Ksiega Piesn

nad Piesniami

Salomona

według św. Jana

przekład ks. J. Wujka, wraz z tekstem łacińskim Vulgatam Clementinam

1

PIEŚŃ NAD PIEŚNIAMI SALOMONA

PIEŚŃ I (1,1-2,7)

Nawiązanie miłości. Zaręczyny.

1. WPROWADZENIE DO ROZMOWY

MIŁOŚCI (1,1-7).

1

1 (Oblubienica.) Niech mię pocałuje

pocałunkiem ust swoich, bo lepsze są piersi

twe nad wino, 2 woniejące olejkami

najwyborniejszymi. Olejek wylany imię

twoje, dlatego panienki umiłowały cię. 3

Pociągnij mię! za tobą pobiegniemy do

wonności olejków twoich! Wprowadził mię

król do pokojów swoich; rozradujemy się i

rozweselimy w tobie, wspominając piersi

twoje więcej niż wino. 4 Prawi miłują cię. -

Czarna jestem, ale piękna, córki

jerozolimskie, jak namioty Kedaru, jak skóry

Salomona. 5 Nie patrzcie na mnie, że jestem

śniada, bo mię opaliło slońce; synowie matki

mojej walczyli przeciwko mnie, postawili

mię stróżem w winnicach; winnicy mojej nie

strzegłam. 6 - Oznajmijże mi ty, którego

miłuje dusza moja, gdzie pasiesz, gdzie

odpoczywasz w południe, abym się nie

poczęła błąkać za trzodami towarzyszów

twoich. 7 - (Oblubieniec.) Jeśli się nie znasz,

o najpiękniejsza z niewiast, wynijdź i idź za

śladem trzód, a paś koźlęta twoje przy

budkach pasterskich.

2. ROZMOWA MIŁOŚCI (1,8-2,3).

8 (Oblubieniec.) Do jazdy mojej przy

wozach Faraonowych przyrównałem cię,

przyjaciółko moja! 9 Piękne są jagody lica

twego jak synogarlicy, szyja twoja jak

klejnoty. 10 Łańcuszki złote uczynimy tobie,

srebrem nakrapiane. 11 - (Oblubienica.)

Podczas gdy król był w pokoju swoim, nard

mój wydał wonność swoją. 12 Snopkiem

mirry jest dla mnie mój miły, między

piersiami moimi pozostawać będzie. 13

Gronem cypru jest dla mnie mój miły, w

winnicach Engaddi. 14 - (Oblubieniec.) Otoś

1

1 Sponsa. Osculetur me osculo oris sui ; quia

meliora sunt ubera tua vino, 2 fragrantia

unguentis optimis. Oleum effusum nomen

tuum ; ideo adolescentulæ dilexerunt te. 3

Chorus Adolescentularum. Trahe me, post te

curremus in odorem unguentorum tuorum.

Introduxit me rex in cellaria sua ;

exsultabimus et lætabimur in te, memores

uberum tuorum super vinum. Recti diligunt

te. 4 Sponsa. Nigra sum, sed formosa, filiæ

Jerusalem, sicut tabernacula Cedar, sicut

pelles Salomonis. 5 Nolite me considerare

quod fusca sim, quia decoloravit me sol.

Filii matris meæ pugnaverunt contra me ;

posuerunt me custodem in vineis : vineam

meam non custodivi. 6 Indica mihi, quem

diligit anima mea, ubi pascas, ubi cubes in

meridie, ne vagari incipiam post greges

sodalium tuorum. 7 Sponsus. Si ignoras te, o

pulcherrima inter mulieres, egredere, et abi

post vestigia gregum, et pasce hædos tuos

juxta tabernacula pastorum.

8 Equitatui meo in curribus Pharaonis

assimilavi te, amica mea. 9 Pulchræ sunt

genæ tuæ sicut turturis ; collum tuum sicut

monilia. 10 Murenulas aureas faciemus tibi,

vermiculatas argento. 11 Sponsa. Dum esset

rex in accubitu suo, nardus mea dedit

odorem suum. 12 Fasciculus myrrhæ dilectus

meus mihi ; inter ubera mea commorabitur.

13 Botrus cypri dilectus meus mihi in vineis

Engaddi. 14 Sponsus. Ecce tu pulchra es,

amica mea ! ecce tu pulchra es ! Oculi tui

columbarum. 15 Sponsa. Ecce tu pulcher es,

2

ty piękna, przyjaciółko moja, otoś ty jest

piękna, oczy twoje jak gołębicy. 15 -

(Oblubienica.) Otoś ty jest piękny, miły mój,

i wdzięczny ! 16 Łóżko nasze kwiecia pełne.

