PORADNIK DLA RODZICÓW · 2020. 8. 31. · 3. Baw się z dzieckiem jak najwięcej i przytulaj jak...

Żródło zdjęć: <a href="http://www.freepik.com">Designed by studiogstock / Freepik</a <a href=”http://www.freepik.com">Designed by studiogstock / Freepik</a> <a href=”http://www.freepik.com">Designed by macrovector / Freepik</a>

1

PORADNIK DLA RODZICÓW Obecna sytuacja, w której wszyscy się znaleźliśmy, jest

ogromnym wyzwaniem szczególnie dla rodziców!

Jak radzić sobie z trudnymi pytaniami dzieci?

Jak pomóc im rozładować napięcie związane m.in. z izolacją od rówieśników, brakiem swobody?

Jak przetrwać kryzys psychologiczny, którego doświadczają nasze dzieci?

Na te i inne pytania związane z rodzicielstwem (nie tylko w czasach pandemii) postaramy się

Państwu odpowiedzieć poprzez:

„Kącik porad dla rodzica – co zrobić żeby dziecko było szczęśliwe ”.

Będziemy publikowali dla Państwa praktyczne

porady, m.in. jak postępować z dziećmi,

obserwować ich zachowania, adekwatnie reagować

na ich potrzeby. Zaproponujemy Państwu

przeczytanie wartościowych artykułów pisanych

przez specjalistów, sięgnięcie do istotnych

publikacji, czy materiałów filmowych, które pomogą

Państwu lepiej zrozumieć Wasze pociechy. Ponadto

podpowiemy Państwu jak zadbać o cały system

rodzinny, jak pomagać sobie wzajemnie w sytuacji

kryzysu.

Zachęcamy także Państwa do nadsyłania do nas

drogą mailową nurtujących Państwa pytań związanych z rodzicielstwem, czy też do dzielenia się

swoimi doświadczeniami, które mogą okazać się bardzo cenne dla innych rodziców.

Pamiętajcie Państwo, nikt nie jest rodzicem idealnym, ale starajmy się aby być wystarczająco

dobrymi rodzicami dla naszych dzieci

https://poa-gdansk.pl/


2

2. Potrzeba bezpieczeństwa – jak zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa?

Najważniejsze dla poczucia bezpieczeństwa jest

nawiązanie więzi z najbliższymi, które sprawi, iż

dziecko będzie się czuło dobrze i pewnie. Pierwsze

związki emocjonalne powstają dzięki kontaktowi

fizycznemu: dotyk to najlepiej rozwinięty zmysł u

noworodka. Niemowlę nie rozumie słów, nawet tych

zapewniających go o miłości, docenia natomiast

głaskanie i tulenie, które buduje jego poczucie

bezpieczeństwa poprzez pozytywne skojarzenie z

okresem płodowym, gdzie zawsze było ciepło i

wygodnie…

Stały rytm dnia sprawia, że dziecko czuje się

bezpiecznie… Aby dziecko czuło się bezpiecznie,

warto jak najwcześniej uporządkować jego życie, wprowadzając stały porządek dnia. Wtedy zacznie

przyzwyczajać się do stałych czynności, nauczy się przewidywać ich kolejność i nie będzie czuło

zagrożenia. Rutyna i rytuały, czyli określone związane z zabawą czy pielęgnacją i opieką stwarzają

dziecku poczucie stabilizacji. Rytuałami są nie tylko czynności, ale i przedmioty, które z biegiem

czasu odgrywają w życiu dziecka coraz większą rolę. Ukochany miś może pomóc zasnąć, zaś jego

brak – spowodować niemałą katastrofę… Warto też pamiętać o tym, że są sytuacje, które mogą

zachwiać poczuciem bezpieczeństwa u dziecka. Tak jest w przypadku powrotu mamy do pracy,

pojawienia się rodzeństwa. Wyprzedzając nadchodzące zmiany warto przeprowadzić je

wieloetapowo, aby nie stały się prawdziwymi domowymi rewolucjami…

Dla poczucia bezpieczeństwa dziecka istotny jest stały kontakt z rodzicem… Jego

dostępność, obecność i zaspakajanie potrzeb.

Paradoksalnie rzecz ujmując, całkowita wolność nie daje poczucia bezpieczeństwa…

Dotyczy to zwłaszcza dzieci, które aby się czuć bezpiecznie, muszą mieć stawiane granice

pokazujące im, jakie zachowania są dopuszczalne, a jakie są społecznie nieakceptowane. Zasady

powinny dotyczyć zarówno spraw fundamentalnych , np. zasad bezpieczeństwa, jak i drobniejszych

pory snu, zachowania przy stole. Muszą być jasne i niezmienne, bo tylko wtedy będą dla dziecka

kierunkowskazem i wytyczną postępowania. Brak reguł oznacza przejęcie kontroli przez dziecko, i

choć to je cieszy(chociaż przez pewien czas), może być dla niego zbyt dużym wyzwaniem

rozwojowym. Stawianie granic wymaga konsekwencji. Dziecko, które widzi, jak rodzic raz na coś

pozwala, innym razem nie, czuje się zagubione. Traci zaufanie do swoich opiekunów, którzy

zamiast dawać poczucie bezpieczeństwa, odbierają mu je…

Źródło obrazów: <a href="http://www.freepik.com">Designed by studiogstock / Freepik</a>



3

W ostatnim czasie, w rozmowach

z Państwem, szczególnie, z tymi osobami, które od

niedawna podejmują wyzwania rodzicielskie

słyszymy jak ważna w tym czasie wybrzmiewa

potrzeba powrotu do normalności. Gdy

tymczasem rozważania dnia codziennego, które

Państwo toczycie miedzy sobą, dotyczą tego, w jaki

sposób uczynić z nieprzewidywalnego -

przewidywalne i nie zwariować w kliku metrach

kwadratowych azylu domowego. Niestety, azyl,

który należy w obecnym czasie traktować

dosłownie, może nam się kojarzyć negatywnie, gdyż możemy to łączyć z przymusową izolacją,

która ogranicza naszą wolność.

