INHOUD - Swami...

INHOUD 1. Satsang met Swamiji

Wie ben jij? 3. De heilige koe – De koe – Moeder van de Aarde 6. Swamiji over dienstbaarheid aan koeien 7. Gokula – De koeienstal in de Ashram – Interview met Chitrangani 9. Jaren van seva in de Gokula – Interview met Afrikananda 10. Prema natuur - Vibhuti 11. Swamiji geeft uitleg over vibhuti tijdens een satsang in de Poeja Hal in 1993 12. Mijn beurt – Swamiji’s vibhuti genas me – door Sambavi 13. Heer Krishna als Gopal 14. Swamiji’s jeugd 16. De Ene zonder naam of vorm

Alles is een geschenk van het goddelijke

“De Allerhoogste heeft jou het kostbare geschenk van een leven als mens gegeven. Wees hem getrouw en leid een puur leven, geef wat er in je mogelijkheden ligt voor het welzijn van de armen en behoeftigen.”

Swami Premananda

1� Prema Ananda Vahini AUGUSTUS 2015

�

Satsang met Swamiji Wie ben jij?

Spirituele aspiranten vragen vaak: “Swamiji, wie ben je?” of, “Wie was je in je laatste leven?” Mijn antwoord op deze soort vragen is dat je nog niet rijp genoeg bent om mijn ware aard te begrijpen. Het is beter voor je om uit te zoeken wie jij bent.

Wat is het voordeel van een lichaam te hebben en waarom zouden de mensen, dieren en bomen een fysieke structuur hebben? Je hebt me gevraagd: “Hebben we dit stoffelijk lichaam nodig?” Men heeft vele levens gehad voor men een mens wordt. Je moet door levens gaan in de mineralenwereld, de plantenwereld en het dierenrijk voor je gezegend genoeg bent om als mens geboren te worden. De mensheid is het hoogste niveau in dit ontwikkelingsproces. Het is de aspiratie van deze lagere levens van planten en dieren om perfectie te bereiken als mens. Nochtans als dit stadium bereikt is wat is dan het doel om te leven zonder lichaam? Op de maan

zijn verschillende gassen maar wetenschappers zagen geen fysieke lichamen wanneer ze daar zijn geland. Een leven leiden zonder lichaam zou zijn als op de maan zijn met bepaalde gassen en zonder fysiek leven. Je moet begrijpen dat het leven als mens zeldzaam en kostbaar is. Het is gegeven opdat mensen zouden mogen ontwikkelen om goddelijk te worden, om de waarheid te begrijpen en een toestand te bereiken voorbij lichaam en geest. Maar om dit te doen, moet je eerst de beperkingen van lichaam en verstand overwinnen.

De mensen hebben zes zintuigen en ze zijn in staat om een prachtige wereld te scheppen waarin iedereen het toppunt van wijsheid zou kunnen bereiken. Dit leven op deze wereld, dit leven op deze planeet, leert ons over alle aspecten van het bestaan op onze verdere reis naar het Goddelijke. Dit leven is een enorme gelegenheid voor ons om de allesomvattende energie, voorbij het normale bestaan en voorbij het fysieke lichaam te realiseren. Daarom is ons fysiek lichaam nuttig en als we het goed gebruiken kunnen we door ons lichaam en geboorte als mens het hoogste bereiken.

Wanneer we dit leven en dit lichaam bereikt hebben, we ons onderscheidingsvermogen gebruiken, we aan zelfonderzoek doen en de ware natuur van het materiële leven begrijpen, dan kunnen we het Zelf realiseren, onze echte, goddelijke natuur. Alle levende wezens willen geluk. Niemand houdt van lijden. Wie wil lijden? En toch lijden jullie allemaal onder problemen, moeilijkheden en storingen. Als je echt elke persoon observeert, wat hebben zij dan gemeen? Eigenlijk houdt iedereen van zichzelf. Dit is de


�oprechte waarheid. Om wie in deze wereld geef je het meest? Je geeft eerst en vooral om jezelf. En wat wil je constant? Je wil gelukkig zijn. Je wil niet gestoord zijn of van streek zijn. Je wil een standvastige, vrije, gelukkige en vredige geest. Enkel dan zal ware liefde naar de oppervlakte komen in je. Eerlijk gezegd betekent deze hoge staat van volledige vrede, vreugde en liefde dat er niets in je geest is. Dan wordt de geest niet gebruikt. In dit stadium kan je je Zelf realiseren. Dan zal je weten wie je bent. Dat is de waarheid.

Je zal begrijpen dat je niet de vijf zintuigen bent en dat je blijft bestaan zonder bewust enige daad te stellen. Je zal begrijpen dat je niet het verstand bent dat telkens heen en weer springt van de ene nutteloze gedachte naar de andere en dat je niets bent wat je geleerd hebt door boeken of ervaring. Als je jezelf onthecht hebt van al wat uiterlijk is en als je je nutteloze gedachten en ideeën onderzocht en uitgeschakeld hebt, dan kan je zwemmen in de oneindige oceaan van het Zelf. Enkel wanneer je alles wat je gezien en ervaren hebt wegneemt en je je geest gezuiverd hebt, kan je je Zelf realiseren. Zolang je denkt dat alles in deze wereld echt is, zolang je reageert op elk klein probleem, zolang je innerlijk geen zelfonderzoek doet naar je ware natuur zal je niet in staat zijn je ware Zelf te realiseren. Tenzij je er naar streeft alle soorten gehechtheden te verminderen, zal je je ware Zelf niet realiseren.

Je kan een film zien en er emotioneel in betrokken raken. De held kan sterven en je zal wenen en vele emoties voelen. Maar is dat de realiteit? Neen, het is enkel toneel. Op dezelfde manier wil ik je laten begrijpen dat ons hele leven drama en illusie is. Zolang je je zelf betrekt in maya, zolang je handelt en reageert kan je je Zelf niet realiseren. Je zal niet weten wie je bent. Je kan in de wereld zijn, je kan in de wereld leven en je kan werken en een gezin hebben.

Tegelijkertijd kan je de ware natuur van dit tijdelijke bestaan zien en je Zelf realiseren. Alleen als je je geest zuivert, verstilt en leeg maakt, zal deze wereld en alles wat er in is, voor jou verdwijnen.

