Pasek menu Paski narzędziowe Pasek formuły Pole nazwy Karty …dp.utp.edu.pl/wyklady/EXCEL.pdf ·...

Autor: Piwczyński Dariusz 2007-01-16

Arkusz kalkulacyjny Excel – wprowadzanie i formatowanie danych.

Arkusz kalkulacyjny - jest to typ oprogramowania użytkowego, które służy gromadzeniu danych, ich przeglądaniu, sortowaniu. Pozwala ono na wykonywanie różnego typu operacji matematycznych, statystycznych, finansowych, automatycznie na całym zbiorze danych. Arkusze posiadają wbudowane procedury statystyczne, matematyczne, finansowe. Umożliwiają graficzną prezentację wyników. Microsoft Excel to przykład programu komputerowego zaliczanych do powyższej kategorii oprogramowania.

1) Uruchomienie Excela: należy dwukrotnie kliknąć ikonę Microsoft Excel

2) Poruszanie się po obszarze arkusza przyciski strzałek przyciski PageUp (Strona w górę), PageDown (Strona w dół) naciskając przycisk myszki na pasku przewijania (poziomy i pionowy) przycisk END a następnie przycisk strzałki Edycja => Przejdź do ... (Ctrl-G) Ctrl + strzałki

3) Zaznaczanie danych przeciągając myszką przy wciśniętym lewym przycisku klikając na numer wiersza bądź kolumny SHIFT plus przyciski strzałek, PageUP, PageDown, przycisk END+strzałki CTRL+SHIFT strzałka w lewo, następnie w dół CTRL+SHIFT + *(nad cyfrą 8) lub CTRL+* (z klawiatury numerycznej) CTRL+A – Zaznaczenie całego arkusza (lub pole nad numerem pierwszego wiersza)

Przewodnik do ćwiczeń z PODSTAW INFORMATYKI

1

Karty arkuszy

Pole nazwy

Pasek formuły

Pasek menu

Paski narzędziowe


4) Wprowadzanie danych: tekstowe, numeryczne, data, czas

Dobra rada!! Liczby szybciej i pewniej wprowadzać jest z klawiatury numerycznej.! Przed wprowadzaniem danych zorientuj się, który ze znaków interpunkcyjnych oddziela część całkowitą od dziesiętnej ułamka. Liczba nieprawidłowo zapisana będzie wyrównana do lewej krawędzi komórki, poprawnie – do prawej.

Edycja zawartości komórki: przycisk F2

5) Formatowanie danych zaznacz dane kliknij ctrl-1 lub pasek menu =>Format=>komórki lub będąc na zaznaczony obszarze

kliknij prawy przycisk myszy, później posługujesz się już lewym przyciskiem różne formaty danych (liczba, tekst, data - od 1900r., czas)

6) edycja danych: kopiowanie; wklejanie specjalne (transpozycja).

Transpozycja, to zabieg polegający na zamianie kolumn z wierszami i odwrotnie. W celu jej wykonania zaznaczamy wybrany fragment arkusza roboczego, wydajemy polecenie kopiuj. Następnie, po wskazaniu obszaru docelowego wydajemy polecenie wklej specjalnie, pole wyboru – Transpozycja.

wycinanie wklejanie


2

1

2

3. Komórki


7) Sortowanie danych otworzyć skoroszyt psy.xls z S:\

Jeśli chcemy sortować dane wg większej liczby kolumn niż 3, to zabieg ten rozpoczynamy od sortowania według najmniej ważnych kolumn, a kończymy na kolumnie, która jest dla nas najważniejszym kryterium podziału.

8) Filtry (Dane=>Filtry=>Autofiltr)Filtry są mechanizmem przeznaczonym do wyodrębnieniu rekordów do oglądania. Wtedy z ekranu znikają pozostałe rekordy, czy te które nie spełniają określonego warunku.

