Kajet nr 98 (2/2013)2

KAJET - WARMIÑSKO-MAZURSKI INFORMATOR OŒWIATOWY

REDAGUJE ZESPÓ£:Barbara AntczakAgnieszka SpikertWojciech TañskiWies³awa Zieliñska

REDAKTOR NACZELNYWojciech Tañski

ADRES REDAKCJIWarmiñsko-MazurskiOœrodek Doskonalenia Nauczycieli10-447 OLSZTYNul. G³owackiego 17tel. 89 522-85-18 pok. 114e-mail: kajet@wmodn.olsztyn.pl

SK£AD KOMPUTEROWYLeszek Kalinowski

Redakcja zastrzega sobie prawodo dokonywania zmian formalnychoraz skrótów w tekœcie.

ukazuje siê od 1993 roku

TREŚĆ NUMERUW. Tański - Drodzy Czytelnicy 3

R. Makarewicz - Co przyjdzie poloniście... 4

L. Tchórz - Pamięci poetki Łesi Ukrainki 9

Z ŻYCIA SZKÓŁK. Ślusarz - Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej 11

K. Gajewski - Szkolne Koła Caritas na Zjeździe... 12

E. Witkowska - Lekcja w arboretum w Kudypach 13

M. Kuć - Ekologiczne działania integracyjne 14

A. Chodukiewicz-Kalwińska - Wiosenne sprzątanie ... 14

E. Kamińska - Młodzież w lasach Europy 15

A. Lipińska - Młodzież zapobiega pożarom 16

I. Kubicka- Oleksiak - Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej 16

A. Żołądek - Rejonowy przegląd poezji śpiewanej ... 17

M. Wiergowska - Miejski Turniej BRD 18

A. Lipińska - Młodzieżowy Turniej Motoryzacyjny 19

A. Lipińska - Olimpiada Wiedzy o Obronie Cywilnej 19

N. Martyniak - Oni potrafią udzielić pierwszej pomocy 20

J. Jasińska - Turniej z Korczakiem w tle 21

K. Świerszcz - Obchody Dni Rodziny 21

N. Martyniak - Targi Szkół Ponadgimnazjalnych 22

K.Iwaniec - Gimnazjaliści eksperymentują 23

K. Świerszcz - Pierwsze prawo jazdy 24

A. Borodziuk - W doświadczeniach moc 24

N. Martyniak - Gala „Ośmiu Wspaniałych” 25

J. Dakowska - 10- lecie Olimpiady „Zdrowy Styl Życia” 27

D. Salamon - O pięknie nadbiebrzańskiej przyrody 28

P. Karny - Europass Mobilność 29

kwiecieñmajczerwiec

3Kajet nr 98 (2/2013)

Ludzie są aktorami na scenie świata. Warto jednak być także widzem.

Jacques Tati

Drodzy Czytelnicy,

za oknem siąpi deszcz, z głośników leci Edyta Bartosiewicz, głowa pełna refleksji,w sercu odzywa się nostalgia i aż wierzyć się nie chce, że to początek lata… Konieczajęć edukacyjnych. Jeszcze tylko zakup nagród, wypisanie świadectw i dyplomów,podziękowania od uczniów… I znowu staniemy przy tablicy drugiego września…Spotkamy tych samych, a jednak innych uczniów… Czy będziemy na to przygotowani?Czy uda się nam im towarzyszyć i motywować ich w drodze do sukcesu?

Najważniejsza jest autorefleksja. To trudna umiejętność, tym bardziej, że w trakciejej dokonywania na wyidealizowanym w naszej świadomości obrazie, naszym obrazie,nierzadko dostrzegamy rysy. Czujemy dyskomfort. To jednak nieuniknione, jeśli chcemyzmienić swoją mentalność, rozwijać się. Sukces zapisany jest w każdym z nas, trzebatylko odnaleźć do niego drogę i mieć odwagę oraz determinację, aby nią kroczyć.

Sposobów na odrodzenie się „innym” jest wiele. Wspomnę jeden z - moim zdaniem– ciekawszych, aczkolwiek mogący wywołać niesmak u tych, którzy mienią sięprzedstawicielami kultury znacznie wyższej niż wysoka. Przywołam go z mrokówstarożytności. Ówcześni Grecy po jesienno-zimowym przesileniu odprawiali trwającywiele dni rytuał budzenia Dionizosa. To co się wtedy działo, na pewno nie mieści sięw granicach współczesnej moralności i jeszcze dalsze jest od dzisiejszegostandardowego poczucia przyzwoitości. Okazuje się, że takie zachowania potrzebne byłyim dla zdrowia psychicznego i rozwoju emocjonalno-intelektualnego. Czasowewprowadzenie w życie totalnego chaosu, pozwalało na prawdziwe odkrycie siebie, naspotkanie oko w oko ze wszystkimi wadami, niedoskonałościami i żądzami.Na zmierzenie się z nimi. Im większe było zwycięstwo, tym sprawniej szłoodbudowywanie kosmosu osobowości, tym bliżsi byli prawdy, dobra i piękna.

Nie zachęcam Szanownych Czytelników do kultywowania aż tak perwersyjnychzachowań, chociaż dopiero co świętowaliśmy równie ekscytującą Noc Kupały –słowiańskie święto zakochanych.

Czas wakacyjnego urlopu sprzyja jednak lepszemu poznaniu siebie i zbudowaniuod nowa. Trzeba tylko tego naprawdę chcieć. Życzę zatem nam wszystkim dużo okazjido autorefleksji i chęci wewnętrznego doskonalenia się tak, abyśmy we wrześniu spotkalisię prawdziwsi, lepsi i piękniejsi.

Wojciech Tański

Kajet nr 98 (2/2013)4

W zachowaniach człowieka istotną rolę odgrywakomunikacja. W badania nad wyjaśnieniem mechanizmówprocesu komunikacji zaangażowali się specjaliści różnychdyscyplin naukowych, co zaowocowało powstaniemnowych nauk. Szczególnie interesujące wydają mi sięprace naukowe czerpiące wzajemną inspirację z osiągnięćbadawczych metodologicznie dość odległych.

Socjolingwistyka powstała na pograniczu dyscyplinwiedzy sformułowanych dla innych celów niż ona sama(Grabias 1994: 13). Uwarunkowania zachodzące międzyjęzykiem a społeczeństwem mieszczą się w obszarze dwutez. Pierwsza z nich mówi, że język jest tworemspołecznym, a jego indywidualne użycie zależne jestod użycia zbiorowego. Teza druga odnosi się do językajako narzędzia komunikacji, które uwarunkowane jestzarówno społecznie, jak też indywidualnie. Tezy tewzajemnie się uzupełniają, co znalazło wyraz w stworzonejprzez E. Benveniste zasadzie implikacji, która mówi„społeczeństwo tworzy język, ale równocześnie i języktworzy społeczeństwo” (cyt. za Grabias 1994: 14). Zatemrozważania na temat komunikacji powinny zawieraćw sobie elementy wiedzy o społeczeństwie, w którym takomunikacja przebiega. To stwierdzenie będzie istotnedla dalszych naszych rozważań.

Innym, znakomitym przykładem nowej dyscyplinynaukowej, która stoi na pograniczu dwu innych obszarówwiedzy, jest psycholingwistyka. Powstała ona ponadsześćdziesiąt lat temu podczas interdyscyplinarnegosympozjum w Cornell University (Kurcz 2005: 17).W psychologii języka i teoriach komunikacyjnychwyprowadzonych z psychologii znajdujemy odwołaniado funkcji języka, a także do kompetencji językoweji komunikacyjnej. Te z kolei terminy znakomiciefunkcjonują w badaniach językoznawczych. Funkcje językazawdzięczmy Karlowi Bühlerowi, za którym takżepowszechnie przyjmuje się schemat znaku językowegow komunikacji (Bühler 2004: 29). Są to powszechnie znaneustalenia i szczegółowe ich przywołanie wydaje sięzbędne.

Wróćmy jednak do początków refleksji nadmechanizmami komunikacji, co pozwoli nam umocowaćwybrana koncepcję w szerszej perspektywie. Jakkolwieknie jest moim celem dokonanie retrospektywy opisanychw literaturze naukowej teorii komunikacyjnych, to wybóri omówienie niektórych z nich da podstawę douzasadnienia wykorzystania kwadratu komunikacyjnego,jako skutecznego sposobu analizy zdarzeń dialogowychposzerzonego dyskursu edukacyjnego1.

Pierwsze teorie komunikacji przedstawionow schematach liniowych. W prostym schemacie Shannonai Weavera z lat czterdziestych XX wieku komunikacjaopisywana jest właśnie linearnie. W tym modelu

komunikacji istnieje nadajnik/nadawca, który za pomocąkodu utrwalonego w jakimś nośniku przekazuje treścido odbiornika/odbiorcy. Dziś mamy pewność, że taki opisprocesu komunikacji interpersonalnej jest absolutnieniewystarczający. Najwięcej nieporozumień powstałow wyniku powszechnego wówczas przekonania, że to,co zostało zakodowane w języku, może być z dobrymskutkiem i bez strat odkodowane przez odbiorcę. W takzarysowanym procesie komunikacji nieistotne zdają sięzarówno aspekty rzeczowe zawarte w komunikacie, jakrównież inne elementy towarzyszące komunikowaniu sięludzi. Upraszczając można stwierdzić, że tak zarysowanyschemat komunikacji nie uwzględnia ani treścikomunikatu, ani okoliczności zdarzenia komunikacyjnego,ani zmiennych umocowanych w osobach prowadzącychrozmowę. Traktowanie nadawcy jak urządzenianadającego i analogicznie odbiorcy jak urządzeniaodbiorczego prowadzi do pomijania aspektówpsychologicznych i socjologicznych składających się napełny obraz przestrzeni komunikacyjnej2 istniejącej międzyosobami. Modele linearne kształtowały myślenieo komunikacji w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątychubiegłego wieku. Nawet rozbudowane schematyzachowujące układ linearny, nie dają możliwościprzedstawienia splotu licznych uwarunkowańwpływających na proces komunikacji. Zwrócił na to uwagęGeorge Miller, który traktował komunikację jako syntezęelementów semantycznych, syntaktycznychi pragmatycznych. Przez element semantyczny rozumiałon znaczenie używanych symboli, zaś relacje między nimizaliczał do syntaktyki, natomiast użycie językaw konkretnych uwarunkowaniach socjologicznych włączyłdo pragmatyki (za Nęcki1996:20-24). Taki podział znanyjest z prac umocowanych w filozofii języka. Semiotykatradycyjnie przecież dzielona jest na semantykę,syntaktykę i pragmatykę. Dla teorii komunikacji takipodział może być znaczący jedynie w związkuz metodologią badań, nadal jednak wymaga dookreśleniao zmienne tkwiące w formułującym komunikat nadawcyi odczytującym go odbiorcy. Dlatego też sądzę,że refleksje na temat modelu komunikacji interpersonalnejpowinny ocierać się o dociekania psychologiczne,bowiem one zawierają próbę objaśniania mechanizmówformułowania tekstu i możliwych wersji jego odbioru.

W kontekście powyższych ustaleń nie powinno dziwić,że językoznawca przejawia zainteresowanie dla teoriikomunikacyjnych, które powstały na gruncie psychologii.W prowadzonych rozważaniach odwołam się do pracywybitnego niemieckiego psychologa i terapeuty,profesora uniwersytetu w Hamburgu. Friedemann Schultzvon Thun, bo o nim tu mowa, przedstawił swoje poglądyna temat mechanizmów komunikacji posługując się

Co przyjdzie poloniœcie

ze s³uchania czworgiem uszu?

5Kajet nr 98 (2/2013)

schematem kwadratu (2001; 2007). Zdaniem autora Sztukirozmawiania, komunikacja jest wielofunkcyjna i jako takaanalizowana być powinna zarówno z perspektywynadawcy, jak również odbiorcy. Wielofunkcyjnośćkomunikacji to istnienie komunikatów na kilkupłaszczyznach równocześnie. Rozpatrywać zatem możnaw tym samym akcie komunikacji kilka aspektów. Są onew pewnym stopniu spójne z istniejącymi w teoriachjęzykoznawczych funkcjami języka, czego postaram siędowieść w dalszej części artykułu.

Postawione w tytule artykułu pytanie, prowokuje doszczegółowego zapoznania się z teorią kwadratukomunikacyjnego. Schultz von Thun prowadzi swojąanalizę procesu komunikacji, akcentując umiejętnośćsłuchania. W świetle przywoływanej teorii słuchanienabiera nowego znaczenia. Słuchanie uważne, którenazywanie jest przez niego także słuchaniem aktywnym,wymaga korzystania z czworga uszu, które odpowiadająwyróżnionym w kwadracie komunikacjiwspółwystępującym aspektom wypowiedzi.

Co zatem przyjdzie poloniście ze słuchania czworgiemuszu? Rozpatrzmy teorię komunikacji Schultza von Thunaw kontekście językoznawczych teorii komunikacyjnych,co pozwoli nam dostrzec liczne zbieżności i zastosowaćjej główne tezy w opisie zdarzeń komunikacyjnychw dyskursie edukacyjnym.

Każda wypowiedź zawiera w sobie jednocześnie czteryaspekty. Są to: aspekt rzeczowy, relacyjny, apelowyi ujawnienie siebie. Wszystkie one są częściamiskładowymi odpowiedzialnymi za jakość i przejrzystośćkomunikacji. Każda bowiem wypowiedź jest pakietemróżnych informacji, które wyrażone być mogą wprost i niewprost. W każdej też znajdujemy, co oczywiste, warstwęsłowną, której przypisujemy w głównej mierzekomunikowanie rzeczowe, ale też poziom niewerbalnykomunikatu, odpowiedzialny często za treścidrugoplanowe. Harmonijne współistnienie obu tych warstwdecyduje o spójności bądź niespójności komunikacji.Przyjmuję, że wszystkie zapisane na bokach kwadratukomunikacji aspekty współistnieją i wzajemnie siędopełniają, a czasem też wzajemnie interpretują.

