OPIEKUN PRAKTYK – SKUTECZNA WSPÓŁPRACA ZE STUDENTEM

OPIEKUN PRAKTYK – SKUTECZNA WSPÓŁPRACA

ZE STUDENTEM

Artur Pasek

Moje pierwsze doświadczenia ze szkołą w roli nauczyciela….

Trzy sprawy o których powinien wiedzieć student przekraczając próg

szkoły jako nauczyciel…

Rzecz (dot. realizacji zadań służbowych) o której nie powiem

studentowi podczas praktyki…

ZASADY NAUCZYCIELSKIEGO PLANOWANIA PRACY, W TYM

OCENIANIA OSIĄGNIĘĆ UCZNIÓW

Obowiązkiem nauczyciela jest stworzenie uczniowi, niezależnie od

poziomu jego rozwoju, takich warunków, aby mógł odnosić sukces na

miarę swoich możliwości.

Definicja procesu kształcenia

Proces kształcenia - to ogół zaplanowanych działań prowadzących do pożądanych zmian w sferze poznawczej i sferze postaw ucznia. •Najważniejszymi składowymi poznawczymi procesu kształcenia są nauczanie (czyli ogół świadomych i zaplanowanych czynności nauczyciela) oraz uczenie się, czyli ogół świadomych i planowych czynności ucznia, zmierzających do spełnienia wymagań nauczyciela. W procesie kształcenia wyodrębnia się także budowanie postaw (poprzez nauczanie i uczenie się). •Dlatego proces kształcenia jest organicznie powiązany z wychowaniem. •Proces kształcenia ma charakter interakcyjny, czyli zależy od postaw i działań nauczyciela oraz ucznia. Nauczanie wpływa na uczenie się, a uczenie się ucznia – na nauczanie przez nauczyciela.

Klemens Stróżyński „Poradnia Ocenianie” w http://wszpwn.pl

Porozmawiajmy o ocenianiu…

•Co to jest ocenianie? •Dlaczego oceniamy uczniów? •Jak często oceniamy uczniów? •Co oceniamy? •Jakimi metodami oceniamy? •Jak komunikujemy postępy uczniów? •Na jakie przeszkody natrafiamy w ocenianiu?

Co to jest ocenianie i do czego służy?

Ocenianie jest procesem i systemem, który ma wspomagać pracę nauczycieli i rodziców nad sprawnym i mądrym wchodzeniem w

życie młodego pokolenia.


•Ocenianie to czynność wartościowania wyników sprawdzania, pomiaru lub innych form diagnozy osiągnięć ucznia. Polega na przypisaniu tym wynikom, w drodze decyzji, odpowiednich pozycji na skali wartości. •Skala taka może być dychotomiczna, np. zdał – nie zdał (jak w przypadku egzaminu na prawo jazdy) lub wielostopniowa. •Na niektórych studiach podyplomowych stosuje się skalę trójstopniową (nie zaliczył – zaliczył – zaliczył z wyróżnieniem), na studiach stacjonarnych – skalę czterostopniową (niedostateczny – dostateczny – dobry – bardzo dobry). •W praktyce szkolnej sprowadza się stopnie roczne do skali sześciostopniowej (niedostateczny – dopuszczający – dostateczny – dobry – bardzo dobry – celujący).


Ocenianie ma pomóc uczniowi w:

•Poznaniu własnych możliwości – uczeń poddając się ocenianiu dowiaduje się, jaki posiada zakres wiedzy z danej dziedziny i co jeszcze musi zrobić, aby podnieść swój poziom wiedzy. •Rozwoju psychofizycznym – ocena ma wpływ na określenie siebie w stosunku do innych osób w tej samej grupie. •Budowaniu właściwej motywacji – wystawienie i skomentowanie oceny przyczynia się do wzbudzenia nadziei, że może być lepiej. •Kształtowaniu zainteresowań – odpowiedni komentarz do oceny, zachęcający ucznia do pracy w danym kierunku może mieć decydujący wpływ na rozwój zainteresowań. •Nabywaniu wiedzy – stan wiedzy musi być co jakiś czas sprawdzany i oceniany, aby uczeń zdawał sobie sprawę z własnych umiejętności i braków.


