Trwałe przymierzeEw. Mt. 5:31-32

 Powiedziano też: Jeśli kto chce oddalić swoją żonę, niech jej da list rozwodowy. 32 A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo; a kto by oddaloną wziął za żonę, dopuszcza się cudzołóstwa.

Rozwody są prawie tak częste wśród wierzących jak wśród niewierzących.

Kościoły raz piętnują rozwodników, raz wspierają im.

Teologowie i duszpasterzy stosują swoistą kazuistykę, by zabronić rozwód, lub pozwalać na niego w konkretnych przypadkach.

Kazuistyka skupi się nad regułami i ew. wyjątkami, zamiast nad charakterem Boga oraz zasadami, którymi odzwierciedlają Jego charakter. Nie uzwględnia życiowych sytuacji, okoliczności, ślepych zaułek grzechu; nie szuka przemieniających inicjatyw łaski.

W jakich okolicznościach można rozwodzić się, czy ponownie wejść w żwiążek małżeński ?

Czy osoba po rozwodzie może służyć jako pastor (starszy)?

Czy duchowny może udzielać ślub osobie (osobom) po rozwodzie?

Mt. 5:31-21; 19:3-12;

Mk. 10:2-12;

Łk. 16:18;

1 Kor. 7:10-16.

Faryzeuszy pytają, czy rozwód jest zgodny z Prawem. Zamiast opowiadać, Jezus sięga głębiej, do zamysłu Boga. Podsumowanie:

1. Wola Boga to nie rozwód; lecz wierność małżeńska do śmierci.

2. Jest zwiażek między rozwódem oraz ponownym małżeństwem a grzechem (cudzołóstwem).

Faryzeuszy zakładają, że można wziąć rozwód, chcą tylko ustalić na jakie podstawie.

Jezus odpowie: w przypadku porneia. Wychodząc od tego fragmentu, zformułujemy pytanie tak, jak oni: „na jakiej podstawie można wziąć rożwód?”

Tu nie ma wyjątków. Wobec tego:

1. Albo „nie ma takich warunków, które zezwolają na rozwód”.

2. Albo trzeba inaczej sformułować pytanie (zmienić paradygmat).

Odnośnie rozwodu Jezus, wbrew faryzeuszom,

nie skupił się na regułami i wyjątkami.

Chce, żebyśmy zadali inne pytanie.

Jezus przypominia swoim słuchaczom, jaki był cel Boga odnośnie małżeństwa. Rozbicie nawet jednego małżeństwo, to tragedia! Pozwolenie w Prawie Mojzeszowym, z względu na zatwardziałość ich serce, tego nie zmienia.

 5 Wówczas Jezus rzekł do nich: „Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. 6 Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę:

Ew. Marka 10:5-6

7 ”... dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę 8 i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. 9 Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!”

Ew. Marka 10:7-9

10 W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. 11 Powiedział im: „Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. 12 I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo”.

Ew. Marka 10:10-12

1. Małżeństwo to partnerskie przymierze między mężczyźną i kobietą. Stworzenie ich na obraz Boga oznacza, że razem mają pewne zadania od Boga odnośnie stworzenia.

Wszystko co robimy (więc małżeństwo też), ma służyć woli Boga i sprzyjać Królestwu. Małżonkowie mają wziąć aktywny udział w tym, co Bóg robi w świecie, m. in. przez: szafarstwo, prokreacja, intymność i jedność seksualna, wychowanie dzieci.

Małżeństwo to jedność w sferze seksualnej, osobobistej, intelektualnej, duchowej. Kobieta jest „odpowiedną pomocą”, czyli pomocnik – partnerka dla mężczyźna. Z jednego powstała dwojga; w małżeństwie lączą się ponownie w jednym.

Jezus mówi wprost: „Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!” Małżeństo ma trwać, póki zyją partnerzy. To sprzyja Bożych celów dla małżeństwa, i odpowiada charakterowi związku małżeńskiego jako przymierze.

Posłanie jest jasne: trwałym, zdrowym zwiążkiem partnerskim jest Boży cel dla małżeństwa! Przestańcie więc pytać, kiedy wolno pogodzić się na odstępstwo od tego planu.

Jak możemy budować małżeństwa o charakterze trwałego przymierza?

Jakie postawy i czyny zniszczą małżeństwo?

Jakie konkretne czyny i wzory możemy lansować i praktykować w kościele, aby zmniejszyć konflikty i umacniać (zachować) małżeństwa?

Mt. 5:31-32 Użycie i nadużycie certyfikatu rozwodu.

Pwt. 42:1-4 nie aprobuje ani nie pozwala na rozwód: raczej zakłada, że taka była praktyka w ówcześnej kulturze.

