na stronę Wojewódzki Plan Działania na Wypadek ... · Plan działania na wypadek wyst ......

ZACHODNIOPOMORSKI URZ ĄD WOJEWÓDZKI W SZCZECINIE Wydział Zdrowia Publicznego

Maj 2015 r. Szczecin

1

WOJEWÓDZKI PLAN DZIAŁANIA NA WYPADEK WYSTĄPIENIA EPIDEMII

2015 - 2018



2

ZP-2.967.4.2015

Zatwierdzam:

wz. Wojewody Zachodniopomorskiego Ryszard Mićko

WICEWOJEWODA

Szczecin, dnia 29 maja 2015 r.

Plan przygotowany pod nadzorem Dyrektora Wydziału Zdrowia Publicznego



3

Opracował: SPIS TREŚCI Lp. strona 1. Wstęp 4 2. Akty prawne i inne dokumenty dotyczące przygotowania działań

na wypadek wystąpienia epidemii. 5

3. Podstawowe pojęcia dotyczące epidemii oraz wykaz zakażeń i chorób zakaźnych.

5

4. Charakterystyka potencjalnych zagrożeń dla życia lub zdrowia mogących wystąpić na obszarze województwa zachodniopomorskiego, w tym analiza ryzyka wystąpienia zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

8

5. Inne informacje służące ochronie zdrowia publicznego oraz niezbędne do sporządzenia planu.

22

6. Kompetencje organów administracji publicznej w zakresie walki z epidemią.

26

7. Karta aktualizacji planu. 28 Załączniki:

Nr załącznika

Nr 1 Wykaz i rozmieszczenie na obszarze województwa zachodniopomorskiego przedsiębiorstw podmiotu leczniczego, które mogą być przeznaczone do leczenia, izolowania lub poddawania kwarantannie.

Nr 2 Wykaz i rozmieszczenie na obszarze województwa zachodniopomorskiego obiektów użyteczności publicznej, które mogą być przeznaczone do leczenia, izolowania lub poddawania kwarantannie.

Nr 3 Imienne listy osób, które mogą zostać skierowane od działań służących ochronie zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi.

Nr 4 Wykaz i rozmieszczenie środków transportu przeznaczonego do przewożenia osób do miejsc kwarantanny.

Nr 5 Wzór rozporządzenia porządkowego w sprawie ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii w województwie zachodniopomorskim.

Nr 6 Wzór decyzji kierującej osoby do pracy przy zwalczaniu epidemii Nr 7 Wzór wniosku o zwolnienie państwowych rezerw gospodarczych produktów

leczniczych i wyrobów medycznych. Nr 8 Wzór upoważnienia do odbioru zwolnionych państwowych rezerw

gospodarczych produktów leczniczych i wyrobów medycznych.



4

1. Wstęp

Plan działania na wypadek wystąpienia epidemii tworzony jest w oparciu o art. 44 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 947 z późn. zm), którzy brzmi:

Art. 44. 1. W celu zapewnienia skuteczności działań służących ochronie zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi wojewoda sporządza wojewódzki plan działania na wypadek wystąpienia epidemii, zwany dalej "planem", na okres trzech lat, z możliwością aktualizacji.

2. Plan obejmuje: 1) charakterystykę potencjalnych zagrożeń dla życia lub zdrowia mogących wystąpić

na obszarze województwa, w tym analizę ryzyka wystąpienia zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

2) wykaz i rozmieszczenie na obszarze województwa zakładów opieki zdrowotnej i innych obiektów użyteczności publicznej, które mogą zostać przeznaczone do leczenia, izolowania lub poddawania kwarantannie;

3) liczbę osób, które mogą zostać poddane leczeniu, izolacji lub kwarantannie w zakładach opieki zdrowotnej i innych obiektach użyteczności publicznej;

4) imienne listy osób, które mogą zostać skierowane do działań służących ochronie zdrowia publicznego przed zakażeniami i chorobami zakaźnymi;

5) inne informacje służące ochronie zdrowia publicznego oraz niezbędne do sporządzenia planu. 3. Plan jest przygotowywany i aktualizowany na podstawie danych

i informacji uzyskanych z jednostek samorządu terytorialnego, zakładów opieki zdrowotnej i innych dysponentów obiektów użyteczności publicznej.

4. Podmioty, o których mowa w ust. 3, na pisemne żądanie wojewody, przekazują dane wskazane w ust. 7 oraz informacje niezbędne do sporządzenia planu, dotyczące w szczególności: 1) nazwy i lokalizacji zakładu opieki zdrowotnej lub obiektu użyteczności publicznej; 2) rozmieszczenia oraz powierzchni pomieszczeń wchodzących w skład zakładu opieki

zdrowotnej lub obiektu użyteczności publicznej; 3) szacunkowej liczby osób, które mogą zostać przyjęte do leczenia, izolacji lub poddawania

kwarantannie. 5. W przypadku zmiany danych lub informacji, podmioty, o których mowa

w ust. 3, są zobowiązane do niezwłocznego ich przekazania wojewodzie. 6. Wojewoda podaje plan do publicznej wiadomości, w szczególności przez zamieszczenie

w Biuletynie Informacji Publicznej, z wyjątkiem danych podlegających ochronie w rozumieniu przepisów o ochronie danych osobowych.

7. Listy osób, o których mowa w ust. 2 pkt 4, zawierają dane: 1) imię i nazwisko; 2) wykonywany zawód; 3) datę urodzenia; 4) numer PESEL, a w przypadku gdy osobie nie nadano tego numeru - serię

i numer paszportu albo numer identyfikacyjny innego dokumentu, na podstawie którego jest możliwe ustalenie danych osobowych;

5) płeć; 6) adres miejsca zamieszkania.



5

2. Akty prawne i materiały źródłowe służące przygotowaniu działań na wypadek

wystąpienia epidemii.

Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2013 r. poz. 947 z późn. zm). Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 lutego 2009 r. w sprawie szczegółowego zakresu uprawnień i obowiązków lekarza koordynatora ratownictwa medycznego (Dz. U. Nr 39, poz. 322). Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych, w przypadku, których stwierdzenie zgonu wymaga szczególnego postępowania ze zwłokami osób zmarłych na te choroby (Dz. U. Nr 152, poz. 1742). Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.). Ustawy z dn. 27 sierpnia 2004r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2015r. poz.581 z późn.zm.) Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie szkodliwych czynników biologicznych dla zdrowia w środowisku pracy oraz ochrony zdrowia pracowników zawodowo narażonych na te czynniki ( Dz. U. Nr 81, poz. 716 z późn. zm.). Ustawa z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 z późn. zm.). Ocena stanu sanitarnego i sytuacji epidemiologicznej województwa zachodniopomorskiego w 2014 roku.( marzec 2015r.) 3. Podstawowe pojęcia dotyczące epidemii oraz wykaz zakażeń i chorób zakaźnych

(stanowiący załącznik do ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi jw.).

CHOROBY ZAKA ŹNE - choroby, które zostały wywołane przez biologiczne czynniki chorobotwórcze.

CHOROBY SZCZEGÓLNIE NIEBEZPIECZNE I WYSOCE ZAKA ŹNE- choroby zakaźne

łatwo rozprzestrzeniające się, o wysokiej śmiertelności, powodujące szczególne zagrożenie dla zdrowia publicznego i wymagające specjalnych metod zwalczania, w tym cholera, dżuma, ospa prawdziwa, wirusowe gorączki krwotoczne.

EPIDEMIA - wystąpienie na danym obszarze zakażeń lub zachorowań na chorobę zakaźną

w liczbie wyraźnie większej niż we wcześniejszym okresie albo wystąpienie zakażeń lub chorób zakaźnych dotychczas niewystępujących.



6

IZOLACJA - odosobnienie osoby lub grupy osób chorych na chorobę zakaźną albo osoby lub grupy osób podejrzanych o chorobę zakaźną, w celu uniemożliwienia przeniesienia biologicznego czynnika chorobotwórczego na inne osoby.

KWARANTANNA - odosobnienie osoby zdrowej, która była narażona na zakażenie, w celu

zapobieżenia szerzeniu się chorób szczególnie niebezpiecznych i wysoce zakaźnych. STAN EPIDEMII - sytuacja prawna wprowadzona na danym obszarze w związku

z wystąpieniem epidemii w celu podjęcia określonych w ustawie działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych dla zminimalizowania skutków epidemii.

STAN ZAGROŻENIA EPIDEMICZNEGO - sytuacja prawna wprowadzona na danym

obszarze w związku z ryzykiem wystąpienia epidemii w celu podjęcia określonych w ustawie działań zapobiegawczych.

ZAGROŻENIE EPIDEMICZNE - zaistnienie na danym obszarze warunków lub przesłanek

wskazujących na ryzyko wystąpienia epidemii. WSPÓŁCZYNNIK ZAPADALNO ŚCI (ZACHOROWALNO ŚCI) - liczba nowych

zachorowań, które wystąpiły w określonym czasie na danym terenie w stosunku do liczby ludności - osób narażonych na zachorowanie w tym samym czasie (współczynnik 1000, 10 000 czy 100 000).

NADZÓR EPIDEMIOLOGICZNY - obserwacja osoby zakażonej lub podejrzanej o zakażenie,

bez ograniczenia jej swobody przemieszczania się, wykonywanie badań sanitarno-epidemiologicznych u tej osoby w celu wykrycia biologicznych czynników chorobotwórczych lub potwierdzenia rozpoznania choroby zakaźnej oraz zebranie, analiza i interpretacja informacji o okolicznościach i skutkach zakażenia (nadzór indywidualny), jak i stałe, systematyczne gromadzenie, analiza oraz interpretacja informacji o zachorowaniach lub innych procesach zachodzących w sferze zdrowia publicznego, wykorzystywane w celu zapobiegania i zwalczania zakażeń lub chorób zakaźnych (nadzór ogólny).

