czerwiec/lipiec

FILHARMONII LAT

WARMIŃSKO-MAZURSKIEJIM. FELIKSA NOWOWIEJSKIEGOW OLSZTYNIE

1 czerwca /środa/ godz. 11.00 sala koncertowa Filharmonii

Koncert z okazji Międzynarodowego Dnia DzieckaPiotr Sułkowski – dyrygent, Grażyna Brodzińska oraz soliści Teatru Muzycznego ROMA z War-szawy: Malwina Kusior, Janusz Kruciński, Marcin Wortmann, Orkiestra Symfoniczna FW-M

2 czerwca /czwartek/ godz. 19.00 3 czerwca /piątek/ godz. 11.00 i 19.00 sala koncertowa Filharmonii

The Best of BrodwayPiotr Sułkowski – dyrygent, Grażyna Brodzińska oraz soliści Teatru Muzycznego ROMA z Warsza-wy, Orkiestra Symfoniczna FW-M

5 czerwca /niedziela/ godz. 11.00 sala koncertowa Filharmonii

KONCERT RODZINNYThe Best of BrodwayPiotr Sułkowski – dyrygent, Grażyna Brodziń-ska oraz soliści Teatru Muzycznego ROMA z Warszawy, Orkiestra Symfoniczna FW-M

5 czerwca /niedziela/ godz. 18.30 Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej (ul. Bajkowa)

Bajkowe wakacjeBenedykt Błoński – dyrygent, prowadzenie koncertu, Magdalena Kowalewska – dyrygent, Anna Reszczyńska - fortepian, Chór CANTO-RES VARMIENSIS przy FW-M, Chór Magnificat, Zespół Maryjne Słowiki.

10 czerwca /piątek/ godz. 19.00 sala koncertowa Filharmonii

POLA NEGRI – film z muzyką na żywoJerzy Maksymiuk – dyrygent, Orkiestra Symfo-niczna FW-M

Film „Mania. Historia pracownicy fabryki papierosów”, muzyka: Jerzy Maksymiuk.

16 czerwca /czwartek/ godz. 18.00 sala koncertowa Filharmonii

ZAKOŃCZENIE 70. SEZONU ARTYSTYCZNEGO Ravel, Gershwin, PiazzollaPiotr Sułkowski – dyrygent, Klaudiusz Baran – bandoneon, akordeon, Orkiestra Symfoniczna FW-M

RAVEL, GERSHWIN, PIAZZOLLA

17 czerwca /piątek/ godz. 19.00 sala koncertowa Filharmonii

ZAKOŃCZENIE 70. SEZONU ARTYSTYCZNEGO Ravel, Gershwin, PiazzollaPiotr Sułkowski – dyrygent, Klaudiusz Baran – bandoneon, akordeon, Orkiestra Symfoniczna FW-M

RAVEL, GERSHWIN, PIAZZOLLA

26 czerwca /niedziela/ godz. 18.00 sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztyniePiotr Sułkowski – dyrygent, Justyna Sobczak – gitara Marcin Dylla – gitara, Orkiestra Symfoniczna FW-M

RODRIGO

kalendarium czerwieclipiec

2

27 czerwca /poniedziałek/ godz. 20.00Amfiteatr im. Czesława Niemena w Olsztynie

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieINDIALUCIAMichał Czachowski (Polska) – gitara flamenco, Giridhar Udupa(Indie) – ghatam, konnakol, kanjira, Leo Vertunni (Wielka Brytania) – sitar, Krzysztof Nowakowski (Polska) – cajon, instru-menty perkusyjne

CZACHOWSKI, SHEOLIKAR

28 czerwca /wtorek/ godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieDuo Melis (Hiszpania, Grecja)

RAMEAU, DE LHOYER, ROIG-FRANCOLI, SCARLATTI, GRANADOS, PIAZZOLLA

29 czerwca /środa/ godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieMarcin Dylla (Polska) – gitara

GIULIANI, VILLA-LOBOS, SIERRA, PONCE, BRITTEN

30 czerwca /czwartek/ godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieDuo Kitharsis (Rumunia) – gitary

SCARLATTI, SOLER, DE LHOYER, RODRIGO, RAMEAU, DE FALLA, PIAZZOLLA

1 lipca /piątek/ godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieŁukasz Kuropaczewski (Polska) – gitara

GIULIANI, NEIKRUG, TANSMAN, PENDERECKI, MEYER

2 lipca /sobota/ godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieGérard Abiton (Francja) – gitara

WEISS, SCARLATTI, C. P. E. BACH

3

4

1 czerwca 2016 (środa) godz. 11.00sala koncertowa Filharmonii

Międzynarodowy Dzień DzieckaThe Best of Broadway

Grażyna Brodzińska – sopranoraz aktorzy-wokaliści, soliści Teatru Muzycznego ROMA z Warszawy: Malwina Kusior, Janusz Kruciński, Marcin WortmannOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-MazurskiejPiotr Sułkowski – dyrygent

W programiemelodie z musicali, operetek i filmów muzycznych, m.in.:Czarnoksiężnik z Krainy Oz, Człowiek z La Manchy, Deszczowa piosenka, Dzwonnik z Notre Dame, Grease, Jekyll and Hyde, Koty, My Fair Lady, New York, New York, Nędznicy, Pericho-la, Pocałunek kobiety pająka, Taniec wampirów, Upiór, Wesoła wdówka, West Side Story, oraz projekcje filmowe.

fot.

Ark

adiu

sz K

orc

zin

Piotr Sułkowskidyrygent

Dyrektor naczelny i artystyczny Filharmo-nii Warmińsko-Mazurskiej w Olsztynie. Posiada ogromne doświadczenie opero-we, zdobyte w czasie wieloletniej pracy dyrygenta – a w latach 2006-07 dyrektora artystycznego – w Operze Krakowskiej, oraz w Opera Wildwood Festival AR (USA), którego był dyrektorem muzycznym. Przygotował wiele premier operowych, w tym kilka prawykonań. Między innymi w 2007 r., podczas Festiwalu Muzyki Pol-skiej, w ramach obchodów Roku Szyma-nowskiego we współpracy z PWM, doko-nał światowego prawykonania nieznanej operetki Karola Szymanowskiego Loteria na mężów, czyli narzeczony nr 69. Zrealizo-wany przez Piotra Sułkowskiego w 2004 r.

w Krakowie Gwałt na Lukrecji Benjamina Brittena został uznany na Bydgoskim Fe-stiwalu Operowym za najlepszy spektakl roku. Współtwórca Krakowskiej Opery Kameralnej, z którą zrealizował kilka pro-dukcji. W latach 2008-09 pracował jako za-stępca dyrektora Chóru Polskiego Radia w Krakowie. Od roku 2009 do 2011 był kierownikiem muzycznym Toruńskiej Orkiestry Symfonicznej. Od roku 2008

5

do 2014 był pierwszym gościnnym dyry-gentem Signature Symphony Orchestra w Tulsa (USA).

Współpracuje z wieloma orkiestrami, a także zajmuje się pracą dydaktyczną, zarówno na Akademii Muzycznej w Kra-kowie, jak i w Bydgoszczy, gdzie prowadzi klasę dyrygentury. Od 1993 r. dyrygent orkiestry POSM im. Chopina w Krakowie, z którą we Francji realizował programy edukacyjne dla młodzieży. Pomysłodaw-ca i dyrektor artystyczny Festiwalu Barba-kan, odbywającego się w okresie letnim w Krakowie. W 2008 r., w ramach Festi-walu Rozstaje poprowadził jubileuszowy koncert na Rynku Głównym w Krakowie ze światowej sławy solistą – Gheorgem Za-mfirem. W 2010 r. koncertem w kościele św. Piotra i Pawła w Krakowie zainaugu-rował działalność Fundacji Panteon Na-rodowy. Zrealizował nagranie z muzyką Bartosza Chajdeckiego do serialu histo-rycznego Czas honoru.

W 2010 r. w Pampelunie (Hiszpania), na zaproszenie Coro Premier Ensemble de la A.G.A.O, z okazji 20-letniego jubile-uszu tego zespołu, przygotował wraz z Orquesta Sinfonica de Navarra premie-rę Carmen Bizeta. W 2010 r., wraz z Orkie-strą Akademii Beethovenowskiej zreali-zował międzynarodowy projekt operowy Fidelio – ofiarom holokaustu na podsta-wie opery Beethovena, a przedstawione w kilku miastach w Polsce spektakle uzyskały bardzo dobre recenzje m.in. w prestiżowym, angielskim czasopismie Opera. W 2011 r. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej odbył podróż koncertową do Hiszpanii, gdzie w Bilbao i w Pampelunie pod jego kie-rownictwem przygotowano spektakle

Toski Pucciniego. Rok później z tą samą orkiestrą oraz solistą Eduardem Kunzem zainaugurował w Filharmonii Narodowej w Warszawie cykl „Wielkie koncerty for-tepianowe”. W 2011 r. uzyskał tytuł dok-tora, a w 2015 doktora habilitowanego sztuki muzycznej.

