Polecenie zapłaty jest wygodne, ale mało popularne - nbp.pl · 1 Dziennik Gazeta Prawna, 31...
1
1 Dziennik Gazeta Prawna, 31 stycznia – 2 lutego 2014 nr 21 (3662) gazetaprawna.pl A26 PłATNOśCI Polecenie zapłaty jest wygodne, ale mało popularne W porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej usługa jest rzadko wykorzystywana przez naszych rodaków. Nie znają jej, obawiają się o płynność swoich finansów, a banki nie promują jej wystarczająco Jacek Uryniuk [email protected] Nikt z nas nie lubi płacić ra- chunków. Ale jest sposób, żeby tę czynność choć tro- chę uprzyjemnić. Jak? Moż- na skorzystać z usługi, dzięki której powtarzające się płat- ności, takie jak rachunek za energię elektryczną, gaz, te- lefon czy telewizję, będą re- alizowane bez konieczności pamiętania o tym ze stro- ny usługobiorcy. Jeżeli oso- ba taka ma konto bankowe i zapewni na nim odpowied- nie środki w dniu płatności, rachunki „zapłacą się same”. Dzięki poleceniu zapłaty, bo o tej usłudze mowa, płatności zostaną zrealizowane termi- nowo bez względu na ich wy- sokość i to, czy są one stałe, czy zmieniają się co miesiąc lub częściej. Pamiętać o tym będą bank oraz odbiorca płat- ności, czyli dostawca usług. Polecenie zapłaty (ang. di- rect debit) realizuje Krajowa Izba Rozliczeniowa w syste- mie ELIXIR. Przeprowadzanie rozliczeń w tej formie wyma- ga, aby zarówno płatnik, jak i odbiorca posiadali rachun- ki w bankach, które zawarły porozumienie o stosowaniu polecenia zapłaty, a płatnik wyraził zgodę na obciążanie jego rachunku w tej formie. W przeciwieństwie do polece- nia przelewu stroną inicjują- cą jest tu odbiorca, czyli pod- miot wystawiający fakturę za wykonaną usługę. Jak skorzystać z tego roz- wiązania? Pierwszym i wła- ściwie jedynym krokiem, jaki trzeba wykonać, jest zwróce- nie się do firmy, która dostar- cza prąd, gaz czy inne media, z odpowiednim wnioskiem. Firmie tej powinno zależeć na klientach korzystających z polecenia zapłaty, gdyż zy- skuje duże prawdopodobień- stwo, iż płatności za swoje usługi będzie otrzymywać terminowo. Niektóre z nich zachęcają nawet swoich klientów do uruchamiania polecenia zapłaty bonusami w postaci np. specjalnych ra- batów czy prezentów. Posiadając odpowiedni wniosek, firma skontaktu- je się z bankiem, w którym klient ma rachunek, i ak- tywuje usługę. Użytkownik konta może także aktywować usługę bezpośrednio w swo- im banku lub w banku, w któ- rym rachunek posiada usłu- godawca, na rzecz którego płatności będą realizowane. Cała procedura nie powinna trwać więcej niż kilka dni. Tak jak dotąd klient będzie otrzymywać faktury za usłu- gi, jednak nie będzie zmuszo- ny do pamiętania o ich ure- gulowaniu. W odpowiednim terminie płatność po prostu zostanie pobrana z jego kon- ta. Z kolei faktury powinny docierać, jeszcze zanim minie termin płatności, a na dru- ku uwidoczniona powinna być informacja, że płatność zostanie pobrana w formie polecenia zapłaty. Chociaż usługa polecenia zapłaty wydaje się bardzo zmyślnym oraz wygodnym rozwiązaniem i funkcjonu- je u nas od dobrych paru lat, nigdy nie zyskała dużej popularności. Prace nad jej wdrożeniem banki rozpoczę- ły jeszcze w 1995 roku. Zasa- dy