Pwt. 42:1-4 Pytanie tu jest, jeśli kobieta po rozwodzie wyjdzie za innego , i potem jej drugi mąż także rozwodzi się z nią, czy może ona wyjść pownownie za pierwszego męża?

Odpowiedź brzmi: nie.

To prawo miało bronić kobiety!

Kobiety nie mogły zaincjować procesu rozwodowego, ani bronić przed nim.

Rozwódka nie za bardzo miała z czego zyć; była pratycznie wykluczona z spółeczeństwa.

Ten zapis dało jej szansa wyjść ponownie za mąż, choć w praktyce, jej szanszy były niewielkie.

Niestety, stało się przyczyną dalszym wykorzystywaniem kobiet przez mężczyzń; rozwód stał się rutynowy, co jeszcze bardziej zagrażało kobietom.

Rabbini debatowali, czy można było rozwodzić się z żoną tylko z powodu nieczystości seksualnej (Shammei), czy z jakiejkolwiek przyczyny (Hillel).

Pogląd Hillel cieszył się większym poparciem (por. Filon, Jozefus).

Podsumowanie: zamiast bronić bezbronnych, ten zapis służył do tego, aby jeszcze bardziej ich wykorzystać. W tym kontekście, Jezus nauczy powrót do szanowania pierwotnego planu Boga dla małżeństw; trwałość, jedność, partnerstwo, pokój (shalom).

Mt. 5:32 Jeśli rozwodzi się z Tobą, zmuszam Ciebie do cudzołóstwa; jeżli inny potem Ciebie poślubi, to on popełni cudzołóstwo.

Mt. 19:9  Jeśli rozwodzię się z Tobą, a potem inną poślubię, Ja popełniam cudzołóstwo.

Jezus opisuje powiążanie między rozwodem a cudzołówstwem. Kobiety były biernymi przedmiotami tych rozwodów i małżeństw. Same nie mogły wziąć rozwód, ani poślubić mężczyźna. To rozwód zmuszał im do (np.) prostytucji i zawierania kolejnych małżeństw.

Mk. 10: Jeśli rozwodzę się z żoną, a potem inną poślubię, Ja popełniam cudzołóstwo przeciwko niej.

Ale tu wstępuje coś zaskakującego1

Jeśli ona rozwodzi się z mną, a potem innego poślubię, popełnia cudzołóstwo przeciwko mnie.

Jezus łamie wszelkie ówcześne paradygmaty w tej sprawie. Cudzołóśtwo było traktowane jako przekroczenie prawa właśności; któś „kradnie” żony innego mężczyźny. Kobiety nie mogły popełniać cudzołóśtwa, bo nie „posiadały” swoich mężów.

A tu nagle małżeństwo okazuje się być partnerskim zwiążkiem, w którym każda osoba ma swoje prawa.

Kobieta tak jak mężczyźna może być wierna albo zdradzić, każdy jest odpowiedzialny za swoje zachowanie.

Małżeństwo jest przedstawione jako trwały żwiążek (przymierze).

Jest jakiś żwiążek między rozwodem oraz powtornym małżeństwem, a cudzołóstwo.

Te fragmenty pozwałają na separację, ale nie na rozwód i nie na powtórne małżeństwo.

Nie ma pozwolenie ani na rozwód ani na powtórne małżeństwo.

Nie ma moralnej podstawy na rozwód, ale powtórne małżeństwo jest możliwe po nawróceniu.

Może dojść do separacji albo rozwód na podstawie cudzołóstwa; nigdy nie ma podstawy do powtórnego małżeństwa.

Cudzołóstwo jest moralną podstawą do rozwodu, i wtedy może być powtórne małżeństwo, co najmniej dla strony bardziej skrzywdzonej.

Inny poszerzają podstawy dla rozwodu i powtórnego małżeństwa:

desercja (opuszczenia)

przemoc fizyczna i psychiczna

„sytuacja, w której boży zamiar dla małżeństwa zostały zniszczona przez grzech”.

Popularny pogląd ewangelikalny: rozwód i powtórne małżeństwo są możliwe wtedy, gdy małżeństwo „umiera” i nie da się go ożywić.

Autorów większości tych stanowisk myślą tak jak faryzeuszy (czyli prawo i wyjątki), a nie jak Jezus.

Jezus nie dał nam nowego (ani starego) prawa.

Stwierdził, że rozwód i powtórne małżeństwo są związane z cudzołóstwem jako przyczna i skutek, a także jako skutek i przyczyna: lączą je cykl grzechu, ślepy zaułek.

Jezus nie dał nam nowego (ani starego) prawa.