17 (Oblubieniec.) Belki domów naszych

cedrowe, stropy nasze cyprysowe.

2

1 (Oblubienica.) Jam kwiat polny i lilia

padolna. 2 - (Oblubieniec.) Jak lilia między

cierniem, tak przyjaciółka moja między

córkami. 3 - (Oblubienica.) Jak jabłoń

między drzewami leśnymi, tak miły mój

między synami. Pod cieniem jego, którego

pragnęłam, siedziałam, a owoc jego słodki

gardłu memu.

3. ZARĘCZYNY (2,4-7).

4 (Oblubienica.) Wprowadził mię do piwnicy

winnej, rozrządził we mnie miłość. 5

Obłóżcie mię kwieciem, obsypcie mię

jabłkami, bo mdleję z miłości. 6 Lewa ręka

jego pod głową moją, a prawica jego obejmie

mię. 7 - (Oblubieniec.) Poprzysięgam was,

córki jerozolimskie, przez sarny i przez

jelenie połne, abyście nie budziły ani dawały

ocknąć się miłej mojej, dokąd sama nie

zechce.

PIEŚŃ II (2,8-7,5)

Wzrost miłości. Wzajemne odwiedziny.

1. OBLUBIENIEC ODWIEDZA

OBLUBIENICĘ (2,8-17).

8 (Oblubienica.) Głos miłego mego! Oto on

idzie, skacząc po górach, przeskakując

pagórki; 9 podobny jest miły mój do sarny

lub do jelonka. Oto on stoi za ścianą naszą,

spoglądając przez okna, patrząc przez kraty.

10 Oto miły mój mówi do mnie:

(Oblubieniec.) Wstań, śpiesz się,

przyjaciółko moja, gołębico moja, piękna

moja, a przyjdź ! 11 Bo już zima minęła,

deszcz przeszedł i ustał. 12 I ukazały się

kwiaty na ziemi naszej, przyszedł czas

obrzynania winnic, głos synogarlicy słyszan

dilecte mi, et decorus ! Lectulus noster

floridus. 16 Tigna domorum nostrarum

cedrina, laquearia nostra cypressina.

2

1 Ego flos campi, et lilium convallium. 2

Sponsus. Sicut lilium inter spinas, sic amica

mea inter filias. 3 Sponsa. Sicut malus inter

ligna silvarum, sic dilectus meus inter filios.

Sub umbra illius quem desideraveram sedi,

et fructus ejus dulcis gutturi meo.

4 Introduxit me in cellam vinariam ;

ordinavit in me caritatem. 5 Fulcite me

floribus, stipate me malis, quia amore

langueo. 6 Læva ejus sub capite meo, et

dextera illius amplexabitur me. 7 Sponsus.

Adjuro vos, filiæ Jerusalem, per capreas

cervosque camporum, ne suscitetis, neque

evigilare faciatis dilectam, quoadusque ipsa

velit.

8 Sponsa. Vox dilecti mei ; ecce iste venit,

saliens in montibus, transiliens colles. 9

Similis est dilectus meus capreæ, hinnuloque

cervorum. En ipse stat post parietem

nostrum, respiciens per fenestras,

prospiciens per cancellos. 10 En dilectus

meus loquitur mihi. Sponsus. Surge, propera,

amica mea, columba mea, formosa mea, et

veni : 11 jam enim hiems transiit ; imber

abiit, et recessit. 12 Flores apparuerunt in

terra nostra ; tempus putationis advenit :

vox turturis audita est in terra nostra ; 13

3

jest w ziemi naszej; 13 figa wypuściła

zielone owoce swoje, winnice kwitnące

wydały wonność swoją. Wstań, przyjaciółko

moja, piękna moja, a przyjdź! 14 Gołębico

moja w rozpadlinach skalnych, w szczelinie

parkanu, ukaż mi oblicze twoje, niechaj głos

twój zabrzmi w uszach moich; albowiem

głos twój wdzięczny, a obiicze twoje piękne.

15 - (Oblubienica.). Pojmajcie nam liszki

małe, które niszczą winnice, bo winnica

nasza zakwitła! 16 Miły mój dla mnie, a ja

dla niego, który się pasie między liliami, 17

póki dzień nie wionie chłodem i nie

przeminą cienie. 18 Wróć się, bądź

podobny, miły mój, do sarny i do jelonka na

górach Beter !

2. OBLUBIENICA ODWIEDZA

OBLUBIEŃCA (3,1-5).

3

1 (Oblubienica.) Na łóżku moim w nocy

szukałam tego, którego miłuje dusza moja;

szukałam go, lecz nie znalazłam. 2 Wstanę i

obiegnę miasto po ulicach i po rynkach

szukać będę tego, którego miłuje dusza moja.