NADZÓR SENTINEL - wybiórczy nadzór epidemiologiczny, prowadzony przez wybrany

podmiot lub zespół podmiotów w zakresie ich podstawowej działalności. WYKAZ ZAKA ŻEŃ I CHORÓB ZAKA ŹNYCH:

1) bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych; 2) bąblowica i wągrzyca; 3) biegunki o etiologii infekcyjnej lub nieokreślonej u dzieci do lat 2; 4) błonica; 5) borelioza z Lyme; 6) bruceloza; 7) chlamydiozy i inne zakażenia nierzeżączkowe układu moczopłciowego; 8) cholera; 9) choroba Creutzfeldta-Jakoba i inne encefalopatie gąbczaste; 10) czerwonka bakteryjna; 11) dur brzuszny i zakażenia pałeczkami durowymi;



7

12) dur wysypkowy (w tym choroba Brill-Zinssera) i inne riketsjozy; 13) dury rzekome A, B, C i zakażenia pałeczkami rzekomodurowymi; 14) dżuma; 15) giardioza; 16) gorączka Q; 17) gruźlica i inne mykobakteriozy; 18) grypa (w tym ptasia grypa u ludzi); 19) inwazyjne zakażenia Neisseria meningitidis; 20) inwazyjne zakażenia Streptococcus pneumoniae; 21) inwazyjne zakażenia Streptococcus pyogenes; 22) inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae typ b; 23) jersinioza; 24) kampylobakterioza; 25) kiła; 26) kryptosporydioza; 27) krztusiec; 28) legioneloza; 29) leptospirozy; 30) listerioza; 31) nagminne zapalenie przyusznic (świnka); 32) nosacizna; 33) odra; 34) ornitozy; 35) ospa prawdziwa; 36) ospa wietrzna; 37) ostre zapalenie rogów przednich rdzenia kręgowego (choroba Heinego-Medina) oraz inne

ostre porażenia wiotkie, w tym zespół Guillaina-Barré; 38) płonnica; 39) pryszczyca; 40) różyczka i zespół różyczki wrodzonej; 41) rzeżączka; 42) salmonelozy inne niż wywołane przez pałeczki Salmonella Typhi i Salmonella Paratyphi A,

B, C oraz zakażenia przez nie wywołane; 43) tężec; 44) toksoplazmoza wrodzona; 45) tularemia; 46) wąglik; 47) wirusowe gorączki krwotoczne, w tym żółta gorączka; 48) wirusowe zapalenia wątroby (A, B, C, inne) oraz zakażenia wywołane przez wirusy

zapalenia wątroby typu B i C; 49) wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, mózgu i rdzenia

(z wyłączeniem wścieklizny); 50) włośnica; 51) wścieklizna; 52) zakażenia i zatrucia pokarmowe o etiologii infekcyjnej nieustalonej; 53) zakażenia szpitalne; 54) zakażenia wirusem zachodniego Nilu; 55) zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) i zespół nabytego niedoboru

odporności (AIDS);



8

56) zatrucie jadem kiełbasianym (botulizm); 57) zespół hemolityczno-mocznicowy i inne postaci zakażenia enterokrwotocznymi

i werocytotoksycznymi pałeczkami Escherichia coli (EHEC); 58) zespół ostrej niewydolności oddechowej (SARS); 59) zimnica (malaria). 4. Charakterystyka potencjalnych zagrożeń dla życia lub zdrowia mogących wystąpić

na obszarze województwa zachodniopomorskiego, w tym analiza ryzyka wystąpienia zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.

Województwo zachodniopomorskie położone jest na Pobrzeżach Południowobałtyckich: Szczecińskim i Koszalińskim oraz na Pojezierzu Pomorskim (części Pojezierzy Południowobałtyckich). Województwo położone w północno-zachodniej Polsce, nad Bałtykiem graniczy na zachodzie z Niemcami (landami Meklemburgia-Pomorze Przednie i Brandenburgia), a w Polsce z trzema województwami: pomorskim, wielkopolskim i lubuskim.

Klimat województwa charakteryzuje się dużą różnorodnością i zmiennością. Wynika to ze ścierania się na tym obszarze klimatu morskiego z klimatem lądowym oraz z wpływu czynników lokalnych na ukształtowanie się zjawisk pogodowych. Bliskość morza, zasoby wodne oraz duża powierzchnia lasów kształtują umiarkowany klimat charakteryzujący się znaczną wilgotnością powietrza oraz przewagą wiatrów zachodnich i północno-zachodnich. Klimat nad morzem można określić jako umiarkowany ciepły morski, natomiast klimat w głębi lądu jako umiarkowany ciepły przejściowy. Łączna powierzchnia obszarów tworzących krajowy system obszarów chronionych wynosi ok. 20% ogólnej powierzchni województwa. Obszar ten stanowią:

• 2 parki narodowe o Woliński Park Narodowy o Drawieński Park Narodowy

• 7 parków krajobrazowych o Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy (część) o Cedyński Park Krajobrazowy o Drawski Park Krajobrazowy o Iński Park Krajobrazowy o Park Krajobrazowy Doliny Dolnej Odry o Park Krajobrazowy Ujście Warty (część) o Szczeciński Park Krajobrazowy - Puszcza Bukowa

• oraz 114 rezerwatów przyrody o różnej typologii, m.in. florystyczne, leśne, torfowiskowe, krajobrazowe, ptaków.

W województwie zachodniopomorskim są 64 miasta, w tym 3 miasta na prawach powiatu (Szczecin, Koszalin i Świnoujście).

Liczba ludności wynosi 1.719.626 mieszkańców natomiast powierzchnia to 22.892 km2 (dane wg Głównego Urzędu Statystycznego z 2013 roku).

Charakterystykę potencjalnych zagrożeń dla życia lub zdrowia mogących wystąpić na obszarze województwa zachodniopomorskiego oparto na podstawie „Oceny stanu sanitarnego i sytuacji epidemiologicznej województwa zachodniopomorskiego w 2014 roku” – opracowanej przez Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Szczecinie



9

Ocena sytuacji epidemiologicznej woj. zachodniopomorskiego przeprowadzana jest po dokonaniu analizy chorób zakaźnych oraz danych z nadzoru epidemiologicznego i weryfikacji zgłoszonych zachorowań na choroby zakaźne, zakażenia i zatrucia. Rejestracja zgłoszonych zachorowań na choroby zakaźne odbywała się w oparciu o aktualne definicje przypadków chorób zakaźnych na potrzeby nadzoru epidemiologicznego opracowane przez NIZP-PZH. Od wielu lat kontynuowane są przez pracowników Państwowej Inspekcji Sanitarnej działania edukacyjne wśród lekarzy i innych pracowników ochrony zdrowia celem dopełniania obowiązku zgłaszalności wszystkich rozpoznanych chorób zakaźnych podlegających rejestracji tym samym poprawy czułości nadzoru epidemiologicznego. Działania te skutkują zwiększoną liczbą zgłoszeń, a tym samym dają możliwość oceny rzeczywistej sytuacji epidemiologicznej w tym zagrożeń zdrowotnych w populacji. W woj. zachodniopomorskim utrzymuje się stabilna sytuacja epidemiologiczna w grupie chorób zakaźnych, dla których szczepienia ochronne są efektywnym środkiem profilaktycznym np. wirusowe zapalenie wątroby typu B, gdzie wskaźnik zapadalności jest od lat niższy niż w Polsce. Utrzymuje się wysoki odsetek uodpornienia w zakresie chorób objętych Programem Szczepień Ochronnych mimo wzrostu zarejestrowanych osób uchylających się od obowiązku szczepień. W 2014 r. nastąpił spadek zachorowań na różyczkę i krztusiec, natomiast wzrosła liczba osób chorych na ospę wietrzną i świnkę. Utrzymywały się sezonowe zagrożenia epidemiologiczne jak chociażby grypa i zakażenia grypopodobne, czy też ogniska chorób przenoszonych drogą pokarmową oraz bakteryjne i wirusowe zakażenia jelitowe - co wymagało stałej gotowości i czujności nadzoru epidemiologicznego oraz określonych działań przeciwepidemicznych podejmowanych już w sytuacji zgłaszania podejrzeń zachorowań. W 2014 r. istotnym z punktu widzenia nadzoru epidemiologicznego był problem potencjalnego zagrożenia związanego z epidemią gorączki Ebola w Afryce Zachodniej i możliwością zawleczenia zachorowania na teren Polski. Wobec powyższego od sierpnia podejmowano intensywne działania szkoleniowe i logistyczne w zakresie tworzenia oraz modyfikacji procedur przeciwepidemicznych dot. postępowania na wypadek zagrożenia epidemicznego wystąpienia choroby wysoce zakaźnej (w tym EVD), w tym współpracowano m.in. z właściwymi państwowymi powiatowymi/granicznymi inspektorami sanitarnymi, powiatowymi i Wojewódzkim Centrum Zarządzania Kryzysowego oraz szpitalami, Wojewódzką Stacją Pogotowia Ratunkowego i lekarzami medycyny rodzinnej . Powyższe działania miały na celu podniesienie poziomu wiedzy dot. zagrożenia i możliwych zasad profilaktyki minimalizujących ryzyko rozprzestrzeniania się choroby wysoce zakaźnej, wypracowanie stosownych procedur/instrukcji oraz praktyczne przeszkolenie w zakresie stosowania adekwatnych środków ochrony osobistej. Nadal ważnym problemem epidemiologicznym pozostają wielolekooporne zakażenia szpitalne oraz inwazyjna choroba meningokokowa, stanowiące zagrożenie epidemiologiczne wymagające od pracowników Państwowej Inspekcji Sanitarnej podejmowania ścisłej współpracy ze szpitalnymi Zespołami ds. Zakażeń Szpitalnych w pierwszym przypadku oraz nadzoru epidemiologicznego w środowisku pacjenta w drugim przypadku celem ustalenia źródła zakażenia oraz ograniczenia transmisji zakażeń. W 2014 r. zgłoszono 21.331 zakażeń/chorób podlegających rejestracji w meldunkach dwutygodniowych zachorowań na choroby zakaźne, zakażenia i zatrucia (MZ-56) tj. o 2.183 więcej niż w 2013r. Nie zgłaszano m.in. grypy ptaków typu A/H5 lub A/H5N1 u ludzi, tężca, malarii, czerwonki oraz włośnicy. Spośród wszystkich zgłoszonych chorób 24,28% tj. 5.180 osób hospitalizowano. W latach 2011-2014 utrzymywała się tendencja wzrostowa zgłaszalności chorób w porównaniu z latami ubiegłymi na co istotny wpływ ma weryfikacja sprawozdań kwartalnych zgłoszonych do NFZ Oddziału Zachodniopomorskiego zachorowań oraz dalsze