W 2012 r. został powołany przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji do Rady Pro-gramowej Radia Olsztyn. Wraz z orkie-strą Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Olsztyna za rok 2012: Statuetkę św. Ja-kuba w dziedzinie kultury za widowisko taneczno-muzyczne wg Dziadka do orze-chów Czajkowskiego. W 2013 r. Warmiń-sko-Mazurski Klub Biznesu, za działalność artystyczną i popularyzowanie muzyki klasycznej wśród mieszkańców regionu Warmii i Mazur, przyznał Piotrowi Suł-kowskiemu tytuł i statuetkę Osobowość Warmii i Mazur w kategorii kultura. Od 2014 jest wiceprzewodniczącym Zarządu Zrzeszenia Filharmonii Polskich. W 2014 r. prowadzona przez Piotra Sułkowskiego Filharmonia Warmińsko-Mazurska otrzy-mała Laur Najlepszym z najlepszych za suk-cesy i osiągnięcia na skalę ogólnopolską i międzynarodową – za promocję Warmii i Mazur w 2013 r. W 2014 r. Piotr Sułkow-ski został uhonorowany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Me-dalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. W 2015 roku za „twórcze osiągnięcia w dziedzinie kultury Warmii i Mazur” otrzymał nagrodę Wojewody Warmińsko--Mazurskiego: statuetkę Pegaza.

Grażyna Brodzińska sopran

Pierwsza dama polskiej operetki.

Jest m.in. wychowanką Studia Wokalno--Aktorskiego Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Śpiewu uczyła się pod kierunkiem Zofii Janu-kowicz-Pobłockiej, Urszuli Trawińskiej--Moroz i Ryszarda Karczykowskiego. Z gdyńskim teatrem była związana w la-tach 1969-1976. W późniejszych latach śpiewała w Teatrze Muzycznym w Szcze-cinie, była solistką Operetki Warszawskiej i Teatru Muzycznego Roma w Warszawie, a od roku 2002 współpracuje między in-nymi z Gliwickim Teatrem Muzycznym.

Śpiewa repertuar operetkowy, operowy, musicalowy i piosenki ze światowego repertuaru popularnego. Współpracuje z czołowymi orkiestrami filharmonicz-nymi i operowymi. W Teatrze Wielkim w Warszawie śpiewała gościnnie par-tię Adeli w Zemście nietoperza Johanna Straussa i partię Kasi w operze Macieja Kamieńskiego Nędza uszczęśliwiona. Rok-rocznie występuje na Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Brała udział w popular-nym cyklu TV „Z batutą i humorem” Ma-cieja Niesiołowskiego.

Nagrała sześć płyt CD. Jej płyta „Śpiewaj, kochaj” zdobyła w 2004 roku laur Złotej Płyty. Koncert promocyjny tej płyty nada-ło Polskie Radio w przeddzień przystąpie-nia Polski do Unii Europejskiej. Dokonała też licznych nagrań telewizyjnych i radio-wych.

Poza krajem Grażynę Brodzińską słyszała m.in. publiczność Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Austrii, Anglii, Włoch, Bel-gii, Izraela, Holandii oraz Australii.

W Kammeroper w Wiedniu artystka śpie-wała partię Eurydyki w operetce Jacqu-esa Offenbacha Orfeusz w piekle oraz partię Zerliny w Don Giovannim Mozarta.

6

7

Malwina Kusior

Absolwentka Wyższej Warszawskiej Szkoły Humanistycznej i Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku Dziennikar-stwo i Komunikacja Społeczna. Laureat-ka licznych konkursów wokalnych (m.in. Talent 2001, Festiwal Piosenki Aktorskiej – Grand Prix, 2002) i programu telewizyj-nego „Twoja droga do gwiazd” (2003). Wspierała Europejską Fundację Honoro-

wego Dawcy Krwi (2005), kampanię walki z rakiem piersi „Różowa wstążka”, organi-zowaną przez AVON (2010) oraz konkurs „Lodołamacze” (2014). Współpracuje re-gularnie z artystami sceny musicalowej i rozrywkowej. Współpracuje z Ambasadą Azerbejdżanu, wykonując pieśni w języku azerskim podczas świąt narodowych tego kraju. W 2012 roku ukazała się jej debiu-tancka płyta „Przeznaczenie” oraz dwa teledyski promujące krążek.

Janusz Kruciński

Absolwent krakowskiego Studium Te-atralnego „Lart studiO”. W latach 1994-95 zdobywał doświadczenie zawodowe, występując z krakowskim Kabaretem Artura I. W 1995 roku rozpoczął naukę w Państwowym Studium Wokalno-Ak-torskim im. Danuty Baduszkowej przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. W latach 1996-2001 pracował w zespole aktorskim Teatru Rozrywki w Chorzowie, doskona-ląc jednocześnie warsztat wokalny pod kierunkiem mgr. Danuty Bogus. Od 2001 roku, jako „wolny strzelec”, gościł na sce-nach teatrów muzycznych w całej Pol-

sce. W 2004 roku zdobył dyplom aktora dramatu (egzamin eksternistyczny ZASP). Rok później zaprezentował się na Festiwa-lu im. Anny German w Zielonej Górze, zdo-bywając Nagrodę ZASP za indywidualność estradową, Nagrodę Publiczności oraz Grand Prix festiwalu. Na koncie ma współ-pracę z wieloma czołowymi polskimi kom-pozytorami i muzykami. Autor tekstów i tłumaczeń. Od stycznia 2012 roku woka-lista zespołu Ordalia. Jest współautorem albumu książkowego „Les Misérables – narodziny sztuki”, wydanego nakładem Teatru Muzycznego Roma.

Marcin Wortmann

Doktorant w Katedrze Wokalistyki Wy-działu Wokalno-Aktorskiego Uniwersy-tetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie. Ukończył z wyróżnieniem studia II stopnia na UMFC w Warszawie

na Wydziale Wokalno-Aktorskim w klasie prof. Włodzimierza Zalewskiego. Jest ab-solwentem Policealnego Studium Jazzu im. Henryka Majewskiego w Warszawie w klasie prof. Izy Zając na wydziale woka-listyki jazzowej oraz Państwowej Szkoły Muzycznej I i II stopnia im. Oskara Kolber-ga w Radomiu (wydział instrumentalny

8

– specjalizacja: skrzypce). Jest finalistą castingów do oryginalnych produkcji mu-sicalowych Tanz Der Vampire w Berlinie oraz Mamma Mia! w Essen. W roku 2006 w ramach Musical Tour w Niemczech wy-stąpił w przedstawieniach Jesus Christ Su-perstar (Szymon Zelota) oraz Evita. Współ-pracował z Teatrem Muzycznym w Gdyni, gdzie w zagrał role Schlomo w premiero-wej obsadzie musicalu Fame (reż. J. Sta-niek). W październiku 2008 roku zagrał rolę Mike’a w polskiej prapremierze mu-

sicalu A Chorus Line (reż. Mitzi Hamilton), która była przeniesieniem oryginalnej wersji z Broadwayu. Jako śpiewak ope-rowy zadebiutował na scenie kameralnej Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie w roli Bottoma w operze Sen nocy letniej Beniamina Brittena. W roku 2013 śpiewał partię Juniusa w ope-rze Brittena Gwałt na Lukrecji. Jest także kierownikiem muzycznym Warsztatowej Akademii Musicalowej w Warszawie.

9

2 czerwca 2016 (czwartek), godz. 19.003 czerwca 2016 (piątek), godz. 11.00 i 19.005 czerwca 2016 (niedziela), godz. 11.00 KONCERT RODZINNYsala koncertowa Filharmonii

The Best of Broadway

Grażyna Brodzińska – sopranoraz aktorzy-wokaliści, soliści Teatru Muzycznego ROMA z Warszawy: Malwina Kusior, Janusz Kruciński, Marcin WortmannOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-MazurskiejPiotr Sułkowski – dyrygent

W programiemelodie z musicali, operetek i filmów muzycznych, m.in.:Czarnoksiężnik z Oz, Człowiek z La Manchy, Deszczowa piosenka, Dzwonnik z Notre Dame, Grease, Jekyll and Hyde, Koty, My Fair Lady, New York, New York, Nędznicy, Perichola, Po-całunek kobiety pająka, Taniec wampirów, Upiór, Wesoła wdówka, West Side Story, oraz projekcje filmowe.

10

5 czerwca 2016 (niedziela), godz. 18.30Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej (ul. Bajkowa)

Bajkowe wakacjeKoncert charytatywny

Benedykt Błoński – dyrygent, prowadzenie koncertu Magdalena Kowalewska – dyrygentHanna Zajączkiewicz – sopran Anna Reszczyńska – fortepianChór CANTORES VARMIENSIS przy Filharmonii Warmińsko-MazurskiejChór Magnificat, Zespół Maryjne Słowiki

Tradycyjny, doroczny koncert charytatywny na rzecz letniego wypoczynku dzieci.

Benedykt Błoński dyrygent

Jest absolwentem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Bez-pośrednio po ukończeniu studiów (1982) wrócił do Olsztyna, gdzie rozpoczął dzia-łalność artystyczną i naukową. Od tamte-go czasu do roku 2009 pracował również z Chórem im. prof. Wiktora Wawrzyczka, obecnego Uniwersytetu Warmińsko--Mazurskiego. Z chórem tym brał udział w wielu konkursach i festiwalach krajo-wych i zagranicznych, zdobywając szereg najwyższych nagród (I miejsca, złote me-dale, a także Grand Prix).

Za swoją działalność artystyczną i peda-gogiczną został uhonorowany: Odznaką Ministra Kultury i Sztuki „Zasłużony Działacz Kultury” (1997); Honorową Odznaką Wojewody Olsztyńskiego „Zasłużony dla War-mii i Mazur” (1997); Złotym Krzyżem Zasługi (2001); Nagrodą indywidualną Prezydenta Miasta Olsztyna (2002); Odznaką Honorową Złotą z Laurem Zarządu Głównego PZChiO; Nagrodami indywidualnymi I i II stopnia

Rektora UWM w Olsztynie; Nagrodą Specjalną Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007); Nagrodą im. Feliksa Nowowiejskiego przyznawaną przez Prezydenta Miasta Olsz-tyna w dziedzinie sztuk muzycznych (2011), Medalem Komisji Edukacji Narodowej (2012).