Szukałam go, lecz nie znalazłam. 3 Znaleźli

lnię stróże, którzy strzegą miasta: "Czy

widzieliście tego, którego miłuje dusza

moja?" 4 Zaledwie odeszłam od nich,

znalazłam tego, którego miłuje dusza moja.

Pojmałam go i nie puszczę, aż go wprowadzę

do domu matki mojej i do komory rodzicielki

mojej. 5 - (Oblubieniec.) Poprzysięgam was,

córki jerozolimskie, przez sarny i jelenie

polne, abyście nie budziły ani dawały ocknąć

się miłej, dokąd sama nie zechce !

PIEŚŃ III (3,6 - 5,1)

Miłość dojrzała. Zaślubiny.

1. UROCZYSTOŚĆ WESELNA (3,6-11).

6 (Lud.) Któraż to jest, co wstępuje przez

puszczę jak słup dymu z wonności mirry i

kadzidła i wszelkiego proszku

aptekarskiego? 7 Oto łoże Salomona

sześćdziesięciu mężnych obstąpiło z

ficus protulit grossos suos ; vineæ florentes

dederunt odorem suum. Surge, amica mea,

speciosa mea, et veni : 14 columba mea, in

foraminibus petræ, in caverna maceriæ,

ostende mihi faciem tuam, sonet vox tua in

auribus meis : vox enim tua dulcis, et facies

tua decora. 15 Sponsa. Capite nobis vulpes

parvulas quæ demoliuntur vineas : nam

vinea nostra floruit. 16 Dilectus meus mihi,

et ego illi, qui pascitur inter lilia, 17 donec

aspiret dies, et inclinentur umbræ. Revertere

; similis esto, dilecte mi, capreæ, hinnuloque

cervorum super montes Bether.

3

1 In lectulo meo, per noctes, quæsivi quem

diligit anima mea : quæsivi illum, et non

inveni. 2 Surgam, et circuibo civitatem : per

vicos et plateas quæram quem diligit anima

mea : quæsivi illum, et non inveni. 3

Invenerunt me vigiles qui custodiunt

civitatem : Num quem diligit anima mea

vidistis ? 4 Paululum cum pertransissem eos,

inveni quem diligit anima mea : tenui eum,

nec dimittam, donec introducam illum in

domum matris meæ, et in cubiculum

genetricis meæ. 5 Sponsus. Adjuro vos, filiæ

Jerusalem, per capreas cervosque

camporum, ne suscitetis, neque evigilare

faciatis dilectam, donec ipsa velit.

6 Chorus. Quæ est ista quæ ascendit per

desertum sicut virgula fumi ex aromatibus

myrrhæ, et thuris, et universi pulveris

pigmentarii ? 7 En lectulum Salomonis

sexaginta fortes ambiunt ex fortissimis

4

najmężniejszych Izraela, 8 wszyscy

trzymający miecze i wyćwiczeni w boju;

każdego miecz przy boku jego dla strachów

nocnych. 9 - Lektykę uczynił sobie król

Salomon z drzewa Libanu; 10 filary jej

poczynił srebrne, poręcze złote, siedzenie

szkarłatne, środek jej wysłał miłością dla

córek jerozolimskich. 11 Wynijdźcie i

oglądajcie, córki Syjońskie, króla Salomona

w koronie, którą go ukoronowała matka jego

w dzień zrękowin jego i w dzień wesela serca

jego.

2. PIEŚŃ POCHWALNA NA CZEŚĆ

OBLUBIENICY (4,I-7).

4

1 (Oblubieniec.) O jakżeś piękna,

przyjaciółko moja, o jakżeś piękna! Oczy

twoje gołębie, oprócz tego, co się wewnątrz

tai. Włosy twoje jak stada kóz, które zstąpiły

z góry Galaad. 2 Zęby twoje jak trzody

owiec postrzyżonych, które wyszły z kąpieli,

każda mająca po dwojgu jagniąt, a

niepłodnej nie masz między nimi. 3 Jak

wstęga karmazynowa wargl twoje, a

wymowa twoja wdzięczna. Jak płatek jabłka

granatowego, tak jagody twoje, oprócz tego,

co się wewnątrz tai. 4 Szyja twoja jak wieża

Dawidowa, którą zbudowano z szańcami;

tysiąc tarcz wisi na niej, wszystka broń

mocarzów. 5 Dwoje piersi twoich jak dwoje

bliźniątek u sarny, które się pasą między

liliami. 6 Póki dzień nie nadejdzie, a nie

nachylą się cienie, pójdę do góry mirry i do

pagórka kadzidła. 7 Wszystka jesteś piękna,

przyjaciółko moja, i nie ma w tobie zmazy.

