Klasy V d i VI d w Muzeum Chopina w Warszawie!!!

/realizacja tematu: ”Warszawa - stolica Mazowsza” wynikający z tematu kompleksowego

projektu edukacyjnego pt.: „Moja mała Ojczyzna”

W piątek 1 marca 2013 roku klasy Vd i VId z Paniami: Renatą Muzal i

Magdą Siedliską zwiedzały ekspozycje „spuścizny szopenowskiej”.

Dzieci zostały przygotowane do wycieczki edukacyjnej na lekcjach języka polskiego,

historii i muzyki. Podczas zwiedzania wykonywały zadania celem podsumowania

zdobytych wiadomości teoretycznych i praktycznych.

Dużą atrakcją był spacer Traktem Królewskim: na Krakowskim Przedmieściu

uczniowie zobaczyli tablicę wskazującą kamienicę, w której przed laty mieszkał

Fryderyk Chopin oraz miejsce, gdzie spoczywa serce kompozytora

– Kościół św. Krzyża.

Uczniowie polecają …

Ekspozycja została rozmieszczona na czterech poziomach warszawskiego Pałacu

Ostrogskich, włącznie z piwnicą. Na każdej kondygnacji czeka zwiedzających zestaw

różnorodnie sprofilowanych informacji na temat życia i twórczości Fryderyka

Chopina, np. okresu warszawskiego czy działalności w Paryżu. Zależny od decyzji

widzów poziom eksploracji sprawia, że oferta Muzeum trafi do różnorodnych

odbiorców, bez względu na wiek i poziom przygotowania merytorycznego.

Poszczególne elementy audiowizualne ekspozycji zostały skonstruowane w taki

sposób, aby w Muzeum każdy odnalazł coś dla siebie, zarówno szkolne wycieczki,

artyści, studenci poszukujący pogłębionej wiedzy, jak i osoby zainteresowane epoką,

w której żył Chopin. Dlatego też, aby nie zakłócać indywidualnego charakteru

doświadczania Chopina, Muzeum może zwiedzać jednocześnie około 50 osób.

Pozwoli to w pełni wykorzystać potencjał placówki, umożliwi komfortowe zgłębianie

zasobów muzealnych i swobodne korzystanie z multimediów. Wszystkie te cechy

instytucji pozwolą na zmianę stereotypowego wizerunku "muzeum", jako nieciekawej,

martwej ekspozycji.

Muzyka, zapach i światło to tylko niektóre ze specjalnych efektów, które czekają, aby

pobudzać zmysły widzów. Nowatorskie podejście do tematyki życia i twórczości

jednego z najwybitniejszych polskich kompozytorów budzi uznanie zarówno wśród

miłośników muzyki klasycznej i historyków, jak i artystów.

Ideą Muzeum jest przede wszystkim indywidualne zwiedzanie i doświadczanie Chopina.

Paryż pachnący fiołkamiWszedłszy na piętro, znajdujemy się w paryskim salonie Chopina. Na podwyższeniu

stoi fortepian marki Pleyel, na którym Chopin koncertował w Paryżu. Umeblowanie

salonu uzupełnia rekamiera (służyła do wypoczynku w pozycji półleżącej), fotel oraz

mały okrągły stolik z podpórką w kształcie liry. Z ukrytych głośników słychać jakieś

rozmowy po francusku, odgłos odstawianych filiżanek, trzask ognia w kominku i

stłumiony zgiełk ulicy. W tej sali roztacza się zapach fiołków, ukochanych kwiatów

Chopina. Aromat jest rozpylany w utajniony sposób. Zwracamy uwagę na pianino

Pleyela. Okazuje się, że to „perełka” Muzeum - podarowany mu przez Towarzystwo

Chopinowskie w Los Angeles. Chopin uczył grać na tym instrumencie rumuńską

księżniczkę. Ekspozycja w sąsiedniej sali opowiada o kobietach w życiu

kompozytora. W gablotach znajdą się niezwykłe pamiątki, m.in. serwetka George

Sand z monogramem Chopina oraz pamiętnik baronowej Frances Sarah d'Est, do

którego nasz kompozytor wpisał utwór.

Podróże po EuropieNa drugim piętrze, w najwspanialszej sali pałacowej stoi zaprojektowana ekspozycja

poświęcona Chopinowi podróżującemu po świecie. Na konstrukcji ze stali

zamocowane są tablice w różowym kolorze z napisami: Berlin, Praha, Wien,

Dresden, Leipzig... Nad tablicami z nazwami poszczególnych miast wiszą

podświetlane reprodukcje graficznych wedut.

Całość uzupełniają teksty z dziennika podróży. Tutaj najwięcej jest ekranów z

informacjami o peregrynacjach kompozytora po kontynencie i na Wyspy Brytyjskie.

Chopin wyjechał z Polski już na zawsze w listopadzie 1830 r. W końcu zamieszkał w

Paryżu.