W swoim dorobku Benedykt Błoński ma liczne nagrania radiowe i telewizyjne w kraju i za granicą oraz 13 płyt CD: – Domenico Cimarosa: Requiem pro defunctis, – Od Palestriny do Lennona, – Sacrum et profanum, – Cicha noc, Silent Night, Stille Nacht, – Czasem... (album wokalno-instrumentalny,

11

prawykonanie), – Dwupłytowy album: Chwalmy Pana i W śpiewie się radujmy; – Gaude Mater Polonia..., – Litania Gietrzwałdzka (album wokalno-instru-mentalny, prawykonanie), – Modlitwa o pokój, – Feliks Nowowiejski – Pieśni morskie na chór mieszany a capella op. 42 (nr 1-17 i nr 18-34), – Wonderful World…

Prowadził także setki koncertów krajo-wych i zagranicznych (Grecja, Irlandia, Wielka Brytania, Belgia, Francja, Waty-kan, Włochy, Hiszpania, Niemcy, Rosja, Meksyk, Argentyna) z muzyką polską i zagraniczną, w tym prawykonania.

Od lat współpracuje z chórami za-granicznymi, a także z Filharmo-nią Warmińsko-Mazurską, dla której przygotowywał i prowadził koncerty oratoryjne. Zasiada w radach artystycz-nych i jest jurorem licznych konkursów i festiwali chóralnych o zasięgu krajo-wym i międzynarodowym (m.in. Ogól-nopolski Turniej Chórów Legnica Cantat w Legnicy, Ogólnopolski Konkurs Chó-rów a cappella Dzieci i Młodzieży w Byd-goszczy, Międzynarodowy Festiwal Pieśni Chóralnej w Międzyzdrojach, Międzyna-rodowy Festiwal Chóralny im. Feliksa No-wowiejskiego w Barczewie, Międzyna-rodowe Recitale Chóralne Hora Cantavi w Suwałkach).

Był dyrektorem artystycznym między-narodowych warsztatów chóralnych Eu-rochor 2001, dyrektorem artystycznym Polsko-Niemieckiej Akademii Chóralnej In Terra Pax, członkiem International Choir Olympic Council na lata 2008-2012. Jest dyrektorem artystycznym Międzynarodo-wego Festiwalu Chóralnego im. Feliksa Nowowiejskiego w Barczewie.

Wykłada dyrygowanie i metodykę prowa-dzenia chórów na Podyplomowych Stu-diach Chórmistrzowskich przy Akademii

Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Jest pracownikiem na-ukowym w Instytucie Muzyki na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Warmińsko-Mazur-skiego (od roku 2012 – dziekanem Wy-działu Sztuki), recenzentem wielu prac doktorskich, habilitacyjnych i na tytuł profesora, promotorem czterech prac doktorskich, członkiem Senatu Uniwer-sytetu Warmińsko-Mazurskiego na lata 2009-2016.

Od roku 2009 prowadzi Chór CANTORES VARMIENSIS przy Filharmonii Warmiń-sko-Mazurskiej, z którym już osiągnął znaczące sukcesy (m.in. I miejsce w kat. chórów mieszanych na Międzynarodo-wym Konkursie Chóralnym w Kiten/Pri-morsko w Bułgarii (2010) i Złote Medale w kategoriach musica sacra i pop music w IV Międzynarodowym Konkursie Chó-ralnym Lloret de Mar – Barcelona (2014). Wśród dzieł wokalno-instrumentalnych, jakie wykonywał, były m.in.: Carmina bu-rana Orffa, Requiem d-moll, Msza C-dur „Koronacyjna” Mozarta, Requiem Ruttera (prawykonanie olsztyńskie), Messe mo-dale en septuor Alaina (prawykonanie polskie), Missa pro pace, Angelus, Victoria Kilara, IX Symfonia Beethovena, Te Deum Charpentiera, Stabat Mater Schuberta, opery: Tosca Pucciniego i Traviata Verdie-go, Jaś i Małgosia Humperdincka, Amahl i nocni goście Menottiego oraz operetki: Księżniczka czardasza Kálmána, Zemsta nietoperza Straussa.

W 1999 roku, w wieku 42 lat otrzymał z rąk Prezydenta Rzeczypospolitej tytuł naukowy profesora sztuk muzycznych.

12

Chór CANTORES VARMIENSIS przy Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Chór powstał w październiku 2009 roku.

Stworzenie zespołu oraz jego prowadze-

nie powierzono prof. Benedyktowi Błoń-

skiemu.

Chór w 2016 roku przyjął nazwę: Chór

CANTORES VARMIENSIS przy Filharmonii

Warmińsko-Mazurskiej

Pierwszy, inauguracyjny koncert odbył się

19 grudnia 2009 roku w sali koncertowej

Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej. Chór

z towarzyszeniem Orkiestry Kameralnej

Filharmonii zaprezentował publiczności

olsztyńskiej kolędy i pastorałki polskie.

Podczas pięcioletniej działalności Chór

wykonał dziesiątki koncertów wokalno-

-instrumentalnych oraz z programem

a cappella, zawsze zbierając pochlebne

recenzje krytyki w kraju i za granicą. Wy-

stąpił m.in. kilkakrotnie w Kaliningradzie,

w Grodnie (Białoruś), w Kłajpedzie i Wil-

nie (Litwa), a także w Primorsku i w Kiten

(Bułgaria), gdzie zdobył I miejsce na Bal-

kan Folk Fest 2010 w kategorii chórów

mieszanychoraz na IV Międzynarodowym

Konkursie Chóralnym Lloret de Mar – Bar-

celona 2014, gdzie zdobył Złote Medalew

kategoriach musica sacra i pop music.

Chór aktywnie uczestniczył w takich waż-

nych rocznicach i wydarzeniach jak: dwu-

setna rocznica urodzin Fryderyka Chopi-

na, setna rocznica skomponowania przez

Feliksa Nowowiejskiego pieśni „Rota”,

rocznice śmierci papieża Jana Pawła II,

koncerty w hołdzie ofiarom Katynia, Sy-

biru i katastrofy pod Smoleńskiem. Rok-

rocznie występuje w koncertach charyta-

tywnych, pomagając zbierać fundusze na

wakacje dla dzieci z najuboższych olsztyń-

skich rodzin.

13

Wielkim, niezapomnianym wydarzeniem

artystycznym było wykonanie Polskiego

Requiem Krzysztofa Pendereckiego pod

batutą twórcy dzieła, z udziałem najwięk-

szych polskich solistów (17 grudnia 2010),

a także IX Symfonia Beethovena i Angelus

Wojciecha Kilara pod dyrekcją Antoniego

Wita (6 czerwca 2014).

W repertuarze Chór posiada m.in.: Car-

mina burana Orffa, Requiem d-moll, Mszę

C-dur „Koronacyjną” Mozarta, Requiem

Ruttera (prawykonanie olsztyńskie),

Messe modale en septuor Alaina (prawy-

konanie polskie), Missa pro pace, Angelus,

Victoria Kilara, IX Symfonię van Beetho-

vena, Te Deum Charpentiera, Stabat Mater

Schuberta, opery: Tosca Pucciniego i Tra-

viata Verdiego, Jaś i Małgosia Humper-

dincka, Amahl i nocni goście Menottiego

oraz operetki: Księżniczkę czardasza Kál-

mána, Zemstę nietoperza Straussa.

Chór nieustannie się rozwija. Atrakcyjny

repertuar a cappella (od muzyki dawnej

do czasów współczesnych, standardy

muzyki rozrywkowej, artystyczne opra-

cowania polskich i zagranicznych pieśni

ludowych, polskie i zagraniczne kolędy

i pastorałki) oraz wokalno-instrumental-

ny o wysokim stopniu trudności, przygo-

towany profesjonalnie, stanowi o pozycji

zespołu w lokalnym i krajowym środowi-

sku muzycznym.

14

10 czerwca 2016 (piątek), godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

Pola Negri – film z muzyką na żywo

Jerzy Maksymiuk – dyrygentOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie: Film „Mania. Historia pracownicy fabryki papierosów”. Dzieło kina niemego z 1918 roku, z Polą Negri w roli głównej. Muzyka: Jerzy Maksymiuk.

fot.

Mir

osł

aw P

ietr

uszy

ński

Jerzy Maksymiukdyrygent

Urodził się w Grodnie. Studia muzyczne zwieńczył trzema dyplomami: z pianisty-ki (w klasie Jerzego Lefelda), kompozycji (w klasie Piotra Perkowskiego) i dyrygen-tury (w klasie Bogusława Madeya).

W roku 1961 zdobył I nagrodę na Ogól-nopolskim Konkursie Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Byd-goszczy, ale pianistykę porzucił na rzecz dyrygentury. W 1972 roku założył Polską Orkiestrę Kameralną, którą wkrótce wie-lu krytyków uznało za jedną z najlepszych orkiestr na świecie. POK koncertowała pod jego batutą w tak prestiżowych sa-lach jak Carnegie Hall, London Proms, Wiener Ferein i oczywiście w Polsce. Suk-cesem był także kontrakt z wytwórnią pły-tową EMI.

W roku 1975 Maksymiuk został pierw-szym dyrygentem WOSPR-u. Z zespołem tym odbył dwukrotnie tournée po Eu-ropie i po Stanach Zjednoczonych. Lata 1983-1991 to okres owocnego szefowa-

nia BBC Scottish Symphony Orchestra, wielu koncertów i tournées z tym zespo-łem(m.in. na Koncertach Promenado-wych w Londynie). Wyrazem uznania dla jego ówczesnych osiągnięć w BBC SSO stał się przyznany artyście tytuł Conduc-tor Laureate.