3. ZAŚLUBINY (4,8-5,1).

8 (Oblubieniec.) Pójdźże z Libanu,

oblubienico moja, pójdź z Libanu, pójdź !

Będziesz koronowana z wierzchołka Amany,

z wierzchołka Saniru i Hermonu, z legowisk

lwich, z gór rysiów. 9 - Zraniłaś serce moje,

siostro moja, oblubienico, zraniłaś serce

moje jednym okiem twoim i jednym włosem

szyi twojej. 10 Jak piękne są plersi twoje,

siostro moja, oblubienico ! Piękniejsze są

Israël, 8 omnes tenentes gladios, et ad bella

doctissimi : uniuscujusque ensis super femur

suum propter timores nocturnos. 9 Ferculum

fecit sibi rex Salomon de lignis Libani ; 10

columnas ejus fecit argenteas, reclinatorium

aureum, ascensum purpureum ; media

caritate constravit, propter filias Jerusalem.

11 Egredimini et videte, filiæ Sion, regem

Salomonem in diademate quo coronavit

illum mater sua in die desponsationis illius,

et in die lætitiæ cordis ejus.

4

1 Sponsus. Quam pulchra es, amica mea !

quam pulchra es ! Oculi tui columbarum,

absque eo quod intrinsecus latet. Capilli tui

sicut greges caprarum quæ ascenderunt de

monte Galaad. 2 Dentes tui sicut greges

tonsarum quæ ascenderunt de lavacro ;

omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est

inter eas. 3 Sicut vitta coccinea labia tua, et

eloquium tuum dulce. Sicut fragmen mali

punici, ita genæ tuæ, absque eo quod

intrinsecus latet. 4 Sicut turris David collum

tuum, quæ ædificata est cum propugnaculis ;

mille clypei pendent ex ea, omnis armatura

fortium. 5 Duo ubera tua sicut duo hinnuli,

capreæ gemelli, qui pascuntur in liliis. 6

Donec aspiret dies, et inclinentur umbræ,

vadam ad montem myrrhæ, et ad collem

thuris. 7 Tota pulchra es, amica mea, et

macula non est in te.

8 Veni de Libano, sponsa mea : veni de

Libano, veni, coronaberis : de capite Amana,

de vertice Sanir et Hermon, de cubilibus

leonum, de montibus pardorum. 9 Vulnerasti

cor meum, soror mea, sponsa ; vulnerasti cor

meum in uno oculorum tuorum, et in uno

crine colli tui. 10 Quam pulchræ sunt

mammæ tuæ, soror mea sponsa ! pulchriora

sunt ubera tua vino, et odor unguentorum

5

piersi twe niż wino, a wonność olejków

twoich niż wszystkie wonności. 11 Plastrem

miodu kapiącym wargi twoje, oblubienico,

miód i mleko pod językiem twoim, a

wonność szat twoich jak wonność kadzidła.

12 - Ogrodem zamkniętym siostra moja,

oblubienica, ogrodem zamkniętym, zdrojem

zapieczętowanym. 13 Szczepy twoje są

sadem granatów z owocami jabłek. 14

Cypry z nardem, nard i szafran, trzcina

wonna i cynamon ze wszystkimi drzewami

libańskimi, mirra i aloes, ze wszystkimi

przedniejszymi olejkami. 15 Zdrój ogrodów,

studnia wód żywych, które płyną pędem z

Libanu. 16 - (Oblubienica.) Wstań, wietrze

północny, i przyjdź, wietrze z południa,

przewiej ogród mój, a niech płyną wonności

jego!

5

1 Niech przyjdzie miły mój do ogrodu swego

i niech je owoce jabłek jego! (Oblubieniec.)

Przyszedłem do ogrodu mego, siostro moja,

oblubienico, zebrałem mirrę moją z wonnymi

ziołami mymi, jadłem plastr z miodem

moim, piłem wino moje z mlekiem moim.

Jedzcież, przyjaciele, i pijcie, a popijcie się,

najmilsi !

PIEŚŃ IV (5,2-6,4)

Próba i utwierdzenie milości

I. PRÓBA MIŁOŚCI OBLUBIENICY

(5,2-9).