Ocenianie ma pomóc nauczycielowi: 1.Nauczyciel potrzebuje stałego dopływu informacji o wynikach swoich działań,

by skutecznie kierować przebiegiem uczenia się danego przedmiotu przez uczniów

Ocenianie ma pomóc społeczeństwu: 1.Potrzebuje ono wykształconych kadr kierowniczych o dokładnie sprawdzonych

kwalifikacjach. 2.Doświadczenie uczy, że sprawdzenie nie powinno być ograniczone do

egzaminu końcowego, szczególnie w pracy z dziećmi i młodzieżą.

Dlaczego oceniamy uczniów?

•Ocena szkolna jest informacją o wyniku kształcenia, wraz z komentarzem dotyczącym tego wyniku. Komentarz ten dotyczy:

•warunków uczenia się, •sposobu uzyskiwania informacji o wyniku, •poprawnej jego interpretacji, •sposobu wykorzystania tej informacji w toku dalszego uczenia się. (B. Niemierko)

•Ocena szkolna to rezultat pracy ucznia określony stopniem szkolnym, bądź opinią nauczyciela w formie słownej, opisowej lub inny, wcześniej uzgodniony z uczniami sposób. •Ocena szkolna jest to ustosunkowanie nauczyciela do osiągnięć ucznia.

Ocenianie szkolne, łączy w sobie procesy ustalania oceny

i komunikowanie.

•Nauczyciel w ocenianiu posługując się umowną skalą przekazuje uczniowi znak, (słowo, literę, symbol matematyczny), a uczeń powinien być zdolny rozszyfrować ten znak i zamienić go na pełną wartościową informację przydatną do wygenerowania wiedzy potrzebnej do dalszych działań w procesie uczenia się.

•Dlatego też to, czemu służą oceny ma pierwszorzędny wpływ na praktykę oceniania.

Jak oceniamy uczniów? - jakie cechy musi spełniać ocena?

Ocena spełnia zasadnicze funkcje wtedy, gdy dokonywana jest zgodnie z jej podstawowymi cechami, co oznacza, że ocena musi być obiektywna, trafna, rzetelna, jawna i mobilizująca.

Obiektywność

•Obiektywną jest taka ocena, która została wydana nie według mniemania egzaminatora, a na podstawie z góry ustalonych kryteriów”

•Osiągnięcie pełnego obiektywizmu jest niezmiernie trudne, można jednak do niego się zbliżyć.

•Oceną obiektywną jest ocena wyrażająca rzeczywisty poziom wiadomości uczniów w takim przybliżeniu, które nie wyrządzą szkody samemu uczniowi.

•Na obiektywizm oceny wpływ ma także bezstronność warunków sprawdzania osiągnięć.

Trafność

•Wiąże się z obiektywnością.

•Ocena jest wtedy trafna, gdy wyraża odpowiedni zakres osiągnięć ucznia, kiedy odzwierciedla rzeczywiście to, co zamierzaliśmy stwierdzić.

•Przykładem narzędzia, którego najważniejszą właściwością jest trafność może być test dydaktyczny.

•Ocena o dużym stopniu trafności wyróżnia się zdolnością różnicowania poszczególnych uczniów w zależności od reprezentowanego przez nich poziomu wiedzy i umiejętności.

Rzetelność

•Ocena jest rzetelna, gdy przy sprawdzaniu osiągnięć ucznia z tego samego zakresu materiału, otrzymujemy ten sam lub zbliżony wynik – stopień.

•Rzetelność oceny jest tym większa, im wynik jest bardziej uzależniony od poziomu wiedzy uczniów, a mniej od pewnych niekontrolowanych czynników, takich jak usposobienie nauczyciela, jego samopoczucia w danym dniu, uprzedzenia lub sympatie do niektórych uczniów, zmęczenie uczniów czy niezrozumienie pytania.

Jawność •Jest w ocenie szkolnej warunkiem koniecznym.

•Każdy oceniany musi znać wynik swojej pracy, dlatego nauczyciel powinien przekazywać tą informację możliwie jak najszybciej.

