1

BIULETYN INFORMACYJNY SEKCJI ZAWODOWEJ INFRASTRUKTURY KOLEJOWEJ PRZY KRAJOWEJ SEKCJI KOLEJARZY NSZZ „SOLIDARNOŚĆ”

maj 2017 r.

Nr 5 (133)

NSZZ

w PEELKAFot. M. Moczulski

 O Kolejowej Nocy Muzeów w Skier-niewicach piszemy na stronie 10. Odby-ła się po raz ósmy. Z zaproszenia PSMK skorzystały 784 osoby. Odwiedziły część hali wachlarzowej z odbudowanym świe-tlikiem. Nowością i atrakcją tegorocz-nego spotkania była prezentacja dwóch filmików o tematyce kolejowej. W szopie tradycyjnie „ożyły” podświetlone pojazdy szynowe. Kusiła tonąca w klimatycznym półmroku ekspozycja urządzeń sterowa-nia ruchem kolejowym.

Podwyżka W spotkaniu pracodawcy z ponadza-kładowymi organizacjami związków zawodowych działających w PLK, które odbyło się 17 maja br. Sekcja Zawodowa Infrastruktury Kolejowej NSZZ „Solidar-ność” podpisała porozumienie gwaran-tujące kwotę podwyżki w wynagrodzeniu zasadniczym 150,00 zł średnio na pracow-nika, co z pochodnymi daje ok. 240,00 zł. Regulacja ta będzie obowiązywać od 1 czerwca 2017 r. W porozumieniu zapi-sano, że najniższa kwota podwyżki nie może być mniejsza niż 50,00 zł, a najwyż-sza nie większa niż 250,00 zł. Szczegóło-we zasady podziału będą uzgadniane ze związkami zawodowymi działającymi w zakładach pracy. Piszemy na stronie 3.

 W Kędzierzynie-Koźlu 22 kwietnia 2017 r. na nowo wybudowanym rondzie odbyła się uroczystość odsłonięcia tablic z nazwą: Rondo „Solidarności”. Pomy-słodawcą i wnioskodawcą nazwania tak tego miejsca była Rada Oddziału Regionu Śląska Opolskiego w Kędzierzynie-Koźlu, której szefuje Mariusz Pilichowski, prze-wodniczący Komisji Zakładowej NSZZ „S” w PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Zakła-dzie Maszyn Torowych w Krakowie.  – Rondo to dedykowane jest wszystkim ludziom „Solidarności” w Kędzierzynie-Koź-lu – powiedział Pilichowski. – Tym, którzy w latach siedemdziesiątych i osiemdzie-siątych „Solidarność” tworzyli; tym, którzy podczas stanu wojennego byli internowa-ni, prześladowani, zwalniani z pracy; tym, którzy narażając swoje życie i życie swoich rodzin po ogłoszeniu stanu wojennego zeszli do podziemia skutecznie walcząc poprzez nadawanie audycji radiowych, produkcję i kolportaż gazetek, malowanie haseł na ścianach budynków. Dedykowane jest związkowcom, którzy bronią godności pracownika i praw pracowniczych.

 PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. realizuje w aglomeracji krakowskiej projekty z Kra-jowego Programu Kolejowego łącznej war-tości ponad 4 mld zł. Na zdjęciu najwięk-sza inwestycja kolejowa w podwawelskim grodzie: budowa łącznicy Kraków Zabłocie – Krzemionki. W skomplikowanym organi-zmie miasta widać na estakadach dwa tory, które już niebawem skrócą o kwadrans po-dróż do Zakopanego. Piszemy na stronie 8.

 Na zdjęciu: Warszawa, 2 kwietnia 2017 r., Marsz świętości życia zmierza aleją „Soli-darności” z praskiej bazyliki katedralnej św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczen-nika na plac Zamkowy. Czytaj na stronie 7.

Fot. M. Moczulski

  W poniedziałek, 22 maja 2017 r. minę-ło 175 lat od dnia, w którym drogą żelazną łączącą Wrocław z Oławą przejechał pierw-szy pociąg. Rozpoczęła pracę najstarsza li-nia kolejowa w granicach dzisiejszej Polski, pierwsza na Dolnym Śląsku,  jednocześnie jedna  z  pierwszych  kolei  europejskich.  W obu miastach odbyły się z tej okazji licz-ne  imprezy:  rekonstrukcja  odjazdu  pierw-szego pociągu z Wrocławia do Oławy, se-minarium „Kolejowe dziedzictwo Dolnego Śląska”, przejazdy muzealnego składu pro-wadzonego  parowozem,  wystawy  filateli-styczne  i modelarskie, zwiedzanie dworca Wrocław Główny i jego okolic w poszuki-waniu miejsca odjazdu pierwszego pociągu do Oławy. Były adresowane do mieszkań-ców obu miast oraz miłośników kolei.

Fot. M. Siemieniec

2

20 kwietnia   Po załatwieniu spraw proceduralnych Rada Nadzorcza PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. zajęła się realizacją kolejnych punktów programu spotkania. Jednym z pierwszych było przy-gotowanie comiesięcznej informacji dla właścicieli o sytuacji w naszej Spółce. W materiale za luty znalazły się aspekty do-tyczące, m.in.: � Regulowania zobowiązań – zobowiązania PLK wobec bu-dżetu i ZUS były regulowane terminowo.

� Zmian w Zarządzie  PLK – w  omawianym okresie  zmian  w Zarządzie PLK nie było.

� Istotnych wydarzeń w naszej Spółce – organy zewnętrzne przeprowadziły  56  kontroli  (najwięcej  Urząd  Transportu Kolejowego – 26).

� Realizacji biznesplanu i planów wieloletnich – plan inwe-stycyjny lutego został wykonany w 84%. 

� Sytuacji  ekonomiczno-finansowej  –  zostanie  omówiona  w innym miejscu. 

� Informacji o konfliktach społecznych. Przedstawiciele pra-cowników w Radzie Nadzorczej zwrócili szczególną uwa-gę na konflikty społeczne w naszej Spółce. PLK prowadzi dialog społeczny z Sekcją Zawodową Infrastruktury Kole-jowej NSZZ „Solidarność” – odbyły się kolejne rozmowy. Nie wygaszono konfliktu z Organizacją Zakładową NSZZ „Solidarność” w ZLK w Bydgoszczy. Trwa spór w ZLK we Wrocławiu. Choć na  razie  sytuacja społeczna nie wpływa negatywnie na realizację podstawowych zadań naszej Spół-ki – moim zdaniem – Zarząd PLK powinien podjąć zdecy-dowane i konstruktywne działania prowadzące do szybkie-go rozwiązania tych konfliktów, 

  Następnie Zarząd PLK przedstawił kilka informacji. � Wyniki ekonomiczne PLK za okres styczeń – luty 2017 r. Wyniki za dwa miesiące są dobre. Przychody ogółem są wyższe od zaplanowanych, a koszty mniejsze.   Na wynik  lepszy  od  planowanego wpływ miały  dodatnie różnice kursowe oraz wyższe przychody ze sprzedaży złomu i większe przychody od przewoźników (niespodzianką in plus jest wynik PKP Cargo). Środki publiczne zostały wykorzysta-ne w 100%.   Niższe są koszty wynagrodzeń. Jest to wynikiem mniejszego zatrudnienia, ograniczania wypłat premii uznaniowej  i pracy  w godzinach nadliczbowych. Niższy poziom wynagrodzeń jest też  rezultatem przyjęć pracowników, którzy mają  relatywnie niższe wynagrodzenie niż osoby odchodzące na emerytury.   W lutym nasza Spółka terminowo regulowała swoje zobo-wiązania publiczno-prawne. � Realizacja projektów inwestycyjnych stan na 30 mar-ca 2017 r. Jak pisałem wcześniej, plan nakładów na rok bieżą-cy to niespełna 5,5 mld zł, czyli więcej niż rok temu. W cią-gu pierwszych trzech miesięcy idziemy poniżej planu, co nie wróży dobrze, bo później będzie trudno zbliżyć się do planów miesięcznych i rocznego.   Procentowo najlepiej realizowane są: Program Operacyjny Infrastruktura  i  Środowisko  7-13  oraz  Program  Operacyjny Polska Wschodnia. Wydatki największe kwotowo, mimo 87% wykonania,  poniesiono w  POIiŚ  14-20  (ponad  118 mln  zł). Największe opóźnienia to wydatkowanie środków CEF.  Instrument „Łącząc Europę” (ang. Connecting Europe Faci-lity – CEF) to nowy instrument finansowy, który zastąpił do-tychczasowy program TEN-T. wspiera rozwój trzech obszarów

Z prac Rady Nadzorczej PKP PLK S.A.

