OSADNIKI WTÓRNEPo przejściu przez filtry biologiczne osady zatrzymują się w osadnikach wtórnych. Konstrukcja i zasady obliczenia osadników wtórnych są podobne jak przy osadnikach wstępnych. Czas przebywania wody w osadniku przyjmuje się zwykle 30 min, przy maksymalnym dopływie. W osadnikach pionowych prędkość przepływu ścieków przyjmuje się 1 mm/sek, a w poziomych nie więcej niż 10 mm/sek, licząc wg maksymalnego dopływu. Prędkość w rurze pionowej osadnika pionowego wynosi nie więcej niż 30 mm/sek, jeśli nie ma odboju i 100 mm/sek, gdy jest zastosowana tarcza odbojowa. Nachylenie dna co najmniej 45°, gdy nie ma mechanicznych urządzeń do usuwania osadów. Wielkość komory na osady powinna wystarczyć na zatrzymanie ścieków z dwóch do trzech dni, jednakże osady usuwać należy codziennie. Przepisy Akademii Gospodarki Komunalnej w Moskwie przewidują obciążenie osadników pionowych do 2 m3/godz na 1 m2 powierzchni, przy dopływie maksymalnym. Aby osad opadał do zagłębienia, na początku osadnika dajemy spadek dna nie mniejszy niż 0,02. Stosunek długości do szerokości przyjmuje się jak 4:1. Osad z osadnika wtórnego może być kierowany na poletka do suszenia osadów, do osadnika Imhoffa lub do zbiornika f ermentacyj nego. ; Właściwie wszystkie odpływy z oczyszczalni powinny być dezynfekowane. Do tego celu nadają się w pierwszym rzędzie osadniki wtórne, które mogą być równocześnie wykorzystane jako zbiorniki, w których może zachodzić kontakt wody z chlorem. Czas przepływu przez osadnik = 30 min jest wystarczający dla kontaktu z chlorem.

PIASKOWNIKIPiaskowniki służą do zatrzymania ciężkich mineralnych za-iesin piasku, popiołu, żużla itd. toczących się po dnie i unoszo-ych przez ścieki. Stosowane są przy kanalizacji ogólnospławnej, - rozdzielczej są zbędne. Zmieszanie w osadach części mineral-ych z organicznymi utrudnia bardzo usuwanie osadów z osad-ików i dalsze oczyszczanie, a poza tym duże ilości piasku mogą szkadzać pompy i inne urządzenia. Natomiast rozdzielenie osa-ów mineralnych od organicznych ułatwia znacznie likwidację dnych i drugich. Piaskowniki działają bez przerwy i powinny 't tak zbudowane, aby wraz z piaskiem nie osiadały tam lekkie ęści organiczne. Zasadę działania piaskowników ilustruje wy-res na. Linia przerywana wykazuje największą pręd-ść, przy której jeszcze osiadają osady organiczne. Linie ciągłe odpowiadają maksymalnej i minimalnej prędkości osiadania pia- sku. Jak widzimy z wykresu, prędkości przepływu ścieków w pia- skowniku powinny mie- ścić się w granicach 0,3 > > V > 0,1 m/sek. Czas przepływu ścieków przez piaskownik wynosi od '/s -r- 2 min, stąd długość piaskownika po winna mieć 12 36 m. Piaskowniki dłuższe działają lepiej. Należy dążyć do utrzymywania w piaskowniku stałej prędkości przepływu zbliżonej raczej do granicy górnej. Aby osiągnąć stałą prędkość, co jest dość trudne wobec zmienności przepływu, piaskownik po winien składać się z kilku przedziałów jednakowej lub różnej szerokości z takim wyliczeniem, aby przy najmniejszym przepływie wyłączać poszczególne przedziały. Przekrój piaskownika oblicza się ze wzoru 0,3 gdzie Q — przepływ m3/sek. Wszelkie wiry i zaburzenia są w piaskownikach niepożądane, ponieważ naruszają osad i porywają piasek już wytrącony ze ście ków, co utrudnia i opóźnia oczyszczanie. W piaskownikach osiada przeciętnie 0,02 — 0,03 1/mieszk. dob. osadów przy wilgotności 60% i ciężarze właściwym 1,5. Piasknik składa się z 3 części, z których jedna traktowana jest jako apasowa (włączana do pracy w czasie czyszczenia jednej z pracu- acych). W dużych oczyszczalniach z reguły zapasowych piasko- wników nie dajemy z uwagi na znaczne różnice w obciążeniach, piaskowniki czynne czyści się w godzinach minimalnych dopły- ów.