Klinika weterynaryjna dla małych zwierząt - marcinbrzezicki · dzielą się na gabinety,...
Transcript of Klinika weterynaryjna dla małych zwierząt - marcinbrzezicki · dzielą się na gabinety,...
1
Wrocław, luty 2012 r. Politechnika Wrocławska Wydział Architektury, Instytut Architektury i Urbanistyki, Zakład Architektury Budowli Przemysłowych (materiał wyłącznie do celów dydaktycznych)
TEMAT KURSOWY
z przedmiotu Projektowanie architektoniczne 4 – projektowanie miejsc pracy
Klinika weterynaryjna dla małych zwierząt
Przedmiot opracowania
Przedmiotem opracowania jest projekt koncepcyjny kliniki dla małych zwierząt. Zakłady weterynaryjne
dzielą się na gabinety, przychodnie, lecznice, kliniki oraz laboratoria diagnostyczne. Klinika dla zwierząt
jest placówką o podwójnym charakterze. Po pierwsze słuŜy działaniom związanym z ochroną zdrowia
rozumianą jako zespół działań weterynaryjnych, pod które podlega lecznictwo, profilaktyka oraz elementy
pielęgnacji. Drugim waŜnym zadaniem jest dydaktyka ukierunkowana na uczniów szkół
ponadgimnazjalnych oraz pracowników weterynaryjnych. Budynki tego typu słuŜą przeprowadzaniu
szkoleń specjalistycznych przeznaczonych dla studentów oraz w specjalnych zakresach dla lekarzy. W
mniejszym stopniu, ale nie pozwalającym na pominięcie kwestii, jest nauczanie przeznaczone dla
właścicieli zwierząt polegające na szerzeniu podstawowej wiedzy w zakresie pielęgnacji, profilaktyki i
przeprowadzania samodzielnego rozpoznania zagraŜających zdrowiu objawów oraz udzielaniu
indywidualnych porad i konsultacji dostosowanych do konkretnych przypadków.
Podstawą działalności zakładu są badania stanu zdrowia. Rozpoznanie przebiega najczęściej w
wyznaczonych do tego gabinetach pacjentów, ale opierać się moŜe na wynikach badań laboratoryjnych
oraz diagnostycznych przeprowadzanych w specjalistycznych pomieszczeniach. Tego typu placówka
moŜe wydawać opinie i orzeczenia między innymi o stanie zdrowia, zdolnościach rozrodczych, stopniu
agresji zagraŜającej ludziom. Klinika weterynaryjna pozwala na przeprowadzenie zabiegów oraz operacji
na zwierzętach, ich hospitalizację i obserwację. Jest placówką zobowiązaną do pełnienia przez swoich
pracowników całodobowych dyŜurów. Dodatkowo placówka prowadzi w ograniczonym zakresie sprzedaŜ
detaliczną leków, preparatów pielęgnacyjnych, akcesoriów oraz karmy przeznaczonych dla zwierząt.
WyposaŜenie funkcjonalne placówek weterynaryjnych jest zróŜnicowane zaleŜnie od typu i opiera się na poniŜszym zestawieniu
1) Gabinet weterynaryjny:
• poczekalnia; pokój przyjęć; zaplecze sanitarne i socjalne.
2) Przychodnia weterynaryjna:
• poczekalnia; pokój przyjęć; sala zabiegowa; zaplecze sanitarne i socjalne.
3) Lecznica weterynaryjna:
• poczekalnia; pokój przyjęć; pomieszczenie do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt
dostosowane do gatunków leczonych zwierząt; sala zabiegowo-operacyjna; magazyn środków i sprzętu
dezynfekcyjnego; zaplecze sanitarne i socjalne.
4) Klinika weterynaryjna: poczekalnia; pokój przyjęć; pomieszczenie do stacjonarnego leczenia,
obserwacji i izolacji zwierząt dostosowane do gatunków leczonych zwierząt; gabinety zabiegowe; sala
2
operacyjna; magazyn produktów leczniczych i wyrobów medycznych; magazyn środków i sprzętu
dezynfekcyjnego; aparatura i sprzęt diagnostyczny; zaplecze sanitarne, socjalne i gospodarcze.
Inspiracje
Klinika weterynaryjna All Valley Animal
Care, Meridian, Idaho, USA
3
Podany przykład jest kliniką weterynaryjną o przejrzystym układzie funkcjonalnym. Występuje podział na
strefy: dla klientów (kolor granatowy); pomocy medycznej, do której zaliczają się pokoje przyjęć, sale
zabiegowe, operacyjne, pomieszczenia ze sprzętem diagnostycznym (kolor blady fioletowy); na pobyt
zwierząt (kolor zielony); dla personelu, w tym pomieszczenia szatni, socjalne, biurowe (kolor Ŝółty);
komunikacji (kolor szary). Na załączonym rzucie widać, Ŝe strefa dla klientów ogranicza się do recepcji i
poczekalni przy samym wejściu do budynku. Z poczekalni kliencie mają bezpośredni dostęp jedynie do
pokojów przyjęć. Pokoje przyjęć rozwiązane zostały jako pomieszczenia przechodnie powiązane
bezpośrednio z poczekalnią oraz z zapleczem zabiegowym i diagnostycznym. Zabieg taki ułatwia
lekarzowi dostęp do potrzebnej aparatury specjalistycznej oraz laboratorium bez konieczności
przechodzenia przez poczekalnię. Prezentowana klinika pełni teŜ dodatkową funkcję hotelu dla zwierząt,
stąd tak duŜa liczba pomieszczeń na pobyt zwierząt. Pomieszczenia te zostały zaprojektowane w postaci
pierścienia oplatającego zewnętrzny wybieg dla zwierząt.
