JANUSZ PIASNY

PODSTAWOWE ZMIANY W POZIOMIE I STRUKTURZE KONSUMPCJI W POLSCE LUDOWEJ

W latach 1945 - 1969 zaszły poważne zmiany w rozwoju ekonomicz­nym, społecznym i kulturalnym kraju. Wyrazem osiągnięć gospodarczych jest uzyskanie przez naszą gospodarkę w 1969 r. ponad czterokrotnie wyższego dochodu narodowego niż w 1938 r., ponad 13 razy większej produkcji globalnej przemysłu oraz 1,6 razy wyższej produkcji rolnej, mimo zmniejszenia się powierzchni użytków rolnych. Wskaźniki te na­leżą do jednych z najwyższych w Europie wskaźników rozwoju ekono­micznego w stosunku do stanu przedwojennego. Dzięki tym rezultatom udało się wydobyć kraj z zacofania i ubóstwa, wybitnie pomnożono po­tencjał gospodarczy Polski, osiągnięto ogromny awans kul turalny i cywi­lizacyjny. Przez cały ten czas tworzono nowe, sprawiedliwe społeczeń­stwo socjalistyczne, w którego świadomości dokonano głębokich prze­mian, będących odzwierciedleniem przemian ustrojowych i awansu spo­łecznego mas pracujących.

Podstawowym następstwem dokonanego skoku w rozwoju ekonomicz­nym kraju, a jednocześnie sprawdzianem efektywności prowadzonej po­lityki gospodarczej, są zmiany w poziomie życiowym ludności. Zakres pojęcia warunków życiowych ludności jest bardzo szeroki i nie sposób w jednym artykule przedstawić nawet pobieżnie najważniejszych cho­ciażby jego elementów składowych. Z tych względów w opracowaniu ograniczymy się tylko do przedstawienia podstawowych zmian jakie za­szły w poziomie i s trukturze konsumpcji. Wielkości zmian i tendencje rozwojowe w tym zakresie są bowiem jednymi z ważniejszych wskaźni­ków efektów kształtowania się stopy życiowej ludności1 .

I. OGÓLNE TENDENCJE ZMIAN POZIOMU I STRUKTURY SPOŻYCIA W MIEŚCIE I NA WSI

Jak wiadomo wzrost bieżącego poziomu funduszu spożycia uzależniony jest z jednej strony od wielkości dochodu narodowego, a z drugiej od udziału akumulacji w dochodzie narodowym. Wysokie tempo wzrostu go-

1 Zarys zmian warunków życiowych przedstawiają A. Rajkiewicz i Z. Żekoński w pracy zbiorowej pod redakcją K. Secomskiego, „25 lat gospodarki Polski Ludowej".

272 Janusz Piasny

spodarczego i szybkie zmiany w strukturze produkcji w Polsce możliwe były, jak to powszechnie wiadomo, dzięki wysokiej stopie akumulacji i inwestycji produkcyjnych. W całym okresie 25-lecia wzrost poziomu spożycia odbywał się w zasadzie głównie w wyniku wzrostu dochodu narodowego, a nie zmniejszania udziału akumulacji. Jedynym wyjątkiem w tym zakresie były lata 1958 i 1962. Ewentualne zmniejszanie się udziału spożycia w dochodzie narodowym w niektórych latach spowodowane było z reguły wolniejszym tempem wzrostu funduszu spożycia niż całego do­chodu narodowego. Jeżeli przyjąć fundusz spożycia (obliczony w cenach z 1961 r.) z 1950 r. za 100, to wskaźnik wzrostu w latach 1951 - 1968 wy­nosił 311, w tym wskaźnik spożycia z dochodów osobistych — 295, a spo­życia pozostałego — 478 2. W przeliczeniu zaś na jednego mieszkańca tendencje te kształtowały się nieco inaczej. Wysoki przyrost naturalny ludności w Polsce w okresie powojennym był przyczyną, że wskaźniki te są niższe od poprzednich (patrz tabela 1). Mimo to osiągnięcia w tym zakresie można w pełni uznać za ogromne. W okresie bowiem lat 1947 -- 1968 spożycie indywidualne z dochodów osobistych wzrosło trzy i pół­krotnie, pozostałe spożycie ponad pięć i pół, a spożycie całkowite prawie czterokrotnie średnio na jednego mieszkańca. Biorąc za podstawę 1950 r., wskaźnik spożycia z dochodów osobistych w latach 1950 - 1968 wyniósł 226, co oznacza, że spożycie to zostało więcej niż podwojone. W tym sa­mym okresie jednak silniej rosło spożycie pozostałe, które wzrosło na jed­nego mieszkańca ponad trzy i półkrotnie. W rezultacie cały fundusz spo­życia przypadający na 1 mieszkańca wzrósł średnio w latach 1950 - 1968 prawie dwu i półkrotnie, co należy uważać za duże osiągnięcie Polski Ludowej.

Ten prawie dwu i półkrotny wzrost spożycia na jednego mieszkańca Polski nie dotyczył jednak w równej mierze wszystkich warstw i grup społecznych ludności. Odczucie poprawy poziomu życiowego nie było równe we wszystkich rodzinach. Największe odczucie poprawy nastąpiło w rodzinach, w których wzrastała liczba osób podejmujących pracę. Sze­rokie zaś możliwości wzrostu zatrudnienia stwarzał proces przyspieszonej industrializacji kraju. Wysoka stopa akumulacji i inwestycji wywołały stałe zapotrzebowanie na coraz to nową siłę roboczą. Stąd też szybko

wzrastająca liczba pracujących była poważną przyczyną poprawy warun­ków bytowych wielu rodzin w Polsce. Szczególnie odczuwalne to było

w przypadku rodzin ludności rolniczej, których członkowie masowo po­dejmowali pracę poza rolnictwem.

W wyniku zwiększania się dochodów ludności i wzrostu ogólnego po­ziomu spożycia na jednego mieszkańca zaszły poważne zmiany w pozio­mie i strukturze konsumpcji ludności. Pod wpływem wzrostu dochodów zaobserwowano zmniejszanie się jednostkowego spożycia dóbr niższego

2 Rocznik Statystyczny 1969, GUS, Warszawa 1969, s. 86.

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 273

Tabela 1 Dynamika spożycia na jednego mieszkańca w Polsce (w cenach 1961 r.)