– sieci transportowej, energetycznej oraz telekomunikacyjnej. Unia Europejska przeznaczyła na ten cel odrębną pulę środ-ków finansowych, które będzie można wykorzystać w latach 2014 – 2020 na inwestycje dotyczące budowy i modernizacji infrastruktury transportu, energetyki i telekomunikacji.  Największe  zagrożenia  ryzykiem  projektowym występują na projektach E75 Czyżew – Białystok, program CEF 14 – 20  i E75 Sadowne – Czyżew, program CEF 14 – 20.  Plan i wykonanie inwestycji w miernikach rzeczowych po trzech miesiącach jest poniżej planu, wykonanie w wiaduktach to nieco ponad 85%.  W lutym oddano do użytku przejścia dla pieszych na  linii  nr  6  –  w  Zielonce, Wołominie  i  Tłuszczu.  Na  linii  nr  274  w Jeleniej Górze zakończono modernizację peronu nr 2 z wia-tą, windą i przejściem podziemnym. W marcu zakończono ro-boty w obrębie Wrocławia Zachodniego przy sieci trakcyjnej, zabudowie EOR-ów i wymianie rozjazdów.  W  kolejnych  punktach  posiedzenia  Rada  Nadzorcza  zaj-mowała się sprawami inwestycyjnymi, w tym zaciągnięciem zobowiązań do świadczeń pieniężnych naszej Spółki na reali-zację przedsięwzięć, m.in. następujących zadań:�   „Prace na linii kolejowej C-E 65 na odcinku Zduńska Wola Karsznice – Bydgoszcz – Tczew”, projekt ujęty w Krajo-wym Programie Kolejowym (KPK); 

�  „Prace na linii kolejowej nr 201 na odcinku Nowa Wieś Wiel-ka – Maksymilianowo” – etap II, projekt ujęty w KPK;

�  „Rewitalizacja linii kolejowej nr 287 Nysa – Opole”, projekt ujęty w Regionalnym Programie Operacyjnym 2014 – 2020. 

  Zarząd PLK zwrócił się z prośbą do Rady Nadzorczej o pod-jęcie uchwały pozytywnie opiniującej wniosek o podwyższenie kapitału  poprzez  wniesienie  przez  PKP  S.A.  nieruchomości (Warszawa, Trzcianka, Zbąszyń i Zielona Góra). Konsekwen-cją powyższego była uchwała o zmianie statutu Spółki.  Kolejne informacje przedstawione przez Zarząd PLK doty-czyły:  � Podsumowania działań Forum Inwestycyjnego. Przed-stawiony materiał omawiał członek Zarządu PLK – dyrektor ds. realizacji inwestycji, Arnold Bresch. W ramach Forum Inwesty-cyjnego w pierwszym kwartale 2017 r. odbyło się 11 spotkań (Grupy  Robocze  dotyczą  pięciu  newralgicznych  obszarów).  W najbliższym czasie zaplanowano sześć kolejnych spotkań.  � Skuteczności wprowadzania prędkości rozkładowej po odbiorach eksploatacyjnych i końcowych. Przedstawio-ny materiał omawiał wiceprezes Zarządu PLK – dyrektor ds. eksploatacji, Marek Olkiewicz. Centrum Realizacji  Inwesty-cji zostało zobowiązane przez Zarząd PLK do przygotowania materiału  prezentującego  wpływ  dokonywanych  odbiorów eksploatacyjnych i końcowych na wprowadzenie rozkładowej prędkości jazdy pociągów. Najważniejsze wnioski wyciągnię-te z materiału są – jak na razie – tylko na piśmie. Zobaczymy, co poprawi się po ich wdrożeniu. 

Fot. M. Moczulski

3

 � Raportu o stanie bezpieczeństwa na sieci PLK w 2016 r.  W  ubiegłym roku  po  raz  kolejny  z  rzędu  nastąpiła poprawa  bezpieczeństwa  na  sieci  za-rządzanej  przez  PLK.  Program  popra-wy  bezpieczeństwa  ruchu  kolejowego przynosi  oczekiwane  rezultaty.  Proble-mem  wymagającym  dalszych  działań doskonalących są zdarzenia wynikające z błędów pracowników inżynierii ruchu. W  związku  z  powyższym  Zarząd  PLK przyjął i zalecił konsekwentnie wdrażać „Program  poprawy  bezpieczeństwa  ru-chu kolejowego na rok 2017”. W wyniku działań podejmowanych w 2016 r. przez Straż Ochrony Kolei znacznie poprawił się stan bezpieczeństwa na terenach ko-lejowych, m.in. poprzez mniejszą liczbę rejestrowanych zdarzeń. � Kontroli w PLK przeprowadzo-nych przez organy zewnętrzne. Przed-stawiony  materiał  zawierał  informacje zarówno  o  liczbie  kontroli  przeprowa-dzanych przez poszczególne organy, jak również  o  najczęściej  kontrolowanych obszarach  i  najczęściej  występujących nieprawidłowościach. � Funkcjonowania w PLK infor-matyki.  Informacje  przekazał  dyrek-tor Biura  Informatyki, Ryszard Leszek Bernaś. �  Procedur korzystania z pod-wykonawców przez spółki zależne (utrzymaniowe).  Podstawową  zasadą stosowaną  przy  udzielaniu  zamówień jest kierowanie zapytania ofertowego do co  najmniej  trzech  dostawców,  którzy  w  ramach  prowadzonej  przez  siebie działalności  realizują  dostawy  i  usłu-gi,  które  są  przedmiotem  zamówienia,  z wyjątkiem przypadków, gdy:�  zamówienie może być wykonane tyl-ko przez jednego dostawcę;

�  zamówienie musi być wykonane w try-bie awaryjnym;

�  nastąpiła konieczność wykonania  ro-bót dodatkowych, których wykonanie stało się konieczne na skutek sytuacji niemożliwej do przewidzenia.

 � Mnożników wynagrodzenia obowiązujących w PLK od 1 kwietnia 2017 r.   Rada  Nadzorcza  poprosiła  Zarząd PLK o przygotowanie szczegółowej  in-formacji  nt.  „Umowy  D-50”  –  odbyła wstępną dyskusję w tej sprawie. Kolejną sprawą zleconą do zbadania przez Radę Nadzorczą są tzw. umowy z wolnej ręki. Na zakończenie omawiano sprawy róż-ne zgłoszone do Rady Nadzorczej, m.in.  w  sprawie  wypłat  dodatków  do  wyna-grodzenia  z  tytułu  nieudzielenia  dnia wolnego w zamian za pracę w niedziele lub święto.  Następne  posiedzenie  Rady  Nadzor-czej zaplanowano na 25 maja.

Wiesław Pełka

  Działając  w  myśl  „Porozumienia  w  sprawie  wzajemnych  zobowiązań stron  Zakładowego  Układu  Zbioro-wego  Pracy  dla  pracowników  PKP Polskie  Linie  Kolejowe  S.A.”  z  11 stycznia  2005  r.  nasza  sekcja  zawodo-wa 24 stycznia br. zwróciła się do pre-zesa  Zarządu  PLK,  Ireneusza Merchel  o  pilne  podjęcie  rozmów  odnośnie wdrożenia  od  1  kwietnia  2017  r.  pod-wyżki  wynagrodzenia  zasadniczego dla  pracowników  wynagradzanych  na podstawie  Zakładowego Układu  Zbio-rowego  Pracy,  w  wysokości  średnio 200,00 zł w uposażeniu zasadniczym na pracownika (pismo SZIK-06/17).   W  odpowiedzi  pracodawca  poinfor-mował, że 16 lutego br. odbędzie się spo-tkanie z ponadzakładowymi organizacja-mi związków zawodowych działających w PLK, na którym będzie przedstawiona informacja o wstępnym wykonaniu pla-nu w 2016 r.  i zostaną omówione dzia-łania w przedmiotowym zakresie. Infor-mował dodatkowo, że  trwają prace nad ustaleniem budżetu na 2017 r., a wzrost wynagrodzeń pracowników naszej Spół-ki może  stać  się  przedmiotem  rozmów po  zatwierdzeniu  planu  zatrudnienia  i  wynagrodzeń  przez  organy  statutowe PLK.  O podwyżce wynagrodzenia przedsta-wiciele naszej sekcji zawodowej rozma-wiali  też  na  spotkaniach  odbywających się w trybie dialogu społecznego (m.in. 27  lutego  br.),  który  SZIK  prowadzi  z pracodawcą od 11 grudnia 2015 r. Ko-lejne  propozycje  przedstawiane  przez pracodawcę,  m.in.  83,00  zł  nie  satys-fakcjonowały naszej  sekcji  zawodowej, dlatego  15  marca  br.  wraz  z  pismem  SZIK-12/17 przedstawiła ona pracodaw-cy „Stanowisko nr 1 Rady SZIK ws. wzro-stu wynagrodzenia w 2017 r.”. Zwróco-

