I

Historia

Słowa te wypowiedział prof. Kazimierz Flaga podczas uroczystości otwarcia odno-wionego budynku.

A zaczęło się od poby-tu w Nigerii, gdzie w latach 1972-79 przebywał później-szy założyciel Centrum, prof. Stanisław Juchnowicz. To tam zrodził się pomysł utworzenia jednostki wyspecjalizowanej w kształceniu cudzoziemców przy Politechnice Krakowskiej.

Prof. Juchnowicz wspomi-na 20 lat po powołaniu do ży-cia Centrum: „Pobyt w Afryce pozwolił na bliższe poznanie ogromnych problemów zwią-zanych z urbanizacją w krajach rozwijających się, problemów ekologicznych, walki z nędzą i zacofaniem. Myśl powołania przy Politechnice Krakowskiej placówki zajmującej się pro-blemami urbanizacji pojawi-ła się pod koniec mojej misji w Afryce w latach 70-tych”.

Jednostka ta została po-wołana 31 lipca 1985 r. przez

Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Wtedy też opra-cowano pierwszy pro-gram Ośrodka Kształcenia Urbanistów dla Krajów Rozwijających się, a jako pierwszy cel wyznaczono kształcenie urbanistów z kra-jów Trzeciego Świata.

Początkowo zostały uru-chomione kursy przygotowują-ce jedynie dla kierunku archi-tektura i urbanistyka, jednak z czasem program placówki się poszerzał o programy dy-daktyczne, dostosowane do potrzeb osób chcących pod-jąć studia na innym kierun-ku. Jednocześnie wzrastała liczba studentów pochodzą-cych z różnych krajów Europy i Bliskiego Wschodu, Azji i obu Ameryk.

Rok 2002 był rokiem zmian, Ośrodek Kształcenia Urbanistów został przemia-nowany na Międzynarodowe

Centrum Kształcenia i Studiów Urbanistycznych. Ostatecznie w 2007 r. jed-nostka została przekształcona w Międzynarodowe Centrum Kształcenia.

Przez lata wypracowa-no system przyjmowania cu-dzoziemców, nostryfikacji dyplomów i kierowania na studia. Dzisiejsza działalność Centrum obejmuje kursy przy-gotowujące do podejmowa-nia w Polsce studiów i badań naukowych z zakresów nauk technicznych, ekonomicznych, medycznych, humanistycz-nych i artystycznych.

Założenia

Pracownicy MCK PK kie-rują się dwoma zasadami: otwarcia i równości szans; a także równouprawnieniem ze względu na płeć, wiek, pocho-dzenie etniczne i światopogląd.

Placówka realizuje poli-tykę ochrony danych osobo-wych. Zadaniem Centrum jest prowadzenie Kursów Przygotowawczych dla cudzo-ziemców chcących studiować w Polsce.

Międzynarodowe Centrum Kształcenia PK jest jedną z pięciu w Polsce i jedyną w Krakowie jednostką, która posiada uprawnienia do kiero-wania swoich absolwentów na bezpłatne studia w polskich uczelniach publicznych.

Rokrocznie studia w Centrum podejmuje około 100 cudzoziemców, włączając w to kilkudziesięciu stypendy-stów Rządu RP. Gdy przyszli studenci zakończą kursy przy-gotowawcze, są kierowani (bez

egzaminów) na różne wydziały Politechniki Krakowskiej.

W ofercie jednostki są też kursy przygotowujące do stu-diów anglojęzycznych, a tak-że lektoraty języka polskiego i kursy językowe (w ramach programu Erasmus).

Od lat Centrum angażuje się w badania i działania edu-kacyjne na rzecz zrównowa-żonego rozwoju, które obej-mują problemy środowiska przyrodniczego i urbanizacji, sprawiedliwego udziału w ży-ciu społecznym, kulturowym i gospodarczym. Placówka koordynuje działalność Międzynarodowego Ośrodka Kultury Studentów PK oraz or-ganizuje Szkoły Letnie Języka i Kultury Polskiej.