10

wzmożenie nadzoru pracowników epidemiologii Państwowej Inspekcji Sanitarnej nad poprawą zgłaszalności chorób przez lekarzy i aktywne wyszukiwanie zachorowań. Należy zauważyć, że nastąpił wzrost zachorowań w grupie niektórych tzw. „zakaźnych chorób wieku dziecięcego” tj. ospy wietrznej z 6720 w 2013r. do 8823 w 2014r. (współczynnik zapadalności 513,57/100 tys.), płonicy (szkarlatyny) - z 813 w 2013r. do 923 w 2014r. (współczynnik zapadalności 53,73/100 tys.) oraz świnki z 137 przypadków w 2013r. do 153 w 2014r. (współczynnik zapadalności 8,91/100 tys.). Znaczny spadek zachorowań w tej grupie chorób nastąpił natomiast w różyczce z 1.559 zgłoszeń w 2013r. do 217 w 2014r. (współczynnik zapadalności 12,63/100 tys.). Odnotowano porównywalną do 2013r. dużą liczbę zachorowań w grupie innych bakteryjnych zakażeń jelitowych, których w 2014r. zarejestrowano 434 (w 2013r. było ich 431), wśród których 70,74% zgłoszeń dotyczyło zakażeń Clostridium difficile, do 2013r. nie podlegających szczegółowej analizie sprawozdawczej - tj. 307 przypadków). Utrzymywała się tendencja wzrostowa biegunek i zapaleń żołądkowo-jelitowych o prawdopodobnie zakaźnym pochodzeniu, których zgłoszono 3.403 (w 2013r. – 2.824 przypadki), w tym u dzieci do lat 2 - 1011 zachorowań (w 2013r. - 745). Ponadto po spadku zarejestrowanych wirusowych zakażeń jelitowych wywołanych przez rota wirusy w 2013r. w stosunku do roku 2012, nastąpił wzrost zachorowań - z 1.191 w 2013r. do 1.625 w 2014r., wśród których hospitalizowano prawie 90% chorych. Natomiast zmalała liczba zatruć pokarmowych wywołanych przez pałeczki Salmonella z 278 przypadków w 2013r. do 159 zgłoszeń. Odnotowano dalszy wzrost zachorowań na boreliozę z 445 przypadków w 2013r. do 513 zachorowań w 2014r. (wskaźnik zapadalności wynosił 29,86/100 tys. mieszkańców) oraz prawie 2-krotny wzrost zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu C z 85 przypadków w 2013r. do 160 w 2014r. (współczynnik zapadalności wynosił 9,31/100 tys.). Utrzymywała się stabilna sytuacja gruźlicy, której zgłoszono 199 przypadków, a wskaźnik zapadalności wynosił 11,58 (w 2013r. zgłoszono 238 zachorowań, wskaźnik zapadalności wynosił 13,85/100 tys. mieszkańców). W 2014r. w woj. zachodniopomorskim poprawiła się sytuacja epidemiologiczna grypy i zakażeń grypopodobnych tj. zachorowały 55.883 osoby (zapadalność 3252,85 na 100 tys. mieszkańców), w tym 28.442 dzieci do 14 roku życia (zapadalność 11420,15 na 100 tys. mieszkańców) tj. o 7.421 ogółem mniej niż w 2013r., w tym o 1.156 więcej dzieci do 14 r. ż. Niewątpliwy wpływ na taką sytuację miała bardziej korzystna epidemiologia grypy i zakażeń grypopodobnych w I kwartale 2014r. kiedy to zgłoszono 21.498 zachorowań w województwie tj. o 12.158 mniej niż w I kwartale 2013r. Mimo spadku zachorowań w populacji ogólnej mieszkańców województwa odnotowano wzrost zapadalności na grypę i zakażenia grypopodobne w populacji dzieci do 14 r. ż. - podobną tendencję zaobserwowano również w Polsce. W 2014r. zarejestrowano w woj. zachodniopomorskim ogółem 34 zgony z powodu chorób zakaźnych (wg miesięcznych raportów zgonów), tj. o 15 mniej niż w 2013r. Najwięcej zgonów bo aż 55,88% spowodowanych było gruźlicą potwierdzoną i niepotwierdzoną bakteriologicznie (19 przypadków). Ponadto zarejestrowano 5 zgonów z powodu posocznicy o różnej etiologii, 4 w przebiegu zapalenia opon mózgowych bakteryjnego i nieokreślonego, 3 z powodu grypy AH1N1 powikłanej zapaleniem płuc. Pojedyncze zgony nastąpiły: u pacjenta chorego na AIDS, w przebiegu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby C oraz zapalenia jelita cienkiego i grubego wywołanego przez Clostridium difficile. Zbiorcze dane wybranych chorób zakaźnych w woj. zachodniopomorskim podlegających zgłaszalności w latach 2012-2014 przedstawia tabela 1. Współczynniki zapadalności obliczono wg liczebności ludności w GUS (stan na 30.06.2014r.). Dane epidemiologiczne za 2013r. przyjęto na podstawie publikacji NIZP-PZH „Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce w 2013r.” Warszawa 2014r.



11

Tab.1. Wybrane dane epidemiologiczne dotyczące chorób zakaźnych w woj. zachodniopomorskim w latach 2012-2014

2012 2013 2014

Lp. Jednostka chorobowa Licz

ba

zach

oro

wań

Zap

adal

ność

Licz

ba

zach

oro

wań

Zap

adal

ność

Licz

ba

zach

orow

ań

Zap

adal

ność

1 Salmonellozy – zatrucia pokarmowe 205 11,9 278 16,14 161 9,37

2 Salmonellozy – zakażenia pozajelitowe 7 0,41 13 0,76 14 0,82

3 Czerwonka bakteryjna (szigeloza) 1 0,06 0 0,00 0 0,00

4 Inne bakteryjne zakażenia jelitowe 463 26,89 431 25,07 437 25,26

5 Inne bakteryjne zatrucia pokarmowe 72 4,18 126 7,33 8 0,47

6 Lamblioza 95 5,52 71 4,13 94 5,47 Wirusowe i inne określone zakażenia jelitowe 2229 129,43 2372 138,00 2964 172,53

7 w tym nieżyt jelitowy wywołany przez rotawirusy 1336 77,58 1191 69,29 1625 94,59

8

Biegunka i zapalenie żołądkowo-jelitowe o prawdopodobnie zakaźnym pochodzeniu u dzieci do lat 2 */ 554 1141,33* 901 52,42 1011 2145,72* Grypa i podejrzenia zachorowań na grypę ogółem 20202 1173,1 63304 3682,90 55883 3252,85 9 w tym dzieci do 14 r.ż. 9846 3899,8** 27286 10893,1** 28442 11420,15**

10 Listerioza 3 0,17 4 0,23 1 0,06 11 Płonica (szkarlatyna) 1135 65,91 813 47,30 923 53,73

12 Inwazyjna choroba meningokokowa 12 0,7 13 0,76 12 0,70

13 w tym neuroinfekcje 9 0,52 9 0,52 10 0,58 14 Borelioza z Lyme 266 15,45 445 25,89 513 29,86

15 Ostre porażenie wiotkie u dzieci od 0-14 lat 1 0,40** 1 0,40** 5 2,00**

16 Encefalopatie gąbczaste (Ch.Creutzfeldta-Jacoba) 3 0,17 2 0,12 1 0,06

17 Styczność i narażenie na wściekliznę /potrzeba szczepień/ 369 21,43 329 19,14 416 24,21

18 Wirusowe zapalenie mózgu 11 0,64 9 0,52 6 0,35

19 Wirusowe zapalenie opon mózgowych 41 2,38 34 1,98 50 2,91

20 Ospa wietrzna 9997 580,5 6720 390,96 8823 513,57



12

21 Odra 1 0,06 13 0,76 1 0,06 22 Różyczka 287 16,67 1559 90,70 217 12,63

23 Wirusowe zapalenia wątroby (wg. definicji przypadku z 2009/14 i 2005 r.) 117 6,79 109 6,34 206 11,99

24 w tym WZW typu "A" 3 0,17 1 0,06 4 0,23

25 w tym WZW typu "B" ostre i przewlekłe 27 1,57 22 1,28 40 2,33

26 w tym WZW typu "C" (wg. definicji przypadku z 2009/14 i 2005 r. 87 5,05 85 4,95 160 9,31

27 Choroba wywołana przez AIDS 14 0,81 21 1,22 9 0,52

28 Bezobjawowy stan zakażenia wirusem HIV 48 2,79 56 3,26 42 2,44

29 Świnka 163 9,46 137 7,97 153 8,91 30 Gruźlica 211 12,3 238 13,85 199 11,58

31 Inwazyjna choroba pneumokokowa 21 1,22 29 1,69 46 2,68

32 Choroba wywołana przez Haemophilus influenzae typ B 2 0,12 3 0,17 3 0,17

33 Bakteryjne zapalenie opon mózgowych i/lub mózgu 46 2,67 50 2,91 55 3,20

34 Zapalenie opon mózgowych inne i nie określone 16 0,93 15 0,87 9 0,52

35 Zatrucie naturalnie toksycznymi substancjami spożytymi jako pokarmowe (grzyby) 1 0,06 9 0,52 12 0,70

*/ zapadalność obliczona na podstawie populacji dzieci 0-2 r. ż. na 100 tys. dzieci. **/ zapadalność obliczona na podstawie populacji dzieci 0-14 r. ż. na 100 tys. dzieci. Zatrucia i zakażenia pokarmowe

W 2014r. w woj. zachodniopomorskim zgłoszono 167 przypadków bakteryjnych zatruć

pokarmowych (współczynnik zapadalności 19,72 na 100 tys. mieszkańców), w tym w 159 przypadkach zachorowań czynnikiem etiologicznym była Salmonella. Hospitalizowano 109 chorych. W porównaniu do 2013r. zaobserwowano znaczny spadek bakteryjnych zatruć pokarmowych, bowiem zarejestrowano wtedy 404 przypadki zatruć pokarmowych, w tym w 278 przypadkach zachorowań czynnikiem etiologicznym była Salmonella, w 26 przypadkach zachorowań gronkowiec Staphylococcus aureus, a w 3 jad kiełbasiany.

Ponadto w 2014r. w woj. zachodniopomorskim zarejestrowano 14 przypadków zakażeń pozajelitowych (tj. porównywalnie do 2013r., kiedy zarejestrowano 13 przypadków) wywołanych pałeczkami z grupy Salmonella, w tym 11 pod postacią posocznicy. Zakażenia wystąpiły proporcjonalnie u 7 kobiet i 7 mężczyzn (jednoczasowo u jednego mężczyzny wystąpiło zakażenie pozajelitowe i posocznica).

W 2014r. w woj. zachodniopomorskim zgłoszono 437 przypadków bakteryjnych zakażeń jelitowych, (współczynnik zapadalności 25,44 na 100 tys. mieszkańców). Wśród wszystkich zachorowań było m. in. 307 wywołanych przez Clostridium difficile, 17 przez Campylobacter, 3 wywołane było przez enteropatogenną Escherichię coli biegunkotwórczą, 9 przez E. coli inną



13

i BNO oraz 11 przypadków wywołanych przez Yersinia enterocolitica. Hospitalizowano 357 chorych. W porównaniu do 2013r. sytuacja dot. występowania bakteryjnych zakażeń jelitowych wyglądała podobnie, bowiem w 2013r. zgłoszono 431 przypadków (współczynnik zapadalności 26,88 na 100 tys. mieszkańców).

