L TI-92 Plus TI-89 TI-89 / TI-92 Plus spine · 2019. 9. 20. · 4. Znajd na dysku CD odpowiedni„...

PL

PPLLwww. t i . com/ca l c

t i - c a res@t i . com

© 2000 Texas Instruments

Texas Instruments U.S.A.7800 Banner Dr.Dallas, TX 75251

Texas Instruments Holland B.V.Rutherfordweg 1023542 CG Utrecht - The Netherlands

XX/OM/1E13/A

TI-8

9 / T

I-92 P

lus

TI-89TI-92 Plus

6.06 in. adjustablespine

back spine

8.0

6 in

.

Polsk

i

Printed by:

To the printer:Please print below theÒprinted by:Ó your companyname and address includingcountry. This book to print PMS:

00_89IFC.POL TI-89/TI-92 Plus: Inside Front Cover (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 8:50 AM Printed: 09/25/00 9:36 AM Page 1 of 1

Ogólnie

¥ O Lista aplikacji Flash

2 a Prze³¹czanie miêdzy dwiema ostatnimiaplikacjami lub czêœciami ekranu

¥ |, ¥ « Rozjaœnianie i œciemnianie kontrastu

¥ ¸ Rachunki przybli¿one

¥ C, ¥ D Przejœcie kursorem do pocz¹tku lubkoñca (w edytorach)

¤ C, ¤ D Przewijanie “góra-dó³” obiektów wobszarze wyœwietlania poprzednichobliczeñ

¤ A, ¤ B Zaznaczenie na lewo lub na prawo odkursora

2 C, 2 D Poprzednia strona, nastêpna strona (wedytorach)

2 A, 2 B Przejœcie kursorem do koñca w lewo,w prawo

Mapa klawiszy skrótów na ekranie ( ¥ ^ )

Wyjœcie z mapy – N.

Mapa ta pokazuje skróty, które nie s¹ zaznaczone naklawiaturze. Jak pokazano ni¿ej, naciœnij ¥a potemstosowny klawisz.

¥ Á ƒ

¥ c Greckie litery(patrz nastêpna kolumna)

¥ d ¦ (komentarz)¥ b Kopiowanie wspó³rzêdnych

wykresu do sysdata¥ e ! (silnia)

¥ Í Wyœwietlanie skrzynki dialogowejFORMATS

¥ 1 – ¥ 9 Wykonywanie programówkbdprgm1( ) do kbdprgm9( )

¥ p & (do³¹czanie)¥ ^ Mapa klawiszy skrótów¥ § @

¥ ´ Wy³¹czenie urz¹dzenia tak, ¿e popowtórnym w³¹czeniu wywo³uje onoostatnio u¿ywan¹ aplikacjê

¥ µ (zero)

¥ ¶ ‚

¥ · Kopiowanie wspó³rzêdnych wykresuna ekran bazowy

Pisanie liter

j Pojedyncza ma³a litera

¤ Pojedyncza wielka litera

2 ™ Zamek (Caps-Lock) na ma³e litery

¤ j Zamek (Caps-Lock) na wielkielitery

j Wy³¹cz tryb alfanumeryczny

Wykresy w trzech wymiarach

C, D, A, B Animacja wykresu

«, | Zmiana szybkoœci animacji

X, Y, Z Widok w kierunku osi

µ Powrót do pierwotnego podgl¹du

Í Zmiana stylu wykresu

p Podgl¹d rozszerzony/normalny

Litery greckie

¥ c Przejœcie do zbioru liter greckich¥ c j + litera Ma³a litera grecka, np.

¥ c j [W] daje ω¥ c ¤ + litera Wielka litera grecka, np.

¥ c ¤ [ W] daje ΩJe¿eli naciœniesz kombinacjê klawiszy, nieprzyporz¹dkowan¹ do litery greckiej, to otrzymasz zwyk³yznak odpowiadaj¹cy temu klawiszowi.

A B C D E

F G H I J

K L M N O

P Q R S U

V W

X Y Z T

ψξ ζ τ

α β δ∆

ε

φ γΓ

λ µ

πΠ ρ σ

Σ

ωΩ

Klawisze skrótów w TI-89

00_92IBC.POL TI-89/92 Plus: Inside Back Cover (Polish) Susan Gullord Revised: 09/12/00 11:29 AM Printed: 09/25/00 9:36 AM Page 1 of 1

Ogólnie

¥ O Lista aplikacji Flash2 a Prze³¹czanie miêdzy dwiema

ostatnimi aplikacjami lubczêœciami ekranu

¥ D Kopiowanie wspó³rzêdnychwykresu do sysdata

¥ F Wyœwietlanie okna dialogowegoFORMATS

¥ H Kopiowanie wspó³rzêdnychwykresu na ekran bazowy

¥ N Tworzenie nowej zmiennej¥ O Otwieranie istniej¹cej zmiennej¥ S Zapisz jako¥ |, ¥ « Rozjaœnianie i œciemnianie

kontrastu¥ ¸ Rachunki przybli¿one¥ ´ Wy³¹czenie urz¹dzenia tak, ¿e po

powtórnym w³¹czeniu wywo³ujeono ostatnio u¿ywan¹ aplikacjê

¥ 1 – ¥ 9 Wykonywanie programówkbdprgm1() do kbdprgm9()

Mapa klawiszy skrótów na ekranie ( ¥ ”)

Wyjœcie z mapy – N.

W tabeli poni¿ej podane s¹ skróty, nie znajduj¹ce siêna klawiaturze TI-92 Plus. W s¹siedniej kolumniepodane s¹ znaki akcentowane i litery greckie.

2 Q ?2 W ! (silnia)2 R @2 T # (przekazanie)2 H & (do³¹czanie)2 X ¦ (komentarz)¥ Á ƒ¥ µ (zero) ¥ ¶ ‚

Edycja

¥ C Przejœcie kursorem do góry¥ D Przejœcie kursorem w dó³2 A Przejœcie kursorem do koñca w

lewo2 B Przejœcie kursorem do koñca w

prawo‚ C, ‚ D Przewijanie “góra-dó³” obiektów

w obszarze wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ

2 C, 2 D Poprzednia strona, nastêpnastrona

¥ X Wytnij¥ C Kopiuj¥ V Wstaw

Wykresy w trzech wymiarach

C, D, A, B Animacja wykresu«, | Zmiana szybkoœci animacjiX, Y, Z Widok w kierunku osiµ (zero) Powrót do pierwotnego

podgl¹duF Zmiana stylu wykresup Podgl¹d rozszerzony/normalny

Litery z akcentami

2 A + litera à, è, ì, ò, ù, À, È, Ì, Ò, Ù2 C + litera ç, Ç2 E + litera á, é, í, ó, ú, ý, Á, É, Í, Ó, Ú, Ý2 N + litera ã, ñ, õ, Ã, Ñ, Õ2 O + litera â, ê, î, ô, û, Â, Ê, Î, Ô, Û2 U + litera ä, ë, ï, ö, ü, ÿ, Ä, Ë, Ï, Ö, Ü

Litery greckie

2 G Przejœcie do zbioru liter greckich2 G + litera Ma³a litera grecka, np. 2 G W

daje ω2 G ¤ + litera Wielka litera grecka, np.

2 G ¤ W daje ΩJe¿eli naciœniesz kombinacjê klawiszy, nieprzyporz¹dkowan¹ do litery greckiej, to otrzymaszzwyk³y znak odpowiadaj¹cy temu klawiszowi.

ψ

ξζ

τ

α

β

δ∆

ε

φ γΓ

λ

µ

πΠ

ρ

σΣ

ωΩ

Q W E R T Y U I O P

A S D F G H J K L

Z X C V B N M q

ψ

ξζ

τ

α

β

δ∆

ε

φ γΓ

λ

µ

πΠ

ρ

σΣ

ωΩ

Q W E R T Y U I O P

A S D F G H J K L

Z X C V B N M q

Klawisze skrótów w TI-92 Plus

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page i of 10

TI-89

TI-92 Plus

Podrêcznik

oprogramowania Advanced Mathematicsw wersji 2.0

U.S. Patent No. 4,405,829 Licensed Exclusively By RSA Data Security, Inc.

© 2000 by Texas Instruments

ii

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page ii of 10

Texas Instruments nie udziela gwarancji, ani wyraŸnej anidomniemanej, a tak¿e ¿adnych gwarancji dotycz¹cych mo¿liwoœcizakupu i przydatnoœci do okreœlonych celów; odnosi siê to dowszystkich programów i materia³ów ksi¹¿kowych, co oznacza, ¿e bêd¹one dostarczane bez gwarancji.

Texas Instruments nie bêdzie w ¿adnym wypadku ponosi³odpowiedzialnoœci wobec kogokolwiek za szkody szczególne, uboczne,przypadkowe lub te¿ wtórne, wynik³e z faktu nabycia lub u¿ywania tychmateria³ów. Jedyna i wy³¹czna odpowiedzialnoœæ Texas Instruments,niezale¿nie od formy pozwu, nie przekroczy ceny zakupu urz¹dzenia.Ponadto Texas Instruments nie bêdzie odpowiadaæ na ¿adne roszczeniawynikaj¹ce z u¿ywania materia³ów przez inne osoby.

Wa¿ne

iii

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page iii of 10

Aplikacje Flash ........................................................................................................ vRó¿nice w znaczeniu klawiszy...............................................................................viiCo nowego? ............................................................................................................. ix

Przygotowanie kalkulatora TI-89 do pracy............................................................... 2Przygotowanie TI-92 Plus do pracy.......................................................................... 3Ustawianie kontrastu i wybór jêzyka ........................................................................ 4Wyœwietlanie wykresów funkcji ............................................................................... 8W³¹czanie i wy³¹czanie kalkulatora TI-89/TI-92 Plus............................................ 10Ustawianie kontrastu ekranu................................................................................... 11Klawiatura kalkulatora TI-89.................................................................................. 12Klawiatura kalkulatora TI-92 Plus .......................................................................... 13Klawisze modyfikuj¹ce........................................................................................... 14Wprowadzanie znaków alfabetu ............................................................................. 17Ekran bazowy ......................................................................................................... 19Wprowadzanie liczb................................................................................................ 21Wprowadzanie wyra¿eñ i instrukcji........................................................................ 22Formaty wyœwietlanych wyników .......................................................................... 25Redagowanie wyra¿eñ w linii wprowadzania......................................................... 28Menu ....................................................................................................................... 30U¿ycie menu u¿ytkownika...................................................................................... 33Wybór aplikacji....................................................................................................... 34Ustawienie trybów kalkulatora ............................................................................... 36U¿ycie Menu Clean Up przed rozpoczêciem nowej pracy ..................................... 39U¿ycie okna dialogowego Catalog ......................................................................... 40Zapamiêtywanie i przywo³ywanie wartoœci zmiennej ............................................ 43Ponowne u¿ycie wczeœniej wprowadzonej instrukcji lub ostatniego wyniku......... 45Automatyczne wstawianie wpisu lub ostatniego wyniku z obszaru

wyœwietlania poprzednich obliczeñ .................................................................. 48WskaŸniki wyœwietlane w linii stanu na ekranie .................................................... 49Znajdowanie wersji oprogramowania i numeru identyfikacji (ID Number).......... 51Wpisywanie liczb zespolonych............................................................................... 52Programy w jêzyku asemblera (jêzyku wewnêtrznym) .......................................... 55Po³¹czenie dwóch kalkulatorów.............................................................................. 57Przekazywanie zmiennych, aplikacji Flash i katalogów......................................... 58Aktualizacja oprogramowania (Kod Ÿród³owy)...................................................... 60

Spis treœci

Podrêcznik ten opisuje sposób korzystania z kalkulatorówTI-89 / TI-92 Plus. Spis treœci mo¿e pomóc Ci w znalezieniu zarównowstêpnych jak i szczegó³owych opisów dotycz¹cych mo¿liwoœciTI-89 / TI-92 Plus. W za³¹czniku A znajduje siê skorowidz zawieraj¹cyopis ka¿dej funkcji i instrukcji kalkulatorów TI-89 / TI-92 Plus.

Rozdzia³ 1:Wprowadzenie

iv

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page iv of 10

Przeprowadzanie obliczeñ....................................................................................... 66Operacje symboliczne............................................................................................. 69Sta³e i jednostki miary ............................................................................................ 70Rysowanie wykresów funkcji podstawowych. ....................................................... 71Rysowanie krzywych w postaci parametrycznej .................................................... 72Rysowanie wykresu ci¹gu....................................................................................... 74Rysowanie wykresów trójwymiarowych ................................................................ 75Graficzne przedstawienie rozwi¹zañ równañ ró¿niczkowych ................................ 77Dodatkowe zastosowania grafiki ............................................................................ 79Tabele ..................................................................................................................... 80Podzielony ekran..................................................................................................... 81Edytor danych/macierzy ......................................................................................... 82Statystyka i wykresy danych................................................................................... 83Programowanie ....................................................................................................... 87Operacje tekstowe................................................................................................... 89Numeric Solver - numeryczne rozwi¹zywanie równañ .......................................... 90Systemy liczbowe ................................................................................................... 91Zarz¹dzanie pamiêci¹ i zmiennymi......................................................................... 92

Skorowidz ............................................................................................................... 96Alfabetyczny spis operacji .................................................................................... 100

W razie problemów............................................................................................... 227Informacje dotycz¹ce baterii ................................................................................. 228Informacje o serwisie i gwarancji dla produktów TI ............................................ 230

Rozdzia³ 2:Przegl¹d

Za³¹cznik A:Funkcje i instrukcje

Informacjedotycz¹ce pomocytechnicznej i serwisu

v

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page v of 10

Aplikacje Flash

Dziêki zastosowaniu technologii Flash mo¿liwe jest przesy³anieaplikacji do kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus z do³¹czonego dysku CD,strony internetowej TI lub te¿ z innego kalkulatora.

Przed zainstalowaniem nowej aplikacji w kalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus,prosimy o przeczytanie i akceptacjê umowy licencyjnej zamieszczonejna dysku CD zawieraj¹cym aplikacje dla kalkulatorów TI-89 / TI-92 Plus.

Do instalacji aplikacji Flash potrzebne s¹:

• Komputer z czytnikiem CD-ROM i portem szeregowym.

• Oprogramowanie TI-GRAPH LINKé dostêpne oddzielnie oraz kabeldo po³¹czenia komputera z kalkulatorem.Informacje dotycz¹ce oprogramowania TI-GRAPH LINK i kablaznajduj¹ siê na stronie internetowej TI o adresie:http://www.ti.com/calc/docs/link.htm

W celu przygotowania komputera:

1. W³ó¿ ma³¹ koñcówkê kabla TI-GRAPH LINK do portu kalkulatora znajduj¹cegosiê w przypadku TI-89 w dolnej, a w przypadku TI-92 Plus, w górnej czêœciobudowy kalkulatora.

2. Drugi koniec pod³¹cz do portu szeregowego komputera, w razie koniecznoœciu¿ywaj¹c do tego przejœciówki z 25 na 9 pinów.

Aby zainstalowaæ aplikacjê:

1. Umieœæ dysk CD z aplikacjami w czytniku CD-ROM komputera.

2. Uruchom na komputerze program TI-GRAPH LINK.

3. Wybierz z menu Link (poprzez klikniêcie przyciskiem myszy) opcjê Send Flash

Software 8 Applications and Certificates.

4. ZnajdŸ na dysku CD odpowiedni¹ aplikacjê Flash i wybierz j¹ poprzezdwukrotne klikniêcie mysz¹. W ten sposób aplikacja Flash zostanieprzekopiowana do kalkulatora.

Aby uruchomiæ aplikacjê:

1. Na TI-89 / TI-92 Plus, naciœnij ¥ O dziêki czemu wyœwietlone zostaniemenu FLASH APPLICATIONS.

2. Wykorzystuj¹c klawisze kursora CD podœwietl odpowiedni¹ aplikacjê inaciœnij ¸.

Aplikacje

Wymaganiasprzêtowe iprogramowe

Ustawieniasprzêtowekomputera

Inastalacja aplikacjiFlash z dysku CD

Uwaga: Dalsze informacjedotycz¹ce przesy³ania danychpomiêdzy Twoim kalkulatorem ikomputerem znajdziesz winstrukcji TI-GRAPH LINK.

Uruchamianieaplikacji Flash

http://www.ti.com/calc/docs/link.htm

vi

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page vi of 10

Nie próbuj przesy³aæ jakiejkolwiek aplikacji, je¿eli na którymœz kalkulatorów (wysy³aj¹cym lub odbieraj¹cym) pojawi³ siê komunikato wyczerpaniu baterii.

1. Po³¹cz kalkulatory za pomoc¹ kabla do ³¹czenia kalkulatorów bêd¹cegoelementem wyposa¿enia TI-89 / TI-92 Plus.

2. W kalkulatorze wysy³aj¹cym:

a. Naciœnij 2 °

b. Naciœnij:

TI-89: 2 ‰TI-92 Plus: ‰

c. Podœwietl aplikacjê Flash i naciœnij † (po lewej stronie wybranego doprzes³ania elementu wyœwietlony jest znak Ÿ)

3. W kalkulatorze odbieraj¹cym:

a. Naciœnij 2 °b. Naciœnij …c. Wybierz: 2:Receive

d. Nacisnij ¸

4. W kalkulatorze wysy³aj¹cym:

a. Naciœnij …

b. Wybierz: 1:Send to TI-89/92 Plus

c. Naciœnij ¸

Aby stworzyæ zapasow¹ kopiê aplikacji na komputerze:1. Naciœnij na kalkulatorze:

TI-89: "TI-92 Plus: ¹ "

2. Na komputerze uruchom program TI-GRAPH LINK

3. Z menu Link wybierz Receive Flash Software

4. Wybierz jedn¹ lub wiêcej aplikacji Flash, a nastêpnie kliknij mysz¹ napoleceniu 'add' (dodaj)

5. Kliknij na poleceniu 'ok'

6. Zapisz aplikacje na komputerze i zachowaj je na przysz³oœæ.

Aby usun¹æ aplikacjê z kalkulatora:1. Naciœnij 2 °, aby wyœwietliæ okno VAR-LINK

2. Naciœnij:TI-89: 2 ‰TI-92 Plus: ‰

3. Podœwietl odpowiedni¹ aplikacjê Flash i naciœnij † (po lewej stroniewybranego do usuniêcia elementu wyœwietlony jest znak Ÿ)

4. Naciœnij ƒ i wybierz 1:Delete

— lub —Naciœnij 0 (wyœwietlony zostanie komunikat potwierdzaj¹cy usuwanie)

5. Naciœnij ¸, aby potwierdziæ usuwanie aplikacji.

Przesy³anieaplikacji Flash zinnego kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus

Uwaga: W niniejszej instrukcjiprezentowane s¹ przyk³adoweekrany kalkulatora TI-89.

Tworzenie kopiizapasowychaplikacji Flash

Uwaga: Dalsze informacjedotycz¹ce przesy³ania danychpomiêdzy Twoim kalkulatorem ikomputerem znajdziesz winstrukcji TI-GRAPH LINK.

Usuwanie aplikacjiFlash

Uwaga: Aby wybraæ wszystkieaplikacje, u¿yj menu ‡ All.

vii

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page vii of 10

Ró¿nice w znaczeniu klawiszyIstniej¹ pewne ró¿nice pomiêdzy sekwencjami klawiszy na TI-89 / TI-92 Plus wykorzystywanymi do wykonania ró¿nychoperacji. Poni¿sza tabela zawiera sekwencje klawiszy obu kalkulatorów uruchamiaj¹ce najwa¿niejsze operacje.

OPERACJE³

TI-89›

TI-92 Plus

LITERY

Pojedyncza ma³a litera (a-s, u, v, w) j A-S, U-W A-S, U-W

Pojedyncza ma³a litera (t, x, y, z) T, X, Y, Z T, X, Y, Z

Szereg ma³ych liter 2 ™

Zakoñczenie wpisywania szeregu ma³ych liter j

Szereg du¿ych liter ¤ ™ 2 ¢

Zakoñczenie wpisywania szeregu du¿ych liter j 2 ¢.

KLAWISZE FUNKCYJNE

F6 2 ˆ ˆ

F7 2 ‰ ‰

F8 2 Š Š

PORUSZANIE SIÊ PO EKRANIE

Przewijanie “góra-dó³” obiektów w

obszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ ¤ C, ¤ D ‚ C, ‚ D

Przeniesienie kursora do

pocz¹tku lub koñca linii wprowadzania 2 A, 2 B 2 A, 2 B

Poruszanie siê po przek¹tnych C i AC i BD i AD i B

E F G H

FUNKCJE

Wyœwietlanie ekranu bazowego " ¥ "

Wytnij ¥ 5 ¥ X

Kopiuj ¥ 6 ¥ C

Wstaw ¥ 7 ¥ V

Katalog ½ 2 ½

Wyœwietl okno dialogowe jednostek (Unit) 2 9 ¥ 9

Sin 2 W W

Cos 2 X X

Tan 2 Y Y

Ln 2 x x

eõ ¥ s 2 s

EE ^ 2 ^

viii

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page viii of 10

OPERACJE³

TI-89›

TI-92 Plus

SYMBOLE

ú (Znak konwersji) 2 2

_ (Podkreœlenie) ¥ 2

θ (Teta) ¥ Ï Ï

| (“Dla”) Í 2 Í

' (Prim) 2 È 2 È

° (Stopieñ) 2 v 2 v

∠ (K¹t) 2 ’ 2 ’

Σ (Suma) ½ Σ ( 2 >

xê (Odwrotnoœæ) ½ ^-1 2 V

Odstêp j Klawisz spacji

UKRYTE SKRÓTY

Wstawianie danej do zmiennej typu sysdata ¥ b ¥ D

Ma³e lub du¿e litery greckie ¥ c j lub ¥ c ¤ ¥ G lub ¥G ¤

Wyœwietlanie mapy klawiatury ¥ ^ ¥ ”

Umieszczanie danych na ekranie

bazowym w obszarze poprzednich obliczeñ ¥ · ¥ H

Grave (à, è, ì, ò, ù) 2 ¿ 5 2 A a, e, i, o, u

Cedilla (ç) 2 ¿ 5 6 2 C c

Akcent (á, é, í, ó, ú, ý) 2 ¿ 5 2 E a, e, i, o, u, y

Tylda (ã, ñ, õ) 2 ¿ 5 6 2 N a, n, o

Caret (â, ê, î, ô, û) 2 ¿ 5 2 O a, e, i, o, u

Przeg³os (ä, ë, ï, ö, ü, ÿ) 2 ¿ 5 2 U a, e, i, o, u, y

? (Znak zapytania) 2 ¿ 3 2 Q

β (Beta) 2 ¿ 5 6 2 S

# (Przekazanie) 2 ¿ 3 2 T

& (Do³¹cz) ¥ p (times) 2 H

@ (At) ¥ § 2 R

≠ (Ró¿ny od) ¥ Á 2 V

! (Silnia) ¥ e 2 W

Znak komentarza (Circle-C) ¥ d ¦ 2 X ¦

Nowy ƒ 3 ¥ N

Otwórz ƒ 1 ¥ O

Zapisz jako ƒ 2 ¥ S

Formatowanie okna dialogowego ¥ Í ¥ F

ix

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page ix of 10

Co nowego?

Firma TI stworzy³a oprogramowanie Advanced Mathematics, wersja2.0 pozwalaj¹ce na wprowadzanie zewnêtrznych aplikacji dokalkulatorów TI-89 i TI-92 Plus.

Oprogramowanie Advanced Mathematics Software Version 2.0 jestrozwiniêciem infrastruktury dotychczasowego oprogramowaniaAdvanced Mathematics Software Version 1.xx. Nowe oprogramowaniema wszystkie w³aœciwoœci wersji 1.xx. Ulepszona infrastrukturapozwala na wielokrotne wprowadzanie do kalkulatora zewnêtrznychaplikacji oraz nowych wersji jêzykowych systemu. Rozszerzenie toumo¿liwia wydajny podzia³ ponad 702-KB pamiêci Flash Twojegonowego kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus miêdzy archiwum u¿ytkownikai aplikacjami kalkulatora.

Wszystkie dotychczasowe TI-89 i TI-92 Plus mog¹ byæ zaktualizowanedo Wersji 2.0. Jednak¿e, w niektórych kalkulatorach TI-89 i wewszystkich TI-92 Plus archiwum u¿ytkownika mo¿e zajmowaæ jedynie384KB z 702KB pamiêci Flash dzielonej wraz z aplikacjamikalkulatora.

Mo¿esz œci¹gn¹æ oprogramowanie Advanced Mathematics SoftwareVersion 2.0 do Twojego komputera ze strony internetowej TI o adresiehttp://www.ti.com/calc/flash, a nastêpnie przes³aæ je do Twojegokalkulatora TI-89 / TI-92 Plus za pomoc¹ oprogramowania TI.GRAPH LINKéoraz kabla komputer-kalkulator (dostêpnego oddzielnie). Mo¿eszrównie¿ przes³aæ oprogramowanie z jednego kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus na drugi u¿ywaj¹c kabla kalkulator-kalkulator.Oprogramowanie Advanced Mathematics jest dostêpne bezp³atnie zestrony internetowej TI o adresie: http://www.ti.com/calc/flash

Kalkulatory TI-89 / TI-92 Plus mog¹ pracowaæw ró¿nych wersjach jêzykowych. Bezp³atneoprogramowanie umo¿liwia przedstawieniew kilku jêzykach znaków zachêty,komunikatów o b³êdach oraz wiêkszoœcifunkcji.

Szczegó³oweinformacje patrz:

Rozdzia³ 1

Ulepszony interfejs u¿ytkownika pozwala na rozbudowê katalogu orazrozbudowê menu CATALOG w celu do³¹czenia aplikacji lub funkcjizdefiniowanych przez u¿ytkownika.

WprowadzenieoprogramowaniaAdvancedMathematics,wersja 2.0

Wersje jêzykowe

Ulepszony interfejsu¿ytkownika

http://www.ti.com/calc/flash

http://www.ti.com/calc/flash

x

00_FRONT.POL TI-89/TI-92 Plus: MINI Front Matter (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:18 PM Printed: 09/25/00 12:18 PM Page x of 10

W kalkulatorach TI-89 / TI-92 Plus zastosowano technologiê Flash, copozwoli Ci w przysz³oœci na aktualizacjê nowego oprogramowania bezzakupu nowego kalkulatora.

Gdy tylko pojawi¹ siê nowe mo¿liwoœci, bêdziesz móg³ zaktualizowaæelektronicznie Twój TI-89 / TI-92 Plus. Nowe wersje oprogramowaniabêd¹ obejmowaæ zarówno aktualizacje systemu, które bêd¹ dostêpnebezp³atnie, jak równie¿ nowe aplikacje i inne istotne aktualizacje, którebêd¹ dostêpne w sprzeda¿y poprzez stronê internetow¹ TI.

Aby œci¹gn¹æ now¹ wersjê ze strony internetowej TI, musisz mieækomputer pod³¹czony do internetu, oprogramowanie TI.GRAPH LINKéoraz kabel komputer-kalkulator (dostêpny oddzielnie). Mo¿esz równie¿przes³aæ oprogramowanie produktu (kod Ÿród³owy) oraz Flash z jednegokalkulatora TI-89 / TI-92 Plus do drugiego u¿ywaj¹c kabla kalkulator-kalkulator, o ile kalkulator odbieraj¹cy ma licencjê na uruchomienietakiego oprogramowania.

Na kalkulatorze TI-92 Plus nowoœci¹ jest opcja menu u¿ytkownika, którapozwoli Ci na stworzenie w³asnego menu paska narzêdzi. Menuu¿ytkownika mo¿e zawieraæ dowoln¹ dostêpn¹ funkcjê, instrukcjê lubzestaw znaków. Kalkulator TI-92 Plus ma standardowe menuu¿ytkownika, które mo¿esz zmodyfikowaæ lub przedefiniowaæ.

Aktualizacja dziêkipamiêci Flash ROM

Menu u¿ytkownika

Rozdzia³ 1: Wprowadzenie 1

01_GETST.POL TI-89/TI-92 Plus MINI Chp 1:Getting Started (Polish) Susan Gullord Revised: 09/19/00 8:57 AM Printed: 09/25/00 9:37 AM Page 1 of 64

Rozdzia³ 1:Wprowadzenie

Przygotowanie kalkulatora TI−89 do pracy.............................................................. 2Przygotowanie TI−92 Plus do pracy......................................................................... 3Ustawianie kontrastu i wybór jêzyka ........................................................................ 4Wyœwietlanie wykresów funkcji ............................................................................... 8W³¹czanie i wy³¹czanie kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus ......................................... 10Ustawianie kontrastu ekranu................................................................................... 11Klawiatura kalkulatora TI−89................................................................................. 12Klawiatura kalkulatora TI−92 Plus ......................................................................... 13Klawisze modyfikuj¹ce........................................................................................... 14Wprowadzanie znaków alfabetu ............................................................................. 17Ekran bazowy ......................................................................................................... 19Wprowadzanie liczb................................................................................................ 21Wprowadzanie wyra¿eñ i instrukcji........................................................................ 22Formaty wyœwietlanych wyników .......................................................................... 25Redagowanie wyra¿eñ w linii wprowadzania......................................................... 28Menu ....................................................................................................................... 30U¿ycie menu u¿ytkownika...................................................................................... 33Wybór aplikacji....................................................................................................... 34Ustawienie trybów kalkulatora ............................................................................... 36U¿ycie Clean Up przed rozpoczêciem nowej pracy................................................ 39U¿ycie okna dialogowego Catalog ......................................................................... 40Zapamiêtywanie lub przywo³ywanie wartoœci zmiennej ........................................ 43Ponowne u¿ycie wczeœniej wprowadzonej instrukcji lub ostatniego

wyniku .......................................................................................................................... 45Automatyczne wprowadzanie wpisu lub ostatniego wyniku z obszaru

wyœwietlania poprzednich obliczeñ .................................................................. 48WskaŸniki wyœwietlane w linii stanu na ekranie .................................................... 49Znajdowanie wersji oprogramowania i numeru identyfikacji (ID Number) ................. 51Wpisywanie liczb zespolonych............................................................................... 52Programy w jêzyku asemblera (jêzyku wewnêtrznym) .......................................... 55Po³¹czenie dwóch kalkulatorów ............................................................................. 57Przekazywanie zmiennych, aplikacji Flash i katalogów......................................... 58Aktualizacja oprogramowania (Kod Ÿród³owy)...................................................... 60

Informacje zawarte w niniejszym rozdziale pozwol¹ Ci na szybkie rozpoczêciekorzystania z kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus. Na kilku przedstawionychprzyk³adach zapoznasz siê z niektórymi mo¿liwoœciami obliczeniowymi, a tak¿ez graficznymi funkcjami kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus.

Wiêcej informacji dotycz¹cych kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus znajduje siê wpe³nej instrukcji umieszczonej na do³¹czonej p³ycie CD lub na stronieinternetowej Texas Instruments o adresie:

http://www.ti.com/calc/

1

http://www.ti.com/calc

2 Rozdzia³ 1: Wpowadzenie.


Aby zaistalowaæ cztery baterie AAA:

1. Odwróæ kalkulator TI-89 ekranem w dó³ i po³ó¿ go na miêkkim materiale, abyzapobiec porysowaniu ekranu.

2. Zwolnij zatrzask pokrywy baterii znajduj¹cej siê na tylnej stronie obudowykalkulatora. Podnieœ, a nastêpnie zdejmij pokrywê baterii.

3. Wyjmij baterie z opakowania i umieœæ je w przegrodzie przeznaczonej nabaterie. Bieguny baterii (+ i N) musz¹ byæ umieszczone tak, jak pokazano to nadiagramie.

4. Za³ó¿ pokrywê baterii wk³adaj¹c z¹bki pokrywy w otwory znajduj¹ce siê wpodstawie przedzia³u baterii, a nastêpnie dociœnij pokrywê tak, aby zamkn¹æzatrzask.

Przygotowanie kalkulatora TI-89 do pracy

Kalkulator TI-89 dostarczany jest wraz z czterema bateriami AAA.W rozdziale tym opisany jest sposób instalacji tych baterii i jak nale¿yw³¹czyæ kalkulator za pierwszym razem, ustawiæ kontrast ekranu,wybraæ jêzyk oraz wyœwietliæ ekran bazowy zarówno w TI-89 jak i wTI-92 Plus.

Instalacjabaterii AAA

Wa¿ne: Przy nastêpnejwymianie, przed zmian¹ bateriiupewnij siê, ¿e kalkulator TI-89zosta³ wy³¹czony poprzeznaciœniêcie 2 ®.

Baterie litowe

Baterie AAA



Aby zainstalowaæ cztery baterie alkaliczne AA:

1. Trzymaj¹c kalkulator TI-92 Plus pionowo, przesuñ w lewo zatrzask znajduj¹cysiê na górze obudowy; przesuñ tyln¹ czêœæ obudowy ku do³owi o ok. 3 mm, anastêpnie j¹ zdejmij.

I /O

2. Odwróæ TI-92 Plus ekranem do do³u i po³ó¿ na miêkkim materiale, abyzapobiec porysowaniu ekranu.

3. W³ó¿ cztery baterie AA. Upewnij siê, ¿e zosta³y one umieszczone zgodnie zdiagramem znajduj¹cym siê wewn¹trz obudowy. Dodatni biegun ka¿dej bateriipowinien byæ skierowany w stronê górnej czêœci obudowy.

4. Zamknij tyln¹ pokrywê obudowy i przesuñ w prawo zatrzask znajduj¹cy siê nagórze obudowy do koñcowej pozycji.

Przygotowanie TI-92 Plus do pracy

Kalkulator TI-92 Plus dostarczany jest wraz z czterema bateriamiAA. W rozdziale tym opisany jest sposób instalacji tych baterii i jaknale¿y w³¹czyæ kalkulator za pierwszym razem, ustawiæ kontrastekranu, wybraæ jêzyk oraz wyœwietliæ ekran bazowy zarówno w TI-89jak i w TI-92 Plus.

Instalacja baterii AA

Wa¿ne: Przy nastêpnejwymianie, przed zmian¹ bateriiupewnij siê, ¿e kalkulatorTI-92 Plus zosta³ wy³¹czonypoprzez naciœniêcie 2 ®.

Przesuñ, aby zdj¹æ pokrywê.góra

ty³

Baterie AA

Baterie litowe



Po zainstalowaniu baterii w swoim TI-89 / TI-92 Plus, naciœnij ´. Mo¿e siêzdarzyæ, ¿e ekran bêdzie za ciemny lub za ma³o wyraŸny, aby móc cokolwiekzobaczyæ.

W celu ustawienia odpowiedniego kontrastu ekranu, nale¿y przycisn¹æ klawisz ¥(romb w zielonej obwódce) i trzymaj¹c go w tej pozycji, aby rozjaœniæ ekrannacisn¹æ na chwilê | (klawisz minusa) lub, aby go przyciemniæ nacisn¹æ nachwilê « (klawisz plusa).

W wyœwietlonym oknie zobaczysz listê jêzyków. Lista jêzyków wyœwietlona naTwoim kalkulatorze mo¿e siê ró¿niæ od poni¿szego przyk³adu.

Wersje jêzykowe kalkulatora, inne ni¿ angielska, dostêpne s¹ jako aplikacja Flash.Jêzyk angielski jest czêœci¹ dostarczanego oprogramowania (jêzyk Ÿród³owy),jednak mo¿esz zainstalowaæ dowoln¹ liczbê alternatywnych wersji jêzykowych(jest to jedynie kwestia dostêpnej pamiêci) i uruchamiaæ je w razie potrzeby.Podczas zmiany wersji jêzykowej kalkulatora bêdziesz mia³ mo¿liwoœæ do³¹czenialub usuniêcia dowolnej wersji jêzykowej. Mo¿esz do³¹czyæ lub usun¹æ dowoln¹wersjê jêzykow¹ za pomoc¹ okna VAR-LINK.

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus mo¿e pracowaæ w jednej z wielu wersji jêzykowych.Oznacza to, ¿e wszystkie nazwy menu, okien dialogowych, komunikaty o b³êdach,itd. bêd¹ wyœwietlane w wybranym przez Ciebie jêzyku.

W danym momencie kalkulator TI-89 / TI-92 Plus mo¿e pracowaæ tylko w jednejwersji jêzykowej, chocia¿ inne wersje jêzykowe mog¹ byæ zainstalowane i mog¹byæ dostêpne.

Uruchamianie nowej wersji jêzykowej na TI-89 / TI-92 Plus odbywa siê w trzechetapach:

• Etap I - Wybierz wersjê jezykow¹, w której ma pracowaæ TI-89 / TI-92 Plus.Kolejne instrukcje wyœwietlane bêd¹ ju¿ w wybranym jêzyku.

• Etap II - Przeczytaj wyœwietlone instrukcje.

• Etap III - Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus bêdzie teraz pracowa³ w wersjijêzykowej wybranej w Etapie I. Mo¿esz teraz wybraæ jedn¹ lub wiêcej wersjijêzykowych i zachowaæ je w kalkulatorze (na wypadek, gdybyœ chcia³ wprzysz³oœci zmieniæ wersjê jêzykow¹). Te jêzykowe aplikacje Flash mo¿eszrównie¿ zapamiêtaæ potem. Wszystkie nie wybrane wersje jêzykowe zostan¹automatycznie usuniête z kalkulatora.

Ustawianie kontrastu i wybór jêzyka

W³¹czenie kalkulatorai ustawienie kontrastuekranu

Dostêpne wersjejêzykoweTI.89 / TI.92 Plus

Istotne informacjedotycz¹ce wersjijêzykowych

Uwaga: Nie mo¿na usun¹æangielskiej wersji jêzykowej.Pozostaje ona dostêpnaw oprogramowaniu (jêzykŸród³owy).



1. Naciskaj¹c klawisze kursora (D lub C)ustaw wskaŸnik przy jêzyku, w którym mapracowaæ Twój TI-89 / TI-92 Plus. (Listajêzyków na Twoim kalkulatorze mo¿e siêró¿niæ od prezentowanej tutaj listyprzyk³adowej.)

2. Naciœnij ¸, aby ustawiæ wybrany jêzyk jako jêzyk, w którym maj¹ byæwyœwietlone instrukcje TI-89 / TI-92 Plus. (Naciœniêcie N spowodujeprzerwanie procesu wyboru wersji jêzykowej i wyœwietlenie ekranubazowego.)

3. Przeczytaj wyœwietlony komunikati naciœnij ¸.

4. Klawiszami kursora (D lub C) przesuwaj wskaŸnik naciskaj¹c ƒ przyka¿dej dodatkowej wersji jêzykowej, któr¹ chcia³byœ zachowaæ w kalkulatorze.— lub —Naciœnij „, aby wybraæ i zachowaæ wszystkie (all) wersje jêzykowe.

5. Zakoñcz wybór wersji jêzykowej naciskaj¹c ¸. Wybrane dodatkowewersje jêzykowe, je¿eli istniej¹, zostan¹ zachowane w pamiêci kalkulatora,natomiast niewybrane wersje zostan¹ usuniête zwalniaj¹c tym samym pamiêæFlash. (Naciœniêcie N spowoduje przerwanie procesu ustawiania wersjijêzykowej i wyœwietlenie ekranu bazowego.)

Je¿eli w Twoim TI-89 / TI-92 Plus znajduj¹ siê dodatkowe wersje jêzykowe,mo¿esz zmieniæ wybrany jêzyk otwieraj¹c Page 3 (…) w oknie dialogowymMode (patrz strona 36). Mo¿esz dodaæ lub usun¹æ jêzyk lub inne aplikacje Flash woknie VAR-LINK (patrz strona 58 ).

Aplikacje wersji jêzykowych s¹ dostêpne na do³¹czonej p³ycie CD lub na stronieinternetowej Texas Instruments. Aktualne informacje dotycz¹ce aplikacji Flash³¹cznie z aplikacjami wersji jêzykowych znajdziesz na stronie internetowej TexasInstruments o adresie:


Wybór wersjijêzykowejTI.89 / TI.92 Plus

Uwaga: Dopóki nie dokonaszwyboru wersji jêzykowej, oknodialogowe wyboru jêzyka -Select a Language - bêdziewyœwietlane przy ka¿dymw³¹czeniu kalkulatora.

Komunikat wyœwietlany jest w jêzykuwczeœniej przez Ciebie wybranym.

Nie mo¿esz anulowaæ wyboru jêzykaangielskiego oraz jêzyka wybranegow etapie 1.

Naciskaj¹c ƒ wstawiasz lub usuwaszznak Ÿ.




Po wybraniu wersji jêzykowej wyœwietlony zostanie pusty ekran bazowy.

Na ekranie bazowym mo¿esz wykonywaæ instrukcje, obliczaæ wartoœæ wyra¿eñi wyœwietlaæ wyniki.

Poni¿ej przedstawione s¹ - przyk³adowo - poprzednio wprowadzone dane. Te danei wyniki obliczeñ s¹ wyœwietlane w obszarze "historii obliczeñ" w zapisieszkolnym - takim, jak w podrêcznikach i na tablicy.

Informacje o ekraniebazowym

Linia wprowadzaniaMiejsce, w którymwpisujesz wyra¿eniai instrukcje.

Ostatni wpisWpis ostatniowprowadzony. Ostatni wynik

Wynik dla ostatniego wpisu.Zauwa¿, ¿e wynik ten nie jestwyœwietlany w linii wprowadzania.

Obszar wyœwietlaniapoprzednich obliczeñWyœwietla wprowadzone parywpisów i wyników. Pary te s¹przewijane do góry ekranu wmiarê wprowadzania nowychwpisów.

Linia stanuMiejsce wyœwietlania informacjio ustawieniach kalkulatora.

Pasek narzêdziPozwala na wyœwietlanie menuoperacji, które mog¹ byæ wykonanena ekranie bazowym. Abywyœwietliæ menu paska narzêdzi,nacisnij ƒ, „, itd.



Kolejny przyk³ad ilustruje sytuacjê, w której wynik nie jest wyœwietlony w tejsamej linii, co wyra¿enie. Zauwa¿, ¿e wynik nie mieœci siê na ekranie kalkulatora,co symbolizuje znak strza³ki (8). Podobnie wielokropek (…) w linii wprowadzaniadanych œwiadczy o tym, ¿e dane nie mieszcz¹ siê w oknie wejœciowym.

Je¿eli chcesz wy³¹czyæ kalkulator TI-89 / TI-92 Plus, naciœnij 2 ®.(Uwaga: ® jest drug¹ funkcj¹ na klawiszu ´.)

Wy³¹czanieTI.89 / TI.92 Plus

Ostatni wpis"Szkolny zapis" jestw³¹czony. Potêgi,pierwiastki, u³amki, itd. s¹wyœwietlane w "szkolnej”notacji.

OdpowiedŸ nie jestkompletnaPodœwietl odpowiedŸ i naciœnij B, aby wyœwietliædalsz¹ jej czêœæ. Zauwa¿, ¿eodpowiedŸ znajduje siê w innejlinii ni¿ wyra¿enie.

Wpis nie jest kompletnyNaciœnij B, aby wyœwietliædalsz¹ czêœæ wpisu. Naciœnij2 A lub 2 B, aby przejœædo pocz¹tku lub koñca liniiwprowadzania.



Kroki

³

TI.89Sekwencja klawiszy

›

TI.92 PlusSekwencja klawiszy Ekran

1. Wyœwietl edytor Y=. ¥ # ¥ #

2. Zdefiniuj funkcjê.

(abs(x2ì 3)ì 10)/2.

c ½A¸

XZ2|3d |

10d e2¸

c 2 ½A¸

XZ2|3d |

10d e2¸

3. Wyœwietl wykres funkcji.

Wybierz 6:ZoomStd naciskaj¹c 6 lubprzechodz¹c kursorem do 6:ZoomStdi naciskaj¹c ¸.

„6 „6

4. W³¹cz opcjê œledzenia krzywej.

Wyœwietlony zostanie kursor œledz¹cy orazwspó³rzêdne x i y wskazywanego punktu.

… …

5. Wyœwietl menu MATH i wybierz3:Minimum.

‡ D D ¸ ‡ D D ¸

Wyœwietlanie wykresów funkcji

Przyk³ad zamieszczony w tej czêœci instrukcji ma na celu prezentacjê niektórych mo¿liwoœcigraficznych kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus. Pokazuje on w jaki sposób mo¿na wyœwietliæ wykresfunkcji za pomoc¹ edytora Y=. Dowiesz siê równie¿ jak wprowadziæ równanie funkcji, przygotowaæjej wykres, przeœledziæ krzyw¹ wykresu, znaleŸæ punkt minimum, a nastêpnie przenieœæwspó³rzêdne tego minimum do ekranu bazowego.

Poznaj graficzne mo¿liwoœci kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus wyœwietlaj¹c wykres funkcjiy=(|x2

ì3|ì10)/2.

Linia wprowadzania

Wyœwietleniew “szkolnejnotacji” funkcjiwpisanej w liniiwprowadzania



Kroki

³


›


6. Ustaw ograniczenie dolne wartoœci x(lower bound).

Naciskaj¹c B (kursor w prawo) ustawkursor œledz¹cy z lewej strony, mo¿liwienajbli¿ej punktu minimum (wspó³rzêdna xtego punktu bêdzie lewym koñcemprzedzia³u wartoœci x, w którym szukanebêdzie minimum funkcji) i ponownienacisnij ¸.

B. . . B

¸

B . . . B

¸

7. Ustaw ograniczenie górne wartoœci x(upper bound).

Naciskaj¹c B (kursor w prawo) ustawkursor œledz¹cy z prawej strony, mo¿liwienajbli¿ej punktu minimum (wspó³rzêdna xtego punktu bêdzie prawym koñcemprzedzia³u wartoœci x, w którym szukanebêdzie minimum funkcji).

B. . . B B . . . B

8. ZnajdŸ na wykresie wspó³rzêdn¹ x, dlaktórej funkcja osi¹ga minimumw przedziale zdefiniowanymw poprzednich krokach.

¸ ¸

punkt minimumminimum funkcji

9. Przenieœ uzyskany wynik do ekranubazowego, a nastêpnie wyœwietl ekranbazowy.

Klawisze skrótu do kopiowaniawspó³rzêdnych wykresu do ekranubazowego:TI.89: ¥ ·TI.92 Plus: ¥ H

¥ ·

"

¥H¥ "



Nacisnij ´.

• Je¿eli kalkulator TI-89 / TI-92 Plus by³ uprzednio wy³¹czony za pomoc¹klawiszy 2 ®, to po jego ponownym w³¹czeniu wyœwietlony zostanieekran bazowy.

• Je¿eli kalkulator TI-89 / TI-92 Plus by³ uprzednio wy³¹czony za pomoc¹klawiszy ¥ ® lub wy³¹czy³ siê automatycznie dziêki APD, to po jegoponownym w³¹czeniu wyœwietlona zostanie ostanio wyœwietlana aplikacja.

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus mo¿esz wy³¹czyæ za pomoc¹ jednej z poni¿szychsekwencji klawiszy.

Naciœnij: Opis

2 ®

(naciœnij 2,a nastêpnie ® )

Wszystkie ustawienia i zawartoœæ pamiêci s¹ zachowywanedziêki pamiêci sta³ej, Constant Memoryé. Jednak¿e:

• Nie mo¿esz u¿yæ klawiszy 2®, je¿eli wyœwietlonyjest komunikat o b³êdzie.

• Po ponownym w³¹czeniu TI-89 / TI-92 Plus wyœwietlonyzostanie ekran bazowy (niezale¿nie od ostatniowyœwietlanej aplikacji).

¥ ®

(naciœnij ¥,a nastêpnie ® )

Tak jak dla 2®, ale z nastêpuj¹cymi wyj¹tkami:

• Mo¿esz u¿yæ klawiszy ¥®, je¿eli wyœwietlony jestkomunikat o b³êdzie.

• Po ponownym w³¹czeniu kalkulator TI-89 / TI-92 Pluswróci do stanu sprzed wy³¹czenia.

Je¿eli przez kilka minut nie s¹ wykonywane ¿adne operacje, to kalkulatorTI-89 / TI-92 Plus wy³¹cza siê automatycznie. Cecha ta nosi nazwê APD.

Je¿eli naciœniesz ´, TI-89 / TI-92 Plus wróci do stanu sprzed wy³¹czenia.

• Ekran, po³o¿enie kursora oraz wyœwietlone komunikaty o b³êdzie s¹ dok³adnietakie same.

• Wszystkie ustawienia i zawartoœæ pamiêci s¹ zachowane.

APD nie zadzia³a, je¿eli wykonywane s¹ obliczenia lub program, chyba ¿e programznajduje siê w stanie oczekiwania.

Kalkulator TI-89 jest zasilany czterema alkalicznymi bateriami AAA oraz litow¹bateri¹ podtrzymuj¹c¹. Kalkulator TI-92 Plus jest zasilany czterema alkalicznymibateriami AA oraz litow¹ bateri¹ podtrzymuj¹c¹.

W³¹czanie i wy³¹czanie kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus mo¿e byæ w³¹czany i wy³¹czany rêcznieza pomoc¹ klawiszy ´ i 2 ® (lub ¥ ® ). Natomiast funkcjaAPDé (Automatic Power Downé) umo¿liwia automatycznewy³¹czanie kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus i tym samym przed³u¿enieczasu funkcjonowania baterii.

W³¹czanieTI.89 / TI.92 Plus

Wy³¹czanieTI.89 / TI.92 Plus

Uwaga: ® jest drug¹ funkcj¹klawisza ´.

APD (Automatic PowerDown) - automatycznewy³¹czanie

Baterie



Mo¿esz regulowaæ kontrast ekranu dostosowuj¹c go do k¹ta patrzenia i warunkówoœwietlenia.

Aby: Wciœniête:

Zmniejszyæ (rozjaœniæ) kontrast ¥ i |

Zwiêkszyæ (przyciemniæ) kontrast ¥ i «

Klawisze regulacjikontrastu na TI-89

Klawisze regulacji kontrastu naTI-92 Plus

VAR-LINK O

CHAR U

VAR-LINK

CHAR

Je¿eli klawisze ¥ | lub ¥ « bêd¹ zbyt d³ugo wciœniête, to ekran kalkulatoramo¿e staæ siê ca³kowicie jasny lub czarny. Aby dok³adniej wyregulowaæ kontrast,trzymaj wciœniêty klawisz ¥, a nastêpnie naciskaj klawisz | lub «.

W miarê wyczerpywania siê baterii, ekran mo¿e stawaæ siê niewyraŸny (zw³aszczapodczas wykonywania obliczeñ) i bêdziesz musia³ zwiêkszyæ kontrast. Je¿elibêdziesz musia³ robiæ to czêsto, nale¿y wymieniæ cztery baterie alkaliczne.

Informacje dotycz¹ce stanu baterii wyœwietlane s¹ równie¿ w linii stanu znajduj¹cejsiê na dole ekranu.

WskaŸnik w linii stanu Opis

Baterie s¹ na wyczerpaniu.

Wymieñ baterie mo¿liwie jak najszybciej.

Mo¿esz wykorzystaæ pokrywê kalkulatora jako podstawkê do ustawienia go na trzysposoby. U³atwia to patrzenie na ekran przy ró¿nych warunkach oœwietleniowych.

Ustawianie kontrastu ekranu

Jasnoœæ i kontrast ekranu zale¿¹ od oœwietlenia pomieszczenia,stopnia zu¿ycia baterii oraz regulacji kontrastu. Po wy³¹czeniukalkulatora TI-89 / TI-92 Plus jego ustawienia kontrastu s¹zachowywane w pamiêci.

Regulacja kontrastu ekranu

Kiedy nale¿ywymieniæ baterie

Wskazówka: Po wymianiebaterii mo¿e siê okazaæ, ¿eekran jest bardzo ciemny.Rozjaœnij go za pomoc¹klawiszy ¥ |.

Wykorzystaniepokrywy kalkulatoraTI.92 Plus jako stojaka

Uwaga: Wsuñ wypustkiznajduj¹ce siê na górze po obustronach obudowy TI-92 Plusw rowki znajduj¹ce siê wpokrywie.



Aby przejœæ kursorem w konkretnym kierunku, naciœnij odpowiedni klawiszkursora (A, B, C lub D).

W niektórych aplikacjach TI-89 mo¿esz nacisn¹æ:

• 2 A lub 2 B, aby przejœæ do pocz¹tku lub koñca linii.

• 2 C lub 2 D, aby od razu przejœæ do pocz¹tku lub koñca ekranu.

• ¥ C lub ¥ D, aby przejœæ do pocz¹tku lub koñca strony.

• C i A, C i B, D i A lub D i B, aby poruszaæ siê po przek¹tnej.(Naciskaj jednoczeœnie wymienione pary klawiszy kursora.)

Klawiatura kalkulatora TI-89

Paragraf ten pomo¿e Ci w zapoznaniu siê z niektórymi klawiszami naklawiaturze kalkulatora TI-89. Je¿eli naciœniesz klawisz modyfikuj¹cy,to ten sam klawisz mo¿e uruchamiaæ kilka funkcji.

Przegl¹dnajwa¿niejszychklawiszy

Przemieszczaniekursora

N anuluje wyœwietlenie menulub okna dialogowego.

A, B, C i D s³u¿¹ doprzemieszczania kursora.

Regulacja kontrastu poprzeznaciskanie ¥ | (rozjaœnianie)lub ¥ « (przyciemnianie).

X, Y i Z s¹ najczêœcieju¿ywane w obliczeniach

symbolicznych.

2, ¥, ¤ i j modyfikuj¹dzia³anie innych klawiszy

(strona 14).

O umo¿liwia Ci wybóraplikacji (strona 34)

½ umo¿liwia Ci wybórz listy funkcji i instrukcji(strona 39).

" wyœwietla ekranbazowy, na którym

wykonujesz wiêkszoœæobliczeñ.

¸ uruchamia obliczanie wyra¿eñi wykonywanie instrukcji, potwierdza wybórelementu z menu, itd.Za pomoc¹ ¥ ¸ mo¿esz wyœwietliæprzybli¿ony wynik liczbowy.

3 pozwala Ci na wyœwietlaniei zmianê ustawieñ trybów

okreœlaj¹cych sposób interpretacji,obliczania i wyœwietlania liczb oraz

wykresów (strona 36).

Klawisze funkcyjne od ƒ do 2 Š s³u¿¹ do wyœwietlania

menu paska narzêdzi. U¿yterazem z klawiszem ¥, pozwol¹

Ci na wybór aplikacji (strona 35).

M usuwa zawartoœæ liniiwprowadzania. Jest równie¿ u¿ywanydo usuniêcia pary wpis/wynikw obszarze wyœwietlania poprzednichobliczeñ.



Klawiatura podzielona jest na kilka obszarów zawieraj¹cych klawiszeuruchamiaj¹ce podobne operacje.

TI-92 Plus

HOME Y= WINDOW GRAPH TblSet TABLE

Aby przesun¹æ kursor, naciœnij odpowiedni¹ krawêdŸ przycisku kursora.W niniejszej instrukcji symbole takie, jak A i B u¿yte s¹ do wskazywania, któr¹krawêdŸ przycisku kursora nale¿y nacisn¹æ.

Na przyk³ad, naciœnij B, aby przesun¹ækursor w prawo.

Uwaga: Kierunki po przek¹tnej (H, itd.)u¿ywane s¹ jedynie w aplikacjachgeometrycznych i graficznych.

Klawiatura kalkulatora TI-92 Plus

Dziêki ergonomicznemu kszta³towi kalkulatora TI-92 Plus i uk³adowiklawiatury masz szybki dostêp do dowolnego obszaru klawiatury,nawet je¿eli trzymasz kalkulator obiema rêkami.

Obszary klawiatury

Przycisk kursora

Klawisze funkcyjneDostêp do poszczególnych menupaska narzêdzi wyœwietlanego ugóry ekranu.

Przycisk kursoraPrzemieszczanie kursora,maksymalnie w 8kierunkach, w zale¿noœci odaplikacji.

Klawiatura QWERTYWprowadzanie znakówtekstowych tak, jak ma tomiejsce na maszynie dopisania.

Klawiatura pomocniczakalkulatoraWykonywanie operacjimatematycznychi naukowych.

A

C

D

B

Klawiszeszybkiego dostepudo aplikacjiU¿yte razemz klawiszem ¥

pozwalaj¹ Ci nawybór najczêœcieju¿ywanychaplikacji.



Modyfikator Opis

2

(drugi)

Dostêp do drugiej funkcji klawisza naciœniêtego w nastêpnejkolejnoœci. Nazwy tych funkcji s¹ wydrukowane na klawiaturzew takim samym kolorze, jak napis na klawiszu 2.

¥

(romb)

Uaktywnia klawisze s³u¿¹ce do wyboru z klawiatury pewnychaplikacji (strona 35), elementów menu oraz innych operacji.Nazwy tych aplikacji lub operacji s¹ wydrukowane naklawiaturze w takim samym kolorze, jak znak rombu naklawiszu ¥.

¤

(zmiana)

Wpisuje du¿¹ literê dla naciœniêtego w nastêpnej kolejnoœciklawisza. Klawisz ¤ jest równie¿ u¿ywany razem zklawiszami B i A do podœwietlania znaków w liniiwprowadzania.

j

(tylko TI-89)

U¿ywany do wpisywania liter alfabetu, równie¿ spacji. Znakite s¹ wydrukowane na klawiaturze w takim samym kolorzejak napis na klawiszu j.

‚ (d³oñ)

(tylko TI-92 Plus)

U¿ywany z przyciskiem kursora do manipulowania obiektamigeometrycznymi. Klawisz ‚ u¿ywany jest równie¿ dorysowania wykresów.

Klawisz N jest jednym z wielu klawiszy, za pomoc¹ których mo¿na uruchomiætrzy operacje w zale¿noœci od tego czy najpierw naciœniesz 2 czy ¥.

Poni¿szy przyk³ad pokazuje dzia³anie klawisza N u¿ytego razem z klawiszamimodyfikuj¹cymi 2 lub ¥ dla kalkulatora TI-89.

QUIT PASTE

ESC

Poni¿szy przyk³ad pokazuje dzia³anie klawisza litery Y u¿ytego razemz klawiszami modyfikuj¹cymi 2 lub ¥ dla kalkulatora TI-92 Plus.

ú TABLE

Y

Klawisze modyfikuj¹ce

Klawisze modyfikuj¹ce

Uwaga: Informacje dotycz¹ceu¿ywania klawiszy ¤ i jznajdziesz w paragrafie pt.“Wprowadzanie znakówalfabetu” na stronie 17.

Przyk³ady u¿yciaklawiszymodyfikuj¹cych2 i ¥

¥ 7 udostêpnia funkcjêPASTE. Napis PASTE jesttego samego koloru co ¥.

2 K udostêpniafunkcjê QUIT. Napis

QUIT jest tego samegokoloru co 2.

N Udostêpniapodstawow¹ funkcjê

klawisza.

Naciœniêcie samegoklawisza powodujewpisanie litery Y.

¥ ' ekran tabeli. S³owoTABLE jest tego samegokoloru co ¥.

2 udostêpnia ú(konwersja). Symbol

konwersji jest tegosamego koloru co

klawisz 2.



Niektóre klawisze maj¹ tylko jedn¹ dodatkow¹ funkcjê, której uruchomienie mo¿ewymagaæ naciœniêcia 2 lub ¥ w zale¿noœci od koloru i miejsca, w którymwydrukowana jest nazwa tej funkcji.

CUT

2nd

Po naciœniêciu klawisza modyfikuj¹cego takiego, jak 2 lub ¥ w linii stanuznajduj¹cej siê na dole ekranu wyœwietlany jest odpowiednio napis 2ND lubsymbol 2. Je¿eli przez przypadek naciœniesz klawisz modyfikuj¹cy, mo¿eszanulowaæ jego dzia³anie naciskaj¹c ten klawisz ponownie (mo¿esz równie¿nacisn¹æ N).

Klawisz Opis

¥ # Wyœwietla okno edytora Y=.

¥ $ Wyœwietla edytor okna (Window Editor).

¥ % Wyœwietla ekran graficzny.

¥ & Ustawia parametry okna wyœwietlania tabeli.

¥ ' Wyœwietla okno tabeli.

TI.89: ¥ 5 ¥ 6 ¥ 7

TI.92 Plus: ¥ X (cut)

¥ C (copy)

¥ V (paste)

Klawisze te pozwol¹ Ci na redagowanie wprowadzonejinformacji za pomoc¹ poleceñ: wytnij (cut), kopiuj (copy)i wstaw (paste).

2 a Uaktywnia poszczególne okna w trybie podzielonego ekranu.

2 ¾ S³u¿y do prze³¹czania pomiêdzy menu u¿ytkownikai standardowym paskiem narzêdzi (strona 33).

2 S³u¿y do zmiany jednostki miary.

TI.89: ¥

TI.92 Plus: 2

Okreœla miejsce, od którego wpisywana jest jednostka.

0 Usuwa znak na lewo od kursora (cofanie).

2 / Prze³¹cza z trybu wstawiania na tryb nadpisywania znaków iodwrotnie (strona 29).

¥ 8 Usuwa znak na prawo od kursora.

Inne wa¿ne klawisze,które powinieneœ znaæ

Uwaga: Istniej¹ ró¿nicepomiêdzy sekwencjami klawiszyw TI-89 i TI-92 Plusspe³niaj¹cymi te same funkcje.Informacje dotycz¹ce tych ró¿nicznajdziesz w tabelizamieszczonej w paragrafie pt.“Ró¿nice w znaczeniu klawiszy"we wstêpnej czêœci tej instrukcji.

Dla TI-89, ¥ 5udostêpnia funkcjê CUT,której nazwa jest tegosamego koloru co ¥.



Klawisz Opis

TI.89: Í

TI.92 Plus: 2 Í

S³u¿y do wprowadzania operatora “with” (“dla”) u¿ywanegow obliczeniach symbolicznych,

2 <,2 =

S³u¿y do obliczania ca³ek i pochodnych.

2 ’ Oznacza wspó³rzêdn¹ k¹tow¹ w biegunowym, cylindrycznym isferycznym uk³adzie wspó³rzêdnych.

2 I Wyœwietla menu MATH.

2 ¯ Wyœwietla okno MEMORY.

2

°

Wyœwietla okno VAR-LINK s³u¿¹ce do zarz¹dzania zmiennymi iaplikacjami Flash.

2 £ Wyœwietla zawartoœæ zmiennej (strona 44).

TI.89: 2 9

TI.92 Plus: ¥ À

Wyœwietla okno dialogowe UNITS jednostki.

2 ¿ Wyœwietla menu CHAR umo¿liwiaj¹ce wybór liter greckich,znaków narodowych, itp.

2 ±,2 ²

Wyœwietla odpowiednio ostatni wpis lub ostatni wynik (strona 45).

Wa¿ne klawisze (c.d.)



Litery x, y, z i t s¹ powszechnie u¿ywane w wyra¿eniach algebraicznych. Poniewa¿na klawiaturze TI-89 maj¹ one oddzielne klawisze, mo¿esz je ³atwo wpisywaæ.

X Y Z T

Pozosta³e litery s¹ dostêpne po naciœniêciu (j) i klawisza z odpowiedni¹ liter¹.Obowi¹zuj¹ przy tym zasady opisane w poprzednim paragrafie dla klawiszymodyfikuj¹cych 2 i ¥. Na przyk³ad:

´ A =

Aby: Naciœnij w TI.89: Naciœnij w TI.92 Plus:

Wpisaæ jedn¹ ma³¹literê.

j, a nastêpnie klawiszlitery (w linii stanu pojawi siêsymbol )

klawisz litery

Wpisaæ jedn¹ du¿¹literê.

¤, a nastêpnie klawisz litery(w linii stanu pojawi siêsymbol +)

¤, a nastêpnie klawisz litery(w linii stanu pojawi siêsymbol +)

Zrobiæ odstêp. j (funkcjaalfanumeryczna klawisza ·)

klawisz odstêpu

W³¹czenie trybualfanumerycznegoma³ych liter (alpha-lock).

2 ™(w linii stanu pojawi siêsymbol )

(nie wymaga ¿adnychoperacji)

W³¹czenie trybualfanumerycznegodu¿ych liter(ALPHA-lock).

¤ ™(w linii stanu pojawi siêsymbol )

2 ¢

Wy³¹czenie trybualfanumerycznego.

j (wy³¹czenie trybualfanumerycznegoma³ych liter)

2 ¢ (wy³¹czenietrybu alfanumerycznegodu¿ych liter)

Wprowadzanie znaków alfabetu

Znaki alfabetu u¿ywane s¹ w wyra¿eniach takich, jak np.xñ +yñ w edytorze tekstu (Text Editor) oraz do wprowadzania nazwzmiennych (strona 43).

Wprowadzanielitery w TI.89

Wpisywanie liter wTI.89 / TI.92 Plus

Uwaga: Na TI-89, do napisanialiter x, y, z lub t nie trzeba u¿ywaæklawisza j lub w³¹czaæalfanumerycznego trybuklawiatury. Musisz jednaknacisn¹æ ¤ lub w³¹czyæ trybalfanumeryczny du¿ych liter poto, aby móc wpisaæ X, Y, Z lub T.

Uwaga: W TI-89, po zmianieaplikacji, jak np. przejœcie zedytora tekstu do ekranubazowego, tryb alfanumerycznyklawiatury bêdzie zawszewy³¹czony.

j [A] wisuje literê A,oznaczon¹ tym samymkolorem co klawisz j.

2 È wpisuje apostrof,oznaczony na klawiaturze

tym samym kolorem coklawisz 2.



Je¿eli w TI-89 w³¹czony jest jeden z trybów alfanumerycznych klawiatury, to:

• Aby wpisaæ kropkê, przecinek lub inny znak posiadaj¹cy dedykowany klawisz,musisz wy³¹czyæ tryb alfanumeryczny.

• Aby wpisaæ znak bêd¹cy drug¹ funkcj¹ klawisza, jak np 2 [, nie musiszwy³¹czaæ trybu alfanumerycznego. Po wpisaniu znaku, tryb alfanumerycznyjest dalej w³¹czony.

W pewnych sytuacjach nie musisz naciskaæ j lub 2 ™, aby wpisaæ wTI-89 znak alfabetu. Tryb alfanumeryczny klawiatury jest automatycznie w³¹czany,gdy najpierw wyœwietlamy okno dialogowe. Stosuje siê to do:

Okno dialogowe Tryb alfanumeryczny

Catalog dialog box Wszystkie polecenia wyœwietlane s¹ w porz¹dkualfabetycznym. Naciœniêcie klawisza litery spowodujeprzejœcie kursora do pierwszego poleceniazaczynaj¹cego siê od tej litery. Wiêcej informacjiznajdziesz na stronie 40.

Units dialog box W oknie tym jednostki lub sta³e wyœwietlone s¹ ponaciœniêciu ich pierwszej litery.

Dialog boxes with entry

fields

[Okna dialogowe zawieraj¹ce pola wprowadzania] Zaliczasiê do nich miêdzy innymi: Create New Folder (utwórznowy katalog), Rename (zmieñ nazwê) oraz Save Copy

As (zapisz jako). Wiêcej informacji dotycz¹cych okiendialogowych znajdziesz na stronie 31.

Tryb alfanumeryczny klawiatury nie jest w³¹czany dla okien dialogowychwymagaj¹cych wprowadzenia liczb. Nastêpuj¹ce okna dialogowe akceptuj¹ jedynieliczby: Resize Matrix (zmieñ wielkoœæ macierzy), Zoom Factors (stopieñpowiêkszenia) oraz Table Setup (ustawienia tabeli).

Za pomoc¹ menu 2 ¿ mo¿esz wybraæ jeden z wielu znaków specjalnych.

Wpisywanieliter (c.d.)

Automatycznew³¹czanie trybualfanumerycznegodla okiendialogowych TI.89

Uwaga: Aby wpisaæ liczbê,naciœnij j, co spowodujewy³¹czenie trybualfanumerycznego. Abypowróciæ do wpisywania liter,naciœnij j lub 2 ™.

Znaki specjalne



Kiedy w³¹czysz kalkulator TI-89 / TI-92 Plus po tym, jak zosta³ on wy³¹czony zapomoc¹ klawiszy 2 ®, na ekranie kalkulatora zawsze wyœwietlony bêdzieekran bazowy. (Je¿eli TI-89 / TI-92 Plus wy³¹czy³ siê sam dziêki w³asnoœci APDé,pojawi siê poprzednio wyœwietlany ekran, który nie musi byæ ekranem bazowym).

Aby w dowolnym momencie wyœwietliæ ekran bazowy:

• Naciœnij:TI.89: "TI.92 Plus: ¥ "

— lub —

• Naciœnij 2 K

— lub —

• Naciœnij:TI.89: O j ATI.92 Plus: O A

Poni¿szy przyk³ad pokrótce opisuje najwa¿niejsze czêœci ekranu bazowego.

W obszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ mo¿e byæ jednoczeœniewyœwietlonych co najwy¿ej osiem par wpis-wynik (w zale¿noœci od z³o¿onoœci iwysokoœci wyœwietlanych wyra¿eñ). Kiedy obszar ten zostanie wype³niony, ekranprzewijany jest do góry linia po linii. Obszar wyœwietlania poprzednich obliczeñmo¿e byæ wykorzystywany do:

• Przegl¹dania poprzednich wpisów i wyników. Za pomoc¹ klawiszy kursoramo¿esz przejœæ do wpisów i operacji, które nie mieszcz¹ siê ju¿ na ekranie.

• Przypomnienia lub wstawienia poprzedniego wpisu lub wyniku do liniiwprowadzania, co pozwoli na ich ponowne u¿ycie lub redagowanie, patrzstrona 46 i 48.

Ekran bazowy

Kiedy pierwszy raz w³¹czysz kalkulator TI-89 / TI-92 Plus,wyœwietlony zostanie ekran bazowy. Ekran ten pozwala nawykonywanie instrukcji, obliczanie wartoœci wyra¿eñ orazwyœwietlanie wyników.

Wyœwietlanieekranu bazowego

Czêœci ekranubazowego

Obszar wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ

Linia wprowadzaniaMiejsce, w którymwpisujesz wyra¿eniai instrukcje.

Ostatni wpisOstatni wprowadzonywpis.

Pasek narzêdziNaciœnij ƒ, „, itd., aby wyœwietliæmenu wybranych operacji.

Ostatni wynikWynik dla ostatniego wpisu.Zauwa¿, ¿e wynik ten nie jestwyœwietlany w linii wprowadzania.

Linia stanuMiejsce wyœwietlaniainformacji o ustawieniachkalkulatora TI-89 / TI-92 Plus.

Obszar wyœwietlania poprzednich obliczeñWyœwietla listê wprowadzonych parwpis-wynik.

Wyœwietlanie w szkolnejnotacjiWyœwietla potêgi,pierwiastki, u³amki, itd. wtradycyjnej formie. Patrzstrona 25.



Kursor znajduje siê zazwyczaj w linii wprowadzania. Mo¿esz jednak przejœækursorem do obszaru wyœwietlania poprzednich obliczeñ.

Aby: Wykonaj:

Przejrzeæ wpisy lub wyniki, którenie s¹ ju¿ wyœwietlane na ekranie

1. Bêd¹c w linii wprowadzania, naciœnij Cw celu podœwietlenia ostatniego wyniku.

2. Za pomoc¹ klawisza C poruszaj siêkursorem do góry od wyniku do wpisu.

Przejœæ do najwczeœniejszej lubostatniej pary w obszarzewyœwietlania poprzednichobliczeñ

Je¿eli kursor znajduje siê w obszarzewyœwietlania poprzednich obliczeñ, to naciœnijodpowiednio ¥ C lub ¥ D.

Przejrzeæ wpis lub wynik d³u¿szyod rozmiarów linii ekranu (nakoñcu linii wyœwietlany jestsymbol ú )

PrzejdŸ kursorem do danego wpisu lub wyniku. Zapomoc¹ klawiszy A i B poruszaj siê odpowiedniow lewo lub prawo (lub za pomoc¹ 2 Ai 2 B przejdŸ do pocz¹tku lub koñca linii).

Wróciæ kursorem do liniiwprowadzania

Naciœnij N lub naciskaj D a¿ kursor znajdziesiê w linii wprowadzania.

Do uzyskania informacji o liczbie dostêpnych par wpis-wynik u¿yj wskaŸnika"historii obliczeñ". Na przyk³ad:

8/30

Standardowo pamiêtanych jest 30 ostatnich par wpis-wynik. Je¿eli przywprowadzaniu nowego wpisu obszar wyœwietlania poprzednich obliczeñ jest pe³ny(wskaŸnik w linii stanu - 30/30) nowa para wpis-wynik jest zapamiêtywana, a paranajwczeœniejsza - usuwana. WskaŸnik historii obliczeñ nie ulega zmianie.

Aby: Wykonaj:

Zmieniæ liczbê par, które mog¹byæ zapamiêtane

Nacisnij ƒ i wybierz 9:Format lub naciœnijTI.89: ¥ Í TI.92 Plus: ¥ F. Nastêpnienaciœnij B i za pomoc¹ C lub D podœwietlnow¹ liczbê i dwukrotnie naciœnij ¸.

Usun¹æ wszystkie zapamiêtanepary wpis-wynik

Naciœnij ƒ i wybierz 8:Clear Home lub wpiszw linii wprowadzania ClrHome.

Usun¹æ okreœlon¹ parêwpis-wynik

Ustaw kursor na wpisie lub wyniku i naciœnij 0 lub M.

Poruszanie siê poobszarze wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ

Uwaga: Przyk³ad pokazuj¹cysposób przegl¹dania d³ugichwyników znajdziesz nastronie 24.

Informacje opoprzednichobliczeniachznajduj¹ce siêw linii stanu

Modyfikowanieobszaru wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ

Liczba parpamiêtanych w danymmomencie.

Numer pary dlapodœwietlonegowpisu lub wyniku.

Maksymalna liczbapar, która mo¿e byæzapamiêtana.

Liczba parpamiêtanychw danymmomencie.

Je¿eli kursorznajduje siê w liniiwprowadzania:

Je¿eli kursor znajdujesiê w obszarzewyœwietlaniapoprzednichobliczeñ:



1. Naciœnij klawisz zmiany znaku ·. (Nie u¿ywaj klawisza minus |.)

2. Wpisz liczbê.

Nale¿y pamiêtaæ, ¿e przy obliczaniu wartoœci funkcji, np. xñ zmiana znakunastêpuje po obliczeniu wartoœci.

Je¿eli masz w¹tpliwoœci co dosposobu wykonywaniaoperacji zmiany znaku, u¿yjklawiszy c i d dowprowadzenia nawiasów.

Je¿eli u¿yjesz klawisza | zamiast · (lub na odwrót), mo¿esz otrzymaækomunikat o b³êdzie lub uzyskaæ niespodziewane wyniki. Na przyk³ad:

• 9 p · 7 = ë 63

— ale —9 p | 7 wyœwietlony zostanie komunikat o b³êdzie.

• 6 | 2 = 4— ale —6 · 2 = ë 12, poniewa¿ zosta³o to zinterpretowane jako 6(ë 2), mno¿eniedomyœlne.

• · 2 « 4 = 2

— ale —| 2 « 4 odjêcie 2 od poprzedniego wyniku, a nastêpnie dodanie 4.

1. Wpisz czêœæ liczby poprzedzaj¹c¹ potêgê. Wartoœæ ta mo¿e byæ równie¿wyra¿eniem.

2. Naciœnij:TI.89: ^TI.92 Plus: 2 ^

wyœwietlony zostanie symbol E.

3. Wpisz wyk³adnik potêgi, który musi byæ liczb¹ ca³kowit¹, co najwy¿ejtrzycyfrow¹. Mo¿esz wprowadzaæ ujemne wyk³adniki.

Wprowadzenie liczby w notacji naukowej nie oznacza, ¿e wynik bêdzie równie¿wyœwietlony w notacji naukowej lub technicznej.

Format wyœwietlania liczb okreœlony jestprzez ustawienia trybu kalkulatora (stronyod 25 do 27), a tak¿e przez wielkoœæsamej liczby.

Wprowadzanie liczb

Klawiatura kalkulatora pozwoli Ci na wprowadzanie liczb dodatnich iujemnych do obliczeñ. Mo¿esz równie¿ wprowadzaæ liczby w notacjinaukowej.

Wprowadzenieliczby ujemnej

Wa¿ne: Do odejmowaniau¿ywaj klawisza |, a dlanegacji - klawisza ·.

Wprowadzenie liczbyw notacji naukowej

Obliczone jako ë(2ñ)

Jest równoznaczne z 123.45 × 10- 2



Wyra¿enie Sk³ada siê z liczb, zmiennych, operatorów, funkcji i ichargumentów. Jego wartoœci¹ jest liczba.Na przyk³ad: prñ +3.

• Wprowadzaj wyra¿enie w taki sam sposób, jak to robisz przyjego zapisywaniu.

• W wiêkszoœci miejsc, w których wymagane jestwprowadzenie wartoœci mo¿esz wprowadziæ wyra¿enie.

Operator Wykonuje dzia³ania takie, jak +, ì, ù, .

• Przed i za operatorem musz¹ znajdowaæ siê argumenty.Na przyk³ad: 4+5 i 52.

Funkcja Oblicza wartoœæ.

• Funkcje wymagaj¹ jednego lub wiêcej argumentów(wpisywanych w nawiasach) umieszczonych zaraz po nazwiefunkcji. Na przyk³ad: ‡(5) i min(5,8).

Instrukcja Inicjuje wykonywanie dzia³ania.

• Instrukcje nie mog¹ byæ elementami wyra¿eñ.

• Niektóre instrukcje nie wymagaj¹ argumentów. Na przyk³ad:ClrHome.

• Niektóre wymagaj¹ jednego lub wiêcej argumentów. Naprzyk³ad: Circle 0,0,5.

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus rozpoznaje mno¿enie domyœlne, o ile nie jest tosprzeczne z przyjêt¹ notacj¹.