W roku 1990 Jerzy Maksymiuk rozpoczął współpracę z English National Opera, gdzie poprowadził premierowe przedsta-wienia opery Don Giovanni i operetki Ze-msta nietoperza. Następne lata wypełniły koncerty w wielu prestiżowych salach, m.in. dyrygował koncertem otwierającym salę Filharmonii w Belfaście. Na swym koncie ma koncerty z tak znanymi orkie-strami jak: London Symphony Orchestra,

15

London Philharmonic Orchestra, Philhar-monia Orchestra, Orchestre National de France, Tokyo Metropolitan Symphony Orchestra. Zawsze koncertował także w kraju, często z wyróżnianą przez siebie orkiestrą Sinfonia Varsovia.

Nagrał około 100 płyt, w tym dla wytwór-ni EMI (13 płyt), Hyperion, Naxos. Wiele z nich uhonorowanych zostało prestiżo-wymi nagrodami, min. Wiener Floeten Uhr za interpretacje Mozarta z POK (1982), Gramophone Award za „Best Con-certo of the Year” (1992) z nagraniem The Confession of Isobel Gowdie Jamesa Mac-millana; w 1995 roku nagrodaę Hyperio-nu otrzymał za koncerty fortepianowe Medtnera (solista: Nikolai Demidenko). W Polsce jego nagrania wielokrotnie zdo-bywały Nagrodę Fryderyka, m.in. album „Karłowicz” (BeArTon) nagrany z zespo-łem Sinfonia Varsovia i Agatą Szymczew-ską. Wcześniej tę samą nagrodę zdobyły albumy BeArTonu „Witold Lutosławski” (Sinfonia Varsovia, Janusz Olejniczak, Olga Pasiecznik) oraz – aż w dwóch kate-goriach – album z muzyką Henryka Miko-łaja Góreckiego z tą samą orkiestrą, Ada-mem Kruszewskim, chórami PR i Scholą Cantorum Gedanensis (2003).

Jerzy Maksymiuk zawsze propagował muzykę współczesną. Jest jednym z za-łożycieli Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Brał udział w festiwalach Warszawska Jesień (dwie nagrody Orfe-usza), dokonał prawykonań ok. 200 utwo-rów współczesnych w różnych krajach. W uznaniu tych zasług Strathclyde Uni-versity w Glasgow uhonorował go tytu-łem Doctor of Letters.

Jest jednym z dwóch artystów na świecie, którym Elgar Society przyznało prestiżo-wy złoty medal za popularyzowanie mu-zyki Edwarda Elgara.

Maksymiuk to także kompozytor. Jego dorobek obejmuje muzykę symfoniczną, kompozycje kameralne, balet, pieśni, mu-zykę filmową. Ze swoich dawnych kompo-zycji sam najbardziej ceni Expront (1980), z muzyki filmowej – napisaną do filmu Sanatorium pod klepsydrą w reżyserii Woj-ciecha Hasa.

W ostatnich latach dużo komponuje. Po-wstały m.in. następujące utwory: A lonely Star over Be’er - Sheva (2010) na kwintet, Vivaldi w Bostonie na orkiestrę smycz-kową i kwartet smyczkowy (2010), Liście gdzieniegdzie spadające na orkiestrę ka-meralną z fortepianem (2011), Lament serca. Kielcom in memoriam na orkiestrę, klarnet i sopran (2012). Jego muzyka (85 minut) napisana do niemego filmu Mania z Polą Negri, zrekonstruowanego przez Filmotekę Narodową, wykonywana była na żywo wraz z prezentacją filmu w Lon-dynie, Madrycie, Paryżu, Kijowie, Berlinie, dwukrotnie w Warszawie i w kilku inneych miastach Polski.

Otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski i Złoty medal Gloria Artis. Szczyci się także tytułem Honorowego Obywatela Miasta Białystok i Super Wiktorem.

16 czerwca 2016 (czwartek), godz. 18.0017 czerwca 2016 (piątek), godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

Zakończenie 70. sezonu artystycznego 2015/2016Ravel, Gershwin, Piazzola

Piotr Sułkowski – dyrygentKlaudiusz Baran – bandoneon, akordeonOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie m.in:Maurycy Ravel – Bolero, George Gershwin – Amerykanin w Paryżu, Astor Piazzolla – Libertango

Klaudiusz Baranakordeon, bandoneon

Profesor Uniwersytetu Muzycznego im. Fryderyka Chopina, gdzie od 2012 roku pełni funkcję prorektora do spraw arty-stycznych.

Urodził się w Przemyślu, ukończył Aka-demię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Jurka oraz Conservatoire Paul Dukas w Paryżu w klasie prof. Maxa Bonnay’a.

Jest laureatem m.in. I nagrody w Ogól-nopolskim Konkursie Akordeonowym w Katowicach w 1993 roku, I nagrody w Międzynarodowym Konkursie Akor-deonowym w Castelfidardo (Włochy) w 1997 r, I nagrody w Międzynarodo-wym Konkursie Akordeonowym w Paryżu w 1997 roku.

Prowadzi bogatą działalność koncer-tową w kraju i zagranicą, uczestniczył w wielu festiwalach (m.in. „Warszaw-ska Jesień”, „Forum Lutosławskiego” w

Warszawie, „Musica Polonica Nova” we Wrocławiu, „Musica Moderna” w Łodzi, Festiwal Muzyki Akordeonowej w Kragu-jevcu (Serbia), festiwal „Bajan i bajaniści” w Moskwie, „Brawo Maestro” w Kąśnej Dolnej, „Skrzyżowanie Kultur” w Warsza-wie, „Dialog Czterech Kultur” w Łodzi,

16

fot.

Iza

Stef

anek

17

EXPO 2008 w Saragossie, Festiwal Muzy-ki Akordeonowej w Petersburgu, Sezon Kultury Polskiej w Rosji, Tango Festival y Mundial de Baile w Buenos Aires).

Jako solista współpracował z orkiestrami większości polskich filharmonii, a także z takimi zespołami, jak m.in. Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Sinfonietta Cracovia, AUKSO, Vratislavia, Dresdner Philharmoniker, Rheinische Philharmonie Koblenz, Philharmonie Meinengen, Orkiestra Polskiego Radia „Amadeus”, grając pod dyrekcją takich dyrygentów jak Jerzy Maksymiuk, Tade-usz Wojciechowski, Reinbert de Leeuv, Agnieszka Duczmal, Michał Nesterowicz, Reinhold Petersen, Zsolt Hamar, Jiri Ma-lat, Charles Oliveri-Munroe, Lucas Vis, Marcin Nałęcz-Niesiołowski, Krzysztof Urbański, Daniel Raiskin, Hector Guzman i inni. Koncertował wspólnie z takimi arty-stami jak Roby Lakatos, Ivan Monighetti, Julius Berger, Susana Moncayo von Hase, Tomasz Tomaszewski, Krzysztof Jako-wicz, Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof Jabłoński, Piotr Pławner, Tomasz Strahl,

Andrzej Bauer, Michał Nagy, Wadim Brodski, Waldemar Malicki, Paweł Gu-snar, Royal String Quartet.

Wykonuje chętnie muzykę współczesną. Uczestniczył m.in. w wykonaniu Siedmiu słów Chrystusa na Krzyżu Sofii Gubaiduliny w obecności kompozytorki w 2009 roku.

Jest członkiem i założycielem takich ze-społów jak Tangata Quintet, z którym dwukrotnie był nominowany do Nagrody Fryderyk (2004, 2005), Machina del Tan-go i DesOrient.

Jego autorska płyta, nagrana w 2003 roku dla wytwórni SonyClassical z solo-wymi i kameralnymi dziełami Astora Piaz-zolli, otrzymała nagrodę Fryderyk 2003 w kategorii „Najlepszy album – muzyka kameralna”.

Dokonał licznych nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji, jak również muzyki fil-mowej, teatralnej i rozrywkowej. Zapra-szany jest jako wykładowca na między-narodowe kursy mistrzowskie (Polska, Francja, Serbia, Litwa).

18

Bolero Maurycego Ravela (1875 – 1937) to owoc gorącego klimatu Południa (nota bene matka tego francuskiego kompozy-tora była Baskijką). Kompozycja ta, która przyniosła Ravelowi oszałamiającą sławę, powstała na zamówienie tancerki Idy Ru-binstein i pierwotnie jako balet miała swo-ją premierę w Operze Paryskiej w 1928 roku. Scena przedstawiała wnętrze hisz-pańskiej gospody pełnej wieśniaków przy winie, gdy nagle na stół wskoczyła dziew-czyna i zaczęła taniec, w którym się coraz bardziej zapamiętywała.

Zaś muzyka? Osiemnastotaktowy temat bolera powtarza się monotonnie, kilka-naście razy, bez żadnych odmian, tyle, że intonują go wciąż nowe instrumenty, a odegrawszy swoje – dołączają do po-zostałych, przy jednostajnym, hipnoty-zującym akompaniamencie postukiwań bębenka. Zaczyna flet, po nim klarnet, fa-got... i tak dalej. W ten sposób zmienia się barwa powtarzanej melodii, zaś dynamika narasta w nieustannym crescendo aż do gwałtownej kulminacji.

Sam Ravel nazywał ten utwór skromnie: „studium instrumentacji” (jakby chodziło tylko o prezentację kolejnych instrumen-tów!), dodając: „gdy pomysł raz został znaleziony, to byle jakiemu uczniowi z kon-serwatorium powinno się to udać równie dobrze jak mnie”. Ale trzeba było wpaść na taki pomysł...