W 2014r. w woj. zachodniopomorskim zgłoszono 2.964 przypadki wirusowych zakażeń jelitowych, (współczynnik zapadalności 172,53 na 100 tys. mieszkańców), w tym 1.625 wywołanych przez rotawirusy (współczynnik zapadalności 94,59 na 100 tys. mieszkańców). Hospitalizowano łącznie 1.774 chorych, wśród których prawie połowę, tj. 812 stanowiły dzieci do lat 2. W stosunku do wirusowych zakażeń jelitowych zarejestrowanych w 2013r. odnotowano wzrost zachorowań, bowiem w roku 2013 odnotowano tych zakażeń 2.372, w tym 1.191 wywołanych przez rotawirusy.

Zarówno w Polsce jak i woj. zachodniopomorskim utrzymuje się tendencja wzrostowa zachorowań na biegunki i zapalenia żołądkowo-jelitowe BNO (bliżej nieokreślone) o prawdopodobnie zakaźnym pochodzeniu. W woj. zachodniopomorskim w analizowanym okresie zarejestrowano 3.403 przypadki (współczynnik zapadalności 198,09 na 100 tys. mieszkańców), w tym 1011 u dzieci do lat 2. Liczba zgłoszonych przypadków zachorowań zwiększyła się z 2.824 zarejestrowanych w 2013r. (współczynnik zapadalności 164,4 na 100 tys. mieszkańców). Hospitalizowano w sumie 912 osób. W Polsce w roku 2014 zarejestrowano 56.736 przypadków, natomiast w 2013r. 50.834 zachorowania. Wirusowe zapalenia wątroby WHO uznało wirusowe zapalenia wątroby za jeden z wiodących problemów epidemiologicznych w zakresie chorób zakaźnych oraz zdrowia publicznego na świecie. Do tej pory wykryto następujące wirusy odpowiedzialne za powstawanie wirusowego zapalenia wątroby (hepatitis virusalis) - A (HAV), B (HBV), C (HCV), D (HDV), E (HEV), G (HGV).

W woj. zachodniopomorskim liczba zgłoszonych zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby wynosiła w 2014r. 206 (współczynnik zapadalności 11,99 na 100 tys. mieszkańców) tj. o 97 więcej w stosunku do roku 2013, kiedy zgłoszono 109 przypadków (współczynnik zapadalności 6,34 na 100 tys. mieszkańców). Wirusowe zapalenie wątroby typu A Wirusowe zapalenie wątroby typu A (wzw typu A) wywoływane jest przez wirusa HAV. Choroba występuje na całym świecie, szczególnie często na terenach o złym stanie sanitarnym i higienicznym. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą pokarmową poprzez zakażone produkty żywnościowe (zwłaszcza warzywa, owoce nie poddane właściwej obróbce termicznej) a także przez zakażoną wodę. Do grup wysokiego ryzyka zakażenia zalicza się osoby wyjeżdżające do krajów o wysokim stopniu endemiczności. Stąd podróżującym w te rejony zalecane są szczepienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A.

Na terenie woj. zachodniopomorskiego zanotowano wzrost zachorowań tj. w 2013r. zgłoszono tylko 1 przypadek zachorowania na WZW A (współczynnik zapadalności 0,06 na 100 tys. mieszkańców) natomiast w 2014r. 4 zachorowania (współczynnik zapadalności 0,23 na 100 tys. mieszkańców).



14

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Wirusowe zapalenie wątroby typu B wywołuje wirus HBV. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą naruszenia ciągłości tkanek (droga parenteralna), które może być związane z zabiegiem medycznym (np. na skutek źle wysterylizowanego sprzętu medycznego) lub pozamedycznym (np. zabiegi kosmetyczne, fryzjerskie czy tatuaże), możliwe jest również zakażenie drogą kontaktów seksualnych.

W woj. zachodniopomorskim od pięciu lat wskaźnik zapadalności jest niższy niż współczynnik krajowy w 2014r. Na wirusowe zapalenie wątroby typu B zachorowało 40 osób (współczynnik zapadalności 2,33 na 100 tys. mieszkańców), wszystkie zachorowania to przypadki przewlekłe i bliżej nieokreślone.

Wirusowe zapalenie wątroby typu C

Wirusowe zapalenie wątroby typu C występuje na całym świecie a liczba osób

zakażonych szacowana jest na około 130-170 milionów (2% - 3% populacji świata). Choroba jest bardzo poważnym problemem zdrowotnym w naszym kraju. Liczba zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu C w Polsce może sięgnąć kilkuset tysięcy i nie jest dokładnie oszacowana, ze względu na bezobjawowy najczęściej przebieg choroby, stąd wykrycie tego zakażenia jest często przypadkowe. 40 – 80 % zachorowań rozpoznawanych jest w fazie zmian przewlekłych.

W 2014 r. woj. zachodniopomorskim zgłoszono 84 zachorowania na wirusowe zapalenie wątroby typu C wg definicji z 2014r. (współczynnik zapadalności na 100 tys. mieszkańców 4,89) i 76 przypadków zachorowań wg definicji 2005r. (współczynnik zapadalności na 100 tys. mieszkańców 4,42). Jest to o 37 zachorowań więcej wg definicji z 2005 r. i 38 zachorowań więcej wg definicji z 2009/2014r. w porównaniu do 2013r.

Wybrane choroby zakaźne wieku dziecięcego

Odra

Odra jest ostrą, wirusową i wysoce zaraźliwą chorobą zakaźną, przenoszoną głównie drogą kropelkową. Najczęstsze objawy kliniczne towarzyszące odrze to: gorączka, uogólniona plamisto-grudkowa wysypka (nie pęcherzykowa), trwająca dłużej niż 3 dni oraz jeden lub więcej z następujących objawów: kaszel, nieżyt nosa, plamki Koplika, zapalenie spojówek. Powikłania w przebiegu odry występują często i mogą przebiegać pod postacią zapalenia ucha środkowego, zapalenia płuc wymagającego hospitalizacji, ale również mogą wystąpić zapalenie mózgu, opon mózgowo-rdzeniowych czy też odległe następstwo przebytej w dzieciństwie odry tj. podostre stwardniające zapalenie mózgu.

W 2014 r. na terenie woj. zachodniopomorskiego zanotowano 5 podejrzeń zachorowań na odrę z powiatów: Stargard Szczeciński, Szczecin, Świdwin, Drawsko Pomorskie. W 3 przypadkach badania laboratoryjne przeprowadzone w Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie w kierunku przeciwciał odry w klasie IgM nie potwierdziły odry - dały wyniki ujemne. Spośród wszystkich zgłoszonych przypadków tylko 1 przypadek zakwalifikowano jako przypadek możliwy (na podstawie objawów klinicznych). Klasyfikacja przypadku nastąpiła w oparciu o definicje przypadków chorób zakaźnych na potrzeby nadzoru epidemiologicznego opracowane przez PZH.



15

Świnka /nagminne zapalenie przyusznic/

Nagminne zapalenie przyusznic jest ostrą, wirusową chorobą zakaźną, której charakterystycznym objawem jest obustronny lub jednostronny bolesny obrzęk i tkliwość ślinianek obok innych objawów ostrej infekcji wirusowej tj. gorączka, bóle mięśniowe, złe samopoczucie. Choroba przenoszona jest drogą kropelkową, głównie przez bezpośredni kontakt z chorym.

Zarówno w Polsce, jak i w woj. zachodniopomorskim liczba zachorowań na świnkę w roku 2014 nieznacznie zwiększyła się w stosunku do 2013r. W woj. zachodniopomorskim w 2014r. na nagminne zapalenie przyusznic zachorowały 153 osoby, (współczynnik zapadalności 8,91 na 100 tys. mieszkańców), tj. o 16 osób więcej niż w roku 2013. Różyczka

Różyczka jest łagodną chorobą wirusową, w dużej części przypadków (30-50%) przebiegającą skąpo - lub bezobjawowo. Chorobę może zwiastować złe samopoczucie, gorączka, zapalenie gardła i spojówek. Charakterystyczne dla różyczki jest stwierdzenie w około 24 godziny przed wystąpieniem wysypki, bolesnego powiększenia węzłów chłonnych za uszami, w tylnej części szyi i karkowych. Wysypka natomiast rozpoczyna się na twarzy i szyi, następnie rozprzestrzenia się na tułów i kończyny. Ze względu na teratogenne działanie wirusa może być szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży. Choroba przenoszona jest drogą kropelkową i kontaktową.

W woj. zachodniopomorskim w roku 2014 zaobserwowano porównywalną sytuację epidemiologiczną do Polski, tj. kilkukrotny spadek zachorowalności w stosunku do roku ubiegłego oraz rejestrację liczby zachorowań na poziomie sprzed 2013r. Znacznie spadła tj. o 1.342 liczba zachorowań, których w 2014r. odnotowano 217 (współczynnik zapadalności 12,63 na 100 tys. mieszkańców), w tym 2 hospitalizacje, podczas gdy w 2013r. zarejestrowano 1559 zachorowań.

Najskuteczniejszą metodą zapobiegania odrze, śwince i różyczce są szczepienia ochronne. W Polsce szczepienia przeciwko odrze, śwince i różyczce są szczepieniami obowiązkowymi i wykonywane były zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych przewidzianych na 2014 r. szczepionką skojarzoną.

Krztusiec

Krztusiec jest ostrą, zakaźną chorobą dróg oddechowych, głównie wieku dziecięcego o etiologii bakteryjnej, przenoszoną drogą kropelkową. Typową cechą tej choroby jest napadowy, „szczekający” kaszel z wydzielaniem lepkiej plwociny, trwający ponad 2 tygodnie.

Najskuteczniejszą metodą profilaktyki jest uodparnianie poprzez szczepienie ochronne szczepionką skojarzoną DTP u wszystkich dzieci do ukończenia 2 roku życia.

W 2014 r. woj. zachodniopomorskim zaobserwowano również spadek zachorowań na krztusiec, w stosunku do roku poprzedniego. W roku 2014 odnotowano 16 zachorowań (współczynnik zapadalności 0,94 na 100 tys. mieszkańców), w tym 8 osób hospitalizowano. W roku 2013 odnotowano 35 zachorowań (współczynnik zapadalności na 100 tys. mieszkańców wyniósł 2,04), w tym 22 osoby podlegały hospitalizacji.



16

Ospa wietrzna

Ospa wietrzna jest wysocezakaźną wirusową chorobą o ostrym przebiegu. Charakterystycznym objawem ospy jest pęcherzykowata wysypka, która może lokalizować się także na śluzówce jamy ustnej, spojówce oraz rogówce. Wirus szerzy się przeważnie drogą kropelkową, również przez zakażone ręce lub przedmioty. Okres zaraźliwości trwa 2-3 dni przed i 6 dni po wystąpieniu wysypki.