9) Lista: Uporządkowany wierszami zbiór danych, takich jak adresy, nazwiska klientów czy produktów lub kwoty kwartalnych obrotów handlowych, dni tygodnia, miesięcy, kolejne liczby (autonumerowanie). Dzięki listom możemy uzupełniać w trakcie kopiowanie kolejne komórki, kolejnymi wartościami listy. Załóżmy, że wpisujemy w komórce „styczeń”, następnie kopiujemy przez przeciąganie tę komórkę na sąsiednie. W efekcie pojawiają nam się nazwy kolejnych miesiący roku kalendarzowego. Użytkownik może samodzielnie zdefiniować własną listę, np. skala zadowolenia z sytuacji finansowej. Mogą być to np. następujące elementy listy: doskonale, bardzo dobrze, średnio, słabo, tragicznie”. Sposób wywołania: Wstaw => Nazwa => Definiuj

10) Tworzenie etykiety, to nazwa przypisana do zaznaczonego obszaru arkusza. Dzięki etykiecie możemy np. „zapomnieć” o zakresach komórek. Zamiast wpisywać zakres, podajemy nazwę etykiety, np. samias suma(a2:a34), podajemy suma(wyjazd). Oczywiście, wcześniej musimy skojarzyć nazwę etykiety ze wskazanym obszarem komórek.


3

1. Zaznaczyć obszar z danymi, np. ctrl-shift+*Oczywiście kursor musi znajdować się w zaznaczanym obszarze

2. Kliknąć na Dane, a następnie Sortuj

3. Wskaż zmienne, wg których cały zbiór z danymi zostanie uporządkowany. Ustal czy ma być to porządek rosnący czy też malejący

Sortowanie wg tylko jednej cechy można wykonać następująco: 1) kliknąć myszką na jedną z komórek w kolumnie sortującej, 2) kliknąć na jeden ze wskazanych przycisków.


11) Regulowanie szerokości kolumn poprzez Format=> Kolumna, Autodopasowanie obszaru. Dzięki temu zabiegowi (wcześniej zaznaczamy wskazane kolumny) możemy ograniczyć szerokość arkusza zajmowaną przez kolumny do minimu, jednak cała treść wpisana do komórek będzie widoczna!

12) Formatowanie warunkoweZabieg pozwalający sformatować komórki wg kryteriów ustalonych przez użytkownika, np. komórki z liczbami powyżej 100 będą kolorowane na czerwono.Format=>Formatowanie warunkowe

13) FormularzePrzeznaczeniem formularzy jest wprowadzanie, edycja i usuwanie rekordów z danymi. Sposób uruchomienia formularza jest bardzo prosty. Po umiejscowieniu obszaru aktywnej komórki na tablicy zawierającej bazę danych, klikamy na Dane=>Formularz

14) Listy (sprawdzanie poprawności), np. dni tygodnia, miesięcy, kolejne liczby (autonumerowanie). Pozwalają one uzupełniać w trakcie kopiowanie kolejne komórki, kolejnymi wartościami listy. Załóżmy, że wpisujemy w komórce „styczeń”, następnie kopiujemy przez przeciąganie tę komórkę na sąsiednie. W efekcie pojawiają nam się kolejne miesiące roku kalendarzowego. Użytkownik może samodzielnie zdefiniować własną listę, np. skala zadowolenia z sytuacji finansowej. Mogą być to np. następujące elementy listy: doskonale, bardzo dobrze, średnio, słabo, tragicznie”.

Sposób wywołania: Wstaw => Nazwa => DefiniujDane=> Sprawdzanie poprawności


4


Arkusz kalkulacyjny Excel – formuły i funkcje

Formuła to ciąg odwołań do komórek, liczb, funkcji, rozdzielonych operatorami. Formuła służy do obliczenia konkretnej wartości liczbowej. W dużym uproszczeniu można stwierdzić, iż formuła to wzór matematyczny przełożony na „język” Excela.

Przykład: =c2/d2*100Formuła spowoduje podzielenie przez siebie wartości liczbowych zawartych w komórkach c2 i d2, iloraz zostanie pomnożony przez 100.Formuła musi być zawsze poprzedzona znakiem”=”

Funkcje są wstępnie zdefiniowanymi formułami wykonującymi obliczenia z wykorzystaniem określonych wartości nazywanych argumentami i w konkretnym porządku nazywanym składnią.

Składnia funkcji: zaczyna się od nazwy funkcji, po której występuje otwierający nawias, argumenty funkcji oddzielone średnikami i na końcu nawias zamykający. Jeśli funkcja zaczyna się od formuły, przed nazwą funkcji należy wpisać znak równości (=).