Zawartość rzeczowa wypowiedzi odnosi się doinformacji, którą w niej umieszczono. Rzeczowe powinnybyć także argumenty w dyskusji, przekazywanieprzemyśleń i rozwiązań postawionych problemów.W związku z płaszczyzną rzeczową postawić można dwieprzyczyny zakłócenia skutecznej komunikacji.Po pierwsze, są to dygresje i odstępstwa od zasadniczegotematu dialogu, co pozwala określić wypowiedzi jakonierzeczowe. Po drugie, przekazywane informacje niedocierają do odbiorcy z powodu ich niezrozumiałości.Tekst zrozumiały charakteryzuje się prostotąw formułowaniu wypowiedzi, uporządkowaną budową.

W omawianej teorii rzeczowy, relacyjny, ujawniającysiebie i apelatywny aspekt wypowiedzi może byćwyrażony wprost i nie wprost. Rodzi to daleko idącekonsekwencje tak dla przebiegu procesu komunikacji,jak również dla próby systemowego opisu takpojmowanego schematu komunikacji. Schemat tenzamierzam wykorzystać w opisie mechanizmówkomunikacji zachodzących w poszerzonym dyskursieszkolnym.

Współczesne próby naukowego spenetrowaniawszystkich elementów składających się na proceskomunikacji prowadzą do coraz bardziej szczegółowegobadania aspektów wpływających na dialogowanie.Dlatego też pojawiają się teorie czerpiące z różnychinspiracji niezależnie od dyscypliny naukowej, na grunciektórej powstały. Kwadrat komunikacyjny Schultza vonThuna przekształcił się w sześciofunkcyjny schematkomunikacji Karla H. Delheesa (za Retter 2005; 192)

Schemat 1.Kwadrat komunikacji wg Schulza von Thuna (2001:13)

Schemat 2.Sześciofunkcyjny schemat komunikacji wedługDelheesa ( za Retter 2005;192)

Delhees dążył do opisania możliwie różnych podejśćświadczących o wielofunkcyjności komunikacji.W schemacie nie ma mowy o postawach nadawcyi odbiorcy komunikatu, lecz o funkcjach samejkomunikacji. To zasadnicza różnica między teorią Schulzavon Thuna a Delheesa. Sześciofunkcyjny schemat

Kajet nr 98 (2/2013)6

Delheesa zawiera podobnie jak czworokąt komunikacyjnySchulza von Thuna płaszczyznę rzeczową (treścimerytoryczne), płaszczyznę apelu oraz płaszczyznęrelacyjną. Pozostałe trzy aspekty wskazane przez Delheesanie mogą być uznane za tożsame z umieszczonymiw kwadracie komunikacyjnym. Wskazana prze Schulzavon Thuna płaszczyzna ujawniania siebie nie może byćtożsama z komunikacją jako wyrazem nastawieniado odbiorcy, które znajdujemy u Delheesa. Trudno teżzgodzić się z umieszczeniem w schemacie komunikacjiaspektu wyjaśniania. Zdaniem autora sześciofunkcyjnegomodelu komunikacji, w akcie komunikacji znajdują sięwyjaśnienia i interpretacje zamysłu, jaki towarzyszyłmówiącemu (nadawcy). Z takim poglądem nie mogę sięzgodzić. Intencjonalność związana jest z nadawcąkomunikatu, nie zaś komunikatem jako takim.Komunikacja to wymiana znaczeń w warstwie rzeczoweji dodatkowych współistniejących z warstwą rzeczowąaspektów komunikacji, w tym intencjonalności, którazwiązana jest bezpośrednio z celem, jaki zamierzanadawca osiągnąć. Racjonalne jest takie zachowaniekomunikacyjne, które służy osiągnięciu celu, jakim jestobustronne w dialogu lub wielostronne w poliloguzrozumienie treści komunikatu i intencji, które imtowarzyszą. Ostatnim aspektem umieszczonymw schemacie sześcioboku jest styl. Zarówno styl, jakwyjaśnianie i ekspresja wydają się odpowiadać jednemuz boków kwadratu Schulza von Thuna, który badacznazwał ujawnianiem siebie. Każda wypowiedź nadawcyujawnia część jego samego. To, jakim posłuży się stylem,zatem co wybierze z bogatego słownika umysłowego(Kurcz), świadczy o nim samym, o jego „ja”.

Znaczenie „ja” dla komunikacji stanowiło przedmiotbadań naukowych. Oczekiwania, które mają uczestnicykomunikacji względem siebie samych i partnerówdialogowych determinują w znacznym stopniu to, jakiprzebieg przyjmuje akt komunikacji. Ujawnienie siebieprzebiega w trakcie formułowania tekstu, jak równieżw trakcie słuchania. Szczególnie intersujący i jeszczeniezbadany wydaje się proces słuchania.

W badaniach, które prowadzę nad dyskursemedukacyjnym, rozpoznanie aspektów składających się naprocesu odbioru w dialogu między nauczycielema rodzicami ucznia ujawnia przyczyny zakłóceniakomunikacji.

Mając świadomość integralności płaszczyznkomunikacji rozpisanych w schemacie Schulza von Thuna,przedstawię analizę wyrażeń językowych zanotowanychw dialogach prowadzonych w przestrzeni szkoły. Materiałbadawczy stanowią nagrania rozmów odbywanychw olsztyńskich szkołach różnych szczebli edukacyjnychpodczas tzw. wywiadówek, czyli spotkań wychowawcyklasy z rodzicami uczniów. W kontekście teorii Schulzavon Thuna szczegółowej analizie poddam dwa wyrażenia,które powtarzały się w nagraniach. Uwagę zatemzwrócimy na następujące wyrażenie: materiał nieutrwalony.

Na wstępie określę przestrzeń komunikacyjną, w którejzdarzenia się odbywały. Proksemika wywiadówki nie

została jeszcze szczegółowo zbadana. Rozumieniapojęcia przestrzeni komunikacyjnej w czysto fizycznymznaczeniu tego terminu jest znaczącym ograniczeniem.Skłaniam się do zaproponowanej przez Lesława Cirko(2009) szerszej definicji tego pojęcia. Obok elementówuniwersalnych przestrzeń komunikacyjną współtworzączęsto czynniki jednostkowe i nieprzewidywalne. Zatemumieścić w niej wypada także parytet o wiedzykomunikacyjnej posiadanej przez nadawcę i zakładaneju odbiorcy tekstu, którzy pozostają względem siebiew interakcji. Jest to podejście zgodne z przyjętym przezemnie opisem wynikającym z reguł kwadratukomunikacyjnego. Szczegółowe rozwinięcie koncepcjiCirko wydaje się zbędne, bowiem luźno wiąże sięz zasadniczym celem mojej pracy. Powrócę zatem dozasadniczego wątku rozważań.

Wywiadówki odbywają się na terenie szkoły, zwyklew salach lekcyjnych. Rodzice siadają w ławkachprzeznaczonych dla uczniów, zaś nauczyciel zajmuje„swoje” miejsce za katedrą. O tym, że uczestnicykomunikacji w tak zaaranżowanej przestrzeni przyjmująpostawy wynikające z pełnionych ról społecznych, nietrzeba nikogo przekonywać. Prace naukowe prowadzonez perspektywy socjolingwistyki potwierdzają także tęprawidłowość. Jakkolwiek nie znalazłam badań, któreszczegółowo penetrowałyby tę problematykę, tonawiązania do niej znaleźć można w pracach ErvingaGoffmana (1981), który podjął zagadnienie pełnienia rolispołecznej w związku z wykonywaniem zawodunauczyciela. Wiadomo, że w dialogu nauczycielaz rodzicami ucznia obserwować możemynierównorzędność ról. Warto postawić pytanieo znaczenie tego faktu dla komunikacji w proponowanejopisie analizie opartej o kwadrat Schulza von Thunai poddać szczegółowej analizie dwa wskazane wyżejwyrażenia.

Zebranie z rodzicami zwykle rozpoczynane jest odogólnych informacji dotyczących postępów w naucei zachowania całej klasy. W tym kontekście częstopojawiają się analizowane wyrażenia. Mając na uwadzeintegralność wszystkich czterech płaszczyzn kwadratukomunikacji, a więc zawartości rzeczowej, apelu,wzajemnej relacji i ujawnienia siebie, podejmę zadanierozłożenia wartości komunikacyjnej w poszczególnychpłaszczyznach. Co słyszą zebrani na wywiadówce rodziceuczniów, gdy wychowawca klasy mówi o nieutrwalonymmateriale?

W płaszczyźnie rzeczowej są to informacje dotyczącewyników nauczania. Poziom ogólności pozwala wątpićw ich realną wartość komunikacyjną. W zebranymmateriale badawczym analizowane wyrażenia użytezostały przez nauczycieli szkół średnich podczas zebraniaogólnego z wszystkimi rodzicami danej klasy, ale teżw trakcie indywidualnych spotkań z rodzicamikonkretnych uczniów. Nieutrwalony materiał wydaje sięwyrażeniem użytym w charakterze peryfrazy. Omówieniejako zabieg językowy łagodzący wymowę komunikatujest stosowane przez nauczycieli stosunkowo często.

7Kajet nr 98 (2/2013)

Niektórzy autorzy (Babiuch 2002) zalecają staranneprzygotowanie językowe do zebrania z rodzicami, tak byniepomyślne informacje przedstawić rodzicom w sposóbzłagodzony. Użycie wyrażenia materiał nieutrwalonyw płaszczyźnie rzeczowej niesie informacje o tym,że uczniowie nie dokładają starań, uczą się zbyt mało,co skutkuje tym, że wymagane wiadomości lub kształconeumiejętności nie są przez uczniów odtwarzane. Nauczycielogólnikowo informuje o niezadawalających wynikachw nauce, ale umieszcza je w planie przedmiotu, nie zaśpodmiotu zabiegów edukacyjnych.

Nieutrwalony materiał ma zróżnicowaną wartośćkomunikacyjną w zależności od kontekstu użycia.Niewątpliwie jest swoistym ogólnikiem, gdy używany jestpodczas ogólnego zebrania klasowego. Tak użyty nierazi, choć przecież przeczy idei antropologiczniepojmowanego procesu nauczania. Zwracanie uwagi namateriał nauczania zamiast na ucznia jest przejawemprzedmiotowego traktowania zadań w szkole. Ideaprymatu materiału nad uczniem, jakkolwiek deklaratywnieodrzucana przez środowiska szkolne, ujawnia sięw głęboko utrwalonych schematach językowych.Nauczyciel, który informuje rodziców o ogólnychwynikach edukacyjnych swoich wychowanków, pośrednioujawnia w ten sposób, że dla niego istotniejszy jestmateriał, nie zaś uczniowie. Tym sposobem ujawnia siebie.Kwadrat komunikacyjny Schulza von Thuna przewiduje,że każda nadawana wypowiedź jest sposobem ujawnianiasiebie. Zatem nauczyciel, który posługuje się wyrażeniemnieutrwalony materiał jest głęboko osadzonyw nomenklaturze dającej prymat przedmiotowi.Nie stawiałabym tu twardej tezy uogólniającej użycie tegowyrażenia na całość filozofii edukacyjnej, jednak możnawnioskować o nie dość refleksyjnym użyciu języka.Ten aspekt przywoływanej teorii wydaje siębezdyskusyjny.

Wracając do użycie kontekstowego, stwierdzić trzeba,że to samo wyrażenie zastosowane w rozmowieindywidualnej w płaszczyźnie rzeczowej odbierane jestmniej ogólnikowo i zwykle prowadzi do podjęcia dialoguuzupełniającego informacje. Rodzice pytają o konkrety,zadają pytania szczegółowe, proszą o wskazanie treściprogramowych lub rozdziału w podręczniku, które ichdziecko powinno utrwalić. Użycie przez nauczycielawyrażenia nieutrwalony materiał może być odbierane, i jakdowodzą tego zarejestrowane repliki dialogowe, jest takodbierane, jako apel o pomoc. Nauczyciel informujerodziców o tym, że uczniowie nie osiągają zadawalającychwyników i jego wypowiedź odbiera jest przez częśćrodziców jako apel o wsparcie. W zależności od tego,jaki model postaw rodzicielskich3 preferowany jest przezuczestniczących w wywiadówce rodziców, taki rodzajureakcji rejestrowany jest w nagraniach. Rodzice pytająwprost, jak mogą pomóc swojemu dziecku. Czasemdeklarują też zwiększenie kontroli nad sposobemwykorzystania czasu przez młodych ludzi. Jakorestrykcyjne i karzące pojawiają się deklaracjeograniczenia możliwości korzystania z komputera

lub spotkań z rówieśnikami. Oczywiście na podstawiebadanych zdarzeń komunikacyjnych nie możnaprzewidzieć skutków oddalonych w czasie i przestrzeni.Tak więc ostatecznie nie wiadomo, jakie działania podejmąrodzice w stosunku do swoich dzieci po powrociez wywiadówki. Faktem jest, że wyrażanie nieutrwalonymateriał, które umieścić można w grupie wyrażeńo znacznym stopniu ogólności, odbierane jest przezuczestniczących w wywiadówce rodziców w płaszczyźnieapelu.