•Ważnym elementem jest również to, aby nauczyciel uzasadnił swoją ocenę i wskazał uczniowi kierunek dalszej pracy.

•Znając oceny i zalecenia uczeń może usprawnić swoją pracę. Nie znając, rzadko tego dokona.

Mobilizacja ucznia do pracy

•Warunek ten jest spełniony, gdy nauczyciel potrafi ukazać zarówno pozytywne jak i negatywne strony wyników pracy ucznia.

•Bezstronna, rzeczowa analiza odpowiedzi dopinguje go do dalszej pracy nad sobą, podsyca wiarę we własne siły i zachęca do uzyskiwania coraz lepszych wyników w nauce.

Sprawiedliwość

•Niewiele pisze się na temat sprawiedliwości wystawiania ocen, a jeżeli na ten fakt zwrócono uwagę, to często spierano się , czy ocena obiektywna oznacza to samo co sprawiedliwa.

•Wymaganie aby ocena była sprawiedliwa jest najbardziej trudne do spełnienia ze wszystkich możliwych wymagań w stosunku do ucznia.

•Miedzy tymi cechami jest zasadnicza różnica, ponieważ obiektywna ocena zostanie wystawiona na podstawie z góry ustalonych kryteriów, jednakowa dla wszystkich uczniów, a sprawiedliwa ocena zostanie wystawiona tylko wtedy, jeżeli nauczyciel uwzględni indywidualne cechy rozwojowe każdego ucznia.

Wyrażanie oceny

W praktyce szkolnej obserwujemy różne wyrażanie oceny np.

- ocena opisowa, - stopnie szkolne, - ocena wyrażona procentem punktów.

Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania …… (Dz. U.

Nr 83 poz. 562 ze zmianami)

§ 1. 1. Rozporządzenie określa warunki i sposób oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w publicznych szkołach podstawowych, gimnazjach, szkołach ponadgimnazjalnych i dotychczasowych szkołach ponadpodstawowych dla dzieci i młodzieży, w tym szkołach specjalnych, oraz w szkołach dla dorosłych. (…) § 2. 2. Ocenianie osiągnięć edukacyjnych ucznia polega na rozpoznawaniu przez nauczycieli poziomu i postępów w opanowaniu przez ucznia wiadomości i umiejętności w stosunku do wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej, określonej w odrębnych przepisach, i realizowanych w szkole programów nauczania uwzględniających tę podstawę.

§ 3. 1. Ocenianie osiągnięć edukacyjnych i zachowania ucznia odbywa się w ramach oceniania wewnątrzszkolnego. 2. Ocenianie wewnątrzszkolne ma na celu: 1) informowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i jego zachowaniu oraz o postępach w tym zakresie; 2) udzielanie uczniowi pomocy w samodzielnym planowaniu swojego rozwoju; 3) motywowanie ucznia do dalszych postępów w nauce i zachowaniu; 4) dostarczenie rodzicom (prawnym opiekunom) i nauczycielom informacji o postępach, trudnościach w nauce, zachowaniu oraz specjalnych uzdolnieniach ucznia; 5) umożliwienie nauczycielom doskonalenia organizacji i metod pracy dydaktyczno-wychowawczej.

Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania …… (Dz. U. Nr 83 poz. 562 ze zmianami)

3. Ocenianie wewnątrzszkolne obejmuje: 1) formułowanie przez nauczycieli wymagań edukacyjnych niezbędnych do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych (semestralnych) ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych; 2) ustalanie kryteriów oceniania zachowania; 3) ocenianie bieżące i ustalanie śródrocznych ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych oraz śródrocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania, według skali i w formach przyjętych w danej szkole;


4) przeprowadzanie egzaminów klasyfikacyjnych zgodnie z § 17 ust. 7-14; 5) ustalanie rocznych (semestralnych) ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych oraz rocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania, według skali, o której mowa w § 13 ust. 2 i § 15 ust. 3; 6) ustalanie warunków i trybu uzyskania wyższych niż przewidywane rocznych (semestralnych) ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych oraz rocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania; 7) ustalanie warunków i sposobu przekazywania rodzicom (prawnym opiekunom) informacji o postępach i trudnościach ucznia w nauce. 4. Szczegółowe warunki i sposób oceniania wewnątrzszkolnego określa statut szkoły, z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia.


