.

a) postrzał kończyny.

Jeśli przywiozą nam rannego z postrzałem kończyny i musimy wykonać operację, należy pamiętać o umyciu rąk i założeniu gumowych rękawiczek, uśpić rannego za pomocą fentanylu zmieszanego z etomidate, lub morfiny. Podłączamy do klatki piersiowej rannego przyssawki, a elektrody na kostki rannego zarówno u rąk jak i u nóg. Na ekranie pojawia się nam stan rannego i musimy tam patrzeć co chwila. Pielęgniarka przynosi nam zestaw sterylizacyjny, a my sami zdejmujemy opaskę uciskową z brzucha rannego i jeśli ranny stracił dużo krwi, podajemy krew przez wenflon. Następnie przygotowujemy strzykawkę z anatoksyną, dzięki której ranny przestanie krwawić, wbijamy ją w rękę rannego i przeprowadzamy iniekcję. Oceniamy średnią wielkość rany i odsysamy zbędną krew ssakiem. Nacinamy małą rankę skalpelem, wsadzamy rozwierak i wyciągamy kulę pincetą. Następnie odsysamy krew ponownie, kulę wrzucamy do woreczka, a rozwierak puszczamy luźno, by skóra się zmarszczyła. Sprawdzamy obrażenia wewnętrzne i nawlekamy nici chirurgiczne na igłę, następnie zszywamy rękę rannego i odcinamy nadmiar nici. Przygotowujemy strzykawkę z cefalosporyną i przeprowadzamy iniekcję w miejsce szycia. Zakładamy bandaże i zawiązujemy je techniką ‘krokodylka’. Wyjmujemy wenflon, odłączamy elektrokardiograf, podajemy tlen wysoko stężony, by wybudzić rannego ze śpiączki. Przeprowadzamy rannego na salę pooperacyjną, pielęgniarka zabiera sprzęt, my sami wyrzucamy rękawiczki i myjemy ręce, zbieramy dane od rannego w celu wpisania do kartoteki.

Przykład nr 1

Ranny został przywieziony. Jest nieprzytomny i traci dużo krwi, jest postrzelony w rękę. (( Ranny )).* Gottfried Walser odpina pasy zabezpieczające i przenosi rannego do pozycji bocznej ustalonej.Pielęgniarka przynosi zestaw sterylizacyjny, zamyka salę, podpina rannego pod torebkę krwi o współczynniku 0. (( Gottfried Walser )).* Gottfried Walser nalewa płynu dezynfekującego na ręce, myje je w umywalce, nakłada na ręce jednorazowe rękawiczki gumowe.* Gottfried Walser łapie za nożyce chirurgiczne, rozcina nimi koszulkę rannego, zrywa ją z niego.* Gottfried Walser łapie za sprzęt EKG i ciągnie go ze sobą. Wyjmuje gazik jałowy, rozpakowuje go.* Gottfried Walser puszcza rękę luźno wzdłuż ciała, wyrzuca papierki i ściera gazikiem jałowym klatkę piersiową pacjenta oraz kończyny w okolicach kostek.* Gottfried Walser podpina przyssawki do klatki piersiowej pacjenta, a elektrody pod jego kończyny.Na monitorze pojawił się obraz o stanie pacjenta, Walser będzie tam spoglądał co chwila (( Ranny )).* Gottfried Walser wyjmuje z zestawu strzykawkę, rozpakowuje ją, robi to samo z igłą sterylną, papierki wyrzuca. Łapie za ampułkę anatoksyny, odkręca ją, wlewa do strzykawki i odkłada, następnie zakładając na człon strzykawki tłoczek.* Gottfried Walser wbija domięśniowo igłę, przeprowadzając iniekcję anatoksyny.Anatoksyna to toksyna bakteryjna, wytwarza przeciwciała, więc krew powinna przestać się lać. (( Gottfried Walser ))Tak też się dzieje, krew przestała się lać. (( Ranny ))* Gottfried Walser odpina opaskę uciskową, spogląda na ranę.

* Gottfried Walser łapie za strzykawkę, rozpakowuje ją, to samo robi z igłą, wyrzucając papiery. Odkręca ampułkę fentanylu i zalewa nim strzykawkę w połowie. Czyni to samo z ampułką etomidate. Zakłada tłoczek i wstrząsa strzykawką.Utworzyła się mieszanina jednorodna. (( Gottfried Walser )).* Gottfried Walser wymierza strzykawką w żyłę rannego, przeprowadza iniekcję mieszaniny.Zmieszany fentanyl z etomidate wywoła mocne uśpienie rannego (( Gottfried Walser )).* Gottfried Walser łapie za ssak, pincetę, skalpel, woreczek i rozwierak.* Gottfried Walser odsysa zbędną krew ssakiem, nacina lekko ranę skalpelem i wsuwa mały rozwierak, rozwierając nim ranę. Wkłada pincetę i próbuje wyciągnąć kulę, gdy mu się to udaje otwiera woreczek i wrzuca tam kulę, odsysa ponownie krew ssakiem.* Gottfried Walser wyciąga rozwierak, co marszczy skórę i cały osprzęt odkłada na tackę.* Gottfried Walser zagląda do środka rany, spoglądając, czy nie ma zbędnych obrażeń fizycznych. Takowych nie ma. (( Ranny )).* Gottfried Walser łapie za igłę i nici chirurgiczne, przewleka jedno i drugie. Zabiera także ze sobą nożyce chirurgiczne.* Gottfried Walser marszcząc od czasu do czasu skórę zszywa ją zręcznie, odcina nadmiar nici i kładzie osprzętowanie na tackę.* Gottfried Walser łapie za strzykawkę, rozpakowuje ją i rzuca papiery. Wyciąga igłę sterylną i zakłada ją na strzykawkę, odkręca ampułkę cefalosporyny i wlewa ją do strzykawki, zakładając tłoczek.* Gottfried Walser wbija strzykawkę w miejsce szycia i przeprowadza iniekcję cefalosporyny.Cefalosporyna to antybiotyk stosowany jako środek bakteriobójczy w ranach pooperacyjnych ciętych, kłutych i postrzałowych. (( Gottfried Walser ))Pielęgniarka zabiera sterylizację i wyjmuje kaniulę z żyły (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser wyrzuca rękawiczki i myje ręce płynem dezynfekującym. Sięga po bandaż elastyczny i obwiązuje nim rękę rannego, kończąc na zawiązaniu motylkiem.* Gottfried Walser odpina elektrokardiograf, pcha go na swoje miejsce. Zabiera ze sobą maskę tlenową z butlą tlenu wysoko stężonego.* Gottfried Walser zakłada na nos rannego maskę i odkręca zawór w butli.Ranny powinien się wybudzić po chwili. (( Gottfried Walser ))* Ranny wybudza się, spogląda ślepo oczyma, jest wyraźnie zdziwiony.