Najtrudniejsza i jak się wydaje najbardziejskomplikowana jest płaszczyzna wyrażania wzajemnychrelacji. Relacje interpersonalne to związki między ludźmi,a sposób wyrażania wzajemnych relacji związany jestz przestrzenią komunikacyjna, w której dialog się toczy.Psychologia akcentuje wpływ pozytywnych lubnegatywnych emocji, które towarzyszą rozmowie.Stwierdzić jednak należy, że relacje interpersonalne sąwynikiem wielu zmiennych tak zawartych w rozmówcach,jak i wynikających z uwarunkowań sytuacyjnych.W przypadku tak zwanej wywiadówki relacje międzynauczycielem a rodzicami uczniów są w prowadzonychrozważaniach lokowane w przestrzeni poszerzonegodyskursu szkolnego i tylko z tej perspektywy podlegająopisowi. Zatem poza obszarem badań pozostają zdarzenianierejestrowane w nagraniach dźwiękowych, zatem niemające oparcia w zanotowanych językowych zdarzeniachkomunikacyjnych. Dociekanie w sferze psychologiizdarzeń komunikacyjnych wykracza poza prowadzoneobserwacje. Zatem wnioskowanie może odbywać sięjednie na podstawie wymiany replik dialogowychi poczynionych wcześniej socjolingwistycznychustaleniach w zakresie relacji interpersonalnychobserwowanych w szkole(Grabias 1994: ).

Stwierdziliśmy już, że w komunikacji międzynauczycielem a rodzicami ucznia rejestrowana jestnierównowaga wynikająca z pełnionych ról społecznych.Oprócz wyżej wspomnianych uwarunkowań wartowspomnieć także i o tym, że elementem integralniewpisanym w rolę nauczyciela jest społeczne przekonanieo wysokich kompetencjach zawodowych tej grupy.W przekonaniu społecznym nauczyciel to osoba, którauzyskała gruntowne wykształcenie w zakresie nauczanegoprzedmiotu, a także metod jego wykładania i podstawpedagogiki i psychologii rozwojowej dzieci i młodzieży4.

Rozważmy zatem, jakiego rodzaju relacja zachodzipodczas zebrania z rodzicami, w szczególności zaś, jakaona jest w kontekście wypowiadanej przez nauczycielauwagi o nieutrwalonym materiale. Nauczyciel wie, że użytew tym wyrażeniu słowo materiał odnosi się do treścinauczania i kształcenia. Jeśli mówi o przedmiocie, któregosam uczy, to potrafi także doprecyzować ten termino konkretnie wymagane rozdziały podręcznikalub zadania z zeszytu ćwiczeń lub wymagania sprawdzianu.Jeśli jednak występuje w roli wychowawcy klasy, to jestledwie łącznikiem między nauczycielem komentowanegoprzedmiotu a rodzicami ucznia. Zwykle nie potrafiodpowiedzieć na szczegółowe pytania rodziców i odnosi

Kajet nr 98 (2/2013)8

swoje informacje tylko do zanotowanych w dzienniku ocenszkolnych. Nadal jednak obserwować możemynierównorzędność partnerów komunikacji. Nauczycieldysponuje danymi i udziela ich rodzicom, dla którychtermin nieutrwalony materiał jest niewiele znaczący. Po taksformułowanym komunikacie część rodziców pozostajepo części ogólnej wywiadówki, by uzyskać informacjeszczegółowe, jednak znacząca grupa rodziców opuszczazebranie w ogólnym przekonaniu, że w zakresiewybranego przedmiotu ich dziecko osiąga wynikiniezadawalające, nie uczy się odpowiednio dużo, bowiemmateriał pozostał nieutrwalony. W tej sytuacji w zakresierelacji między uczestnikami komunikacji obserwujemypozory porozumienia. Nauczyciel poinformował, rodziczaś przyjął informację, której wartość komunikacyjna jestnieostra. Rozmowy indywidualne, które zarejestrowałamw materiale badawczym, dowodzą, że i w tym typiekomunikacji zachowana jest nierównorzędność partnerów.Nauczyciel przyjmuje postawę „wiedzącego lepiej”.Szczegółowy opis tego typu kontaktów będzieprzedmiotem odrębnej publikacji.

Tak sformułowany opis jest jednak niepełny, bowiemczęść rodziców korzysta z dodatkowych źródeł informacjio tym, czego wymaga się od ich dziecka, jakie są kryteriaoceniania, możliwości poprawienia oceny negatywnej.Na stronach internetowych szkoły publikowane są planynauczania, kryteria oceniania, a także inne informacjedotyczące nauczania. W tak zarysowanej sytuacjikomunikacyjnej nauczyciel przestaje być jedynymźródłem informacji, a analizowany nieutrwalony materiałstaje się mniej enigmatyczny. To dzięki możliwościomInternetu rodzice mogą na bieżąco śledzić postępyw nauce swoich dzieci, bowiem na stronach e-dziennikamogą odczytać nie tylko ocenę, ale też informację o tym,za co dziecko taki stopień szkolny otrzymało.To zasadniczo zmienia sytuację komunikacyjnąi weryfikuje poziom wzajemnych relacji.

dr Renata MakarewiczUniwersytet Warmiñsko-Mazurski w Olsztynie

Przypisy

1. Pojęcie „poszerzonego dyskursu edukacyjnego”wprowadziłam i objaśniłam jego znaczenie w artykule„Redundancja zrównoważona…”, którego szczegółowyadres bibliograficznym znajduje się w bibliografii końcowej.

2. O przestrzeni komunikacyjnej pisałam w oddanym dodruku tekście Socjo-deixis w komunikowaniu sięnauczycieli z rodzicami uczniów na przykładzie szkółw Permie

3. W literaturze pedagogicznej znaleźć można cztery typuwłaściwych postaw rodzicielskich i również cztery typyniewłaściwych. Właściwie zwykle określa się następująco:akceptacja dziecka, współdziałanie z dzieckiem, uznawaniepraw dziecka, danie mu rozumniej swobody. Postawyniewłaściwe to: odtrącenie, niedomierne wymaganie,nadmierna ochrona, postawa unikająca.

4. W ciągu ostatnich lat w mediach toczy się dyskusja na tematkompetencji zawodowych nauczycieli, czasu ich pracyi przywilejów wynikających z Karty Nauczyciela. Odbiórspołeczny tej grupy zawodowej podlega w ostatnich latachdynamicznych zmianom. W naukowej literaturzepedagogicznej, szczególnie w zakresie pedeutologii,te procesy nie są jeszcze notowane. Zmiana relacji widocznajest w języku, jakim posługują się uczestnicy poszerzonegodyskursu szkolnego, co jest przedmiotem moich szerszychbadań.

Bibliografia

1. Babiuch M. 2002, Jak współpracować z rodzicami„trudnych” uczniów, Warszawa.

2. Bühler K. 2004, Teoria języka, Kraków.3. Cirko L. 2009, Akceptacja w komunikowaniu się.

Między preskryptywizmem a permisywizmem,Wrocław.

4. Goffman E.1981, Człowiek w teatrze życiacodziennego, Warszawa.

5. Kurcz I. 2005, Psychologia języka i komunikacji,Warszawa.

6. Retter H. 2005, Komunikacja codziennaw pedagogice, Gdańsk.

7. Schulz von Thun F. 2001, Sztuka rozmawiania 1.Analiza zaburzeń, Kraków.

8. Grabias S. 1994, Język w zachowaniachspołecznych, Lublin.

9. Koniczna A. 2009, Analiza struktury interakcjiwerbalnej w sytuacji rozmowy nauczycieliz rodzicami o problemach szkolnych ucznia,Warszawa.

10. Makarewicz R. 2011, Redundancja zrównoważonaw komunikacji szkolnej w ujęciu lingwistykiedukacyjnej, w: Język poza granicami języka 2.Semantyka a pragmatyka: spór o pierwszeństwo.Część 1. Aspekty lingwistyczno-semiotyczne, podred. Aleksandra Kiklewicza, Olsztyn, s. 269-284

11. Nęcki Z. 1996, Komunikacja międzyludzka, Kraków.

9Kajet nr 98 (2/2013)

Dla Ukraińców poetka jest przykładem silnejosobowości, która potrafiła zmagać się z wielomaproblemami. Siła ducha, niezwykła pracowitość i silnawiara w zwycięstwo sprawiły, iż Łesia Ukrainka, pomimociężkiej choroby (gruźlicy kości) była jedną z najbardziejwykształconych kobiet przełomu XIX i XX w. ŁarysaKosacz nie uczęszczała do żadnej szkoły. Wszechstronnewykształcenie zdobyła w domu. Miała niezwykłą łatwośćprzyswajania języków obcych – biegle posługiwała siędziesięcioma. Większość własnych utworów napisaław języku ukraińskim. Aby przybliżyć Ukraińcom dziełaliteratury europejskiej, tłumaczyła je na język ukraiński.

Poetka bardzo dobrze znała język polski. Biegle sięnim posługiwała. Tłumaczyła polską literaturę na językojczysty, między innymi utwory Adama Mickiewicza. ŁesiaUkrainka bardzo lubiła również muzykę. W dzieciństwiegrała na fortepianie. Pośród ulubionych kompozytorówbył Fryderyk Chopin.

Dla ukraińskich uczniów z Bartoszyc jest to szczególnarocznica, gdyż imię Łesi Ukrainki nosi szkoła podstawowa,wchodząca w skład Zespołu Szkół z Ukraińskim JęzykiemNauczania. Oddając hołd swojej patronce, uczniowiei nauczyciele przygotowali piękny koncert „Ukraińscy

Pamiêci poetki £esi UkrainkiW bieżącym roku przypada 100. rocznica śmierci wybitnej ukraińskiej

poetki, krytyka literackiego i dramatopisarki Łarysy Kosacz-Kwitki, znanejpowszechnie jako Łesia Ukrainka.

uczniowie – Łesi Ukraince” poświęcony 142. rocznicyurodzin i 100. rocznicy śmierci Łesi Ukrainki.

Podczas programu artystycznego, w którym wzięłaudział niemalże cała społeczność szkoły (uczniowiez oddziału przedszkolnego, grupa teatralna „Plejada”,chór „Lisowa pisnia”, kwartet „Wesełynka”, grupa „Darlubowi”, zespół taneczny „Barwinok” oraz nowo powstałyzespół wokalny nauczycieli), została przedstawiona postaćŁesi Ukrainki, jej życie i twórczość, chwile pełneoptymizmu, a także chwile smutku i rozpaczy.

Na uroczystość do szkoły licznie przybyli goście,przedstawiciele lokalnych władz, radni miasta,nauczyciele języka ukraińskiego z Warmii i Mazur orazbartoszyczanie, aby wspólnie uczcić pamięć sławnejpoetki.

Po raz pierwszy w ukraińskiej szkole w Bartoszycachgościł prof. Myron Janki - Konsul Generalny Ukrainyw Gdańsku wraz z małżonką. Dostojny gość podziękowałwszystkim nauczycielom i uczniom za krzewienie kulturyukraińskiej, pielęgnowanie tradycji przodków oraz pracęna rzecz polsko-ukraińskiej integracji na Warmiii Mazurach, a następnie uhonorował dyplomemAmbasadora Ukrainy w Polsce 7 nauczycieli, 2 dyrektorówukraińskich szkół za aktywną pracę na rzecz rozwojuukraińskiego szkolnictwa w województwie warmińsko-mazurskim. Nagrodzeni nauczyciele to: dr MirosławaCzetyrba-Piszczako z Olsztyna, Nadija Ortyńska z Kandyt,Iwona Onufrijuk z Pieniężna, Anna Koblak z Marzęcina,Wiktoria Petiuk z Pozezdrza, Ewa Caryk z Wydmin, MariaSycz i Bohdan Tchórz z Górowa Iławeckiego oraz autorkatej publikacji.

Przed uroczystością w godzinach porannych Konsulzłożył oficjalną wizytę u Burmistrza Miasta Bartoszyce orazStarosty Powiatu Bartoszyckiego, a także zapoznał sięz funkcjonowaniem przedsiębiorstw w ramach Warmińsko-Mazurskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Kajet nr 98 (2/2013)10

Po koncercie odbyło się seminarium „Pamięci ŁesiUkrainki”, organizatorem którego było W-M ODNw Olsztynie oraz ZS z UJN w Bartoszycach. Nauczycielejęzyka ukraińskiego oraz nauczyciele ukraińskich szkółz województwa warmińsko-mazurskiego mieli możliwośćwysłuchania, między innymi, wykładu prof. dr hab.Wolodymyra Wasylenki z Uniwersytetu im. A. Mickiewiczaw Poznaniu. Prelegent przybliżył obecnym problematykęnajwybitniejszego utworu Łesi Ukrainki „Lisowa pisnia”(„Pieśń lasu”) oraz jego wpływu na twórczość polskiegopoety Bolesława Leśmiana. Uczestnicy seminariumw dyskusji poruszali również temat związany ze stanemi perspektywami funkcjonowania języka ukraińskiegona Ukrainie i w Polsce oraz charakteryzowali obraz polsko-ukraińskich stosunków literackich.

Zainteresowanym życiem i twórczością niezwykłejukraińskiej poetki Łesi Ukrainki proponuję link do stronyinternetowej w języku ukraińskim:

www.l-ukrainka.name/uk/News.html

Lubomira TchórzW-M ODN w Olsztynie

Uwaga!

Konferencje przedmiotowo

-metodyczne dla nauczycieli odbędą

się w ostatnich dniach sierpnia bądź

w pierwszej połowie września.