no w nim uwagę na wzrost od 1 stycznia 2017  r.  płacy  minimalnej  (2000,00  zł)  i stawki godzinowej (13,00 zł) oraz bar-dzo  niskie  średnie  wynagrodzenie  za-sadnicze w IV kwartale 2016 r. w naszej Spółce (2082,28 zł).    Dwa  dni  po  spotkaniu  w  ramach dialogu  społecznego,  które  odbyło  się  8  maja  2017  r.  zebrało  się  Prezydium Rady SZIK. Dyskutowano m.in. kwestię podwyżki wynagrodzenia. Wypracowa-no  ustalenia,  które  przedstawiciele  na-szej sekcji zawodowej, przewodniczący Wiesław Pełka, Stanisław Kokot i Hen-ryk Sikora mieli zaprezentować na spo-tkaniu z pracodawcą.   W spotkaniu pracodawcy z ponadza-kładowymi  organizacjami  związków zawodowych działających w PLK, które odbyło się 17 maja br. nasza sekcja zawo-dowa podpisała porozumienie gwarantu-jące kwotę podwyżki w wynagrodzeniu zasadniczym  150,00  zł  średnio  na  pra-cownika,  co z pochodnymi  (dodatki do wynagrodzenia) daje ok. 240,00 zł. Obo-wiązywać  będzie  od  1  czerwca  2017  r. W porozumieniu zapisano, że najniższa kwota podwyżki nie może być mniejsza niż 50,00 zł, a najwyższa nie większa niż 250,00  zł. W  przypadku większej  pod-wyżki  należy  taki  przypadek  uzgodnić  z Biurem Spraw Pracowniczych Centrali PLK.   Szczegółowe  zasady  podziału  będą uzgadniane ze związkami zawodowymi działającymi w zakładach pracy. Będzie to druga podwyżka wdrażana na podsta-wie tabeli widełkowej, a nie jak było do 2015 r. tabeli szczeblowej. Na spotkaniu 17 maja br. wynegocjowanego „Porozu-mienia…” nie podpisała jedynie Federa-cja ZZP PKP, a to blokowało prawidłowe wdrożenie podwyżki wynagrodzenia. 

Red.

podwyżkA

Fundusz Własności PracoWniczej PKP

sPecjalistyczny Fundusz inWestycyjny otWarty

Aktywa: (30 kwietnia 2017) 773 050 000,00 zł

Wartość jednostki: (23 maja 2016) 341,83 zł

Wartość jednostki: (23 maja 2017) 375,13 zł

Stopa zwrotu: + 9,74%

4

  Podzespół  ds.  infrastruktury  działający  w  ramach  Zespołu Trójstronnego ds. Kolejnictwa na posiedzeniu 5 kwietnia 2017 r. omawiał założenia do nowego programu utrzymaniowego. Ma-teriał zaprezentowali przedstawiciele Departamentu Kolejnictwa  w Ministerstwie Infrastruktury i Budownictwa. W pierwszej czę-ści przybliżono stan obecny utrzymania infrastruktury kolejowej oraz pokazano docelowe rozwiązania i kompleksowe podejście do rozwoju infrastruktury, co powinno zaowocować wzmocnieniem pozycji rynkowej sektora kolejowego. W swojej działalności PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. prowadzi  inwestycje i utrzymanie infrastruktury  w  celu  spełnienia  oczekiwań  rynkowych  spółek wykonujących kolejowe przewozy pasażerskie i towarowe.

Założenia   Program „Pomoc w zakresie finansowania kosztów zarządza-nia infrastrukturą kolejową, w tym jej utrzymania i remontów do 2023 r.” jest dokumentem ustanawiającym ramy finansowe oraz warunki realizacji zamierzeń państwa, dotyczących infrastruktury kolejowej w zakresie zarządzania nią, przewidywanych do wyko-nania w perspektywie do 2023 r. Rozwiązania przewidziane do uję-cia w programie mają na celu zapewnienie stabilnego finansowania prac  remontowo-utrzymaniowych  w  perspektywie  wieloletniej przy efektywnej kontroli wydatkowania środków publicznych.  „Program…” zakłada finansowanie kosztów zarządzania infra-strukturą kolejową przez wszystkich zarządców (rozdział IV dy-rektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia jednolitego europejskiego obszaru kolejowego). W praktyce powoduje, że jest on dedyko-wany przede wszystkim PLK. Finansowanie będzie się odbywa-ło na podstawie umów wieloletnich. Będą one stanowić z jednej strony  bezpośrednią  podstawę  prawną  do  dokonania  transferu środków publicznych do PLK, z drugiej gwarancję otrzymania przez nią środków w wysokości i terminach w nich określonych.

Cel i efekty  �  Poprawa konkurencyjności  transportu kolejowego. Reali-zacja „Programu…” pozwoli zapewnić odpowiedni poziom jako-ści infrastruktury kolejowej, co z kolei stanowi wyjście naprzeciw oczekiwaniom rynkowym przewoźników kolejowych oraz prze-łoży się na wzrost przewozów kolejowych. Transport kolejowy będzie  mógł  konkurować  z  transportem  samochodowym  (na skutek poprawy czasów przejazdu, spadku awaryjności obiektów  i urządzeń, utrzymania wielu połączeń kolejowych itd.). �  Uzupełnienie  przedsięwzięć  realizowanych  w  ramach Krajowego Programu Kolejowego do 2023  r. w obszarze  li-kwidacji „wąskich gardeł” ograniczających zdolność przepu-stową na najbardziej obciążonych ciągach komunikacyjnych, a także utrwalenie efektów eksploatacyjnych zmodernizowa-nych linii kolejowych w Polsce. �  Likwidacja zaległości utrzymaniowych. �  Zachowanie  sieci  linii  kolejowych.  Ujęte  w  „Progra-mie…” środki  i nowe zasady finansowania pozwolą uniknąć konieczności koncentracji funduszy przeznaczanych na utrzy-manie  linii  kolejowych,  głównie  na  liniach  zmodernizowa-nych przy współfinansowaniu ze środków UE (tj. kosztem linii  o mniejszym znaczeniu). Pozwoli to na uniknięcie wyłączenia z eksploatacji wielu linii o mniejszym znaczeniu i zmniejsze-nia wielkości sieci linii kolejowych. �  Wzrost  udziału długości  eksploatowanych  linii  kolejo-wych spełniających standardy do ogólnej długości eksploato-wanych linii kolejowych. �  Poprawa parametrów eksploatacyjnych linii kolejowych oraz podniesienie poziomu bezpieczeństwa ruchu dzięki wy-

mianie  starych,  wyeksploatowanych  i  zdegradowanych  ele-mentów  infrastruktury  kolejowej  oraz  towarzyszących  urzą-dzeń technicznych na elementy i urządzenia nowe, wykonane z zastosowaniem współczesnych technologii. �  Poprawa dopuszczalnego nacisku osi taboru dzięki po-prawie stanu infrastruktury i jej parametrów technicznych. �  Wzrost prędkości maksymalnej. �  Poprawa bezpieczeństwa przez zmniejszenie liczby wy-padków z winy PLK. �  Zapewnienie  w  2023  r.  warunków  do  kursowania  po-ciągów z prędkością ponad 160 km/h na  liniach kolejowych  w Polsce o łącznej długości 1575,523 km.

Nowa kategoryzacja  W  ramach  przygotowania  „Programu…”  dokonano  analizy wszystkich odcinków sieci linii kolejowych będących w zarządzie PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. (według stanu na 31 grudnia 2015 r. było to 1616 odcinków łącznej długości 20 890,800 km). Pod uwagę wzięto również odcinki, których budowa jest progra-mowana zgodnie z założeniami Krajowego Programu Kolejowe-go do 2023 r. W ramach przygotowanej nowej kategoryzacji wy-różniono cztery kategorie utrzymaniowe: A, B, C i D. 

Nowe podejście do kategoryzacji utrzymaniowej wg kat. A

  Zalicza  się  do  niej  odcinek,  na  którym  jest  zlokalizowana inwestycja w infrastrukturę kolejową finansowana ze środków publicznych  (dotacja  budżetowa,  Fundusz  Kolejowy,  kredyty  z gwarancją Skarbu Państwa, środki UE, środki samorządowe): � zrealizowana w latach 2005-2015 (w tym w ramach Wielo-letniego Programu Inwestycji Kolejowych do 2015),

� realizowana bądź planowana do realizacji w ramach Krajo-wego Programu Kolejowego do 2023 r. 