4. 1. Nauczyciele na początku każdego roku szkolnego informują uczniów oraz ich rodziców (prawnych opiekunów) o: 1) wymaganiach edukacyjnych niezbędnych do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych (semestralnych) ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych, wynikających z realizowanego przez siebie programu nauczania; 2) sposobach sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów; 3) warunkach i trybie uzyskania wyższej niż przewidywana rocznej (semestralnej) oceny klasyfikacyjnej z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych.


2. Wychowawca klasy na początku każdego roku szkolnego informuje uczniów oraz ich rodziców (prawnych opiekunów) o: 1) warunkach i sposobie oraz kryteriach oceniania zachowania; 2) warunkach i trybie uzyskania wyższej niż przewidywana rocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania; 3) skutkach ustalenia uczniowi nagannej rocznej oceny klasyfikacyjnej zachowania.


Dostosowanie wymagań

Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi potrzebuje w procesie uczenia się szczególnych warunków, odpowiadających ich indywidualnym możliwościom i ograniczeniom:

• specjalnego programu i metod nauczania, • indywidualnego tempa przyswajania materiału, • nauczyciela specjalisty, • specjalnych standardów lokalowo-bytowych, • specjalnych form sprawdzania poziomu ich wiedzy i

umiejętności oraz przeprowadzania egzaminów zewnętrznych.

Dostosowanie wymagań

Celem zajęć jest przezwyciężanie trudności i kompensowanie braków np.:

• rozłożenie czynności złożonej na najprostsze elementy, • wielokrotne powtarzanie przyswojonych wiadomości i

umiejętności, • usprawnienie manualne i polisensoryczne, • stosowanie wzmocnień pozytywnych,

nauczanie zindywidualizowane

czyli

FUNKCJE OCENY SZKOLNEJ

• diagnostyczna - powinna umożliwić ustalenie faktycznego stanu świadomości i umiejętności uczniów w stosunku do wymagań programowych, służy informowaniu ucznia i jego rodziców o tym, jak został zrealizowany dany wymóg programowy, pozwalając też na określenie pozycji ucznia w klasie szkolnej (pod ocenianym względem);

• selekcyjna - gdy decyduje o promocji czy powtarzaniu klasy lub opóźnionym ukończeniu szkoły, o przyjęciu do szkoły wyższego szczebla, o uzyskaniu świadectwa dojrzałości i dostępie do studiów wyższych;

• wychowawcza (motywacyjna) - jeśli pobudza ucznia do dalszego uczenia się, do wzmożenia wysiłku, daje satysfakcję z osiągniętego wyniku, podnosi jego samoocenę;

• metodyczna - dzięki niej możliwe staje się usprawnianie procesu edukacyjnego poprzez analizę i krytyczną samoocenę własnej działalności dydaktyczno – wychowawczej. Umożliwia ona również wdrażanie odpowiednich środków zaradczych, korygujących proces edukacyjny.

• Niekiedy wyróżnia się też funkcję represyjną oceny wobec niepożądanych zachowań uczniów, która jednak z pedagogicznego punktu widzenia najczęściej nie jest akceptowana.

NAJCZĘŚCIEJ POPEŁNIANE BŁĘDY W OCENIANIU UCZNIÓW

• Bliżej nieokreślony przedmiot oceny • Niejasne określanie wymagań • Interesowność nauczyciela • Ocenianie na podstawie pierwszego wrażenia • Doraźny nastrój • Pobłażliwość nauczyciela • Średnia ocen cząstkowych • Brak różnorodności form • „Efekt aureoli” • Nieodpowiednia atmosfera oceniania

ZASADY PRAWIDŁOWEGO OCENIANIA

• Dokładne określenie przedmiotu oceny, w tym odróżnianie oceny czysto dydaktycznej (za wiedzę, umiejętności i sprawności) od oceny psychologiczno – społecznej (za aktywność, przygotowanie się do lekcji, za brak zadania, podpowiadanie, odpisywanie w trakcie klasówki itp.). Nie mieszanie mierników osiągnięć z osądzaniem osoby ucznia.