Śpiew ptaków z NohantZ innej sali dobiega świergot ptaków. Ma on przywołać sielską atmosferę

miejscowości Nohant, gdzie Fryderyk Chopin spędzał wakacje z George Sand.

Ciekawscy mogą tu zajrzeć do szuflady kompozytora

Wysuwając ją, ujrzą zapis nutowy i uruchomią multimedialną maszynerię. Projektory

wyświetlą te nuty na pulpicie w różnych kolorach: żółtym, różowym, niebieskim. Z

głośników zaś płyną dźwięki oglądanego utworu.

Czarny kubik śmierciNajbardziej kontrowersyjne pomieszczenie w całym Muzeum znajduje się na drugim

piętrze, tuż przy schodach. Włosi zaprojektowali wielkie czarne pudło, które niemal

całkowicie wypełnia jedną z piękniejszych pałacowych sal. Ściany są wytłumione

wełną mineralną i obłożone dziurkowaną blachą. Środek umownej trumny zajmuje

gablota od podłogi po sufit. Jest w niej wyeksponowany odcisk twarzy Chopina z

grymasem bólu i cierpienia. Napis informuje, że to "wersja maski zdjętej

bezpośrednio po śmierci". Oryginał znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej

Francji. Obok spoczywa kosmyk zabalsamowanych włosów kompozytora

zabezpieczony przez Ludwikę Jędrzejewiczową, najstarszą siostrę Chopina. Na

czarnych ścianach białe podświetlone napisy głoszą: "O mój najdroższy, już go nie

ma", "Chopin no more".

Beczka z Żelazową WoląNa wprost sali dla dzieci nieprzypadkowo urządzono pomieszczenie o kształcie

spłaszczonej beczki (symboliczny kokon, kołyska?) wyklejone w całości mapą ziem

polskich z czasów Chopina. To przestrzeń poświęcona narodzinom Fryderyka w

Żelazowej Woli 1 marca 1810 r. Chopinowskie miejsca nie są w żaden sposób

dodatkowo zaznaczone na mapie. Trzeba się trochę natrudzić, by na podłodze czy

ścianie "beczki" znaleźć Brochów, gdzie mały Fryderyk był chrzczony w kościele św.

Rocha, Żelazową Wolę i w końcu Warszawę, do której rodzina Chopinów przeniosła

się na stałe już jesienią 1810 r.

Warszawa z kabinamiNajwiększą salę na parterze Zamku Ostrogskich poświęcono Warszawie. Na

rycinach można oglądać Krakowskie Przedmieście z kościołem św. Krzyża czy inne

miejsca związane z życiem kompozytora. Chopinowie zamieszkali początkowo w

skrzydle Pałacu Saskiego, po siedmiu latach przenieśli się na dziesięć lat do

mieszkania w oficynie Pałacu Kazimierzowskiego. Potem był pałac

Czapskich/Krasińskich.

Na środku sali warszawskiej stoją trzy owalne kabiny o ścianach z giętego szkła.

Zdobią je ornamenty roślinne. Wzory zostały zaczerpnięte z tapet z epoki. W każdej

kabinie znajduje się białe siedzisko z plastiku oraz ekran. Dotykając go palcem,

można wybrać jedną z kompozycji Chopina, by oddać się kontemplacji jego muzyki w

izolacji od zwiedzających.

Salon nie tylko dla dzieciNa parterze wchodzimy z holu do sali zaprojektowanej dla dzieci, utrzymanej w

kolorystyce neonowej limonki z dużymi poduchami na podłodze.

Naciskając elektroniczne malowidło, można doprowadzić do tego, że mały Fryderyk

nagle znika sprzed fortepianu i skacze za oknem na spadochronie. Eleganckie

towarzystwo w salonie z dzieła Gowa niespodziewanie zaczyna kiwać głowami w

rytm rockowej muzyki.

Galeria zdjęć

„Spuścizna szopenowska”

Nowa wersja portretu Chopin na łożu śmierci autorstwa Alberta Graefle’a w zbiorach ikonograficznych Muzeum Chopina.

Zeszyt do kaligrafii Fryderyka Chopina, 1823-26 (?), Muzeum Fryderyka Chopina, własn. TiFC M/428.

Złoty zegarek kieszonkowy podarowany Chopinowi 3 stycznia 1820 w Warszawie przez Angelikę Catalani na pamiątkę jego koncertu, Muzeum Fryderyka Chopina, własn. TiFC

M/29. W futerale z napisem International Watch Comp[an]y.

Nicolas-Eustache Maurin, Sławni Pianiści - Jeune Ecole, 1842, wyd. w Galerie de la Gazette Musicale, 1842, nr 2, litografia, Muzeum Fryderyka Chopina, własn. TiFC

M/2895.

Fryderyk Chopin w otoczeniu pianistów paryskich: Jacoba Rosenhaina, Theodora von Döhlera, Alexandra Dreyschocka, Sigismonda Thalberga, Pierre Etienne Wolffa, Adolfa

von Henselta i Ferenca Liszta

Przygotowała: Barbara Grzywińska – nauczyciel historii