Źródło: Rocznik dochodu narodowego 1960-1965, GUS, Warszawa 1966, s. 4 i 6; dane dla lat 1966-1968 obliczono na podstawie Rocznika Statystycznego 1969, s. 86 i 92.

rzędu, a wzrost zakupów towarów zaspokajających potrzeby wyższego rzędu. Jednocześnie, mimo bardzo znacznej poprawy wyżywienia (o czym piszemy dalej), udział wydatków na żywność systematycznie spadał. Wzra­stały natomiast nieustannie wydatki, zarówno w mieście jak na wsi, na artykuły przemysłowe zaspokajające potrzeby w zakresie odzieży, obu­wia, urządzenia mieszkania, higieny osobistej, kultury itp. O wzroście spożycia niektórych tylko artykułów z tego zakresu informuje tabela 2.

W całym rozpatrywanym okresie, a w ostatnich latach w szczególności, obserwujemy przenoszenie się popytu ludności na produkty jakościowo lepsze, o wyższym stopniu przetworzenia, bardziej uszlachetnione, a za­tem i droższe. Rośnie w związku z tym w ostatnich latach szybko popyt na produkty jakościowo lepsze, co jest zgodne z ustalonymi prawidłowo­ściami Engla. Szczególnie silnie rosną wydatki ludności na trwałe dobra konsumpcyjne i niektóre usługi, których zakup umożliwia ludności zwięk­szenie ilości czasu wolnego od pracy lub przyjemniejsze jego spędzanie.

Nastąpiła także znaczna poprawa wyposażenia gospodarstw domowych w niektóre sprzęty trwałego użytku. Tak na przykład na przestrzeni

18 Ruch Prawniczy z. III/70

274 Janusz Piasny

tylko ostatnich 13 lat zaszły duże zmiany w wyposażeniu ludności w od­biorniki radiowe i telewizyjne, pralki elektryczne, lodówki, maszyny do szycia, motocykle i skutery, a także samochody osobowe. Średnio w skali całego kraju w 1968 r. przypadało na 100 gospodarstw domowych 50 od­biorników radiowych, 37 telewizorów, 58 pralek elektrycznych, 20 lodó­wek, 24 maszyny do szycia, prawie 4 samochody osobowe oraz 18 moto­cykli i skuterów3. Szczególnie duży przyrost wyposażenia gospodarstw domowych w artykuły użytku trwałego nastąpił w ostatnim ośmioleciu — ilość telewizorów wzrosła z 6 do 37, pralek z 19 do 58, lodówek z 1,8 do 20, motocykli i skuterów z 10 do 18, a samochodów osobowych z 1,1 do 3,7 na 100 gospodarstw domowych.

Tabela 2 Spożycie niektórych artykułów konsumpcyjnych nieżywnościowych na 1 mieszkańca

Źródło: Rocznik Statystyczny 1968, s. 526, Rocznik Statystyczny 1969, s. 515.

Znacznie większe nasycenie tymi dobrami widzimy w gospodarstwach domowych w mieście. Na przykład z wyników badań budżetów rodzin­nych w 1967 r. wynika, że na 100 gospodarstw domowych 81 posiadało aparaty radiowe, 58 odbiorniki telewizyjne, 75 pralki elektryczne, 21 lo­dówki, 33 odkurzacze, 43 maszyny do szycia, 30 rowery a 10 motocykle i skutery. Największy jednak stan posiadania tych dóbr trwałego użytku posiadają w mieście rodziny trzy-, cztero- i pięcioosobowe (tabela 3). Ten­dencja wzrostu zakupów tych artykułów nadal się utrzymuje. Obok tego jednak coraz wyraźniej zaczynają wzrastać wydatki ludności na różnego rodzaju usługi, w tym na turystykę oraz na transport i łączność.

Nieco inaczej niż w mieście kształtowały się poziom i struktura kon­sumpcji na wsi, na co wpływało dużo więcej czynników w różnych okre-

3 Szacunki Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Głównego Urzędu Statystycznego podane za Rocznikiem Statystycznym 1969, s. 516.

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 275

sach czasu niż miało to miejsce w przypadku konsumpcji ludności miej­skiej. Spośród szeregu czynników wywierających istotny wpływ na kształtowanie się i rozwój spożycia na wsi należy przede wszystkim wy­mienić: dochody i ogólne warunki bytowe ludności rolniczej, ceny i ich wzajemne relacje, wielkość podaży i stopień swobody wyboru zakupów

Tabela 3 Wyposażenie gospodarstw domowych prowadzących budżety rodzinne w niektóre przedmioty trwałego użytkowania — według wielkości gospodarstwa domowego w 1967 r. (na 100 gospo­

darstw domowych — w szt.)

Źródło: Rocznik Statystyczny 1968, s. 537.

oraz, w dalszej kolejności, nie mniej ważne, ale najmniej wymierne — nawyki i tradycje konsumpcyjne, lub ich przeciwwaga — naśladownictwo czy moda. Najważniejszym jednak spośród czynników wpływających na kształtowanie się zmian w poziomie i s trukturze konsumpcji były dochody ludności rolniczej. Wraz ze wzrostem dochodów następowało rozszerza­nie się zakresu potrzeb ludności chłopskiej, zarówno potrzeb produkcyj­nych, jak i konsumpcyjnych. Rozdział wzrastających dochodów na te dwa rodzaje potrzeb zależał jednak od szeregu różnych czynników, w głównej mierze od ogólnego poziomu osiąganych dochodów, zaopatrzenia wsi w odpowiednią masę towarową, ogólnej sytuacji politycznej i gospodar­czej kraju, polityki państwa względem wsi, a szczególnie od perspektyw trwałości posiadania warsztatu rolnego. Warto tutaj podkreślić, że do 1954/55 r. czynnikiem wiodącym w podziale wzrastających dochodów

gospodarstw chłopskich w Polsce były potrzeby konsumpcyjne. Wynikało to głównie z niskiego poziomu dochodów oraz ogólnej polityki państwa względem wsi, nie tworzącej odpowiedniego klimatu dla wzrostu potrzeb produkcyjnych. Dopiero po 1956 r. nastąpił prawidłowy rozdział wzrasta­jących dochodów, umożliwiający zarówno lepsze zaspokajanie potrzeb

produkcyjnych jak i konsumpcyjnych. W latach 1953/54-1967/68 nastąpił wyraźny wzrost dochodów lud­

ności chłopskiej i zaszły poważne zmiany w poziomie i strukturze kon-

18*

276 Janusz Piasny

Tabela 4 Zmiany poziomu spożycia na jednego członka rodziny chłopskiej w Polsce w latach 1953/54 —

1967/68a (w zł)

Źródło: Wyniki rachunkowości rolnej gospodarstw indywidualnych za lata 1963/64, s. 41; 1967/68, s. 46.