Je¿eliwprowadzisz:

TI.89 / TI.92 Pluszinterpretuje to jako:

Poprawnie 2p 2ù p4 sin(46) 4ù sin(46)

5(1+2) lub (1+2)5 5ù (1+2) lub (1+2)ù 5

[1,2]a [a 2a]

2(a) 2ù a

Niepoprawnie xy Pojedyncz¹ zmienn¹ o nazwie xy

a(2) Wywo³anie funkcjia[1,2] Element macierzy o danym indeksie

Wprowadzanie wyra¿eñ i instrukcji

Obliczenia na kalkulatorze wykonujesz poprzez okreœlanie wartoœciwyra¿eñ. Uruchamiaj¹c odpowiedni¹ instrukcjê rozpoczynaszwykonywanie dzia³ania. Obliczanie wyra¿eñ i wyœwietlanie wynikówodbywa siê zgodnie z ustawieniami trybu kalkulatora opisanymina stronie 25.

Definicje

Uwaga: W za³¹czniku Aopisane s¹ wszystkie funkcjei instrukcje wbudowanew TI-89 / TI-92 Plus.

Uwaga: W niniejszej instrukcjis³owo polecenie u¿ywane jestjako ogólna nazwa zarówno dlafunkcji jak i instrukcji.

Mno¿enie domyœlne

Argumenty instrukcji wpisujbez nawiasów.



Wyra¿enia s¹ obliczane z uwzglêdnieniem kolejnoœci dzia³añ okreœlonejw Equation Operating System (EOSé) (Operacyjny System Równañ). Abyzmieniæ kolejnoœæ wykonywania dzia³añ albo mieæ pewnoœæ, ¿e jest ona taka, jaktego potrzebujesz, powinieneœ stosowaæ nawiasy.

Dzia³ania znajduj¹ce siê w nawiasach wykonywane s¹ w pierwszej kolejnoœci. Naprzyk³ad, w wyra¿eniu 4(1+2), EOS w pierwszej kolejnoœci obliczy wartoœæ (1+2),

a nastêpnie pomno¿y wynik przez 4.

Wpisz wyra¿enie, a nastêpnie naciœnij ¸, aby uzyskaæ jego wartoœæ. Abywpisaæ nazwê funkcji lub instrukcji do linii wprowadzania, mo¿esz:

• Nacisn¹æ stosowny klawisz, je¿eli taki istnieje. Na przyk³ad, naciœnij 2 W

w TI.89 lub W w TI.92 Plus.

— lub —

• Wybraæ jej nazwê z menu, o ile to mo¿liwe. Na przyk³ad, wybierz 2:abs zpodmenu Number w menu MATH.

— lub —

• Wpisaæ jej nazwê z klawiatury, litera po literze. (W TI-89, w celu wpisania litermusisz u¿yæ klawisza j i 2 ™.) Mo¿esz przy tym stosowaæ dowoln¹kombinacjê ma³ych i du¿ych liter. Na przyk³ad, mo¿esz wpisaæ sin( lub Sin(.

Oblicz 3.76 ÷ (ë 7.9 + ‡5) + 2 log 45.

Na TI.89: Na TI.92 Plus: Ekran

3 . 7 6 e

c · 7 . 9

« 2 ]

3 . 7 6 e

c · 7 . 9

« 2 ]

3.76/(ë7.9+‡(

Naciœniêcie 2 ] powoduje wstawienie ‡(poniewa¿ dla funkcji argument musi byæumieszczony w nawiasach.

5 d d 5 d d 3.76/(ë7.9+‡(5))

Naciœni d raz, aby zamkn¹æ funkcjê ‡(5) i drugiraz, aby zamkn¹æ wyra¿enie (ë7.9 + ‡5).

« 2

2 ™ L O G

j c 4 5 d

« 2

L O G

c 4 5 d

3.76/(ë7.9+‡(5))+2log(45)Argumenty funkcji log musz¹ znajdowaæsiê w nawiasach ( ).

¸ ¸

W celu wprowadzenia wiêcejni¿ jednego wyra¿enia w tejsamej linii oddzielaj jedwukropkiem 2 Ë.

Nawiasy

Wprowadzeniewyra¿enia

Przyk³ad

Uwaga: Mo¿esz równie¿wybraæ funkcjê log za pomoc¹TI.89: ½TI.92 Plus: 2 ½(strona 40).

Wprowadzanie wieluwyra¿eñ w tejsamej linii

Wyœwietlany jest tylko wynikostatniego wyra¿enia.

Po naciœniêciu klawisza § w celuprzypisania wartoœci zmiennej,wyœwietlany jest znak !.

W tym przyk³adzie wpisznazwê funkcji.



Je¿eli w obszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ wpis i odpowiadaj¹cy muwynik nie mog¹ byæ wyœwietlone w jednej linii, wynik umieszczany jestw nastêpnej linii.

Je¿eli wpis lub wynik nie mieœci siê wjednej linii, na koñcu tej linii wyœwietlanyjest znak ú.

Aby obejrzeæ ca³y wpis lub wynik:

1. Naciœnij C, aby przenieœæ kursor z linii wprowadzania do obszaru historiiobliczeñ. Tym samym podœwietlony zostanie ostatni wynik.

2. W razie koniecznoœci u¿yj klawiszy C i D, aby podœwietliæ wpis lub wynik,który chcesz obejrzeæ. Na przyk³ad, klawisz C przenosi kursor w górê, odwyniku do wpisu, przez ca³y obszar wyœwietlania poprzednich obliczeñ.

3. Za pomoc¹ B i A lub 2 B i 2 A

przewijaj liniê w lewo i w prawo.

4. Aby wróciæ do linii wprowadzania, naciœnij N.

Po naciœniêciu ¸ w celu obliczenia wartoœci wprowadzonego wyra¿enia,kalkulator TI-89 / TI-92 Plus, pozostawia to wyra¿enie w linii wprowadzania i jepodœwietla. Mo¿esz wykorzystaæ ostatni wynik do dalszych obliczeñ lubwprowadziæ nowe wyra¿enie.

Je¿eli naciœniesz: Kalkulator TI.89 / TI.92 Plus:

«, |, p, e,Z lub §

Zast¹pi wyra¿enie w linii wprowadzania zmienn¹ ans(1),która umo¿liwi Ci wykorzystanie ostatniego wyniku jakopocz¹tku innego wyra¿enia.

Inny dowolny klawisz Usunie zawartoœæ linii wprowadzania i zaczniewprowadzanie nowego wyra¿enia.

Oblicz 3.76 ÷ (ë 7.9 + ‡5). Nastêpnie dodaj do otrzymanego wyniku 2 log 45.

W TI.89: W TI.92 Plus: Ekran

3 . 7 6 e c · 7 . 9 «

2 ] 5 d d ¸

« 2 2 ™ L O G j

c 4 5 d

¸

3 . 7 6 e c · 7 . 9 «

2 ] 5 d d ¸

« 2 L O G

c 4 5 d

¸

Podczas wykonywania obliczeñ w prawym koñcu linii stanu wyœwietlany jest napisBUSY (zajêty). Aby przerwaæ obliczenia, nale¿y nacisn¹æ ´.

Komunikat o przerwaniu obliczeñ “break” mo¿ebyæ wyœwietlony z opóŸnieniem.

Naciœnij N, aby powróciæ do bie¿¹cejaplikacji.

Je¿eli wpis lub wynikjest d³u¿szy od liniiekranu

Uwaga: Na pocz¹tku liniiwyœwietlany jest znak 7podczas jej przewijaniaw prawo.

Kontynuowanieobliczeñ

Przyk³ad

Przerywanie obliczeñ

Kiedy naciœniesz «, wpisw linii wprowadzania zostaniezastapiony zmienn¹ ans(1), podktór¹ zachowany jest ostatni wynik.



Standardowo Pretty Print = ON. Oznacza to, ¿e potêgi, pierwiastki, u³amki itp.wyœwietlane s¹ w formie stosowanej tradycyjnie podczas pisania. Za pomoc¹ 3 mo¿esz wy³¹czaæ i w³¹czaæ tryb "szkolnej notacji".

Szkolna notacjaON (w³¹czona) OFF (wy³¹czona)

pñ, p

2 ,

xì 3

2

p ^2, p/2, ‡((xì 3)/2)

Wyra¿enia w linii wprowadzania nie s¹ przedstawiane w "szkolnej notacji". Je¿elitryb ten jest w³¹czony, to po naciœniêciu ¸, zarówno wpis jak i wynik zostan¹wyœwietlone w "szkolnej notacji" w obszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ.

Standardowo Exact/Approx = AUTO. Za pomoc¹ 3 mo¿esz wybraæ jedno ztrzech ustawieñ.

Poniewa¿ ustawienie AUTO jest kombinacj¹dwóch pozosta³ych, powinieneœ zapoznaæsiê ze wszystkimi trzema ustawieniami.

EXACT (dok³adny) — Dowolny wynik, który nie jest liczb¹ ca³kowit¹ jestwyœwietlany w postaci u³amkowej lub symbolicznej (1/2, p, 2, itd.).

Formaty wyœwietlanych wyników

Wynik mo¿e byæ obliczany i wyœwietlany w ró¿nych formatach.W niniejszym paragrafie opisane zosta³y tryby kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus oraz ustawienia, które maj¹ wp³yw na formatwyœwietlanych wyników. Informacje o tym, jak sprawdziæ lub zmieniæbie¿¹ce ustawienia kalkulatora znajdziesz na stronie 36.

Tryb Pretty Print -“szkolny zapis”

Tryb Exact/Approx -(dok³adny /przybli¿ony)

Uwaga: Dziêki zastosowaniuu³amkowej lub symbolicznejpostaci przy ustawieniu EXACT,zmniejsza siê liczba b³êdów, któremog¹ siê pojawiaæ wskomplikowanych obliczeniach zpowodu zaokr¹glania wynikówpoœrednich.

Wyœwietlanie wyniku bêd¹cego liczb¹ca³kowit¹.

Wyœwietlanie wyniku w postacinieskracalnej.

Wyœwietlanie symboliczne p.

Symboliczne wyœwietlanie pierwiastkabêd¹cego liczb¹ niewymiern¹.

Naciœnij ¥ ¸, aby czasowozignorowaæ ustawienie EXACTi wyœwietliæ wynik w postacizmiennoprzecinkowej.



APPROXIMATE (przybli¿ony) — Wszystkie wyniki liczbowe s¹ wyœwietlane (tam,gdzie jest to mo¿liwe) w postaci zmiennoprzecinkowej (dziesiêtnej).

Poniewa¿ niemo¿liwe jest obliczenie wartoœci niezdefiniowanych zmiennych,wiêc s¹ one traktowane algebraicznie. Je¿eli na przyk³ad, zmienna r nie zosta³azdefiniowana, to prñ = 3.14159⋅rñ.

AUTO — Tam, gdzie to mo¿liwe, wyniki wyœwietlane s¹ w formacie EXACT, aleje¿eli którakolwiek z wprowadzanych danych ma postaæ dziesiêtn¹, to wynikiprzedstawiane s¹ w formacie APPROXIMATE. Równie¿ wartoœci niektórychfunkcji wyœwietlane s¹ w formacie APPROXIMATE, nawet je¿eli wprowadzonewyra¿enie nie zawiera liczby dziesiêtnej.

Poni¿szy diagram przedstawia porównanie trzech formatów.

Wpis

Wynikiw formacie

Exact

Wynikiw formacie

Approximate

Wynikiw formacie

Auto

8/4 2 2. 2

8/6 4/3 1.33333 4/3

8.5ù 3 51/2 25.5 25.5

‡(2)/22

2.707107

22

pù 2 2⋅p 6.28319 2⋅p

pù 2. 2⋅p 6.28319 6.28319

Exact/Approx (dok³adny

/przybli¿ony) (c.d.)

Uwaga: Wyniki s¹ zaokr¹glanezgodnie z dok³adnoœci¹TI-89 / TI-92 Plusi wyœwietlane w formacieokreœlonym w aktualnychustawieniach.

Wskazówka: Aby zachowaæformat EXACT, zamiast postacidziêsiêtnej u¿ywaj postaciu³amkowej liczb. I tak zamiast1.5 wpisz 3/2.

Wskazówka: Aby, niezale¿nieod aktualnych ustawieñ,obliczenia zosta³y wykonanew formacie APPROXIMATE,nale¿y nacisn¹æ ¥ ¸.

Wyœwietlanie wartoœci liczbowychu³amków.

Wyœwietlanie tam, gdzie jest tomo¿liwe, wartoœci liczbowych dlapostaci symbolicznych.

Obecnoœæ liczby dziesiêtnej wewpisie powoduje, ¿e wynikwyœwietlony jest w formaciezmiennoprzecinkowym.

Obecnoœæ liczbydziesiêtnej we wpisiesprawia, ¿e wynikw formacie AUTOma postaæzmiennoprzecinkow¹.



Standardowo, Display Digits = FLOAT 6, co oznacza, ¿e wyniki s¹ zaokr¹glanemaksymalnie do szeœciu cyfr. Za pomoc¹ 3 mo¿esz wybraæ inne ustawienia.Ustawienia te obowi¹zuj¹ dla wszystkich formatów wyk³adniczych.

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus wykonuje wszystkie obliczenia i zapamiêtujewszystkie wyniki w postaci dziesiêtnej z dok³adnoœci¹ do 14 cyfr (pomimo tego, ¿ewyœwietlanych jest co najwy¿ej 12 cyfr).

Ustawienie Przyk³ad Opis

FIX

(0 – 12)

123. (FIX 0)

123.5 (FIX 1)

123.46 (FIX 2)

123.457 (FIX 3)

Wyniki s¹ zaokr¹glane do wybranejiloœci miejsc po kropce dziesiêtnej.

FLOAT 123.456789012 Iloœæ miejsc po kropce dziesiêtnejzale¿y od wyniku.

FLOAT

(1 – 12)

1.E 2 (FLOAT 1)

1.2E 2 (FLOAT 2)

123. (FLOAT 3)

123.5 (FLOAT 4)

123.46 (FLOAT 5)

123.457 (FLOAT 6)

Wyniki s¹ zaokr¹glane tak, ¿ebyca³kowita iloœæ cyfr w liczbie by³arówna zadanej liczbie

Standardowo Exponential Format = NORMAL. Zapomoc¹ 3 mo¿esz wybraæ jedno z trzechustawieñ.

Ustawienie Przyk³ad Opis

NORMAL

(zwyk³a)

12345.6 Je¿eli przy okreœlonej w trybie Display

Digits liczbie cyfr dany wynik nie mo¿e byæwyœwietlony, to kalkulatorTI-89 / TI-92 Plus prze³¹cza siêz ustawienia NORMAL na SCIENTIFIC.Zmiana ta dotyczy tylko tego jednegowyniku.

SCIENTIFIC

(naukowa)

1.23456E 4 1.23456 × 104

Wyk³adnik potêgi (podstawa = 10).

Zawsze tylko jedna cyfra na lewo odkropki dziesiêtnej.

ENGINEERING

(techniczna)

12.3456E 3 12.3456 × 103

Wyk³adnik jest wielokrotnoœci¹ 3.

Mo¿e mieæ 1, 2 lub 3 cyfry na lewo odkropki dziesiêtnej.

Tryb DisplayDigits - liczbawyœwietlanych cyfr

Uwaga: Do wewnêtrznychoperacji zmiennoprzecin-kowych wykorzystywana jestdok³adna wartoœæ w celuzapewnienia najlepszejdok³adnoœci obliczeñ,niezale¿nie od ustawieñDisplay Digits.

Uwaga: Je¿eli zadana iloœæ cyfrjest niewystarczaj¹ca, to wynikjest automatycznie wyœwietlanyw notacji naukowej.

Tryb ExponentialFormat - formatwyk³adniczy

Uwaga: Je¿eli wartoœæbezwzglêdna wpisywanej liczbyjest mniejsza od 0.001, to liczbata jest przedstawiana w notacjinaukowej (SCIENTIFIC)w obszarze wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ.



Po naciœniêciu ¸ w celu obliczenia wartoœci wprowadzonego wyra¿enia,kalkulator TI-89 / TI-92 Plus pozostawia to wyra¿enie w linii wprowadzania i jepodœwietla. Aby móc redagowaæ wyra¿enie, musisz przede wszystkim usun¹æpodœwietlenie, inaczej móg³byœ usun¹æ wyra¿enie przez przypadkowe naciœniêcieklawisza.

Aby usun¹æ podœwietlenie,przejdŸ kursorem w tê stronêwyra¿enia, któr¹ chceszredagowaæ.

Po usuniêciu podœwietlenia przejdŸ kursorem w odpowiednie miejsce w wyra¿eniu.

Aby przejœæ kursorem: Naciœnij:

W lewo lub prawo, w ramach wyra¿enia. A lub B Przytrzymanienaciœniêtegoklawiszaspowoduje dalszeprzesuwanie siêkursora.

Do pocz¹tku wyra¿enia. 2 A

Do koñca wyra¿enia. 2 B

Aby usun¹æ: Naciœnij:

Znak na lewo od kursora. 0 Przytrzymanie naciœniêtego klawisza 0 spowoduje usuniêcie wiêcej ni¿jednego znaku.

Znak na prawo od kursora. ¥ 0

Wszyskie znaki na prawood kursora.

M(tylko raz)

Je¿eli na prawo od kursora nie ma¿adnych znaków, to naciœniêcie Mspowoduje usuniêcie ca³ej zawartoœcilinii wprowadzania.

Aby usun¹æ zawartoœæ linii wprowadzania, naciœnij:

• M, je¿eli kursor znajduje siê na pocz¹tku lub koñcu linii wprowadzania.

— lub —

• M M, je¿eli kursor nie znajduje siê na pocz¹tku lub koñcu liniiwprowadzania. Pierwsze naciœniêcie spowoduje usuniêcie wszystkich znakówna prawo od kursora, a drugie usuwa pozosta³¹ zawartoœæ linii wprowadzania.

Redagowanie wyra¿eñ w linii wprowadzania

Umiejêtnoœæ redagowania wpisów mo¿e daæ istotn¹ oszczêdnoœæczasu. Je¿eli podczas wpisywania wyra¿enia zrobisz b³¹d, zazwyczaj³atwiej jest go poprawiæ ni¿ wpisywaæ ca³e wyra¿enie na nowo.

Usuwaniepodœwietleniapoprzedniego wpisu

Przemieszczaniekursora

Uwaga: Je¿eli przypadkowonaciœniesz C zamiast A lub B,to kursor przejdzie do obszaruwyœwietlania poprzednichobliczeñ. Aby wróciæ do liniiwprowadzania, naciœnij N lubnaciskaj D a¿ kursor znajdziesiê w linii wprowadzania.

Usuwanie znaku

Usuwanie zawartoœcilinii wprowadzania

Naciœniêcie A przeniesie kursor na pocz¹tekwyra¿enia.

Naciœniêcie B przeniesie kursor nakoniec wyra¿enia.



W obu kalkulatorach TI-89 / TI-92 Plus mo¿na wstawiaæ lub zastêpowaæ wpisaneju¿ znaki. W ustawieniu pocz¹tkowym w³¹czona jest opcja wstawiania znaków.Klawisze 2 / s³u¿¹ do prze³¹czania pomiêdzy trybem wstawiania izastêpowania znaków.

Jeœli TI.89 / TI.92 Plus znajduje siê w: To nastêpny wpisywany znak:

Bêdzie wstawiony w miejscuustawienia kursora.

Zast¹pi podœwietlony znak.

Najpierw zaznacz odpowiednie znaki. Nastêpnie usuñ lub zamieñ wszystkiezaznaczone znaki.

Aby: Wykonaj:

Zaznaczyæ kilka znaków 1. Ustaw kursor przed lub za grup¹ znaków, którechcesz podœwietliæ.

2. Przy wciœniêtym ¤ naciœnij odpowiednioA lub B, aby zaznaczyæ znaki na lewo lubprawo od kursora.

Zamieniæ zaznaczoneznaki

— lub —

Wpisz nowe znaki.

Usun¹æ zaznaczoneznaki

Naciœnij 0.

Wstawianie lubzastêpowanie znaku

Wskazówka: Aktualny trybpracy (wstawiania lubzastêpowania znaków) jestpokazywany przez rozmiari po³o¿enie kursora.

Zamiana lub usuwaniekilku znaków

Wskazówka: Gdy zaznaczyszznaki do zamiany, pamietaj, ¿eniektóre klawisze funkcyjneautomatycznie wstawi¹otwieraj¹cy nawias.

W¹ski kursor pomiêdzyznakami

Kursor podœwietlaznak

Aby zamieniæ sin( na cos(, umieœækursor obok sin.

Wciœnij ¤ i naciskaj B B B B.



Naciœnij: Aby wyœwietliæ:

ƒ, „,itd.

Menu paska narzêdzi — w przypadku wiêkszoœci zastosowañ jestrozwijalne w dó³ z górnej linii paska narzêdzi. Pozwala to nawybór operacji do wykorzystania w aplikacjach.

O Menu APPLICATIONS (Zastosowania) — pozwala Ci na wybórzastosowañ z listy. Patrz strona 34.

2 ¿ Menu CHAR (Znaki) — pozwala Ci na wybór kategorii znakówspecjalnych (greckich, symboli matematycznych, itd.).

2 I Menu MATH — pozwala Ci na wybranie operacjimatematycznych.

TI.89: ½

TI.92 Plus: 2 ½

Menu CATALOG (Katalog) — pozwala Ci na wybór elementu zpe³nej listy alfabetycznej funkcji i instrukcji wbudowanych wkalkulator TI-89 / TI-92 Plus. Dodatkowo, pozwala na wybórfunkcji zdefiniowanych przez u¿ytkownika lub aplikacji Flash(jeœli takie by³y wczeœniej zdefiniowane lub za³adowane).

2 ¾ Menu CUSTOM — daje Ci dostêp do Twojego indywidualnegomenu, w którym mo¿esz mieæ ka¿d¹ dostêpn¹ funkcjê, polecenielub znak. Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus ma w³asne menustandardowe, które mo¿esz modyfikowaæ. Patrz strona 33.

¯eby wybraæ element z wyœwietlonego menu:

• Naciœnij cyfrê lub literê ukazan¹ z lewej strony tego elementu. Do wybranialitery w TI-89 nale¿y nacisn¹æ j, a nastêpnie klawisz danej litery.

— lub —

• U¿yj zestawu klawiszy D i C do zaznaczenia elementu, a nastêpnie naciœnij ¸. (Zauwa¿, ¿e gdy kursor podœwietla pierwszy element listy, tonaciœniêcie C spowoduje przesuniêcie kursora na koniec listy i podœwietlenieostatniego elementu i na odwrót.)

Menu

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus umo¿liwia dostêp do wielu funkcji bezkoniecznoœci wpisywania ich z klawiatury. W niniejszej sekcji podanyjest opis sposobu, w jaki mo¿na wybraæ element z dowolnego menu.

Wyœwietlanie menu

Wybieranie elementu zmenu

Naciœnij 2 lub D ¸, aby wybraæ factor.Spowoduje to zamkniêcie menu i wpisaniefunkcji w miejscu ustawienia kursora.

factor(

Znak 6 wskazuje, ¿e menu jest rozwijane z paskanarzêdzi po naciœniêciu „.



Jeœli wybierzesz element oznaczony na koñcu znakiem ú, wtedy wyœwietlonezostanie podmenu. Wtedy wybierasz element z podmenu.

Dla pozycji, które posiadaj¹ podmenu mo¿na u¿ywaæ klawiszy kursora w sposóbopisany poni¿ej.

• Aby wyœwietliæ podmenu zaznaczonego elementu, naciœnij B.(Jest to równoznaczne z wyborem tego elementu.)

• Aby wyjœæ z podmenu bez wyboru jego elementu, naciœnij A. (Odpowiada tonaciœniêciu klawisza N.)

• Aby od pierwszego elementu listy przejœæ wprost do ostatniego, naciœnij C.Naciœnij D, aby przejœæ do pierwszego elementu listy bezpoœrednio zostatniego elementu.

Jeœli wybierzesz element menu zawieraj¹cy w nazwie wielokropek “. . .”, towyœwietlone zostanie okno dialogowe umo¿liwiaj¹ce wpisanie dodatkowejinformacji.

Aby wyjœæ z aktualnego menu bez dokonania wyboru, naciœnij N. Jeœliotwartych jest kilka menu, to nale¿y nacisn¹æ klawisz N kilka razy, abyzamkn¹æ wszystkie wyœwietlone menu.

Elementy zakoñczoneznakiem ú (Podmenu)

Uwaga: Ograniczony rozmiarokna kalkulatora TI-89powoduje, ¿e listy nak³adaj¹ siêjak w przyk³adzie poni¿ej:

Elementy zawieraj¹ce“. . .” (Okna dialogowe)

Wyjœcie z menu

Znak ï wskazuje, ¿e mo¿esz u¿yæklawiszy do przesuniêcia kursora w dó³listy i wyœwietlenia jej pozosta³ychelementów.

Przyk³adowo, List ukazujepodmenu, które pozwala na wybórokreœlonej funkcji z listy.

Znak " wskazuje, ¿e mo¿esz nacisn¹æ B, abywyœwietliæ i wybraæ element z menu.

W okno wprowadzania musisz wpisaæ typ zmiennej.(W TI-89 klawiatura alfanumeryczna zostajeautomatycznie w³¹czona. Patrz strona 18.)

Po wpisaniu w oknie wprowadzenia takim jak Variable(zmienna), musisz dwukrotnie nacisn¹æ ¸, aby zachowaæinformacjê i zamkn¹æ okno dialogowe.

Przyk³adowo, u¿ycie Save Copy As ...powoduje wyœwietlenie oknadialogowego prosz¹cego o wybór nazwykatalogu i nazwy typu zmiennej.



Aby przejœæ kursorem z jednego menu paska narzêdzi do drugiego bezdokonywania wyboru, nale¿y albo:

• Nacisn¹æ jeden z klawiszy (ƒ, „, itd.), aby wybraæ inne menupaska narzêdzi.

— albo —

• U¿yæ zestawu klawiszy kursora, aby przesun¹æ kursor do nastêpnego (naciœnij B) lub poprzedniego (naciœnij A) menu. Z ostatniego menu mo¿na przejœæ dopierwszego za pomoc¹ klawisza B.

Gdy u¿ywasz klawisza B, upewnij siê, ¿e zaznaczona pozycja nie ma podmenu,gdy¿ wtedy u¿ycie klawisza B spowoduje wyœwietlenie podmenu zamiast przejœciado nastêpnego menu.

Zaokr¹glij wartoœæ p z dok³adnoœci¹ do trzech miejsc po przecinku. Rozpoczynaj¹cod pustej linii wprowadzania na ekranie bazowym:

1. Naciœnij 2 I, aby wyœwietliæ menu MATH.

2. Naciœnij 1, aby wyœwietliæ podmenuNumber. (Lub naciœnij ¸,poniewa¿ pierwszy element menu jestzaznaczany automatycznie.)

3. Naciœnij 3, aby wybraæ round. (Lubnaciœnij D D oraz ¸.)

4. Naciœnij 2 T b 3 d, a nastêpnie ¸, aby obliczyæ wartoœæ.

Przejœcie z jednegomenu w paskunarzêdzi do innego

Przyk³ad: wybórelementu z menu

Wybranie funkcji w kroku 3(Step 3) spowodowa³oautomatyczne wpisanieround( do linii wprowadzania.



Jeœli w³¹czysz menu u¿ytkownika, to zastêpuje ono standardowe menu paskanarzêdzi. Gdy wy³¹czysz menu u¿ytkownika, z powrotem wyœwietlany jeststandardowy pasek narzêdzi. Przyk³adowo, wciœniêcie 2 ¾, gdywyœwietlony jest zwyk³y pasek narzêdzi na ekranie bazowym, powoduje w³¹czenielub wy³¹czenie menu u¿ytkownika.

Zwyk³y pasek narzêdzi na ekranie bazowym Menu u¿ytkownika

Jeœli u¿ytkownik nie wprowadzi zmian w menu, to pojawiaæ siê bêdzie pocz¹tkowemenu u¿ytkownika.

Menu Funkcja

ƒ Var Czêsto u¿ywane nazwy zmiennych.

„ f(x) Nazwy funkcji takich jak f(x), g(x), oraz f(x,y).

… Solve Elementy dotycz¹ce rozwi¹zywania równañ.

† Unit Czêsto u¿ywane jednostki, takie jak _m, _ft, lub _l.

‡ Symbol Symbole takie jak #, ?, lub ~.

Internat’l

TI.89: 2 ˆTI.92 Plus: ˆ

Akcentowane znaki takie, jak è, é i ê.

Tool [narzêdzia]

TI.89: 2 ‰TI.92 Plus: ‰

ClrHome, NewProb i CustmOff.

Jeœli wyœwietlone jest menu u¿ytkownika inne ni¿ standardowe, a chceszprzywróciæ standardowe menu, wtedy:

1. Z ekranu bazowego naciœnij 2 ¾, aby wy³¹czyæ menu u¿ytkownikai wyœwietliæ zwyk³y pasek narzêdzi ekranu bazowego.

2. Wyœwietl pasek narzêdzi Clean Up iwybierz 3:Restore custom default (przywróæ

ustawienia standardowe).TI.89: 2 ˆTI.92 Plus: ˆ

Spowoduje to skopiowanie do linii wprowadzania instrukcji u¿ytych przytworzeniu zwyk³ego menu.

3. Naciœnij ¸, aby wykonaæ instrukcje i przywróciæ ustawienia standardowe.

U¿ycie menu u¿ytkownika

W kalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus mo¿na zdefiniowaæ menuu¿ytkownika, które mo¿e byæ w ka¿dej chwili w³¹czone lubwy³¹czone. Mo¿esz u¿ywaæ standardowego menu u¿ytkownika lubutworzyæ swoje w³asne.

W³¹czanie iwy³¹czanie menuu¿ytkownika

Uwaga: Mo¿esz tak¿e w³¹czaæi wy³¹czaæ definiowalne menuu¿ytkownika wpisuj¹c w liniiwprowadzania polecenieCustmOn lub CustmOff oraznaciœniêcie ¸.

Wskazówka: Menuu¿ytkownika daje mo¿liwoœæszybkiego dostêpu do czêstou¿ywanych elementów.

Przywracanie stan-dardowego menuu¿ytkownika

Uwaga: Poprzednie menuu¿ytkownika zostanie usuniête.Jeœli by³o ono utworzone zapomoc¹ programu, to mo¿e byæodtworzone ponownie powykonaniu programu.

2 ¾



1. Naciœnij O , aby wyœwietliæ listê dostêpnych aplikacji.

2. Wybierz zastosowanie. W tym celu:

¦ U¿yj klawiszy D lub C dowyœwietlenia zastosowania,a nastêpnie naciœnij ¸.

— lub —

¦ Naciœnij cyfrê lub literêodpowiadaj¹c¹ temu zastosowaniu.

Zastosowanie: Pozwala Ci na:

FlashApps Wyœwietlenie listy aplikacji Flash.

Y= Editor Zdefiniowanie, edycja oraz wybór funkcji, a tak¿erównañ, których wykresy maj¹ byæ wyœwietlone.

Window Editor Ustawienie rozmiaru okna do ogl¹dania wykresu.

Graph Wyœwietlenie wykresu.

Table Wyœwietlenie tablicy wartoœci zmiennychi odpowiadaj¹cych wartoœci funkcji.

Data/Matrix Editor Wprowadzenie i redagowanie list, danych i macierzy.Mo¿esz przeprowadziæ obliczenia statystyczne iwyœwietliæ wykresy statystyczne.

Program Editor Wprowadzenie i redagowanie programów i funkcji.

Text Editor Wprowadzenie i redagowanie tekstu.

Numeric Solver Wprowadzenie wyra¿enia lub równania, przypisaniewartoœci wszystkim zmiennym z wyj¹tkiem jednej, anastêpnie rozwi¹zanie równania wzglêdem tejnieznanej zmiennej.

Home Wprowadzenie wyra¿enia i instrukcji orazprzeprowadzenie obliczeñ.

Wybór aplikacji

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus ma ró¿ne aplikacje, które pozwalaj¹ Cirozwa¿aæ i rozwi¹zywaæ ró¿norodne zagadnienia. Czêsto u¿ywaneaplikacje mo¿esz wybraæ z listy lub uruchomiæ wprost z klawiatury.

Menu APPLICATIONS(Zastosowania)

Uwaga: Naciœnij N, jeœlichcesz wyjœæ z menu bezwybierania.



Czêsto u¿ywane aplikacje mo¿esz uruchomiæ wprost z klawiatury. Przyk³adowo, wkalkulatorze TI-89 ¥ # jest równowa¿ne naciœniêciu ¥, a potem ƒ.W niniejszym podrêczniku u¿ywana jest notacja ¥ # podobna do notacjidefiniuj¹cej odwo³ania do dodatkowej funkcji klawiszy.

Zastosowanie: Naciœnij:

Home TI.89: "TI.92 Plus: ¹ "

Y= Editor ¥ #

Window Editor ¥ $

Graph ¥ %

Table Setup ¥ &

Table Screen ¥ '

W kalkulatorze TI-92 Plus nazwy zastosowania umieszczone s¹ powy¿ejklawiszy QWERTY.

Z klawiatury

TI-89

HOME

APPS

F1 F2 F3 F4 F5WINDOW GRAPH TBLSet TABLEY=

Aplikacje

Klawisz z rombem

Nazwy aplikacji znajduj¹siê powy¿ej klawiszy ƒ, „ itd. i s¹ uwidocznionew tym samym kolorzeco ¥.



Naciœnij 3, aby wyœwietliæ okno dialogowe MODE [Tryb], które wyœwietlatryby kalkulatora i ich ustawienia.

Uwaga: Nazwy trybów, które nie mog¹ byæ u¿yte w danym momencie, s¹przyciemnione. Przyk³adowo, na stronie 2 (Page 2) Split 2 App nie mo¿e byæ u¿ytyw sytuacji, gdy Split Screen = FULL. Podczas przewijania listy w dó³ kursorprzeskakuje przyciemnione elementy.

Z okna dialogowego MODE:

1. Zaznacz ustawienie trybu, które chcesz zmieniæ. Do przegl¹dania listy u¿yj Dlub C (oraz ƒ, „ lub …).

2. Naciœnij B lub A, aby wyœwietliæ menu pokazuj¹ce dopuszczalne ustawienia.Aktualne ustawienia s¹ podœwietlone.

3. Wybierz odpowiednie ustawienia. W tym celu:

¦ U¿yj D lub C do podœwietlenia ustawieñ i naciœnij ¸.

— lub —

¦ Naciœnij cyfrê lub literê oznaczaj¹c¹ to ustawienie.

4. Zmieñ inne ustawienia, jeœli to konieczne.

5. Po wprowadzeniu wszystkich zmiennych naciœnij ¸, aby zachowaæzmiany i wyjœæ z okna dialogowego.

Wa¿ne: Jeœli naciœniesz N zamiast ¸ po to, aby wyjœæ z oknadialogowego MODE, to wszystkie wprowadzone zmiany bêd¹ anulowane.

Ustawienie trybów kalkulatora

Ustawienie trybu okreœla sposób przedstawienia liczb i wykresóworaz ich interpretacji. Po wy³¹czeniu TI-89 / TI-92 Plus, ustawieniakalkulatora s¹ przechowywane dziêki w³aœciwoœci Constant Memoryé.Wszystkie liczby, a tak¿e elementy macierzy i list s¹ wyœwietlanezgodnie z aktualnymi ustawieniami kalkulatora.

Sprawdzenie ustawieñkalkulatora

Zmiana ustawieniatrybu

Wskazówka: Aby wyjœæ z menui wróciæ do okna dialogowegoMODE bez dokonania wyboru,naciœnij N.

Oznacza, ¿e mo¿eszprzewin¹æ w dó³wyœwietlaj¹c dodatkowetryby.

Lista trybów podzielona jest na trzy strony.Naciœnij ƒ, „ lub … w celu szybkiegowyœwietlenia danej strony.

Znak ! wskazuje, ¿e mo¿esznacisn¹æ B lub A, aby wyœ-wietliæ i wybraæ pozycjê z menu.



Tryb Opis

Graph [Wykres] Typ przedstawienia wykresów: FUNCTION,PARAMETRIC, POLAR, SEQUENCE, 3D lub DE.

Current

Folder

[Bie¿¹cy katalog] Katalog u¿ywany do przechowywaniai przywo³ywania zmiennych. Jeœli nie zdefiniowa³eœdodatkowych katalogów, to dostêpny jest tylko katalog onazwie MAIN.

Display

Digits

[wyœwietlanie cyfr] Maksymalna liczba cyfr (FLOAT) lub ustalonaliczba miejsc dziesiêtnych (FIX) wyœwietlanych w wynikuw notacji zmiennoprzecinkowej. Niezale¿nie od ustawienia,ca³kowita liczba cyfr wyœwietlonych w notacjizmiennoprzecinkowej nie mo¿e przekraczaæ 12. Patrz strona 27.

Angle [k¹t] Jednostki, w których wyœwietlane i interpretowane s¹k¹ty: RADIAN lub DEGREE.

Exponential Format [Format Wyk³adniczy] Notacja u¿ywana do wyœwietlaniawyników: NORMAL, SCIENTIFIC lub ENGINEERING. Patrzstrona 27.

Complex

Format

[Format zespolony] Format u¿ywany do wyœwietlaniawyników bêd¹cych liczbami zespolonymi:REAL (wyniki zespolone nie s¹ wyœwietlane, jeœli nieu¿ywasz zespolonych danych wejœciowych),RECTANGULAR lub POLAR.

Vector Format [Format wektorowy] Format u¿ywany do wyœwietlaniawektorów z dwiema lub trzema sk³adowymi: prostok¹tne(RECTANGULAR), walcowe (CYLINDRICAL) lub sferyczne(SPHERICAL).

Pretty Print [szkolna notacja] W³¹cza (ON) lub wy³¹cza (OFF) opcjêwyœwietlania "szkolnej notacji". Patrz strona 25.

Split Screen Podzielony ekran] Dzieli ekran na dwie czêœci i okreœla ichrozmieszczenie: FULL (bez podzia³u ekranu), TOP-BOTTOM[górny-dolny] lub LEFT-RIGHT [lewy-prawy].

Split 1 App Aplikacja wyœwietlona w górnej lub lewej czêœcipodzielonego ekranu. Gdy nie u¿ywasz podzia³u ekranu, jestto aktualna aplikacja.

Split 2 App Aplikacja wyœwietlona w dolnej lub prawej czêœci podzielonegoekranu. Jest aktywna tylko przy podzielonym ekranie.

Number ofGraphs

[numer wykresu] Przy podzielonym ekranie, pozwala nawyœwietlanie dwóch ró¿nych wykresów w poszczególnychoknach.

Graph 2 [wykres 2] Jeœli Number of Graphs = 2, wtedy wybiera typwykresu w czêœci ekranu Split 2.

Split ScreenRatio

[stosunek podzia³u ekranu] Proporcje rozmiarów czêœcipodzielonego ekranu: 1:1, 1:2 lub 2:1. (tylko w TI-92 Plus)

Exact/Approx Oblicza wartoœæ wyra¿eñ i wyœwietla wyniki w postacinumerycznej lub u³amkowej/symbolicznej: AUTO, EXACTlub APPROXIMATE. Patrz strona 25.

Przegl¹d trybów

Uwaga: Dok³adne informacje oposzczególnych trybach mo¿naznaleŸæ w odpowiednimrozdziale niniejszegopodrêcznika.



Tryb Opis

Base [podstawa systemu liczbowego] Pozwala Ci przeprowadzaæobliczenia na liczbach wprowadzanych w postaci dziesiêtnej(DEC), szesnastkowej (HEX) lub dwójkowej (BIN).

Unit System [uk³ad jednostek] Pozwala Ci na wprowadzanie jednostek dlawartoœci wystêpuj¹cych w wyra¿eniu, takim jak6_m * 4_m lub 23_m/_s * 10_s, zamianê jednostek w ramachtej samej kategorii i tworzenie w³asnych jednostek.

Custom Units [jednostki u¿ytkownika] Pozwala Ci na wybór standardowychustawieñ u¿ytkownika. Tryb jest przyciemniony, dopóki niewybierzesz Unit System, 3:CUSTOM.

Language [jêzyk] Pozwala Ci na ustawienie TI-89 / TI-92 Plus wjednym z kilku jêzyków, zainstalowanych w aplikacji Flash.

Tryby(c.d.)



Z ekranu bazowego wyœwietl menu Clean Up naciskaj¹c:TI.89: 2 ˆTI.92 Plus: ˆ

Element listy Opis

Clear a–z [usuñ] Usuwa, w danym katalogu, wszystkie zmienne onazwach jednoznakowych, chyba ¿e zmienne s¹ zablokowanelub zarchiwizowane. Bêdziesz poproszony o naciœniêcie ¸na potwierdzenie akcji.

Zmienne o jednoznakowych nazwach s¹ czêsto u¿ywane wobliczeniach symbolicznych takich, jak:

solve(aøxñ+bøx+c=0,x)

Jeœli dowolnej z tych zmiennych nadano wczeœniej jak¹œ wartoœæ,to Twoje obliczenia mog¹ dawaæ wynik b³êdny. Aby temu zaradziæ,mo¿esz wybraæ 1:Clear a–z zanim rozpoczniesz obliczenia.

NewProb [Nowe zagadnienie] Umieszcza polecenie NewProb w liniiwprowadzania. Nastêpnie musisz nacisn¹æ ¸, abywykonaæ polecenie. NewProb przeprowadza wiele operacjipozwalaj¹cych na rozpoczêcie rozwi¹zywania nowego problemupo usuniêciu poprzednich operacji, ale bez koniecznoœciwyzerowania zawartoœci pamiêci:

¦ Usuwa z aktualnego katalogu wszystkie nazwy zmiennych,które sk³adaj¹ siê z pojedynczego znaku (to samo, co 1:Clear

a–z). Nie usuwa zmiennych zablokowanych lubzarchiwizowanych.

¦ Wy³¹cza wszystkie funkcje i wykresy statystyczne (FnOff iPlotsOff) w aktualnej opcji graficznej.

¦ Wykonuje instrukcje ClrDraw, ClrErr, ClrGraph, ClrHome,ClrIO i ClrTable.

Restore

custom

default

[Przywróæ ustawienia standardowe] Pozwala Ci przywróciæstandardowe ustawienie, jeœli u¿ywane menu jest ró¿ne odstandardowego. Patrz strona 33.

U¿ycie Menu Clean Up przed rozpoczêciem nowej pracy

Na ekranie bazowym, menu Clean Up paska narzêdzi pozwala Ci nausuniêcie pozosta³oœci po poprzednich obliczeniach przedrozpoczêciem nastêpnych operacji, bez koniecznoœci zmianyzawartoœci pamiêci kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus.

Menu Clean Uppaska narzêdzi

Wskazówka: Pamiêtaj, byzmiennym, które chceszzachowaæ, nadaæ nazwyz³o¿one z co najmniej dwóchliter. To uchroni je przednieodwracalnym usuniêciem,gdy u¿yjesz polecenia1:Clear a–z.



Aby wyœwietliæ okno dialogowe CATALOG, naciœnij:

TI.89: ½TI.92 Plus: 2 ½

Standardowo, po wyœwietleniu okna dialogowego CATALOG, otwierane jestmenu „ Built-in powoduj¹ce wyœwietlenie alfabetycznej listy fabryczniezainstalowanych poleceñ TI-89 / TI-92 Plus (funkcji i instrukcji).

Uwaga: Nazwy opcji aktualnie niewa¿nych s¹ przyciemnione. Przyk³adowo,ƒ Help jest zastrze¿one do ewentualnego u¿ycia jako pomoc do aplikacji Flash. … Flash Apps jest przyciemnione, gdy nie zosta³y zainstalowane aplikacje Flash. † User-Defined jest przyciemnione, gdy jeszcze nie utworzy³eœ ani funkcji aniprogramu.

Jeœli wybierzesz jakieœ polecenie, to jego nazwa zostanie wpisana do liniiwprowadzania w miejscu, gdzie umieszczony jest kursor. Zatem powinieneœprawid³owo ustawiæ kursor przed wybraniem polecenia.

1. Naciœnij:TI.89: ½TI.92 Plus: 2 ½

2. Naciœnij „ Built-in.

¦ Polecenia s¹ wymienione w porz¹dkualfabetycznym. Polecenia, których nazwynie zaczynaj¹ siê od litery(+, %, ‡, G itd.) umieszczone s¹ nakoñcu listy.

¦ Aby wyjœæ z opcji CATALOG bezwybierania polecenia, naciœnij N.

U¿ycie okna dialogowego Catalog

Okno CATALOG daje dostêp do dowolnego polecenia (funkcji iinstrukcji) wbudowanego w TI-89 / TI-92 Plus. Ponadto, oknoCATALOG pozwala Ci na wybór funkcji z aplikacji Flash i funkcjizdefiniowanych przez u¿ytkownika, jeœli w ogóle zosta³y wczytanelub zdefiniowane.

WyœwietlenieCATALOG

Wybór wbudowanego(Built-in) poleceniaz listy CATALOG

Uwaga: Za pierwszym razem,gdy wyœwietlasz listê Built-in,kursor ustawiony jest napocz¹tku listy. Nastêpnymrazem, gdy j¹ wyœwietlisz,kursor bêdzie znajdowaæ siê wmiejscu, w którym j¹ opuœci³eœ.

ƒ Help (pomoc) jestzarezerwowany do u¿yciaw przysz³oœci jako pomocdo aplikacji Flash.

Standardowowbudowane „ (Built-in).

… i † pozwalaj¹ na dostêp dofunkcji aplikacji Flash, a tak¿efunkcji i programów zdefiniowa-nych przez u¿ytkownika.



3. Ustaw wskaŸnik ú przy nazwie polecenia i naciœnij ¸.

Aby przesun¹æ wskaŸnik ú : Naciœnij lub wpisz:

Jedno polecenie D lub C

Jedn¹ stronê 2 D lub 2 C

Do pierwszego poleceniarozpoczynaj¹cego siê od danej litery

Klawisz litery. (W TI-89 nie naciskajnajpierw j. Jeœli to zrobisz, musiszpowtórnie nacisn¹æ j lub 2™, zanim bêdziesz wpisywaæ literê.)

Dla polecenia wskazanego przez znak ú, linia stanu pokazuje koniecznei opcjonalne parametry oraz ich typ.

Jak wynika z powy¿szego przyk³adu, sk³adnia komendy factor wygl¹danastêpuj¹co:

factor(wyra¿enie) wymagane

— lub —

factor(wyra¿enie, zmienna) opcjonalne

Aplikacja Flash mo¿e zawieraæ jedn¹ lub wiêcej funkcji. Gdy wybierzesz funkcjê,jej nazwa zostanie wpisana w linii wprowadzenia w miejscu kursora. Wa¿ne jest,by w³aœciwie ustawiæ kursor, zanim dokonasz wyboru funkcji.


2. Naciœnij … Flash Apps. (Ta opcja bêdzie przyciemniona, jeœliw TI-89 / TI-92 Plus nie bêdzie zainstalowana ¿adna aplikacja Flash.)

¦ Lista funkcji bêdzie uporz¹dkowanaalfabetycznie. Lewa kolumna przedstawia listêfunkcji. Prawa kolumna przedstawia aplikacjeFlash zawieraj¹ce dan¹ funkcjê.

¦ Informacja o funkcji wyœwietlana jestw linii stanu.

¦ Aby wyjœæ bez wybierania funkcji,naciœnij N.

Wskazówka: Bêd¹c napocz¹tku listy naciœnij C, abyprzesun¹æ kursor w dó³. Z do³ulisty naciœnij D, aby przesun¹ækursor do góry.

Informacja oparametrach

Uwaga: Szczegó³y dotycz¹ceparametrów s¹ opisane wZa³¹czniku A.

Wybór funkcjiaplikacji Flash

Wskazane poleceniei jego parametry

W nawiasach [] pokazanes¹ parametry opcjonalne



3. Przesuñ wskaŸnik ú do nazwy funkcji i naciœnij ¸.


O jedn¹ funkcjê za ka¿dym razem D lub C

O jedn¹ stronê za ka¿dym razem 2 D lub 2 C

Do pierwszej funkcji, której nazwarozpoczyna siê od danej litery

Klawisze liter. (W TI-89 nie naciskajwczeœniej j. Jeœli to zrobisz, wtedymusisz ponownie nacisn¹æ j lub 2 ™, aby wpisaæ literê.)

Mo¿esz utworzyæ swoje w³asne funkcje lub programy, a nastêpnie dokonywaæ ichwyboru za pomoc¹ † User-Defined w chwili, gdy chcesz je wykorzystaæ.

Gdy wybierzesz funkcjê lub program, to jego nazwa jest wstawiana do liniiwprowadzania w miejscu po³o¿enia kursora. Dlatego te¿, powinieneœ wczeœniejumieœciæ kursor w po¿¹danym miejscu, a nastêpnie wybraæ funkcjê lub program.


2. Naciœnij † User-Defined. (Ta opcja jest przyciemniona, gdy nie zdefiniowa³eœfunkcji ani nie utworzy³eœ programu.)

¦ Lista jest u³o¿ona w porz¹dku alfabetycznym.W lewej kolumnie wymienione s¹ funkcje iprogramy. W prawej kolumnie podane s¹nazwy katalogów zawieraj¹cych te funkcjelub programy.

¦ Jeœli komentarz umieszczony jest w pierwszejlinii funkcji lub programu, wtedy tekstkomentarza bêdzie wyœwietlony w linii stanu.

¦ naciœnij N, aby wyjœæ bez wybieraniafunkcji lub programu.

3. Przesuñ wskaŸnik ú do nazwy funkcji lub programu i wciœnij ¸.


O jedn¹ funkcjê lub program zaka¿dym razem

D lub C

O jedn¹ stronê za ka¿dym razem 2 D lub 2 C

Do pierwszej funkcji lub programu,których nazwa rozpoczyna siê oddanej litery

Klawisze liter. (W kalkulatorze TI-89nie naciskaj wczeœniej j. Jeœli tozrobisz, to wtedy musisz ponownienacisn¹æ j lub 2 ™ przedwpisaniem litery.)

Wybór funkcji lubprogramuzdefiniowanego przezu¿ytkownika

Uwaga:: U¿yj okna VAR-LINKdo zarz¹dzania zmiennymi,katalogami i aplikacjamiFlash.



Nazwa zmiennej:

• Mo¿e sk³adaæ siê z 1 do 8 znaków, liter lub cyfr. Mo¿e zawieraæ litery alfabetugreckiego (z wyj¹tkiem p), litery akcentowane i znaki miêdzynarodowe. Niemo¿e zawieraæ odstêpów.

– Pierwszy znak nazwy nie mo¿e byæ cyfr¹.

• Mo¿e zawieraæ du¿e i ma³e litery. Ka¿da z nazw AB22, Ab22, aB22 i ab22

odpowiada tej samej zmiennej.

• Nie mo¿e byæ taka sama, jak nazwa wczeœniej przypisana przezTI-89 / TI-92 Plus. Przypisane nazwy zawieraj¹:

– Wbudowane funkcje (takie jak abs) i instrukcje (takie jak LineVert).Opisane w Za³¹czniku A.

– Zmienne systemowe (takie jak xmin i xmax, które s¹ u¿ywane doprzechowywania wartoœci zwi¹zanych z wykresami).

Zmienna Opis

myvar poprawnaa poprawnaLog niepoprawna, nazwa jest przypisana do funkcji log.Log1 poprawna3rdTotal niepoprawna, zaczyna siê od cyfry.circumfer niepoprawna, d³u¿sza ni¿ 8 znaków.

Mo¿esz zachowaæ w TI-89 / TI-92 Plus dowolny typ danych jako zmienn¹. Typydanych zosta³y wymienione w liœcie getType() w Za³¹czniku A. Niektóreprzyk³ady zamieszczono poni¿ej:

Typy Danych Przyk³ady

Wyra¿enia 2.54, 1.25í 6, 2p, xmin/10, 2+3i, (xì 2)ñ, 2/2

Listy 2 4 6 8, 1 1 2

Macierze [1 0 0], [ ]1 0 0 3 4 6

£añcuchy znaków “Hello”, “The answer is:”, “xmin/10”

Obrazy

Funkcje myfunc(arg), ellipse(x,y,r1,r2)

Zapamiêtywanie lub przywo³ywanie wartoœci zmiennej

Gdy zapamiêtujesz wartoœæ, oznacza to, ¿e zapamiêtujesz j¹ podnazw¹ zmiennej. Mo¿esz wiêc w wyra¿eniu u¿ywaæ nazwy zamiastwartoœci. Gdy TI-89 / TI-92 Plus napotka nazwê zmiennej wwyra¿eniu, to podstawi zapamiêtan¹ odpowiadaj¹c¹ jej wartoœæ.

Regu³y nadawanianazw zmiennym

Przyk³ady

Typy Danych



1. Wpisz wartoœæ, któr¹ chcesz zapamiêtaæ. Mo¿e to byæ równie¿ wyra¿enie.

2. Naciœnij §. Wyœwietlony zostaje symbol podstawienia (!).

3. Wpisz nazwê zmiennej.

4. Naciœnij ¸.

Do chwilowego zachowania zmiennej mo¿esz u¿yæ operatora “with”.


2. Naciœnij ¸.

Jeœli zmienna nie jest zdefiniowana, wtedy jako wynik wyœwietlana jest jej nazwa.

W tym przyk³adzie, zmienna a nie jestzdefiniowana. Dlatego jest rozumiana jakozmienna symboliczna.

1. Wpisz nazwê zmiennej do wyra¿enia.

2. Naciœnij ¸, aby obliczyæ wartoœæwyra¿enia.

Jeœli chcesz, aby wynik zast¹pi³ poprzedni¹wartoœæ zmiennej, musisz ten wynikzapamiêtaæ.

W pewnych przypadkach, mo¿esz chcieæ u¿yæ aktualnej wartoœci zmiennej doobliczenia wyra¿enia zamiast jej nazwy.

1. Naciœnij 2 £, aby wyœwietliæ oknodialogowe.


3. Dwukrotnie naciœnij ¸.

W tym przyk³adzie, wartoœæ zapamiêtana w num1 bêdzie wstawiona w miejscukursora w linii wprowadzania.

Zapamiêtanie wartoœcipod zmienn¹

Uwaga: U¿ytkownicy TI-89powinni wykorzystywaæ klawisz j do wpisywania nazwzmiennych.

Wyœwietlanie zmiennej

U¿ycie zmiennej wwyra¿eniu

Wskazówka: U¿yj klawiszy 2 ° do przegl¹danialisty nazw istniej¹cychzmiennych.

Przywo³anie wartoœcizmiennej

Wartoœæ zmiennej nieuleg³a zmianie



Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus dokonuje obliczenia wprowadzonego wyra¿enia ponaciœniêciu ¸. Wyra¿enie to pozostaje w linii wprowadzania i jestpodœwietlone. W razie potrzeby, mo¿esz w jego miejsce wpisaæ inne wyra¿enie lubmo¿esz powtórnie wykorzystaæ uprzednio wpisane.

Przyk³adowo, znajdŸ kwadraty liczb 1, 2, 3 itd., u¿ywaj¹c zmiennej.

Jak pokazano poni¿ej, okreœl pocz¹tkow¹ zmienn¹, a potem wprowadŸ wyra¿enieze zmienn¹. Nastêpnie, dokonaj zwiêkszenia zmiennej i ponownie oblicz kwadrat.

Kalkulator TI.89: Kalkulator TI.92 Plus: Ekran

0§

2 ™NUM¸

0§

NUM¸

NUMj «1§

2 ™NUM2 ËNUMZ2¸

NUM« 1 §

NUM2 ËNUMZ2¸

¸ ¸ ¸ ¸

Ponowne u¿ycie wczeœniej wprowadzonej instrukcji lubostatniego wyniku

Uprzednio wprowadzona instrukcja mo¿e byæ ponownie u¿yta przezwykonanie jej bez wprowadzania zmian lub zredagowana i wykonanaponownie. Mo¿esz tak¿e wykorzystaæ ostatni wynik wprowadzaj¹c godo nowego wyra¿enia.

Ponownewykorzystaniewyra¿enia wpisanegow linii wprowadzania

Wskazówka: Ponownewykonanie wprowadzonegopolecenia jest wygodnepodczas obliczeñ iteracyjnych zuzyciem zmiennych.



U¿ywaj¹c równoœci A=pr2, znajdŸ metod¹ prób i b³êdów promieñ ko³ao powierzchni 200 cm2.

W poni¿szym przyk³adzie wziêto liczbê 8 jako pierwsze przybli¿enie, a przybli¿onaodpowiedŸ jest wyœwietlona w postaci zmiennoprzecinkowej. Mo¿esz dokonaæedycji, wprowadziæ wartoœæ 7.95 i ponownie wykonaæ operacjê. Mo¿esz powtarzaæobliczenia a¿ do momentu, gdy dostaniesz zadowalaj¹c¹ odpowiedŸ.

Kalkulator TI.89: Kalkulator TI.92 Plus: Ekran

8 § j R 2 Ë

2 ã p ä jRZ 2

¸

8 § R 2 Ë

2 T R Z 2

¸

¥ ¸ ¥ ¸

A ¥ 8

7.95¸

A ¥ .

7.95¸

Mo¿esz wywo³aæ dowoln¹, poprzednio wpisan¹ zawartoœæ linii wprowadzania,przechowywan¹ w obszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ, nawet jeœli nie jestona widoczna na ekranie. Wywo³ana operacja zamienia aktualnie wyœwietlan¹zawartoœæ linii wprowadzania. Nastêpnie mo¿esz ponownie wykonaæ lubredagowaæ wywo³an¹ operacjê.

Do wywo³ania: Naciœnij: Rezultat:

ostatnio wprowadzonejoperacji (gdy zmieni³eœzawartoœæ liniiwprowadzania)

2 ²

jednokrotnieJeœli ostatni wpis widoczny jest w liniiwprowadzania, to zostanie onzast¹piony wpisem wprowadzonymbezpoœrednio przed aktualnym.

poprzednich wpisów 2 ²

wielokrotnieZa ka¿dym naciœniêciem wywo³any jestwpis wprowadzony bezpoœrednio przedtym, który jest wyœwietlony w liniiwprowadzania.

Przyk³adowo:

Wskazówka: Edycja instrukcjiwejœciowej umo¿liwiawprowadzenie ma³ychpoprawek bez koniecznoœciponownego wpisywania ca³ejinstrukcji.

Uwaga: Gdy wartoœæwprowadzana jest liczb¹dziesiêtn¹, wtedy wynik bêdzieautomatycznie przedstawiany wpostaci liczbyzmiennoprzecinkowej

Wywo³aniepoprzedniejzawartoœci liniiwprowadzania

Uwaga: Mo¿esz te¿ u¿yæfunkcji entry do wywo³aniadowolnej poprzednio wpisanejzawartoœci linii wprowadzania.Patrz entry() w Za³¹czniku A.

Jeœli w linii wprowadzaniawyœwietlona jest ostatnia instrukcja,to 2 ² wywo³a tê instrukcjê.

Jeœli instrukcja by³a redagowanalub zosta³a usuniêta w liniiwprowadzania, to naciœniêcieklawiszy 2 ² przywo³ujeostatni¹ instrukcjê.



Za ka¿dym razem, gdy obliczasz wartoœæ wyra¿enia, kalkulator TI-89 / TI-92 Pluszapamiêtuje wynik pod zmienn¹ ans(1). Naciœniêcie 2 ± powoduje wpisanietej zmiennej w linii wprowadzania.

Na przyk³ad, oblicz powierzchniê ogrodu o wymiarach 1.7 m na 4.2 m. Nastêpnieoblicz wydajnoœæ przypadaj¹c¹ na metr kwadratowy, gdy plon z ca³ego ogroduwynosi 147 pomidorów.

1. Oblicz pole ogrodu.

1.7 p 4.2 ¸

2. Oblicz wydajnoœæ z 1 m2.

147 e 2 ± ¸

Ostatni wynik jest zawsze zapamiêtany w ans(1), poprzednie wyniki zapamiêtanes¹ w ans(2), ans(3) itd. Na przyk³ad, ans(2) zawiera przedostatni wynik.

Wywo³anie ostatniegowyniku

Uwaga: Patrz ans()w Za³¹czniku A.

Zmienna ans(1) zostajewstawiona, a jej wartoœæjest u¿yta w obliczeniach.



U¿ycie funkcji “auto-paste" daje wynik podobny jak u¿ycie klawiszy 2² i 2±, jak opisano w poprzedniej sekcji. W poni¿szej tabeli przedstawionezosta³y ró¿nice.

Dla wpisu: Wstawienie pozwala Ci: 2 ² pozwala Ci:

Wstawiæ dowoln¹poprzedni¹ instrukcjê dolinii wprowadzenia

Zamieniæ zawartoœæ liniiwprowadzania dowoln¹poprzedni¹ instrukcj¹.

Dla wyniku: Wstawienie pozwala Ci: 2 ± pozwala Ci:

Wstawiæ wyœwietlon¹wartoœæ dowolnegopoprzedniego wynikudo linii wprowadzenia.

Wstawiæ zmienn¹ ans(1), którazawiera wy³¹cznie ostatni wynik.Za ka¿dym razem, gdyprzeprowadzasz obliczenia,zmienna ans(1) jest uaktualniona izawiera ostatni wynik.

1. W linii wprowadzania umieœæ kursor w miejscu, w którym chcesz wstawiæwpis lub wynik.

2. Naciœnij C, aby przesun¹æ kursor do obszaru wyœwietlania poprzednichobliczeñ. Spowoduje to podœwietlenie ostatniego wyniku.

3. U¿yj C lub D, aby podœwietliæ wpis lub wynik przeznaczony doautomatycznego wpisania.

¦ Za pomoc¹ C, kursor przechodzi odwyniku do wpisu do góry obszaruwyœwietlania poprzednich obliczeñ.

¦ Mo¿esz u¿yæ C do podœwietleniaelementów, które zniknê³y z ekranuw trakcie przewijania.

4. Nacisnij ¸.

Podœwietlony element zostaniewstawiony do linii wprowadzenia.

Wpisanie dotyczy ca³ego wpisu lub wyniku. Jeœli potrzebujesz tylko czêœci wpisu lubwyniku, zredaguj zawartoœæ linii wprowadzenia, aby usun¹æ niepotrzebne fragmenty.

Automatyczne wstawianie wpisu lub ostatniego wynikuz obszaru wyœwietlania poprzednich obliczeñ

Mo¿esz wybraæ dowoln¹ instrukcjê lub wynik wyœwietlony wobszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ i skopiowaæ je do liniiwprowadzenia. Umo¿liwia to wprowadzenie poprzednich wpisów lubwyników do nowych wyra¿eñ bez koniecznoœci ich ponownegorêcznego wpisywania.

Do czego s³u¿y Auto-Paste (automatycznewstawianie)

Uwaga: Mo¿esz tak¿e wstawiæinformacjê u¿ywaj¹c paskanarzêdzi ƒ.

Automatycznewstawianie wpisulub wyniku

Wskazówka: Aby anulowaæoperacjê auto-paste i powróciæ dolinii wprowadzania, naciœnij N.

Wskazówka: Do wyœwietleniawpisu lub wyniku, d³u¿szego ni¿linia ekranu, (oznaczonegoprzez ú na koñcu linii), u¿yjklawiszy B i A lub 2 B i 2 A.



WskaŸnik Znaczenie

Bie¿¹cy katalog Wyœwietla nazwê aktualnego katalogu. MAIN jestkatalogiem domyœlnym, automatycznie ustawianym, gdyu¿ywasz kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus.

Klawiszmodyfikuj¹cy

Wyœwietla, który z klawiszy modyfikuj¹cych jest aktywny,wed³ug poni¿szego opisu.

2nd 2 — bêdzie wykorzystana dodatkowa funkcjanastêpnie naciœniêtego klawisza.

2 ¥ — bêdzie wykorzystana dodatkowa funkcja nastêpnienaciœniêtego klawisza.

(TI-89) j — bêdzie wpisana ma³a litera odpowiadaj¹canaciœniêtemu klawiszowi.

(TI-89) 2 ™ — w³¹czona jest klawiatura alfanumerycznama³ych liter. Wpisywane bêd¹ ma³e litery odpowiadaj¹cenaciœniêtym klawiszom. Ponowne naciœniêcie jpowoduje wy³¹czenie klawiatury alfanumerycznejma³ych liter.

(TI-89) ¤ j —w³¹czona jest klawiatura alfanumeryczna du¿ychliter. Wpisywane bêd¹ du¿e litery odpowiadaj¹ce naciœniêtymklawiszom. Ponowne naciœniêcie j powoduje wy³¹czenieklawiatury alfanumerycznej du¿ych liter.

+ ¤ — bêdzie wpisana du¿a litera odpowiadaj¹ca naciœniêtemuklawiszowi. W kalkulatorze TI-89 mo¿esz u¿yæ ¤, abywpisaæ literê bez koniecznoœci u¿ywania j.

Sposób wyra¿aniak¹tów

Pokazuje jednostki, w jakich interpretowanei wyœwietlane s¹ wartoœci k¹towe. Naciœniêcie 3pozwala na zmianê sposobu wyra¿ania k¹tów (Angle).

RAD radiany

DEG stopnie

WskaŸniki wyœwietlane w linii stanu na ekranie

Linia stanu jest wyœwietlana w dole ekranu dla ka¿dego typuzastosowañ. Pokazuje ona informacje o bie¿¹cym stanie kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus, ³¹cznie z kilkoma wa¿nymi ustawieniami trybu pracy.

WskaŸniki linii stanu

Uwaga: Aby anulowaæ 2, ¥, j lub ¤, naciœnij ten samklawisz powtórnie lub naciœnijinny klawisz modyfikuj¹cy.

Uwaga: Jeœli nastêpnynaciœniêty klawisz nie madodatkowej funkcji lub literydo³¹czonej, wtedy wykonuje onswoj¹ funkcjê.

Bie¿¹cykatalog Klawisz

modyfikuj¹cy Sposób

wyra¿aniak¹tów

Liczba wpisów i wyników wobszarze poprzednich obliczeñ,

zajêty/przerwa, blokada zmiennej

Dok³adny/przybli¿ony

tryb

Trybgrafi-czny

Wymieñbaterie

Numerwykresu(G#1 wTI-92 Plus)



WskaŸnik Znaczenie

Tryb Exact(dok³adny)/Approx(przybli¿ony)

Okreœla sposób, w jaki wyniki s¹ obliczane i wyœwietlane. Patrzstrona 25. U¿yj klawisza 3 do zmiany sposobu ustawieñ tegotrybu.

AUTO Auto

EXACT dok³adny

APPROX przybli¿ony

Numer wykresu Pokazuje, który z wykresów GR1 lub GR2 jest aktywny,w przypadku gdy ekran jest podzielony na dwa niezale¿newykresy. (W kalkulatorze TI-92 Plus wyœwietla G#1 lub G#2.)

Sposóbprzedstawieniagraficznego

Wskazuje typ wykresu, jaki mo¿e byæ wyœwietlony. U¿yj 3do zmiany typu.

FUNC y(x) funkcje

PAR x(t) i y(t) parametryczne przedstawienie równania

POL r(q) równania we wspó³rzêdnych biegunowych

SEQ u(n) ci¹gi

3D z(x,y) równania w przestrzeni (trójwymiarowej)

DE y'(t) równania ró¿niczkowe

Baterie Wyœwietlone wtedy, gdy baterie trac¹ moc. Je¿eli wyœwietlonyjest komunikat BATT na czarnym tle, nale¿y niezw³oczniewymieniæ baterie.

Pary w obszarzepoprzednichobliczeñZajêty/Przerwa,Zarchiwizowany

Informacje wyœwietlane w tej czêœci linii stanu zale¿¹ odaktualnie wykorzystywanego zastosowania aplikacji.

23/30 Wyœwietlane na ekranie bazowym, podaje liczbê par typu wpis-wynik w obszarze poprzednich obliczeñ. Patrz strona 20.

BUSY [zajêty] Obliczenia lub wyœwietlanie wykresu jest w trakciewykonywania.

PAUSE [przerwa] Przerwa³eœ wykonywanie programu.

Œ Zmienna "otwarta" w bie¿¹cym edytorze (edytordanych/macierzy, edytor programów lub tekstu) jest zablokowanalub zarchiwizowana i nie mo¿e byæ zmieniona.

Linia stanu (c.d.)



Z ekranu bazowego naciœnij ƒ iwybierz A:About.

Twój ekran mo¿e bêdzie siê ró¿ni³ odprzyk³adowego umieszczonegoz prawej strony.

Naciœnij ¸ lub N, abyzamkn¹æ ten ekran.

Informacje z ekranu About potrzebne s¹ w poni¿szych sytuacjach:

• Gdy otrzymujesz nowe lub uaktualnione oprogramowanie do kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus, to mo¿e byæ konieczne podanie aktualnej wersji Twegooprogramowania i/lub numeru identyfikacyjnego (ID number) Twegourz¹dzenia.

• Gdy masz k³opoty ze swoim TI-89 / TI-92 Plus i musisz zwróciæ siê o pomoctechniczn¹; znajomoœæ wersji u³atwia zdiagnozowanie problemu.

Znajdowanie wersji oprogramowania i numeruidentyfikacji (ID Number)

Czasem potrzebne jest znalezienie informacji dotycz¹cejTI-89 / TI-92 Plus, w szczególnoœci, wersji aktualnegooprogramowania i numeru identyfikacyjnego (ID number)urz¹dzenia.

Wyœwietlenie ekranu“Informacje o...”

Kiedy potrzebujesztej informacji?

52 Rozdzia³ 1: Wprowadzenie


Mo¿esz wpisywaæ liczby zespolone w postaci trygonometrycznej(rq), o module r argumencie q lub postaci biegunowej r e

i q.Mo¿esz tak¿e wpisaæ liczby zespolone w postaci kanonicznej a+bi

Liczba zespolona sk³ada siê z czêœci rzeczywistej i czêœci urojonej, które definiuj¹punkt na p³aszczyŸnie zespolonej. Sk³adowe te s¹ odk³adane na osi rzeczywistej iurojonej, podobnych do osi x i y na p³aszczyŸnie rzeczywistej.

Punkt mo¿e byæ okreœlony wpostaci kanonicznej, biegunowejlub trygonometrycznej.

Symbol i oznacza jednostkêurojon¹ À L1.

r

θ

b

a

Jak pokazano poni¿ej, postaæ w jakiej mo¿esz wpisywaæ liczby zale¿y odaktualnego sposobu wyra¿ania k¹ta (Angle mode).

Mo¿esz u¿yæ postaci:Gdy ustawienie k¹ta (Angle)jest w jednostkach:

a+bi radianach (Radian) lub stopniach (Degree)

r ei q tylko w radianach (Radian)

(Przy wyra¿aniu k¹tów w stopniach, Degree, postaæta powoduje pojawienie siê b³êdu dziedziny,Domain error.)

(rq) radianach (Radian) lub stopniach (Degree)

Poni¿ej podane s¹ sposoby wpisywania liczby zespolonej.

Aby wprowadziæ: Wykonaj:

postaæ kanoniczn¹a+bi

Podstaw odpowiednie wartoœci lub nazwyzmiennych za a i b.

a « b 2 )

Przyk³adowo:

Wpisywanie liczb zespolonych

Przegl¹d liczbzespolonych

Uwaga: Aby uzyskaæ symbol inaciœnij 2 ). Nie wpisujwprost litery i.

Wyra¿ony jakoa+bi, re i q lub(rq)



Aby wpisaæ: Wykonaj:

Postaæ trygonometryczn¹r e

i q

– lub –(rq)

Podstaw odpowiednie wartoœci lub nazwy zmiennychdla r i q, gdzie q interpretowane jest w zale¿noœci odustawienia sposobu wyra¿ania k¹tów (Angle).

TI.89: j [R ] ¥ s 2 ) ¥ Ï d

– lub –

c j [R ] 2 ’ ¥ Ï d

TI.92 Plus: R 2 s 2 ) Ï d

– lub –

c R 2 ’ Ï d

Przyk³adowo:

Naciœnij 3, abyokreœliæ sposóbprzedstawiania w formaciezespolonym (Complex

Format) wybieraj¹c spoœródtrzech mo¿liwoœci.

W ka¿dej chwili mo¿esz wpisaæ liczbê zespolon¹ niezale¿nie od ustawieñ formatuzespolonego (Complex Format). Nale¿y pamiêtaæ, ¿e ustawienie decyduje osposobie wyœwietlania wyników.

Jeœli Complex Formatjest postaci: Kalkulator TI.89 / TI.92 Plus:

REAL (rzeczywisty) Nie wyœwietli w wyniku liczby zespolonej dopóki nie :

¦ Wpiszesz liczby zespolonej

– lub –

¦ U¿yjesz funkcji zespolonej takiej, jak cFactor(),cSolve() lub cZeros().

Wyœwietlane wyniki zespolone bêd¹ ukazanew postaci albo a+bi lub rei q.

RECTANGULAR

(prostok¹tny)

Wyœwietla wyniki zespolone jako a+bi.

POLAR

(trygonometryczny)

Wyœwietla zespolony wynik jako:¦ r e

i q.gdy k¹t (Angle) jest w radianach (Radian)

– lub –

¦ (rq), gdy k¹t (Angle) jest w stopniach (Degree)

Wa¿ne: Nie u¿ywaj postacitrygonometrycznej r e

i q, gdyk¹ty wyra¿one s¹ w stopniach(Degree). Mo¿e to spowodowaæpojawienie siê b³êdu dziedziny(Domain error).

Uwaga: Aby uzyskaæ symbol e,naciœnij:TI.89: ¥ s.TI.92 Plus: 2 sNie wpisuj wprost litery e.

Wskazówka: Aby uzyskaæsymbol , naciœnij 2 ’.

Wskazówka: Aby wpisaæ q wstopniach, gdy (rq), mo¿eszwpisaæ symbol ó (np. 45ó). Abyuzyskaæ symbol ó, naciœnij 2 “. Nie powinieneœ u¿ywaæstopni dla r e

i q.

Wyœwietlanie wynikówprzy u¿yciu formatuzespolonego (ComplexFormat)

Uwaga: Mo¿esz wprowadziæliczby zespolone w dowolnejpostaci (lub w formiemieszanej) w zale¿noœci odsposobu wyra¿ania k¹tów(Angle).

Wyniki s¹ przedstawiane w postaci kanonicznej, alemo¿esz wybraæ postaæ trygonometryczn¹.

Nawiasy s¹ ko-nieczne do zapisu wpostaci (rq)



Niezdefiniowane zmienne s¹ traktowane jak liczby rzeczywiste, niezale¿nie odustawieñ formatu zespolonego (Complex Format). Jedna z poni¿szych metodpozwoli Ci na zdefiniowanie zmiennych zespolonych.

Metoda 1: U¿yj podkreœlenia _ (TI.89: ¥ TI.92 Plus: 2 ) jako ostatniegoznaku w nazwie zmiennej, aby okreœliæ zmienn¹ zespolon¹. Przyk³adowo:

z_ jest uwa¿ana za zmienn¹zespolon¹ (jeœli z ju¿istnieje, wtedy zachowujeswój dotychczasowy typ).

Metoda 2: Zdefiniuj zmienn¹ zespolon¹. Na przyk³ad:

x+yi!z

Wtedy z jest traktowana jakzmienna zespolona.

Radiany (Radian) s¹ zalecanym formatem do przedstawienia k¹tów w obliczeniachna liczbach zespolonych. Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus zamienia wewnêtrzniewszystkie wprowadzone wartoœci trygonometryczne na radiany, ale nieprzekszta³ca wartoœci dla funkcji wyk³adniczej, logarytmiczneji hiperbolicznej.

Równoœci takie jak e(iq) = cos(q) + i sin(q) nie s¹ na ogó³ prawdziwe, gdy k¹tywyra¿ane s¹ w stopniach (Degree), poniewa¿ wartoœci cos i sin s¹ przeliczane naradiany, podczas gdy wartoœci dla e() nie s¹ zamieniane. Przyk³adowo,e(i45) = cos(45) + i sin(45) jest wewnêtrznie traktowane jak e(i45) = cos(p/4) + isin(p/4). Zespolone to¿samoœci zawsze s¹ prawdziwe, gdy k¹ty wyra¿ane s¹ wradianach (Radian).

U¿ycie zmiennychzespolonychw obliczeniachsymbolicznych

Uwaga: Najlepsze wynikiobliczeñ takich jak cSolve() icZeros() uzyskasz u¿ywaj¹cMetody 1.

Liczby zespolone oraztryb stopni (Degree)

Uwaga: Jeœli u¿ywasz stopni(Degree) jako jednostek k¹tów,musisz wpisaæ postaætrygonometryczn¹ w formie(rq). W takim ustawieniu, wpisw postaci r e

i q spowodujewyst¹pienie b³êdu.




TI-89

via TI-GRAPH LINK for theTI-89 / TI-92 Plus

Zarówno programy w jêzyku asemblera jaki programy wprowadzane z klawiatury s¹dostêpne na stronie internetowej TexasInstruments o adresie:


Programy dostêpne na tej stronie dostarczaj¹dodatkowych funkcji i w³asnoœci, które nie s¹wbudowane w kalkulatory TI-89 / TI-92 Plus.SprawdŸ stronê Texas Instruments, abyuzyskaæ aktualne informacje.

Gdy pobierzesz program ze stronyinternetowej i zapiszesz na dysku swegokomputera, u¿yj oprogramowania TI-GRAPH

LINKé oraz kabla do po³¹czenia miêdzykomputerem a kalkulatorem (dostarczanymoddzielnie), aby przes³aæ program do TwegoTI-89 / TI-92 Plus. Szczegó³owych informacjiposzukaj w podrêczniku za³¹czonym doTI-GRAPH LINK.