Zolang deze wereld echt lijkt voor jou, kan je ware natuur niet aan de oppervlakte komen. Op dezelfde wijze, als het ware Zelf in al zijn glorie schijnt, wordt deze wereld een illusie voor jou. Als de geest afhangt van de materiële wereld, of anders gezegd, zolang het zelf maar de kleinste gehechtheid heeft, kan je het ware Zelf niet realiseren. Begrijp dat als gehechtheden ophouden, dit verstand niet kan blijven. Het moet gehechtheden hebben om te bestaan. Als alle gehechtheden gestopt zijn, zal de geest niet meer bestaan en dan zal je Premanandam kennen, de goddelijke liefde die de natuur is van het Zelf.

Het is moeilijk voor de geconditioneerde geest om deze waarheden te bevatten. Daarom is het essentieel om altijd de boodschap van je spirituele meester te overdenken zodat de geest er altijd naar streeft te begrijpen wat hij/zij je vertelt. Door de woorden van de meester te overdenken en door aan de meester, die de belichaming is van het goddelijke Zelf, te denken zal zijn energie je omgeven en je naar een hoger ontwikkelingsniveau brengen. Zo ook, als je denkt aan grote incarnaties van God zoals Shri Krishna, zal hun genade op je neerdalen en dit brengt je dichter bij de Goddelijke Realiteit in je. Dagen zoals Krishna Jayanti, het vieren van de verjaardag van Krishna, zijn bovenal gunstig en de genade van God is heel krachtig dan. Denk vandaag zoveel mogelijk aan de bovenzinnelijke liefde en krachtige boodschap van Sri Krishna. Lees in zijn eeuwige boodschap, ons grote geschrift, de Bhagavad Gita. Moge zijn glorie en genade vandaag neerdalen op jullie allen.


�

Enkele van de verschillende soorten Desi koeien, de oorspronkelijke, heilige landkoeien van India.

De heilige koe

De koe – Moeder van de Aarde

De Veda’s benadrukken de onderlinge verbanden tussen bomen, koeien en mensen in de levenscyclus. In de Vedische traditie wordt de natuur gezien als een intelligente entiteit en de planeet Aarde als een Moedergodin.

Koe in het Sanskriet is ‘Gau’ en in de Indo-Iraanse taal is de uitspraak ‘Gwous’, wat later ‘Gwom’ werd. De betekenis van ‘Gwous’ is Aarde. De oude Indische beschaving was één van de meest ontwikkelde en één waarin de koe welvaart en glorie voorstelde. In oude tijden werd de koe (Gau) anders genoemd naargelang de levensperiode waarin ze zich bevond. Een koe die voor de eerste keer een kalf baarde, werd ‘Grushti’ genoemd. Twee maanden na de geboorte van haar kalf werd de moederkoe ‘Dhenu’ genoemd. ‘Washa’ was de naam die werd gegeven aan een koe die nog niet gebaard had en een koe die kort na het begin van haar zwangerschap een miskraam had, werd ‘Vehat’ genoemd. Er waren ook strikte regels voor wanneer en hoe dikwijls de koeien gemolken moesten worden.

In India beschermen we nog altijd de oorspronkelijke rassen van koeien en ossen. Ze worden Desikoeien genoemd en ze onderscheiden zich door een bult op hun rug. De huidige Europese koeien zijn door kruising ontstaan en wijken ver af van de oorspronkelijke rassen. Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat de koeienmest, urine en melk van originele rassen andere micro-organismen bevat en dat ze


�meer effectief zijn. In de mest van inheemse Desikoeien worden twee keer zoveel bacteriën gevonden die nuttig zijn voor landbouwdoeleinden dan in de mest van een Jerseykoe. Daarom worden in de Indische traditie hybride koeien niet als ‘echte’ koeien beschouwd. Zo adviseren ze bijvoorbeeld om voor de bereiding van panchakavya voor Ayurvedische geneeskundige en landbouwdoeleinden alleen de producten van de originele rassen te gebruiken (panchakavya is een mengeling van de vijf belangrijkste producten die de koe voortbrengt: melk, gheeboter, kwark, mest en urine).

Oude Hindoegeschriften prijzen de grootsheid van de koe

De Veda’s beschrijven de koe als de producent van melk en mest en als de krachtbron van de natie. In de Padmapurana wordt de koe beschreven als de basisbron van welvaart en gezondheid. In het episch gedicht, Ramcharitmanas, geeft de bekende 16e eeuwse godsdienstige dichter, Goswani Tulsidas, de koe een hoogst geëerde plaats onder alle Goden (of ‘devata’s) en verklaart dat de koe de helper is van de Aarde, heiligen en Goden, waarbij hij wil zeggen dat de koeien het mensenras op zoveel manieren voordeel brengen door ons melk, kwark en gheeboter te geven. Ook de stieren, de zonen van de koeien, helpen de grond bewerken en maken deze vruchtbaar met hun mest en urine. In de Rigveda is geschreven dat de koe de moeder is van de wereld. De Shruti’s vertellen ons dat gheeboter de levenskracht en het intellect versterkt. Onder de vele verklaringen over koeien die in de Purana’s worden gevonden, getuigt de Agnipurana dat de koe inderdaad heilig is, de gever van alle goede dingen. De Padmapurana verklaart dat koemest welvaart symboliseert. Een passage uit de Atri Samhita verzekert ons dat onze huizen gezegend zijn, gewoon door de aanwezigheid van de koe. In de Atharvaveda wordt de koe zelfs gelijkgesteld aan het universum. �“Producten” van de koe gebruikt als geneesmiddel

In de oude medische geneeswijzen was het gebruik van koemest en koeienurine zeer gangbaar bij de behandeling van ziekten. Vandaag de dag herontdekken we hun unieke medische eigenschappen. Gomutra, urine van een gezonde landkoe (Desi koe) bevat waardevolle biotische componenten en helpt snel bij de genezing van wonden. Het bevat ook essentiële elementen die onze lichaam nodig heeft.