Szczegółowe informacje ukażą się

na stronie internetowej W-M ODN

w Olsztynie www.wmodn.olsztyn.pl

W malinowym chruśniaku

W malinowym chruśniaku, przed ciekawych wzrokiemZapodziani po głowy, przez długie godzinyZrywaliśmy przybyłe tej nocy maliny.Palce miałaś na oślep skrwawione ich sokiem.

Bąk złośnik huczał basem, jakby straszył kwiaty,Rdzawe guzy na słońcu wygrzewał liść chory,Złachmaniałych pajęczyn skrzyły się wisioryI szedł tyłem na grzbiecie jakiś żuk kosmaty.

Duszno było od malin, któreś, szepcząc, rwała,A szept nasz tylko wówczas nacichał w ich woni,Gdym wargami wygarniał z podanej mi dłoniOwoce, przepojone wonią twego ciała.

I stały się maliny narzędziem pieszczotyTej pierwszej, tej zdziwionej, która w całym niebieNie zna innych upojeń, oprócz samej siebie,I chce się wciąż powtarzać dla własnej dziwoty.

I nie wiem, jak się stało, w którym okamgnieniu,Żeś dotknęła mi wargą spoconego czoła,Porwałem twoje dłonie - oddałaś w skupieniu,A chruśniak malinowy trwał wciąż dookoła.

Bolesław Leśmian

11Kajet nr 98 (2/2013)

Dzieñ Pamiêci OfiarZbrodni Katyñskiej

Jeśli ja o nich zapomnę, Ty, Boże na niebie, zapomnijo mnie

Cytat z III części „Dziadów” Adama Mickiewicza byłmottem przyświecającym uczniom Gimnazjum nr 1im. Polskich Noblistów w Ostródzie, biorącym udziałw kolejnej lekcji historii i patriotyzmu. W ramachobchodów Dnia Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiejoraz w drugą rocznicę zasadzenia Dębów Pamięci naposesji naszej szkoły uczniowie, chcąc ocalić odzapomnienia tragiczne dla naszego narodu wydarzenia zwiosny 1940 roku i uczcić pamięć ofiar zbrodni katyńskiej:Karola Limanowskiego, Bohdana Kopacza i WacławaSzymkowskiego oraz wielu innych bohaterów tamtych dni,spotkali się na Apelu Pamięci. 12 kwietnia 2013 r. o godz.10.40 odczytany został okazjonalny adres:

Z ¯YCIA SZKÓ£

Wiosną 1940 r., wykonując uchwałę Biura PolitycznegoKomitetu Centralnego Wszechzwiązkowej KomunistycznejPartii bolszewików z 5 marca 1940 r., sowiecka policjapolityczna – NKWD – wymordowała blisko 22 tys. obywateliRzeczypospolitej. Strzałem w tył głowy pozbawiono życiatysiące polskich oficerów. Zbrodni dokonano od kwietniado maja 1940 r. w Katyniu, Miednoje i Piatichatkach.Władze ZSRR postanowiły zgładzić tysiące bezbronnychjeńców, ponieważ nie ulegli prowadzonej wobec nichpropagandzie i pozostali żarliwymi patriotami, gotowymiwalczyć z sowieckim okupantem o wolną Polskę. Przezszereg lat zbrodnia ta okryta była tajemnicą.

Dla nas Katyń to przede wszystkim obowiązek pamięcio ludziach, którzy za niezłomną wierność Polsce zapłaciliżyciem. Pamięć o tym bezprecedensowym wydarzeniu,będącym naszą narodową tragedią, powinna sprawić, żezbrodnia ta stanie się przestrogą dla przyszłych pokoleń.

Dzisiaj, w ramach obchodów Dnia Pamięci Ofiar ZbrodniKatyńskiej oraz w drugą rocznicę zasadzenia DębówPamięci na posesji naszej szkoły, kontynuując działaniaobjęte realizowanym w poprzednich latach projektem„Tajemnica katyńskiego lasu – pamiętamy i chcemy ocalićod zapomnienia”, oddajemy hołd nie tylko Panom KarolowiLimanowskiemu, Bohdanowi Kopaczowi i WacławowiSzymkowskiemu, którym są one poświęcone, ale wszystkim

Kajet nr 98 (2/2013)12

znanym i bezimiennym ofiarom tej bestialskiej zbrodnidokonanej na Narodzie Polskim. CZEŚĆ ICH PAMIĘCI!

Uczniowie w asyście warty harcerskiej złożyli kwiatyi zapalili znicze przy Dębach Pamięci.

Kolejnym punktem naszej lekcji było wysłuchanieodczytu Pana Wojciecha Gudaczewskiego, obejrzenieprezentacji multimedialnej i wystawy „Katyń... ocalić odzapomnienia" w Centrum Użyteczności Publicznejw Ostródzie.

Tę niecodzienną lekcję przygotowali i przeprowadzili:Katarzyna Ślusarz, Magdalena Popławska i JerzyKrezymon.

Katarzyna ŒlusarzGimnazjum nr 1 w Ostródzie

Szkolne Ko³a Caritasz Warmii

na ZjeŸdzie w GnieŸnieWolontariusze Szkolnych Kół Caritas Archidiecezji

Warmińskiej wzięli udział w Ogólnopolskim ZjeździeGnieźnieńskim SKC pod hasłem: „Wierzę i uczę siękochać”. W Roku Wiary do grobu św. Wojciecha w dniach16 i 17 czerwca 2013 r. pielgrzymowali wolontariuszei opiekunowie Szkolnych Kół Caritas działającychprzy Szkole Podstawowej Nr 2, 3, 9, 15, 34 w Olsztynie,Państwowym Liceum Plastycznym im. E. Mendelsohnaw Olsztynie, Gimnazjum Nr 11 w Olszynie, ZespoleSzkolno-Przedszkolnym w Butrynach oraz wolontariuszkiz Nidzicy – w sumie 48 uczestników.

Kulminacją spotkania w historycznej stolicy Polski byłaniedzielna Eucharystia, której przewodniczył J.E.ks.abpJózef Kowalczyk. Podczas homilii ks. prymas piękniezinterpretował hasło, które było myślą przewodniąOgólnopolskiego Zjazdu SKC. Powiedział, że to są mądresłowa, zwłaszcza w ustach młodego człowieka, bo wiarauczy kochać, wiara prowadzi do miłości. Dodał,

że człowiek jest tylko wtedy szczęśliwy, gdy właśniez miłości wyda siebie dla innych, gdy rezygnuje z siebie,aby innym służyć. „Nigdy nie bójcie się być dobrzy!Nigdy nie wstydźcie się być dobrzy! W wierze w Chrystusajest siła do miłości! Nie zgubcie jej nigdy! A jak Wambędzie trudno, to wracajcie tu, do Gniezna, do korzeni!Tu nauczycie się na powrót kochać!” – mówił abpKowalczyk. W trakcie liturgii mszy św. wszyscywolontariusze SKC na ręce ks. prymasa złożyli odnowieniewiary oraz przyrzeczeń Chrztu św. Otrzymaliśmy piękneokolicznościowe świadectwa potwierdzająceto niecodzienne zdarzenie w naszym życiu.

W szczególny sposób odebraliśmy świadectwanaszych kolegów i koleżanek wolontariuszy, którzyw katedrze przejmująco opowiadali o swoich przeżyciach,doświadczeniach i zaangażowaniu w pomocpotrzebującym.

Obok modlitwy i skupienia mogliśmy doświadczyćwielu atrakcji programowych. Wielką atrakcją był koncertzespołu Arka Noego i gigantyczny, pyszny tort dla ponad1600 uczestników Zjazdu, którym częstował sam dyrektorCaritas Archidiecezji Gnieźnieńskiej ks. Krzysztof Stawski.Niewątpliwym przeżyciem był przemarsz przez starówkę.Manifestowaliśmy naszą tożsamość wolontariusza

13Kajet nr 98 (2/2013)

Lekcja w arboretumw Kudypach

24 maja 2013 roku uczniowie Zespołu Szkółz Ukraińskim Językiem Nauczania w Bartoszycachwzięli udział w wycieczce do Leśnego Arboretum Warmiii Mazur im. Polskiego Towarzystwa Leśnego w Kudypach.

Celem naszego wyjazdu było pogłębienie wiedzyprzyrodniczej i poznanie interesujących gatunków roślin.

Dowiedzieliśmy się o wielu ciekawostkach tego niezwykleuroczego miejsca.

Samo słowo „arboretum” wywodzi się od łacińskiegosłowa arbor = drzewo. Arboretum w Kudypach jestpołożone właśnie w lesie. Zajmuje powierzchnię 16,69 hai ma charakter parku leśnego. Wyznaczone są tu drogigruntowe, ścieżki oraz wykonane ławki, stoły i pomostyułatwiające zwiedzanie tego miejsca. Nazwy roślin z krótkąinformacją o nich umieszczone są na specjalnychtabliczkach, dzięki czemu samodzielnie można jepoznawać.

Arboretum podzielone jest na działy: flory polskiej,kolekcyjne oraz las naturalny. Poznaliśmy także kolekcjeroślin zielnych, których liczba sięga blisko 500 gatunkówi odmian.

Kolejnym punktem naszej wyprawy było wspólneognisko. Upiekliśmy kiełbaski i miło spędziliśmy czas naświeżym powietrzu.

Wycieczka poszerzyła naszą wiedzę o roślinach, dziękiniej mamy okazję zwrócić uwagę na gatunki, którychwcześniej nie dostrzegaliśmy. Niektóre z nich na pewnozapamiętamy na długo, np. kolorowo kwitnącerododendrony i azalie.

Pomimo pochmurnej pogody jesteśmy zadowoleni z tejkrótkiej wyprawy.

Projekt ekologiczny został zrealizowany dziękifinansowemu wsparciu Wojewódzkiego FunduszuOchrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Olsztynieprzy współpracy z W-M ODN w Elblągu.

Estera Witkowskaucz. kl. III Gimnazjum z Ukraiñskim Jêzykiem Nauczania

w Bartoszycach

pod auspicjami Caritas i przywiązanie do ewangelicznegomiłosierdzia względem bliźnich. Podczas przemarszurozmawialiśmy z dyrektorem Caritas Polskiej ks. MarianemSuboczem, który pobłogosławił naszej pracy w naszychśrodowiskach.

Przy okazji zwiedziliśmy Muzeum Początków PaństwaPolskiego w Gnieźnie, a w drodze powrotnej do Olsztynarelaksowaliśmy się terapią solankową przy tężniachw Inowrocławiu.

Jesteśmy wdzięczni dyrektorowi Caritas ArchidiecezjiWarmińskiej w Olsztynie ks. Pawłowi Ziębiei koordynatorowi działań charytatywnych Caritas KrystynieKucewicz za zorganizowanie naszego wyjazdu,a w szczególny sposób Asi Żach opiekunce SzkolnegoKoła Caritas przy Gimnazjum Nr 11 w Olsztynieza wspaniałe poprowadzenie naszej pielgrzymkido Gniezna.

Krzysztof Gajewskiopiekun Szkolnego Ko³a Caritas

B³.Ks.Jerzego Popie³uszki przy ZSP w Butrynach

Kajet nr 98 (2/2013)14

Ekologicznedzia³ania integracyjne

24 maja 2013 roku klasa IV a ze Szkoły Podstawowejnr 4 im. Janusza Korczaka w Ornecie wrazz wychowawcą klasy, Magdaleną Kuć, opiekunami:Agatą Wdowiak, Anią Sławecką, Anią Buś, a takżeczłonkami (organizatorami) Stowarzyszenia na rzeczPomocy Osób Niepełnosprawnych w Ornecie udała sięna wycieczkę do lasu w okolicach Lejławek oraz „Zacisza”w Ornecie.

Podczas wycieczki opiekowali się nami pracownicyNadleśnictwa Orneta: Daniel Dobrzeniecki, DariuszHolewa, Arkadiusz Mikłusz oraz Krzysztof Pasławski.W pierwszej części wycieczki udzielono nam kilkawskazówek, w jaki sposób sadzić drzewa, podzielono nakilka małych grup, a następnie zaopatrzono w odpowiednisprzęt- łopaty. Pogoda dopisywała, była odpowiedniado sadzenia drzewek.

Następnym etapem wycieczki było sprzątanie lasuw Ornecie przy „Zaciszu”. Podzieleni na 3 grupy z zapałemrozpoczęliśmy sprzątanie. Dużym plusem był fakt,iż bardzo mało zebraliśmy śmieci, gdyż las był czysty.

Wycieczka uwieńczona została wspólnym ogniskiem,na którym pieczono kiełbaski i chleb. Każdy uczestnikotrzymał upominki od Nadleśnictwa. Wycieczkę uczniowiebędą długo wspominać, ponieważ wspaniale integrowałanas z osobami niepełnosprawnymi, a organizatorzy dbalio nasze wspólne bezpieczeństwo.

Dyrektor szkoły serdecznie dziękuje Stowarzyszeniuoraz Nadleśnictwu za zaproszenie do uczestnictwa w takważnym ekologicznie przedsięwzięciu.

Magdalena KuæSzko³a Podstawowa nr 4 w Ornecie

Wiosenne sprz¹tanieWarmii i Mazur

Wiosenne sprzątanie Warmii i Mazur 2013 z udziałemprzyszłych Noblistów z Gimnazjum nr 1 w Ostródzie.

W piątek 26 kwietnia 2013 r. o godz. 15.00 tajemniczablisko 40-osobowa grupa zaopatrzona w worki na śmiecii rękawiczki (aby usunąć ślady zbrodni) udała sięw kierunku ORLIK-a i cmentarza przy ulicy Chrobrego.