W odpowiedzi na powyższe trudności, za zasadne uważamy, aby jeszcze wspomnieć o poczuciu

bezpieczeństwa, które możemy budować poprzez wyznaczanie krótkoterminowych celów.

W kontekście budowania poczucia bezpieczeństwa dziecka, niezwykle istotne jest, aby wyznaczać,

komunikować i konsekwentnie realizować w opiece nad nim krótkoterminowe cele (np. dotyczące

przeczytania bajki, zrobienia obiadu czy wspólnej zabawy), co powinno pozwolić mu na

doświadczenie przewidywalności z Państwa strony, budowania świadomości tego, że jesteście

osobami stabilnymi, nie składającymi obietnic bez pokrycia, a co za tym idzie wiarygodnymi

i pewnymi. W konsekwencji powinno to umożliwić dziecku zbudowanie, na bazie powyższego

doświadczenia, stałości i zaufania, a także wzajemnego (bezpiecznego) przywiązania.

W rozmowach z dziećmi należy unikać ogólników i niedookreślenia. W planowaniu działań nie

wybiegać nadmiernie do przodu. Ważne jest również, aby to dorośli stanowili dla małoletnich

oparcie i porządkowali obraz świata. Jasny przekaz – to dorośli sprawują kontrolę nad życiem

rodzinnym.

W codziennym rozgardiaszu domowym niezwykle istotne jest, abyście Państwo pamiętali

o zabezpieczeniu przestrzeni i czasu dla siebie osobiście oraz jako pary, by móc zdystansować

się w trudnych momentach i obrać właściwy kierunek drogi, który pozwoli na obiektywną ocenę

sytuacji.

W tym celu jako użyteczną metodę proponujemy państwu wykorzystanie technik relaksacyjnych,

oprócz znanego Państwu rozwiązania typu (zwłaszcza w ostatnim czasie) wyjścia na spacer

z psem…



4

3. Praktyczne techniki pracy z dziećmi

Z myślą o tym, że czasami dom zaczyna

przypominać szkołę przetrwania…, przedstawiamy

Państwu kilka praktycznych technik, które być

może pozwolą przezwyciężyć trudności dnia

codziennego, bądź okażą się ku temu inspiracją,

np. w ustaleniu praw i zasad w domu, przy

jednoczesnym zrozumieniu i poszanowaniu

wszystkich członków rodziny. Te proste metody

i zabawy mogą okazać się lekarstwem na

pojawiające się napięcia, mogą pomóc

w osiągnięciu wzajemnej bliskości, jak również

okazać się pożądanym kierunkiem na drodze

prawidłowej socjalizacji dziecka.

Techniki rozładowania napięć u dzieci:

Zabawy, które rozładowują napięcie (zarówno pozytywne jak i negatywne) to nic innego jak

zabawy, które pozwalają się „wyżyć”. Do tego grona zaliczymy:

Bieganie, zabawa w berka, wyścigi, sprinty

Skakanie, konkurs „kto szybciej skacze”, skoki w dal, skoki w workach

Rozcieranie plasteliny na kartce (im twardsza plastelina tym lepiej)

Wałkowanie, gniecenie, rolowanie mas plastycznych (ciastolina, masa solna, plastelina)

Rzucanie papierowymi kulami, balonami; rzuty w dal lub do celu

Krzyczenie w papierowe długie tuby lub do poduszki

Uderzanie pięściami w poduszkę lub miękki koc

Darcie gazety, konkurs „kto szybciej wyrwie wszystkie strony”

Przeciąganie liny

Zabawa „Stado słoni”; każdy jest słoniem i tupie z całej siły w podłogę

Rysowanie na dużej kartce; konkurs „Kto szybciej zamaluje całą kartkę”

Pojedynek na dłonie, przepychanki kciuków

Dziki taniec, dziecko tańczy jak najszybciej w rytm piosenki

Ściskanie gniotków, piłek z kulkami i piachem w środku



5

Bardzo ważne jest, aby w zabawy

rozładowujące napięcie bawić się

systematycznie, kilka razy dziennie. Nawet

wtedy, kiedy dzień jest wyjątkowo relaksujący.

Chodzi o to, by układ nerwowy na bieżąco

pozbywał się nagromadzonego stresu i

napięcia. Dzięki temu zapobiegamy kumulacji

trudnych emocji.

Jak zachować się, kiedy dziecko wpada w histerię :

1. Postaraj się zachować cierpliwość, gdy dziecko wpada w histerię.

2. Dostosuj środowisko: jeżeli wiemy jakie bodźce powodują u dziecka rozdrażnienie, strach, to po

prostu starajmy się zminimalizować ich dopływ.

3. Stosuj krótkie, proste wskazówki – nie zagaduj dziecka, w chwili histerii i tak najprawdopodobniej nie

słyszy co do niego mówisz. Kieruj komunikaty typu: wstań, idziemy, usiądź. Rozmowa po wybuchu

może nastąpić dopiero wtedy gdy dziecko się już wyciszyło.

4. Staraj się odwrócić jego uwagę – nie dopuść aby otoczenie skupiało się na jego kryzysie. Włącz

ulubioną muzykę, daj ulubioną książeczkę, zaprowadź w miejsce, które jest dla dziecka najbardziej

komfortowe .