2 (Oblubienica.) Ja śpię, lecz serce moje

czuwa. Głos miłego mego kołaczącego:

(Oblubieniec.) Otwórz mi, siostro moja,

przyjaciółko moja, gołębico moja,

niepokalana moja, bo głowa moja pełna jest

rosy, a kędziory moje kropli nocnych! 3 -

(Oblubienica.) Złożyłam suknię moją, jakże

ją mam oblec? Umyłam nogi moje, jakże je

mam skalać? 4 Miły mój wyciągnął rękę

swą przez otwór, a wnętrzności moje

zadrżały za dotknięciem jego. 5 Wstałam,

aby otworzyć miłemu memu; ręce moje

tuorum super omnia aromata. 11 Favus

distillans labia tua, sponsa ; mel et lac sub

lingua tua : et odor vestimentorum tuorum

sicut odor thuris. 12 Hortus conclusus soror

mea, sponsa, hortus conclusus, fons

signatus. 13 Emissiones tuæ paradisus

malorum punicorum, cum pomorum

fructibus, cypri cum nardo. 14 Nardus et

crocus, fistula et cinnamomum, cum

universis lignis Libani ; myrrha et aloë, cum

omnibus primis unguentis. 15 Fons

hortorum, puteus aquarum viventium, quæ

fluunt impetu de Libano. 16 Sponsa. Surge,

aquilo, et veni, auster : perfla hortum meum,

et fluant aromata illius.

5

1 Veniat dilectus meus in hortum suum, et

comedat fructum pomorum suorum. Sponsus.

Veni in hortum meum, soror mea, sponsa ;

messui myrrham meam cum aromatibus meis

; comedi favum cum melle meo ; bibi

vinum meum cum lacte meo ; comedite,

amici, et bibite, et inebriamini, carissimi.

2 Sponsa. Ego dormio, et cor meum vigilat.

Vox dilecti mei pulsantis : Sponsus. Aperi

mihi, soror mea, amica mea, columba mea,

immaculata mea, quia caput meum plenum

est rore, et cincinni mei guttis noctium. 3

Sponsa. Expoliavi me tunica mea : quomodo

induar illa ? lavi pedes meos : quomodo

inquinabo illos ? 4 Dilectus meus misit

manum suam per foramen, et venter meus

intremuit ad tactum ejus. 5 Surrexi ut

aperirem dilecto meo ; manus meæ

stillaverunt myrrham, et digiti mei pleni

6

kapały miną, a palce moje były pełne mirry

co najwyborniejszej. 6 Zaworę drzwi moich

otworzyłam miłemu, ale on był odszedł i

minął. Dusza moja rozpłynęła się, gdy

mówił; szukałam, a nie znalazłam go,

wołałam, a nie odpowiedział mi. 7 - Znaleźli

mię stróże, co chodzą po mieście, pobili mię

i zranili mię, wzięli płaszcz mój ze mnie

stróże murów. 8 - Poprzysięgam was, córki

jerozolimskie, jeśli znajdziecie miłego mego,

abyście mu oznajmiły, iż mdleję z miłości. 9

- (Dziewice.) Jakiż jest miły twój nad

miłego, o najpiękniejsza między niewiastami

? Jakiż jest miły twój nad miłego, żeś nas tak

poprzysięgła ?

2. I PIEŚŃ POCHWALNA NA CZEŚĆ

OBLUBIEŃCA (5,10-16).

10 (Oblubienica.) Miły mój jest biały i

rumiany, wybrany z tysięcy. 11 Głowa jego

to złoto najlepsze, włosy jego jak latorośle

palmowe, czarne jak kruk. 12 Oczy jego jak

gołębice nad strumieniami wód, wymyte w

mleku i siedzące nad pełnymi potokami. 13

Policzki jego jak grządki wonnych ziół,

zasadzone przez aptekarzy, wargi jego lilie,

kapiące mirrą przednią. 14 Ręce jego

utoczone ze złota, pełne hiacyntów, brzuch

jego z kości słoniowej, pokryty szafirami. 15

Golenie jego to słupy marmurowe, które

postawiono na podstawach złotych. Postać

jego jak Liban, wyborny jak cedry. 16

Gardło jego najsłodsze i cały jest ujmujący.

Taki jest miły mój i to jest przyjaciel mój,

córki jerozolimskie.

myrrha probatissima. 6 Pessulum ostii mei

aperui dilecto meo, at ille declinaverat, atque

transierat. Anima mea liquefacta est, ut

locutus est ; quæsivi, et non inveni illum ;

vocavi, et non respondit mihi. 7 Invenerunt

me custodes qui circumeunt civitatem ;

percusserunt me, et vulneraverunt me.

Tulerunt pallium meum mihi custodes

murorum. 8 Adjuro vos, filiæ Jerusalem, si

inveneritis dilectum meum, ut nuntietis ei

quia amore langueo. 9 Chorus. Qualis est

dilectus tuus ex dilecto, o pulcherrima

mulierum ? qualis est dilectus tuus ex

dilecto, quia sic adjurasti nos ?