15Kajet nr 98 (2/2013)

Okazało się, że te okolice kryją w sobie wieletajemnic… ale na szczęście wszystkie „zbrodnie” zostaływykryte. Bo cóż znaczy obecność wśród wiosennych trawzlewu dwukomorowego, zestawu wypoczynkowego,butów zimowych, pantofli wiosennych, telewizora,aluminiowego garnka, lekko nieświeżej odzieży,materaca, paletki tenisowej, grilla, śpiwora,wszędobylskich butelek po napojach wyskokowychi setek innych śmieci. To wszystko ślady „zbrodni”dokonanych żywcem na przyrodzie!

Młodzież przy sprzątaniu spisała się wspaniale. Każdyz „detektywów - poszukiwaczy” zostanie uhonorowanyoceną celującą wpisaną do e-dziennika pod kategoriąaktywność ekologiczna. Jak co roku, zabrakło namworków na śmieci i rękawiczek. Oprócz tych, któreodebraliśmy z Urzędu Miasta, mieliśmy trochę własnych,ale wszystko to okazało się niewystarczające…

Już czekamy na kolejną jesienną akcję odśmiecaniaOstródy, a do mieszkańców naszego miasta apelujemy:

Miej serce dla przyrody,Nie niszcz jej urody,Nie rzucaj śmieci, gdzie popadnie,Bo jej sprawiedliwość cię dopadnie!

Opiekun EKO-Klubu Arletta Chodukiewicz-KalwiñskaGimnazjum nr 1 w Ostródzie

M³odzie¿w lasach Europy

W piątek, 12 kwietnia 2013 roku, w Gimnazjum nr 1im. Polskich Noblistów, po raz drugi odbył się etapkrajowy trzeciej edycji Międzynarodowego KonkursuYPEF -„Młodzież w lasach Europy”.

Konkurs rozpowszechnia wiedzę o lasach w krajachEuropy. W konkursie wzięło udział pięć zespołówz naszego gimnazjum. Zespoły, zgodnie z regulaminem,składały się z 2 lub 3-osób. W tym roku do konkursuprzystąpiły same dziewczęta. Zespoły przez 90 minutrozwiązywały test, który zawierał 50 pytań zamkniętychsprawdzających wiedzę o lasach całej Europy. Pytaniadotyczyły zarówno powierzchni lasów w poszczególnychpaństwach, składu gatunkowego drzewostanów czy teżich wieku. Były też pytania o zagrożone gatunki zwierząti obszary chronione.

Pytania w zamkniętej kopercie zostały dostarczoneprzez pracownika Nadleśnictwa Miłomłyn. Odpowiedzidziewczęta zaznaczały na formularzach konkursowych.Po godzinie 15.30 w Internecie zostały opublikowaneprawidłowe odpowiedzi i formularze zostały komisyjniesprawdzone.

Kajet nr 98 (2/2013)16

Najlepszy wynik zdobył zespół złożony z uczennic klasyI d – Magdalena Brzózka, Martyna Chmura i KatarzynaGruszecka.

Gratulujemy!Formularze wraz ze sprawozdaniem zostały wysłane

do Biura YPEF w Warszawie.Skład Szkolnej Komisji Konkursowej: przedstawiciel

Nadleśnictwa Miłomłyn, Krzysztof Bienias, Ewa Kamińska– koordynator konkursu oraz Mariola Piekutowska -wicedyrektor Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistóww Ostródzie.

Laureatom gratulujemy sukcesu, wszystkimuczestniczkom dziękujemy za udział i zapraszamyw przyszłym roku.

Ewa Kamiñska – koordynator konkursuGimnazjum nr 1 w Ostródzie

Zespoły1. Magdalena Brzózka, Martyna Chmura, Katarzyna

Gruszecka2. Estera Małż, Natalia Machnik, Wiktoria Wójcik3. Nikola Bejna, Bianka Grohs, Magda Skrzyńska4. Monika Kapica, Barbara Laskowska, Daria Swat5. Katarzyna Modrzyńska, Kaja Wilkaniec

M³odzie¿zapobiega po¿arom

27 marca 2013 roku w siedzibie Starostwa Powiatowegow Lidzbarku Warmińskim przeprowadzono finał eliminacjipowiatowych XXXVI edycji Ogólnopolskiego TurniejuWiedzy Pożarniczej pod hasłem „Młodzież zapobiegapożarom".

W kategorii „gimnazja” reprezentował nas uczeń klasyIII B Gimnazjum nr 1 w Ornecie, Krzysztof Iwański.Natomiast w kategorii „szkoły ponadgimnazjalne” braliudział Joanna Grabarczyk, uczennica klasy II A LO i ArturMalko, uczeń klasy III A LO.

Turniej składał się z testu pisemnego oraz finałuustnego, podczas którego młodzi sympatycy pożarnictwamusieli wykazać się przed komisją znajomością przepisówprzeciwpożarowych, historią pożarnictwa i nazewnictwemsprzętu pożarniczego.

Jesteśmy dumni z naszych uczniów, którzy zajęlimiejsca na podium i reprezentowali nasz powiatw eliminacjach wojewódzkich OTWP, 19.04.2013 r.w Giżycku. Oto wyniki w poszczególnych kategoriach:

- szkoły gimnazjalneI miejsce – Krzysztof Iwański

– Gimnazjum Nr 1 w Ornecie- szkoły ponadgimnazjalne

I miejsce – Joanna Grabarczyk – Zespół SzkółOgólnokształcących w Ornecie

II miejsce – Artur Malko – Zespół SzkółOgólnokształcących w Ornecie

Anna LipiñskaZespó³ Szkó³ Ogólnokszta³c¹cych w Ornecie

Nowe HoryzontyEdukacji Filmowej

Film powinien być jak najlepszy prezent. Musi być wymarzonąi zarazem cudowną niespodzianką. - Andrzej Maleszka

Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej - to projektumożliwiający młodzieży spotkanie z kinem (zarównoklasyką, jak i twórczością współczesną), pogłębienie ichwiedzy na temat sztuki filmowej. Jego zadaniem jestrównież rozwijanie u młodych widzów wrażliwościoraz przygotowanie ich do samodzielnego i świadomegoobcowania z kulturą. Chodzi również rozkochanie ucznióww sztuce filmowej.

Każde spotkanie, oprócz projekcji wyjątkowego filmu,którego często nie można znaleźć w repertuarzewiększości kin, to również prelekcja zaproszonego gościaoraz dyskusja dla chętnych, którzy zdecydują się wziąćw niej udział po zakończeniu seansu. Prelegentami byli

17Kajet nr 98 (2/2013)

krytycy filmowi i filmoznawcy oraz animatorzy kultury:Elżbieta Mudrak i Elżbieta Lenkiewicz.

Uczniowie Liceum Ogólnokształcącego w Orneciew roku szkolnym 2012/2013 mieli okazję zapoznać sięz klasyką kina, przeglądem produkcji współczesnych.Zobaczyliśmy filmy: „Hotel Rwanda”, „Fanatyk”, ”Klasa”.Spotkały się one z dojrzałym przyjęciem i wzbudziłyrefleksje. Problemy zawarte w filmach zostały dodatkowoprzedyskutowane na lekcjach języka polskiego i wiedzyo kulturze.

Izabela Kubicka- OleksiakLiceum Ogólnokszta³c¹ce w Ornecie

Rejonowy przegl¹d poezjiœpiewanej im. Franciszka

Chruœciela19 IV 2013 w Miejskim Domu Kultury w Ornecie odbył

się VIII Przegląd Poezji Śpiewanej im. FranciszkaChruściela. Do konkursu przystąpiło blisko 40 uczniówszkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Organizatorzygościli między innymi wykonawców z: Bartoszyc,Gronowa Elbląskiego, Morąga, Dobrego Miasta, Pasłęka,Pieniężna i Ornety.

Poezja śpiewana cieszy się coraz większymzainteresowaniem młodych wykonawców. Celemprzeglądu jest upamiętnienie osoby i twórczościartystycznej wieloletniego polonisty LiceumOgólnokształcącego w Ornecie Franciszka Chruściela.

Patronat nad konkursem objął Burmistrz Miasta i GminyOrneta, Ireneusz Popiel, który był jednocześnie głównymfundatorem nagród. Darczyńcą była także Anna Kastien.Występy oceniało jury w składzie: Marianna Węcłowska,Janina Czepukojć i Tomasz Kiewro.

Nagrody i statuetki „Franciszki”, ufundowane przezdyrekcję Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Ornecie,za zajęcie pierwszych miejsc, powędrowały w tym rokudo Natalii Klimeczko z Gimnazjum w Gronowie Elbląskim(kategoria „gimnazjalista”), która wykonała utwory „Dni,których jeszcze nie znamy” z repertuaru Marka Grechutyoraz „Koncert jesienny na dwa świerszcze” WojciechaNiżyńskiego. W kategorii „licealista” jury przyznałopierwsze miejsca, wyszczególniając wykonawcęindywidualnego i zespół. Pierwsze miejsce zdobyłaAgnieszka Cegiełka, uczennica Zespołu Szkół Licealnychz Morąga, która zaśpiewała utwór z repertuaru MagdyCzapińskiej „Ktoś do kochania” oraz „Balladęo papierowym żołnierzyku” z repertuaru Bułata Okudżawy.Statuetka za pierwsze miejsce w kategorii „zespół”powędrowała do uczennic Liceum Ogólnokształcącegoim. Bojowników o Polskość Warmii w Ornecie AleksandrySzefler i Pauli Nieumierzyckiej, które zaśpiewały utworyz repertuaru Piotra Roguckiego „Piosenka pisana nocą”oraz „Sto jednakowych miast”. Nagroda Grand Prix, którąw tym roku przyznano po raz pierwszy powędrowaław ręce zespołu z Gimnazjum w Pieniężnie, który zaśpiewałutwory „Wielka woda” autorstwa Agnieszki Osieckiejoraz „Na cześć księdza Baki” autorstwa Czesława Miłosza.

Warto dodać, że w tegorocznym Przeglądzie PoezjiŚpiewanej im. Franciszka Chruściela dużą popularnościącieszyły się teksty poetów zagranicznych. Usłyszeliśmyteksty bałkańskich i rosyjskich bardów. TegorocznyPrzegląd wpisany został w uroczystość nadaniaMiejskiemu Domowi Kultury w Ornecie imienia FranciszkaChruściela.

Gratulujemy zwycięzcom i zapraszamy za rok.

Anna ¯o³¹dekZespó³ Szkó³ Ogólnokszta³c¹cych w Ornecie

Kajet nr 98 (2/2013)18

Miejski Turniej BRDOstródzkie Centrum Sportu i Rekreacji wraz z Centrum

Edukacji BRD przy Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistóww Ostródzie przeprowadziło 11 kwietnia 2013 r.pod patronatem Urzędu Miasta Ostróda eliminacjemiejskie Warmińsko-Mazurskiego Turnieju Bezpieczeństwaw Ruchu Drogowym. Do organizacji Turnieju włączyła sięrównież Powiatowa Komenda Policji w Ostródzieoraz Ostródzkie koła PCK.

Turniej odbywa się co roku i ma na celupopularyzowanie zasad bezpieczeństwa ruchudrogowego. W tym roku w rywalizacji wzięły udziałtrzyosobowe drużyny ze: Szkoły Podstawowej nr 1, SzkołyPodstawowej nr 2, Szkoły Podstawowej nr 3, SzkołyPodstawowej nr 4, Szkoły Podstawowej nr 6 oraz Gimnazjum nr 1.

Stawką eliminacji było reprezentowanie naszego miastana etapie powiatowym. Uczniowie indywidualnie zbieralipunkty dla drużyny podczas testu pisemnego,sprawdzającego wiedzę z zakresu przepisów ruchudrogowego i pomocy przedmedycznej oraz podczasjazdy rowerem po torze przeszkód. W trzeciej konkurencji

oceniana była już praca całej drużyny podczaspraktycznego udzielania pierwszej pomocyw pozorowanym wypadku przygotowanymprzez ratowników ostródzkiego PCK.

Wszystkie konkurencje wymagały od uczniów dużejwiedzy i umiejętności praktycznych. Rywalizacja wśródszkół podstawowych była bardzo zacięta.Co konkurencja, to zmieniał się lider. Po teście z przepisównajlepsi okazali się uczniowie z SP 2, na torze najlepiejjeździła drużyna z SP 4, zaś z pomocy przedmedycznej –SP 1, którzy otrzymali szczególną pochwałęod ratowników medycznych za wiedzę i zaangażowaniew trakcie „udzielania pomocy poszkodowanemu”.

Po wszystkich konkurencjach klasyfikacja szkółpodstawowych jest następująca: I miejsce – SzkołaPodstawowa nr 1 im. Armii Krajowej - opiekun LeszekNagiel, II miejsce - Szkoła Podstawowa nr 3 im. JanaPawła II - opiekun Grzegorz Stachowicz, III miejsce - SzkołaPodstawowa nr 2 im. Gustawa Gizewiusza - opiekun ZofiaKopańska, natomiast z gimnazjów najlepsi okazali sięuczniowie z Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów –opiekun Jan Rogalski.

Na pochwałę zasługuje Kajetan Florczak ze SP 3 i JakubGrzybowski z Gim.1 za bezbłędną jazdę po torzeprzeszkód, co wymagało wyjątkowych umiejętności jazdyrowerem.

Zwycięskie drużyny otrzymały puchary, pamiątkowedyplomy oraz indywidualne nagrody. Sponsorami nagródbyli: Urząd Miasta Ostróda, OCSiR oraz Rada RodzicówGimnazjum nr 1 w Ostródzie.