W 2014r. w woj. zachodniopomorskim zarejestrowano 8.823 zachorowania na ospę wietrzną, w tym 47 osób hospitalizowano (współczynnik zapadalności 513,57 na 100 tys. mieszkańców) tj. o 2.103 przypadków więcej niż w roku 2013, w którym zachorowało 6.720 osób (współczynnik zapadalności 390,78 na 100 tys. mieszkańców). Nie zauważono różnicy dot. płci wśród osób chorych. Natomiast istotnym wydaje się fakt, że aż 6.505 osób które zachorowały nie były szczepione, a u 2.245 osób chorych brak jest informacji o szczepieniu. Prawie połowa zachorowań, aż 4.285 wystąpiła u dzieci w przedziale wiekowym 3-5 lat

Ostre porażenia wiotkie

Rejestracja ostrych porażeń wiotkich obejmuje monitoring zachorowań przebiegających z wiotkim osłabieniem mięśni szkieletowych u dzieci do 14 roku życia. Monitorowanie ostrych porażeń wiotkich ma szczególne znaczenie w programie globalnej eradykacji poliomyelitis, który zatwierdzony został w 1988 r. podczas Światowego Zgromadzenia Zdrowia. Obserwacji podlegają choroby, które różnicowane są z poliomyelitis tj.: zapalenie wielonerwowe w tym zespół Guillain-Barre, poprzeczne zapalenie rdzenia oraz neuropatie pourazowe.

W 2014r. na terenie woj. zachodniopomorskiego zarejestrowano 5 zachorowań (z powiatów: Choszczno, Police, Szczecin, Kamień Pomorski, Łobez) na ostre porażenie wiotkie u dzieci do 14 r. ż. (współczynnik zapadalności obliczony na podstawie populacji dzieci 0-14 r. ż. na 100 tys. dzieci wynosił 2,0). W stosunku do roku poprzedniego wystąpiło o 4 zachorowania więcej. W 3 przypadkach choroba przebiegała pod postacią Zespołu Guillain – Barre, w jednym przypadku pod postacią porażenia o nieznanej etiologii, kolejny przypadek pod postacią nieokreślonego zapalenia rdzenia kręgowego. Badania wirusologiczne kału w kierunku wirusa polio przeprowadzone w Laboratorium Zakładu Wirusologii Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie dały wyniki ujemne.

Grypa sezonowa oraz podejrzenia zachorowań na grypę

W 2014r. w woj. zachodniopomorskim zachorowało 55.883 osoby (zapadalność 3252,85 na 100 tys. mieszkańców), w tym 28.442 dzieci do 14 roku życia (zapadalność 11420,15 na 100 tys. mieszkańców) tj. o 7.421 ogółem mniej niż w 2013r., w tym o 1.156 więcej dzieci do 14 r.ż.

Niewątpliwy wpływ na taką sytuację miała bardziej korzystna epidemiologia grypy i zakażeń grypopodobnych w I kwartale 2014r. kiedy to zgłoszono 21.498 zachorowań w województwie tj. o 12.158 mniej niż w I kwartale 2013r. Mimo spadku zachorowań w populacji ogólnej mieszkańców województwa odnotowano wzrost zapadalności na grypę i zakażenia grypopodobne w populacji dzieci do 14 r. ż.- podobną tendencję zaobserwowano również w Polsce.

W roku 2014 na terenie woj. zachodniopomorskiego zaszczepiono 50.591 osób przeciwko grypie, co stanowi tylko 2,9% populacji woj. zachodniopomorskiego. W stosunku do roku poprzedniego liczba uodpornionych zmniejszyła się o 0,3% tj. o 3.820 osób. Po wzroście



17

szczepień przeciwko grypie w 2013r., w 2014r. nastąpił ponowny spadek popularności szczepień stąd należy kontynuować działania profilaktyczne dotyczące propagowania tej jedynej skutecznej metody zapobiegania grypie, a zwłaszcza jej powikłaniom.

Inwazyjna choroba meningokokowa Inwazyjna choroba meningokokowa (ICHM) wywołana jest przez dwoinkę zapalenia opon mózgowych Neisseria meningitidis. Rozróżnia się 13 typów serologicznych, z których A, B, C, Y i W 135 odpowiadają za większość przypadków zachorowań.

Zachorowania dotyczą najczęściej dzieci i młodzieży. Szerzenie choroby meningokokowej odbywa się zazwyczaj za pośrednictwem bezobjawowych nosicieli (rzadko pomiędzy osobami, które zachorowały). Nosiciele mogą stanowić 2-25% populacji, ale w środowiskach zamkniętych ich odsetek może sięgać 40-80%. Zapadalność na ICHM wśród populacji jest mała – ok. 1,0/100000 mieszkańców.

Inwazyjna choroba meningokokowa jest ciągle jedną z najpoważniejszych chorób infekcyjnych na świecie, pomimo możliwości wczesnego włączenia antybiotykoterapii i intensywnej opieki medycznej nad pacjentem. Jej wczesne rozpoznanie i jak najszybsze wdrożenie leczenia ma kluczowe znaczenie w rokowaniu co do późniejszego stanu zdrowia pacjenta.

W woj. zachodniopomorskim w roku 2014 odnotowano 12 przypadków zachorowań (współczynnik zapadalności 0,70 na 100 tys. mieszkańców). Choroba dotyczyła osób w wieku od 16 miesiąca życia do 59 lat. W 7 przypadkach choroba przebiegała pod postacią posocznicy i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, w 2 przypadkach pod postacią posocznicy, w 3 jako zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Wszystkie przypadki w przebiegu choroby zakończyły się wyzdrowieniem.

Zakażenie wirusem HIV, choroba AIDS

HIV/AIDS stanowi nadal ważny problem zdrowia publicznego na świecie i w Polsce

mimo wieloletnich działań podejmowanych w zakresie przeciwdziałania epidemii. Wirus nabytego niedoboru odporności (ang. human immunodeficiency virus-HIV), wykazuje powinowactwo do komórek układu odpornościowego, zwłaszcza limfocytów T CD4+, a w konsekwencji osłabia i niszczy system odpornościowy organizmu, doprowadzając do zespołu nabytego upośledzenia odporności - AIDS (ang. acquired immune deficiency syndrome). Po kilku latach od zakażenia nieleczony zespół AIDS i charakteryzujące go zakażenia oportunistyczne bezpośrednio doprowadzają do zgonu pacjenta. Leczenie antyretrowirusowe w zasadniczy sposób poprawiło jakość życia pacjentów zakażonych HIV i rokowanie umożliwiając wieloletnie życie bez choroby AIDS.

W 2014r. (wg. danych skumulowanych od 1985r.) w woj. zachodniopomorskim zarejestrowanych było łącznie 722 osób zakażonych wirusem HIV, natomiast w samym 2014r. zarejestrowano 42 nowe zakażenia. Współczynnik zapadalności wynosił 2,44 na 100 tys. mieszkańców i był niższy w porównaniu do roku 2013, kiedy to wynosił 3,26.

Na terenie woj. zachodniopomorskiego w Szczecinie i Koszalinie funkcjonowały od 1997r. dwa Punkty Konsultacyjno-Diagnostyczne (PKD) wykonujące anonimowo i bezpłatnie badania w kierunku zakażenia wirusem HIV połączone z profesjonalnym poradnictwem przed i po teście (od początku 2015r. przestał funkcjonować PKD w Koszalinie). W 2014r. wykonano w Punktach 1407 badań serologicznych (spadek o 211 badań w stosunku do 2013r.) w kierunku zakażeń wirusem HIV. Wśród testowanych zmniejszył się udział kobiet w ciąży, które zgodnie



18

ze wskazaniem w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 20 września 2012r. w sprawie standardów postępowania medycznego przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych z zakresu opieki okołoporodowej sprawowanej nad kobietą w okresie fizjologicznej ciąży, fizjologicznego porodu, połogu oraz opieki nad noworodkiem (Dz. U. z 2012r. poz. 1100) powinny być kierowane przez ginekologów na badania a- HIV w ramach świadczeń zdrowotnych. Z tego względu do 2013r. zwiększona była frekwencja kobiet w ciąży, kierowanych do badań przez lekarzy ginekologów - w 2012 r. badania tylko w tej grupie w PKD w Szczecinie wykonano u 400 kobiet (w 2010 r. u 291, w 2011r.u 414 kobiet natomiast w 2013r.- 278, a w 2014r. już tylko 80 ).Stabilizacja sytuacji w tym zakresie wynikała z kampanii informacyjnej dot. obowiązku wykonywania testów kobietom w ciąży, zainicjowanej przez działający przy Wojewodzie Zespół ds. Realizacji Krajowego Programu Zapobiegania Zakażeniom HIV i Zwalczania AIDS.

Zakażenie wirusem HIV rozpoznano u 8 osób (o 9 mniej niż w 2013 r.). Wśród zakażonych były 3 kobiety oraz 5 mężczyzn. Wszystkie osoby z wykrytym zakażeniem HIV uległy zakażeniu drogą kontaktów seksualnych - byli to mężczyźni o orientacji homoseksualnej - 5 osób oraz 3 heteroseksualne kobiety (w tym 1 wskazywała jako możliwą drogę zakażenia poza aktywnością seksualną również dożylne środki psychoaktywne).

Borelioza z Lyme

Borelioza (choroba z Lyme, krętkowica kleszczowa, łac. borreliosis, ang. Lyme disease, Lyme borreliosis) jest chorobą wielonarządową wywoływaną przez krętki Borrelia burgdorferi. W Polsce są to: Borellia burgdorferi, B.garinii, B.afzelii, a przenoszą ją kleszcze z rodzaju Ixodes ricinus. W przebiegu boreliozy rozróżnia się 3 stadia:

• infekcji wczesnej, w postaci ograniczonych zmian skórnych typu rumienia przewlekłego wędrującego (ECM),

• infekcji uogólnionej, w której dochodzi do dalszego rozwoju zmian skórnych oraz pojawienia się ostrych zmian zapalnych narządów z zajęciem stawów, serca, ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego,

• infekcji przewlekłej, rozpoczynającej się ok. 1 roku do kilku lat po zakażeniu charakteryzującej się zmianami skórnymi w postaci przewlekłego zanikowego zapalenia skóry dystalnych części kończyn (ACA) jak też destrukcyjnymi zmianami zapalnymi stawów, przewlekłym zapaleniem mózgu i opon mózgowo - rdzeniowych.

Szczególnie narażone na zachorowanie są osoby zawodowo związane z przebywaniem w lesie (leśnicy, drwale), osoby zbierające grzyby oraz runo leśne i mieszkańcy terenów zalesionych. Do ekspozycji na kleszcze dochodzi w okresie wiosenno-letnim, natomiast wzrost zachorowań obserwuje się w okresie jesienno-zimowym.