Mistrz orkiestrowych barw i wyrafinowa-nej instrumentacji, mistrz stylizacji i ma-sek, fanatyk precyzji, eleganckiej formy, pedantycznie cyzelowanego detalu i or-

namentu, tutaj pokazał jeszcze jedno swo-je oblicze: przewrotnego sztukmistrza, kuglarza, prestidigitatora, który uwielbia bawić ludzi, czarować, nakręcać sprężyny iluzji – i hipnotyzować.

Podobno na paryskiej premierze Bolera w Operze pewna pani, wczepiwszy się w swój fotel, krzyczała: „Wariat! Wariat!” A Ravel, gdy mu to opowiedziano, rzekł: „ona zrozumiała!”.

Czyżby wskazywał drogę dla dzisiejszego minimalizmu i magii muzyki repetytyw-nej Steve’a Reicha i Philipa Glassa? Bo po-zornie statyczna muzyka Bolera pulsuje, wręcz kipi energią, barwami, i nie schodzi z estrad koncertowych na całym świecie od czasu, gdy – wkrótce po złym przyjęciu w Paryżu – odkrył ją i przedstawił publicz-ności amerykańskiej sam wielki Arturo To-scanini.

Amerykanin w Paryżu George’a Gersh-wina (1898-1937) to fantazja symfonicz-na o tym, jak to któregoś majowego czy czerwcowego poranka pewien Ameryka-nin zwiedzał Paryż... A w tamtych latach krążył nawet dowcip, iż dobry Amerykanin wierzy, że po śmierci pójdzie... do Paryża. Gershwin tam pojechał za życia, chłonął ów rozluźniony klimat lat po pierwszej wojnie. Muzyka musująca jak francuski szampan powstała krótko potem w Wiedniu, w roku 1928, już po Błękitnej rapsodii (1924) i po Koncercie fortepianowym (1925) a wyko-nana po raz pierwszy w tym samym roku w nowojorskiej Carnegie Hall.

Gershwin był wtedy u szczytu powodze-nia; amerykański fenomen, twórca które-

Wprowadzenie

19

mu udało się w prawdziwie mistrzowski sposób połączyć tradycje tamtejszej mu-zyki popularnej, ludowej, jazzu i technik europejskiej muzyki klasycznej. Uzyskany w rezultacie tej fuzji oryginalny i jednolity stop muzyczny, uchodził przez długie lata wręcz za wzór „narodowej muzyki ame-rykańskiej”. A stworzona przez niego dwa lata przed śmiercią „opera murzyńska” Porgy and Bess, czyli opowieść o przyjaźni biednego kaleki Porgy’ego i młodej, pięk-nej Murzynki Bess, należy do najbardziej udanych i powszechnie rozpoznawanych przykładów owej „amerykańskiej” muzyki.

W drukowanym programie koncertu w Carnegie Hall, na którym prezentowano Amerykanina w Paryżu znalazł się komen-tarz, który napisał krytyk Deems Taylor, „objaśniający” utwór Gershwina. Tekst dzisiaj pomijany, wręcz zapomniany, jest jednak charakterystycznym dokumentem epoki. Cofnijmy się zatem w czasie o 88 lat i zacytujmy fragmenty:

... wyobraźmy sobie... Amerykanin zwiedza Paryż i wałęsa się w łagodny, słoneczny poranek majowy lub czerwcowy po Polach Elizejskich. Taki już jest, że przechadzkę za-czyna od razu z fantazją i energią – w takt pierwszego tematu spacerowego, postępu-jącej śmiało naprzód diatonicznej melodii, która ma wywołać wrażenie galijskiej swo-body i wesołości.

Nasz Amerykanin ma oczy i uszy otwarte i z przyjemnością chłonie odgłosy miasta. Szczególnie, zdaje się, bawią go francu-skie taksówki, na co orkiestra wskazuje w krótkim epizodzie wprowadzającym czte-ry prawdziwe klaksony taksówek Paryża...

... Szczęśliwie wyminąwszy taksówki, Ame-rykanin mija widocznie otwarte drzwi jakiejś

kawiarni, w której – jeśli wierzyć puzonom – wciąż jeszcze popularna jest maczicza.

Rozweselony wspomnieniem radosnych lat dziewięćsetnych, podejmuje swoją włóczęgę w środkowej partii drugiego tematu space-rowego, wprowadzonego przez klarnecistę po francusku, ale z silnym amerykańskim akcentem.

... Instrumenty są teraz przez pewien czas zajęte obydwoma tematami, dopóki nasz tu-rysta nie przechodzi obok „czegoś”. Kompo-zytor sądził, że to mogł być kościół, podczas gdy komentator uważał, że był to Grand Pa-lais, gdzie odbywała się wystawa obrazów. W każdym razie Amerykanin nie wchodzi do środka. Natomiast, jak to objawia rożek angielski, z szacunkiem zwalnia kroku, póki szczęśliwie tego „czegoś” nie minie.

... W tym miejscu trasa wędrówki Ameryka-nina nieco się gmatwa... można sądzić, że kiedy przypadkowo pojawia się trzeci temat spacerowy, nasz Amerykanin przeszedł już przez Sekwanę i jest teraz gdzieś na Lewym Brzegu... Zakończenie tej części dzieła su-geruje, że Amerykanin siedzi na tarasie ka-wiarni i... nawiedza go tęsknota za domem! Nagle nieodparcie zdaje sobie sprawę, że nie należy do tego otoczenia, że jest najbardziej przeklętą istotą na świecie: cudzoziemcem. Chłodne, niebieskie niebo Paryża, daleka, wysoka sylweta wieży Eiffla, kramy bukini-stów na nabrzeżu, deseń orzechowych liści na białej, upstrzonej słońcem ulicy -- na cóż mu to całe obce piękno? On nie jest Baude-lairem pragnącym znaleźć się „gdziekolwiek poza światem”. Pragnie właśnie świata, świata, który zna najlepiej, świata nie tak pięknego – może sentymentalnego i trochę wulgarnego – lecz tego świata, w którym pozostawił swój dom.

... Jednakże nostalgia nie jest chorobą groź-

20

ną ani nawet – w tym wypadku – długotrwa-łą. Właśnie w odpowiedniej chwili współczu-jąca orkiestra śpieszy z pomocą: wprowadza nowy temat, a ceremonii tej dokonują dwie trąbki.. Widać, że nasz bohater musiał spo-tkać rodaka, bo ten ostatni jest hałaśliwym, wesołym i pewnym siebie charlestonem, bez kropli galicyjskiej krwi w żyłach.

Na chwilę Paryż przestaje istnieć, a gadatli-wa, płocha, żartobliwa orkiestra wskazuje przez chwilę, że gdziekolwiek na świecie spotkają się dwaj Amerykanie, tam zawsze robi się pogodnie. Drugi temat spacerowy wchodzi wkrótce potem, entuzjastycznie wspomagany przez trzeci temat. Okazuje się, że Paryż w gruncie rzeczy jest wspania-łym miastem!

Potem wraca przygnębienie, lecz złagodzone przez drugi temat spacerowy – jest to raczej pogodna reminiscencja niż wyraz tęsknoty. A orkiestra burzliwym finałem sugeruje, że wprawdzie wspaniale będzie wrócić kiedyś do domu, lecz na razie – jest Paryż!

Twórczość Astora Piazzolli (1921–1992) przenika duch namiętnego tanga argen-tyńskiego. Urodzony w Mar del Plata, jako czteroletni chłopiec, w roku 1925 Astor Piazzolla znalazł się wraz z rodziną na emigracji w Nowym Jorku, gdzie mieszkał z krótką przerwą przez 11 lat, znanych z hi-storii jako brutalny czas prohibicji, mafii i... oczywiście jazzu. W Nowym Jorku pobierał pierwsze lekcje gry na bandoneonie i na fortepianie; poznawał muzykę od Bacha po Duke’a Ellingtona, którego gry słuchał pod drzwiami sławnego Cotton Clubu.

W roku 1936 Piazzolla wrócił z rodziną do Argentyny. Zarabiał tam, grając w or-kiestrach tanecznych wykonujących tra-

dycyjne tango, taniec który już w latach dwudziestych zawojował parkiety całego świata. Jednocześnie zaś z początkiem lat 40. podjął poważne studia muzyczne, któ-re później kontynuował pod kierunkiem Nadii Boulanger w Paryżu, otrzymawszy stypendium rządu francuskiego. Tam na-stąpił przełom.

Nadia Boulanger, przyjaciółka Ravela, Strawińskiego i wielu innych, całej plejady wielkich kompozytorów tamtego czasu, uważana powszechnie za najlepszego pe-dagoga muzyki na świecie, słynęła również z surowości i wysokich wymagań wobec uczniów. Toteż z początku Piazzolla, spo-sobiąc się do roli kompozytora muzyki „kla-sycznej”, próbował ukryć przed nią swoją „tangową” przeszłość. Pewnego dnia jed-nak zwierzył się nauczycielce i zagrał jej swoje tango „Triunfal”. I wtedy otrzymał od niej historyczną radę:

– Astor, twoje utwory klasyczne są napisa-ne poprawnie. Ale prawdziwy Piazzolla jest w muzyce, którą mi przed chwilą zagrałeś. Nigdy jej nie porzucaj.

I tak zaczęła się era Tango Nuevo czyli No-wego Tanga. Teraz Piazzolla pracuje nad połączeniem tanga, jazzu, muzyki klasycz-nej i rozmaitych eksperymentów dźwięko-wych, z czego wyłania się jego styl własny, niepowtarzalny i rozpoznawalny. Ulubio-ną jego formacją jest założony przezeń w roku 1960 kwintet w składzie: bandone-on, skrzypce, kontrabas, fortepian, gitara elektryczna, z którym koncertuje do roku 1971.