Nawet je¿eli masz kabel TI-GRAPH LINK, ³¹cz¹cy komputer z kalkulatorem orazoprogramowanie dla TI-92, pamiêtaj ¿e oprogramowanie TI-GRAPH LINK niebêdzie dzia³aæ w kalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus. Sam kabel nadaje siê do pracy wobu urz¹dzeniach. SprawdŸ stronê internetow¹ Texas Instrumentshttp://www.ti.com/calc/docs/link.htm, jeœli chcesz dowiedzieæ siê jak otrzymaæoprogramowanie TI-GRAPH LINK lub kabel ³¹cz¹cy komputer z kalkulatorem, lubskontaktuj siê z Texas Instruments Customer Support via e-mail: [email protected].

Zaraz po zapisaniu programu w jêzyku asemblera w kalkulatorzeTI-89 / TI-92 Plus mo¿esz uruchomiæ go z ekranu bazowego tak,jak inne programy.

Program w jêzyku asemblera mo¿e byæ wywo³any jako podprogram z innegoprogramu, usuniêty lub u¿yty podobnie jak inne programy.

Programy w jêzyku asemblera (jêzyku wewnêtrznym)

W kalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus mo¿esz uruchamiaæ programy wjêzyku asemblera. Programy w jêzyku asemblera wykonuj¹ siê naogó³ znacznie szybciej oraz pozwalaj¹ na lepsz¹ kontrolê ni¿programy wprowadzane z klawiatury w edytorze programów.

Gdzie mo¿na uzyskaæprogramy w jêzykuasemblera

Uwagi na tematpo³¹czeniaTI.GRAPH LINK

Uruchamianieprogramu w jêzykuasemblera

Wskazówka: Jeœli program nieznajduje siê w aktualnymkatalogu, nale¿y zdefiniowaæ doniego œcie¿kê.

Gdy program tego wymaga, wpisz argument lubargumenty pomiêdzy nawiasami ( ). SprawdŸ wdokumentacji programów, jakie argumenty s¹wymagane.

Poprzez TI-GRAPH LINK doTI-89/TI-92 Plus



http://www.ti.com/calc/docs/communicate.htm



Bêd¹c na ekranie bazowym, mo¿esz u¿yæ klawiszy szybkiego dostêpu douruchomienia maksymalnie dziewiêciu programów zdefiniowanych przezu¿ytkownika lub napisanych w jêzyku asemblera. Programy te musz¹ jednak mieæponi¿sze nazwy.

Na ekraniebazowym naciœnij:

Do uruchomieniaprogramu o nazwie:

¥ 1 kbdprgm1()

© ©

¥ 9 kbdprgm9()

Jeœli masz program o innej nazwie i chcesz uruchamiaæ go, u¿ywaj¹c skrótów, zapomoc¹ klawiszy szybkiego dostêpu, wtedy skopiuj lub zmieñ nazwê tegoprogramu na kbdprgm1(), itd.

Nie mo¿esz dokonaæ edycji programu w jêzyku asemblera na TI-89 / TI-92 Plus.Wbudowany edytor programów nie mo¿e otworzyæ takiego programu.

Aby uzyskaæ listê programów w jêzyku asemblera przechowywanych w pamiêcikalkulatora:

1. Wyœwietl ekran VAR-LINK ( 2 ° ).

2. Naciœnij „ View.

3. Wybierz odpowiedni katalog (lubwszystkie (All) katalogi) i ustawVar Type = Assembly.

4. Naciœnij ¸, aby wyœwietliælistê programów w jêzykuasemblera.

Celem niniejszego podrêcznika nie jest nauka pisania programów w jêzykuasemblera. Je¿eli jednak umiesz pisaæ takie programy, to na stronie internetowejTexas Instruments (http://www.ti.com/calc) znajdziesz dok³adne informacje, jakwykorzystywaæ do tego kalkulator TI-89 / TI-92 Plus.

Kalkulator TI-89 / TI-92 Plus zawiera równie¿ instrukcjê Exec, która uruchamiasekwencje kodów Ÿród³owych procesora Motoroli 68000. Kody te dzia³aj¹ tak jakrodzaj programu w jêzyku asemblera. SprawdŸ dostêpne informacje na internetowejstronie Texas Instruments.

Ostrze¿enie: Instrukcja Exec daje Ci dostêp do wszystkich mo¿liwoœcimikroprocesora. Nale¿y byæ bardzo ostro¿nym, poniewa¿ ³atwo pope³niæ b³¹d,który spowoduje zablokowanie kalkulatora i utratê danych. Pamiêtaj, by zrobiæzapasow¹ kopiê zawartoœci kalkulatora przed prób¹ u¿ycia instrukcji Exec.

Szybkie uruchamianieprogramu

Uwaga: Programy musz¹ byæprzechowywane w katalogu onazwie MAIN. Nie mo¿eszjednak u¿ywaæ skrótów douruchamiania programu, którywymaga argumentów.

Nie mo¿esz dokonywaæedycji programu wjêzyku asemblera

Wyœwietlenie listyprogramów w jêzykuasemblera

Uwaga: Programy w jêzykuasemblera wymagaj¹ danychtypu ASM.

Informacje o tworzeniuprogramu w jêzykuasemblera

Uwaga: Programy w jêzykuasemblera musz¹ byæ napisanena komputerze. Nie mo¿eszutworzyæ takiego programu zklawiatury kalkulatora.




Mocno wciœnij koñce kabla do gniazdek wejœcia/wyjœcia obu urz¹dzeñ. Ka¿de zurz¹dzeñ mo¿e przesy³aæ lub odbieraæ informacje w zale¿noœci od ustawieñwybranych w oknie VAR-LINK.

Poni¿ej pokazano jak po³¹czyæ ze sob¹ dwa kalkulatory TI-89:

TI-89 TI-89

Poni¿ej przedstawiono, jak po³¹czyæ ze sob¹ dwa kalkulatory TI-92 Plus:

TI-92 Plus TI-92 Plus

Mo¿esz tak¿e u¿yæ dostarczonego wraz z kalkulatorem kabla TI-GRAPH LINK dopo³¹czenia kalkulatora TI-89 z kalkulatorem TI-92 Plus.

TI-89 TI-92 Plus

Po³¹czenie dwóch kalkulatorów

Kalkulatory TI-89 oraz TI-92 Plus dostarczane s¹ wraz kablempozwalaj¹cym na po³¹czenie dwóch urz¹dzeñ. Po po³¹czeniu,mo¿esz przesy³aæ informacje pomiêdzy dwoma urz¹dzeniami.

Po³¹czenie przedwysy³aniem orazodbieraniem

Uwaga: Mo¿esz ³¹czyæ TI-89lub TI-92 Plus z innym TI-89,TI-92 Plus lubTI-92, ale niemo¿esz ich ³¹czyæ z graficznymikalkulatorami takimi jak TI-81,TI-82, TI-83, TI-83 Plus,TI-85, ani TI-86.

Port W/W Port W/W

Urz¹dzeniewysy³aj¹ce

Urz¹dzenieodbieraj¹ce

Kabel

I/O Port I/O Port

I/O Port

I/O Port



Wiêkszoœæ aplikacji Flash mo¿e byæ przesy³anych z TI-89 tylko do TI-89 lub zTI-92 Plus do TI-92 Plus. Nie mo¿esz przesy³aæ aplikacji Flash do TI-92, jeœli niezawiera on modu³u Plus wraz z oprogramowaniem Advanced Mathematics 2.x(kod Ÿród³owy).

1. Po³¹cz oba urz¹dzenia jak pokazano na stronie 57.

2. W urz¹dzeniu wysy³aj¹cym naciœnij 2 ° do wyœwietleniaekranu VAR-LINK.

3. W urz¹dzeniu wysy³aj¹cym wybierz zmienne, katalogi lub aplikacje Flash,które chcesz przes³aæ. Wybrane katalogi zostan¹ rozwiniête.

¦ Aby wybraæ pojedyncz¹ zmienn¹ lub aplikacjê Flash, przesuñ kursor, abyj¹ podœwietliæ.

¦ Aby wybraæ pojedynczy katalog, podœwietl jego nazwê i naciœnij †, abyprzy jego nazwie umieœciæ symbol zaznaczenia (Ÿ). Wybrany zostaniekatalog wraz z zawartoœci¹.

¦ Aby wybraæ wiele zmiennych, aplikacji Flash lub katalogów podœwietlka¿dy z nich i naciœnij †, aby umieœciæ obok symbol zaznaczenia (Ÿ).

¦ Aby wybraæ wszystkie zmienne, aplikacje Flash oraz katalogi, naciœnij ‡All 1:Select All (wybierz wszystkie).

4. W urz¹dzeniu odbieraj¹cym naciœnij 2 °, aby wyœwietliæ ekranVAR-LINK. (W urz¹dzeniu przesy³aj¹cym pozostaje ekran VAR-LINK.)

5. W obu urz¹dzeniach odbieraj¹cym i przekazuj¹cym naciœnij … Link, abywyœwietliæ menu opcji.

6. W urz¹dzeniu odbieraj¹cym wybierz 2: Receive.

Komunikaty VAR-LINK: WAITING TO RECEIVE (oczekujê na odbiór)

i wskaŸnik BUSY (zajêty) s¹ wyœwietlone w linii stanu urz¹dzeniaodbieraj¹cego.

7. W urz¹dzeniu wysy³aj¹cym wybierz jedn¹ z mo¿liwoœci:

¦ 1:Send to TI-89/92 Plus (Przeœlij)

— lub —

¦ 3:Send to TI-92 (Przeœlij)

Rozpocznij przesy³anie.

Podczas przesy³ania, w linii stanu urz¹dzenia odbieraj¹cego wyœwietlany jest pasekpokazuj¹cy postêp transmisji danych. Po zakoñczeniu przesy³ania, ekran VAR-LINK

w urz¹dzeniu odbieraj¹cym zostaje uaktualniony.

Przekazywanie zmiennych, aplikacji Flash i katalogów

Przekazywanie zmiennych jest wygodnym sposobem wspólnegokorzystania ze zmiennych wymienionych na ekranie VAR-LINKtakich, jak funkcje, programy itd. Mo¿esz tak¿e przesy³aæ aplikacjeFlash i katalogi.

Przygotowanieurz¹dzeñ

Uwaga: U¿yj † do wybraniawielu zmiennych, aplikacjiFlash lub katalogów. Naciœnijpowtórnie †, aby anulowaæwybór elementów, których niechcesz przesy³aæ.



Odblokowane i dezarchiwizowane zmienne o tych samych nazwach w obuurz¹dzeniach, przesy³aj¹cym i odbieraj¹cym, bêd¹ zast¹pione przesy³anymizmiennymi.

Zablokowane i zarchiwizowane zmienne, posiadaj¹ce te same nazwy w obukalkulatorach, musz¹ byæ odblokowane i zdezarchiwizowane w kalkulatorzeodbieraj¹cym, aby mog³y byæ zast¹pione zmiennymi przes³anymi z urz¹dzeniawysy³aj¹cego.

Mo¿esz zablokowaæ, ale nie mo¿esz archiwizowaæ aplikacji Flash ani katalogów.

Gdy wybierzesz: To:

Zmienn¹ odblokowan¹ Zmienna jest przes³ana do aktualnego katalogui pozostaje odblokowana w urz¹dzeniu odbieraj¹cym.

Zmienn¹ zablokowan¹ Zmienna jest przes³ana do bie¿¹cego katalogui pozostaje zablokowana w urz¹dzeniu odbieraj¹cym.

Zmienn¹ archiwizowan¹ Zmienna jest przesy³ana do bie¿¹cego katalogui pozostaje zarchiwizowana w urz¹dzeniuodbieraj¹cym.

Odblokowan¹aplikacjê Flash

Jeœli urz¹dzenie odbieraj¹ce posiada wymagan¹licencjê, wtedy aplikacja Flash jest przesy³ana.Aplikacja pozostaje odblokowana w urz¹dzeniuodbiorczym.

Zablokowan¹aplikacjê Flash

Jeœli urz¹dzenie odbieraj¹ce posiada wymagan¹licencjê, wtedy aplikacja Flash jest przesy³ana.Aplikacja pozostaje zablokowana w urz¹dzeniuodbiorczym.

Odblokowany Katalog Przesy³any jest katalog i jego wybrana zawartoœæ.W urz¹dzeniu odbiorczym katalog pozostajeodblokowany.

Zablokowany Katalog Przesy³any jest katalog i jego wybrana zawartoœæ.W urz¹dzeniu odbiorczym katalog zostajeodblokowany.

Z dowolnego urz¹dzenia, wysy³aj¹cego lub odbieraj¹cego, wykonaj:

1. Naciœnij ´.

Wyœwietlony zostanie komunikato b³êdzie.

2. Naciœnij N lub ¸.

Zasady przesy³aniazmiennych, aplikacjiFlash oraz katalogów

Uwaga: Nie mo¿esz przes³aæzmiennej zarchiwizowanej doTI-92. Musisz j¹ najpierwdezarchiwizowaæ.

Uwaga: Przed przes³aniemkatalogu lub jego zawartoœci,musisz otworzyæ ten katalog.

Anulowanieprzesy³ania



Okreœlenie oprogramowanie zawiera nastêpuj¹ce dwa typy aktualizacji koduŸród³owego:

• Systemowe [Maintenance upgrades] (dostarczane bez op³aty).

• Zastosowañ [Feature upgrades](niektóre dostêpne za op³at¹). Przed pobraniemzakupionej nowej wersji oprogramowania do zastosowañ ze stronyinternetowej firmy Texas Instruments, musisz dostarczyæ numeridentyfikacyjny (ID) kalkulatora. Informacja ta s³u¿y do utworzeniaelektronicznej licencji u¿ytkownika, który okreœla jakie oprogramowanie mo¿ebyæ uruchomione w Twoim kalkulatorze.

Instalacja nowej wersji oprogramowania systemowego lub zastosowañ sprowadzawszystkie ustawienia pamiêci kalkulatora do wersji fabrycznej. Oznacza to, ¿ewszystkie zdefiniowane przez u¿ytkownika zmienne, programy, listy i aplikacjeFlash bed¹ usuniête. Przed przeprowadzeniem aktualizacji kodu Ÿród³owego(systemowego lub zastosowañ) przeczytaj wa¿ne informacje dotycz¹ce baterii(poni¿ej) oraz rodzia³ ,,Tworzenie kopii zapasowej zawartoœci Twojego urz¹dzeniaprzed instalacj¹ oprogramowania (kodu Ÿród³owego)" na stronie 61.

Przed rozpoczêciem wczytywania kodu Ÿród³owego oprogramowania(systemowego lub zastosowañ) powinny byæ zainstalowane nowe baterie.

Jeœli urz¹dzenie ustawione jest w trybie pobierania kodu Ÿród³owego, to opcjaautomatycznego wy³¹czania zasilania Automatic Power Downé (APDé) jestwy³¹czona. Jeœli przed przyst¹pieniem do pobierania oprogramowania kalkulatorbêdzie przez d³u¿szy czas ustawiony w trybie pobierania, wtedy baterie Twojegokalkulatora zu¿yj¹ siê. Bêdziesz wtedy musia³ zmieniæ baterie na nowe przedpobieraniem oprogramowania.

Mo¿esz tak¿e przes³aæ kod Ÿród³owy pomiêdzy kalkulatorami u¿ywaj¹c kabla³¹cz¹cego oba urz¹dzenia. Jeœli przypadkowo przerwiesz przesy³anie kodu przedzakoñczeniem, bêdziesz musia³ ponownie zainstalowaæ kod Ÿród³owy za pomoc¹komputera. Pamiêtaj o zainstalowaniu nowych baterii przed rozpoczêciemprzesy³ania.

W przypadku trudnoœci, skontaktuj siê z Texas Instruments, patrz strona 228.

Aktualizacja oprogramowania (Kod Ÿród³owy)

Mo¿esz uaktualniæ oprogramowanie (kod Ÿród³owy) w swoimkalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus. Mo¿esz te¿ przes³aæoprogramowanie (kod Ÿród³owy) z kalkulatora do kalkulatora TI-89lub TI-92 Plus, pod warunkiem, ¿e urz¹dzenie odbieraj¹ce jestdostosowane do uruchomienia przesy³anego oprogramowania.

Nowe wersjeoprogramowania(kod Ÿród³owy)

Wa¿ne informacjedotycz¹ce pobieraniaoprogramowania(kod Ÿród³owy)



Proces instalacji nowej wersji oprogramowania (kodu Ÿród³owego):

• Usuwa wszystkie zdefiniowane przez u¿ytkownika zmienne (zarówno wpamiêci RAM jak i w archiwum u¿ytkownika), funkcje, programy i katalogi.

• Mo¿e usun¹æ aplikacje Flash.

• Przywraca pocz¹tkowe ustawienia fabryczne wszystkim zmiennymsystemowym i trybom. Jest to równowa¿ne usuniêciu zawartoœci wszystkichtypów pamiêci na ekranie MEMORY.

Aby zachowaæ istniej¹ce zmienne lub aplikacje Flash, wykonaj poni¿sze czynnoœciprzed instalacj¹ nowej wersji:

• Przeœlij zmienne lub aplikacje Flash do innego kalkulatora, jak opisanoto na stronie 58.

— lub —

• U¿yj kabla TI-GRAPH LINKé ³¹cz¹cego komputer z kalkulatorem orazoprogramowania TI-GRAPH LINK (dostêpnego bezp³atnie ze strony TexasInstruments), aby przes³aæ zmienne i/lub zastosowania do komputera.

Jeœli posiadasz kabel TI-GRAPH LINK ³¹cz¹cy komputer z kalkulatorem orazoprogramowanie dla kalkulatora TI-92, musisz zdawaæ sobie sprawê, ¿eoprogramowanie TI-92 TI-GRAPH LINK nie bêdzie dzia³a³o ani w TI-89 aniw TI-92 Plus. Natomiast kable nadaj¹ siê do wszystkich typów kalkulatorów.Informacje o tym, jak otrzymaæ kabel TI-GRAPH LINK TM ³¹cz¹cy komputer zkalkulatorem TI-89 / TI-92 Plus, znajdziesz na stronie Texas Instruments o adresie:


kontaktuj¹c siê z Dzia³em Obs³ugi Klienta (Customer Support) Texas Instruments:

telefon: 1-800-TI-CARES (1-800-842-2737)e-mail: [email protected]

Tworzenie kopiizapasowej przedinstalacj¹oprogramowania(kodów Ÿród³owych)

Wa¿ne: Przed instalacj¹ zmieñbaterie na nowe.

Uwaga: Kabel ³¹cz¹cykomputer z kalkulatorem niejest dostarczany wrazz kalkulatorem.


http://www.ti.com/calc/docs/communicate.htm



Jeœli kalkulator wysy³aj¹cy TI-89 lub TI-92 Plus posiada swoje oryginalneoprogramowanie (kod Ÿród³owy) lub bezp³atn¹ aktualizacjê, wtedy urz¹dzenieodbieraj¹ce TI-89 lub TI-92 Plus nie potrzebuje nowej licencji. Licencjakalkulatora wysy³aj¹cego jest wa¿na i uaktualnienie systemowe mo¿ebyæ przes³ane.

Jeœli kalkulator wysy³aj¹cy TI-89 lub TI-92 Plus posiada zakupione uaktualnieniezastosowañ, to musi byæ ono równie¿ zakupione dla kalkulatora odbieraj¹cego.Odpowiednia licencja mo¿e byæ wtedy pobrana i zainstalowana na odbieraj¹cymkalkulatorze. Po zainstalowaniu licencji mo¿e nast¹piæ przes³anie aktualizacjizastosowañ.

Mo¿esz sprawdziæ wersjê oprogramowania zainstalowan¹ w Twoim kalkulatorzeTI-89 / TI-92 Plus. Z ekranu bazowego naciœnij ƒ i wybierz A:About.

Oprogramowanie (kod Ÿród³owy) mo¿e byæ przesy³ane jedynie z TI-89 do TI-89lub z TI-92 Plus do TI-92 Plus. Nie mo¿esz przesy³aæ pakietu AdvancedMathematics 2.x (kod Ÿród³owy) do TI-92, jeœli nie posiada on modu³u Plus.

Aby przes³aæ oprogramowanie (kod Ÿród³owy) z jednego kalkulatora do drugiego:

1. Po³¹cz dwa urz¹dzenia jak opisano na stronie 57.

2. W urz¹dzeniu odbieraj¹cym i urz¹dzeniu wysy³aj¹cym naciœnij 2°, aby wyœwietliæ ekran VAR-LINK.

3. W urz¹dzeniu odbieraj¹cym i urz¹dzeniu wysy³aj¹cym naciœnij … Link, abywyœwietliæ opcje menu.

4. W urz¹dzeniu odbieraj¹cym wybierz 5:Receive Product SW.

Pojawia siê komunikat ostrzegawczy. Naciœnij N, aby zatrzymaæ proceslub naciœnij ¸, aby ponowiæ pracê. Naciskaj¹c ¸, wyœwietliszVAR-LINK: WAITING TO RECEIVE i BUSY w linii stanu urz¹dzeniaodbieraj¹cego.

5. W urz¹dzeniu wysy³aj¹cym wybierz 4:Send Product SW.

Pojawia siê komunikat ostrzegawczy. Naciœnij N, aby zatrzymaæ proceslub naciœnij ¸, aby rozpocz¹æ przesy³anie.

Przesy³anieoprogramowania(kod Ÿród³owy)

Wa¿ne: Pamiêtaj o kopiizapasowej potrzebnychinformacji i instalacji nowychbaterii w urz¹dzeniuodbieraj¹cym.

Wa¿ne: Upewnij siê, ¿e obaurz¹dzenia odbieraj¹ce iwysy³aj¹ce s¹ ustawionew trybie ekranu VAR-LINK.



Podczas przesy³ania, urz¹dzenie odbieraj¹ce wyœwietla informacjê o postêpieprzesy³ania. Gdy przesy³anie jest zakoñczone, to:

• Urz¹dzenie wysy³aj¹ce powraca do ekranu VAR-LINK.

• Urz¹dzenie odbieraj¹ce wraca do ekranu bazowego. Mo¿e okazaæ siê, ¿ekonieczne bêdzie dostosowanie kontrastu okna za pomoc¹ ¥ | (rozjaœnienie)lub ¥ « (œciemnienie).

Po rozpoczêciu przekazywania, kody Ÿród³owe urz¹dzenia odbieraj¹cego s¹ca³kowicie usuwane. Jeœli przerwiesz przekazywanie przed zakoñczeniem, wtedyurz¹dzenie odbierajace nie bêdzie prawid³owo dzia³aæ. Trzeba wtedyprzeinstalowaæ kod Ÿród³owy uaktualnienia oprogramowania (systemowego lubzastosowañ) poprzez komputer.

Aby przeprowadziæ uaktualnienie oprogramowania systemowego, mo¿esz przes³aæoprogramowanie z jednego kalkulatora do drugiego zamiast instalowaæ je naka¿dym kalkulatorze za pomoc¹ komputera. Aktualizacje oprogramowaniasystemowego s¹ bezp³atne i nie musisz posiadaæ licencji do ich pobraniaoraz instalacji.

Przed instalacj¹ zakupionego uaktualnienia oprogramowania zastosowañ (featureupgrade) ka¿dy z kalkulatorów TI-89 lub TI-92 Plus musi mieæ swoj¹ w³asn¹licencjê. Podczas pobierania mo¿esz wybraæ licencjê i oprogramowanie lub jedynielicencjê. Poni¿sza ilustracja pokazuje najefektywniejszy sposób przygotowaniakilku urz¹dzeñ do uaktualniania oprogramowania do zastosowañ.

TI-89 TI-89 TI-89

Przygotowanie kilku urz¹dzeñ TI-92 Plus do instalacji zakupionej nowej wersjioprogramowania dzia³a jak pokazano powy¿ej.

Przesy³anieoprogramowania(c.d.)

Nie próbuj anulowaniaprzesy³aniaoprogramowania(kodu Ÿród³owego)

Gdy uaktualniaszoprogramowanie (kodŸród³owy) w kilkuurz¹dzeniach

Uwaga: Dostêpna jest tak¿elicencja dla grupy u¿ytkowników

Wskazówka: Zwykleprzesy³anie uaktualnienia koduŸród³owego metod¹ urz¹dzenie-urz¹dzenie jest znacznieszybsze ni¿ instalacja przezkomputer.

Pobierz z komputera licencjêoraz uaktualnienie i zainstaluj j¹

na pierwszym urz¹dzeniu.

Pobierz z komputera licencjê orazuaktualnienie i zainstaluj j¹ na

nastêpnych urz¹dzeniach.

Rozpoczynaj¹c od pierwszego urz¹dzenia rozpocznij przesy³anie uaktualnienia zastosowañ(feature upgrade) z jednego urz¹dzenia do nastêpnego, zgodnie z poni¿szym opisem.

Rozdzia³ 2: Przegl¹d 65

02_OVER.POL TI-89/TI-92 Plus MINI Chp 2:Overview (Polish) Susan Gullord Revised: 09/19/00 11:06 AM Printed: 09/25/00 9:38 AM Page 65 of 30

Rozdzia³ 2:Przegl¹d

Przeprowadzanie obliczeñ....................................................................................... 66Operacje symboliczne............................................................................................. 69Sta³e i jednostki miary ............................................................................................ 70Rysowanie wykresów funkcji podstawowych. ....................................................... 71Rysowanie krzywych w postaci parametrycznej .................................................... 72Rysowanie wykresu ci¹gu....................................................................................... 74Rysowanie wykresów trójwymiarowych ................................................................ 75Graficzne przedstawienie rozwi¹zañ równañ ró¿niczkowych ................................ 77Dodatkowe zastosowania grafiki ............................................................................ 79Tabele ..................................................................................................................... 80Podzielony ekran..................................................................................................... 81Edytor danych/macierzy ......................................................................................... 82Statystyka i wykresy danych................................................................................... 83Programowanie ....................................................................................................... 87Operacje tekstowe................................................................................................... 89Numeric Solver - numeryczne rozwi¹zywanie równañ .......................................... 90Uk³ady numeracji.................................................................................................... 91Zarz¹dzanie pamiêci¹ i zmiennymi......................................................................... 92

W ka¿dym przyk³adzie przedstawionym w niniejszym rozdziale opisano krokpo kroku procedurê, u¿yt¹ sekwencjê klawiszy i wygl¹d ekranu.

Aby dok³adniej zapoznaæ siê z kalkulatorami TI-89 / TI-92 Plus, proszêprzeczytaæ odnoœny podrêcznik umieszczony na za³¹czonej p³ycie CD-ROMlub na stronie internetowej firmy Texas Instruments o adresie:

http://www.ti.com/calc/

2


66 Rozdzia³ 2: Przegl¹d


Kroki

³


›


Wyœwietlanie obliczeñ

1. Oblicz sin(p/4) i wyœwietl wynikiw formacie symbolicznym i liczbowym.

Aby usun¹æ zawartoœæ z obszaruwyœwietlania poprzednich obliczeñ,naciœnij ƒ i wybierz 8:Clear Home.

2 W 2 T

e4d ¸

¥ ¸

W 2 T

e4d ¸

¥ ¸

Obliczanie silni liczb

1. Oblicz silniê kilku liczb, aby zobaczyæ wjaki sposób kalkulator TI-89 / TI-92 Plusradzi sobie z du¿ymi liczbaminaturalnymi.

Aby obliczyæ silniê (!), naciœnij 2 I,wybierz 7:Probability, a nastêpniewybierz 1:!.

52 I71¸

202 I71¸

302 I71¸

52W¸

202W¸

302W¸

Operacje na liczbach zespolonych

1. Oblicz (3+5i)3 , aby zobaczyæ w jakisposób kalkulator TI-89 / TI-92 Pluswykonuje obliczenia na liczbachzespolonych.

c3«52 )

d Z3¸

c3«52 )

d Z3¸

Poszukiwanie czynników pierwszych

1. ZnajdŸ czynniki pierwsze liczbyca³kowitej 2634492.

Mo¿esz umieœciæ instrukcjê “factor”(roz³ó¿ na czynniki) w liniiwprowadzania wpisuj¹c FACTORz klawiatury lub naciskaj¹c klawisz„ iwybieraj¹c2:factor(.

2. (Opcjonalnie) WprowadŸ sam inn¹ liczbê.

„22634492d

¸

„22634492d

¸

Przeprowadzanie obliczeñ

W niniejszym rozdziale przedstawiono kilka przyk³adów pokazuj¹cych niektóre mo¿liwoœci kalkulatorówTI-89 / TI-92 Plus. Za ka¿dym razem, przed przeprowadzeniem przyk³adowych obliczeñ, usuniêtozawartoœæ obszaru wyœwietlania poprzednich obliczeñ przy u¿yciu klawisza ƒ oraz polecenia 8:ClearHome po to, aby na ekranie wyœwietlone zosta³y jedynie wyniki z danego przyk³adu.



Kroki

³


›


Operacje na wyra¿eniach algebraicznych

1. Oblicz (xì 5)3.

Mo¿esz umieœciæ instrukcjê “expand” wlinii wprowadzania wpisuj¹c EXPAND zklawiatury lub naciskaj¹c „ iwybieraj¹c 3:expand(.

2. (Opcjonalnie) wprowadŸ swoje w³asnewyra¿enie.

„3cX|5d Z3d

¸

„3cX|5d Z3d

¸

Upraszczanie wyra¿eñ algebraicznych

1. SprowadŸ wyra¿enie (x2ì 2xì 5)/(xì 1)

do najprostszej postaci.

Mo¿esz umieœciæ instrukcjê “propFrac”w linii wprowadzania wpisuj¹cPROPFRAC z klawiatury lub naciskaj¹c „ i wybieraj¹c 7:propFrac(.

„7cXZ2|2X|5d e

cX|1d d

¸

„7cXZ2|2X|5d e

cX|1d d

¸

Rozk³adanie wielomianów na czynniki

1. Roz³ó¿ wielomian (x2ì 5) na czynniki.

Mo¿esz umieœciæ instrukcjê “factor”w linii wprowadzania wpisuj¹c FACTORz klawiatury lub naciskaj¹c „ iwybieraj¹c 2:factor(.

„2XZ2|5bXd

¸

„2XZ2|5bXd

¸

Rozwi¹zywanie równañ

1. Rozwi¹¿ równanie x2ì 2xì 6=2

wzglêdem zmiennej x.

Mo¿esz umieœciæ instrukcjê “solve(” wlinii wprowadzania wybieraj¹c “solve(” zlisty Catalog, wpisuj¹c SOLVE( zklawiatury lub naciskaj¹c „ iwybieraj¹c 1:solve(.

W linii stanu pokazana jest sk³adniajakiej wymaga wybrany element z menuCatalog.

„1XZ2|2X|6Á2bXd

¸

„1XZ2|2X|6Á2bXd

¸



Kroki

³


›


Rozwi¹zywanie równañ z ograniczon¹

dziedzin¹

1. Rozwi¹¿ równanie x2ì 2xì 6=2

wzglêdem zmiennej x, gdzie x jestwiêksze od zera.

Operator “with” (dla) (I) pozwala nazdefiniowanie dziedziny.TI.89: ÍTI.92 Plus: 2 Í

„1XZ2|2X|6Á2bXd

ÍX2 Ã0¸

„1XZ2|2X|6Á2bXd

2 ÍX2 Ã0¸

Obliczanie pochodnej funkcji

1. Oblicz pochodn¹ funkcji(xì y)3/(x+y)2 wzglêdem zmiennej x.

Przyk³ad ten pokazuje, jak oblicza siêpochodn¹ funkcji i jak "³adnie"wyœwietlane s¹ wzory funkcji.

2 = cX|Yd Z3e cX«

Yd Z2bXd

¸

2 = cX|Yd Z3e cX«

Yd Z2bXd

¸

Obliczanie ca³ki funkcji

1. Oblicz ca³kê xù sin(x) wzglêdemzmiennej x.

Przyk³ad ilustruje ca³kowanie funkcji.

2 <Xp

2 WXd b

Xd ¸

2 <Xp

WXd b

Xd ¸



Kroki

³


›


1. Wyœwietl ekran bazowy i usuñzawartoœæ linii wprowadzania. Rozwi¹¿równanie2x ì 3y = 4 wzglêdem zmiennej x.

Naciœniêcie „ 1 spowoduje, ¿e wybranazostanie instrukcja solve( z menuAlgebra. Mo¿esz tak¿e wpisaæ solve(wprost z klawiatury lub wybraæ z menuCatalog.

"

M M

„12X|3YÁ4bXd ¸

¥ "

M M

„12X|3YÁ4bXd ¸

2. Rozpocznij rozwi¹zywanie równania

ë x + 7y = ë 12 wzglêdem y, bezwciœniêcia ¸ na koñcu.

„1·X«7YÁ

·12bYd

„1·X«7YÁ

·12bYd

3. U¿yj operatora “with” (dla), aby za xpodstawiæ wyra¿enie obliczone zpierwszego równania. W ten sposóbotrzymamy wartoœæ y.

Operator “with” przedstawiony jest naekranie za pomoc¹ znaku: I.

Wykorzystaj funkcjê automatycznegowstawiania, aby zaznaczyæ ostatni¹odpowiedŸ w obszarze wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ i wstawiæ j¹ dolinii wprowadzania.

Í

C ¸

¸

2 Í

C ¸

¸

4. W obszarze wyœwietlania poprzednichobliczeñ zaznacz otrzymanewyra¿enie na x.

C C C C C C

5. Przenieœ zaznaczone wyra¿enie do liniiwprowadzania. Nastêpnie wartoœæobliczon¹ z drugiego równania podstaww miejsce y.

Rozwi¹zaniem s¹ liczby:x = ë 8/11 i y = ë 20/11

¸

Í

C ¸

¸

¸

2 Í

C ¸

¸

Jest to przyk³ad operacji symbolicznych. Dostêpna jest tak¿e funkcja pozwalaj¹ca na rozwi¹zywanie uk³adu równañw jednym kroku.

Operacje symboliczne

Rozwi¹¿ uk³ad równañ 2x ì 3y = 4 i ë x + 7y = ë 12. Rozwi¹¿ pierwsze z równañ tak, aby wyraziæ xza pomoc¹ y. Wstaw do drugiego równania otrzymane wyra¿enie na x i oblicz wartoœæ y.Nastêpnie wstaw wartoœæ y do pierwszego równania, aby obliczyæ wartoœæ x.



Kroki

³

TI-89Sekwencja klawiszy

›

TI-92 Plus Sekwencjaklawiszy Ekran

1. Wyœwietl Stronê 3 (Page 3) oknadialogowego MODE. Jako uk³adjednostek (Unit System) wybierz uk³admetryczny SI.

Wyniki bêd¹ standardowo wyœwietlonew tych jednostkach.

3 … B1¸

3 … B1¸

2. Utwórz jednostkê przyspieszeniametr/sekundê2 i nazwij j¹ _ms2.

Lista w oknie dialogowym UNITS(jednostki) pozwoli na wybraniejednostek z alfabetycznego spisu.Mo¿esz u¿yæ 2 D i 2 C doporuszania siê miêdzy stronami listy.

Odt¹d, za ka¿dym razem mo¿eszu¿ywaæ _ms2 zamiast ponownegowprowadzania _m/_sñ.

Mo¿esz teraz równie¿ u¿yæ oknadialogowego UNITS do wybrania _ms2z listy Acceleration (przyspieszenie).

2 9 D BM¸

e 2 9

D D D BS¸

Z2§

¥

2 ™MSj2¸

¥ 9 D BM¸

e ¥ 9

D D D BS¸

Z2§

2

MS2¸

3. Oblicz wartoœæ si³y dla:m = 5 kilogramów (_kg) ia = 20 metrów/sekundê2 (_ms2).

Gdy znasz oznaczenia jednostek,mo¿esz wprowadziæ je z klawiatury.

5¥

2 ™KGj p20¥ 2 ™

MSj2¸

52

KGp202

MS2¸

4. U¿ywaj¹c tej samej wartoœci m, obliczwartoœæ si³y dla przyspieszeniaziemskiego (sta³a _g).

W przypadku _g, mo¿na u¿yæ wczeœniejzdefiniowanej sta³ej z okna dialogowegoUNITS lub poprzez wpisanie _g.

5¥

2 ™KGj p

2 9 B

jG¸ ¸

52

KGp

¥ 9 B

G¸ ¸

5. Zmieñ jednostkê na kilogram-si³a-KG(_kgf).

Naciœniêcie klawiszy 2 wyœwietlaoperator konwersji 4.

B 2 ¥

2 ™KGFj ¸

B 2 2

KGF¸

Sta³e i jednostki miary

Na podstawie równania f = mùa, oblicz wartoœæ si³y dla m = 5 kilogramów i a = 20 metrów/sekundêñ.ZnajdŸ wartoœæ f dla a = 9.8 metrów/sekundêñ. (Jest to przyspieszenie ziemskie i jest dostêpne jakosta³a o nazwie _g). Obliczony wynik w niutonach wyraŸ w jednostkach kilogram-si³a-KG.

Gdy wybierasz jednostki woknie dialogowym UNITSwtedy _ zostanieautomatycznie wpisane



Kroki

³


›

TI-92 PlusSekwencja klawiszy Ekran

1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz FUNCTION dla opcji graficznejGraph.

3

B1¸

3

B1¸

2. Wyœwietl ekran bazowy. Nastêpnie,zapamiêtaj d³ugoœæ promienia, 5,w zmiennej r.

"

5§ jR¸

¥ "

5§R¸

5!r

3. Wyœwietl i usuñ zawartoœæ edytora Y=.Nastêpnie zdefiniuj górn¹ po³owêokrêgu jako y1(x) = rñ- xñ.

Aby narysowaæ okr¹g, musiszzdefiniowaæ osobne funkcje dla górnej idolnej po³owy okrêgu.

¥ #

ƒ8¸

¸ 2 ]

jRZ2|XZ2d ¸

¥ #

ƒ8¸

¸ 2 ]

RZ2|XZ2d ¸

4. Zdefiniuj y2(x) = ë rñ- xñ, funkcjê

opisuj¹c¹ doln¹ po³owê okrêgu.

Dolna po³owa okrêgu jest odbiciemsymetrycznym górnej po³owy, st¹dmo¿esz zdefiniowaæ y2(x) = ë y1(x).

¸

·Y1cXd

¸

¸

·Y1cXd

¸

5. Wybierz okno podgl¹du ZoomStd, wktórym automatycznie rysowane s¹wykresy funkcji.

W standardowym oknie ogl¹dania, obieosie, x i y, maj¹ zakresy od ë 10 do 10.Jednak¿e, ten sam zakres jest bardziejwyd³u¿ony na osi x ni¿ na osi y. Zatemokr¹g wygl¹da jak elipsa.

„6 „6

6. Wybierz ZoomSqr.

ZoomSqr ma wiêkszy zakres wartoœcina osi x co powoduje, ¿e okrêgii kwadraty pokazywane s¹ wew³aœciwych proporcjach.

„5 „5

Uwaga: Odstêp pomiêdzy górn¹ i doln¹ po³ow¹ okrêgu powstaje z uwagi na fakt, ¿e s¹ one oddzielnymi funkcjami.Dla ka¿dej po³owy matematycznymi koñcami s¹ punkty (-5,0) i (5,0). W zale¿noœci od rodzaju okna pogl¹du,wyœwietlone punkty koñcowe mog¹ ró¿niæ siê nieznacznie od ich matematycznych odpowiedników.

Rysowanie wykresów funkcji podstawowych.

Narysuj wykres okrêgu o promieniu 5, œrodku umieszczonym w pocz¹tku uk³adu wspó³rzêdnych.Wyœwietl okr¹g u¿ywaj¹c standardowego okna podgl¹du (ZoomStd). Nastêpnie dostosuj oknopodgl¹du za pomoc¹ ZoomSqr.

Zauwa¿ niewielki odstêppomiêdzy górn¹ a doln¹po³ow¹ okrêgu.

U¿yj pe³nej nazwy funkcjiy1(x), a nie samo y1.



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz PARAMETRIC w opcji Graph.

3

B2¸

3

B2¸

2. Wyœwietl i usuñ zawartoœæ edytora Y=.Nastêpnie zdefiniuj poziom¹ sk³adow¹wektora po³o¿enia pi³ki, xt1(t) = v0t cos q.WprowadŸ wartoœci v0 i q.

TI-89: Wpisuj T p 2 X, a nieT 2 X.

TI-92 Plus: Wpisuj T pX, a nie T X.

WprowadŸ symbol ¡ przez naciœniêcie2“ lub 2I 2 1. W ten sposóbliczba bêdzie interpretowana w kalkulatorzejako stopnie, niezale¿nie odzdefiniowanego sposobu wyra¿ania k¹tów.

¥ #

ƒ8¸

¸

15Tp

2 X602 “d ¸

¥ #

ƒ8¸

¸

15Tp

X602 “d ¸

xt1(t)=15tùcos(60¡)

3. Zdefiniuj pionow¹ sk³adow¹ po³o¿eniayt1(t) = v0t sin q – (g/2)t2.

WprowadŸ wartoœci v0 ,q, i g.

¸

15Tp

2 W602 “d | c

9.8e2d

TZ2¸

¸

15Tp

W602 “d | c

9.8e2d

TZ2¸

4. Wyœwietl edytor okna. WprowadŸzmienne okna odpowiednie dla tegoprzyk³adu.

Mo¿esz u¿ywaæ klawiszy D lub ¸do wprowadzania wartoœci i do przejœciado nastêpnej zmiennej.

¥ $

0D3D

.02D ·2D

25D5D

·2D10D

5

¥ $

0D3D

.02D ·2D

25D5D

·2D10D

5

5. Narysuj krzyw¹ zdefiniowan¹równaniami w postaci parametrycznej,aby wyœwietliæ krzyw¹ opisuj¹c¹tor pi³ki.

¥ % ¥ %

6. Wybierz Trace (Œledzenie). Nastêpnieprzesuwaj kursor wzd³u¿ narysowanejkrzywej, aby odczytaæ wielkoœci :¦ y wartoœæ maksymalnej wysokoœci

pi³ki.

¦ t czas, po którym pi³ka spad³a napod³o¿e.

…

B lub Agdy potrzebne

…

B lub Agdy potrzebne

Rysowanie krzywych w postaci parametrycznej

Narysuj krzyw¹, zdefiniowan¹ równaniami w postaci parametrycznej, opisuj¹c¹ drogê pi³kiwyrzuconej pod k¹tem (q) 60o z pocz¹tkow¹ prêdkoœci¹ (v0) 15 m/s. Sta³a przyspieszeniaziemskiego g = 9.8 m/s2. Jaka bêdzie maksymalna wysokoœæ pi³ki i po jakim czasie ona spadnie naziemiê, jeœli zaniedbamy si³y tarcia i oporu powietrza?



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz POLAR w opcji Graph.Wybierz RADIAN w opcji Angle.

3

B3D D D B1¸

3

B3D D D B1¸

2. Wyœwietl i usuñ zawartoœæ edytora Y=.Nastêpnie podaj równanie wewspó³rzêdnych biegunowych

r1(q) = A sin Bq.

Wpisz wartoœci 8 i 2.5 odpowiednio dla A i B.

¥ #

ƒ8¸

¸

82 W2.5¥ Ï d ¸

¥ #

ƒ8¸

¸

8W2.5Ï

d ¸

3. Wybierz okno podgl¹du ZoomStd,s³u¿¹ce do wyœwietlania krzywychzdefiniowanych równaniem.• Na wykresie przedstawionych jest

tylko piêæ p³atków rozety.− W standardowym oknie ogl¹dania,

zmienna okna qmax = 2p. Dlapozosta³ych p³atków wartoœci q s¹wiêksze ni¿ 2p.

• Rozeta nie jest symetryczna.− Zakres zmiennoœci x i y jest taki

sam, ale skala na osi x jest wiêkszani¿ na osi y.

„6 „6

4. Wyœwietl edytor okna i zwiêksz qmax

do 4p.

4p bêdzie obliczone w postaci liczby,gdy wyjdziesz z trybu edytora okna.

¥ $

D

42 T

¥ $

D

42 T

5. Wybierz ZoomSqr, co pozwoli naponowne narysowanie krzywej.

ZoomSqr powoduje zwiêkszeniezakresu wzd³u¿ osi x, st¹d wykresprzedstawiony jest we w³aœciwejproporcji.

„5 „5

6. Mo¿esz zmieniaæ wartoœci A i Bi ponownie wykreœliæ krzyw¹zdefiniowan¹ przez równanie.

Rysowanie wykresu we wspó³rzêdnych biegunowych

Wykres zale¿noœci r=Asin Bq we wspó³rzêdnych biegunowych ma kszta³t rozety. Wykreœl rozetêdla wartoœci A=8 i B=2.5. Porównaj wygl¹d rozety dla innych wartoœci A i B.



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz SEQUENCE w opcji Graph.

3

B4¸

3

B4¸

2. Wyœwietl i usuñ zawartoœæ edytora Y=.Nastêpnie zdefiniuj ci¹gu1(n) = iPart(.8ù u1(nì 1)+1000).

U¿yj iPart do obliczenia czêœcica³kowitej wyniku. Nie uwzglêdniamyu³amkowych czêœci drzewa.

Mo¿esz u¿yæ 2 I, aby uzyskaædostêp do funkcji iPart( lub mo¿eszwprost wpisaæ nazwê funkcji albowybraæ j¹ z menu CATALOG.

¥ #

ƒ8¸

¸

2 I14.8jU1c

jN|1d «

1000d ¸

¥ #

ƒ8¸

¸

2 I14.8U1c

N|1d «

1000d ¸

3. Zdefiniuj ui1 jako wartoœæ pocz¹tkow¹,która bêdzie u¿yta jako pierwszywyraz ci¹gu.

¸

4000¸

¸

4000¸

4. Wyœwietl edytor okna. Ustal wartoœæn i wartoœci zmiennych okna.

nmin=0 i nmax=50 okreœlaj¹ wielkoœælasu w okresie 50 lat.

¥ $

0D50D

1D1D

¥ $

0D50D

1D1D

5. Ustaw wartoœci x i y zmiennych oknaodpowiednie dla tego przyk³adu.

0D50D

10D0D

6000D

1000

0D50D

10D0D

6000D

1000

6. Wyœwietl okno graficzne. ¥ % ¥ %

7. Wybierz Trace (Œledzenie). Przesuñkursor wzd³u¿ krzywej, aby przeœledziæwartoœci rok po roku. Ile lat up³ynie(nc) zanim liczba drzew (yc)ustabilizuje siê na pewnym poziomie?

Œledzenie rozpoczyna siê, gdy nc=0.

nc oznacza liczbê lat.xc = nc poniewa¿ n jest liczone na osi x.yc = u1(n), liczba œciêtych drzew nakoniec roku n.

…

B lub Agdy trzeba

…

B lub A

gdy trzeba

Rysowanie wykresu ci¹gu

Ma³y las liczy 4000 drzew. Ka¿dego roku zostaje wyciêtych 20% drzew (pozostaje 80%) oraz zostajezasadzonych 1000 nowych drzew. Wyra¿aj¹c to za pomoc¹ ci¹gu, oblicz liczbê drzew w lesie nakoniec ka¿dego roku. Czy liczba drzew ustala siê po pewnym czasie?

Pocz¹tkowo Po 1 roku Po 2 latach Po 3 latach . . .

4000 0.8 x 4000

+ 1000

0.8 x (0.8 x 4000 + 1000)

+ 1000

0.8 x (0.8 x (0.8 x 4000 + 1000) + 1000)

+ 1000

. . .

Standardowo dla wykresów ci¹guu¿ywany jest styl Square (kwadrat).



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz 3D w opcji Graph.

3

B5¸

3

B5¸

2. Wyœwietl i usuñ zawartoœæ edytora Y=.Nastêpnie zdefiniuj równanie wprzestrzeni trójwymiarowejz1(x,y) = (xòy ìyòx) / 390.

Zauwa¿, ¿e w u¿ytej sekwencji klawiszyzastosowano domyœlne mno¿enie.

¥ #

ƒ8¸

¸

cXZ3Y|YZ3Xd

e390¸

¥ #

ƒ8¸

¸

cXZ3Y|YZ3Xd

e390¸

3. Zmieñ format wykresu, aby wyœwietliæosie oraz ich opis. Zdefiniuj tak¿e stylwykresu Style = WIRE FRAME (siatka).

Mo¿esz obracaæ wykres przedstawionyw ka¿dym stylu, jednak¿e WIRE FRAMEpozwala na najszybsze wyœwietlanie.

¥ Í

D B2D B2D B1¸

¥FD B2D B2D B1¸

4. Wybierz opcjê przestrzennego oknapodgl¹du wykresów trójwymiarowychZoomStd, pozwalaj¹cego naautomatyczne wyœwietlanie.

Rozwi¹zania równania s¹ obliczaneprzed wyœwietleniem wykresu. W trakcieobliczeñ, w lewej górnej czêœci ekranupojawia siê informacja o procentowymzaawasowaniu obliczeñ.

„6 „6

Uwaga: Jeœli u¿ywa³eœ przedstawieniatrójwymiarowego, mo¿esz powiêkszyæokno. Podczas obracania okno wracado swego standardowego rozmiaru.

(W standardowym i powiêkszonymoknie mo¿na przeprowadzaæ te sameoperacje za wyj¹tkiem animacji, któramo¿e byæ wykonana jedynie wtedy, gdyokno nie jest powiêkszone)

p

(naciœnij p, abyprze³¹czyæpomiêdzypowiêkszeniemekranu i jegozwyk³ymrozmiarem)

p

(naciœnij p, abyprze³¹czyæpomiêdzypowiêkszeniemekranu i jegozwyk³ymrozmiarem)

5. Obracaj wykres zmniejszaj¹c wartoœcizmiennej okna eyef.

U¿ycie klawiszy Dlub Cmo¿e wp³yn¹æ nazmienne eyeq i eyeψ, ale w mniejszymstopniu ni¿ na zmienn¹ eyef.

Aby w sposób ci¹g³y obracaæ wykres,nale¿y przytrzymaæ wciœniêty kursorprzez oko³o sekundê. Wykres zaczniesiê obracaæ. Gdy chcesz zatrzymaæobracanie wykresu, naciœnij ¸.

D D D D

D D D D

D D D D

D D D D

Rysowanie wykresów trójwymiarowych

Przedstaw powierzchniê zdefiniowan¹ równaniem z(x,y) = (xò y ì yò x) / 390 w przestrzenitrójwymiarowej. Obracaj wykres za pomoc¹ kursora zmieniaj¹c wartoœæ k¹ta, pod którym ogl¹danyjest wykres. Nastêpnie przyjrzyj siê wykresowi, gdy zmieniane s¹ style wyœwietlania.



Kroki

³


›


6. Ustaw wykres w pocz¹tkowej pozycji.Nastêpnie przesuwaj punkt po³o¿eniaobserwatora (k¹t patrzenia) wzd³u¿"orbity œledzenia" wokó³ wykresu.

0 (zero, a nielitera O)A A A

0 (zero, a nielitera O)A A A

7. Obejrzyj wykres wzd³u¿ osi x , y, anastêpnie wzd³u¿ osi z.

X X

Ten wykres ma taki sam kszta³t wzd³u¿osi y i osi x.

Y Y

Z Z

8. Powrót do pozycji pocz¹tkowej. 0 0

9. Wyœwietl wykres w ró¿nych stylach.

Í

(naciœnij Í, abyprze³¹czaæmiêdzy stylami)

F(naciœnij F, abyprze³¹czaæmiêdzy stylami)

Uwaga: Mo¿esz tak¿e wyœwietliæ wykres jako niejawny rysunek, u¿ywaj¹c okna dialogowego GRAPH FORMATS

( ƒ 9 lub TI-89: ¥ Í TI-92 Plus: ¥ F). Gdy naciœniesz: TI-89: Í TI-92 Plus: F, aby prze³¹czyæ styl, wykresniejawny nie bêdzie wyœwietlony.

POWIERZCHNIA UKRYTA

SIATKA

SIATKA I KONTUR

KONTURY POZIOMÓW(mo¿e byæ potrzebny dodatkowy

czas na obliczenia)



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz DIFF EQUATIONS w opcjiGraph.

3

B6¸

3

B6¸

2. Wyœwietl i usuñ zawartoœæ edytora Y=.Nastêpnie zdefiniuj równanieró¿niczkowe pierwszego rzêdu postaci:

y1'(t)=.001y1ù(100ìy1)

Wciœnij p,aby wprowadziæ znak ù. Niestosuj domyœlnego mno¿enia zmiennychprzez nawias. Opuszczenie znakumno¿enia, spowoduje, ¿e zapis bedzietraktowany jak wywo³anie funkcji.

Nie definiuj warunku pocz¹tkowego yi1.

¥ #

ƒ8¸

¸.001Y1p c100|Y1d ¸

¥ #

ƒ8¸

¸.001Y1p c100|Y1d ¸

3. Wyœwietl okno dialogowe GRAPH

FORMATS. Nastêpnie w³¹cz opcje osi,etykiet: Axes = ON, Labels = ON, ustalmetodê rozwi¹zywania: Solution

Method = RK i pole: Fields = SLPFLD.

Wa¿ne: Do graficznego przedstawieniarozwi¹zania jednego równaniaró¿niczkowego nale¿y zdefiniowaæopcje zmiennej Fields na SLPFLD lubFLDOFF. Przy ustawieniuFields=DIRFLD wyst¹pi b³¹d podczaswyœwietlania.

¥ Í

D D B2D D B2D B1D B1¸

¥FD D B2D D B2D B1D B1¸

4. Wyœwietl edytor okna i zdefiniujzmienne jak to przedstawiono wkolumnach po prawej stronie.

¥ $

0D10D

.1D0D

·10D110D10D ·10D120D

10D0D.001D20

¥ $

0D10D

.1D0D

·10D110D10D ·10D120D

10D0D.001D20

5. Wyœwietl ekran graficzny.

Warunek pocz¹tkowy nie zosta³ zadany,zatem wyœwietlone zosta³o jedynie polekierunków (zgodnie z definicj¹Fields=SLPFLD w oknie dialogowymGRAPH FORMATS).

¥ % ¥ %

Graficzne przedstawienie rozwi¹zañ równañ ró¿niczkowych

Przedstaw graficznie rozwi¹zanie logistycznego równania ró¿niczkowego pierwszego rzêduy' = 0.001yù (100ì y). Zacznij od narysowania pola kierunków. Nastêpnie wprowadŸ warunkipocz¹tkowe w trybie edytora Y= lub z ekranu graficznego.

Wa¿ne: Gdy wybierzesz y1',TI-89 / TI-92 Plus graficznieprzedstawi krzyw¹ rozwi¹zania y1,a nie pochodnej y1'.



Kroki

³


›


6. Powróæ do edytora Y= i wprowadŸwarunek pocz¹tkowy:

yi1=10

¥ #

¸10¸

¥ #

¸10¸

7. Powróæ do ekranu graficznego.

Warunki pocz¹tkowe wprowadzone wY= zawsze zachodz¹ dla t0. Wykreszaczyna siê w warunku pocz¹tkowym ijest rysowany w prawo. Potemrysowany jest w lewo od t0.

¥ % ¥ %

8. Powróæ do edytora Y= i zmieñ yi1, abywprowadziæ dwa warunki pocz¹tkowew postaci listy:

yi1=10,20

¥ # C

¸ 2 [

10b202 \

¸

¥ # C

¸ 2 [

10b202 \

¸

9. Wróæ do ekranu graficznego. ¥ % ¥ %

10. Aby interaktywnie wybraæ warunkipocz¹tkowe, naciœnij:TI-89: 2 Š

TI-92 Plus : ŠWprowadŸ t=40 i y1=45.

Podczas interaktywnego wyboruwarunku pocz¹tkowego mo¿eszzdefiniowaæ wartoœæ t inn¹ ni¿ t0wprowadzone w oknie edytora lubedytorze Y=.

Zamiast wpisywania t i y1 ponaciœniêciu TI-89: 2 ŠTI-92 Plus : Š, mo¿esz przesun¹ækursor na ekranie i nacisn¹æ ¸.

Mo¿esz u¿yæ … do œledzenia krzywychokreœlonych warunkami pocz¹tkowymi,wpisanymi w edytorze Y=. Jednak¿e,nie mo¿esz œledziæ krzywych, gdywarunki te by³y definiowaneinteraktywnie.

2 Š

40¸

45¸

Š

40¸

45¸

Warunek pocz¹tkowyzaznaczony jestkó³kiem.



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Wybierz FUNCTION w opcji Graph.Wybierz RADIAN w opcji Angle.

3

B1D D D

B1¸

3

B1D D D

B1¸

2. Wyœwietl ekran bazowy. U¿yjinstrukcji Graph oraz when dookreœlenia funkcji zdefiniowanejprzedzia³ami.

Naciœniêcie † 2 powodujeumieszczenie instrukcji Graph, wraz zodstêpem, w linii wprowadzania.

"

†22 ™

WHENj cX2 Â0b ·Xb5p 2 X

Xd d

¥ "

†2WHENcX2 Â0b ·Xb5p X

Xd d

Graph when(x<0,ëx,5ùcos(x))

3. Wykonaj polecenie Graph,automatycznie wyœwietlaj¹ce ekrangraficzny.

Wykres wykorzystuje aktualne wartoœcizmiennych okna, o których zak³adamy, ¿es¹ standardowe („ 6) dla tego przyk³adu.

¸ ¸

4. Narysuj prost¹ poziom¹ styczn¹ dowierzcho³ków krzywej cos(x).

Kalkulator rysuje proste a¿ do momentuwciœniêcia N lub wybrania innejoperacji.

2 ‰5C (do momentuw³aœciwegoustawieniaprostej)¸

‰5C (do momentuw³aœciwegoustawieniaprostej)¸

5. Zachowaj obraz wykresu. U¿yj nazwyzmiennej PIC1 dla obrazu.

SprawdŸ, czy Type = Picture.Standardowo Type ma wartoœæokreœlon¹ w bazie danych grafiki (GDB).

ƒ2B2D D

PICj1¸ ¸

ƒ2B2D D

PIC1¸ ¸

6. Usuñ prost¹ poziom¹.

Nacisnij †, aby ponownie wyœwietliæ wykres.

2 ˆ1 ˆ1

7. Aby ponownie narysowaæ prost¹ nawykresie otwórz zachowan¹ zmienn¹obrazu.

SprawdŸ, ¿e Type = Picture.Standardowo Type ma wartoœæokreœlon¹ w bazie danych grafiki (GDB).

ƒ1B2(jeœli niewyœwietlona,ustaw tak¿ e

Variable = pic1)¸

ƒ1B2(jeœli niewyœwietlona,ustaw tak¿ e

Variable = pic1)¸

Dodatkowe zastosowania grafiki

Na ekranie bazowym, przedstaw funkcjê zdefiniowan¹ przedzia³ami: y = ìx gdy x < 0 i y = 5 cos(x)dla x ‚ 0. Narysuj prost¹ poziom¹ styczn¹ do krzywej cos(x) w jej maksimum. Nastêpniezapamiêtaj obraz wyœwietlonej krzywej.



Kroki

³


›

TI-92 PlusSekwencja Klawiszy Ekran

1. Wyœwietl okno dialogowe MODEDlaopcji Graph wybierz FUNCTION.

3

B1¸

3

B1¸

2. Wyœwietl, a nastêpnie usuñ zawartoœæedytora< Wpisz równanie funkcjiy1(x) = x3 – 2x.

¥ #

ƒ8¸

¸

XZ3|2X¸

¥ #

ƒ8¸

¸

XZ3|2X¸

3. WprowadŸ nastêpuj¹ce ustawieniaparametrów tabeli:tblStart = ë10

@tbl = 1Graph < - > Table = OFF

Independent = AUTO

¥ &

·10D1D B1D B1¸

¥ &

·10D1D B1D B1¸

4. Wyœwietl okno tabeli ¥ ' ¥ '

5. Przejrzyj tabelê. Zauwa¿, ¿e y1 zmieniaznak dla x = ë1, 1, L 2.

W celu wyœwietlenia nastêpnej lubpoprzedniej strony tabeli, u¿yj 2 D

i 2 C.

D i C

gdy trzebaD i C

gdy trzeba

6. Przyjrzyj siê dok³adniej zmianie znakuw przedziale odx = ë 2 do x = ë 1

zmieniaj¹c poni¿sze parametry tabeli:tblStart = ë 2

@tbl = 0.1

„

·2D.1¸ ¸

„

·2D.1¸ ¸

Tabele

Oblicz wartoœæ funkcji y=x3ì 2x dla ka¿dej liczby ca³kowitej z przedzia³u od ë 10 do 10. Ile razyfunkcja zmienia znak i dla jakich wartoœci x to zachodzi?



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE.Dla opcji Graph, wybierz FUNCTION.Dla opcji podzielonego ekranu SplitScreen, wybierz LEFT-RIGHT.Dla Split 1 App, wybierz Y= Editor.Dla Split 2 App, wybierz Graph.

3

B1„ B3D B2D B4¸

3

B1„ B3D B2D B4¸

2. Usuñ zawartoœæ edytora< i wy³¹czopcjê rysowania wykresówstatystycznych. Nastêpnie zdefiniuj

y1(x) = 0.1x3–2x+6.

Pogrubiona ramka okna edytora Y=oznacza, ¿e okno to jest aktywne. Liniawprowadzania aktywnego okna zajmujeca³¹ szerokoœæ ekranu kalkulatora.

ƒ8¸

‡5¸

.1XZ3|2X«6¸

ƒ8¸

‡5¸

.1XZ3|2X«6¸

3. Wybierz okno podgl¹du ZoomStdz menu„co spowoduje przejœciedo oknaGraphLwyœwietleniewykresu funkcji.

Tym razem okno Graph ma pogrubion¹ramkê.

„6 „6

4. PrzejdŸ do okna edytora< Nastêpniew równaniuy1(x) zmieñ.1x3 na .5x3.

Po naciœniêciu klawiszy 2 a, kursorzostanie automatycznie umieszczony wlinii drugiej funkcji w O.

Pogrubione obramowanie znajduje siêwokó³ okna edytora Y=.

2 a

C ¸

A B B 0

5¸

2 a

C ¸

A B B 0

5¸

5. Przejœcie do oknaGraphspowodujeponowne wyœwietlenie wykresuzmienionej funkcji.

Ramka okna Graph jest pogrubiona.

2 a 2 a

6. PrzejdŸ do okna edytoraY=,a nastêpnie w jego miejsce wyœwietledytorWindow(Okno).

2 a

¥ $

2 a

¥ $

7. Wyœwietl ekran bazowy. Nastêpnieprzywróæ normaln¹ wielkoœæ ekranubazowego

2 K

2 K

2 K

2 K

Podzielony ekran

Podziel ekran, aby jednoczeœnie wyœwietliæ edytor Y= i okno Graph. Nastêpnie zbadaj jak zmieniasiê wykres wielomianu w zale¿noœci od jego wspó³czynników.



Kroki

³TI-89

Sekwencja klawiszy

›


1. Wywo³aj edytorData/Matrix(danych/macierzy) i utwórz now¹zmienn¹ listow¹ o nazwieTEMP.

O63B3D D

TEMP¸ ¸

O63B3D D

TEMP¸ ¸

2. WprowadŸ dane liczbowe do pierwszejkolumny. Nastêpnie przejdŸ kursoremdo komórki znajduj¹cej siê wy¿ej(jedynie po to, aby zobaczyæ, ¿ewartoœæ znajduj¹ca siê w podœwietlonejkomórce jest pokazywana w liniiwprowadzania)

W lewym górnym rogu ekranuwyœwietlony jest napis LIST informuj¹cyo typie wyœwietlonej zmiennej.

Przy wprowadzaniu danych dokomórek, zamiast klawisza ¸mo¿esz u¿yæ klawisza D.

1¸

2¸

3¸

4¸

5¸

6¸

C

1¸

2¸

3¸

4¸

5¸

6¸

C

3. PrzejdŸ do kolumny nr 2 i zdefiniuj jejnag³ówek tak, aby otrzymaæ wkomórkach tej kolumny wartoœci dwarazy wiêksze od wartoœci z kolumny nr 1.

W lewym górnym rogu wyœwietlony jestnapis DATA, informuj¹cy, ¿e zmiennalistowa zosta³a przekszta³cona nazmienn¹ danych.

B

†

2p jC1¸

B

†

2pC1¸

Œ oznacza, ¿e wybrana komórkaznajduje siê w zdefiniowanej

kolumnie.

4. PrzejdŸ do nag³ówka kolumny nr 2w celu wyœwietlenia jego definicji wlinii wprowadzania.

Aby zdefiniowaæ nag³ówek, gdy kursorznajduje siê w komórce nag³ówka, nie musiszu¿ywaæ klawisza †. Mo¿esz po prostuzacz¹æ wpisywaæ odpowiednie wyra¿enie.

2 C

C

2 C

C

5. PrzejdŸ do ekranu bazowegoi ponownie wyœwietl aktualn¹ zmienn¹.

"

O61¥ "

O61

6. Usuñ zawartoœæ zmiennej. Zwyk³e usuniêcie danych nie spowoduje

przekszta³cenia zmiennej danych zpowrotem na zmienn¹ listow¹.

ƒ8¸ ƒ8¸

Wskazówka: Je¿eli aktualna zmienna nie musi byæ zapamiêtana, u¿ywaj jej jak notatnika. Nastêpnym razem kiedypotrzebna bêdzie Ci zmienna dla tymczasowych danych, u¿yj do tego celu aktualnej zmiennej po uprzednimusuniêciu jej zawartoœci. Pozwoli Ci to na wprowadzenie tymczasowych danych bez tworzenia dodatkowej zmienneji niepotrzebnego zajmowania pamiêci.

Edytor danych/macierzy

Za pomoc¹ edytora danych/macierzy (Data/Matrix) utwórz zmienn¹ listow¹ o jednej kolumnie.Nastêpnie dodaj drug¹ kolumnê. Zauwa¿, ¿e zmienna listowa (która mo¿e zawieraæ tylko jedn¹kolumnê) zosta³a automatycznie przekszta³cona na zmienn¹ danych (która mo¿e zawieraækilka kolumn).



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno dialogowe MODE

Wybierz FUNCTIONdla opcjiGraph.

3

B1¸

3

B1¸

2. Wyœwietl edytor Data/Matrix i utwórznow¹ zmienn¹ danych o nazwieBUILD.

O63D D

BUILD¸ ¸

O63D D

BUILD¸ ¸

3. Dla podanej poni¿ej próbki wprowadŸdane o populacji do kolumny nr 1

Pop. (w tys.) Bud > 12 piêter150 4500 31800 42250 9500 20750 55950 73

150¸

500¸

800¸

250¸

500¸

750¸

950¸

150¸

500¸

800¸

250¸

500¸

750¸

950¸

4. Ustaw kursor w pierwszym rzêdziekolumny nr 2 (r1c2). Nastêpnie wprowadŸdane odpowiadaj¹ce liczbie budynków.

Naciœniêcie ¥ C spowodujeprzeniesienie kursora do pocz¹tkustrony. Aby wprowadziæ dan¹ i przejœædo nastêpnej komórki, mo¿esz, powpisaniu danej do komórki, nacisn¹æ¸ lub D. Naciœniêcie C spowodujewprowadzenie danej i przejœcie kursorao jedn¹ komórkê w górê.

B ¥ C

4¸

31¸

42¸

9¸

20¸

55¸

73¸

B 2 C

4¸

31¸

42¸

9¸

20¸

55¸

73¸

5. Ustaw kursor w pierwszym rzêdziekolumny nr 1 (r1c1). Uporz¹dkuj danedotycz¹ce liczebnoœci populacji wporz¹dku rosn¹cym

W wyniku tej operacji uporz¹dkowane zostan¹dane z kolumny nr 1, a nastêpnie dane zewszystkich pozosta³ych kolumn.Tak wiêczachowuj¹ one tak¹ sam¹ kolejnoœæ jak wkolumnie 1. Jest to istotne dla zachowaniarelacji pomiêdzy kolumnami danych.

Aby uporz¹dkowaæ dane w kolumnie nr 1,kursor powinien znajdowaæ siê wdowolnym miejscu tej kolumny.W przyk³adzie tym naciœniêcie klawiszy¥ C na TI-89 i 2 C na TI-92 Plusumo¿liwi Ci wyœwietlenie pierwszychczterech wierszy tabeli.

A ¥ C

2 ˆ4A 2 C

ˆ4

Statystyka i wykresy danych

Dla próbki siedmiu miast wprowadŸ dane dotycz¹ce liczebnoœci populacji i liczby budynków o wiêcej ni¿12 piêtrach. Przy wykorzystaniu regresji mediana-mediana i regresji liniowej, znajdŸ równanianajlepszego dopasowania oraz wyœwietl ich wykresy. Dla ka¿dego z równañ regresji okreœl, ilubudynków z wiêcej ni¿ 12 piêtrami spodziewa³byœ siê w mieœcie licz¹cym 300 000 mieszkañców.



Kroki

³


›


6. Wyœwietl okno dialogowe obliczeñCalculateWprowadŸ:Calculation Type = MedMed

x = C1

y = C2 R

Store egEQ to = y1(x)

‡

B7D

Cj1D

jC2D

B D ¸

‡

B7D

C1D

C2D

B D ¸

7. Po wykonaniu obliczeñ wyœwietlonezostanie równanie regresji mediana-mediana(MedMed)

Równanie to zostanie zapamiêtane podzmienn¹ y1(x) wymienion¹ w okniedialogowym Calculate.

¸ ¸

8. Zamknij okno STAT VARSZostaniewtedy wyœwietlony edytor Data/Matrix.

¸ ¸

9. Wyœwietl ponownie oknoCalculate

WprowadŸ:Calculation Type = LinReg

x = C1

y = C2

Store RegEQ to = y2(x)

‡

B5D

D

D

B D ¸

‡

B5D

D

D

B D ¸

10. Po wykonaniu obliczeñ wyœwietlonezostanie równanie regresji liniowej(LinReg).

Równanie to zapamiêtane jest podzmienn¹ y2(x).

¸ ¸

11. Zamknij okno STAT VARSZostaniewtedy wyœwietlony edytor Data/Matrix.

¸ ¸

12. Wyœwietl okno dialogowe dla ustawieñwykresuPlot Setup.

Standardowo podœwietlana jest linia Plot1.

U¿ycie … pozwoli Ci na usuniêciepodœwietlonych ustawieñ wykresu.

„ „

13. Zdefiniuj Plot 1w nastêpuj¹cy sposób:Plot Type = ScatterMark = Boxx = C1y = C2

Zwróæ uwagê na podobieñstwapomiêdzy tym oknem dialogowym aoknem Calculate.

ƒ

B1D

B1D

Cj1D

jC2

ƒ

B1D

B1D

C1D

C2

14. Zapisz definicje wykresu i wróæ dookna dialogowegoPlot Setup

Zwróæ uwagê na skrótowy zapis definicjiPlot 1.

¸ ¸ ¸ ¸



Kroki

³


›


15. Wyœwietl okno edytora Y=. Dlarównania regresji MedMed, y1(x),wybierz stylDot (punktowy).

Uwaga: W zale¿noœci od dotychczasowejzawartoœci Twojego edytora Y= mo¿e byækonieczne przejœcie kursorem do y1.

Napis PLOTS 1 znajduj¹cy siê na górzeekranu oznacza, ¿e wybrany zosta³ Plot 1.

Zauwa¿, ¿e zmienne y1(x) i y2(x) zosta³ywybrane podczas zapamiêtywania równañregresji.

¥ #

2 ˆ2¥ #

ˆ2

16. PrzejdŸ do podœwietlonej linii Plot 1.

Wyœwietlona skrótowa definicja jest takasama jak w oknie Plot Setup.

C C

17. Za pomoc¹ZoomData wyœwietl Plot 1wraz z równaniami regresji y1(x) i y2(x).

Opcja ZoomData sprawdza wszystkiedane dla wybranych wykresówstatystycznych i dostosowuje oknopodgl¹du tak, aby wszystkie punktymog³y byæ wyœwietlone.

„9 „9

18. Powróæ do bie¿¹cej sesji edytoraData/Matrix.

O61 O61

19. WprowadŸ nazwê kolumny nr 3.Zdefiniuj nag³ówek tej kolumny jakowartoœæ przewidywan¹ przez krzyw¹regresji MedMed.

Aby wprowadziæ nazwê, kursor musi byæumieszczony w komórce tytu³owej znajduj¹cejsiê na górze kolumny.

Klawisz † umo¿liwi Ci wprowadzenie nazwyz dowolnego miejsca w kolumnie. Gdy kursorznajduje siê w komórce tytu³owej, naciœniêcie† nie jest konieczne.

B B C C

2 ™MEDj ¸

†Y1c jC1d ¸

B B C C

MED¸

†Y1cC1d ¸

20. WprowadŸ nazwê kolumny nr 4.Zdefiniuj nag³ówek tej kolumny jakoreszty (ró¿nice pomiêdzyobserwowanymi i przewidywanymiwartoœciami) obliczone dla regresjiMedMed.

B C 2 ™

RESIDj

¸

jC2| j

C3¸

B C

RESID¸

†C2|

C3¸

21. WprowadŸ nazwê kolumny nr 5.Zdefiniuj nag³ówek tej kolumny jakowartoœæ przewidywan¹ przez krzyw¹regresji liniowej LinReg

B C C 2

™LINj

¸

†Y2c j

C1d ¸

B C

LIN¸

†Y2c

C1d ¸



Kroki

³


›


22. WprowadŸ nazwê kolumny nr 6.Zdefiniuj jej nag³ówek jako reszty(resid) dla LinReg.

B C 2 ™

RESIDj

¸

† jC2|

jC5¸

B C

RESID¸

†C2|

C5¸

23. Wyœwietl okno Plot Setup i anulujwybór Plot 1.

„ † „ †

24. PrzejdŸ do Plot 2 i zdefiniuj gow nastêpuj¹cy sposóbPlot Type = Scatter

Mark = Box

x = C1

y = C4 (reszta dla regresji MedMed)

D ƒ

D

D

Cj1D

jC4¸

¸

D ƒ

D

D

C1D

C4¸

¸

25. PrzejdŸ do Plot 3 i zdefiniuj gow nastêpuj¹cy sposób:Plot Type = Scatter

Mark = Plus

x = C1

y = C6 (reszta dla regresji LinReg)

D ƒ

D

B3D

Cj1D

jC6¸

¸

D ƒ

D

B3D

C1D

C6¸

¸

26. Wyœwietl edytor Y= i anuluj wybórwszystkich y(x).

W menu wywo³ywanym klawiszem ‡wybierz 3:Functions Off, a nie 1:All Off.

Plot 2 i 3 nadal s¹ zaznaczone.

¥ #

‡3¥ #

‡3

Wyœwietl reszty za pomoc¹ opcjiZoomData

› odpowiada resztom dla regresjiMedMed;+ odpowiada resztom dla regresjiliniowej LinReg.

„9 „9

28. Wyœwietl ekran bazowy. " ¥ "

29. Za pomoc¹ równania regresji MedMed(y1(x)) i liniowej LinReg (y2(x)) obliczwartoœæ dlax = 300 (populacja równa300 000).

U¿ycie funkcji round (2 I 13)sprawia, ¿e w wyniku otrzymuje siêca³kowit¹ liczbê budynków.

Po obliczeniu pierwszej wartoœci, zmieñw linii wprowadzania y1 na y2.

2 I13Y1c300d

b0d ¸

B

A A A A A

A A A 02¸

2 I13Y1c300d

b0d ¸

B

A A A A A

A A A 02¸



Kroki

³TI.89

Sekwencja klawiszy

›


1. Utwórz nowy program w edytorzeprogramów.

O73 O73

2. W polu Variable wpiszPROG1(bezodstêpów) jako nazwê nowegoprogramu

D D

PROGj1D D

PROG1

3. Wyœwietl ,,szablon” nowego programu.Nazwa programu oraz instrukcje Prgm iEndPrgm s¹ wyœwietlane automatycznie.

Po zakoñczeniu wpisywania w poluwprowadzania danych takich, jak np. Variable,nale¿y dwukrotnie nacisn¹æ klawisz ¸.

¸ ¸ ¸ ¸

4. Wpisz nastêpuj¹ce linie programu.

Request "Enter aninteger",n

Wyœwietla okno dialogowe, w którympojawi siê napis “Enter an integer”,oczekuje na wprowadzenie przezu¿ytkownika liczby, a nastêpniezapamiêtuje j¹ (jako ³añcuch) podzmienn¹ n.

expr(n)!n

Przekszta³ca ³añcuch na wyra¿enienumeryczne.

0!temp

Tworzy zmienn¹ o nazwie tempi przypisuje jej wartoœæ 0.

For i,1,n,1

Uruchamia pêtlê For ze zmienn¹ i.Podczas pierwszego wykonania pêtlii = 1. Na koñcu pêtli wartoœæ i jestzwiêkszana o 1. Pêtla jest wykonywanado momentu, gdy i > n.

temp+i!temp

Dodaje aktualn¹ wartoœæ i dozmiennej temp.

EndFor

Oznacza koniec pêtli For.

Disp temp

Wyœwietla koñcow¹ wartoœæ zmiennej temp.

Wpisz linieprogramu jakpokazano.Naciœnij ¸na koñcu ka¿dejlinii.

Wpisz linieprogramu jakpokazano.Naciœnij ¸na koñcu ka¿dejlinii.

Programowanie

Napisz program, który prosi u¿ytkownika o wprowadzenie liczby ca³kowitej, a nastêpnie obliczasumê liczb ca³kowitych od 1 do wprowadzonej wartoœci i wyœwietla wynik.



Kroki

³


›


5. PrzejdŸ do ekranu bazowego. Wpisznazwê programu, a nastêpnie parênawiasów.

Musisz umieœciæ po nazwie programuparê nawiasów ( ) nawet, je¿eli programnie wymaga podania argumentów.

Program wyœwietli okno dialogoweze znakiem zachêty zdefiniowanymw programie.

"

2 ™PROGj1c d ¸

¥ "

PROG1c d ¸

prog1()

6. Wpisz 5 w wyœwietlonym okniedialogowym.

5 5

7. Kontynuuj wykonywanie programu.InstrukcjaDispwyœwietli wynik naekranie wejœcia-wyjœcia programu.

Wynik jest sum¹ liczb ca³kowitych od 1 do 5.