5. Myśl o tym co się wydarzyło przed wybuchem i staraj się odsunąć przyczynę. Jeżeli jest to trudne do

ustalenia notuj w zeszycie każdy wybuch z opisem co było przed , jaka była pora dnia, co dziecko

jadło, jak spędzało czas, czy wybuch nastąpił w obecności osób trzecich, jaki było samopoczucie

dziecka.

6. Zadbaj także o swój spokój, dziecko wyczuje twoje zdenerwowanie i spowoduje to tylko wzrost jego

niepokoju. Zachowaj spokój.

7. Znajdź sposób rozładowania agresji w bardziej produktywny sposób np.: zgniatanie plastikowych

butelek, targanie gazety lub kartonu i układanie w stosu do wyrzucenia, zgniatanie plasteliny,

skakanie, itp.

8. Stwórzcie swój własny kodeks złości / przykłady:



6

Mam prawo do złoszczenia się, wolno mi się złościć.

Gdy jestem zły:

– narysuję to, co lubię rysować,

– powiem bez użycia brzydkich słów, co mi przeszkadza,

– przerwę pracę na pięć minut,

– zacisnę mocno pięści,

– wyrwę z brudnopisu kartkę i mocno ją zgniotę,

– pójdę na dywan i mocno tupnę nogą,

– powiem głośno i bez przekleństw, że jest się złym i dlaczego,

– pójdę do swojego pokoju się wyciszyć,

– narysuję złość,

– płaczę,

– posłucham muzyki,

– pogniotę plastelinę lub zgniotka,

– krzyczę (w odosobnieniu),

– skaczę przez 2 minuty na podłodze lub materacu,

– obmyję twarz zimną wodą,

– zrobię złą minę,

– odejdę w kąt,

– porozmawiam z dorosłymi na osobności.

Gdy jestem zły, nie mogę:

– chodzić za mamą/tatą i wrzeszczeć,

– pluć,

– przeklinać,

– obrażać innych,

– bić siebie i innych,

– niszczyć rzeczy innych osób i wspólnych,

– rzucać przedmiotami,

–robić sobie i innym krzywdy (gryźć, drapać, uderzać, wyrywać włosów, ciągnąć po podłodze).



7

Na zakończenie kilka wskazówek :

1. Przypomnij kodeks złości i zasad oraz konsekwencji ustalonych w codziennym funkcjonowaniu.

2. Szukaj i poznawaj metody motywacyjne i chwal za drobnostki, pamiętaj, że jedna pochwała działa

lepiej niż 10 kar.

3. Baw się z dzieckiem jak najwięcej i przytulaj jak najczęściej, mów mu, że je kochasz. Nawet dziecko,

które nie lubi okazywania uczuć i wydaje się, że jest mało emocjonalne, to jednak potrzebuje miłości

i rodziców.

4. Jeżeli dziecko was bije mówcie mu, że to was boli, ale nie dawajcie kar za to, nie krzycz ale podnieś

głos; przestań się bawić, zrób smutną minę, pokaż mu, że ciebie to boli. Nie powtarzaj w kółko, ale

daj czas dziecku to zrozumieć. Na początku nie będzie rozumieć: „mamę bolało” tylko: „zrobiłem coś

i mama jest smutna”.

5. Korzystaj z pomocy bajek lub filmów – możesz też pokazywać w bajce lub w książeczce jakiejś:

zobacz chłopczyk/dziewczynka płacze bo boli go noga, …bo ktoś go nabił, … bo upadł.

6. Można też rysować takie sytuacje, żeby wyjaśnić dziecku emocje i uczucia innych.

7. Nie bij dziecka, bo dziecko myśli : „skoro ty możesz to i ja mogę”; biciem dziecka nie nauczysz go

życia, a tylko sprawisz mu ból fizyczny i psychiczny.

8. Warto powiedzieć „PRZEPRASZAM” zwłaszcza jak podniosłaś ton lub nakrzyczeliście na dziecko w

przypływie złości. Przyznaj się do błędu, pokaż, że każdy ma prawo zrobić coś źle.

9. Naucz dziecko posługiwania się słowami, by mogło wyrazić swoje uczucia. Kiedy zaczyna się napad

złego humoru, powiedz: „nie rozumiem, czego chcesz, kiedy tak płaczesz. Weź kilka głębokich

oddechów i po prostu mi powiedz”.

10. Gdy tylko to możliwe, zaangażuj dziecko w podejmowaniu decyzji, jeśli nie w kwestii „co robimy”, to

chociaż „jak robimy”. Np. dziecko nie decyduje, czy wziąć kąpiel, ale wybiera, czy będzie to kąpiel z

pianą i jakie zabawki ma ze sobą wziąć.

11. Zastosuj sztukę odwracania uwagi. Zrób zabawna minę, udawaj, że upadasz, tańcz w śmieszny

sposób – rób wszystko, by odwrócić uwagę pociechy od jej nieszczęścia.

12. Jeśli masz ze sobą lalkę lub kukiełkę, mów do dziecka głosem zabawki. Czasem dla pociechy

mówienie do „rówieśnika” i tłumaczenie mu, jak jest jej smutno, jest łatwiejsze i niesie ze sobą

większe pocieszenie niż rozmowa z rodzicem.

13. Nie wymierzaj kary za napad złego humoru. Próbuj uczyć dziecko mówić, by umiało wyrazić jaśniej

swoje potrzeby i emocje.

14. Ważne jest w trudnych sytuacjach zachowanie POCZUCIA HUMORU. W celu pozostania zdrowym

na umyśle i uniknięcia załamania nerwowego, musisz być w stanie dostrzegać zabawną stronę

niektórych zachowań.

Powodzenia



8

4. Sen i relaksacja.

Sen…jego rola jest ogromna

i wpływa na każdy aspekt

naszego zdrowia, naszego

codziennego funkcjonowania.