Sława rośnie. Artysta koncertuje na całym świecie, z zespołami i jako solista, od Ame-ryki Południowej przez Europę, Japonię, po Stany Zjednoczone. W 1987 r. gra przed

21

ogromną publicznością w nowojorskim Central Parku. Wiele nagrywa, pracuje in-tensywnie aż do śmierci w lipcu 1992. Po-

zostawił po sobie ponad 250 tang i wiele innych (w sumie około 1000) utworów.

22

26 czerwca 2016 (niedziela), godz. 18.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w Olsztynie

Piotr Sułkowski – dyrygentMarcin Dylla – gitaraJustyna Sobczak – gitaraOrkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

W programie:Joaquín RodrigoConcierto de Aranjuez na gitarę z orkiestrąAllegro con spirito Adagio Allegro gentileFantasia para un gentilhombre (Fantazja dla szlachcica) na gitarę z orkiestrą Villano y Ricercare Españoleta y Fanfare de la Caballería de NápolesDanza de las HachasCanario

Marcin Dylla gitara

Zaliczany jest przez wielu krytyków mu-zycznych i melomanów do grona najwy-bitniejszych gitarzystów klasycznych. Swoją pozycję zawdzięcza m.in. liczbie nagród na konkursach muzycznych. W latach 1996-2007 dziewiętnastokrot-nie zdobył pierwsze miejsce na najbar-dziej prestiżowych, międzynarodowych konkursach gitarowych, odbywających się w Europie i USA.

Wielokrotnie honorowany był nagrodami publiczności oraz orkiestr, z którymi wy-stępował. W 2002 roku na 7. Międzyna-rodowym Konwencie Gitarowym w Ales-sandrii Marcin Dylla otrzymał nagrodę krytyków muzycznych „Złotą Gitarę” dla najlepiej zapowiadającego się młodego gitarzysty.

Płyta CD nagrana przez niego dla wytwor-ni Naxos znalazła się w dziesiątce najle-piej sprzedających sie albumów tej firmy w roku 2008, natomiast płyta DVD „Wa-wel o zmierzchu” została nominowana do nagrody Fryderyka w roku 2010.

Renomę Marcina Dylli w artystycznym życiu Europy ugruntowuje udział w wie-lu festiwalach muzycznych, prowadzenie lekcji mistrzowskich, współpraca z wybit-nymi muzykami i orkiestrami oraz liczne recitale w prestiżowych salach koncerto-wych świata, takich jak Konzerthaus i Mu-sikverein w Wiedniu, Auditorio Nacional w Madrycie, Filharmonia w St. Petersbur-gu, Sala Czajkowskiego w Moskwie, Klein-hans Music Hall w Buffalo N.Y, Carnegie Hall w Nowym Jorku.

Zdobycie pierwszej nagrody na konkursie GFA w Los Angeles, uważanym za naj-bardziej prestiżowy konkurs gitarowy na świecie, zaowocowało trasą koncertową w ponad 60 miastach USA, Kanady i Mek-syku. Po jego recitalu w Waszyngtonie, The Washington Post napisał:

Jeśli ktokolwiek miałby wątpliwości, że Marcin Dylla należy do najbardziej utalen-towanych gitarzystów naszej planety, to tego wieczoru zostały one rozwiane całko-wicie.

Marcin Dylla urodził się w 1976 roku w Chorzowie. Naukę gry na gitarze rozpo-czął w wieku 8 lat w Państwowej Szkole Muzycznej w Rudzie Śląskiej. W latach 1995-2000 studiował w Akademii Mu-zycznej w Katowicach w klasie gitary adj. Wandy Palacz. Edukację muzyczną kon-tynuował na uczelniach zagranicznych: w Akademii Muzycznej w Bazylei pod kie-runkiem prof. Oscara Ghiglii, w Akademii

23

Justyna Sobczak gitara

Urodziła się w Szczecinie. Edukację muzycz-ną rozpoczęła w klasie gitary mgr Beaty Vykysali w Państwowej Szkole Muzycz-nej I stopnia w Szczecinie. Kontynu-uowała naukę u mgr Piotra Pałaca w Zespole Szkół Muzycznych w Szczeci-nie.

Studiowała następnie w Akademii Mu-zycznej w Poznaniu w klasie gitary prof. Piotra Zaleskiego i mgr Łukasza Ku-ropaczewskiego. W roku 2012 rozpoczę-ła studia drugiego stopnia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach pod kierunkiem prof. Aliny Gruszki, kończąc je z wyróżnieniem i uzy-skując tytuł magistra sztuki.

Oprócz działalności solistycznej Justyna Sobczak poświęca się intensywnie kame-ralistyce, tworząc zespoły z gitarą, harfą, fletem. Od 2014 roku, wraz z gitarzystą Błażejem Sudnikowiczem, współtworzy duet gitarowy Sedina Duo.

Była wielokrotnie nagradzana na kon-kursach muzycznych, wśród których na szczególną uwagę zasługują nagrody:

2014: I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Gitarowym „Ciudad de México” (Meksyk), III miejsce w IX Międzynarodo-wym Konkursie Gitarowym J. K. Mertza (Bratysława, Słowacja), I miejsce w Mię-dzynarodowym Konkursie Gitarowym „Guitartalent” (Brno, Czechy).

2013: I miejsce w Międzynarodowym Konkursie Gitarowym w Nordhorn (Niem-cy.

2012: IV miejsce w Międzynarodowym Konkursie Gitarowym (Coria, Hiszpania), III miejsce w Konkursie „O Złotą Gitarę” (Poznań).

2006: III miejsce w Międzynarodowym Konkursie Gitarowym (Olsztyn), II miejsce w I Ogólnopolskim Konkursie Gitarowym im. Marka Sokołowskiego (Lublin).

Justyna Sobczak jest również wielokrotną stypendystką Prezydenta Miasta Szcze-cina, Towarzystwa Przyjaciół Szczecina, Rektora Akademii Muzycznej w Poznaniu, Rektora Akademii Muzycznej w Katowi-cach oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu „Młoda Polska”.

W maju 2015 roku ukazała się jej debiu-tancka płyta, która stanowi nagrodę za zdobycie I miejsca w Międzynarodowym Konkursie Gitarowym w Nordhorn (Niem-cy) w 2013 roku.

24

Muzycznej we Freiburgu pod kierunkiem prof. Sonji Prunnbauer oraz w Konserwa-

torium Muzycznym w Maastricht pod kie-runkiem prof. Carlo Marchione’a.

25

Concierto de Aranjuez na gitarę i orkie-strę Joaquina Rodrigo (1901-1999) to jeden z największych koncertowych prze-bojów na gitarę z orkiestrą, najsłynniejsze dzieło mistrza hiszpańskich barw i rytmów, pełne – zwłaszcza jego sławna część druga – tajemniczego, wyrafinowanego czaru.

Co ciekawe, Rodrigo w późniejszych latach życia narzekał na powierzchowny stosunek cudzoziemców do muzyki hiszpańskiej, zarzucając im, że oczekują oni, jak turyści, tylko kilku najprostszych espaniolismos, melodyjnych „hiszpańskich” zwrotów. A sam uosabiał jeden z najklasyczniejszych przypadków muzycznego tradycjonalizmu w wieku XX. Przeżył zaś dokładnie cały ten wiek: urodził się w roku 1901, zmarł w 1999.

Ociemniały od czwartego roku życia w wyniku przebytej błonicy, po latach wspominał: Myślę, że ta choroba, utrata wzroku, była wehikułem, który poprowadził mnie na drogę muzyki.

I całe swe długie życie pozostał wierny stylistyce mistrzów z czasów młodości: Al-beniza, Granadosa, de Falli – czyli właśnie tych, którzy ów „hiszpański” język muzycz-ny współtworzyli.

W konserwatywnym duchu, w ultrakon-serwatywnej Hiszpanii, w roku 1939 stwo-rzył swoiste arcydzieło. „Concierto de Aranjuez” to kwintesencja kwintesencji tego pojęcia „hiszpańskości”, nad którym on sam publicznie ubolewał, ale widać zna-lazł dostatecznie dużo ważnych dla siebie powodów, by pójść tą samą drogą.

„Ogrody Aranjuezu”, gdzie mieściła się letnia rezydencja królów, to miejsce sym-boliczne dla Hiszpanów, znane także w literaturze światowej. Każdy miłośnik klasycznego dramatu pamięta, iż już pierwsze zdanie dramatu Schillera „Don Carlos” mówi o tym, że „Aranjuezu piękne dni skończone, król wraca do Madrytu”...

W późniejszych latach Rodrigo, zasłużo-ny dla hiszpańskiej kultury i bardzo wpły-wowy, a zarazem całkowicie obojętny na nowe prądy i kierunki w muzyce XX stule-cia, narażał się na niejeden zarzut ze strony młodych twórców, oskarżających go wręcz o zatrzymywanie rodzimej muzyki w roz-woju. Lecz on wolał pozostać w „ogrodach Aranjuezu”, niż wracać do Madrytu.

I pod koniec życia sędziwy mistrz doczekał się adekwatnej nagrody. W roku 1991 król Juan Carlos obdarzył go tytułem „Markiza Ogrodów Aranjuezu” – „Marques de los Jardines de Aranjuez”.

Fantazja dla szlachcica Joaquina Rodri-go powstała w roku 1954, dedykowana wybitnemu gitarzyście Andrésowi Sego-vii. Całość opiera się na cytatach tańców dworskich z XVII wieku, wyjętych z dzieła kompozytora Gaspara Sanz (1640-1710). Stamtąd pochodzą również tytuły po-szczególnych części. Rzecz prędko została przez publiczność uznana za utwór będący – obok „Concierto de Aranjuez” – kolejnym wzorem „hiszpańskich” klimatów w muzy-ce.