Nowe podejście do kategoryzacji utrzymaniowej wg kat. B

  Zalicza się do niej odcinek, który nie występuje już w kate-gorii A, natomiast:� jest ujęty w umowach AGC i AGTC,� został zaliczony do sieci kompleksowej  i bazowej TEN-T wg rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z 11 grudnia 2013 r.,

� jest ujęty w korytarzach towarowych, utworzonych na pod-stawie  rozporządzenia  Parlamentu  Europejskiego  i  Rady (UE) nr 913/2010 z 22 września 2010 r.,

� jest ujęty w Planie Transportowym Ministra z uzupełnienia-mi o odcinki tworzące sieć skomunikowań,

� ma natężenie ruchu pociągów pasażerskich w liczbie powy-żej 6 pociągów/dobę,

� ma obciążenie roczne linii/odcinka przekraczające 3 Tg.Nowe podejście do kategoryzacji

utrzymaniowej wg kat. C  Zalicza się do niej odcinek, który nie występuje już w kate-gorii A lub B, natomiast: � stanowi  element  sieci  linii  o  znaczeniu  państwowym, określonej rozporządzeniem Rady Ministrów z 17 kwiet-nia 2013 r.,

� zapewnia dojazd do:�  terminali obsługujących towarowe przewozy intermodalne,�  stacji z czynnymi górkami rozrządowymi,�  stacji o wydzielonych  torach postojowych dla przewozów pasażerskich,

�  jest niezbędny do zachowania ciągłości sieci, zapewnienia objazdów w sytuacjach awaryjności itp.

  Kategoria utrzymaniowa D obejmuje odcinki linii nie zali-czone w poczet kat. A, B i C.

Nowe spojrzenie

5

Monitoring  Na  potrzeby  „Programu…” planuje  się  opracowanie wskaź-ników służących do monitorowania realizacji celów szczegóło-wych  „Programu…”,  zmierzających  do  realizacji  celów  głów-nych  przez:  zapewnienie  trwałych  i  przewidywalnych  parame-trów technicznych infrastruktury oraz poprawę oferty kierowanej do przewoźników kolejowych, co zapewni  lepsze zaspokajanie przez przewoźników potrzeb społecznych i gospodarczych.

Oczekiwane korzyści  Porównanie map prędkości i dopuszczalnych nacisków osio-wych w latach 2015 i 2023 wskazuje na znaczną poprawę warun-ków eksploatacyjnych – w kluczowym dla przewoźników aspek-cie spójności sieci umożliwiającej świadczenie konkurencyjnych usług  przewozowych.  Szczególnie  istotne  będzie  zapewnienie stabilnej, wyższej prędkości maksymalnej na połączeniach ośrod-ków wojewódzkich (np. Kraków – Katowice, Wrocław – Zielona Góra) oraz w zakresie nacisków osiowych na głównych ciągach dedykowanych ruchowi towarowemu (np. Magistrala Węglowa Śląsk  –  Porty, Magistrala  Nadodrzańska Wrocław  –  Szczecin, Katowicki Węzeł Kolejowy, towarowa obwodnica Warszawy).  Korzyści  ekonomiczne  możliwe  do  uzyskania  w  wyniku realizacji „Programu…” – wynikające jedynie z zapewniania lepszej prędkości pociągów (skrócenie czasu przejazdu) oraz ograniczenia negatywnych oddziaływań na środowisko, dzięki przejęciu niektórych przewozów drogowych – mogą osiągnąć wartość przeszło 20 mld zł.  Ponadto – w ostatecznym rezultacie – wystąpią także takie ko-rzyści makroekonomiczne jak dodatkowe wpływy fiskalne do bu-dżetu państwa z tytułu podatków PIT, CIT, VAT, akcyzy – pozy-skiwane od bezpośrednich  realizatorów robót utrzymaniowych, którzy  w  znacznej  mierze  przejmą  koszty  napraw  głównych  i planowych napraw bieżących, a także koszty likwidacji zaległo-ści utrzymaniowych. Wykonawcy tych robót (PNiUIK Kraków, PPMT Gdańsk, DOLKOM Wrocław, DOM Poznań) będą musie-li zwiększyć zatrudnienie, co korzystnie wpłynie na rynek pracy.

�  cele w zakresie wydajności zorientowane na użytkownika wraz ze wskaźnikami ich realizacji, szczególnie obejmują-ce  oczekiwania  co  do,  np.  niezawodności,  punktualności, efektów w zakresie poprawy poziomu bezpieczeństwa, za-sad  ustalania  zakresu  oraz wielkości  działań  dotyczących utrzymania i remontów infrastruktury;  

�  zachęty do zmniejszania kosztów udostępniania infrastruk-tury  i  poziomu  opłat  za  dostęp,  szczególnie mechanizmy motywujące, polegające na uwzględnieniu w kosztach PLK nagród  i  premii  dla  pracowników  za  właściwą  realizację celów jakościowych, wskazanych w umowie oraz za opty-malizację kosztów udostępnienia  infrastruktury  i poziomu opłat za dostęp;

�  zasady weryfikacji  zasadności  utrzymania niewykorzysty-wanej infrastruktury;

�  zasady przekazywania i rozliczenia dofinansowania. Finansowanie infrastruktury

  W  ramach  „Programu…” wsparciem finansowym  zostaną objęte koszty, które nie mogą zostać sfinansowane z przycho-dów  zarządcy  z  tytułu  opłat  za  korzystanie  z  infrastruktury kolejowej oraz z przychodów innych niż udostępnianie infra-struktury  kolejowej,  tj.  ze  sprzedaży  materiałów,  dzierżawy infrastruktury kolejowej oraz maszyn i sprzętu kolejowego.  Zgodnie z art. 31 ust. 3 Dyrektywy 2012/34/UE opłaty za minimalny pakiet dostępu i za dostęp do infrastruktury łączą-cej  obiekty  infrastruktury  usługowej  ustala  się  po  koszcie, który  jest  bezpośrednio  ponoszony  jako  rezultat  przejazdu pociągu.  Sposób  ustalania  stawek  jednostkowych  opłat  za dostęp  do  infrastruktury  jest  ściśle  określony przez  przepi-sy prawa. Podstawę prawną zasad kalkulacji stawek dostępu stanowią:�  Dyrektywa 2012/34/UE,�  Ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,�  Rozporządzenie  wykonawcze  Komisji  (UE)  2015/909  z dnia 12 czerwca 2015 r. w sprawie zasad obliczania kosz-tów, które są ponoszone bezpośrednio jako rezultat przejaz-du pociągu.

  Obecnie Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa prowa-dzi prace legislacyjne nad projektem rozporządzenia w spra-wie udostępnienia infrastruktury kolejowej.  W dalszym ciągu będzie ono kontynuowało prace nad przy-toczonym  wyżej  „Programem…”  i  umową  utrzymaniową określającą  koszty  (tzn.  przychody  dla  PLK).  Dotychczaso-we rozwiązania prawne wygasają z końcem grudnia 2017 r., co  sugeruje,  że być może nowe  regulacje będą przyjęte nie-zwłocznie, na  ile będzie  to możliwe  i będą obowiązywać co najmniej 5 lat. 

Opr. Henryk SikoraWieloletnia umowa utrzymaniowa  Realizacja programu wieloletniego będzie odbywać się na podstawie  umowy  zawieranej między ministrem właściwym do spraw transportu i PLK na okres obowiązywania programu. Będzie ona określać szczegółowe zasady finansowania środ-kami publicznymi działalności PLK.  Zakres przedmiotowy regulowany ww. umową:�  okres  obowiązywania  umowy  zgodny  z  okresem,  na  jaki został ustanowiony program oraz z okresem, na jaki ma zo-stać przyjęty plan biznesowy PLK;

�  infrastruktura kolejowa oraz obiekty infrastruktury usługo-wej objęte umową;

�  zasady zarządzania infrastrukturą, w tym utrzymania i remontów infrastruktury wraz z określeniem zaległości w tym zakresie;

�  zasady  postępowania w  przypadku występowania  poważ-nych  zakłóceń  w  ruchu  pociągów,  w  tym  informowania przewoźników;

�  wielkość dofinansowania (w tym finansowanie ulg w opła-cie podstawowej);

  Krajowa Sekcja Kolejarzy NSZZ „Solidarność” zwraca się z prośbą do regionalnych i międzyregionalnych sekcji koleja-rzy oraz organizacji zakładowych i międzyzakładowych NSZZ „S” o przesłanie pod adresem 

sekcja@pro.onet.pl informacji  dotyczących  kół  emerytów  działających  przy tych organizacjach z podaniem liczby zrzeszonych w nich członków.    Krajowa Sekcja Kolejarzy NSZZ „Solidarność” po wstęp-nych rozmowach z Komisją Koordynacyjną Emerytów i Ren-cistów PKP działającą przy KSK NSZZ „S” chciałaby dopro-wadzić do powstania sekcji emerytów przy KSK NSZZ „S”, która reprezentowałaby emerytów z całej Polski.

sPraWy emerytóW

6

SPOTYKAMY SIĘ 24 CZERWCA. ROZPOCZĘCIE ZAWODÓW o 10.00.

