Infolinia: 800 800 708

1

Eva Pokorná i zespół

JA,OVOSAN,czyli Nadzieja dla naszego zdrowiaHistoria czeskiego preparatu

Zilustrował Karel Macas© Ing. Eva Pokorná, CSc. 2014

Infolinia: 800 800 708

2

Książka, którą trzymacie w rękach to niezwykłapublikacja. Rodziła się ona w trudach, a jej zadaniemjest przybliżenie jednego z wielkich czeskich odkryć. Zawielkimi odkryciami stoi często przypadek, ale teżmądrość naszych przodków, którą należy zrozumieć i zapomocą nierzadko niekonwencjonalnych metod orazogromnej wytrwałości, w pełni rozwinąć i wykorzystać.Tak to właśnie było w przypadku Ovosanu i grupyzapalonych specjalistów.

Mała żółta pigułka to symbol zwycięstwa zespołu ludzi,którzy od wielu lat starają się nieść chorym pomoc idawać im nadzieję. Ta jest dla wielu pacjentów i ichrodzin czynnikiem, którego najbardziej potrzebują wciężkiej sytuacji życiowej. Natomiast zdrowym Ovosanprzypomina, że o to, co mamy najcenniejszego, należydbać.

Dziękujemy za fachowe informacje, ale też za opiniepacjentów, którzy stosują Ovosan, podziękowaniaskładamy także lekarzom, którzy w swej praktyce odwielu lat z sukcesami polecają ten preparat.MUDr Hana Zelenková, PhD.

Podziękowania:Szczególne podziękowania za fachową pomoc składamyIng. Václavowi Němečkowi i Františkowi Kukli.

3

SPIS TREŚCIWSTĘP 7CZĘŚĆ PIERWSZA 9Moi najstarsi praprzodkowie 10Receptury babć i medycyna ludowa 10Pierwsze konkretne ślady prowadzą Miloša Borovički 11Odkrywca fosfolipidu PNAE RNDr Jindřich Kára, DrSc. 14O tym, jak aksamitna rewolucja wpłynęła na mnie i dr Kárę 16Niektórzy naukowcy współcześni dr Kárze, którzy interesowali się koncepcją Miloša Borovičkii 18Autor technologii produkcji i moje współczesne formy 19Jak zaczęto mnie sprzedawać 22Moja mała tajemnica - albo Moja substancja czynna - albo Z czego właściwie się składam 23Czym są fosfolipidy i jaką funkcję pełnią w organizmie 24Jakie wnioski wypływają z prac naukowych dr Káry 28Jak sprawdza się moje umiejętności albo Dlaczego prowadzi się badania i co poddaje się testom

33Jak potrafię niszczyć komórki nowotworowe na szalkach laboratoryjnych 34Jak pomogłem prosiętom z ostrym zapaleniem płuc 37Jak reagowały króliki, którym podawano moją substancję czynną 38Ja, Ovosan - i myszy - białe, czarne, szare, różnobarwne i te bez sierści 41Jak stosowały mnie mamy i ich dzieci - albo dwugeneracyjny test embriotoksyczności 43Rak - dlaczego wszyscy tak bardzo się go boją 44Jak ja - Ovosan - mogę pomóc podczas leczenia opisanego w poprzednim rozdziale 46Co może dla siebie jeszcze zrobić pacjent (nie tylko) onkologiczny 49Jakie są wyniki stosowania mnie przez pacjentów onkologicznych 52Dawkowanie 56Co sądzą o mnie lekarze 60Infolinia Ovosan i najczęstsze pytania 61CZĘŚĆ DRUGA STUDIUM PRZYPADKÓW 65MUDr Peter Bednarčík, CSc 65MUDr Josef Mališ 93MUDr Igor Havlín 105MUDr Hana Zelenková, Ph.D 108CZĘŚĆ TRZECIA ARTYKUŁY LEKARZY 111MUDr Vladimíra Jeřábková, onkolog, pediatra 111MUDr Hana Zelenková, PhD., ordynator oddziału dermatologiczno-wenerycznego 113MUDr Igor Havlín, chirurg, poradnia dla osób z chorobami piersi 116MUDr Josef Mališ, onkolog, pediatra 117MUDr Peter Bednarčík, CSc 119LITERATURA 123

4

WSTĘP

Drodzy Czytelnicy,w Wasze ręce trafia książka przeznaczona dlawszystkich, którzy chcą w łatwy sposób poprawić stanswojego zdrowia, niezależnie od wieku i tego, czy sąaktualnie zdrowi, czy chorzy. Przedstawione informacjemogą się przydać każdemu z Was.Książkę podzielono na trzy główne części. W pierwszej znich w niekonwencjonalny sposób zaprezentuje sięWam preparat Ovosan. W części drugiej przeczytaciekilka historii osób chorych, którym Ovosan pomógł.Część trzecia opisuje opinie i doświadczenia lekarzy,którzy podają ten preparat swoim pacjentom.

