FamaWWW.JUNIORMEDIA.PL PARTNERORGANIZATOR

PROJEKTU

Gimnazjum nr 7 w Lublinieul. Z. Krasińskiego 720-709, Lublin

Numer 15 03/14

Doskonała passa strzelców "Siódemki"

Strzelcy pod kierunkiem p. Andrzeja Abramowiczaodnieśli kolejne sukcesy w zawodach drużynowych i indywidualnych. Podczas IMistrzostw Strzeleckich o puchar Prezydenta MiastaLublin na podium stanęli: I miejsce drużynowo: AlicjaObel, Mateusz Walaszek,Dominik Ceglarz

i Dawid Furtak;III miejsce drużynowo:Maciej Brodziak, ErnestKawa, Hubert Palczewski iBartłomiej Wójcik.I miejsce indywidualniewśród dziewcząt: AlicjaObel oraz I miejsce wśródchłopców: MateuszWalaszek. Zwycięzcomserdecznie gratulujemy!

Odwiecznej tradycji zadość czyniąc i zwyczaje Gimnazjum im. Jana Kochanowskiego zachowując, 8 lutego BAL GIMNAZJALNY ogłosiwszy, przedniej zabawy do późnej nocy zażywaliśmy.

Zespół Tańca Dawnego, Belriguardo w popisie z maskami weneckimi.

.

Bal był stanowczo za krótki,ale wykorzystaliśmy czasoptymalnie. Wszyscydobrze się bawili. Mogło byćwięcej rockowych"kawałków". MagdaBal? Bardzo elegancki.Młodzież sympatyczna.Atmosfera rewelacyjna. Milejniż na lekcji.

DRZWI OTWARTE NA OŚCIEŻ Wyobraźnia w komitywie z wiedzą? Podróż w czasie możliwa od zaraz!

Wehikułem czasu był tymrazem konkurs dla 6-klasistów „Moja przygodaw świecie JanaKochanowskiego”.Podczas uroczystegorozstrzygnięcia ZespółTańca DawnegoBelriguardo zaprezentowałtańce renesansowe. Odbyłsię też pokaz historycznejżonglerki flagami,brawurowo wykonany pod

kierunkiem p. MałgorzatyWojcieszuk. Jak trudna tosztuka, wiedzą ci, którzyżonglerkę doskonalą podokiem p. RobertaGospodarka. Jakwidowiskowa, nikogo, ktowidział, przekonywać nietrzeba. Najważniejszympunktem spotkania byłoogłoszenie wyników,rozdanie dyplomów inagród uhonorowanym

szóstoklasistom i ichopiekunom. Praceplastyczne zostałyzaprezentowane gościom,natomiast zwycięski utwórliteracki wyrecytowanyprzez uczenniceGimnazjum nr 7 KatarzynęKozak i Łucję Mazurek.

Turaminia odbyła warsztatyteatralne w Zawieprzycach.Jak widać na zdjęciu, miałyone związek z... szyciem.Oczywiście - jak napantomimę przystało - bezigły i nitki. Dwudnioweprzygotowania do premierybyły nieco wyczerpujące, alei owocne. Przekonamy się otym już wkrótce.

DELIKATNATo tytuł kolejnego spektaklu Turaminii. Sztuka bogata wmetafory, utrzymana w refleksyjnej konwencji zmierzado ukazania współczesnego świata przez pryzmatdoświadczeń młodego, wrażliwego człowieka.

Łagodna Dostojewskiegopragnie miłości. Czegopragnie Delikatna?

.

.

.

www.kurierlubelski.plKurier Lubelski | Numer 15 03/2014 | Strona 2

WWW.JUNIORMEDIA.PLFama

Życie ma sens, gdy pomagamy.

Ciekawa świata pasjonatka gościemnaszego Gimnazjum

Rozmawiała Klaudia Piotrowska

Asia Skałba, absolwentka naszegoGimnazjum, studentka polonistykiUMCS. Pracuje w CentrumWolontariatu. Wzięła udział w misji doUgandy. Wolontariusz Roku 2013Lubelszczyzny.

