Kultura indii
-
Upload
winxodtylu -
Category
Documents
-
view
1.232 -
download
3
description
Transcript of Kultura indii
HinduizmGłówne idee hinduizmu
Najwięksi bogowie-muzyka-architektura
-rzeźba
-malarstwo-moda
Hinduizm – określenie zbiorcze na grupę wierzeń religijnych,
wyznawanych głównie na Półwyspie Indyjskim.
Powrót
Rozmaite odłamy hinduizmu wyznaje prawie 1 miliard ludzi, z których ok. 910 milionów mieszka w Indiach i Nepalu (łącznie). Inne państwa ze znacznym odsetkiem hinduistów to: Bangladesz, Sri Lanka, Pakistan, Indonezja, Singapur, Gujana, Surinam, Fidżi, Mauritius, Trynidad i Tobago,Republika Południowej Afryki. W związku z tym hinduizm, traktowany zbiorczo, jest trzecią pod względem liczby wyznawców religią świata[1][2].
Istnieje bardzo wiele odłamów hinduistycznych, różniących się zarówno wierzeniami na temat Boga, jak i praktykami. Ich wyznawców łączy przede wszystkim:
Szacunek dla świętych ksiąg – Wed Wiara w reinkarnację Wiara w prawo akcji i reakcji (karma) Dążenie do wyzwolenia, różnie rozumianego przez poszczególne odłamy.
Powrót
Dawniej hinduizm badano głównie jako strukturę opozycyjną do uniwersalistycznych religii Indii (buddyzmu czy islamu), zwracając uwagę głównie na to, że nie ma on jednolitej struktury organizacyjnej, formy kultu i doktryna są zmienne i płynne, nie ma rozbudowanych, uniwersalnych instytucji. Obecnie zwraca się jednak uwagę na to, że obraz akcentujący wyłącznie te czynniki nie jest pełny i w dużej mierze wywodzi się ze światopoglądu angielskich kolonizatorów, którzy uważali, że umysłowość indyjska nie jest zdolna do tworzenia jakiejś własnej, osobnej i trwałej organizacji społecznej. Skutkiem tego stanu rzeczy jest także to, że niewspółmiernie rozwinięte są badania nad tradycją aryjską i bramińską (w tym tradycją wedyjską, bramińsko-teologiczną i filozoficzna) w dziejach hinduizmu, podczas gdy badania nad elementami tubylczymi i współczesnymi ciągle pozostają w pewnej mierze zaniedbane. Istnieją wciąż także duże luki w badaniach nad hinduizmem na południu Indii.
Powrót
1.Szacunek dla świętych ksiąg – Wed2.Wiara w reinkarnację
3.Wiara w prawo akcji i reakcji (karma)
4.Dążenie do wyzwolenia Powrót
Śiwa (sanskr. शि�व – łaskawy, przychylny) – jeden z
najistotniejszych dewów w hinduizmie.
Powrót
Wisznu-jeden z najpopularniejszych dewów w hinduizmie, Bóg jedyny w wisznuizmie (największym wyznaniu
hinduistycznym). Jeden z Trimurti (trójcy hinduistycznej) tworzonej wraz z Brahmą i Śiwą. Symbolizuje utrzymujący aspekt Boga, najczęściej identyfikowany z dwoma swoimi
Awatarami: Kryszną i Ramą.
Powrót
Dla większości hinduistów najważniejsze znaczenie ma dziesięciu głównych awatarów Wisznu, czyli jego reinkarnacje najważniejsze
to rama, kryszna i budda:
Powrót
Rama – pod postacią księcia Ajodhji
Powrót
Kryszna – pod postacią człowieka, urodzonego w rodzinie pasterzy krów, który w przyszłości zostaje
władcą
Budda – pod postacią człowieka
Architektura indyjska jest nierozerwalnie związana z powszechnie na tamtejszych terenach wyznawanymi
religiami. Buddyzm, hinduizm, dżinizm odegrały kluczową rolę w kształtowaniu budowli sakralnych oraz nie tylko. W
pełnych ciepła i zmysłowej atmosfery świątyniach hinduistycznych znalazła wyraz miłość do świata zarówno
ziemskiego jak i tego zamieszkiwanego przez bogów.
Powrót
Charakterystycznym elementem są wieże tzw. wimany lub sikhary wznoszące się nad główna częścią świątyni
hinduistycznych. Hindusi wszystko, czym żyją uznają za święte dlatego starają się ukazywać to w rzeźbach. Rzeźby
animalistyczne w świątyniach w Mahabalipuruam są jednymi z najpiękniejszych na świecie. Inny popularny element
architektury hinduskiej to tzw. kioski czyli otwarte pawilony, które miały na celu ożywić linie dachu w twierdzach i
pałacach. Za architektoniczny majstersztyk można uznać niezwykła granitowa świątynię Bryhadiśwara w południowych Indiach. Angkor Wat jest największą spośród wielu świątyń w stylu hinduskim wybudowanych w Kambodży na przełomie XI
i XII w.