Een buitengewoon kenmerk van het metabolisme van de inheemse koe is dat gedurende de ademhaling een deel van de zuurstof die is ingeademd in zuivere elementaire vorm terug uitgeademd wordt. Dit is niet het geval bij andere dieren. Dit is de reden waarom in vroegere tijden patiënten die aan tuberculose leden geadviseerd werd om dicht bij een koe te slapen. Men vond ook dat louter het ruiken van verse koeienmest de koorts van malaria kon stoppen en ziekmakende bacteriën kon vernietigen. Honderd gram gheeboter van een Desikoe bevat 1114 microgram vitamine A en 30 microgram vitamine D. Omdat Desikoeien tenminste zes uren per dag op open weilanden grazen, bevat de melk maximale hoeveelheden vitamine D, A en andere voedingsstoffen. Eigenlijk is Desi koemelk een wonderbaarlijke vloeistof met niet minder dan 101 elementen in specifieke hoeveelheden. De melk bevat 8 eiwitten en 19 aminozuren; in de gheeboter zijn er 11 vetzuren, 6 vitaminen, 8 soorten enzymen, 25 mineralen, 4 fosforverbindingen, 14 stikstofhoudende substanties en vele nog ongekende factoren die goed zijn voor de menselijke gezondheid. Bovendien is het vet in Desi koemelk goed verteerbaar en gemakkelijk op te nemen door de menselijke spijsvertering. In de Chandogyopanishada staat er dat gheeboter gemaakt van Desi koemelk zorgt voor de goede ontwikkeling van de beenderen en het zenuwstelsel van het menselijk lichaam. Het moet hier wel gezegd worden dat als we spreken over Desi koeien en het gebruiken van hun melk en mest voor medische en andere doeleinden we het over koeien hebben die in een natuurlijke omgeving zijn grootgebracht, die


�geen antibiotica hebben gekregen of andere allopathische medicijnen en die gevoed zijn met natuurlijke grassen en planten die niet met chemicaliën zijn behandeld.

Rol van de koe in biologische landbouw

Vandaag de dag zouden de vele problemen die veroorzaakt worden door het gebruik van kunstmeststoffen, door de monocultuur, het onevenwicht in de voedingsbodem enz. opgelost kunnen worden als we terug de koeienmest en urine als meststoffen zouden gebruiken. Voor zover we weten is de Indische beschaving de enige die melk en melkproducten gebruikte voor uiteenlopende toepassingen in de landbouw, zoals voor de behandeling van zaden, toevoeging van voedingsstoffen aan de bodem, bestrijdingen van plagen enz.

De koe door de ogen van grote geesten

“Bescherming van de koe is het eeuwige dharma van India.” - Dr. Rajendra Prasad, 1ste President van India. “Hij die een os slacht, is gelijk aan iemand die een mens vermoordt.” - Jezus Christus. “Een koe is de bron van vooruitgang en blijdschap. In vele aspecten is ze zelfs belangrijker dan de moeder die ons baarde.” - Mahatma Gandhi. “Koemelk is een geneesmiddel, gheeboter een hemelse nectar en het vlees is ziekte.” - Hazrat Mohammed Paigambar.

Wetenschappers die de eigenschappen van koeienmest onderzoeken, doen veel nieuwe ontdekkingen:

De muren van een huis met een laagje koeienmest bedekken, geeft bescherming tegen straling. De NASA heeft het gebruik van koeienmest onderzocht om ruimtecapsules tegen straling te beschermen. Een yajna (vuurceremonie) met gheeboter en koeienmest uitvoeren, helpt het effect van straling in de locale omgeving te verminderen. Slachtoffers van een elektrische shock zullen verlichting vinden als ze hun lichamen met koeienmest bedekken. Planten die met vloeibaar koeienmest of koeienurine besproeid zijn, zijn vier keer beter bestand tegen plagen en andere ziekten dan wanneer ze besproeid worden met chemische producten.

De koe aanbeden als het Goddelijke

Het wordt in de Veda’s vermeld dat alle halfgoden en ook Brahma, Vishnu en Shiva hun verblijfplaats hebben in de koe. De koe aanbidden is heel gunstig en zou onze zonden wegwassen en elke vloek verwijderen. De koe aanbidden kan je gebeden verhoren, armoede vdoen versdwijnen en zorgen voor een goede gezondheid, welvaart en voorspoed.

De Veda’s leggen uit dat Heer Brahma en Heer Vishnu aan de basis van de horens van de koe verblijven en dat er zich heilig water en Ganga in de top van de horens bevindt. In het voorhoofd bevindt zich Heer Shiva en in het midden van het voorhoofd de Godin Uma Devi. In de neus is er Ganesha en in het topje ervan verblijft Muruga. In het hart zit Heer Yama. In de koeienmest is de heilige rivier Yamuna. Alle Goden wonen aan de basis van de staart. Godin Lakshmi verblijft in de achterkant van de koe. De wijzen wonen in het haar van dit heilig dier.


�Elke ochtend voor het begin van de abishekam op Swamiji’s Samadhi Lingam in de Sri Premeshvarar tempel om half zes, voert diegene die de abishekam uitvoert een poeja uit op een koe en haar kalf die uit de koeienstal gehaald worden en naar de voorkant van de tempel gebracht worden. Dit wordt in vele tempels in India gedaan. Tijdens de poeja brengen we pottu’s van kurkuma en kumkum aan, branden we wierook, tonen we arati en offeren bloemen aan de koe. Het belangrijkste deel van de koe dat aanbeden wordt, is de achterkant van de koe, waar de Godin Lakshmi zou verblijven. We geven de koeien ook bananen en andere prasadam.

Swamiji over dienstbaarheid aan koeien “Veel mensen eten graag vlees. Laten we niet vergeten dat alle soorten vlees eigenlijk dieren zijn. Ik wil dat je erover nadenkt – het dier heeft ook een ziel, een atma. Zie je, een koe werd niet gecreëerd opdat je ze zou opeten. Je zou ook dienst moeten verlenen aan dieren zoals de koe. De koe is een arm, nederig dier. Ze heeft geen materiële dingen en ze heeft niet de mogelijkheid om te denken, maar ze voelt liefde en angst. Toch weten we dat mensen die we kennen, zelfs rijpe mensen haar opeten. Waarom eten ze haar op? Omdat ze ervan genieten. Denk eraan hoeveel dat dier opoffert – ze zal gedood worden. Je realiseert je niet dat ze haar leven heeft gegeven. Je denkt alleen aan de lekkere smaak en daarom doe je het gekkenwerk om haar te doden. Ik dring er niet op aan dat iedereen vegetariër wordt – ik spreek over een dienstbare instelling. Maar ik houd er niet van dat je dieren opeet. Vele mensen houden een hond of kat als huisdier; begrijp dat alle dieren gevoelens van liefde hebben. Daarom zorgen wij goed voor de koeien in de Ashram. Hoe kun je een koe opeten? Omdat je de liefde van dat dier niet hebt begrepen. Ik houd er niet van als je slechte dingen doet. Ik houd ervan om goede dingen te doen en dus zeg ik je om dienstbaar te zijn en ook om dieren te helpen.