Chocia¿ ekran wejœcia-wyjœciaprogramu przypomina swoim wygl¹demekran bazowy, jest on przeznaczonyjedynie do operacji wejœcia-wyjœcia. Woknie tym nie mo¿esz dokonywaæ¿adnych obliczeñ.

¸ ¸ ¸ ¸

8. PrzejdŸ z ekranu wejœcia-wyjœciaprogramu do ekranu bazowego

Do ekranu bazowego mo¿esz równie¿wróciæ naciskaj¹c N, 2 K lubTI-89: "TI.92 Plus: ¥"

‡ ‡

Wynik dla liczby 5.

Dane wyjœciowe innychprogramów mog¹ byæci¹gle wyœwietlone naekranie.



Kroki

³TI-89

Sekwencja klawiszy

›


1. Uruchom now¹ sesjê edytora tekstu.

O83 O83

2. WprowadŸ zmienn¹ tekstow¹ o nazwieTEST, pod któr¹ zachowany zostaniedowolny tekst wprowadzony przezCiebie w tej sesji.

Pracuj w katalogu MAIN, który jeststandardowo umieszczony w okniedialogowym NEW.

Po zakoñczeniu wpisywania w poluwprowadzania danych takich, jak np. Variable,nale¿y dwukrotnie nacisn¹æ klawisz ¸.

D

TEST¸ ¸

D

TEST¸ ¸

3. Wpisz przyk³adowy tekst.• Aby wpisaæ pojedyncz¹ du¿¹ literê,

naciœnij ¤, a nastêpnie klawisz litery.

Dotyczy wy³¹cznie TI-89:

− Aby wprowadziæ odstêp, naciœnij j (funkcja alfanumeryczna klawisza ·).

− Aby postawiæ kropkê, naciœnij j, cowy³¹czy alfanumeryczn¹ klawiaturê,naciœnij ¶, a nastêpnie ponowniew³¹cz klawiaturê alfanumeryczn¹naciskaj¹c 2 ™.

Przeæwicz redagowanie swojego tekstu,u¿ywaj¹c:• zestawu klawiszy kursora do poruszania

siê kursorem tekstowym.• klawiszy 0 lub ¥ 8 do usuwania

znaków znajduj¹cych siê odpowiednio nalewo lub prawo od kursora.

2 ™

wpisz dowolnytekst

wpisz dowolnytekst

4. WyjdŸ z edytora tekstu i wyœwietlekran bazowy

Poniewa¿ Twój tekst by³ automatyczniezapamiêtywany podczas wpisywania, niemusisz zapisywaæ sesji przed wyjœciemz edytora tekstu

" ¥ "

5. Wróæ do bie¿¹cej sesji edytora tekstu O81 O81

6. Zauwa¿, ¿e wyœwietlony tekst jest takisam jak w momencie wyjœcia z edytora.

Operacje tekstowe

Uruchom now¹ sesjê edytora tekstu (Text Editor). Nastêpnie przeæwicz pracê z edytorem tekstuwpisuj¹c dowolny tekst. Podczas pisania przeæwicz poruszanie siê kursorem i poprawêdowolnych, wprowadzonych przez Ciebie b³êdów.



Kroki

³


›


1. Wyœwietl okno do numerycznegorozwi¹zywania równañ - NumericSolver.

O9 O9

2. WprowadŸ równanie.

Po naciœniêciu klawisza ¸ lub D, naekranie wyœwietlona zostanie listazmiennych wystêpuj¹cych w równaniu.

jAÁ c

jM2|

jM1d e c

jM2«

jM1d p

jG¸

AÁ c

M2|

M1d e c

M2«

M1d p

G¸

3. WprowadŸ wartoœci dla ka¿dejzmiennej z wyj¹tkiem m1.

W pierwszej kolejnoœci wprowadŸwartoœci m2 i g. Nastêpnie zdefiniuj a.(Musisz zdefiniowaæ g, zanim bêdzieszmóg³ zdefiniowaæ a w zale¿noœci od g.)Zaakceptuj standardowe ustawieniazakresu (bound). Je¿eli jakaœ zmiennazosta³a wczeœniej zdefiniowana, jejwartoœæ jest wyœwietlana standardowo.

D10D D

9.8C C C

jGe3

D10D D

9.8C C C

Ge3

4. PrzejdŸ kursorem do nieznanejzmiennejm1.

Opcjonalnie mo¿esz wprowadziæwartoœæ pierwszego przybli¿enia dlam1. Nawet je¿eli nadasz wartoœciwszystkim zmiennym, Numeric Solverrozwi¹¿e równanie ze wzglêdu nazaznaczon¹ kursorem zmienn¹.

D D D D

5. ZnajdŸ rozwi¹zanie równania.

Aby sprawdziæ dok³adnoœæ rozwi¹zania,prawa i lewa strona równania s¹obliczane osobno. Ró¿nica pokazanajest jako leftì rt. Je¿eli rozwi¹zanie jestdok³adne, to leftì rt=0.

„ „

6. Wyœwietl wykres rozwi¹zania równaniaza pomoc¹ okna podgl¹duZoomStd.

Wykres jest wyœwietlony napodzielonym ekranie. Mo¿esz goprzeanalizowaæ pos³uguj¹c siê opcjamiœledzenia, powiêkszania, itp.

…3 …3

7. PrzejdŸ do okna numerycznegorozwi¹zywania równañ Numeric Solveri wyjdŸ z trybu podzielonego ekranu

Naciskaj¹c ¸ lub D mo¿eszponownie wyœwietliæ listê zmiennych.

2 a

…22 a

…2

Numeric Solver - numeryczne rozwi¹zywanie równañ

Rozpatrz nastêpuj¹ce równanie a=(m2ì m1)/(m2+m1)ù g, w którym znane s¹ wartoœci m2=10 ig=9.8. Zak³adaj¹c, ¿e a=1/3 g, znajdŸ wartoœæ m1.

Wartoœæ g/3 jest obliczana gdyprzesuniesz kursor w innemiejsce na ekranie.

é zaznacza obliczan¹ wartoœæ.

Na osi x znajduje siê wybranazmienna (nieznana zmiennam1) natomiast na osi yznajduje siê ró¿nica leftìrt.



Kroki

³TI.89

Sekwencja klawiszy

›

TI.92 PlusSekwenscja klawiszy Ekran

1. W oknie dialogowym MODEwybierzPage 2, a nastêpnie dla trybu Basewybierz DEC (system dziesiêtny) jakostandardowy system.

Wyniki w postaci liczb ca³kowitychwyœwietlane s¹ w systemie okreœlonymw trybie Base (podstawa). Natomiastwyniki w postaci u³amkoweji zmiennoprzecinkowej zawsze s¹wyœwietlane w systemie dziesiêtnym.

3 „

(za pomoc¹klawiszaD przejdŸ dotrybu Base)B1¸

3 „

(za pomoc¹klawisza DprzejdŸ do trybuBase)B1¸

2. Oblicz 0b10+0hF+10. Aby wprowadziæ liczby w systemie

dwójkowym lub szesnastkowym, musiszu¿yæ przedrostka 0b lub 0h (zero i literaB lub H). W innym przypadkuwprowadzona liczba traktowana jest jakliczba w systemie dziesiêtnym.

OjB10«O2 ™HFj «10¸

OB10«OHF«10¸

3. Do wyniku dodaj 1, a otrzyman¹ liczbêprzedstaw w systemie dwójkowym.

Klawisze 2 wyœwietlaj¹ operatorkonwersji 4.

«12

2 ™BINj ¸

«12

BIN¸

4. Do wyniku dodaj l, a otrzyman¹ liczbêprzedstaw w systemie szesnastkowym.

«12

2 ™HEXj ¸

«12

HEX¸

5. Do wyniku dodaj l i wyœwietl wynik wstandardowym systemie dziesiêtnym

«1¸ «1¸

6. Zmieñ tryb Base na szesnastkowy - HEX.

W trybach HEX i BIN, zakres liczb jestograniczony.

3 „(za pomoc¹klawisza D przejdŸdo trybu Base)B2¸

3 „(za pomoc¹klawisza D przejdŸdo trybu Base)B2¸

7. Oblicz 0b10+0hF+10. OjB10«O2 ™HFj «10¸

OB10«OHF«10¸

8. Zmieñ tryb Base na dwójkowy - BIN. 3 „(za pomoc¹ klawiszaD przejdŸ do trybuBase)B3¸

3 „(za pomoc¹ klawiszaD przejdŸ do trybuBase)B3¸

9. Ponownie wpisz 0b10+0hF+10. ¸ ¸

Sytemy liczbowe

Oblicz sumê binarnego (dwójkowego) 10, heksadecymalnego (szesnastkowego) F i dziesiêtnego10. Nastêpnie, u¿ywaj¹c operatora 4 przekszta³æ liczbê ca³kowit¹ z jednego systemu liczbowego doinnego. Na koñcu sprawdŸ, jak zmiana systemu liczbowego wp³ywa na wyœwietlane wyniki.

Wa¿ne: Pierwszym znakiem w0b lub 0h jest zero, a nie literaO a po niej B lub H.

W wyniku, przedrostki0b i 0h okreœlaj¹system liczbowy.



Kroki

³


›


1. Na ekranie bazowym przyporz¹dkujzmienne nastêpuj¹cym typomzmiennych.

Wyra¿enie: 5 ! x1

Funkcja: xñ +4 ! f(x)

Lista: 5,10 ! l1

Macierz: [30,25] ! m1

" M

5§X1¸

XZ2«4§

jFcXd

¸

2 [5b102 \ §

jL1¸

2 g30b252 h §

jM1¸

¥ " M

5§X1¸

XZ2«4§

FcXd

¸

2 [5b102 \ §

L1¸

2 g30b252 h §

M1¸

2. Za³ó¿my, ¿e zacz¹³eœ wykonywaæoperacjê z u¿yciem funkcji, ale niepamiêtasz jej nazwy.

5p 5p 5ù

3. Wyœwietl oknoVAR-LINK.

W przyk³adzie tym za³o¿ono, ¿eprzyporz¹dkowane powy¿ej zmienne s¹jedynymi zdefiniowanymi zmiennymi.

2 ° 2 °

4. Zmieñ parametry wyœwietlania tak, abyw oknie znajdowa³y siê jedyniefunkcje

Gdy mamy jedynie cztery zmienne,mo¿liwoœæ wyœwietlenia listy zmiennychnie wydaje siê byæ czymœ szczególniepotrzebnym wyobraŸ sobie jednak jakbardzo jest to przydatne w sytuacji, gdyistnieje wiele zmiennych ró¿nych typów.

„ D D B5¸

„ D D B5¸

Zarz¹dzanie pamiêci¹ i zmiennymi

Nadaj wartoœci zmiennym ró¿nego typu. W oknie VAR-LINK wyœwietl listê zdefiniowanychzmiennych. Nastêpnie przenieœ dowoln¹ zmienn¹ do archiwum danych u¿ytkownika i sprawdŸ wjaki sposób mo¿esz uzyskaæ dostêp do archiwizowanej zmiennej, a w jaki nie. (Archiwizowanezmienne s¹ automatycznie blokowane.) Na koñcu zdezarchiwizuj zmienn¹ i usuñ niepotrzebnezmienne po to, by nie zajmowa³y miejsca w pamiêci kalkulatora.



Kroki

³


›


5. Wybierz zmienn¹f i wyœwietl jej

definicjê.

Zauwa¿, ¿e funkcja by³a zdefiniowanajako f(x), jednak na wyœwietlonej liœciefiguruje jako f.

D 2 ˆ D ˆ

6. Zamknij okno wyœwietlaj¹ce definicjêfunkcji

N N

7. Maj¹c ci¹gle wybran¹ zmienn¹ fzamknij oknoVAR-LINK i wstawnazwê zmiennej do linii wprowadzania.

¸ ¸ 5ùf(

8. Zakoñcz operacjê 2d ¸ 2d ¸ 5ùf(2)

Archiwizowanie zmiennej:

9. Ponownie wyœwietl oknoVAR-LINK izaznacz zmienn¹, któr¹ chceszumieœciæ w archiwum.

Poprzednio wprowadzone zmianyparametrów wyœwietlania w oknie nie zosta³yzachowane. W oknie wyœwietlone s¹wszystkie zdefiniowane zmienne.

2 °

(u¿yj klawiszaD dozaznaczenia x1)

2 °

(u¿yj klawiszaD dozaznaczenia x1)

10. U¿yj paska narzêdziƒ Manage dozapisania zmiennej w archiwum.

ƒ8 ƒ8

11. Wroæ do ekranu bazowego i u¿yjzarchiwizowanej zmiennejw obliczeniach.

"

6pX1¸

¥ "

6pX1¸

12. Spróbuj zmieniæ wartoœæzarchiwizowanej zmiennej

10§X1¸

10§X1¸

13. Naciœnij N, aby zamkn¹æ oknokomunikatu o b³êdzie.

N N

Zauwa¿, ¿ewstawiony zosta³nawias “ ( ” .

û oznacza, ¿e zmienna tazosta³a zarchiwizowanaarchived.



Kroki

³


›


14. U¿yj oknaVAR-LINK dodezarchiwizacji zmiennej.

2 °

(u¿yj klawiszaD dozaznaczenia x1)ƒ9

2 °

(u¿yj klawiszaD dozaznaczenia x1)ƒ9

15. Wroæ do ekranu bazowego i zmieñwartoœæ zdezarchiwizowanej zmiennej.

"

¸

¥ "

¸

Usuwanie zmiennych:

Wyœwietl oknoVAR-LINK i u¿yj menupaska narzêdzi‡ All do zaznaczeniawszystkich zmiennych

Znak Ÿ zaznacza wybrane pozycje.Zauwa¿, ¿e katalog MAIN zosta³ równie¿zaznaczony.

Uwaga: Je¿eli nie chcesz usun¹æwszystkich zmiennych, zamiastkorzystaæ z menu‡ mo¿esz zaznaczyæpojedyncze zmienne. W tym celupodœwietl ka¿d¹ przeznaczon¹ dousuniêcia zmienn¹ i naciœnij †.

2 °

‡12 °

‡1

U¿yj menuƒ do usuniêciazaznaczonych zmiennych

Uwaga: Zaznaczone zmienne mo¿eszrównie¿ usun¹æ za pomoc¹ klawisza0(zamiastƒ 1).

ƒ1 ƒ1

PotwierdŸ usuniêcie

¸ ¸

19. Poniewa¿ u¿ycie ‡1 powodujezaznaczenie katalogu MAIN,wyœwietlony zostanie komunikato b³êdzie informuj¹cy, ¿e katalogMAINnie mo¿e byæ usuniêty. PotwierdŸprzyjêcie komunikatu.

Przy ponownym wyœwietleniu oknaVAR-LINK usuniête zmienne nie bêd¹wykazane w liœcie zmiennych.

¸ ¸

Zamknij oknoVAR-LINK i wróæ dobie¿¹cej aplikacji (w tym przyk³adziejest to ekran bazowy).

Je¿eli wyjdziesz z okna VAR-LINK zapomoc¹ klawisza N(zamiast ¸),podœwietlona zmienna nie zostaniewstawiona do linii wprowadzania.

N N

Za³¹cznik A: Funkcje i instrukcje 95

8992APPA.POL TI-89 / TI-92 Plus: Appendix A MINI (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 8:58 AM Printed: 09/25/00 12:48 PM Page 95 of 132

Nazwa funkcji lub instrukcji

Menu lub klawisz menu pozwalaj¹cy na wprowadzenienazwy. Mo¿esz tak¿e wpisaæ nazwê z klawiatury.

W linii sk³adni objaœniona jest kolejnoœæ argumentówdo wpisania i ich typ. Dopilnuj, aby argumenty by³yoddzielone przecinkiem (,).

Za³¹cznik A:Funkcje i instrukcje

Skorowidz ............................................................................................................... 96Alfabetyczny spis operacji .................................................................................... 100

W niniejszym za³¹czniku opisane s¹ sk³adnia i dzia³anie wszystkichinstrukcji i funkcji kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus.

Circle CATALOG

Circle x, y, r [, trybRysowania]

Wyœwietla okr¹g, którego œrodek umieszczonyjest w punkcie o wspó³rzêdnych ekranu (x, y), apromieñ ma d³ugoœæ r.

x, y, i r musz¹ byæ liczbami rzeczywistymi.

Jeœli trybRysowaniae = 1, wyœwietla okr¹g(standard).Jeœli trybRysowaniae = 0, wygasza wykresokrêgu.Jeœli trybRysowaniae = -1, wyœwietla lubwygasza piksele po³o¿one na okrêgu.

W oknie podg³¹du ZoomSqr:

ZoomSqr:Circle 1,2,3 ¸

A

Argumenty zaznaczono pismempochy³ym. Argumenty umieszczone wnawiasach kwadratowych [ ] s¹opcjonalne. Nie wpisuj nawiasów.

Przyk³ad

Objaœnienie funkcji lub instrukcji.

96 Za³¹cznik A: Funkcje i instrukcje


| (“with”) 225 cFactor() 105 comDenom() 108cSolve() 111 cZeros 115 expand() 130factor() 132 getDenom() 137 getNum() 138nSolve() 159 propFrac() 167 randPoly() 174solve() 189 tCollect() 199 tExpand() 200zeros() 206

‰() (ca³kowanie) 219 Π() (iloczyn) 220 G() (suma) 220arcLen() 102 avgRC() 103 d() 117deSolve() 119 fMax() 133 fMin() 134limit() 145 nDeriv() 155 nInt() 157' (prim) 223 seq() 180 taylor() 199

AndPic 101 BldData 104 Circle 106ClrDraw 106 ClrGraph 107 CyclePic 115DrawFunc 124 DrawInv 124 DrawParm 124DrawPol 125 DrawSlp 125 DrwCtour 126FnOff 134 FnOn 134 Graph 140Line 146 LineHorz 146 LineTan 147LineVert 147 NewPic 156 PtChg 167PtOff 167 PtOn 168 ptTest() 168PtText 168 PxlChg 168 PxlCrcl 168PxlHorz 169 PxlLine 169 PxlOff 169PxlOn 169 pxlTest() 170 PxlText 170PxlVert 170 RclGDB 174 RclPic 174RplcPic 179 Shade 184 StoGDB 193StoPic 194 Style 194 Trace 202XorPic 206 ZoomBox 208 ZoomData 209ZoomDec 209 ZoomFit 210 ZoomIn 210ZoomInt 210 ZoomOut 211 ZoomPrev 211ZoomRcl 211 ZoomSqr 211 ZoomStd 212ZoomSto 212 ZoomTrig 212

+ (dodawanie) 213 ì (odejmowanie) 213 ù (mno¿enie) 214

à(dzielenie) 214 ë (negacja) 215 (potêgowanie) 221augment() 103 crossP() 111 cumSum() 114dim() 122 dotP() 124 exp4list() 129left() 145 list4mat() 148 @list() 148mat4lista() 152 max() 152 mid() 153min() 154 newList() 156 polyEval() 165product() 166 right() 177 rotate() 177shift() 185 SortA 192 SortD 192sum() 195

Skorowidz

W niniejszej sekcji przedstawiono zestawienie funkcji i instrukcjikalkulatora TI-89 / TI-92 Plus wraz z numerami stron za³¹cznika, naktórych mo¿na znaleŸæ ich opis.

Algebra

Arytmetyka

Grafika

Listy



+ (dodawanie) 213 ì (odejmowanie) 213 ù (mno¿enie) 214

à(dzielenie) 214 ë (negacja) 215 % (procent) 215! (silnia) 218 ‡() (pierwiatek

kwadratowy) 220 (potêgowanie) 221

¡ (stopieñ) 222 (k¹t) 222 ¡, ', " 223_ (podkreœlenie) 223 4 (konwersja) 224 10^() 2240b, 0h 226 4Bin 103 4Cylind 1154DD 117 4Dec 118 4DMS 1234Hex 141 Polar 165 4Rect 175Sphere 192 abs() 100 and 100angle() 101 approx() 102 ceiling() 104conj() 108 cos 109 cosê() 110cosh() 110 coshê() 110 E 126e() 126 exact() 128 floor() 133fpart() 135 gcd() 136 imag() 142int() 143 intDiv() 143 iPart() 144isPrime() 144 lcm() 145 ln() 148log() 150 max() 152 min() 154mod() 154 nCr() 155 nPr() 159P4Rx() 161 P4Ry() 161 ô (radian) 222R4Pq() 173 R4Pr() 173 real() 174remain() 176 rotate() 177 round() 178shift() 185 sign() 186 sin() 187sinê() 187 sinh() 188 sinhê() 188tan() 197 tanê() 197 tanh() 198tanhê() 198 tmpCnv() 201 @tmpCnv() 201xê 225

+ (dodawanie) 213 ì (odejmowanie) 213 ù (mno¿enie) 214à (dzielenie) 214 ë (negacja) 215 .+ (kropka dod.) 217.. (kropka odejm.) 218 .ù(kropka

mno¿enie) 218. / (kopka dziel.) 218

. (kropka potêg) 218 (potêgowanie) 221 augment() 103colDim() 107 colNorm() 107 crossP() 111cumSum() 114 det() 121 diag() 121dim() 122 dotP() 124 eigVc() 127eigVl() 127 Fill 133 identity() 141list4mat() 148 LU 151 mat4lista() 152max() 152 mean() 152 median() 152min() 154 mRow() 154 mRowAdd() 155newMat() 156 norm() 158 product() 166QR 171 randMat() 173 ref() 175rowAdd() 178 rowDim() 178 rowNorm() 178rowSwap() 179 ref() 179 simult() 186stdDev() 193 subMat() 195 sum() 195T 196 unitV() 203 variance() 204xê 225

Matematyka

Macierze



= (równy) 216 ≠ 216 < 216≤ 217 > 217 ≥ 217# (przekazanie) 221 ! (zachowaj) 226 ¦ (komentarz) 226and 100 ans() 102 Archive 102ClrErr 106 ClrGraph 107 ClrHome 107ClrIO 107 ClrTable 107 CopyVar 109CustmOff 114 CustmOn 114 Custom 114Cycle 115 Define 118 DelFold 119DelVar 119 Dialog 122 Disp 122DispG 123 DispHome 123 DispTbl 123DropDown 125 Else 127 ElseIf 127EndCustm 128 EndDlog 128 EndFor 128EndFunc 128 EndIf 128 EndLoop 128EndPrgm 128 EndTBar 128 EndTry 128EndWhile 128 entry() 128 Exec 129Exit 129 For 135 format() 135Func 136 Get 136 GetCalc 136getConfg() 137 getFold() 137 getKey() 138getMode() 138 getType() 138 getUnits() 139Goto 139 If 141 Input 142InputStr 143 Item 144 Lbl 144left() 145 Local 149 Lock 149Loop 151 MoveVar 154 NewFold 156NewProb 157 not 158 or 160Output 161 part() 161 PassErr 164Pause 164 PopUp 165 Prgm 166Prompt 167 Rename 176 Request 176Return 176 right() 177 Send 180SendCalc 180 SendChat 180 setFold() 181setGraph() 181 setMode() 182 setTable() 183setUnits() 183 Stop 193 Style 194switch() 195 Table 196 Text 200Then 200 Title 200 Toolbar 202Try 202 Unarchiv 203 Unlock 204when() 204 While 205 xor 205

! (silnia) 218 BldData 104 CubicReg 113cumSum() 114 ExpReg 131 LinReg 147LnReg 149 Logistic 150 mean() 152median() 152 MedMed 153 nCr() 155NewData 156 NewPlot 157 nPr() 159OneVar 160 PlotsOff 164 PlotsOn 164PowerReg 166 QuadReg 172 QuartReg 172rand() 173 randNorm() 174 RandSeed 174ShowStat 186 SinReg 189 SortA 192SortD 192 stdDev() 193 TwoVar 203variance() 204

Programowanie

Statystyka



& (do³¹cz) 219 # (przekazanie) 221 char() 105dim() 122 expr() 131 format() 135inString() 143 left() 145 mid() 153ord() 160 right() 177 rotate() 177shift() 185 string() 194

£añcuchy



abs() menu MATH/Number

abs(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enieabs(lista1) ⇒ listaabs(macierz1) ⇒ macierz

Oblicza wartoœæ bezwzglêdn¹ argumentu.

Jeœli argument jest liczb¹ zespolon¹, wtedyobliczany jest jej modu³.

Uwaga: Ka¿da niezdefiniowana zmiennatraktowana jest jak zmienna rzeczywista.

abs(p/2,ë p/3) ¸ p2

p3

abs(2ì3i) ¸ 13

abs(z) ¸ |z|

abs(x+yi) ¸ x2+y2

and menu MATH/Test i MATH/Base

wyra¿enieboole'owskie1 and wyra¿enieboole'owskie2 ⇒ wyra¿enieboole’owskie

listaboole’owska1 and listaboole’owska2 ⇒ listaboole'owska

macierzboole'owska1 and macierz2boole’owska2 ⇒

macierzboole'owska

Wyœwietla rezultat o wartoœci true (prawda) lub false (fa³sz) lub uproszczon¹ postaæwprowadzonego wyra¿enia.

x‚3 and x‚4 ¸ x‚4

x‚3,x0 and x‚4,xë2 ¸x ‚ 4 x ë2

liczbaCa³kowita1 and liczbaCa³kowita2 ⇒ liczbaCa³kowita

Porównuje dwie liczby bit po biciewykorzystuj¹c operacjê and. W kalkulatorze,obie liczby s¹ zamieniane na dwie liczbydwójkowe 32-bitowe, ze znakiem, odpowiadaj¹cebity obu liczb s¹ porównywane. Wynik równa siê1, gdy dwa bity maj¹ wartoœæ 1; w innychprzypadkach wynik równy jest 0. Obliczonawartoœæ koñcowa reprezentuje wyniki operacji nabitach i jest wyœwietlona w aktualnie u¿ywanymsystemie liczbowym Base.

Liczby ca³kowite mog¹ byæ wprowadzone przydowolnych podstawach systemu liczbowego. Wprzypadku wpisania liczby dwójkowo lubszesnastkowo, musisz dodaæ odpowiednioprzedrostek 0b lub 0h. Bez przedrostka liczbybêd¹ traktowane jak dziesiêtne (podstawa 10).

Jeœli wprowadzisz liczbê ca³kowit¹, którejdwójkowa postaæ bêdzie zajmowa³a wiêcej ni¿ 32bity (wraz ze znakiem), to jej wartoœæ bêdziewtedy sprowadzona do w³aœciwego zakresu przezwziêcie jej modulo 232.

W systemie szesnastkowym (Hex):

0h7AC36 and 0h3D5F ¸ 0h2C16

W uk³adzie dwójkowym Bin:

0b100101 and 0b100 ¸ 0b100

W uk³adzie dziesiêtnym (Dec):

37 and 0b100 ¸ 4

Uwaga: Wprowadzana liczba dwójkowamo¿e maksymalnie sk³adaæ siê z 32 cyfr (bezprzedrostka 0b). Liczba szesnastkowa mo¿emieæ do 8 cyfr.

Alfabetyczny spis operacji

Operacje, których nazwy nie rozpoczynaj¹ siê od liter (takie jak +, !, i >) s¹ wymienione na koñcutego za³¹cznika, zaczynaj¹c od strony 213. Za³o¿ono, ¿e wszystkie przyk³ady w niniejszymza³¹czniku dotycz¹ standardowych ustawieñ, a zmienne s¹ nie zdefiniowane. Ponadto, dlaoszczêdnoœci miejsca, wyniki przybli¿one s¹ zaokr¹glane do trzech miejsc po przecinku (liczba3.14159265359 jest przedstawiona jako 3.141...).

Wa¿ne: Zero, a nie litera O.



AndPic CATALOG

AndPic zmiennaObrazu[, wiersz, kolumna]

Wyœwietla na ekranie graficznym punktywspólne aktualnego wykresu i na³o¿onego nañ wpunkcie o wspó³rzêdnych (wiersz, kolumna) obrazuprzechowywanego w zmiennaObrazu. Punktywspólne znajdowane s¹ w wyniku operacjilogicznej "ANDS".

Argument zmiennaObrazu musi byæ zmienn¹ typuobraz.

Domyœlne wspó³rzêdne punktu na³ozenia to (0,0),co odpowiada lewemu, górnemn naro¿nikowiekranu.

W trybie rysowania wykresu oraz edytora Y=:y1(x) = cos(x) C

TI-89: 2 ˆ Style = 3:Square

TI-92 Plus: ˆ Style = 3:Square„ Zoom = 7:ZoomTrigƒ = 2:Save Copy As...Type = Picture, Variable = PIC1

y2(x) = sin(x)TI-89: 2 ˆ Style = 3:Square

TI-92 Plus: ˆ Style = 3:Squarey1 = no checkmark (F4 todeselect)„ Zoom = 7:ZoomTrig

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥"

AndPic PIC1 ¸ Done

angle() menu MATH/Complex

angle(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Oblicza i wyœwietla wartoœæ k¹ta dla wyra¿enia1,traktuje wyra¿enie1 jako liczbê zespolon¹.

Uwaga: Wszystkie zmienne nie zdefiniowanebêd¹ uwa¿ane za zmienne rzeczywiste.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w stopniach:

angle(0+2i) ¸ 90

Gdy k¹ty wyra¿one sa w radianach:

angle(1+i) ¸p4

angle(z) ¸

angle(x+ iy) ¸

angle(lista1) ⇒ listaangle(macierz1) ⇒ macierz

Oblicza i wyœwietla listê lub macierz k¹tów(argumentów liczb zespolonych) elementóww liœcie1 lub macierzy1, traktuj¹c ka¿dy elementjako liczbê zespolon¹, bêd¹c¹ dwuwymiarow¹reprezentacj¹ punktu w uk³adzie wspó³rzêdnych.

Gdy k¹ty wyra¿one sa w radianach:angle(1+2i,3+0i,0ì4i) ¸



ans() klawisz 2 ±

ans() ⇒ wartoœæans(liczbaCa³kowita) ⇒ wartoœæ

Podaje ostatni wynik z obszaru wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ.

Argument liczbaCa³kowita, gdy jest wstawionaw nawias, okreœla, który z poprzednich wynikównale¿y przywo³aæ. liczbaCa³kowita mo¿e byæz zakresu od 1 do 99 i nie mo¿e byæ wyra¿eniem.Domyœlnie ma wartoœæ 1, co oznacza ostatni wynik.

Aby u¿yæ ans() do wygenerowania ci¹guFibonacci'ego na ekranie bazowym, naciœnij:

1 ¸ 11 ¸ 12 ± « 2 ± A 0 2 ¸ 2¸ 3¸ 5

approx() menu MATH/Algebra

approx(wyra¿enie) ⇒ wartoœæ

Oblicza wartoœæ wyra¿enia, podaje wartoœæ w uk³adziedziesiêtnym, gdy jest to mo¿liwe, niezale¿nie odaktualnego ustawienia opcji Exact/Approx.

Jest to równowa¿ne wprowadzeniu wyra¿eniai naciœniêciu ¥ ¸ na ekranie bazowym.

approx(p) ¸ 3.141...

approx(lista1) ⇒ listaapprox(macierz1) ⇒ macierz

Podaje listê lub macierz, w których wartoœæka¿dego elementu zosta³a obliczona w uk³adziedziesiêtnym, o ile to mo¿liwe.

approx(sin(p),cos(p)) ¸

0. ë1.

approx([‡(2),‡(3)]) ¸

[1.414... 1.732...]

Archive CATALOG

Archive zmienna1 [, zmienna2] [, zmienna3] …

Przenosi okreœlone zmienne z pamiêci RAM dopamiêci archiwum danych u¿ytkownika.

Dostêp do zarchiwizowanej zmiennej jest takisam, jak do zmiennej w pamiêci RAM, z tym, ¿enie mo¿esz usun¹æ, zmieniæ nazwy anizapamiêtaæ zmiennej zarchiwizowanej, poniewa¿jest ona automatycznie zablokowana.

U¿yj instrukcji Unarchiv , aby zdezarchiwizowaæzmienn¹.

10!arctest ¸ 10Archive arctest ¸ Done5ùarctest ¸ 5015!arctest ¸

N

Unarchiv arctest ¸ Done15!arctest ¸ 15

arcLen() menu MATH/Calculus

arcLen(wyra¿enie1,zmienna,pocz¹tek,koniec) ⇒ wyra¿enie

Oblicza d³ugoœæ ³uku zdefiniowanego przezwyra¿enie1 w przedziale od pocz¹tku do koñcawzglêdem zmiennej zmienna.

Niezale¿nie od ustawionego trybu graficznego,d³ugoœæ ³uku obliczana jest jako ca³ka, przyza³o¿eniu, ¿e jesteœmy w trybie funkcyjnym.

arcLen(cos(x),x,0,p) ¸ 3.820...

arcLen(f(x),x,a,b) ¸

⌡⌠

a

b

(d

dx(f(x)))ñ+1 dx

arcLen(lista1,zmienna,pocz¹tek,koniec) ⇒ lista

Podaje listê d³ugoœci ³uków odpowiadaj¹cychka¿demu z elementów listy, obliczonych wzglêdemzmiennej w przedziale od pocz¹tku do koñca.

arcLen(sin(x),cos(x),x,0,p)3.820... 3.820...



augment() menu MATH/Matrix

augment(lista1, lista2) ⇒ lista

Wyœwietla now¹ listê, powsta³¹ w wynikudo³¹czenia listy2 do koñca listy1.

augment(1,ë3,2,5,4) ¸

1 ë3 2 5 4

augment(macierz1, macierz2) ⇒ macierzaugment(macierz1; macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla now¹ macierz, powsta³¹ w wynikudo³¹czenia macierzy2 do macierzy1. Gdyargumenty rozdzielone s¹ przecinkiem (“ ,” ),macierze musz¹ mieæ tê sam¹ liczbê wierszyi macierz2 zostanie do³¹czona do macierzy1 jakonowe kolumny. Gdy argumenty rozdzielone s¹œrednikiem (“;”), macierze musz¹ mieæ tê sam¹iloœæ kolumn i macierz2 zostanie do³¹czona domacierzy1 jako nowe wiersze. Operacja niezmienia macierzy1 ani macierzy2.

[1,2;3,4]!M1 ¸ [1 23 4]

[5;6]!M2 ¸ [56]

augment(M1,M2) ¸ [1 2 53 4 6][5,6]!M2 ¸ [5 6]

augment(M1;M2) ¸

1 2

3 45 6

avgRC() CATALOG

avgRC(wyra¿enie1, zmienna [, h]) ⇒ wyra¿enie

Podaje progresywny iloraz ró¿nicowy (œredni¹szybkoœæ zmian).

wyra¿enie1 mo¿e byæ nazw¹ funkcji zdefiniowanejprzez u¿ytkownika (patrz Func ).

h jest wartoœci¹ kroku. Gdy h nie zostaniepodane, standardowo przyjmuje wartoœæ 0.001.

Miej na uwadze, ¿e podobna funkcja, nDeriv(),oblicza centralny iloraz ró¿nicowy.

avgRC(f(x),x,h) ¸

f(x+h) - f(x)h

avgRC(sin(x),x,h)|x=2 ¸

sin(h+2) - sin(2)h

avgRC(x^2ìx+2,x) ¸

2.ø(x - .4995)

avgRC(x^2ìx+2,x,.1) ¸

2.ø(x - .45)

avgRC(x^2ìx+2,x,3) ¸ 2ø(x+1)

4Bin MATH/Base menu

liczbaCa³kowita1 4Bin ⇒ liczbaCa³kowita

Zamienia, a nastêpnie wyœwietla liczbêCa³kowit¹1w postaci dwójkowej. Liczby w postacidwójkowej lub szesnastkowej zawsze maj¹odpowiedni przedrostek, 0b dla dwójkowych lub0h dla szesnastkowych.

256 4Bin ¸ 0b100000000

0h1F 4Bin ¸ 0b11111

0b dwójkowaLiczba0h szesnastkowaLiczba

Bez przedrostka liczbaCa³kowita1 traktowana jestjako dziesiêtna (podstawa 10). Wynik wyœwietlanyjest w postaci dwójkowej, niezale¿nie od aktualnegosystemu liczbowego (Base mode).

Jeœli wprowadzisz liczbê ca³kowit¹, którejdwójkowa postaæ bêdzie zajmowa³a wiêcej ni¿ 32bity (wraz ze znakiem), jej wartoœæ bêdzie wtedysprowadzona do w³aœciwego zakresu przezwziêcie jej modulo 232.

Liczba w postaci binarnej mo¿e sk³adaæ siê z conajwy¿ej 32 cyfr. Liczba w postaci szesnastkowejmo¿e mieæ do 8 cyfr.

Zero, a nie litera O, a nastêpnie b lub h.



BldData CATALOG

BldData [zmiennaDanych]

Tworzy zmienn¹ danych zmiennaDanych woparciu o informacje u¿yte do wyœwietleniaaktualnego wykresu. BldData dzia³a wewszystkich opcjach graficznych.

Gdy zmiennaDanych jest pominiêta, wtedy dane s¹zapamiêtane w zmiennej systemowej sysData.

Uwaga: Za pierwszym razem, gdy zaczynaszpracê w edytorze Data/Matrix po wykonaniuBldData, zmiennaDanych lub sysData zostanieustalona jako bie¿¹ca zmienna danych (zale¿nieod argumentu u¿ytego w instrukcji BldData).

Wartoœci przyrostów u¿yte dla dowolnychzmiennych niezale¿nych (x w przyk³adzie zprawej) s¹ obliczane w odniesieniu do wartoœcizmiennej okna (Window variable).

W trybie graficznym funkcji i k¹tachwyra¿anych w radianach:

8ùsin(x)!y1(x) ¸ Done2ùsin(x)!y2(x) ¸ DoneZoomStd ¸

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

BldData ¸ DoneO 6 ¸

W trójwymiarowym trybie graficznym (3D) s¹dwie zmienne niezale¿ne. Zauwa¿, ¿ew przyk³adowych danych przedstawionychz prawej strony x pozostaje sta³e, podczas gdywartoœci y zwiêkszaj¹ siê.

Nastêpnie, x zwiêksza siê, przyjmuj¹c nastêpn¹wartoœæ, wtedy y znowu przyjmuje wartoœci zzakresu. Taki schemat powtarza siê a¿ domomentu, gdy x osi¹gnie swój kres.

Uwaga: Poni¿sze przyk³adowe dane"pochodz¹" z wykresu trójwymiarowego.

ceiling() menu MATH/Number

ceiling(wyra¿enie1) ⇒ liczbaca³kowita

W wyniku podaje najbli¿sz¹ liczbê ca³kowit¹,która jest ‚ od argumentu.

Argument mo¿e byæ liczb¹ rzeczywist¹ lubzespolon¹.

Uwaga: Patrz tak¿e floor().

ceiling(0.456) ¸ 1.

ceiling(lista1) ⇒ listaceiling(macierz1) ⇒ macierz

W wyniku podaje listê lub macierz liczbca³kowitych ‚ od ka¿dego elementu listy1 lubmacierzy1.

ceiling(ë3.1,1,2.5) ¸

ë3. 1 3.

ceiling([0,ë3.2i;1.3,4]) ¸

[ 02. ë3.øi

4]



cFactor() menu MATH/Algebra/Complex

cFactor(wyra¿enie1[, zmienna]) ⇒ wyra¿eniecFactor(lista1[,zmienna]) ⇒ listacFactor(macierz1[,zmienna]) ⇒ macierz

cFactor( wyra¿enie1) wyœwietla rozk³ad wyra¿enia1na czynniki liniowe wzglêdem wszystkich swychzmiennych po sprowadzeniu do wspólnegomianownika.

wyra¿enie1 jest rok³adane na wymierne czynnikiliniowe, o ile jest to mo¿liwe, nawet jeœliwymaga to wprowadzenia liczb zespolonych.Mo¿liwoœæ ta jest korzystna w przypadkurozk³adu wzglêdem wiêcej ni¿ jednej zmiennej.

cFactor(a^3ùx^2+aùx^2+a^3+a)¸aø(a + ëi)ø(a + i)ø(x + ëi)ø(x + i)

cFactor(x^2+4/9) ¸

(3øx + ë2øi)ø(3øx + 2ø i)9

cFactor(x^2+3) ¸ xñ + 3

cFactor(x^2+a) ¸ xñ + a

cFactor( wyra¿enie1,zmienna) wyœwietla wyra¿enie1roz³o¿one na czynniki wzglêdem zmiennej.

wyra¿enie1 jest rozk³adane na czynniki liniowe zewzglêdu na zmienn¹, byæ mo¿e ze sta³yminierzeczywistymi, nawet jeœli powoduje towprowadzenie liczb lub wyra¿eñ niewymiernychwzglêdem pozosta³ych zmiennych.

Czynniki i ich sk³adniki s¹ uporz¹dkowanewzglêdem zmiennej, jako g³ównej zmiennej.Jednakowe potêgi zmiennej s¹ wy³¹czone przednawias w ka¿dym czynniku. U¿yj argumentuzmienna, jeœli chcesz rozk³adu na czynnikiwzglêdem tej jednej zmiennej i dopuszczaszwyra¿enia niewymierne wzglêdem pozosta³ychzmiennych, w celu dalszego rozk³adu wzglêdemtej zmiennej. Mog¹ pojawiæ siê dodatkoweczynniki rozk³adu wzglêdem innych zmiennych.

cFactor(a^3ùx^2+aùx^2+a^3+a,x)¸

aø(añ + 1)ø(x + ë i)ø(x + i)

cFactor(x^2+3,x) ¸

(x + ‡3ø i)ø(x + ë‡3ø i)

cFactor(x^2+a,x) ¸

(x + ‡aøëi)ø(x + ‡aø i)

W trybie ustawieñ AUTO opcji Exact/Approx,okreœlenie zmiennej pozwala równie¿ naprzybli¿anie wspó³czynnikami w postacizmiennoprzecinkowej tam, gdzie niewymiernewspó³czynniki nie mog¹ byæ wprost wyra¿one zapomoc¹ wbudowanych funkcji kalkulatora.Nawet wtedy, gdy jest tylko jedna zmienna,w³¹czenie zmiennej mo¿e daæ ca³kowity rozk³adna czynniki.

Uwaga: Patrz tak¿e factor().

cFactor(x^5+4x^4+5x^3ì6xì3)¸

x5 + 4øx4 + 5øx3 ì6øxì3

cFactor(ans(1),x) ¸

(x ì.965)ø(x +.612)ø(x + 2.13)ø

(x + 1.11 ì 1.07øi)ø

(x + 1.11 + 1.07øi)

char() menu MATH/String

char(liczbaCa³kowita) ⇒ znak

W wyniku wyœwietla znak (w cudzys³owie),odpowiadaj¹cy liczbie liczbaCa³kowitazdefiniowany w zbiorze znaków kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus.

Zakres dla wartoœci liczbyCa³kowitej wynosi 0–255.

char(38) ¸ "&"

char(65) ¸ "A"



Circle CATALOG

Circle x, y, r [, trybRysowania]

Wyœwietla okr¹g, którego œrodek umieszczonyjest w punkcie o wspó³rzêdnych ekranu (x, y), apromieñ ma d³ugoœæ r.

x, y, oraz r musz¹ byæ liczbami rzeczywistymi.

Jeœli trybRysowania = 1, wykres okrêgu jestwyœwietlany (standard).Jeœli trybRysowania = 0, wykres okrêgu jestwygaszany.Jeœli trybRysowania = -1, piksele po³o¿one naokrêgu s¹ wyœwietlane lub wygaszane.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne wyœwietlenie)powoduje usuniêcie wszystkich elementów naekranie graficznym. Patrz te¿ PxlCrcl.

W oknie podgl¹du ZoomSqr:

ZoomSqr:Circle 1,2,3 ¸

ClrDraw CATALOG

ClrDraw

Usuwa zawartoœæ ekranu graficznego i przywracaustawienie funkcji Smart Graph w taki sposób, ¿ewykres bêdzie wyœwietlony, gdy nastêpnymrazem w³¹czony zostanie ekran graficzny.

Podczas ogl¹dania ekranu graficznego, mo¿eszusun¹æ wszystkie wyœwietlone elementy (takiejak linie i punkty) naciskaj¹c † (ReGraph) lubnaciskaj¹c:TI-89: 2 ˆTI-92 Plus: ˆi wybieraj¹c 1:ClrDraw.

ClrErr CATALOG

ClrErr

Usuwa informacjê o b³êdzie. Nadaje zmiennejerrornum wartoœæ zero i usuwa wewnêtrznezmienne kontekstu zwi¹zane z b³êdem.

W instrukcji Else warunku Try...EndTryw programie powinny byæ u¿yte instrukcje ClrErrlub PassErr. Jeœli b³¹d ma byæ przetwarzany lubignorowany, u¿yj instrukcji ClrErr. Jeœli niewiadomo co zrobiæ z b³êdem, u¿yj instrukcjiPassErr, aby przekazaæ go programowi obs³ugib³êdów. Jeœli nie ma wiêcej oczekuj¹cychprogramów Try...EndTry obs³ugi b³êdów, to oknodialogu b³êdów bêdzie wyœwietlone jak zwykle.

Uwaga: Patrz tak¿e PassErr i Try.

Wydruk programu:

:clearerr():Prgm:PlotsOff:FnOff:ZoomStd:For i,0,238:@xùi+xmin!xcord: Try: PtOn xcord,ln(xcord): Else: If errornum=800 or

errornum=260 Then: ClrErr ¦ clear the error: Else: PassErr ¦ pass on any other error: EndIf: EndTry:EndFor:EndPrgm



ClrGraph CATALOG

ClrGraph

Usuwa ka¿d¹ funkcjê lub wyra¿enie, którychwykresy by³y wyœwietlone za pomoc¹ poleceniaGraph lub by³y utworzone za pomoc¹ poleceniaTable. (Patrz Graph lub Table.)

Ka¿da poprzednio wybrana funkcja Y= bêdziewykreœlona nastêpnym razem, gdy wykres bêdziewyœwietlony.

ClrHome CATALOG

ClrHome

Usuwa z ekranu bazowego wszystkie elementyprzechowywane w zmiennych entry() i ans() wobszarze wyœwietlania poprzednich obliczeñ. Nieusuwa zawartoœci bie¿¹cej linii wprowadzania.

W trakcie przegl¹dania ekranu bazowego mo¿eszusun¹æ zawartoœæ obszaru wyœwietlaniapoprzednich obliczeñ naciskaj¹c ƒ i wybieraj¹c8:Clear Home.

W przypadku funkcji takich, jak solve(), któredaj¹ w wyniku dowolne sta³e lub liczby ca³kowite(@1, @2, etc.), ClrHome nadaje przyrostkowiwartoœæ 1.

ClrIO CATALOG

ClrIO

Usuwa zawartoœæ ekranu wejœcia-wyjœciaprogramu (Program I/O).

ClrTable CATALOG

ClrTable

Usuwa wszystkie wartoœci z tabeli. Stosowane tylkow ustawieniu ASK okna dialogowegoTable Setup.

Podczas przegl¹dania zawartoœci ekranu Table przyustawieniu opcji Ask, mo¿esz usun¹æ wartoœcinaciskaj¹c ƒ i wybieraj¹c 8:Clear Table.

colDim() menu MATH/Matrix/Dimensions

colDim(macierz) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla liczbê kolumn macierzy macierz.

Uwaga: Patrz tak¿e rowDim().

colDim([0,1,2;3,4,5]) ¸ 3

colNorm() menu MATH/Matrix/Norms

colNorm(macierz) ⇒ wyra¿enie

Oblicza sumy wartoœci bezwzglêdnychelementów z kolumn w macierzy i wyœwietlanajwiêksz¹ wartoœæ z tych sum.

Uwaga: Niezdefiniowane elementy macierzy nies¹ dozwolone. Patrz tak¿e rowNorm().

[1,ë2,3;4,5,ë6]!mat ¸

[1 ë2 34 5 ë6]

colNorm(mat) ¸ 9



comDenom() menu MATH/Algebra

comDenom(wyra¿enie1[,zmienna]) ⇒ wyra¿eniecomDenom(lista1[,zmienna]) ⇒ listacomDenom(macierz1[,zmienna]) ⇒ macierz

comDenom(wyra¿enie1) wyœwietla uproszczonyu³amek z rozwiniêtym licznikiem i rozwiniêtymmianownikiem.

comDenom((y^2+y)/(x+1)^2+y^2+y)¸

comDenom(wyra¿enie1,zmienna) wyœwietla u³ameklicznik/mianownik w postaci skróconej iuporz¹dkowanej wzglêdem zmiennej. Wyrazy i ichczynniki s¹ porz¹dkowane wzglêdem zmiennej,jako wyró¿nionej zmiennej. Jednakowe potêgizostaj¹ wy³¹czone przed nawias. Mo¿e nastapiædodatkowy rozk³ad wy³¹czonych czynników.Umieszczaj¹c parametr zmienna czêstooszczêdzamy czas, pamiêæ i przestrzeñ ekranu, azarazem uzyskujemy wyra¿enie w bardziejzrozumia³ej postaci. Powoduje to, ¿e nastêpneoperacje na wyniku s¹ szybsze i mog¹ zajmowaæmniej pamiêci.

comDenom((y^2+y)/(x+1)^2+y^2+y,x) ¸

comDenom((y^2+y)/(x+1)^2+y^2+y,y) ¸

Je¿eli zmienna nie wystêpuje w wyra¿eniu1, tocomDenom(wyra¿enie1,zmienna) wyœwietlaskrócony u³amek z licznikiem i mianownikiemwyra¿onym w postaci iloczynowej. Wyniki takiezwykle oszczêdzaj¹ czas, pamiêæ i miejsce naekranie. Taki czêœciowy rozk³ad powoduje, ¿ekolejne operacje na wyniku przebiegaj¹ szybcieji jest mniej prawdopodobne, ¿e wyczerpie siêpamiêæ.

comDenom(exprn,abc)!comden(exprn) ¸ Donecomden((y^2+y)/(x+1)^2+y^2+y)¸

Nawet wtedy, gdy nie ma mianownika, funkcjacomden mo¿e s³u¿yæ do szybkiego otrzymaniaczêœciowego rozk³adu, podczas gdy instrukcja factor()jest zbyt wolna lub zabiera za du¿o pamiêci.

Porada: WprowadŸ definicjê funkcji comden() ispróbuj jej u¿ywaæ jako alternatywy dlacomDenom() i factor().

comden(1234x^2ù(y^3ìy)+2468xù(y^2ì1)) ¸

1234øxø(xøy + 2)ø(yñ ì1)

conj() MATH/Complex menu

conj(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enieconj(lista1) ⇒ listaconj(macierz1) ⇒ macierz

Oblicza liczbê zespolon¹ sprzê¿on¹wzglêdem danej.

Uwaga: Wszystkie zmienne nie zdefiniowanetraktowane s¹ jako liczby rzeczywiste.

conj(1+2i) ¸ 1 ì2ø i

conj([2,1ì3i;ë i,ë7]) ¸

2 1+3ø i

i ë7

conj(z) z

conj(x+iy) x + ë iøy



CopyVar CATALOGCopyVar zmienna1, zmienna2

Kopiuje zawartoœæ zmiennej1 do zmiennej2. Jeœlizmienna2 nie istnieje, wtedy CopyVar j¹ tworzy.

Uwaga: CopyVar jest podobna do instrukcjizachowania (! ), wtedy gdy kopiujesz wyra¿enie,listê, macierz lub ³añcuch znaków, z t¹ ró¿nic¹, ¿eprzy u¿yciu CopyVar nie maj¹ miejsca ¿adneuproszczenia. Instrukcjê CopyVar mo¿eszstosowaæ jedynie dla niealgebraicznych typówzmiennej, takich jak zmienne obrazowe (Pic) izmienne bazy grafiki (GDB).

x+y!a ¸ x + y10!x ¸ 10CopyVar a,b ¸ Donea!c ¸ y + 10DelVar x ¸ Doneb ¸ x + yc ¸ y + 10

cos() TI-89: klawisze 2 X TI-92 Plus: klawisze X

cos(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniecos(lista1) ⇒ lista

cos(wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji cosinus dla argumentu bêd¹cegowyra¿eniem.

cos(lista1) oblicza i wyœwietla listê cosinusówwszystkich elementów z listy1.

Uwaga: Argument jest interpretowany jako k¹twyra¿any albo w radianach albo w stopniach, wzale¿noœci od bie¿¹cego ustawienia wyra¿aniak¹tów. Mo¿esz u¿ywaæ ó lub ô do chwilowejzmiany ustawieñ.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w stopniach:

cos((p/4)ô) ¸‡22

cos(45) ¸‡22

cos(0,60,90) ¸ 1 1/2 0

Gdy k¹ty wryra¿one s¹ w radianach:

cos(p/4) ¸‡22

cos(45¡) ¸‡22

cos(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla macierzowy cosinusmacierzyKwadratowej1. To nie jest to samo, coobliczenie cosinusa ka¿dego elementu.

Jeœli funkcja skalarna f(A) dzia³a namacierzKwadratow¹(A), wtedy wynik obliczanyjest wed³ug algorytmu:

1. Obliczamy wartoœci w³asne (li) i wektoryw³asne (Vi) macierzy A.

macierzKwadratowa1 musi byædiagonalizowalna. Nie mo¿e mieæ równie¿elementów bêd¹cych zmiennymisymbolicznymi, którym nie nadano wartoœci.

2. Tworzymy macierze:

B =

l1 0 … 0

0 l2 … 00 0 … 00 0 … ln

and X = [V1,V2, … ,Vn]

3. Wtedy A = X B Xê i f(A) = X f(B) Xê. Naprzyk³ad, cos(A) = X cos(B) Xê , gdzie:

cos (B) =

)cos(00

000

0)cos(0

00)cos(

2

1

nλ

λλ

K

K

K

K

Wszystkie obliczenia s¹ przeprowadzone przyu¿yciu arytmetyki zmiennoprzecinkowej.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w radianach to:

cos([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1]) ¸

.212… .205… .121…

.160… .259… .037…

.248… ë.090… .218…



cosê () TI-89: klawisze ¥ R TI-92 Plus: klawisze 2 R

cosê (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniecosê (lista1) ⇒ lista

cosê (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæk¹ta, którego cosinus jest wyra¿eniem1.

cosê (lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœcifunkcji odwrotnej do cosinusa (arcus cosinus)wszystkich elementów z listy1.

Uwaga: Wynik jest interpretowany jako k¹twyra¿any albo w radianach albo w stopniach,w zale¿noœci od bie¿¹cego ustawienia sposobuwyra¿ania k¹tów.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w stopniach:cosê(1) ¸ 0

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w radianach:cosê(0,.2,.5) ¸

p2 1.369... 1.047...

cosê( macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla macierzowy arcus cosinusmacierzyKwadratowej1. To nie jest to samo, coobliczenie arcus cosinus dla ka¿dego elementumacierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczenia zawarte s¹ w opisie cos() .

macierzKwadratowa musi byæ diagonalizowalna.Wynik zawsze zawiera liczbyzmiennoprzecinkowe.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w stopniach, a liczbyzespolone w postaci kanonicznej, to

cosê([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

1.734…+.064…øi ë 1.490…+2.105…øi …

ë.725…+1.515…øi .623…+.778…øi …

ë 2.083…+2.632…øi 1.790…ì 1.271…øi …

cosh() menu MATH/Hyperbolic

cosh(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniecosh(lista1) ⇒ lista

cosh (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla cosinushiperboliczny argumentu w postaci wyra¿enia.

cosh (lista1) oblicza i wyœwietla listê cosinusówhiperbolicznych wszystkich elementów z listy1.

cosh(1.2) ¸ 1.810...

cosh(0,1.2) ¸ 1 1.810...

cosh(MacierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza macierzowy cosinus hiperboliczny zMacierzyKwadratowej. To nie oznacza tego samego,co obliczanie cosinusa hiperbolicznego dla ka¿degoelementu macierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz w opisie cos() .

MacierzKwadratowa musi byæ diagonalizowalna.Wynik zawsze zawiera liczbyzmiennoprzecinkowe.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w radianach:

cosh([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

421.255 253.909 216.905

327.635 255.301 202.958226.297 216.623 167.628

coshê () menu MATH/Hyperbolic

coshê (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniecoshê (lista1) ⇒ lista

coshê (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji odwrotnej do cosinusa hiperbolicznego(area cosinus hiperboliczny) i przedstawia wynikw postaci wyra¿enia.

coshê (lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœci areacosinus hiperboliczny wszystkich elementów z listy1.

coshê(1) ¸ 0

coshê(1,2.1,3) ¸

0 1.372... coshê(3)



coshê (macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza macierzowy area cosinus hiperbolicznyz macierzyKwadratowej1. To nie oznacza tegosamego, co obliczanie area cosinusahiperbolicznego dla ka¿dego elementu.Informacje dotycz¹ce metody obliczaniaznajdziesz w opisie cos() .

macierzKwadratowa musi byæ diagonalizowalna.Wynik zawsze zawiera liczbyzmiennoprzecinkowe.

Gdy k¹ty wyra¿one s¹ w stopniach, a liczbyzespolone w postaci kanonicznej:

coshê([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

2.525…+1.734…øi ë.009…ì 1.490…øi …

.486…ì.725…øi 1.662…+.623…øi …

ë.322…ì 2.083…øi 1.267…+1.790…øi …

crossP() menu MATH/Matrix/Vector opscrossP(lista1, lista2) ⇒ lista

Oblicza i wyœwietla iloczyn wektorowy listy1 ilisty2 jako listê.

lista1 i lista2 musz¹ mieæ tak¹ sam¹ d³ugoœæ, któramo¿e byæ równa 2 lub 3.

crossP(a1,b1,a2,b2) ¸0 0 a1øb2ìa2øb1

crossP(0.1,2.2,ë5,1,ë.5,0)¸

ë2.5 ë5. ë2.25

crossP(wektor1, wektor2) ⇒ wektor

Oblicza iloczyn wektorowy wektora1 i wektora2 iwyœwietla jako wiersz lub kolumnê (zale¿nie odargumentów).

Oba wektory, wektor1 i wektor2, musz¹ mieæ tak¹sam¹ postaæ, wierszow¹ lub kolumnow¹, oraztaki sam wymiar: 2 lub 3.

crossP([1,2,3],[4,5,6]) ¸

[ë3 6 ë3]

crossP([1,2],[3,4]) ¸

[0 0 ë2]

cSolve() menu MATH/Algebra/ComplexcSolve(equation, zmienna) ⇒ wyra¿enie boole'owskie

Wyœwietla mo¿liwe rozwi¹zania zespolonerównania wzglêdem zmiennej zmienna. Celem jestuzyskanie mo¿liwych rozwi¹zañ rzeczywistych inierzeczywistych. Nawet wtedy, gdy równanie jestrzeczywiste, cSolve() dopuszcza wyniki zespolonew trybie rzeczywistym.

Mimo, i¿ TI-89 / TI-92 Plus przetwarza wszystkiezmienne nie zdefiniowane jakby by³y zmiennymirzeczywistymi, cSolve() mo¿e rozwi¹zywaærównania wielomianowe podaj¹c wyniki zespolone.

cSolve(x^3=ë1,x) ¸

solve(x^3=ë1,x) ¸

Podczas rozwi¹zywania cSolve() czasowo ustaladziedzinê zespolon¹, nawet jeœli aktualnie jestustalona dziedzina rzeczywista. W dziedziniezespolonej dla u³amkowych potêg, którychmianownik jest nieparzysty, wyznaczana jestraczej ga³¹Ÿ g³ówna ni¿ ga³¹Ÿ rzeczywista. Wrezultacie, rozwi¹zania otrzymane w wynikuzastosowania instrukcji solve() do równañzawieraj¹cych takie potêgi u³amkowe niekoniecznie s¹ podzbiorem rozwi¹zañotrzymanych za pomoc¹ instrukcji cSolve().

cSolve(x^(1/3)=ë1,x) ¸ false

solve(x^(1/3)=ë1,x) ¸ x = ë1

cSolve() zaczyna od stosowania dok³adnychmetod symbolicznych. Z wyj¹tkiem opcjiEXACT, cSolve() równie¿ u¿ywa iteracyjnychprzybli¿onych rozk³adów wielomianówzespolonych na czynniki, o ile jest to konieczne.

Uwaga: Patrz tak¿e cZeros(), solve() i zeros().

Uwaga: Jeœli równanie nie jest wielomianowe izawiera funkcje takie jak abs() , angle() , conj() ,real() lub imag() , wtedy powinieneœ zastosowaæpodkreœlenie (TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2 )na koñcu zmiennej. Standardowo, zmienna jestuwa¿ana za rzeczywist¹.

Dla ustawienia trybu wyœwietlania liczb Fix 2:

exact(cSolve(x^5+4x^4+5x^3ì6xì3=0,x)) ¸

cSolve(ans(1),x) ¸



Jeœli u¿yjesz zapisu zmienna_ , wtedy zmiennabêdzie traktowana jako zespolona.

Powinieneœ tak¿e u¿ywaæ zmienna_ na okreœlenieka¿dej innej zmiennej w równaniu, która mo¿emieæ wartoœci zespolone. Gdy tego nie zrobisz,mo¿esz otrzymaæ nieoczekiwane wyniki.

z jest traktowana jako zmienna rzeczywista:

cSolve(conj(z)=1+ i,z) ¸

z=1+ i

z_ jest traktowana jako zmienna zespolona:

cSolve(conj(z_)=1+ i,z_) ¸

z_=1− i

cSolve(równanie1 and równanie2 [and … ],varOrGuess1, varOrGuess2 [, … ]) ⇒ wyra¿enie boole’owskie

Wyœwietla mo¿liwe rozwi¹zania zespolone dlauk³adu równañ algebraicznych, gdzie ka¿dyargument varOrGuess odnosi siê do zmiennej,wzglêdem której szukane jest rozwi¹zanie.

Opcjonalnie, mo¿esz zdefiniowaæ pierwszeprzybli¿enie dla zmiennej. Ka¿dy argumentvarOrGuess musi mieæ postaæ:

zmienna– lub –zmienna = wartoœæ rzeczywista lub urojona

Na przyk³ad, dopuszczalne jest x, tak samojak x=3+i.

Je¿eli wszystkie rozpatrywane równania s¹wielomianowe i nie podamy pierwszegoprzybli¿enia, to cSolve() próbuje znaleŸæwszystkie rozwi¹zania zespolone szukaj¹c bazyGröbnera-Buchbergera wzglêdem porz¹dkuleksykograficznego.

Uwaga: Poni¿sze przyk³ady wykorzystuj¹podkreœlenie ( TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2 ) po to, aby zmienne by³ytraktowane jako zespolone.

Rozwi¹zania zespolone mog¹ zawieraærozwi¹zania rzeczywiste i urojone, jak podano wprzyk³adzie z prawej strony.

cSolve(u_ùv_ìu_=v_ andv_^2=ëu_,u_,v_) ¸

u_=1/2 + 32øi and v_=1/2 ì

32øi

or u_=1/2 ì32øi and v_=1/2 + 3

2øi

or u_=0 and v_=0

W uk³adach równañ wielomianowych mog¹wystêpowaæ dodatkowe zmienne, którym nienadano wartoœci, ale reprezentuj¹ one wartoœciliczbowe, które mo¿na póŸniej podstawiæ.

cSolve(u_ùv_ìu_=c_ùv_ andv_^2=ëu_,u_,v_) ¸

u_=

ë( 1ì4øc_+1)2

4 and v_=

1ì4øc_+12

or

u_=

ë( 1ì4øc_ì1)2

4 and v_=

ë( 1ì4øc_ì1)2

or u_=0 and v_=0



Mo¿esz tak¿e do³¹czyæ zmienne rozwi¹zania,które nie wystêpuj¹ w równaniach. Terozwi¹zania pokazuj¹, ¿e rodziny rozwi¹zañmog¹ zawieraæ dowolne sta³e w postaci @k,gdzie k jest parametrem o wartoœciachca³kowitych z przedzia³u od 1 do 255. Po u¿yciufunkcji ClrHome lub klawiszy ƒ 8:Clear Homeparametr przyjmuje wartoœæ 1.

W przypadku uk³adów wielomianów, czasobliczeñ i wykorzystanie pamiêci mo¿e silniezale¿eæ od kolejnoœci okreœlonych zmiennychrozwi¹zania. Jeœli Twój pocz¹tkowy wybórwyczerpuje pamiêæ lub Twoj¹ cierpliwoœæ,spróbuj zmieniæ kolejnoœæ zmiennych wrównaniach i/lub liœcie argumentów varOrGuess.

cSolve(u_ùv_ìu_=v_ andv_^2=ëu_,u_,v_,w_) ¸

u_=1/2 + 32øi and v_=1/2 ì

32øi

and w_=@1or

u_=1/2 ì32øi and v_=1/2 + 3

2øi

and w_=@1or u_=0 and v_=0 and w_=@1

Je¿eli nie podajesz ¿adnych przybli¿eñ i jeœliwszystkie równania s¹ liniowe wzglêdemwszystkich zmiennych rozwi¹zania, to cSolve()u¿ywa eliminacji Gaussa do znalezieniawszystkich rozwi¹zañ.

cSolve(u_+v_=e^(w_) and u_ìv_=i, u_,v_) ¸

u_= ew_

2 +1/2øi and v_= ew_ì i

2

Je¿eli uk³ad nie jest ani wielomianowy wzglêdemwszystkich swych zmiennych ani liniowywzglêdem zmiennych rozwi¹zania, to cSolve()wyznacza najwy¿ej jedno rozwi¹zanie u¿ywaj¹cmetody iteracyjnego przybli¿enia. Aby touzyskaæ, liczba zmiennych rozwi¹zania musi byærówna liczbie równañ i wszystkie inne zmienne wrównaniach musz¹ redukowaæ siê do liczb.

cSolve(e^(z_)=w_ and w_=z_^2,w_,z_) ¸

w_=.494… and z_=ë.703…

Czêsto konieczne jest u¿ycie przybli¿enia wpostaci zespolonej, aby uzyskaæ zespolonerozwi¹zanie. Aby algorytm iteracyjny by³zbie¿ny, pierwsze przybli¿enie powinno byæbliskie rozwi¹zaniu.

cSolve(e^(z_)=w_ and w_=z_^2,w_,z_=1+ i) ¸

w_=.149… + 4.891…øi andz_=1.588… + 1.540…øi

CubicReg menu MATH/Statistics/Regressions

CubicReg lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza wielomianow¹ regresjê trzeciego stopniai aktualizuje wszystkie zmienne statystyczne.

Wszystkie listy musz¹ mieæ takie same rozmiaryz wyj¹tkiem listy5.

lista1 reprezentuje listê x.lista2 reprezentuje listê y.lista3 reprezentuje czêstotliwoœæ.lista4 reprezentuje kody kategorii.lista5 reprezentuje kategoriê: do³¹cz listê.

Uwaga: Listy, lista1 do lista4, musz¹ byænazwami zmiennych lub c1–c99 (kolumnami wostatniej zmiennej danych wyœwietlonej wedytorze danych/macierzy (Data/Matrix Editor)).lista5 nie musi byæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿ebyæ c1–c99.

Opcja rysowania wykresu funkcji.0,1,2,3!L1 ¸ 0 1 2 30,2,3,4!L2 ¸ 0 2 3 4CubicReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸

regeq(x)"y1(x) ¸ DoneNewPlot 1,1,L1,L2 ¸ Done

¥ %



cumSum() menu MATH/ListcumSum(lista1) ⇒ lista

Wyœwietla listê kolejnych sum elementów z listylista1, rozpoczynaj¹c od pierwszego elementu.

cumSum(1,2,3,4) ¸

1 3 6 10

cumSum(macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz kolejnych sum elementówmacierzy1. Ka¿dy element jest zbiorcz¹ sum¹elementów kolumny od góry do do³u.

[1,2;3,4;5,6]!m1 ¸

1 2

3 4 5 6

cumSum(m1) ¸

1 2

4 69 12

CustmOff CATALOGCustmOff

Usuwa pasek narzêdzi u¿ytkownika.

CustmOn i CustmOff umo¿liwia programowesterowanie paskiem narzêdzi u¿ytkownika.Mo¿esz rêcznie w³¹czaæ i wy³¹czaæ paseknarzêdzi u¿ytkownika za pomoc¹ klawiszy2 ¾. Ponadto, pasek narzêdziu¿ytkownika jest automatycznie wy³¹czany, gdyzmieniasz aplikacjê.

Patrz przyk³ad wydruku programu Custom .

CustmOn CATALOGCustmOn

W³¹cza pasek narzêdzi u¿ytkownika, który zosta³zdefiniowany w bloku Custom...EndCustm .

CustmOn i CustmOff umo¿liwia programowesterowanie paskiem narzêdzi u¿ytkownikaMo¿esz rêcznie w³¹czaæ i wy³¹czaæ paseknarzêdzi u¿ytkownika za pomoc¹ klawiszy2 ¾.

Patrz przyk³ad wydruku programu Custom .

Custom klawisze 2 ¾

Customblok

EndCustm

Definiuje pasek narzêdzi, który jest uruchamianypo naciœniêciu klawiszy 2 ¾. Instrukcjata jest bardzo podobna do instrukcji ToolBar z t¹ró¿nic¹, ¿e polecenia Title i Item nie mog¹ mieæetykiet.

blok mo¿e byæ pojedynczym poleceniem lubci¹giem poleceñ oddzielonych znakiem “:”.

Uwaga: Klawisze 2 ¾ s³u¿¹ doprze³¹czania. Pierwsze u¿ycie wywo³uje menu,drugie usuwa menu. Menu jest usuniête, gdyzmienisz aplikacjê.

Wydruk programu:

:Test():Prgm:Custom:Title "Lists":Item "Lista1":Item "Scores":Item "L3":Title "Fractions":Item "f(x)":Item "h(x)":Title "Graph":EndCustm:EndPrgm



Cycle CATALOG

Cycle

Powoduje natychmiastowy przeskok donastêpnego przebiegu pêtli (For, Whilelub Loop).

Instrukcja Cycle nie jest dozwolona poza trzematypami pêtli (For, While lub Loop).

Wydruk programu:

:¦ Sum the integers from 1 to100 skipping 50.

:0!temp:For i,1,100,1:If i=50:Cycle:temp+i!temp:EndFor:Disp temp

Zawartoœæ temp po wykonaniu: 5000

CyclePic CATALOGCyclePic nazwaObrazu, n [, [oczekiwanie] , [cykle],

[kierunek]]

Wyœwietla wszystkie okreœlone zmienneobrazowe PIC w okreœlonym odstêpie czasu.U¿ytkownik mo¿e okreœliæ czas miêdzywyœwietlaniem kolejnych obrazów, liczbêpowtórzeñ sekwencji obrazów oraz kolejnoœæwyœwietlania w pêtli, w przód czy wstecz.

kierunek równy jest 1, wtedy pêtla wyœwietlanajest w przód lub kierunek równy jest ë 1 i pêtlawyœwietlana jest wstecz. Standardowo = 1.

1. Zachowaj trzy obrazy nazwane pic1,pic2 i pic3.

2. WprowadŸ: CyclePic "pic",3,.5,4,ë1

3. Trzy obrazy (3) zostan¹ wyœwietloneautomatycznie—w odstêpie pó³ sekundy(.5) pomiêdzy kolejnymi obrazami,powtórzone bêd¹ cztery sekwencje (4)w przód i wstecz (ë1).

4Cylind menu MATH/Matrix/Vector opswektor 4Cylind

Wyœwietla wektor wierszowy lub kolumnowy wewspó³rzêdnych cylindrycznych [r∠q, z].

wektor musi mieæ dok³adnie trzy elementy. Mo¿eon byæ albo wierszem albo kolumn¹.

[2,2,3] 4Cylind ¸

[2ø ‡2 p4 3]

cZeros() menu MATH/Algebra/ComplexcZeros(wyra¿enie, zmienna) ⇒ lista

Wyœwietla listê mo¿liwych wartoœcirzeczywistych i zespolonych zmiennej, dlaktórych wyra¿enie=0. Funkcja cZeros() uzyskujewynik obliczaj¹cexp8list(cSolve(wyra¿enie=0,zmienna),zmienna).Winnych przypadkach, cZeros() jest podobna dofunkcji zeros().

Uwaga: Patrz tak¿e cSolve(), solve() i zeros().

Wyœwietl cyfry w formacie Fix 3:

cZeros(x^5+4x^4+5x^3ì6xì3,x)¸

ë2.125 ë.612 .965ë1.114 ì1.073ø i

ë1.114 + 1.073ø i

Uwaga: Jeœli wyra¿enie nie jest wielomianemi zawiera funkcje, takie jak abs() , angle() , conj() ,real() lub imag() , to powinieneœ umieœciæpodkreœlenie _ ( TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2 ) na koñcu zmiennej. Standardowo, ka¿dazmienna uwa¿ana jest za rzeczywist¹. Gdyu¿yjesz nazwy zmienna_ , wtedy zmienna bêdzieuwa¿ana za zespolon¹.

Powinieneœ tak¿e u¿yæ nazwy zmienna_ naoznaczenie dowolnej innej zmiennej w wyra¿eniu,która mog³aby posiadaæ wartoœci zespolone. Jeœlitego nie zrobisz, mo¿esz otrzymaæniespodziewane wyniki.

z jest traktowana jak rzeczywista:cZeros(conj(z)ì1ì i,z) ¸

1+i

z jest traktowana jak zespolona:

cZeros(conj(z_)ì1ì i,z_) ¸

1ì i



cZeros(wyra¿enie1, wyra¿enie2 [, … ] ,varOrGuess1,varOrGuess2 [, … ] ) ⇒ macierz

Wyœwietla mo¿liwe wartoœci, dla którychwszystkie wyra¿enia s¹ równe jednoczeœnie zero.Ka¿dy varOrGuess okreœla poszukiwan¹niewiadom¹ wartoœæ.

Opcjonalnie mo¿esz okreœliæ pierwszeprzybli¿enie dla zmiennej. Ka¿de przybli¿eniezmiennej varOrGuess musi mieæ postaæ:

zmienna– lub –zmienna = liczba rzeczywista lub zespolona

Przyk³adowo, x i x=3+i s¹ dopuszczalne.

Je¿eli wszystkie rozpatrywane wyra¿enia s¹wielomianami i NIE podamy pierwszegoprzybli¿enia, to cZeros() próbuje znaleŸæwszystkie zespolone pierwiastki szukaj¹c bazyGröbnera-Buchbergera wzglêdem porz¹dkuleksykograficznego.

Uwaga: W poni¿szych przyk³adach u¿ytopodkreœlenia _ (TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2 ), aby zmienne by³ytraktowane jak zespolone.

Zespolone pierwiastki mog¹ zawieraæ pierwiastkirzeczywiste i zespolone, jak podano wprzyk³adzie po prawej stronie.

Ka¿dy wiersz wynikowej macierzy reprezentujeinny pierwiastek ze sk³adnikamiuporz¹dkowanymi tak samo jak w liœcievarOrGuess. Do wybrania wiersza, indeksujmacierz po [wierszach].

cZeros(u_ùv_ìu_ìv_,v_^2+u_,u_,v_) ¸

1/2 ì

32øi 1/2 + 3

2øi

1/2 + 32øi 1/2 ì

32øi

0 0

wybierz wiersz 2:ans(1)[2] ¸

[ ]1/2 + 32øi 1/2 ì

32øi

W uk³adach wielomianów mog¹ wystêpowaædodatkowe zmienne, które nie maj¹ wartoœci, alereprezentuj¹ dane wartoœci liczbowe, które mo¿napóŸniej podstawiæ.

cZeros(u_ùv_ìu_ì(c_ùv_),v_^2+u_,u_,v_) ¸

ë( 1ì4øc_+1)2

4 1ì4øc_+1

2ë( 1ì4øc_ì1)2

4 ë( 1ì4øc_ì1)

20 0

Mo¿esz tak¿e w³¹czyæ nieznane zmienne, którenie wystêpuj¹ w równaniach. Te pierwiastkipokazuj¹, ¿e rodziny pierwiastków mog¹zawieraæ dowolne sta³e w postaci @k, gdzie k jestprzyrostkiem o wartoœciach ca³kowitych zprzedzia³u od 1 do 255. Przyrostek zmieniawartoœæ na 1, gdy u¿yjesz funkcji ClrHome lubklawiszy ƒ 8:Clear Home.

W przypadku uk³adów wielomianów, czasobliczeñ i wykorzystanie pamiêci mo¿e silniezale¿eæ od kolejnoœci podanych niewiadomych.Jeœli Twój pocz¹tkowy wybór wyczerpuje pamiêælub Twoj¹ cierpliwoœæ, spróbuj zmieniæ kolejnoœæzmiennych w wyra¿eniach i/lub liœcie varOrGuess.

cZeros(u_ùv_ìu_ìv_,v_^2+u_,u_,v_,w_) ¸

1/2 ì

32øi 1/2 + 3

2øi @1

1/2 + 32øi 1/2 ì

32øi @1

0 0 @1



Je¿eli nie podajesz ¿adnych przybli¿eñ i je¿eliwszystkie wyra¿enia s¹ liniowe wzglêdemwszystkich niewiadomych, to cZeros() u¿ywaeliminacji Gaussa do znalezienia wszystkichpierwiastków.

cZeros(u_+v_ì e^(w_),u_ìv_ì i,u_,v_) ¸

ew_

2 +1/2øi ew_ì i

2

Je¿eli uk³ad nie jest ani wielomianowy wzglêdemwszystkich swych zmiennych ani liniowywzglêdem niewiadomych, to cZeros() okreœlanajwy¿ej jeden pierwiastek u¿ywaj¹c metodyiteracyjnego przybli¿enia. Aby to uzyskaæ, liczbaniewiadomych musi byæ równa liczbie wyra¿eñ iwszystkie inne zmienne w równaniach musz¹upraszczaæ siê do liczb.

cZeros(e^(z_)ìw_,w_ìz_^2,w_,z_) ¸

[ ].494… ë.703…

Czêsto konieczne jest u¿ycie zespolonegoprzybli¿enia, aby uzyskaæ zespolony pierwiastek.Aby schemat iteracyjny by³ zbie¿ny, przybli¿eniepowinno byæ bliskie zeru.

cZeros(e^(z_)ìw_,w_ìz_^2,w_,z_=1+ i) ¸

[ ].149…+4.89…øi 1.588…+1.540…øi

d() klawisze 2 = lub menu MATH/Calculus

d(wyra¿enie1, zmienna [,rz¹d]) ⇒ wyra¿enied(lista1,zmienna [,rz¹d]) ⇒ listad(macierz1,zmienna [,rz¹d]) ⇒ macierz

Wyœwietla pochodn¹ wyra¿enia wyra¿enie1wzglêdem zmiennej zmienna. Argumentwyra¿enie1 mo¿e byæ list¹ lub macierz¹.

rz¹d, gdy jest okreœlony, musi byæ liczb¹ca³kowit¹. Jeœli rz¹d jest mniejszy od zera, wtedywynik bêdzie funkcj¹ pierwotn¹.