b) postrzał klatki piersiowej

Wszystko tak samo, tylko robimy mocno rozbudowane badania ultrasonograficzne i elektrokardiograficzne.

c) postrzał brzucha

Wszystko tak samo, tylko robimy mocne badania ultrasonograficzne brzucha.

d) złamania

Zasada dotycząca złamań - otwarte szyjemy, zamknięte nie. Jeśli mamy do czynienia z złamaniem zamkniętym - oczyszczamy skórę betadyną. Jeśli otwartym - początkowo odsysamy krew ssakiem. Podczas złamania otwartego usypiamy pacjenta najczęściej podając dożylnie fentantyl bądź etomidate, przy zamkniętym ranny musi być przytomny.

Przykład nr 1 – złamanie otwarte.

* Gottfried Walser przekłada rannego na stół urazowy.Złamanie jest otwarte, kość złamana w okolicy piszczela. (( Ranny ))Pielęgniarka przynosi tackę z narzędziami potrzebnymi do operacji, a odjeżdża z noszami. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser myje ręce pod ciepłą wodą, dezynfekuje je, zakłada na nie rękawiczki jednorazowe.* Gottfried Walser bierze do ręki ssak i odsysa zbędną krew z rany pacjenta.* Gottfried Walser bierze po strzykawkę z fentantylem, wbija go w żyłę pacjenta, przeprowadza jego iniekcję.Fentantyl powinien wywołać uśpienie pacjenta (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser bierze po strzykawkę z anatoksyną, wbija ją ponad ranę, przeprowadza jej iniekcję.Anatoksyna to toksyna bakteryjna, wytwarza przeciwciała, krew powinna przestać się lać (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser sięga po strzykawkę z pavulonem i wbija go do mięśnia, przeprowadzając iniekcję.Podany pavulon powinien spowodować zwiotczenie mięśni (( Gottfried Walser ))Tak też się stało (( Ranny ))* Gottfried Walser szarpie za nogę pacjenta i nastawia kość, maca nogę pacjenta sprawdzając, czy została dobrze złożona.Pielęgniarka położyła obok stołu urazowego miskę z rozmieszanym gipsem (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser bierze igłę i nici chirurgiczne, nawleka je na igłę, zaczyna zaszywać mięśnie, a potem skórę pacjenta.* Gottfried Walser odkłada igłę, a bierze cefalosporynę w strzykawce, podaje ją w miejsce szycia i odkłada strzykawkę.* Gottfried Walser nakłada bandaże gipsowe na nogę i formuje gips.Gips powinien za chwilę zaschnąć (( Gottfried Walser ))Tak też się dzieje. (( Ranny ))* Gottfried Walser wchodzi do magazynu, bierze kule, wychodzi z niego. Spogląda na gips, opukuje i sprawdza, czy gips dobrze zaschnął.* Gottfried Walser sięga pod stół i wyjmuje bandaż elastyczny.* Gottfried Walser obwiązuje dokładnie nogę pacjenta.Pielęgniarka zakłada maskę tlenową z tlenem wysoko stężonym, by wybudzić pacjenta. (( Gottfried Walser ))* Ranny wybudza się, gada sam do siebie.Pielęgniarka zdejmuje maskę z nosa rannego, zabiera sterylizację (( Gottfried Walser ))*Gottfried Walser wyrzuca rękawiczki, dezynfekuje ręce.Pielęgniarka pomaga rannemu przejść na salę obok (( Gottfried Walser ))

Przykład nr 2 – złamanie zamknięte.

