Oskar i pani Róża

Eric-Emmanuel Schmitt

Trochę o autorze...

Francuski dramaturg i powieściopisarz. Z wykształcenia filozof. Mieszka w Brukseli. Urodził się 28 marca 1960 roku. Otrzymał najbardziej prestiżowy certyfikat nauczycielski oraz doktorat z filozofii. Po dwóch sukcesach Schmitt porzucił pracę wykładowcy filozofii na Uniwersytecie i został pisarzem na pełnym etacie.

"Codziennie patrzna świat, jakbyś oglądałgo po raz pierwszy".

Wprowadzenie do Lektury• Lektura opowiada o dziesięcioletnim Oskarze, który jest chory na białaczkę. Szpital jest dla niego domem, ponieważ od dłuższego czasu choruje. W szpitalu Oskar lubi tylko swoich kolegów i starszą wolontariuszkę, którą nazywa ciocią Różą. To ona zaproponowała mu, aby pisał listy do Boga. Chłopiec stosuje się do rady pani Róży i zaczyna pisać codziennie przez 12 dni, listy do Boga, w których opowiada o swoim dniu, oraz pyta i prosi Pana Boga o różne rzeczy.

"Ludzie boją się śmierci, bo odczuwają lęk przed nieznanym".

Czas i miejsce akcji

CZAS:

czasy współczesne

grudzień,

kilkanaście ostatnich dni roku,

okolice Bożego Narodzenia

MIEJSCE:

Głównym miejscem akcji jest szpital dziecięcy w Paryżu

Dokładniej, Oddział Onkologiczny.

Najczęściej sala, w której leży Oskar bądź Peggy Blue.

Poboczne miejsca, jak dom pani Róży, kaplica szpitalna, gabinet i przed gabinetem doktora Dusseldorfa.

"Myśli, których sięnie zdradza, ciążąnam, zagnieżdżająsię, paraliżują nas, nie dopuszcająnowich i w końcuzaczynają gnić".

Jeżeli nie chcesz czytać całej lektury, to proponujemy wersję skróconą

List 1Oskar przedstawia się w liście, mówi o swojej chorobie, o przyjaciołach ze szpitala oraz o dziwnym zachowaniu lekarzy po nieudanej operacji. Wspomina również o cioci Róży, która nic się nie zmieniła po operacji, to ona poradziła mu pisać listy do Boga. CHłopcowi jest przykro, ponieważ nikt nie jest w stanie powiedzieć mu czy umrze i wszyscy przy tym pytaniu milczą, nawet jego przyjaciele.

List 2Oskar opowiada Bogu jak jego rodzice niespodziewanie przyjechali do szpitala, oraz podsłuchał rozmowę lekarza z rodzicami, o jego nadchodzącej śmierci. Był zdenerwowany na rodziców, ponieważ nie byli w stanie mu o tym powiedzieć. Potem ze strachu, przed złapaniem, schował się w schowku na szcotki, a kiedy wieczorem go znaleźli, chciał rozmawiać tylko z ciocią Różą. Opowiedział jej o wszystkim, a ona opowiedziała chłopcu o walce, w której brała udział. Wytłumaczyła Oskarowi jak pokonała rywalkę oraz za pomocą przenośni jak ma postępować. Ciocia Róża mogła przychodzić do Oskara przez następne 12 dni i odtąd według legendy, Oskar miał przeżywać w jeden dzień 10 lat.

List 3Oskar opisał Bogu swój młodzieńczy wiek i kłopoty z dziewczynami. Zakochał się w cichej dziewczynie, Peggy Blue z tego samego oddziału, ale kiedy poszedł jej to powiedzieć pokłócił się z przyjacielem, który również był w niej zakochany. Oskar deklarował, że będzie jej bronić przed duchami. Kiedy przyjaciel go uprzedził, spotkał się z inną dziewczynką, i żeby nie być tchórzem, pocałował ją, choć wogóle mu się to nie podobało. Potem wrócił do cichej dziewczyki, a ona zgodziła się, na obronę jej przed duchami.

List 4Tego dnia Oskar zbliżał się do trzydziestki. W nocy słysząc krzyk, poszedł do Peggy, lecz to nie ona krzyczała, tylko przyjaciel Oskara z poparzeniami. Oskar został u Peggy na noc, w tym czasie pobierając się z nią. Rano opowiedział wszystko cioci Róży. Razem poszli do kaplicy i OSkar przeraził się widząc Boga w takim stanie. Ciocia wszystko mu wytłumaczyła, a Oskar wziął przykład z Boga cierpiącego na krzyżu.

A tutaj dalsza część..

List 5

Dziś Peggy Blue miała operację. Bycie trzydziestolatkiem według Oskara to czas trosk. Oskar zaadoptował ciocię Różę oraz swojego misia Bernarda. Operacja Peggy się udała, a Oskar poznał jej rodziców, którzy odnosili się do niego z szacunkiem i oddali swoją córkę pod jego opiekę.

