olbrzym - czasdzieci.plczasdzieci.pl/pliki/zew/zal/Magiczne_Drzewo_3... · Magiczne Drzewo opowiada...

olbrzym

P O R A D N I K E D U K A C Y J N YDLA BIBLIOTEKARZY I NAUCZYCIELI SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

Ale jak?

Czytac - tak!- t

KONKURS DLA SZKÓŁ

Serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie, w któ-rym główną nagrodą są profesjonalne warsztaty filmowe z Andrzejem Maleszką, autorem i reżyserem Magicznego Drzewa.

Aby wziąć w nim udział, należy do 15 stycznia 2012 r. prze-słać pracę konkursową, którą będzie słuchowisko Magiczne Drzewo.

Szczegóły w scenariuszu lekcji 3 oraz na stronach www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo oraz www.znak.com.pl/magicznedrzewo.

Aby lepiej poznać bohaterów Magicznego Drzewa, dołącz do grupy „Seria Magiczne Drzewo” na Naszej Klasie.

SERIA

Słowo od Andrzeja Maleszki, reżysera i autora

Dzieci nie znoszą się nudzić. To dla nich gorsze niż głód, co wie każdy rodzic, wołający na obiad dziecko przyklejone do komputera. Dzieci są niecierpliwe. Chłoną wszystko w niesa-

mowitym tempie. Chcą wciąż nowych informacji i emocji. Ale przede wszystkim chcą niezwy-kłej wyobraźni. Dlaczego? Bo zdarzenia fantastyczne opowiadają o świecie, który jest możliwy w przyszłości. O tym, co może się zdarzyć. Dzieci są zanurzone w przyszłości. Instynktownie czują, że to, co jest, to nie to samo, co będzie kiedyś możliwe. Dzieci nie mają rutyny ludzi dorosłych, którzy nie lubią zmian. One uwielbiają eksperymenty. Chcą testować świat. Dlatego tworząc Magiczne Drzewo, chciałem inspirować ich wyobraźnię. Stworzyć opowieść, która będzie dla nich bardziej fascynująca niż gra komputerowa. I mając atrakcyjność gry, będzie zamiast agresji dawać dobrą energię. I rozwijać ich wyobraźnię. Tak, jak potrafi to robić tylko książka.

Magiczne Drzewo opowiada zdarzenia fantastyczne, ale postaci i uczucia są tutaj prawdzi-we. Bohaterowie mają setki niesamowitych przygód, ale jednocześnie cieszą się i smucą jak zwykłe dzieci. I myślę, że to jest siła tej powieści. W Magicznym Drzewie zdarzenia fantastycz-ne przechodzą do świata realnego. Bohaterowie nie są wybrańcami z elitarnego Hogwartu, ale zwyczajnymi dziećmi, które zdobywają niezwykłe możliwości.

Jestem naprawdę dumny, że dzieci po przeczytaniu Magicznego Drzewa wymyślają własne historie inspirowane tą powieścią. Że Magiczne Drzewo zostaje w ich wyobraźni, a słowo „koniec” oznacza po-czątek ich własnych pomysłów. I cieszę się ogromnie, słysząc, że Magiczne Drzewo jest jedną z tych książek, dzięki której dzieci znów lubią czytać. Bo wciąż to właśnie czytanie najlepiej rozwija naszą wyobraźnię.

Andrzej Maleszka

Słowo do nauczycieli i bibliotekarzy

K olejny raz spotykamy się z bohaterami Magicznego Drzewa i kolejny raz oddajemy w Państwa ręce folder edukacyjny, który cieszył się w ubiegłym roku wielkim powodzeniem.

W trzecim tomie cyklu Magiczne Drzewo. Olbrzym magia sprawia, że Kuki zyskuje nad-ludzką siłę. Musi uratować rodziców i pokonać potwora o siedmiu wcieleniach. Wędruje z mądrą Gabi, maniakiem komputerów Blubkiem i gadającym psem przez dżunglę, pusty-nię i pod oceanem aż do Tokio i Szanghaju. Jak zawsze w przypadku Andrzeja Maleszki książka jest pełna niesamowitych pomysłów, a dzieci czytają ją z zapartym tchem. Jednak w odróż-nieniu od większości książek fantasy Magiczne Drzewo łączy fantastykę z prawdziwymi problemami i życiem dzieci. Przenosi ich do świata cudownych przygód. Ale też pomaga im rozwiązywać problemy z realnego życia i uwierzyć we własne siły.

Dlaczego dzieci czytają coraz mniej? Dlaczego bardziej pociąga je komputer niż książka? Są setki powodów. Ale jednym jest to, że w wielu książkach dzieci nie odnajdują tego, czego szukają. Nie znajdują swojego świata. Wiele książek nie inspiruje ich wyobraźni.

Magiczne Drzewo zdobywa nagrody i odbiorców na wszystkich kontynentach, bo atrakcyj-nym językiem mówi o ważnych sprawach. Pokazuje, że mądrość i atrakcyjność można świet-nie łączyć. Magiczne Drzewo wspiera tych, którzy poprzez ciekawą książkę chcą dać dzieciom alternatywę dla medialnego fastfoodu. Warto pozwolić młodym czytelnikom na zagłębienie się w cudowny świat Magicznego Drzewa, aby rozbudzić ich ciekawość, rozwinąć wyobraźnię i dodać wiary w swe siły.

Przygotowane przez nas propozycje lekcji służyć mogą zarówno nauczycielom języka polskiego jak i bibliotekarzom. Zamieszczone ćwiczenia kształcą kluczowe umiejętności – czytanie, pi-sanie, mówienie i argumentowanie. Rozwijają wyobraźnię.

Uczniom proponujemy włączenie się w społeczność Magicznego Drzewa na Naszej Klasie, którą moderować będzie sam autor oraz dziecięcy redaktorzy.

Szanowny Bibliotekarzu,

Zapraszamy Cię do grona ekspertów jednego z najpopularniejszych portali dla dzieci i rodziców CzasDzieci.pl.

Po sukcesie projektu RODZICE-RECENZENCI CzasDzieci.pl rozszerza grupę współpracujących z redakcją recenzentów na bibliotekarzy.

Mamy cały czas świadomość, że osoby pracujące w bibliotekach mają ogromną wiedzę, a jeszcze większe serce do literatury. Bardzo chcielibyśmy, by za naszym pośrednictwem mogły dzielić się jednym i drugim z szerokim gronem młodych czytelników.

(Agnieszka Karp-Szymańska, współwłaściciel Portalu Czasdzieci.pl)

Jeżeli pracujesz w bibliotece, kochasz książki i chcesz czynnie zaangażować się w promocję czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, dołącz do projektu:

• recenzuj nowości, • rekomenduj wartościowe publikacje, tworząc nowy kanon literatury dla młodego czytelnika,• opiniuj zjawiska literackie,• doradzaj i odradzaj, kształtując gusty literackie,• otrzymuj książki oraz inne upominki dla siebie i swojej biblioteki.

Osoby zainteresowane projektem proszone są o kontakt z

Justyną Piwowar,redaktor serwisu Książka w portalu CzasDzieci.ple-mail: [email protected]

1

KONSPEKTY METODYCZNE

Lekcja 1

TemaT: Fantazja czy Fantastyka?