* Gottfried Walser przekłada rannego na stół urazowy.Złamanie jest zamknięte kość złamana w okolicy piszczela. (( Gottfried Walser ))Pielęgniarka przynosi tackę z narzędziami potrzebnymi do operacji, a odjeżdża z noszami. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser myje ręce pod ciepłą wodą, dezynfekuje je, zakłada na nie rękawiczki jednorazowe.* Gottfried Walser namacza wacik w roztworze betadyny i dezynfekuje nią nogę pacjenta.Pielęgniarka przynosi aparat RTG i kamizelkę na promienie X. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser zakłada na siebie kamizelkę, wykonuje kilka zdjęć, podaje je pielęgniarce.Promienie X zostają wyłapywane przez kamizelkę, a pielęgniarka podświetla zdjęcia na tablicy. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser ogląda zdjęcia ze złamaniem.Złamanie jest tu i tu (( Ranny ))* Gottfried Walser sięga po strzykawkę z pavulonem i wbija go do mięśnia, przeprowadzając jego iniekcję.Podany pavulon powinien spowodować zwiotczenie mięśni. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser zdejmuje kamizelkę, podaje pielęgniarce, a ta zabiera ją z maszyną RTG i chowa.Tak też się stało. (( Ranny ))* Gottfried Walser szarpie za nogę pacjenta i nastawia kość, maca nogę pacjenta sprawdzając, czy została dobrze złożona.Pielęgniarka położyła obok stołu urazowego miskę z rozmieszanym gipsem (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser nakłada bandaże gipsowe na nogę i formuje gips.Gips powinien za chwilę zaschnąć. (( Gottfried Walser ))Tak też się dzieje. (( Ranny ))* Gottfried Walser wchodzi do magazynu, bierze kule, wychodzi z niego. Spogląda na gips, opukuje i sprawdza, czy gips dobrze zaschnął.* Gottfried Walser sięga pod stół i wyjmuje bandaż elastyczny.* Gottfried Walser obwiązuje dokładnie nogę pacjenta.Pielęgniarka zakłada maskę tlenową z tlenem wysoko stężonym, by wybudzić pacjenta. (( Gottfried Walser ))* Ranny wybudza się, gada sam do siebie.Pielęgniarka zdejmuje maskę z nosa rannego, zabiera sterylizację (( Gottfried Walser ))*Gottfried Walser wyrzuca rękawiczki, dezynfekuje ręce.Pielęgniarka pomaga rannemu przejść na salę obok (( Gottfried Walser ))

e) złamanie żebra

Złamanie żebra to zupełnie inny rodzaj złamania. Tu nie mamy jak żebra w gips. Dlatego bierzemy maść na specjalne złamania lub pęknięcia żeber – fenitil lub traumeel, smarujemy nią żebro rannego i zakładamy na rannego gorset ortopedyczny.

(…)Na zdjęciach rentgenowskich widać złamanie żebra. (( Ranny )).

* Gottfried Walser wyłącza tablicę i łapie tubkę z traumeelem, otwiera ją i wyciska na rękę trochę maści – rozsmarowuje ją na żebrach rannego, zatyka tubkę i odkłada ją na tackę.* Gottfried Walser wchodzi do magazynu, łapie za gorset ortopedyczny, unosi rannego i zakłada mu gorset. (…)

f) skręcenie, pęknięcie kostki.

Jeśli mamy do czynienia ze skręceniem lub pęknięciem kostki, to kostkę rannego mocno usztywniamy bandażem, robiąc mocny opatrunek i nakładamy na nogę rannego stelaż nakostny. Zapisujemy receptę na maść końską do smarowania kości i zmiany opatrunków. Ważne, by ranny cały czas miał na nodze stelaż nakostny.

4. Badania kontrolne.

a) badanie krwi.

Badanie krwi (morfologia) to podstawowe badanie, na podstawie którego możemy zdiagnozować stan zdrowia pacjenta. Polega ono na ilościowej i jakościowej ocenie elementów morfotycznych krwi. Wyniki odczytywane są w laboratorium zazwyczaj ręcznie (rozmaz) bądź automatycznie przez komputer.

Gottfried Walser: Proszę usiąść na kozetce i podwinąć dwa rękawy.* Ranny siada na kozetce, podwija rękawy i wystawia ręce przed siebie.* Gottfried Walser dezynfekuje ręce w umywalce, zakłada jednorazowe rękawiczki gumowe.* Gottfried Walser bierze do ręki wacik, namacza go w spirytusie salicylowym, bierze także strzykawkę i prowadnik.* Gottfried Walser przeciera miejsce wacikiem, w które zostanie wbity prowadnik.Gottfried Walser: Proszę się odprężyć, za chwilę nastąpi lekkie ukłucie.* Ranny stresuje się wyraźnie, zaciska wargi ze stresu.* Gottfried Walser delikatnie dotyka żyły rannego, sprawdza nią, po czym wbija prowadnik szukając żyły.Żyła znaleziona. (( Ranny))* Gottfried Walser zakłada igłę na prowadnik i pobiera krew z ręki pacjenta.Pielęgniarka uciska lekko żyłę rannego, wyjmuje prowadnik i przykłada wacik do miejsca ukłucia (( Gottfried Walser ))Gottfried Walser mówi: Pan potrzyma wacik do momentu, kiedy krew przestanie się lać. Potrwa to około dwóch minut.* Gottfried Walser przelewa krew ze strzykawki do fiolki, podaje ją pielęgniarce.Gottfried Walser: Siostro, proszę wyniki do laboratorium, najlepiej przez wymaz.Pielęgniarka się oddala w stronę laboratorium, gdzie wchodzi z fiolką krwi Johna (( Gottfried Walser )).

Uwagi:- Jeśli pacjent napisze, że żyła nie została znaleziona to albo poklepujemy lekko w rękę, albo znajdujemy żyłę w drugiej ręce.- Jeśli operujemy nie podajemy krwi ‘byle jakiej’, nie pobieramy także, by dostać wyniki. Podajemy torebkę z grupą krwi 0, czyli uniwersalną dla biorcy.

b) wywiad medyczny psychiczny.