Przykład: =suma(b2:b17) Powyższa funkcja oblicza sumę elementów z zakresu b2:b17

Argumenty - liczby, tekst, wartości logiczne takie, jak PRAWDA lub FAŁSZ, tablice, wartości błędów takie, jak #N/D lub odwołania do komórek. Mogą także być stałe, formuły lub inne funkcje. Wyznaczony argument musi mieć prawidłową wartość dla tego typu argumentu,

Przykład: (b2:b17); (10)


5

Zakres komórek:

(b2:b17), (b2:b17;d2:d17), (b2:b17)


1) Adresy względne (A2) i bezwzględne ($A$2;$A2;A$2)2) Kategorie funkcji (wybrane)

2.1. Funkcje matematyczne

LN(liczba) - logarytmu naturalnego LOG(liczba, podstawa) logarytm liczby przy zadanej podstawie. LOG10(liczba) logarytm przy podstawie 10 PIERWIASTEK(liczba) - Zwraca wartość pierwiastka kwadratowego z liczby. SILNIA(liczba) - Zwraca wartość silni argumentu liczba. SUMA(liczba1;liczba2...) suma SUMA.ILOCZYNÓW(tablica1;tablica2; tablica3...) - Mnoży odpowiadające sobie

elementy dwóch lub więcej tablic, a następnie zwraca wartość sumy iloczynów. SUMA.KWADRATÓW(zakres) – zwraca sumę kwadratów dla podanych argumentów. SUMA.JEŻELI(zakres; kryteria; zakres_suma) - Sumuje komórki z zakresu_suma, jeśli

odpowiadające im komórki z zakresu spełniają podane kryteria.

2.2. Funkcje trygonometryczne

COS(kąt) - cosinus kąta. SIN(kąt) - sinus kąta.

2.3. Funkcje statystyczne

ŚREDNIA(liczba1;liczba2...) średnia ODCH.STANDARDOWE(x2:xn) odchylenie standardowe MAX(liczba1;liczba2 ...) wartość maksymalna MIN(liczba1; liczba2 ...) wartość minimalna MEDIANA(liczba1; liczba2 ...) mediana

2.4. Funkcje finansowe

IPMT(stopa; okres; liczba_rat; wa; wp; typ) Oblicza wartość odsetek od pożyczonej sumy do zapłacenia w podanym okresie.

NPER(stopa; rata; wa; wp; typ)Podaje liczbę rat potrzebnych do spłaty inwestycji przy stałych wpłatach i stałej stopie oprocentowania.

stopa – stopa oprocentowania dla okresurata – płatność okresowa, jest stała dla całego okresu, obejmuje zazwyczaj kapitał i odsetkiwa (pv) – wartość bieżąca lokaty, teraźniejsza wartość wszystkich przyszłych rat łączniewp (fv)– wartość przyszła, saldo jakie chcemy uzyskać po płatności ostatniej raty. Jeżeli jest

pominięta, używane jest zero – przyszła wartość pożyczki wynosi 0.typ – wartość logiczna, płatność na początku okresu = 1, płatność na końcu okresu = 0 lub

pominięta

2.5. Funkcje baz danychSkładnia: Dfunkcja(baza_danych; pole; kryteria)

baza_danych jest to zakres komórek tworzących bazę danych. W programie Microsoft Excel baza danych jest listą powiązanych informacji, w którym wiersze informacji są rekordami, a kolumny polami. Pierwszy wiersz listy zawiera etykiety poszczególnych kolumn. Adres można podawać jako zakres komórek lub jako nazwę odpowiadającą zakresowi zawierającemu listę.


6


pole wskazuje, którą kolumnę funkcja ma obejmować swoim działaniem.

kryteria jest to adres zakresu komórek zawierających warunki funkcji.

BD.ILE.REKORDÓW(baza_danych; pole; kryteria) liczba rekordów BD.ILE.REKORDÓW.A(baza_danych; pole; kryteria) liczba rekordów niepustych BD.MAX(baza_danych; pole; kryteria) wartość maksymalna BD.MIN(baza_danych; pole; kryteria) wartość minimalna BD.SUMA(baza_danych; pole; kryteria) suma BD.ŚREDNIA(baza_danych; pole; kryteria) średnia BD.ODCH.STANDARD(baza_danych; pole; kryteria) odchylenie standardowe z populacji

próbnej BD.ODCH.STANDARD.POPUL(baza_danych; pole; kryteria) faktyczne odchylenie

standardowe w całej populacji BD.WARIANCJA(baza_danych; pole; kryteria) wartości wariancji z próbki BD.WARIANCJA.POPUL(baza_danych; pole; kryteria) faktyczna wartość wariancji, jeśli

dane w bazie danych obejmują całą populację.