Bez wystarczającej ilości snu

jesteśmy przemęczeni, spada

nasza koncentracja

i wydajność pracy, słabnie

pamięć i kondycja fizyczna. Bez

snu gorzej wyglądamy, nie

czujemy się dobrze i dodatkowo spada nasza odporność. Sen wpływa na naszą psychikę, dzięki

niemu redukujemy stres i napięcie.

Pamiętajmy, że zdrowy sen to minimum 7 godzin na dobę! Wyspany organizm oznacza

sprawnie działający system odpornościowy i dobre samopoczucie, tym samym zmniejszamy ryzyko

poddanie się atakowi każdego przypadkowego wirusa. Dlatego tak ważne jest, by zadbać o dobry

sen!

W tym szczególnym czasie, w którym obecnie wszyscy funkcjonujemy zachęcamy

do zwrócenia uwagi w szczególności na

*HIGIENĘ SNU:

1. REDUKUJ CZAS SPĘDZANY W ŁÓŻKU

2. NIE PRÓBUJ ZASNĄĆ NA SIŁĘ

3. USUŃ ZEGAREK Z ZASIĘGU WZROKU W SYPIALNI

4. ZMĘCZ SIĘ FIZYCZNIE PÓŹNYM POPOŁUDNIEM

5. UNIKAJ KOFEINY, NIKOTYNY I ALKOHOLU

6. PROWADŹ REGULARNY TRYB ŻYCIA

7. ZJEDZ KOLACJĘ NA TRZY GODZINY PRZED SNEM I EW. LEKKĄ PRZEKĄSKĘ PÓŹNYM

WIECZOREM

8. UNIKAJ SILNEGO ŚWIATŁA WIECZOREM I CIEMNYCH POMIESZCZEŃ

W CZASIE DNIA

9. UNIKAJ DRZEMEK W CZASIE DNIA

10. UNIKAJ REGULARNEGO PRZYJMOWANIA LEKÓW NASENNYCH



9

*RELAKSACJĘ:

Przykładowe ćwiczenia relaksacyjne wpływające na jakość snu.

1. Powolny, głęboki, świadomy oddech

Bez względu na to, jaką technikę relaksacyjną wybierzesz, zawsze istotne jest kontrolowanie

oddechu. Prawidłowe oddychanie może przynieść ogromne korzyści dla Twojego ciała. Niezwykle

pomocne może okazać się opanowanie techniki oddychania przeponą.

Celem tego rodzaju oddychania jest dostarczenie większości powietrza do obszaru pod

płucami. W ten sposób będziesz przyjmować więcej tlenu, Twoje płuca będą miały dodatkowe

korzyści, a Ty pomożesz całemu ciału jeszcze bardziej odpocząć.

Weź głęboki oddech przez 4 sekundy, kierując całe powietrze w stronę brzucha.

Teraz wstrzymaj oddech przez 7 sekund.

Następnie głośno wydychaj powietrze ustami przez 8 sekund.

2. Wykreowane obrazy i muzyka

Jedną z najbardziej znanych technik na lepszy sen jest świadoma wizualizacja. Ta technika jest tak

samo przydatna do zrelaksowania się, jak i do leczenia bólu fizycznego. Dzieje się tak głównie

dlatego, że opiera się na idei, że umysł i ciało są ze sobą połączone. Ta silna więź jest czymś, co

możesz wykorzystać na swoją korzyść w codziennym życiu.

Przykład:

Usiądź na łóżku, wygodnie, spokojnie i w zrelaksowanej pozycji.

Możesz użyć dowolnej muzyki relaksacyjnej, którą lubisz: dźwięki otoczenia, spokojne melodie itp.

Teraz skoncentruj myśli na pewnym obrazie. Powinno to być spokojne otoczenie

z delikatnymi, otaczającymi i relaksującymi bodźcami. Może to być dom nad jeziorem, las

i wyspa, łąka o zachodzie słońca…

Wszystkie Twoje zmysły powinny być podatne na bodźce. Poczuj świeżość bryzy, zapach lasu,

szum liści drżących od wiatru, promienie słoneczne na skórze…


https://pieknoumyslu.com/techniki-oddechowe-ataki-lekowe/

https://krokdozdrowia.com/zdrowie-naszych-pluc-7-pokarmow/

https://pieknoumyslu.com/muzyka-wplyw-na-emocje/


10

5. „Uważność i spokój żabki” – mindfulness

Serdecznie polecamy Państwu książkę Eline Snel „Uważność

i spokój żabki”. Metoda Eline Snel jest wprost inspirowana

metodą uważności (mindfulness), stworzoną i dopracowaną

przez Jona Kabat-Zinna. Opiera się na ćwiczeniach

oddechowych, które pomagają się stopniowo skupić na tu i teraz

i nabrać dystansu w stosunku do odczuwanego niepokoju

i krążących w głowie zmartwień. Ćwiczenia zawarte w książce

są dostosowane do potrzeb dzieci, mogą stanowić nieodzowną

pomoc w pracy nad wyciszeniem dzieci, ukojeniem ich od

nadmiaru bodźców.

W poniższych linkach znajdziecie Państwo bezpłatne ćwiczenia

zawarte w ww. książce, które mogą być zachętą do skorzystania

z tej metody:

https://www.youtube.com/watch?v=18SpO_lyH2Q

https://www.youtube.com/watch?v=jHJmt6vO4Ic

https://www.youtube.com/watch?v=JCsiv4o4_HI

https://www.youtube.com/watch?v=QdNWszYUpwE


https://www.youtube.com/watch?v=18SpO_lyH2Q

https://www.youtube.com/watch?v=jHJmt6vO4Ic

https://www.youtube.com/watch?v=JCsiv4o4_HI

https://www.youtube.com/watch?v=QdNWszYUpwE


11

6. Warto posłuchać

Serdecznie zachęcamy Państwa do sięgnięcia do

wykładów specjalistów z zakresu psychologii.