Swamiji brengt enkele kostbare momenten door met de kalfjes in de gokula van de Ashram.


�

Swamiji die de ossenkar uittest.

Gokula – De koeienstal in de Ashram - Interview met Chitrangani

V: Kun je ons iets vertellen over de eerste koeienstal die in de Ashram gebouwd werd en waarom die gebouwd werd? A: Toen de eerste Indiase kinderen in de Ashram kwamen wonen, dat was rond 1986 denk ik, was het noodzakelijk dat er melk was voor de thee, en er was ook melk nodig voor de dagelijkse abishekams. Dus zorgde Swami er voor dat er drie melkkoeien voor de Ashram aangekocht werden. In die tijd was dat voldoende om in de behoeften te voorzien. De Ashram werd groter en in 1992 waren er zestien melkkoeien en twaalf kalveren. Er waren ook vier stieren om de ossenkar te trekken. Alle melk werd in de Ashram gebruikt, voor de thee van de kinderen en voor de abishekams. De koeienmest werd gebruikt om de velden en de bomen te bemesten. Swami was erg geïnteresseerd in landbouw. Eerst was er de behoefte aan melk en daarna was er meststof nodig. Een andere reden waarom Swami met een gokula begon, was vanuit de traditie dat iedere Ashram er één had, omdat koeien in India als heilig beschouwd worden. Wat later, toen het aantal kinderen groeide, installeerde Swami een kooksysteem dat werkte op biogas gewonnen uit mest. Dit maakte het mogelijk om de benodigde hoeveelheid

brandhout in de keuken te verminderen. Het was altijd wat moeilijk om aan genoeg brandhout te komen. V: Kun je beschrijven hoe een dag waarop je zorg draagt voor de koeien er uit ziet? A: Swami instrueerde dat we iedere ochtend dienden te starten met het wassen van de koeien. Onze dag begint om vijf uur ‘s ochtends wanneer we de koeien uit de stal halen. Dan maken we de hele stal schoon. Swami was erg strikt over het schoonmaken. Past nadat de koeien gewassen zijn, kunnen ze gemolken worden. Als dat gebeurd is, geven we de koeien speciaal voedsel om hen gezond en sterk te houden. Het is een combinatie van rijstpoeder, gemengd met zwarte gram, kaf van rijst en sesamkoek. Ook geven we ze stro te eten en om negen uur in de ochtend worden sommige koeien naar buiten genomen om te grazen. Toentertijd was er ongeveer anderhalve hectare groen grasland speciaal gereserveerd voor de melkkoeien. Natuurlijk moesten we er ook voor zorgen dat zij meer dan genoeg water dronken. Om vier uur ‘s middags moesten de koeien weer gemolken worden, zij werden eerst gewassen en dan gemolken. Voor de tweede keer die dag werd de koeienstal schoongemaakt en om zes uur werd er weer drinken aan de koeien gegeven waarna ze in de stal gebracht werden voor de nacht. Ze kregen dan nog wat stro waarna de dag eindigde. In de gokula werd iedere vrijdag een koeienpoeja uitgevoerd. De koe is Gomata (heilige koe). Nadat de koeien in de ochtend gewassen waren, werden er stippen op hen aangebracht en sprenkelden we overal turmeric (geelwortel) water als een desinfecterend middel. In de avond zwaaiden we sambrani rook om hen heen, wat goed helpt om de muggen weg te houden.


�Eén maal per maand kwam de dierenarts om de conditie en gezondheid van de koeien na te gaan. Dit was belangrijk omdat, zoals we allen weten, enkel gezonde koeien gezonde melk geven. Ieder jaar vierden we Zon Pongal en Koe Pongal, we kwamen allen bij elkaar om de koeien te wassen en te versieren met stippen en kransen, we kookten zoete pongal voor de koeien en gaven hen bananen te eten. We toonden arati aan de koeien en offerden bloemen aan hen. Deze tradities worden tot op vandaag voortgezet in de Ashram.

V: Heb je iets speciaals over de koeien te vertellen? A: Voor mij zijn koeien niet enkel dieren. In de Ashram hebben ze allemaal een naam. Soms brak er één uit om heimelijk het groene gras te gaan op peuzelen. Wanneer ze ons dan zag, probeerde ze zich achter de bomen verstoppen, net als een kind. In 1994, op de dag dat Swami gearresteerd werd, loeiden de koeien luid: “ Ammaaa..”. Er kwamen tranen uit hun ogen en zij liepen nerveus door de koeienstal. Daarna stierf er gedurende zeven opeenvolgende dagen elke dag een koe. Wij weten niet waarom, wij weten niet wat hun relatie met Swami was, misschien was het vanwege verdriet. Zoals je je wel kan voorstellen was ik erg van streek toen dit alles gebeurde. Swami had de gewoonte om elke dag naar de stal te komen, hij was altijd zo blij wanneer hij de pasgeboren kalfjes voor de eerste maal buiten zag rondrennen. In 1998 stuurde de overheid enkele mensen naar de Ashram om de grote koeien met een vrachtauto op te halen. Zij namen veel eigendommen van de Ashram in beslag en wilden ook de melkkoeien meenemen. Ze rukten en trokken aan de koeien om ze in de vrachtwagen te krijgen, maar de koeien protesteerden en schopten. Het was niet mogelijk om zelfs maar één koe in de vrachtwagen te krijgen. De koeien waren erg van streek. Dit viel de mannen die hen wilden meenemen op en ze waren zeer verbaasd over hun gedrag. Swami hield er niet van dat iemand de koeien sloeg of duwde. Hij zei dat we ze liefdevol moeten wassen en voeden alsof ze onze eigen kinderen waren. Hij stond er op dat de koeien en de stal erg schoon gehouden werden en dat de koeien op de juiste tijden gevoederd werden. Hij verwachtte dat de koeien altijd schoon zijn, net zoals hij verwachtte dat de kinderen altijd schoon zijn. Gras was duur en hij was er streng op om niets te verspillen.