7


Funkcje logiczne

Funkcje logiczne służą do wykonywania operacji związanych z wartościami logicznymi PRAWDA i FAŁSZ. Do funkcji logicznych zaliczamy funkcje LUB, ORAZ, NIE, PRAWDA, FAŁSZ oraz JEŻELI.

LUB(wartość_logiczna1; wartość_logiczna2;...) lub(b2>c3;b3=d4) Jest ona alternatywą (sumą logiczną) podanych argumentów. Zwraca wartość logiczną PRAWDA, jeżeli przynajmniej jeden z argumentów na wartość PRAWDA. Natomiast, gdy wszystkie argumenty (może ich być 30) mają wartość FAŁSZ funkcja zwraca wartość FAŁSZ. Argumentami tej funkcji powinny być wartości logiczne lub adresy zawierające wartości logiczne.

ORAZ(wartość_logiczna1; wartość_logiczna2; ... )oraz(b8>=b5;b8<=c5)podobna do funkcji ORAZ jest koniunkcją (iloczynem logicznym) podanych argumentów, które powinny być wartościami logicznymi lub adresami zawierającymi wartości logiczne. Jako wynik zwraca wartość logiczną PRAWDA, jeżeli wszystkie argumenty mają wartość PRAWDA natomiast FAŁSZ jeżeli przynajmniej jeden argument przyjmuje wartość FAŁSZ.

NIE(wartość_logiczna)nie(b2=b3)jest negacją podanego argumentu, który powinien być wartością logiczną lub adresem zawierającą wartość logiczną. Jeżeli argument przyjmuje wartość PRAWDA funkcja zwraca wartość FAŁSZ. W przypadku, gdy argument przyjmuje wartość FAŁSZ funkcja jako wynik zwraca wartość PRAWDA.

JEŻELI(warunek; wartość_jeżeli_prawda; wartość_jeżeli_fałsz). Funkcja daje w wyniku jedną wartość zależną od warunku (jest to warunek logiczny, który może przyjąć wartość PRAWDA lub wartość FAŁSZ). Jeżeli argument warunek jest prawdziwy (przyjmuje wartość PRAWDA) funkcja JEŻELI zwraca wartość ustaloną przez drugi argument wartość_jeżeli_prawda. Jeżeli argument warunek nie jest spełniony (przyjmuje wartość FAŁSZ) to funkcja JEŻELI zwraca ustaloną przez trzeci argument wartość_jeżeli_fałsz. Argumenty wartość_jeżeli_prawda i wartość_jeżeli_fałsz mogą być liczbą, tekstem ujętym w podwójne cudzysłowie, wartością logiczną lub formułą.


8


3. Wprowadzanie funkcji3.1. Z klawiatury, tj. całe polecenie wprowadzane jest z klawiatury3.2. Poprzez kreatora funkcji:

a) ustalamy kategorię funkcjib) wskazujemy nazwę funkcjic) w kolejnym kroku wprowadzamy zakres komórek, do których odwołuje się funkcja


9


Tabele przestawne. Wykresy

Tabela przestawna jest mechanizmem, który pozwala na szybkie wykonywanie

obliczeń w formie stabelaryzowanego podsumowania, którego graficznym efektem jest

tabel wynikowa. Tabela przestawna umożliwia krzyżowe zestawienia dużych ilości

danych. W tabeli tej dozwolone jest obracanie wierszy i kolumn – dzięki czemu

uzyskujemy różnorodne podsumowania danych źródłowych. Tabela przestawna

analizuje dane za pomocą określonej funkcji podsumowującej – suma, licznik odchylenie

standardowe. Automatycznie mogą być dołączane sumy pośrednie i całkowite. Tabelę

przestawną tworzymy za pomocą Kreatora tabel, aby go uruchomić, należy kliknąć

polecenie Raport tabeli przestawnej w menu Dane.

W przykładzie zostanie wykonana tabela przestawna w oparciu o dane ze skoroszyt jag.xls.

1. Po wczytaniu danych należy zaznaczyć dane podstawowe, łącznie z nazwami zmiennych. W dalszej kolejności zaznaczone dane zostaną opatrzone etykietą, którą wpiszemy w polu nazwy.2. Uruchamiamy kreatora tabeli przestawnej: Dane=>Raport tabeli przestawnej...

Wprowadzamy nazwę bazy danych (baza), na podstawie której zostanie wykonana analiza oraz wskazujemy, w oparciu o jakie zmienne nasza populacja jagniąt jest zróżnicowana


10

Kreator tabel przestawnych – krok 1 z 4

Klikamy na przycisk Dalej>


(genotyp, płeć). Podajemy również nazwy zmiennych ilościowych, na jakich zostaną wykonane obliczenia. Ponadto zachodzi potrzeba podania nazw miar statystycznych, jakie chcemy obliczyć.