• Przyjęcie wspólnie z klasą sformułowanych na piśmie wymaganych standardów edukacyjnych i oczekiwanych kompetencji szkolnych ucznia, uwzględniających postulat stawiania właściwych wymagań (nie za wysokich, krzywdzących, ani za niskich, faworyzujących), na górnej granicy możliwości ucznia.


• Systematyczne gromadzenie wiedzy (faktów) o uczniu, jego postępach w nauce i sprawowaniu, korzystanie zarówno z oceny liczbowej, jak i opisowej.

• Odejście od liczenia średniej ze stopni cząstkowych, nie uwzględniającego wagi poszczególnych kryteriów oceny. Adekwatność stopnia oceny do poziomu wymagań.

• Stosowanie metod obiektywizujących proces oceniania, dających możliwość arytmetycznej obróbki wyników, porównań, niezależnie od osobowości nauczyciela. Anonimowość ucznia podczas egzaminów.


• Ocenianie osiągnięć, a nie faktu występowania braków. Najpierw podkreślenie osiągnięć, potem zwracanie uwagi na braki.

• Świadome różnicowanie na pewien czas wymagań, tzn. obniżanie ich w stosunku do uczniów z mikrodefektami, wadami czy urazami, po chorobie itp.

• Wprowadzanie spokojnej i życzliwej uczniom, bezinteresownej atmosfery podczas odpytywania ustnego, sprawdzianów pisemnych i egzaminów. Takt pedagogiczny, kultura osobista, zrównoważenie emocjonalne nauczyciela i jego wysokie poczucie sprawiedliwości (branie pod uwagę czynników utrudniających i ułatwiających uczenie się).


• Poczucie i przejawianie współodpowiedzialności za wyniki w nauce i sprawowanie ucznia. Oceniając ucznia, oceniamy własną pracę i jej efekty.

• Niezmienianie reguł „w trakcie gry” . Korygowanie wymagań tylko na korzyść ucznia.

• Jawność kryteriów, procedur oceniania i samej oceny. Uzasadnienie ocen, zwłaszcza negatywnych. Gotowość do udzielania pomocy uczniom mającym niepowodzenia szkolne oraz stwarzanie możliwości poprawy złych stopni.

Zadania nauczyciela

• Stwarzanie uczniom warunków do nabywania umiejętności,

• dostosowanie wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia, z zachowaniem wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej (warunki i tryb udzielania zezwolenia na indywidualny program lub tok nauki),

• ocenianie osiągnięć edukacyjnych, w tym ocenianie bieżące i ustalanie śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych,

• formułowanie wymagań edukacyjnych, niezbędnych do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych,

Zadania nauczyciela

• systematyczne i rytmiczne ocenianie uczniów, • przekazywanie rodzicom informacji o postępach i trudnościach

ucznia w nauce, • przestrzeganie terminów ustalania oceny śródrocznej i rocznej, • informowanie o wymaganiach edukacyjnych niezbędnych do

uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych,

• informowanie o sposobach sprawdzania osiągnięć edukacyjnych uczniów,

• informowanie o warunkach i trybie uzyskania wyższej niż przewidywania roczna ocena klasyfikacyjna,

Zadania nauczyciela

• dostosowanie wymagań do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia, u którego stwierdzono zaburzenia i odchylenia rozwojowe lub specyficzne trudności w uczeniu się, uniemożliwiające sprostanie tym wymaganiom,

• informowanie o przewidywanych rocznych ocenach klasyfikacyjnych,

• stwarzanie uczniowi szansy na uzupełnienie braków,

• prowadzenie zajęć na najwyższym poziomie,

• systematyczne i sumienne realizowania zajęć przewidzianych planem nauczania i tygodniowym rozkładem zajęć,

• dokumentowanie oceniania.