Zwycięskie drużyny będą reprezentować nasze miastona eliminacjach powiatowych Turnieju, które odbędą sięjuż 26 kwietnia 2013 r. w Ostródzie.

Gratulujemy wszystkim uczestnikom!

Ma³gorzata Wiergowskakoordynator BRD

19Kajet nr 98 (2/2013)

M³odzie¿owy TurniejMotoryzacyjny

15 kwietnia 2013 r. o godz. 10.30 w Zespole SzkółZawodowych w Lidzbarku Warmińskim, odbył się etappowiatowy Warmińsko – Mazurskiego MłodzieżowegoTurnieju Motoryzacyjnego dla szkół ponadgimnazjalnychz terenu Powiatu Lidzbarskiego. Trzyosobowe drużynymiały za zadanie: napisać test oraz sprawdzianz wiadomości historii polskiej motoryzacji, pokonaćrowerem określoną trasę (wraz z konkurencjąsprawnościową), wykazać się wiedzą z zakresu pierwszejpomocy i umiejętnością przygotowania motocykludo jazdy. Odbyć również jazdę sprawnościowąsamochodem z tzw. „Talerzem Stewarta”.

I miejsce zajęli chłopcy - Mateusz Wojciechowski,Patryk Samokar i Szymon Pokrzywa, uczniowie klasyII Zespołu Szkół Ogólnokształcących w Ornecie.

Na nich też spoczywa wielka odpowiedzialność,bowiem jako zwycięska drużyna reprezentować będąPowiat Lidzbarski w finale wojewódzkim turnieju.

Anna Lipiñska Zespó³ Szkó³ Ogólnokszta³c¹cych w Ornecie

XVIII WojewódzkaOlimpiada Wiedzyo Obronie Cywilnej

27 lutego 2013 r. o godz. 9:00 w Sali KonferencyjnejStarostwa Powiatowego w Lidzbarku Warmińskim odbyłysię eliminacje powiatowe do XVIII Wojewódzkiej OlimpiadyWiedzy o Obronie Cywilnej.

Do eliminacji przystąpiło pięć szkółponadgimnazjalnych, tj.: Zespół Szkół i PlacówekOświatowych w Lidzbarku Warmińskim, Zespół SzkółZawodowych w Lidzbarku Warmińskim, Zespół SzkółOgólnokształcących w Lidzbarku Warmińskim, ZespółSzkół Ogólnokształcących w Ornecie, Zespół SzkółZawodowych w Ornecie.

Zespół Szkół Ogólnokształcących w Orneciereprezentowały uczennice klasy II LO - Joanna Grabarczyki Izabela Szerszeń, które zajęły I miejsce. Drudzy w tychrozgrywkach okazali się uczniowie Zespołu SzkółZawodowych w Ornecie – Karol Domalewski i DanielZieliński.

Kajet nr 98 (2/2013)20

Zwycięska drużyna - Zespół Szkół Ogólnokształcącychw Ornecie – reprezentowała Powiat Lidzbarski w etapiewojewódzkim Olimpiady 8 marca 2013 r. w Warmińsko-Mazurskim Urzędzie Wojewódzkim w Olsztynie.

Anna Lipiñska Zespó³ Szkó³ Ogólnokszta³c¹cych w Ornecie

Oni potrafi¹ udzieliæpierwszej pomocy

We wtorek 30 kwietnia 2013 na terenie Gimnazjum nr 1im. Polskich Noblistów w Ostródzie odbyły się RejonoweMistrzostwa Pierwszej Pomocy szkół gimnazjalnychi ponadgimnazjalnych zorganizowane przez PCKw Ostródzie.

O godzinie 10.30 na hali OCSiR przy ul. Piłsudskiegopojawiły się drużyny szkół: Gimnazjum nr 2 im. ZdzisławaKrzyszkowiaka w Ostródzie, Gimnazjum w Durągu,Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów w Ostródzieoraz Salezjańskiego Liceum Ogólnokształcąceim. Św. Dominika Savio w Ostródzie, Zespołu SzkółEkonomicznych im. Sandora Petofi w Ostródzie, ZespołuSzkół Zawodowych im. Stanisława Staszica w Ostródziei Zespołu Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosaw Ostródzie.

Po oficjalnym otwarciu mistrzostw wszystkie drużynyudały się na odpowiednie stanowiska, by zacząć walkęo pierwsze miejsce.

Na pierwszym stanowisku na uczestników czekałdziesięciozadaniowy test wiedzy o udzielaniu pierwszejpomocy oraz o historii Polskiego Czerwonego Krzyża.Naszym drugim zadaniem było udzielenie pomocy przywypadku samochodowym, gdzie kierowca jadącyz kilkumiesięcznym dzieckiem potrącił nastolatkę.Kolejnym wyzwaniem była pomoc dziewczynie, która piłądo obróbki drewna obcięła sobie palec u ręki.Odpowiedniego wsparcia potrzebowała także jejkoleżanka, która bardzo martwiła się o zdrowieposzkodowanej. Na przedostatniej stacji nieprzytomneji nieoddychającej kobiecie trzeba było wykonaćresuscytację krążeniowo-oddechową, by utrzymać jąprzy życiu. Na końcu, dla rozluźnienia, czekała na nasstacja edukacyjna, gdzie musieliśmy wykorzystaćumiejętność posługiwania się przenośnym, podręcznymdefibrylatorem.

Po zliczeniu punktów wszystkich punktów zdobytychprzez drużyny ogłoszono wyniki.

I tak, na poziomie szkół gimnazjalnych: trzecie miejscezajęło Gimnazjum nr 2 im. Zdzisława Krzyszkowiakaz Ostródy, drugie miejsce zajęło Gimnazjum z Durągu,a zwycięzcami okazała się drużyna z Gimnazjum nr 1 im.Polskich Noblistów w Ostródzie, w której skład wchodziły:

Malwina Stępka - kl. III c (kapitan), Natalia Martyniak -kl. III a, Anna Piętka - kl. III c, Wiktoria Stępka - kl. III coraz Ewelina Podgórska - kl. III a.

Wśród szkół ponadgimnazjalnych na trzecim miejscuuplasowało się Salezjańskie Liceum Ogólnokształcące im.Św. Dominika Savio, na drugim Zespół SzkółEkonomicznych im. Sandora Petöfi, a najlepszymiratownikami zostali uczniowie z Zespołu Szkół Rolniczychim. Wincentego Witosa.

Wszystkim serdecznie gratulujemy, a za naszychkolegów i koleżanki z „Rolnika” trzymamy kciuki, bo już16 maja w Olsztynie będą walczyć w MistrzostwachPierwszej Pomocy na szczeblu wojewódzkim.

Natalia Martyniakuczennica kl. 3a Gimnazjum nr 1 w Ostródzie

21Kajet nr 98 (2/2013)

Turniejz Korczakiem w tle

„Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat” – podtym hasłem przebiegała impreza podsumowująca projektedukacyjny „ELEMENTARZ KORCZAKA”, która miałamiejsce w Gimnazjum Polskich Noblistów w Ostródziew piątek 10 maja 2013r.

Na święcie dworu w królestwie króla Maciusia I zjawilisię dziecięcy goście z następujących ostródzkich szkół:Szkoły Podstawowej nr 3, Szkoły Podstawowej nr 4i Szkoły Podstawowej nr 5. Impreza w klimacie dworskimmiała charakter międzyszkolnego turnieju, w którymreprezentanci wymienionych szkół mogli wykazać się iścierycerskimi zdolnościami, takimi jak: sprawność, męstwooraz wiedza. Królewscy ministrowie przygotowalikalejdoskop różnorodnych zadań. Były konkurencjesportowe i te dotyczące sprawdzenia wiedzy o JanuszuKorczaku, było zadanie plastyczne polegające nanamalowaniu portretu króla Maciusia I oraz arcytrudnezadanie dotyczące przedstawienia scenki na tematdowolnie wybranego prawa dziecka.

Zwycięzcą turnieju została drużyna ze SzkołyPodstawowej nr 5, drugie miejsce zajęła drużyna

ze Szkoły Podstawowej nr 3, a trzecie drużyna ze SzkołyPodstawowej nr 4. Wszyscy uczestnicy imprezy dostalipamiątkowe dyplomy i słodkie nagrody oraz zrobili sobiezdjęcia z królem Maciusiem I.

Było gwarnie, wesoło, a rywalizacja między drużynami,choć zacięta, przebiegała w iście przyjaznej atmosferze.

Joanna JasiñskaGimnazjum nr 1 w Ostródzie

Obchody Dni RodzinyRodzina a przekaz wartości i tradycji

3 czerwca 2013 r. w Szkole Podstawowej nr 4im. Janusza Korczaka w Ornecie odbyły się ObchodyDni Rodziny, które na stałe wpisały się do kalendarzauroczystości szkolnych.

Dyrektor, Małgorzata Szuba, przywitała uczniów,rodziców oraz nauczycieli. W ramach tej imprezy uczniowieklas I – III wzięli udział w zawodach sportowych:

o bieg z przeszkodami,o bieg z piłeczką na paletce,o przeciąganie liny,o rzut do celu.Uczniowie z klas IV – VI wzięli udział w dyscyplinach

sportowych:o rozgrywki piłkarskie chłopcówo gra dziewcząt w mini piłkę siatkowąWyniki poszczególnych klas były następujące:Klasy I- III otrzymały wyróżnienia i drobne podarunki.W kategorii klas IV-VII miejsce – klasa VIbII miejsce - klasa VbIII miejsce – klasa IVaIV miejsce – klasa VaV miejsce – klasa VIa.Zawody sportowe zakończyły się podziękowaniem pani

dyrektor i wręczeniem nagród poszczególnym klasom.

Kajet nr 98 (2/2013)22

4 czerwca 2013r w szkole odbyło się spotkanieuczniów klasy II z Panią Marcinkiewicz emerytowanymnauczycielem, mieszkanką Ornety, która opowiedziałauczniom o tradycji, szkolnictwie i obrzędach Warmiii Mazur. Uczniowie z wielkim zainteresowaniem wysłuchaliciekawych opowieści.

Dyrektor szkoły składa serdeczne podziękowaniaPełnomocnikowi ds. Koordynacji Profilaktykii Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Ornecie –Danucie Jaroń za dofinansowanie nagród sportowychdla naszych dzieci.

Kolejne podziękowania dyrektor składa Grażyniei Janowi Tańskim z Lodziarni w Pieniężnie, którzyzasponsorowali wszystkim uczniom pyszne lody.

Dziękujemy Stowarzyszeniu Joanitów w Ornecieza  opiekę medyczną i czuwanie nad naszymbezpieczeństwem

Katarzyna Œwierszcz, Magdalena Kuæ, £ukasz KowalczukSzko³a Podstawowa nr 4 w Ornecie

Targi Szkó³Ponadgimnazjalnych

10 kwietnia o godzinie 8.00 grupą 33 uczniów klastrzecich Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistóww Ostródzie wraz z trzema opiekunkami udaliśmy siędo Olsztyna na V Targi Szkół Ponadgimnazjalnych.

Przed godziną 9.00 wchodziliśmy do CentrumKonferencyjnego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiegow Kortowie. Po przejściu przez próg powitały nas pierwszeprzedstawicielki jednej z olsztyńskich szkół. Mimozachęcających z daleka stoisk z ciekawymi ofertamiudaliśmy się do auli, gdzie miała odbyć się częśćartystyczna. Tam zostaliśmy miło przywitaniprzez prowadzącego, który doskonale wypełnił swojąrolę, umilając nam czas między zaplanowanymiwystępami. W Kortowie zjawiły się szkoły: I LiceumOgólnokształcące, III Liceum Ogólnokształcące,

23Kajet nr 98 (2/2013)

VIII Liceum Ogólnokształcące, Ośrodek Szkolno-Wychowawczy, Zespół Szkół Budowlanych, Zespół SzkółEkonomicznych, Zespół Szkół Ekonomiczno-Handlowych, Zespół Szkół Elektronicznychi Telekomunikacyjnych, Zespół Szkół Gastronomiczno-Spożywczych, Zespół Szkół Mechaniczno-Energetycznych oraz Zespół Szkół Samochodowych.Wszystkie placówki prezentowały wcześniej przygotowanyprogram artystyczny, który na koniec był oceniany przezjury. Każda prezentacja była bardzo ciekawa i zabawna.Tak na przykład „Elektryk” wykonał własną wersję hitu„Ona tańczy dla mnie”, a „Budowlanka” zaprezentowałaGrającą Szafę swojej szkoły. Nie można pominąć Lip Dubu„Ekonomika”, podczas którego na auli zrobiło się głośno,gdy na ekranie pojawił się Piotr Sołoducha „Lolek” – liderolsztyńskiego zespołu Enej i absolwent tej szkoły, któregopiosenka została wykorzystana w projekcie. Oprócz tegoszóstka kandydatów z widowni miała okazję poczuć sięjak w prawdziwej, eleganckiej restauracji, w czasie pokazuZespołu Szkół Gastronomiczno-Spożywczych, którzyzaserwowali swoim „klientom” pyszny deser i szklankęożywczej wody. To jedynie kilka z prezentacji, aleostródzcy gimnazjaliści zapewniają, że było co oglądaći wszystkie szkoły spisały się na medal.

Nie mam pojęcia, jak jury udało się dokonać taktrudnego wyboru. „Każda ze szkół przygotowała cośinnego i zaskakującego” - mówi Ewelina, uczennica klasy3a. Mimo wszystko, sędziom udało się zdecydować,że konkurs za najlepszą prezentację wygrywa Zespół SzkółEkonomicznych im. Mikołaja Kopernika ze swoimLip Dubem. Zwycięzcom gratulujemy!

