Krzysztof Zanussi

Wykonawcy:Jacek WójcikDamian Miałkas

Spis treści

Spis treści

BiografiaNagrody Krzysztofa Zanussiego O Filmach Zanussiego

Filmy Źródła informacji

Biografia Już dyplomowy film telewizyjny Zanussiego – „Śmierć prowincjała” (1966) otrzymał

nagrody na festiwalach w Wenecji, Mannheim i Valladolid (MFF Filmów Religijnych i Humanistycznych). Niemal każdy kolejny również zbierał nagrody zarówno w Polsce, jak i za granicą.

Tuż po studiach reżyserskich zrealizował dwa filmy we współpracy scenariopisarskiej Edwarda Skórzewskiego – „Twarzą w twarz” (1967) i „Za ścianą” (1972, Grand Prix na MFF w San Remo). Kinowym debiutem Zanussiego był film „Struktura kryształu” (1969, nagrody na MFF w Valladolid, Colombo i Panamie), zrealizowany w charakterystycznej właśnie dla tego reżysera formie filmowego eseju.

W latach 80-tych Zanussi pracował głównie zagranicą. W koprodukcji niemiecko-polsko- amerykańskiej zrealizował „Rok spokojnego słońca” (1984) – film, którym reżyser wywalczy sobie Złotego Lwa w Wenecji. Film nominowany był też do Złotego Globu w kategorii Najlepszy Film Obcojęzyczny. U schyłku lat 80-tych coraz częściej zaczyna pojawiać się w roli opiekuna, bądź kierownika artystycznego różnych filmowych projektów („Pożegnanie jesieni” Trelińskiego, „Podwójne życie Weroniki” 1991).

W 1990 zrealizował film biograficzny „Życie za życie. Maksymilian Kolbe”, dwa lata później z kolei, skrajnie odmiennie oceniane przez krytykę „Dotknięcie ręki” (1992). Rok 1995 to realizacja autobiograficznego „Cwału” z jedną z ulubionych aktorem Zanussiego - Mają Komorowską (Nagroda Specjalna Jury i Nagroda Dziennikarzy na FPFFw Gdyni, Nagroda na MFF w Tokio oraz na MFF Narodów Słowiańskich i Prawosławnych), zaś lata 1996/97 (i 2000) to realizacja telewizyjnego cyklu „Opowieści weekendowe”. W 1997 roku Zanussi zrealizował film „Brat naszego Boga”, powstały w oparciu o sztukę Karola Wojtyły.

W 1992 roku uzyskał tytuł profesora Uniwserytetu Śląskiego w Katowicach. Otrzymał tytuły doctora honoris causa Instytutu Sztuki Filmowej WGIK w Moskwie oraz uniwersytetów: w Mińsku, Bukareszcie, Sankt Petersburgu, Walencji oraz w Bułgarii.

W 2005 roku Zanussi wyreżyserował dobrze przyjęty przez krytykę film „Persona non grata” (Nagroda Jury FPFF w Gdyni, dwie nominacje do nagród Orła), jak również krótką etiudę „Czołgi”, powstałą w ramach cyklu TVP „Solidarność, solidarność...”, zrealizowanego z okazji rocznicy wydarzeń sierpnia’80.

W 1998 roku odsłonięto gwiazdę Zanussiego na ul. Piotrkowskiej w Łodzi, a w 2000 odcisnął swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach. Wydał książki: „Rozmowy o filmie amatorskim” (1978), „Pora umierać” (1997), „Między jarmarkiem a salonem” (1999).

W ostatnich latach Zanussi często występuje w roli producenta (m.in. „Weiser” Wojciecha Marczewskiego, „Pręgi” Katarzyny Piekorz, „Tulipany”, „Julia wraca do domu” Agnieszki Holland).

Nagrody 1971 - Nagroda Ministra Kultury i Sztuki za twórczość artystyczną III stopnia 1984 - Nagroda Państwowa I stopnia za osiągnięcia w dziedzinie filmu

kinowego i telewizyjnego 1987 - nagroda "Lumière" przyznawana przez Włoskie Stowarzyszenie

Autorów Teatralnych i Filmowych za całokształt twórczości w dziedzinie filmowej

1991 - Nagroda Przewodniczącego Komitetu Kinematografii dla producentów filmowych

1998 - "Nagroda Ostatnich Lat XX Wieku" przyznawana przez Międzynarodową Grupę Lektury w San Miniato

1999 - odznaczenie "Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski" za wybitne zasługi dla kultury polskiej

2001 - nagroda za całokształt twórczości w przeglądzie "Febiofest" w Pradze 2002 - nagroda za całokształt twórczości na 29. Festiwalu Premii

Internazionali E. Flaiano w Pesarze we Włoszech; nagroda za całokształt twórczości na 19. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Jerozolimie

2003 - Nagroda im. Roberta Bressona przyznana przez Ministra Kultury Watykanu, wręczona podczas MFF w Wenecji

Spis treści

O filmach Filmy Zanussiego nie dają się zaliczyć do

jakiegoś nurtu polskiej czy światowej twórczości filmowej. Reżyser ten nie ulega modom ani cudzym gustom. Sam tak mówi: "Moje kino wywodzi się przede wszystkim z literatury, jest rodzajem ludzkiej mowy. Idea wizualności kina zawsze budziła moje wątpliwości."

Spis treści

Przykładowe filmy Fabularne

Twarzą w twarz Zaliczenie Struktura kryształu Góry o zmierzchu Die Rolle Życie rodzinne Za ścianą Hipoteza Iluminacja

Dokumentalne 1966 - "Maria Dąbrowska" 1966 - "Przemysł" 1967 - "Komputery" 1968 - "Krzysztof Penderecki". 1977 - "Brigitte Horney" 1979 - "Mein Krakau" ("Mój Kraków") 1982 - "Capitali culturali - Vaticano" ("Stolice

kultury - Watykan") 1987 - "La Mia Varsavia" ("Moja Warszawa") 1987 - "Erloschene Zeiten" ("Wygasłe czasy").

Scenariusze do filmów 1964 - "Ludzie milczą" - film dokumentalny 1969 - "Podróżni jak inni" - film tv 1976 - "Próba ciśnienia"- film tv 1979 - "Obce głosy" - etiuda 1986 - "Niedostępna" - spektakl tv

Spektakle Teatru Telewizji

1999 - "Skowronek" 2002 - "Sesja castingowa"

Inne Występował w filmach: "Amator", "Erloschene

Zeiten", "Cwał", "Dusza śpiewa" "Opowieści weekendowe", „ Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą

płciową".

Spis treści

Źródła Informacji www.Google.pl www.wikipedia.pl www.filmweb.pl www.film.onet.pl www.culture.pl www.film.wp.pl

Spis treści

Koniec