Wykładowcy z Uniwersytetu SWPS w przystępny sposób

przekazują wiedzę z zakresu m.in. rozwoju dziecka,

specyficznych potrzeb dzieci, ich trudnych doświadczeń;

radzą jak wzmacniać poczucie własnej wartości u dzieci,

a także pokazują - jak często My jako osoby dorosłe

powielamy schematy, które wynieśliśmy z domu

rodzinnego. Poniżej proponujemy Państwu kilka

wykładów, które podejmują wyżej wymienioną tematykę.

„Co warto wiedzieć kiedy wychowujemy (jeszcze) małe dziecko?” - dr Konrad Piotrowski https://www.youtube.com/watch?v=DtA8h7p-jmU

„Jak wzmacniać poczucie wartości u dzieci.” - Magdalena Sękowska https://www.youtube.com/watch?v=WOJbfQe3hFI

„Trauma wczesnodziecięca i lękowe style więzi.” - dr Elżbieta Zdankiewicz-Ścigała https://www.youtube.com/watch?v=GlvsYebSu9Q

„Życiowe scenariusze powielane z pokolenia na pokolenie.” - Magdalena Sękowska https://www.youtube.com/watch?v=fIg8BXWHo1I


https://www.youtube.com/watch?v=DtA8h7p-jmU

https://www.youtube.com/watch?v=WOJbfQe3hFI

https://www.youtube.com/watch?v=GlvsYebSu9Q

https://www.youtube.com/watch?v=fIg8BXWHo1I


12

7. Co tak NAPRAWDĘ znaczy być SUPERRODZICEM ?

Wielu rodziców marzy o tym aby być SUPER

RODZICAMI dla swoich dzieci. Czy zastanawiali

się Państwo co to tak naprawdę znaczy? Jakie

zagrożenia niesie za sobą chęć bycia idealnym,

w potocznym słownictwie „super”? Czy taki rodzić

może być rodzicem, który w pełni akceptuje swoje

dziecko, jest otwarty na jego potrzeby i daje mu

możliwość poznawania świata? Co tak naprawdę

oznacza bycie „super” dla naszych dzieci?

Zachęcamy Państwa do zapoznania się

z artykułem „Superrodzic kontra zwykły tato. Bądź

wystarczająco dobrym rodzicem”, w którym

psycholog i psychoterapeuta – dr Tomasz Srebnicki, porusza ww. tematykę tzw. „super rodziców”.

W przystępny sposób uświadamia jakie zagrożenia kryją się za taką formą rodzicielstwa.

https://zwierciadlo.pl/psychologia/superrodzic-kontra-zwykly-tato-badz-wystarczajaco-dobrym-

rodzicem-radzi-psycholog-dr-tomasz-srebnicki

Polecany przez nas artykuł jest fragmentem książki „ NIEZWYKŁY RODZIC” Beaty Pawłowicz

i Tomasza Srebnickiego. Zdaniem autorów, każdy rodzic odczuwa czasem bezradność lub

wychowawczą niemoc. Próbuje tłumaczyć, prosić, zakazywać i … nic. Dziecko nie słucha się lub

odpowiada opryskliwie. Czasem pojawiają się poważniejsze problemy, wtedy zamyka się w sobie,

cierpi na zaburzenia odżywiania lub jest agresywne. Wówczas rodzice pytają siebie: „Może to moja

wina? Może nie jestem dobrym rodzicem?”. Warto w takiej sytuacji skorzystać z rad doświadczonego

psychologa dziecięcego i psychoterapeuty. Podążając za myślą autora, w wielu przypadkach

okazuje się, że trudne problemy mają całkiem proste rozwiązania.

• Co robić, gdy rozrabia maluch, a jak postępować, gdy robi to dziecko starsze?

• W jaki sposób komunikować się z dzieckiem?

• Jak pogodzić szczęśliwe dzieciństwo z przygotowaniem dziecka do życia we współczesnym

świecie?

• Które z zachowań są naturalną częścią dojrzewania, a które powinny nas niepokoić?

• Jak reagować w sytuacjach trudnych?

Książka „ NIEZWYKŁY RODZIC ” jest próbą odpowiedzi na te pytania (a także wiele innych) w trakcie

rozmowy dziennikarki – Beaty Pawłowicz z psychologiem i psychoterapeutą - Tomaszem

Srebnickim.


https://zwierciadlo.pl/psychologia/superrodzic-kontra-zwykly-tato-badz-wystarczajaco-dobrym-rodzicem-radzi-psycholog-dr-tomasz-srebnicki

https://zwierciadlo.pl/psychologia/superrodzic-kontra-zwykly-tato-badz-wystarczajaco-dobrym-rodzicem-radzi-psycholog-dr-tomasz-srebnicki


13

8.WSKAZÓWKI DLA RODZICÓW – POSTAWY RODZICIELSKIE I KOMUNIKACJA.

W toku procedury diagnostycznej

w Ośrodku znaczną część naszych

zainteresowań stanowią Państwa

doświadczenia z okresu dzieciństwa.

Przytoczone przez Państwa opowieści

rodzinne wskazują, iż wspomnienia

z tego okresu bywają czasami „słodko –

gorzkie”. Pytamy o wzorzec matki i ojca,

o to jak wyobrażacie Państwo siebie

w rolach rodzicielskich, „co to znaczy być

matką”, „co to znaczy być ojcem”…

Podczas rozmowy, odwołując się do

powyższych doświadczeń oraz wyobrażeń, dowiadujemy się od Państwa z czym było „najtrudniej”,

a co byłoby „pomocne” w doświadczeniu opieki rodzicielskiej ze strony rodziców.