W woj. zachodniopomorskim w 2014r. zgłoszono 513 zachorowań na boreliozę (współczynnik zapadalności 29,86 na 100 tys. mieszkańców). Było to o 68 zachorowań więcej niż w roku 2013, kiedy to zanotowano 445 nowych zachorowań (współczynnik zapadalności 25,88 na 100 tys. mieszkańców).



19

Wścieklizna – styczność, narażenie, potrzeba szczepień

Wścieklizna jest chorobą odzwierzęcą, wywołaną przez wirus neurotropowy, przenoszony na człowieka w następstwie pogryzienia bądź zanieczyszczenia uszkodzonej skóry lub błony śluzowej śliną zakażonych zwierząt. U ludzi wirus ten ma powinowactwo do układu nerwowego, co objawia się ostrym zapaleniem mózgu i rdzenia kręgowego, które niemal zawsze prowadzi do śmierci. Głównym rezerwuarem wirusa są zwierzęta dzikie i domowe (tj. m. in. nietoperze, psy, wilki, lisy, ale także wiewiórki i koty).

Od wielu lat na terenie woj. zachodniopomorskiego nie stwierdzono zachorowań ludzi na wściekliznę. W 2014r. nie występowały także zachorowania na wściekliznę wśród zwierząt. Istotny wpływ na powyższą sytuację epizootiologiczną mają przeprowadzane na terenie województwa od 1994 r. masowe akcje szczepień lisów wolnożyjących.

W 2014r. na terenie woj. zachodniopomorskiego zarejestrowano 416 przypadków styczności i narażenia na wściekliznę, po których wdrożono szczepienia przeciw wściekliźnie (tj. o 87 więcej niż w 2013r.), w tym 76 przypadków dotyczyło dzieci do 14 roku życia (tj. o 18 więcej niż w 2013r.).

Włośnica

Włośnica jest ogólnoustrojową pasożytniczą chorobą odzwierzęcą, spowodowaną

spożyciem larw włośnia krętego. Choroba ta stanowi wciąż aktualny problem epidemiologiczny zarówno w Polsce jak i innych krajach Unii Europejskiej. Co roku rejestrowane są zachorowania ludzi na włośnicę, pomimo wprowadzenia przepisów regulujących obrót, ubój i badania sanitarno – weterynaryjne zwierząt rzeźnych i mięsa oraz nadzoru sanitarnego nad produkcją i obrotem żywnością pochodzenia zwierzęcego. W Polsce najczęstszym źródłem zakażenia jest mięso wieprzowe i dziczyzna. Choroba rozpoczyna się często miernie nasilonymi objawami ze strony przewodu pokarmowego, do których w okresie późniejszym dołącza się gorączka, bóle mięśni, obrzęk powiek z towarzyszącym zespołem objawów alergicznych. Stałym elementem procesu chorobowego jest eozynofilia.

W listopadzie 2014r. wystąpiło 1 ognisko zachorowań na włośnicę w mieszkaniach prywatnych, w miejscowościach Suliszewice, Bonin, Rynowo i Runowo Pomorskie na terenie nadzorowanym przez PPIS w Łobzie. W toku dochodzenia epidemiologicznego ustalono, że od trzeciej dekady października 2014r. do momentu wystąpienia objawów chorobowych u pierwszej osoby, spożywano mięso wieprzowe z zakupionej świni, które pochodziło z uboju bez nadzoru weterynaryjnego. W próbkach mięsa mrożonego stwierdzono metodą wytrawiania z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania obecność włośni Trichinella sp. Nadzorem epidemiologicznym objęto 20 osób, w tym 2 dzieci do 14 roku życia. W ognisku tym zarejestrowano 8 przypadków zachorowań w tym 2 dzieci do 14 roku życia. Hospitalizowano 4 osoby dorosłe. Rozpoznanie ustalono na podstawie typowego obrazu klinicznego. Wystąpienie ogniska włośnicy spowodowało pogorszenie sytuacji epidemiologicznej województwa bowiem współczynnik zapadalności wynosił 0,46 i był wyższy niż w Polsce.

Choroby przenoszone drogą płciową

Choroby przenoszone drogą płciową są nadal istotnym problemem epidemiologicznym

zwłaszcza, że rzeczywista ocena sytuacji epidemiologicznej jest trudna ze względu na niedoszacowanie wynikające z niedopełniania przez lekarzy obowiązku zgłaszalności. Zgodnie z ustawą z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (j. t. Dz. U. z 2013r. Nr 947, poz. 1570 z późn. zm.) rejestracji oraz nadzorowi



20

epidemiologicznemu podlegają zachorowania na kiłę, w tym także kiła wrodzona i noworodków, rzeżączka, ziarnica weneryczna wywołana przez chlamydie i inne choroby przenoszone drogą płciową wywołane przez chlamydie. Ponadto na podstawie art. 26 ust. 2 cytowanej ustawy istnieje obowiązek nałożony na lekarza/felczera poinformowania osoby zakażonej o konieczności zgłoszenia się do lekarza jej partnera lub partnerów seksualnych.

Od dnia 01 stycznia 2012r. na terenie woj. zachodniopomorskiego rejestrowanie chorób przenoszonych drogą płciową należy do kompetencji właściwego Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego.

Chlamydiozy i inne choroby przenoszone drogą płciową wywołane przez chlamydie – należą do najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową. Mogą objawiać się jako nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej (NGU), zapalenie szyjki i/lub jamy macicy, zapalenie jajowodów, zapalenie najądrzy, zapalenie w obrębie miednicy mniejszej (PID), rzadziej o innej lokalizacji. U części chorych zakażenie to jest bezobjawowe i dotyczy głównie młodych kobiet, u których nosicielstwo może być przyczyną niepłodności oraz zakażeń okołoporodowych.

Rzeżączka jest chorobą przenoszoną drogą płciową o etiologii bakteryjnej, powodującą zapalenie cewki moczowej, szyjki macicy, odbytnicy i gardła. Może prowadzić do bakteriemii jak również wywoływać zakażenia okołoporodowe u noworodków pod postacią zapalenia oczu, które u dorosłych jest rzadkością.

Kiła jest długotrwałą chorobą ogólnoustrojową wywołana przez krętki Treponema pallidum. Charakteryzują ją liczne objawy kliniczne, które występują w następujących po sobie stadiach: • kiła pierwotna – w miejscu wniknięcia krętka tworzy się zmiana pierwotna – twarda,

niebolesna, ograniczona, wrzodziejąca, która sama zanika; • kiła drugorzędowa - pojawiają się objawy ogólne świadczące o uogólnieniu zakażenia; • okres utajenia – testy serologiczne w kierunku kiły są dodatnie, a pacjenci nie mają żadnych

objawów klinicznych; • kiła trzeciorzędowa - pojawiają się zmiany degeneracyjne i martwicze, które

są nieodwracalne. Objawy kliniczne mogą być bardzo różne i manifestować wiele schorzeń. W tym stadium leczenie zwykle jest nieskuteczne.

Kiła może być przeniesiona przez łożysko na płód powodując wady wrodzone i opóźnienie rozwoju wewnątrzmacicznego dziecka. Zapadalność na kiłę podobnie jak na większość innych chorób przenoszonych drogą płciową z każdym rokiem wzrasta. Związane jest to przede wszystkim ze zmianą obyczajowości seksualnej, ale także z przeświadczeniem, że kiła już nie występuje. Zaprzestanie obligatoryjnych testów w kierunku kiły doprowadziło do spadku diagnostyki, zarówno wśród ciężarnych jak i pozostałych obywateli, co w konsekwencji spowodowało brak możliwości obiektywnej oceny skali problemu oraz pełnego monitoringu chorób przenoszonych drogą płciową. Mniejsza liczba badań wiąże się z pogorszeniem rejestracji, a tym samym występowaniem obiektywnych trudności w nadzorze (m.in. nie ujawnianie partnerów seksualnych przez chorych, nie zgłaszanie się na leczenie oraz leczenie w prywatnych podmiotach działalności leczniczej). Również brak środków na szeroko pojętą profilaktykę i edukację seksualną nie poprawiają sytuacji w tym zakresie.

W 2014 r. łącznie zgłoszono na terenie woj. zachodniopomorskiego 89 jednostek chorobowych podlegających obowiązkowej rejestracji czyli o 26 przypadków zachorowania więcej niż w roku 2013. Zdecydowana większość zachorowań na choroby przenoszone drogą płciową w roku 2014 została zarejestrowana w powiecie szczecińskim – 45 przypadków. Niepełne dane nie dają jednak możliwości rzetelnej oceny sytuacji epidemiologicznej w zakresie zachorowalności na choroby przenoszone drogą płciową w regionie.



21

Gruźlica

Gruźlica jest jedną z najstarszych chorób ludzkości i stanowi poważny problem zdrowia publicznego na wszystkich kontynentach. Jest to choroba zakaźna spowodowana prątkiem gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis) i ma powinowactwo głównie do układu oddechowego. Może jednak dotyczyć wszystkich tkanek i narządów. Źródłem zakażenia są najczęściej osoby chore na gruźlicę. Nie ma objawów specyficznych dla gruźlicy, a początkowe dolegliwości nie są uciążliwe lub w ogóle nie występują. Stąd też chorzy późno zgłaszają się do lekarza, a w związku z tym choroba jest późno rozpoznawana. Aktualnie choroba jest w większości przypadków wyleczalna poza trudnościami terapeutycznymi wywołanymi zachorowaniami szczepami wielolekoopornymi. Największa zapadalność na gruźlicę występuje w starszych grupach wieku.

Zgodnie z art. 34 i 40 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t. j. Dz. U. z 2013r. poz. 947 z późn. zm.) chorzy na gruźlicę płuc w okresie prątkowania (również osoby z uzasadnionym podejrzeniem o prątkowanie) podlegają obowiązkowej hospitalizacji, leczeniu, a osoby ze styczności z chorymi na gruźlicę w okresie prątkowania podlegają nadzorowi epidemiologicznemu, badaniom klinicznym i diagnostycznym.

Od 01.01.2012r. rejestrowanie gruźlicy i nadzór epidemiologiczny przejęli właściwi Państwowi Powiatowi Inspektorzy Sanitarni koordynowani przez Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie.

Nadzór nad zachorowaniami na gruźlicę jest utrudniony ze względu na brak odpowiedniej ilości poradni zajmujących się leczeniem gruźlicy. W części przypadków chorzy wypisani ze szpitali nie kontynuują leczenia ambulatoryjnego ze względu na odległość do najbliższej poradni stąd też istotnym pozostaje bieżący monitoring sytuacji ze szczególnym uwzględnieniem osób z kontaktu.