W międzyczasie młodzież mogła poznać ofertyośrodków, które prezentowały swoje stoiska. Opróczpomocy uczniów tamtejszych szkół w postaci opowieścio danych profilach, mogliśmy popróbować wielu rzeczysami. Przy stoisku gastronomicznym można było

skosztować pysznych ciasteczek i poobserwowaćrzeźbienie w czekoladzie. Chłopaków z pewnościązainteresowało stanowisko mechatroniczne, gdzie przyopowieściach „świecących” kolegów, trzymając ręce naspecjalnym wiatraku, można było naelektryzować swojeciało i wyglądać niczym Einstein. Dziewczyny z kolei napewno zainteresował punkt fryzjerski, gdzie przyszłefryzjerki z chęcią czesały i farbowały sprejami włosy.Oprócz praktycznych zajęć, każde stoisko posiadałozbiór swoich osiągnięć, zdjęcia oraz multum ulotek, którewszyscy chętnie brali. Szybcy zwiedzający mogli „załapaćsię” na kalendarzyki, długopisy czy ołówki, którerozchodziły się w mgnieniu oka.

Niestety po godzinie 11 nasz pan kierowca już na nasczekał i z niechęcią musieliśmy wracać do Ostródy.W drodze powrotnej wszyscy oglądali materiały, któreotrzymali i wymieniali się wrażeniami.

Osobiście uważam, że Targi były udane w 100%i z chęcią wróciłabym tam jeszcze raz.

Kto wie, może ktoś z 33-osobowej grupy w przyszłymroku znajdzie swoje miejsce właśnie w Olsztynie?

Natalia Martyniakuczennica kl. III a Gimnazjum nr 1 w Ostródzie

Gimnazjaliœcieksperymentuj¹

z Centrum EduFun Uczniowie z Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów

w Ostródzie w ramach projektu Akademia MłodychNoblistów wzięli udział w warsztatach edukacyjnychzorganizowanych przez Centrum EduFun w Gdyni. Zajęciamiały na celu promowanie edukacyjnego wymiaru dobrejzabawy, a przede wszystkim łamanie stereotypu trudnościnauk przyrodniczych. Odbywały się one w specjalnieutworzonym „miasteczku naukowym”, podzielonym

Kajet nr 98 (2/2013)24

na strefy: biologii, geografii, matematyki, fizyki, chemiii języków obcych.

Pokazy i warsztaty informowały o trudnychzagadnieniach w bardzo różnorodny, przystępnyi ciekawy sposób. „Młodzi Nobliści” sprawdzali m.in. jakza pomocą DNA można przesłać zakodowaną informację,czym jest ciekły azot, w jaki sposób skroplić powietrze.Dowiedzieli się, co to jest prawdopodobieństwo, rozkładGaussa i trójkąt Pascala. Zajęcia te bardzo podobały sięuczniom także z tego powodu, że były świetną i nietypowąpowtórką przed egzaminem gimnazjalnym.

Wyjazd do Gdyni był ostatnią z sześciu wycieczekedukacyjnych zrealizowanych w ramach projektuAkademia Młodych Noblistów.

Koordynator projektu Kazimierz IwaniecGimnazjum nr 1 w Ostródzie

Pierwsze prawo jazdyJednym z priorytetów szkoły jest bezpieczeństwo

naszych uczniów.4 czerwca 2013 r. w Szkole Podstawowej nr 4

im. Janusza Korczaka w Ornecie uczniowie klasyIV przystąpili do teoretycznego sprawdzianu na kartę

rowerową. Wszyscy zdający uzyskali powyżej 80%punktów, co świadczy o bardzo dobrym przygotowaniunaszych rowerzystów.

11 czerwca 2013 r. odbył się praktyczny sprawdzianna kartę rowerową. Uczniowie musieli się wykazaćznajomością przepisów drogowych oraz umiejętnościąjazdy na rowerze.

W sprawdzianie na kartę rowerową wzięli udział dyrektorMałgorzata Szuba oraz Policjanci „Drogówki” z LidzbarkaWarmińskiego, którzy bardzo rzetelnie wspierali i czuwalinad poprawnością i bezpieczeństwem jazdy naszychdzieci. Pierwsze prawo jazdy zaliczone.

Dyrektor szkoły złożył serdeczne podziękowanieKomendzie Powiatowej Policji w Lidzbarku Warmińskimza zaangażowanie na rzecz bezpieczeństwa naszychpociech.

Gratulujemy i życzymy bezpiecznej jazdy!!

Katarzyna ŒwierszczSzko³a Podstawowa nr 4 w Ornecie

W doœwiadczeniach mocKiedy rozpoczynałam współpracę z CEO w ramach

programu Akademia Uczniowska, nie do końcawiedziałam, czego się spodziewać. Oczekiwały na mnienowe wyzwania – kurs na platformie internetowej, paneladministracyjny jako forma kontaktu z organizatorami,praca z uczniami w Szkolnym Kole Naukowymi sprawozdania on-line po zrealizowaniu każdegoz czterech modułów kursu w semestrze. To co na początkumi się nie podobało, to ilość dokumentówdo przeczytania, wypełnienia itd.. Ale już prowadzenieeksperymentów, obserwacji, rozwiązywanie zadańz pytaniami problemowymi, okazały się dla mnieinspirujące.

Praca z 12-15 osobową grupą uczniów, wprowadzanieich w tajniki poznania naukowego, przygotowywaniei prezentowanie doświadczeń, były dla mnie i młodzieżyzajmujące. W pierwszym półroczu SKN z klasy trzeciej,

25Kajet nr 98 (2/2013)

przygotował m.in. dwie gry dydaktyczne z ekologii,ZOO-SHOW i „Przystosowania pokarmowe zwierząt” jakoformę wzajemnego nauczania i sprawdzian opartyna zaufaniu.

W drugim semestrze SKN z klasy pierwszej zajmowałsię odróżnianiem tropów kota i psa, rozpoznawaniemgatunków drzew po bliznach liściowych, określaniemwarunków potrzebnych do rozwoju piskląt z jaj (z czymwiązała się wycieczka do wylęgarni drobiu), poznaniemróżnorodności stawonogów poprzez grę dramową i niemysprawdzian.

Akademia Uczniowska organizuje rokrocznie dlauczniów, uczestników AU, Festiwal Uczniowskiej Nauki,na którym prezentują swoje najciekawsze doświadczenia.

W tym roku festiwal odbył się w Poznaniu, Warszawiei w Olsztynie. Po rozmowie z uczniami postanowiłamzgłosić nasz udział. Przygotowaliśmy scenkę kabaretową„Kot Pawłowa”, którą połączyliśmy z piosenką„W doświadczeniach moc”.

Autorskie teksty i połączenie walorów naukowychz artystycznymi zdecydowały, że spośród kilkunastuprezentacji nasza zyskała największe uznanie.

Nagrodą był pokaz naukowy przygotowany przez firmęArtScience dla naszej szkoły. Ponad 2-godzinny pokazdoświadczeń „Chemia tuż za rogiem”, w którym brali takżeudział uczniowie z widowni, bardzo się wszystkimspodobał i był pouczający.

Ostatecznie współpraca z AU okazała się owocna.Możliwość lepszego poznania uczniów, inspirowanie ichdo nietypowych działań, rozwijanie ich zdolności,możliwość otrzymania informacji o swojej pracyod mentora, zapoznawanie się z pracą innych nauczycieli,to spory zasób nowych doświadczeń i umiejętności.Ciekawe, co przyniesie kolejny rok współpracy z CEO?

Alina BorodziukGimnazjum nr1 w Szczytnie

Gala„Oœmiu Wspania³ych”

Wspaniałe Miasta i Powiatu Ostróda na GaliOgólnopolskiego Konkursu Nastolatków „OśmiuWspaniałych” w Rzeszowie

Każdy człowiek na świecie ma do dyspozycji 7 dniw tygodniu, każdy po 24 godziny. Czas ten zajmuje namnauka, praca, rodzina, przyjaciele, a dużą częśćpoświęcamy „nicnierobieniu”. Jednak są wśród nas osoby,które marnowanie czasu zamieniają na coś, co ma dużeznaczenie dla całego Świata. Jest to pomaganie drugiej

Kajet nr 98 (2/2013)26

osobie, czy zwierzętom – naszym braciom mniejszym.To sprawia im więcej przyjemności niż granie w grykomputerowe, czy surfowanie w Internecie.

Miasto Ostróda jak i cały powiat może pochwalić sięswoimi Wspaniałymi, które wzięły udział w XIXOgólnopolskim Samorządowym Konkursie Nastolatków„Ośmiu Wspaniałych”. 13 laureatek Konkursu z miastaz Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów w Ostródzie:Karolina Pieczarka, Ewelina Podgórska Natalia Martyniak,Aleksandra Jasińska pod opieką Marioli Piekutowskiejoraz z Gimnazjum nr 2 im. Zdzisława Krzyszkowiaka wOstródzie: Michalina Kuriata, Klaudia Maciak, MilenaZałoga i Aleksandra Klimaszewska pod opieką KrzysztofaChoińskiego i powiatu Patrycja Grzywacz, Milena Ciuba,Edyta Czubak, Paulina Antoszewska, Paulina Guza podopieką Jolanty Dakowskiej i Marka Welenc w piątek 7czerwca wyjechało na trzy dni do Rzeszowa, by poznaćWspaniałych z całej Polski i razem móc propagować ideewolontariatu.

Dziesięciogodzinna podróż na południe Polski dłużyłasię w nieskończoność i coraz bardziej rozleniwieniprzejeżdżaliśmy przez kolejne miejscowości. Jednak, gdyza oknami busa pojawiła się panorama Rzeszowa,wszystkim wróciła energia i całkowicie gotowi na nowąprzygodę zaczęliśmy przygotowywać się do wyjścia.Tuż przed Hotelem Rzeszów, w którym byliśmyzakwaterowani, powitali nas piloci, którzy sprawowaliopiekę nad grupami z Konkursu. Nam przypadła przemiłaAneta Borkowska, z którą dzięki małej różnicy wiekuod razu znaleźliśmy wspólny kontakt.

Po otrzymaniu wszystkich niezbędnych informacji natemat pobytu w Rzeszowie, udaliśmy się dowyznaczonych pokoi, których wystrój zrobił na nasogromne wrażenie. Po szybkim odświeżeniu się udaliśmysię na pyszny obiad w restauracji hotelowej, a następnieprzygotowywaliśmy się do kolacji z PrezydentemRzeszowa w Hotelu Prezydenckim.

Około godziny 21 udaliśmy się na Rynek, gdzie odbyłosię otwarcie Międzynarodowego Festiwalu Piosenki„CarpathiaFestival”. Planowany był koncert zespołuPECTUS, jednak opóźnienia spowodowały, że odbył sięon zbyt późno, a my niestety musieliśmy wracać do hoteluo godzinie 22.

Następnego dnia, po sytym śniadaniu, wraz z Anetąwyruszyliśmy zwiedzać miasto. Wolontariuszka doskonalesprawdziła się w roli przewodnika. Z lekkościąi w zrozumiałym dla nas języku opowiadała o zabytkachi charakterystycznych miejscach w Rzeszowie. Byliśmym.in. w rzeszowskich podziemiach, na hali sportowejPodpromie, czy obok zamku Lubomirskich.

Po południu wraz z około 300 osobami z całej Polskispotkaliśmy się w Filharmonii, gdzie odbywał się XIXOgólnopolski Finał Samorządowego KonkursuNastolatków „Ośmiu Wspaniałych”. Na Gali złamanowszelkie stereotypy, że dziewczyny są bardziej pomocne,gdyż siedem na osiem osób stanowili chłopcy. Jesteśmybardzo dumni z Pani Jolanty Dakowskiej, która zostałaAmbasadorem Dobra. W międzyczasie oglądaliśmywystępy artystyczne przygotowane przez członków grupz Domu Kultury.

Po Gali ugoszczono nas wystawną kolacją,a następnie, tak jak poprzedniego wieczora, udaliśmy sięna „CarpathiaFestival”, gdzie oprócz zwycięskich grupmuzycznych zaprezentowani zostali OgólnopolscyWspaniali, a wieczór uświetniła Małgorzata Ostrowska,która swoim koncertem zakończyła IX edycję festiwalu.

W niedzielę o godzinie 9.30 w Kościele Farnym –najstarszym kościele w Rzeszowie – uczestniczyliśmy wemszy św. w intencji wolontariuszy. Zaraz po mszy udaliśmysię do hotelu, by się wykwaterować i wyruszyć w drogępowrotną. Miło wspominając Galę i pobyt w pięknymRzeszowie, wróciliśmy do Ostródy, gotowi dalej robićto, co wychodzi nam najlepiej, a mianowicie pomagaćpotrzebującym.

Dziękujemy bardzo naszym opiekunom - JolancieDakowskiej, Marioli Piekutowskiej, Markowi WelencowiiKrzysztofowi Choińskiemu, a przede wszystkimBurmistrzowi Miasta Ostróda - Czesławowi Najmowiczowii Staroście Powiatu Ostróda - Włodzimierzowi Brodiukowi– dzięki którym mogliśmy uczestniczyć w XIXOgólnopolskiej Gali Konkursu Nastolatków „OśmiuWspaniałych”.