Budynek MCK PK był w ostatnich latach odnawia-ny. Oprócz prac remontowo--budowlanych, zapewniają-cych komfort ciału, powstało coś „dla ducha”. Mianowicie, na klatce schodowej zosta-ło namalowane przez dra Andrzeja Hrabca „Drzewo architektury”, ukazujące 40 najwybitniejszych budowli świata. Założyciel Centrum,

prof. Stanisław Juchnowicz podsumował: „To dzieło ma pobudzać wyobraźnię i kształ-tować osobowość przebywa-jących tu ludzi. Ma mówić o związkach kulturowych po-szczególnych części świata”.

Dodatek studentów Politechniki Krakowskiej

Centrum Kształcenia Międzynarodowego

„Absolwenci tego Centrum to przyszli amba-sadorowie naszego kraju na świecie i uznani specjaliści w swoich dziedzinach. Naszym za-daniem jest zagwarantować im jak najlepsze

warunki kształcenia.”

Mariola Rząsa

Dostępne kursy moż-na znaleźć na stronie www.educentre.info w zakładce „Kursy”.

Studenci MCK podczas wycieczki w Pieniny

Podczas kursu rysunku odręcznego

fot.:

MC

KPK

x2

TRYBY nr 1(10)/2012 Dodatek Politechniki KrakowskiejII

Tryby PK

Urodził się 29 lipca 1905 r. w niewielkiej szwedz-

kiej miejscowości Jönköping. Był czwartym synem Agnes i Hamar’a Hammarskjöld, któ-rzy w swojej rodzinie stwo-rzyli zdrową, chrześcijańską atmosferę. Młodzieńcze lata spędził w uniwersyteckim mieście Upssal. Był nadzwy-czajnie inteligentny, pracowi-ty, a przy tym niesamowicie wytrzymały i wysportowany – uprawiał turystykę pieszą i rowerową, wspinaczkę górską i narciarstwo. W wieku 20 lat ukończył studia na wydziale humanistycznym uniwersytetu w Uppsali w zakresie filozofii, historii literatury i języka fran-cuskiego – władał biegle także angielskim i niemieckim.

W osamotnieniu

Dag większą część swo-jego dzieciństwa spędził w osamotnieniu – jedynym ukojeniem dla tego wrażliwego

młodzieńca była czuła i odda-na obecność matki. Ze wzglę-du na niepopularność poli-tyki swojego ojca, który był szwedzkim premierem w okre-sie pierwszej wojny światowej,

wśród rówieśników nie był akceptowany. Większość cza-su poświęcał na naukę i posze-rzanie swoich zainteresowań. Jego delikatne usposobienie powodowało, że myśli zwra-cał w głębię swojej duszy. Był człowiekiem kontemplacyj-nym, a przy tym całym sobą kochał życie i świat. Z czasem samotność stała się dla niego azylem, swego rodzaju celą klasztorną, w której z dale-ka od zgiełku i hałasu szukał odpowiedzi na powracające pytania.

W poczuciu obowiązku

Po zdobyciu dyplomu w zakresie nauk filozoficz-nych rozpoczął studia nad prawem i ekonomią. W 1934

fot.:

dag

ham

mar

skjo

ld.s

e

Point of no return życiaSą tacy ludzie, którzy najbardziej zaskakują

wtedy, gdy wydaje się, że nie mają już nic do powiedzenia, nic do dodania. Dag Hammarskjöld

z pewnością był takim człowiekiem.