List 6

Wiek 40/ 50 lat okazał się dla Oskara czasem głupstw. Dziewczyna z którą całował się kilka dni temu powiedziała o tym Peggy, a ta w impulsie zerwała z Oskarem kontakt. W dodatku dał się całować Brigitte i przez to rozniosła się plotka, że Oskar lata za dziewczynami. Chłopiec opowiada o wszystkim cioci Róży, a ona pociesza go i mówi żeby się nie przejmował, ponieważ każdy przechodzi coś takiego w tych latach.

List 7

Boże Narodzenie. Oskar pogodził sięPeggy, zapewniając ją o swojej miłości. Chłopiec nie chciał przeszkadzać żonie ani widzieć się z rodzicami. Dzięki pomocy od kolegów dostał się do samochodu cioci Róży i pojechał do jej domu. Ciocia przyjęła go serdecznie, lecz poinformowała szpital i rodziców o odnalezieniu Oskara. Chłopiec spędził cudowne święta, oraz pogodził się z rodzicami.

List 8

Oskar wraca do szpitala. Czuje się słaby po podrózy i mówi, że starsi ludzie nie lubią podróżować. Peggy czuła się coraz lepiej i przyjechała na wózku odwiedzić Oskara. Ciocia Róża podarowała Oskarowi figurkę Matki Bożej. Oskar stwierdził, że twarz Maryji jest podobna do twarzy Peggy. Chłopiec szybko skończył pisać, ponieważ uważał, że pióro jest ciężkie.

To już ostanie, brawo za wytrwałość

List 9Czas między siedemdziesiątką 80 był dla chłopca czasem przemyśleń. Chłopiec zastanawia się nad kwiatem z pustyni Sahara który jednego dnia zakwita i umiera. Rodzice Oskara przeprowadzili się do cioci Róży, aby być bliżej syna. Oskar mówi doktorowi Dusseldorfowi, aby nie zachowywał się jak winny i również żeby się zbytnio nie przejmował.

List 10Peggy wróciła do domu. Oskar wie, że nigdy więcej jej nie zobaczy. Został sam, chory, stary, zmęczony i smutny. "Ohydnie jest się starzeć". Uznał, że dzisiaj przestał lubić Boga.

List 11

Chłopiec dziękuje Bogu za wizytę w odpowiednim czasie. Poczuł obecność Boga we wszystkim co go otaczało. Dziękuje Bogu za zdradzony sekret i mówi, że wszystko zrobił zgodnie ze wskazówkami i jest bardzo zadowolony.

List 12Oskar dobijał setki. Tłumaczył rodzicom, że życie to dziwny prezent i na początku człowiek je przecenia, bo myśli że dostał wieczne życie, potem zaczyna je nie doceniać i mówić, że jest głupie i zbyt krótkie. A dopiero na końcu się je rozumie i próbuje zasłużyć na życie.

List 13

" Szanowny Panie Boże, sto dziesięć lat. To dużo. Chyba zaczynam umierać. Oskar."

List 14Ostatni list napisała ciocia Róża. Mówi, że Oskar umarł, ale tak aby nikt nie widział jak umiera, żeby nikt nie cierpiał. Dalej będzie panią Różą, ale nie ciocią, ponieważ tylko dla Oskara była ciocią. Pani Róża dziękuje za Oskara i rozpacza po jego stracie. Mówi również, że dał jej bardzo dużo miłości i dzięki niemu była zabawna i wymyślała legendy. Ponadto chłopiec dał pani Róży dużo radości oraz pomógł jej wierzyć w Boga.

"Życie to taki dziwny prezent. Na początku się je przecenia: sądzi się, że dostało się życie

wieczne. Potem się go nie docenia, uważa się, że jest do chrzanu, za krótkie, chciałoby się

niemal je odrzucić. W końcu kojarzy się, że to nie był prezent, ale jedynie pożyczka. I próbuje

się na nie zasłużyć".

Plan wydarzeń1. Zaczęcie pisania listów do Boga przez Oskara.

2.Tajemniczy i niespodziewany przyjazd rodziców Oskara do szpitala.

3. Podsłuchanie przez chłopca rozmowy doktora z rodzicami o jego bliskiej śmierci.

4. Zgoda doktora na codzienne składanie Oskarowi wizyt cioci Róży przez 12 dni.

5.Opowieść o legendzie 12 ostatnich dniach roku i pogodzie. Zaczęcie zabawy w szybkie dorastanie.

6. Odwzajemniona miłość Peggy Blue do Oskara.

7. Wspólnie spędzona noc Oskara i Peggy oraz zawarcie małżeństwa przez dzieci.

8. Pomyślnie przeprowadzona operacja Peggy.

9. Poznanie rodziców małżonki przez Oskara.

10.Przychodzące trudności wieku średniego.