W wywiadzie medycznym psychicznym badamy przede wszystkim stan psychiki pacjenta, który chce dostać metryczkę zdrowia. Przykładowe pytania to:

- Pytanie o wiek,- Pytanie o choroby psychiczne w rodzinie,- Pytanie o choroby psychiczne pacjenta,- Pytanie o postępowanie w razie wypadku,- Pytanie o zachowanie w razie zdenerwowania przez klienta,- Pytanie o zachowanie w razie zdenerwowania przez współpracownika,- Pytanie o zachowanie dostawane w szkole,- Pytanie o kochanie i współczucie (czy potrafi kochać i współczuć),- Pytanie o skłonności do altruizmu (dzielenia się z innymi i myślenie nie tylko o sobie),- Pytanie o wydawanie się w społeczeństwie tak jakby środkiem ciężkości,- Pytanie o brzydzenie się rzezią niewiniątek bądź składaniem ofiar z ludzi,- Pytanie o istnienie środka, który potrafi badanego zniesmaczyć.

c) RTG – roentgen.

RTG najczęściej wykonuje się po urazach, by stwierdzić, czy nie doszło do złamania kości, ponieważ akurat tkankę kostną świetnie na nim widać. Często wykonuje się również rentgen klatki piersiowej, gdyż dzięki niemu można dosyć dokładnie obejrzeć płuca i serce. Jeśli dziecko połknęło jakieś obce ciało, na przykład metal, można sprawdzić podczas RTG, czy samo wydali połknięty przedmiot, czy konieczna będzie interwencja.

* Gottfried Walser podnosi słuchawkę, wykręca numer.Gottfried Walser mówi: Proszę na salę operacyjną technika z aparatem RTG oraz dwiema kamizelkami przeciw promieniom RTG.* Gottfried Walser odkłada słuchawkę, włącza tablicę, żeby się naświetliła.Technik wjeżdża z wózkiem, na nim ma aparat oraz dwie kamizelki (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser zakłada kamizelkę na siebie, następnie podaje drugą kamizelkę technikowi.Technik wykonuje kilka zdjęć aparatem, podaje je Walserowi. (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser zakłada zdjęcia na tablicę, spogląda na nią.Co widać na zdjęciu? (( Gottfried Walser ))Na zdjęciu widać złamanie zamknięte kości piszczelowej (( Ranny ))* Gottfried Walser zdejmuje kamizelkę, rzuca ją na wózek.Technik odjeżdża z osprzętem (( Gottfried Walser )).

Uwagi: - Badanie RTG robimy przy bólach rannego, ale wtedy, kiedy do czynienia mamy z złamaniem zamkniętym. Przy otwartym przecież widzimy, gdzie jest złamanie.- Promienie X są niebezpieczne dla ciała, więc należy pamiętać o założeniu kamizelki.

d) EKG – elektrokardiograf

EKG to podstawowe badanie w diagnostyce chorób serca. EKG jest proste i tanie. EKG nie wiąże się z jakimikolwiek nieprzyjemnościami dla chorego. EKG umożliwia ono ocenę rytmu serca oraz licznych zaburzeń. Nie wykazuje jednak wszystkich nieprawidłowości i nawet osoba z prawidłowym EKG może cierpieć na poważną chorobę serca. W niejasnych sytuacjach należy wykonać dodatkowe badania takie jak: test wysiłkowy czy echo serca. EKG powinno być wykonywane u wszystkich zdrowych, dorosłych ludzi przynajmniej raz do roku, a u chorych na serce przy każdej wizycie kontrolnej. EKG wykonuje się w wyciszonym pomieszczeniu, w pozycji leżącej. Bardzo ważne jest, aby zapis był dobry technicznie, gdyż zakłócenia uniemożliwiają ocenę EKG przez lekarza. Należy więc używać sprawnych aparatów. Nie warto wykonywać badania w gabinetach wyposażonych w “muzealne” aparaty. Nie powinno się również stosować tzw. pasów z elektrodami, gdyż każdy człowiek ma inną budowę ciała, a elektrody powinny być umiejscawiane bardzo dokładnie. W trakcie badania nie należy się ruszać ani rozmawiać.

* Gottfried Walser podnosi słuchawkę, wykręca numer.Gottfried Walser: Proszę technika ze sprzętem EKG.* Gottfried Walser zdejmuje z pacjenta koszulkę i podwija nogawki u spodni, wyciąga z kieszeni gazik jałowy, otwiera go i przeciera klatkę piersiową pacjenta, nadgarstki i kostki.Technik wjeżdża z sprzętem (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser podłącza przyssawki do klatki piersiowej pacjenta, a do kończyn sensory.Na monitorze pojawił się sygnał, Walser będzie tam spoglądał co jakiś czas (( Gottfried Walser )).

e) kontrole pourazowe.

Kontrole pourazowe to najczęściej sprawdzanie, czy leczone miejsce jest zdrowe i wyleczyło się tak, jak przypuszczaliśmy. Najczęściej jest to kontrola po złamaniu, bądź po postrzale.

Przykład nr 1 - zdjęcie gipsu.