Izabela Murzyn

III

Tryby PK

r. obronił pracę doktorską. Specjalizował się z zagadnień polityki finansowej. W 1948 r. pracował, jako przedstawiciel swojego rządu, nad rozwią-zaniami gospodarczo-ustro-jowymi dla Europy w ramach planu Marshalla. W 1951 r., jako osoba bezpartyjna, otrzy-mał stanowisko ministra bez teki w socjaldemokratycz-nym rządzie szwedzkim. Miał wówczas szerokie uprawnie-nia w zakresie negocjowania umów gospodarczych z zagra-nicą. Poprowadził szwedzką delegację ministerstwa spraw zagranicznych przy ONZ w Nowym Jorku. Rok 1953 był dla Daga przełomowy. Kiedy Norweg, Trygve Lie, prze-stał pełnić funkcję Sekretarza Generalnego ONZ, przyja-ciele namawiali go do kan-dydowania na to stanowisko. Początkowo stanowczo odma-wiał, jednak później „w poczu-ciu obowiązku” zgłosił swoją kandydaturę... Wybory wygrał, uzyskując dużą przewagę gło-sów. W 1956 rozpoczął drugą kadencję, której z powodu tra-gicznej śmierci nie dokończył.

Quiet diplomacy

Jako Sekretarz Generalny ONZ prowadził politykę opar-tą na szybkim reagowaniu w sytuacjach konfliktów po-litycznych, które jeszcze nie przerodziły się w konflikty zbrojne. Wierzył, że wcze-sne użycie środków dyplo-matycznych (tzw. quiet di-plomacy), przy zachowaniu całkowitej neutralności, jest w stanie zapobiec rozlewowi krwi. Wszystkie swoje poli-tyczne działania podporządko-wał idei pokoju.

Dag Hammarskjöld Sekretarzem Generalnym ONZ był ponad osiem lat. W tym czasie przeprowadził,

z pozytywnym skutkiem, po-kojową nacjonalizację Kanału Sueskiego. W czasie konflik-tu o Kanał z jego inicjatywy powołano do życia tzw. błę-kitne berety – United Nations Emergency Force. Od tamte-go czasu interwencje UNEF w konfliktach nie zawsze przynosiły oczekiwane efekty, jednak nadal są one nadzieją, czasami jedyną, dla wszyst-kich tych, którzy chcą przeżyć konflikt. Słabość błękitnych beretów wynika ze słabości ONZ. Dag, nieustannie kry-tykowany za idealizm, nego-cjował pokój w konfliktach w Libanie, Laosie, Kongo i Palestynie. Niejednokrotnie swoją skutecznością szokował sceptycznie nastawionych do jego poczynań ówczesnych przywódców politycznych.

Vägmärken – prawdziwe życie

18 września 1961 r. w okoli-cach Ndola (Zambia) rozbił się samolot, którym podróżował Dag Hammarskjöld – Sekretarz Generalny ONZ. Okoliczności katastrofy do tej pory nie zo-stały jednoznacznie wyjaśnio-ne. Najprawdopodobniej był to zamach. W kieszeni marynar-ki, którą Dag zostawił w hote-lu, odnaleziono Naśladowanie Chrystusa Tomasza a Kempis. To był pierwszy sygnał jaki otrzymała opinia publiczna o jego chrześcijańskich prze-konaniach. Kolejny – najbar-dziej szokujący – to odnalezie-nie i pośmiertne wydanie (1963 r.) jego duchowego pamiętnika Vägmärken (Drogowskazy, Znak, Kraków 1981 r).

Vägmärken, w pierwotnym zamyśle nie przeznaczone do druku, odsłoniło prawdziwe życie Daga. Pamiętnik roz-począł pisać w wieku 25 lat – to właśnie wtedy wyruszył w Drogę, której program za-warł na pierwszych stronach: „Uśmiechnięty, szczery, nie-przekupny – ciało opanowa-ne i wolne. Człowiek, który się stał, czym się stać mógł i był tym, czym był – zawsze

gotowy zebrać wszystko w prostą ofiarę”.