5

CZĘŚĆ PIERWSZAOVOSAN

Nazywam się Ovosan. Jestem jasnożółtą przezroczystąkapsułką, a oficjalnie - suplementem diety wykonanymz substancji naturalnych, które pozyskuje się z kurzychjaj.

W tej książce opowiem Wam o sobie, o moichprzodkach i mojej wędrówce wśród ludzi - zdrowych ichorych - oraz o tym, w jaki sposób mógłbym być dlaWas przydatny. Nawet ci, którzy już mnie znają,dowiedzą się czegoś nowego. A zatem: zaczynamy!

6

Moi najstarsi praprzodkowieDawno temu, przed kilkoma tysiącami lat, ludzie zaczęliw swych gospodarstwach hodować kury. Zorientowalisię, że jaja kurze są nie tylko smaczne, ale i zdrowe.Temu, kto mógł je jeść w większych ilościach, żyło sięlepiej. Ludzie wiedzieli, że jeśli mają w stadzie koguta,kury znoszą zapłodnione jaja, z których mogą sięwylęgnąć kurczęta. Z czego zarodek otrzymuje pokarm?Oczywiście z żółtka, które jest bogate w substancjeodżywcze i zapewnia prawidłowy rozwój. Jeśli żółtkojest tak wysoce odżywcze dla kurczęcia, dlaczego niemiałoby być równie dobroczynne dla człowieka? Już wdawnych czasach ludzie wiedzieli, że gdy ktoś jestosłabiony chorobą, jaja pomogą mu stanąć na nogi iwzmocnić się.

Receptury babć i medycyna ludowaOd czasów naszych praprzodków upłynęło wiele lat.Jedzenie jaj, a zwłaszcza żółtek, jest w dalszym ciąguzdrowe. Jedyne co się zmieniło to to, że pojawiły sięobawy związane z podwyższonym poziomemcholesterolu, który mogłoby powodować spożywaniejaj. W latach 70. XX wieku wśród konsumentówwzbudzono poczucie, że jaja, jako źródło nasyconychkwasów tłuszczowych, szkodzą zdrowiu. Późniejszebadania dowiodły jednak, że tak się wcale nie dzieje.Ludzie w dalszym ciągu lubili jaja, a na wioskach było

7

pod dostatkiem kur. Nie brakowało również kogutów,dlatego też ludzie jedli i w dalszym ciągu jedzą jajazapłodnione.

W medycynie ludowej jajka miały duże znaczenie dlaleczenia wielu chorób. Twierdzono również, że lekkonadpsute zapłodnione jaja mogą pomagać pacjentomonkologicznym. Jeden z lekarzy, którzy się mnąinteresowali i w dalszym ciągu się interesują, maosobiste doświadczenia związane ze mną. Jego chora naraka mama umierała. Ktoś mu poradził wizytę upewnego proboszcza na Morawach. Tam otrzymał radę,aby codziennie podawał mamie dwa wysiedzianezapłodnione jaja. Lekarz zastosował się do tych zaleceń istan mamy się polepszał. Kobieta żyła o rok dłużej wporównaniu z rokowaniami lekarzy . Trudno stwierdzić,czy pomogły jaja, w każdym razie na pewno poprawiłsię jej apetyt, przybrała na wadze i czuła się mniejzmęczona.

8

Moja dalsza opowieść będzie dotyczyła połowy XXwieku.

Pierwsze konkretne ślady prowadząpana Miloša Borovički.

O panu Milošu Borovičce, który jest moim odkrywcą,słyszałem dużo historii, jednak nie pozostały po nimżadne zapiski. Problem w tym, że każdy z żyjących dodziś ludzi, którzy go pamiętają (nie ma ich wielu)opowiadał o nim coś innego. Pewne jest, że Borovičkamusiał być dziwakiem i skrytym człowiekiem. W jednymwszystkie źródła są zgodne: był to wielki, statecznymężczyzna z wykształceniem średnim, który częstozmieniał miejsca pracy.