funkcjonowania tego in- strumentu wzorowano na rozwiązaniach istniejących w innych krajach, a ramy prawne ustalono wraz z Na- rodowym Bankiem Polskim. W rezultacie w maju 1998 roku poszerzono nieobowią- zujące już dzisiaj zarządze- nie prezesa NBP w sprawie form rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem banków o regulacje dotyczące pole- cenia zapłaty. Usługa zosta- ła wdrożona w czerwcu 1998 roku, a pierwszą transakcję wykonano w lipcu 1998 roku. Choć funkcjonuje już tyle lat, polecenie zapłaty wciąż ma znikome znaczenie w po- równaniu z innymi krajami Unii Europejskiej i strefy euro. Z danych Narodowego Ban- ku Polskiego wynika, że pod względem liczby zrealizowa- nych poleceń zapłaty na jedne- go mieszkańca Polska, z wyni- kiem 0,6 transakcji, znajduje się niemal na końcu europej- skiej stawki. Pod względem tego wskaźnika wyprzedzamy tylko Rumunię (0,3). Nieco le- piej od nas wypadają Bułga- ria, Grecja, Łotwa i Malta, któ- re mają wskaźniki poniżej 4. Średnia dla Unii Europejskiej przekracza 45, a dla krajów strefy euro – wynosi ponad 55. Z kolei w kilku krajach wskaźnik jest zdecydowanie wyższy. Należą do nich Niem- cy i Austria, gdzie na jednego mieszkańca przypada ponad 100 zrealizowanych poleceń zapłaty rocznie. Wysoko w tym zestawieniu plasuje się rów- nież Francja – prawie 82 trans- akcje na mieszkańca rocznie. NBP podkreśla jednak, że choć od 2008 roku liczba po- leceń zapłaty utrzymuje się na podobnym poziomie, to w latach poprzednich rosła dynamicznie. W latach 2001– 2004 rokrocznie ulegała po- dwojeniu. W kolejnych trzech latach dynamika spowolniła do wzrostów o odpowiednio 57 proc. w 2006 r., 30,1 proc. w 2007 r. i 24,9 proc. w 2007 r. To spowolnienie stało się przyczynkiem, dla którego podjęto decyzję o zmianie przepisów regulujących za- sady realizacji poleceń za- płaty. Ich celem było uła- twienie uruchamiania oraz odwoływania poleceń zapłaty. W rezultacie reguły transak- cji w schemacie polecenia za- płaty znalazły się w ustawie o usługach płatniczych, która weszła w życie w 2011 roku. Na mocy tej nowelizacji do października 2012 roku firmy i banki miały czas na dosto- sowanie swoich procedur do nowych zasad. Ustawa wprowadziła bar- dzo wiele zmian do zasad realizacji polecenia zapłaty. Wśród nich były poprawki drobne, takie jak zamiana wyrażeniem „odbiorca” wy- stępującego wcześniej w pra- wie słowa „wierzyciel”, któ- rym określana była firma, na rzecz której klient dokonuje płatności za pośrednictwem polecenia zapłaty. Nowe przepisy wprowadziły także możliwość złożenia zgody na aktywację polecenia zapłaty bezpośrednio w banku klien- ta oraz w banku usługodaw- cy. Znowelizowane przepisy pozwoliły też na wysyłanie zgody na aktywację polecenia pocztą elektroniczną. Wcze- śniej wszystko musiało się odbywać za pośrednictwem tradycyjnej poczty, co trwało nieraz kilka tygodni. Ale wspomniana usta- wa o usługach płatniczych wprowadziła też jeszcze waż- niejsze poprawki. Przede wszystkim zniosła całkowi- cie limity kwotowe trans- akcji dla polecenia zapłaty. Do tej pory prawo bankowe narzucało jednorazowy li- mit dla tych operacji w wy- sokości równowartości tysią- ca euro