Ranny: Witam, przyszedłem na zdjęcie gipsu.Gottfried Walser: Proszę za mną, wejdziemy do sali obok. Pan usiądzie sobie na kozetce.* Gottfried Walser bierze młoteczek chirurgiczny.Gottfried Walser: A więc, gdzie było to złamanie?* Ranny wyjmuje przed siebie rękę.* Gottfried Walser poklepuje lekko młoteczkiem, co powoduje odpadanie gipsu.Pielęgniarka zbiera gips i bierze młotek od Gottfrieda (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser dotyka ręki, maca ją, sprawdza.Gottfried Walser: Czy czuje pan jakiś ból?Ranny: Nie, nie czuję.Gottfried Walser: Kość się dobrze zrosła, może iść pan do domu.

Przykład nr 2 - zdjęcie szwów nierozpuszczalnych.

Ranny: Witam, przyszedłem na zdjęcie szwów.

Gottfried Walser: Proszę za mną, wejdziemy do sali obok. Pan usiądzie sobie na kozetce.* Gottfried Walser bierze nożyce chirurgiczne.Gottfried Walser: A więc, gdzie było to szycie?* Ranny wyjmuje przed siebie rękę.* Gottfried Walser ogląda rękę, po chwili nacina szwy i ciągnie je, wyjmując z ręki.Pielęgniarka bierze szew oraz nożyce od Gottfrieda (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser dotyka ręki, maca ją, sprawdza.Gottfried Walser: Czy czuje pan jakiś ból?Ranny: Nie, nie czuję.Gottfried Walser: Skóra się dobrze zrosła. Może iść pan do domu.

Uwagi:

- Jeżeli rannego boli ręka, oznacza to, że kość jest źle zrośnięta. W tym celu robimy zdjęcie RTG ręki, jeśli na zdjęciu widać złe zrośnięcie, łamiemy ją i nastawiamy ponownie.

- Jeżeli ranny czuje ból po zdjęciu szwów, musimy nadciąć skalpelem miejsce zszywane i dokładnie zszyć skórę.

f) USG – ultrasonograf.

Ultrasonografia, USG – nieinwazyjna, atraumatyczna metoda diagnostyczna, pozwalająca na uzyskanie obrazu przekroju badanego obiektu. Metoda ta wykorzystuje zjawisko rozchodzenia się, rozpraszania oraz odbicia fali ultradźwiękowej na granicy ośrodków, przy założeniu stałej prędkości fali w różnych tkankach równej 1540 m/s. W ultrasonografii medycznej wykorzystywane są częstotliwości z zakresu ok. 2-50 MHz.

* Gottfried Walser podnosi słuchawkę, wykręca numer.Gottfried Walser: Proszę technika ze sprzętem USG* Gottfried Walser zdejmuje z pacjenta koszulkęTechnik wjeżdża z sprzętem (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser włącza USG, czeka, aż czujka się rozgrzeje i przykłada do brzucha kobiety.Ekran na monitorze się pojawił, widać na nim małe dziecko. (( Gottfried Walser ))

g) tomografia komputerowa.

Klasyczna tomografia komputerowa umożliwia precyzyjne „zajrzenie” do wnętrza ciała dzięki komputerowej obróbce danych uzyskiwanych w czasie prześwietlania za pomocą promieniowania rentgenowskiego. Obrazy mają formę przekrojów w wybranych płaszczyznach lub rekonstrukcji trójwymiarowej. Obrazy mogą być statyczne lub w postaci filmu.

* Gottfried Walser wjeżdża do specjalnego pomieszczenia wraz z rannym i noszami.* Gottfried Walser wraz z pomocnikiem przekłada rannego na wsuwak, a sam idzie z pomocnikiem za kokpit.

Technik naciska kilka przycisków, co powoduje wsunięcie rannego wewnątrz tomografa (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser spogląda na monitor kokpitu.Czy widać wstrząs mózgu, bądź cokolwiek innego, niepokojącego? (( Gottfried Walser ))Tak, jest to wstrząs mózgu. (( Ranny ))Technik naciska kilka przycisków, co powoduje wysunięcie rannego na zewnątrz (( Gottfried Walser ))* Gottfried Walser wraz z technikiem przekłada rannego na nosze, wyjeżdża z pomieszczenia.* Gottfried Walser przekłada rannego ostrożnie na łóżko.

Uwagi:

- Przy wstrząsie mózgu ranny musi leżeć kilka dni, by wykazać, czy nie pojawił się żaden krwiak na mózgu. Wtedy nie wolno mu wstawać z łóżka.

h) badanie laryngologiczne.

W badaniu laryngologicznym sprawdzamy gardło, czy nie ma w nim żadnych zakażeń i bakterii. Wkładamy podgrzaną szpatułkę metalową do gardła, wsadzamy lejek w nos i ucho i tam zaglądamy, przykładamy pseumosonograf do miejsc zatokowych.

Ranny mówi: Dzień dobry, przyszedłem na badanie laryngologiczne.Gottfried Walser mówi: Zapraszam do pomieszczenia obok, tam proszę usiąść na kozetce.* Ranny siada na kozetce, trochę niepewnie.* Gottfried Walser łapie za lejek laryngologiczny, wkłada go do ucha, zagląda, następnie wkłada go do nosa.Czy widać jakieś podejrzane bakterie? (( Gottfried Walser ))Nie, nic podobnego. (( Ranny ))* Gottfried Walser wkłada do nosa rannego lejek i tam zagląda.Czy widać jakieś bakterie? (( Gottfried Walser ))Nie, wszystko zdrowe. (( Ranny ))* Gottfried Walser łapie za metalową szpatułkę i gazę wyjałowioną, zakłada gazę na język rannego, podgrzewa szpatułkę na palniku i wkłada do gardła, na gazę.* Gottfried Walser po chwili wyjmuje szpatułkę i na nią ogląda.Widać jakieś bakterie? (( Gottfried Walser ))Nie, nic podobnego. (( Ranny ))Gottfried Walser mówi: Jest pan zdrowy, może iść pan do domu.Ranny mówi: Dziękuję, do widzenia.

i) metryka zdrowia fizycznego.