Stwierdził, że rozwód i powtórne małżeństwo są związane z cudzołóstwem jako przyczna i skutek, a także jako skutek i przyczyna: lączą je cykl grzechu, ślepy zaułek.

Wolność, by zerwać jeden zwiążek małżeński i wejść w drugi sprzyja pożądaniu „cudzej żony”, zamiast pozostania wiernej swojej.

Często „skok w bok” z nowym obiektem pożądania jest wstępnym krokiem do zerwania więży małżeńskiej.

Kolejne zwiążki małżeńskie zazwyczaj są jeszcze bardziej podatne na zerwanie niż pierwsze.

Rozwód sprzyja dalsze cudzołóstwo przez negatywny wpływ na dzieci.

Ew. Mateusza 5:32; 19:9: Czy cudzolóstwo stanowi wyjątek do zakazu rozwodu i powtórnego małżeństwa?

1. „porneia” to Cudzołóstwo. 2. „porneia” to grzechy seksualne („moicheia” = cudzołóstwo). To rozszerza podstawy to rozwodu i powtórnego małżeństwa.

3. Porneia to nieczystość przedmałżeńską. W Ew. Mateusza uzasadnia zamiar„sprawiedliwego” Jozefa, by oddałać swoją narzeczonę (Marię) przed ślubem.

4. Porneia to przystosowanie (przez Mateusza) nauczania Jezusa odnośnie małżeństwu do środowiska żydowskiej.

Nie ma w Ewangelii, ale za to mamy nauczanie Jezus w 1 Kor. 7:10-11).

„Tym zaś, którzy trwają w związkach małżeńskich, nakazuję nie ja, lecz Pan: Żona niech nie odchodzi od swego męża! Gdyby zaś odeszła, niech pozostanie samotną albo niech się pojedna ze swym mężem. Mąż również niech nie oddala żony”.

Kontekst (1 Kor. 7:2-6): zachęta, aby nie stronić się od stosunków seksualnych w małżeństwie. Paweł zwalcza opinii, że świętość wymaga powstrzymanie się od seksu.

Może pobożne kobiety, w zwiążkach z niewierzącymi, myślały o rozwodzie, aby mogły poświęcać się modlitwie i służbie?

W odpowiedzi, Paweł powołuje na nauczanie Jezusa, aby nie odejść od partnera, a jeśli doszło już do separacji – aby nie rozwodzić się.

Glówna myśl: szukajcie pojednania, póki jeszscze jest na to szansa.

Oto przemieniająca inicjatywa.

Paweł teraz pisze od siebie (7:12-16). Choć nie aprobuje zawarcie małżeństwa z niewierzącą osobą, zachęca tych, którzy już są w takich małżeństwach, aby w nich pozostać. Esdras bał się negatywnego wpływu niewierzącego wpółmażonka, podczas gdy Paweł podkreśla pozytywny wpływ wierzącej osoby.

Czy Paweł podaje desercję jako podstawą do rozwodu? Nie mówię, że nie – ale to nie jest głównym przesłaniem tego fragmentu. Pokójem tu jest przede wszystkim radosne, ciepłe pojednanie. Tylko ostatecznie, oznacza chłodny, smutny pokój rozwodu.

Co Bóg łączył, podtrzymaj razem! Idźcie, i pojednajcie się ze Sobą nawzajem!

Skupcie się na postawy i praktyki, które budują dobre, silne małżeństwa, i zapobiegają rozwody.

1. Mentoring: pomóc w zdobywaniw umiejętności i w budowaniu charakteru potrzebnego, aby odnosić sukces w małżeństwie.

2. Zmiana paradygmatu, od skupienia na siebie do podzielenia wizji i wartości Królestwa.

3. Przekazywanie i nauczanie umiętności społecznych, oraz zdolności rozwiążaniu konfliktów.

4. Nauczanie i praktykowanie czystości i wierności seksualnej w małżeństwie.

5. Stworzenie i podtrzymywanie partnerstwa, wzajemności, sprawiedliwości w małżeństwie.

6. „Relacja wzajmnej odpowiedzialności”.

7. Promowanie małżeństwo jako trwałe przymierze.

8. Promowanie pojęcia i praktyk uczniostwa (naśladowania Jezusa), które dają drugą szansę, które są skierowane ku przyśłości (zamiast np. wykłuczenie z współnoty za przeszłych błędów).

9. Wyeksponowanie zdrowych przykładów małżeństwa; takie pary służą jako mentorzy dla młodych.

10. Etyka współnoty w którym model uczniostwa zawiera w sobie pojęcie małżeństwa „póki śmierć nas nie rozłącza”.