10 Sponsa. Dilectus meus candidus et

rubicundus ; electus ex millibus. 11 Caput

ejus aurum optimum ; comæ ejus sicut elatæ

palmarum, nigræ quasi corvus. 12 Oculi ejus

sicut columbæ super rivulos aquarum, quæ

lacte sunt lotæ, et resident juxta fluenta

plenissima. 13 Genæ illius sicut areolæ

aromatum, consitæ a pigmentariis. Labia

ejus lilia, distillantia myrrham primam. 14

Manus illius tornatiles, aureæ, plenæ

hyacinthis. Venter ejus eburneus, distinctus

sapphiris. 15 Crura illius columnæ

marmoreæ quæ fundatæ sunt super bases

aureas. Species ejus ut Libani, electus ut

cedri. 16 Guttur illius suavissimum, et totus

desiderabilis. Talis est dilectus meus, et ipse

est amicus meus, filiæ Jerusalem.

7

3. NAGRODA WIERNOŚCI

I POCHWAŁA OBLUBIENICY (5,17 - 6,9).

17 (Dziewice.) Gdzież poszedł miły twój, o

najpiękniejsza między niewiastami? Gdzie

się obrócił miły twój? a będziemy go szukać

z tobą.

6

1 (Oblubienica.) Miły mój zstąpił do ogrodu

swego, do grządki wonnych ziół, aby się

paść w ogrodach i lilie zbierać. 2 Ja dla

miłego mego, a dla mnie miły mój, który się

pasie między liliami. 3 - (Oblubieniec.)

Piękna jesteś, przyjaciółko moja, wdzięczna i

ozdobna jak Jeruzalem, straszna jak wojska

uszykowane porządnie! 4 Odwróć oczy

twoje ode mnie, bo te sprawiły, żem odleciał.

Włosy twoje jak trzoda kóz, które się ukazały

z Galaadu. 5 Zęby twoje jako trzoda owiec,

które wyszły z kąpieli, wszystkie mające po

dwojgu jagniątek, a niepłodnej nie masz

między nimi. 6 Jak skórka jabłka

granatowego, tak jagody twoje, oprócz tego,

co się w tobie ukrywa. 7 Sześćdziesiąt jest

królewskich żon i osiemdziesiąt nałożnic, a

panien nie masz liczby: 8 jedna jest gołębica

moja, doskonała moja, jedynaczka matki

swojej, wybrana rodzicielki swojej! Widziały

ją inne córki, i jako najszczęśliwszą

wysławiały, królewskie żony i nałożnice, i

chwaliły ją: 9 "Któraż to jest, która idzie jak

zorza powstająca, piękna jak księżyc,

wybrana jak słońce, ogromna jak wojska

uszykowane porządnie ?"

PIEŚŃ V (6,10 - 8,4)

Radość i owoce miłości.

I. NOWA PIEŚŃ POCHWALNA NA

CZEŚĆ OBLUBIENICY (6,10 - 7,10).

10 (Oblubienica.) Zstąpiłam do ogrodu

orzechowego, aby oglądać jabłka na dolinach

i zobaczyć, czy zakwitła winnica i czy

rozwinęły się jabłka granatu. 11 Nie

wiedziałam, dusza moja zatrwożyła mię dla

17 Chorus. Quo abiit dilectus tuus, o

pulcherrima mulierum ? quo declinavit

dilectus tuus ? et quæremus eum tecum.

6

1 Sponsa. Dilectus meus descendit in hortum

suum ad areolam aromatum, ut pascatur in

hortis, et lilia colligat. 2 Ego dilecto meo, et

dilectus meus mihi, qui pascitur inter lilia. 3

Sponsus. Pulchra es, amica mea ; suavis, et

decora sicut Jerusalem ; terribilis ut

castrorum acies ordinata. 4 Averte oculos

tuos a me, quia ipsi me avolare fecerunt.

Capilli tui sicut grex caprarum quæ

apparuerunt de Galaad. 5 Dentes tui sicut

grex ovium quæ ascenderunt de lavacro :

omnes gemellis fœtibus, et sterilis non est in

eis. 6 Sicut cortex mali punici, sic genæ tuæ,

absque occultis tuis. 7 Sexaginta sunt reginæ,

et octoginta concubinæ, et adolescentularum

non est numerus. 8 Una est columba mea,

perfecta mea, una est matris suæ, electa

genetrici suæ. Viderunt eam filiæ, et

beatissimam prædicaverunt ; reginæ et

concubinæ, et laudaverunt eam. 9 Quæ est

ista quæ progreditur quasi aurora consurgens,

pulchra ut luna, electa ut sol, terribilis ut

castrorum acies ordinata ?