7

  W Kędzierzynie-Koźlu  22  kwietnia  2017  r.  na  nowo wy-budowanym rondzie odbyła się uroczystość odsłonięcia tablic  z nazwą: Rondo „Solidarności”. Rondo „Solidarności”  znaj-duje się w centrum miasta, nie opodal dworca PKP i siedziby Oddziału Regionu Śląska Opolskiego NSZZ „S”.  W uroczystości odsłonięcia tablic uczestniczyli: Antoni Szota – pierwszy przewodniczący MKZ w Kędzierzynie-Koźlu (inter-nowany); Tadeusz Kraśnik – członek MKZ, delegat na I WZD Tymczasowej  Komisji  Krajowej,  inicjator  pierwszego  statu-tu NSZZ „S” (internowany); Sabina Nowosielska – prezydent Kędzierzyna-Koźla; Zbigniew Romanowicz – sekretarz miasta; Grzegorz Adamczyk – zastępca przewodniczącego Zarządu Re-gionu Śląska Opolskiego; ks. Krzysztof Dziubek – proboszcz parafii św. Mikołaja; Adam Sadłowski i Michał Nowak – radni miasta; członkowie i emeryci związku, mieszkańcy miasta.  Pomysłodawcą i wnioskodawcą nazwania tego miejsca Ron-dem „Solidarności” była Rada Oddziału Regionu Śląska Opol-skiego  w  Kędzierzynie-Koźlu,  której  przewodniczącym  jest Mariusz  Pilichowski  (przewodniczący  Komisji  Zakładowej NSZZ „S” w PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Zakładzie Ma-szyn Torowych w Krakowie, zrzeszonej w Regionalnej Sekcji Kolejarzy NSZZ „S” w Krakowie przy Regionie Małopolskim). Przy  dużym  poparciu  prezydenta  Kędzierzyna-Koźla  i  Rady Osiedla Śródmieście  (gospodarza  terenu) 28  listopada 2016  r. Rada Miasta Kędzierzyn-Koźle z 11 propozycji nazw wybrała: Rondo „Solidarności”. Podjęła jednogłośnie uchwałę, że miej-sce zbiegu ulic Jana Pawła II, Kozielskiej, Karola Miarki, Grun-waldzkiej będzie nosiło nazwę Rondo „Solidarności”.  Wykonanie  uchwały  powierzono  władzom  miasta.  Rada Oddziału na czele z Mariuszem Pilichowskim przystąpiła do negocjacji  z  gospodarzami miasta,  aby  oprócz wymaganych tablic miejskich z nazwą, zamontować dodatkowo tablice ze znakiem  graficznym NSZZ  „Solidarność”.  Po wielu  rozmo-wach  pani  prezydent wyraziła  zgodę,  aby  „Solidarność”  za-montowała swoje tablice.  – Rondo to dedykowane jest wszystkim ludziom „Solidar-ności” w Kędzierzynie-Koźlu – powiedział Mariusz Pilichow-ski. – Tym, którzy w latach siedemdziesiątych i osiemdziesią-tych „Solidarność” tworzyli, kiedy jej znak graficzny nie był jeszcze  logiem  związku  zawodowego.  Tym,  którzy  podczas stanu wojennego byli  internowani,  prześladowani,  zwalniani  z  pracy.  Tym,  którzy  narażając  swoje  życie  i  życie  swoich rodzin  po  ogłoszeniu  stanu  wojennego  zeszli  do  podziemia 

skutecznie walcząc z oprawcą poprzez nadawanie audycji ra-diowych,  produkcję  i  kolportaż gazetek  i  ulotek, malowanie haseł na ścianach budynków. Dedykowane jest związkowcom – mówił dalej – którzy bronią godności pracownika i praw pra-cowniczych. Nie zapominamy o naszej przyszłości, o młodych ludziach z Kędzierzyna-Koźla. Kiedy będą przez rondo prze-chodzić lub przejeżdżać, kiedy spojrzą na tablice – to napis na nich zamieszczony ma ich zachęcać do tego, aby interesowali się, co to jest „Solidarność”, kim byli i są ludzie „Solidarności”. Oni są naszą przyszłością, przyszłością związku zawodowego, a zarazem opiekunami naszej „Solidarnościowej” historii.  W  każdej  miejscowości  „Solidarność”  powinna  być  uho-norowana nazwaniem czy to ulicy, czy skwerku, czy też ron-da lub placu, bo bez „Solidarności” nie było by wolności, tej prawdziwej wolności, za którą wielu naszych rodaków przela-ło krew. Na szczęście w wielu miejscowościach „Solidarność” ma swoje miejsce. W Kędzierzynie-Koźlu przez wiele lat upo-minaliśmy się  i domagaliśmy się od władz miasta, aby ulicę czy plac uhonorować nazwą „Solidarność”. Warto było  cze-kać, aby w centrum miasta powstało Rondo „Solidarności”.

M.P.

Rondo

  Pierwsze,  przyjęte  oficjalnie  nazwy ulic  w  Warszawie  pochodzą  z  około 1770  r.  Zostały  wprowadzone  przez marszałka  wielkiego  koronnego,  Stani-sława  Lubomirskiego  wraz  z  obowiąz-kiem  umieszczania  tablic  kamiennych  z nazwą ulicy. Rewolucyjny dla obecne-go nazewnictwa stołecznych ulic był ko-niec lat 80. i początek lat 90. XX wieku. Ulicom  przywrócono  wówczas  nazwy 

stare,  a  te  związane  z  okresem władzy ludowej zostały zastąpione innymi.   Tak  otrzymała  swoją  nazwę  jedna  z  głównych  arterii  w Warszawie  –  ale-ja  „Solidarności”,  która  biegnie  od  uli-cy Radzymińskiej  na Pradze Północ do skrzyżowania  ulic  Wolskiej  i  Młynar-skiej  na Woli. W  dwudziestoleciu mię-dzywojennym  i  wcześniej  ulice  two-rzące  jej  poszczególne  odcinki  nosiły nazwy:  Wolska,  Leszno,  Tłomackie, Nowy  Zjazd  oraz  Aleksandryjska  (od października  1916  –  Zygmuntowska). Po II wojnie światowej przebudowano je i połączono w Trasę W-Z z tunelem w re-jonie Starego Miasta. Cały ciąg nazwano 

aleją gen. Karola Świerczewskiego. Na początku  lat 90.  rozważano przywróce-nie  dawnych  nazw.  Ostatecznie  ciągo-wi wymienionych  ulic  10  października 1991  r.  nadano  wspólną  nazwę  –  aleja „Solidarności”. Odnosi się ona do nazwy związku zawodowego, dlatego powinno się ją pisać w cudzysłowie.  Wśród ważniejszych  obiektów  znaj-dujących  się  przy  tej  ulicy,  choć  ma-jących  inny  adres,  można  wymienić dworzec PKP Warszawa Wileńska (ad-res Targowa 72) i gmach Centrali PKP Polskich Linii Kolejowych S.A. (adres Targowa 74).

Red.

Aleja

8

Gospodarskie spojrzenie

W królewskim Krakowie 22 maja br. gościła delegacja z ministrem budownictwa i infrastruktury, Andrzejem Adamczykiem i prezesem Zarządu PKP Polskie Linie Ko-lejowe S.A., Ireneuszem Merchel, która dokonała objazdu trwających w Krakowie inwestycji kolejowych. Gości opro-wadzali miejscowi dyrektorzy odpowiedzialni za realizację inwestycji, na czele z szefem Regionu Południowego PLK Centrum Realizacji Inwestycji, Piotrem Majerczakiem.   Trwa mocno spóźniona modernizacja linii E-30 na trasie Ka-towice – Kraków. Powinna się zakończyć w 2014  r. Szacowa-na wartość projektu – 2,3 mld zł, maksymalny wkład UE – 1,6 mld zł, tj. 80 proc. wartości projektu. Zakończenie inwestycji na całej trasie Katowice – Kraków planowane jest w 2020 r. Czas przejazdu ma wówczas wynieść 1 h 5 min. W Krakowie powsta-je nowy przystanek Kraków Bronowice (4 perony). Planowana jest modernizacja czterech wiaduktów i budowa nowego dodat-kowego bezkolizyjnego przejazdu nad  torami, co ma zapewnić lepszą komunikację w mieście, a pasażerom uatrakcyjni ważny punkt przesiadkowy. Niewątpliwie zwiększy to zainteresowanie korzystania z usług kolei. W sumie w całej aglomeracji krakow-

Największa inwestycja kolejowa w Krakowie: budowa łączni-cy Kraków Zabłocie – Krzemionki. W skomplikowanym organi-zmie miasta widać dwa tory na estakadach, nr 1 długości 1,2 km i nr 2 długości 1,4 km. Skrócą podróż do Zakopanego o 15 min.