Należy podkreślić, że woj. zachodniopomorskie ma nieco lepszą sytuację epidemiologiczną w zakresie gruźlicy niż Polska - wskaźnik zapadalności na 100 tys. mieszkańców od 5 lat jest korzystniejszy, a zapadalność niższa niż w Polsce.

Realizacja szczepień ochronnych w woj. zachodniopomorskim Szczepienia okazały się najskuteczniejszym dotąd narzędziem zwalczania chorób

zakaźnych i przyczyniły się w znacznej mierze do istotnego zmniejszenia zachorowalności i śmiertelności z powodu tych chorób. Poprzez szczepienia osiągnięto spektakularne sukcesy eradykacji (wykorzenienia) niektórych chorób zakaźnych np. ospy prawdziwej,a dąży się do eliminacji innych tj. poliomyelitis (choroby Heinego-Medina), odra czy różyczka. Masowe szczepienia ludności Polski również doprowadziły do znacznego ograniczenia ryzyka zachorowania m.in.na błonicę,tężec, wirusowe zapalenia wątroby typu B i gruźlicę u dzieci.

Antygen podany w postaci szczepionki prowadzi, podobnie jak w procesie przechorowania, do powstania odporności przeciwzakaźnej. Odporność poszczepienna ma istotne korzyści indywidualne dla pacjenta, ale także jej znaczenie analizuje się w wymiarze populacyjnym, ze względu na tzw. odporność zbiorowiskową (populacyjną). Istotą tego zjawiska jest zmniejszanie się szans na zachorowanie osób nieuodpornionych, przy wzroście proporcji osób uodpornionych w populacji. Stąd konieczność edukowania społeczeństwa w zakresie korzyści szczepień, zwłaszcza że tzw. „ruchy antyszczepionkowe” stanowią realne zagrożenie dla odporności zbiorowiskowej uzyskanej poprzez szczepienia ochronne.



22

Uodpornienie czynne dzieci, młodzieży i osób dorosłych w Polsce prowadzone jest w oparciu o realizację Programu Szczepień Ochronnych (PSO). Program ten ogłaszany jest corocznie przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu, w Dzienniku Urzędowym ministra właściwego do spraw zdrowia, publikowanego do końca 31 października roku poprzedzającego realizację Programu Szczepień Ochronnych - na podstawie art. 17, ust. 11 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t. j. Dz. U. z 2013r. poz. 947 z późn.zm).

Szczepienia należą do najbardziej skutecznych metod zapobiegania chorobom zakaźnym. W zakresie dostępności interwencji medycznych według wyników analizy „koszt- skuteczność” szczepienia zajmują pierwszą pozycję wyprzedzając chociażby wysokospecjalistyczne procedury medyczne czy farmakoterapię. Dziedzina ta rozwija się bardzo dynamicznie z powodu postępu biologii molekularnej, jak również immunologii stając się wyspecjalizowanym działem medycyny zwanym wakcynologią. Zakażenia szpitalne

Zakażenia szpitalne stanowią istotny problem związany zarówno z funkcjonowaniem podmiotów działalności leczniczej, jak też jakością świadczonych usług. W zapobieganiu zakażeniom duże znaczenie ma właściwy monitoring zakażeń szpitalnych aktywnie prowadzony przez Zespoły Kontroli Zakażeń Szpitalnych w oparciu o mikrobiologiczną ocenę zagrożeń występujących w środowisku szpitalnym, który pozwala na ocenę skali występowania ognisk zakażeń oraz podjęcie działań przeciwepidemicznych. Istotne znaczenie w prowadzeniu stałego nadzoru mikrobiologicznego ma aktywność laboratoriów mikrobiologicznych stąd niekorzystnym zjawiskiem jest ich brak w niektórych szpitalach woj. zachodniopomorskiego, co znacznie ogranicza możliwości efektywnej pracy Zespołów. W takich przypadkach szpitale zlecają badania mikrobiologiczne jednostkom zewnętrznym - takie sytuacje występują w 69,44% szpitali. Tylko w 11 szpitalach w woj. zachodniopomorskim są laboratoria mikrobiologiczne, co stanowi 30,56%.

W roku 2014 do Państwowej Inspekcji Sanitarnej zostało zgłoszonych 14 ognisk epidemicznych, z których 10 wystąpiło w szpitalach w Szczecinie. Najczęściej ogniska występowały na oddziałach anestezjologii i intensywnej terapii (4 zdarzenia), chorób wewnętrznych (3 ogniska), oddziale dziecięcym (2 ogniska) oraz hematologii (2 zdarzenia).

5. Inne informacje służące ochronie zdrowia publicznego oraz niezbędne do sporządzenia planu.

Działalność laboratoryjna. Na terenie województwa zachodniopomorskiego działalność laboratoryjna prowadzona jest w 1 jednostce Państwowej Inspekcji Sanitarnej tj. WSSE w Szczecinie, posiadającej 4 Oddziały Laboratoryjne w:

− Szczecinie, − Koszalinie − Kamieniu Pomorskim − Szczecinku.

Zakres wykonywanych badań w poszczególnych dziedzinach przedstawia się następująco:



23

I. Oddział Laboratoryjny w Szczecinie

a) Laboratorium Badań Środowiskowych i Radiacyjnych 1. obszar higieny komunalnej:

• badania fizykochemiczne wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, wody z basenów kąpielowych, wód mineralnych, wód stołowych;

• badania w pomieszczeniach przeznaczonych na stały pobyt ludzi 2. obszar środowiska pracy:

• badania chemiczne zanieczyszczeń powietrza na stanowiskach pracy; • pomiary zapylenia, hałasu, drgań, mikroklimatu, skuteczności wentylacji i oświetlenia

3. obszar badań radiacyjnych: • pomiary pola elektromagnetycznego; • testy specjalistyczne aparatury radiologicznej; • badanie zawartości izotopu cezu 137; • pomiar mocy dawki promieniowania alfa, beta, gamma.

b) Laboratorium Badań Mikrobiologicznych:

1. Badania mikrobiologiczne żywności. 2. Badania mikrobiologiczne próbek środowiskowych z obszarów produkcji żywności i

obrotu żywnością. 3. Badania mikrobiologiczne wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi. 4. Badania mikrobiologiczne naturalnych wód mineralnych, naturalnych wód źródlanych i

wód stołowych. 5. Badania mikrobiologiczne wody z kąpielisk i miejsc wykorzystywanych do kąpieli. 6. Badania mikrobiologiczne wody z basenów kąpielowych. 7. Badania mikrobiologiczne ciepłej wody w kierunku bakterii Legionella. 8. Badania mikrobiologiczne kosmetyków. 9. Badania organoleptyczne żywności. 10. Ocena znakowania żywności.

c) Laboratorium Epidemiologii 1. Badania bakteriologiczne kału w kierunku pałeczek schorzeń jelitowych (Salmonella spp.

Shigella spp. Yersinia sp. Campylobacter spp.itp.) oraz wirusologiczne w kierunku rota, adenowirusów i norowirusów.

2. Badania parazytologiczne (obecność cyst pierwotniaków, jaj, larw i postaci dorosłych helmintów, owsik ludzki).

3. Oznaczanie antygenów w kale: Giardia intestinalis, surowicy: HBsAg (wzw typu B). 4. Oznaczanie przeciwciał w surowicy: Toxoplasma gondii, Toxocara canis, Yersinia

enterocolitica/pseudotuberculosis, Borrelia, Mycoplasma pneumoniae, Enterowirusy, anty-HBs, HCV, HIV, Echinokokozy, Epstein-Barr, krztuśca, ospy, opryszczki.

5. Wykrywanie i różnicowanie Plasmodium spp. 6. Badania bakteriologiczne czystości środowiska. 7. Odczyn Widala – Salmonella spp. postać pozajelitowa. 8. Badania skuteczności procesów sterylizacji wskaźnikami biologicznymi. 9. Badania w kierunku wirusów oddechowych w ramach programu Sentinel.



24

10. Identyfikacja szczepów bakteryjnych z rodzaju Salmonella spp. Shigella spp. i Yersinia sp.

11. Przygotowywanie podłoży i pożywek do diagnostyki mikrobiologicznej. d) Laboratorium Higieny Żywności, Żywienia i Przedmiotów Użytku I. Badania środków spożywczych, substancji dodatkowych w zakresie: 1. Mykotoksyn (aflatoksyny B1, aflatoksyny M1, sumy aflatoksyn B1,B2,G1,G2,

ochratoksyny A, deoksyniwalenolu, zearalenonu, fumonizyn). 2. Substancji konserwujących, słodzących

. 3. Metali szkodliwych dla zdrowia (ołów, kadm, cynk, miedź, arsen, rtęć, cyna, żelazo,

glin). 4. Barwników niedozwolonych (Sudan I, II, III, IV, para-Red, biksyna). 5. Barwniki syntetyczne (czerwień Allura, czerwień koszenilowa A, żółcień chinolinowa, żółcień pomarańczowa, tartrazyna)

6. Wartości odżywczej, zawartości składników odżywczych (białko, tłuszcz, węglowodany). 7. Parametrów jełczenia tłuszczów (liczba kwasowa, liczba nadtlenkowa). 8. Azotynów i azotanów, fosforanów. 9. Zanieczyszczeń mineralnych, organicznych, ferromagnetycznych. 10. Parametrów biologicznych (obecność szkodników i ich pozostałości oraz pleśni). 11. Jodu w soli spożywczej jodowanej jodanem potasu. 12. Glutenu. 13. Izomerów trans kwasów tłuszczowych, kwasu erukowego. 14. Ocena znakowania środków spożywczych.

Badania materiałów i wyrobów do kontaktu z żywnością w zakresie:

1. Migracji globalnej z opakowań z tworzyw sztucznych. 2. Migracji ołowiu i kadmu z opakowań ze szkła i ceramiki. 3. Migracji metali szkodliwych (ołów, kadm, arsen, żelazo, miedź i cynk), zawartości

chlorków, zwartości formaldehydu, zawartości fenolu, analiza sensoryczna w opakowaniach z papieru i tektury.

4. Oceny parametrów jakości zdrowotnej wyrobów gumowych do kontaktu z żywności.

5. Oceny organoleptycznej materiałów i wyrobów do kontaktu z żywnością. 6. Oznaczanie zawartości wyekstrahowanego formaldehydu z wyrobów melaminowych.