10 Sponsa. Descendi in hortum nucum, ut

viderem poma convallium, et inspicerem si

floruisset vinea, et germinassent mala

punica. 11 Nescivi : anima mea conturbavit

me, propter quadrigas Aminadab.

8

wozów Aminadaba. 12 - (Orszak

oblubieńca). Wróć się, wróć się, Sulamitko,

wróć się, wróć się, abyśmy na cię patrzyli !

7

1 Cóż ujrzysz na Sulamitce, jeno hufce

wolenne? - Jakże są piękne kroki twoje w

trzewikach, córko książęca! Stawy ud twoich

są jak naszyjniki, zrobione ręką mistrza. 2

Pępek twój jako czara toczona, która nigdy

nie jest bez napoju. Brzuch twój jak bróg

pszenicy otoczony liliami. 3 Dwoje piersi

twoich jak dwoje małych bliźniąt sarnich. 4

Szyja twoja jak wieża z kości słoniowej.

Oczy twoje jak sadzawki w Hesebonie, które

są przy bramie córki mnóstwa. Nos twój jak

wieża Libanu, zwrócona ku Damaszkowi. 5

Głowa twoja jak Karmel, a warkocze głowy

twojej jak purpura królewska zwinięta na

cewki. 6 Jakżeż piękna i jak wdzięczna,

najmilsza, w rozkoszach! 7 Twój wzrost

podobny jest do palnly, a piersi twoje do

gron winnych. 8 - (Oblubieniec). Rzekłem:

Wstąpię na palmę i uchwycę owoce jej; i

będą piersi twoje jak grona winnicy, a

wonność ust twoich jak jabłek. 9 Gardło

twoje jak najlepsze wino...

(Oblubienica)...godne miłego mego do picia,

warg też i zębów jego do smakowania. 10 Ja

należę do miłego mego i do mnie pragnienie

jego.

2. OBLUBIENICA POŻĄDA

NAJŚCIŚLEJSZEGO POŁ.ĄCZENIA Z

OBLUBIEŃCEM (7,11-8,4).

11 (Oblubienica.) Przyjdź, miły mój,

wynijdźmy na pole, mieszkajmy we wsiach!

12 Rano wstawajmy do winnic, oglądajmy,

czy kwitnie winnica, czy kwiecie zawiązuje

się w owoc, czy kwitną jabłka granatu; tam

tobie dam piersi moje. Mandragory wydały

woń. 13 W bramach naszych wszelakie

jabłka, nowe i stare, miły mój, zachowałam

dla ciebie.

12 Chorus. Revertere, revertere, Sulamitis !

revertere, revertere ut intueamur te.

7

1 Sponsa. Quid videbis in Sulamite, nisi

choros castrorum ? Chorus. Quam pulchri

sunt gressus tui in calceamentis, filia

principis ! Juncturæ femorum tuorum sicut

monilia quæ fabricata sunt manu artificis. 2

Umbilicus tuus crater tornatilis, numquam

indigens poculis. Venter tuus sicut acervus

tritici vallatus liliis. 3 Duo ubera tua sicut

duo hinnuli, gemelli capreæ. 4 Collum tuum

sicut turris eburnea ; oculi tui sicut piscinæ

in Hesebon quæ sunt in porta filiæ

multitudinis. Nasus tuus sicut turris Libani,

quæ respicit contra Damascum. 5 Caput

tuum ut Carmelus ; et comæ capitis tui sicut

purpura regis vincta canalibus. 6 Sponsus.

Quam pulchra es, et quam decora, carissima,

in deliciis ! 7 Statura tua assimilata est

palmæ, et ubera tua botris. 8 Dixi :

Ascendam in palmam, et apprehendam

fructus ejus ; et erunt ubera tua sicut botri

vineæ, et odor oris tui sicut malorum. 9

Guttur tuum sicut vinum optimum, dignum

dilecto meo ad potandum, labiisque et

dentibus illius ad ruminandum. 10 Sponsa.

Ego dilecto meo, et ad me conversio ejus.

11 Veni, dilecte mi, egrediamur in agrum,

commoremur in villis. 12 Mane surgamus ad

vineas : videamus si floruit vinea, si flores

fructus parturiunt, si floruerunt mala punica ;

ibi dabo tibi ubera mea. 13 Mandragoræ

dederunt odorem in portis nostris omnia

poma : nova et vetera, dilecte mi, servavi

tibi.

9

8

1 Któż mi da ciebie jako brata mego, ssącego

piersi matki mojej, abym cię znalazła na

dworze i całowała cię, i by mną już nikt nie

gardził? 2 Pojmam cię i wprowadzę do

domu matki mojej, tam mię będziesz uczył; a

dam ci napój z wina zaprawionego i moszcz

z jabłek granatowych moich. 3 Lewica jego

pod głową moją, a prawica jego obejmuje

mię. 4 - (Oblubieniec). Poprzysięgam was,

córki jerozolimskie, nie obudzajcież ani nie

dajcie się ocknąć miłej, póki sama nie

zechce.