16 próśb uczniów do nauczycieli w sprawie ocen szkolnych:

• 1. Oceniajcie nas, mając zawsze na uwadze nasze indywidualne zdolności. • 2. Przedstawcie nam jasno swoje wymagania, żebyśmy wiedzieli, jak mamy zapracować na dobrą ocenę. • 3. Wprowadźcie ponownie „plusy” i „minusy”, bo ich brak zaniża nam oceny. • 4. Mówcie głośno, jaką ocenę nam wystawiacie i postarajcie się ją uzasadnić. • 5. Stwarzajcie nam więcej możliwości otrzymania oceny celującej, a pokażemy Wam, że wcale nie tak rzadko na nią zasługujemy. • 6. Wprowadzajcie atmosferę spokoju podczas odpytywania przy tablicy i na klasówkach, bo cały nasz trud żmudnej pracy w domu kończy się

fiaskiem, gdy jesteśmy zdenerwowani. • 7. Nie sugerujcie się utartą opinią o uczniu, uczeń „słaby” także potrafi przygotować się na piątkę. • 8. Nie stawiajcie gorszych stopni tylko dlatego, że nie podoba się Wam nasz strój czy fryzura, bo to, co się naprawdę liczy, pozostaje niewidoczne

dla oczu. • 9.Jeśli stawiacie oceny za brak pracy domowej, nagradzajcie nas także, kiedy ją odrabiamy. • 10. Bądźcie dla nas cierpliwi, nie stawiajcie jedynek już przy pierwszym potknięciu w czasie odpowiedzi. Czasem naprawdę trudno zebrać myśli,

kiedy widzimy Wasze surowe spojrzenie. • 11. Nie stawiajcie na semestr ocen będących średnią zdobytych wcześniej stopni, bo przecież piątka czy szóstka z klasówki liczy się bardziej niż

jedynka za brak zeszytu. • 12. Nie zaniżajcie ocen, myśląc, że w ten sposób mobilizujecie nas do pracy, to błędne przekonanie zniechęca nas do pracy. • 13. Zauważajcie i doceńcie nasz aktywny udział w lekcji, stawiajcie dobre oceny i plusy. • 14. Stwarzajcie nam różne możliwości poprawienia oceny niedostatecznej. Powtórzcie sprawdzian czy klasówkę, abyśmy nauczyli się tego, czego

wymagacie. • 15. Stawiając jedynkę, dajcie nam odczuć, że zawsze mamy szansę ją poprawić. • 16. Bądźcie bardziej hojni w stawianiu dobrych ocen!

Bibliografia:

• Klimczyk-Piegz K., Szymonek J., Ocenianie – istota, funkcje i rola oceny szkolnej, http://www.zeszyt.pl.

• Niemierko B., Ocenianie szkolne bez tajemnic, WSiP, Warszawa 2002. • Stróżyński K., Ocenianie szkolne dzisiaj. Poradnik dla nauczycieli, PWN,

Warszawa 2003. • Szaleniec H., Ocenianie w klasie źródłem sukcesu na egzaminie -wykład • Szklarczyk J., Prawne aspekty oceniania szkolnego uczniów -wykład, 2005 • Walczak W., Jak oceniać ucznia? Teoria i praktyka, Galaktyka, Łódź 2001. • Wieczorkowska G., Siarkiewicz M., Inteligencja ucznia a wynik egzaminu

zewnętrznego, Biuletyn Badawczy CKE, 13/2007.

WSPIERANIE ROZWOJU ZAWODOWEGO STUDENTA

KOMPETENCJE ZAWODOWE OPIEKUNA

• Odnosi pozytywne efekty w swojej pracy dydaktycznej. • Ma dobry kontakt z uczniami i osiąga sukcesy wychowawcze. • Efektywnie pracuje metodami aktywnymi. • Jest świadomy swoich postaw pedagogicznych i nadal pracuje nad ich

rozwijaniem. • Potrafi współpracować w zespole nauczycielskim. • Aktywnie uczestniczy w procesie WDN. • Umie dzielić się własnymi doświadczeniami zawodowymi /zarówno sukcesami

jak i porażkami/. • Umie planować i stale poddaje refleksji własną praktykę zawodową. • Docenia rolę programu placówki, aktywnie uczestniczy w realizacji programu jej

rozwoju. • Potrafi udzielić wsparcia emocjonalnego, docenia różnice pomiędzy

wspomaganiem a ocenianiem

KOMPETENCJE ZAWODOWE OPIEKUNA

uniknięcie UKRYTEGO PROGRAMU MENTORIONGU:

• „Mam nad Tobą władzę”; • „Jestem autorytetem”; • „Będę nauczycielem dyplomowanym”; • „Potrzebuję współczucia”; • „Zaopiekuję się Tobą”.