dla osób fizycznych niewykonujących działal- ności gospodarczej i 50 tys. euro dla pozostałych płat- ników. Ponadto powiązane ściśle z ustawą o usługach płatniczych Porozumienie międzybankowe dotyczące stosowania polecenia za- płaty wprowadziło nowe kody odmowy dla transak- cji, dzięki którym w przy- padku odwołania płatności odbiorca otrzyma informację o przyczynie jej odwołania. Na przykład że w dniu po- brania pieniędzy na koncie nie było środków. Wcześniej klient takiej informacji nie dostawał, co wielokrotnie powodowało narażenie go na dodatkowe koszty. Będąc przekonanym, że płatność uregulował, nie podejmował żadnych działań, a następnie był obciążany odsetkami za nieterminowe uregulowanie zobowiązania. Ponadto dzięki zmianom klient zyskał prawo do żąda- nia od banku wstrzymania realizacji pojedynczego po- lecenia. Wcześniej miał je- dynie możliwość odwołania polecenia już zrealizowanego. Mógł to zrobić w czasie 30 dni od zrealizowania transakcji. Okres ten został wydłużony aż do 56 dni. W przypadku gdy płatnikiem jest firma, okres ten wynosi 5 dni. Każdy płatnik ma prawo odwołania każdej dokonanej płatności za pośrednictwem polecenia zapłaty bez podania przyczy- ny. Środki są w takiej sytu- acji zwracane na konto wraz z odsetkami. To gwarantuje bank. W przypadku zwykłego przelewu lub zlecenia stałego klient nie ma takiej ochrony. Przykładowo, wpisana w po- leceniu przelewu wyższa niż potrzeba kwota zapłaty za fakturę będzie raczej skory- gowana w kolejnym rozlicze- niu z odbiorcą. Zależy to od decyzji odbiorcy. W przypad- ku polecenia zapłaty zawsze i bezwarunkowo klient może odzyskać pieniądze w pełnej kwocie. Tu decyzja zależy już tylko od klienta. Ważne, że korzystając z po- lecenia zapłaty, można opłacać nie tylko swoje rachunki, lecz także w imieniu osób trze- cich, np. dzieci czy dziadków. Udzielając zgody na rozlicze- nia poleceniem zapłaty, moż- na podać swoje dane, nawet nie będąc klientem danego dostawcy mediów czy innego usługodawcy. Ważne, aby na zgodzie podany był numer IDP (indywidualny numer płatni- ka), który jest przypisany do klienta firmy, na rzecz której opłacane są rachunki. Numer ten znajduje się na fakturze. Można go także ustalić, kon- taktując się z infolinią firmy dostarczającej usługi – tej, której faktury będą opłacane. Mimo tych korzystnych zmian prawnych nadal upo- wszechnienie się polecenia zapłaty w polskich warun- kach napotyka na bariery. Wydaje się, że najważniejszą z nich jest mała świadomość klientów banków o istnieniu tej usługi, niewielka znajo- mość zalet i zasad funkcjo- nowania. Ten sam problem występuje również po stro- nie potencjalnych odbiorców płatności wykonywanych za pośrednictwem tego instru- mentu. Wzrost wiedzy w tym zakresie powinien przyczynić się także do zwiększenia po- pularności polecenia zapłaty. Aby to się stało, niezbędne jest zaangażowanie w ten proces banków komercyjnych, które odpowiednią polityką cenową powinny stwarzać preferen- cyjne warunki dla polecenia zapłaty. Dziś klienci czę- sto wolą realizować płatno- ści, wykonując samodzielnie bezpłatne przelewy. Ponadto przyczyną małej popularności polecenia zapłaty jest również obawa