Instrukcja d() nie wyznacza pochodnej w zwyk³ysposób, polegaj¹cy na uproszczeniu wszystkichargumentów i zastosowaniu definicji funkcjipochodnej do poszczególnych sk³adników.Stosowana jest inna metoda, a mianowicie:

1. Drugi argument jest upraszczany, niepodstawia siê jednak za niego konkretnejwartoœci.

2. Upraszczany jest pierwszy argument bezpodstawiania za zmienn¹ z krokupierwszego konkretnej wartoœci.

3. Wyznacza siê pochodn¹ symboliczn¹ wyra¿eniaz kroku 2 wzglêdem zmiennej z kroku 1.

4. Jeœli zmienna z kroku 1 ma nadan¹ wartoœæalbo wartoœæ ta zosta³a okreœlona przez operator“with” (|), to podstawiamy tê wartoœæ dowyra¿enia otrzymanego w kroku 3.

d(3x^3ìx+7,x) ¸ 9xñ ì1

d(3x^3ìx+7,x,2) ¸ 18øx

d(f(x)ùg(x),x) ¸

d

dx(f(x))øg(x) + d

dx(g(x))øf(x)

d(sin(f(x)),x) ¸

cos(f(x))d

dx(f(x))

d(x^3,x)|x=5 ¸ 75

d(d(x^2ùy^3,x),y) ¸ 6øyñ øx

d(x^2,x,ë1) ¸xò

3

d(x^2,x^3,x^4,x) ¸

2øx 3øxñ 4øxò

4DD menu MATH/Angle

liczba 4DD ⇒ wartoœælista1 4DD ⇒ listamacierz1 4DD ⇒ macierz

Zamienia miarê k¹tow¹ w radianach lubstopniach, minutach i sekundach na stopnie i ichczêœci dziesiêtne.

Uwaga: 4DD mo¿e tak¿e akceptowaæ danew radianach.

Gdy k¹ty s¹ wyra¿one w stopniach:

1.5ó 4DD ¸ 1.5ó

45ó22'14.3" 4DD ¸ 45.370...ó

45ó22'14.3",60ó0'0" 4DD ¸

45.370... 60¡

Gdy k¹ty s¹ wyra¿one w radianach:

1.5 4DD ¸ 85.9ó



4Dec MATH/Base menu

liczbaCa³kowita1 4Dec ⇒ liczbaCa³kowita

Zamienia liczbê ca³kowit¹ liczbaCa³kowita1 naliczbê w uk³adzie dziesiêtnym (podstawa 10).Wprowadzenie wartoœci dwójkowej lubszesnastkowej musi byæ poprzedzoneodpowiednim przedrostkiem 0b lub 0h.

0b10011 4Dec ¸ 19

0h1F 4Dec ¸ 31


Liczba liczbaCa³kowita1, bez przedrostka, jesttraktowana jako dziesiêtna. Wynik jest wyœwietlanyw postaci dziesiêtnej, niezale¿nie od ustawieniapodstawy systemu liczbowego (Base mode).

Define CATALOG

Define Nazwafunkcji(arg1Nazwa, arg2Nazwa, ...) =wyra¿enie

Tworzy funkcjê (zdefiniowan¹ przezu¿ytkownika) o nazwie Nazwafunkcji. Od tegomomentu mo¿esz u¿ywaæ Nazwafunkcji() tak, jakinnych funkcji wbudowanych. Funkcja obliczawartoœæ wyra¿enia u¿ywaj¹c podanychargumentów i wyœwietla wynik.

Nazwafunkcji nie mo¿e mieæ nazwy takiej samej,jak zmienne systemowe lub funkcje wbudowane.

Argumenty maj¹ nazwy i nie powinno siêu¿ywaæ tych samych nazw jako argumentówfunkcji.

Uwaga: Ta postaæ instrukcji Define jestrównowa¿na wykonaniu instrukcji:wyra¿enie!Nazwafunkcji( arg1Nazwa, arg2Nazwa).Ta instrukcja mo¿e byæ u¿yta do definiowaniaprostych zmiennych; na przyk³ad, Define a=3.

Define g(x,y)=2xì3y ¸ Doneg(1,2) ¸ ë41!a:2!b:g(a,b) ¸ ë4

Define h(x)=when(x<2,2x-3,ë2x+3) ¸ Done

h(ë3) ¸ ë9h(4) ¸ ë5

Define eigenvl(a)=cZeros(det(identity(dim(a)[1])-xùa),x) ¸ Done

eigenvl([ë1,2;4,3]) ¸

2ø 3 - 1

11 ë(2ø 3 + 1)

11

Define Nazwafunkcji(arg1Nazwa, arg2Nazwa, ...) = Funcblok

EndFunc

Instrukcja Define dzia³a podobnie jak opisanopowy¿ej, z t¹ ró¿nic¹, ¿e Nazwafunkcji() - funkcjazdefiniowana przez u¿ytkownika mo¿e wykonaæblok z³o¿ony z wielu poleceñ.

blok mo¿e byæ pojedynczym poleceniem lubci¹giem poleceñ oddzielonych znakiem “:”. blokmo¿e tak¿e zawieraæ wyra¿enia i instrukcje (takiejak If, Then, Else i For). Pozwala to na u¿ycie wfunkcji Nazwafunkcji() instrukcji Return w celuwyœwietlenia okreœlonego wyniku.

Uwaga: Zazwyczaj ³atwiej jest wprowadziæi zredagowaæ tak¹ postaæ funkcji w edytorzeprogramu ni¿ z linii wprowadzania.

Define g(x,y)=Func:If x>y Then:Return x:Else:Return y:EndIf:EndFunc ¸ Done

g(3,ë7) ¸ 3

Liczba dwójkowa mo¿e mieæ do 32cyfr. Liczba szesnastkowa mo¿emieæ do 8 cyfr.

Zero, nie litera O, a nastêpnie b lub h.



Define NazwaProgramu(arg1Nazwa, arg2Nazwa, ...) = Prgmblok

EndPrgm

Tworzy program lub podprogram o nazwieNazwaProgramu, ale nie pozwala nawyœwietlenie wyniku za pomoc¹ instrukcjiReturn. Mo¿e wykonaæ grupê wielu poleceñ.

blok mo¿e byæ pojedynczym poleceniem lub ci¹giempoleceñ oddzielonych znakiem “:”. blok/grupa mo¿etak¿e bez ograniczeñ zawieraæ wyra¿enia i instrukcje(takie jak If, Then, Else i For).

Uwaga: Zazwyczaj ³atwiej jest wprowadziæi zredagowaæ tak¹ postaæ funkcji w edytorzeprogramu ni¿ z linii wprowadzania.

Define listinpt()=prgm:Localn,i,str1,num:InputStr "Entername of list",str1:Input "No.of elements",n:Fori,1,n,1:Input "element"&string(i),num:num!#str1[i]:EndFor:EndPrgm¸

Done

listinpt() ¸Enter name of list

DelFold CATALOG

DelFold NazwaKatalogu1[,NazwaKatalogu2][,NazwaKatalogu3] ...

Usuwa katalogi o nazwach: NazwaKatalogu1,NazwaKatalogu2 itd. zdefiniowane przezu¿ytkownika. Gdy katalogi zawieraj¹jakiekolwiek zmienne, wyœwietlony zostaniekomunikat o b³êdzie,

Uwaga: Nie mo¿esz usun¹æ katalogu main.

NewFold games ¸ Done

(tworzy nowy katalog o nazwie games)

DelFold games ¸ Done

(usuwa katalog o nazwie games)

DelVar CATALOG

DelVar zmienna1[, zmienna2] [, zmienna3] ...

Usuwa okreœlon¹ zmienn¹ z pamiêci.

2!a ¸ 2(a+2)^2 ¸ 16DelVar a ¸ Done(a+2)^2 ¸ (a + 2)ñ

deSolve() menu MATH/Calculus

deSolve(1stOr2ndOrderOde, ZmiennaNiezale¿na,ZmiennaZale¿na) ⇒ rozwi¹zanie ogólne

Podaje wyra¿enie, które w sposób jawny lubniejawny okreœla ogólne rozwi¹zanie zwyk³egorównania ró¿niczkowego pierwszego lubdrugiego rzêdu (ODE). W ODE:

• U¿yj symbolu prim ( ' , naciskaj¹c klawisze2 È), aby zaznaczyæ pierwsz¹ pochodn¹zmiennej zale¿nej wzglêdem zmiennejniezale¿nej.

• U¿yj '' (dwkrotnie symbolu prim), abyzaznaczyæ drug¹ pochodn¹.

Symbol ' jest u¿ywany na okreœlenie pochodnychtylko w deSolve() . W innych przypadkach u¿yj d().

Rozwi¹zanie ogólne równania pierwszego rzêduzawiera dowoln¹ zmienn¹ postaci @k, gdzie kjest liczb¹ ca³kowit¹ z przedzia³u od 1 do 255. Ponaciœniêciu klawiszyClrHome lub ƒ 8: ClearHome przyrostkowi k przywracana jest wartoœæ 1.Rozwi¹zanie równania drugiego rzêdu zawieradwie takie sta³e.

Uwaga: Aby wprowadziæ symbol prim (' ),naciœnij 2 È.

deSolve(y''+2y'+y=x^2,x,y)¸

y=(@1øx+@2)øeë x+xñ ì4øx+6

right(ans(1))!temp ¸

(@1øx+@2)øeë x+xñ ì4øx+6

d(temp,x,2)+2ùd(temp,x)+tempìx^2¸ 0

DelVar temp ¸ Done



Zastosuj instrukcjê solve() do rozwi¹zanianiejawnego, jeœli chcesz zamieniæ je na jednolub wiêcej równowa¿nych jawnych rozwi¹zañ.

deSolve(y'=(cos(y))^2ùx,x,y)¸

tan(y)=

xñ

2 +@3

Podczas porównania otrzymanych wynikówz podrêcznikiem lub wynikami obliczeñ"rêcznych" miej na uwadze, ¿e ró¿ne metodywprowadzaj¹ dowolne sta³e na innych etapachobliczania i mo¿e to prowadziæ do ró¿nychrozwi¹zañ ogólnych.

solve(ans(1),y) ¸

y=tanê(xñ+2ø@3

2 )+@n1øp

Uwaga: Aby wpisaæ symbol @, naciœnij:

TI-89: ¥ §TI-92 Plus: 2 R

ans(1)|@3=cì1 and @n1=0 ¸

y=tanê(xñ+2ø(cì1)

2 )deSolve(1stOrderOde and warunekPocz¹tkowy,

zmiennaNiezale¿na, zmiennaZale¿na) ⇒ rozwi¹zanie szczególne

Oblicza i wyœwietla rozwi¹zanie szczególne,które spe³nia równanie ró¿niczkowe 1stOrderOde iwarunekBrzegowy. Wyznaczenie rozwi¹zaniaszczególnego jest na ogó³ ³atwiejsze, ni¿wyznaczanie rozwi¹zania ogólnego, podstawianiewartoœci pocz¹tkowych, poszukiwanie sta³ej, anastêpnie podstawienie tej wartoœci dorozwi¹zania ogólnego.

warunekPocz¹tkowy jest równoœci¹ postaci:

zmiennaZale¿na (pocz¹tkowaNiezale¿naWartoœæ) =pocz¹tkowaZale¿naWartoœæ

Argumenty pocz¹tkowaNiezale¿naWartoœæ ipocz¹tkowaZale¿naWartoœæ mog¹ byæ zmiennymitakimi, jak x0 i y0, którym nie przypisanowartoœci. Niejawne ró¿niczkowanie mo¿e pomócw sprawdzeniu niejawnych rozwi¹zañ.

sin(y)=(yù e^(x)+cos(y))y'!ode¸

sin(y)=(exøy+cos(y))øy'

deSolve(ode andy(0)=0,x,y)!soln ¸

ë(2øsin(y)+yñ)

2 =ë(exì1)øeëxøsin(y)

soln|x=0 and y=0 ¸ true

d(right(eq)ìleft(eq),x)/(d(left(eq)ìright(eq),y))!impdif(eq,x,y) ¸

Done

ode|y'=impdif(soln,x,y) ¸

true

DelVar ode,soln ¸ Done

deSolve(2ndOrderOde and warunekPocz¹tkowy1 andwarunekPocz¹tkowy2, zmiennaNiezale¿na,zmiennaZale¿na) ⇒ rozwi¹zanie szczególne

Wyœwietla rozwi¹zanie szczególne spe³niaj¹cerównanie ró¿niczkowe drugiego rzêdu2ndOrderOde i ma okreœlon¹ wartoœæ zmiennejzale¿nej oraz okreœlone zale¿noœci dla zmiennejzale¿nej i jej pierwszej pochodnej.

deSolve(y''=y^(ë1/2) andy(0)=0 and y'(0)=0,t,y) ¸

2øy3/4

3 =t

solve(ans(1),y) ¸

y=

22/3ø(3øt)4/3

4 and t‚0

Dla warunku warunekPocz¹tkowy1, u¿yjzale¿noœci:

zmiennaZale¿na(pocz¹tkowaNiezale¿naWartoœæ) =pocz¹tkowaZale¿naWartoœæ

Dla warunku warunekPocz¹tkowy2, u¿yjzale¿noœci:

zmiennaZale¿na(pocz¹tkowaNiezale¿naWartoœæ) =pocz¹tkowaWartoœæpierwszejpochodnej



deSolve(2ndOrderOde and warunekBrzegowy1 andwarunekBrzegowy2, zmiennaNiezale¿na,zmiennaZale¿na) ⇒ rozwi¹zanie szczególne

Oblicza i wyœwietla rozwi¹zanie szczególnespe³niaj¹ce równanie ró¿niczkowe drugiegorzêdu 2ndOrderOde i posiadaj¹ce okreœlonewartoœci w dwóch ró¿nych punktach.

deSolve(w''ì2w'/x+(9+2/x^2)w=xù e^(x) and w(p/6)=0 andw(p/3)=0,x,w) ¸

w=

ep

3øxøcos(3øx)

10

ìe

p

6øxøsin(3øx)

10 + x⋅ex

10

det() menu MATH/Matrix

det(macierzKwadratowa[, tol]) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla wyznacznik macierzyKwadratowej.

Opcjonalnie, ka¿dy element macierzy traktowanyjest jak zero, jeœli jego wartoœæ bezwzglêdna jestmniejsza ni¿ tol. Tolerancja jest u¿ywana tylkowtedy, gdy macierz ma wartoœcizmiennoprzecinkowe i nie zawiera ¿adnychzmiennych symbolicznych, którym nie zosta³yprzypisane wartoœci. W innych przypadkach toljest ignorowana.

• Jeœli naciœniesz klawisze ¥ ¸ lubustawisz tryb Exact/Approx=APPROXIMATE,wtedy obliczenia bêd¹ wykonane przy u¿yciuarytmetyki zmiennoprzecinkowej.

• Jeœli tol jest pominiêta, wtedy przyjmowanajest standardowa wartoœæ tolerancji wed³ugwzoru:

5Eë 14 ù max(dim( macierzKwadratowa))ù rowNorm( macierzKwadratowa)

det([a,b;c,d]) ¸ aød ìbøc

det([1,2;3,4]) ¸ ë2

det(identity(3) ìxù[1,ë2,3;ë2,4,1;ë6,ë2,7]) ¸

ë(98øxò ì55øxñ+ 12øx ì1)

[1E20,1;0,1]!mat1 [1.E20 10 1]det(mat1) ¸ 0det(mat1,.1) ¸ 1.E20

diag() MATH/Matrix menu

diag(lista) ⇒ macierzdiag(macierzwierszowa) ⇒ macierzdiag(macierzkolumnowa) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz diagonaln¹ z wartoœciamiargumentów z listy lub macierzy na jej g³ównejprzek¹tnej.

diag(2,4,6) ¸

2 0 0

0 4 00 0 6

diag(macierzKwadratowa) ⇒ macierzwierszowa

Wyœwietla macierz wierszow¹ zawieraj¹c¹elementy z g³ównej przek¹tnej macierzymacierzKwadratowa.

macierzKwadratowa musi byæ kwadratowa.

[4,6,8;1,2,3;5,7,9] ¸

4 6 8

1 2 35 7 9

diag(ans(1)) ¸ [4 2 9]



Dialog CATALOG

Dialogblok

EndDlog

Generuje okno dialogowe podczas wykonywaniaprogramu.

blok mo¿e byæ pojedynczym poleceniem lubci¹giem poleceñ oddzielonych znakiem “:”.Dopuszczalne opcje bloku wejœcia-wyjœcia wmenu okna dialogowego … I/O, 1:Dialog menu1:Text, 2:Request, 4:DropDown i 7:Title.

Zmiennym wyœwietlonym w oknie dialogowymmog¹ byæ przypisane wartoœci. Bêd¹ onewyœwietlone jako wartoœci pocz¹tkowe. Jeœlinaciœniesz ¸, to wtedy zmienne zostan¹zaktualizowane z okna dialogowego i zmiennejok przypisana bêdzie wartoœæ 1. Jeœli naciœnieszN, to wtedy zmienne nie zostan¹zaktualizowane i zmiennej systemowej okprzypisana bêdzie wartoœæ zero.

Wydruk programu:

:Dlogtest():Prgm:Dialog:Title "This is a dialog box":Request "Your name",Str1:Dropdown "Month you were born",seq(string(i),i,1,12),Var1

:EndDlog:EndPrgm

dim() menu MATH/Matrix/Dimensions

dim(lista) ⇒ liczbaCa³kowita

Wyœwietla rozmiar listy.

dim(0,1,2) ¸ 3

dim(macierz) ⇒ lista

Wyœwietla wymiary macierzy w postacidwuelementowej listy wiersze, kolumny.

dim([1,ë1,2;ë2,3,5]) ¸ 2 3

dim(³añcuch) ⇒ liczbaCa³kowita

Wyœwietla liczbê znaków zawartych w ³añcuchuznaków ³añcuch.

dim("Hello") ¸ 5

dim("Hello"&" there") ¸ 11

Disp CATALOG

Disp [wyra¿enielub³añcuch1] [,wyra¿enielub³añcuch2] ...

Wyœwietla aktualn¹ zawartoœæ ekranu wejœcia-wyjœcia programu (Program I/O screen). Jeœlijeden lub wiêcej argumentów wyra¿enielub³añcuchzostanie okreœlonych, wtedy ka¿de wyra¿enie lub³añcuch znaków zostanie wyœwietlonyw oddzielnych liniach ekranu wejœcia-wyjœciaprogramu.

Wyra¿enie mo¿e zawieraæ operacje zamiany takiejak 4DD i 4Rect . Mo¿esz tak¿e u¿yæ operatora 4do przeprowadzenia zamiany podstawy uk³adunumeracji i jednostek.

W³¹czenie Pretty Print = ON (szkolna notacja jestw³¹czona) spowoduje, ¿e wyra¿enia bêd¹wyœwietlane w szkolnej notacji.

Bêd¹c na ekranie wejœcia-wyjœcia programumo¿esz u¿yæ klawisza ‡ do wyœwietleniaekranu bazowego, ewentualnie z programumo¿na zastosowaæ instrukcjê DispHome .

Disp "Hello" ¸ Hello

Disp cos(2.3) ¸ ë.666…

1,2,3,4!L1 ¸

Disp L1 ¸ 1 2 3 4

Disp 180_min 4 _hr ¸ 3.ø_hr

Uwaga: Aby wpisaæ podkreœlenie ( _ ),naciœnij :TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2 Aby wpisaæ 4, naciœnij 2 .



DispG CATALOG

DispG

Wyœwietla bie¿¹c¹ zawartoœæ ekranu graficznego.

W trybie wyœwietlania funkcji:

Fragment programu:

©:5ùcos(x)!y1(x):ë10!xmin:10!xmax:ë5!ymin:5!ymax:DispG

©

DispHome CATALOG

DispHome

Wyœwietla bie¿¹c¹ zawartoœæ ekranu bazowego.

Fragment programu:

©:Disp "The result is: ",xx:Pause "Press Enter to quit":DispHome:EndPrgm

DispTbl CATALOG

DispTbl

Wyœwietla bie¿¹c¹ zawartoœæ ekranu tabeli(Table screen).

Uwaga: Klawisze kursora s¹ aktywne doprzewijania. Naciœnij N lub ¸, abywznowiæ ew. wykonywanie programu.

5ùcos(x)!y1(x) ¸

DispTbl ¸

4DMS menu MATH/Angle

wyra¿enie 4DMSlista 4DMSmacierz 4DMS

Interpretuje argument jako k¹t i wyœwietla jegowartoœæ w postaci DMS (DDDDDD¡MM¢SS.ss£).Informacje dotycz¹ce formatu DMS(stopnie,minuty, sekundy) znajdziesz przy opisieinstrukcji ¡, ', " na stronie 223.

Uwaga: Instrukcja 4DMS u¿ywana w trybiewyra¿ania k¹tów w radianach dokona zamianyz radianów na stopnie. Jeœli po danej wejœciowejnastêpuje znak stopni ( ¡ ), to zamiana nie bêdzieprzeprowadzona. Mo¿esz u¿yæ 4DMS tylko nakoñcu linii wprowadzania.

Gdy k¹ty wyra¿one w stopniach (Degree):

45.371 4DMS ¸ 45ó22'15.6"

45.371,60 4DMS ¸45ó22'15.6" 60ó



dotP() menu MATH/Matrix/Vector ops

dotP(lista1, lista2) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla iloczyn skalarny dwóch list.

dotP(a,b,c,d,e,f) ¸

aød + bøe + cøf

dotP(1,2,5,6) ¸ 17

dotP(wektor1, wektor1) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla iloczyn skalarny dwóch wektorów.

Obydwa wektory musz¹ byæ wektoramiwierszowymi lub wektorami kolumnowymi.

dotP([a,b,c],[d,e,f]) ¸

aød + bøe + cøf

dotP([1,2,3],[4,5,6]) ¸ 32

DrawFunc CATALOG

DrawFunc wyra¿enie

Traktuj¹c wyra¿enie jako funkcjê zmiennejniezale¿nej x wyœwietla jej wykres.

Uwaga: Opcja Regraph (ponownie wyœwietlenie)usuwa wszelkie narysowane elementy.

W trybie wyœwietlania wykresów i oknieZoomStd:

DrawFunc 1.25xùcos(x) ¸

DrawInv CATALOG

DrawInv wyra¿enie

Wyœwietla wykres krzywej opisanej przezwyra¿enie odwrotne. Rysuje wartoœci x na osi yoraz wartoœci y na osi x.

x jest zmienn¹ niezale¿n¹.



DrawInv 1.25xùcos(x) ¸

DrawParm CATALOG

DrawParm wyra¿enie1, wyra¿enie2[, tmin] [, tmax] [, tkrok]

Wyœwietla krzywe dane w postaciparametrycznej wyra¿enie1 i wyra¿enie2, wzglêdemzmiennej niezale¿nej t.

Standardowo tmin, tmax i tkrok s¹ bie¿¹cymiustawieniami zmiennych okna tmin, tmax i tkrok.Okreœlenie wartoœci nie zmienia ustawienia okna.Jeœli aktualny tryb graficzny nie jestparametryczny, wymagane s¹ te trzy argumenty.



DrawParmtùcos(t),tùsin(t),0,10,.1 ¸



DrawPol CATALOG

DrawPol wyra¿enie[, qmin] [, qmax] [, qkrok]

Wyœwietla krzyw¹ zdefiniowan¹ przez wyra¿eniewe wspó³rzêdnych biegunowych u¿ywaj¹czmiennej niezale¿nej q.

Standardowo, wartoœci qmin, qmax i qkrok s¹bie¿¹cymi ustawieniami zmiennych okna qmin,qmax, i qstep. Okreœlenie wartoœci nie zmieniaustawieñ okna. Jeœli bie¿¹cym trybem graficznymnie jest tryb biegunowy, wtedy te trzy argumentys¹ wymagane.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne wyœwietlenie)usuwa wszelkie narysowane elementy.


DrawPol 5ùcos(3ù q),0,3.5,.1¸

DrawSlp CATALOG

DrawSlp x1, y1, nachylenie

Wyœwietla ekran graficzny i prost¹ zdefiniowan¹wzorem yì y1=nachylenieø (xì x1).

Uwaga Opcja Regraph (ponowne wyœwietlenie)usuwa wszystkie narysowane elementy.


DrawSlp 2,3,ë2 ¸

DropDown CATALOG

DropDown ³añcuchTytu³u, ³añcuchElementu1,³añcuchElementu2, ..., nazwaZmiennej

Wyœwietla rozwijalne menu o nazwie³añcuchTytu³u i zawieraj¹ce elementy1: ³añcuchElementu, 2: ³añcuchElementu, itd.Instrukcja DropDown musi znajdowaæ siêwewn¹trz bloku Dialog...EndDlog.

Jeœli nazwaZmiennej ju¿ istnieje i jej wartoœæmieœci siê w zakresie elementówodpowiadaj¹cych tej zmiennej, to element jestwyœwietlany jako standardowy. W innymprzypadku standardowym wyborem jest pierwszyelement menu.

Jeœli wybierasz element z menu, wtedy liczbaodpowiadaj¹ca elementowi jest zapamiêtanaw nazwieZmiennej. (W razie koniecznoœci,DropDown utworzy nazwêZmiennej.)

Patrz przyk³ad wydruku programu Dialog .



DrwCtour CATALOG

DrwCtour wyra¿enieDrwCtour lista

Rysuje kontury aktualnego wykresutrójwymiarowego dla wartoœci okreœlonych przezwyra¿enie lub listê. Tryb grafiki trójwymiarowej(3D) musi byæ w³¹czony. Instrukcja DrwCtourautomatycznie ustala styl wyœwietlania wykresukonturów poziomów (CONTOUR LEVELS).

Standardowo, na wykresie automatyczniewyœwietlana jest pewna liczba równoodleg³ychkonturów okreœlonych przez zmienn¹ oknancontour. Instrukcja DrwCtour wyœwietla, opróczstandardowych, dodatkowe kontury.

Aby unikn¹æ wyœwietlania standardowychkonturów, nale¿y wyzerowaæ zmienn¹ ncontourw ekranie okna (Window screen) lub podstawiæzera do zmiennej systemowej ncontour.

Tryb grafiki trójwymiarowej:

(1/5)x^2+(1/5)y^2ì10!z1(x,y)¸

DoneL10!xmin:10!xmax ¸ 10L10!ymin:10!ymax ¸ 10L10!zmin:10!zmax ¸ 100!ncontour ¸ 0DrwCtour L9,L4.5,L3,0,4.5,9¸

• U¿yj kursora do zmiany k¹ta ogl¹daniawykresu. Naciœnij 0 (zero), aby powróciædo widoku.

• Aby zmieniaæ style przedstawieniawykresu, naciœnij klawisz:

TI-89: Í TI-92 Plus : F

• Naciœnij X, Y lub Z, aby ogl¹daæ wykresna odpowiedniej osi.

í TI-89: klawisz ^ TI-92 Plus: klawisz 2 ^

mantysaEwyk³adnik

Wprowadza liczbê w notacji naukowej. Liczbajest przedstawiona w postaci mantysa ×x10wyk³adnik.

Wskazówka: Jeœli chcesz wpisaæ potêgê liczby10 bez otrzymywania wyniku w notacjidziesiêtnej, to u¿yj zapisu 10liczbaCa³kowita.

2.3í4 ¸ 23000.

2.3í9+4.1í15 ¸ 4.1í15

3ù10^4 ¸ 30000

e^() TI-89: klawisz ¥ s TI-92 Plus: klawisz 2 s

ewyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Oblicza e podniesione do potêgi wyra¿enie1.

Uwaga: W kalkulatorze TI-89, naciœniêcie¥ s do wyœwietlenia e^( oznacza co innegoni¿ naciœniêcie j [E ] .W kalkulatorze TI-92Plus, naciœniêcie 2s do wyœwietlenia eoznacza co innego ni¿ dostêp do znaku e zklawiatury QWERTY.

Mo¿esz wprowadziæ liczbê zespolon¹ w formaciebiegunowym rei q. Jednak¿e, u¿ywaj tej postacitylko przy ustawionej opcji przedstawienia k¹taw radianach, u¿ycie tej postaci, gdy k¹t wyra¿anyjest w stopniach, powoduje wyst¹pienie b³êdudziedziny (Domain error).

e^(1) ¸ e

e^(1.) ¸ 2.718...

e^(3)^2 ¸ e9

e(lista1) ⇒ lista

Oblicza i wyœwietla e podniesione do potêgika¿dego elementu z listy1.

e^(1,1.,0,.5) ¸

e 2.718... 1 1.648...



emacierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza macierz wyk³adnicz¹macierzyKwadratowej1. To nie jest to samo, coobliczenie e do potêgi równej ka¿demuelementowi. Informacje o metodzie obliczaniazawarte s¹ w opisie cos() .

macierzKwadratowa1 musi byædiagonalizowalna. Wynik zawsze zawieraliczby zmiennoprzecinkowe.

e^([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1]) ¸

782.209 559.617 456.509

680.546 488.795 396.521524.929 371.222 307.879

eigVc() menu MATH/Matrix

eigVc(macierzKwadratowa) ⇒ macierz

Oblicza macierz zawieraj¹c¹ wektory w³asnerzeczywistej lub zespolonejmacierzyKwadratowej. Ka¿da kolumna wwyniku odpowiada wartoœci w³asnej. Zauwa¿, ¿ewektor w³asny nie jest jednoznacznie okreœlony;mo¿e on byæ skalowany przez dowolny sta³yczynnik. Wektory w³asne s¹ znormalizowane, cooznacza, ¿e jeœli V = [x1, x2, … , xn], wtedy:

x12 + x2

2 + … + xn2 = 1

macierzKwadratowa jest najpierw przekszta³canaza pomoc¹ transformacji podobieñstwa macierzya¿ do momentu, gdy normy wiersza i kolumny s¹mo¿liwie najbli¿ej tej samej wartoœci. NastêpniemacierzKwadratowa jest zredukowana do postacigórnej, a wartoœci w³asne s¹ obliczane za pomoc¹rozk³adu Schura.

Gdy liczby zespolone s¹ przedstawione wprostok¹tnymw uk³adzie wspó³rzêdnych:

[L1,2,5;3,L6,9;2,L5,7]!m1 ¸

ë1 2 5

3 ë6 92 ë5 7

eigVc(m1) ¸

ë.800… .767… .767…

.484… .573…+.052…øi .573…ì.052…øi

.352… .262…+.096…øi .262…ì.096…øi

eigVl() menu MATH/Matrix

eigVl(macierzKwadratowa) ⇒ lista

Wyœwietla listê wartoœci w³asnych rzeczywistejlub zespolonej macierzyKwadratowej.

macierzKwadratowa jest najpierw przekszta³canaza pomoc¹ podobieñstwa, a¿ do momentu, gdynormy wiersza i kolumny s¹ mo¿liwie najbli¿ejtej samej wartoœci. NastêpniemacierzKwadratowa jest zredukowana do postacigórnej Hessenberga.

W postaci kanonicznej:

[L1,2,5;3,L6,9;2,L5,7]!m1 ¸

ë1 2 5

3 ë6 92 ë5 7

eigVl(m1) ¸

ë4.409… 2.204…+.763…øi

2.204…ì.763…øi

Else Patrz If, strona 141.

ElseIf CATALOG Patrz tak¿e If, strona 141.

If wyra¿enie1 boole’owskie Then blok1ElseIf wyra¿enie2 boole’owskie Then blok2

©ElseIf wyra¿enieN boole’owskie Then blokNEndIf

©

Warunek ElseIf mo¿e byæ wykorzystany jakoinstrukcja do okreœlenia rozga³êzieñ programu.

Fragment programu:

©:If choice=1 Then: Goto option1: ElseIf choice=2 Then: Goto option2: ElseIf choice=3 Then: Goto option3: ElseIf choice=4 Then: Disp "Exiting Program": Return:EndIf

©



EndCustm Patrz Custom, strona 114.

EndDlog Patrz Dialog, strona 122.

EndFor Patrz For, strona 135.

EndFunc Patrz Func, strona 136.

EndIf Patrz If, strona 141.

EndLoop Patrz Loop, strona 151.

EndPrgm Patrz Prgm, strona 166

EndTBar Patrz ToolBar, strona 202.

EndTry Patrz Try, strona 202.

EndWhile Patrz While, strona 205.

entry() CATALOG

entry() ⇒ wyra¿enieentry(liczbaCa³kowita) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla poprzedni wpis w linii wprowadzaniaz obszaru wyœwietlania poprzednich obliczeñ naekranie bazowym.

Argument liczbaCa³kowita okreœla, które zwprowadzonych wyra¿eñ w obszarzewyœwietlania poprzednich obliczeñ ma byæprzywo³ane. Standardowo, 1 oznacza ostatniwpis. Zakres wynosi od 1 do 99 i nie mo¿ebyæ wyra¿eniem.

Uwaga: Jeœli ostatni wpis jest ci¹gle jeszczepodœwietlony na ekranie bazowym, to naciœniêcieklawisza ¸ spowoduje wykonanieinstrukcji entry(1) .

Na ekranie bazowym:

1+1/x ¸1x + 1

1+1/entry(1) ¸ 2ì1x+1

¸1

2ø(2øx+1) + 3/2

¸ 5/3ì1

3ø(3øx+2)

entry(4) ¸1x + 1

exact() menu MATH/Number

exact(wyra¿enie1 [, tol]) ⇒ wyra¿enieexact(lista1 [, tol]) ⇒ listaexact(macierz1 [, tol]) ⇒ macierz.

Zamienia, jeœli to mo¿liwe, u³amek dziesiêtny nau³amek zwyk³y. Wykorzystuje arytmetykê Exact,niezale¿n¹ od trybu Exact/Approx.

Argument tol okreœla dok³adnoœæ zamiany;standardowo jest równy 0 (zero).

exact(.25) ¸ 1/4

exact(.333333) ¸3333331000000

exact(.33333,.001) 1/3

exact(3.5x+y) ¸7øx2 + y

exact(.2,.33,4.125) ¸

1à5 33100 33à8



Exec CATALOG

Exec ³añcuch [, wyra¿enie1] [, wyra¿enie2] ...

Wykonuje ³añcuch sk³adaj¹cy siê z ciagu poleceñkodu operacyjnego Motorola 68000. Kody tetraktowane s¹ jako rodzaj programu napisanegow jêzyku asemblera. W razie koniecznoœci,opcjonalne wyra¿enia pozwalaj¹ Ci na przekazaniejednego lub wiêcej argumentów do programu.

Dalsze informacje znajduj¹ siê na stronieinternetowej TI http://www.ti.com/calc

Ostrze¿enie: Instrukcja Exec zezwala Ci nadostêp do wszystkich mo¿liwoœcimikroprocesora. Musisz byæ œwiadomy faktu, ¿e³atwo pope³niæ b³¹d, który zablokuje kalkulatori spowoduje, ¿e utracisz swe dane. Zalecane jestwykonanie kopii zapasowej zawartoœcikalkulatora przed u¿yciem instrukcji Exec .

Exit CATALOG

Exit

Wychodzi z aktualnego bloku For , While lub Loop .

U¿ycie instrukcji Exit jest niedozwolone pozatrzema typami pêtli (For , While lub Loop ).

Wydruk programu:

:0!temp:For i,1,100,1: temp+i!temp: If temp>20: Exit:EndFor:Disp temp

zawartoœæ zmiennej temp po wykonaniu: 21

exp4list() CATALOG

exp4list(wyra¿enie,zmienna) ⇒ lista

Bada, czy wyra¿enie zawiera równoœci rozdzielones³owem “or” (lub) i wyœwietla listê zawieraj¹c¹prawe strony równañ w postaci zmienna=wyra¿enie.Jest to ³atwy sposób na wyznaczenie pewnychrozwi¹zañ zawartych w wynikach funkcji solve() ,cSolve() , fMin() i fMax() .

Uwaga: exp4list() niekoniecznie jest zgodnaz funkcjami zeros i cZeros(), poniewa¿wyœwietlaj¹ one bezpoœrednio listê wartoœcirozwi¹zañ.

solve(x^2ìxì2=0,x) ¸ x=2 orx=ë1

exp4list(solve(x^2ìxì2=0,x),x)¸

ë1 2




expand() MATH/Algebra menu

expand(wyra¿enie1 [, zmienna]) ⇒ wyra¿enieexpand(lista1 [,zmienna]) ⇒ listaexpand(macierz1 [,zmienna]) ⇒ macierz

Instrukcja expand(wyra¿enie1) wyœwietlarozwiniêcie wyra¿enia1 wzglêdem wszystkich jegozmiennych. Rozwiniêcie wielomianów jestwielomianem, a dla wyra¿eñ wymiernych jestrozk³adem na u³amki proste.

Zastosowanie instrukcji expand() ma na celuprzekszta³cenie wyra¿enia1 na sumê i/lub ró¿nicêprostych wyrazów. W przeciwieñstwie doinstrukcji factor(), której zadaniem jestprzekszta³cenie wyra¿enia1 w iloczyn i/lub ilorazprostych czynników.

expand((x+y+1)^2) ¸

xñ+ 2øxøy + 2øx + yñ+ 2øy + 1

expand((x^2ìx+y^2ìy)/(x^2ùy^2ìx^2ùyìxùy^2+xùy)) ¸

expand(wyra¿enie1,zmienna) wyœwietla wyra¿enierozwiniête wzglêdem zmiennej. Te same potêgizmiennej s¹ wy³¹czane przed nawias. Wyrazy i ichczynniki s¹ porz¹dkowane wzglêdem zmiennejjako wyró¿nionej zmiennej. Mo¿e siê zdarzyæ, ¿eniektóre wspó³czynniki bêd¹ rozwiniête albouproszczone. U¿ycie argumentu zmiennazazwyczaj oszczêdza czas, pamiêæ i miejsce naekranie, czyni¹c wyra¿enie bardziejzrozumia³ym.

expand((x+y+1)^2,y) ¸

yñ+ 2øyø(x + 1) + (x + 1)ñ

expand((x+y+1)^2,x) ¸

xñ+ 2øxø(y + 1) + (y + 1)ñ

expand((x^2ìx+y^2ìy)/(x^2ùy^2ìx^2ùyìxùy^2+xùy),y) ¸

expand(ans(1),x) ¸

Nawet w przypadku tylko jednej zmiennej,u¿ycie argumentu zmienna mo¿e spowodowaærozk³ad mianownika na czynniki, daj¹c pe³niejszyrozk³ad wyra¿enia na u³amki proste.

Wskazówka: Dla wyra¿eñ wymiernychinstrukcja propFrac() jest szybsza, leczo mniejszym zakresie ni¿ expand().

Uwaga: Patrz tak¿e instrukcja comDenom() dlawyra¿eñ z rozwiniêtym licznikiem i rozwiniêtymmianownikiem.

expand((x^3+x^2ì2)/(x^2ì2))¸

2øxxñ ì2 + x+1

expand(ans(1),x) ¸

1xì ‡2 +

1x+‡2 + x+1



expand(wyra¿enie1,[zmienna]) tak¿e rozwijawyra¿enia logarytmiczne i z potêgamiu³amkowymi niezale¿nie od zmiennej . Abyuzyskaæ lepszy rozk³ad takich wyra¿eñ, nale¿ybyæ mo¿e wprowadziæ ograniczenia na zmiennetak, by niektóre czynniki by³y nieujemne.

expand(wyra¿enie1, [zmienna]) tak¿e przekszta³cawartoœci bezwzglêdne, sign(), i wyra¿eniawyk³adnicze, nie zwa¿aj¹c na argument zmienna.

Uwaga: Patrz tak¿e instrukcja tExpand(), któradotyczy funkcji trygonometrycznych sumi wielokrotnoœci k¹ta.

ln(2xùy)+‡(2xùy) ¸

ln(2øxøy) + ‡(2øxøy)

expand(ans(1)) ¸

ln(xøy) + ‡2ø ‡(xøy) + ln(2)

expand(ans(1))|y>=0 ¸

ln(x) + ‡2ø ‡xø ‡y + ln(y) + ln(2)

sign(xùy)+abs(xùy)+ e^(2x+y)¸

e2ø x+y + sign(xøy) + |xøy|

expand(ans(1)) ¸

sign(x)øsign(y) + |x|ø|y|+ (ex)2øey

expr() menu MATH/String

expr(³añcuch) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla ci¹g znaków zawartych w ³añcuchujako wyra¿enie i natychmiast je wykonuje.

expr("1+2+x^2+x") ¸ xñ+ x + 3

expr("expand((1+x)^2)") ¸

xñ+ 2øx + 1

"Define cube(x)=x^3"!funcstr¸

"Define cube(x)=x^3"

expr(funcstr) ¸ Done

cube(2) ¸ 8

ExpReg menu MATH/Statistics/Regressions

ExpReg lista1, lista2 [, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza i wyœwietla regresjê wyk³adnicz¹ orazaktualizuje wszystkie statystyczne zmiennesystemowe.

Wszystkie listy musz¹ mieæ taki sam rozmiarz wyj¹tkiem listy5.

lista1 reprezentuje listê x.lista2 reprezentuje listê y.lista3 reprezentuje czêstotliwoœæ.lista4 reprezentuje kody kategorii.lista5 reprezentuje kategoriê: do³¹cz listê.

Uwaga: Listy, lista1 do lista4, musz¹ byæ nazwamizmiennych lub c1–c99 (kolumnami w ostatniejzmiennej w edytorze Data/Matrix). lista5 nie musibyæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿e byæ c1–c99.

Opcja rysowania wykresu funkcji:

1,2,3,4,5,6,7,8!L1 ¸

1 2 ...1,2,2,2,3,4,5,7!L2 ¸

1 2 ...ExpReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸

Regeq(x)"y1(x) ¸ DoneNewPlot 1,1,L1,L2 ¸ Done

¥ %



factor() menu MATH/Algebrafactor(wyra¿enie1[, zmienna]) ⇒ wyra¿eniefactor(lista1[,zmienna]) ⇒ listafactor(macierz1[,zmienna]) ⇒ macierz

factor( wyra¿enie1) wyœwietla rozk³ad wyra¿enia1na czynniki wzglêdem wszystkich zmiennych posprowadzeniu do wspólnego mianownika.

wyra¿enie1 jest rozk³adane, o ile jest to mo¿liwe,na wymierne czynniki liniowe bez wprowadzanianowych wyra¿eñ zespolonych. Mo¿liwoœæ ta jestu¿yteczna w przypadku rozk³adu wzglêdemwiêcej ni¿ jednej zmiennej.

factor(a^3ùx^2ìaùx^2ìa^3+a)

¸

aø(a ì1)ø(a + 1)ø(x ì1)ø(x + 1)

factor(x^2+1) ¸ xñ+ 1

factor(x^2ì4) ¸(x ì2)ø(x + 2)

factor(x^2ì3) ¸ xñ ì3

factor(x^2ìa) ¸ xñ ìa

factor( wyra¿enie1,zmienna) wyœwietla wyra¿enie1roz³o¿one na czynniki wzglêdem zmiennej.

wyra¿enie1 jest rozk³adane, o ile jest to mo¿liwe, narzeczywiste czynniki liniowe wzglêdem zmienej,nawet jeœli powoduje to wprowadzenieniewymiernych sta³ych lub wyra¿eñ niewymiernychwzglêdem pozosta³ych zmiennych.

Czynniki i ich sk³adniki s¹ uporz¹dkowanewzglêdem zmiennej jako wyró¿nionej zmiennej.Jednakowe potêgi zmiennej s¹ wy³¹czane przednawias. Podaj zmienn¹, jeœli chcesz dalejrozk³adaæ wyra¿enie i dopuszczasz wyra¿enianiewymierne wzglêdem pozosta³ych zmiennych.Mo¿e siê zdarzyæ, ¿e pojawi¹ siê dodatkoweczynniki rozk³adu wzglêdem innych zmiennych.

factor(a^3ùx^2ìaùx^2ìa^3+a,x)¸

aø(añ ì1)ø(x ì1)ø(x + 1)

factor(x^2ì3,x) ¸

(x + ‡3)ø(x ì ‡3)

factor(x^2ìa,x) ¸

(x + ‡a)ø(x ì ‡a)

W trybie ustawieñ AUTO opcji Exact/Approx,okreœlenie zmiennej pozwala równie¿ naprzybli¿anie wspó³czynnikami w postacizmiennoprzecinkowej tam, gdzie niewymiernewspó³czynniki nie mog¹ byæ wyra¿one wprost zapomoc¹ wbudowanych funkcji kalkulatora.Nawet wtedy, gdy jest tylko jedna zmienna,podanie zmiennej mo¿e pozwoliæ na ca³kowityrozk³ad na czynniki.

Uwaga: Patrz tak¿e: comDenom() jako szybkisposób czêœciowego rozk³adu wtedy, gdyinstrukcja factor() nie jest dostatecznie szybkalub wyczerpuje pamiêæ.

Uwaga: Patrz tak¿e: instrukcja cFactor()poszukuj¹ca na wszelkie sposoby ca³kowitegorozk³adu na czynniki liniowe zewspó³czynnikami zespolonymi.

factor(x^5+4x^4+5x^3ì6xì3)

¸

x5 + 4øx4 + 5øx3ì6øx ì3

factor(ans(1),x) ¸

(xì.964…)ø(x +.611…)ø

(x + 2.125…)ø(xñ+ 2.227…ø

x + 2.392…)

factor( LiczbaWymierna) wyœwietla liczbêwymiern¹ roz³o¿on¹ na czynniki pierwsze. Dlaliczb z³o¿onych, czas obliczeñ wzrastawyk³adniczo w stosunku do liczby cyfr w drugimco do wielkoœci czynniku. Przyk³adowo,rozk³adanie 30-cyfrowej liczby mog³oby trwaæd³u¿ej ni¿ jeden dzieñ, a roz³o¿enie 100-cyfrowejliczby trwa³oby wiêcej ni¿ sto lat.

Uwaga: Aby zatrzymaæ (przerwaæ) obliczenia,naciœnij ´.

Je¿eli chcesz jedynie ustaliæ czy dana liczba jestpierwsza, u¿yj instrukcji isPrime() . Jest onaznacznie szybsza, szczególnie jeœli LiczbaWymiernanie jest pierwsza, a drugi co do wielkoœci czynniksk³ada siê z wiêcej ni¿ piêciu cyfr.

factor(152417172689) ¸

123457ø1234577

isPrime(152417172689) ¸false



Fill menu MATH/Matrix

Fill wyra¿enie, macierzZmienna ⇒ macierz

Zamienia ka¿dy element w zmiennejmacierzZmienna na wyra¿enie.

macierzZmienna musi byæ okreœlona.

[1,2;3,4]!amatrx ¸ [1 23 4]Fill 1.01,amatrx ¸ Done

amatrx ¸ [1.01 1.011.01 1.01]

Fill wyra¿enie, listaZmiennych ⇒ lista

Zamienia ka¿dy element w zmiennejlistaZmiennych na wyra¿enie.

listaZmiennych musi byæ okreœlona.

1,2,3,4,5!alist ¸

1 2 3 4 5Fill 1.01,alist ¸ Donealist ¸

1.01 1.01 1.01 1.01 1.01

floor() menu MATH/Number

floor(wyra¿enie) ⇒ integer

W wyniku podaje najbli¿sz¹ liczbê ca³kowit¹,która jest od argumentu. Ta funkcja jestidentyczna jak int() .


floor(ë2.14) ¸ ë3.

floor(lista1) ⇒ listafloor(macierz1) ⇒ macierz

W wyniku podaje listê lub macierz liczbca³kowitych od ka¿dego elementu listy lubmacierzy.

Uwaga: Patrz tak¿e ceiling() i int().

floor(3/2,0,ë5.3) ¸

1 0 ë6.

floor([1.2,3.4;2.5,4.8]) ¸

[1. 3.2. 4.]

fMax() menu MATH/Calculus

fMax(wyra¿enie, zmienna) ⇒ wyra¿enie boole’owskie

Podaje wyra¿enie boole’owskie okreœlaj¹cemo¿liwe wartoœci zmiennej , dla których wyra¿eniema maksimum lub przynajmniej kres górny.

fMax(1ì(xìa)^2ì(xìb)^2,x) ¸

x = a+b2

fMax(.5x^3ìxì2,x) ¸ x =

U¿yj operatora “|” do ograniczenia przedzia³urozwi¹zañ i/lub okreœlenia znaku innychniezdefiniowanych zmiennych.

W ustawieniu APPROX trybu Exact/Approx,fMax() poszukuje iteracyjnie jednegoprzybli¿onego lokalnego maksimum. Zazwyczajjest to szybszy sposób, szczególnie przy u¿yciuoperatora “|”, do ograniczenia poszukiwania dostosunkowo ma³ego przedzia³u zawierajacegodok³adnie jedno lokalne maksimum.

Uwaga: Patrz tak¿e fMin() i max().

fMax(.5x^3ìxì2,x)|x1 ¸

x = ë.816...

fMax(aùx^2,x) ¸

x = ˆ or x = ë ˆ or x = 0 or a = 0

fMax(aùx^2,x)|a<0 ¸ x = 0



fMin() MATH/Calculus menu

fMin(wyra¿enie, zmienna) ⇒ wyra¿enie Boole’owskie

Wyœwietla wyra¿enie boole’owskie okreœlaj¹cemo¿liwe wartoœci zmiennej, dla których wyra¿eniema minimum lub przynajmniej kres dolny.

U¿yj operatora “|” do ograniczenia przedzia³urozwi¹zañ i/lub okreœlenia znaku innychniezdefiniowanych zmiennych.

W ustawieniu APPROX trybu Exact/Approx,fMin() poszukuje iteracyjnie jednegoprzybli¿onego lokalnego minimum. Zazwyczajjest to szybszy sposób, szczególnie przy u¿yciuoperatora “|”, do ograniczenia poszukiwania dostosunkowo ma³ego przedzia³u zawierajacegodok³adnie jedno lokalne minimum.

Uwaga: Patrz tak¿e fMax() i min().

fMin(1ì(xìa)^2ì(xìb)^2,x) ¸

x = ˆ or x = ë ˆ

fMin(.5x^3ìxì2,x)|x‚1 ¸ x = 1

fMin(aùx^2,x) ¸

x = ˆ or x = ë ˆ or x = 0 or a = 0

fMin(aùx^2,x)|a>0 and x>1 ¸

x = 1.

fMin(aùx^2,x)|a>0 ¸ x = 0

FnOff CATALOG

FnOff

Anuluje wybór wszystkich funkcji Y=w aktualnym trybie graficznym.

W przypadku podzielonego ekranu, tryburysowania dwóch wykresów, instrukcja FnOffstosuje siê tylko do aktywnego wykresu.

FnOff [1] [, 2] ... [,99]

Anuluje wybór okreœlonych funkcji Y=w aktualnym trybie graficznym.

W trybie rysowania wykresu funkcji:FnOff 1,3 ¸ anuluje wybór y1(x) iy3(x).

W trybie wykreœlania krzywych danych wpostaci parametrycznej:

FnOff 1,3 ¸ anuluje wybór xt1(t),yt1(t), xt3(t) i yt3(t).

FnOn CATALOG

FnOn

Dokonuje wyboru wszystkich zdefiniowanychfunkcji Y= w aktualnym trybie graficznym.

W przypadku podzielonego ekranu, w trybierysowania dwóch wykresów, instrukcja FnOnstosuje siê tylko do aktywnego wykres.

FnOn [1] [, 2] ... [,99]

Dokonuje wyboru okreœlonych funkcji Y=w aktualnym trybie graficznym.

Uwaga: W trybie graficznym 3D, w danymmomencie mo¿e byæ wybrana tylko jednafunkcja. FnOn 2 dokonuje wyboru funkcji z2(x,y)i anuluje wybór wszystkich wczeœniej wybranychfunkcji. Nie dotyczy to poprzednio wybranychfunkcji w ka¿dym innym trybie graficznym,



For CATALOG

For zmienna, dolny, górny [, krok]blok

EndFor

Iteracyjnie wykonuje polecenia w bloku dlaka¿dej wartoœci zmiennej, od wartoœci dolnej dogórnej i przyroœcie równym krok.

zmienna nie mo¿e byæ zmienn¹ systemow¹.

krok mo¿e byæ dodatni lub ujemny. Standardowawartoœæ wynosi 1.

blok mo¿e byæ pojedynczym poleceniem lubci¹giem poleceñ oddzielonych dwukropkiem “:”.

Fragment program:

©:0!tempsum : 1!step:For i,1,100,step: tempsum+i!tempsum:EndFor:Disp tempsum ©

Zawartoœæ zmiennej tempsum powykonaniu: 5050

Zawartoœæ zmiennej tempsum, gdy krokjest zwiêkszony do 2: 2500

format() menu MATH/String

format(wyra¿enie[, format£añcucha]) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla wyra¿enie jako ³añcuch znaków wzale¿noœci od szablonu formatu.

wyra¿enie musi daæ siê uproœciæ do liczby.Argument format£añcucha jest ³añcuchem i musimieæ postaæ “F[n]”, “S[n]”, “E[n]”, “G[n][c]”,gdzie [ ] wskazuje na opcjonalne fragmenty.

F[n]: format sta³y. n oznacza liczbê cyfrwyœwietlanych po kropce dziesiêtnej.

S[n]: format naukowy. n oznacza liczbê cyfrwyœwietlanych po kropce dziesiêtnej.

E[n]: format in¿ynierski. n oznacza liczbê cyfrwyœwietlanych po pierwszej cyfrze znacz¹cej.Wyk³adnik jest wielokrotnoœci¹ trójki, aprzecinek dziesiêtny przesuniêty jest w prawo ozero, jedn¹ lub dwie cyfry.

format(1.234567,"f3") ¸

"1.235"

format(1.234567,"s2") ¸

"1.23í0"

format(1.234567,"e3") ¸

"1.235í0"

format(1.234567,"g3") ¸

"1.235"

format(1234.567,"g3") ¸

"1,234.567"

format(1.234567,"g3,r:") ¸

"1:235"

G[n][c]: Taki sam jak format sta³y, ale równie¿grupuje cyfry na lewo od podstawy w grupy potrzy. Argument c okreœla znak separatora grupyi zazwyczaj jest to przecinek. Gdy c jest kropk¹,podstawa uk³adu bêdzie ukazana jako kropka.

[Rc]: Ka¿dy z powy¿szych elementów opisuj¹cychmo¿e mieæ przedrostek Rc znacznik podstawy,gdzie c jest pojedynczym znakiem, okreœlajacymjakim elementem ma byæ zast¹piony pojedynczyznak przy podstawie uk³adu.

fpart() menu MATH/Number

fpart(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniefpart(lista1) ⇒ listafpart(macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla u³amkow¹ czêœæ argumentu.

W przypadku listy lub macierzy, wyœwietlau³amkow¹ czêœæ elementów listy lub macierzy.


fpart(ë1.234) ¸ ë.234

fpart(1, ë2.3, 7.003) ¸

0 ë.3 .003



Func CATALOG

Func blokEndFunc

Wymagana jako pierwsza instrukcja w przypadkudefiniowania funkcji zadanej kilkoma wzorami.

blok mo¿e byæ pojedyncz¹ instrukcj¹ lub ci¹gieminstrukcji oddzielonych znakiem “:”.

Uwaga: Instrukcja when() te¿ mo¿e byæ u¿yta dookreœlenia i wyœwietlenia funkcji zdefiniowanejprzedzia³ami.

W trybie graficznego przedstawiania funkcji,zdefiniuj funkcjê przedzia³ami:

Define g(x)=Func:If x<0 Then:Return 3ùcos(x):Else:Return3ìx:EndIf:EndFunc ¸ Done

Graph g(x) ¸

gcd() MATH/Number menu

gcd(liczba1, liczba2) ⇒ wyra¿enie

Podaje najwiêkszy wspólny dzielnik dwóchargumentów. Wykonanie instrukcji gcd dla dwóchu³amków polega na wykonaniu instrukcji gcd dlaliczników i podzieleniu wyniku przez wynikwykonania instrukcji lcm dla mianowników.

W trybie Auto lub Approximate, wartoœæ gcd dlazmiennoprzecinkowej liczby u³amkowej wynosi 1.0.

gcd(18,33) ¸ 3

gcd(lista1, lista2) ⇒ lista

Podaje najwiêksze wspólne dzielnikiodpowiadaj¹cych elementów w liœcie1 i liœcie2.

gcd(12,14,16,9,7,5) ¸

3 7 1

gcd(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Podaje najwiêksze wspólne dzielnikiodpowiadaj¹cych elementów wmacierzy1 i macierzy2.

gcd([2,4;6,8],[4,8;12,16]) ¸

[2 46 8]

Get CATALOG

Get zmienna

Odzyskuje wartoœæ zmiennej przez port ³¹cz¹cy zCBLé (Calculator-Based Laboratoryé) lubCBRé (Calculator-Based Rangeré) i zachowujej¹ w zmiennej.

Fragment programu:

©:Send 3,1,ë1,0:For i,1,99: Get data[i]: PtOn i,data[i]:EndFor

©

GetCalc CATALOG

GetCalc zmienna

Pobiera wartoœæ przez port ³¹cz¹cy i zachowuje j¹w zmiennej. W tym przypadku jest to po³¹czenietypu kalkulator-kalkulator.

Uwaga: Je¿eli chcesz otrzymaæ zmienn¹ z innegourz¹dzenia w porcie po³¹czenia, to nale¿y u¿yæklawiszy 2° na drugim urz¹dzeniu.Pozwoli to wybraæ i wys³aæ zmienn¹. Mo¿esz te¿wykonaæ polecenie SendCalc w urz¹dzeniuwysy³aj¹cym.

Fragment programu:

©:Disp "Press Enter when ready":Pause:GetCalc L1:Disp "List L1 received"

©



getConfg() CATALOG

getConfg() ⇒ ListaPar

Podaje listê cech kalkulatora. Nazwa cechy jestpodawana najpierw, a za ni¹ nastêpuje jejwartoœæ.

TI-89:

getConfg() ¸

"Product Name" "AdvancedMathematics Software"

"Version" "2.00, 09/25/1999" "Product ID" "03-1-4-68""ID #" "01012 34567 ABCD"

"Cert. Rev. #" 0"Screen Width" 160"Screen Height" 100"Window Width" 160"Window Height" 67"RAM Size" 262132"Free RAM" 197178

"Archive Size" 655360"Free Archive" 655340

TI-92 Plus:

getConfg() ¸"Product Name" "Advanced

Mathematics Software""Version" "2.00, 09/25/1999"

"Product ID" "01-1-4-80""ID #" "01012 34567 ABCD"

"Cert. Rev. #" 0"Screen Width" 240"Screen Height" 120"Window Width" 240"Window Height" 91"RAM Size" 262144"Free RAM" 192988

"Archive Size" 720896"Free Archive" 720874

Uwaga: Na ekranie Twojego kalkulatoramog¹ byæ wyœwietlone inne wartoœci. CechaCert. Rev. # ukazuje siê tylko wtedy, jeœlimasz w kalkulatorze zakupionei zainstalowane dodatkowe oprogramowanie.

getDenom()MATH/Algebra/Extract menu

getDenom(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Sprowadza wyra¿enie1 do wspólnegomianownika, a nastêpnie wyœwietla tenmianownik.

getDenom((x+2)/(yì3)) ¸ y ì3

getDenom(2/7) ¸ 7

getDenom(1/x+(y^2+y)/y^2) ¸

xøy

getFold() CATALOG

getFold() ⇒ nazwa£añcucha

Wyœwietla nazwê bie¿¹cego katalogujako ³añcuch.

getFold() ¸ "main"

getFold()!oldfoldr ¸ "main"

oldfoldr ¸ "main"



getKey() CATALOG

getKey() ⇒ liczbaCa³kowita

Podaje kod naciœniêtego klawisza. Wyœwietlazero, je¿eli ¿aden klawisz nie zosta³ naciœniêty.

Klawisze takie, jak shift ¤, druga funkcja 2,opcja ¥, alfa j i przemieszczania ‚) nie s¹same rozpoznawane, jednak¿e modyfikuj¹ onekody klawiszy po nich nastêpuj¹cych.Przyk³adowo: ¥ Ù ƒ Ù ƒ 2 Ù.

Wydruk programu:

:Disp:Loop: getKey()!key: while key=0: getKey()!key: EndWhile: Disp key: If key = ord("a"): Stop:EndLoop

getMode() CATALOG

getMode(³añcuchNazwyTrybu) ⇒ ³añcuchgetMode("ALL") ⇒ ListaPar£añcuchów

Jeœli argument jest okreœlon¹ nazw¹ trybu,podany zostanie ³añcuch zawieraj¹cy bie¿¹ceustawienie dla tego trybu.

Gdy argumentem jest "ALL" , to podana zostanielista par ³añcuchów, zawieraj¹ca informacjê oustawieniach wszystkich trybów. Jeœli chceszpóŸniej przywróciæ ustawienie trybu, musiszzachowaæ wynik getMode("ALL") w zmiennej,a nastêpnie u¿yæ setMode() w celu przywróceniaustawieñ trybów.

Listê nazw trybów i mo¿liwych ustawieñznajdziesz w opisie instrukcji setMode() .

Uwaga: Aby ustawiæ lub wyœwietliæ informacjê otrybie jednostek Unit System, u¿yj setUnits() lubgetUnits() zamiast setMode() lub getMode() .

getMode("angle") ¸ "RADIAN"

getMode("graph") ¸ "FUNCTION"

getMode("all") ¸

"Graph" "FUNCTION" "Display Digits" "FLOAT 6"

"Angle" "RADIAN" "Exponential Format" "NORMAL"

"Complex Format" "REAL" "Vector Format" "RECTANGULAR"

"Pretty Print" "ON" "Split Screen" "FULL" "Split 1 App" "Home" "Split 2 App" "Graph" "Number of Graphs" "1" "Graph 2" "FUNCTION"

"Split Screen Ratio" "1,1" "Exact/Approx" "AUTO"

"Base" "DEC"

Uwaga: Na Twoim ekranie mog¹ zostaæwyœwietlone inne ustawienia trybów.

getNum() menu MATH/Algebra/Extract

getNum(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Sprowadza wyra¿enie1 do wspólnegomianownika, a nastêpnie wyœwietla licznik.

getNum((x+2)/(yì3)) ¸ x + 2

getNum(2/7) ¸ 2

getNum(1/x+1/y) ¸ x + y

getType() CATALOG

getType(zmienna) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla ³añcuch wskazuj¹cy na typ danychzmiennej zmienna.

Jeœli zmienna nie zosta³a zdefiniowana, wyœwietla³añcuch "NONE".

1,2,3!temp ¸ 1 2 3getType(temp) ¸ "LIST"

2+3i!temp ¸ 2 + 3i

getType(temp) ¸ "EXPR"

DelVar temp ¸ DonegetType(temp) ¸ "NONE"



Typ Danych Zawartoœæ Zmiennej

"ASM" Program w jêzyku asembera

"DATA" Typ danych

"EXPR" Wyra¿enie (³¹cznie z zespolonym/dowolnym/niezdefiniowanym, ˆ, ë ˆ,TRUE (prawda), FALSE (fa³sz), pi, e)

"FUNC" Funkcja

"GDB" Baza danych grafiki

"LIST" Lista

"MAT" Macierz

"NONE" Zmienna nie istnieje

"NUM" Liczba rzeczywista

"OTHER" Dodatkowy typ danych do póŸniejszego u¿ycia w aplikacjach

"PIC" Obraz

"PRGM" Program

"STR" £añcuch

"TEXT" Typ tekstowy

"VAR" Nazwa innej zmiennej

getUnits() CATALOG

getUnits() ⇒ lista

Podaje listê ³añcuchów zawieraj¹cych aktualnestandardowe jednostki we wszystkich kategoriachz wyj¹tkiem sta³ych, temperatury, iloœcisubstancji, œwiat³oœci i przyspieszenia. lista mapostaæ:

"system" "cat1" "unit1" "cat2" "unit2" …

Pierwszy ³añcuch podaje nazwê uk³adu(SI, ENG/US lub CUSTOM). Kolejne pary³añcuchów wyœwietlaj¹ kategorie (takie jakLength) i ich standardowe jednostki (takie jak _mna okreœlenie metrów).

Aby ustawiæ standardowe jednostki, u¿yjsetUnits() .

getUnits() ¸

"SI" "Area" "NONE""Capacitance" "_F""Charge" "_coul"

…

Uwaga: Twój ekran mo¿e pokazywaæ innejednostki standardowe.

Goto CATALOG

Goto nazwaEtykiety

Wykonuje w programie skok do etykietynazwaEtykiety.

nazwaEtykiety musi byæ zdefiniowana w programieza pomoc¹ instrukcji Lbl .

Fragment programu:

©:0!temp:1!i:Lbl TOP: temp+i!temp: If i<10 Then: i+1!i: Goto TOP: EndIf:Disp temp

©



Graph CATALOG

Graph wyra¿enie1[, wyra¿enie2] [, zmienna1] [, zmienna2]

W³asnoœæ Smart Graph pozwala na wyœwietleniewykresu po¿¹danego wyra¿enia/ funkcjiwykorzystuj¹c aktualny tryb graficzny.

Wyra¿eniom wprowadzanym przy u¿yciuinstrukcji Graph lub Table przypisane s¹ rosn¹cenumery funkcji, rozpoczynaj¹c od 1. Mog¹ onebyæ modyfikowane, pojedynczo usuwane zapomoc¹ funkcji redagowania dostêpnych wtedy,gdy tabela jest wyœwietlana po naciœniêciu† Header. Aktualnie wybrane funkcje Y= s¹ignorowane.

Jeœli pominiesz opcjonalny argument zmienna,wtedy Graph u¿yje niezale¿nej zmiennejaktualnego trybu graficznego.

Uwaga: Nie wszystkie opcjonalne argumenty s¹dostêpne w ka¿dym z trybów, poniewa¿ nie mo¿eszmieæ czterech argumentów w tej samej chwili.

Opcja rysowania wykresu funkcji i oknoZoomStd:

Graph 1.25aùcos(a),a ¸

W trybie wyœwietlania krzywych w postaciparametrycznej i oknie ZoomStd:

Graph time,2cos(time)/time,time¸

Niektóre mo¿liwe kombinacje tych instrukcjiprzedstawiono poni¿ej:

Rysowanie wykresu Graph expr, xfunkcji

Rysowanie wykresów Graph xExpr, yExpr, tkrzywych w postaciparametrycznej

Rysowanie wykresu Graph expr, qwe wspó³rzêdnychbiegunowych

Rysowanie Niedozwolone.wykresu ci¹gu

Rysowanie wykresów Graph expr, x, ytrójwymiarowych

Graficzne przedstawienie Niedozwolone.rozwi¹zañ równañró¿niczkowych

Uwaga: Do usuniêcia funkcji lub przejœcia doedytora Y= , pozwalaj¹cego na ponowne u¿ywaniesystemu funkcji Y= , u¿yj instrukcji ClrGraph.

W trybie graficznym 3D:

Graph (v^2 ìw^2)/4,v,w ¸



4Hex MATH/Base menuliczbaCa³kowita1 4Hex ⇒ liczbaCa³kowita

Zamienia liczbêCa³kowit¹1 na liczbêszesnastkow¹. Liczby dwójkowe lubszesnastkowe zawsze maj¹ odpowiednioprzedrostek 0b lub 0h.

256 4Hex ¸ 0h100

0b111100001111 4Hex ¸ 0hF0F


Bez przedrostka liczbaCa³kowita1 traktowana jest jakodziesiêtna (podstawa 10). Wynik wyœwietlany jest wpostaci dwójkowej, niezale¿nie od aktualnegosystemu liczbowego (Base mode).

Jeœli wprowadzisz liczbê ca³kowit¹, którejdwójkowa postaæ bêdzie zajmowa³a wiêcej ni¿ 32bity (wraz ze znakiem), jej wartoœæ bêdzie wtedysprowadzona do w³aœciwego zakresu przezwziêcie jej modulo 232.

identity() menu MATH/Matrix

identity(wyra¿enie) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz jednostkow¹ o wymiarzerównym wartoœci wyra¿enia.

Wartoœæ wyra¿enia musi byæ dodatni¹ liczb¹ca³kowit¹.

identity(4) ¸

1 0 0 0

0 1 0 00 0 1 00 0 0 1

If CATALOG

If wyra¿enie boole’owskie If wyra¿enie boole’owskie Thenpolecenie blok

EndIf

Jeœli wyra¿eni boole’owskie jest prawdziwe, wtedywykonane zostanie pojedyncze polecenie lub blokpoleceñ przed dalszym wykonywaniem programu.

Jeœli wyra¿enie boole’owskie jest fa³szywe,wykonywanie jest kontynuowane z pominiêciempolecenia lub bloku poleceñ.

blok mo¿e byæ pojedynczym poleceniem lubci¹giem instrukcji oddzielonych dwukropkiem “:”.

Fragment programu:

©:If x<0:Disp "x is negative"

© —lub—

©:If x<0 Then: Disp "x is negative": abs(x)!x:EndIf ©

If wyra¿enie boole’owskie Thenblok1

Elseblok2

EndIf

Je¿eli wyra¿enie boole’owskie jest prawdziwe, towykonany zostanie blok1, a nastêpniepominiêty blok2.

Jeœli wyra¿enie boole’owskie jest fa³szywe, topominiêty bêdzie blok1, a wykonany blok2.

bloc1 i blok2 mog¹ byæ pojedynczymi poleceniami.

Fragment programu:

©:If x<0 Then: Disp "x is negative": Else: Disp "x is positive or zero":EndIf

©

Liczba w postaci binarnej mo¿e mieæco najwy¿ej 32 cyfry. Liczba wpostaci szesnastkowej mo¿e mieæ do8 cyfr.

Zero, nie litera O, a nastêpnie b lub h.



If wyra¿enie1 boole’owskie Then blok1ElseIf wyra¿enie2 boole’owskie Then blok2

©ElseIf wyra¿enieN boole’owskie Then blokNEndIf

Pozwala na tworzenie rozga³êzieñ w programie..Je¿eli wyra¿enie1 boole’owskie jest prawdziwe, towykonywany jest blok1. Je¿eli wyra¿enie1boole’owskie jest fa³szywe, wtedy sprawdzaprawdziwoœæ wyra¿enia2 boole’owskiego itd.

Fragment programu:

©:If choice=1 Then: Goto option1: ElseIf choice=2 Then: Goto option2: ElseIf choice=3 Then: Goto option3: ElseIf choice=4 Then: Disp "Exiting Program": Return:EndIf

©

imag() MATH/Complex menu

imag(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

imag( wyra¿enie1) wyœwietla czêœæ urojon¹argumentu.

Uwaga: Wszystkie zmienne, które nie s¹zdefiniowane, traktowane s¹ jako zmiennerzeczywiste. Patrz tak¿e instrukcja real().

imag(1+2i) ¸ 2

imag(z) ¸ 0

imag(x+iy) ¸ y

imag(lista1) ⇒ lista

Wyœwietla listê czêœci urojonych elementów listy.

imag(ë3,4ë i,i) ¸ 0 ë1 1

imag(macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz czêœci urojonych elementówmacierzy.

imag([a,b;ic,id]) ¸ [0 0c d]

Input CATALOG

Input

Zatrzymuje dzia³anie programu, wyœwietlaaktualny ekran graficzny i pozwala naaktualizacjê zmiennych xc i yc (równie¿ rc i qc wtrybie biegunowym) ustawiaj¹c kursor graficzny.

Gdy naciœniesz ¸, program ponownierozpoczyna dzia³anie.

Fragment programu::

©:¦ Get 10 points from the Graph

Screen:For i,1,10: Input: xc!XLIST[i]: yc!YLIST[i]:EndFor

©

Input [³añcuchZachêty,] zmienna

Input [³añcuchZachêty], zmienna zatrzymujechwilowo program, wyœwietla ³añcuchZachêty naekranie wejœcia/wyjœcia programu, oczekuje nawprowadzenie wyra¿enia i zachowuje wyra¿enie wzmiennej o nazwie zmienna.

Jeœli pominiesz argument ³añcuchZachêty, wtedyjako znak zachêty wyœwietlony jest “?”.

Fragment programu:

©:For i,1,9,1: "Enter x" & string(i)!str1: Input str1,#(right(str1,2)):EndFor

©



InputStr CATALOG

InputStr [³añcuchZachêty,] zmienna

Zawiesza wykonywanie programu, wyœwietla naekranie wejœcia/wyjœcia programu ³añcuchZachêty,czeka a¿ wpiszesz odpowiedŸ, a nastêpniezapisuje j¹ jako ³añcuch pod zmienn¹.

Jeœli pominiesz argument ³añcuchZachêty, wtedyjako znak zachêty wyœwietlony jest “?”.

Uwaga: Instrukcje Input i InputStr ró¿ni¹ siê odsiebie tym, ¿e InputStr zawsze przechowujewyniki w postaci ³añcucha, a zatem u¿yciecudzys³owu “ ” nie jest wymagane.

Fragment programu:

©:InputStr "Enter Your Name",str1

©

inString() MATH/String menu

inString(³añcuchród³owy, pod£añcuch [, pocz¹tek]) ⇒ liczbaCa³kowita

Wyœwietla pozycjê w ³añcuchuród³owym,w którym pod£añcuch zaczyna siê po raz pierwszy.

Argument pocz¹tek, o ile zosta³ podany, okreœlapozycjê znaku w ³añcuchuród³owym, od któregorozpoczyna siê szukanie. Standardowo, pocz¹tek =1 (pierwszy znak argumentu ³añcuchród³owy).

Je¿eli ³añcuchród³owy nie zawiera pod£añcuchalub pocz¹tek > od d³ugoœci ³añcucha, wyœwietlanejest zero.

inString("Hello there","the")¸ 7

"ABCEFG"!s1:If inString(s1,"D")=0:Disp "D not found." ¸

D not found.

int() CATALOG

int(wyra¿enie) ⇒ liczbaCa³kowitaint(lista1) ⇒ listaint(macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla najwiêksz¹ liczbê ca³kowit¹, która jestmniejsza lub równa argumentowi. Instrukcja tajest identyczna z instrukcj¹ floor() .

Argumentem mo¿e byæ liczba rzeczywista lubzespolona.

Dla argumentów lista lub macierz, wyœwietlanajest najwiêksza liczba ca³kowita dla ka¿degoelementu.

int(ë2.5) ¸ ë3.

int([-1.234,0,0.37]) ¸

[-2. 0 0.]

intDiv() CATALOG

intDiv(liczba1, liczba2) ⇒ liczbaCa³kowitaintDiv(lista1, lista2) ⇒ listaintDiv(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla czêœæ ca³kowit¹ wyniku z dzieleniaargumentu 1 przez argument 2, wraz ze znakiem.

Dla argumentów w postaci list i macierzy,wyœwietla czêœæ ca³kowit¹ ze znakiem wynikudzielenia argumentu 1 przez argument 2 dlaka¿dej pary elementów.

intDiv(ë7,2) ¸ ë3

intDiv(4,5) ¸ 0

intDiv(12,ë14,ë16,5,4,ë3)¸

2 ë3 5

integrate Patrz opis funkcji ‰() na stronie 219.



iPart() menu MATH/Number

iPart(liczba) ⇒ liczbaCa³kowitaiPart(lista1) ⇒ listaiPart(macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla czêœæ ca³kowit¹ argumentu.

Dla argumentów w postaci list i macierzy,wyœwietla czêœæ ca³kowit¹ ka¿ego elementu.


iPart(ë1.234) ¸ ë1.

iPart(3/2,ë2.3,7.003) ¸

1 ë2. 7.

isPrime() menu MATH/Test

isPrime(liczba) ⇒ sta³e wyra¿enie boole’owskie

Podaje wynik prawda lub fa³sz wskazuj¹cy, czyliczba jest liczb¹ pierwsz¹ ‚ 2, tzn., ¿e jestpodzielna jedynie przez sam¹ siebie oraz 1.

Je¿eli argument liczba zawiera wiêcej ni¿ 306 cyfri nie posiada dzielników 1021, to wykonanieinstrukcji isPrime( liczba) spowodujewyœwietlenie komunikatu o b³êdzie.

Je¿eli nie musisz czêsto sprawdzaæ, czy dana liczbajest liczb¹ pierwsz¹, u¿ywaj instrukcji isPrime()zamiast factor() . Jest ona du¿o szybsza, zw³aszczaje¿eli liczba nie jest liczb¹ pierwsz¹ i jej drugiwiêkszy podzielnik ma wiêcej ni¿ piêæ cyfr.

IsPrime(5) ¸ trueIsPrime(6) ¸ false

Funkcja szukaj¹ca nastêpnej liczby pierwszej,wiêkszej od podanej wartoœci:

Define nextPrim(n)=Func:Loop:n+1!n:if isPrime(n):return n:EndLoop:EndFunc ¸ Done

nextPrim(7) ¸ 11

Item CATALOG

Item ³añcuchNazwyElementuItem ³añcuchNazwyElementu, etykieta

Instrukcja mo¿e byæ wykonana jedynie wewn¹trzbloku Custom...EndCustm lubToolBar...EndTBar . Wyœwietla element menupozwalajacy na wstawienie tekstu do pozycjikursora (Custom ) lub przejœcie do instrukcjioznaczonej etykiet¹ (ToolBar ).

Uwaga: Przejœcie do instrukcji oznaczonejetykiet¹ nie jest dozwolone w bloku Custom.