Przeczucie zadania

W swoim sercu nosił prze-czucie zadania, które miał wykonać i dla którego będzie musiał zrezygnować z wszyst-kiego innego. Mawiał: trzeba dać wszystko za wszystko. Jednak najbardziej wymowna była jego postawa, nieustająca praca nad sobą. Umiejętność spojrzenia na siebie w sposób obiektywny, bez przebarwień. Swojego życia nie podporząd-kował własnym ambicjom, a w swojej działalności. Choć była spektakularna, nie szu-kał sposobu na zaspakajanie własnej próżności. Miał świa-domość, że „Nie możemy wy-bierać ram dla naszego losu. Ale dajemy mu treść. Kto chce przygody, będzie ją przeżywał

na miarę swego męstwa. Kto chce ofiary, będzie ją składał na miarę czystości swego serca”. W tym, co robił, w swoich ma-rzeniach i pragnieniach, chciał być wierny własnemu powo-łaniu. Wiedział, że w swoich poczynaniach nie jest sam. Był jednak świadomy ofiary, którą należy ponieść: „Czy ktoś, kto miał pełną możliwość, by zre-alizować swoje przeznaczenie, mógłby narazić się na to, że go nie osiągnie – jedynie dlatego, iż nie chciał odrzucić wszyst-kiego innego?”

Wyznacznik działalności

Dag Hammarskjöld – Sekretarz Generalny ONZ, pośmiertnie odznaczony Pokojową Nagrodą Nobla, człowiek sukcesu, wybitny specjalista odsłania przed ludź-mi świeckimi perspektywę, którą należy odkryć na nowo. Perspektywę człowieka, który żyje w centrum świata, jest pochłonięty jego sprawami, a jednocześnie nie rezygnuje z wiary, która jest żywą relacją z Bogiem. Wręcz przeciwnie – to ona staje się wyznacznikiem jego działalności.

1. Nigdy dla świętego spokoju nie ustępować z tego, com zdobył własnym doświadczeniem i co jest moją postawą...!

2. Stanowisko nigdy nie daje ci prawa do rozkazywania. Tylko zobowiązuje cię do takiego życia, by inni lu-dzie mogli przyjmować twoje rozkazy, nie doznając upokorzenia.

3. Nigdy nie wpatruj się w ziemię, aby sprawdzić grunt przed następnym krokiem; tylko ci, których oczy wpatrzone są w horyzont, znajdują właściwą drogę.

4. Człowiek nawet najbardziej aktywny, jeżeli nigdy nie „zbliżył się” do drugiego człowieka, ma uczucie ob-racania się w świecie nierzeczywistym. Stara baśń: zaklętemu w zwierzę lub w ducha może ludzką postać przywrócić tylko miłość innego człowieka.

5. Czyń, co możesz, a zadaniu łatwo podołasz; tak łatwo, że pełny oczekiwań będziesz gotów na cięższe próby, jakie mogą nadejść.

6. Dobroć jest czymś bardzo prostym: być zawsze do dyspozycji drugich, nigdy nie szukać samego siebie.

7. Jako karierowicz masz szerokie pole działania, nawet gdybyś już osiągnął cel. Zawsze przecież możesz pró-bować przeszkadzać innym, by ich nie zakwalifiko-wano wyżej.

8. Musisz być surowy dla samego siebie, żebyś miał pra-wo być łagodny względem innych.

9. Na co musisz się odważyć – to być sobą. Co mógłbyś osiągnąć? Aby wielkość życia przeglądała się w tobie na miarę czystości twego serca.

Źródło: Dag Hammarskjöld, Drogowskazy

„Nie możemy wybie-rać ram dla naszego losu. Ale dajemy mu treść. Kto chce przygody, będzie ją przeżywał na miarę swego męstwa. Kto chce ofiary, będzie ją składał na miarę czy-stości swego serca”.

„Jest taka jedna chwila, gdy wszystko staje się proste, gdy nie ma już żadnego wyboru: cały twój wkład byłby stracony, gdybyś obejrzał się wstecz. Point of no return życia.” Dag Hammarskjöld

TRYBY nr 1(10)/2012 Dodatek Politechniki KrakowskiejIV

Tryby PK

Informacje z PK

Koncert noworoczny

6 stycznia odbył się koncert noworocz-ny Krakowskiej Orkiestry Staromiejskiej w Nowohuckim Centrum Kultury. Honorowy pa-tronat pełnił Dziekan Wydziału Mechanicznego Politechniki Krakowskiej, prof. dr hab. inż. Leszek Wojnar.