klientów o zachwianie płynności finansowej domo- wego budżetu. Korzystając z tego rozwiązania, klientom trudniej hierarchizować płat- ności w sytuacji, gdy braku- je im pieniędzy na pokrycie wszystkich rachunków w da- nym miesiącu. Niewątpliwie barierą w roz- woju instrumentu jest też konieczność poniesienia na- kładów inwestycyjnych przez odbiorców, którzy chcieliby płatności masowe w formie polecenia zapłaty przyjmo- wać. Dlatego zainteresowa- ne nim są przede wszystkim duże podmioty, które stać na utrzymanie odpowiednich systemów informatycznych. Projekt realizowany z Narodowym Bankiem Polskim w ramach programu edukacji ekonomicznej Średnia w strefie euro Średnia w Unii Europejskiej POLSKA Polecenie zaplaty jest w Polsce malo popularne 0 0,1 0,1 0,2 0,3 0,4 0,5 0,6 0,6 0,6 0,6 0,6 32,6 32,5 37,8 42,7 44,9 47,8 49,8 51,5 52,9 54,7 54,6 55,7 2001 r. 2002 r. 2003 r. 2004 r. 2005 r. 2006 r. 2007 r. 2008 r. 2009 r. 2010 r. 2011 r. 2012 r. 32,6 33 37,6 36,1 37,4 39,8 39,2 40,7 42,2 43,9 44,2 45,1 Liczba poleceń zaplaty na jednego mieszkańca w 2012 r. Liczba poleceń zaplaty na jednego mieszkańca w poszczególnych latach AUSTRIA 106 HOLANDIA 81,7 FRANCJA 54,2 WIELKA BRYTANIA 54 HISZPANIA 52,8 DANIA 37,8 SZWECJA 31,2 LUKSEMBURG 29,1 BELGIA 25,8 PORTUGALIA 23,8 IRLANDIA 23,8 SLOWENIA 20,2 FINLANDIA 15 SLOWACJA 14,6 ESTONIA 14,6 CZECHY 13,4 WLOCHY 9,9 CYPR 8,2 WĘGRY 6,5 LITWA 4,4 MALTA 3,4 LOTWA 2,1 GRECJA 1,5 BULGARIA 1 POLSKA 0,6 RUMUNIA 0,3 NIEMCY 107,6 RM Źródlo: NBP
Transcript of Polecenie zapłaty jest wygodne, ale mało popularne - nbp.pl · 1 Dziennik Gazeta Prawna, 31...
1
Dziennik Gazeta Prawna, 31 stycznia – 2 lutego 2014 nr 21 (3662) gazetaprawna.plA26
płatności
Polecenie zapłaty jest wygodne, ale mało popularneW porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej usługa jest rzadko wykorzystywana przez naszych rodaków. Nie znają jej, obawiają się o płynność swoich finansów, a banki nie promują jej wystarczająco
Jacek Uryniuk [email protected]
Nikt z nas nie lubi płacić ra-chunków. Ale jest sposób, żeby tę czynność choć tro-chę uprzyjemnić. Jak? Moż-na skorzystać z usługi, dzięki której powtarzające się płat-ności, takie jak rachunek za energię elektryczną, gaz, te-lefon czy telewizję, będą re-alizowane bez konieczności pamiętania o tym ze stro-ny usługobiorcy. Jeżeli oso-ba taka ma konto bankowe i zapewni na nim odpowied-nie środki w dniu płatności, rachunki „zapłacą się same”. Dzięki poleceniu zapłaty, bo o tej usłudze mowa, płatności zostaną zrealizowane termi-nowo bez względu na ich wy-sokość i to, czy są one stałe, czy zmieniają się co miesiąc lub częściej. Pamiętać o tym będą bank oraz odbiorca płat-ności, czyli dostawca usług.
Polecenie zapłaty (ang. di-rect debit) realizuje Krajowa Izba Rozliczeniowa w syste-mie ELIXIR. Przeprowadzanie rozliczeń w tej formie wyma-ga, aby zarówno płatnik, jak i odbiorca posiadali rachun-ki w bankach, które zawarły porozumienie o stosowaniu polecenia zapłaty, a płatnik wyraził zgodę na obciążanie jego rachunku w tej formie. W przeciwieństwie do polece-nia przelewu stroną inicjują-cą jest tu odbiorca, czyli pod-miot wystawiający fakturę za wykonaną usługę.