Powrót
Muzyka Indii jest ściśle powiązana z religią. Muzyka liturgiczna bardzo istotna była już w okresie wedyjskim – wśród wszystkich złożonych czynności rytualnych
największe znaczenie miały śpiew i recytacja, a odpowiednia, dokładna intonacja słów uznawana była za nośnik siły kosmicznej. Muzyka indyjska ma charakter
misteryjny, muzyk traktuje swoje dzieło jako ofiarę dla bogów, a uczestniczący w tej ofierze słuchacze mogą dzięki niej odnajdywać swoją prawdziwą naturę. Ze
względu na przeświadczenie o związku słowa ze światem supranaturalnym śpiewacy mają w Indiach wyższy status niż instrumentaliści, a z instrumentów
najbardziej cenione są te, których dźwięk przypomina głos ludzki, takie jak vina przypominająca cytrę lub lutnię.
Teledysk z filmu- ”Gdyby jutra nie było”
Powrót
Powrót
W rzeźbie hinduistycznej wprowadzono ścisłe zasady formalne. Dzięki zasadzie tribhangi, czyli potrójnego
przegięcia ciała – na linii głowy, tułowia i nóg – rzeźby nabrały dynamizmu i giętkości. Wyróżniają się
wyobrażenia Wisznu z Deogarhu, w którym bóstwo przedstawione jest jako spoczywające na wężu Śeszy, i relief z Udajagiri, przedstawiające Wisznu pod postacią
dzika.Powrót
Rzeźba zachodu Indii miała charakter monumentalny – przykładem może być
popiersie Śiwy Maheśamurtiego z Elefanty (VII w.). Do rzeźby Guptów
nawiązywała rzeźba wschodnioindyjska w stylu Palów i Senów, rozwijająca się
między VIII a XII w., głównie w Nalandzie i Kurkiharre.
Powrót
Szkoła gudźaracka (XII-XVII w.) najbardziej znana jest z ilustracji do ksiąg dźinijskich, ale
ilustrowała także księgi hinduistyczne – charakteryzowała się silną stylizacją twarzy, a
zwłaszcza przerysowaniem oczu, obfitością złoceń i ozdób, charakterystycznym
czerwonym (a od wieku XV także niebieskim)
tłem i chińską lub perską stylizacją pejzażu.
Powrót
Wielu ludziom strój indyjski kojarzy się przede wszystkim z długim szalem, szczelnie zakrywającym kobietę od stóp
do czubka głowy. Ubrania hinduskie to ogromna różnorodność materiałów i wzorów, żywa kolorystyka,
piękne hafty i koraliki. Odzież ta zachwyca swoją lekkością i elegancją. Zwiewne tuniczki, luźne spodnie,
krótkie bluzeczki podkreślają kobiecość i silnie akcentują swój etniczny styl, a przy tym pomagają ukryć
wszelkie niedoskonałości sylwetki.
Powrót
Najsłynniejszym tradycyjnym elementem hinduskiego
stroju jest sari. Składa się ono z pojedynczego,
długiego pasa materiału, który nie jest zszywany, tylko drapowany w talii, odpowiednio ułożony i owinięty wokół ciała, a następnie przerzucony
przez ramię. Sari zakłada się na krótką bluzeczkę z rękawkami, zwaną: choli. Często pod sari ubiera się
też halkę.
Powrót
Równie charakterystyczną częścią indyjskiego
stroju są salwar, czyli luźne spodnie –
szerokie na górze i zwężające się ku
dołowi. Jest to strój zarówno damski, jak i
męski, a jego dopełnienie stanowi
kameez, czyli ozdobna tunika z
rozcięciami po bokach. Powrót
Znanym elementem stroju kobiecego jest długa, barwna spódnica. Spódnice indyjskie często składają się z kilku falban i mają naszyte błyszczące paciorki. Są bardzo kobiece –świetnie pasują do krótkich bluzeczek i chętnie noszone są także w innych krajach.
Powrót
Również buty indyjskie mają swoją specyfikę i urok. Są to przeważnie klapki – skórzane lub wykonane z
materiału. Charakterystyczna jest ich bogata kolorystyka, wzorzystość oraz naszyte ozdoby: paciorki, muszelki itp. Obuwie zazwyczaj ma kształt trójkątny (z
ostrym czubem na przedzie) lub posiada pętelkę na duży palec. Dopełnieniem indyjskiego stroju jest
charakterystyczny indyjski makijaż oraz egzotyczna biżuteria.
Powrót