Przedstawiamy Państwu kilka praktycznych wskazówek zawartych w Apelu Twojego

Dziecka, 10 kroków ku temu by stać się lepszym rodzicem, zamieszczonych na stronie „Mądra

ochrona, mniejsze ryzyko” – portalu dla rodziców i specjalistów o zachowaniach ryzykownych

wśród młodzieży:

https://madraochrona.pl/strefa-rodzica/zasady-dobrej-rozmowy-z-nastolatkiem/

dotyczących tego jaką przyjąć podstawę rodzicielską, aby „prościej” i „łatwiej” komunikować się

ze swoim dzieckiem na różnych etapach jego rozwoju, z uwzględnieniem okresu dorastania.

Mamy nadzieję, iż staną się one dla Państwa podpowiedzią i inspiracją do rozmowy z dzieckiem, na

którą przecież nigdy nie jest za późno.


https://madraochrona.pl/strefa-rodzica/zasady-dobrej-rozmowy-z-nastolatkiem/


14



15



16



17



18



19



20



21

9. Praktyczne rady dla rodziców z książki „Wychowaj szczęśliwe dziecko” autorstwa Glenda

Weil, Doro Marden

z rozdziału Doceniajmy nasze dzieci

„Twoje dziecko wchodzi do pokoju. Widzisz

błysk w jego oczach czy plamę na jego

koszulce?”

Maya Angelou

Autorki piszą:

Świadomość bycia kochanym i ważnym jest uniwersalną ludzka potrzebą. Miłość daje wewnętrzne

ciepło i siłę, które sprawia, że dziecko czuje się ważne, a przez to szczęśliwe. Od rodziny, oczekuje

pełnej akceptacji - niezależnie od tego, co zrobiło lub osiągnęło. W natłoku codziennych

obowiązków bardzo łatwo jest przekazać dziecku informację, że coś jest nie tak.

Zastanów się, czy przypadkiem twoja komunikacja z dzieckiem nie opiera się na:

rozkazach - Natychmiast do łóżka!;

krytyce – Ty niezdaro, znowu rozlałeś herbatę!;

zrzędzeniu – Tylko nie zapomnij wziąć kanapki do szkoły !

moralizowaniu – Jeśli nie zabierzesz się do roboty, nigdy do niczego nie dojdziesz..

Poddają pod zastanowienie - Jak pokazać dziecku, że nam zależy…

Następnie, proponują ćwiczenie. Czy przypominasz sobie sytuację, gdy jako dziecko

zostałeś doceniony ? Kim była osoba, która cię doceniła? Co zrobiła lub powiedziała ?

Łatwiej nam zapamiętać kary i krzyki - trudniej sobie przypomnieć pochwały i uznanie.

Zapisz to, co robisz lub mówisz, gdy chcesz docenić swoje dzieci.

Glenda Weil i Doro Marden podają kilka sposobów, by pokazać dzieciom, że się je docenia.

Przytulanie i całowanie

Dzieci potrzebują dotyku rodziców, by prawidłowo wzrastać i się rozwijać. Gdy wydaje ci

się, że wyrastają z przytulania, możesz spróbować masażu ramion, szyi, rąk lub stóp.

Uśmiech i kontakt wzrokowy

Uśmiech i kontakt wzrokowy przekazują Kocham cię.



22

Ostrożnie z wyrazem twarzy i tonem głosu

Jeden z rodziców, gdy dostrzegł w lustrze wyraz swojej twarzy, przeraził się. Inny ustawił

dyktafon w jadalni. Po odsłuchaniu nagrania był zszokowany tonem swojego głosu i tym, co

mówił podczas obiadu.

Poświęćmy nasz czas

Poświęcenie dziecku chwile są jednymi z najważniejszych komunikatów miłości.

„Kochami cię” i zdrobnienia

Rodziny często mają własne pieszczotliwe określenia, często przekazywane z pokolenia na

pokolenie. Uważaj tylko, żeby niektóre z nich nie miały dokuczliwego wydźwięku. Może to

wywołać skutek przeciwny od zamierzonego.

Jesteś sobą i jesteś w tym najlepszy na całym świecie!

Każde dziecko jest inne. Dzieci powinny słyszeć : „Jesteś sobą i takiego cię kocham”.

Kolekcjonowanie rysunków, karteczek i notatek

Pokaż, że doceniasz kreatywność dzieci. W widocznym miejscu na ścianie zawieś ich

rysunki albo laurki z okazji Dnia Matki czy Ojca.

Wyłącz komórkę

Zastanów się, jaki komunikat przekazujesz dzieciom, gdy czas przeznaczony dla nich

wykorzystujesz na rozmowy z innymi ludźmi.

Posłuchaj dzieci, nim zasną

Przed snem możesz zapytać dzieci, co im się podobało w minionym dniu albo czego

spodziewają się nazajutrz. Daj im także szansę wyżalić się, opisać, co było nie tak. Możesz

opowiedzieć im o swoim dniu, np. o jednej dobrej i jednej złej rzeczy, która ciebie spotkała.

Zdaniem autorek, dlaczego warto docenić dziecko:

Gdy dzieci czują się zauważane przez osoby ze swojego otoczenia, uczą się także doceniać

siebie. Wzrasta wówczas ich poczucie własnej wartości i są bardziej skłonne do:

współpracy i troski o innych;

troski o siebie;

łatwiejszego przeżycia niepowodzeń życiowych oraz cieszenia się z sukcesów;

uzyskania lepszych wyników szkolnych;

rozwoju osobistego potencjału.