11

Kreator tabel przestawnych – krok 3 z 4

W polu Zakres: wpisujemy nazwę naszej bazy danych, klikamy na Dalej>

Przy wciśniętym lewym przycisku myszy przeciągniemy na: „WIERSZ” prostokąt „gen”, na „KOLUMNA” prostokąt plec. Z kolei na DANE przekopiujemy zmienną bialko oraz wydrzez.

Kreator tabel przestawnych – krok 3 z 4 Klikając dwukrotnie na nazwę cechy wywołujemy okienko

Okienko pozwala ono wybrać miary statystyczne

Kreator tabel przestawnych – krok 4 z 4a) Podajemy informację o miejscu umieszczenia tabeli, niech to będzie nowy arkusz!

Klikamy na Opcje

Okienko pozwala, m.in. na dołączenie sum całkowitych kolumn i wierszy.

b) i klikamy na Zakończ


Poniżej znajduje się efekt naszych działań, tj. tabela przestawna.

plecgen Dane 1 2 Suma całkowitamp Średnia: bialko 21,0225 21,28 21,15125

OdchStd: bialko2 0,439421969 1,199611048 0,847609032Średnia: wydrzez 42,225 40,7075 41,46625OdchStd: wydrzez2 3,669082537 2,564649099 3,040779682

R2 Średnia: bialko 19,924 20,52 20,12266667OdchStd: bialko2 0,842525305 0,440851449 0,772292197Średnia: wydrzez 44,16 42,87 43,73OdchStd: wydrzez2 2,429645607 2,04435809 2,320609526

R3 Średnia: bialko 19,47583333 20,59555556 19,95571429OdchStd: bialko2 3,113269133 0,954307486 2,453064556Średnia: wydrzez 44,54916667 44,20555556 44,40190476OdchStd: wydrzez2 1,640229797 2,182046695 1,847859895

suf Średnia: bialko 20,992 20,96 20,97777778OdchStd: bialko2 1,161137373 1,249468458 1,164850688Średnia: wydrzez 45,771 43,3475 44,69388889OdchStd: wydrzez2 1,566903883 3,126580743 2,619261546

Średnia: bialko, Razem 20,19333333 20,79846154 20,44709677OdchStd: bialko2, Razem 2,012466859 1,004050566 1,68153851Średnia: wydrzez, Razem 44,52222222 43,14653846 43,94532258OdchStd: wydrzez2, Razem 2,288042346 2,665061264 2,526464333

Sumy częściowe (pośrednie)Jest to wygodny mechanizm pozwalający na wykonywanie obliczeń, przede wszystkim

statystycznych na zbiorze danych bez angażowania się użytkownika we wprowadzanie zakresów komórek. Tak, jak tabela przestawna posiada możliwość wykonywania obliczeń na zbiorze, który jest podzielony na grupy, podgrupy. Rekordy przynależące do poszczególnych grup nie muszą znajdować się obok siebie, czyli zbiór nie musi być posortowany. Mechanizm sum częściowych uruchamiamy klikając na Dane, a następnie na Sumy częściowe (pośrednie). Pamiętajmy jednak o tym, aby wcześniej uczynić aktywną komórkę jedną z przynależących do naszej bazy danych.


12


Opis okienka Sumy pośredniePole „Dla każdej zmiany w:”W miejscu tym wpisujemy (wskazujemy) nazwę tej kolumny, w której umieszczone są kody (genotyp, rasa, płeć, wykształcenie) będące podstawą zróżnicowania populacji na podgrupy.Pole „Użyj funkcji”, to miejsce, w którym określamy nazwę mechanizmu obliczeniowego (funkcji). Może nim być np. funkcja średnia, suma.„Dodaj sumę pośrednią do:” W tym miejscu zaznaczymy wszystkie zmienne (ilościowe), w stosunku do których chcemy wykonać obliczenia.