Jak skorzystać z tego roz-wiązania? Pierwszym i wła-ściwie jedynym krokiem, jaki trzeba wykonać, jest zwróce-nie się do firmy, która dostar-cza prąd, gaz czy inne media, z odpowiednim wnioskiem. Firmie tej powinno zależeć na klientach korzystających z polecenia zapłaty, gdyż zy-skuje duże prawdopodobień-stwo, iż płatności za swoje usługi będzie otrzymywać terminowo. Niektóre z nich zachęcają nawet swoich klientów do uruchamiania polecenia zapłaty bonusami w postaci np. specjalnych ra-batów czy prezentów.
Posiadając odpowiedni wniosek, firma skontaktu-je się z bankiem, w którym klient ma rachunek, i ak-tywuje usługę. Użytkownik konta może także aktywować usługę bezpośrednio w swo-im banku lub w banku, w któ-rym rachunek posiada usłu-godawca, na rzecz którego płatności będą realizowane. Cała procedura nie powinna trwać więcej niż kilka dni. Tak jak dotąd klient będzie otrzymywać faktury za usłu-gi, jednak nie będzie zmuszo-ny do pamiętania o ich ure-gulowaniu. W odpowiednim terminie płatność po prostu zostanie pobrana z jego kon-ta. Z kolei faktury powinny docierać, jeszcze zanim minie termin płatności, a na dru-
ku uwidoczniona powinna być informacja, że płatność zostanie pobrana w formie polecenia zapłaty.
Chociaż usługa polecenia zapłaty wydaje się bardzo zmyślnym oraz wygodnym rozwiązaniem i funkcjonu-je u nas od dobrych paru lat, nigdy nie zyskała dużej popularności. Prace nad jej wdrożeniem banki rozpoczę-ły jeszcze w 1995 roku. Zasa-dy funkcjonowania tego in-strumentu wzorowano na rozwiązaniach istniejących w innych krajach, a ramy prawne ustalono wraz z Na-rodowym Bankiem Polskim. W rezultacie w maju 1998 roku poszerzono nieobowią-zujące już dzisiaj zarządze-nie prezesa NBP w sprawie form rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem banków o regulacje dotyczące pole-cenia zapłaty. Usługa zosta-ła wdrożona w czerwcu 1998 roku, a pierwszą transakcję wykonano w lipcu 1998 roku.
Choć funkcjonuje już tyle lat, polecenie zapłaty wciąż ma znikome znaczenie w po-równaniu z innymi krajami Unii Europejskiej i strefy euro. Z danych Narodowego Ban-ku Polskiego wynika, że pod względem liczby zrealizowa-nych poleceń zapłaty na jedne-go mieszkańca Polska, z wyni-kiem 0,6 transakcji, znajduje się niemal na końcu europej-skiej stawki. Pod względem tego wskaźnika wyprzedzamy tylko Rumunię (0,3). Nieco le-piej od nas wypadają Bułga-ria, Grecja, Łotwa i Malta, któ-re mają wskaźniki poniżej 4. Średnia dla Unii Europejskiej przekracza 45, a dla krajów strefy euro – wynosi ponad 55. Z kolei w kilku krajach wskaźnik jest zdecydowanie wyższy. Należą do nich Niem-cy i Austria, gdzie na jednego mieszkańca przypada ponad 100 zrealizowanych poleceń zapłaty rocznie. Wysoko w tym zestawieniu plasuje się rów-nież Francja – prawie 82 trans-akcje na mieszkańca rocznie.
NBP podkreśla jednak, że choć od 2008 roku liczba po-leceń zapłaty utrzymuje się na podobnym poziomie, to w latach poprzednich rosła dynamicznie. W latach 2001–2004 rokrocznie ulegała po-dwojeniu. W kolejnych trzech latach dynamika spowolniła do wzrostów o odpowiednio 57 proc. w 2006 r., 30,1 proc. w 2007 r. i 24,9 proc. w 2007 r. To spowolnienie stało się przyczynkiem, dla którego podjęto decyzję o zmianie przepisów regulujących za-sady realizacji poleceń za-płaty. Ich celem było uła-twienie uruchamiania oraz odwoływania poleceń zapłaty. W rezultacie reguły transak-cji w schemacie polecenia za-płaty znalazły się w ustawie o usługach płatniczych, która weszła w życie w 2011 roku. Na mocy tej nowelizacji do
października 2012 roku firmy i banki miały czas na dosto-sowanie swoich procedur do nowych zasad.