Enkele van de koeien in de huidige gokula van de Ashram. - Grazende koeien in de Ashram.


�

Jaren van seva in de Gokula

- Interview met Afrikananda

V: Je werkte zeven jaar met de koeien in de koeienstal. Wat waren je ervaringen met de koeien? Hoe zie jij ze? A: Ik denk dat het een goed iets is om met dieren te werken. Koeien zijn rustige dieren. Je helpt hen, je probeert te begrijpen wat ze nodig hebben via een stille taal, een soort lichaamstaal. Door met hen te werken, ze te melken, te wassen, eten te geven, leer je om mededogen te hebben. Voor mij is dat liefde in actie, omdat zij niet kunnen praten of voor zichzelf kunnen zorgen. Door hen te verzorgen hielp het mij om liefde voor alle dieren te ontwikkelen en ook voor mensen. Koeien hebben veel geduld, zij hebben emoties en hebben veel liefde voor elkaar. Ik zag eens hoe een moederkoe voor een kalfje zorgde dat haar moeder was kwijtgeraakt. Een andere keer zag ik hoe een kalf echte tranen huilde toen zijn moeder was doodgegaan, en een keer zag ik dat een koe drie rondes maakte op de plek waar haar beste vriendin begraven lag. Een keer knielde een kalfje met samengevouwen voorpoten voor me neer, het leek of zij om vergeving vroeg voor iets wat ze net fout gedaan had. Wanneer een koe liefde voor je voelt kun je ermee praten zoals met een mens. Ik ben er zeker van dat ze dan zelfs bereid is om haar leven voor jou te geven. In India zeggen ze dat koeien kunnen aanvoelen wanneer hun meester in gevaar komt en zij zullen hun leven opofferen om hem te beschermen. Ik herinner me nog iets anders; op een avond waren alle koeien weer naar de stal teruggekomen na een dag grazen. Alle koeien behalve een jong kalf. Het was echter al vrij donker en ik had haar afwezigheid niet bemerkt. Ik was druk bezig met mijn werkzaamheden in de stal, toen een jong kalf mij duidelijk begon te maken dat ik haar moest volgen. Na een tijdje besloot ik om te doen wat zij wilde en begon ik haar te volgen. We liepen een poosje samen, zij had de leiding en uiteindelijk kwamen we bij het kleine kalfje dat achtergelaten was. Gelukkig waren we net op tijd bij haar, daar een stier uit het dorp haar juist wilde aanvallen. Ik joeg de stier weg met een stok en liep met beide kalfjes terug naar de stal. V: Welk advies gaf Swami jou met betrekking tot de verzorging van de koeien? A: Swami zei me om erg goed voor hen te zorgen. Hij legde uit dat koeien heilige dieren zijn, dat je hen volledige aandacht moet geven en dat ik via hen spiritualiteit kan leren. Zoals ik al eerder zei, voel ik dat het werken met koeien een uitstekende manier is om geduld en mededogen te ontwikkelen. Het hielp mij ook om anderen en hun problemen te begrijpen en om mijn woede te beheersen. V: Wat is het doel van koeien in de Ashram te houden? A:�Het is een traditie om in iedere Ashram een eigen koeienstal of gokula te hebben omdat in India koeien gerespecteerd en vereerd worden als heilige dieren, zoals je in het levensverhaal van Krishna hoort. Als we ook naar de stadia van evolutie kijken, is de laatste dierlijke incarnatie deze van het leven als een koe. Natuurlijk geeft de koe ons bovendien melk om te drinken en melk voor poeja's, we kunnen er kwark van maken of boter of ghee en de koeienmest wordt gebruikt om de grond te bemesten.


�

Prema natuur Vibhuti

Vibhuti is heilige as. In de Ashram maken we vibhuti op een natuurlijke manier. De belangrijkste ingrediënten zijn koeienmest en koeienurine. Alle ingrediënten zijn natuurlijk en volgens oude recepten. Eerst worden koeienmest en koeienurine die op natuurlijke wijze zijn vermengd, verzameld uit de koeienstal. Deze moet vers uit de stal gehaald worden zodat ze niet vervuild is door aarde of vuil. Van zodra ze verzameld is, worden er balletjes uit deze mest gemaakt en worden ze gedroogd op een plaats met veel zonlicht. Eens ze volledig gedroogd zijn, worden ze op een hoop gelegd in een ronde piramide-achtige constructie op een plaats die voorbereid is op traditionele manier. Dit betekent dat kurkumawater over de hele vloer gesprenkeld is en dat aan de ingang koeienmest verdund met water gesprenkeld is om de omgeving te zuiveren. Tussen de mestballen liggen lagen vanongepelde rijst om de koeienmest van constante hitte te voorzien zodat de as

lichtgekleurd wordt eens het mest verbrand is. Een klein beetje hooi wordt in brand gestoken aan de vier zijden van de piramide om het vuur op gang te brengen. Het proces wordt gestart op een maandelijkse Shivaratri, zoals Swamiji ons had gezegd, en de Shiva mantra Om Namah Shivaya wordt gechant tijdens het klaarmaken van het vuur. We moeten het verbrandingsproces regelmatig controleren tot het na drie dagen voltooid is. Op het einde van de drie dagen zijn de koeienmestballen grijs van kleur geworden en komen ze tevoorschijn uit de hoop verbrande rijst. De asballen worden verzameld en vermalen tot een fijn poeder. Dan wordt het vermengd met een beetje verse melk en de as wordt opnieuw gedroogd. Als dit gedroogd is, voegen we een beetje welriekend sap van een speciale boom toe dat gedroogd werd en tot poeder vermalen. Nu is het vibhuti. Als de correcte procedure gevolgd is, heeft de vibhuti een krachtige vibratie.


�

Het moment waarop Swamiji viibhuti materialiseerde op de schaal.