Patrz przyk³ad dla instrukcji Custom .

Lbl CATALOG

Lbl nazwaEtykiety

Definiuje w programie etykietê o nazwienazwaEtykiety.

Pos³uguj¹c siê instrukcj¹ Goto nazwaEtykiety,mo¿esz przejœæ do wykonywania poleceniaznajduj¹cego siê bezpoœrednio za etykiet¹.

Argument nazwaEtykiety musi spe³niaæ te samewymagania co nazwa zmiennej.

Program segment:

©:Lbl lbl1:InputStr "Enter password",str1:If str1ƒpassword: Goto lbl1:Disp "Welcome to ..."

©



lcm() menu MATH/Number

lcm(liczba1, liczba2) ⇒ wyra¿enielcm(lista1, lista2) ⇒ listalcm(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla najmniejsz¹ wspóln¹ wielokrotnoœædwóch argumentów. Wykonanie instrukcji lcmdla dwóch u³amków polega na wykonaniuinstrukcji lcm dla liczników i podzielenie wynikuprzez wynik wykonania instrukcji gcd dlamianowników. Wynikiem instrukcji lcmwykonanej dla u³amków dziesiêtnychjest ich iloczyn.

Dla dwóch list lub macierzy wyœwietlana jestnajmniejsza wspólna wielokrotnoœæodpowiadaj¹cych sobie elementów.

lcm(6,9) ¸ 18

lcm(1/3,ë14,16,2/15,7,5)¸

2/3 14 80

left() menu MATH/Stringleft( ³añcuchród³owy[, liczba]) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla liczbê znaków znajduj¹cych siê napocz¹tku ³añcucharód³owego.

Je¿eli argument liczba zosta³ pominiêty, towyœwietlany jest ³añcuchród³owy.

left("Hello",2) ¸ "He"

left(lista1[, liczba]) ⇒ lista

Wyœwietla liczbê elementów znajduj¹cych siê napocz¹tku listy1.

Je¿eli argument liczba zosta³ pominiêty, towyœwietlana jest lista1.

left(1,3,ë2,4,3) ¸

1 3 ë2

left( porównanie) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla lew¹ stronê równania lub nierównoœci.

left(x<3) ¸ x

limit() menu MATH/Calculus

limit(wyra¿enie1, zmienna, punkt[, kierunek]) ⇒ wyra¿enie

limit(lista1, zmienna, punkt[, kierunek]) ⇒ listalimit(macierz1, zmienna, punkt[, kierunek]) ⇒ macierz

Oblicza ¿¹dan¹ granicê.

Argument kierunek: ujemny=granica lewostronna,dodatni=granica prawostronna, pozosta³eprzypadki=granica w punkcie. (Je¿eli nie zosta³okreœlony, to standardowo obliczana jestgranica w punkcie.)

limit(2x+3,x,5) ¸ 13

limit(1/x,x,0,1) ¸ ˆ

limit(sin(x)/x,x,0) ¸ 1

limit((sin(x+h)-sin(x))/h,h,0)¸

cos(x)

limit((1+1/n)^n,n,ˆ) ¸ e

Granice w plus i minus ˆ s¹ rozumiane jakogranice jednostronne ze skoñczonej strony.

W niektórych przypadkach, kiedy wyznaczeniejednoznacznej granicy nie jest mo¿liwe,wykonanie instrukcji limit() powodujewyœwietlenie jej samej lub komunikatu undef.Nie musi to oznaczaæ, ¿e jednoznacznieokreœlona granica nie istnieje. Wyœwietleniekomunikat undef oznacza, ¿e wynik jest nieznan¹liczb¹ lub nieskoñczonoœci¹, b¹dŸ te¿ istniejezbiór takich liczb.



Instrukcja limit() oparta jest na metodziede l’Hópitalé’a, a wiêc istniej¹ granice, które niemog¹ byæ wyznaczone za pomoc¹ tej instrukcji.Je¿eli w wyra¿eniu1 wystêpuj¹ nie zdefiniowanezmienne, inne ni¿ zmienna, byæ mo¿e bêdzieszmusia³ ograniczyæ ich liczbê, aby móc uzyskaæbardziej zwiêz³e wyniki.

Metoda wyznaczania granic jest bardzo czu³a nab³êdy zaokr¹glenia. Dlatego, tam gdzie to jestmo¿liwe, unikaj wyznaczania granic przyustawieniach APPROX dla trybu Exact/Approxoraz przybli¿onych wartoœci. Inaczej, granice,które powinny byæ równe zero lubnieskoñczonoœæ mog¹ takie nie byæ, podobnie jakgranice, które powinny byæ równe skoñczonejniezerowej liczbie.

limit(a^x,x,ˆ) ¸ undef

limit(a^x,x,ˆ)|a>1 ¸ ˆ

limit(a^x,x,ˆ)|a>0 and a<1¸ 0

Line CATALOG

Line xPocz¹tek, yPocz¹tek, xKoniec, yKoniec[, trybRysowania]

Wyœwietla okno graficzne, a nastêpnie wyœwietla,wygasza lub usuwa odcinek z koñcamio wspó³rzêdnych (xPocz¹tek, yPocz¹tek) i (xKoniec,yKoniec).

Je¿eli trybRysowania = 1, to wyœwietla liniê(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, to wygasza liniê.Je¿eli trybRysowania = ë 1, to wygaszawyœwietlon¹ liniê lub wyœwietla wygaszon¹ liniê(wyœwietla lub wygasza piksele wzd³u¿ linii).

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne wyœwietlenie)usuwa wszystkie wyœwietlone obiekty. Patrzrównie¿ PxlLine.

Wyœwietla odcinek w oknie ZoomStd, anastêpnie go usuwa.

Line 0,0,6,9 ¸

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

Line 0,0,6,9,0 ¸

LineHorz CATALOG

LineHorz y [,trybRysowania]

Wyœwietla okno graficzne, a nastêpnie wyœwietla,wygasza lub usuwa prost¹ poziom¹ przechodz¹c¹przez punkt o wspó³rzêdnych (0,y).

Je¿eli trybRysowania = 1, to wyœwietla prost¹(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, to wygasza prost¹.Je¿eli trybRysowania = ë 1, to wygaszawyœwietlon¹ prost¹ lub wyœwietla wygaszon¹prost¹ (wyœwietla lub wygasza pikselewzd³u¿ prostej).

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne wyœwietlenie)usuwa wszystkie wyœwietlone obiekty. Patrzrównie¿ PxlHorz.

W oknie ZoomStd:

LineHorz 2.5 ¸



LineTan CATALOG

LineTan wyra¿enie1, wyra¿enie2

Wyœwietla okno graficzne, a nastêpnie wyœwietlaprost¹ styczn¹ do wyra¿enia1 w okreœlonym punkcie.

Argument wyra¿enie1 mo¿e byæ wyra¿eniem lubnazw¹ funkcji, w której x jest zmienn¹niezale¿n¹, natomiast wyra¿enie2 jest wspó³rzêdn¹x punktu stycznoœci.

Uwaga: W przyk³adzie zaprezentowanym obok,wykres funkcji zdefiniowanej wyra¿eniem1 zosta³wyœwietlony oddzielnie. Instrukcja LineTan niewyœwietla wykresu funkcji podanej wyra¿eniem1.

Opcja rysowania wykresu funkcji i oknaZoomTrig:

Graph cos(x)TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

LineTan cos(x),p/4 ¸

LineVert CATALOG

LineVert x [,trybRysowania]

Wyœwietla okno graficzne, a nastêpnie wyœwietla,wygasza lub usuwa pionow¹ prost¹ przechodz¹c¹przez punkt o wspó³rzêdnych (x,0)

Je¿eli trybRysowania = 1, to wyœwietla prost¹(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, to wygasza prost¹.Je¿eli trybRysowania = ë 1, to wygaszawyœwietlon¹ prost¹ lub wyœwietla wygaszon¹ prost¹(wyœwietla lub wygasza piksele wzd³u¿ prostej).

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne wyœwietlenie)usuwa wszystkie wyœwietlone obiekty. Patrzrównie¿ PxlVert.

W oknie ZoomStd:

LineVert ë2.5 ¸

LinReg MATH/Statistics/Regressions menu

LinReg lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza regresjê liniow¹ i aktualizuje wszystkiesystemowe zmienne statystyczne.

Wszystkie listy, z wyj¹tkiem listy5, musz¹ mieætaki sam rozmiar.

lista1 reprezentuje listê x.lista2 reprezentuje listê y.lista3 reprezentuje czêstotliwoœæ.lista4 reprezentuje kody kategorii.lista5 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii.

W trybie rysowania wykresu funkcji:

0,1,2,3,4,5,6!L1 ¸

0 1 2 ...0,2,3,4,3,4,6!L2 ¸

0 2 3 ...LinReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

Uwaga: Listy od lista1 do lista4 musz¹ byæ nazwamizmiennych lub c1–c99 (kolumny w ostatniejzmiennej w edytorze Data/Matrix). lista5 nie musibyæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿e byæ c1–c99.

¸


¥ %



list4mat() menu MATH/List

list4mat(list [, elementyWwierszu]) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz zawieraj¹c¹ elementy listyw kolejnych wierszach.

Argument elementyWwierszu, o ile jest podany,okreœla liczbê elementów w wierszu.Standardowo argument ten jest równy liczbieelementów w liœcie (jeden wiersz).

Je¿eli nie mo¿na wype³niæ macierzy elementamilisty, to wolne miejsca wype³niane s¹ zerami.

list4mat(1,2,3) ¸ [1 2 3]

list4mat(1,2,3,4,5,2) ¸

1 2

3 45 0

@list() menu MATH/List

list(lista1) ⇒ lista

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ ró¿nice kolejnychelementów listy1. Ka¿dy element listy1 jestodejmowany od nastêpnego elementu listy1.Liczba elementów w liœcie wynikowej jestzawsze o jeden mniejsza ni¿ w liœcie1.

@list(20,30,45,70) ¸

10,15,25

ln() TI-89: klawisz 2 x TI-92 Plus: klawisz x

ln(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enieln(lista1) ⇒ lista

Wyœwietla logarytm naturalny argumentu.

Dla listy, wyœwietla logarytmy naturalneelementów.

ln(2.0) ¸ .693...

Je¿eli tryb wyœwietlania liczb zespolonychjest ustawiony jako REAL:

ln(ë3,1.2,5) ¸

Error: Non-real result

Je¿eli tryb wyœwietlania liczb zespolonychjest ustawiony jako RECTANGULAR:

ln(ë3,1.2,5) ¸

ln(3) + pø i .182... ln(5)

ln(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Wyœwietla macierzowy logarytm naturalnymacierzyKwadratowej1. To nie jest równoznacznez obliczeniem logarytmu naturalnego ka¿degoelementu. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz w opisie funkcji cos() .

Argument macierzKwadratowa1 musi byædiagonalizowalna. Otrzymane wyniki bêd¹zawsze mia³y postaæ zmiennoprzecinkow¹.

W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach orazdla ustawienia Rectangular (prostok¹tny)trybu wyœwietlania liczb zespolonych:

ln([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1]) ¸

1.831…+1.734…øi .009…ì 1.490…øi …

.448…ì.725…øi 1.064…+.623øi …

ë.266…ì 2.083…øi 1.124…+1.790…øi …



LnReg menu MATH/Statistics/Regressions

LnReg lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza regresjê logarytmiczn¹ i aktualizujewszystkie systemowe zmienne statystyczne.



Uwaga: Listy, lista1 do listay4, musz¹ byæ nazwamizmiennych lub c1–c99 (kolumnami w ostatniejzmiennej w edytorze Data/Matrix). lista5 nie musibyæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿e byæ c1–c99.


1,2,3,4,5,6,7,8!L1 ¸

1 2 3 ...1,2,2,3,3,3,4,4!L2 ¸

1 2 2 ...LnReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸


¥ %

Local CATALOG

Local zmienna1[, zmienna2] [, zmienna3] ...

Deklaruje argumenty zmienna jako zmiennelokalne. Zmienne te bêd¹ istnia³y tylko podczaswykonywania programu lub funkcji i zostan¹usuniête po zakoñczeniu wykonywania programulub funkcji.

Uwaga: U¿ywanie zmiennych lokalnychoszczêdza pamiêæ, poniewa¿ istniej¹ oneczasowo. Ponadto nie wp³ywaj¹ one na wartoœciprzypisane istniej¹cym zmiennym globalnym.Zmienne lokalne musz¹ byæ u¿yte w strukturzepêtli For oraz do chwilowego zapamiêtywaniawartoœci w d³ugich procedurach, poniewa¿zmiany wartoœci zmiennych globalnych nie s¹dozwolone w funkcji.

Wydruk programu:

:prgmname():Prgm:Local x,y:Input "Enter x",x:Input "Enter y",y:Disp xùy:EndPrgm

Uwaga: Zmienne x i y nie bêd¹ istnia³y powykonaniu programu.

Lock CATALOG

Lock zmienna1[, zmienna2] ...

Blokuje okreœlone zmienne. Zapobiega toprzypadkowemu usuniêciu lub zmianie wartoœcizmiennej bez wykonania instrukcjiumo¿liwiaj¹cej odblokowanie tej zmiennej.

W przyk³adzie prezentowanym obok, zmienna L1jest zablokowana i nie mo¿e byæ usuniêta anizmodyfikowana.

Uwaga: Zmienna mo¿e byæ odblokowana zapomoc¹ instrukcji Unlock .

1,2,3,4!L1 ¸ 1,2,3,4

Lock L1 ¸ Done

DelVar L1 ¸

Error: Variable is locked or protected



log() CATALOG

log(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enielog(list1) ⇒ lista

Wyœwietla logarytm dziesiêtny argumentu.

Dla listy wyœwietla logarytmy dziesiêtneelementów.

log(2.0) ¸ .301...

Je¿eli tryb wyœwietlania liczb zespolonychjest ustawiony jako REAL:

log(ë3,1.2,5) ¸


Je¿eli tryb wyœwietlania liczb zespolonychjest ustawiony jako RECTANGULAR:

log(ë3,1.2,5) ¸

ln(3)ln(10) +

pln(10) øi .079...

ln(5)ln(10)

log(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Wyœwietla macierzowy logarytm dziesiêtnymacierzyKwadratowej1. To nie jest równoznacznez obliczeniem logarytmu dziesiêtnego ka¿degoelementu. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz w opisie funkcji cos() .

Argument macierzKwadratowa1 musi byædiagonalizowalna. Otrzymane wyniki bêd¹zawsze mia³y postaæ zmiennoprzecinkow¹.

W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach orazdla ustawienia Rectangular (prostok¹tny)trybu wyœwietlania liczb zespolonych:

log([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1]) ¸

.795…+.753…øi .003…ì.647…øi …

.194…ì.315…øi .462…+.270øi …ë.115…ì.904…øi .488…+.777…øi …

Logistic menu MATH/Statistics/Regressions

Logistic lista1, lista2 [ , [iteracje] , [lista3] [, lista4, lista5] ]

Oblicza regresjê logistyczn¹ i aktualizujewszystkie systemowe zmienne statystyczne.



Argument iteracje okreœla ile razy (maksymalnie)podjêta bêdzie próba rozwi¹zania. Jeœli jest onpominiêty, przyjmuje siê 64 próby. Zazwyczajwiêksza liczba iteracji pozwala na osiagniêciewyniku z lepsz¹ dok³adnoœci¹, ale wykonanietrwa d³u¿ej, i na odwrót.

Uwaga: Listy, lista1 do listy4, musz¹ byæ nazwamizmiennych lub c1–c99 (kolumny w ostatniejzmiennej w edytorze Data/Matrix). lista5 nie musibyæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿e byæ c1–c99.


1,2,3,4,5,6!L1 ¸ 1 2 3 …1,1.3,2.5,3.5,4.5,4.8!L2

¸

1 1.3 2.5 …Logistic L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸regeq(x)!y1(x) ¸ DoneNewPlot 1,1,L1,L2 ¸ Done¥ %„9



Loop CATALOG

Loop blokEndLoop

Wielokrotnie wykonuje instrukcje znajduj¹ce siêw bloku. Zauwa¿, ¿e pêtla bêdzie wykonywananieskoñczon¹ iloœæ razy, o ile w bloku nie zostaniewykonana instrukcja Goto lub Exit.

blok jest ci¹giem instrukcji oddzielonychdwukropkiem “:”.

Fragment programu:

©:1!i:Loop: Rand(6)!die1: Rand(6)!die2: If die1=6 and die2=6: Goto End: i+1!i:EndLoop:Lbl End:Disp "The number of rolls is", i

©

LU menu MATH/Matrix

LU macierz, dMacierzNazwa, gMacierzNazwa,pMacierzNazwa[, tol]

Wyznacza rozk³ad pó³prosty macierzyrzeczywistej lub zespolonej na macierze doln¹i górn¹. Dolna macierz trójk¹tna jest zapisywanajako dMacierzNazwa, górna macierz trójk¹tnazapisywana jest jako gMacierzNazwa, a macierzpermutacji (zawieraj¹ca informacje o zamianachwierszy wykonanych podczas obliczeñ) jakopMacierzNazwa.

dMacierzNazwa ù gMacierzNazwa = pMacierzNazwaù macierz

Opcjonalnie, ka¿demu elementowi macierzy,którego wartoœæ bezwzglêdna jest mniejsza odtol (tolerancja), przypisuje siê wartoœæ zero.Tolerancja stosowana jest jedynie dla macierzyo elementach w postaci zmiennoprzecinkowejoraz nie zawieraj¹cych ¿adnych zmiennychsymbolicznych, którym nie przypisano wartoœci.W innym przypadku argument tol jestignorowany.

• Je¿eli obliczenia zostan¹ uruchomione zapomoc¹ klawiszy ¥ ¸ lub gdy kalkulatorpracuje w trybieExact/Approx=APPROXIMATE, to obliczeniabêd¹ wykonane przy zastosowaniu arytmetykizmiennoprzecinkowej.

• Je¿eli argument tol zosta³ pominiêty lubzignorowany, to standardowa tolerancja jestobliczana wed³ug wzoru:

5Eë14 ùmax(dim( macierz)) ùrowNorm( macierz)

Algorytm faktoryzacji LU wykorzystuje operacjeczêœciowych obrotów z zamian¹ wierszy.

[6,12,18;5,14,31;3,8,18]!m1¸

6 12 18

5 14 313 8 18

LU m1,lower,upper,perm Done

lower ¸

1 0 0

5/6 1 01/2 1/2 1

upper ¸

6 12 18

0 4 160 0 1

perm ¸

1 0 0

0 1 00 0 1

[m,n;o,p]!m1 ¸ [ ]m no p

LU m1,lower,upper,perm Done

lower ¸

1 0

mo 1

upper ¸

o p

0 n ìmøpo

perm ¸ [ ]0 11 0



mat4lista() menu MATH/Lista

mat4lista(macierz) ⇒ lista

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ elementy macierzy.Elementy s¹ kopiowane z macierzy wierszpo wierszu.

mat4list([1,2,3]) ¸ 1 2 3

[1,2,3;4,5,6]!M1 ¸

[1 2 34 5 6]mat4list(M1) ¸ 1 2 3 4 5 6

max() menu MATH/List

max(wyra¿enie1, wyra¿enie2) ⇒ wyra¿eniemax(lista1, lista2) ⇒ listamax(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla wiêkszy z dwóch argumentów. Je¿eliargumentami s¹ listy lub macierze, wyœwietlalistê lub macierz zawieraj¹c¹ wiêkszy elementz pary odpowiadaj¹cych sobie elementów.

max(2.3,1.4) ¸ 2.3

max(1,2,ë4,3) ¸ 1 3

max(lista) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla najwiêkszy element listy.

max(0,1,ë7,1.3,.5) ¸ 1.3

max(macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor w postaci wiersza zawieraj¹cynajwiêkszy element z ka¿dej kolumny macierzy1.

Uwaga: Patrz tak¿e fMax() i min().

max([1,ë3,7;ë4,0,.3]) ¸

[1 0 7]

mean() menu MATH/Statistics

mean(lista[, listaCzêstoœci]) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla wartoœæ œredni¹ elementów listy.

Ka¿dy element listyCzêstoœci okreœla liczbêkolejnych wystêpowañ odpowiadaj¹cego muelementu listy.

mean(.2,0,1,ë.3,.4) ¸ .26

mean(1,2,3,3,2,1) ¸ 5/3

mean(macierz1[,macierzCzêstoœci]) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor wierszowy, w którymelementami s¹ œrednie elementów w kolejnychkolumnach macierzy1.

Ka¿dy element macierzyCzêstoœci okreœla liczbêkolejnych wystêpowañ odpowiadaj¹cego muelementu macierzy1.

Dla trybu przedstawiania wektorów wuk³adzie prostok¹tnym:

mean([.2,0;L1,3;.4,L.5]) ¸

[L.133... .833...]

mean([1/5,0;L1,3;2/5,L1/2])¸

[ë2/15 5/6]

mean([1,2;3,4;5,6],[5,3;4,1;6,2]) ¸ [47/15, 11/3]

median() menu MATH/Statistics

median(lista) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla medianê elementów listy1.

median(.2,0,1,ë.3,.4) ¸ .2

median( macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor wierszowy, w którymelementami s¹ mediany obliczone dla kolejnychkolumn macierzy1.

Uwaga: Wszystkie wprowadzone elementy listylub macierzy musz¹ mieæ wartoœæ liczbow¹.

median([.2,0;1,ë.3;.4,ë.5])¸

[.4 ë.3]



MedMed menu MATH/Statistics/Regressions

MedMed lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Wyznacza prost¹ mediana-mediana i aktualizujewszystkie systemowe zmienne statystyczne.



Uwaga: Listy, lista1 do listy4, musz¹ byænazwami zmiennych lub c1–c99 (kolumnamiw ostatniej zmiennej w edytorze Data/Matrix).lista5 nie musi byæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿ebyæ c1–c99.


0,1,2,3,4,5,6!L1 ¸ 0 1 2 ...0,2,3,4,3,4,6!L2 ¸ 0 2 3 ...MedMed L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸

Regeq(x)!y1(x) ¸ DoneNewPlot 1,1,L1,L2 ¸ Done

¥ %

mid() menu MATH/Stringmid(³añcuchród³owy, pocz¹tek[, licznik]) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla liczbê znaków w ³añcuchu³añcuchród³owy równ¹ licznikowi, rozpoczynaj¹cod znaku w pozycji pocz¹tek.

Jeœli licznik jest pominiêty lub wiêkszy odrozmiaru ³añcucharód³owego, wtedy instrukcja tawyœwietla wszystkie znaki ³añcucharód³owego,rozpoczynaj¹c od znaku w pozycji pocz¹tek.

licznik musi byæ ‚ 0. Jeœli licznik = 0, towyœwietlony jest pusty ³añcuch.

mid("Hello there",2) ¸

"ello there"

mid("Hello there",7,3) ¸

"the"


"Hello"


""

mid(listaród³owa,pocz¹tek [,licznik]) ⇒ lista

Wyœwietla z listyród³owej liczbê elementówokreœlon¹ przez licznik, rozpoczynaj¹c odelementu o pozycji pocz¹tek.

Jeœli licznik jest pominiêty lub wiêkszy odrozmiaru listyród³owej, wtedy instrukcja tawyœwietla wszystkie elementy z listyród³owej,rozpoczynaj¹c od elementu o pozycji pocz¹tek.

licznik musi byæ ‚ 0. Jeœli licznik = 0, towyœwietlona jest pusta lista.

mid(9,8,7,6,3) ¸ 7 6

mid(9,8,7,6,2,2) ¸ 8 7

mid(9,8,7,6,1,2) ¸ 9 8

mid(9,8,7,6,1,0) ¸

mid(lista£añcuchówród³owych, pocz¹tek[, licznik]) ⇒ lista

Wyœwietla z listy£añcuchówród³owych iloœæelementów okreœlon¹ przez licznik, rozpoczynaj¹cod elementu numer pocz¹tek.

mid("A","B","C","D",2,2) ¸

"B" "C"



min() menu MATH/List

min(wyra¿enie1, wyra¿enie2) ⇒ wyra¿eniemin(lista1, lista2) ⇒ listamin(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla mniejszy z dwóch argumentów. Je¿eliargumentami s¹ dwie listy lub macierze,instrukcja ta wyœwietla listê lub macierzzawieraj¹c¹ mniejszy element z ka¿dej paryodpowiadaj¹cych sobie elementów.

min(2.3,1.4) ¸ 1.4

min(1,2,ë4,3) ¸ ë4 2

min(lista) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla najmniejszy element listy.

min(0,1,ë7,1.3,.5) ¸ ë7

min( macierz1) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor w postaci wiersza, któregoelementami s¹ najmniejsze elementy zkolumn macierzy1.

Uwaga: Patrz tak¿e fMin() i max().

min([1,ë3,7;ë4,0,.3]) ¸

[ë4 ë3 .3]

mod() menu MATH/Number

mod(wyra¿enie1, wyra¿enie2) ⇒ wyra¿eniemod(lista1, lista2) ⇒ listamod(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Oblicza wynik operacji pierwszy argumentmodulo drugi argument okreœlonej poni¿szymito¿samoœciami:

mod(x,0) xmod(x,y) xì y floor(x/y)

Gdy drugi argument jest niezerowy, wynik jestfunkcj¹ okresow¹ wzglêdem niego. Wynikiemjest zero albo wynik ma taki sam znak jak drugiargument.

Je¿eli argumentami s¹ listy lub macierze,wyœwietlana jest lista lub macierz zawieraj¹cawyniki operacji modulo dla ka¿dej paryodpowiadaj¹cych sobie argumentów.

Uwaga: Patrz tak¿e remain().

mod(7,0) ¸ 7

mod(7,3) ¸ 1

mod(ë7,3) ¸ 2

mod(7,ë3) ¸ ë2

mod(ë7,ë3) ¸ ë1

mod(12,ë14,16,9,7,ë5) ¸

3 0 ë4

MoveVar CATALOG

MoveVar zmienna, staryKatalog, nowyKatalog

Przenosi argument zmienna z katalogu o nazwiestaryKatalog do katalogu o nazwie nowyKatalog.Je¿eli nowyKatalog nie istnieje, jest on tworzonyprzez instrukcjê MoveVar .

1,2,3,4!L1 ¸ 1 2 3 4MoveVar L1,Main,Games ¸ Done

mRow() menu MATH/Matrix/Row ops

mRow(wyra¿enie, macierz1, indeks) ⇒ macierz

Wyœwietla zmodyfikowan¹ kopiê macierzy1,w której ka¿dy element wiersza macierzy1o numerze index zosta³ pomno¿ony przezwyra¿enie.

mRow(ë1/3,[1,2;3,4],2) ¸

[ 1 2ë1 ë4/3]



mRowAdd() menu MATH/Matrix/Row ops

mRowAdd(wyra¿enie, macierz1, indeks1, indeks2) ⇒ macierz

Wyœwietla zmodyfikowan¹ kopiê macierzy1,w której ka¿dy element wiersza macierzy1 onumerze indeks2 zosta³ zast¹piony przez:

wyra¿eniexwiersz indeks1 + wiersz indeks2

mRowAdd(ë3,[1,2;3,4],1,2) ¸

[ 1 20 L2]

mRowAdd(n,[a,b;c,d],1,2) ¸

[a aøn+c

b bøn+d]

nCr() menu MATH/Probability

nCr(wyra¿enie1, wyra¿enie2) ⇒ wyra¿enie

Dla ca³kowitych argumentów wyra¿enie1i wyra¿enie2 oraz gdy wyra¿enie1 ‚ wyra¿enie2 ‚ 0,nCr() jest iloœci¹ wyra¿enie2-elementowychkombinacji bez powtórzeñ z wyra¿enie1-elementów. (Jest to symbol Newtona). Obaargumenty mog¹ byæ liczbami ca³kowitymi lubwyra¿eniami symbolicznymi.

nCr(wyra¿enie, 0) ⇒ 1

nCr(wyra¿enie, ujemnaCa³kowita) ⇒ 0

nCr(wyra¿enie, dodatniaCa³kowita) ⇒wyra¿enieø (wyra¿enieì 1)... (wyra¿enieì

dodatniaCa³kowita +1)/ dodatniaCa³kowita!

nCr(wyra¿enie, liczbaNieca³kowita) ⇒ wyra¿enie!/((wyra¿enieì liczbaNieca³kowita)!ø liczbaNieca³kowita!)

nCr(z,3)zø(zì2)ø(zì1)

6

ans(1)|z=5 10

nCr(z,c)z!

c!(zìc)!

ans(1)/nPr(z,c)1c!

nCr(lista1, lista2) ⇒ lista

Wyœwietla listê kombinacji obliczonych dla parodpowiadaj¹cych sobie elementów w listach.Argumenty musz¹ byæ listami o takichsamych rozmiarach.

nCr(5,4,3,2,4,2) ¸

10 1 3

nCr(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz kombinacji obliczonych dlapar odpowiadaj¹cych sobie elementów wmacierzach. Argumenty musz¹ byæ macierzamio takich samych rozmiarach.

nCr([6,5;4,3],[2,2;2,2]) ¸

[15 106 3 ]

nDeriv() menu MATH/Calculus

nDeriv(wyra¿enie1, zmienna[, h]) ⇒ wyra¿enienDeriv(wyra¿enie1, zmienna, lista) ⇒ listanDeriv(lista, zmienna[, h]) ⇒ listanDeriv(macierz, zmienna[, h]) ⇒ macierz

Oblicza numeryczn¹ pochodn¹ w postaci wyra¿enia,wed³ug wzoru na centralny iloraz ró¿nicowy.

Argument h okreœla wartoœæ kroku. Je¿eli hzosta³o pominiête, przyjmowany jeststandardowy krok równy 0.001.

Je¿eli wœród argumentów znajduje siê lista lubmacierz, operacja wykonywana jest dlaposzczególnych elementów listy lub macierzy.

Uwaga: Patrz tak¿e avgRC() i d().

nDeriv(cos(x),x,h) ¸

ë(cos(xìh)ìcos(x+h))2øh

limit(nDeriv(cos(x),x,h),h,0)¸

ësin(x)nDeriv(x^3,x,0.01) ¸

3.ø(xñ+.000033)

nDeriv(cos(x),x)|x=p/2 ¸ë1.

nDeriv(x^2,x,.01,.1) ¸

2.øx 2.øx



NewData CATALOG

NewData zmiennaDanych, lista1[, lista2] [, lista3]...

Tworzy now¹ zmienn¹ danych o nazwiezmiennaDanych, w której kolejnymi kolumnami s¹kolejne listy.

Co najmniej jedna lista musi zostaæ okreœlona.

Argumentami lista1, lista2, ..., listan mog¹ byæ listy,jak to zosta³o pokazane w przyk³adzie, wyra¿enia,których rozwi¹zaniem s¹ listy, a tak¿e nazwy listy.

Zmienna utworzona przez instrukcjê NewData stajesiê aktualn¹ zmienn¹ w edytorze Data/Matrix.

NewData mydata,1,2,3,4,5,6¸

Done

(Aby wyœwietliæ poni¿sze dane, wejdŸ doedytora Data/Matrix i otwórz zmienn¹ mydata).

NewData zmiennaDanych, macierz

Tworzy zmienn¹ danych o nazwie zmiennaDanychna podstawie macierzy.

NewData sysData, macierz

Zapisuje zawartoœæ argumentu macierz podsystemow¹ zmienn¹ danych o nazwie sysData.

NewFold CATALOG

NewFold nazwaKatalogu

Tworzy katalog u¿ytkownika o nazwienazwaKatalogu, a nastêpnie nadaje mu statusbie¿¹cego katalogu. Po wykonaniu tej instrukcjibêdziesz siê znajdowa³ w nowym katalogu.

NewFold games ¸ Done

newList() CATALOG

newList(liczbaElementów) ⇒ lista

Wyœwietla listê o rozmiarze równymliczbaElementów. Ka¿dy element listy jestrówny zero.

newList(4) ¸ 0 0 0 0

newMat() menu CATALOG also Math/Matrix

newMat(liczbaWierszy, liczbaKolumn) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz o wymiarzeliczbaWierszy x liczbaKolumn, zawieraj¹c¹ same zera.

newMat(2,3) ¸ [0 0 00 0 0]

NewPic CATALOG

NewPic macierz, zmiennaObrazu [, maxWierszy][,maxKolumn]

Tworzy zmienn¹ obrazu o nazwie zmiennaObrazuna podstawie danych z macierzy. Argumentmacierz musi byæ macierz¹ o rozmiarze nx2,w której ka¿dy wiersz odpowiada jednemupikselowi. Wspó³rzêdne piksela zaczynaj¹ siê odwartoœci 0,0. Je¿eli zmiennaObrazu ju¿ istnieje, towykonanie instrukcji NewPic spowodujeprzypisanie jej nowych danych.

Standardowo zmiennaObrazu jest minimalnymobszarem potrzebnym do wyœwietlenia danychmacierzy. Opcjonalne argumenty, maxWierszyi maxKolumn, okreœlaj¹ maksymalne granice dlazmiennejObrazu.

NewPic [1,1;2,2;3,3;4,4;5,5;5,1;4,2;2,4;1,5],xpic ¸ Done

RclPic xpic ¸



NewPlot CATALOGNewPlot n, typ, xLista [,[yLista], [czêstLista], [katLista],

[do³¹czKatLista], [znak] [, szerokoœæPrzedzia³u]]

Definiuje nowy wykres dla rysunku o numerze n.

Argument typ okreœla typ wyœwietlanego wykresu.1 = scatter plot (punktowy2 = xyline plot (xy ci¹g³y)3 = box plot (pude³kowy)4 = histogram (histogram)5 = modified box plot (zmodyfikowany pude³kowy)

Argument znacznik okreœla typ wyœwietlanegoznacznika.1 = è (prostok¹t)2 = × (krzy¿yk)3 = + (plus )4 = é (kwadrat)5 = ø (kropka)

Argument szerokoœæPrzedzia³u okreœla szerokoœæprzedzia³u danych dla histogramu (type = 4)i bêdzie siê zmienia³ w zale¿noœci od zmiennychokna xmin i xmax. szerokoœæPrzedzia³u musibyæ >0. Standardowo = 1.

Uwaga: Argument n mo¿e byæ liczb¹z przedzia³u 1–9. Listy musz¹ byæ nazwamizmiennych lub kolumnami c1–c99 (kolumny wzmiennej ostatnio wyœwietlanej w edytorzeData/Macierz Editor), z wyj¹tkiem argumentudo³¹czKatLista, który nie musi byæ nazw¹zmiennej i nie mo¿e byæ c1–c99.

FnOff ¸ DonePlotsOff ¸ Done1,2,3,4!L1 ¸ 1 2 3 42,3,4,5!L2 ¸ 2 3 4 5NewPlot 1,1,L1,L2,,,,4 ¸ Done

Naciœnij ¥ %, aby wyœwietliæ:

NewProb CATALOGNewProb

Wykonuje szereg operacji usuniêcia poprzednichustawieñ, które umo¿liwiaj¹ Ci rozwi¹zywanienowego problemu bez sprowadzania pamiêcikalkulatora do stanu wyjœciowego.

• Usuwa zawartoœæ wszystkich zmiennycho jednoliterowych nazwach (Clear a–z)w bie¿¹cym katalogu, o ile nie s¹ onezablokowane lub zarchiwizowane.

• Wy³¹cza wszystkie funkcje i wykresystatystyczne (FnOff i PlotsOff ) w bie¿¹cymtrybie graficznym.

• Wykonuje instrukcje ClrDraw , ClrErr ,ClrGraph , ClrHome , ClrIO i ClrTable .

NewProb ¸ Done

nInt() menu MATH/Calculus

nInt(wyra¿enie1, zmienna, dolny, górny) ⇒ wyra¿enie

Je¿eli w funkcji podca³kowej zdefiniowanej przezwyra¿enie1 nie wystêpuj¹ ¿adne inne zmienneoprócz zmiennej oraz je¿eli argumenty dolny igórny s¹ sta³ymi plus ˆ lub minus ˆ, wówczasinstrukcja nInt() wyœwietla wynik aproksymacjiwyra¿enia ‰(wyra¿enie1, zmienna, dolny, górny).Aproksymacja ta jest œredni¹ wa¿on¹ dlapróbkowanych wartoœci funkcji podca³kowejobliczonych dla zmiennych z przedzia³udolny<zmienna<górny.

nInt(e^(ëx^2),x,ë1,1) ¸

1.493...



Zadaniem instrukcji jest uzyskanie wynikuz dok³adnoœci¹ do szeœciu cyfr znacz¹cych.Algorytm dopasowuj¹cy przestaje byæwykonywany, je¿eli cel zosta³ osi¹gniêty lub, gdywydaje siê, ¿e dodatkowe próbkowanie nie bêdzieprowadzi³o do istotnego polepszenia wyniku.

Je¿eli wydaje siê, ¿e cel nie zosta³ osi¹gniêty,wyœwietlane jest ostrze¿enie (“Questionableaccuracy” - W¹tpliwa dok³adnoœæ).

nInt(cos(x),x,ë p,p+1í ë12) ¸

ë1.041...í ë12

‰(cos(x),x,ë p,p+10^(ë12)) ¸

ësin(1

1000000000000)

ans(1)¥ ¸ ë1.í ë12

Zagnie¿d¿enie instrukcji nInt() pozwoli nawielokrotne wykonanie operacji numerycznegoca³kowania. Granice ca³kowania mog¹ zale¿eæ odzmiennych spoza zakresu.

nInt(nInt(e^(ëxùy)/‡(x^2ìy^2),y,ëx,x),x,0,1) ¸ 3.304...

Uwaga: Patrz tak¿e ‰().

norm() menu MATH/Matrix/Norms

norm(macierz) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla wartoœæ normy euklidesowej.

norm([a,b;c,d]) ¸

añ+bñ+cñ+dñ

norm([1,2;3,4]) ¸ 30

not menu MATH/Test

not wyra¿enie1 boole’owskie ⇒ wyra¿enie boole’owskie

Wyœwietla prawdê, fa³sz b¹dŸ uproszczonewyra¿enie1boole’owskie.

not 2>=3 ¸ true

not x<2 ¸ x ‚ 2

not not innocent ¸ innocent

not liczbaCa³kowita1 ⇒ liczbaCa³kowita

Wyœwietla dope³nienie liczby rzeczywistej.Wewnêtrznie liczbaCa³kowita1 jest zamieniana na32-bitow¹ liczbê dwójkow¹ ze znakiem. W celuznalezienia dope³nienia, wartoœæ ka¿dego bitu jestodwracana (0 jest zamieniane na 1 i na odwrót).Format wyœwietlonego wyniku jest zgodny zaktualnym ustawieniem trybu Base.

Liczby ca³kowite mog¹ byæ wprowadzonew dowolnym systemie liczbowym. Je¿eliwprowadzana liczba ma postaæ dwójkow¹ lubszesnastkow¹, musisz do³¹czyæ odpowiednioprzedrostek 0b lub 0h. Liczby nie posiadaj¹ceprzedrostka s¹ traktowane jak liczby w uk³adziedziesiêtnym (podstawa 10).

Je¿eli wprowadzona dziesiêtna liczba ca³kowitajest za du¿a, aby móc j¹ przedstawiæ w formacie32-bitowym ze znakiem, zostanie onasprowadzona do odpowiedniego zakresu przezwziêcie jej modulo 232.

W uk³adzie szesnastkowym:

not 0h7AC36 ¸ 0hFFF853C9

W uk³adzie dwójkowym:

0b100101 4 dec ¸ 37

not 0b100101 ¸

0b11111111111111111111111111011010

ans(1) 4 dec ¸ ë38

Uwaga: Liczba wprowadzana w uk³adziedwójkowym mo¿e mieæ do 32 cyfr (nie licz¹cprzedrostka 0b). Liczba wprowadzanaw uk³adzie szesnastkowym mo¿e mieæmaksymalnie 8 cyfr.

Uwaga: Aby wprowadziæ operatorkonwersji 4, naciœnij 2 . Mo¿esz równie¿wybraæ odpowiedni¹ sk³adniê konwersjisystemu liczbowego z menu MATH/Base.




nPr() menu MATH/ProbabilitynPr(wyra¿enie1, wyra¿enie2) ⇒ wyra¿enie

Je¿eli wyra¿enie1 i wyra¿enie2 s¹ ca³kowitei wyra¿enie1 ‚ wyra¿enie2 ‚ 0, to nPr() jest iloœci¹wyra¿enie2-elementowych wariacji bez powtórzeñz wyra¿enie1-elementów. Oba argumenty mog¹byæ liczbami ca³kowitymi lub wyra¿eniamisymbolicznymi.

nPr(wyra¿enie, 0) ⇒ 1

nPr(wyra¿enie, ujemnaCa³kowita) ⇒ 1/((wyra¿enie+1)ø (wyra¿enie+2)...(wyra¿enieì ujemnaCa³kowita))

nPr(wyra¿enie, dodatniaCa³kowita) ⇒wyra¿enieø (wyra¿enieì 1)...

(wyra¿enieì dodatniaCa³kowita+1)

nPr(wyra¿enie, liczbaNieca³kowita) ⇒ wyra¿enie!/(wyra¿enieì liczbaNieca³kowita)!

nPr(z,3) ¸ zø(zì2)ø(zì1)

ans(1)|z=5 ¸ 60

nPr(z,ë3) ¸1

(z+1)ø(z+2)ø(z+3)

nPr(z,c) ¸z!

(zìc)!

ans(1)ùnPr(zìc,ëc) ¸ 1

nPr(lista1, lista2) ⇒ lista

Wyœwietla listê wariacji obliczonych dla parodpowiadaj¹cych sobie elementów w listach.Argumenty musz¹ byæ listami o takich samychrozmiarach.

nPr(5,4,3,2,4,2) ¸

20 24 6

nPr(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Wyœwietla macierz wariacji obliczonych dla parodpowiadaj¹cych sobie elementóww macierzach. Argumenty musz¹ byæ macierzamio takich samych rozmiarach.

nPr([6,5;4,3],[2,2;2,2]) ¸

[30 2012 6]

nSolve() menu MATH/AlgebranSolve(równanie, zmiennalubPrzybli¿enie) ⇒ liczba lubb³¹d_³añcuch

Iteracyjnie poszukuje jednego przybli¿onegorozwi¹zania numerycznego dla równaniawzglêdem jego jednej zmiennej. JakozmiennalubPrzybli¿enie przyjmujemy:

zmienn¹– lub –zmienn¹ = liczbaRzeczywista

Na przyk³ad, zarówno x, jak i x=3 s¹ poprawne

nSolve(x^2+5xì25=9,x) ¸

3.844...

nSolve(x^2=4,x=ë1) ¸ ë2.

nSolve(x^2=4,x=1) ¸ 2.

Uwaga: Je¿eli istnieje wiele rozwi¹zañ, mo¿eszu¿yæ pierwszego przybli¿enia, aby umo¿liwiæznalezienie konkretnego rozwi¹zania.

Czêsto instrukcja nSolve() jest du¿o szybsza odinstrukcji solve() lub zeros(), zw³aszcza, gdy zapomoc¹ operatora “|” szukanie zosta³oograniczone do ma³ego przedzia³u zawieraj¹cegojedno proste rozwi¹zanie.

nSolve() próbuje znaleŸæ albo jeden punkt, dlaktórego reszta jest równa zero albo dwawzglêdnie bliskie punkty, których reszty nie s¹zbyt du¿e i maj¹ przeciwny znak. Je¿eliosi¹gniêcie tego celu nie jest mo¿liwe przyu¿yciu rozs¹dnej iloœci próbnych punktów, towyœwietlany jest ³añcuch “no solution found”("nie znaleziono ¿adnego rozwi¹zania").

Je¿eli wykonujesz instrukcjê nSolve()w programie, mo¿esz sprawdziæ otrzymanywynik za pomoc¹ getType() zanim u¿yjeszgo w wyra¿eniu algebraicznym.

Uwaga: Patrz tak¿e cSolve(), cZeros(),solve() i zeros().

nSolve(x^2+5xì25=9,x)|x<0 ¸

ë8.844...

nSolve(((1+r)^24ì1)/r=26,r)|r>0 and r<.25 ¸ .0068...

nSolve(x^2=ë1,x) ¸

"no solution found"



OneVar menu MATH/StatisticsOneVar lista1 [[, lista2] [, lista3] [, lista4]]

Oblicza parametry, statystykê jednej zmienneji uaktualnia wszystkie systemowe zmiennestatystyczne.


lista1 reprezentuje listê x.lista2 reprezentuje czêstotliwoœæ.lista3 reprezentuje kody kategorii.lista4 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii.

Uwaga: Listy, lista1 do listay3, musz¹ byæ nazwamizmiennych lub c1–c99 (kolumnami w ostatniejzmiennej w edytorze Data/Matrix). lista4 nie musibyæ nazw¹ zmiennej i nie mo¿e byæ c1–c99.

0,2,3,4,3,4,6!L1 ¸

OneVar L1 ¸ DoneShowStat ¸

or menu MATH/Test

Wyra¿enie1 boole’owskie or Wyra¿enie2 boole’owskie ⇒ Wyra¿enie boole’owskie

Wyœwietla jako wynik prawdê, fa³sz lubuproszczon¹ postaæ oryginalnego wpisu.

Wynikiem jest prawda, je¿eli jedno lub obawyra¿enia s¹ prawdziwe. Wynikiem jest fa³sz,je¿eli obydwa wyra¿enia s¹ fa³szywe.

Uwaga: Patrz xor.

x‚3 or x‚4 ¸ x ‚ 3

Fragment programu:

©If x<0 or x‚5 Goto END

©If choice=1 or choice=2 Disp "Wrong choice"

©

liczbaCa³kowita1 or liczbaCa³kowita2 ⇒ liczbaCa³kowita

Porównuje dwie liczby ca³kowite bit po biciewykorzystuj¹c operacjê or . Wewnêtrznie, obieliczby s¹ zamieniane na liczby 32-bitowe zeznakiem. Wynikiem porównania bitów jest 1,je¿eli jeden z bitów jest równy 1 oraz 0, je¿elioba bity s¹ równe 0. Otrzymana liczba jestwynikiem porównania bitów i jest wyœwietlanazgodnie z ustawieniami trybu Base.

Liczby ca³kowite mog¹ byæ wprowadzanew dowolnym systemie liczbowym. Liczbywpisywane dwójkowo lub szesnastkowo musz¹posiadaæ przedrostek odpowiednio 0b lub 0h.Liczba bez przedrostka traktowana jest jakodziesiêtna (podstawa 10).

Je¿eli wprowadzona dziesiêtna liczba ca³kowitajest za du¿a, aby móc j¹ zamieniæ na 32-bitow¹liczbê dwójkow¹ ze znakiem, zostanie onasprowadzona do odpowiedniego zakresu przezwziêcie jej modulo 232.

Uwaga: Patrz xor .

W systemie szesnastkowym:

0h7AC36 or 0h3D5F ¸ 0h7BD7F

W systemie dwójkowym:

0b100101 or 0b100 ¸ 0b100101

Uwaga: Wprowadzana liczba dwójkowamo¿e maksymalnie sk³adaæ siê z 32 cyfr(wy³¹czaj¹c przedrostek 0b). Liczbaszesnastkowa mo¿e mieæ do 8 cyfr.

ord() menu MATH/String

ord(³añcuch) ⇒ liczbaCa³kowitaord(lista1) ⇒ lista

Wyœwietla numeryczny kod pierwszego znakuw ³añcuchu lub listê pierwszych znaków ka¿degoelementu listy.

ord("hello") ¸ 104

char(104) ¸ "h"

ord(char(24)) ¸ 24

ord("alpha","beta") ¸

97 98




Output CATALOG

Output wiersz, kolumna, wyra¿enieLub³añcuch

Wyœwietla argument wyra¿enieLub³añcuch(wyra¿enie lub ³añcuch znaków) na ekraniewejœcia/wyjœcia programu w punkcie owspó³rzêdnych tekstowych (wiersz, kolumna).

Wyra¿enie mo¿e zawieraæ operacje konwersjitakie, jak 4DD i 4Rect . Mo¿esz równie¿ u¿yæoperatora 4 do zmiany jednostek i uk³adunumeracji.

Je¿eli w³¹czony jest tryb szkolnej notacji (PrettyPrint = ON), to wyra¿enieLub³añcuch jestwyœwietlane w szkolnej notacji.

Aby wyœwietliæ ekran bazowy, mo¿esz nacisn¹æ‡ z ekranu wejœcia/wyjœcia programu lubwykonaæ w programie instrukcjê DispHome .

Fragment programu:

©:RandSeed 1147:ClrIO:For i,1,90,10: Output i, rand(100),"Hello":EndFor ©

Wynik po wykonaniu programu:

P4Rx() menu MATH/Angle

P4Rx(rWyra¿enie, qWyra¿enie) ⇒ wyra¿enieP4Rx(rLista, qLista) ⇒ listaP4Rx(rMacierz, qMacierz) ⇒ macierz

Wyœwietla wspó³rzêdn¹ x odpowiadaj¹c¹parze (r, q).

Uwaga: Argument q jest interpretowany albow stopniach albo w radianach, w zale¿noœci odaktualnego ustawienia trybu wyra¿ania k¹tów.Je¿eli argument wystêpuje w wyra¿eniu, mo¿eszu¿yæ symbolu ó lub ô, aby czasowo obejœæustawienia trybu wyra¿ania k¹tów.


P4Rx(r,q) ¸ cos(q)ør

P4Rx(4,60¡) ¸ 2

P4Rx(ë3,10,1.3,p/3,ë p/4,0)¸

ë3/2 5ø ‡2 1.3

P4Ry() menu MATH/Angle

P4Ry(rWyra¿enie, qWyra¿enie) ⇒ wyra¿enieP4Ry(rLista, qLista) ⇒ listaP4Ry(rMacierz, qMacierz) ⇒ macierz

Wyœwietla wspó³rzêdn¹ x odpowiadaj¹c¹parze (r, q).

Uwaga: Argument q jest interpretowany albow stopniach albo w radianach, w zale¿noœci odaktualnego ustawienia trybu wyra¿ania k¹tów.Je¿eli argument wystêpuje w wyra¿eniu, mo¿eszu¿yæ symbolu ó lub ô, aby czasowo obejœæustawienia trybu wyra¿ania k¹tów.


P4Ry(r,q) ¸ sin(q)ør

P4Ry(4,60¡) ¸ 2ø ‡3

P4Ry(ë3,10,1.3,p/3,ë p/4,0)¸

ë3ø ‡32 ë5ø ‡2 0.

part() CATALOG

part(wyra¿enie1[ ,nieujemnaLiczbaCa³kowita])

Ta zaawansowana funkcja programowaumo¿liwia rozpoznanie i wydzielenie wszystkichpodwyra¿eñ w uproszczonym wyniku wyra¿enia1.



Je¿eli na przyk³ad wyra¿enie1 zosta³o uproszczonedo postaci cos(pù x+3):

• Funkcja cos() ma jeden argument: (pù x+3).

• Suma (pù x+3) ma dwa sk³adniki: pù x i 3.

• Liczba 3 jest sta³¹ i nie ma argumentów.

• Iloczyn pù x ma dwa czynniki: p i x.

• Zmienna x i sta³a symboliczna p nie maj¹¿adnych argumentów.

Je¿eli x posiada przypisan¹ wartoœæ i je¿elinaciœniesz ¥ ¸, wartoœæ liczbowa pù x jestobliczana. Otrzymany wynik jest dodawany do 3,a nastêpnie obliczana jest wartoœæ funkcjicosinus. cos() jest operatorem o najwy¿szym

priorytecie dlatego jest wykonywany na koñcu.

part(wyra¿enie1) ⇒ liczba

Upraszcza wyra¿enie1 i podaje liczbê argumentówlub operandów ostatniej wykonywanej operacji -funkcji o najwy¿szym priorytecie. Wynikiem jest0, je¿eli wyra¿enie1 jest liczb¹, zmienn¹ lub sta³¹symboliczn¹ tak¹, jak p, e, i lub ˆ.

part(cos(pùx+3)) ¸ 1

Uwaga: cos(pù x+3) ma jeden argument.

part(wyra¿enie1, 0) ⇒ ³añcuch

Upraszcza wyra¿enie1 i wyœwietla ³añcuchzawieraj¹cy nazwê funkcji lub operator ostatniejwykonywanej operacji. Wynikiem jest wykonanieinstrukcji string( wyra¿enie1), je¿eli wyra¿enie1 jestliczb¹, zmienn¹ lub sta³¹ symboliczn¹ tak¹, jak p, e,i lub ˆ.

part(cos(pùx+3),0) ¸ "cos"

part(wyra¿enie1, n) ⇒ wyra¿enie

Upraszcza wyra¿enie1 i wyœwietla n -ty argumentfunkcji lub operand, gdzie n jest > 0 i liczbyargumentów lub operandów o najwy¿szympriorytecie wyznaczonej przez instrukcjêpart( wyra¿enie1). W innym przypadkuwyœwietlany jest komunikat o b³êdzie.

part(cos(pùx+3),1) ¸ 3+pøx

Uwaga: Upraszczanie zmieni³o kolejnoœæargumentów.

Poprzez kombinacjê ró¿nych form instrukcjipart() , mo¿esz wydzieliæ wszystkie podwyra¿eniaw uproszczonym wyniku wyra¿enia1. Jak zosta³oto pokazane w prezentowanym obok przyk³adzie,mo¿esz zachowaæ argument lub operand, anastêpnie wydzieliæ kolejne podwyra¿enia zapomoc¹ instrukcji part() .

Uwag: U¿ywaj¹c instrukcji part() nie opieraj siêna ¿adnej konkretnej kolejnoœci w sumachi iloczynach.

part(cos(pùx+3)) ¸ 1part(cos(pùx+3),0) ¸ "cos"part(cos(pùx+3),1)!temp ¸

3+pøxtemp ¸ pøx+3part(temp,0) ¸ "+"part(temp) ¸ 2part(temp,2) ¸ 3part(temp,1)!temp ¸ pøxpart(temp,0) ¸ "ù"part(temp) ¸ 2part(temp,1) ¸ p

part(temp,2) ¸ x



Wewnetrzn¹ reprezentacj¹ wyra¿eñ takich, jak(x+y+z) i (xì yì z) s¹ wyra¿enia (x+y)+zi (xì y)ì z. Wp³ynie to na wartoœci otrzymane dlapierwszego i drugiego argumentu. To, ¿einstrukcja part( x+y+z,1) daje w wyniku y+xzamiast x+y jest spowodowane przyczynamitechnicznymi.

part(x+y+z) ¸ 2part(x+y+z,2) ¸ zpart(x+y+z,1) ¸ y+x

Podobnie, wewnêtrzn¹ reprezentacj¹ xù yù z jestwyra¿enie (xù y)ù z. Znowu, z powodutechnicznych przyczyn, pierwszym argumentemjest yøx zamiast xøy.

part(xùyùz) ¸ 2part(xùyùz,2) ¸ zpart(xùyùz,1) ¸ yøx

Kiedy wydzielasz podwyra¿enia z macierzy,pamiêtaj, ¿e macierze s¹ zapisywane jako listylist, co zosta³o zilustrowane na przyk³adziezamieszczonym obok.

part([a,b,c;x,y,z],0) ¸ ""part([a,b,c;x,y,z]) ¸ 2part([a,b,c;x,y,z],2)!temp

¸

x y zpart(temp,0) ¸ ""part(temp) ¸ 3part(temp,3) ¸ zdelVar temp ¸ Done

Zaprezentowana obok przyk³adowa funkcjaz edytora programów wykorzystuje instrukcjegetType() i part() do czêœciowego wykonaniasymbolicznego ró¿niczkowania.Przeanalizowanie oraz uzupe³nienie tej funkcjiumo¿liwi Ci poznanie sposobu na rêczneobliczanie pochodnych. Móg³byœ nawet do³¹czyæfunkcje, których pochodne nie mog¹ byæobliczane w kalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus,takie jak funkcje Bessela.

:d(y,x):Func:Local f:If getType(y)="VAR": Return when(y=x,1,0,0):If part(y)=0: Return 0 ¦ y=p,ˆ,i,numbers:part(y,0)!f:If f="L" ¦ if negate: Return ëd(part(y,1),x)

:If f="−" ¦ if minus: Return d(part(y,1),x) ìd(part(y,2),x):If f="+": Return d(part(y,1),x) +d(part(y,2),x):If f="ù": Returnpart(y,1)ùd(part(y,2),x) +part(y,2)ùd(part(y,1),x):If f="": Return seq(d(part(y,k),x), k,1,part(y)):Return undef:EndFunc



PassErr CATALOG

PassErr

Przekazuje b³¹d do nastêpnego poziomu.

Instrukcja PassErr nie robi nic, jeœli zmienna“errornum” ma wartoœæ zero.

W programie, instrukcja warunkowa Elsepowinna u¿yæ instrukcji programu ClrErr lubPassErr. U¿yj instrukcji ClrErr, jeœli b³¹d ma byæzauwa¿ony lub zignorowany. Jeœli zaœ niewiadomo co pocz¹æ w razie b³êdu, wtedy u¿yjinstrukcji PassErr, by przekazaæ go donastêpnego poziomu. (Patrz tak¿e ClrErr.)

Patrz przyk³adowy wydruk programu ClrErr.

Pause CATALOG

Pause [wyra¿enie]

Zawiesza wykonywanie programu. Je¿eliwprowadzisz wyra¿enie, instrukcja ta wyœwietlawyra¿enie na ekranie wejœcia/wyjœcia programu.

Argument wyra¿enie mo¿e zawieraæ operacjekonwersji takie, jak 4DD i 4Rect . Operator 4mo¿e byæ równie¿ u¿yty do zmiany jednostek lubsystemu liczbowego.

Je¿eli wynik wyra¿enia jest wiêkszy od rozmiaruekranu, to mo¿esz go przewijaæ za pomoc¹klawiszy kursora.

Po naciœniêciu ¸ program bêdzie dalejwykonywany.

Fragment programu:

©:ClrIO:DelVar temp:1"temp[1]:1"temp[2]:Disp temp[2]:¦ Guess the Pattern:For i,3,20: temp[iì2]+temp[iì1]"temp[i]: Disp temp[i]: Disp temp,"Can you guess the next","number?": Pause:EndFor ©

PlotsOff CATALOG

PlotsOff [1] [, 2] [, 3] ... [, 9]

Anuluje wyœwietlanie okreœlonego rysunku.Je¿eli kalkulator pracuje w trybie pozwalaj¹cymna wyœwietlanie dwóch wykresów, instrukcja tastosuje siê jedynie do aktywnego okna.

Je¿eli nie podano ¿adnych parametrów,anulowane jest wyœwietlanie wszystkichwykresów.

PlotsOff 1,2,5 ¸ Done

PlotsOff ¸ Done

PlotsOn CATALOG

PlotsOn [1] [, 2] [, 3] ... [, 9]

W³¹cza wyœwietlanie okreœlonych wykresów.Je¿eli kalkulator pracuje w trybie pozwalaj¹cymna wyœwietlanie dwóch wykresów, instrukcja tastosuje siê jedynie do aktywnego okna.

Je¿eli nie podano ¿adnych parametrów, w³¹czanejest wyœwietlanie wszystkich wykresów.

PlotsOn 2,4,5 ¸ Done

PlotsOn ¸ Done



4Polar Menu MATH/Matrix/Vector ops

wektor 4Polar

Wyœwietla wektor w biegunowym uk³adziewspó³rzêdnych [r q]. Wektor mo¿e byæwierszem lub kolumn¹, ale jego wymiar musibyæ równy 2.

Uwaga: 4Polar jest instrukcj¹ okreœlaj¹c¹ formatwyœwietlania, a nie instrukcj¹ konwersji. Mo¿eszjej u¿yæ tylko na koñcu linii wprowadzania;ponadto nie zmienia ona postaci zmiennej ans.

Uwaga: Porównaj z 4Rect.

[1,3.] 4Polar ¸

[x,y] 4Polar ¸

liczbaZespolona 4Polar

Wyœwietla LiczbêZespolon¹ w postaci biegunowej.

• W trybie wyra¿ania k¹tów w stopniach,wyœwietla liczbê w postaci (rq).

• W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach,wyœwietla liczbê w postaci reiq.

liczbaZespolona mo¿e byæ przedstawionaw dowolnym formacie. Jednak u¿ycie formatureiq dla trybu wyra¿ania k¹tów w stopniachspowoduje pojawienie siê b³êdu.

Uwaga: Dla wpisu w postaci biegunowej (rq)musisz u¿yæ nawiasów.

W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach:

3+4i 4Polar ¸ eiø(

p

2 ì tanê(3/4))

ø5

(4p/3)4Polar ¸ e

iøp

3 ø4

W trybie wyra¿ania k¹tów w stopniach:

3+4i 4Polar ¸(590ìtanê(3/4))

polyEval() menu MATH/List

polyEval(lista1, wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniepolyEval(lista1, lista2) ⇒ wyra¿enie

Traktuje pierwszy argument jako wspó³czynnikiwielomianu stopnia o jeden mniejszego ni¿ liczbaelementów w lista1 i wyœwietla postaæ tegowielomianu obliczon¹ dla drugiego argumentu.

polyEval(a,b,c,x) ¸

aøxñ+bøx+c

polyEval(1,2,3,4,2) ¸ 26

polyEval(1,2,3,4,2,ë7)¸ 26 ë262

PopUp CATALOG

PopUp listaElementów, zmienna

Wyœwietla menu zawieraj¹ce ³añcuchy znakówz listyElementów, czeka a¿ wybierzesz jeden zelementów, a nastêpnie zapamiêtujeodpowiadaj¹cy mu numer pod zmienn¹.

Elementy w liœcieElementów musz¹ byæ³añcuchami znaków: element1£añcuch,element2£añcuch, element3£añcuch, ...

Je¿eli zmienna ju¿ istnieje i zosta³ jej przypisanynumer dowolnego elementu, to element ten jestwyœwietlany jako standardowy wybór.

listaElementów musi zawieraæ co najmniejjedn¹ pozycjê.

PopUp"1990","1991","1992",var1¸



PowerReg menu MATH/Statistics/Regressions

PowerReg lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza regresjê wyk³adnicz¹ i uaktualniawszystkie systemowe zmienne statystyczne.


lista1 reprezentuje listê x.lista2 reprezentuje listê y.lista3 reprezentuje czêstotliwoœci.lista4 reprezentuje kody kategorii.lista5 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii.

Uwaga: Argumenty lista1 do lista4 musz¹ byænazwami zmiennych lub c1–c99 (kolumnamiw ostatnio wyœwietlanej zmiennej w edytorzeData/Matrix). lista5 nie musi byæ nazw¹ zmienneji nie mo¿e byæ c1–c99.

W trybie wyœwietlania wykresów funkcji:

1,2,3,4,5,6,7!L1 ¸

1 2 3 ...1,2,3,4,3,4,6!L2 ¸

1 2 3 ...PowerReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸


¥ %

Prgm CATALOG

Prgm©

EndPrgm

Instrukcja wymagana na pocz¹tku tekstuprogramu. Ostatnia linia programu musi byæinstrukcj¹ EndPrgm .

Fragment programu:

:prgmname():Prgm::EndPrgm

product() menu MATH/List

product(lista[, pierwszy[, ostatni]]) ⇒ wyra¿enie

Oblicza iloczyn elementów znajduj¹cych siêw liœcie. Argumenty pierwszy i ostatni nie s¹konieczne. Okreœlaj¹ one zakres elementów, dlaktórych obliczony bêdzie iloczyn.

product(1,2,3,4) ¸ 24

product(2,x,y) ¸ 2øxøy

product(4,5,8,9,2,3) ¸ 40

product(macierz1[, pierwszy[, ostatni]]) ⇒ macierz

Oblicza wektor w postaci wiersza, zawieraj¹cyiloczyny elementów znajduj¹cych siê w kolumnachmacierzy1. Argumenty pierwszy i ostatni nie s¹konieczne. Okreœlaj¹ one zakres wierszy.

product([1,2,3;4,5,6;7,8,9])¸ [28 80 162]

product([1,2,3;4,5,6;7,8,9],1,2) ¸ [4,10,18]



Prompt CATALOG

Prompt zmienna1[, zmienna2] [, zmienna3] ...

Wyœwietla na ekranie wejœcia/wyjœcia programuznak zachêty dla ka¿dej zmiennej z listyargumentów w postaci: zmienna1?.Wprowadzone wyra¿enie bêdzie zachowane pododpowiedni¹ zmienn¹.

Instrukcja Prompt musi mieæ co najmniej jedenargument.

Fragment programu:

©Prompt A,B,C

©EndPrgm

propFrac() menu MATH/Algebra

propFrac(wyra¿enie1[, zmienna]) ⇒ wyra¿enie

propFrac( liczba_wymierna) wyœwietlaliczbê_wymiern¹ w postaci sumy liczby ca³kowitej iu³amka w³aœciwego, o tym samym znaku.

propFrac(4/3) ¸ 1 + 1/3

propFrac(ë4/3) ¸ ë1ì1/3

propFrac (wyra¿enie_wymierne, zmienna) wyœwietlasumê wyra¿eñ wymiernych i wielomianówwzglêdem zmiennej. Jednakowe potêgi zmiennejs¹ pogrupowane, wspólny czynnik wy³¹czanyprzed nawias, a wyra¿enia skracane. Elementysumy i czynniki s¹ uporz¹dkowane wzglêdemzmiennej bêd¹cej zmienn¹ g³ówn¹.

Je¿eli zmienna jest pominiêta, wyra¿enie jest wpierwszej kolejnoœci rozk³adane na sumêu³amków w³aœciwych dla wyró¿nionej zmiennej.Nastêpnie, wspó³czynniki wielomianu s¹rozk³adane na u³amki w³aœciwe wzglêdem ichg³ównej zmiennej itd.

U¿ycie instrukcji propFrac() pozwala na szybsze,ale mniej dok³adne roz³o¿enie wyra¿eñwymiernych ni¿ instrukcja expand().

propFrac((x^2+x+1)/(x+1)+(y^2+y+1)/(y+1),x) ¸

propFrac(ans(1))

PtChg CATALOG

PtChg x, yPtChg xLista, yLista

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpniewyœwietla lub wygasza piksel po³o¿ony najbli¿ejpunktu o wspó³rzêdnych okna (x, y).

Uwaga: Poni¿sze przyk³ady u¿ycia instrukcjiod PtChg do PtText tworz¹ ci¹g³¹ seriê.PtChg 2,4 ¸

PtOff CATALOG

PtOff x, yPtOff xLista, yLista

Wyœwietla ekran graficzny i wygasza pikselpo³o¿ony najbli¿ej punktu o wspó³rzêdnychokna (x, y).

PtOff 2,4 ¸



PtOn CATALOG

PtOn x, yPtOn xLista, yLista

Wyœwietla ekran graficzny i wyœwietla pikselpo³o¿ony najbli¿ej punktu o wspó³rzêdnychokna (x, y).

PtOn 3,5 ¸

ptTest() CATALOG

ptTest (x, y) ⇒ sta³e wyra¿enie boole'owskieptTest (xLista, yLista) ⇒ sta³e wyra¿enie boole’owskie

Daje w wyniku prawdê lub fa³sz. Wynik prawdaotrzymywany jest tylko wtedy, gdy pikselpo³o¿ony najbli¿ej punktu o wspó³rzêdnych (x, y)jest wyœwietlony.

ptTest(3,5) ¸ true

PtText CATALOG

PtText ³añcuch, x, y

Wyœwietla ekran graficzny i wyœwietla ³añcuchznaków ³añcuch w pikselu po³o¿onym najbli¿ejpunktu o okreœlonych wspó³rzêdnych okna (x, y).

³añcuch jest wyœwietlany tak, ¿e wspó³rzêdnelewego górnego rogu jego pierwszego znakupokrywaj¹ siê z zadanymi wspó³rzêdnymi.

PtText "sample",3,5 ¸

PxlChg CATALOG

PxlChg wiersz, kolumnaPxlChg wierszLista, kolumnaLista

Wyœwietla ekran graficzny i wyœwietla lubwygasza piksel o wspó³rzêdnych pikselowych(wiersz, kolumna).

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wyœwietlone wczeœniej elementy.

PxlChg 2,4 ¸

PxlCrcl CATALOG

PxlCrcl wiersz, kolumna, r [, trybRysowania]

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpnie wyœwietlaokr¹g o œrodku w pikselu o wspó³rzêdnych(wiersz, kolumna) i promieniu r.

Je¿eli trybRysowania = 1, to wyœwietla okr¹g(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, to wygasza okr¹g.Je¿eli trybRysowania = -1, to wyœwietla pikseleznajduj¹ce siê na okrêgu, je¿eli by³y wygaszone iwygasza je, je¿eli by³y wyœwietlone.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wczeœniej wyœwietloneelementy. Porównaj z Circle.

TI-89: PxlCrcl 40,80,30,1 ¸

TI-92 Plus: PxlCrcl 50,125,40,1¸



PxlHorz CATALOG

PxlHorz wiersz [, trybRysowania]

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpnie wyœwietlaprost¹ poziom¹ przechodz¹c¹ przez piksel owspó³rzêdnych (0, wiersz).

Je¿eli trybRysowania = 1, to wyœwietla prost¹(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, to wygasza prost¹.Je¿eli trybRysowania = -1, to wyœwietla prost¹,je¿eli by³a wygaszona i wygasza j¹, je¿eli by³awyœwietlona.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wczeœniej wyœwietloneelementy. Porównaj z LineHorz.

PxlHorz 25,1 ¸

PxlLine CATALOG

PxlLine pierwszyWiersz, pierwszaKolumna, ostatniWiersz,ostatniaKolumna [, trybRysowania]

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpnie wyœwietlaodcinek, którego koñce znajduj¹ siê w pikselacho wspó³rzêdnych (pierwszyWiersz,pierwszaKolumna) i (ostatniWiersz, ostatniaKolumna).

Je¿eli trybRysowania = 1, to wyœwietla odcinek(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, to wygasza odcinek.Je¿eli trybRysowania = -1, to wyœwietla odcinek,je¿eli by³ wygaszony i wygasza go, je¿eli by³wyœwietlony.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wczeœniej wyœwietloneelementy. Porównaj z Line.

TI-89: PxlLine 50,15,20,90,1 ¸

TI-92 Plus: PxlLine 80,20,30,150,1¸

PxlOff CATALOG

PxlOff wiersz, kolumnaPxlOff wierszLista, kolumnaLista

Wyœwietla ekran graficzny i wygasza piksel owspó³rzêdnych (wiersz, kolumna).

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wczeœniej wyœwietloneelementy.

PxlHorz 25,1 ¸

PxlOff 25,50 ¸

25,50

PxlOn CATALOG

PxlOn wiersz, kolumnaPxlOn wierszLista, kolumnaLista

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpnie wyœwietlapiksel o wspó³rzêdnych (wiersz, kolumna).

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wczeœniej wyœwietloneelementy.

PxlOn 25,50 ¸



pxlTest() CATALOG

pxlTest (wiersz, kolumna) ⇒ wyra¿enie boole'owskiepxlTest (wierszLista, kolumnaLista) ⇒ wyra¿enieboole'owskie

Daje w wyniku prawdê, je¿eli pikselo wspó³rzêdnych (wiersz, kolumna) jestwyœwietlony. Daje w wyniku fa³sz, je¿eli pikseljest wygaszony.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wyœwietlone wczeœniejelementy.

PxlOn 25,50 ¸

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

PxlTest(25,50) ¸ truePxlOff 25,50 ¸

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

PxlTest(25,50) ¸ false

PxlText CATALOG

PxlText ³añcuch, wiersz, kolumna

Wyœwietla ekran graficzny i wyœwietla ³añcuchznaków ³añcuch zaczynaj¹c od pikselao wspó³rzêdnych (wiersz, kolumna).

³añcuch jest wyœwietlany tak, ¿e wspó³rzêdnelewego górnego rogu jego pierwszego znakupokrywaj¹ siê z zadanymi wspó³rzêdnymipiksela.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wyœwietlone wczeœniejelementy.

TI-89: PxlText "sampletext",20,10 ¸

TI-92 Plus: PxlText "sampletext",20,50 ¸

PxlVert CATALOG

PxlVert kolumna [, trybRysowania]

Wyœwietla prost¹ pionow¹ przechodz¹c¹ przezpiksel o wspó³rzêdnej (kolumna,0)

Je¿eli trybRysowania = 1, wyœwietla prost¹(standard).Je¿eli trybRysowania = 0, wygasza prost¹.Je¿eli trybRysowania = -1, wyœwietla prost¹,je¿eli by³a wygaszona i wygasza j¹, je¿eli by³awyœwietlona.

Uwaga: Opcja Regraph (ponowne rysowanie)usuwa wszystkie wyœwietlone wczeœniejelementy. Porównaj z LineVert.

PxlVert 50,1 ¸



QR Menu MATH/Matrix

QR macierz, qMatNazwa, rMatNazwa[ , tol]

Oblicza rozk³ad Householdera QR macierzyrzeczywistej lub zespolonej. Macierze wynikoweQ i R zapamiêtywane s¹ pod okreœlonyminazwami MatNazwy. Macierz Q jest macierz¹unitarn¹. Macierz R jest macierz¹ trójk¹tn¹, wktórej elementy znajduj¹ce siê pod g³ówn¹przek¹tn¹ s¹ równe zero.

Opcjonalnie, ka¿demu elementowi macierzy,którego wartoœæ bezwzglêdna jest mniejsza od tol

(tolerancja) przypisuje siê wartoœæ zero.Tolerancja stosowana jest jedynie dla macierzyo elementach w postaci zmiennoprzecinkowejoraz nie zawieraj¹cych ¿adnych zmiennychsymbolicznych, którym nie przypisano wartoœci.W innym przypadku argument tol jestignorowany.

• Je¿eli obliczenia zostan¹ uruchomione zapomoc¹ klawiszy ¥ ¸ lub kalkulatorpracuje w trybieExact/Approx=APPROXIMATE, obliczeniabêd¹ wykonane przy zastosowaniu arytmetykizmiennoprzecinkowej.

• Je¿eli argument tol zosta³ pominiêty lubzignorowany, standardowa tolerancja jestobliczana wed³ug wzoru:

5Eë14 ùmax(dim( macierz)) ùrowNorm( macierz)

Obecnoœæ liczby w postacizmiennoprzecinkowej (9.) w macierzy m1sprawia, ¿e wyniki zostan¹ obliczonew postaci zmiennoprzecinkowej.

[1,2,3;4,5,6;7,8,9.]!m1 ¸

1 2 3

4 5 67 8 9.

QR m1,qm,rm ¸ Done

qm ¸

.123… .904… .408…

.492… .301… ë.816…

.861… ë.301… .408…

rm ¸

8.124… 9.601… 11.078…

0. .904… 1.809…0. 0. 0.

[m,n;o,p]!m1 ¸ [ ]m no p

Rozk³ad na czynniki pierwsze QR jest obliczanynumerycznie za pomoc¹ transformatyHouseholdera. Natomiast rozwi¹zaniasymboliczne s¹ obliczane metod¹ Gram-Schmidta. Kolumny macierzy qMatNazwa s¹ortonormalnymi wektorami bazowymirozpinaj¹cymi przestrzeñ zdefiniowan¹ zapomoc¹ macierzy.

QR m1,qm,rm ¸ Done

qm ¸

m

m2 + o2

ësign(møpìnøo)øo

m2 + o2

om2 + o2

møsign(møpìnøo)

m2 + o2

rm ¸

m2 + o2

møn+oøp

m2 + o2

0 |møpì nøo|

m2 + o2



QuadReg menu MATH/Statistics/Regressions

QuadReg lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza kwadratow¹ regresjê wielomianow¹i aktualizuje statystyczne zmienne systemowe.


list1 reprezentuje listê x.list2 reprezentuje listê y.list3 reprezentuje czêstotliwoœæ.list4 reprezentuje kody kategorii.list5 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii.


0,1,2,3,4,5,6,7!L1 ¸

1 2 3 ...4,3,1,1,2,2,3,3!L2 ¸

4 3 1 ...QuadReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

Uwaga: Argumenty lista1 do lista4, musz¹ byænazwami zmiennych lub c1–c99 (kolumnamiw ostatnio wyœwietlanej zmiennej w edytorzeData/Matrix). lista5 nie musi byæ nazw¹ zmienneji nie mo¿e byæ c1–c99.

¸


¥ %

QuartReg menu MATH/Statistics/Regressions

QuartReg lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza kwadratow¹ regresjê wielomianow¹i aktualizuje statystyczne zmienne systemowe.


list1 reprezentuje listê x.list2 reprezentuje listê y.list3 reprezentuje czêstotliwoœæ.list4 reprezentuje kody kategorii.list5 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii.


W trybie wyœwietlania wykresów funkcji

ë2,ë1,0,1,2,3,4,5,6!L1 ¸

ë2 ë1 0 ...4,3,1,2,4,2,1,4,6!L2 ¸

4 3 1 ...QuartReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸


¥ %



R4Pq() menu MATH/Angle

R4Pq (xWyra¿enie, yWyra¿enie) ⇒ wyra¿enieR4Pq (xLista, yLista) ⇒ listaR4Pq (xMacierz, yMacierz) ⇒ macierz

Oblicza wspó³rzêdn¹ q odpowiadaj¹c¹ parzeargumentów (x,y).

Uwaga: Wynik przedstawiany jest albow stopniach albo w radianach, w zale¿noœci odbie¿¹cego ustawienia trybu wyœwietlania k¹tów.


R8Pq(x,y) ¸


R4Pq(3,2) ¸

R4Pq([3,-4,2],[0,pà4,1.5]) ¸

R4Pr() menu MATH/Angle

R4Pr (xWyra¿enie, yWyra¿enie) ⇒ wyra¿enieR4Pr (xLista, yLista) ⇒ listaR4Pr (xMacierz, yMacierz) ⇒ macierz

Oblicza wspó³rzêdn¹ r odpowiadaj¹c¹ parzeargumentów (x,y).