sumpcji indywidualnej. Dochód osobisty (dochód rolniczy+dochody spoza gospodarstwa), przypadający na jednego członka rodziny chłopskiej w ba­danym okresie wzrósł z 4200 zł w 1953/54 r. do 12 310 zł w 1967/68 r.4, co oznacza wzrost o ponad 190%. W tym samym czasie ogólny fundusz

4 Wyniki rachunkowości rolnej gospodarstw indywidualnych 1967/68, Warszawa 1969, s. 41.

W cenach bieżących każdego roku. Według cen zbliżonych do cen wolnego skupu państwowego. Podróże, opłaty pocztowe, uroczystości i zabawy itp.

b a

c

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 277

spożycia na jednego członka rodziny wzrósł z 4256 zł do 10 703 zł, tzn., że zwiększył się ponad 150% (patrz tabela 4). Ogólny fundusz spożycia to niejako „budżet gospodarstwa domowego rodziny chłopskiej", w któ­rym uwzględnia się wartość spożycia żywności z własnego gospodar­stwa i żywności dokupionej, wartość dokupionego1 ubioru (bielizny, odzie­ży i obuwia), artykułów gospodarstwa domowego, mebli, różnych arty­kułów służących do wyposażenia mieszkania, środków lokomocji itp. Do funduszu tego zalicza się także wydatki na higienę i zdrowie, kulturę i oświatę, alkohol, papierosy oraz różnego rodzaju używki. Zmiany w tym poziomu życiowego ludności chłopskiej, pod warunkiem wyeliminowania funduszu dostarczyć nam mogą bardzo istotnych wskaźników o zmianach wpływu zmian cen towarów i usług nabywanych przez ludność. Gdy weź­miemy pod uwagę, że ogólny fundusz spożycia na jednego członka ro­dziny w Polsce w badanym okresie wzrósł w cenach bieżących o 150%, tj. o 6447 zł, ale jednocześnie wystąpiły zwyżki cen detalicznych towarów i usług nabywanych przez ludność5 , to okaże się, że faktyczny realny wzrost był mniejszy. Uwzględniając zatem wzrost wskaźnika cen deta­licznych towarów i usług nabywanych przez ludność w naszych oblicze­niach można z grubsza biorąc, stwierdzić, że r e a l n y w z r o s t ogól­nego funduszu spożycia na jednego członka rodziny w ciągu badanych lat był niższy od nominalnego i wyniósł około 120%.

Zmiany wzrostu poszczególnych elementów ogólnego funduszu spo­życia były różne. Tak na przykład w całym okresie przyrost wartościowy spożycia żywności był mniejszy od tempa wzrostu ogólnego funduszu konsumpcji, w rezultacie czego ciągle spadał procentowy udział żywności

w globalnym funduszu spożycia — z 60,7% w 1953/54 do 50 ,1% w 1967/ /68 r. Rósł natomiast udział wydatków na dobra i usługi pozażywnościowe, takie jak meble i sprzęty domowe, kultura i oświata, higiena i zdrowie oraz zakupy różne (tabela 5). W tej ostatniej pozycji wzrastały szczególnie wydatki : na zakup środków lokomocji, prezentów i, niestety, alkoholu. Zmiany powyższe są potwierdzeniem prawa Engla, zwłaszcza jego za­sadniczej części, dotyczącej malejącego udziału wydatków na żywność

w miarę wzrostu poziomu życiowego, a wzrostu wydatków na potrzeby pozażywnościowe 6. Proces wzrostu udziału w budżecie domowym lud­ności chłopskiej wydatków na towary zaspokajające potrzeby coraz to

wyższego rzędu w miarę zwiększania się dochodów, jest wynikiem popra­wy gospodarczej sytuacji całego społeczeństwa, a ludności wiejskiej w szczególności. Ta bowiem poprawa gospodarcza decydowała o wzroście dochodów i oddziaływała na charakter t rendu spożycia w skali społecznej.

5 Patrz Rocznik Statystyczny 1969, GUS Warszawa 1969, s. 350. 6 Warto zaznaczyć jednak, że prawidłowość ta działa dopiero od poziomu do­

chodu wyższego od minimum egzystencji. Poniżej tego poziomu nie można dopa­trzyć się właściwych proporcji między wydatkami na żywność i na inne towary, ponieważ podstawowe potrzeby fizjologiczne nie są zaspokojone.

278 Janusz Piasny

W badanym okresie czasu obserwujemy także pewne procesy substy­tucyjne w zakresie spożycia żywności. Proces ten wyraża się na wsi w formie denaturalizacji spożycia, t j . spadku zaspokajania części potrzeb produktami wytwarzanymi we własnych gospodarstwach, a zwiększania zakupów artykułów spożywczych gotowych do konsumpcji.

Tabela 5 Zmiany struktury wartościowej spożycia na jednego członka rodziny chłopskiej w Polsce w latach

1953/54—1967/68a

a W cenach bieżących każdego roku. b Według cen zbliżonych do cen wolnego skupu państwowego. Źródło: Obliczano na podstawie danych zawartych w tabeli 4.

Wyniki zawarte w tabeli 5 wykazują również, że wartość spożycia naturalnego artykułów żywnościowych w ogólnym funduszu spożycia w interesujących nas gospodarstwach chłopskich spadła z 52,3% w 1953/ 54 r. do 35,8% w 1967/68 r. Zjawisko to potwierdza proces szybkiej de­naturalizacji spożycia, t j . przechodzenia w coraz większym stopniu ze spożycia naturalnego na towarowe. Tendencja denaturalizacji spożycia w skali całej Polski występuje ze szczególną siłą w ostatnich latach. Pro­ces substytucji spożycia naturalnego przez towarowe przebiega jednak szybciej w zachodnich rejonach Polski. Olbrzymią rolę w tym procesie spełnia rozwój i udoskonalenia zaopatrzenia wsi. Handel wiejski poprzez zbliżenie różnorodnej masy towarowej do konsumentów wiejskich przy­czynił się do rozwoju tendencji denaturalizacji spożycia. Jeśli bezsporna

jest dziś teza o podniesieniu spożycia na wsi w całej Polsce na wyższy po­ziom, to w procesie tym bardzo ważną rolę odegrała rozbudowa punktów

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 279

sprzedaży sieci handlu wiejskiego, zwłaszcza sklepów branżowych i punk­tów sprzedaży detalicznej.