Swamiji geeft uitleg over vibhuti tijdens een satsang in de Poeja Hal in februari 1993:

(Swamiji neemt een schaal gevuld met vibhuti.) Op deze schaal ligt wat vibhuti. Hoe wordt vibhuti gemaakt? Ik zal jullie de juiste manier vertellen om het te maken. Je vindt het misschien niet leuk – vibhuti is koeienmest. Volgens de traditie werd de mest niet van stieren genomen, maar alleen van koeien. Ze hadden zoveel respect voor de vrouwen! Ze namen de koeienmest, maakten er kleine balletjes van en droogden het dan. Ze namen ongepelde rijst, legden de koeienmestballen erop en staken het in brand. Binnen 24 uur veranderden alle koeienmestballen in poeder. Dan deden ze dit door een zeef. Dan werd dit poeder met melk vermengd en opnieuw gedroogd. Als het gedroogd is, wordt de vibhuti opnieuw gezeefd en worden er druppels sandelhoutessence toegevoegd, gemengd en dan is het vibhuti. Dit soort vibhuti zal alle soorten uitslag die je op je lichaam hebt wegnemen, ziekten zoals ekzeem of andere huidaandoeningen. Als je dit aanbrengt op je lichaam zal het je genezen. Het is een vorm van Ayurveda. Dit hebben wij niet ontdekt, dit is ontdekt door de wijzen uit oude tijden. Wat ik jullie nu verteld heb, is de juiste manier om vibhuti te maken. De verpakte vibhuti die je op de markt koopt is nep. De vibhuti die uit Swami’s mond komt is natuurlijke vibhuti. Elke vibhuti die uit Swamiji komt, is op natuurlijke wijze gecreëerd. Swami geeft geen namaakvibhuti. Ik heb ze allemaal geproefd. Wanneer je vibhuti gebruikt, moet je je ervan verzekeren dat je de echte en goede vibhuti gebruikt. Waarom is dat belangrijk? Er is een vorm van goddelijke energie in vibhuti. Als je deze vibhuti op je voorhoofd aanbrengt, geef je jezelf goddelijke kracht. Welke vibhuti je ook krijgt, je beseft niet hoeveel kracht die bevat. Je zou moeten beseffen dat wanneer je hier vibhuti krijgt, je die met respect moet behandelen en zorgzaam dient te gebruiken. Er is nog een andere soort van vibhuti die zich natuurlijk vormt. Hebben jullie deze natuurlijke vibhuti al gezien? Deze vibhuti (op de schaal) is vervaardigd. Heeft iemand al natuurlijke vibhuti gezien? (Iemand zegt: de vibhuti die gematerialiseerd is op Swami’s foto.) Swami bevestigt dat dit inderdaad natuurlijk is. Dan materialiseert Swamiji vibhuti uit zijn hand op de schaal en geeft de schaal met de twee vibhuti’s door aan alle aanwezigen. En hij zegt: Nu komt er natuurlijke vibhuti. Je kan het verschil zien tussen de natuurlijke vibhuti en de vervaardigde vibhuti op de schaal. Bekijk het van dichtbij. Je moet het in het licht zien. Swami materialiseert natuurlijke vibhuti; de vibhuti die miraculeus gevormd wordt, is natuurlijke vibhuti. Er is een groot verschil. De natuurlijke vibhuti is zoals zand. Wat ik doe is zand veranderen in vibhuti. Daarom is die vibhuti ook zoals zand. Ik zal geen dingen weggeven die aan andere mensen toebehoren. Welke dingen ik ook geef, ik creëer ze op natuurlijke wijze. Als je de vibhuti die uit


�mijn mond komt vergelijkt met die die uit mijn hand komt, zul je zien dat er een verschil is. De vibhuti die uit mijn mond komt, is de vibhuti die van koeienmest is gemaakt. Alle vibhuti die je op dit moment gebruikt, komt van koeienmest. Er is een verschil met de vibhuti die uit mijn handen komt. Probeer hier niet te diep op in te gaan, maar probeer het verschil tussen de twee te begrijpen. De manier om het verschil te zien is door de twee vibhuti’s te mengen met een beetje water en dan zie je het verschil direct. Vibhuti die Swami materialiseert uit zijn hand heeft de kracht om je onmiddellijk te geven wat je wenst. Sommige toegewijden beseffen er de waarde niet van en morsen het op de grond of gooien het weg. Je doet het niet opzettelijk maar uit onwetendheid.

Mijn beurt Swamiji’s vibhuti genas mij

Door Sambavi

Swamiji gaf dikwijls vibhuti aan zijn toegewijden om te gebruiken tijdens gebed, poeja of meditatie. Hij gaf ons vaak vibhuti om ons te zegenen en hij gaf ook vibhuti aan mensen die bij hem kwamen en vol vertrouwen vroegen om hen te genezen van ziekten of andere fysische en mentale problemen.

Toen Swamiji nog in zijn lichaam was, ervaarde ik de kracht van vibhuti zelf tijdens mijn verblijf in de Ashram. Op een avond kreeg ik plotseling heel hoge koorts, mijn hele lichaam beefde en mijn tanden klapperden de hele nacht. Ik lag wakker terwijl ik crepeerde van de pijn met zo een hoofdpijn dat ik zelfs mijn ogen niet wou bewegen. Tegen de ochtend voelde ik mij niet beter, zelfs slechter en heel zwak. Het was voor het aanbreken van de dag en sommige van de andere toegewijden die in de kamers naast mij woonden, waren bezig met opstaan en maakten zich klaar voor de ochtend Ganesha abishekam. Ik had mezelf naar de kleine veranda van mijn kamer met rieten dak gesleept en ik was aan het wenen. Ik voelde dat mijn geest extreem geagiteerd was.

Verschillende toegewijden kwamen bezorgd aanrennen toen ze mij hoorden huilen en suggereerden om wat pijnstillers te nemen die een van hen mij vriendelijk aanbood. Ik vroeg of ze in plaats daarvan wat vibhuti hadden die Swamiji had gematerialiseerd (elke Mahashivaratri materialiseerde zich vibhuti uit zijn lichaam en hij stuurde dit naar de Ashram en naar zijn toegewijden over heel de wereld). Ik had het sterke gevoel dat op dat moment mijn lichaam alleen die vibhuti zou kunnen verdragen en dat dat mij het meest zou helpen. Eén van hen had wat vibhuti in haar kamer die gezegend was door Swamiji – maar niet gematerialiseerd. Ze bracht het aan op mijn voorhoofd. Op het moment dat de vibhuti op mijn voorhoofd was aangebracht, voelde ik dat mijn geest vredig werd. Ik voelde ook dat de koorts en hoofdpijn op wonderbaarlijke wijze verdwenen, alsof ze plots geen enkele reden van bestaan meer hadden. Ik was verwonderd. De anderen waren ook verbaasd om mijn transformatie te zien en me te horen zeggen dat ik mij vrij goed voelde.