Wprowadzenie

26

27 czerwca 2016 (poniedziałek), godz. 20.00Amfiteatr im. Czesława Niemena w Olsztynie

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w OlsztynieIndialucia

Michał Czachowski (Polska) – gitara flamenco Giridhar Udupa (Indie) – ghatam, konnakol, kanjira Leo Vertunni (Wielka Brytania) – sitar Krzysztof Nowakowski (Polska) – cajón, instrumenty perkusyjneProwadzenie koncertu: Janusz Ciepliński

W programieMichał CzachowskiIndialucia Kyabathe Taliquete Aroma de Cilantro Gerardo Nunez – Sahara Michał Czachowski/Avaneendra Sheolikar El Tilaque Raag ‚n’ Ole

Indialucia

Jest to projekt muzyczny łączący dwa fa-scynujące style muzyczne: muzykę indyj-ską oraz flamenco. Pomysłodawcą, pro-ducentem oraz szefem artystycznym jest gitarzysta Michał Czachowski.

Projekt narodził się w 1999 roku w In-diach z połączenia potencjału artystycz-nego wykładowców i studentów Akade-mii Muzycznej w Nagpur oraz artystów z Europy. Owocem muzycznego spotka-nia jest wydana w 2005 roku płyta „In-

dialucia”, która od razu zdobyła uznanie w Polsce i na świecie.

Połączenie muzyki hiszpańskich Cyganów z indyjską może się wydawać egzotyczne, ale jeśli przypomnimy sobie, że Cyganie przybyli na Półwysep Iberyjski właśnie z Indii, możemy powiedzieć, że projekt jest powrotem do korzeni, który można porównać do pierwszych rewolucyjnych spotkań muzyków Europy i Azji z lat 60.

Album otrzymał nagrody: – Wirtualne Gęśle– Folkowy Fonogram Roku (nagroda Pol-

27

skiego Radia za najlepszą płytę 2005 roku),– nominowany był do nagrody Frydery-ki 2006 w kategorii Album Roku – Folk/Etno, – II nagroda dla najlepszych płyt World Music wydanych w USA (muzyka z płyty była wykorzystana jako ścieżka dźwię-kowa do hollywoodzkiego filmu „Święci z Bostonu II”).

Najnowszy album zespołu, zatytułowany „Acatao”, w 2015 roku otrzymał drugą

nagrodę jako Folkowy Fonogram Roku (przyznawaną przez Polskie Radio).

Zespół koncertował m.in. w Indiach, w Meksyku, w USA, w Rosji, w Singapurze, w Omanie, w Hiszpanii, w Turcji, w Austrii, w Niemczech, w Anglii, we Francji, we Włoszech, w Luksemburgu, w Czechach, w Finlandii, na Węgrzech i w Rumunii.

28

28 czerwca 2016 (wtorek), godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w Olsztynie

Duo Melis (Hiszpania, Grecja) Prowadzenie koncertu: Janusz Ciepliński

W programieJean-Philippe Rameau (1683-1764) – Allemante *– Les Rappel des Oiseaux *– Les Tendres Plaintes *– Les Cyclopes *

Antoine de Lhoyer (1768-1840) – Duo nr 3. op. 31AllegroRomanceRondo

Miguel A. Roig-Francoli (ur. 1953) – Sonata na dwie gitary (dedykowana Duo Melis)Toccata. Presto, very freelyAndante molto espressivoIt takes two...Toccata 2 (with a side trip to Bali)

Domenico Scarlatti (1685-1757)– Sonata K 204 a *– Sonata K 9, L 413 *– Sonata K 18 *

Enrique Granados (1867-1916) – Valses Poéticos*

Astor Piazzolla (1921-1992) – Tango SuiteAllegroAndante rubato melancolicoAllegro

*Opracowania na gitarę: Alexis Muzurakis i Susana Prieto.

29

Duo Melis gitary

Hiszpańska gitarzystka Susana Prieto i grecki gitarzysta Alexis Muzurakis zade-biutowali jako Duo Melis w 1999 roku na Międzynarodowym Festiwalu Gitarowym w Volos w Grecji.

Od tego czasu wystąpili w najbardziej prominentnych salach koncertowych świata, między innymi w Filharmonii Ber-lińskiej, w Concert Hall w Nowym Jorku, w Filharmonii w Amsterdamie, w Sali Czajkowskiego w Moskwie.

Zdobyli wiele nagród, zarówno solo jak i w duecie. W 1999 roku otrzymali I na-grodę w Międzynarodowym Konkursie Gitarowym we Frechen (Niemcy), w 2000 roku wygrali prestiżowy konkurs w Mon-telimar (Niemcy), a także XXI Między-narodowy Konkurs Duetów Gitarowych Mauro Giulianiego (Włochy). W 2001 roku

zdobyli główną nagrodę w Międzynaro-dowym Konkursie Duetów Gitarowych w Paryżu. W 2003 roku nagrali swoją pierwszą płytę jako nagrodę miasta We-rony w Międzynarodowym Konkursie Mu-zyki Kameralnej Gaetano Zinetti (Włochy).

Susana i Alexis kontynuowali swoją edukację artystyczną na studiach pody-plomowych w Hadze oraz w Konserwa-torium Feliksa Mendelssohna w Lipsku i w Berlinie. Od 2006 roku są wykładow-cami Konserwatorium w Strasbourgu.

30

29 czerwca 2016 (środa), godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w Olsztynie

Marcin Dylla (Polska) – gitaraProwadzenie koncertu: Janusz Ciepliński

W programie:Mauro Giuliani (1781-1829) – Sonata C-dur op. 15 Allegro spiritoso Adagio Finale Heitor Villa-Lobos (1887-1959) – Pięć preludiówRoberto Sierra (ur. 1953) – Sonata para guitarraCon passionExpressivo quasi religioso Salseado Manuel Maria Ponce (1882-1948) – Wariacje i fuga na temat Folia de España Benjamin Britten (1913-1976) – Nocturnal op. 70

31

30 czerwca 2016 (czwartek) godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w Olsztynie

Duo Kitharsis (Rumunia) – gitary Prowadzenie koncertu: Janusz Ciepliński

W programie:Domenico Scarlatti (1685-1757)– Sonate K.261 – Sonate K. 450Antonio Soler (1729-1783) – Sonate R.38– Sonate R.102Antoine de Lhoyer (1768-1852) – Duo concertante nr 1 op. 30 Allegro moderato brillante Adagio cantabile Rondo poco vivaceJoaquin Rodrigo (1901-1999) – Tonadilla Allegro ma non troppoMinueto pomposo Allegro vivaceJean-Philippe Rameau (1683-1764) – Allemande– Le Rappel des Oiseaux– Les Tendres Plaintes– Les Cyclopes Manuel de Falla (1876-1946) – Nocturno– Danza Espanola La Vida Breve, nr 1Astor Piazzolla (1921-1992) – Tango Suite

32

Duo Kitharsis gitary

Zespół powstał w 2009 roku. Tworzą go Alexandra Petrisor i Horghidan Dragos. Artyści ci, po zakończeniu edukacji soli-stycznej w Narodowym Uniwersytecie Muzycznym w Bukareszcie pod kierun-kiem Cătălin Ştefănescu- Patrascu, kon-tynuowali pracę w Staatliche Hochschule für Musik und darstellende Kunst w Stut-tgarcie pod opieką Duo Kaltchev, a od 2013 roku pracują pod kierunkiem znane-go na świecie Duo Melis w Konserwato-rium w Strasburgu.

Zdobyli szereg nagród, wśród których znalazły się między innymi:– I nagroda w IX Międzynarodowym Kon-kursie Gitarowym Transilvania w Cluj Na-poca (Rumunia, 2011),

– 2 nagroda w X Konkursie Gitary Kla-sycznej Enrico Mercatali, Gorizia (Włochy, 2013),

– Nagroda „Champagne Mailliard” na XXVIII Europejskim Konkursie Muzyki Ka-meralnej w Paryżu (2014),

– I nagroda w V Konkursie „Drumul spre celebritate” w Bukareszcie (2014),

– I nagroda Concorso di Esecuzione Mu-sicale Citta di Piove di Sacco w Padwie (2014),

– I nagroda w II Concorso Internazionale di Esecuzione Musicale w Castel Ritaldi (Włochy 2014),

– Grand Prix na IX Międzynaarodowym Konkursie Gitarowym w Olsztynie (2014).

Duo Kitharsis występuje na wielu festiwa-lach i w najważniejszych salach koncerto-wych Europy. Gra gra na instrumentach, które wykonał lutnik Alexandru Marian.

33

1 lipca 2016 (piątek) godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w Olsztynie

Łukasz Kuropaczewski (Polska) – gitara

Mauro Giuliani (1781-1829) – Rossiniana nr 3Marc Neikrug (ur. 1946) – Three Pieces for Guitar:– Quasi una cadenza– Romanza– TocattaAleksander Tansman (1897-1986) – Prélude et InterludeKrzysztof Penderecki (ur. 1933) – Cadenza (opr. Łukasz Kuropaczewski)Krzysztof Meyer (ur. 1943) – Triptych Sonata (dedykowana Łukaszowi Kuropaczew-skiemu )FantasiaAriaImpromptu furioso

Łukasz Kuropaczewski gitara

Urodził się w 1981 roku w Gnieźnie. Wy-chowywał się w wielkopolskim Strzał-kowie. Naukę gry na gitarze rozpoczął w wieku 10 lat. Jest absolwentem Szkoły Talentów w Poznaniu, Akademii Muzycz-nej we Wrocławiu oraz Peabody Conse-rvatory of the Johns Hopkins University w USA, gdzie studiował pod okiem Ma-estro Manuela Barrueco.