Uznanie uczuć

Co zatem robić, gdy twoje dzieci wyrażają silne uczucia za pomocą słów, tonu wypowiedzi czy

swoich czynów?



23

Pierwszy krok: zatrzymaj się i pomyśl. Musisz mocno stąpać po ziemi, aby odpowiednio

zareagować. Jeśli czujesz, że dajesz się ponieść emocjom, weź głęboki oddech. Spróbuj również

sytuacji nadać inny wymiar – niech to nie będzie dramat czy uciążliwość.

Następny krok: skup uwagę. Należy pokazać dziecku, że uważnie go słuchamy. Możesz to zrobić

poprzez komunikaty typu – aha, tak, rozumiem. Skupienie uwagi polega na przerwaniu dotychczas

wykonywanej czynności, zwróceniu się przodem do dziecka.

Krok ostatni: nazwij uczucie.

Powiedz dziecku więcej o swoich przemyśleniach – w ten sposób udowodnisz, że dostrzegasz

to, co się z nim dzieje.

Wskazówka - jak uznać uczucia:

Nazwij to, co twoim zdaniem może czuć twoje dziecko;

Pamiętaj – uczucia mogą być mieszane, a nawet przeciwstawne;

Dostosuj ton głosu i słowa do intensywności uczucia;

Możesz zauważyć i skomentować uczucia przekazywane przez język ciała.

Oto kilka przydatnych metod:

Zwracaj uwagę na sygnały niewerbalne

Możesz zauważyć sygnały zmartwienia – nawet jeśli nie zostały wypowiedziane na głos. Dopóki nie

przybierasz oskarżycielskiego tonu, możesz dać dziecku sygnał, że jesteś gotów go słuchać.

Możesz powiedzieć:

„Widzę po twoich oczach, że jesteś smutna”.

„Wyglądasz na zmartwionego”.

Zaproszenie do rozmowy

To powinno być zaproszenie, a nie przesłuchanie.


„Chcesz mi opowiedzieć, co się stało?”

„Jestem przy Tobie, jeśli chcesz mi coś powiedzieć?”

„Czy poczujesz się lepiej, jeśli porozmawiamy?”

„Daj mi znać, gdy będziesz gotowy porozmawiać.”

Zachęta


„Chcesz mi więcej powiedzieć na ten temat?”

„Co się potem stało?”

„Wygląda, że coś jeszcze cię martwi.”



24

10. 6 NAJWAŻNIEJSZYCH POTRZEB DZIECKA

Zachęcamy do zapoznania się z artykułem dotyczącym

najważniejszych potrzeb dziecka, opartym na teorii

amerykańskiego psychologa Jeffrey’a Young’a.

„Rzecz jasna, nie ma perfekcyjnych rodzin ani rodziców.

Jednak bycie wystarczająco dobrym rodzicem może być

w zasięgu każdego. Wydawałoby się, że trzeba się

mocno postarać, żeby skrzywdzić własne dzieci, bo

przecież każdy rodzic chce dobrze… Jasne, jest spora

różnica między chcieć dobrze, a robić dobrze. Nawet

jeśli rodzice nie sprawdzili się w pełni w swojej roli,

zbawienna może się okazać inna dorosła osoba, która

szczerze troszczyła się o nas. Z moich obserwacji

wynika, że niestety większość z nas ma jakieś schematy

– Jeffrey to nazywa “życiowymi pułapkami”, a cała mroczna tajemnica polega na tym, że

przekazujmy je automatycznie swoim dzieciom – bo nie pracujemy nad sobą. Właśnie dlatego ten

wpis dotyczy też Ciebie: byś zrekompensował swoje straty i nie skrzywdził własnych dzieci

(jeśli masz lub kiedyś planujesz).”

http://liberalrebel.com/6-potrzeb-dziecka/


http://liberalrebel.com/6-potrzeb-dziecka/


25

11. Zasada trzech minut w kontaktach z dzieckiem

Drogi Rodzicu,

Pewnie i Ty wielokrotnie znajdowałeś/znajdowałaś się

w sytuacji, w której sobie często wyrzucałeś/wyrzucałaś, że

spędzasz zbyt mało czasu ze swoim dzieckiem/dziećmi.

Psycholog Nataliya Sirotich przekonuje rodziców do

stosowania „zasady trzech minut”. Na czym ona polega?

W myśl tej zasady, w procesie nawiązywania więzi

z dzieckiem, wcale nie ilość czasu spędzonego

z dzieckiem liczy się najbardziej, a jakość tego czasu.

Nataliya Sirotich zachęca: zacznij od małych zmian,

a potem postaraj się wprowadzać następne. Tak więc,

założenia zasady trzech minut wydają się być proste. Chodzi

o to, żeby zawsze cieszyć się ze spotkania ze swoim

dzieckiem/ dziećmi tak, jak ze spotkania z dawno niewidzianym

przyjacielem. Rodzic powinien okazać swojemu dziecku taką właśnie radość i szczęście ze spotkania. Dziecko

przeważnie podczas tych pierwszych minut ma najwięcej do zakomunikowania swojemu rodzicowi, dlatego tak

istotne jest podarowanie dziecku 100 procent uważności ze strony mamy albo taty. W tym przekazie równie

istotna wydaje się być mowa ciała. Warto, aby rodzic zajął pozycję na tej samej wysokości co dziecko (nie

patrzył na niego z góry), tak aby można było utrzymać kontakt wzrokowy i móc się do siebie przytulić, zapytać, co

robiło podczas naszej nieobecności i jak mu minął dzień. Warto też wtedy pochwalić dziecko i zapewnić je

o swojej miłości.