Nagrody dla najwybitniejszych uczonych

16 grudnia 2011r. minister nauki i szkolnictwa wyższego prof. Barbara Kudrycka wręczyła nagrody dla naj-wybitniejszych uczonych i nauczycieli akademickich.

Prof. Andrzej Kadłuczka z Politechniki Krakowskiej został wyróżniony w dziedzinie badań na rzecz rozwoju gospodarki. Jest twór-cą Podziemnego Muzeum Rynku Głównego w Krakowie, a od 35 lat pro-wadzi badania nad integracją zabyt-kowej architektury i zespołów urbani-stycznych z potrzebami współczesnego społeczeństwa.

Minister nauki przyznała także nagrody dla wybitnych nauczycie-li akademickich za całokształt do-robku, osiągnięcia organizacyjne, naukowe i dydaktyczne uzyskane w 2010 r. Za osiągnięcia naukowe – książkę pt. Measurements, Modelling and Simulation of Dynamic Systems – nagrodzeni zostali dr Krzysztof Tomczyk i prof. Edward Layer z Wydziału Inżynierii Elektrycznej i Komputerowej PK.

Nagrodę zespołową za osiągnięcia dydaktyczne – podręcznik Wodociągi – otrzymali dr Jarosław Bajer i dr hab. Krzysztof Knapik z Wydziału

Inżynierii Środowiska PK.Nagrody ministra przyznawane

są w trzech kategoriach: badań pod-stawowych, badań na rzecz rozwoju społeczeństwa i badań na rzecz roz-woju gospodarki. Do grona 15 do-tychczasowych laureatów dołączyło w tym roku trzech uczonych, oprócz prof. Kadłuczki także prof. Arkadiusz Wójs z Instytutu Fizyki Politechniki Wrocławskiej, specjalista w dziedzinie fizyki materii skondensowanej oraz Andrzej Kowalczyk z Instytutu Fizyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, specjalista z zakresu optyki stosowanej.

O nagrody walczyło 61 naukow-ców z całej Polski. W liczbie złożonych wniosków przodowały warszawskie jednostki naukowe, przedstawiając aż 21 kandydatur. Kolejny na liście znalazł się Kraków z 7 zgłoszeniami, tuż za nim Wrocław z 5 wnioskami. Będące ukoronowaniem dorobku na-ukowego statuetki i nagrody finansowe trafiają do najwybitniejszych w swoich dyscyplinach badaczy, odkrywców no-wych technologii, autorów teorii i dzieł naukowych wpisanych do światowego kanonu. Nagrody przyznawane są od 2006 r.

Nagrody dla absolwentów

Absolwenci Politechniki Krakowskiej otrzy-mali Nagrody Miasta Krakowa 2011 za naj-lepsze prace dyplomowe dotyczące Krakowa. Dariusz Grabowski został wyróżniony za pracę pt. Zastosowanie metody NATM do budowy tu-nelu drogowego pod wzgórzem Błogosławionej Bronisławy w Krakowie (projekt wstępny), a Agnieszka Kornecka i Łukasz Michalski otrzymali nagrodę za pracę pt. Projekt kon-cepcyjny podziemnej stacji premetra pod ulicą Czarnowiejska w Krakowie w zakresie: archi-tektoniczno-funkcjonalnym, konstrukcyjnym i technologicznym. Wyróżnieni są absolwentami Wydziału Lądowego PK.

Katarzyna Michałowska, absolwentka Wydziału Architektury, została nagrodzona za pracę pt. Rewitalizacja Dzielnicy Grzegórzki w Krakowie. Kompleks muzyczny.

Wystawa fotografii w Galerii „GIL”

Do 11 stycznia w Galerii „GIL” jest czynna wystawa fotografii pt. „Wędrówki dalekie i bli-skie”. Autorem tych wystaw jest p. Robert Baś. Serdecznie zapraszamy!

Informacje pochodzą ze strony internetowej Politechniki Krakowskiej

fot.:

flic

kr.c

om