Cele lekcji:

Po zakończeniu lekcji uczeń:• umie czytać ze zrozumieniem, • potrafi odpowiedzieć na pytanie na podstawie tekstu, • odpowiednio dobiera argumenty i uzasadnia swoje zdanie,• analizuje proste sytuacje społeczne, w których się znajduje,• potrafi odnieść się do tradycji literackiej, osadzając nowopoznane dzieło w kulturze,• rozróżnia znaczenia pojęcia fantastyka, fantazja, elementy magiczne i potrafi określać

relacje między nimi,• wie, że w poszukiwaniu cennych informacji mogą być przydatne media elektroniczne oraz

księgozbiór biblioteki szkolnej.

metody pracy:• praca z tekstem, • pogadanka z elementami dyskusji,• metaplan.

Formy organizacyjne:• praca wspólna,• zajęcia indywidualne, jednolite.

Środki i materiały dydaktyczne:• fragmenty powieści autorstwa Andrzeja Maleszki Magiczne Drzewo. Olbrzym.

Zarys przebiegu lekcji:1. Wprowadzenie tematu.2. Wspólne wyjaśnienie pojęć fantastyka, fantazja, elementy magiczne.3. Rozdanie dzieciom tekstów powieści. 4. Analiza tekstu w oparciu o pytania przygotowane przez nauczyciela.5. Przedstawienie wyników samodzielnej pracy uczniów.6. Dyskusja na temat wynalazków oraz tego, jakie zagrożenie niesie ze sobą bezrefleksyjne

ingerowanie nauki w otaczający nas świat.7. Prośba o przygotowanie na kolejne zajęcia informacji o nowinkach technologicznych

ubiegłego stulecia, które na dobre zadomowiły się w naszym życiu.

2

SZCZegółowy prZebieg lekCji:

wprowadzenie w temat:Dzisiaj zapoznamy się z fragmentami utworu Magiczne Drzewo. Olbrzym autorstwa Andrzeja

Maleszki. W powieści Magiczne Drzewo występuje wiele elementów fantastycznych i magicznych. Bohaterowie robią niesamowite rzeczy. Olbrzym, z którym walczą, jest obdarzony niezwykłymi możliwościami.

Zadanie 1.Zanim sięgniemy do tekstu, powinniśmy się zastanowić nad tym, jaka jest różnica pomiędzy tym,

co wydarzyło się naprawdę, a tym, co przeczytaliśmy w jakiejś książce.

Wymieniliśmy przed chwilą takie pojęcia, jak: fikcja, fantastyka, fantazja, elementy magiczne. Spróbujmy się teraz zastanowić, czym one się różnią.

Pokaż i wyjaśnij za pomocą nachodzących na siebie okręgów, jakie relacje mają te pojęcia wzglę-dem siebie. Do każdego z pojęć dopisz swoje swobodne skojarzenia i w oparciu o nie postaraj się stworzyć własną definicję. Przedstaw ją klasie. Porównajcie wnioski.

Zadanie 2. Przeczytaj uważnie dwa fragmenty i na ich podstawie spróbuj odpowiedzieć na pytania pod tek-

stem.

Magiczne Drzewo. Olbrzym, fragment 1, str. 10


pytania do tekstu: 1. Czy według Ciebie któryś z przedstawionych pomysłów lub przedmiotów będzie możliwy

w przyszłości? Wymień je i uzasadnij dlaczego.2. Czy to, co wydaje się teraz nierealną magią, może stać się kiedyś możliwe?3. Czy możliwe będą swobodne loty ludzi i tworzenie miniaturowych kamer śledzących wroga?4. Czy można będzie ludzi obdarzyć nadludzką siłą lub stworzyć broń, która będzie mogła parali-

żować lecące niebezpieczne przedmioty?5. Czy możliwe będzie błyskawiczne przemieszczanie się w przestrzeni, czyli teleportacja?6. Jak to się dzieje, że czasem fantazja staje się prawdą? Podaj przykłady takich przypadków.

Zadanie 3.W trzecim fragmencie czytamy, jak mama Kukiego wyczarowuje synowi rzeczy do szkoły. Przeczy-

taj go uważnie i spróbuj odpowiedzieć na pytania pod tekstem.


pytania do tekstu:1. Do jakiej współczesnej czynności można porównać sposób zamawiania ubrań przez mamę Ku-

kiego? 2. Czy jest możliwe, że kiedyś rzeczy same będą do nas przyfruwały? 3. Czy będzie tak, że nasza szafa stwierdzi, czego nam brakuje i sama zamówi potrzebne rzeczy?

3

Zapoznanie dzieci ze wzmianką na temat inteligentnego domu:W Richmond - siedzibie Microsoftu - powstał „inteligentny” dom. Pozornie zwyczajne mieszka-

nie, ale nie do końca... Wszystko jest tam kontrolowane przez komputery. Sterują one ogrzewaniem i oświetleniem. Dla początkującego szefa kuchni jest ściągawka z przepisami na ekranie kuchenne-go komputera. Obraz z telewizji np. w salonie można przesłać do innego pokoju. W planie są także „inteligentne” lodówki uzupełniające zapasy przez Internet oraz zamrażarki sprawdzające termin ważności produktów.

Zadanie 5.Czy słyszałeś o współczesnych zdobyczach nauki, które mogłyby zmienić nasze życie, ale są kontro-

wersyjne? Wymień i uzasadnij dlaczego. Porozmawiajcie o tym na forum klasy.

Zadanie domoweZ pomocą biblioteki i Internetu poszukaj informacji o nowinkach technologicznych ubiegłego stule-

cia, które też dla żyjących w tamtych czasach ludzi wydawały się tylko fantazją, mrzonką naukowców. Które z nich zagościły w życiu ludzi na dobre? Czy okazały się przydatne? Bez których z nich trudno byłoby Ci się obejść?

Na stronie www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo/edukacyjne znajdziesz kilka propozycji i pomy-słów, które pomogą Ci w przygotowaniu zadania domowego.

4

Lekcja 2

TemaT: ”siła” i „moc”, czyli ostrożnie z życzeniami.

Cele lekcji:

Po zakończeniu lekcji uczeń:• umie zdefiniować pojęcie wywiadu oraz podać jego najważniejsze cechy,• potrafi czytać tekst ze zrozumieniem, • zajmuje stanowisko w dyskusji, uzasadniając swoje zdanie,• potrafi przygotować krótki tekst o charakterze poradnikowym,• umie wcielić się w sytuację postaci literackiej.

metody pracy:• praca z tekstem,• pogadanka z elementami dyskusji.

Formy organizacyjne:• praca zbiorowa,• zajęcia indywidualne.

Środki i materiały dydaktyczne:• fragmenty powieści Magiczne Drzewo. Olbrzym autorstwa Andrzeja Maleszki.

Zarys przebiegu lekcji:1. Wspólna rozmowa na temat marzeń dzieci, ich wyobrażeń dotyczących korzyści wynikających

z super cech. 2. Analiza różnic między pojęciami “siła” i “moc”. Wnioski na forum klasy. 3. Odczytanie fragmentów powieści. 4. Rozmowa o tym, czy siła może przeszkadzać.5. Wspólna próba stworzenia poradnika, który pomoże Kukiemu okiełznać swoją moc. 6. Zadanie pracy domowej, która jest pogłębieniem tematu.