Poważny wpływ na procesy denaturalizacji spożycia miały również rozszerzające się kontakty rynkowe ludności chłopskiej, zachodzące pod wpływem ogólnych przemian ekonomicznych w Polsce. W związku z ty­mi procesami wzrastało szczególnie wyraźnie dokupywanie żywności. W okresie ostatnich 15 lat osiągnęło ono w Polsce kwotę ponad cztero­krotnie wyższą (w 1953/54 r. — 359 zł na jednego członka rodziny, a w 1967/68 r. już 1533 zł). W konsekwencji ciągle wzrastał udział war­tości dokupionych artykułów żywnościowych w ogólnym funduszu spo­życia (8,4% w 1953/54 r. a 14,3% w 1967/68 r.). Proces denaturalizacji spo­życia jest zjawiskiem pozytywnym, zwalnia bowiem chłopów od sze­regu czynności wykonywanych często przez nich niefachowo, prymityw­nie oraz nieracjonalnie w sensie społecznym. Dalszy jednak wzrost dena­turalizacji spożycia żywności w gospodarstwach indywidualnych uzależ­niony będzie głównie od rozwoju sieci handlu detalicznego na wsi i zao­patrzenia go w odpowiednią masę towarową.

W wyniku stałego wzrostu poziomu i zmieniającej się s truktury kon­sumpcji w indywidualnych gospodarstwach rolnych zarysowuje się rów­nież wyraźna tendencja do zmniejszania się różnic między spożyciem wielu artykułów na wsi i w mieście. Potwierdzeniem tej tendencji może być porównanie wyników badań budżetów rodzinnych w mieście z wy­nikami rachunkowości rolnej na wsi. I tak na przykład, gdy przeciętna wartość konsumpcji na jedną osobę według budżetów rodzinnych w 1953 r. wynosiła w Polsce 8612 zł, to według rachunkowości rolnej na wsi ogólna wartość spożycia wynosiła około 6200 zł. W 1968 r. natomiast przeciętna wartość konsumpcji na jedną osobę w mieście wzrosła już do 15 090 zł, a na wsi do 10 700 zł. Jeżeli jednak uwzględni się, że artykuły zużywane na wsi, pochodzące z własnego gospodarstwa, są wyceniane według cen zużycia wewnętrznego, które są około 40% niższe od cen detalicznych, to wówczas poziom konsumpcji żywności obliczony w cenach detalicznych w 1968 r. na wsi i w mieście był równy.

Na skutek dużej dynamiki wzrostu wydatków na wsi na odzież i obu­wie nastąpiło również zbliżenie do miasta. I tak wydatki na odzież sta­nowiły w 1958 r. na wsi 50%, na obuwie 70% poziomu wydatków na te cele w mieście, tymczasem w 1968 r., na skutek większej w międzyczasie dynamiki wzrostu zakupów odzieży i obuwia na wsi niż w mieście, war­tość zakupów odzieży na wsi wzrosła do 65%, a obuwia do 82% w sto­sunku do poziomu osiągniętego w mieście.

Wydatki na higienę i zdrowie oraz kulturę i oświatę cechowały się szczególnie dużą dynamiką wzrostu na wsi, gdy w 1958 r. stanowiły je­szcze zaledwie 20% poziomu osiąganego w miastach, to w 1968 r. były już niższe tylko o połowę od poziomu miejskiego 7.

7 Przeliczenia oparto na materiałach zawartych w Roczniku Statystycznym 1959 i 1969 oraz danych z tabeli 4.

280 Janusz Piasny

Na rozwój tendencji do zmniejszania się różnic między spożyciem na wsi i w mieście, szczególnie w zakresie żywności, odzieży i obuwia, decy­dujący wpływ miały w omawianym okresie: szybsze tempo wzrostu do­chodów ludności rolniczej, oddziaływanie miejskiego stylu życia na wieś, postępująca denaturalizacja spożycia, ogólny rozwój kulturalny wsi itp. Można sądzić, że w przyszłości proces ten będzie nadal zachodził i trzeba się liczyć z dużą dynamiką zapotrzebowania wsi, w szczególności na ar­tykuły z zakresu wyposażenia mieszkań, na środki lokomocji (samochody i motocykle), domowy sprzęt rozrywkowy (telewizory, odbiorniki radiowe i adaptery) oraz nadal na odzież i obuwie. Należy sądzić, że przyszłe tempo wzrostu wydatków na wsi na te artykuły będzie duże, znacznie większe od przeciętnego wzrostu ogólnego funduszu spożycia. Ludność rolnicza bowiem, po wyrównaniu konsumpcji w zakresie żywności i zbli­żeniu zakupów odzieży i obuwia do poziomu osiąganego w miastach, bę­dzie szczególnie silnie preferować te zakupy, którymi ciągle jeszcze wy­raźnie odstaje od poziomu miejskiego. Dlatego też słusznie zakłada się w planach gospodarczych na najbliższe lata wydatne przyspieszenie wzro­stu produkcji przemysłowych artykułów spożycia oraz zamierza się pod­jąć stanowcze kroki mające doprowadzić do dalszej poprawy struktury konsumpcji, szczególnie do zwiększenia udziału artykułów pochodzenia przemysłowego w całym spożyciu 8.

Dalsze zmiany w strukturze spożycia zachodzić będą nie tylko pod wpływem zmian dochodów, ale także pod coraz większym wpływem wzro­stu zatrudnienia, znacznie wyprzedzającego ogólny przyrost ludności oraz bardzo silnego zwiększenia grupy ludności w wieku 20 - 29 lat, tzn. w wie­ku, w którym rozpoczyna się samodzielne życie. Oba te czynniki, jak wy­kazują badania, powodować będą poważny wzrost zapotrzebowania na wysokogatunkową odzież, obuwie i inne artykuły przemysłowe, a w szcze­gólności na mieszkania, meble oraz wszelkiego rodzaju usługi. Zaspokoje­nie tych potrzeb będzie wymagało w najbliższych latach przesunięcia środków inwestycyjnych do gałęzi pracujących na potrzeby rynku. Jest to tym bardziej niezbędne, że szereg tych gałęzi nie posiada już często rezerw zdolności produkcyjnych, a ich baza techniczna jest przestarzała.