Przy metryczce zdrowia badamy stan zdrowia pacjenta i wydajemy mu zaświadczenie, które jest mu potrzebne do pracy. Przy metryczce musimy sprawdzić pracę płuc i serca pacjenta za pomocą stetoskopu, węzły chłonne i wywiad medyczny, pytania typu "Kontuzje, alergie, nałogi". Dodatkowo, co możemy sprawdzić, to zmierzenie ciśnienia, wzrok, krew, ile ma erytrocytów, leukocytów, trombocytów, słuch, mocz, gdzie powinny być sole mineralne, woda, mocznik, a nie powinno być tłuszczy, białka, THC i

cukrów. Jeśli pacjent zdaje wymogi, wydajemy oświadczenie: "Oświadczam, że Imię Nazwisko jest zdrowy fizycznie (psychicznie). Podpis".

Przykład nr 1 - badanie zdrowia.

Ranny mówi: Witam, chciałem wyrobić sobie metryczkę zdrowia.Gottfried Walser mówi: Proszę bardzo, proszę się rozebrać od pasa w górę i dać mi dowód osobisty.* Gottfried Walser wyjmuje formularz z szafki, kładzie go, odbiera dowód, ogląda go, przepisuje dane do formularza.* Ranny rozbiera się od pasa w górę.* Gottfried Walser zdejmuje z szyi stetoskop, przykłada go w okolice serca pacjenta, nasłuchując. Czy serce pracuje prawidłowo? (( Gottfried Walser ))Tak, serce pracuje prawidłowo. (( Ranny ))Gottfried Walser mówi: Dobrze, pan się teraz obróci.* Gottfried Walser przykłada stetoskop w okolice płuc pacjenta, nasłuchujeCzy jest prawidłowy szmer w płucach? (( Gottfried Walser ))Tak, jest. (( Ranny ))Gottfried Walser mówi: Dobrze, pan się obróci ponownie.* Gottfried Walser przykłada dłonie w okolice węzłów chłonnych pacjenta.Czy węzły chłonne pacjenta są powiększone? (( Gottfried Walser ))Nie, nie są powiększone (( Ranny ))Gottfried Walser mówi: Dobrze, może się pan ubrać. Do czego panu ta metryczka zdrowia? Jakieś choroby kontuzje, alergie, nałogi? Ranny mówi: Do pracy w SATC, pół roku temu miałem operację, miałem złamaną nogę. Nie mam żadnych nałogów.* Gottfried Walser wypisuje metryczkę zdrowia, podsuwa ją z uśmiechem.Na kartce jest napisane: "Oświadczam, że John Kowalsky jest zdrowy fizycznie. GWalser". (( Gottfried Walser ))

5. Inne.

a) nazwy środków.

Do profesjonalnej opieki nad pacjentami potrzebne są prawdziwe leki albo chociaż ich nazwy. Ranny musi poczuć, że jest w dobrych rękach. Po to właśnie przygotowałem ten spis:

Anatoksyna - toksyna bakteryjna; stosowana przy ranach ciętych, kłutych i postrzałowych (stymuluje układ immunologiczny do produkcji przeciwciał),

Ativan – środek usypiający, lekko uspokajający; używa się go przy lekkich zabiegach i w leczeniu lęku, środek podaje się dożylnie lub domięśniowo,

Amiodaron – lek antyarytmiczny; stosuje się go przy migotaniu i tachykardii, lek można podać dożylnie,

Atropina - alkaloid tropanowy; środek używany w reanimacji (asystolia i bradykardia), preparat podaje się dożylnie i domięśniowo,

Cefalosporyna - antybiotyk beta-laktamowy; stosowany jako środek bakteriobójczy w ranach pooperacyjnych;

podaje się ją doustnie bądź domięśniowo,

Diazepam – lek psychotropowy; w medycynie używany jako środek: • uspokajający, • przeciwlękowy, • przeciwdrgawkowy (padaczka),• rozluźniający mięśnie,• ułatwiający zasypianie;środek podajemy doustnie, doodbytniczo (wlewki),

Dopamina - katecholaminowy neuroprzekaźnik, tzw. „hormon szczęścia”; środek stosowany przy ostrej niewydolności nerek, oraz hipotensji; podajemy ją dożylnie (uprzednio rozcieńczoną w 0,9% chlorku sodu),

Epinefryna (adrenalina) - hormon i neuroprzekaźnik katecholaminowy; używa się go przy resuscytacji krążeniowo-oddechowej, oraz przy napadach astmy oskrzelowej (rozkurcza oskrzela); sposób podania: dożylnie, domięśniowo i doszpikowo,

Fentanyl – lek przeciwbólowy; stosowany w leczeniu bólu ostrego i przewlekłego, oraz w znieczuleniu ogólnym; małe dawki powodują senność i zanik lęku,

Haloperydol – lek neuroleptyczny; w medycynie używany dzięki swojemu silnemu działaniu uspokajającemu i przeciwpsychotycznemu; lek można podać przez plastry, doustnie, dożylnie, domięśniowo albo pod język,