Zadanie 1.Przeczytaj poniższy fragment. Spróbuj odpowiedzieć na pytania.


pytania do tekstu:1. W jaki sposób można stać się silniejszym?2. W jaki sposób Kuki chciał stać się silny i do czego było mu to potrzebne?3. Do czego jeszcze może nam się przydać ogromna siła?4. Jakie dodatkowe super cechy chciałbyś posiadać i dlaczego?

Zadanie 2.W temacie lekcji występują dwa z pozoru podobne pojęcia: siła i moc. Z czym kojarzy Wam się

każde z nich? Dopiszcie poniżej własne skojarzenia, a następnie spróbujcie stworzyć własną definicję każdego z pojęć.

5

Siła moC

pytania pomocnicze do zadania:1. Jaka jest różnica pomiędzy tymi pojęciami? 2. Czy każdy ma swoich idoli lub ulubione postaci? 3. Co oznacza, że ktoś posiada niezwykłą moc? 4. Czy znacie kogoś takiego? 5. Czy siła zawsze daje moc?

Zadanie 3.Przeczytaj fragmenty powieści i zastanów się, na czym polegała moc Kukiego oraz jakie to niosło ze

sobą konsekwencje.

Magiczne Drzewo. Olbrzym, fragment 2, str. 12Magiczne Drzewo. Olbrzym, fragment 3, str. 13Magiczne Drzewo. Olbrzym, fragment 4, str. 13

przedstawienie wyników pracy i wspólne wyciągnięcie wniosków w oparciu o pytania pomocnicze:

1. Jakim niezwykłym darem został obdarzony Kuki?2. Do czego go użył? Czy moc zawsze była mu pomocna? 3. Czy potrafisz wyobrazić sobie jeszcze inne sytuacje, w których siła może przeszkadzać?

Zadanie 5.Na początku lekcji (w 1 zadaniu) wymieniłeś super cechy, które ułatwiłyby Ci codzienne życie.

Zastanów się, czy one też mogłyby okazać się kłopotliwe w pewnych okolicznościach?

Zadanie 6.Kuki musi nauczyć się panować nad swoją siłą, by nie robić krzywdy innym i sobie. Jakich rad

udzieliłbyś bohaterowi, by pomóc mu zapanować nad jego nadprzyrodzonym darem? Wspólne stwo-rzenie poradnika dla Kukiego.

Zadanie domowe:Wyobraź sobie, że jesteś trenerem Kukiego. Zaplanuj tygodniowy trening panowania nad ogrom-

ną siłą. Pamiętaj, że każdy z nas czasami poddany jest silnym emocjom, czuje radość, ból lub gniew. Wtedy jest najtrudniej zapanować nad sobą. Uwzględnij to w treningu. Pomocnym może okazać się fragment powieści, który znajdziesz na stronie: www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo/edukacyjne.

6

Lekcja 3

TemaT: zostań twórcą słuchowiska Magiczne DrzewO.

Cele lekcji:

Po zakończeniu lekcji uczeń:• potrafi czytać ze zrozumieniem,• umie podać krótką definicję słuchowiska oraz wskazać charakterystyczne dla niego środki

wyrazu,• wie, jak odczytać tekst w sposób nacechowany emocjonalnie i w sposób neutralny.

metody pracy:• pogadanka,• twórcze naśladowanie wzoru.

Formy organizacyjne: • zajęcia indywidualne,• praca w grupach.

materiały dydaktyczne:• fragment utworu Magiczne Drzewo. Olbrzym autorstwa Andrzeja Maleszki.

Zarys przebiegu lekcji:1. Rozmowa na temat środków wyrazu. 2. Odczytanie tekstów prasowych z różnorodnym nacechowaniem emocjonalnym.3. Wnioski.4. Zaproponowanie uczniom nagrania w domu słuchowiska na podstawie jednego z fragmentów

Magicznego Drzewa.


wprowadzenie w temat:Uczniowie z nauczycielem odsłuchują fragment Magicznego Drzewa (do pobrania ze strony

www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo/edukacyjne).

Zadanie 1Uzupełnij poniższą tabelę, zastanawiając się, jakimi środkami wyrazu dysponują twórcy

słuchowisk.

Wypisz postaci występujące w słuchowisku.

Opisz krótko sytu-ację, w jakiej zna-lazł się bohater.

Co wtedy czuje bohater?

Skąd to wiemy? Ja-kich środków wer-balnych / pozawer-balnych użył aktor?

Jakie jeszcze środki wyrazu dostrzegasz? Co jeszcze może „grać” w słuchowisku?

Kuki

…

7

Zadanie 2.Przeczytaj poniższy tekst tak, jakbyś był zły; błagał kogoś o coś; jakbyś był rozzłoszczony; bardzo

pewny siebie. Brzmi zupełnie inaczej, prawda?To ćwiczenie możecie zrobić również w parach. Ty czytasz tekst z wybranym nacechowaniem

emocjonalnym, a twój kolega próbuje odczytać uczucia, jakie Ci towarzyszą.


Zadanie 3. Czy cisza może mówić? Podziel się swoimi przemyśleniami z resztą klasy.

Zadanie 4.Z pomocą biblioteki i Internetu spróbuj dowiedzieć się, jak w słuchowiskach realizowane są różne

odgłosy, np. pędzącego konia. Z pewnością będzie to dla Ciebie zaskakujące i zabawne.

Zadanie 5.Jakie przedmioty z Twojego otoczenia wydają odgłosy podobne do zupełnie czegoś innego?

Zadanie domoweZ pewnością zaczynasz domyślać się, że tworzenie filmu lub słuchowiska to fascynująca przygoda.

Zapraszamy Was zatem do wzięcia w niej udziału.

Nagraj wraz z przyjaciółmi z klasy radiowe słuchowisko dźwiękowe oparte na jednej ze scen Magicznego Drzewa.

Magiczne Drzewo. Olbrzym, fragment 2, str. 14więcej fragmentów do pobrania na www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo/edukacyjne.

Spróbujcie dowiedzieć się, kto pracuje przy produkcji słuchowiska. Jaka jest rola narratora? Sprawdźcie na stronie internetowej powieści, jak wyglądają jej bohaterowie. Dowiesz się też więcej o nich i o ich niesamowitych przygodach w powieści. Kim są i jak się zachowują? Aby lepiej poznać bohaterów Magicznego Drzewa, dołącz do grupy „Seria Magiczne Drzewo” na Naszej Klasie.

Pamiętaj, że jedna z postaci Magicznego Drzewa to gadający pies. Wymyśl, jak stworzyć taką postać, by słuchacze o tym pamiętali, słuchając jego „ludzkich” dialogów?

Uwaga konkursWszystkie słuchowiska zgłoszone do 15 stycznia 2012 r. mogą wziąć udział w konkursie, w któ-

rym nagrodą będą profesjonalne warsztaty filmowe z Andrzejem Maleszką, autorem i reżyserem Magicznego Drzewa. Szczegóły i regulamin konkursu na www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo oraz www.znak.com.pl/magicznedrzewo.

8

Lekcja 4

TemaT: odwaga czy rozwaga?