Lecznica weterynaryjna Southwest Veterinary Hospital, Reno, Nevada, USA
Omawiany obiekt jest przykładem małego obiektu lecznictwa zwierząt. Tak, jak w poprzedni projekcie,
występuje tu rozdzielenie strefy dla klientów od reszty budynku. Pokoje przyjęć projektowane są równieŜ
na zasadzie pomieszczeń przechodnich. W centrum zakładu zlokalizowana jest sala zabiegowa z trzema
stanowiskami. Znajduje się ona w bliskiej odległości od laboratorium i magazynów z wyrobami
medycznymi. Budynek ten nie spełnia jednak polskich norm, gdyŜ według polskiego ustawodawstwa
pomieszczenia laboratoriów muszą być oddzielone od reszty pomieszczeń i nie moŜe się przez nie
odbywać komunikacja. RównieŜ magazyny muszą być pomieszczeniami zamkniętymi, dostępnymi tylko
dla osób uprawnionych.
Klinika weterynaryjna All Valley Animal Care
Klinika weterynaryjna All Valley Animal Care
4
Lecznica weterynaryjna Yukon Hills, Yukon, Oakland, USA Lecznica weterynaryjna Southwest Veterinary Hospital
Lecznica weterynaryjna Southwest Veterinary Hospital
5
Prezentowana lecznica w Yukon, w odróŜnieniu do wyŜej
omówionych obiektów, nie oddziela strefy dla klientów od reszty
stref w zakładzie. Klienci mają ułatwiony dostęp do magazynów
leków czy laboratorium, gdyŜ budynek praktycznie funkcjonuje jako
obiekt otwarty, co uwaŜam za złe rozwiązanie. Atutem tej lecznicy
są rozwiązania przestrzeni na pobyt zwierząt. Zwierzęta mają do
dyspozycji wysokie, przestronne klatki z bezpośrednim
doświetleniem światłem dziennym.
Lecznica weterynaryjna Yukon Hills
Yukon Hills
6
a.1. ZałoŜenia wynikające z Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wymagań dla
klinik weterynaryjnych
a.1.1. Wymagania ogólne
Klinika weterynaryjna jest placówką, która musi spełniać wymogi dotyczące typu posiadanych funkcji. Charakter wykonywanych
prac jest zbliŜa klinikę do lecznicy, jednak klinika funkcjonalnie posiada wydzielone funkcje sal operacyjnej oraz zabiegowej,
pozwala na przeprowadzenie skomplikowanych badań oraz w praktyce róŜni się skalą obiektu. Większe róŜnice wynikają ze
sposobu funkcjonowania placówki tego typu. Spełniony musi być wymóg całodobowego dyŜuru lekarskiego, zapewnienie
całodobowej obserwacji zwierząt, zatrudnienie co najmniej trzech lekarzy weterynarii, w tym jednego z tytułem specjalisty w
zakresie usług weterynaryjnych świadczonych przez klinikę. Zakład musi być zdolny do przeprowadzania dydaktyki w zakresie
szkolenia na poziomie ponadgimnazjalnym, akademickim, podyplomowym oraz specjalistycznym lekarskim. Budynek kliniki
weterynaryjnej składa się z następujących funkcji: poczekalni, pokoju przyjęć, pomieszczenia do stacjonarnego leczenia oraz
obserwacji i izolacji zwierząt z gabarytami dostosowanymi do gatunków leczonych zwierząt, w tym przypadku są to małe zwierzęta,
gabinetów zabiegowych, Sali operacyjnej, magazynu produktów leczniczych oraz wyrobów medycznych, odrębnego magazynu
środków i sprzętu dezynfekcyjnego, zaplecze sanitarne, socjalne i gospodarcze oraz pomieszczeń przystosowanych do uŜywania
aparatury i sprzętu diagnostycznego. Sprzęt diagnostyczny w klinice musi pozwalać na wykonanie przy najmniej badań morfologii i
biochemii krwi, moczu, diagnostyki mikroskopowej, RTG, USG i EKG.
a.1.2. Podstawowe wymagania stawiane zakładom leczniczym dla zwierząt
Zakład leczniczy dla zwierząt powinien mieścić się w odrębnym budynku lub stanowić wyodrębnioną część budynku
przeznaczonego na inne cele pod warunkiem, Ŝe pomieszczenia takiego zakładu są wyraźnie oddzielone od innych pomieszczeń
tego budynku.