FORMY WSPÓŁPRACY

• SPOTKANIE INFORMACYJNE - np. na temat regulaminu, statutu, programów szkolnych, prowadzenia dokumentacji.

• SPOTKANIA DIAGNOSTYCZNE - poświęcone określeniu potrzeb i trudności studenta. • SPOTKANIA PROBLEMOWE - poświęcone rozwiązywaniu konkretnego problemu nauczyciela. • SPOTKANIE WARSZTATOWE - poświęcone treningowi wybranych umiejętności w warunkach

symulowanych np. pisaniu konspektów lekcji, prowadzenia indywidualnej rozmowy z rodzicem ucznia itp.

• SPOTKANIA WSPARCIOWE - poświęcone wyłącznie emocjonalnemu wsparciu nauczyciela dające mu okazję wygadania się i odreagowania emocji.

• MODELOWANIE - student-nauczyciel uczy się przez obserwacje pracy bardziej doświadczonych osób.

• WSPÓŁPROWADZENIE ZAJĘĆ - wspólne prowadzenie zajęć przez studenta i opiekuna. • SUPERWIZJA UCZESTNICZĄCA - obserwowanie zajęć prowadzonych przez nauczyciela i

udzielanie na ten temat informacji zwrotnej przez opiekuna lub innych doświadczonych nauczycieli.

• OMAWIANIE LITERATURY FACHOWEJ - metodycznej, pedagogicznej, psychologicznej, prawnej itp

OPIEKA NAD PRZYSZŁYM NAUCZYCIELEM

OBJAWY „CHOREJ SZKOŁY”

• Brak mobilności • Minimalizm • Zjawisko wypalenia zawodowego • Kliki w radzie pedagogicznej • Problemy z zarządzaniem • Zanik pedagogicznej wizji

Formy WDN

• Konferencja pedagogiczna – typowo naukowy wykład ( 1 na dzień lub 2) dyskusja nad problemami pedagogicznymi podczas konferencji rady pedagogicznej; czas trwania : kilka godzin

• Cykl seminariów – konferencja do której wszyscy się przygotowują i biorą czynny udział cykl konferencji pedagogicznych lub dni studyjnych

• Doradztwo systemowe rozwiązywanie problemów przez doradców z zewnątrz

• Rozwój organizacyjny szkoły długotrwały proces rozwoju szkoły, którego istotną częścią jest WDN

• Konferencja przedmiotowa spotkania nauczycieli uczących tego samego przedmiotu

• Praca w parach

• Obserwacja zajęć stażysta i opiekun stażu, lekcja koleżeńska, zajęcia otwarte dla rodziców, organizacja imprezy

• Badanie szkoły przeprowadzanie ankiet i wywiadów w szkole • Wycieczka dydaktyczna wizyta w innej szkole w celu wymiany

doświadczeń • Zespół pedagogiczny wymiana doświadczeń i rozwiązywanie

problemów pedagogicznych w małej grupie nauczycieli • Grupa treningowa, która pod czyimś kierunkiem czegoś się uczy

spotkania nauczycieli w celu analizy zachowań i próby ich zmiany • Zespół wsparcia (mogą to być też np. kursy internetowe dla grup)

spotkania grupy nauczycieli zajmujących się rozwiązywaniem problemów związanych z osobowością nauczyciela

OPIEKUN PRAKTYK – SKUTECZNA WSPÓŁPRACA ZE STUDENTEM

Documents

Transcript of OPIEKUN PRAKTYK – SKUTECZNA WSPÓŁPRACA ZE STUDENTEM