Cele lekcji:

Po zakończeniu lekcji uczeń:• potrafi czytać ze zrozumieniem, • umie odpowiednio dobierać argumenty i uzasadniać swoje zdanie,• umie wcielać się w rolę jednego z bohaterów powieści,• dostrzega granicę pomiędzy godną podziwu odwagą, a bezsensowną i niebezpieczną brawurą.

metody pracy:• pogadanka,• elementy dyskusji,• drama.

Formy organizacyjne:• indywidualny,• grupowy.

Środki i materiały dydaktyczne:• fragmenty utworu Magiczne Drzewo autorstwa Andrzeja Maleszki.

Zarys przebiegu lekcji:1. Odczytanie fragmentu powieści. 2. Rozmowa na temat dalszych losów przyjaciół.3. Wybór z pośród dzieci uczniów, którzy wcielą się w Gabi oraz resztę bohaterów.4. Zorganizowanie dyskusji ze szczególnym uwzględnieniem sztuki argumentowania. 5. Wnioski.6. Odniesienie się do własnych doświadczeń w pracy domowej.


wprowadzenie w temat: Bohaterowie Magicznego Drzewa robią rzeczy, które wymagają odwagi. Ale czasem boją się, tak

jak każdy. Przeczytacie teraz fragment, w którym Kuki i jego przyjaciele będą musieli zmierzyć się z niebezpieczeństwem.

Zadanie 1Odczytajcie po cichu poniższy fragment i opowiedzcie go swoimi słowami.


polecenia do tekstu: Jak myślicie, czy Gabi podejmie się niebezpiecznego zadania, by pomóc przyjaciołom? Co ją czeka?

Czy uda się jej wypełnić misję? Przedstawcie własne zakończenie tej historii.(Alternatywne zakończenia fragmentu powieści można zapisać hasłowo na tablicy. Mogą być

pomocne w dalszej części lekcji.)

9

Zadanie 3 Abyście mogli lepiej wczuć się w sytuację bohaterów Magicznego Drzewa, spróbujcie odegrać scenę. Podzielcie się na czteroosobowe grupy. Każda z grup przygotuje krótką rozmowę, w której Blubek, Budyń i Kuki doradzają Gabi, jak ma postąpić. Postarajcie się przygotować różne stanowiska w tej sprawie. Zastanówcie się, kto byłby za podjęciem się zadania, a kto by jej to odradzał. Jakich argu-mentów użyłby Kuki, a jakich Budyń czy Blubek. Postarajcie się też oddać charakter każdego z nich.

Zadanie 41. Kto z Was podjąłby w podobnej sytuacji ryzyko na miejscu Gabi i dlaczego?2. Czy to byłaby łatwa decyzja? 3. Uzasadnij. Kto postąpiłby inaczej? 4. Jak zachowalibyście się na miejscu Gabi i dlaczego?

Zadanie domowe:Przedstaw sytuację, w której musiałeś dokonać podobnego wyboru lub postaraj się wymyślić zda-

rzenie, które przypominałoby historię z Magicznego Drzewa. Postaraj się opisać uczucia i wątpliwości, jakie towarzyszą takim wyborom.

Jeżeli chcesz przeczytać, jak w podobnej sytuacji zachował się Blubek – przygotowaliśmy dla Ciebie dodatkowy fragment książki na stronie powieści na stronie www.czasdzieci.pl/magicznedrze-wo/edukacyjne.

10

lekCja 1, FragmeNT 1

Nie mieli wyjścia. Musieli pokonać Olbrzyma, zanim zniszczy szkołę. Blubek i Kuki szli korytarzem, niezbyt się ukrywając. Kuki zaczął sobie wyobrażać, że jest superkomandosem, który niczego się nie boi. Nagle poczuli jakby dziwny wiatr… Włosy podniosły im się na głowach. Żaluzje na oknach zało-potały jak sztandary. Kuki i Blubek czuli, że coś ich ciągnie…

– Co się dzieje? - krzyknął Kuki.– Wsysa nas…! – jęknął Blubek.– Co ty seplenisz? – spytał Kuki.– On wsysa nas jak odkurzacz. Wytwarza podciśnienie i wciąga!TRACH! Żaluzje oderwały się od okien i pofrunęły. Siła wichury rosła. Coś ciągnęło Kukiego i Blub-

ka ze straszliwą mocą. Kuki czuł, że nie może się już oprzeć i sunie po podłodze. Ślizgali się coraz szyb-ciej, jak po lodowisku. Potwór wsysał ich, a przy okazji wszystko, co było na korytarzu! Złapali poręcz.

Obok ich głów frunęły książki, mapy i globusy. Olbrzym wsysał wszystko. Drzwi klas z trzaskiem się otwierały i wylatywały z nich stoły i tablice. Wirując, frunęły korytarzem, wciągane przez potworną ssawę. Kuki nie miał już siły, żeby się utrzymać. Nagle coś trzasnęło i poręcz oderwała się od ściany. Blubek i Kuki pofrunęli.

– Aaaaa! Błyskawicznie przelecieli korytarz. Kuki był pewny, że zaraz znajdą się w paszczy odkurzaczopo-

twora. Zobaczył na końcu korytarza kratę. Przypomniał sobie, że dyrektor kazał przedzielić korytarz kratą, żeby starsze dzieciaki nie zaczepiały młodszych.

– Zaraz walniemy w kratę! Rozbijemy się! – jęknął. – Albo przelecimy przez nią w kawałkach. Potnie nas jak sokowirówka!

Potężna siła wciąż ich ciągnęła. Lecieli z prędkością odrzutowca. Krata zbliżała się błyskawicznie. Nagle otworzyły się drzwi klasy, gdzie uczyły się najmłodsze dzieci. Wyfrunęły z niej setki pluszowych zabawek, różnych miśków i kotków, które najmłodsi uczniowie przynieśli do szkoły. Kłąb maskotek uderzył o kratę, a sekundę później Kuki i Blubek wbili się głowami w tę miękką, pluszową kulę.

To ich uratowało. Pluszaki zadziałały jak poduszka powietrzna. Zapewniły miękkie zderzenie.Kuki i Blubek oszołomieni, ale żywi, osunęli się na podłogę. Pęd powietrza ustał.Kuki natychmiast wygrzebał się spod zabawek i spojrzał przez kratę. Potwora nigdzie nie było widać.– To jest tchórz! – powiedział ze złością Kuki. – Nie chce stanąć do walki. Chowa się przed nami. –

Spojrzał na kłęby śmieci unoszące się za kratą i krzyknął: – Boisz się nas! Nic mu nie odpowiedziało. – Chodź, Blubek! Dopadniemy go!– Poczekaj… – Co?– Wyczaruj kamery samosterujące. Puścimy je i one go znajdą. Zobaczymy, gdzie ten drań się kryje.

Takie coś było w jednej grze…Kuki spojrzał na niego z uznaniem. – Wiesz co, Blubek? Wreszcie się na coś przydałeś!Usiadł na krześle i wypowiedział życzenie. Natychmiast spod krzesła wyskoczyły dziwne urządze-

nia. Przypominały stalowe chrabąszcze na sześciu nogach, tylko zamiast głów miały kamery.


Kuki nie myślał, że idzie bezbronny na spotkanie z olbrzymem. Czerwone krzesło było dla niego najważniejsze. Musiał je odzyskać!