Pokoje przyjęć z poczekalnią, gabinety zabiegowe, sale operacyjne, sale zabiegowo-operacyjne oraz pomieszczenia do
stacjonarnego leczenia i obserwacji zwierząt powinny mieścić się na poziomie terenu lub w suterenie, jeśli zapewnione jest
oświetlenie naturalne dostosowane do świadczonych usług (przepisy o warunkach technicznych, jakimi powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie). Pozostałe pomieszczenia zakładów lecznictwa zwierząt mogą mieścić się na róŜnych kondygnacjach.
Podstawowe wyposaŜenie zakładów leczniczych:
• odrębne wejście prowadzące bezpośrednio do pomieszczeń gabinetu; pokój przyjęć z poczekalnią;
miejsce do przechowywania dokumentacji weterynaryjnej, zabezpieczone przed dostępem osób
nieupowaŜnionych; zaplecze sanitarne i socjalne; aparatura i sprzęt dostosowane do zakresu
świadczonych usług weterynaryjnych; sprzęt i urządzenia do przechowywania produktów leczniczych i
wyrobów medycznych; instalacje: wodną, elektryczną, grzewczą, kanalizacyjną; urządzenia zapewniające
wymianę powietrza.
Dodatkowe wyposaŜenie zakładów leczniczych dla zwierząt: sprzęt i urządzenia do przechowywania
produktów leczniczych, artykułów sanitarnych, sprzętu jednorazowego uŜytku i innych produktów medycznych,
zgodnie z wymaganiami określonymi przez producenta lub wynikającymi z ich właściwości; pojemniki na odpady, w
tym na odpady weterynaryjne; w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych poza gabinetem dodatkowe
wyposaŜenie w przenośny sprzęt weterynaryjny, pojemniki zapewniające sterylność transportowanego sprzętu,
urządzenia do przechowywania podczas transportu produktów leczniczych, artykułów sanitarnych oraz sprzętu
jednorazowego uŜytku i innych produktów medycznych.
Wykończenie pomieszczeń: ściany i podłogi wykonane z materiałów gładkich, łatwo zmywalnych, odpornych na
działanie wody i środków dezynfekcyjnych; parapety wykończone materiałem trwałym, gładkim, odpornym na
działanie wody i środków dezynfekcyjnych i łatwe do czyszczenia; grzejniki gładkie i łatwe do czyszczenia.
a.1.3. Charakterystyka pomieszczeń
1) Poczekalnia: min. powierzchnia 6m2 i min. wysokość 2,2m;
• min. powierzchnia 12m2 i min. wysokość 2,2m – w przypadku klinik weterynaryjnych;
• zapewnione miejsca siedzące.
7
2) Pokój przyjęć: min. powierzchnia 8m2; min. wysokość 2,2m2; umywalka z doprowadzoną bieŜącą wodą
ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte
ręczniki;
• wyposaŜenie pokoju przyjęć: stół zabiegowy, dostosowany wielkością do zakresu i rodzaju
świadczonych usług weterynaryjnych, wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego
na działanie środków dezynfekcyjnych; lampa bakteriobójcza; stetoskop, jeŜeli usługi weterynaryjne
wykonuje się przy uŜyciu narzędzi i sprzętu weterynaryjnego wielokrotnego uŜytku pokój przyjęć
dodatkowo wyposaŜa się w autoklaw lub sterylizator na suche powietrze, jeŜeli wykonywane są
zabiegi w znieczuleniu ogólnym pokój przyjęć wyposaŜa się w sprzęt do doŜylnego podawania leków
oraz źródło światła bezcieniowego.
3) Zaplecze sanitarne:
• min. powierzchnia 3m2 i min. wysokość 2,2m;
• wyposaŜone w umywalkę z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania
rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki.
4) Zaplecze socjalne:
• min. powierzchnia 3m2 i min. wysokość 2,2m;
• min. powierzchnia 6m2 i min. wysokość 2,2m – w przypadku lecznic weterynaryjnych;
• min. powierzchnia 9m2 i min. wysokość 2,2m – w przypadku klinik weterynaryjnych;
• wyposaŜone w umywalkę z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania
rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki.
5) Sala zabiegowa: min. powierzchnia 8m2; min. wysokość 2,2m;
• ściany do wysokości 2m wykonane z materiałów gładkich, trwałych, łatwo zmywalnych, odpornych na
działanie wody i środków dezynfekcyjnych;
• wyposaŜenie: sprzęt umoŜliwiający podawanie tlenu; zestaw do intubacji dotchawiczej z rurkami
intubacyjnymi i laryngoskopem, dostosowany do zakresu świadczonych usług; worek samo rozpręŜny;
sprzęt do doŜylnego podawania leków; stetoskop; źródło światła bezcieniowego; autoklaw lub
sterylizator na suche powietrze; stół zabiegowy dostosowany do świadczonych usług weterynaryjnych,
wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego na działanie środków
dezynfekcyjnych; lampa bakteriobójcza; pojemnik na odpady medyczne.