Sporządzenie wykresu kolumnowego.1. Z tabeli przestawnej wybieramy średnie dla poszczególnych grup genotypowych w

odniesieniu do obydwu cech i zapisujemy je w arkuszu roboczym, jak na przykładzie:

bialko wydrzezMp 21,15125 41,46625R2 20,12267 43,73R3 20,97778 44,69389Suf 20,4471 43,94532

2. Zaznaczamy powyższy obszar ze średnimi3. Klikamy na przycisk Kreator wykresów (z paska narzędziowego)


13

Kreator wykresów – krok 1 z 4

a)ustalamy Typ wykresu

b) wskazujemy podtyp

c) klikamy na Dalej>

Kreator wykresów – krok 2 z 4

a) klikamy na pole Wiersze

b) klikamy na Dalej>


Karta Tytuły umożliwia tytułu wykresu oraz nazw osi rzędnych oraz odciętych.Karta Osie pozwala umieścić lub usunąć osie współrzędnych.Karta Linie siatki umożliwia modyfikowanie linii siatek.Karta Legenda – zamieszczenie legendy, w tym przypadku grupy genotypowe, jak również podanie miejsca jej lokalizacji.Karta Etykiety danych – czy nad kolumnami mają znajdować się wartości liczbowe równe średnim arytmetycznym dla grup genotypowych.Karta Tabela danych – pozwala na dołączenie do wykresu tabeli z danymi wykorzystanymi w wykresie

średnie wartości cech w grupach genotypowych

0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

bialko wydrzez

cechy

%

mpR2R3suf


14

Kreator wykresów – Krok 3 z 4 – Opcje wykresu

Krok 4 z 4 – Położenie wykresuWybieramy opcję: Jako nowy arkusz

Każdy element wykresu: tło, kolor kolumny, osi współrzędnych, linie siatki możemy zmienić, poprawić. Wystarczy tylko dwukrotnie kliknąć nań lewym przyciskiem myszy lub raz prawym!


Analiza danychTo mechanizm zawierający szereg narzędzi statystycznych, w dużej mierze zaawansowanych.

Uwaga! Jeśli w pod hasłem Narzędzia nie znajdziemy Analizy danych, to klikamy na Dodatki, w polu zaznaczani wstawiamy parafkę przy Analysis ToolPak, klikamy OK.

MakroZapamiętany przez program ciąg poleceń. Dzięki makrom można wykonać pracochłonną czynność jednym kliknięciem przycisku myszy, np. otworzyć dokument, zmienić jego formatowanie i zapisać pod inną nazwą. W wielu programach użytkownik może nagrywać te ciągi poleceń, podobnie jak na magnetofonie kasetowym. Programy biurowe Microsoft Office przechowują makra jako kod źródłowy VBA.

VBAZubożona wersja języka programowania Visual Basic, która została wbudowana w niektóre aplikacje firmy Microsoft - głównie w programy biurowe. Dzięki VBA istnieje możliwość rejestrowania makr w tych programach, gdyż makra są właśnie zapisywane jako kod źródłowy VBA. Programista jest w stanie, używając tego języka programowania, znacznie zmodyfikować zachowanie programów biurowych, a także wyposażyć je w nowe możliwości.Visual Basic for Applications - Visual Basic dla Aplikacji.http://www.komputerswiat.pl/leksykon/1190.asp

W Excel makro rejestrujemy klikając na Narzędzia = > Makro => Zarejestruj nowe makro


15

http://www.komputerswiat.pl/leksykon/1190.asp


W kolejnym kroku podajemy nazwę makra i klikamy na OK.

i od tego czasu wszelkie czynności, jakie wykonujemy są rejestrowane. W celu zakończenia rejestracji makra klikamy na pasek narzędziowy Zatrzymaj rejestrowanie, a dokładnie na przycisk .

Uruchomienie utworzonego makra następuje poprzez kliknięcie na Narzędzia => Makro => Makra


16


Makro można uruchomić również dzięki przyciskowi umieszczonemu bezpośrednio na arkuszu roboczym. Przycisk tworzymy w następującej kolejności: Wyświetlamy na ekranie komputera dodatkowy pasek narzędziowy Formularze. Klikamy myszką na przycisk odpowiedzialny za rysowanie przycisku. Rysujemy przycisk. Wybieramy makro, jakie powinno być z nim skojarzone. Możemy pozwolić sobie na zmianę nazwy przycisku na bardziej związaną z jego zadaniem.


17

Pasek menu Paski narzędziowe Pasek formuły Pole nazwy Karty …dp.utp.edu.pl/wyklady/EXCEL.pdf ·...

Documents

Transcript of Pasek menu Paski narzędziowe Pasek formuły Pole nazwy Karty …dp.utp.edu.pl/wyklady/EXCEL.pdf ·...