II. ZMIANY W POZIOMIE I STRUKTURZE KONSUMPCJI ARTYKUŁÓW ŻYWNOŚCIOWYCH

W ślad za zmianami w ogólnej strukturze konsumpcji nastąpiły po­ważne przemiany ilościowe i jakościowe w spożyciu żywności, zarówno w mieście jak i na wsi. Zmiany te łatwiej jest ocenić przyrównując po­ziom spożycia powojennego z spożyciem w okresie przedwojennym. Na

8 Patrz J. Pajestka, Problemy polityki strukturalnej konsumpcji na obecnym etapie rozwoju, Nowe Drogi 1969, nr 10.

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 281

podstawie tego porównania można podkreślić — jak słusznie zauważa to C. Kos9, że w ramach spożycia żywności po wojnie wystąpiły, ogólnie biorąc, następujące tendencje: Pierwszą z nich to demokratyzacja spo­życia w okresie powojennym, czego przejawem jest zmniejszenie się roz­piętości w poziomie i strukturze spożycia żywności wśród różnych grup społecznych i zawodowych ludności, w porównaniu ze znacznym zróż­nicowaniem, jakie miało miejsce pod tym względem w okresie przedwo­jennym. Drugą tendencją przemian to różnice w tempie wzrostu spożycia żywności przed wojną i obecnie. Przed wojną spożycie artykułów żywno­ściowych w przeliczeniu na jedną osobę charakteryzowało się pewną sta­gnacją, a nawet, w okresach kryzysu, znacznym spadkiem. Przykładowo spożycie cukru wynosiło w 1929 r. — 11,9 kg, w 1933 r. — 8,6 kg, w 1937 r. — 11,2 kg i" wreszcie w 1938 r. — 12,2 kg rocznie na osobę, a spożycie mięsa na osobę w ciągu dziesięciu lat okresu przedwojennego (1929-1939) wzrosło zaledwie o 10%. Trzecią tendencją przemian spo­życia ludności jest stały wzrost w okresie powojennym artykułów wyż­szej jakości, bogatszych w witaminy i białko zwierzęce. Pod tym wzglę­dem, już w pierwszych latach po wyzwoleniu, w spożyciu prawie wszy­stkich tych produktów (wyjątek stanowiły ryby, warzywa i owoce oraz niektóre produkty importowane) osiągnięto wyższy poziom spożycia niż w okresie przedwojennym. W porównaniu na przykład z okresem przed-wojennym już w 1949 r. spożycie cukru na osobę było wyższe o 100%, a mięsa o ponad 40%. Osiągnięty wyższy poziom spożycia w ciągu kilku lat po wyzwoleniu kraju był w zasadzie dopiero początkiem nieustannego wzrostu poziomu spożycia żywności i poprawy jego struktury.

W ciągu ostatnich kilkunastu lat (w okresie od 1950 do 1968 r.) szcze­gólnie silnie wzrosło spożycie tłuszczów roślinnych (ponad trzykrotnie) oraz ryb (prawie trzykrotnie). Poza tym poważnie wzrosło spożycie masła, bo prawie dwukrotnie, cukru o około 80%, mięsa o około 40%, jaj ponad 50%, wzrosło również spożycie tłuszczów zwierzęcych oraz mleka i prze­tworów mlecznych (patrz tabela 6). Zmniejszyło się natomiast spożycie tanich produktów żywnościowych, takich jak ziemniaki i produkty zbo­żowe. Brak jest danych o spożyciu strączkowych, chociaż na podstawie niepełnych danych można wnioskować o spadku spożycia również w tej grupie produktów. Należy podkreślić, iż mimo szybkiego wzrostu spożycia ryb, ich udział w ogólnej strukturze spożycia artykułów żywnościowych jest w dalszym ciągu bardzo skromny. To samo dotyczy tłuszczów roślin­nych, które stanowią obecnie mniej niż 1/3 część spożycia tłuszczów ogó­łem, podczas gdy w krajach rozwiniętych stanowią one ponad 50%.

Obok niewątpliwie wielu pozytywnych cech przemian struktury spo­życia żywności w Polsce warto odnotować i zjawiska mniej korzystne,

9 C. Kos, Zmiany w strukturze spożycia żywności w Polsce, Zagadnienia Eko­nomiki Rolnej 1968, nr 4.

Tab

ela

6 Sp

ożyc

ie n

iekt

óryc

h ar

tyku

łów

żyw

nośc

iow

ych

na 1

mie

szka

ńca

w P

olsc

e pr

zedw

ojen

nej

i w

lat

ach

1950

-196

7

Źród

ło:

Roc

znik

Sta

tyst

yczn

y 19

69,

s. 51

5.

282 Janusz Piasny

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 283

jak duże wahania w spożyciu warzyw i owoców, zbyt wolne tempo wzro­stu spożycia mleka i produktów mlecznych, pojawienie się zakłóceń rów­nowagi rynkowej na odcinku podaży i spożycia mięsa, czy znaczne jeszcze odchylenie między zalecaną przez żywieniowców, a faktyczną strukturą spożycia produktów żywnościowych 10.

Zachodzące przemiany w strukturze spożycia żywności w Polsce zbli­żone są swoim charakterem do zmian w krajach wysoko rozwiniętych Europy Zachodniej, z tym że nieco wyższe są u nas współczynniki do­chodowej elastyczności popytu na mięso, tłuszcze, jaja, cukier, wyroby cukiernicze, warzywa i owoce, a niższe (ujemne) na produkty zbożowe i ziemniaki. Oznacza to, że u nas szybciej wzrasta spożycie produktów o droższej kalorii, a wolniej maleje spożycie produktów tańszych. Pro­wadzi to nieraz do nadmiernego spożycia żywności w przeliczeniu na ka­lorie. Tak na przykład jeśli weźmiemy pod uwagę osiągnięty w 1965 r. w Polsce średni poziom i przeciętną strukturę spożycia substancji od­żywczych to możemy stwierdzić, że występują w stosunku do norm fizjo­logicznych pewne odchylenia. Stopień odchyleń spożycia poszczególnych składników od średnich norm fizjologicznych ilustrują zestawione w ta­belce wskaźniki 11.

Z zestawienia wynika, że kaloryczność naszego spożycia jest większa od wszelkich norm fizjologicznych. Jest to spowodowane stosunkowo dużym spożywaniem węglowodanów. Spożycie białka odpowiada normie wyży­wienia pełnowartościowego o średnim koszcie, natomiast istnieje mniej­sze zaspokojenie potrzeb w zakresie białka zwierzęcego i tłuszczów.

Z drugiej strony wstępne badania wykazują również, że w niektórych grupach ludności lepiej zarabiających, można w ostatnich latach zauwa­żyć zjawisko nadmiernej konsumpcji niektórych produktów, a w szcze­gólności tłuszczów, cukru i wyrobów cukierniczych. Natomiast zbyt wol­ny wzrost konsumpcji mleka i przetworów mlecznych oraz warzyw i owoców w stosunku do powiększania się konsumpcji poprzednich arty­kułów może być oznaką wadliwego żywienia, w przypadku dalszego utrzymywania się może prowadzić nawet do schorzeń. Mimo tego nega-

10 Sprawami tymi szczegółowo zajmuje się C. Kos, Wpływ dochodów na spoży­cie artykułów żywnościowych, Warszawa 1965.

11 Norma B oznacza wyżywienie dostateczne o umiarkowanym koszcie, norma C — wyżywienie pełnowartościowe o średnio wysokim koszcie, natomiast norma D — wyżywienie pełnowartościowe (docelowe-optymalne).