6) Sala operacyjna:
• min. powierzchnia 10m2 i min. wysokość 2,2m - w przypadku sali operacyjnej dla małych zwierząt;
• min. powierzchnia 35m2 i min. wysokość 2,5m - w przypadku sali operacyjnej dla duŜych zwierząt;
• wyposaŜenie: sprzęt umoŜliwiający podawanie gazów medycznych, w tym tlenu; aparat do narkozy
wziewnej; zestaw do intubacji dotchawiczej wraz z rurkami intubacyjnymi i laryngoskopem
dostosowanym do zakresu świadczonych usług weterynaryjnych; worek samo rozpręŜny; sprzęt do
doŜylnego podawania leków; stetoskop; pulsoksymetr; kardiomonitor; źródło światła bezcieniowego;
armatura bezdotykowa; autoklaw lub sterylizator na suche powietrze; pojemnik na odpady medyczne;
stół operacyjny dostosowany wielkością do zakresu i rodzaju świadczonych usług weterynaryjnych,
wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego na środki dezynfekcyjne; lampa
bakteriobójcza; wentylacja mechaniczna; poskrom dla zwierząt w przypadku wykonywania usług
weterynaryjnych dla duŜych zwierząt.
• sala operacyjna dla duŜych zwierząt powinna być pokryta materiałem antypoślizgowym, trwałym,
łatwo zmywalnym, odpornym na działanie wody i środków dezynfekcyjnych.
7) Sala zabiegowo-operacyjna:
• min. powierzchnia 10m2 i min. wysokość 2,2m w przypadku sali zabiegowo-operacyjnej dla małych
zwierząt;
• min. powierzchnia 28m2 i min. wysokość 2,5m w przypadku sali zabiegowo-operacyjnej dla duŜych
zwierząt;
• wyposaŜenie: sprzęt umoŜliwiający podawanie tlenu o pojemności co najmniej 250 litrów; zestaw do
intubacji dotchawiczej z rurkami intubacyjnymi i laryngoskopem dostosowany do zakresu
świadczonych usług weterynaryjnych; worek 7 samo rozpręŜny; sprzęt do doŜylnego podawania
leków; stetoskop; źródło światła bezcieniowego; armatura bezdotykowa; autoklaw lub sterylizator na
8
suche powietrze; stół operacyjny dostosowany wielkością do zakresu i rodzaju świadczonych usług
weterynaryjnych, wykonany z materiału trwałego, łatwo zmywalnego i odpornego na działanie
środków dezynfekcyjnych; pojemnik na odpady medyczne; lampa bakteriobójcza; wentylacja
mechaniczna; poskrom dla zwierząt w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych dla duŜych
zwierząt.
8) Pomieszczenia do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji zwierząt:
• min. powierzchnia 8m2 i min. wysokość 2,2m w przypadku pomieszczeń dla małych zwierząt;
• min. powierzchnia 15m2 i min. wysokość 2,5m w przypadku pomieszczeń dla duŜych zwierząt
• wyposaŜenie:
o wentylacja mechaniczna;
o klatki do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji, wykonane z materiałów trwałych, łatwo
zmywalnych, odpornych na działanie wody i środków dezynfekcyjnych, dostosowane do
wielkości przetrzymywanych zwierząt — w przypadku świadczenia usług dla małych zwierząt;
o boksy do stacjonarnego leczenia, obserwacji i izolacji dostosowane do wielkości
przetrzymywanych zwierząt — w przypadku świadczenia usług weterynaryjnych dla duŜych
zwierząt.
9) Magazyn do przechowywania środków i sprzętu dezynfekcyjnego:
• min. powierzchnia 2m2 i min. wysokość 2,2m.
10) Magazyn produktów leczniczych i wyrobów medycznych: min. powierzchnia 6m2 i min. wysokość 2,2m.
11) Zaplecze gospodarcze: min. powierzchnia 8m2 i min. wysokość 2,2m.
a.2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wymagań dla weterynaryjnych
laboratoriów diagnostycznych
a.2.1. Informacje ogólne
Weterynaryjne laboratorium diagnostyczne jest przeznaczone do świadczenia usług laboratoryjnych, w szczególności badań
diagnostycznych, na rzecz innych zakładów leczniczych dla zwierząt lub innych podmiotów.
Pomieszczenia laboratorium powinny być oznakowane w sposób umoŜliwiający ich identyfikację. Parapety w pomieszczeniach
laboratorium powinny być wykończone materiałem trwałym, gładkim, łatwo zmywalnym, odpornym na działanie wody i środków
dezynfekcyjnych. Grzejniki w pomieszczeniach laboratorium powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia. Okna w pomieszczeniach
laboratorium powinny być otwierane lub uchylne, z wyłączeniem pomieszczeń sal laboratoryjnych przeznaczonych do badań
mikrobiologicznych. Komunikacja wewnątrz laboratorium powinna być zorganizowana w sposób zabezpieczający przed
krzyŜowaniem się dróg obiegu materiału biologicznego i prób.