Ustawa wprowadziła bar-dzo wiele zmian do zasad realizacji polecenia zapłaty. Wśród nich były poprawki drobne, takie jak zamiana wyrażeniem „odbiorca” wy-stępującego wcześniej w pra-wie słowa „wierzyciel”, któ-rym określana była firma, na rzecz której klient dokonuje płatności za pośrednictwem polecenia zapłaty. Nowe przepisy wprowadziły także możliwość złożenia zgody na aktywację polecenia zapłaty bezpośrednio w banku klien-ta oraz w banku usługodaw-cy. Znowelizowane przepisy pozwoliły też na wysyłanie zgody na aktywację polecenia pocztą elektroniczną. Wcze-śniej wszystko musiało się odbywać za pośrednictwem tradycyjnej poczty, co trwało nieraz kilka tygodni.
Ale wspomniana usta-wa o usługach płatniczych wprowadziła też jeszcze waż-niejsze poprawki. Przede wszystkim zniosła całkowi-cie limity kwotowe trans-akcji dla polecenia zapłaty. Do tej pory prawo bankowe narzucało jednorazowy li-mit dla tych operacji w wy-sokości równowartości tysią-ca euro dla osób fizycznych niewykonujących działal-ności gospodarczej i 50 tys. euro dla pozostałych płat-
ników. Ponadto powiązane ściśle z ustawą o usługach płatniczych Porozumienie międzybankowe dotyczące stosowania polecenia za-płaty wprowadziło nowe kody odmowy dla transak-cji, dzięki którym w przy-padku odwołania płatności odbiorca otrzyma informację o przyczynie jej odwołania. Na przykład że w dniu po-brania pieniędzy na koncie nie było środków. Wcześniej klient takiej informacji nie dostawał, co wielokrotnie powodowało narażenie go na dodatkowe koszty. Będąc przekonanym, że płatność uregulował, nie podejmował żadnych działań, a następnie był obciążany odsetkami za nieterminowe uregulowanie zobowiązania.
Ponadto dzięki zmianom klient zyskał prawo do żąda-nia od banku wstrzymania realizacji pojedynczego po-lecenia. Wcześniej miał je-dynie możliwość odwołania polecenia już zrealizowanego. Mógł to zrobić w czasie 30 dni od zrealizowania transakcji. Okres ten został wydłużony aż do 56 dni. W przypadku gdy płatnikiem jest firma, okres ten wynosi 5 dni. Każdy płatnik ma prawo odwołania każdej dokonanej płatności za pośrednictwem polecenia zapłaty bez podania przyczy-ny. Środki są w takiej sytu-acji zwracane na konto wraz z odsetkami. To gwarantuje
bank. W przypadku zwykłego przelewu lub zlecenia stałego klient nie ma takiej ochrony. Przykładowo, wpisana w po-leceniu przelewu wyższa niż potrzeba kwota zapłaty za fakturę będzie raczej skory-gowana w kolejnym rozlicze-niu z odbiorcą. Zależy to od decyzji odbiorcy. W przypad-ku polecenia zapłaty zawsze i bezwarunkowo klient może odzyskać pieniądze w pełnej kwocie. Tu decyzja zależy już tylko od klienta.
Ważne, że korzystając z po-lecenia zapłaty, można opłacać nie tylko swoje rachunki, lecz także w imieniu osób trze-cich, np. dzieci czy dziadków. Udzielając zgody na rozlicze-nia poleceniem zapłaty, moż-na podać swoje dane, nawet nie będąc klientem danego dostawcy mediów czy innego usługodawcy. Ważne, aby na zgodzie podany był numer IDP (indywidualny numer płatni-ka), który jest przypisany do klienta firmy, na rzecz której opłacane są rachunki. Numer ten znajduje się na fakturze. Można go także ustalić, kon-taktując się z infolinią firmy dostarczającej usługi – tej, której faktury będą opłacane.