284 Janusz Piasny

tywnego zjawiska, generalnie biorąc, można stwierdzić, że rozwój struk­tury spożycia żywności w Polsce jest prawidłowy. Następuje wprawdzie powolny, ale systematyczny spadek spożycia ziemniaków i przetworów zbożowych, rośnie natomiast stale spożycie masła, mleka i przetworów mlecznych, jaj oraz tłuszczów roślinnych, natomiast spożycie ryb w okre­sie ostatnich ośmiu lat zwiększyło się tylko o 1 kg średnio na jednego mieszkańca (wzrosło z 4,5 do 5,5 kg). Z punktu widzenia fizjologii żywie­nia produkty o przewadze białka zwierzęcego (mięso, mleko, jaja, ryby) mają pierwszorzędne znaczenie dla organizmu ludzkiego ze względu na

Spożycie w 1965 r. (w %)

wartość odżywczą tego białka. Toteż rozwój w okresie lat 1950 - 1968 i poprawa spożycia w tej grupie artykułów prawie o połowę jest wyra­zem osiągniętej ogólnej poprawy odżywiania się ludności, biorąc średnio. Spożycie artykułów grupy białkowej już w 1965 r. ukształtowało się — ogólnie biorąc — na poziomie normy fizjologicznej B, chociaż w poszcze­gólnych artykułach wystąpiły pewne odchylenia. Jak widać spożycie mię­sa przekroczyło już w 1965 r. poziom normy B o 22,4% zaś w spożyciu innych artykułów, to jest ryb, mleka i jaj uwidacznia się pewien niedo­bór, szczególnie w zakresie ryb. Ze względu na ważną rolę białka pocho­dzenia zwierzęcego w żywieniu można przewidywać, że następować bę­dzie dalszy wzrost spożycia artykułów będących źródłem białka zwierzę­cego.

Tak silny wzrost spożycia mięsa był często przyczyną nienadążania produkcji zwierzęcej i stąd od czasu do czasu występowały braki w za­opatrzeniu rynku w mięso i przetwory mięsne. W obecnym planie 5-let-nim podejmuje się wysiłki w celu przezwyciężenia tych braków. Jak dotąd nie udało się ostatecznie zlikwidować trudności w zaopatrze­niu rynku w mięso i przetwory mięsne. Produkcja mięsa bowiem w aktualnej sytuacji gospodarczej może opierać się wyłącznie na rozwoju własnej bazy paszowej, szybki zaś wzrost produkcji rolnej (roślinnej) w krótkim okresie czasu jest niezwykle trudny do osiągnięcia. Poza dą­żeniem do zwiększenia produkcji mięsa obecnie realizowany plan 5-letni przewiduje ograniczenie eksportu mięsa. Przewiduje się, że eksport tego produktu będzie w 1970 r. w wielkościach absolutnych o 30% mniejszy od poziomu z 1965 r.

Jeśli idzie o tłuszcze to w latach 1950 - 1968 nastąpił również poważny wzrost ich spożycia z 11,2 do 19,5 kg na osobę rocznie. Nastąpiła jednak istotna zmiana struktury spożywanych tłuszczów. Do 1955 r. dominowało spożycie tłuszczów zwierzęcych, od 1958 r. wystąpił dość wyraźny i sy-

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 285

stematyczny wzrost spożycia tłuszczów roślinnych. Nastąpiło to głównie na skutek szybkiego rozwoju przemysłu olejarskiego oraz poprawy ja­kościowej tłuszczów roślinnych. Jeżeli w 1957 r. udział tłuszczów roślin­nych w globalnym spożyciu tłuszczów wynosił zaledwie 13,1% to w 1968 r. udział ich osiągnął już prawie 40%. Osiągnięty w 1968 r. po­ziom spożycia tłuszczów na 1 mieszkańca, wynoszący ogółem 19,5 kg jest poziomem odpowiadającym normie B.

Jeśli zaś idzie o artykuły żywnościowe będące źródłem węglowoda­nów, to głównym ich źródłem są produkty pochodzenia roślinnego. Wę­glowodany odgrywają bardzo poważną rolę w odżywianiu się ludności polskiej, są one bowiem głównym źródłem energii i pokrywają obecnie w Polsce 50 i więcej procent zaopatrzenia kalorycznego. Spożycie arty­kułów grupy węglowodanów w Polsce (cukru, przetworów zbożowych, ziemniaków i kasz) należy do najwyższych w świecie i niestety prze­kracza zalecenia norm fizjologicznych. W latach 1950 - 1968 spożycie cu­kru średnio na 1 osobę w Polsce wzrosło o 70%, spożycie natomiast prze­tworów zbożowych spadło o 20%, ziemniaków zaś o około 30%. W sumie spożycie tej grupy artykułów w przeliczeniu na równowartość cukru spadło w tym czasie o około 10%. Zarysowująca się więc tendencja spad­kowa spożycia węglowodanów zgodna jest w zasadzie z zaleceniami fizjo­logów i musi być brana pod uwagę przy planowaniu spożycia na dłuższe okresy czasu.

I wreszcie w okresie lat 1949 - 1968 nastąpił niewielki wzrost spożycia warzyw i owoców. W. Życki 1 2 szacuje, że spożycie warzyw wzrosło w tym czasie z około 82 kg na jednego mieszkańca do około 95 kg, to jest o 15%, owoców zaś z 15,6 kg do prawie 17,0 kg, tj zaledwie o 9%. Pod tym względem w spożyciu występują duże wahania. W 1966 r. (rok urodzaju) na przykład wzrost spożycia owoców był duży, średnio spożycie wynosiło 33 kg na jednego mieszkańca. Ocenia się, że łączne spożycie warzyw i owoców wzrosło w porównaniu do 1950 r. o około 15%, w stosunku zaś do okresu międzywojennego o około 60%.