Wejście na zaplecze socjalne i zaplecze sanitarne w laboratorium nie moŜe prowadzić przez pomieszczenia pokoju przyjęć prób do
badań diagnostycznych i sali laboratoryjnej. Minimalna wysokość wszystkich pomieszczeń w laboratorium wynosi 2,5m. W
laboratorium w zaleŜności od rodzaju i kierunku wykonywanych badań znajduje się:
• wydzielone pomieszczenie lub stanowisko do wykonywania sekcji diagnostycznej; chłodnia do
przetrzymywania pozostałości po badaniach; sprzęt i urządzenia do przechowywania odczynników
chemicznych i materiałów pomocniczych w warunkach określonych przez producenta lub
wynikających z ich właściwości.
Laboratorium wyposaŜa się w sprzęt do gospodarowania odpadami zgodnie z przepisami o odpadach.
Ścieki z laboratorium przed ich zrzutem do instalacji kanalizacyjnej poddaje się inaktywacji w odpowiedniej temperaturze lub przy
zastosowaniu środków chemicznych zapewniających ich inaktywację.
a.2.2. Podstawowe wyposaŜenie laboratoriów
• pokój przyjęć prób do badań diagnostycznych; sala laboratoryjna; aparatura i sprzęt dostosowane do
zakresu wykonywanych badań; sprzęt i urządzenia do przechowywania uŜywanych środków i
materiałów; zaplecze, administracyjne; zaplecze sanitarne; zaplecze socjalne i szatnia.
a.2.3. Charakterystyka pomieszczeń
1) Pokój przyjęć prób do badań diagnostycznych: min. powierzchnia 6m2;
9
• wyposaŜenie: urządzenia i sprzęt do identyfikowania i przechowywania prób do badań
diagnostycznych; lampa bakteriobójcza; umywalka z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną,
środki do mycia i odkaŜania rąk, ręczniki jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki
• urządzenia i sprzęt powinny być wykonane z materiałów trwałych, łatwo zmywalnych i odpornych na
działanie środków dezynfekcyjnych.
2) Sala laboratoryjna: min. powierzchnia 20m2;
• wyposaŜenie: wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna albo klimatyzacja; lodówki oraz zamraŜarki do
przechowywania prób do badań diagnostycznych oraz materiałów pomocniczych słuŜących do
wykonywania badań; cieplarki; autoklaw do wyjaławiania podłoŜy; autoklaw do niszczenia kultur po
badaniach; sterylizator na suche powietrze; komora laminarna do posiewów; szafy chłodnicze; lampy
bakteriobójcze — w przypadku wykonywania badań mikrobiologicznych; urządzenia do pozyskiwania
wody destylowanej lub dejonizowanej znajdujące się w wydzielonej części sali laboratoryjnej;
umywalka z doprowadzoną bieŜącą wodą ciepłą i zimną, środki do mycia i odkaŜania rąk, ręczniki
jednorazowego uŜytku oraz pojemnik na zuŜyte ręczniki,
• sala laboratoryjna powinna być zabezpieczona przed dostępem osób postronnych,
• wejście do Sali laboratoryjnej powinno prowadzić przez śluzę dezynfekcyjna;
• w Sali laboratoryjnej wydziela się część pomieszczenia na zmywalnię szkła ze zlewozmywakiem.
3) Zaplecze sanitarne: min. powierzchnia 3m2.
4) Pomieszczenie administracyjne: min. powierzchnia 6m2.
5) Zaplecze socjalne i szatnia: min. powierzchnia 3m2.
a.3. ZałoŜenia wynikające z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy
Zaplecze higieniczne naleŜy zaprojektować zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w odniesieniu do ilości ich uŜytkowników oraz wykonywanej pracy. Na kaŜdych 10
pracowników przypada 1 natrysk. Dla kaŜdego pracownika przeznacza się 1 szafkę oraz miejsce siedzące w ramach ławeczki.
Pomieszczenia przeznaczone dla pracy stałej muszą mieć wysokość minimum 3 m, dla pomieszczeń pracy czasowej 2,3 m, przy
czym 2,5 m, kiedy na jest to czasowe stanowisko pracy szkodliwej dla zdrowia. Wysokość pomieszczeń sanitarnych musi być nie
mniejsza niŜ 2,5 m. Szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami i ustępy nie muszą być projektowane oddzielnie dla męŜczyzn
i kobiet pracujących w zakładzie, jeŜeli na jednej zmianie zatrudnionych jest 5 osób, a umoŜliwi im się moŜliwość oddzielnego
korzystania z tych pomieszczeń, NaleŜy zapewnić moŜliwość higienicznego spoŜywania pomieszczeń. W przypadku prac
brudzących naleŜy zapewnić wydzielone pomieszczenie szatni niezaleŜnie od ilości pracowników.