Kiedy zaczęłaś pracę w wolontariacie?Pod koniec gimnazjum. Na początku polegała onana angażowaniu się w działania na rzecz szkoły.Później zaczęłam podejmować inicjatywy wswojej parafii. Jednak wolontariuszką zostałam napierwszym roku studiów. Przyjaciółka zabrałamnie na rekrutację do Centrum Wolontariatu.Chciałyśmy poznać ciekawych ludzi, zrobić cośpożytecznego. Udało się. Co przekonało Cię do pracy z uchodźcami?Rozważałam pomoc bezdomnym. Późniejprzyjaciółka przekonała mnie do spotkania z obcąkulturą i do tego, że ta praca może być ciekawa iwartościowa. Działalność w Programie utwierdzamnie w przekonaniu, że miała rację.Jak rodzina przyjęła pomysł wyjazdu doAfryki?Skłamałabym, mówiąc, że rodzice ucieszyli się.Był sprzeciw wynikający z troski o moje zdrowie ibezpieczeństwo.

Mieli nadzieję, że nie traktuję tego pomysłupoważnie. Szybko jednak bardzo doceniłam ichpostawę. Bogu dziękuję za to, że tak właśniezareagowali, bo dzięki temu moje przygotowaniado wyjazdu były bardziej świadome. Co było najtrudniejsze po przyjeździe doAfryki?Zwykła codzienność. Uświadomienie sobie swychsłabości. Niemoc. Zachowania, cechy charakteru,których nie chcemy, a które jednak w nas są. I nie ma rady – po prostu trzeba z nimiwalczyć. Nieufność niektórych naszychpodopiecznych. Było dla mnie trudne – przebić sięprzez mur, który niektórzy z nich wybudowalidookoła siebie.Jakie były Twoje obowiązki?Najważniejszą rzeczą była nasza obecność

wśród chłopców. Razem z nimi pracowałyśmy,uczyłyśmy się, modliły, bawiły i rozmawiały.Czasem gotowałyśmy obiad, sprzątałyśmy wkuchni. Organizowałyśmy zabawy, zajęciasportowe, artystyczne. Dużo czasu spędziłyśmyna rozwiązywaniu pakietu zadań z matematyki,angielskiego i innych przedmiotów.Co Cię zachwyciło i zadziwiło w kulturzeUgandy?Zachwyciła mnie otwartość ludzi i prostota wodbieraniu przez nich rzeczywistości, pokładyenergii drzemiące w mieszkańcach CzarnegoLądu, ich niesamowita radość, którą zarażająkażdego. Uganda jest bogactwem przyrody.Niesamowita zieleń, wspaniałe owoce, słynnaczerwona ziemia. Afryka daje dziesiątki powodówdo tego, by się w niej zakochać.

Czego nauczyłam sięw Afryce? Przedewszystkim pokory,świadomości, że nie nawszystko można miećwpływ, nie wszystkomożna zmienić. A myczęsto skupiamy sięna drobnostkach, którenie mają znaczenia.

W Afryce nauczyłamsię doceniać pozornebłahostki, drobnegesty, przelotneuśmiechy.Zrozumiałam, że żyćwolniej, ale dla innych i z innymi, nie znaczyżyć gorzej. Wręczprzeciwnie. Toubogaca.

Mała ugandyjskadziewczynka usiadłami kiedyś na kolana.Była smutna. By jąrozweselić, około półgodziny rysowałam,tuliłam ją. Wreszcieuśmiechnęła się i cośdo mnie szepnęła.Urzekła mnie jejtkliwość.

Życie tylko dla siebie nie jest szczęściem.

Gdy Asia dowiedziała się, że może wyjechać na misję do Ugandy,zainteresowała się językiem suahili. Wtedy odkryła, że jej imię znaczy wnim tyle co "łaska Pana". Na zdj. z ugandyjskimi chłopcami. Mamwrażenie, że po powrocie bardziej doceniam to, co mam i mniejprzejmuję się błahostkami. Bardziej polubiłam przebywanie wsamotności. Przede wszystkim jednak, mogąc dać coś z siebie tymdzieciakom, doświadczyłam najprawdziwszego szczęścia. Szczęściaprzebywania razem, uczenia się siebie wzajemnie, dzielenia się. To onidzielili się z nami, choć tak niewiele sami posiadali.