Uchwała Sejmu  W Uchwale  Sejmu  RP  z  22  czerwca 2016  r.  czytamy m.in.: W 2017 r. przy-pada 200. rocznica śmierci Tadeusza Ko-ściuszki – Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej ogólnonarodowego powstania, zwanego insurekcją kościusz-kowską, polskiego i amerykańskiego ge-nerała, niezłomnego bojownika w wal-kach o niepodległość. Kościuszko zajmuje szczególne miej-sce w panteonie narodowych bohaterów. Jest symbolem wolności i wzorem pa-trioty nie tylko dla obywateli Rzeczypo-spolitej Polskiej. (...) Ten znakomity dowódca wojskowy i wspaniały organizator doprowadził do wielkiego zrywu niepodległościowego, zjed-noczył przeciw zaborcom rosyjskiemu i pru-skiemu wszystkie stany oraz grupy etnicz-no-wyznaniowe. Zmarł w 1817 r. w Solurze w Szwajcarii. Jego serce spoczęło w 1927 r. na Zamku Królewskim w Warszawie. Kościuszko traktował swoje wojskowe i obywatelskie obowiązki jako służbę dla pomyślności całego narodu. Głęboko wie-

rzył w niezbywalną godność człowieka, któ-rego dobro stawiał na pierwszym miejscu. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, odda-jąc hołd wielkiemu Polakowi, ustanawia rok 2017 Rokiem Tadeusza Kościuszki.

Pod auspicjami UNESCO  Dwusetna rocznica śmierci Kościuszki znalazła  się  też na  liście  53  rocznic ob-chodzonych  pod  patronatem  UNESCO w  latach  2016 – 2017.  Listę  uchwalono w listopadzie 2015 r. na 38. sesji Konfe-rencji Generalnej UNESCO. Jest na niej także  100.  rocznica  śmierci  Ludwika Zamenhofa  (1859 – 1917),  twórcy  języ-ka  międzynarodowego  esperanto.  Ka-lendarz  rocznic  UNESCO  powstaje  co dwa lata na podstawie zgłoszeń państw członkowskich tej organizacji. 

Serce Naczelnika  Tadeusz Kościuszko, naczelnik powsta-nia z 1794 r. pod koniec życia zamieszkał w Szwajcarii, w Solurze. Zaprzyjaźnił się tam z rodziną Franciszka Ksawerego Ze-ltnera. Jego córce, Emilii zapisał w testa-mencie, co w owych czasach było prakty-kowane przez osoby wybitne i zasłużone, 

swoje serce. Po śmierci Kościuszki  jego zabalsamowane ciało pochowano w pod-ziemiach kościoła w Solurze. W 1818 r. przewieziono je do Krakowa, gdzie spo-częło w katedrze wawelskiej.   Serce  Kościuszki  zostało  zabalsa-mowane  i  umieszczone  w majolikowej wazie wypełnionej konserwującym pły-nem. Dzieje tej narodowej relikwii zwią-zane były  z  losami Emilii. Gdy wyszła za mąż za księcia Morosiniego, zabrała serce  naczelnika  do  posiadłości  męża  w  pobliżu Mediolanu. Gdy  przeprowa-dzili  się  do  Vezzii,  zabrali  je  ze  sobą  i złożyli w kaplicy rodzinnej.  W tym czasie w Rapperswilu powsta-ło  Muzeum  Narodowe  Polskie,  którego twórcy zabiegali o to, by w 100. roczni-cę  insurekcji  kościuszkowskiej  narodo-wa pamiątka stała się własnością Polski.  W wyniku  starań,  popartych  przez wło-skiego  kompozytora  Giuseppe Verdiego  i włoskiego poetę Ariggo Boito, w 1895 r. serce Kościuszki trafiło do Rapperswilu, gdzie zostało złożone w Muzeum Naro-dowym Polskim,  a później w specjalnie wybudowanej kaplicy-mauzoleum.

O dalszej wędrówce serca Tadeusza Ko-ściuszki w następnym numerze.

roK tadeusza KościuszKi

Fot. RSK w Krakowie

skiej PLK realizują projekty z Krajowego Programu Kolejowego o wartości ponad 4 mld zł.

� � �  Dobiega końca kolejny etap prac na  łącznicy Kraków Za-błocie  –  Krzemionki.  Planowane  uruchomienie  w  grudniu 2017 r. na rozkład jazdy 2017/2018. Oddanie łącznicy do eks-ploatacji umożliwi szybkie połączenie kolejowe na trasie Kra-ków Główny – Kraków Bonarka (z ominięciem stacji Kraków Płaszów) i dalej do Skawiny (w ramach Szybkiej Kolei Aglo-meracyjnej) oraz Oświęcimia i Zakopanego.  Przy  okazji  tych  inwestycji  powstają  nowe  komfortowe przystanki,  często  wyposażone  w windy  i  schody  ruchome, wraz z wygodnym dojściem, pochylniami, wiatami, układem drogowym i parkingami.

� � �  W kwietniu 2017 r. PLK podpisały umowę na modernizację linii kolejowej Kraków Główny Towarowy – Rudzice, wraz z do-budową torów do połączeń aglomeracyjnych. Wartość inwestycji – 966 mln zł. Powstaną nowe przystanki. Zostaną zmodernizo-wane  stacje,  które pasażerom kolei  aglomeracyjnej  i  pociągów dalekobieżnych  zapewnią  wygodną  obsługę.  Dodatkowe  tory, obiekty i nowoczesne urządzenia pozwolą skrócić czas przejaz-du i zwiększyć liczbę pociągów. W ramach inwestycji powstaną dwa przystanki kolejowe: Kraków Grzegórzki i Kraków Złocień, a cztery zostaną przebudowane: Kraków Łobzów, Kraków Pro-kocim, Kokotów i Węgrzce Wielkie. Przebudowane będą także cztery stacje: Kraków Główny Towarowy, Kraków Główny Oso-bowy, Kraków Płaszów i Kraków Bieżanów. W efekcie tych prac znacznie zwiększy się dostępność i atrakcyjność kolei w obrębie miasta.  Powstaną  dogodne miejsca  przesiadkowe,  pozwalające na integrację kolei z komunikacją miejską. 

Henryk Sikora

9

27 kwietnia  Odbyło  się  kolejne  spotkanie  przed-stawicieli związków zawodowych dzia-łających  w  PLK  z  pracodawcą.  Naszą sekcję zawodową reprezentowali zastęp-ca  przewodniczącego,  Henryk  Sikora  i  sekretarz,  Zdzisław  Jasiński.  Praco-dawcę – prezes Zarządu PLK,  Ireneusz Merchel i dyrektor Biura Spraw Pracow-niczych, Grażyna Blicharz.   Omawiano, m.in. propozycje dotyczą-ce zmiany liczby zakładów. Prezes Mer-chel  zaproponował  dwa  warianty.  Pod-kreślił, że zmiany zostaną wdrożone tylko wówczas, gdy będą pozytywnie zaopinio-wane  przez  stronę  społeczną.  Dodał,  że  w przypadku zgody na połączenie zakła-dów  jest  skłonny  rozważyć  zwiększenie liczby sekcji eksploatacji z 76 do 82 – 84. Pracodawca oświadczył, że w przypadku negatywnych opinii strony społecznej do-tyczącej  ograniczenia  liczby  zakładów, będzie  konieczna  korekta  granic  zakła-dów powodowana np. budową LCS-ów.   Kolejną sprawą poruszoną na spotkaniu była kwestia podwyżki wynagrodzenia dla pracowników. Pracodawca zaproponował podwyżkę w wysokości 133 zł brutto,  tj. 83  zł w  uposażeniu  zasadniczym  i  50  zł  w pochodnych od 1 lipca br. W odpowie-dzi na propozycję pracodawcy przedstawi-ciele SZIK poinformowali, że pracownicy nie czekają na wprowadzanie zmian orga-nizacyjnych, lecz na konkretną podwyżkę wynagrodzenia. Wskazali  na  oszczędno-ści, takie jak niższe od planowego zatrud-nienie  o  307  osób,  zatrudnienie  nowych „tańszych”  pracowników,  zmniejszenie liczby wypracowanych nadgodzin.   Przedstawiciele  SZIK  oświadczyli, że  zaproponowana kwota  podwyżki  jest nie  do  zaakceptowania.  W  odpowiedzi pracodawca  oświadczył,  że  po  czterech miesiącach będzie posiadał dokładniejszą wiedzę w temacie wysokości oszczędno-ści. Strony ustaliły, że kolejne spotkanie 

Z prac SZIK NSZZ „S”odbędzie się 17 maja br. Pracodawca do-kona do tego czasu analizy stanu oszczęd-ności w funduszu płac  i przedstawi pro-pozycje podwyżek –  symulacja wdroże-nia od 1 czerwca br. lub od 1 lipca br.