MoŜna zastosować szatnię podstawową ze względu na niewielkie zabrudzenia odzieŜy roboczej, które nie stwarzają istotnego
zagroŜenia zabrudzenia odzieŜy czystej. Taka szatnia musi być bezpośrednio połączona z umywalnią. Na 1 pracownika przypada
co najmniej 0,5 m2. NaleŜy wydzielić dla pracownika osobne szafy lub części szafy przeznaczone odpowiednio na odzieŜ roboczą
oraz własną. W umywalniach powinna przypadać co najmniej jedna umywalka na kaŜdych 5 pracowników pracujących
jednocześnie w zakładzie ze względu na wykonywanie prac brudzących. Charakter pracy zatrudnionych wskazuje na konieczność
zaprojektowania brodzika w liczbie 1 na kaŜdych 8 pracowników. Ustępy powinny być zlokalizowane w odległości do 75 m od
stanowiska pracy. Przy pracy minimum 10 osób na jednej kondygnacji musi być w jej ramach zlokalizowany ustęp.
a.4. ZałoŜenia wynikające z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie
Projekt musi spełniać warunki stawiane przez Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim
powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. W jego oparciu naleŜy rozwiązać kwestie dotyczące między innymi gabarytów
pomieszczeń, otworów drzwiowych i okiennych, doświetlenia, komunikacji, ochrony przeciwpoŜarowej, usytuowania budynku na
działce, miejsc parkingowych, miejsc składowania nieczystości stałych, wentylacji pomieszczeń, sposobu wyprowadzenia kominów
ponad dach.
a.5. Struktura zatrudnienia
10
Liczba pracowników wyniesie 11osób, przy czym najliczniejsza zmiana (dzienna) będzie liczyć 6 osób.
Przez pozostałe 16 godzin w klinice przebywał będzie 1 lekarz, w tym samym czasie poza kliniką drugi
lekarz jest dyspozycyjny i w nagłych wypadkach moŜe zostać wezwany do zakładu. Wszyscy jedną
osobą pracującą na najliczniejszej zmianie będzie recepcjonistka, pozostali zatrudnieni będą lekarzami
weterynarii, w tym przynajmniej jeden z tytułem specjalisty w zakresie usług weterynaryjnych
świadczonych przez klinikę oraz jeden pełniący funkcję kierownika, co nie koliduje z wykonywaniem
przez niego zawodu weterynarza. W celach dydaktycznych w budynku będzie przebywać czasowo do 10
osób (studentów). Sprzątanie zostanie powierzone firmie zewnętrznej i będzie odbywało się w czasie
trwania dyŜuru nocnego, co w praktyce sprowadzi się do godzin wieczornym poza czasem trwania
najliczniejszej zmiany.
a.5.2. Klienci
Klientami bezpośrednimi są właściciele zwierząt małych. Szacunkowa liczba klientów została obliczona
przy pomocy liczby pracowników kliniki na najliczniejszej zmianie pomnoŜona dwukrotnie ze względu na
załoŜenie systemu rejestracji godzinowej oraz braku załoŜenia stale szczelnie wypełnionego
harmonogramu przyjęć, co wyrównuje się z dodatkowymi przyjęciami związanymi z okresowymi
przyjęciami w nagłych wypadkach bez wcześniejszej rejestracji.
a.5.3. Strefy funkcjonalne
NaleŜy wydzielić strefy: ogólnodostępną – związaną z gabinetami przyjęć i recepcją, część socjalno-
administracyjną oraz część specjalistyczną – kliniczną. Podział musi być wyraźny – wyraźne oddzielenie
w formie, poziom, wysokość kondygnacji, konstrukcja wykonania, materiały wykończeniowe.
Część ogólnodostępna powinna być jasna, dobrze doświetlona, umoŜliwiać łatwe dojście do gabinetu
kierownika, zawierać poczekalnię, recepcję, toalety klientów, gabinety lekarskie oraz wyjścia – główne i
wyjście na zewnątrz na teren uniemoŜliwiający zwierzętom ucieczkę.
Część administracyjno-socjalna ma umoŜliwiać komunikację z części ogólnodostępnej oraz łączyć się
ze strefą specjalistyczną. Przeznacza się pomieszczenie wypoczynkowe związane z dyŜurami w ciągu
nocy. Dla celów dydaktycznych przeznacza się oprócz zaplecza w postaci szatni z łazienką salę
konferencyjną. Ze względu na ilość pracowników nie przewiduje się wydzielonej sali konsumpcyjnej.
Część specjalistyczna – kliniczna jest dostępna tylko dla personelu, posiada WC niezaleŜny od
pomieszczeń socjalnych. Zakłada się w miarę moŜliwości wprowadzenie doświetlenia światłem dziennym
nawet pomieszczeń przeznaczonych na czasowy pobyt ludzi.
a.5.4. Szatnie
Zakłada się szatnie podstawowe wyposaŜone w szafkę dwudzielną oraz ławeczkę. Szatnie łączy się z
łazienką. Szatnie dzielą się na szatnie personelu, które będą słuŜyły zmianie odzieŜy własnej na roboczą
oraz szatnie studentów, które będą słuŜyły przewaŜnie pozostawieniu odzieŜy wierzchniej oraz nałoŜeniu
odzieŜy roboczej na odzieŜ własną.