Mimo tych korzystnych zmian prawnych nadal upo-wszechnienie się polecenia zapłaty w polskich warun-kach napotyka na bariery. Wydaje się, że najważniejszą z nich jest mała świadomość klientów banków o istnieniu
tej usługi, niewielka znajo-mość zalet i zasad funkcjo-nowania. Ten sam problem występuje również po stro-nie potencjalnych odbiorców płatności wykonywanych za pośrednictwem tego instru-mentu. Wzrost wiedzy w tym zakresie powinien przyczynić się także do zwiększenia po-pularności polecenia zapłaty. Aby to się stało, niezbędne jest zaangażowanie w ten proces banków komercyjnych, które odpowiednią polityką cenową powinny stwarzać preferen-cyjne warunki dla polecenia zapłaty. Dziś klienci czę-sto wolą realizować płatno-ści, wykonując samodzielnie bezpłatne przelewy. Ponadto przyczyną małej popularności polecenia zapłaty jest również obawa klientów o zachwianie płynności finansowej domo-wego budżetu. Korzystając z tego rozwiązania, klientom trudniej hierarchizować płat-ności w sytuacji, gdy braku-je im pieniędzy na pokrycie wszystkich rachunków w da-nym miesiącu.
Niewątpliwie barierą w roz-woju instrumentu jest też konieczność poniesienia na-kładów inwestycyjnych przez odbiorców, którzy chcieliby płatności masowe w formie polecenia zapłaty przyjmo-wać. Dlatego zainteresowa-ne nim są przede wszystkim duże podmioty, które stać na utrzymanie odpowiednich systemów informatycznych.
Projekt realizowany z Narodowym Bankiem Polskim
w ramach programu edukacji ekonomicznej
Średnia w strefie euro
Średnia w UniiEuropejskiejPOLSKA
Polecenie zapłaty jest w Polsce mało popularne
0
0,1
0,1
0,2
0,3
0,4
0,5
0,6
0,6
0,6
0,6
0,6
32,6
32,5
37,8
42,7
44,9
47,8
49,8
51,5
52,9
54,7
54,6
55,7
2001 r.
2002 r.
2003 r.
2004 r.
2005 r.
2006 r.
2007 r.
2008 r.
2009 r.
2010 r.
2011 r.
2012 r.
32,6
33
37,6
36,1
37,4
39,8
39,2
40,7
42,2
43,9
44,2
45,1
Liczba poleceń zapłaty na jednego mieszkańca w 2012 r.
Liczba poleceń zapłaty na jednego mieszkańca w poszczególnych latach
AUSTRIA
106
HOLANDIA
81,7
FRANCJA 54,2
WIELKABRYTANIA
54
HISZPANIA52,8
DANIA
37,8
SZWECJA
31,2
LUKSEMBURG 29,1
BELGIA
25,8
PORTUGALIA23,8
IRLANDIA
23,8
SŁOWENIA
20,2
FINLANDIA15
SŁOWACJA14,6
ESTONIA14,6
CZECHY13,4
WŁOCHY9,9
CYPR8,2WĘGRY
6,5
LITWA4,4
MALTA3,4
ŁOTWA2,1
GRECJA
1,5
BUŁGARIA1
POLSKA0,6
RUMUNIA0,3
NIEMCY
107,6
RMŹródło: NBP
![AKTUALNE OPŁATY ZA WARUNKI I roku 2018/2019 …galaxy.uci.agh.edu.pl/~wmiim/views/dziekanat/dydaktyczne/... · SEMESTR V Nazwa przedmiotu Kwota do zapłaty [zł] Język angielski](https://static.fdocuments.pl/doc/165x107/5c76e9c409d3f28c0f8c4197/aktualne-oplaty-za-warunki-i-roku-20182019-wmiimviewsdziekanatdydaktyczne.jpg)