.

www.kurierlubelski.pl Kurier Lubelski | Numer 15 03/2014 | Strona 3

WWW.JUNIORMEDIA.PL Fama

W multimedialnym świecie poruszamy się coraz swobodniej, odważnieji... coraz bardziej bezmyślnie. Nie mieć konta na różnych portalachspołecznościowych to niekiedy jakby nie bywać czy nawet bladoistnieć. Internet we współczesnym świecie jest ważny. Ale czy niedemonizujemy go czasem? Czy nie przypisujemy mu zbyt dużegoznaczenia? Czy nie traktujemy jak powiernika, doradcę, mentora?Proponujemy Wam lekturę intrygującego felietonu KarolinyWłoskowicz. Autorka w dość dowcipny sposób demaskuje naszstosunek wobec internetu, który przecież w gruncie rzeczy jest tylkonarzędziem, ważnym, ale jednak narzędziem. To my je personifikujemy,udając, że jest sprawdzonym, niezawodnym przyjacielem.Cóż się dzieje w naszym świecie?Dokąd poszły wszystkie dzieci?Na plac zabaw czy do kina?Czym ich dzień się rozpoczyna?Otóż mili moi: prawie wszystkie dzieci,siedzą w sieci... i ściągają wszelkie śmieci ..Gdzież rodzice się podziali,czyżby wszyscy wyjechali?Te pytania sobie stawiami się głośno zastanawiam.Ile czasu można spędzać serfując po internecie? Otóż moi kochani, okazujęsię, że mnóstwo, bo i wybór i tematyka ogromna. Każdy znajdzie coś dlasiebie. To miejsce nie tylko zabaw i nauki, ale również świat biznesu, handlu i wirtualnych znajomości. Znajdziesz tu, co zechcesz, a i to, czego niechcesz, też masz szansę znaleźć.Gdy mamy kiepski dzień, przesiadujemy na bestach, racząc się zabawnymitekstami i rysunkami. Czerpiemy radość z gier, zawzięcie przesuwająckulkę, pokonując przeszkody, walcząc z przeciwnikiem uzbrojonym po zębyi... uzyskujemy stu punktów! Od razu humor się

poprawia. Można przejść na kolejny level i światstaje się jakiś taki piękniejszy?! Z uporemrejestrujemy się na coraz to nowszych portalachspołecznościowych, żeby BYĆ w myśl zasady:nie ma Cię na fejsie - nie istniejesz. Niemalżekażde dziecko ma tu konto. Siedzi, komentuje,lajkuje, spamuje, oznacza znajomych, dopisującdo grona coraz to nowe twarze. Nasze przyjaźnierozkwitają na czacie. Grono komputeromaniakówwyłapuje z sieci nowinki wręcz niezbędne im donormalnego funkcjonowania. Na przykład tacy„modni”. Zawsze są na czasie i wiedzą, copowinno się nosić, aby być trendy. Codziennieprezentują się w czymś nowym, nigdy dwa razyw tym samym ciuchu. To przecież takie ważne.Natomiast „ kulturalni'' dysponują informacjami obieżących wydarzeniach. Są niezastąpionymźródłem wiedzy w sytuacji, gdy chcemy gdzieśwyjść. Wskażą, gdzie warto. Jeżeli nie wiecie,gdzie występuje Afromental, z kim przyjaźni sięEwa Farna, jakie plany na przyszłość ma Jula, nicstraconego. Wystarczy, aktualny numer gg lubskypa do "kulturalnego". A jak nie macie, to też nicstraconego, przecież jest siostra WP i bratGoogle, zawsze chętni do pomocy. Każdy z nasspędza czas w necie inaczej. Jedni szukająwiedzy, inni rozrywki, muzyki, przyjaźni, ajeszcze inni okazji i promocji. Patrzcie państwo!To zupełnie jak dorośli.Felieton Karoliny Włoskowicz nagrodzony wKonkursie Wojewódzkim.

DZIECI W SIECI Internet to zagrożenie czy możliwości? Bronić się czy ulegać?

Poszusować przez pagórkowate pola Lubelszczyzny w poszukiwaniu cudów natury i wytchnienia? Nie tym razem.Teraz zdawały się nam ciążyć zbyt grube, bo zimowe ubrania. Biegówki poszły w kąt. Musieliśmy zadowolić sięsolidnymi traperami. Plecaki na plecy i... przed siebie z nieugiętym przewodnikiem na czele. WĘDRÓWKĄ JEDNĄ ŻYCIE JEST CZŁOWIEKA. BĘDĘ SZEDŁ. BĘDĘ BIEGŁ...