8 maja  Odbyło  się  kolejne  spotkanie  w  ra-mach  prowadzonego  dialogu  społecz-nego  Sekcji  Zawodowej  Infrastruktury Kolejowej  NSZZ  „Solidarność”  z  pra-codawcą. Z naszej strony w rozmowach uczestniczył  przewodniczący  Wiesław Pełka  wraz  z  zastępcami,  Stanisławem Kokotem i Henrykiem Sikorą. Ze strony pracodawcy byli to prezes Zarządu PLK, Ireneusz Merchel i dyrektor Biura Spraw Pracowniczych, Grażyna Blicharz. 

10 maja  Spotkało  się Prezydium SZIK. Oma-wiano m.in. kwestie dotyczące podwyżki wynagrodzenia zasadniczego oraz wdra-żania systemu informatycznego SAP. Ce-lem jego wprowadzenia było odciążenie zawiadowców  od  generowania  harmo-nogramów czasu pracy i spowodowanie, by byli bliżej  ludzi  i spraw związanych  z  bezpiecznym  prowadzeniem  ruchu. SAP został wdrożony 1 stycznia 2017 r. Niestety, nasza sekcja zawodowa otrzy-muje  informacje  z  linii,  że  system  nie-domaga.  Jest  inaczej  niż  nam  mówio-no.  Harmonogramy  miał  przygotowy-wać  operator  czasu  pracy.  Tymczasem procedura  została  skomplikowana.  Są  w to zaangażowani: zawiadowca – osoba  w biurze – zawiadowca. 

17 maja  Odbyło się kolejne spotkanie przedsta-wicieli związków zawodowych działają-cych w PLK z pracodawcą. Naszą sekcję zawodową  reprezentowali  przewodni-czący Wiesław  Pełka  wraz  z  zastępca-mi, Stanisławem Kokotem i Henrykiem Sikorą.  Na  spotkaniu  podpisano  poro-zumienie o wzroście wynagrodzenia od 

1 czerwca 2017 r. Piszemy o tym szerzej na stronie 3 w artykule „Podwyżka”. 

22 maja  Przewodniczący  organizacji  zakłado-wych zostali poinformowani przez prze-wodniczącego  SZIK  o  przedstawieniu, najpóźniej  do  9  czerwca  br.  wniosków na odznaczenia resortowe i państwowe. 

22 maja  Odnosząc  się  do  odpowiedzi  dyrektor Biura  Spraw  Pracowniczych,  G.  Blicharz z  24  kwietnia  2017  r.  dotyczącej  genero-wania harmonogramów czasu pracy z sys-temu  SAP HCM nasza  sekcja  zawodowa raz jeszcze zgłosiła problem niedomagania sposobu opracowywania harmonogramów. Uważamy, że proces konstruowania harmonogramów czasu pracy – czytamy w  piśmie  SZIK-18a/17 – powinien być wykonywany przez jedną osobę i na takim założeniu należy budować organizację wy-konywania tych zadań. Analizując dotych-czasowe, wieloletnie doświadczenia należy uznać, że najbardziej predysponowaną osobą, merytorycznie przygotowaną i osta-tecznie odpowiedzialną za realizację har-monogramów jest zawiadowca. W związku z powyższym postulujemy alternatywnie:� rozszerzyć uprawnienia do dostępu do

systemu SAP zawiadowcom, tak aby to oni przejęli cały proces generowania harmonogramów z systemu SAP, przy równoczesnym zwiększeniu liczby za-wiadowców w sekcjach eksploatacji;

� spowodować przekazanie całości za-dań generowania harmonogramów z systemu SAP na operatorów czasu pracy, z jednoczesnym dotrudnieniem pracowników, którzy pełnią taką rolę w ISE lub przekazanie tych czynności pracownikom zatrudnionym w ISE na stanowisku technolog.

Powyższe rozwiązania mają na celu usprawnienie generowania harmonogra-mów z systemu SAP, standaryzację tych procesów w naszej Spółce oraz skupienie odpowiedzialności za wykonywanie tych zadań na jednej wskazanej osobie.

Red.

Cztery kartki pocztowe przedstawiające czeskie pociągi w Głuchołazach (każda w nakładzie 250 sztuk) zostały wydane w październiku 2016 r. z inicjatywy i staraniem ojca Leszka Zabdyra, niegdyś duszpasterza kolejarzy w Szczecinku. Obecnie pełni on swą posługę w klasztorze oo. Redemptorystów w Bardzie Śląskim. Ale zamiłowanie do kolei zostało. Mar.

10

Zagadka Kto był pomysłodawcą i wnioskodawcą nadania zbiegowi ulic w Kędzierzynie-Koźlu nazwy Rondo „So-lidarności”?   Nagrody  rozlosujemy  wśród  osób,  które  prawidłową odpowiedź  nadeślą  do  20  czerwca  2017  r.  Odpowiedzi prosimy przesyłać na kartkach pocztowych pod adresem:

SZIK NSZZ „Solidarność”, ul. Targowa 74, 03-734 Warszawa 

lub pocztą elektroniczną: plk@ksk.org.pl z  dopiskiem „Zagadka”  i  podaniem adresu,  pod który wysłać nagrodę.  Za prawidłową odpowiedź na zagadkę z numeru 132. „Solidarności w PEELKA” nagrodę wylosowała Zdzi-sława Małkiewicz z Sosnowca. Gratulujemy. Wszyst-kim dziękujemy za wzięcie udziału w konkursie.

Red.

  Rowerzysto! Jeśli lubisz zróżnicowany teren i nie chcesz ograni-czać się do jednego rodzaju nawierzchni, zapraszamy do uczestnic-twa w I Mistrzostwach Polski Kolejarzy w Crossie Rowerowym, któ-re odbędą się w Jaszowcu, 8 – 10 września 2017 r. Celem zawodów jest promocja zdrowego trybu życia wśród walorów przyrodniczych i krajoznawczych naszego kraju.  Zapewniamy: zakwaterowanie w ośrodku wypoczynkowym ,,Ko-lejarz” w Ustroniu Jaszowcu, 20-kilometrową pętlę w terenie górzy-stym,  z  pięcioma  200-metrowymi  podjazdami  o  pochyleniu  15%, wytyczoną zgodnie z wymaganiami PZKol., opiekę medyczną.  W celu sprawnej i szybkiej rejestracji zachęcamy do zgłaszania uczest-nictwa: stow@kolejarz.org do 30 czerwca. Dodatkowe informacje:  Ry-szard Frańczuk kom. 692 248 888. Zależnie od liczby osób chętnych do udziału w zawodach, zostaną ustalone kategorie wiekowe.  Jeśli będziecie zainteresowani zawodami, gwarantujemy ich włą-czenie  do  kalendarza  imprez  sportowych  SKSTiK  ,,Kolejarz”  pod nazwą ,,Otwarty Kolejarski Cross Rowerowy”.

Cross rowerowy

  Pierwsza Noc Muzeów (Lange Nacht der Museen) odbyła się w Berlinie w styczniu 1997 r. Ogromne powodzenie impre-zy sprawiło, że zaczęto organizować podobne w innych mia-stach, m.in. Nuit Blanche w Paryżu i museums-n8 w Amster-damie. W Polsce pierwszą taką noc zorganizowało w 2003 r. Muzeum Narodowe w Poznaniu. Rok później dołączyły Kra-ków i Warszawa. W stolicy z zaproszenia 11 muzeów skorzy-stało wówczas 16 tys. osób. W 2012 r. na liście organizatorów było już 206 placówek, które odwiedziło ponad 200 tys. osób. W bieżącym zgłosiły się 233 instytucje, m.in. ambasady, kina, ministerstwa,  galerie,  Tramwaje  Warszawskie  i  Komenda Główna Policji. Na tę jedyną noc w roku organizatorzy przy-gotowują specjalne atrakcje, np. zwiedzanie zazwyczaj niedo-stępnych  obiektów,  koncerty,  poczęstunki,  warsztaty,  scenki rodzajowe, itp.   Po raz ósmy do udziału w Kolejowej Nocy Muzeów zaprosi-ła Parowozownia w Skierniewicach. Nocne zwiedzanie szopy trwało od dwudziestej do północy. Gospodarze obiektu, człon-kowie Polskiego Stowarzyszenia Miłosników Kolei każdego roku starają się wprowadzić do programu pewne modyfikacje i udostępniać w nocnym anturażu coraz to inne części zabyt-kowego obiektu. Tym razem wybór padł na część hali wachla-rzowej z odbudowanym świetlikiem. Nowością i atrakcją nocy była także prezentacja dwóch filmików o tematyce kolejowej. Ich twórcy, Kuba Odechowski i Andrzej Paszke zaprosili wi-dzów na  ,,Noc  parowozów”,  która  odbyła  się w Wenecji  na Pałukach 1 maja 2016 r. Pokazali też ,,Ostatnią” przemysłową kolej  linową pracującą w Janikowie na Kujawach. W szopie tradycyjnie  „ożyły”  podświetlone  pojazdy  szynowe.  Kusiła tonąca w klimatycznym półmroku ekspozycja urządzeń stero-wania ruchem kolejowym. 