11

Wbiegł na salę gimnastyczną. I wtedy GO zobaczył.Olbrzym stał nieruchomy. Wielki. Straszliwy. Czerwone krzesło stało obok jego stalowych stóp.

Kuki na sekundę zamknął oczy, tak okropny był to widok. Potem, kiedy wszystko się już skończyło, Kuki nie chciał powiedzieć, jak ON wyglądał. Nigdy i niko-

mu. „On był tak okropny, że nie chcę o tym mówić” – powtarzał.Ale teraz stał na wprost olbrzyma, sam i zupełnie bezbronny.Nagle usłyszał za sobą: – Kuki! Jestem!Obejrzał się. W drzwiach stał Blubek. A za nim stało działo na gaz paraliżujący. Z ostatnim nabojem!– Blubek! – krzyknął Kuki. – Wal w niego! Celuj dobrze!– Ja-jasne! Za-zaraz mu przywalę! – wyjąkał Blubek. Pochylił się nad działem, w którym tkwił ostatni nabój. Ich ostatnia nadzieja! Kuki zobaczył, że

Blubek drży i trzęsą mu się ręce. Ale chłopak przemógł się i wycelował w potwora. Już miał wystrzelić, kiedy olbrzym uniósł nagle ręce. Dłonie były ze szlifowanej stali. Odbijały słońce jak lustro. Światło oślepiło Blubka, gdy naciskał spust. Poruszył głową i lufa się obróciła. Wielka kula gazu zamiast w stronę olbrzyma pomknęła w bok. Dokładnie tam, gdzie stał Kuki!

Zanim Kuki zdołał uskoczyć, gaz trafił w niego i chłopak zastygł bez ruchu. Kuki skamieniał.– Co ja zrobiłem!? – jęknął Blubek.Mrużąc oczy, spojrzał na olbrzyma. Ten wyprostował się, stając się jeszcze większym, i ruszył w

stronę Blubka.Bum… Bum… BUM… – huczały jego kroki.Tego już było dla Blubka za wiele. Zaczął wrzeszczeć i rzucił się do ucieczki. Olbrzym podszedł do nieruchomego Kukiego. Zatrzymał się, rzucając na skamieniałego chłopca

wielki cień. Kuki nie mógł się poruszać ani uciec. Ale wciąż czuł i myślał: „Zaraz mnie złapie i połknie, tak jak woźną. I już nikt mnie nie uratuje!”I właśnie w tej chwili pojawił się ktoś na ratunek. Kuki usłyszał warczenie, a potem wołanie:– Ej, duży! Zostaw go w spokoju! To gadający kundel wkroczył do akcji. Trudno pojąć, jak mały psiak odważył się stanąć do walki z olbrzymem, którego jeden pazur był

większy niż on cały. Było to zdumiewające bohaterstwo.


Mama usiadła na czerwonym krześle. Natychmiast poczuła mrowienie w całym ciele. Zawsze to czuła, kiedy miała zrobić czar.

– Proszę o szkolny plecak dla Kukiego – powiedziała. BACH! Przez okno wleciał plecak i grzmotnął w podłogę. Był zielony i miał nadrukowane motyle.– Fajny? – spytała mama.– Ohydny – odpowiedział Kuki. – Chcę czarny plecak, taki jak ma Filip. I bez debilnych motylków!

Ja nie mam pięciu lat!Mama westchnęła. – Zmiana – zawołała. – Plecak ma być czarny. I bez debilnych motylków, bo mój syn nie ma pięciu

lat.Plecak natychmiast zmienił się w czarny. Motyle ożyły i odleciały przez okno. Mama poprawiła się

na krześle i czytała dalej:– Proszę jeszcze o strój sportowy dla Kukiego, o adidasy, jeansy, dwie pary. I bluzę z kapturem. – W paski! Teraz są modne paski - zawołał Kuki.– W paski. I drugą bez pasków na wypadek zmiany mody. Dwie czapki z daszkiem, bo Kuki zawsze

12

je gubi. Sweter i osiem koszulek.– Jeszcze podręczniki! I zeszyty! – zawołał Kuki.Mama to powtórzyła. TRZASK! ŚWIST! Przez okno wpadł wielki kłąb rzeczy. Zaczęły wirować wo-

kół Kukiego jak planety wkoło Słońca.– Czuje, że będą kłopoty! – jęknął Kuki.Nagle rzeczy rzuciły się na Kukiego. Chłopak próbował uciec, ale koszulki i spodnie goniły go jak

wściekłe nietoperze. W końcu dopadły Kukiego i same się na niego wcisnęły. Wszystkie naraz!– Ratunku! – krzyczał Kuki. W sekundę został ubrany we wszystkie wyczarowane rzeczy. Wyglądał jak cebula. Miał na sobie

trzy pary spodni, osiem koszulek, dwie bluzy, sweter. Na końcu wskoczył na niego plecak i wpadły do niego podręczniki.

Ratunku! Zdejmijcie to ze mnie! – wrzeszczał Kuki.


Mama zakończyła czar i z ulgą wstała z czerwonego krzesła. Nie lubiła magii. - No, masz już wszystko, co potrzebne do szkoły. Prawda?- Nieprawda – powiedział Kuki. – A czego jeszcze potrzebujesz? – Dobrze wiesz, mamo... Zgadzasz się? – Nie! Kuki podbiegł do mamy. - Proszę! – Nie! –Chodzi o to, żebym był tylko trochę silniejszy. Odrobinę! Tylko malutki czar. – Kuki, nie zgadzam się! Mówiłam ci to sto razy– Mamo! Zrozum, ja jestem najniższy w klasie. Większość chłopaków jest ode mnie silniejsza. Poza

tym w szkole jest Blubek, który wszystkich bije. Zaczaruj tylko, żebym był dwa razy silniejszy. To wy-starczy. Nikogo nie będę bić. Słowo honoru. Po prostu będę czuł się pewniej, mamo.

– Nie mogę tego zrobić. – Dlaczego!? – zawołał Kuki. Mama usiadła obok niego. – Kuki, ja nie chcę, żeby jakieś czary zmieniały mojego syna. Kocham cię

takiego, jaki jesteś. – Bo ty chcesz, żebym był ciągle małym dzieckiem! - mruknął Kuki. – Nie. Ja chcę, żebyś rósł normalnie, jak każde dziecko. Bez żadnych czarów! Jeszcze będziesz duży

i silny. Wszystko w swoim czasie.


Kuki odzyskał zdolność ruchu. Popędził do czerwonego krzesła. Usiadł i krzyknął: – Chcę być silniejszy niż ten potwór. Chcę być od niego mocniejszy! Kuki natychmiast poczuł coś dziwnego. Zdawało mu się, że rośnie. Że staje się coraz większy.

Ale wcale się nie powiększał. To rosła jego siła. Potężniała. Jego ciało wypełniała niezwykła moc. Kuki był nadal mały, lecz jego siła zwiększała z każdą sekundą.

Wstał i ruszył w stronę olbrzyma. Minął stertę gruzów i zobaczył go. Kuki był śmiesznie maleń-ki przy jego ogromie. Ale nie chciał już uciekać. Chciał z nim walczyć. Nie bał się. Wiedział, że ma dość siły, by go pokonać. Czuł to.