Sinds deze ervaring heb ik een sterk vertrouwen dat vibhuti – vooral die door Swamiji gezegend is – de kracht heeft om onze geest te kalmeren en onze problemen en ziekten te verwijderen.


�

Heer Krishna als Gopal

Gopal! Gopala! De meedogende en gelukzalige beschermer van de Aarde. Krishna wordt Gopal genoemd en dat betekent letterlijk ‘de beschermer van de koeien’. Toen Krishna in Gokulam opgroeide, als de geadopteerde zoon van Koning Nanda, van het koeherdersvolk, hield hij er van om de koeien naar de jungle te brengen om te grazen, samen met andere koeherders. Hij speelde graag en hij was een voortdurende bron van geluk en vreugde voor zijn vrienden. Eens redde hij de koeherders en de koeien van een demon en bracht hen naar de heilige rivier, de Yamuna, waar de koeien tevreden graasden op de oevers. Heer Krishna en zijn vrienden besloten te picknicken op de oever en ze zaten neer om te eten. Terwijl ze aan het eten waren, zochten de kalfjes naar meer groen gras, dwaalden ver af en waren verdwaald.

Krishna beloofde zijn vrienden dat hij de kalfjes zou vinden en hen veilig terug zou brengen en hij ging ze zoeken. Ondertussen wilde Heer Brahma, de Schepper, een goddelijk spel creëren, en hij verborg de kalfjes en de herders, en dan keek hij toe hoe Krishna zou reageren. Nadat Krishna de hele jungle had doorzocht, besefte hij dat dit het werk moest zijn van Brahma, en Krishna werd zelf de koeien en de koeherders. Toen ze thuis kwamen zorgden de moeders van zijn vrienden ervoor dat hun zoontjes een bad kregen en goed gevoed werden, en evenzo voedden de koeien hun kalfjes.

Er ging een jaar voorbij en Brahma keerde terug naar Vrindavan en hij zag dat Krishna en zijn vriendjes aan het spelen waren zoals gewoonlijk. Hij vroeg zich af hoe dit kon, omdat hij de jongens en de koeien had verstopt. Terwijl hij naar hen keek, zag hij dat alle jongens in de vorm van Vishnoe veranderden, die Krishna zelf is. Krishna had nu zijn goddelijke illusie weggenomen en Brahma viel aan de voeten van Krishna en aanbad hem. Zo verschenen de oorspronkelijke koeherders en koeien, op de oevers van de Yamuna. De koeherders vroegen aan Krishna waar hij was geweest, omdat ze nog altijd aan het wachten waren om te beginnen met de maaltijd.

Zoals dit zijn er vele verhalen over hoe Heer Krishna de koeien en de herders beschermde en hen redde van de gevaren van de jungle. Dit incident openbaart ons hoe Heer Krishna aanwezig is in alle levende wezens. Krishna at heel graag kwark en boter van de koe en hij at dit heilig voedsel naar hartelust.


�

Swamiji’s jeugd

Dit is een korte reeks met verhalen over Swamiji’s kindertijd en zijn vroege jeugd. Deze maand vertelt Swamiji over hoe hij tot het besef kwam dat hij verschillend was van andere kinderen.

Swamiji als tiener, getekend door ShankHari voor “Swamiji’s jeugd” in Prema Ananda Vahini.


� Toen ik nog klein was, begreep ik niets van de buitengewone kracht die ik in mij had. Ik wist wel dat telkens wanneer ik iets wenste, ik er alleen maar aan hoefde te denken en mijn hand in mijn broekzak moest steken. Wat ik ook maar wenste, het kwam tevoorschijn in mijn zak. Ik was nog maar een kleine jongen, dus ik deed dit gewoonlijk vooral om chocolaatjes te krijgen! Bovendien dacht ik dat iedereen dit kon. Ik besefte niet dat ik anders was dan anderen en dat alleen ik het kon. Ik zag geen enkel verschil tussen mijzelf en andere mensen, want ik gedroeg me net als andere jongens. We gingen allemaal samen naar school en net als zij was ik ondeugend en werd ik gestraft door de leraren. Ik was niet goed in Engels en ook daardoor kwam ik in de problemen. Ik had veel vrienden op school, maar ik vocht ook vaak met andere jongens. Ik was een beetje een vechtersbaas! Toch had ik nog veel goede vrienden, ook al vochten we. Op een zekere dag ontdekte ik echt de macht van de speciale vibraties binnenin mij. Op een zaterdag ging ik met mijn vrienden naar de heuvels in de buurt van ons huis om te picknicken. Toen we ons favoriete plekje hadden bereikt, waren we erg dorstig, maar er was daar geen water in de put. Eén van mijn schoolvrienden zei dat ik, als ik zo gemakkelijk chocolaatjes kon laten verschijnen, vast net zo goed water kon materialiseren. Ik antwoordde: “Nee, nee, ik weet niet hoe ik water moet maken, doe jij het maar.” Ze verklaarden allemaal dat ze zoiets echt niet konden. Ik vroeg mijn beste vriend wat hij van dit alles dacht en hij zei dat hij dacht dat het aan een of ander buitengewoon vermogen moest worden toegeschreven. Ik vroeg hem uit te leggen wat hij bedoelde met vermogen. Hij zei dat er een

zekere extra, bijzondere energie moest zijn die mij in staat stelde om de chocola uit mijn zak te halen. Hij stak zijn handen in zijn zak en probeerde het ook te doen, maar er kwam niets. Toen ik hetzelfde deed, verscheen er wel chocola. Toen spoorden mijn vrienden mij aan om wat water te materialiseren. Mijn beste vriend zei dat ik mijn handen bij elkaar moest houden in de vorm van een kom en aan water moest denken. Dan zou het wel komen. Ik deed wat hij zei en riep: “Water, kom! Water, kom! Water, kom!” Plotseling zag ik tot mijn verbazing dat mijn handen werden gevuld met water. Ik dronk het meteen op. Mijn vriend wilde ook wat, maar hoe hard hij ook zijn best deed, bij hem kwam er geen water. Ik probeerde het opnieuw en het water verscheen, dus gaf ik het aan iedereen. Toen besefte ik dat er werkelijk iets ongewoons met mij aan de hand was.