11. Zbiegnięcie ze szpitala przez Oskara.

12. Cudowne Boże Narodzenie Oskara, spędzone z

rodzicami u cioci Róży.

13.Opuszczenie szpitala przez Peggy.

14. Złożenie wizyty duchowej Oskarowi przez Pana Boga.

15. Odejście Oskara do Pana Boga

16. Napisanie listu do Pana Boga przez ciocię Różę.

"Wtedy, ciekawarzecz, zaczęliśmyoboje płakać, ale to było bardzoprzyjemne. Fajne jest życie we dwoje".

Bohaterowie pierwszoplanowiOskar- przezwisko Jajogłowy. Chory na białaczkę chłopiec, który ma umrzeć. Dziecko o niebywałej dojrzałości. Według niego, tylko ciocia Róża potrafiła go zrozumieć oraz nikt oprócz jej nie chciał go w szpitalu.

Pani Róża- nazywana też przez Oskara ciocią. Starsza wolontariuszka drobna i trzęsąca się. Odważnie mówi o śmierci. Jest mądra i pomysłowa.

Doktor Dusseldorf- lekarz Oskara. Najpierw dowcipny i pełen nadziei, potem po nieudanej operacji smutny i pesymistyczny. Miał poczucie winy z powodu nieuleczalności choroby Oskara i jego nadchodzącej śmierci.

Bohaterowie drugoplanowiBekon- miał na imię Yves. Był kolegą Oskara ze szpitala. Ksywka pochodzi od tego, że chłopiec jest mocno poparzony.

Popcorn- dziewięcioletni chłopiec zakochany w PeggyBlue. Ksywka pochodzi od tego, że chłopiec był bardzo otyły.

Peggy Blue- najpierw dziewczyna, potem żona Oskara. Ksywka nadana od koloru skóry dziewczynki. Była ona niebieska przez źle krążącą krew, która nie dopływała do płuc.

Einstein- kolega Oskara, cierpi na wodogłowie.

Chinka- miała na imię Sandrine. Tak jak Oskar, choruje na białaczkę. U niej leczenie przynosi efekty. Ksywka wzięła się od peruki zrobionej z czarnych sztywnych włosów, z grzywką.

Brigitte- chorowała na downa. Była szaleńczo zakochana w Oskarze. W chwili słabości, Oskar pozwolił jej siebie całować.

Rodzice Oskara- bardzo kochali syna. Mieszkali daleko od szpitala, więc przyjeżdżali do szpitala tylko raz w tygodniu, w niedzielę. Żałowali, że mają słaby kontakt z synem, i bali oraz nie wiedzieli jak powiedzieć chłopcu, że umrze. Ostatecznie rodzice i dziecko pogodzili się.

"Jeżeli będę zajmował się tym, co myślą głupcy, nie będę miał

czasu na to, o czym myśląludzie inteligentni".

Problematyka

Głównym i najbardziej kontrowersyjnym tematem książki była śmierć dziecka. Jest to trudny temat oraz rzadko się go porusza przez jego delikatność. Książka może być uznana za taką, której młodzież w wieku 13/14 lat nie powinna czytać, ale każdy wie, że takie rzeczy niestety dzieją się i powinniśmy być tego świadomi. Powinniśmy wiedzieć, że na świecie jest również cierpienie, ból i smutek. Oczywiście nie chodzi tutaj, aby teraz pogrążyć się w depresji lub tym smutku. Trzeba podchodzić do tematu cierpienia jak Oskar i pani Róża. Nie bać się tematu śmierci, ale też nie pogrążać się w niej. Powinno się być pozytywnie nastawionym do życia, ale też wiedzieć jakie jest i jakie potrafi być.

"Bo są dwa rodzaje bólu, Oskarku.

Cierpienie fizyczne i cierpienie duchowe.

Cierpienie fizyczne się znosi. Cierpienie

duchowe się wybiera".

Opinia lektury(oczywiście według nas)

,,Oskar i pani Róża’’ to opowieść o dziesięcioletnim chłopcu, który choruje na białaczkę. Mieszka w szpitalu. Chłopczyk jest bardzo dojrzały jak na swój wiek. Zdaje sobie sprawę ze zbliżającej się śmierci. Oskarowi w ostatnich dniach życia towarzyszy pani Róża, która jest wolontariuszką. Wpadła ona na pomysł aby chłopczyk w ciągu 12 dni przeżył swoją młodość, dorosłość i starość. Chce aby umierając Oskar czuł, że przeżył całe swoje życie. Książka jest bardzo piękna, wzruszająca i pouczająca. Polecamy ją osobie w każdym wieku. Zarówno dzieci jak i dorośli mogą wyciągnąć z niej jakąś mądrość, którą będą się kierować w życiu.

Dziękujemyza uwagę!

Prezentacjęprzygotowali

Franciszek Klimek oraz Klaudia Masiewicz z 7F