Olbrzym uderzył wielką stopą o podłogę. TRACH! Chciał przerazić Kukiego. Ale ten się nie bał. Szedł prosto na potwora.

Nagle olbrzym wysunął rękę. Wielka żelazna dłoń zawisła nad głową Kukiego. Kuki złapał dwoma rękami stalowy palec i pociągnął z całych sił.

13

Olbrzym próbował unieść Kukiego w górę. Chłopiec natężył wszystkie swe magiczne siły. Ści-skając dłoń potwora, wziął zamach. A potem zakręcił olbrzymem w powietrzu i cisnął go w górę.

ŚWIST!Olbrzym poleciał jak wystrzelona rakieta. Kuki wyrzucił go z niesamowitą siłą. Potwór poleciał nie-

mal pionowo w górę. Uderzył w sufit, rozwalił go i pofrunął w stronę Słońca jak kometa. Po sekundzie zmienił się w maleńki punkcik, znikając między chmurami.

Lecz po chwili stalowy olbrzym powrócił! Spadał jak meteoryt. Rozgrzany do czerwoności przez tarcie powietrza, stutonowy olbrzym spadał na szkołę. Ciągnął się za nim ognisty ogon, jak za kometą.

– Wiejemy! – krzyknął Blubek.


Kuki siedział na kanapie obok mamy. Tato usiadł naprzeciwko i mówił poważnym głosem. – Kuki, jeżeli masz tak wielką siłę, to musisz uważać, rozumiesz. Nie możesz się z nikim bić,

nawet na żarty. Bo możesz komuś zrobić straszną krzywdę. Musisz teraz być bardzo ostrożny.– Dobrze. Tato… Czy wy naprawdę pójdziecie do więzienia za to, że zniszczyłem szkołę?– Jeżeli zapłacimy za te zniszczenia, to zostawią nas w spokoju.– Ja was uratuję. Jestem silny i mogę z każdym walczyć! Mama westchnęła i objęła Kukiego.– Ta twoja siła bardziej mnie martwi niż ten sąd – powiedziała. – Boję się, że niechcący zrobisz

komuś krzywdę i będziesz miał kłopoty. Pamiętaj… Jeśli coś cię rozzłości, to zrób tak: spleć dło-nie i policz do dziesięciu.

– Dobrze – szepnął Kuki.Kuki objął mamę i przytulił. – Ała! – krzyknęła mama. Kuki natychmiast ją puścił.– Przepraszam. Mamo, nie zrobiłem ci nic złego? – Nie… Wszystko jest dobrze…Mama oddychała z trudem i masowała szyję. Potem szepnęła:– Kuki, nie możesz nikogo przytulać ani ściskać mu ręki. Bo możesz kogoś udusić. Jesteś zbyt

silny, synku. Pamiętaj o tym. – To już nie będę mógł ciebie przytulić, mamo? Nigdy?- Nie wiem... Jutro pójdę z tobą do lekarza.


Gabinet w poradni sportowej był pełen dziwnych urządzeń. Największe miało sprężynę z rącz-ką, za którą trzeba było ciągnąć. Na ekranie było widać wskazówkę i cyferki. Urządzenie badało siłę sportowców.

Kuki ciągnął właśnie za rączkę. Strzałka na skali pięła się wciąż w górę. W końcu skala się skoń-czyła. Doktor patrzył na to zdumiony.

– Czegoś takiego jeszcze nie widziałem – szepnął. – To nie jest ludzka siła! On ma to od dawna?– Od wczoraj – odpowiedziała mama.– Nie do wiary... To musi być jakiś błąd! Chodź!Chwycił Kukiego za rękę i zaprowadził do skórzanej gruszki zawieszonej na sprężynie. Urzą-

dzenie była połączone z komputerem.

14

– Słuchaj, mały… Uderz w to. Wal pięścią z całej siły.– Jest pan pewny?– Tak. Nie bój się.Kuki wziął zamach i uderzył. Gruszka zawirowała. A potem pękła i spadła na podłogę razem z ca-

łym urządzeniem.– Przepraszam – powiedział Kuki. – Ja uderzyłem bardzo słabo.– Niesamowite – wyszeptał lekarz kompletnie oszołomiony. – Po prostu nie do wiary. Obrócił się do mamy, – Proszę pani, ja się zajmuję sportowcami… Bokserami i zapaśnikami. To są wytrenowani faceci po

sto kilo, a żaden nie osiągnął takiego wyniku.– Panie doktorze, czy można jakoś osłabić tę jego siłę? Niech pan mu da jakieś tabletki.– Nie ma tabletek, żeby kogoś osłabić. Są tylko preparaty na wzmocnienie…– Nie! – zawołała przerażona mama. – Nie chcemy go wzmacniać! My chcemy, żeby był normalny.

Przecież on może niechcący spowodować jakieś nieszczęście. Dziś urwał już dwie klamki i drzwi w taksówce. Niech pan mu jakoś pomoże!

– Mogę mu zapisać magnez. To go trochę uspokoi.–Nic więcej nie da się zrobić?– Teraz nie. Ale po jakimś czasie mu to minie. – Kiedy?– Po czterdziestce. Wtedy mięśnie zaczynają się kurczyć. Mama jęknęła, zupełnie załamana.– Panie doktorze, on ma dopiero jedenaście lat! Lekarz milczał. Mama wstała.– Dziękujemy panu. Chodź, Kuki.Kuki podszedł do drzwi. Rozległ się trzask pękającego metalu. Chłopak ze speszoną miną spojrzał

na lekarza. Trzymał w ręku urwaną klamkę.


Nie podoba wam się, że szczekam po ludzku? No po prostu tak wyszło. Wiecie, magia i te sprawy. Ja wcale się nie wywyższam! Serio... Mogę sobie iść?

Psy zawarczały groźnie.Koledzy, spokojnie... – wyjąkał kundelek. – Przecież należymy do wielkiej psiej rodziny, prawda? Ja

bym wszystko wam wyjaśnił, ale nie umiem szczekać po waszemu. W pewnym sensie jestem cudzo-ziemcem i...

Wilczury zrobiły krok w jego stronę. Warczały coraz straszniej.– Ko-koledzy... – wyjąkał Budyń. – Nie chcę was straszyć, ale mój pan to najsilniejszy facet na

świecie. Serio! Jak się dowie, że ze mną coś nie tak, to się wkurzy. Straszny z niego nerwus. Jednego potwora rozerwał na kawałki. Trach! i potwór wyglądał jak podarta gazeta. Nie to, że was straszę, ale to fakt... Po co ja to gadam – jęknął w końcu Budyń. – Przecież one i tak nie rozumieją...

Największy z psów zawarczał wściekle.– Co mówisz? Że urwiesz mi ogon? O nie! Proszę! Kocham swój ogonek. On jest taki fajny. Nie

możecie go urywać! Szefie! Na pomoc!!!