R4Pr(3,2) ¸

R4Pr(x,y) ¸

R4Pr([3,-4,2],[0,pà4,1.5]) ¸

rand() menu MATH/Probability

rand([n]) ⇒ wyra¿enie

n jest liczb¹ ca³kowit¹ ró¿n¹ od zera.

Je¿eli nie zosta³y podane ¿adne argumenty, towyœwietla kolejn¹ liczbê losow¹ z przedzia³u od0 do 1. Gdy argument jest liczb¹ dodatni¹, podajeliczbê losow¹ z przedzia³u [1, n].Gdy argument jest liczb¹ ujemn¹, podaje liczbêlosow¹ z przedzia³u [ë n,ë 1].

RandSeed 1147 ¸ Done

rand() ¸ .158...rand(6) ¸ 5rand(ë100) ¸ ë49

randMat() menu MATH/Probability

randMat(liczbaWierszy, liczbaKolumn) ⇒ macierz

Podaje macierz o okreœlonym wymiarze, którejelementami s¹ liczby ca³kowite z przedzia³uod -9 do 9.

Obydwa argumenty musz¹ byæ liczbamica³kowitymi.

RandSeed 1147 ¸ Done

randMat(3,3) ¸

8 ë3 6

ë2 3 ë6 0 4 ë6

Uwaga: Wartoœci w macierzy bêd¹ siêzmienia³y po ka¿dym naciœniêciuklawisza ¸.

(Ustala wartoœæ pocz¹tkow¹generatora liczb losowych.)



randNorm() menu MATH/ProbabilityrandNorm(œrednia, odchylenieStandardowe) ⇒ wyra¿enie

Podaje liczbê dziesiêtn¹ z okreœlonego rozk³adunormalnego. Mo¿e to byæ dowolna liczbarzeczywista, ale w wiêkszoœci przypadków bêdzieto liczba z przedzia³u [œrednia-3ù

odchylenieStandardowe, œrednia+3ù

odchylenieStandardowe].

RandSeed 1147 ¸ DonerandNorm(0,1) ¸ .492...

randNorm(3,4.5) ¸ ì3.543...

randPoly() Menu MATH/ProbabilityrandPoly(zmienna, stopieñ) ⇒ wyra¿enie

Podaje losowy wielomian wzglêdemzmiennej okreœlonego stopnia. Wspó³czynnikiwielomianu s¹ losowymi liczbami ca³kowitymiz przedzia³u od -9 do 9. Wspó³czynnik przynajwy¿szej potêdze zmiennej jest zawszeró¿ny od zera.

Wartoœæ argumentu stopieñ musi siê zawieraæw przedzia³e 0–99.

RandSeed 1147 ¸ DonerandPoly(x,5) ¸

ë2øx5+3øx4ì6øx3+4øxì6

RandSeed menu MATH/ProbabilityRandSeed liczba

Je¿eli liczba = 0, to przywraca pocz¹tkowewartoœci generatora liczb losowych do ustawieñstandardowych (fabrycznych). Je¿eli liczba ƒ 0,to jest ona u¿yta do wygenerowania dwóchwartoœci pocz¹tkowych zapisanych podzmiennymi systemowymi seed1 i seed2.

RandSeed 1147 ¸ Donerand() ¸ .158...

RclGDB CATALOGRclGDB zmiennaGDB

Przywraca wszystkie ustawienia zapisane podzmienn¹ bazy danych grafiki zmiennaGDB.

W celu wyœwietlenia ustawieñ, patrz StoGDB .

Uwaga: Aby móc przywróciæ ustawienia, nale¿ywczeœniej zapisaæ coœ pod zmienn¹ zmiennaGDB.

RclGDB GDBvar ¸ Done

RclPic CATALOGRclPic zmiennaObrazu [, wiersz, kolumna]

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpnie u¿ywaj¹coperacji logicznej OR wyœwietla obraz zapisany podzmienn¹Obrazu tak, ¿e jego lewy górny róg pokrywasiê z pikselem o wspó³rzêdnych (wiersz, kolumna).

Argument zmiennaObrazu musi byæ zmienn¹ typudanych obrazu.

Standardowe wspó³rzêdne: (0, 0).

real() menu MATH/Complexreal(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Podaje czêœæ rzeczywist¹ argumentu.

Uwaga: Wszystkie niezdefiniowane zmienne s¹traktowane jako zmienne rzeczywiste. Porównaj zimag().

real(2+3i) ¸ 2

real(z) ¸ z

real(x+iy) ¸ x

real(lista1) ⇒ lista

Podaje czêœci rzeczywiste wszystkich elementów.real(a+iùb,3,i) ¸ a 3 0

real(macierz1) ⇒ macierz

Podaje czêœci rzeczywiste wszystkich elementów.real([a+iùb,3;c,i]) ¸ [a 3c 0]



4Rect menu MATH/Matrix/Vector ops

wektor 4Rect

Wyœwietla wektor w uk³adzie prostok¹tnym[x, y, z]. Wymiar wektora musi byæ równy 2 lub3, natomiast sam wektor mo¿e mieæ postaæwierszow¹ lub kolumnow¹.

Uwaga: Instrukcja 4Rect okreœla jedynie formatwyœwietlania i nie jest ona instrukcj¹ konwersji.Mo¿esz jej u¿yæ jedynie na koñcu liniiwprowadzania i nie powoduje ona zmianyzmiennej ans.

Uwaga: Porównaj z 4Polar .

[3,pà4,pà6]4Rect ¸

[3ø ‡24

3ø ‡24

3ø ‡32

]

[a,b,c] ¸[aøcos(b)øsin(c)aøsin(b)øsin(c) aøcos(c)]

liczbaZespolona 4Rect

Wyœwietla liczbêZespolon¹ w postaci kanoniczneja+bi. LiczbaZespolona mo¿e mieæ dowoln¹ postaæ,jednak w trybie wyra¿ania k¹tów w stopniach dlaliczby w postaci reiq pojawi siê komunikat o b³êdzie.

Uwaga: Argument w postaci biegunowej (rq)musi byæ podany w nawiasach.


4e^(p/3)4Rect ¸ 4øep

3

(4p/3)4Rect ¸ 2+2ø 3øi


(460)4Rect ¸ 2+2ø 3øi

Uwaga: Aby wprowadziæ 4Rect z klawiatury,naciœnij 2 dla wprowadzenia operatora 4.Aby wprowadziæ symbol , naciœnij 2 ’.

ref() menu MATH/Matrix

ref(macierz1[, tol]) ⇒ macierz

Sprowadza macierz1 do postaci, w której elementypod g³ówn¹ przek¹tn¹ s¹ równe zero, a elementydiagonalne s¹ równe 1 (row echelon matrix).

Standardowo, dowolnemu elementowi o wartoœcibezwzglêdnej mniejszej od tolerancji tolprzypisywana jest wartoœæ zero. Tolerancja jeststosowana jedynie dla macierzy, które zawieraj¹elementy zmiennoprzecinkowe, a nie zmiennesymboliczne, którym nie zosta³y nadane wartoœci.W takim przypadku argument tol jest pomijany.

• Je¿eli uruchomisz obliczenia za pomoc¹klawiszy ¥ ¸ lub gdy kalkulator jestustawiony w trybieExact/Approx=APPROXIMATE, to obliczeniaprzeprowadzane s¹ za pomoc¹ arytmetykizmiennoprzecinkowej.

• Je¿eli argument tol zosta³ pominiêty lubzignorowany, standardowa wartoœæ tolerancjijest obliczna wed³ug wzoru:

5Eë14 ùmax(dim( macierz1)) ùrowNorm( macierz1)

Uwaga: Porównaj z rref().

ref([ë2,ë2,0,ë6;1,ë1,9,ë9;ë5,2,4,ë4]) ¸

1 ë2/5 ë4/5 4/5

0 1 4/7 11/70 0 1 ë62/71

[a,b,c;e,f,g]!m1 ¸[ ]a b ce f g

ref(m1) ¸

1

fe

ge

0 1 aøgìcøeaøfìbøe



remain() menu MATH/Number

remain(wyra¿enie1, wyra¿enie2) ⇒ wyra¿enieremain(lista1, lista2) ⇒ listaremain(macierz1, macierz2) ⇒ macierz

Oblicza resztê z dzielenia pierwszego argumentuprzez drugi zgodnie z to¿samoœciami:

remain(x,0) xremain(x,y) xì yùiPart(x/y)

remain(7,0) ¸ 7

remain(7,3) ¸ 1

remain(ë7,3) ¸ ë1

remain(7,ë3) ¸ 1

remain(ë7,ë3) ¸ ë1

remain(12,ë14,16,9,7,ë5)¸

3 0 1

Zauwa¿, ¿e z powy¿szego wynika, i¿remain(ì x,y) ì remain(x,y). Wynikiem jest zerolub liczba takiego samego znaku co pierwszyargument.

Uwaga: Porównaj z mod().

remain([9,ë7;6,4],[4,3;4,ë3])¸

[1 ë12 1 ]

Rename CATALOG

Rename staraNazwaZmiennej, nowaNazwaZmiennej

Zmienia nazwê zmiennej z staraNazwaZmiennej nanowaNazwaZmiennej.

1,2,3,4!L1 ¸ 1,2,3,4Rename L1, list1 ¸ Donelist1 ¸ 1,2,3,4

Request CATALOGRequest ³añcuchZnaków, zmienna

Je¿eli instrukcja Request wystêpuje wewn¹trzbloku Dialog ...EndDlog, powoduje onawyœwietlenie okna wprowadzaniaumo¿liwiaj¹cego u¿ytkownikowi wprowadzeniedanych. Je¿eli instrukcja ta wystêpuje osobno,powoduje ona wyœwietlenie okna dialogowego dlawprowadzenia danych. W ka¿dym z tychprzypadków, je¿eli zmiennej przypisany ju¿ zosta³³añcuch, jest on podœwietlany jako standardowywybór. ³añcuchZnaków mo¿e zawieraæmaksymalnie 20 znaków.

Instrukcja ta mo¿e byæ u¿yta samodzielnie lubjako czêœæ bloku dialogowego programu.

Request "Enter Your Name",str1¸

Return CATALOGReturn [wyra¿enie]

Przypisuje wyra¿enie wartoœci funkcji. Instrukcjamo¿e byæ u¿yta w ramach bloku Func ...EndFunclub Prgm ...EndPrgm .

Uwaga: U¿yj Return bez argumentów, aby wyjœæz programu.

Uwaga: WprowadŸ tekst na ekranie bazowymjako jedn¹, d³ug¹ liniê (bez podzia³u na linie).

Define factoral(nn)=Func:local answer,count:1!answer:For count,1,nn:answerùcount!answer:EndFor:Return answer:EndFunc Done

factoral(3) ¸ 6



right() menu MATH/Listright(lista1[, n]) ⇒ lista

Wyœwietla ostatnie n elementów listy1.

Je¿eli argument n jest pominiêty, wyœwietlaca³¹ listê1.

right(1,3,ë2,4,3) ¸

3 ë2 4

right (³añcuchród³owy[, n]) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla ostanie n znaków znajduj¹cych siêw ³añcuchu¯ród³owym.

Je¿eli argument n jest pominiêty, wyœwietla ca³y³añcuch¯ród³owy.

right("Hello",2) ¸ "lo"

right( porównanie) ⇒ wyra¿enie

Podaje praw¹ stronê równoœci lub nierównoœciporównanie.

right(x<3) ¸ 3

rotate() menu MATH/Baserotate(liczbaCa³kowita1[,#Pozycji]) ⇒ liczbaCa³kowita

Przesuwa cyklicznie bity w dwójkowej liczbieca³kowitej. liczbaCa³kowita mo¿e byæ wprowadzonaw dowolnym systemie liczbowym; jest onaautomatycznie konwertowana do postaci 32-bitowejze znakiem. Je¿eli liczbaCa³kowita jest za du¿a dla tejpostaci, jest ona sprowadzana do odpowiedniegozakresu przez wziêcie jej modulo 232.

W uk³adzie dwójkowym:

rotate(0b1111010110000110101)¸0b10000000000000111101011000011010

rotate(256,1) ¸ 0b1000000000

Je¿eli argument #Pozycji jest dodatni, to bity s¹cyklicznie przesuwane w lewo. Je¿eli argument#Pozycji jest ujemny, bity s¹ cyklicznieprzesuwane w prawo. Standardowo #Pozycji =ë 1(przesuniêcie cykliczne bitów w prawo ojedn¹ pozycjê).

Na przyk³ad, przesuniêcie cykliczne w prawo:


rotate(0h78E) ¸ 0h3C7

rotate(0h78E,ë2) ¸0h800001E3

rotate(0h78E,2) ¸ 0h1E38

0b00000000000001111010110000110101

daje w wyniku:

0b10000000000000111101011000011010

Wynik jest wyœwietlany zgodnie z formatemokreœlonym w trybie Base.

Wa¿ne: Aby wprowadziæ liczbê w postacidwójkowej lub szesnastkowej, zawsze u¿ywajstosownych przedrostków 0b lub 0h (zero, anie litera O).

rotate(lista1[,#Pozycji]) ⇒ lista

Wyœwietla listê1 w postaci, która powsta³aw wyniku cyklicznego przesuniêcia jejelementów w prawo lub w lewo o #Pozycji.Instrukcja ta nie zmienia listy1.

Je¿eli argument #Pozycji jest dodatni, to elementys¹ cyklicznie przesuwane w lewo. Je¿eliargument #Pozycji jest ujemny, elementy s¹cyklicznie przesuwane w prawo. Standardowo#Pozycji =ë 1 (przesuniêcie cykliczne elementóww prawo o jedn¹ pozycjê).

W uk³adzie dziesiêtnym:

rotate(1,2,3,4) ¸

4 1 2 3

rotate(1,2,3,4,ë2) ¸

3 4 1 2

rotate(1,2,3,4,1) ¸

2 3 4 1

Najmniej istotny bit przesuwanyjest najbardziej na lewo.

Ka¿dy bit przesuwany jest w prawo.



rotate(³añcuch1[,#Pozycji]) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla ³añcuch1 w postaci, która powsta³aw wyniku cyklicznego przesuniêcia jego znakóww prawo lub w lewo o #Pozycji. Instrukcja ta niezmienia ³añcucha1.

Je¿eli argument #Pozycji jest dodatni, to znaki s¹cyklicznie przesuwane w lewo. Je¿eli argument#Pozycji jest ujemny, znaki s¹ cyklicznieprzesuwane w prawo. Standardowo #Pozycji =ë1(przesuniêcie cyklicznie znaków w prawo o jedn¹ pozycjê).

rotate("abcd") ¸ "dabc"

rotate("abcd",ë2) ¸ "cdab"

rotate("abcd",1) ¸ "bcda"

round() menu MATH/Number

round(wyra¿enie1[, cyfry]) ⇒ wyra¿enie

Podaje argument zaokr¹glony do podanej liczbymiejsc dziesiêtnych.

Argument cyfry musi byæ liczb¹ ca³kowit¹ zprzedzia³u 0–12. Je¿eli argument cyfry nie zosta³podany, to wyra¿enie1 zostanie zaokr¹glone do 12miejsc dziesiêtnych.

Uwaga: Ustawienia trybu wyœwietlania liczbmog¹ wp³yn¹æ na sposób wyœwietlania wyniku.

round(1.234567,3) ¸ 1.235

round(lista1[, cyfry]) ⇒ lista

Podaje listê o elementach zaokr¹glonych dopodanej liczby miejsc dziesiêtnych.

round(p,‡(2),ln(2),4) ¸

3.1416 1.4142 .6931

round(macierz1[, cyfry]) ⇒ macierz

Podaje macierz o elementach zaokr¹glonych dopodanej liczby miejsc dziesiêtnych.

round([ln(5),ln(3);p,e^(1)],1)¸

[1.6 1.13.1 2.7]

rowAdd() menu MATH/Matrix/Row ops

rowAdd(macierz1, rIndeks1, rIndeks2) ⇒ macierz

Przekszta³ca macierz1 w macierz, w której wierszrIndeks2 zosta³ zast¹piony sum¹ wierszy rIndeks1i rIndeks2.

rowAdd([3,4;ë3,ë2],1,2) ¸

[ ]3 40 2

rowAdd([a,b;c,d],1,2) ¸

[a a+c b b+d]

rowDim() menu MATH/Matrix/Dimensions

rowDim(macierz) ⇒ wyra¿enie

Podaje liczbê wierszy macierzy.

Uwaga: Porównaj z colDim().

[1,2;3,4;5,6]!M1 ¸

1 2

3 45 6

rowdim(M1) ¸ 3

rowNorm() menu MATH/Matrix/Norms

rowNorm(macierz) ⇒ wyra¿enie

Oblicza sumê wartoœci bezwzglêdnychelementów w wierszach, a nastêpnie wyœwietlanajwiêksz¹ wartoœæ sumy otrzyman¹ dla macierzy.

Uwaga: Wszystkie elementy macierzy musz¹mieæ wartoœæ liczbow¹. Porównaj z colNorm().

rowNorm([-5,6,-7;3,4,9;9,-9,-7])¸ 25



rowSwap() menu MATH/Matrix/Row ops

rowSwap(macierz1, rIndeks1, rIndeks2) ⇒ macierz

Przekszta³ca macierz1 do postaci, w której wierszerIndeks1 i rIndeks2 zosta³y zamienione miejscami.

[1,2;3,4;5,6]!Mat ¸

1 2

3 45 6

rowSwap(Mat,1,3) ¸

5 6

3 41 2

RplcPic CATALOG

RplcPic zmiennaObrazu[, wiersz][, kolumna]

Usuwa zawartoœæ ekranu graficznego i umieszczaobraz zmiennaObrazu w pikselu o wspó³rzêdnych(wiersz, kolumna). Je¿eli nie chcesz usuwaæzawartoœci ekranu graficznego, u¿yj instrukcjiRclPic .

ZmiennaObrazu musi byæ zmienn¹ typu daneobrazu. Wspó³rzêdne wiersz i kolumna, je¿elizosta³y podane, definiuj¹ piksel, w którymznajduje siê lewy górny róg obrazu. Standardowewspó³rzêdne: (0, 0).

Uwaga: Je¿eli rozmiar obrazu jest mniejszy odrozmiaru ca³ego ekranu, usuwana jest zawartoœæjedynie tej czêœci ekranu graficznego, w którejwyœwietlony zostanie obraz.

ref() menu MATH/Matrix

rref(macierz[, tol]) ⇒ macierz

Przekszta³ca macierz1 do zredukowanej macierzyschodkowej.

rref([ë2,ë2,0,ë6;1,ë1,9,ë9;ë5,2,4,ë4]) ¸

1 0 0 66/71

0 1 0 14771

0 0 1 ë62/71

Opcjonalnie, ka¿demu elementowi o wartoœcibezwzglêdnej mniejszej od tolerancji tolprzypisywana jest wartoœæ zero. Tolerancja ta jeststosowana jedynie dla macierzy, które zawieraj¹elementy zmiennoprzecinkowe, a nie zmiennesymboliczne, którym nie zosta³y nadane wartoœci.W takim przypadku argument tol jest pomijany.

• Je¿eli uruchomisz obliczenia za pomoc¹klawiszy ¥ ¸ lub gdy kalkulator jestustawiony w trybieExact/Approx=APPROXIMATE, to obliczeniaprzeprowadzone s¹ za pomoc¹ arytmetykizmiennoprzecinkowej.

• Je¿eli argument tol zosta³ pominiêty lubzignorowany, to standardowa wartoœætolerancji jest obliczana wed³ug wzoru:

5Eë14 ùmax(dim( macierz1)) ùrowNorm( macierz1)

Uwaga: Porównaj z ref().

rref([a,b,x;c,d,y]) ¸

1 0

døx-bøyaød-bøc

0 1 ë(cøx-aøy)aød-bøc



Send CATALOG

Send lista

Instrukcja pakietu CBLé (Calculator-BasedLaboratoryé) lub CBRé (Calculator-BasedRangeré). Wysy³a listê do portu ³¹cza.

Fragment programu:

©:Send 1,0:Send 1,2,1

©

SendCalc CATALOG

SendCalc zmienna

Wysy³a zmienn¹ do portu ³¹cza, sk¹d inny kalkulator,pod³¹czony do tego portu, mo¿e pobraæ wartoœæprzypisan¹ tej zmiennej. Kalkulator odbieraj¹cymusi pracowaæ w trybie ekranu bazowego lubwykonywaæ w programie instrukcjê GetCalc .

Je¿eli wartoœci bêd¹ przesy³ane z kalkulatoraTI-89 lub TI-92 Plus na kalkulator TI-92, towyœwietlony zostanie komunikat o b³êdzie, je¿elikalkulator TI-92 bêdzie wykonywa³ w programieinstrukcjê GetCalc . W takim przypadku nale¿yprzes³aæ wartoœæ za pomoc¹ instrukcji SendChat .

Fragment programu:

©:a+b!x:SendCalc x

©

SendChat CATALOG

SendChat zmienna

Uogólniona wersja instrukcji SendCalc , która jestprzydatna, gdy odbieraj¹cym urz¹dzeniem jestkalkulator TI-92 (lub w przypadku ogólnegoprogramu "chat" pozwalaj¹cego na pracê zarówno zkalkulatorem TI-92 jak i TI-92 Plus). Wiêcejinformacji znajdziesz w opisie instrukcji SendCalc .

Za pomoc¹ instrukcji SendChat mo¿na przes³aæjedynie zmienn¹, która jest kompatybilnaz kalkulatorem TI-92, co w przypadkuprogramów "chat" zazwyczaj ma miejsce. Jednaknie mo¿na za pomoc¹ SendChat przes³aæzmiennej zarchiwizowanej, bazy danych grafikikalkulatora TI-89 itd.

Fragment programu:

©:a+b!x:SendChat x ©

seq() menu MATH/List

seq(wyra¿enie, zmienna, pocz¹tek, koniec[, krok]) ⇒ lista

Zwiêksza wartoœæ zmiennej od pocz¹tku do koñcaz krokiem krok, obliczaj¹c za ka¿dym razemwartoœæ wyra¿enia, a nastêpnie wyœwietlaj¹cwyniki w postaci listy. Instrukcja seq() niezmienia oryginalnej zawartoœci zmiennej.

Zmienna nie mo¿e byæ zmienn¹ systemow¹.

Standardowo, krok = 1.

seq(n^2,n,1,6) ¸1 4 9 16 25 36

seq(1/n,n,1,10,2) ¸

1 1/3 1/5 1/7 1/9

sum(seq(1àn^2,n,1,10,1)) ¸

196...127...

lub naciœnij ¥¸, aby otrzymaæ: 1.549...



setFold() CATALOG

setFold (nowyKatalogNazwa) ⇒ staryKatalog£añcuch

Wyœwietla nazwê bie¿¹cego katalogu w postaci³añcucha i ustawia nowyKatalogNazwa jakobie¿¹cy katalog.

Katalog nowyKatalogNazwa musi istnieæ.

newFold chris ¸ Done

setFold(main) ¸ "chris"

setFold(chris)!oldfoldr ¸

"main"1!a ¸ 1

setFold(#oldfoldr) ¸ "chris"

a ¸ a

chris\a ¸ 1

setGraph() CATALOG

setGraph(³añcuchNazwyTrybu, ³añcuchUstawieñ) ⇒ ³añcuch

Przypisuje trybowi Graph ³añcuchNazwyTrybuustawienia ³añcuchUstawieñ i wyœwietla poprzednieustawienia. Zapisanie poprzednich ustawieñ pozwoliCi na ich póŸniejsze przywrócenie.

Argument ³añcuchNazwyTrybu jest ³añcuchemznaków i okreœla tryb, dla którego chcesz zmieniæustawienia. Musi on byæ jedn¹ z nazw podanychw poni¿szej tabeli.

Argument ³añcuchUstawieñ jest ³añcuchem znaków,który okreœla nowe ustawienia trybu. Musi to byæjedno z ustawieñ podanych w poni¿szej tabeli.

setGraph("Graph Order","Seq")¸ "SEQ"

setGraph("Coordinates","Off")¸ "RECT"

Uwaga: Podczas wpisywania nazw trybów,du¿e litery i odstêpy s¹ opcjonalne.

Nazwa trybu Ustawienia

"Coordinates"(wspó³rzêdne)

"Rect", "Polar", "Off"

"Graph Order" (kolejnoœæwykreœlania)

"Seq", "Simul" 1

"Grid" (siatka) "Off", "On" 2

"Axes" (osie) "Off", "On" (nie w trybie graficznym 3D)"Off", "Axes", "Box" (w trybie graficznym 3D)

"Leading Cursor" (kursorwodz¹cy)

"Off", "On" 2

"Labels" (etykiety) "Off", "On""Style" (styl) "Wire Frame", "Hidden Surface", "Contour Levels", "Wire and Contour",

"Implicit Plot" 3

"Seq Axes" (osie wykresuci¹gu)

"Time", "Web", "U1-vs-U2" 4

"DE Axes" (osie wykresurozwi¹zañ równañró¿niczkowych)

"Time", "t-vs-y' ", "y-vs-y' ", "y1-vs-y2", "y1-vs-y2' ", "y1'-vs-y2' " 5

Wskazówka: Aby wprowadziæ symbol pochodnej ( ' ), naciœnij 2 È.

"Solution Method"(metoda rozwi¹zywania)

"RK", "Euler" 5

"Fields" (pola) "SlpFld", "DirFld", "FldOff" 5

1Niedostêpny w trybie graficznym Sequence, 3D lub Diff Equations.2Niedostêpny w trybie graficznym 3D.3Stosuje siê jedynie dla trybu graficznego 3D.4Stosuje siê jedynie dla trybu graficznego wyœwietlania wykresów ci¹gów (Sequence).5Stosuje siê jedynie dla trybu graficznego wyœwietlania wykresów rozwi¹zañ równañ ró¿niczkowych(Diff Equations).



setMode() CATALOG

setMode(³añcuchNazwyTrybu, ³añcuchUstawieñ) ⇒ ³añcuch

setMode(lista) ⇒ ³añcuchLista

Przypisuje trybowi ³añcuchNazwyTrybu noweustawienia ³añcuchUstawieñ i wyœwietlapoprzednie ustawienia trybu.

Argument ³añcuchNazwyTrybu jest ³añcuchemznaków i okreœla tryb, dla którego chcesz zmieniæustawienia. Musi on byæ jedn¹ z nazw podanychw poni¿szej tabeli.

Argument ³añcuchUstawieñ jest ³añcuchemznaków, który okreœla nowe ustawienia trybu.Musi to byæ jedno z ustawieñ podanychw poni¿szej tabeli.

Argument lista zawiera pary s³ów kluczowychw postaci ³añcuchów i pozwala nanatychmiastowe przypisanie tych ustawieñ. Taforma instrukcji jest polecana w przypadkuzmiany ustawieñ kilku trybów. Instrukcja wprzyk³adzie mo¿e nie zadzia³aæ, je¿eli ka¿da z parzostanie wprowadzona za pomoc¹ oddzielnejinstrukcji setMode() w pokazanej kolejnoœci.

U¿yj instrukcji setMode( zmienna), abyprzywróciæ ustawienia zachowane za pomoc¹instrukcji getMode("ALL") ! zmienna.

Uwaga: Aby ustawiæ lub wyœwietliæ tryb UnitSystem, u¿yj setUnits() lub getUnits() zamiastsetMode() lub getMode() .

setMode("Angle","Degree")¸ "RADIAN"

sin(45) ¸‡22

setMode("Angle","Radian")¸ "DEGREE"

sin(pà4) ¸‡22

setMode("Display Digits","Fix 2") ¸ "FLOAT"

p ¥ ¸ 3.14

setMode ("Display Digits","Float") ¸ "FIX 2"

p ¥ ¸ 3.141...

setMode ("Split Screen","Left-Right","Split 1 App","Graph","Split 2 App","Table")¸

"Split 2 App" "Graph" "Split 1 App" "Home"

"Split Screen" "FULL"

Uwaga: Podczas wpisywania nazw trybów,du¿e litery i odstêpy s¹ opcjonalne. Równie¿wyniki otrzymane w tym przyk³adzie mog¹siê ró¿niæ od tych na Twoim kalkulatorze.

Nazwa trybu Ustawienia

"Graph" (graficzny) "Function", "Parametric", "Polar", "Sequence", "3D", "Diff Equations""Display Digits"(wyœwietlanie liczbymiejsc dziesiêtnych)

"Fix 0", "Fix 1", ..., "Fix 12", "Float", "Float 1", ..., "Float 12"

"Angle" (k¹t) "Radian", "Degree""Exponential Format"(format wyk³adniczy)

"Normal", "Scientific", "Engineering"

"Complex Format" (formatliczb zespolonych)

"Real", "Rectangular", "Polar"

"Vector Format" (formatwektorów)

"Rectangular", "Cylindrical", "Spherical"

"Pretty Print" (szkolnanotacja)

"Off", "On"

"Split Screen" (podzielonyekran)

"Full", "Top-Bottom", "Left-Right"

"Split 1 App" (aplikacja napierwszym ekranie)

"Home", "Y= Editor", "Window Editor", "Graph", "Table", "Data/MatrixEditor", "Program Editor", "Text Editor", "Numeric Solver", "Flash App"

"Split 2 App" (aplikacja nadrugim ekranie)

"Home", "Y= Editor", "Window Editor", "Graph", "Table", "Data/MatrixEditor", "Program Editor", "Text Editor", "Numeric Solver", "Flash App"

"Number of Graphs"(liczba wykresów)

"1", "2"

"Graph2" (drugi wykres) "Function", "Parametric", "Polar", "Sequence", "3D", "Diff Equations"



"Split Screen Ratio"(stosunek rozmiarów okienw trybie podzielonegoekranu)

"1:1", "1:2", "2:1" (jedynie w TI-92 Plus)

"Exact/Approx"(dok³adny/przybli¿ony)

"Auto", "Exact", "Approximate"

"Base" (system liczbowy) "Dec", "Hex", "Bin"

"Language" (jêzyk) "English", "Alternate Language"

setTable() CATALOG

setTable(³añcuchNazwyTrybu, ³añcuchUstawieñ) ⇒ ³añcuch

Przypisuje parametrowi tabeli ³añcuchNazwyTrybuustawienia ³añcuchUstawieñ i wyœwietlapoprzednie ustawienia parametru. Zachowaniepoprzednich ustawieñ pozwoli Ci na ichpóŸniejsze przywrócenie.

Argument ³añcuchNazwyTrybu jest ³añcuchemznaków i okreœla parametr, dla którego chceszzmieniæ ustawienia. Musi to byæ jedna z nazwpodanych w poni¿szej tabeli.

Argument ³añcuchUstawieñ jest ³añcuchemznaków, który okreœla nowe ustawieniaparametru. Musi to byæ jedno z ustawieñpodanych w poni¿szej tabeli.

setTable("Graph <ì>Table","ON")¸ "OFF"

setTable("Independent","AUTO")¸ "ASK"¥ &

Uwaga: Podczas wpisywania nazwparametrów, du¿e litery i odstêpy s¹opcjonalne.

Nazwa parametru Ustawienia

"Graph <-> Table"(graficzny <-> tabeli)

"Off", "On"

"Independent" (niezale¿ny) "Auto", "Ask"

setUnits() CATALOG

setUnits(lista1) ⇒ lista

Zmienia standardowe jednostki na te, którezosta³y okreœlone w liœcie1 i wyœwietla listêpoprzednich jednostek.

• Aby wybraæ wbudowany uk³ad jednostek SI(metryczny) lub ENG/US, w liœcie1 musz¹znajdowaæ siê nastêpuj¹ce nazwy:

"SI" lub "ENG/US"

• Aby wybraæ zestaw standardowych jednosteku¿ytkownika, lista1 powinna mieæ nastêpuj¹c¹postaæ:

"CUSTOM", "kat.1", "jednostka1" [ , "kat.2","jednostkat2", …]

gdzie ka¿da para kat. i jednostka okreœlakategoriê i wybran¹ dla niej jednostkê.(Mo¿esz wybraæ jedynie wbudowanejednostki, a nie jednostki zdefiniowane przezu¿ytkownika.) Niewymienionej kategoriiprzypisane zostan¹ poprzednie jednostki.

Wszystkie nazwy jednostek musz¹ siêzaczynaæ od podkreœlenia _.

TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2

Mo¿esz równie¿ wybraæ jednostkê z menunaciskaj¹c:

TI-89: 2 9

TI-92 Plus: ¥ À

setUnits("SI") ¸

"SI" "Area" "NONE""Capacitance" "_F" ...

setUnits("CUSTOM","Length","_cm","Mass","_gm") ¸

"SI" "Length" "_m""Mass" "_kg" ...

Uwaga: Jednostki wyœwietlone na twoimkalkulatorze mog¹ byæ inne.



• Aby przywróciæ poprzednie standardowejednostki u¿ytkownika, lista1 powinna mieæpostaæ:

"CUSTOM"

Je¿eli, w zale¿noœci od sytuacji, potrzebujeszró¿nych zestawów jednostek, to dla ka¿degozestawu utwórz oddzieln¹ listê i zapisz j¹ podwybran¹ nazw¹. Aby u¿yæ potrzebnego zestawujednostek, wstaw nazwê odpowiedniej listy doinstrukcji setUnits() .

Za pomoc¹ instrukcji setUnits() mo¿eszprzywróciæ poprzednie ustawienia, które zosta³yzachowane za pomoc¹ instrukcji setUnits()! zmienna lub getUnits() ! zmienna.

Shade CATALOG

Shade wyr1, wyr2, [xdolny], [xgórny], [wzór], [wzórRozdz]

Wyœwietla ekran graficzny, a nastêpnie wyœwietlawykres zdefiniowany za pomoc¹ wyr1 i wyr2 icieniuje obszar pomiêdzy wykresami, w którymwartoœæ wyr1 jest mniejsza od wartoœci wyr2.(wyr1 i wyr2 musz¹ byæ wyra¿eniami zmiennejniezale¿nej x.)

Argumenty xdolny i xgórny, je¿eli s¹ podane,okreœlaj¹ lew¹ i praw¹ granicê przedzia³uwartoœci x, dla których zacieniowany bêdzieobszar. Poprawne wartoœci tych argumentówmusz¹ siê zawieraæ w przedziale od xmin doxmax. Stadardowo przyjmowane s¹ xmin i xmax.

Argument wzór okreœla jeden z czterechsposobów zacieniowania obszaru:1 = pionowo (standardowo)2 = poziomo3 = ujemnie nachylone pod k¹tem 45¡4 = dodatnio nachylone pod k¹tem 45¡

Argument wzórRozdz okreœla gêstoœæ cieniowania:1= ca³kowite zacieniowanie2= 1 odstêp 1 piksela (standardowo)3= 2 odstêp 2 pikseli

©10= 9 odstêp 9 pikseli

Uwaga: Interaktywne cieniowanie jest mo¿liwena ekranie graficznym przy zastosowaniuinstrukcji Shade . Cieniowanie automatyczne dlaokreœlonej funkcji jest mo¿liwe przyzastosowaniu instrukcji Style . Instrukcja Shadenie dzia³a w trybie graficznym 3D.

W oknie pogl¹du ZoomTrig:

Shade cos(x),sin(x) ¸

TI-89: "TI-92 Plus: ¥ "

ClrDraw ¸ DoneShade cos(x),sin(x),0,5 ¸

TI-89: "TI-92 Plus: ¥ "

ClrDraw ¸ DoneShade cos(x),sin(x),0,5,2 ¸

TI-89: "TI-92 Plus: ¥ "

ClrDraw ¸ DoneShade cos(x),sin(x),0,5,2,1¸



shift() CATALOG

shift(liczbaCa³kowita1[,#Pozycji]) ⇒ liczbaCa³kowita

Przesuwa bity w dwójkowej liczbie ca³kowitej.LiczbaCa³kowita mo¿e byæ wprowadzonaw dowolnym uk³adzie numeracji; jest onaautomatycznie konwertowana do postaci32-bitowej ze znakiem. Je¿eli liczbaCa³kowita jestza du¿a dla tej postaci, jest ona dostosowywanado tego formatu przez wziêcie jej modulo 232.

Je¿eli argument #Pozycji jest dodatni, to bity s¹przesuwane w lewo. Je¿eli argument #Pozycji jestujemny, bity s¹ przesuwane w prawo.Standardowo #Pozycji =ë 1 (przesuniêcie bitóww prawo o jedn¹ pozycjê).

Dla przesuniêcia w prawo, najmniej istotny bitjest tracony, natomiast w miejsce najbardziejistotnego bitu wstawiane jest 0 lub 1. Dlaprzesuniêcia w lewo, najbardziej istotny bit jesttracony, a w miejsce najmniej istotnego bituwstawiane jest 0.

Na przyk³ad, przesuniêcie w prawo:


shift(0b1111010110000110101)¸

0b111101011000011010

shift(256,1) ¸

0b1000000000


shift(0h78E) ¸ 0h3C7

shift(0h78E,ë2) ¸ 0h1E3

shift(0h78E,2) ¸ 0h1E38

Wa¿ne: Aby wprowadziæ liczbê w postacidwójkowej lub szesnastkowej, zawsze u¿ywajstosownych przedrostków 0b lub 0h (zero, anie litera O).

0b00000000000001111010110000110101

daje w wyniku:

0b00000000000000111101011000011010

Wynik jest wyœwietlany w postaci zgodnej zustawieniami trybu Base. Zera znajduj¹ce siê napocz¹tku s¹ pomijane.

shift(lista1 [,#Pozycji]) ⇒ lista

Wyœwietla listê1 w postaci, która powsta³a w wynikuprzesuniêcia jej elementów w prawo lub w lewo o#Pozycji. Instrukcja ta nie zmienia listy1.

Je¿eli argument #Pozycji jest dodatni, to elementy s¹przesuwane w lewo. Je¿eli argument #Pozycji jestujemny, elementy s¹ przesuwane w prawo.Standardowo przyjêto, ¿e #Pozycji =ë1 (przesuniêcieelementów w prawo o jedn¹ pozycjê).

Elementy do³¹czone na pocz¹tku lub koñcu listys¹ nazwami “undef”.

W systemie dziesiêtnym:

shift(1,2,3,4) ¸

undef 1 2 3

shift(1,2,3,4,ë2) ¸

undef undef 1 2

shift(1,2,3,4,1) ¸

2 3 4 undef

shift(³añcuch1 [,#Pozycji]) ⇒ ³añcuch

Wyœwietla ³añcuch1 w postaci, która powsta³aw wyniku przesuniêcia jego znaków w prawo lub wlewo o #Pozycji. Instrukcja ta nie zmienia ³añcucha1.

Je¿eli argument #Pozycji jest dodatni to znaki s¹przesuwane w lewo. Je¿eli argument #Pozycji jestujemny, znaki s¹ przesuwane w prawo.Standardowo przyjêto, ¿e #Pozycji =ë 1(przesuniêcie znaków w prawo o jedn¹ pozycjê).

Znaki do³¹czone na pocz¹tku lub koñcu ³añcuchas¹ odstêpami.

shift("abcd") ¸ " abc"

shift("abcd",ë2) ¸ " ab"

shift("abcd",1) ¸ "bcd "

Wstawiane jest 0 lub 1, je¿eli najbardziejistotny bit jest odpowiednio równy 0 lub 1.

Ka¿dy bit przesuwany jest w prawo.

Bit tracony



ShowStat CATALOG

ShowStat

Wyœwietla okno dialogowe zawieraj¹ce ostatnioobliczone wyniki statystyczne, o ile s¹ onejeszcze aktualne. Wyniki statystyczne s¹automatycznie zerowane, je¿eli zmieni³y siê danewykorzystane do ich obliczenia.

U¿ywaj tej instrukcji po przeprowadzeniuobliczeñ statystycznych, takich jak LinReg .

1,2,3,4,5!L1 ¸ 1 2 3 4 50,2,6,10,25!L2 ¸

0 2 6 10 25TwoVar L1,L2 ¸

ShowStat ¸

sign() menu MATH/Numbersign(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniesign(lista1) ⇒ listasign(macierz1) ⇒ macierz

Oblicza wyra¿enie1/abs(wyra¿enie1) dlarzeczywistych i zespolonych argumentówwyra¿enie1, gdy wyra¿enie1ƒ 0.

Wyœwietla 1, je¿eli wyra¿enie1 jest dodatnie.Wyœwietla -1, je¿eli wyra¿enie1 jest ujemne.Instrukcja sign(0) wyœwietla „1, je¿eli dla trybuwyœwietlania liczb zespolonych wybrane jestustawienie REAL; w innym przypadkuwyœwietlana jest sama instrukcja.sign(0) przedstawia jednostkowy okr¹gw przestrzeni zespolonej.

Je¿eli argumentem jest lista lub macierz,wyœwietlane s¹ znaki wszystkich elementów.

sign(ë3.2) ¸ ë1.

sign(2,3,4,ë5) ¸

1 1 1 ë1

sign(1+abs(x)) ¸ 1

Je¿eli tryb wyœwietlania liczb zespolonychustawiony jest jako REAL:

sign([ë3,0,3]) ¸ [ë1 „1 1]

simult() menu MATH/Matrixsimult(macierzWsp³, wektorSta³ych[, tol]) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor w postaci kolumnowejzawieraj¹cy rozwi¹zania uk³adu równañ liniowych.

Argument macierzWsp³ musi byæ macierz¹kwadratow¹ zawieraj¹c¹ wspó³czyniki równañ.

Argument wektorSta³ych, który zawiera wolnewyrazy, musi mieæ tak¹ sam¹ liczbê wierszy comacierzWsp³.

Opcjonalnie, ka¿dy element macierzy, któregowartoœæ bezwzglêdna jest mniejsza od tolerancjitol, jest traktowany jako zero. Tolerancjastosowana jest jedynie dla macierzy ozmiennoprzecinkowych elementach i niezawieraj¹cych ¿adnych zmiennychsymbolicznych, którym nie zosta³y przypisanewartoœci. W innym przypadku, argument tol jestignorowany.

• Je¿eli uruchomisz obliczenia za pomoc¹¥ ¸ lub gdy kalkulator pracuje w trybieExact/Approx=APPROXIMATE, to obliczenias¹ przeprowadzane przy u¿yciu arytmetykizmiennoprzecinkowej.

• Je¿eli argument tol zosta³ pominiêty lubzignorowany, standardowa tolerancja jestobliczana wed³ug wzoru:5Eë14 ùmax(dim( macierzWsp³))ùrowNorm( macierzWsp³)

ZnajdŸ rozwi¹zanie dla x i y: x + 2y = 1 3x + 4y = ë 1

simult([1,2;3,4],[1;ë1]) ¸

[ë32 ]

Rozwi¹zaniem jest: x=ë 3 i y=2.

Rozwi¹¿: ax + by = 1 cx + dy = 2

[a,b;c,d]!matx1 ¸ [a bc d]simult(matx1,[1;2]) ¸

ë(2øbìd)aødìbøc

2øaìc

aødìbøc



simult(macierzWsp³, macierzSta³ych[, tol]) ⇒ macierz

Rozwi¹zuje kilka uk³adów równañ liniowych,je¿eli maj¹ one takie same wspó³czynniki, aró¿ni¹ siê wyrazami wolnymi.

Ka¿da kolumna w macierzy macierzSta³ych musizawieraæ wyrazy wolne uk³adu równañ. Ka¿dakolumna macierzy wynikowej zawierarozwi¹zanie otrzymane dla odpowiedniegouk³adu równañ.

Rozwi¹¿: x + 2y = 1 x + 2y = 23x + 4y = ë 1 3x + 4y = ë 3

simult([1,2;3,4],[1,2;ë1,ë3])¸

[ë3 ë72 9/2]

Dla pierwszego uk³adu równañ x=ë 3 i y=2.Dla drugiego uk³adu x=ë 7 i y=9/2.

sin() TI-89: klawisz 2 W TI-92 Plus: klawisz W

sin(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniesin(lista1) ⇒ lista

sin(wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji sinus dla argumentu w postaci wyra¿enia.

sin(lista1) oblicza i wyœwietla listê sinusówwszystkich elementów z listy1.

Uwaga: Argument jest interpretowany jako k¹twyra¿ony albo w stopniach albo w radianach,w zale¿noœci od aktualnych ustawieñ trybuwyra¿ania k¹tów. Aby omin¹æ te ustawienia,mo¿esz u¿yæ symbolu ó lub ô.

Gdy k¹ty wyra¿ane s¹ w stopniach:

sin((p/4)ô) ¸‡22

sin(45) ¸‡22

sin(0,60,90) ¸ 0 ‡32 1

Gdy k¹ty wyra¿ane s¹ w radianach:

sin(p/4) ¸‡22

sin(45¡) ¸‡22

sin(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza sinus macierzowy zmacierzyKwadratowej1. To nie jest równoznaczne zobliczeniem wartoœci funkcji sinus dla ka¿degoelementu macierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .

macierzKwadratowa1 musi byæ diagonalizowalna.Otrzymane wyniki zawsze maj¹ postaæzmiennoprzecinkow¹.


sin([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1]) ¸

.942… ë.045… ë.031…

ë.045… .949… ë.020…ë.048… ë.005… .961…

sinê () TI-89: klawisz ¥ Q TI-92 Plus: klawisz 2 Q

sinê (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniesinê (lista1) ⇒ lista

sinê (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæk¹ta, którego sinus jest wyra¿eniem1.

sinê (lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœcifunkcji odwrotnej do sinusa (arcus sinus)wszystkich elementów z listy1.

Uwaga: Wynik podawany jest albo w stopniachalbo w radianach, w zale¿noœci od bie¿¹cegoustawienia sposobu wyra¿ania k¹tów.

Gdy k¹ty wyra¿ane s¹ w stopniach:

sinê(1) ¸ 90


sinê(0,.2,.5) ¸

0 .201... .523...



sinê(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla macierzowy arcus sinusz macierzyKwadratowej1. To nie jest równoznacznez obliczeniem wartoœci arcsinus dla ka¿degoelementu macierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .


Dla trybu wyra¿ania k¹tów w radianachalbo liczb zespolonych w uk³adzieprostok¹tnym:

sinê([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

ë.164…ì.064…øi 1.490…ì 2.105…øi …

.725…ì 1.515…øi .947…ì.778…øi …

2.083…ì 2.632…øi ë 1.790…+1.271…øi …

sinh() menu MATH/Hyperbolic

sinh(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniesinh(lista1) ⇒ lista

sinh (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji sinus hiperboliczny dla argumentu wpostaci wyra¿enia.

sinh (lista1) oblicza i wyœwietla listê sinusówhiperbolicznych wszystkich elementów z listy1.

sinh(1.2) ¸ 1.509...

sinh(0,1.2,3.) ¸

0 1.509... 10.017...

sinh(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla macierzowy sinushiperboliczny macierzyKwadratowej1. To nie jestrównoznaczne z obliczeniem wartoœci funkcjisinus hiperboliczny dla ka¿dego elementumacierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .



sinh([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

360.954 305.708 239.604

352.912 233.495 193.564298.632 154.599 140.251

sinhê () menu MATH/Hyperbolic

sinhê (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿eniesinhê (lista1) ⇒ lista

sinhê (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji odwrotnej do sinusa hiperbolicznego(area sinus hiperboliczny) i przedstawia w postaciwyra¿enia.

sinhê (lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœciarea sinus hiperboliczny wszystkich elementówz listy1.

sinhê(0) ¸ 0

sinhê(0,2.1,3) ¸

0 1.487... sinhê(3)

sinhê(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza macierzowy area sinus hiperbolicznyz macierzyKwadratowej1. To nie jest równoznacznez obliczeniem wartoœci area sinus dla ka¿degoelementu macierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .



sinhê([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

.041… 2.155… 1.158…

1.463… .926… .112…2.750… ë1.528… .572…



SinReg menu MATH/Statistics/Regressions

SinReg lista1, lista2 [ , [iteracja] , [ okres] [, lista3, lista4] ]

Oblicza regresjê sinusoidaln¹ i uaktualniawszystkie systemowe zmienne statystyczne.


list1 reprezentuje list x.list2 reprezentuje list y.list3 reprezentuje kody kategorii.list4 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii:

Argument iteracje okreœla maksymaln¹ liczbêiteracji (od 1 do 16), w których szukane bêdzierozwi¹zanie. Zazwyczaj, wiêksza wartoœæargumentu oznacza lepsz¹ dok³adnoœæ, ale te¿d³u¿szy czas obliczeñ i na odwrót.

Argument okres jest oszacowanym okresem.Je¿eli jest pominiêty, ró¿nice pomiêdzyelementami listy1 powinny byæ równe i ustawionesekwencyjnie. Je¿eli okreœlisz okres, ró¿nicepomiêdzy wartoœciami x nie musz¹ byæ równe.


Wynik SinReg zawsze jest wyra¿any w radianachniezale¿nie od ustawieñ trybu wyra¿ania k¹tów.


seq(x,x,1,361,30)!L1 ¸

1 31 61 …5.5,8,11,13.5,16.5,19,19.5,17,14.5,12.5,8.5,6.5,5.5!L2 ¸

5.5 8 11 …SinReg L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

¸

regeq(x)!y1(x) ¸ DoneNewPlot 1,1,L1,L2 ¸ Done¥ %

„9

solve() menu MATH/Algebra

solve(równanie, zmienna) ⇒ wyra¿enie boole’owskiesolve(nierównoœæ, zmienna) ⇒ wyra¿enie boole’owskie

Znajduje mo¿liwe rozwi¹zania równoœci lubnierównoœci wzglêdem zmiennej. Instrukcja ta ma nacelu znalezienie wszystkich mo¿liwych rozwi¹zañ,aczkolwiek mo¿e zdarzyæ siê, ¿e równania lubnierównoœci maj¹ nieskoñczon¹ liczbê rozwi¹zañ.

solve(aùx^2+bùx+c=0,x) ¸

x = bñ -4øaøc-b

2øa

or x = ë( bñ -4øaøc+b)

2øa

Dla niektórych kombinacji wartoœciniezdefiniowanych zmiennych, mo¿liwerozwi¹zania mog¹ nie byæ rozwi¹zaniamidok³adnymi.

ans(1)| a=1 and b=1 and c=1¸


Przy ustawieniu AUTO trybu Exact/Approxinstrukcja ma na celu znalezienie dok³adnegorozwi¹zania, gdy jest ono zwiêz³e i dope³nionepoprzez iteracyjne szukanie przy zastosowaniuprzybli¿onej arytmetyki, tam gdzie dok³adnerozwi¹zania s¹ niepraktyczne.

solve((xìa)e^(x)=ëxù(xìa),x)¸

x = a or x =ë.567...

W wyniku skracania u³amków przez najwiêkszywspólny dzielnik licznika i mianownika, otrzymanerozwi¹zanie mo¿e byæ niekiedy rozwi¹zaniemprawdziwym jedynie w ograniczonym zakresie.

(x+1)(xì1)/(xì1)+xì3 ¸

2øxì2solve(entry(1)=0,x) ¸ x = 1entry(2)|ans(1) ¸ undeflimit(entry(3),x,1) ¸ 0



Dla nierównoœci typu ‚, , < lub > znalezieniejawnego rozwi¹zania jest ma³o prawdopodobne,chyba ¿e nierównoœæ jest liniowa i zawiera jedyniejedn¹ zmienn¹ zmienna.

solve(5xì2 ‚ 2x,x) ¸ x ‚ 2/3

Dla ustawienia EXACT trybu Exact/Approx ta czêœærównania, która nie mo¿e byæ rozwi¹zana, jestwyœwietlana w postaci niejawnego równania lubnierównoœci.

exact(solve((xìa)e^(x)=ëxù

(xìa),x)) ¸

ex + x = 0 or x = a

U¿yj operatora “|” w celu okreœlenia dziedzinyrozwi¹zañ oraz/lub innych zmiennychwystêpuj¹cych w równaniu lub nierównoœci. Poznalezieniu rozwi¹zania w pewnym przedzialemo¿esz za pomoc¹ znaków nierównoœci wykluczyæten przedzia³ z kolejnych poszukiwañ rozwi¹zañ.


solve(tan(x)=1/x,x)|x>0 and x<1¸ x =.860...

Je¿eli nie zosta³y znalezione ¿adne rzeczywisterozwi¹zania, wynikiem jest false. Je¿eli instrukcjasolve() mo¿e okreœliæ, ¿e ka¿da rzeczywista wartoœæzmiennej spe³nia równanie lub nierównoœæ, towynikiem jest true.

solve(x=x+1,x) ¸ false

solve(x=x,x) ¸ true

Poniewa¿ wynik instrukcji solve() jest zawsze typuboole’owskiego mo¿esz u¿yæ operatorów “and”“or” i “not” w celu wykonania operacji na wynikachinstrukcji solve() oraz innych wyra¿eniach typuboole’owskiego.

2xì11 and solve(x^2ƒ9,x) ¸

x 1 and x ƒ ë3

Rozwi¹zanie mo¿e zawieraæ now¹, niezdefiniowan¹zmienn¹ charakterystyczn¹ w postaci @nj, gdziej jest liczb¹ ca³kowit¹ z przedzia³u 1–255. Takiezmienne oznaczaj¹ dowoln¹ liczbê ca³kowit¹.


solve(sin(x)=0,x) ¸ x = @n1ø p

W trybie liczb rzeczywistych, dla u³amkowychpotêg o nieparzystym mianowniku wyznaczana jestjedynie ga³¹Ÿ rzeczywista. W innym przypadku, dlawyra¿eñ posiadaj¹cych, wiele ga³êzi, takich jaku³amkowe potêgi, logarytmy oraz odwrotne funkcjetrygonometryczne, wyznaczana jest jedynie ga³¹Ÿg³ówna. St¹d instrukcja solve() pozwala naotrzymanie jedynie rozwi¹zañ odpowiadaj¹cych tejjednej rzeczywistej lub g³ównej ga³êzi.

Uwaga: Porównaj cZeros(), nSolve() i zeros()z cSolve().

solve(x^(1/3)=ë1,x) ¸ x = ë1

solve(‡(x)=ë2,x) ¸ false

solve(ë ‡(x)=ë2,x) ¸ x = 4

solve(wyra¿enie1 and wyra¿enie2 [and … ],ZmiennaLubPrybli¿enie1, ZmiennaLubPrybli¿enie2 [, … ]) ⇒ wyra¿enie boole’owskie

Znajduje mo¿liwe rozwi¹zania rzeczywiste dlakoniunkcji równañ algebraicznych. Ka¿dyargument ZmiennaLubPryblizenie okreœla zmienn¹,wzglêdem której ma byæ szukane rozwi¹zanie.

Opcjonalnie, mo¿esz okreœliæ pierwszeprzybli¿enie zmiennej. Ka¿dy argumentZmiennaLubPrybli¿enie musi mieæ nastêpuj¹c¹postaæ:

zmienna– lub –zmienna = liczba rzeczywista lub nierzeczywista

Na przyk³ad, zarówno x, jak i x=3 s¹ poprawne.

solve(y=x^2ì2 and x+2y=ë1,x,y) ¸

x=1 and y=ë1or x=ë3/2 and y=1/4



Je¿eli wszystkie równania s¹ wielomianowe iNIE okreœli³eœ pierwszego przybli¿enia, toinstrukcja solve() wyznacza wszystkie

rozwi¹zania rzeczywiste za pomoc¹ metodyeliminacji wzglêdem porz¹dkuleksykograficznego zmiennych.

Na przyk³ad, za³ó¿my, ¿e poda³eœ równanieokrêgu o promieniu r i œrodku w pocz¹tku uk³aduwspó³rzêdnych oraz równanie drugiego okrêgu opromieniu r i œrodku w punkcie przeciêciapierwszego okrêgu z dodatni¹ pó³osi¹ x. ZnajdŸwspó³rzêdne punktów przeciêcia okrêgów zapomoc¹ instrukcji solve() .

Jak zosta³o to pokazane na przyk³adzie zmiennejr, uk³ad równañ w postaci wielomianowej mo¿ezawieraæ dodatkowe zmienne, którym nieprzypisano ¿adnej wartoœci, ale odnosz¹ce siê dookreœlonej wartoœci liczbowej, która póŸniejmo¿e byæ podstawiona.

solve(x^2+y^2=r^2 and(xìr)^2+y^2=r^2,x,y) ¸

x= r2 and y=

3ør

2

or x= r2 and y=

ë 3ør

2

Mo¿esz równie¿ dodatkowo (lub tylko) okreœliæzmienne rozwi¹zañ, które nie wystêpuj¹ wrównaniach. Przyk³adowo, mo¿esz do³¹czyæzmienn¹ z jako zmienn¹, wzglêdem której mabyæ szukane rozwi¹zanie, co pozwoli Ci narozszerzenie poprzedniego przyk³adu naprzypadek dwóch przecinaj¹cych siê walcówo równoleg³ych osiach i promieniach r.

Rozwi¹zania otrzymane dla przypadku z walcamipokazuje, ¿e rodzina rozwi¹zañ mo¿e zawieraædowoln¹ sta³¹ w postaci @k, gdzie k jestparametrem bêd¹cym liczb¹ ca³kowit¹ zprzedzia³u od 1 do 255. Jeœli wykonasz instrukcjêClrHome lub ƒ 8:Clear Home, przyrostkowiprzypisana zostanie wartoœæ 1.

W przypadku uk³adów wielomianów, czas obliczeñi stopieñ wykorzystania pamiêci mo¿e silnie zale¿eæod kolejnoœci wprowadzenia zmiennych, wzglêdemktórych ma byæ szukane rozwi¹zanie. Je¿elipocz¹tkowo wybrana kolejnoœæ wyczerpuje pamiêækalkulatora lub Twoj¹ cierpliwoœæ, spróbuj zmieniækolejnoœæ zmiennych w równaniach i/lub w liœcieZmiennaLubPrybli¿enie.

solve(x^2+y^2=r^2 and(xìr)^2+y^2=r^2,x,y,z) ¸

x= r2 and y=

3ør

2 and z=@1

or x= r2 and y=

ë 3ør

2 and z=@1

Je¿eli nie okreœli³eœ ¿adnych pierwszych przybli¿eñ ije¿eli ka¿de równanie nie jest wielomianemwzglêdem ka¿dej zmiennej, ale wszystkie równanias¹ liniowe wzglêdem zmiennych rozwi¹zania,instrukcja solve() próbuje znaleŸæ wszystkierzeczywiste rozwi¹zania za pomoc¹ metodyeliminacji Gaussa.

solve(x+e^(z)ùy=1 andxìy=sin(z),x,y) ¸

x= ezøsin(z)+1

ez +1 and y=

ë(sin(z)ì1

ez +1

Je¿eli równania uk³adu nie s¹ wielomianowymiwzglêdem wszystkich swoich zmiennych i nie s¹równie¿ liniowe wzglêdem zmiennychrozwi¹zania, instrukcja solve() z regu³y znajdujejedno rozwi¹zanie za pomoc¹ przybli¿onejmetody iteracyjnej. Aby by³o to mo¿liwe, liczbazmiennych, wzglêdem których maj¹ byæ szukanerozwi¹zania, musi byæ równa liczbie równañ,a wszystkie pozosta³e zmienne wystêpuj¹cew równaniach musz¹ mieæ wartoœci liczbowe.

solve(e^(z)ùy=1 andëy=sin(z),y,z) ¸

y=.041… and z=3.183…



Pocz¹tkowa wartoœæ ka¿dej zmiennej, wzglêdemktórej ma byæ szukane rozwi¹zanie jest okreœlonaprzez odpowiadaj¹ce jej pierwsze przybli¿enie,o ile zosta³o ono okreœlone. Je¿eli nie, wówczaswartoœæ pocz¹tkowa jest równa 0.0.

Okreœlaj pierwsze przybli¿enia, aby znaleŸædodatkowe rozwi¹zania, jedno po drugim. Abyalgorytm by³ zbie¿ny, pierwsze przybli¿eniepowinno byæ mo¿liwie bliskie rozwi¹zaniu.

solve(e^(z)ùy=1 andëy=sin(z),y,z=2p) ¸

y=.001… and z=6.281…

SortA menu MATH/List

SortA nazwaListy1[, nazwaListy2] [,nazwaListy3] ...SortA nazwaWektor1[,nazwaWektor2] [,nazwaWektor3] ...

Porz¹dkuje elementy pierwszego argumentuw rosn¹cej kolejnoœci.

Je¿eli instrukcja zawiera dodatkowe argumenty,elementy tych argumentów s¹ porz¹dkowane wtaki sposób, ¿e ich po³o¿enie jest okreœlonepoprzez po³o¿enie odpowiadaj¹cych imelementów w pierwszym argumencie.

Wszystkie argumenty musz¹ byæ nazwami listlub wektorów i mieæ taki sam rozmiar.

2,1,4,3!list1 ¸ 2,1,4,3SortA list1 ¸ Done

list1 ¸ 1 2 3 44,3,2,1!list2 ¸ 4 3 2 1SortA list2,list1 ¸ Done

list2 ¸ 1 2 3 4list1 ¸ 4 3 2 1

SortD menu MATH/List

SortD nazwaListy1[, nazwaListy2] [,nazwaListy3] ...SortD nazwaWektor1[,nazwaWektor2] [,nazwaWektor3] ...

Indentycznie jak dla instrukcji SortA z tym, ¿eelementy s¹ porz¹dkowane w porz¹dkumalej¹cym.

2,1,4,3!list1 ¸ 2 1 4 31,2,3,4!list2 ¸ 1 2 3 4SortD list1,list2 ¸ Donelist1 ¸ 4 3 2 1list2 ¸ 3 4 1 2

4Sphere menu MATH/Matrix/Vector ops

wektor 4Sphere

Wyœwietla wierszowy lub kolumnowy wektor wewspó³rzêdnych sferycznych [r q f].

Rozmiar wektora musi byæ równy 3, a sam wektormo¿e mieæ postaæ wiersza lub kolumny.

Uwaga: 4Sphere jest instrukcj¹ okreœlaj¹c¹format wyœwietlania, a nie instrukcj¹ konwersji.Mo¿esz jej u¿yæ tylko na koñcu liniiwprowadzania

[1,2,3]4Sphere¥ ¸ [3.741... 1.107... .640...]

[2,pà4,3]4Sphere¥ ¸ [3.605... .785... .588...]

¸ [‡13 p4 cosê(

3ø ‡1313 )]

X

Y

Z

(ρ ,θ ,φ)

θ

φ

ρ



stdDev() menu MATH/Statistics

stdDev(lista[, listaCzêstoœci]) ⇒ wyra¿enie

Oblicza odchylenie standardowe elementów listy.

Ka¿dy element listyCzêstoœci okreœla liczbêkolejnych wyst¹pieñ odpowiedniego elementu wliœcie.

Uwaga: Argument lista musi mieæ co najmniejdwa elementy.

stdDev(a,b,c) ¸

stdDev(1,2,5,ë6,3,ë2) ¸

stdDev(1.3,2.5,L6.4,3,2,5)¸ 4.33345

stdDev (macierz1[, macierzCzêstoœci]) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor w postaci wiersza, zawieraj¹cyodchylenia standardowe obliczone dla kolumnmacierzy1.

Ka¿dy element macierzyCzêstoœci okreœla liczbêkolejnych wyst¹pieñ odpowiedniego elementu wkolumnie macierzy1.

Uwaga: Argument macierz1 musi mieæ conajmniej dwa wiersze.

stdDev([1,2,5;-3,0,1;.5,.7,3])¸

[2.179... 1.014... 2]

stdDev([L1.2,5.3;2.5,7.3;6,L4],[4,2;3,3;1,7]) ¸

[2.7005,5.44695]

StoGDB CATALOG

StoGDB zmiennaGDB

Tworzy zmienn¹ bazy danych grafiki (GDB),która zawiera aktualne informacje o:

* Trybie graficznym;* Funkcjach Y=;* Zmiennych okna (Window);* Ustawieniach formatu graficznego;

Ustawieniu 1- lub 2-Graph (ustawieniepodzielonego ekranu i stosunku podzia³u,je¿eli wybrany jest tryb 2-Graph);Trybie wyra¿ania k¹tów;Trybie liczb rzeczywistych/zespolonych;

* Warunkach pocz¹tkowych dla trybu ci¹gu lubrównañ ró¿niczkowych;

* Flagach tabeli;* Zmiennych tblStart, @tbl, tblInput;

Za pomoc¹ instrukcji RclGDB ZmiennaGDBmo¿esz przywróciæ ustawienia œrodowiskagraficznego.

*Uwaga: Powy¿sze elementy s¹ zapisywane dlaobydwu wykresów, je¿eli kalkulator pracujew trybie 2-Graph.

Stop CATALOG

Stop

U¿ywana jako instrukcja programu dozatrzymania jego wykonywania.

Fragment programu:

©For i,1,10,1 If i=5 StopEndFor

©



StoPic CATALOG

StoPic zmiennaObrazu [, pikselWiersz, pikselKolumna] [,szerokoœæ, wysokoœæ]

Wyœwietla ekran graficzny i zapisuje pod zmienn¹zmiennaObrazu prostok¹tny obszar ekranu.

Argumenty pikselWiersz i pikselKolumna, je¿elizosta³y podane, definiuj¹ lewy górny rógzapisywanego obszaru (standardowe wspó³rzêdnes¹ równe 0, 0).

Argumenty szerokoœæ i wysokoœæ, je¿eli podane,okreœlaj¹ rozmiar obszaru w pikselach.Standardowo, przyjmowana jest szerokoœæi wysokoœæ bie¿¹cego ekranu graficznegow pikselach.

Store Patrz instrukcja ! (zachowaj), strona 226.

string() menu MATH/String

string(wyra¿enie) ⇒ ³añcuch

Upraszcza wyra¿enie i wyœwietla wynik w postaci³añcucha znaków.

string(1.2345) ¸ "1.2345"

string(1+2) ¸ "3"

string(cos(x)+‡(3)) ¸

"cos(x) + ‡(3)"

Style CATALOG

Style równanieNumer, £añcuchW³asnoœciStylu

Ustawia system wyœwietlania wykresu funkcjirównanieNumer w aktualnym trybie graficznymprzy u¿yciu parametrów graficznych okreœlonychw £añcuchW³asnoœciStylu.

Argument równanieNumer musi byæ liczb¹ca³kowit¹ z przedzia³u 1–99 i odpowiadaj¹ca jejfunkcja musi byæ zdefiniowana.

Argument £añcuchW³asnoœciStylu musi mieæ jedn¹z nastêpuj¹cych postaci: "Line", "Dot", "Square","Thick", "Animate", "Path", "Above" lub "Below".

Zauwa¿, ¿e w parametrycznym trybie graficznymjedynie po³owa xt ka¿dej pary zawiera informacjedotycz¹ce stylu wyœwietlania.

Poprawne nazwy stylów dla danego trybugraficznego:

Funkcja: wszystkie styleParametryczna/Biegunowa: line, dot, square, thick,

animate, pathCi¹g: line, dot, square, thickTrójwymiarowa: ¿adenRównaniaró¿niczkowe: line, dot, square, thick,

animate, path

Uwaga: Przy wprowadzaniu nazw dla argumentu£añcuchW³asnoœciStylu du¿e litery i odstêpy s¹opcjonalne.

Style 1,"thick" ¸ Done

Style 10,"path" ¸ Done

Uwaga: W trybie wyœwietlania wykresówfunkcji, przyk³ad ten powoduje przypisaniefunkcji y1(x) stylu "Thick" albo funkcji y10(x)stylu "Path".



subMat() CATALOG

subMat(macierz1[, pocz¹tkowyWiersz] [,pocz¹tkowaKolumnal] [, koñcowyWiersz][, koñcowaKolumnal]) ⇒ macierz

Wyœwietla okreœlony fragment macierzy1.

Standardowo: pocz¹tkowyWiersz=1,pocz¹tkowaKolumna=1, koñcowyWiersz=ostatniwiersz, koñcowaKolumna=ostatnia kolumna.

[1,2,3;4,5,6;7,8,9]!m1 ¸

1 2 3

4 5 67 8 9

subMat(m1,2,1,3,2) ¸

[4 57 8]subMat(m1,2,2) ¸

[5 68 9]

sum() menu MATH/List

sum(lista[, pocz¹tek[, koniec]]) ⇒ wyra¿enie

Oblicza i wyœwietla sumê elementów listy.

Argumenty pocz¹tek i koniec s¹ opcjonalne.Okreœlaj¹ one zakres sumowanych elementów.

sum(1,2,3,4,5) ¸ 15

sum(a,2a,3a) ¸ 6øa

sum(seq(n,n,1,10)) ¸ 55

sum(1,3,5,7,9,3) ¸ 21

sum(macierz1[, pocz¹tek[, koniec]]) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor wierszowy, którego elementys¹ wynikiem sumowania wyrazów w kolumnachmacierzy1.

Argumenty pocz¹tek i koniec s¹ opcjonalne.Okreœlaj¹ one zakres wierszy.

sum([1,2,3;4,5,6]) ¸[5 7 9]

sum([1,2,3;4,5,6;7,8,9]) ¸

[12 15 18]

sum([1,2,3;4,5,6;7,8,9],2,3)

¸

[11,13,15]

switch() CATALOG

switch([liczbaCa³kowita1]) ⇒ liczbaCa³kowita

Podaje numer aktywnego okna. Instrukcja tamo¿e byæ równie¿ u¿yta do ustawieniaaktywnego okna.

Uwaga: Window 1 to okno po lewej stronie lubna górze ekranu; Window 2 to okno po prawejstronie lub na dole ekranu.

Je¿eli liczbaCa³kowita1 = 0, podawany jest numeraktywnego okna.

Je¿eli liczbaCa³kowita1= 1, uaktywniane jestokno 1 i podawany jest numer poprzednioaktywnego okna.

Je¿eli liczbaCa³kowita1= 2, uaktywniane jestokno 2 i podawany jest numer poprzednioaktywnego okna.

Je¿eli argument liczbaCa³kowita jest pominiêty,okno aktywne jest prze³¹czane i podawany jestnumer poprzednio aktywnego okna.

Argument liczbaCa³kowita jest ignorowany, je¿elina kalkulatorze TI-89 / TI-92 Plus nie jestwyœwietlony podzielony ekran.

switch() ¸



T (transponowanie)menu MATH/Matrix

macierz1î ⇒ macierz

Wyœwietla zespolone sprzê¿enie transponowanejmacierzy macierz1.

[1,2,3;4,5,6;7,8,9]!mat1 ¸

1 2 3

4 5 67 8 9

mat1î ¸

1 4 7

2 5 83 6 9

[a,b;c,d]!mat2 ¸ [a bc d]

mat2î ¸ [a cb d]

[1+i,2+i;3+i,4+i]!mat3 ¸

[1+i 2+i

3+i 4+i]

mat3î ¸ [1ì i 3ì i

2ì i 4ì i]

Table CATALOG

Table wyra¿enie1[, wyra¿enie2] [, zmienna1]

Tworzy tabelê dla okreœlonych wyra¿eñ lubfunkcji.

Wykresy zdefiniowane wyra¿eniami z tabelimog¹ byæ równie¿ wyœwietlone. Wyra¿eniomwprowadzonym za pomoc¹ instrukcji Table lubGraph przypisywane s¹ numery funkcjizaczynaj¹c od 1. Wyra¿enia mog¹ byæmodyfikowane lub indywidualnie usuwane zapomoc¹ funkcji redagowania dostêpnej poprzeznaciœniêcie † Header z okna otwartej tabeli.Aktualnie wybrane funkcje w edytorze Y= s¹czasowo ignorowane.

Aby usun¹æ funkcjê stworzon¹ za pomoc¹instrukcji Table lub Graph, wykonaj instrukcjêClrGraph lub wyœwietl edytor Y=.

Je¿eli argument zmienna zosta³ pominiêty,zak³adana jest zmienna niezale¿na aktualnegotrybu graficznego. Instrukcja ta mo¿e byærównie¿ stosowana w nastêpuj¹cych formach:

Wyœwietlanie

wykresów funkcji: Table expr, x

Wyœwietlanie wykresów

parametrycznych: Table xExpr, yExpr, t

Wyœwietlanie wykresów

biegunowych: Table expr, q

Uwaga: Instrukcja Table nie mo¿ebyæ wykonana przy nastêpuj¹cych ustawieniachtrybu graficznego: 3D, sequence lub diff.equations. Jako alternatywy, mo¿esz u¿yæinstrukcji BldData .

W trybie wyœwietlania wykresów funkcji.

Table 1.25xùcos(x) ¸

Table cos(time),time ¸



tan() TI-89: klawisz 2 Y TI-92 Plus: klawisz Y

tan(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enietan(lista1) ⇒ lista

tan(wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji tangens.

tan(lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœcifunkcji tangens wszystkich elementów z listy1.

Uwaga: Argument jest interpretowany jako k¹twyra¿ony albo w stopniach albo w radianach, wzale¿noœci od bie¿¹cego ustawienia sposobuwyra¿ania k¹tów. Mo¿esz u¿ywaæ symboluó lub ô do chwilowej zmiany ustawieñ,


tan((p/4)ô) ¸ 1

tan(45) ¸ 1

tan(0,60,90) ¸

0 ‡3 undef


tan(p/4) ¸ 1

tan(45¡) ¸ 1

tan(p,p/3,-p,p/4) ¸

0 ‡3 0 1

tan(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla macierzowy tangensz macierzyKwadratowej1. To nie to samo, coobliczenie wartoœci funkcji tangens dla ka¿degoelementu macierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .

macierzKwadratowa1 musi byæ diagonalizowalna.Otrzymane wyniki zawsze bêd¹ mia³y postaæzmiennoprzecinkow¹.


tan([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1]) ¸

ë28.291… 26.088… 11.114…

12.117… ë7.835… ë5.481…36.818… ë32.806… ë10.459…

tanê () TI-89: klawisz ¥ S TI-92 Plus: klawisz 2 S

tanê (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enietanê (lista1) ⇒ lista

tanê (expression1) oblicza i wyœwietla wartoœæk¹ta, którego tangens jest wyra¿eniem1.

tanê (list1) oblicza i wyœwietla listê wartoœcifunkcji odwrotnej do tangensa (arcus tangens)wszystkich elementów z listy1.

Uwaga: Otrzymany wynik mo¿e byæ wyra¿onyalbo stopniach albo w radianach, w zale¿noœci odbie¿¹cego ustawienia sposobu wyra¿ania k¹tów.


tanê(1) ¸ 45


tanê(0,.2,.5) ¸

0 .197... .463...

tanê(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla arcus tangensz macierzyKwadratowej1. To nie to samo, coobliczenie wartoœci arctangens dla ka¿degoelementu macierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .



tanê([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

ë.083… 1.266… .622…

.748… .630… ë.070… 1.686… ë1.182… .455…



tanh() menu MATH/Hyperbolic

tanh(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enietanh(lista1) ⇒ lista

tanh(wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla tangenshiperboliczny argumentu w postaci wyra¿enia.

tanh(lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœcitangensów hiperbolicznych wszystkichelementów z listy1.

tanh(1.2) ¸ .833...

tanh(0,1) ¸ 0 tanh(1)

tanh(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza macierzowy tangens hiperbolicznyz macierzyKwadratowej1. To nie to samo, coobliczenie wartoœci funkcji tangens hiperbolicznydla ka¿dego elementu macierzy. Informacjedotycz¹ce metody obliczania znajdziesz przyopisie funkcji cos() .



tanh([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

ë.097… .933… .425…

.488… .538… ë.129… 1.282… ë1.034… .428…

tanhê () menu MATH/Hyperbolic

tanhê (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enietanhê (lista1) ⇒ lista

tanhê (wyra¿enie1) oblicza i wyœwietla wartoœæfunkcji odwrotnej do tangensa hiperbolicznego(area tangens hiperboliczny) i przedstawiaw postaci wyra¿enia.

tanhê ( lista1) oblicza i wyœwietla listê wartoœciarea tangens hiperboliczny wszystkichelementów z listy1.

W trybie wyœwietlania liczb zespolonych wewspó³rzêdnych prostok¹tnych:

tanhê(0) ¸ 0

tanhê(1,2.1,3) ¸

ˆ .518... ì1.570...ø i ln(2)2 ì

p2ø i

tanhê(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Oblicza i wyœwietla macierzowy area tangenshiperboliczny z macierzyKwadratowej1. To nie tosamo, co obliczenie wartoœci odwrotnej funkcjitangens hiperboliczny dla ka¿dego elementumacierzy. Informacje dotycz¹ce metodyobliczania znajdziesz przy opisie funkcji cos() .


W trybie wyra¿ania k¹tów w radianachi trybie wyœwietlania liczb zespolonych wewspó³rzêdnych prostok¹tnych:

tanhê([1,5,3;4,2,1;6,ë2,1])¸

ë.099…+.164…øi .267…ì 1.490…øi …

ë.087…ì.725…øi .479…ì.947…øi …

.511…ì 2.083…øi ë.878…+1.790…øi …



taylor() menu MATH/Calculus

taylor(wyra¿enie1, zmienna, rz¹d[, punkt]) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla rozwiniêcie wyra¿enia1 w szeregTaylora. Szereg zawiera niezerowe wyrazystopnia ca³kowitego od zero do rz¹d wzglêdem(zmienna minus punkt). Je¿eli nie istnieje ¿adenskoñczony szereg danego rzêdu lub je¿elirozwiniêcie zawiera³oby ujemne lub u³amkowewyk³adniki potêg, wówczas wynikiem jest samainstrukcja taylor(). Zastosuj podstawienie i/lubtymczasowe mno¿enie wyrazu (zmienna minuspunkt) przez potêgê w celu okreœleniaogólniejszego szeregu potêgowego

punkt jest punktem rozwiniêcia i standardowo jestrówny zero.

taylor(e^(‡(x)),x,2) ¸

taylor(e^(t),t,4)|t=‡(x) ¸

taylor(1/(xù(xì1)),x,3) ¸

expand(taylor(x/(xù(xì1)),x,4)/x,x) ¸

tCollect() menu MATH\Algebra\Trig

tCollect(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla wyra¿enie, w którym iloczynyi ca³kowite potêgi funkcji sinus i cosinus zosta³yprzedstawione w postaci liniowej kombinacjifunkcji sinus i cosinus k¹tów wielokrotnych orazsum i ró¿nic k¹tów. Transformacja taprzekszta³ca wielomiany trygonometryczne doliniowej kombinacji ich harmonik.