W większym stopniu niż w skali całego społeczeństwa zachodziły zmiany w spożyciu żywności na wsi. W całym okresie powojennym, a od 1950 r. w szczególności na wsi, dała się obserwować tendencja zmniej­szenia w spożyciu żywności artykułów o kalorii tańszej na rzecz ar tyku­łów o kalorii droższej. W związku z tym systematycznie i szybciej niż w skali całego społeczeństwa rosło spożycie białka (w szczególności białka zwierzęcego) i tłuszczów, a malało spożycie węglowodanów 13. Zmiany te

12 W. Życki, Spożycie artykułów żywnościowych w Polsce w latach 1945 - 1965 -- 1985, Roczniki Handlu Wewnętrznego 1968, nr 5, s. 23.

13 Tendencje te występują na wsi już od dawna w skali ogólnopolskiej. Por. J. Piasny, Spożycie ludności wiejskiej na tle przemian społeczno-gospodarczych w Polsce Ludowej (w latach 1948 - 1958). Zeszyty Naukowe WSE, Seria II, Poznań 1961, szczególnie s. 122 - 147.

286 Janusz Piasny

odpowiadają normom wyżywienia postulowanym przez fizjologów. Śred­nia jednak dzienna kaloryczność spożycia przypadająca na jednego człon­ka rodziny w badanym okresie na wsi była bardzo wysoka, gdyż przekra­czała często 3500 kalorii14.

Z analizy obecnego poziomu spożycia żywności na wsi wynika, że jego struktura uległa w stosunku do początkowych lat pięćdziesiątych istotnym zmianom. Wzrosło na przykład silnie spożycie sera białego, jaj, mięsa i śmietany, tłuszczów zwierzęcych i roślinnych oraz owoców i jagód, a także cukru. Zmalało natomiast spożycie przetworów zbożowych (głów­nie mąki żytniej), kasz i ziemniaków (patrz tabela 7). Wyrażając zmiany,

Tabela 7 Spożycie artykułów żywnościowych na jednego członka rodziny chłopskiej w Polsce w latach

1953/54—1966/67

a Mąka, kasza, makaron oraz chleb i bułki przeliczone na mąkę po uwzględnieniu 30% przypieku. b Mleko pełne oraz śmietanę i masło przeliczono na mleko. Źródło: Wyniki rachunkowości rolnej gospodarstw indywidualnych za lata 1965/66, s. 42 oraz 1967/68, s. 47.

14 Por. M. Czerniewska, Spożycie artykułów jadalnych w gospodarstwach chłop­skich, Zagadnienia Ekonomiki Rolnej 1958, nr 3 (dodatek), s. 62 i 64; Budżety do­mowe rodzin chłopskich, Warszawa 1963, s. 32.

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 287

Tabela 8 Przeciętne roczne spożycie artykułów żywnościowych na 1 osobę w gospodarstwach chłopskich

prowadzących rachunkowość rolną w latach 1936/37 — 1966/67

Dane o spożyciu w 1936/37 r. stanowiące podstawę wskaźników, zostały zestawione wyłącznie dla gospodarstw o powierzchni 3-10 ha, położonych na terenie objętym obecnymi granicami Polski.

Źródło: Rocznik Statystyczny 1969, s. 533.

jakie zaszły w spożyciu podstawowych artykułów żywnościowych, w licz­bach względnych, w stosunku na przykład do okresu 1953/54, przyjętego za 100, otrzymujemy następujące wskaźniki dla r. 1967/68: spożycie prze­tworów zbożowych — 71, ziemniaków — 72, kasz — 58, natomiast wa­rzyw i owoców — 135, cukru — 135, chleba dokupionego około 320, jaj — 175, mięsa — 150 — tłuszczów zwierzęcych — 150, oleju i margary­ny — 510, sera białego — 235, śmietany — 190, a owoców i jagód — 210.

Jeszcze wyraźniej tendencja ta występuje w spożyciu na wsi, jeżeli odniesiemy wyniki powojenne do okresu przedwojennego. Gdy przyjmie­my za podstawę wyniki spożycia w gospodarstwach chłopskich w roku gospodarczym 1936/37 to wskaźniki w 1967/68 r. wynosiły: dla zbóż — 72% ówczesnego poziomu, dla ziemniaków — 5 1 % , natomiast dla mięsa i tłuszczów zwierzęcych — 276, dla jaj — 274 i dla cukru 375% (patrz tabela 8). Tak duży wzrost spożycia mięsa i tłuszczów oraz jaj i cukru na wsi wystąpił głównie dlatego, że poziom odżywiania się ludności wiej-

288 Janusz Piasny

Dynamika spożycia niektórych artykułów żywnościowych w latach 1936/37 -1966/67 na 1 członka rodziny w gospodarstwach chłopskich

Źródło: Opracowano na podstawie danych zawartych w tabeli 8.

skiej przed wojną był bardzo niski. Szczególnie niski był poziom kon­sumpcji cukru i to zarówno na wsi jak i w mieście. Polska przed wojną należała do grupy krajów europejskich o najniższym spożyciu cukru. Po­dobnie zresztą było ze spożyciem mięsa. Dlatego też po wojnie na wsi polskiej rośnie tak szybko spożycie tych artykułów. W miarę wzrostu spo­życia artykułów żywnościowych wyższego rzędu na wsi, zaczyna maleć systematycznie, spożycie ziemniaków od 1947 r., a przetworów zbożowych od 1950 r. Natomiast wzrost spożycia cukru na wsi był bardzo silny do 1953 r., następnie obserwuje się pewien spadek w stosunku do poziomu już osiągniętego. Dopiero w 1960 r. osiągnęła ludność chłopska znów po­ziom spożycia cukru z 1953 r. i od tej pory notuje się już tylko powolny wzrost spożycia tego artykułu, co wykazuje rycina.

Charakterystyczną cechą tak rosnącego spożycia żywności na wsi jest fakt, że w zasadzie występuje on powszechnie we wszystkich grupach gospodarstw chłopskich. W całym badanym okresie, z pewnymi tylko ma­łymi wyjątkami, we wszystkich grupach obszarowych gospodarstw chłop­skich wzrastało spożycie mięsa, tłuszczu wieprzowego i jaj, a malała kon­sumpcja przetworów zbożowych i ziemniaków. Jeśli idzie o spożycie cu­kru, to wzrastało ono głównie do 1953/54 r., w następnych latach głównie

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 289

w grupie gospodarstw do 3 ha. Spożycie mleka pełnego (bez śmietany) w całym rozpatrywanym okresie we wszystkich typach gospodarstw wy­kazywało pewną stabilizację. Jedynie wyraźniej wzrastało spożycie mle­ka do roku 1954/55 w grupie gospodarstw małorolnych do 3 ha.