15


Byli sami w maleńkim pontonie na wielkim oceanie. Czerwona kropka na wodnej pustyni.Ponton bujał się łagodnie, a oni byli coraz bardziej głodni. Nie mieli zupełnie nic do jedzenia! – Rany… Ale bym coś wciągnął… – jęknął Blubek. – Na przykład pizzę, taką z szyneczką i serem. – Blubek! Przestań gadać o jedzeniu! – zawołał Kuki.– A o czym mam gadać? Ja teraz tylko o tym myślę… Na przykład naleśniki z nutellą albo spaghetti

z sosikiem… Albo zupa pomidorowa. Moja babcia robi ekstra pomidorówkę… – Przestań o tym mówić! Nie rozumiesz, że wszyscy są głodni? – krzyknęła Gabi.– Mogę gadać, co chcę. Żeby tu był chociaż hot dog. Megaduży hot dog z ketchupem! Pies Budyń spojrzał ponuro na Blubka. Potem szepnął: – Szefie, mam prośbę…– Jaką? – spytał Kuki.Kundelek wspiął się, przykładając mordkę do ucha Kukiego. – Chodzi o to… – wyszeptał – żebyście mnie nie zjedli. Bo ja słyszałem, że jak rozbitkowie są głodni,

to zjadają różne rzeczy… Na przykład swoje buty. – Budyń, zwariowałeś? Nikt cię nie zje. – Okej. Wierzę ci, szefie – szepnął psiak. – Ale sam rozumiesz, że jak słyszę „hot dog”, to się robię

trochę nerwowy. Bo to znaczy gorący pies z ketchupem, prawda?– Budyń, nikt ci nie zrobi krzywdy. Nigdy! Przysięgam. Kuki pogłaskał kundelka, który położył głowę na jego kolanach.Mijały kolejne godziny. Słońce paliło. Czuli się jak prażona kukurydza stłoczona w ciasnej torebce.

Byli coraz bardziej nerwowi. – Przestańcie się na mnie pchać! – krzyknął Blubek. – To jest moje miejsce.– A niby dlaczego? – oburzył się Kuki.– To ja znalazłem ten ponton!– Ale nie jest twój! – Twój też nie.– Gdybyś nie wyczarował potwora, to byśmy tu nie głodowali! – krzyknął Kuki.– Jakbyś nie miał głupiego krzesła, to bym go nie wyczarował – odciął się Blubek.– Sam jesteś głupi!– Przestańcie! – zawołała Gabi.– Nie wtrącaj się! – wrzasnął Blubek. – Po co ty w ogóle z nami płyniesz?– Zostaw ją w spokoju! – krzyknął Kuki.– Mógł ją potwór porwać. Byłoby więcej miejsca.– Zostaw ją, słyszysz!?– Zakochałeś się!?– Odczep się.– Myślisz, że nie widzę, jak się na nią gapisz? – zaśmiał się Blubek.Kuki zerwał się. – Oberwiesz!– Kuki! Nie rób mu nic… – krzyknęła Gabi.– Właśnie, że zrobię. Musi oberwać!Zanosiło się na awanturę. Na szczęście wtedy Budyń zawołał.– Zobaczcie!!! Odwrócili się. I zobaczyli statek. Bardzo dziwny statek.

16


Upiorny Statek opadł na dno. Wysunął stalowe nogi i wędrował po dnie oceanu. Był cały zalany wodą. Tylko maszynownia, w której się ukryli, była wolna od wody.

W pewnej chwili zobaczyli przez okno inny statek. Leżał na dnie, zardzewiały i obrośnięty muszla-mi. Musiał zatonąć wiele lat temu.

– Kuki, czy z nami też tak będzie? – wyszeptała Gabi.– Nie. Uratujemy się. Zobaczysz! – Ale dokąd on idzie? - – Tam jest mapa - zawołał Blubek. Na ekranie monitora była mapa oceanu. Drogą oznaczoną strzał-

kami przesuwał się po mapie czarny punkt. Na końcu drogi był napis „KAWIO BARAT”.– Co to znaczy?–Ten punkt to statek. Strzałki to droga, którą ten potwór chce iść.– A Kawio Barat? Co to może być?Nikt nie odpowiedział. Nie znali tego słowa. Nagle Gabi krzyknęła.Już wiem... Kawio Barat to podwodny wulkan! – Zwariowałaś? Pod wodą nie ma wulkanów!– Są, i to groźniejsze od tych na lądzie. Takie wulkany płoną w wodzie. Gdy wybuchają, woda wrze,

a z lawy tworzą się wyspy. Kawio Barat to największy podwodny wulkan. Spojrzeli na siebie niespokojnie. – Dlaczego ten potwór tam lezie? Milczeli. Nagle Blubek zawołał:

– Nie rozumiecie? Naprawdę nie rozumiecie? On chce wejść do wulkanu. Razem z nami! – Po co!? – Żeby się stopić. W wulkanie jest straszliwa temperatura. On się stopi i zmutuje w następną postać.

I Kuki już go nie pokona. Bo będzie kawałkiem lawy. Wszyscy się stopimy i zmienimy w czarne kamie-nie.

– Musimy go zatrzymać! – krzyknęła Gabi.Statek jakby to usłyszał. Zakołysał się i przyspieszył. Stalowe łapy uderzały w dno z zawrotną

szybkością. TRACH! TRACH! TRACH! Czarny punkt na mapie był coraz bliżej złowrogiego napisu „KAWIO BARAT”.

Milczeli. Wyglądało, że z tej przygody nie wyjdą cało. Nawet niesamowita siła Kukiego nie mogła się na nic przydać.

– Kuki... A może zrobisz dziurę w statku i wypłyniemy? – powiedział Blubek.– Zwariowałeś? – zawołała Gabi. – Przecież jesteśmy kilometr pod wodą. Żaden człowiek nie wy-

płynie z takiej głębokości.– Ani żaden pies – pisnął Budyń. – Szczególnie taki, co nie umie nurkować.– To może go zepsujemy? To znaczy uszkodzimy mu silnik! – krzyknął Blubek.– I co? On się zatrzyma i zostaniemy na zawsze na dnie. Jak Titanic!– Lepiej być na dnie niż w wulkanie.– Poczekajcie – zawołała Gabi. – Nam chodzi o to, żeby on nie wszedł do wulkanu. Żeby zapomniał

o tym głupim pomyśle, tak?– Tak. – Więc musimy dać mu to jedzenie, od którego traci się pamięć.(Gabi miała na myśli trujące jedzenie, od którego omal nie stracili pamięci i które podsunął

im Olbrzym).- Przecież statek nie je!- To jest zwierzomaszyna, więc musi jeść.- A jak je przyniesiemy. Cały statek zalany jest wodą! Ono jest w na górnym pokładzie.Wszyscy spojrzeli na Gabi. Wiedzieli, że ona potrafi najlepiej nurkować i wytrzymuje pod wodą

najdłużej. Kuki się zawahał. Gabi będzie musiała nurkować przez wiele korytarzy i schodów. Znaleźć pod

wodą naczynie i wrócić. I to wszystko bez możliwości zaczerpnięcia powietrza. To było potwornie niebezpieczne. A on bardzo lubił Gabi i nie chciał, by stało się jej coś złego.

- Chyba nie ma innego wyjścia - powiedział cicho Blubek.