Ketamina - anestetyk dysocjacyjny; używany do krótkiej narkozy (15 minut), warto wspomnieć o efekcie znieczulenia twarzy; podajemy domięśniowo, dożylnie oraz wziewnie,

Lidokaina – lek przeciwbólowy; używany jako środek znieczulający miejscowo w bolesnych zabiegach, rzadziej jako zamiennik amiodaronu; podaje się go dożylnie, zewnętrznie lub podskórnie,

Morfina – alkaloid tropanowy; najczęściej stosowany w znieczulaniu bólu, trochę rzadziej jako środek przeciwbiegunkowy i kaszlowy; środek podaje się dożylnie, domięśniowo, podskórnie bądź wziewnie,

Olanzapina – środek przeciwpsychotyczny, używany przeciwko: urojeniom, omamom, zaburzeniom myślenia, wrogością, podejrzliwością; sposób podania: dożylnie bądź domięśniowo,

Pavulon (pankuronium) - lek blokujący przewodnictwo nerwowo-mięśniowe; podstawowy środek zwiotczający (intubacja i tracheotomia), stosowany również przy złamaniach, gdzie trzeba rozluźnić mięśnie kończyn przy nastawianiu kości; preparat podaje się dożylnie.

b) pojęcia medyczne.

Pewne objawy, zabiegi mają swoją nazwę w medycynie. Każdy medyk jest zobowiązany do zapamiętania tych pojęć:

Asystolia - brak czynności elektrycznej serca, całkowity brak czynności skurczowej serca,

Bradykardia - spowolnienie akcji serca poniżej 50 razy na minutę,

Drenaż – odprowadzenie treści płynnych z pewnych narządów poza ciało,

Hemopneumotoraks – obecność krwi i powietrza w jamie opłucnowej,

Hipertensja (nadciśnienie) - wzrost ciśnienia krwi powyżej 20/12 kPa (150/90 mm Hg),

Hipotensja (hipotonia, niedociśnienie) - obniżenie ciśnienia tętniczego poniżej 100 mmHg (milimetrów słupa rtęci) ciśnienia skurczowego i 60 mmHg ciśnienia rozkurczowego,

Iniekcja - wprowadzenie roztworu do tkanki za pomocą strzykawki z igłą,

Intubacja - umieszczenie rurki intubacyjnej w tchawicy, dzięki której jest umożliwione wentylowanie mechaniczne,

Kaniula (wenflon) - plastikowa rurka umieszczana tymczasowo w żyle, wraz z zewnętrzną częścią pozwalającą na przyłączenie strzykawki, poprzez którą podawane są leki,

Migotanie - zaburzenie rytmu serca, polegające na szybkiej i nieskoordynowanej pracy serca,

Odbarczenie – odprowadzenie powietrza z jamy opłucnowej,

Resuscytacja - zespół zabiegów, których zadaniem lub skutkiem jest przywrócenie podstawowych objawów życia, tj. co najmniej krążenia krwi lub krążenia krwi i oddychania,

Reanimacja - zespół zabiegów, których celem jest doprowadzenie nie tylko do przywrócenia krążenia i oddychania, ale także do powrotu czynności OUN (ośrodkowy układ nerwowy) łącznie z powrotem do świadomości,

Tachykardia - przyspieszenie akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę,

Torakotomia - procedura chirurgiczna, polegająca na otwarciu ściany klatki piersiowej

Tracheotomia - zabieg otwarcia przedniej ściany tchawicy i wprowadzenie rurki tracheotomijnej do światła dróg oddechowych, dzięki której umożliwione jest wentylowanie płuc; stosuje się ją, gdy niemożliwa jest intubacja

Zwiotczenie – procedura, dzięki której mięśnie rozluźniają się i umożliwiają wykonanie zabiegów takich jak intubacja czy tracheotomia

c) ataki padaczki.

Atak padaczki inaczej nazywany jest epilepsją. Są różne typy padaczki, jednak najczęściej spotykane są dwa: padaczka drgawkowa oraz padaczka rozrzutowa.

Przykład nr 1 – padaczka drgawkowa.

* Ranny leży na ziemi, cały się drga i jest oblany zimnym potem. Nie kontaktuje, jest w stanie szoku, nic nie może mówić.* Gottfried Walser przewraca rannego na pozycję boczną ustaloną, rozpina koszulę pod gardłem rannego, sprawdza jego ciśnienie.Drganie powinno ustać po około 3 minutach (( Gottfried Walser ))

Po trzech minutach drganie nie ustaje, ranny poci się coraz bardziej, wydaje okrzyki gardłowe (( Ranny ))* Gottfried Walser wyjmuje z kieszeni butelkę z zielonym płynem, odkręca kurek i wlewa małą dawkę do ust rannego.Diazepan powinien działać uspakajająco, a ranny powinien przestać drgać (( Gottfried Walser ))Tak też się dzieje (( Ranny ))* Gottfried Walser bierze rannego, podnosi go, przenosi na salę obok, tam przeprowadzi z rannym wywiad medyczny.

Przykład nr 2 – padaczka rozrzutowa.