Czasami wykonanie instrukcji tCollect() pozwalana osi¹gniêcie celu tam, gdzie nie jest to mo¿liweprzy u¿yciu standardowych wzorówtrygonometrycznych. Instrukcja tCollect() d¹¿ydo wykonania transformacji odwrotnej dotransformacji wykonywanej przez instrukcjêtExpand(). W niektórych przypadkachwykonanie w dwóch odrêbnych krokachinstrukcji tExpand() dla wyniku otrzymanegoz tCollect() lub na odwrót, pozwala nauproszczenie wyra¿enia.

tCollect((cos(a))^2) ¸

cos(2ø a) + 12

tCollect(sin(a)cos(b)) ¸

sin(aì b)+sin(a+b)2



tExpand() menu MATH\Algebra\Trig

tExpand(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla wyra¿enie, w którym funkcje sinusi cosinus k¹tów wielokrotnych oraz sum i ró¿nick¹tów s¹ rozwijane. Ze wzglêdu na to¿samoœætrygonometryczn¹ sin(x)2+cos(x)2=1 mo¿naniekiedy otrzymaæ wynik w innej postaci ni¿w niektórych publikacjach.

Czasami wykonanie instrukcji tExpand() pozwalana osi¹gniêcie celu tam, gdzie nie jest to mo¿liweprzy u¿yciu standardowych wzorówtrygonometrycznych. Instrukcja tExpand() d¹¿ydo wykonania transformacji odwrotnej dotransformacji wykonywanej przez instrukcjêtCollect(). W niektórych przypadkach wykonaniew dwóch odrêbnych krokach instrukcji tCollect()dla wyniku otrzymanego z tExpand() lub naodwrót, pozwala na uproszczenie wyra¿enia.

Uwaga: Skalowanie przez p/180, dla k¹tówwyra¿onych w stopniach, zak³óca mo¿liwoœciinstrukcji tExpand() do rozpoznawaniarozwijalnych form. Zatem, by uzyskaæ najlepszewyniki, instrukcja tExpand() powinna byæu¿ywana dla k¹tów wyra¿onych w radianach.

tExpand(sin(3f)) ¸

4øsin(f)ø(cos(f))ñ ìsin(f)

tExpand(cos(aì b)) ¸

cos(a)øcos(b)+sin(a)øsin(b)

Text CATALOG

Text ³añcuchZachêty

Wyœwietla okno dialogowe, w którymwyœwietlany jest ³añcuch znaków ³añcuchZachêty.

Je¿eli instrukcja jest wykonywana w ramachbloku Dialog...EndDlog block, ³añcuchZachêty jestwyœwietlany wewn¹trz okna dialogowego. Je¿eliText jest wykonywany jako odrêbna instrukcja,tworzy ona okno dialogowe do wyœwietlenia³añcucha.

Text "Have a nice day." ¸

Done

Then Patrz instrukcja If na stronie 141.

Title CATALOG

Title tytu³£añcuch, [Etykieta]

Je¿eli instrukcja jest wykonywana w ramachstruktury Toolbar i Custom lub blokuDialog...EndDlog, tworzy ona nazwê rozwijanegomenu lub okna dialogowego.

Uwaga: Argument Etykieta jest poprawny jedyniewówczas, gdy instrukcja jest wykonywanaw ramach struktury Toolbar. Je¿eli argument tenjest podany, umo¿liwia przeniesienie wyborumenu do okreœlonej etykiety wewn¹trz programu.

Fragment programu:

©:Dialog:Title "This is a dialogbox":Request "Your name",Str1:Dropdown "Month you wereborn",seq(string(i),i,1,12),Var1

:EndDlog©



tmpCnv() CATALOG

tmpCnv(wyra¿enie1_¡tempJednostka1, _¡tempjednostka2)⇒ wyra¿enie _¡tempJednostka2

Przelicza temperaturê okreœlon¹ wyra¿eniem1w danych jednostkach na inne jednostki.Nastêpuj¹ce jednostki temperatury s¹ poprawne:

_¡C Celsjusz_¡F Fahrenheit_¡K Kelvin_¡R Rankine

Przyk³adowo, 100_¡C zostanie zamienione na212_¡F:

Aby obliczyæ ró¿nicê temperatur, u¿yj instrukcji@tmpCnv() .

tmpCnv(100_¡c,_¡f) ¸ 212.ø_¡F

tmpCnv(32_¡f,_¡c) ¸ 0.ø_¡C

tmpCnv(0_¡c,_¡k) ¸ 273.15ø_¡K

tmpCnv(0_¡f,_¡r) ¸ 459.67ø_¡R

Uwaga: Aby wybraæ jednostkê temperatury zmenu, naciœnij:

TI-89: 2 9

TI-92 Plus: ¥ À

@tmpCnv() CATALOG

@tmpCnv(wyra¿enie1_¡tempJednostka1, _¡tempjednostka2)⇒ wyra¿enie _¡tempJednostka2

Przelicza zakres temperatur (ró¿nicê miêdzydwiema wartoœciami temperatury) okreœlonywyra¿eniem1 z jednych jednostek na innejednostki. Nastêpuj¹ce jednostki temperatury s¹poprawne:

_¡C Celsjusz_¡F Fahrenheit_¡K Kelvin_¡R Rankine

Jednostki 1_¡C i 1_¡K s¹ równe podobnie jak1_¡F i 1_¡R. Jednak 1_¡C jest 9/5 razy wiêkszyod 1_¡F.

Aby wpisaæ symbol @, mo¿esz nacisn¹æ¥ c ¤ [D] (lub 2 ¿ 1 5).

@tmpCnv(100_¡c,_¡f) ¸

180.ø_¡F

@tmpCnv(180_¡f,_¡c) ¸

100.ø_¡C

@tmpCnv(100_¡c,_¡k) ¸

100.ø_¡K

@tmpCnv(100_¡f,_¡r) ¸

100.ø_¡R

@tmpCnv(1_¡c,_¡f) ¸

1.8ø_¡F

Uwaga: Aby wybraæ jednostkê temperatury zmenu, naciœnij:

TI-89: 2 9

TI-92 Plus: ¥ À

Aby wpisaæ ¡, naciœnij 2 “.TI-89: Aby wpisaæ _ , naciœnij ¥ .TI-92 Plus: Aby wpisaæ _ , naciœnij 2 .

Aby wpisaæ ¡, naciœnij 2 “.TI-89: Aby wpisaæ _ , naciœnij ¥ .TI-92 Plus: Aby wpisaæ _ , naciœnij 2 .

_¡F

_¡C0 100

21232



Na przyk³ad, ró¿nica 100_¡C (od 0_¡C do100_¡C) odpowiada ró¿nicy 180_¡F:

Aby przeliczyæ temperaturê, a nie jej zakres, u¿yjinstrukcji tmpCnv() .

Toolbar CATALOG

Toolbar blokEndTBar

Tworzy menu paska narzêdzi.

blok mo¿e byæ pojedyncz¹ instrukcj¹ lub ci¹gieminstrukcji oddzielonych za pomoc¹ dwukropka “:”.Instrukcjami mog¹ byæ zarówno Title, jak i Item.

Instrukcja Item musi mieæ okreœlone etykiety.Instrukcja Title równie¿ musi mieæ okreœlonyargument etykiety, je¿eli nie zawiera ¿adnegoelementu (item).

Fragment programu:

©:Toolbar: Title "Examples": Item "Trig", t: Item "Calc", c: Item "Stop", Pexit:EndTbar

©

Uwaga: Je¿eli powy¿szy segment jestwykonywany w ramach programu, tworzy onmenu sk³adaj¹ce siê z trzech pozycji, którychwybranie powoduje przejœcie do trzech miejscw programie.

Trace CATALOG

Trace

Wyœwietla Smart Graph i umieszcza kursor œledz¹cyna wykresie pierwszej, zdefiniowanej funkcji Y= wpunkcie okreœlonym poprzednio lub w punkcieokreœlonym po wykonaniu opcji Regraph, je¿eliponowne wyœwietlenie by³o konieczne.

Umo¿liwia przemieszczanie kursorai wykonywanie operacji przypisanych wiêkszoœciklawiszy podczas zmiany wartoœciwspó³rzêdnych. Niektóre klawisze, takie jakO i 3, nie s¹ aktywne podczaswykonywania tej instrukcji.

Uwaga: Naciœnij ¸, aby wykonaæ operacjê.

Try CATALOG

Tryblok1

Elseblok2

EndTry

Wykonuje instrukcje w bloku1, o ile nie wyst¹pi b³¹d.Je¿eli b³¹d wyst¹pi w bloku1, program przechodzi dowykonywania instrukcji w bloku2. Zmiennejerrornum przypisywany jest numer blêdu, coumo¿liwia programowi rozwi¹zanie problemu.

blok1 i blok2 mog¹ byæ pojedyncz¹ instrukcj¹ lubzawieraæ ci¹g instrukcji oddzielonychdwukropkiem “:”.

Fragment programu:

©:Try: NewFold(temp): Else: ¦Already exists: ClrErr:EndTry

©

Uwaga: Porównaj z ClrErr i PassErr.

_¡C0 100

_¡F21232

180_¡F

100_¡C



TwoVar menu MATH/Statistics

TwoVar lista1, lista2[, [lista3] [, lista4, lista5]]

Oblicza statystykê TwoVar i uaktualnia wszystkiesystemowe zmienne statystyczne.


lista1 reprezentuje list x.lista2 reprezentuje list y.lista3 reprezentuje czêstotliwoœæ.lista4 reprezentuje kategoriê kodów.lista5 reprezentuje listê do³¹czonych kategorii.


0,1,2,3,4,5,6!L1 ¸

0 1 2 ...0,2,3,4,3,4,6!L2 ¸

0 2 3 ...TwoVar L1,L2 ¸ DoneShowStat ¸

Unarchiv CATALOG

Unarchiv zmienna1 [, zmienna2] [, zmienna3] …

Przenosi okreœlone zmienne z archiwum danychu¿ytkownika do pamiêci RAM.

Zarchiwizowana zmienna jest dostêpna w takisam sposób jak zmienna przechowywanaw pamiêci RAM. Jednak nie mo¿esz takiejzmiennej usun¹æ, zmieniæ jej nazwy lubprzypisaæ jej innej wartoœci, poniewa¿ zosta³a onaautomatycznie zablokowana.

Aby umieœciæ zmienn¹ w archiwum, u¿yjinstrukcji Archive .

10!arctest ¸ 10Archive arctest ¸ Done5ùarctest ¸ 5015!arctest ¸

N

Unarchiv arctest ¸ Done15!arctest ¸ 15

unitV() menu MATH/Matrix/Vector ops

unitV(wektor1) ⇒ wektor

Wyœwietla wektor jednostkowy w postaci wierszalub kolumny, odpowiadaj¹cy wektorowi1.

Argument wektor1 musi mieæ postaæjednowektorow¹ lub jednowierszow¹.

unitV([a,b,c]) ¸

[ aañ +bñ +cñ

b

añ +bñ +cñ

cañ +bñ +cñ

]

unitV([1,2,1]) ¸

[‡66

‡63

‡66 ]

unitV([1;2;3]) ¸

‡1414

‡147

3ø ‡1414



Unlock CATALOG

Unlock zmienna1[,zmienna 2][, zmienna 3]...

Odblokowuje okreœlone zmienne.

Uwaga: Zmienne mog¹ byæ zablokowane zapomoc¹ instrukcji Lock.

variance() menu MATH/Statistics

variance(lista[, listaCzêstoœci]) ⇒ wyra¿enie

Oblicza wariancjê dla listy.

Ka¿dy element listyCzêstoœci okreœla liczbêkolejnych wystêpowañ odpowiedniego elementuw liœcie.

Uwaga: Argument lista musi mieæ co najmniejdwa elementy.

variance(a,b,c) ¸

añ -aø(b+c)+bñ -bøc+cñ

3

variance(1,2,5,ë6,3,ë2) ¸

31/2

variance(1,3,5,4,6,2) ¸

68/33

variance( macierz1[,macierzCzêstoœci]) ⇒ macierz

Wyœwietla wektor w postaci wiersza, zawieraj¹cywariancjê obliczon¹ dla kolumn macierzy1.

Ka¿dy element macierzyCzêstoœci okreœla liczbêkolejnych wystêpowañ odpowiedniego elementuw kolumnie macierzy1.

Uwaga: Argument macierz1 musi mieæ conajmniej dwa wiersze.

variance([1,2,5;ë3,0,1;.5,.7,3]) ¸ [4.75 1.03 4]

variance([L1.1,2.2;3.4,5.1;L2.3,4.3],[6,3;2,4;5,1]) ¸

[3.91731,2.08411]

when() CATALOG

when(warunek, wynikPrawda [, wynikFa³sz][, wynikNieznany]) ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla wynikPrawda, wynikFa³sz lubwynikNieznany, w zale¿noœci od tego, czy warunekjest spe³niony, nie jest spe³niony lub nie jestokreœlony. Je¿eli podano za ma³o argumentów dootrzymania okreœlonego wyniku, wyœwietlana jestwprowadzona postaæ instrukcji.

Aby zdefininiowaæ wyra¿enie w obszarze, dlaktórego warunek jest spe³niony, pomiñ argumentywynikFa³sz i wynikNieznany.

when(x<0,x+3)|x=5 ¸

when(x<0,3+x)

U¿yj instrukcji w postaci undef wynikFa³sz dowyœwietlenia jedynie fragmentu wykresuzdefiniowanego okreœlonym wyra¿eniem.

ClrGraph ¸Graph when(x‚ë p andx<0,x+3,undef) ¸

Aby zdefiniowaæ wyra¿enie bêd¹ce sum¹ dwóchwyra¿eñ, pomiñ argument wynikNieznany.

Graph when(x<0,x+3,5ìx^2) ¸



U¿yj instrukcji when() wewn¹trz drugiej takiejsamej instrukcji, aby zdefiniowaæ wyra¿eniesk³adaj¹ce siê z wiêcej ni¿ dwóch wyra¿eñ.

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

ClrGraph ¸ DoneGraph when(x<0,when(x<ë p,4ùsin(x),2x+3),5ìx^2) ¸

Instrukcja when() jest u¿yteczna przydefiniowaniu funkcji rekurencyjnych.

when(n>0,nùfactoral(nì1),1)!factoral(n) ¸ Donefactoral(3) ¸ 6

3! ¸ 6

While CATALOG

While warunek blokEndWhile

Wykonuje instrukcje znajduj¹ce siê w bloku takd³ugo, jak d³ugo spe³niony jest warunek.

blok mo¿e byæ pojedyncz¹ instrukcj¹ lub zawieraæci¹g instrukcji oddzielonych dwukropkiem “:”.

Fragment programu:

©:1!i:0!temp:While i<=20: temp+1/i!temp: i+1!i:EndWhile:Disp "sum of reciprocals up to

20",temp©

“With” Patrz opis operatora | na stronie 225.

xor menu MATH/Test

wyra¿enie1 boole'owskie xor wyra¿enie2 boole'owskie ⇒ wyra¿enie boole'owskie

Podaje wynik true, je¿eli wyra¿enie1 boole’owskiejest true i wyra¿enie2 boole’owskie jest fa³szywe lubna odwrót.Podaje wynik false, je¿eli oba argumentywyra¿enie1 boole’owskie i wyra¿enie2 boole’owskie s¹prawdziwe lub fa³szywe. Podaje jako wynikuproszczone wyra¿enie boole’owskie, je¿eli niemo¿liwe jest okreœlenie wartoœci logicznej dla¿adnego z wprowadzonych wyra¿eñboole'owskich.

Uwag: Porównaj z or.

true xor true ¸ false

(5>3) xor (3>5) ¸ true



liczbaCa³kowita1 xor liczbaCa³kowita 2 ⇒ liczbaCa³kowita

Porównuje dwie liczby ca³kowite, bit po bicie, zapomoc¹ operacji xor . Systemowo, obie liczby s¹przekszta³cane do postaci liczby 32-bitowej zeznakiem. Przy porównywaniu bitów wynikiem jest1, je¿eli jeden z bitów (ale nie obydwa) jest równy 1;wynikiem jest 0, je¿eli obydwa bity s¹ równe 0 lubobydwa s¹ równe 1. Wyœwietlona wartoœæreprezentuje wynik otrzymany dla porównaniabitów. Format wyœwietlonego wyniku jest zgodny zaktualnym ustawieniem trybu Base.

Liczby ca³kowite mog¹ byæ wprowadzonew dowolnym systemie liczbowym. Je¿eliwprowadzasz liczbê w uk³adzie dwójkowym lubszesnastkowym, musisz do³¹czyæ odpowiednioprzedrostek 0b lub 0h. Liczby nie posiadaj¹ceprzedrostka s¹ traktowane jak liczby dziesiêtne(podstawa 10).

Je¿eli wprowadzona dziesiêtna liczba ca³kowitajest za du¿a, aby móc j¹ przedstawiæ w formacie32-bitowym ze znakiem, zostanie onasprowadzona do odpowiedniego zakresu przezwziêcie jej modulo 232.

Uwaga: Porównaj z or .

W systemie szesnastkowym:

0h7AC36 xor 0h3D5F ¸ 0h79169


0b100101 xor 0b100 ¸0b100001

Uwaga: Wpis w systemie dwójkowym mo¿emieæ maksymalnie 32 cyfry (nie licz¹cprzedrostka 0b). Wpis w systemieszesnastkowym mo¿e mieæ maksymalnie 8 cyfr.

XorPic CATALOG

XorPic zmiennaObrazu[, wiersz] [, kolumna]

Wyœwietla obraz przechowywany pod zmienn¹zmiennaObrazu na bie¿¹cym ekranie graficznym.

Dla ka¿dego piksela wykonywana jest logicznaoperacja xor. Jedynie piksele, które s¹zastrze¿one dla ekranu lub obrazu, s¹wyœwietlane. Instrukcja wygasza te piksele, któres¹ wyœwietlane zarówno przez ekran graficzny,jak i przez obraz.

Argument zmiennaObrazu musi byæ zmienn¹ typudanych obrazu.

Argumenty wiersz i kolumna, je¿eli zosta³ypodane, okreœlaj¹ wspó³rzêdne piksela, w którymumieszczony jest lewy górny róg obrazu.Standardowe wspó³rzêdne s¹ równe (0, 0).

zeros() menu MATH/Algebra

zeros(wyra¿enie, zmienna) ⇒ lista

Wyœwietla listê mo¿liwych wartoœci argumentuzmienna, dla których expression=0. Instrukcjazeros() wykorzystuje nastêpuj¹cy algorytmw celu znalezienia pierwiastków wyra¿eniaexp8list(solve(wyra¿enie=0,zmienna),zmienna).

zeros(aùx^2+bùx+c,x) ¸

ë( bñ-4øaøc-+b)2øa

bñ-4øaøc-b2øa

aùx^2+bùx+c|x=ans(1)[2] ¸ 0

W niektórych przypadkach, postacie wynikówotrzymane za pomoc¹ instrukcji zeros() s¹wygodniejsze ni¿ te otrzymane za pomoc¹ instrukcjisolve(). Z drugiej strony, instrukcja zeros() niepozwala na otrzymanie niejawnych rozwi¹zañ, którewymagaj¹ wprowadzenia nierównoœci lubrozwi¹zañ, które nie odnosz¹ siê do zmiennej.

Uwaga: Porównaj z cSolve(), cZeros() i solve().

exact(zeros(aù(e^(x)+x)(sign (x)ì1),x)) ¸

exact(solve(aù(e^(x)+x)(sign (x)ì1)=0,x)) ¸

ex + x = 0 or x>0 or a = 0

Wa¿enie: Zero a nie litera O.



zeros(wyra¿enie1, wyra¿enie 2, ZmiennaLubPrzybli¿enie1,ZmiennaLubPrzybli¿enie2 [, … ]) ⇒ macierz

Znajduje mo¿liwe pierwiastki rzeczywistewyra¿eniai, gdzie ka¿dy argumentZmiennaLubPrzybli¿enie okreœla niewiadom¹, którejwartoœæ jest szukana.

Opcjonalnie, mo¿esz okreœliæ pierwszeprzybli¿enie zmiennej. Ka¿dy argumentZmiennaLubPrzybli¿enie musi mieæ nastêpuj¹c¹postaæ:

zmienna– lub –zmienna = liczba rzeczywista lub nierzeczywista

Na przyk³ad, zarówno x, jak i x=3 s¹ poprawne.

Je¿eli wszystkie równania maj¹ postaæwielomianow¹ i NIE okreœli³eœ pierwszegoprzybli¿enia, to zeros() próbuje znaleŸæwszystkie rozwi¹zania rzeczywiste szukaj¹c bazyGröbnera-Buchbergera wzglêdem porz¹dkuleksykograficznego.

Na przyk³ad, za³ó¿my, ¿e poda³eœ równanieokrêgu o promieniu r i œrodku w pocz¹tku uk³aduwspó³rzêdnych oraz równanie drugiego okrêgu opromieniu r i œrodku w punkcie przeciêciapierwszego okrêgu z dodatnia pó³osi¹ x. ZnajdŸwspó³rzêdne punktów przeciêcia okrêgów zapomoc¹ instrukcji zeros() .

Jak zosta³o to pokazane na przyk³adzie zmiennej,uk³ad równañ w postaci wielomianowej mo¿ezawieraæ dodatkowe zmienne, którym nieprzypisano ¿adnej wartoœci, ale odnosz¹ce siê dookreœlonej wartoœci liczbowej, która póŸniejmo¿e byæ podstawiona.

Ka¿dy wiersz wynikowej macierzy reprezentujejedno z mo¿liwych rozwi¹zañ. Kolejnoœæsk³adników w wyniku odpowiada kolejnoœcizmiennych okreœlonych w liœcieZmiennaLubPrzybli¿enie. Aby wyodrêbniæ wiersz,wywo³aj macierz z odpowiednim indeksem[wiersz].

zeros(x^2+y^2ìr^2,(xìr)^2+y^2ìr^2,x,y) ¸

r

2 3ør

2r2

ë 3ør

2

Extract row 2:

ans(1)[2] ¸ r2

ë 3ør

2

Mo¿esz równie¿ dodatkowo (lub tylko) okreœliæzmienne rozwi¹zañ, które nie wystêpuj¹w równaniach. Przyk³adowo, mo¿esz do³¹czyæzmienn¹ z jako niewiadom¹, co pozwoli Ci narozszerzenie poprzedniego przyk³adu naprzypadek dwóch przecinaj¹cych siê walcówo równoleg³ych osiach i promieniu r. Rozwi¹zaniaotrzymane dla przypadku z walcami pokazuj¹, ¿erodzina miejsc zerowych mo¿e zawieraæ dowoln¹sta³¹ w postaci @k, gdzie k jest parametrem owartoœciach ca³kowitych z przedzia³u od 1 do255. Jeœli wykonasz instrukcjê ClrHome lubƒ 8:Clear Home przyrostkowi przypisanazostanie wartoœæ 1.

zeros(x^2+y^2ìr^2,(xìr)^2+y^2ìr^2,x,y,z) ¸

r

2 3ør

2 @1

r2

ë 3ør

2 @1



Dla uk³adów wielomianów, czas obliczania jaki stopieñ wykorzystania pamiêci mo¿e silniezale¿eæ od kolejnoœci, w której okreœlone zosta³yniewiadome. Je¿eli pocz¹tkowo ustalonakolejnoœæ wyczerpuje pamiêæ lub Twoj¹cierpliwoœæ, spróbuj zmieniæ kolejnoœæzmiennych w równaniach oraz/lub wliœcie ZmiennaLubPrzybli¿enie.

Je¿eli nie poda³eœ ¿adnych pocz¹tkowychprzybli¿eñ i je¿eli wszystkie wyra¿enia s¹ liniowewzglêdem niewiadomych, to instrukcja zeros()wykorzystuje metodê eliminacji Gaussa w celuznalezienia wszystkich rzeczywistychpierwiastków wyra¿enia.

zeros(x+e^(z)ùyì1,xìyìsin(z),x,y) ¸

ezøsin(z)+1

ez +1

ë(sin(z)ì1)

ez +1

Je¿eli wyra¿enia uk³adu nie s¹ wielomianamiwzglêdem wszystkich swoich zmiennych, a tak¿enie s¹ liniowe wzglêdem niewiadomych,instrukcja zeros() z regu³y znajduje jedenpierwiastek wykorzystuj¹c przybli¿on¹ metodêiteracyjn¹ W tym celu liczba niewiadomych musibyæ równa liczbie wyra¿eñ, a wszystkie pozosta³ezmienne wystêpuj¹ce w wyra¿eniach musz¹ siêupraszczaæ do liczb.

Pocz¹tkowa wartoœæ ka¿dej niewiadomej jestrówna pierwszemu przybli¿eniu tej niewiadomej,o ile zosta³o ono okreœlone; w innym przypadku,wartoœæ pocz¹tkowa równa jest 0.0.

zeros(e^(z)ùyì1,ëyìsin(z),y,z) ¸

[ ].041… 3.183…

U¿ywaj pierwszych przybli¿eñ, aby szukaædodatkowych pierwiastków, jeden po drugim.Aby algorytm by³ zbie¿ny, pierwsze przybli¿eniemusi byæ mo¿liwie bliskie pierwiastkowiwyra¿enia.

zeros(e^(z)ùyì1,ëyìsin(z),y,z=2p) ¸

[ ].001… 6.281…

ZoomBox CATALOG

ZoomBox

Wyœwietla ekran graficzny i umo¿liwia Cinarysowanie na nim prostok¹ta definiuj¹cego noweokno podgl¹du, a nastêpnie aktualizuje okno.


1.25xùcos(x)!y1(x) ¸ DoneZoomStd:ZoomBox ¸

Widok ekranu po zdefiniowaniu ZoomBoxi naciœniêciu ¸ drugi raz.

1-szy róg2-gi róg



ZoomData CATALOG

ZoomData

Dostosowuje ustawienia okna w oparciuo aktualnie zdefiniowany wykres (i dane) tak, abywszystkie punkty odpowiadaj¹ce danymstatystycznym by³y wyœwietlone, a nastêpniewyœwietla ekran graficzny.

Uwaga: Instrukcja nie dostosowuje zmiennychymin i ymax dla histogramów.


1,2,3,4!L1 ¸ 1 2 3 42,3,4,5!L2 ¸ 2 3 4 5newPlot 1,1,L1,L2 ¸ DoneZoomStd ¸

TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

ZoomData ¸

ZoomDec CATALOG

ZoomDec

Dostosowuje okno podgl¹du tak, ¿e @x i @y = 0.1oraz wyœwietla ekran graficzny z pocz¹tkiemuk³adu znajduj¹cym siê w œrodku ekranu.

W trybie wyœwietlania wykresów funkcji:1.25xùcos(x)!y1(x) ¸ DoneZoomStd ¸

TI-89: "TI-92 Plus: ¥ "

ZoomDec ¸



ZoomFit CATALOG

ZoomFit

Wyœwietla ekran graficzny i wyznacza rozmiarokna dla zmiennych zale¿nych niezbêdny dowyœwietlenia ca³ego wykresu przy aktualnychustawieniach wzglêdem zmiennej niezale¿nej.


1.25xùcos(x)!y1(x) ¸ DoneZoomStd ¸

TI-89: "TI-92 Plus: ¥ "

ZoomFit ¸

ZoomIn CATALOG

ZoomIn

Wyœwietla ekran graficzny, umo¿liwia Ci zadaniepunktu œrodkowego powiêkszanego obszaru, anastêpnie uaktualnia okno podgl¹du.

Stopieñ powiêkszenia zale¿y od wspó³czynnikówZoom: xFact i yFact. W trybie graficznym 3Dstopieñ powiêkszenia zale¿y od zmiennych xFact,yFact i zFact.


1.25xùcos(x)!y1(x) ¸ DoneZoomStd:ZoomIn ¸

¸

ZoomInt CATALOG

ZoomInt

Wyœwietla ekran graficzny, pozwala naokreœlenie œrodka powiêkszanego obszaru,a nastêpnie dostosowuje ustawienia okna tak, abyka¿dy piksel by³ liczb¹ ca³kowit¹ we wszystkichkierunkach.


1.25xùcos(x)!y1(x) ¸ DoneZoomStd:ZoomInt ¸

¸



ZoomOut CATALOG

ZoomOut

Wyœwietla ekran graficzny, pozwala naokreœlenie œrodka obszaru, który zostaniepomniejszony, a nastêpnie uaktualnia oknopodgl¹du.

Stopieñ zmniejszenia zale¿y od wspó³czynnikówZoom: xFact i yFact. W trybie graficznym 3Dstopieñ powiêkszenia zale¿y od zmiennych xFact,yFact i zFact.


1.25xùcos(x)!y1(x) ¸ DoneZoomStd:ZoomOut ¸

¸

ZoomPrev CATALOG

ZoomPrev

Wyœwietla ekran graficzny i przywraca oknopodgl¹du wyœwietlane przed ostani¹operacj¹ zoom.

ZoomRcl CATALOG

ZoomRcl

Wyœwietla ekran graficzny i uaktualnia oknopodgl¹du u¿ywaj¹c ustawieñ zapisanych zapomoc¹ instrukcji ZoomSto .

ZoomSqr CATALOG

ZoomSqr

Wyœwietla ekran graficzny, dostosowujeustawienia x lub y okna tak, aby ka¿demupikselowi odpowiada³a taka sama szerokoœæ lubwysokoœæ w uk³adzie wspó³rzêdnych, a nastêpnieuaktualnia okno podgl¹du.

W trybie graficznym 3D Graph, wykonanieinstrukcji ZoomSqr powoduje wyd³u¿enie dwóchkrótszych osi uk³adu wspó³rzêdnych tak, abyby³y one takie same jak d³u¿sza oœ.



"ZoomSqr ¸



ZoomStd CATALOG

ZoomStd

Przypisuje zmiennym okna poni¿sze wartoœcistandardowe, a nastêpnie wyœwietla oknopodgl¹du.

Tryb wyœwietlania wykresów funkcji (Function):x: [ë 10, 10, 1], y: [ë 10, 10, 1] i xres=2

Tryb wyœwietlania wykresów parametrycznych(Parametric):t: [0, 2p, p/24], x: [ë 10, 10, 1], y:[ë 10, 10, 1]

Tryb wyœwietlania wykresów we wspó³rzêdnychbiegunowych (Polar):q: [0, 2p, p/24], x: [ë 10, 10, 1], y: [ë 10, 10, 1]

Tryb wyœwietlania wykresów ci¹gów (Sequence):nmin=1, nmax=10, plotStrt=1, plotStep=1,x: [ë 10, 10, 1], y: [ë 10, 10, 1]

Tryb grafiki trójwymiarowej (3D):eyeq °=20, eyef °=70, eyeψ °=0x: [ë 10, 10, 14], y: [ë 10, 10, 14],z: [ë 10, 10], ncontour=5

Tryb wyœwietlania wykresów rozwi¹zañ równañró¿niczkowych (Differential equations):t: [0, 10, .1, 0], x: [ë 1, 10, 1], y: [ë 10, 10, 1],ncurves=0, Estep=1, diftol=.001, fldres=14,dtime=0



ZoomSto CATALOG

ZoomSto

Zapisuje bie¿¹ce ustawienia okna w pamiêciZoom. Za pomoc¹ instrukcji ZoomRcl mo¿eszprzywróciæ te ustawienia.

ZoomTrig CATALOG

ZoomTrig

Wyœwietla ekran graficzny, przypisuje @x wartoœæp/24, a xscl wartoœæ p/2, umieszcza pocz¹tekuk³adu wspó³rzêdnych w œrodku okna, przypisujezmiennej y ustawienia [ë 4, 4, .5], a nastêpnieuaktualnia okno podgl¹du.



TI-89: "

TI-92 Plus: ¥ "

ZoomTrig ¸



+ (dodawanie) klawisz «

wyra¿enie1 + wyra¿enie 2 ⇒ wyra¿enie

Oblicza sumê wyra¿enia1 i wyra¿enia2.

56 ¸ 56ans(1)+4 ¸ 60ans(1)+4 ¸ 64ans(1)+4 ¸ 68ans(1)+4 ¸ 72

lista1 + lista2 ⇒ listamacierz1 + macierz2 ⇒ macierz

Wyœwietla listê (lub macierz) zawieraj¹c¹ sumyodpowiadaj¹cych sobie elementów listy1 i listy2(lub macierzy1 i mcierzy2).

Rozmiary argumentów musz¹ byæ sobie równe.

22,p,p/2!L1 ¸ 22 p p/210,5,p/2!L2 ¸ 10 5 p/2L1+L2 ¸ 32 p+5 p

ans(1)+p,ë5,ë p ¸

p+32 p 0

[a,b;c,d]+[1,0;0,1] ¸

[ ]a+1 bc d+1

wyra¿enie + lista1 ⇒ listalista1 + wyra¿enie ⇒ lista

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ sumy wyra¿eniai ka¿dego elementu listy1.

15+10,15,20 ¸ 25 30 35

10,15,20+15 ¸ 25 30 35

wyra¿enie + macierz1 ⇒ macierzmacierz 1 + wyra¿enie ⇒ macierz

Wyœwietla macierz, w której wyra¿enie zosta³ododane do ka¿dego elementu znajduj¹cego siê nag³ównej przek¹tnej macierzy1. Argument macierz1musi byæ macierz¹ kwadratow¹.

Uwaga: Aby dodaæ wyra¿enie do ka¿degoelementu macierzy, u¿yj operatora .+ (kropkadodawanie).

20+[1,2;3,4] ¸

[21 23 24]

ì(odejmowanie) klawisz |

wyra¿enie1 - wyra¿enie 2 ⇒ wyra¿enie

Oblicza ró¿nicê wyra¿enia1 i wyra¿enia 2.

6ì2 ¸ 4

pì pà6 ¸5ø p

6

lista1 - lista2 ⇒ listamacierz1 - macierz2 ⇒ macierz

Odejmuje ka¿dy element listy2 (lub macierzy2) ododpowiadaj¹cego mu elementu listy1 (lubmacierzy1) oraz wyœwietla wynik.

Rozmiary argumentów musz¹ byæ sobie równe.

22,p,pà2ì10,5,pà2 ¸

12 pì5 0

[3,4]ì[1,2] ¸ [2 2]

wyra¿enie - lista1 ⇒ listalista1 - wyra¿enie ⇒ lista

Odejmuje ka¿dy element listy1 od wyra¿enia lubodejmuje wyra¿enie od ka¿dego elementu listy1oraz wyœwietla listê otrzymanych ró¿nic.

15ì10,15,20 ¸ 5 0 -5

10,15,20ì15 ¸ -5 0 5



wyra¿enie - macierz1 ⇒ macierzmacierz1 - wyra¿enie ⇒ macierz

wyra¿enie ì macierz1 wyœwietla macierz powsta³¹w wyniku mno¿enia wyra¿enia przez ró¿nicêmacierzy jednostkowej i macierzy1. Argumentmacierz1 musi byæ macierz¹ kwadratow¹.

mcierz1 ì wyra¿enie wyœwietla macierz powsta³¹w wyniku mno¿enia wyra¿enia przez ró¿nicêmacierzy1 i macierzy jednostkowej. Argumentmacierz1 musi byæ macierz¹ kwadratow¹.

Uwaga: Aby odj¹æ wyra¿enie od ka¿degoelementu macierzy, u¿yj operatora .. (kropkaodejmowanie).

20ì[1,2;3,4] ¸

[19 ë2ë3 16]

ù (mno¿enie) klawisz p

wyra¿enie1 ù wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enie

Oblicza iloczyn wyra¿enia1 przez wyra¿enie2.

2ù3.45 ¸ 6.9

xùyùx ¸ x2øy

lista1ù lista2 ⇒ lista

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ iloczynyodpowiadaj¹cych sobie elementów listy1 i listy2.

Rozmiary argumentów musz¹ byæ równe.

1.0,2,3ù4,5,6 ¸4. 10 18

2àa,3à2ùañ,bà3 ¸2øa b2

macierz1 ù macierz2 ⇒ macierz

Wyœwietla iloczyn macierzowy macierzy1i macierzy2.

Liczba wierszy w macierzy1 musi byæ równaliczbie kolumn w macierzy2.

[1,2,3;4,5,6]ù[a,d;b,e;c,f]¸

wyra¿enie ù lista1 ⇒ listalista1 ù wyra¿enie ⇒ lista

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ iloczyny wyra¿eniai ka¿dego elementu listy1.

pù4,5,6 ¸ 4ø p 5ø p 6ø p

wyra¿enie ù macierz 1 ⇒ macierzmacierz 1 ù wyra¿enie ⇒ macierz

Wyœwietla macierz zawieraj¹c¹ iloczynywyra¿enia i ka¿dego elementu macierzy1.

Uwaga: Aby pomno¿yæ wyra¿enie przez ka¿dyelement macierzy, u¿yj operatora .ù ( kropkamno¿enie).

[1,2;3,4]ù.01 ¸ [.01 .02.03 .04]

lùidentity(3) ¸

l 0 0

0 l 00 0 l

à (dzielenie) klawisz e

wyra¿enie1 à wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enie

Wyœwietla iloraz wyra¿enia1 przez wyra¿enie2.

2/3.45 ¸ .57971

x^3/x ¸ x2

list1 à list2 ⇒ list

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ ilorazy elementówlisty1 i odpowiadaj¹cych im elementów listy2.

Rozmiary argumentów musz¹ byæ równe.

1.0,2,3/4,5,6 ¸

.25 2/5 1/2



wyra¿enie à lista1 ⇒ listalista1 à wyra¿enie ⇒ lista

Wyœwietla listê zawieraj¹c¹ ilorazy wyra¿eniaprzez elementy listy1 lub elementów listy1 przezwyra¿enie.

a/3,a,‡(a) ¸

a3 1 ‡a

a,b,c/(aùbùc) ¸

1bøc

1aøc

1aøb

macierz1 à wyra¿enie ⇒ macierz

Wyœwietla macierz ilorazów elementówmacierzy1przez wyra¿enie.

Uwaga: Aby podzieliæ wyra¿enie przez ka¿dyelement, u¿yj operatora . / (kropka dzielenie).

[a,b,c]/(aùbùc) ¸

[ 1bøc

1aøc

1aøb]

ë (negacja) klawisz · i menu MATH/Base

ëwyra¿enie1 ⇒ wyra¿enieë lista1 ⇒ listaë macierz1 ⇒ macierz

Wyœwietla negacjê argumentu.

Dla listy lub macierzy, wyœwietlane s¹ wszystkienegowane elementy.

Je¿eli wyra¿enie1 wpisane zosta³o dwójkowo lubszesnastkowo, to operacja negacji daje w wynikudope³nienie do dwóch.

ë2.43 ¸ ë2.43

ëë1,0.4,1.2í19 ¸

1 ë.4 ë1.2í19

ëaù ëb ¸ aøb


0b100101 4dec ¸ 37

ë0b100101 ¸

0b11111111111111111111111111011011

ans(1) 4dec ¸ ë37

Uwaga: Aby wpisaæ 4, naciœnij 2 .

% (procent) menu CHAR/Punctuation

wyra¿enie1 % ⇒ wyra¿enielista1 % ⇒ listamacierz1 % ⇒ macierz

Wyœwietla wynik podzielenia argumentu przez 100.

Dla listy lub macierzy, wyœwietla listê lubmacierz, w której ka¿dy element zosta³podzielony przez 100.

13% ¥ ¸ .13

1, 10, 100% ¥ ¸

.01 .1 1.

Wa¿ne: Zero a nie litera O.



= (równy) klawisz Á

wyra¿enie1 = wyra¿enie 2 ⇒ wyra¿enie boole’owskielista1 = lista2 ⇒ lista boole'owskamacierz1 = macierz2 ⇒ macierz boole'owska

Daje wynik prawda, je¿eli wyra¿enie1 jest równewyra¿eniu2.

Daje wynik fa³sz, je¿eli wyra¿enie1 nie jest równewyra¿eniu2.

Jakikolwiek inny przypadek powodujewyœwietlenie uproszczonego równania.

Dla list i macierzy, podawany jest wynikporównania ka¿dej pary elementów.

Przyk³ad funkcji wykorzystuj¹cej operatory:=, ƒ, <, , >, ‚

:g(x):Func:If xë5 Then: Return 5: ElseIf x>ë5 and x<0 Then: Return ëx: ElseIf x‚0 and xƒ10 Then: Return x: ElseIf x=10 Then: Return 3:EndIf:EndFunc

Graph g(x) ¸

≠ klawisz ¥ Á

wyra¿enie1 ≠ wyra¿enie 2 ⇒ wyra¿enie boole’owskielista1 ≠ lista2 ⇒ lista boole'owskamacierzx1 ≠ macierz2 ⇒ macierz boole'owska

Daje wynik prawda, je¿eli wyra¿enie1 nie jestrówne wyra¿eniu2.

Daje wynik fa³sz, je¿eli wyra¿enie1 jest równewyra¿eniu2.



Patrz przyk³ad dla instrukcji "=" (równy).

< klawisz 2 Â

wyra¿enie1 < wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enie boole’owskielista1 < lista2 ⇒ lista boole'owskamacierz1 < macierz2 ⇒ macierz boole'owska

Daje wynik prawda, je¿eli wyra¿enie1 jestmniejsze od wyra¿eniu2.

Daje wynik fa³sz, je¿eli wyra¿enie1 jest wiêkszelub równe wyra¿enie2.






≤ klawisz ¹ µ

wyra¿enie1 ≤ wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enie boole’owskielista1 ≤ lista2 ⇒ lista boole'owskamacierz1 ≤ macierz2 ⇒ macierz boole'owska

Daje wynik prawda, je¿eli wyra¿enie1 jestmniejsze lub równe od wyra¿eniu2.

Daje wynik fa³sz, je¿eli wyra¿enie1 jest wiêkszewyra¿enie2.




> klawisz 2 Ã

wyra¿enie1 > wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enie boole’owskielista1 > lista2 ⇒ lista boole'owskamacierz1 > macierz2 ⇒ boole'owska macierz

Daje wynik prawda. je¿eli wyra¿enie1 jest wiêkszeod wyra¿eniu2.

Daje wynik fa³sz. je¿eli wyra¿enie1 jest mniejszelub równe wyra¿enie2.




≥ klawisz ¹ ¶

wyra¿enie1 ≥ wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enie boole’owskielista1 ≥ lista2 ⇒ lista bool'owskamacierz1 ≥ macierz2 ⇒ macierz bool'owska

Daje wynik prawda je¿eli wyra¿enie1 jest wiêkszelub równe od wyra¿eniu2.

Daje wynik fa³sz je¿eli wyra¿enie1 jest mniejszewyra¿enie2.

Jakiekolwiek inny przypadek powodujewyœwietlenie uproszczonego równania.

Dla list i macierzy, podawany jest wynikporównania ka¿dej pary elementów


.+ (kropka dod.) klawisze ¶ «

macierz1 .+ macierz2 ⇒ macierzwyra¿enie.+ macierz1 ⇒ macierz

macierz1 .+ macierz2 wyœwietla macierz, którejelementami s¹ sumy odpowiadaj¹cych sobieelementów macierzy1 i macierzy2.

wyra¿enie .+ macierz1 wyœwietla macierz, którejelementami sa sumy wyra¿enia i ka¿dego elementumacierzy1.

[a,2;b,3].+[c,4;5,d] ¸

x.+[c,4;5,d] ¸



.. (kropka odejm.) klawisze ¶ |

macierz1 .ì macierz 2 ⇒ macierzwyra¿enie.ì macierz 1 ⇒ macierz

macierz1 .- macierz2 wyœwietla macierz, którejelementami s¹ ró¿nice odpowiadaj¹cych sobieelementów macierzy1 i macierzy2.

wyra¿enie .- macierz1 wyœwietla macierz, którejelementami sa ró¿nice wyra¿enia i ka¿degoelementu macierzy1.

[a,2;b,3].ì[c,4;d,5] ¸

x.ì[c,4;d,5] ¸

.ù ( dot mult.) klawisze ¶ p

macierz1 .ù macierz2 ⇒ macierzwyra¿enie.ù macierz1 ⇒ macierz

macierz1 . ù macierz2 wyœwietla macierz, którejelementami s¹ iloczyny odpowiadaj¹cych sobieelementów macierzy1 i macierzy2.

wyra¿enie . ù macierz1 wyœwietla macierz, którejelementami s¹ iloczyny wyra¿enia i ka¿degoelementu macierzy1.

[a,2;b,3].ù[c,4;5,d] ¸

x.ù[a,b;c,d] ¸

. / (kropka dziel.) klawisze ¶ e

macierz1 . / macierz2 ⇒ macierzwyra¿enie. / macierz1 ⇒ macierz

matrix1 . / matrix2 wyœwietla macierz, którejelementami s¹ ilorazy odpowiadaj¹cych sobieelementów macierzy1 i macierzy2.

wyra¿enie . / macierz1 wyœwietla macierz, którejelementami s¹ ilorazy wyra¿enia i ka¿degoelementu macierzy1.

[a,2;b,3]./[c,4;5,d] ¸

x./[c,4;5,d] ¸

.(kropka potêg) klawisze ¶ Z

macierz1 . macierz2 ⇒ macierzwyra¿enie. macierz1 ⇒ macierz

macierz1 .^ macierz2 wyœwietla macierz, w którejka¿dy element macierzy1 zosta³ podniesiony dopotêgi o wyk³adniku równym odpowiadaj¹cemumu elementowi macierzy2.

wyra¿enie. ^ macierz1 wyœwietla macierz, którejelementy s¹ równe wyra¿eniu podniesionemu dopotêgi o wyk³adniku równym ka¿demuelementowi macierzy1.

[a,2;b,3].^[c,4;5,d] ¸

x.^[c,4;5,d] ¸

! (silnia) TI-89: klawisz ¥ e TI-92 Plus: klawisz 2 W

wyra¿enie1! ⇒ wyra¿enielista1! ⇒ listamacierz1! ⇒ macierz

Wyœwietla silniê argumentu.

Dla listy lub macierzy, wyœwietla listê lub macierzsilni elementów.

Kalkulator TI-89 oblicza numeryczn¹ wartoœæjedynie dla dodatnich liczb ca³kowitych.

5! ¸ 120

5,4,3! ¸ 120 24 6

[1,2;3,4]! ¸ [1 26 24]



& (do³¹cz) TI-89: klawisz ¥ p TI-92 Plus: klawisz 2 H

³añcuch1 & ³añcuch2 ⇒ ³añcuch

Wyœwietla ³añcuch tekstowy, który powsta³ wwyniku do³¹czenia ³añcucha2 do ³añcucha1.

"Hello " & "Nick" ¸

"Hello Nick"

‰() (ca³kowanie)klawisz 2 <

‰( wyra¿enie1, zmienna[, pocz¹tek] [,koniec]) ⇒ wyra¿enie‰(lista1, zmienna[,porz¹dek]) ⇒ lista‰( macierz1, zmienna[,porz¹dek]) ⇒ macierz

Oblicza wartoœæ ca³ki z wyra¿enia1 wzglêdemzmiennej w granicach pocz¹tek do koniec. ‰(x^2,x,a,b) ¸

bò

3 - aò

3

Je¿eli argumenty pocz¹tek i górna zosta³ypominiête, wyœwietlana jest funkcja pierwotnadla wyra¿enia. Sta³a ca³kowania w postacisymbolicznej, np. C, jest pomijana.

Jednak, je¿eli tylko argument koniec zosta³pominiêty, argument pocz¹tek jest dodawany jakosta³a ca³kowania.

‰(x^2,x) ¸xò

3

‰(aùx^2,x,c) ¸aøxò

3 + c

Poprawne funkcje pierwotne mog¹ siê ró¿niæsta³¹. Taka sta³a mo¿e byæ ukryta, zw³aszcza gdyfunkcja pierwotna zawiera logarytmy lubodwrotne funkcje trygonometryczne. Ponadto,czasem dodawane s¹ sta³e wyra¿enia po to, abyrozszerzyæ przedzia³, w którym dana funkcjapierwotna jest poprawna.

‰(1/(2ìcos(x)),x)!tmp(x) ¸

ClrGraph:Graph tmp(x):Graph1/(2ìcos(x)):Graph ‡(3)(2tanê(‡(3)(tan(x/2)))/3)¸

‰() daje, jako wynik, sam¹ siebie dla tychfragmentów wyra¿enia1, których instrukcjaca³kowania nie mo¿e przedstawiæ jako jawnejskoñczonej kombinacji wbudowanych funkcjii ich operatorów.

Je¿eli oba argumenty pocz¹tek i koniec zosta³yokreœlone, sprawdzana jest ci¹g³oœæ wyra¿eniaoraz ci¹g³oœæ pochodnej w przedzialepocz¹tek < zmienna < koniec po to, aby mócpodzieliæ ten przedzia³ w punktach nieci¹g³oœcina mniejsze przedzia³y.

‰(bù e^(ëx^2)+a/(x^2+a^2),x)¸

Dla ustawienia AUTO trybu Exact/Approx,stosowane jest numeryczne ca³kowanie tam,gdzie to jest mo¿liwe i gdy funkcja pierwotna lubzakres nie mog¹ byæ okreœlone.

Dla ustawienia APPROX, tam gdzie to mo¿liwe,w pierwszej kolejnoœci wykonywane jestca³kowanie numeryczne. Funkcje pierwotne s¹szukane jedynie wtedy, gdy ca³kowanienumeryczne nie jest mo¿liwe lub nie pozwala naznalezienie rozwi¹zania.

‰(e^(ëx^2),x,ë1,1)¥ ¸ 1.493...



‰() mo¿e byæ argumentem innej instrukcjica³kowania, co pozwala na obliczanie ca³ekwielokrotnych. Granice ca³kowania mog¹ zale¿eæod zmiennych ca³kowania spoza tego zakresu.

Uwaga: Porównaj z nInt().

‰(‰(ln(x+y),y,0,x),x,0,a) ¸

‡() (pierwiastek

kwadratowy)

klawisz 2 ]

‡ (wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie‡ (lista1) ⇒ lista

Oblicza pierwiastek kwadratowy argumentu.

Dla listy, oblicza pierwiastek kwadratowy dlaka¿dego elementu listy1.

‡(4) ¸ 2

‡(9,a,4) ¸ 3 ‡a 2

Π() (iloczyn) menu MATH/Calculus

Π( wyra¿enie1, zmienna, pocz¹tek, koniec) ⇒ wyra¿enie

Oblicza wartoœæ wyra¿enia1 dla ka¿dej wartoœcizmiennej z przedzia³u od pocz¹tek do konieci wyœwietla iloczyn otrzymanych wyników.

Π(1/n,n,1,5) ¸1120

Π(k^2,k,1,n) ¸ (n!)ñ

Π(1/n,n,2,n,1,5) ¸

1120 120 32

Π( wyra¿enie, zmienna, pocz¹tek, pocz¹tek ì 1) ⇒ 1 Π(k,k,4,3) ¸ 1

Π( wyra¿enie 1, zmienna, pocz¹tek, koniec) ⇒ 1/Π(wyra¿enie 1, zmienna, koniec+1, pocz¹tek ì 1) je¿eli koniec< pocz¹tek ì 1

Π(1/k,k,4,1) ¸ 6

Π(1/k,k,4,1)ù Π(1/k,k,2,4) ¸

1/4

G() (suma) menu MATH/Calculus

G ( wyra¿enie1, zmienna, pocz¹tek, koniec) ⇒ wyra¿enie

Oblicza wartoœæ wyra¿enia1 dla ka¿dej wartoœcizmiennej z przedzia³u od pocz¹tek do konieci wyœwietla sumê otrzymanych wyników.

G(1/n,n,1,5) ¸13760

G(k^2,k,1,n) ¸

nø(n + 1)ø(2øn + 1)6

G(1/n^2,n,1,ˆ) ¸pñ

6

G ( wyra¿enie1, zmienna, pocz¹tek, pocz¹tekì 1) ⇒ 0 G(k,k,4,3) ¸ 0

G ( wyra¿enie1, zmienna, pocz¹tek, koniec) ⇒ë G( wyra¿enie1, zmienna, koniec+1, pocz¹tekì 1) je¿eli koniec <pocz¹tekì 1

G(k,k,4,1) ¸ ë5

G(k,k,4,1)+G(k,k,2,4) ¸ 4



(potêgowanie) klawisz Z

wyra¿enie1 wyra¿enie2 ⇒ wyra¿enielista1 lista2 ⇒ lista

Oblicza wynik podniesienia pierwszegoargumentu do potêgi, której wyk³adnikiem jestdrugi argument.

Dla listy, obliczane wyniki podniesieniaelementów listy1 do potêgi, której wyk³adnikiemjest odpowiedni element listy2.

Dla rzeczywistej dziedziny, dla u³amkowychpotêg z uproszczonymi wyk³adnikami onieparzystych mianownikach znajdowane s¹rozwi¹zania z ga³êzi rzeczywistej, a nie z ga³êzig³ównej u¿ywanej w trybie zespolonym.

4^2 ¸ 16

a,2,c^1,b,3 ¸ a 2b cò

wyra¿enie ^ lista1 ⇒ lista

Oblicza wynik podniesienia wyra¿enia do potêgi owyk³adniku równym ka¿demu elementowi listy1.

p^a,2,ë3 ¸ pa pñ 1pò

lista1 ^ wyra¿enie ⇒ lista

Oblicza wynik podniesienia ka¿dego elementulisty1 do potêgi o wyk³adniku równym wyra¿enie.

1,2,3,4^ë2 ¸

1 1/4 1/9 1/16

macierzKwadratowa1 ^ liczbaCa³kowita ⇒ macierz

Wyœwietla macierzKwadratow¹1, której elementyzosta³y podniesione do potêgi o wyk³adnikurównym liczbaCa³kowita.

Argument macierzKwadratowa1 musi byæ macierz¹kwadratow¹.

Je¿eli liczbaCa³kowita = ë 1, wyznaczana jestmacierz odwrotna.Je¿eli liczbaCa³kowita < ë 1, wyznaczana jestmacierz odwrotna do macierzy podniesionej dopotegi o wyk³adniku równym wartoœcibezwzglêdnej z liczbyCa³kowitej.

[1,2;3,4]^2 ¸

[1,2;3,4]^ë1 ¸

[1,2;3,4]^ë2 ¸

# (przekazanie) CATALOG

# £añcuchNazwyZmiennej

Odwo³anie do zmiennej, której nazw¹ jest£añcuchNazwyZmiennej. Instrukcja ta pozwala natworzenie i zmianê zmiennych w programie zapomoc¹ ³añcuchów.

Fragment programu:

©:Request "Enter Your Name",str1:NewFold #str1

©

©:For i,1,5,1: ClrGraph: Graph iùx: StoPic #("pic" & string(i)):EndFor

©



ô (radian) menu MATH/Angle

wyra¿enie1ô ⇒ wyra¿enielista1ô ⇒ listamacierz1ô ⇒ macierz

W trybie wyra¿ania k¹tów w stopniach, mno¿ywyra¿enie1 przez 180/p. W trybie wyra¿aniak¹tów w radianach wyœwietla nie zmienionewyra¿enie1.

Funkcja ta pozwala Ci na u¿ywanie k¹tów wradianach, gdy k¹ty s¹ wyra¿ane w stopniach. (Wtrybie wyra¿ania k¹tów w stopniach, k¹tywystêpuj¹ce w argumentach funkcji sin() , cos() ,tan() oraz instrukcji przejœcia od biegunowego doprostok¹tnego uk³adu wspó³rzêdnych powinnybyæ wyra¿one w stopniach.)

Porada: U¿yj symbolu ô, je¿eli chcesz, aby k¹tywystêpuj¹ce w funkcji lub programie wyra¿aneby³y w radianach, niezale¿nie od ustawieñ trybuobowi¹zuj¹cych podczas wykonywania funkcjilub programu.

W trybie wyra¿ania k¹tów w stopniach lubradianach:

cos((p/4)ô) ¸‡22

cos(0ô,(p/12)ô,ë pô) ¸

1 ( 3+1)ø 2

4 ë1

¡ (stopieñ) klawisz 2 “

wyra¿enie ¡ ⇒ wartoœælista1¡ ⇒ listamacierz1¡ ⇒ macierz

W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach mno¿ywyra¿enie przez p/180. W trybie wyra¿ania k¹tóww stopniach wyœwietla niezmienione, wyra¿enie1.

Funkcja ta pozwala Ci na u¿ywanie k¹tóww stopniach, gdy k¹ty s¹ wyra¿ane w radianach.(W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach, k¹tywystêpuj¹ce w argumentach funkcji sin() , cos() ,tan() oraz instrukcji przejœcia od biegunowego doprostok¹tnego uk³adu wspó³rzêdnych powinnybyæ wyra¿one w radianach.)


cos(45¡) ¸‡22

cos(0,p/4,90¡,30.12¡) ¥ ¸

1 .707... 0 .864...

(k¹t) klawisz 2 ’

[promieñ,q_k¹t] ⇒ wektor (dla wpisu we wspó³rzêdnychbiegunowych)[promieñ,q_ k¹t,Z_wspó³rzêdna] ⇒ wektor

(dla wpisu we wspó³rzêdnych cylindrycznych)[promieñ,q_ k¹t,f_ k¹t] ⇒ wektor

(dla wpisu we wspó³rzêdnych sferycznych)

Wyœwietla wspó³rzêdne w postaci wektoraokreœlonego przez ustawienia trybu formatuwektora (Vector Format): prostok¹tny,cylindryczny lub sferyczny.

[5,60¡,45¡] ¸

W trybie wyra¿ania k¹tów w radianach i dlatrybu wektora w postaci:

(modu³ k¹t) ⇒ liczbaZespolona (dla wpisu wewspó³rzêdnych biegunowych)

Wprowadza liczbê zespolon¹ w postacibiegunowej (rq). Argument k¹t jestinterpretowany zgodnie z aktualnymiustawieniami trybu wyra¿ania k¹tów.

W trybie wyra¿ania k¹tów w radianachi przedstawiania liczb zespolonychw prostok¹tnym uk³adzie wspó³rzêdnych:

5+3iì(10p/4) ¸

5ì5ø 2+(3ì5ø 2)øi

¥¸ ë2.071…ì4.071…øi

prostok¹tny

cylindryczny

sferyczny



¡, ', " klawisz 2 “ (¡),klawisz 2 È ('), klawisz 2 É (")

dd¡mm'ss.ss" ⇒ wyra¿enie

dd liczba dodatnia lub ujemna (stopnie)mm liczba nieujemna (minuty)ss.ss liczba nieujemna (sekundy)

Oblicza: dd+(mm/60)+(ss.ss/3600).

Format o podstawie 60 pozwala ci na:

• Wprowadzenie k¹ta wyra¿onegow stopniach/minutach/sekundach bez wzglêduna aktualne ustawienia trybu wyra¿ania k¹tów.

• Wprowadzenie czasu w postacigodziny/minuty/sekundy.


25°13'17.5" ¸ 25.221...

25°30' ¸ 51/2

' (prim) klawisz 2 È

zmienna 'zmienna ''

Wprowadza znak pochodnej w równaniachró¿niczkowych. Pojedynczy symbol okreœlapierwsz¹ pochodn¹, dwa symbole okreœlaj¹ drug¹pochodn¹ itd.

deSolve(y''=y^(ë1/2) andy(0)=0 and y'(0)=0,t,y) ¸

2øy3/4

3 =t

_ (podkreœlenie) TI-89: klawisz ¥ TI-92 Plus: klawisz 2

wyra¿enie _jednostka

Okreœla miejsce, od którego wpisywana jestjednostka wyra¿enia. Nazwy wszystkichjednostek musz¹ siê zaczynaæ od podkreœlenia.

Mo¿esz u¿yæ jednostki zdefiniowanej wkalkulatorze lub stworzyæ swoje w³asnejednostki. Mo¿esz nacisn¹æ:

TI-89: 2 9TI-92 Plus: ¥ À

aby wybraæ jednostki z menu lub wpisaænazwê jednostki z klawiatury.

3_m 4 _ft ¸ 9.842…ø_ft

Uwaga: Aby wprowadziæ 4, naciœnij 2 .

zmienna_

Je¿eli zmiennej nie zosta³a przypisana wartoœæ,jest ona traktowana jako liczba zespolona.Standardowo, zmienna o nazwie bezpodkreœlenia _ jest traktowana jak liczbarzeczywista.

Je¿eli zmiennej zosta³a przypisana wartoœæ, znak_ jest ignorowany i zmienna zachowuje swójoryginalny typ.

Uwaga: Mo¿esz zapisaæ liczbê zespolon¹ podzmienn¹ o nazwie bez podkreœlenia _ . Jednakpo to, by uzyskaæ lepsze wyniki dla takichinstrukcji, jak cSolve() i cZeros() , symbolpodkreœlenia _ jest zalecany.

Zak³adaj¹c, ¿e z jest niezdefiniowane:

real(z) ¸ zreal(z_) ¸ real(z_)

imag(z) ¸ 0imag(z_) ¸ imag(z_)



4 (konwersja) klawisz 2

wyra¿enie _jednostka1 4 _jednostka2 ⇒ wyra¿enie_jednostka2

Przelicza wyra¿enie z jednych jednostek na inne.Jednostki musz¹ nale¿eæ do tej samej kategorii.

Symbol podkreœlenia definiuje miejsce, odktórego wpisywane s¹ jednostki. Informacjedotycz¹ce zdefiniowanych w kalkulatorzejednostek znajdziesz w niniejszej ksi¹¿ce,w rozdziale dotycz¹cym sta³ych i jednostek.Mo¿esz nacisn¹æ:TI-89: 2 9TI-92 Plus: ¥ À

aby wybraæ jednostkê z menu lub wpisaæ nazwêjednostki bezpoœrednio z klawiatury.

Aby wprowadziæ symbol podkreœlenia _ podczaswpisywania jednostek z klawiatury, naciœnij:TI-89: ¥ TI-92 Plus: 2

Uwaga: Operator konwersji 4 nie mo¿e byæstosowany dla jednostek temperatury. Do tegocelu u¿yj instrukcji tmpCnv() i @tmpCnv() .

3_m 4 _ft ¸ 9.842…ø_ft

10^() CATALOG

10^(wyra¿enie1) ⇒ wyra¿enie10^(lista1) ⇒ lista

Wyœwietla wynik podniesienia liczby 10 dopotêgi o wyk³adniku równym argumentowi.

Dla listy wyœwietlane s¹ wyniki podniesienialiczby 10 do potêgi o wyk³adniku równymelementom listy1.

10^(1.5) ¸ 31.622...

10^0,ë2,2,a ¸

1 1100 100 10

a

10^^(macierzKwadratowa1) ⇒ macierzKwadratowa

Wyœwietla wynik podniesienia liczby 10 dopotêgi o wyk³adniku macierzKwadratowa1. To niejest równoznaczne z podniesieniem 10 do potêgio wyk³adniku równym ka¿demu elementowi.Informacje dotycz¹ce metody obliczaniaznajdziesz przy opisie funkcji cos() .

Argument macierzKwadratowa1 musi byæmacierz¹, któr¹ mo¿na przekszta³ciæ do postacidiagonalnej. Wynik zawsze zawiera liczby wpostaci zmiennoprzecinowej.

10^([1,5,3;4,2,1;6,L2,1]) ¸

1.143…E7 8.171…E6 6.675…E69.956…E6 7.115…E6 5.813…E67.652…E6 5.469…E6 4.468…E6



xê CATALOG ( -1)

wyra¿enie1 xê ⇒ wyra¿enielista1 xê ⇒ lista

Wyœwietla odwrotnoœæ argumentu.

Dla listy wyœwietlane s¹ odwrotnoœci wszystkichelementów listy1.

3.1^ë1 ¸ .322581

a,4,ë.1,xì2^ë1 ¸

1a 14 ë10.

1xì2

macierzKwadratowa1 xê ⇒ macierzKwadratowa

Wyœwietla macierz odwrotn¹ domacierzyKwadratowej1.

Macierz macierzKwadratowa1 musi byænieosobliw¹ macierz¹ kwadratow¹.

[1,2;3,4]^ë1 ¸

[1,2;a,4]^ë1 ¸

| (“with”) TI-89: klawisz Í TI-92 Plus: klawisz 2 Í

wyra¿enie | wyra¿enie1 boole’owskie [and wyra¿enie2boole’owskie]...[and wyra¿enieN boole’owskie]

Instrukcja “with” (|) dzia³a jak operatordwójkowy. Argument operatora znajduj¹cy siê polewej stronie symbolu | jest wyra¿eniem.Argument operatora po prawej stronie symbolu |okreœla jedn¹ lub wiêcej relacji maj¹cych wp³ywaæna upraszczanie wyra¿enia. Je¿eli po symbolu |okreœlono wiêcej ni¿ jedn¹ relacjê, musz¹ byæ oneoddzielone logicznym operatorem “and”.

Operator “with” spe³nia trzy podstawowefunkcje: podstawianie, okreœlanie przedzia³u orazwykluczanie.

x+1| x=3 ¸ 4

x+y| x=sin(y) ¸ sin(y) + y

x+y| sin(y)=x ¸ x + y

Podstawianie ma postaæ równania, takiego jakx=3 lub y=sin(x). Aby operacja by³a bardziejefektywna, prawa strona powinna byæ prost¹zmienn¹. wyra¿enie | zmienna = wartoœæ spowodujepodstawienie wartoœci pod zmienn¹ w wyra¿eniu.

x^3ì2x+7!f(x) ¸ Done

f(x)| x=‡(3) ¸ ‡3 + 7

(sin(x))^2+2sin(x)ì6| sin(x)=d¸

dñ+2dì6

Dla okreœlenia przedzia³u instrukcja przyjmujepostaæ, w której wystêpuje jedna lub wiêcejnierównoœci po³¹czonych ze sob¹ za pomoc¹logicznych operatorów “and”. Okreœlenieprzedzia³u pozwala równie¿ na uproszczeniewyra¿enia, które w innym przypadku nie by³obypoprawne lub nie pozwala³oby na uzyskanierozwi¹zania.

solve(x^2ì1=0,x)|x>0 and x<2¸

x = 1

‡(x)ù ‡(1/x)|x>0 ¸ 1

‡(x)ù ‡(1/x) ¸1x ø x

Dla wykluczenia stosuje siê operatory relacji“ró¿ny” (/= lub ƒ) w celu wy³¹czenia z rozwa¿añokreœlonej wartoœci. Ta forma instrukcjistosowana jest do wykluczenia dok³adnegorozwi¹zania podczas wykonywania instrukcjicSolve(), cZeros(), fMax(), fMin(), solve(),zeros() itp.

solve(x^2ì1=0,x)| xƒ1 ¸x = ë1



! (zachowaj) klawisz §

wyra¿enie ! zmiennalisat ! zmiennamacierz ! zmiennawyra¿enie ! nazwa_funkcji(parametr1,...)list ! nazwa_funkcji(parametr1,...)macierz ! nazwa_funkcji(parametr1,...)

Je¿eli zmienna nie istnieje, tworzy zmienn¹i przypisuje jej wyra¿enie, listê lub macierz.

Je¿eli zmienna ju¿ istnieje i nie jest zablokowanalub zabezpieczona, zmienia jej zawartoœæ nawyra¿enie, listê lub macierz.

Porada: Je¿eli masz zamiar wykonywaæsymboliczne obliczenia u¿ywaj¹cniezdefiniowanych zmiennych, unikajzapisywania czegokolwiek pod czêstou¿ywanymi zmiennymi o jednoliterowychnazwach takich, jak a, b, c, x, y, z itp.

p/4!myvar ¸p4

2cos(x)!Y1(x) ¸ Done

1,2,3,4!Lst5 ¸ 1 2 3 4

[1,2,3;4,5,6]!MatG ¸ [1 2 34 5 6]

"Hello"!str1 ¸ "Hello"

¦ (komentarz) menu Program Editor/Control lubTI-89: klawisz ¥ dTI-92 Plus: klawisz 2 X

¦ [tekst]

¦ przetwarza tekst jak liniê komentarza, któramo¿e byæ u¿yta do opisywania instrukcjiprogramu.

Symbol ¦ mo¿e znajdowaæ siê na pocz¹tku lubw dowolnym miejscu linii. Wszystko co znajdujesiê na prawo od symblu ¦ do koñca linii jesttraktowane jak komentarz.

Fragment programu:

©:¦ Get 10 points from the Graph

screen:For i,1,10 ¦ This loops 10times

©

0b, 0h TI-89: klawisz µ j [B] TI-92 Plus: klawisz µ B

TI-89: klawisz µ j [H] TI-92 Plus: klawisz µ H

0b dwójkowaLiczba0h szestnastkowaLiczba

Definiuje liczbê odpowiednio w systemiedwójkowym lub szesnastkowym. Abywprowadziæ liczbê w postaci dwójkowej lubszesnastkowej, musisz wpisaæ przedrostek 0blub 0h niezale¿nie od ustawieñ trybu Base.Liczba bez przedrostka interpretowana jestjako liczba dziesiêtna (podstawa 10).

Wyniki s¹ wyœwietlane zgodnie zustawieniami trybu Base.

W systemie dziesiêtnym:

0b10+0hF+10 ¸ 27


0b10+0hF+10 ¸ 0b11011


0b10+0hF+10 ¸ 0h1B

Informacje o pomocy technicznej, serwisie i gwarancji 227

8992SUPP.POL TI-89/TI-92 Plus MINI Supp/Serv/Warr (Polish) Susan Gullord Revised: 09/25/00 12:16 PM Printed: 09/25/00 12:28 PM Page 227 of 4

Je¿eli: Zalecane dzia³anie:

Na ekranie nic nie widaæ. Naciœnij ¥ «, aby przyciemniæ lub ¥ |,aby rozjaœniæ ekran.

W linii stanu wyœwietlony jestnapis BATT.

Wymieñ baterie. Je¿eli wskaŸnik BATT jestwyœwietlony w negatywie ( ), wymieñbaterie jak najszybciej.

W linii stanu wyœwietlony jestnapis BUSY.

Wykonywane s¹ obliczenia. Je¿eli chcesz jezakoñczyæ, naciœnij ´.

W linii stanu wyœwietlony jestnapis PAUSE.

Wyœwietlanie wykresu lub wykonywanieprogramu zosta³o wstrzymanei TI-89 / TI-92 Plus czeka na dane wejœciowe;naciœnij ¸.

Wyœwielony jest komunikat ob³êdzie.

Naciœnij N, aby zamkn¹æ okno komunikatu.

Wydaje Ci siê, ¿e kalkulatorTI-89 / TI-92 Plus nie pracujepoprawnie.

Naciœnij kilka razy klawisz N, aby zamkn¹æjakiekolwiek otwarte menu lub oknodialogowe i przenieœæ kursor do liniiwprowadzania.

— lub —

Upewnij siê, czy baterie s¹ dobre i czy zosta³ypoprawnie zainstalowane.

Kalkulator TI-89 sprawiawra¿enie zablokowanego i niereaguje na naciœniêcie klawiszy.

1. Wyjmij jedn¹ z czterech baterii AAA.

2. Trzymaj¹c wciœniête klawisze · i dw³ó¿ z powrotem bateriê.

3. Trzymaj wciœniête klawisze · i djeszcze przez 5 sekund.

Kalkulator TI-92 Plus sprawiawra¿enie zablokowanego i niereaguje na naciœniêcie klawiszy.

Przytrzymaj wciœniête klawisze 2 i ‚.Nastêpnie naciœnij i puœæ klawisz ´.

— lub —

Je¿eli problem nie zosta³ rozwi¹zany zapomoc¹ klawiszy 2 ‚ i ´:

1. Wyjmij jedn¹ z czterech baterii AA.

2. Trzymaj¹c wciœniête klawisze · i d w³ó¿z powrotem bateriê.

3. Trzymaj wciœniête klawisze · i d jeszczeprzez 5 sekund.

W razie problemów

Je¿eli masz problemy z u¿ytkowaniem kalkulatora TI-89 / TI-92 Plus,to poni¿sze wskazówki pomog¹ Ci w ich rozwi¹zaniu.

Wskazówki

Uwaga: Usuwanie blokadypowoduje sprowadzenieustawieñ kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus do stanuwyjœciowego i usuniêciezawartoœci pamiêci.

228 Informacje o pomocy technicznej, serwisie i gwarancji


1. Je¿eli kalkulator TI-89 jest w³¹czony, to go wy³¹cz (naciskaj¹c 2 ®), abyunikn¹æ utraty danych przechowywanych w pamiêci kalkulatora.

2. Za³ó¿ pokrywê zabezpieczaj¹c¹ klawiaturê.

3. Trzymaj¹c kalkulator ekranem do do³u zwolnij zatrzask pokrywy bateriiznajduj¹cej siê na tylniej stronie obudowy kalkulatora. Podnieœ, a nastêpniezdejmij pokrywê baterii.

4. Wyjmij wszystkie cztery baterie AAA.

5. W³ó¿ cztery nowe alkaliczne baterie AAA umieszczaj¹c ich bieguny (+ i -)zgodnie ze schematem znajduj¹cym siê w przedziale przeznaczonym na baterie.

6. Za³ó¿ pokrywê baterii umieszczaj¹c dwa z¹bki znajduj¹ce siê na pokrywie wotworach znajduj¹cych siê w podstawie przedzia³u baterii, a nastêpnie dociœnijpokrywê tak, aby j¹ zamkn¹æ.

Aby wymieniæ podtrzymuj¹ce baterie litowe, usuñ pokrywê baterii i wykrêæmaleñk¹ œrubkê przytrzymuj¹c¹ pokrywê baterii.

Wyjmij star¹ bateriê i zainstaluj now¹ bateriê typu CR1616 lub CR1620, dodatnimbiegunem w górê. Za³ó¿ pokrywê na miejsce i przykrêæ œrubkê.

Przy wymianie baterii zachowaj nastêpuj¹ce œrodki ostro¿noœci:

• Nie zostawiaj baterii w miejscu dostêpnym dla dzieci.

• Nie instaluj baterii nowych razem z bateriami u¿ywanymi. Nie instaluj bateriiró¿nych producentów (lub ró¿nych typów baterii od jednego producenta).

• Nie instaluj baterii akumulatorowych ze zwyk³ymi bateriami.

• Ustaw bieguny baterii (+ i -) zgodnie z zamieszczonym schematem.

• Nie wk³adaj zwyk³ych baterii do ³adowarki.

• Natychmiast pozb¹dŸ siê zu¿ytych baterii.

• Nie wrzucaj baterii do ognia i nie demontuj ich.

Informacje dotycz¹ce baterii

Wymiana alkalicznychbaterii w kalkulatorzeTI-89

Uwaga: Aby unikn¹æ utratydanych przechowywanych wpamiêci kalkulatoraTI-89 / TI-92 Plus, musi onbyæ wy³¹czony. Nie wyjmujbaterii litowej i bateriialkalicznych w tymsamym czasie.

Wymiana bateriilitowej w kalkulatorzeTI-89

Œrodki ostro¿noœci

Bateria litowa

Alkalicznebaterie AAA

Informacje o pomocy technicznej, serwisie i gwarancji 229


1. Je¿eli kalkulator TI-92 Plus jest w³¹czony, to go wy³¹cz (naciskaj¹c 2 ®),aby unikn¹æ utraty danych przechowywanych w pamiêci kalkulatora.

2. Trzymaj¹c kalkulator TI-92 Plus ekranem do do³u, przesuñ w lewo do koñcazatrzask znajduj¹cy siê na górze obudowy, przesuñ tyln¹ czêœæ obudowy kudo³owi o ok. 3 mm, a nastêpnie j¹ zdejmij.

.

I /O

3. Wyjmij wszystkie cztery baterie AA.

4. W³ó¿ cztery nowe alkaliczne baterie AA zgodnie ze schematemzamieszczonym w obudowie kalkulatora.

5. Zamknij tyln¹ pokrywê obudowy i przesuñ w prawo zatrzask znajduj¹cy siê wgórnej czêœci obudowy TI-92 Plus do koñcowej pozycji tak, aby zablokowaæpokrywê baterii.

6. W³¹cz kalkulator TI-92 Plus i w razie koniecznoœci ustaw kontrast ekranu.

Aby wymieniæ bateriê litow¹, zdejmij tyln¹ czêœæ obudowy kalkulatora i odkrêæœrubkê mocuj¹c¹ pokrywê baterii.

Wymieñ bateriê na now¹ CR2032, wk³adaj¹c j¹ dodatnim biegunem (+) do góry.Przykrêæ pokrywê baterii.

Wymiana bateriialkalicznych wTI-92 Plus

Wymiana bateriilitowej w kalkulatorzeTI-92 Plus

Przesuñ, aby otworzyæ.góra

Baterie alkaliczne AA

Bateria litowa

230 Informacje o pomocy technicznej, serwisie i gwarancji


Wiêcej informacji o produktach i serwisie firmy uzyskasz z TI drog¹ elektroniczn¹(e-mail) lub zagl¹daj¹c na stronê WWW, dotycz¹c¹ kalkulatorów.

e-mail: [email protected]

adres internetowy: http://www.ti.com/calc

Aby uzyskaæ informacje na temat okresu i warunków gwarancji lub o serwisieproduktów, prosimy zapoznaæ siê z Oœwiadczeniem Gwarancyjnym, do³¹czonymdo tego produktu, lub skontaktowaæ siê ze swoim miejscowym sprzedawc¹ lubdystrybutorem firmy Texas Instruments.

Informacje o serwisie i gwarancji dla produktów TI

Poni¿ej umieszczono informacje dotycz¹ce pomocy technicznej,serwisu i produktów TI.

Informacja o serwisie iproduktach TI

Informacja o serwisie igwarancji


http:\\www.ti.com\calc\docs\communicate.htm

L TI-92 Plus TI-89 TI-89 / TI-92 Plus spine · 2019. 9. 20. · 4. Znajd na dysku CD odpowiedni„...

Documents

Transcript of L TI-92 Plus TI-89 TI-89 / TI-92 Plus spine · 2019. 9. 20. · 4. Znajd na dysku CD odpowiedni„...