PIEŚŃ VI (8,5-14).

Triumf miłości.

1. OBLUBIEŃCY UDAJĄ SIĘ DO DOMU

OBLUBIENICY (8,5-7).

5 (Lud.) Któraż to jest, która wstępuje z

puszczy, opływająca rozkoszami, oparta o

miłego swego? - (Oblubieniec.) Pod

drzewem jabłoni wzbudziłem cię; tam

naruszona została matka twoja, tam

zgwałcona była rodzicielka twoja. 6 -

(Oblubienica.) Przyłóż mię jako pieczęć do

serca twego, jako pieczęć do ramienia twego;

bo mocna jest jak śmierć miłość, twarda jak

otchłań jest zazdrość; pochodnie jej

pochodnie ognia i płomieni. 7 Wody mnogie

nie mogły ugasić miłości i rzeki nie zatopią

jej; choćby człowiek dał wszystką majętność

domu swego za miłość, wzgardzi nią jako

nicością.

2. ZAPŁATA (8,8-12).

8 (Bracia.) Siostra nasza mała i piersi nie ma;

cóż uczynimy siostrze naszej w dzień, w

który będą mówić do niej? 9 Jeśli jest

murem, zbudujemy na niej baszty srebrne,

jeśłi jest drzwiami, spójmy je deskami

cedrowymi. 10 - (Oblubienica.) Ja jestem

murem, a piersi moje jako wieża, odkąd

stałam się u niego taką, która pokój znalazła.

11 - (Bracia.) Winnicę miał Spokojny w

owej, którá ma ludy; poruczył ją stróżom,

8

1 Quis mihi det te fratrem meum, sugentem

ubera matris meæ, ut inveniam te foris, et

deosculer te, et jam me nemo despiciat ? 2

Apprehendam te, et ducam in domum matris

meæ : ibi me docebis, et dabo tibi poculum

ex vino condito, et mustum malorum

granatorum meorum. 3 Læva ejus sub capite

meo, et dextera illius amplexabitur me. 4

Sponsus. Adjuro vos, filiæ Jerusalem, ne

suscitetis, neque evigilare faciatis dilectam,

donec ipsa velit.

5 Chorus. Quæ est ista quæ ascendit de

deserto, deliciis affluens, innixa super

dilectum suum ? Sponsus. Sub arbore malo

suscitavi te ; ibi corrupta est mater tua, ibi

violata est genitrix tua. 6 Sponsa. Pone me ut

signaculum super cor tuum, ut signaculum

super brachium tuum, quia fortis est ut mors

dilectio, dura sicut infernus æmulatio :

lampades ejus lampades ignis atque

flammarum. 7 Aquæ multæ non potuerunt

extinguere caritatem, nec flumina obruent

illam. Si dederit homo omnem substantiam

domus suæ pro dilectione, quasi nihil

despiciet eam.

8 Chorus Fratrum. Soror nostra parva, et

ubera non habet ; quid faciemus sorori

nostræ in die quando alloquenda est ? 9 Si

murus est, ædificemus super eum

propugnacula argentea ; si ostium est,

compingamus illud tabulis cedrinis. 10

Sponsa. Ego murus, et ubera mea sicut turris,

ex quo facta sum coram eo, quasi pacem

reperiens. 11 Chorus Fratrum. Vinea fuit

pacifico in ea quæ habet populos : tradidit

10

mąż przynosi za owoc jej tysiąc srebrników.

12 - (Oblubieniec.) Winnica moja przede

mną jest. Tysiąc dla ciebie, Spokojny, a

dwieście dla tych, którzy strzegą owoców jej.

3. ZAKOŃCZENIE (8,13-14).

13 (Oblubieniec.) Ty, która przebywasz w

ogrodach, przyjaciełe słuchają: daj mi

usłyszeć głos twój. 14 - (Oblubienica.)

Uciekaj miły mój, a bądź podobny do sarny i

do jelonka na górach ziół wonnych!

eam custodibus ; vir affert pro fructu ejus

mille argenteos. 12 Sponsa. Vinea mea

coram me est. Mille tui pacifici, et ducenti

his qui custodiunt fructus ejus.

13 Sponsus. Quæ habitas in hortis, amici

auscultant ; fac me audire vocem tuam. 14

Sponsa. Fuge, dilecte mi, et assimilare

capreæ, hinnuloque cervorum super montes

aromatum.

11