* Ranny leży na ziemi, rzuca się na wszystkie strony, wydaje głośne okrzyki, bije nogami i rękami o posadzkę, z dużą siłą.Gottfried Walser: Halo, słyszy mnie pan?!Ranny nie reaguje, jest omdlony, nic nie mówi poza wydawaniem okrzyków (( Ranny ))* Gottfried Walser przykuca obok rannego, z wielkim trudem łapie jego szarpiącą się prawą rękę.* Gottfried Walser z użyciem dużej siły nagina prawą rękę rannego i mocno dociska do serca poszkodowanego.Padaczka ustaje. (( Ranny ))Ranny: Cholera, ale czuje się osłabiony.* Gottfried Walser pomaga wstać rannemu, przeprowadza go na salę obok, tam przeprowadzi z rannym wywiad medyczny.

Uwagi:

- Po zaprzestaniu drgań w padaczce drgającej ranny nie jest w stanie nic mówić, jest oszołomiony, nie pamięta, co się działo,- Po zaprzestaniu drgań w padaczce rozrzutowej ranny jest w stanie mówić, pamięta wszystko, co się działo.

d) wyposażenie szpitala.

1. Nosze główne przystosowane do reanimacji, komplet pasów, system do bezpiecznego transportu małych dzieci, stojak do kroplówek.2. Nosze podbierakowe3. Krzesełko kardiologiczne4. Deska ortopedyczna, pediatryczny zestaw unieruchamiający5. Materac próżniowy6. Defibrylator – przenośny, akumulatorowy, z możliwością monitorowania EKG7. Respirator transportowy, z zasilaniem gazowym lub bateryjnym, wentylacja z użyciem min. 2 wartości FiO2, zastawka PEEP (opcja w karetce „W”)8. Ssak – mechaniczny9. Ssak - przenośny bateryjny lub pneumatyczny10. Pulsoksymetr przenośny11. Pompa infuzyjna bateryjno-sieciowa (opcja w karetce „W”)12. Aparat do mierzenia RR przenośny, różne rozmiary mankietów13. Aparat do mierzenia RR w ambulansie.

14. Zestaw do ogrzewania płynów infuzyjnych15. Zestaw kołnierzy do unieruchomienia kręgosłupa szyjnego lub kołnierz uniwersalny, dla dorosłych i dzieci.16. Zestaw szyn do unieruchamiania złamań.17. Glukometr18. Worek samorozprężalny dla dorosłych z kompletem masek twarzowych i rezerwuarem.19. Worek samorozprężalny dla dzieci i noworodków z kompletem masek twarzowych i rezerwuarem.20. Aparat do szybkiego toczenia płynów.21. Stetoskop lekarski.22. Nożyczki do cięcia różnych materiałów.23. Laryngoskop dla dorosłych z kpl. łyżek typu Mc. Intosh.24. Laryngoskop dla dzieci z kompl. łyżek.25. Latarka diagnostyczna.26. Walizka lub torba podstawowa.27. Walizka lub torba pediatryczna.28. Torba opatrunkowa.29. Staza30. Miska nerkowata.31. Jednorazowy zestaw do konikotomii32. Jednorazowy zestaw do drenażu opłucnej z zastawka bezzwrotną.33. Zestaw cewników do odsysania.34. Zestaw strzykawek, w tym strzykawki do pomp infuzyjnych.35. Zestaw igieł i kaniul w rozmiarach od 14G do 24G, w tym zestaw do centralnego wkłucia z dostępu obwodowego.36. Zestaw przedłużeń, kraników.37. Aparaty do toczenia płynów.38. Folia do przykrycia zwłok lub worek na zwłoki.39. Folia aluminiowa.40. Worki jednorazowe na zużyte materiały.41. Pojemnik na zużyte igły.42. Rękawiczki jednorazowe – różne rozmiary.43. Rękawiczki sterylne.44. Nożyczki opatrunkowe.45. Poszewki jednorazowe na poduszkę, koc, materac noszy.46. Sonda żołądkowa47. Worki na mocz.48. Zestaw do cewnikowania pęcherza moczowego.49. Zestaw porodowy jednorazowy.50. Zestaw do oparzeń, w tym materiały schładzające.51. Tlen medyczny52. Instalacja tlenowa (kilka źródeł poboru tlenu).53. Reduktory z szybkozłączkami, reduktor z szybkozłączką i przepływomierzem.54. Maski do tlenoterapii dla dorosłych i dzieci, maski ze zwężką Venturiego, maski do tlenoterapii 100% O2, maski na tracheotomię, wąsy albo kaniule nosowe tlenowe.55. Zestaw rurek intubacyjnych 2.0-10.0 z mankietem uszczelniającym z zaworem.56. Prowadnica do intubacji, różne rozmiary.57. Combitube lub LMA lub podobny 1 szt.58. Filtry oddechowe.

59. Kleszczyki Magilla60. Łopatka drewniana do języka.61. Kleszczyki naczyniowe Peana62. Wkłucia dożylne różne rozmiary.63. Cewniki do żył centralnych.64. Elektrody samoprzylepne.65. Łączność przenośna.66. Kamizelka Kendricka KED lub krótka deska ortopedyczna.67. Igła doszpikowa dla dorosłych i dzieci.68. Zestaw ochronny dla personelu (w tym okulary ochronne)69. Zestaw ochronny do przewozu zakaźnie chorego.

6. Podziękowania.

David Aevin – za dawne napisanie listy środków i pojęć medycznych.Matthew Take – za wklejenie osprzętowania medycznego.

Z góry przepraszam za ewentualne błędy. Poradnik był pisany przez ponad 5 godzin bez przerwy.Zabraniam rozprzestrzeniania tegoż poradnika bez mojej zgody i wiedzy.