Na podstawie ilościowych zmian spożycia wśród różnych grup gospo­darstw chłopskich można stwierdzić, że występuje ogólna tendencja wzro­stu spożycia artykułów żywnościowych wartościowszych, o droższej ka­lorii. Świadczy o tym wzrost spożycia jaj, mięsa, tłuszczu wieprzowego, cukru itd. Trzeba bowiem wiedzieć, że różnice cen 1 kalorii są bardzo duże. Na przykład jeżeli przyjmiemy cenę 1 kalorii w chlebie żytnim za 100, to wskaźnik dla ziemniaków wynosił w 1966 r. — 115, dla mąki pszennej — 116, cukru — 205, słoniny świeżej — 278, mleka — 323, ka­pusty — 580, masła ekstra wyborowego — 641, mięsa wieprzowego z kością — 1013, mięsa wołowego z kością — 1309, a dla jaj aż 1878 (patrz tabela 9). Oznacza to, że kaloria zawarta w słoninie była trzykrotnie, w ka­puście sześciokrotnie, w mięsie wieprzowym dziesięciokrotnie, a w ja­jach nawet dziewiętnastokrotnie droższa niż w chlebie. Dlatego właśnie wzrost spożycia ilościowego na głowę ludności chłopskiej większości tych artykułów świadczy o powolnym, ale ciągłym wzroście udziału produk­tów „wyższego rzędu" w racji żywnościowej 15.

Tabela 9 Wskaźniki wartości bioekonomicznej ważniejszych produktów żywnościowych w 1966 r.

a Ceny detaliczne w handlu uspołecznionym lub targowiskowym na podstawie Rocznika Statystycznego 1968. s. 341 - 345;

b J. Rudawska -Koprowska , Tablice wartości odżywczych produktów spożywczych, Warszawa 1954. Obliczenia własne.

15 Ta prawidłowość ma charakter bardzo powszechny. Analiza danych staty­stycznych z zakresu konsumpcji żywności w wielu krajach oraz w różnych okre­sach czasu wykazuje, że społeczeństwa po zaspokojeniu potrzeb energetycznych w odżywianiu człowieka, czyli po zlikwidowaniu zjawiska niedożywiania, dokonują strukturalnych zmian w racji żywnościowej, głównie w sensie poprawy jego jakości Obszerne materiały statystyczne z zakresu długookresowych tendencji rozwojowych

19 Ruch P rawniczy z. III/70

290 Janusz Piasny

W związku ze zmniejszaniem się w poszczególnych grupach obszaro­wych gospodarstw spożycia o kalorii tańszej, a zwiększaniem się spożycia o kalorii droższej, rośnie ilość spożywanego białka (w szczególności białka zwierzęcego) i tłuszczów, a maleje spożycie węglowodanów w racji żyw­nościowej na wsi. Jak wykazują obliczenia IER, wzrost ten następuje we wszystkich grupach gospodarstw chłopskich, największy jednak był on w gospodarstwach małorolnych. Mimo tak dużej poprawy jakościowej spożycia żywności na wsi różni się ono jeszcze dość znacznie swą struk­turą w stosunku do spożycia w mieście. W rodzinach pracowników miej­skich spożycie mięsa zbliża się już do poziomu normy fizjologicznej opty­malnej D, a spożycie jaj, mleka i serów jest nieco mniejsze od poziomu dostatecznego — normy B. W gospodarstwach chłopskich natomiast spo­życie jaj zbliża się do poziomu pełnowartościowego — normy C, spożycie zaś mleka osiąga już poziom docelowy — według normy D, natomiast spożycie mięsa na wsi zbliża się dopiero do poziomu wyżywienia dosta­tecznego — czyli do poziomu normy B. Należy zatem sądzić, że w dal­szym ciągu będą zachodzić zmiany w strukturze spożycia żywności na wsi, rosnąć będzie konsumpcja mięsa i nabiału oraz warzyw i owoców a ograniczane będzie w dalszym ciągu spożycie węglowodanów, to jest ziemniaków i przetworów zbożowych.

Reasumując można z całą stanowczością stwierdzić, że pod względem spożycia artykułów żywnościowych Polska zbliżyła się bardzo do poziomu krajów wysoko rozwiniętych. Występujące jeszcze różnice, zwłaszcza w poziomie spożycia ryb, serów, owoców i niektórych warzyw, nie mają już dziś charakteru strukturalnego i mogą być zlikwidowane w stosun­kowo nie tak odległym czasie.

BASIC CHANGES IN LEVEL AND STRUCTURE OF CONSUMPTION IN THE POLISH PEOPLE'S REPUBLIC

S u m m a r y

The tendencies discussed in the paper pertain to the consumption resulting from personal incomes during the 25-years' period in the Polish People's Republic. A constant growth of incomes of the population has been found to be accompanied by an increase of the general level of consumption per capita and essential changes have been observed in the structure of consumption this being true as for town as for countryside. The systematic decrease in the consumption of goods of the lower order has been stated to be followed by a constant increase in purchases of the goods that meet the demands of the higher order. This increase has appeared so significant that in spite of the quantitative as well as of the qualitative development

w spożyciu produktów rolnych na mieszkańca znaleźć można w Production Year­book, FAO, 1959, nr 13; Agricultural and Food Statistics, OEEC Bulletin, 1959; En­quete mondiale sur l'allimentation, Washington D.C. 1946.

Podstawowe zmiany w poziomie i strukturze konsumpcji 291

on the diet pattern the contribution of means spent on food to the total expenditure has been stated to decrease systematically.

A continued increase in consumption and rapid changes of its structure in far­mers' families have resulted in a marked tendency to diminishing differences between the town and countryside consumption patterns. Contrary to the pre-war period during which these differences were very deep almost full equlization has been obtained as far as the food consumption is concerned, a fairly good resembl­ance being achieved in the purchase pattern of clothes, footwear, underclothing and the differences have been considerably reduced concerning expenses on personal hygiene, health protection, culture and education. A decrease in differences has been also observed as far as the household equipment is concerned, such as furniture, televisors, radio sets, washing machines, sewing machines, vacuum cleaners and other house utensils as well.

As regards the consumption of foods the following tendencies have been ob­served: democratization of consumption as shown by the decrease in differences of the diet pattern between different social and professional groups of the population, an increasing contributions of the richer in vitamins and animal proteins, foods of higher quality to the diet pattern, the high rate of increase in the food consumption combined with its constant denaturalization especially in the country.

As far as the level of consumption is concerned Poland has approached that of the highly developed countries. The differences that are still being observed especially those concerning the consumption of fish, cheeses, fruits and some vege­tables have no structural character and can be eliminated in a relatively short time.

19*