a.5.5. Zagospodarowanie terenu
Ilość miejsc parkingu naziemnego uwzględniająca liczbę pracowników na 1 zmianie, liczbę
przewidywanych klientów przebywających w jednym czasie w klinice, miejsca przeznaczone dla
studentów. Dane naleŜy zweryfikować, dla studentów współczynnik miejsc parkingowych przyjęty w
wysokości 0,5, dla klientów współczynnik 0,8, dla personelu współczynnik 0,8. 15% miejsc parkingowych
przeznacza się dla osób niepełnosprawnych. Dla ułatwienia wejścia do budynku osobom oraz
zwierzętom o ograniczonej sprawności ruchowej poziom głównego wejścia do budynku zakłada się na
11
poziomie terenu. Zakłada się wydzielenie terenu przeznaczonego na wybieg dla zwierząt w celach
rekreacyjnych oraz wydzielenie zwierzęcej toalety. Tereny naleŜy wygrodzić w sposób uniemoŜliwiający
zwierzętom opuszczenie terenu bez pomocy opiekuna. Rezygnuje się z wykonania ogrodzenia wokół
zakresu opracowania ze względu na stałą obecność pracowników w obiekcie oraz zalecenie zlecenie
ochrony mienia zewnętrznej firmie uwzględniające niezbędne zabezpieczenia, w tym alarmowy system
szybkiej interwencji.
a.5.7. Odpady
Odpady biologiczne będą utylizowane za pośrednictwem zewnętrznej firmy. Zapewniony musi być odbiór
tych odpadów, podobnie jak odpadów medycznych, odpadów stałych. Składowanie wymienionych typów
odpadów będzie odbywało się poza budynkiem zakładu.
a.5.8. Nieczystości ciekłe
Jest planowane uzbrojenie działki w przyłącze kanalizacyjne.
a.5.9. C.O.
Działka nie jest uzbrojona w przyłącze C.O. Instalacja C.O. budynku będzie opierała się na własnej
kotłowni.
a.5.10. Instalacja elektryczna
Jest planowane uzbrojenie działki w przyłącze instalacji elektrycznej.
a.5.11. Rozbudowa budynku
Nie przewiduje się przyszłej rozbudowy ani późniejszego zwiększenia zapotrzebowania na świadczone
przez zakład usługi ponad projektowaną wydajność.
a.5.12. Sprzęt specjalistyczny
Główne urządzenie RTG będzie znajdowało się w ekranowanym pomieszczeniu z wydzielonym
pomieszczeniem sterowni. Sale zabiegowe oraz operacyjne będą wyposaŜone w gniazda RTG
umoŜliwiające przyłączenie urządzeń przenośnych.
Sterylizacja w pokojach diagnostycznych będzie przebiegała przy pomocy sterylizatorów, a nie
autoklawów. Autoklaw będzie znajdował się jedynie w pomieszczeniu laboratorium.
b. Bilans powierzchni
b.1. Bilans terenu
Powierzchnia działki: 0,3 – 0,5 ha
b.2. Wskaźniki powierzchniowo-kubaturowe budynku
Długość: ? m
Szerokość: ? m
Wysokość budynku w części przychodni: do 9,0 m
Powierzchnia netto: ok. 560,0 m2
Kubatura budynku: ok. 3 400,0 m3
Ilość kondygnacji:
Część przychodni: 2
Część zabiegowa: 1
b.3. Zestawienie powierzchni w budynku
12
NR POM. NAZWA POMIESZCZENIA POWIERZCHNIA UśYTKOWA [m2]
PARTER
1.01 wiatrołap 7,5
1.02 poczekalnia 80,0 1.03 recepcja 8,5 1.04 WC 6,0
1.05 pokój przyjęć 11,0
1.06 pokój przyjęć 11,0
1.07 pokój przyjęć 11,0
1.08 pokój przyjęć 11,0
1.09 pokój przyjęć 11,0
1.10 wiatrołap 3,0
1.11 komunikacja ok. 80,0
1.12 klatka schodowa 14,5
1.13 magazyn wyrobów medycznych 8,0
1.14 pomieszczenie dla kotów 9,0
1.15 pomieszczenie dla psów 18,0
1.16 pomieszczenie dla psów 18,0
1.17 pomieszczenie przygotowania posiłków 9,0
1.18 magazyn karmy 4,0
1.19 pomieszczenie gospodarcze 8,0
1.20 sala zabiegowa 18,0
1.21 pomieszczenie przygotowania lekarzy 7,0
1.22 pomieszczenie przygotowania zwierząt 7,0
1.23 śluza 3,5
1.24 sala operacyjna 13,0
1.25 sala operacyjna 13,0
1.26 kotłownia 8,0
1.27 maszynownia 8,0
1.28 WC 2,5
1.29 magazyn środków dezynfekcyjnych 4,0
1.30 pomieszczenie przyjęcia prób laboratoryjnych 7,5
1.31 laboratorium 14,0
1.32 sala RTG 12,0
1.33 przedsionek do izolatek 4,0
1.34 izolatka 6,0
1.35 izolatka 6,0
suma powierzchni na parterze: ok. 465,5
PIĘTRO
2.01 pomieszczenie biurowo-konferencyjne 18,0
2.02 archiwum 5,0
2.03 szatnia studentów 9,0
2.04 zaplecze sanitarne 8,0
13
2.05 szatnia lekarzy 9,0
2.06 zaplecze sanitarne 8,0
2.07 pokój wypoczynkowy z aneksem kuchennym 7,0
2.08 komunikacja ok. 30,0
suma powierzchni na piętrze: ok. 94,0
CAŁKOWITA SUMA POWIERZCHNI
UśYTKOWEJ: ok. 560,0
c. Spis literatury i innych źródeł
1. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wymagań dla
gabinetów weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1990)
2. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wymagań dla
przychodni weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1991)
3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wymagań dla
lecznic weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1992)
4. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wymagań dla
klinik weterynaryjnych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1993)
5. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wymagań dla
weterynaryjnych laboratoriów diagnostycznych (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1994)
6. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie
szczegółowego sposobu prowadzenia ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt oraz
otrzymywania z niej wypisu (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1995)
7. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 sierpnia 2004 r. w sprawie wysokości
opłaty za wpis do ewidencji zakładów leczniczych dla zwierząt (Dz.U. 2004 nr 194 poz. 1996)
8. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 sierpnia 2005 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie wymagań dla przychodni weterynaryjnych (Dz.U. 2005 nr 174 poz. 1453)
9. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych,
jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690)
10. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 13 lutego 2003 r. zmieniające rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2003
nr 33 poz. 270)
11. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 7 kwietnia 2004 r. zmieniające rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2004
nr 109 poz. 1156)
12. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 listopada 2008 r. zmieniające rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2008
nr 201 poz. 1238)
13. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 17 grudnia 2008 r. w sprawie zmiany rozporządzenia
zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2008 nr 228 poz. 1514)
14. Rozporządzenie ministra infrastruktury z dnia 12 marca 2009 r. zmieniające rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2009
r., Nr 56, poz. 461)
15. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 10 grudnia 2010 r. zmieniające rozporządzenie w
sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2010
nr 239 poz. 1597)
16. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650) - tekst ujednolicony
14
17. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650)
18. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 marca 2007 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2007 r., Nr
49, poz. 330)
19. RF Architects
• www.rfarchitects.com/animal_care/hospitals/greek
20. Veterinary Hospital Design
• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: Greek & Associates Veterinary Hospital”
styczeń 2010 r.,
veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/ArticleStandard/Article/detail/648806
• “2010 Hospital Design Competition winners” luty 2010 r.,
veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/ArticleStandard/Article/detail/660594
• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: All Valley Animal Care Center”, styczeń
2010 r.,
veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/ArticleStandard/Article/detail/649366
• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: Southwest Veterinary Hospital”, styczeń
2010 r.,
veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/2010+People's+Choice+Award/ArticleS
tandard/Article/detail/649373
• “2010 Hospital Design People's Choice Award entry: Yukon Hills Animal Hospital”, styczeń 2010
r.,
veterinaryhospitaldesign.dvm360.com/vethospitaldesign/2010+People's+Choice+Award/ArticleS
tandard/Article/detail/649990
Plansze projektowe (format A3 w układzie poziomym – lub jego wielokrotność). 1) orientacja (1:2000), zagospodarowanie terenu 1:500, 2) rzut parteru 1:100, 3) rzut piętra (antresoli) 1:100, 4) rzut dachu 1:100, 5) przekroje (w ilości odpowiedniej dla przyjętej koncepcji – min. 2) 1:100, 6) elewacje (w ilości odpowiedniej dla przyjętej koncepcji – min. 4) 1:100, 7) fragment elewacji (10 mb) z odpowiednimi fragmentami przekroju poziomego i pionowego 1:50, 8) perspektywa zakładu z lotu ptaka lub aksonometria całości, 9) plansza dodatkowa (perspektywa strefy wejściowej widziana z poziomu stojącego obserwatora, schematy, ideogramy, podstawowe informacje materiałowe i opisowe, etc.) Plansze powinny być podane w trwałej technice graficznej, najchętniej w kolorze (elewacje w skali 1:100 oraz fragment elewacji w skali 1:50 obligatoryjnie kolorowe) Uwaga: skala 1:100 z dokładnością skali 1:200 – wymóg ten podyktowany jest względnie małymi parametrami wielkościowymi budynku Ewentualna zmiana powyŜszych ustaleń ramowych (skala, format, zakres opracowania) musi być uzgodniona i zaakceptowana przez prowadzącego adiunkta. Oceniona praca kursowa jest niezbędna przy ustnym egzaminie z przedmiotu !
Zawartość części archiwalnej - płyta CD-ROM i formatki A4.
Płyta ma zawierać: a) pliki z planszami projektowymi – formaty: dwg, pdf, jpg b) plik z opisem projektu: doc, pdf KaŜda formatka A4 powinna mieścić 1 planszę projektową; całość ma być umieszczona w koszulce
foliowej gotowej do wpięcia do segregatora.
Temat opracował dr inŜ. arch. Ryszard Włosowicz na podstawie pracy dyplomowej mgr inŜ. arch. Anety
Laskowskiej