Badania kosmetyków w zakresie:

1. Kwasu tioglikolowego w preparatach do trwałej ondulacji i depilatorach w kremie.

2. Wolnego formaldehydu w kosmetykach. 3. Nadtlenku wodoru w preparatach utleniających do pielęgnacji włosów. 4. Odczynu pH w szamponach, płynach do kąpieli i płynach do trwałej ondulacji. 5. Fluoru w pastach do zębów. 6. Identyfikacji barwników utleniających w preparatach do barwienia włosów. 7. Ocena składu i znakowania kosmetyków. II. Oddział Laboratoryjny w Szczecinku: a) badania z zakresu diagnostyki medycznej,



25

b) badania fizyko-chemiczne wody, c) badania mikrobiologiczne wody, d) badania mikrobiologiczne żywności, e) badania mikrobiologiczne wymazów czystościowych z powierzchni urządzeń, sprzętu,

pomieszczeń oraz opakowań i rąk. III. Oddział Laboratoryjny w Kamieniu Pomorskim : a) badania fizykochemiczne wody, b) badania mikrobiologiczne wody, c) badania z zakresu diagnostyki medycznej, d) badania mikrobiologiczne żywności, e) badania mikrobiologiczne wymazów czystościowych z powierzchni urządzeń, sprzętu,

pomieszczeń oraz opakowań i rąk. IV. Oddział Laboratoryjny w Koszalinie a) badania fizyko-chemiczne wody, b) badania środowiska pracy, c) badania fizyko- chemicznych badań żywności, d) badania z zakresu diagnostyki medycznej, e) badania mikrobiologiczne żywności i kosmetyków, f) badania mikrobiologiczne wody, g) badania mikrobiologiczne wymazów czystościowych z powierzchni urządzeń, sprzętu, pomieszczeń oraz opakowań i rąk.

Zalecenia dotyczące postępowania ze zwłokami ludzkimi w przypadku zgonu na wysoce zakaźne choroby

Zwłoki osób zmarłych na choroby zakaźne określone w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie wykazu chorób zakaźnych, w przypadku których stwierdzenie zgonu wymaga szczególnego postępowania ze zwłokami osób zmarłych na te choroby (Dz. U. Nr 152, poz. 1742), należy niezwłocznie po stwierdzeniu zgonu zawinąć w płótno nasycone płynem dezynfekcyjnym, następnie złożyć w trumnie, którą należy szczelnie zamknąć i przemyć z zewnątrz płynem dezynfekcyjnym. Następnie na trumnę należy założyć worek foliowy z nieprzepuszczalnego tworzywa sztucznego, odpornego na uszkodzenia mechaniczne. Zwłoki zawozi się bezpośrednio z miejsca zgonu na cmentarz i dokonuje pochowania w ciągu 24 godzin od chwili zgonu. Po dostarczeniu trumny na cmentarz worek zdejmuje się i spala. Ponadto należy zastosować następujące środki ostrożności: - w pomieszczeniu, w którym leżą zwłoki nie mogą zbierać się ludzie, - poza niezbędnymi czynnościami dotykanie zwłok jest niedozwolone, - na dnie trumny należy umieścić warstwę płynochłonną o grubości 5cm,

- pomieszczenie, w którym osoba zmarła przebywała, oraz wszystkie przedmioty, z którymi była w styczności, jak też środek transportu, którym zwłoki były przewożone, poddaje się odkażeniu. Choroby zakaźne, w przypadku których stwierdzenie zgonu wymaga szczególnego postępowania za zwłokami osób zmarłych na te choroby to:

1. cholera 2. dur wysypkowy i inne riketsjozy 3. dżuma 4. gorączka powrotna



26

5. nagminne porażenie dziecięce 6. nosacizna 7. trąd 8. wąglik 9. wścieklizna 10. żółta gorączka i inne wirusowe gorączki krwotoczne.

6. Kompetencje organów administracji publicznej w zakresie walki z epidemią. Wojewoda Do zadań wojewody, jako organu właściwego w sprawach zarządzania kryzysowego na terenie województwa, należy kierowanie działaniami związanymi z monitorowaniem, reagowaniem i usuwaniem skutków zagrożeń. Powyższe zadanie wojewoda wykonuje przy pomocy urzędu wojewódzkiego oraz zespolonych służb, inspekcji i straży. Wojewoda, na wniosek państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego ogłasza na obszarze całego województwa, lub w jego części, stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii, o czym niezwłocznie, w sposób zwyczajowo przyjęty na danym obszarze, powiadamia obywateli – zgodnie z art. 46 ust.1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Ogłaszając stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii, wojewoda uwzględniając drogi szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych oraz sytuację epidemiczną na obszarze, na którym ogłoszono ten stan, może ustanowić:

• czasowe ograniczenie określonego sposobu przemieszczania się, • czasowe ograniczenie lub zakaz obrotu i używania określonych przedmiotów lub

produktów spożywczych, • czasowe ograniczenie funkcjonowania określonych instytucji lub zakładów pracy, • zakaz organizowania widowisk i innych zgromadzeń ludności, • obowiązek wykonania określonych zabiegów sanitarnych, jeżeli wykonanie ich wiąże się

z funkcjonowaniem określonych obiektów produkcyjnych, usługowych, handlowych lub innych obiektów,

• nakaz udostępniania nieruchomości, lokali, terenów i dostarczenia środków transportu do działań przeciwepidemicznych przewidzianych planami przeciwepidemicznymi,

• obowiązek przeprowadzenia szczepień ochronnych. Wojewoda także wydaje decyzje administracyjne, o skierowaniu pracowników opieki zdrowotnej, osób wykonujących zawody medyczne, oraz osób, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, do pracy przy zwalczaniu epidemii na obszarze województwa. Realizacja zadań z zakresu planowania cywilnego m.in. sporządzenie Wojewódzkiego Planu działania na wypadek wystąpienia epidemii, należy do wojewody. Państwowy Wojewódzki i Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny Do zadań Państwowej Inspekcji Sanitarnej należy sprawowanie zapobiegawczego i bieżącego nadzoru sanitarnego oraz prowadzenie działalności zapobiegawczej i przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych i innych chorób powodowanych warunkami środowiska. Zadania PIS w województwie wykonuje Zachodniopomorski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Szczecinie przy pomocy podległej mu stacji sanitarno –



27

epidemiologicznej, 20 Państwowych Powiatowych Inspektorów Sanitarnych i 2 Państwowych Granicznych Inspektorów Sanitarnych w Szczecinie i Świnoujściu.

Wojewódzka Stacja Sanitarno – Epidemiologiczna w Szczecinie m.in. prowadzi działalność przeciwepidemiczną, a także sprawy w zakresie nadzoru sanitarnego, nadzoru nad higieną środowiska zakładów nauczania i wychowania oraz placówkami wypoczynku i rekreacji dzieci i młodzieży, sprawdza warunki higieny środowiska, obiektów użyteczności publicznej oraz miejsc zbiorowego wypoczynku i rekreacji, prowadzi sprawy z zakresu bezpieczeństwa żywności, żywienia, materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz kosmetyków. Prowadzona jest również działalność z zakresu oświaty zdrowotnej i promocji zdrowia wspierająca działania przeciwepidemiczne. WSSE w Szczecinie przyjmuje zgłoszenia o zachorowaniach oraz podejrzeniach zachorowań na choroby zakaźne lub zgon z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej przekazywane przez stacje powiatowe. Zgłoszeń zachorowań/zgonów zgodnie z art.17 ust.1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi ( t.j. Dz.U. z 2013r. poz.947, z późn.zm.), na odpowiednim formularzu zgłoszenia, dokonują lekarze lub felczerzy w ciągu 24 godzin od powzięcia podejrzenia lub stwierdzeniu zakażenia/choroby zakaźnej do właściwego ze względu na miejsce zachorowania Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego. Od stycznia 2015r. również zakażenie ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) i zespół nabytego niedoboru odporności (AIDS) zgłaszane jest w takim systemie- wcześniej zgłoszenia trafiały bezpośrednio do Zachodniopomorskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Szczecinie. Ponadto od 1.01.2012r. zarówno choroby przenoszone drogą płciową jak też gruźlicę i inne mykobakteriozy zgłaszane są państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu właściwemu dla miejsca rozpoznania zakażenia lub choroby zakaźnej. Państwowy powiatowy inspektor sanitarny właściwy ze względu na miejsce rozpoznania zakażenia, zachorowania na chorobę zakaźną lub zgonu z powodu tych chorób lub uzyskania dodatniego wyniku badań w kierunku biologicznych czynników chorobotwórczych, niezwłocznie po otrzymaniu zgłoszenia, po rozpoczęciu lub przeprowadzeniu dochodzenia epidemiologicznego, podejmuje czynności mające na celu ograniczenie szerzenia się zakażeń i chorób zakaźnych, kierując się własną oceną stopnia zagrożenia dla zdrowia publicznego oraz wytycznymi państwowego inspektora sanitarnego wyższego stopnia. W przypadku podejrzenia epidemii, zagrożenia epidemią lub wystąpienia choroby szczególnie niebezpiecznej i wysoce zakaźnej, państwowy powiatowy inspektor sanitarny ma obowiązek niezwłocznego zgłoszenia tego faktu państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu. W celu zapobieżenia szerzeniu się zakażenia lub choroby zakaźnej państwowy powiatowy inspektor sanitarny może, w drodze decyzji: 1) wprowadzić zakaz wstępu do pomieszczeń skażonych; 2) nakazać przeprowadzenie dekontaminacji, dezynsekcji lub deratyzacji nieruchomości lub pomieszczeń; 3) nakazać przeprowadzenie dekontaminacji przedmiotów, a jeżeli nie jest to możliwe - ich zniszczenie; 4) wprowadzić zakaz korzystania z wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i na potrzeby gospodarcze, pochodzącej z ujęć, co do których istnieje podejrzenie skażenia biologicznymi czynnikami chorobotwórczymi; 5) wprowadzić zakaz spożywania żywności podejrzanej o skażenie, a w razie potrzeby, zarządzić jej zbadanie, odkażenie, zniszczenie lub przeznaczenie do innych celów; 6) nakazać sekcję zwłok osoby zmarłej, u której rozpoznano lub podejrzewano zakażenie lub chorobę zakaźną;



28

7) zakazać wykonywania sekcji zwłok ludzi i zwierząt, gdy sekcja zwłok mogłaby prowadzić do zakażenia osób lub skażenia środowiska, z wyjątkiem przypadku, gdy zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa. Decyzjom tym nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. ( art.33ust.3 ustawy z dnia 5 grudnia 2008r. o zapobieganiu i zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). 7. Karta aktualizacji planu

Lp. Opis aktualizacji planu Podpis osoby

odpowiedzialnej Uwagi

1. 2. 3. 4.

na stronę Wojewódzki Plan Działania na Wypadek ... · Plan działania na wypadek wyst ......

Documents

Transcript of na stronę Wojewódzki Plan Działania na Wypadek ... · Plan działania na wypadek wyst ......