Słowo od Andrzeja Maleszki, reżysera i autora

Dzieci nie znoszą się nudzić. To dla nich gorsze niż głód, co wie każdy rodzic, wołający na obiad dziecko przyklejone do komputera. Dzieci są niecierpliwe. Chłoną wszystko w niesa-

mowitym tempie. Chcą wciąż nowych informacji i emocji. Ale przede wszystkim chcą niezwy-kłej wyobraźni. Dlaczego? Bo zdarzenia fantastyczne opowiadają o świecie, który jest możliwy w przyszłości. O tym, co może się zdarzyć. Dzieci są zanurzone w przyszłości. Instynktownie czują, że to, co jest, to nie to samo, co będzie kiedyś możliwe. Dzieci nie mają rutyny ludzi dorosłych, którzy nie lubią zmian. One uwielbiają eksperymenty. Chcą testować świat. Dlatego tworząc Magiczne Drzewo, chciałem inspirować ich wyobraźnię. Stworzyć opowieść, która będzie dla nich bardziej fascynująca niż gra komputerowa. I mając atrakcyjność gry, będzie zamiast agresji dawać dobrą energię. I rozwijać ich wyobraźnię. Tak, jak potrafi to robić tylko książka.

Magiczne Drzewo opowiada zdarzenia fantastyczne, ale postaci i uczucia są tutaj prawdzi-we. Bohaterowie mają setki niesamowitych przygód, ale jednocześnie cieszą się i smucą jak zwykłe dzieci. I myślę, że to jest siła tej powieści. W Magicznym Drzewie zdarzenia fantastycz-ne przechodzą do świata realnego. Bohaterowie nie są wybrańcami z elitarnego Hogwartu, ale zwyczajnymi dziećmi, które zdobywają niezwykłe możliwości.

Jestem naprawdę dumny, że dzieci po przeczytaniu Magicznego Drzewa wymyślają własne historie inspirowane tą powieścią. Że Magiczne Drzewo zostaje w ich wyobraźni, a słowo „koniec” oznacza po-czątek ich własnych pomysłów. I cieszę się ogromnie, słysząc, że Magiczne Drzewo jest jedną z tych książek, dzięki której dzieci znów lubią czytać. Bo wciąż to właśnie czytanie najlepiej rozwija naszą wyobraźnię.

Andrzej Maleszka

Słowo do nauczycieli i bibliotekarzy

K olejny raz spotykamy się z bohaterami Magicznego Drzewa i kolejny raz oddajemy w Państwa ręce folder edukacyjny, który cieszył się w ubiegłym roku wielkim powodzeniem.

W trzecim tomie cyklu Magiczne Drzewo. Olbrzym magia sprawia, że Kuki zyskuje nad-ludzką siłę. Musi uratować rodziców i pokonać potwora o siedmiu wcieleniach. Wędruje z mądrą Gabi, maniakiem komputerów Blubkiem i gadającym psem przez dżunglę, pusty-nię i pod oceanem aż do Tokio i Szanghaju. Jak zawsze w przypadku Andrzeja Maleszki książka jest pełna niesamowitych pomysłów, a dzieci czytają ją z zapartym tchem. Jednak w odróż-nieniu od większości książek fantasy Magiczne Drzewo łączy fantastykę z prawdziwymi problemami i życiem dzieci. Przenosi ich do świata cudownych przygód. Ale też pomaga im rozwiązywać problemy z realnego życia i uwierzyć we własne siły.

Dlaczego dzieci czytają coraz mniej? Dlaczego bardziej pociąga je komputer niż książka? Są setki powodów. Ale jednym jest to, że w wielu książkach dzieci nie odnajdują tego, czego szukają. Nie znajdują swojego świata. Wiele książek nie inspiruje ich wyobraźni.

Magiczne Drzewo zdobywa nagrody i odbiorców na wszystkich kontynentach, bo atrakcyj-nym językiem mówi o ważnych sprawach. Pokazuje, że mądrość i atrakcyjność można świet-nie łączyć. Magiczne Drzewo wspiera tych, którzy poprzez ciekawą książkę chcą dać dzieciom alternatywę dla medialnego fastfoodu. Warto pozwolić młodym czytelnikom na zagłębienie się w cudowny świat Magicznego Drzewa, aby rozbudzić ich ciekawość, rozwinąć wyobraźnię i dodać wiary w swe siły.

Przygotowane przez nas propozycje lekcji służyć mogą zarówno nauczycielom języka polskiego jak i bibliotekarzom. Zamieszczone ćwiczenia kształcą kluczowe umiejętności – czytanie, pi-sanie, mówienie i argumentowanie. Rozwijają wyobraźnię.

Uczniom proponujemy włączenie się w społeczność Magicznego Drzewa na Naszej Klasie, którą moderować będzie sam autor oraz dziecięcy redaktorzy.

Szanowny Bibliotekarzu,

Zapraszamy Cię do grona ekspertów jednego z najpopularniejszych portali dla dzieci i rodziców CzasDzieci.pl.

Po sukcesie projektu RODZICE-RECENZENCI CzasDzieci.pl rozszerza grupę współpracujących z redakcją recenzentów na bibliotekarzy.

Mamy cały czas świadomość, że osoby pracujące w bibliotekach mają ogromną wiedzę, a jeszcze większe serce do literatury. Bardzo chcielibyśmy, by za naszym pośrednictwem mogły dzielić się jednym i drugim z szerokim gronem młodych czytelników.

(Agnieszka Karp-Szymańska, współwłaściciel Portalu Czasdzieci.pl)

Jeżeli pracujesz w bibliotece, kochasz książki i chcesz czynnie zaangażować się w promocję czytelnictwa wśród dzieci i młodzieży, dołącz do projektu:

• recenzuj nowości, • rekomenduj wartościowe publikacje, tworząc nowy kanon literatury dla młodego czytelnika,• opiniuj zjawiska literackie,• doradzaj i odradzaj, kształtując gusty literackie,• otrzymuj książki oraz inne upominki dla siebie i swojej biblioteki.

Osoby zainteresowane projektem proszone są o kontakt z

Justyną Piwowar,redaktor serwisu Książka w portalu CzasDzieci.ple-mail: [email protected]

olbrzym

P O R A D N I K E D U K A C Y J N YDLA BIBLIOTEKARZY I NAUCZYCIELI SZKÓŁ PODSTAWOWYCH

Ale jak?

Czytac - tak!- t

KONKURS DLA SZKÓŁ

Serdecznie zapraszamy do udziału w konkursie, w któ-rym główną nagrodą są profesjonalne warsztaty filmowe z Andrzejem Maleszką, autorem i reżyserem Magicznego Drzewa.

Aby wziąć w nim udział, należy do 15 stycznia 2012 r. prze-słać pracę konkursową, którą będzie słuchowisko Magiczne Drzewo.

Szczegóły w scenariuszu lekcji 3 oraz na stronach www.czasdzieci.pl/magicznedrzewo oraz www.znak.com.pl/magicznedrzewo.

Aby lepiej poznać bohaterów Magicznego Drzewa, dołącz do grupy „Seria Magiczne Drzewo” na Naszej Klasie.

SERIA

olbrzym - czasdzieci.plczasdzieci.pl/pliki/zew/zal/Magiczne_Drzewo_3... · Magiczne Drzewo opowiada...

Documents

Transcript of olbrzym - czasdzieci.plczasdzieci.pl/pliki/zew/zal/Magiczne_Drzewo_3... · Magiczne Drzewo opowiada...