�

De Ene zonder naam of vorm Elke maand publiceren we een hoofdstuk uit het boek: ‘De Ene zonder naam of vorm’, Swami Premananda’s levende boodschap over hoe we het ware doel van ons leven kunnen realiseren, over hoe we steeds dichter kunnen komen bij de ene en eeuwige waarheid, die hij ervoer, beleefde en zag op elk moment van zijn leven.

Alles is een geschenk van het goddelijke

Telkens wanneer er een menselijk wezen wordt geboren, geeft God hem het kostbare geschenk van het leven als mens in zijn handen. Wil je graag je leven besteden aan rijk worden en buitensporige weelde vergaren? Of wil je eerder je tijd gebruiken om een hoge positie in de maatschappij te bereiken? Of misschien zou je meer tevreden zijn met het leiden van een gemiddeld leven, waarbij je goede en slechte tijden meemaakt zoals ze komen en waarbij je op het einde sterft. Hoe denk je dat je graag dit kostbare geschenk om te leven als een menselijk wezen zou willen gebruiken?

We zouden onszelf met discipline moeten perfectioneren en onszelf moeten toewijden aan de Oneindige.

Wanneer een rijk iemand een arme slechts een klein beetje helpt en dan respect en lof krijgt van de mensen die hij heeft geholpen

dan verliest hij het zicht op zijn werkelijke positie in het leven. Hij kan zich beginnen in te beelden dat hij een fantastisch persoon is en zal de zuiverheid van zijn kleine bijdrage die hij oorspronkelijk had gedaan, bederven. Wanneer die persoon rondloopt op straat zal hij, hoewel hij mensen ziet die erge honger lijden, geen empathie tonen of enige inspanning doen om hen te helpen in overeenstemming met zijn middelen. Hij zal zelfs zijn onmetelijk fortuin niet voor zichzelf spenderen en zal uiteindelijk sterven en zijn grote rijkdom ongebruikt achterlaten.

Soms zeggen mensen dat ze nooit hadden verwacht of er naar gestreefd hebben om tijdens hun leven rijk te worden. Ze verkondigen dat het een zegen van God is en denken dat het fantastisch is om in staat te zijn hun egoïstische verlangens te bevredigen en wereldse pleziertjes na te jagen.

Wanneer iemand een hoge positie in het leven krijgt, zou hij moeten nadenken over hoe hij deze positie het best kan gebruiken om de redelijke verzoeken van mensen die het verdienen in te willigen, nietwaar? Maar in de plaats daarvan zal wie het kostbare geschenk dat hij of zij gekregen heeft van de allerhoogste misbruiken en eindigen als een mot die van de ene illusoire verleiding naar de andere fladdert om uiteindelijk zijn eigen leven te beëindigen door in het vuur te vliegen. Is dit de reden waarom je een hoge positie hebt gekregen?


�Op die manier kan je je ganse leven doorbrengen met het bevredigen van je eigen egoïstische verlangens, terwijl je je denkbeeldige dromen najaagt, zonder dat je enige vorm van bijstand verleent of nuttig bent voor iemand die om hulp schreeuwt. Is dit respect tonen voor je schepper?

Wanneer weelde en hoge posities op een plaats gedurende langere tijd niet bewegen, veranderen ze in rioolwater en worden een reservoir voor allerlei kiemen en besmettelijke bacteriën. Wie rijk en welstellend is, zou moeten overwegen hoe hij best de weeskinderen, de zieken, de ongeletterden en de armen kan helpen. Het geld en de rijkdommen van hen die nooit hun rijkdom gebruiken om de armen te helpen, zijn niets dan zakken vol zonden.

Als zij die we respecteren als goden en als dappere, deugdzame menselijke wezens egoïstische levens hadden geleefd in plaats van te leven voor het heil van de mensheid, zou niemand hen vandaag als groot beschouwen. Ze hebben hun hele leven toegewijd aan God en dienstbaarheid voor de armen en behoeftigen. Ze leefden volgens de wil van God. In het leven oogst je wat je zaait. Om een bepaald doel te bereiken moet je doen wat nodig is. Echt leven betekent het organiseren en op poten zetten van onzelfzuchtige, constructieve acties om er op toe te zien dat de behoeftigen en de verdienstelijken de juiste baten krijgen. Dit is waarom een menselijke geboorte beschouwd wordt als iets heel bijzonders in vergelijking met alle andere vormen van geboortes.

Met het soort houding dat stelt: ik heb dit van mijn vader geërfd en hij heeft het van mijn grootvader geërfd die het geërfd heeft van mijn overgrootvader enzoverder bedrieg je alleen jezelf. Het zal je medeleven en je liefde verminderen en je egoïsme doen groeien.

Waar komt de lucht vandaan die je ademt? Waar kwam de lucht vandaan die je ouders ademden? Waar kwam de lucht vandaan die je grootouders ademden? De waarheid van de zaak is dat je niet in staat bent deze vraag zelf te beantwoorden. Is het dan zo moeilijk om te begrijpen dat welke bezittingen je ook mag hebben, het geschenken zijn die je hebt gekregen van de Ene zonder naam of vorm? Probeer alsjeblieft deze basiswaarheid te begrijpen.

De allerhoogste heeft jullie het kostbare geschenk van het leven als mens geschonken. Wees hem trouw en leid een zuiver leven en geef wat je kan aan de armen en behoeftigen. Help hen door hen voedsel en kleren te geven en zie er op toe dat behoeftige kinderen de opvoeding krijgen die ze verdienen. Wijd je leven aan de allerhoogste en je zal zeker een zuiver goddelijk bestaan leiden. Dit is de grootste vreugde waar je kan van dromen.

Jouw geboorte en de geboorte van je voorouders; De geboorte van de hemel, de aarde en de maan,

Hemelse lichamen zwemmend in de oceaan van de ruimte De geboorte van het licht en met het licht, het leven.

De geboorte van het geluid en met het geluid, de spraak De meelevende blik van de oude zieners die

mirakels van liefde voortbrachten. Dit zijn allemaal geschenken van de allerhoogste,

Hoogst kostbare goddelijke geschenken!

INHOUD - Swami...

Documents

Transcript of INHOUD - Swami...