Natalia Martyniak„Wspania³a” z Klubu 8 M³odzie¿owego Wolontariatu

Gimnazjum nr 1 im. Polskich Noblistów w Ostródzie

27Kajet nr 98 (2/2013)

10- lecie Olimpiady„Zdrowy Styl ¯ycia”

Uroczystość podsumowania zadań Olimpiady „ZdrowyStyl Życia” odbyła się w Gimnazjum im. ŻołnierzaPolskiego w Durągu 11 czerwca 2013 r. Gospodarzemspotkania była dyrektor Grażyna Lipińska. Olimpiadęrealizują Szkoły Promujące Zdrowie:� Gimnazjum im. Żołnierza Polskiego w Durągu,� Szkoła Podstawowa Nr 3 im. Jana Pawła II

w Ostródzie,� Szkoła Podstawowa Nr 4 w Ostródzie,� Zespół Szkolno-Przedszkolny w Tyrowie,� Specjalny Ośrodek Szkolno - Wychowaczy

w Ostródzie.Honorowymi gośćmi spotkania byli:Czesław Najmowicz - Burmistrz Miasta Ostróda, Bożena

Ratajczyk - Naczelnik Wydziału Oświaty i SprawObywatelskich Urzędu Miasta Ostróda, Radosław Gruss- Kierownik Oddziału Promocji Zdrowia i OświatyZdrowotnej Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-

Epidemiologicznej w Olsztynie, Wiesława Korejwo –Wojewódzka Stacja Sanitarno-Epidemiologicznaw Olsztynie, Zdzisław Sokołowski - dyrektor PaństwowejPowiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznejw Ostródzie, Anna Skiba - Państwowa Powiatowa StacjaSanitarno-Epidemiologiczna w Ostródzie, StanisławMakowski i Anatol Miruć - Przedstawiciele PCKw Ostródzie, przedstawiciele społeczności lokalnej,członkowie Ochotniczej Straży Pożarnej w Durągu,Duchowni.

Program artystyczny zapewnili zebranym gościomuczniowie Gimnazjum im. Żołnierza Polskiego w Durągu.

Podczas uroczystości 10-lecia Olimpiady „Zdrowy StylŻycia” zostali wyróżnieni następujący nauczyciele:

Beata Mikołajczyk, Helena Orlińska, BożenaPonikiewska, Iwona Nader, Iwona Ciunelis, Alicja Jaczun,Wanda Stachowicz, Alina Kowalska, Teresa Pętlicka-Krzekotowska, Krystyna Zaleska, Grażyna Borowska,Barbara Szulc, Małgorzata Rzymowska, Dorota Bierć,Teresa Pieczuro, Ewa Stolla, Wioletta Ojrzyńska, DorotaCzarnik, Dorota Grzela, Bogumiła Jabłonka, BogumiłaŚwięszkowska, Katarzyna Błaszkiewicz, Ewa Orlińska,Iwona Orzechowska, Lidia Krześniak, Ewa Janicka,Magdalena Miller, Paweł Dębski.

Celem Olimpiady „Zdrowy Styl Życia” jest promowaniezdrowego stylu życia wśród dzieci i młodzieży szkolnej.Integruje ona środowiska Szkół Promujących Zdrowie.

Jolanta Dakowska

Kajet nr 98 (2/2013)28

O piêknienadbiebrzañskiej przyrody

w dyktandzieortograficznym

To już XIV Powiatowy Konkurs Ortograficzny „CorridaOrtograficzna”! Odbył się on 10 maja 2013 rokuw Gimnazjum im. Noblistów Polskich w Olsztynku. 17uczniów przyjechało z 7 szkół, aby stoczyć prawdziwąwalkę z „bykami ortograficznymi” i wykazać sięznajomością zasad pisowni polskiej, która do łatwych nienależy. Reprezentowali oni Gimnazjum StowarzyszeniaPrzyjaciół Szkół Katolickich w Olsztynku, Gimnazjumw Purdzie, Gimnazjum nr 1 w Biskupcu, PubliczneGimnazjum im. Olimpijczyków Polskich w Stawigudzie,Gimnazjum w Dywitach, Gimnazjum im. NoblistówPolskich w Olsztynku oraz Gimnazjum Gminneim. Ks. Wojciecha Zinka w Gietrzwałdzie.

Wojciech Tański - konsultant w Warmińsko – MazurskimOśrodku Doskonalenia Nauczycieli w Olsztynie - zgodziłsię, wzorem lat ubiegłych, ułożyć tekst dyktanda i jeodczytał. Nosiło ono tytuł „O urokach rozlewisk Biebrzy”,a jego tematem było piękno „fauny i flory jakby żywcemprzeniesionych z Mickiewiczowskich tekstów”. Jak każdedyktando, sprawdzało ono stopień opanowaniaprzez uczniów znajomości reguł oraz zastosowania ichw praktyce, czyli w pisowni.

W czasie, gdy Komisja sprawdzała prace, gimnazjaliścimogli zwiedzić najpiękniejsze zabytki Olsztynka.

W tym roku laureatami „Corridy” zostali:Grzegorz Dorożko – uczeń Gimnazjum im. Noblistów

Polskich w Olsztynku, który zajął I miejsce,Katarzyna Małek – uczennica Gimnazjum

Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickichw Olsztynku – zajęła II miejsce,

Urszula Rudzińska – uczennica Gimnazjumim. Noblistów Polskich w Olsztynku – III miejsce.

Tytuł Mistrza Kaligrafii Komisja Konkursowa przyznałaPatrycji Michalak z Gimnazjum Gminnegow Gietrzwałdzie.

Fundatorem nagród była Rada Gimnazjum oraz DziałPromocji przy Urzędzie Miejskim w Olsztynku. Jak co roku,organizatorkami „Corridy Ortograficznej” były polonistkii nauczycielki biblioteki. Po ogłoszeniu wyników konkursujego uczestnicy zostali nagrodzeni przez DyrektorGimnazjum – Irenę Jędruszewską oraz WojciechaTańskiego dyplomami za udział, a laureaci otrzymalinagrody książkowe i koszulki oraz kubeczki z logoOlsztynka.

Piękną oprawę plastyczną imprezy stanowiła dekoracjasali. Co roku przygotowuje ją Małgorzata Pingot,nauczycielka plastyki. W tym roku, wraz z grupądziewcząt: Adrianną Borkowską, Urszulą Rudzińską,

Zuzanną Pieczara oraz Wiktorią Rabij, działających w koleartystycznym, „stworzyła” byka – prawie naturalnychrozmiarów. Zwierzę to powstało z konstrukcji drewnianeji papieru specjalnie do tego celu przygotowanegoi świetnie uzupełniało cały wystrój sali. Przygotowaniebyka zajęło uczennicom kilka miesięcy, ale efekt ich pracyzapierał dech w piersiach.

Tego rodzaju przedsięwzięcie edukacyjne sprzyjawymianie doświadczeń między nauczycielami oraz rozwijaumiejętności językowe uczniów. Być może w przyszłymroku w XV edycji konkursu swoje zdolności muzycznezaprezentują także uczniowie Szkoły Muzycznejmieszczącej się w Gimnazjum im. Noblistów Polskichw Olsztynku.

Danuta SalamonGimnazjum w Olsztynku

Europass MobilnoœæW środę, 19 czerwca, w Zespole Szkół Budowlanych

w Braniewie odbyła się uroczystość wręczeniadokumentów Europass Mobilność. Certyfikaty otrzymałagrupa 20 uczniów klas II i III Technikum Budowlanego,która odbyła praktyki zawodowe w Niemczech. Wręczeniedokumentów odbyło się w obecności LechosławaSzafranka z Krajowego Centrum Europass oraz HalinyUźluk – dyrektor Delegatury Kuratorium Oświaty w Elblągu.Na uroczystość przybyli również przedstawiciele władzlokalnych, szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnychoraz placówek opiekuńczo – wychowawczych z terenupowiatu braniewskiego.

Dokumenty Europass Mobilność to certyfikatypotwierdzające kwalifikacje zawodowe zdobyte w trakciestażu zagranicznego. Europass to projekt Unii Europejskiejmający na celu prezentowanie umiejętności zawodowychi kompetencji w sposób czytelny i przejrzysty wewszystkich krajach Unii Europejskiej, obejmuje on portfolio5 dokumentów funkcjonujących w takiej samej formie naobszarze całej Europy (również w państwachEuropejskiego Obszaru Gospodarczego oraz krajachkandydujących do Unii Europejskiej).

29Kajet nr 98 (2/2013)

Zdobycie tego dokumentu było możliwe dzięki realizacjiprojektu Leonardo da Vinci.

Program Leonardo da Vinci jest częścią programuedukacyjnego Unii Europejskiej „Uczenie się przez całeżycie”. Wspiera on działania w obszarze kształceniai szkolenia zawodowego, promując projekty mające nacelu ułatwienie zdobywania wiedzy, umiejętnościi kwalifikacji zawodowych, zwiększenie szans nazatrudnienie w Polsce i krajach Unii Europejskiej,ułatwienie osobistego rozwoju zawodowego orazwspieranie rozwoju instytucji zaangażowanych w proceskształcenia i szkolenia zawodowego.

Program ma na celu promowanie mobilnościpracowników na europejskim rynku pracy oraz wdrażanieinnowacyjnych rozwiązań edukacyjnych dla podnoszeniakwalifikacji zawodowych. Wspiera on także rozwiązaniazwiększające przejrzystość i uznawalność kwalifikacjizawodowych w krajach europejskich (między innymipoprzez wprowadzenie dokumentu Europass), a takżedziałania wzmacniające jakość kształcenia zawodowegoi ustawicznego.

Program Leonardo da Vinci promuje innowacyjnepodejścia do edukacji i doskonalenia zawodowego w takisposób, aby systemy kształcenia jak najpełniejodpowiadały potrzebom rynku pracy, aby uczniowie,absolwenci i pracownicy zdobywali nowe kwalifikacjew czasie staży i praktyk zawodowych oraz doskonaliliswoje umiejętności według nowoczesnych standardów.Niezwykle ważne jest przy tym kształtowanie otwartościi wrażliwości międzykulturowej, nauka języków obcychoraz umiejętność adaptowania się do warunków życiai pracy w różnych krajach europejskich.

Współpraca partnerska oraz rozwój innowacjii modernizacja systemów kształcenia ustawicznego sąrealizowane w ramach tak zwanych projektówwielostronnych. Projekty mobilności polegają natomiastna organizowaniu wyjazdów zagranicznych dla uczniów,pracowników, absolwentów, osób bezrobotnychi szkoleniowców. Celem wyjazdów jest szkoleniei zdobywanie praktycznego doświadczenia zawodowegolub wymiana doświadczeń. Założeniem projektów tego

typu jest połączenie teorii z praktyką, a co za tym idziewzmacnianie więzi między światem edukacji i pracy.

I właśnie w ramach takiego projektu mobilności, dziękistaraniom pana dyrektora Dariusza Lisa, mogliśmywyjechać na dwutygodniowy staż do Frankfurtu nad Odrą.Praktyka zawodowa odbyła się w terminie od 11 do24 marca br. w Zakładzie Promowania KształceniaZawodowego Przemysłu Budowlanego we Frankfurcie.Towarzyszyli nam nauczyciele Iwona Obolewicz i DariuszŻukowski, a zajęcia praktyczne odbywały się pod czujnymokiem Udo Heise i Norberta Strehl.

Tematem naszych praktyk było murarstwo dekoracyjnei licowe. Pierwszego dnia, po zapoznaniu z zasadamikształcenia zawodowego w branży budowlanejw Niemczech oraz z zasadami bezpieczeństwa pracy,przygotowaliśmy swoje stanowiska w warsztacie.Następnie opanowaliśmy ręczną produkcję zaprawymurarskiej i nauczyliśmy się m.in. obsługi potrzebnegosprzętu. Kolejne dni upłynęły nam na wykonywaniuzleconych prac, tj. budowaniu murów z zastosowaniemróżnych wiązań, murowaniu przesklepień i tworzeniukonstrukcji słupowych. Jak już wspomniałem – zajęciapraktyczne prowadzili instruktorzy niemieccy, przedktórymi nie dało rady ukryć żadnych niedociągnięć.

Praktyki zawodowe to nie tylko praca na hali od 7.00do 16.00, ale i możliwość poznania kraju, kultury, ludzi,ciekawego spędzenia wolnego czasu. Jedenz weekendów spędziliśmy w Berlinie zwiedzającm.in. Bundestag. Drugi natomiast na Tropical Islands podBerlinem. Na co dzień mogliśmy korzystać z basenu,siłowni, kręgielni, sali bilardowej i tenisa stołowego.Mieliśmy również okazję spotkać się z mistrzemolimpijskim w strzelectwie panem Manfredem Kurzeri spróbować swoich sił w zawodach strzelając z bronisportowej.

Praktyki zawodowe zakończyły się egzaminem, którykażdy z nas zdał celująco otrzymując stosownecertyfikaty.

Udział w projekcie Leonardo da Vinci przyniósł namprzede wszystkim korzyści w postaci rozwojuzawodowego pozwalając zdobyć tak potrzebnedoświadczenie warsztatowe. W ciągu dwóch tygodnimogliśmy również sprawdzić w praktyce umiejętnościjęzykowe nabyte w szkole. Okazało się, że dośćswobodnie posługujemy się językiem niemieckimw sytuacjach codziennych, co dało nam większą pewnośćsiebie i pozwoliło przełamać barierę językową. Co bardzoistotne, mieliśmy także możliwość przyswojeniai wykorzystania w praktyce słownictwa specjalistycznego,stosowanego w branży budowlanej. Uczestnictwow projekcie wpłynęło pozytywnie na nasz rozwój osobisty,poszerzyło nasze horyzonty światopoglądowe,a jednocześnie było dla każdego z nas ciekawąodskocznią od dnia codziennego.

Pawe³ Karnyklasa II TB Zespó³ Szkó³ Budowlanych w Braniewie