34

Występował z recitalami w Polsce, na Bia-łorusi, w Czechach, w Bułgarii, w Niem-czech, we Francji, w Anglii, w Hiszpanii, w Holandii, w Chorwacji, na Islandii, na Węgrzech, w Grecji, na Wyspach Kana-ryjskich, w Japonii, w Kanadzie, w USA, w Meksyku oraz w Panamie. Współpraco-wał z wieloma orkiestrami takimi jak: Or-kiestra Kameralna Polskiego Radia Ama-deus, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Polska Or-kiestra Radiowa, New York Philharmonic Orchestra, San Francisco Symphony, San Antonio Symphony oraz Cleveland Sym-phony.

Prowadzi kursy oraz lekcje mistrzowskie na licznych uniwersytetach w Europie i w obu Amerykach, a także podczas fe-stiwali gitarowych w kraju i za granicą. W latach 2007-2009 był wykładowcą na University of Pennsylvania w Filadelfii. Obecnie prowadzi międzynarodową kla-sę gitary w Akademii Muzycznej w Pozna-niu.

Nagrał sześć płyt. Pierwsza z nich – „Gu-itar recital” – zebrała entuzjastyczne opinie krytyków z całego świata, pod-kreślających ogromny zmysł muzyczny oraz wybitne umiejętności techniczne szesnastoletniego wówczas artysty. Dru-gi album: „Łukasz Kuropaczewski plays Spanish Music” zdobył jeszcze większe uznanie krytyki. Grę muzyka opisywano jako „przekraczającą próg wirtuozerii i mistrzostwa”. Z entuzjastycznymi opi-niami krytyków spotkały się również na-stępne płyty – „Portrait”, „Polish Music” z utworami Tansmana i Lutosławskiego oraz „Aqua e Vinho”. W 2012 roku ukazał się jego najnowszy album – „Nocturnal”, zawierający nagranie Koncertu na gitarę, orkiestrę i kotły, napisanego specjalnie dla Łukasza Kuropaczewskiego przez Krzysz-tofa Meyera.

Od 2008 roku Łukasz Kuropaczewski jest dyrektorem artystycznym Akademii Gita-ry, jednego z największych festiwali gita-rowych w Europie.

35

2 lipca 2016 (sobota) godz. 19.00sala koncertowa Filharmonii

X Festiwal Gitarowy Joaquina Rodrigo w Olsztynie

Gérard Abiton (Francja) – gitara

Sylvius Leopold Weiss (1687-1750) – Sonate nr 5 (manuskrypt drezdeński) opr. na gitarę: Gerard AbitonPreludeAllemandeCouranteSarabandeBourréeGigue

Domenico Scarlatti (1685-1757) opr. na gitarę: Gérard Abiton– Sonata K.545– Sonata K.69– Sonata K.113

Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788)opr. na gitarę: Gérard Abiton – Cantabile Wq. 55/3– Allegro assai Wq. 57/6

WYSTĘP ZDOBYWCY GRAND PRIX KONKURSU

36

Gérard Abitongitara

Jego pierwszym nauczycielem był gita-rzysta i tenor Christian Jean, a ich współ-praca wywarła trwały wpływ na muzycz-ne i estetyczne upodobania Gérarda, w szczególności w podejściu do natural-nej ekspresji wykonywanych utworów.

„Wolę to, co mnie porusza, co mnie zaska-kuje” – ten cytat Françoisa Couperina jest dla Abitona w pewnym sensie kwintesen-cją podejścia do sztuki.

W wieku 16 lat, Gérard Abiton rozpoczął edukację w Conservatoire National de Musique Superieur w Paryżu, w klasie prof. Aleksandra Lagoya. Równolegle do studiów instrumentalnych studiował na tej uczelni harmonię i kontrapunkt u Ala-ina Truchota. Uczestniczył w letnich kur-sach prowadzonych przez takich artystów jak Andrés Segovia (Hiszpania), Abel Car-levaro (Urugwaj) i John Williams (Austra-lia / Wielka Brytania). W 1981 roku Gérard Abiton wygrał XXXVII Międzynarodowy Konkurs Muzyczny w Genewie i otrzymał nagrodę specjalną za wykonanie Czterech krótkich utworów Franka Martina. Artysta jest regularnie zapraszany na fe-stiwale, gdzie wykonuje muzykę solową, kameralną, a także orkiestrową. Współ-pracował między innymi z takimi orkie-

strami jak National Symphonic Orchestra of Cuba, Collegium Musicum of Bale, Sin-fonia of Manchester, Symphonic Orche-stra of Orleans, Orchestre du CRR de Pa-ris, Ensemble Orchestral Stringendo de Paris, Orchestre de la Suisse Romande, National Symphonic Orchestra of Mexico, Orchestre Symphonique du Rhin.

W trosce o rozwój repertuaru gitarowego opracował na ten instrument wiele dzieł Bacha, Couperina, Forqueray’a, Duphly-’ego, Haydna, Mendelssohna, Granado-sa, Albeniza, Rodriga. Repertuar Gerarda Abitona jest nieco eklektyczny, z pewną tendencją do muzyki pierwszej połowy XX wieku.

Swoje utwory dedykowali mu m.in.: Je-an-Claude Wolff, Philippe Leroux, Régis Campo, Yves Krier, Alain Margoni, Mau-rice Delaistier, Thérèse Brenet, Gerard Drozd.

Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Natan Dondalski – I koncertmistrz

Monika Dondalska– koncertmistrz

Michał Marcol– koncertmistrz

Artur Milian– koncertmistrz

Jan DondalskiYuriy RizunOlga KłosowskaZbigniew CiuciasDominika SitarzViktoriya KrasyunTomasz JabłońskiMonika KościelnaEwa Wiśniewska

Maciej NiedźwiedźTadeusz KorpalEwald WawrzyniukBartosz Bukowian

Roman KuźniakBeniamin LewiAleksandra ZakrzewskaEmilia Jarmoszewicz

Grzegorz Dybała

Anna MrachaczMarta RusiniakLucyna DobrychłopKrzysztof DanielewiczKatarzyna SkładanekMaksymilian CybowskiLech GrzegorzewskiWojciech SuwalskiMarina PiweckaDaniela Wojtyłowicz

Anna JundziłłAnna Kłosowska-GrycMarlena Mentkowska

Józef MorusiewiczPaweł SzulcMichał KowalewskiSergio Mondejar AlarconTomasz AmbrożukJacek Swędrzyński

Sławomir Horodyski Bartosz Zwolski Jan Burzyński

Piotr StolarzDorota MichalskaKatarzyna LorekJacek SzwecAnna PerkowskaJustyna OstrowskaJoanna KorczinFily Katrin DiakitéAnna Tarnowska

Agnieszka ZwolskaMateusz KubańskiZofia Radwańska

Paweł HuliszPaweł BanasiukMichał TyrańskiOstap PopovychDamian Marat

Małgorzata Ambrożuk-Buczek

Krzysztof Koziatek – koncertmistrz

Paweł PanasiukBarbara PirogowiczEwa GawrońskaSylwia Bronecka-BednarczykMagdalena NiedźwiedźAgnieszka PołubińskaAgnieszka SzulcMagdalena Rapcia

Cezary GrycDominik JastrzębskiKarolina Wiak-Rembowska

Henryk ZinkiewiczAleksander MiśnikiewiczRafał KrauzeEiko Hasegawa

fortepian Agnieszka Panasiuk inspektor orkiestry Paweł Szulc bibliotekarz Ewa Gawrońskastroiciel fortepianów Piotr Jurga

I skrzypce

kontrabasy

fagoty

tuba

II skrzypce

flety

waltornie

perkusja

altówki

oboje

trąbki

harfa

wiolonczele

klarnety

puzony

dyrygent Piotr Sułkowski

dyrygent chóru Benedykt Błoński

Małgorzata TrzcińskaAntonina JagielskaAgnieszka SawkaMałgorzata OleksiakRenata ZielińskaMagdalena Podralska Paulina KosikowskaMagdalena KowalewskaMałgorzata BanasiakEwa Zuba Adrianna ZmudzińskaJustyna ZiółkowskaAnna Przegrocka

Karolina PisarkiewiczDorota ŻarczyńskaKlaudia Grucelska Elżbieta Szymkiewicz Alicja Marzewska Danuta PodhorodeckaŻaneta Kucharska PREZESMarta Nichczyńska Kinga Gutmańska Halina KorolMonika ZajkowskaHanna NiemiraAnna Zuba

Waldemar TrzcińskiMaksymilian PerfikowskiKrzysztof LendzionPatryk Zarębski Bartłomiej Nogajczyk Bartosz Cybula

Krzysztof ZielińskiJakub NiedzielskiFilip Wichrowski Maciej MoszczyńskiMarek Pieniążek Sergiusz Smyk Jakub PająkJakub Ptak

soprany

tenory

alty

barytony/basy

Chór CANTORES VARMIENSISprzy Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Dyrektor naczelny i artystycznyPiotr Sułkowski

Przedsprzedaż i sprzedaż biletów prowadzi kasa biletowa Filharmonii ul. Bartosza Głowackiego 1poniedziałek-piątek: godz. 10.00-18.00oraz dwie godziny przed koncertem

Omówienie programów: Tadeusz Szyłłejko

Mecenas Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Sponsorzy Filharmonii Warmińsko-Mazurskiej

Patroni medialniZ uwagi na prawa autorskie przypominamy o całkowitym zakazie fotografowania oraz nagrywania dźwięku i obrazu podczas koncertu.

Prosimy o wyłączenie telefonów komórkowych.