22 lutego grupa uczniów zarażonych przez p. Asię Wierchołę pasjąwędrowania wyruszyła na kolejny rajd. Tym razem obrali kierunek naGardzienice. Podczas tej zimowej,ale odbywającej się w absolutniewiosennej scenerii wyprawy nie lada wyzwaniem było odnalezienie choćbyznikomych resztek śniegu. Po długim, upartym rozglądaniu się dookoła wreszcie się jednak udało. Ubłoceni zamiast ośnieżeni i zmęczeni znaleźlichwilę wytchnienia w Ośrodku Praktyk Teatralnych w Gardzienicach.Odkryli tam późnorenesansowy szczyt zdobiony dekoracją okuciową,poznali historię pałacu i wyruszyli do Piask. Po drodze spotkali wiosnę! Ktoby pomyślał, że w lutym łatwiej będzie o stokrotki i bazie niż o śnieg! Pozatoczeniu około 18- kilometrowego koła wrócili do Lublina. Kolejny rajd?Tak, wkrótce. Najprawdopodobniej będzie to Kazimierz Dolny i topienieMarzanny w Wiśle. Zdaje się wyłącznie symboliczne, bo zima znudzonanaszą szerokością geograficzną uciekła bez przeganiania. Szykujcie się na22 marca. A.W. i A.Sz. "Wędrówką jedną życie jest człowieka." Będzie szedł. Będzie biegł.

Opadnie z sił. Zatrzyma się. Chwilę odczeka. Znów ruszy dalej. Nie da

Masz talent? Weź udział w przeglądzieGimTalent 2014.Już 1 IV możesz byćwystąpić w koncercie. Wybierz 1 z kategorii:piosenka, taniec,sztuka, literatura izostań Gwiazdą!Zaskocz wszystkich i zabłyśnij!

.

28 lutego odbyły sięobchody poświęcone Pamięci "ŻołnierzyWyklętych". Udział wnich wzięła KarolinaKaczorowska, wdowapo Prezydencie RP naUchodźstwie. W uroczystościach imszy w kościele św.Michała Archaniołauczestniczyli równieżuczniowie Siódemki.

.

.

.

.

www.kurierlubelski.plKurier Lubelski | Numer 15 03/2014 | Strona 4

WWW.JUNIORMEDIA.PLFama

Nie obyło się bez zdjęć. Robił nam je, utrwalającróżne sytuacje Mateusz Fronc. Potem wstawiłwszystkie fotografie na naszą grupę. Oglądaliśmyje najczęściej ze śmiechem.

Tuż przed feriami klasa Ic z nauczycielami wychowania fizycznego wybrała się na lodowisko. Namiejscu okazało się, że inne szkoły mają zarezerwowane terminy, więc musieliśmy czekać na wejście.Nie straciliśmy jednak dobrego humoru, czas szybko zleciał i nim się obejrzeliśmy już jeździliśmy polodzie. Dla niektórych był to pierwszy raz na lodowisku,jednak nikt nie załamywał rąk. Każdy miał dużofrajdy. Dzięki temu wyjściu poznaliśmy się lepiej. Zorientowałyśmy się, że możemy na sobie polegać.Upadki nie zdarzały się często, bo na ogół każdy miał obok swego anioła stróża w postaci klasowegokolegi.

.

Przełamywanie lodów i tańce na lodowisku I C. Fotoreportaż Agaty, Iwony i Mateusza

.

.

.

Ta niezapomniana zabawa była cudownymrozpoczęciem ferii! Relację z wyprawy na lodowisko przygotowały:Agata Czerniakiewicz i Iwona Piskorska.

Wszyscy świetnie się bawili i byli zadowoleni zwyjścia. Każdy chociaż raz się wywrócił, mimoasekuracji kolegów.

.

Rzaem raźnie! Trzymając się za ręce możnapognać szybciej. W lodowej tafli przejrzysz sięjak w lustrze. Pomożesz czy zaśmiejesz siętylko?

.

.

.

.

.