W czasie tych trzech minut dziecko będzie czuło, że cała uwaga rodzica skupia się wyłącznie na

nim. Dzięki temu poczuje się kochane, ważne i zauważone. Z tego właśnie powodu zasada trzech minut jest

rekomendowana. Zachęcamy Państwa do jej praktykowania i dzielenia się swoimi doświadczeniami

I jeszcze jedno, zasada trzech minut nie ogranicza codziennego kontaktu z dzieckiem do tego

3 – minutowego rytuału.



26

12. Jak rozmawiać o emocjach z małym dzieckiem?

W jaki sposób rozmawiać o emocjach z małym dzieckiem, stanowi jedno z kluczowych dylematów

niejednego rodzica. Certyfikowany psychoterapeuta, pedagog, pani Kinga Sochocka podaje kilka

prostych przykładów, w jaki sposób można to uczynić.

Jak się okazuje, wiek dziecka nie powinien stanowić tutaj szczególnych ograniczeń. Oczywiście,

zwracamy uwagę, iż wszystko należy dopasować do aktualnych możliwości poznawczych dziecka.

Roczne dziecko można wprowadzać w świat emocji poprzez zorganizowanie wspólnej zabawy z nim.

Stanowi to dobry początek do stworzenia opiekunowi

pewnej przestrzeni potrzebnej do komunikowania się z dzieckiem, poczynając od podstawowych

umiejętności, tj. nazywania własnych pozytywnych emocji.

W nabywaniu umiejętności w definiowaniu emocji, pomocne w pracy dla rodzica z 2 – 3 letnim

dzieckiem może okazać się czas spędzony na wspólnej lekturze, podczas której, dziecko przy pomocy

osoby dorosłej będzie mogło przyjrzeć się emocjom poszczególnych bohaterów i uczyć się je nazywać.

Rozmowa z „poważnym przedszkolakiem” wydaje się już być jak najbardziej odpowiednia, gdyż może

stanowić niewątpliwą przyjemność dla obu stron - rodzica i dziecka w odkrywaniu /zgłębianiu nie tylko

obszaru emocji ale również w poznawaniu i wyrażaniu siebie :) Do czego Państwa serdecznie

zapraszamy!

https://madraochrona.pl/blog/jak-rozmawiac-o-emocjach-z-malym-dzieckiem-kilka-prostych-przykladow/


https://madraochrona.pl/blog/jak-rozmawiac-o-emocjach-z-malym-dzieckiem-kilka-prostych-przykladow/


27

13. Kilka słów o stawianiu granic…

W gąszczu wyzwań rodzicielskich, z którymi

niewątpliwie musimy jako rodzice codziennie się

mierzyć, mając przy tym na względzie własne

doświadczenia w relacji z naszym rodzicem,

pozostaje temat stawiania granic. Autorka

polecanego przez nas artykułu O stawianiu

granic, pani Paulina Gołaska, z wykształcenia

psycholog i pedagog specjalny, a z zamiłowania,

jak sama siebie opisuje - terapeuta dziecięcy,

przedstawia dwie perspektywy podejścia do

owego zagadnienia.

Pierwsze z nich może wypływać z przejęcia przez rodzica postawy autorytarnej względem dziecka.

Przejęcie takiej postawy, jak słusznie zaznacza autorka, niesie za sobą pewną konsekwencję, iż zakres

wolności dziecka jest wąsko definiowany.

Podążając za autorką, skrajnie odmienne stanowisko w kontekście stawiania granic reprezentują

zwolennicy myślenia, iż dziecko - jako równorzędny partner w relacji ma prawo na równi z dorosłym

dokonywania wyborów i samostanowienia.

Do czego ta dyskusja nas prowokuje, przekonajcie się Państwo sami. Nam zdecydowanie bliskie jest

myślenie w rozumieniu systemowym, na co zwraca uwagę również pani Paulina Golaska, iż kontakt

z dzieckiem zmienia dorosłego tak samo, jak relacja z dorosłym zmienia dziecko. Zachęcamy do

przeczytania.

https://madraochrona.pl/blog/o-stawianiu-granic/


https://madraochrona.pl/blog/o-stawianiu-granic/


28

14. Kłamstwa, kłamstewka – zamartwiać się czy nie…?

Kłamstwa, kłamstewka naszych pociech spędzają nam

czasem sen z powiek. Co w takim razie ma począć rodzic,

zastanawiając się w duchu, czy to co obserwuje w

zachowaniu swojego dziecka jest normalne? Czy może

jednak nie? Nie taki diabeł straszny, tytułuje swój artykuł

Karolina Van Laere, psycholog i psychoterapeuta. Uznając, iż

fantazjowanie, które skłania małe dzieci do opowiadania

nieprawdziwych i niestworzonych historii rodzice przyjmują

zazwyczaj jakoś coś naturalnego, wyraz rozwijającej się

wyobraźni

i odwołuje czytelnika artykułu do przeprowadzonych badań, iż

strach jest zupełnie niepotrzebny. Jakie jeszcze płyną wnioski z przeprowadzonego naukowego

eksperymentu zapraszamy do zerknięcia :)

https://madraochrona.pl/blog/nie-taki-diabel-straszny-klamstwa-i-klamstewka-malych-dzieci/


https://madraochrona.pl/blog/nie-taki-diabel-straszny-klamstwa-i-klamstewka-malych-dzieci/

PORADNIK DLA RODZICÓW · 2020. 8. 31. · 3. Baw się z dzieckiem jak najwięcej i przytulaj jak...

Documents

Transcript of PORADNIK DLA RODZICÓW · 2020. 8. 31. · 3. Baw się z dzieckiem jak najwięcej i przytulaj jak...