Tekst i fot. Marek Moczulski

Noc parowozów

11

Ubezpieczenie Oc / Acdla osób zrzeszonych w Sekcji Zawodowej Infrastruktury Kolejowej

oraz w sekcjach zawodowych będących członkami KSK NSZZ „Solidarność”

Szanowni Państwo,  Od IV kwartału 2016 nastąpił duży wzrost składek w ubezpiecze-niu OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, potocznie zwanym OC komunikacyjnym. Zwyżki, jakie są stosowane przez ubezpieczy-cieli bardzo dotkliwie dają się we znaki wszystkim użytkownikom pojazdów. Często osoby, które nie miały szkód albo miały tylko jed-no zdarzenie w ciągu ostatnich dwóch lat, również muszą ponosić niewspółmierne dodatkowe koszty w stosunku do roku ubiegłego. Zwyżki dla klientów bezszkodowych potrafią wynieść nawet 46%, a mówimy tu o ubezpieczeniu obowiązkowym. Dlatego wychodząc naprzeciw potrzebom członków Sekcji Zawodowej Infrastruktury Kolejowej NSZZ „Solidarność” z inicjatywy jej przewodniczącego został przygotowany specjalny program FitCasco.  Fitcasco to ubezpieczenie komunikacyjne w atrakcyjnej cenie dopasowane do używanego samochodu. Polisa jest kierowana do osób, które nie powodują wielu wypadków, posiadają auta starsze niż trzy lata i chcą mieć wpływ na zakres ochrony oraz wysokość składek.

FITCASCO – UBEZPIECZENIE DOPASOWANE – IDEA� nawet 1200 zł OC/AC na cały rok

KTO MOŻE SKORZYSTAĆ � właściciel pojazdu starszego niż trzy lata� pojazd o średniej wartości 25 000 zł (można ubezpieczyć każdy

samochód)� członek SZIK NSZZ „Solidarność” – specjalna dedykowana in-

folinia i dodatkowa zniżkaOGRANICZENIA

� maksymalny wiek pojazdu 15 lat� dla pojazdu z maksymalnie dwoma szkodami w ostatnich

trzech latachZAKRES UBEZPIECZENIA

 UBEZPIECZENIE OC z opcją dodatkowąa) opcja Assistance – holowanie 200 kmb) opcja NNW – suma ubezpieczenia 10 000 zł UBEZPIECZENIE AC w 3 wariantacha) ochrona na szkodę całkowitą 100% + szkody częściowe do 5000 zł b) ochrona na szkodę całkowitą 100% + szkody częściowe do 3000 zł c) opcja na szkodę całkowitą 100%

ZADZWOŃ I SPRAWDŹ: 58 77 06 239Dla członków SZIK NSZZ „S” dodatkowa zniżka do 15%

WYDAWCA: Sekcja Zawodowa Infrastruktury Kolejowej przy Krajowej Sekcji Kolejarzy NSZZ „Solidarność”. ADRES: 03-734 Warszawa, ul. Targowa 74, tel.: (22) 619-89-85, tel. kol.: (922) 47-33-209 w. 29 lub 47-32-505 w. 29, faks: 47-32-682. Redaguje zespół w składzie: W. Pełka, H. Sikora, S. Kokot, M. Moczulski.

Redakcja zastrzega sobie prawo do skracania tekstów i zmiany tytułów. Druk: Drukarnia Kolejowa Kraków Sp. z o.o.

  Idea  czerwcowych  spotkań  przy  gro-bie Stanisława Wysockiego (1805 – 1868)  w alei katakumbowej na Starych Powąz-kach narodziła się w 1985 r. Świętowano wówczas  140-lecie  Drogi  Żelaznej War-szawsko-Wiedeńskiej. To wtedy przepro-wadzono  pierwszą  konserwację  znisz-czonego  nagrobka  pioniera  kolejnictwa polskiego  –  projektanta  i  budowniczego „wiedenki”. Po kilkunastu latach padł po-mysł,  by  spotkania  czerwcowe  kończyć spacerem.  Ich  uczestnicy  każdego  roku odwiedzają  inne  kwatery,  wspomina-ją  inne  osoby. Wędrowano  już  szlakiem warszawsko-wiedeńskim  –  najczęściej; warszawsko-petersburskim – w roku 150-lecia  linii;  budowniczych  kolei;  skiernie-wickim – z okazji 30-lecia Polskiego Sto-warzyszenia Miłośników Kolei; stołecznej „Kolejówki”  –  w  roku  140-lecia  szkoły;  z muzą w tle – odwiedzono groby pisarzy, malarzy, poetów związanych z koleją.   W bieżącym roku szlak wędrówki wy-tyczą  mogiły  maszynistów,  konstrukto-rów,  uczonych,  tych  wszystkich,  którzy zasłużyli się dla rozwoju trakcji, służyli na parowozach. Pierwszym z nich był Leon Miaskowski, który 14 czerwca 1845 r. po-prowadził jeden z dwu pociągów „otwar-ciowych”  Drogi  Żelaznej  Warszawsko-Wiedeńskiej – rozpoczynającej tego dnia swoją już ponad 170-letnią historię.  

Podając w tych dniach wspomnienie pośmiertne o ś. p. Wiljamie Preacherze, powiedzieliśmy, że był on pierwszym maszynistą kolei warszawsko-wiedeń-skiej, umyślnie z Anglji sprowadzonym, w chwili otwierania tej drogi. Okazuje się jednak, że tak nie jest i że pierwszym maszynistą etatowym kolei wiedeńskiej był nie anglik, lecz polak, p. Leon Miaskowski, mianowany d. 1-go lip-ca r. 1845-go, z pensją roczną rs. 438. On to właśnie otwierał drogę w mia-rę otwierania wszystkich stacyj kolejno, prowadząc pociągi osobowe najprzód do Grodziska, a następnie dalej, aż do Piotrkowa. Z Niemiec sprowadzono maszynistę, nazwiskiem Kletle, anglicy zaś, którzy się później znaleźli, byli to ochotnicy, daw-

„Wiedenka” ruszyła 14 czerwca

  Informacje  o  Miaskowskim  czerpie-my z gazet warszawskich. Pierwsze uka-zały  się  po  śmierci  innego maszynisty, Wiliama  Preachera. W  1886  r.  „Kurjer Warszawski” donosił:

niej zamieszkali w kraju, którzy zgłosili się na praktykę do kolei wiedeńskiej i od-bywszy ją, awansowali na maszynistów.  Leon Miaskowski urodził się w Łęczy-cy w 1822 r. Po ukończeniu szkół w War-szawie  udał  się  na  praktykę  do  zakładu budowy  lokomotyw  Borsiga  w  Berlinie. Później  został  pierwszym  etatowym ma-szynistą Drogi Żelaznej Warszawsko-Wie-deńskiej. Zmarł w Warszawie 21 kwietnia 1892 r. Ciało złożono do grobu rodzinnego na Starych Powązkach (kw. 158).   W  bieżącym  roku  Społeczny  Komi-tet Opieki  nad Starymi Powązkami  im. Jerzego Waldorffa wspólnie ze środowi-skiem kolejarskim  zapoczątkował  dzia-łania  zmierzające  do  odrestaurowania nagrobka. 

Tekst i fot. Marek Moczulski

Na trasie tegorocznego spaceru znajdą się tradycyjnie groby zasłużonych dla „wiedenki”: Teodora Urbańskiegop (1792 – 1850), Tomasza hr. Łubieńskiego (1784 – 1870), Henryka Marconiego (1792 – 1863) i Wł. St. Reymonta (1867 – 1925) oraz trakcyjników, m.in.: Piusa Altdorfera (1841-1904), Jana Czapierzyńskiego (ok. 1832 – 1870), Alberta Czeczotta (1873 – 1955), Eugeniusza Niemirycza (1852 – 1912), Stanisław Plewako (1905 – 1993), Adama Umilanowskiego (ok. 1832 – 1883) i Kazi-mierza Zembrzuskiego (1905 – 1981).

� � � � � � �

 Na tradycyjny spacer „Alejkami Starych Powązek” – 14 czerwca 2017 r. – zaprasza Polskie Stowarzyszenie Miłośników Kolei. Zbiórka przy bramie św. Honoraty o godzinie 10.00. Spotkanie przy grobach Leona Miaskowskiego i Stanisława Wysockiego potrwa ok. ½ godziny, cały spacer ok. 2 godzin.