Major Henryk Sucharski

(1898-1946)

Nasz Patron

Henryk Sucharski urodził się 12 XI 1898r. w Gręboszowie, koło

Tarnowa. Był synem wiejskiego szewca Stanisława Sucharskiego

i Agnieszki Sucharskiej (z domu Bojko).

Do dwuklasowej szkółki ludowej poszedł mając 6 lat.

Po niej trafił już do czteroklasowej szkoły w Otfinowie nad

Dunajcem.Następnie kontynuował edukację

w II Cesarsko - Królewskim Gimnazjum w Tarnowie.

13 II 1917 roku po uzyskaniu dyplomu zgłosił się jako ochotnik do służby w armii Austro

– Węgier.W listopadzie 1917r. zdał tzw. „maturę

wojenną”.Kolejnie dostał się do Rezerwowej Szkoły

Oficerskiej w Opatowie. Ukończył ją w w lutym 1918 r.

Otrzymał wtedy stopień kadeta – aspiranta.Został wysłany do Włoch, gdzie wstąpił do

32 Pułku Strzelców.

7 III 1919r. wstąpił do Wojska Polskiego.

19 III 1939r. otrzymał stopień majora.

4 listopada 1938 roku major Stefan Fabiszewski, dotychczasowy

dowódca Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte został

mianowany dowódcą Oddziału Zamkowego w Gabinecie Wojskowym

Prezydenta Rzeczypospolitej. Jego miejsce miał zająć Major Henryk

Sucharski.

1 Września 1939 roku, o godzinie 4: 48 strażnica została ostrzelana przez działa

pancernika Schleswig - Holstein. Tą pierwszą salwę przyjęło się uważać za

symboliczny początek II wojny światowej, oraz trwającej 7 dni i 6 nocy obrony

placówki. Tak też zaczęła się rodzić legenda jej dowódcy, legenda jak się wydaje

niezasłużona. Większość współczesnych ustaleń wskazuje, że major Sucharski załamał się nerwowo w czasie nalotu

bombowców nurkujących Ju-87 „Stuka” i chciał już wówczas poddać placówkę.

Obrona trwała do 7 września, kiedy zniszczenie kolejnych

punktów oporu, brak możliwości zapewnienia rannym właściwej

opieki, oraz zdaniem Sucharskiego o bezsensowności

dalszego oporu przekonało oficerów do poddania

Westerplatte.

Sucharskiego i oficerów przyjął z honorami dowodzący siłami

niemieckimi generał Friedrich Eberhardt. Ponieważ akt kapitulacji miał

być uwieczniony na taśmie filmowej, nakazano Henrykowi Sucharskiemu

ubrać się w mundur galowy, a w dowód uznania bohaterskiej postawy gen.

Eberhard przyznał mu prawo noszenia w niewoli szabli. Ironią losu jawi mi się

fakt, że szabla ta należała do kpt. Dąbrowskiego.

Henryk Sucharski trafił 10 września 1939 do obozu

jenieckiego w Stablach, gdzie z czasem znalazła się większość

załogi Westerplatte. Początkowo major był traktowany z szacunkiem należnym

bohaterowi, zarówno przez innych jeńców, jak i Niemców.

W sierpniu 1946 roku trafił do szpitala wojskowego w Neapolu z powodu

przewlekłej choroby wrzodowej. Tam spotkał Melchiora Wańkowicza, znanego pisarza i publicystę, który na podstawie opowieści Sucharskiego napisał słynne

„Westerplatte”, książkę, która wykreowała go w opinii publicznej na głównego

bohatera obrony Składnicy Tranzytowej. Kilka dni po wywiadzie, 30 sierpnia 1946 roku Henryk Sucharski zmarł w wyniku zapalenia otrzewnej po perforacji jelita

grubego.

Dziękuję za uwagę!

Prezentację wykonał Karol Budek kl. VIARok szkolny 2008/09

Obrazy oraz teksty wykorzystane w prezentacji pochodzą z zasobów Internetu

oraz pozycji książkowej „Encyklopedia sławnych Polaków”