Dalsza część wypowiedzi o panu Borovičce składa się nakilka historii, z których najczęściej powtarzają sięponiższe dwie:

1. W pierwszej wersji pan Borovička podobno dozorcęwięziennego, nazwijmy go panem Z. Zaprzyjaźnili się, codla obu było w przyszłości ważne.

9

Jeszcze młody pan Borovička zaczął pracować jakoasystent w ówczesnych Zjednoczonych ZakładachFarmaceutycznych, w oddziale Leki v Pradze-Modřanach. Tu pozostał przez kilka lat, a następnieprzeszedł do Zakładu Badawczego Farmacji i Biochemii,gdzie pracował krótko, znów jako asystent. Przeniósł siędo Instytutu Mikrobiologicznego Czeskiej AkademiiNauk (MBÚ ČSAV) - na prośbę tamtejszego dyrektora.Zgadnijcie, kto nim był i kto go, jako swego dawnegokolegę, zaprosił do współpracy. Tak, chodzi o byłegodozorcę, pana Z., teraz już posiadającego tytuł naukowyRNDr Z., DrSc. Borovička po 1968 r. przystąpił zatem doMBÚ ČSAV. Tam mógł prowadzić badania i pracowaćbez żadnych ograniczeń, jako że miał nad sobą parasolochronny dyrektora dr Z.

Nie wiadomo, kiedy dokładnie, ale prawdopodobniegdzieś w trakcie wędrówki pomiędzy instytutami

10

naukowymi, pan Borovička zaczął się zastanawiać, nadwykorzystaniem zapłodnionych jaj. Zawsze zachowywałsię tajemniczo, nikomu nie powiedział, czy był to jegooryginalny pomysł, faktem jest, że zaczął go szybkowprowadzać w życie. W laboratorium „na kolanie"sporządził jakiś proszek, o którym wiadomo tylko tyle,że powstał z zapłodnionych kurzych jaj. Proszek tenBorovička zaczął poddawać badaniom pod kątemmożliwego zastosowania.

Dotarł z nim do pacjentów onkologicznych. Ludzie cistali podobno w długich kolejkach po preparat iotrzymywali dokładnie wymierzone dawki, których niktpoza Borovičką nie znał. Pod koniec zaordynowanejkuracji pacjent przez kilka dni borykał się z wysokimigorączkami powyżej 40°C a później PODOBNO czuł sięznacznie lepiej i choroba ustępowała. To wszystkojednak tylko domysły. Przedstawiciele władzykomunistycznej chcieli uzyskać dokładny skład jegoproszku Borovički. Ten jednak odmówił wydania swejreceptury, zaproponował natomiast jej odsprzedaż zacztery miliony koron czeskich. Takiej sumy nikt nie byłskory zapłacić, zwłaszcza, że efekty stosowaniapreparatu były niepewne.

Dokładnego składu swego proszku Borovička nigdy nikomu nie zdradził. Po jego śmierci, która nadeszła nagle i niespodziewanie (zmarł w praskim szpitalu na

11

ostre zapalenie woreczka żółciowego), pozostała po nimpewna ilość preparatu, o którym wiedziano tylko tyle, że sporządzono go na bazie kurzych jaj. Instrukcji przygotowania i składu proszku nikt jednak nie znał.

2. Druga wersja historii pana Borovički różni się odpierwszej i pochodzi z ust jego kontynuatora RNDrJindřicha Káry, DrSc. Z opowieści wynika, że MilošBorovička był zasłużonym partyzantem, który napoczątku lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku zostałprzyjęty do Instytutu Mikrobiologicznego, gdziepracował nad rozwojem preparatu pozyskiwanego zzapłodnionych jaj kurzych. Pomysł wykorzystania tejwłaśnie substancji zaczerpnął z tradycyjnej medycynyludowej. Jako partyzant był zmuszony do okradaniakurników, by zwalczyć głód, przy tej okazji na własnejskórze przekonał się, że najzdrowsze są zapłodnionejaja.

12

Po powrocie do Pragi Borovička zaczął naukowoweryfikować ten wniosek , w wyniku czego otrzymałproszek z zapłodnionych kurzych jaj- Dalsza część wersjidrugiej pokrywa się z pierwszą. Inne jest jedyniewytłumaczenie, dlaczego na gruncie Akademii Naukmógł w pełni legalnie wykonywać doświadczenia naludziach. Mówi się, że eksperymenty te były tolerowaneze względu na partyzancką przeszłość naukowca.

Inna z osób pamiętająca pana Borovičkę opowiadała, żedobrze znała osobiście naszego bohatera. Był on podobno inteligentny, miał poczucie humoru i był dobrym kompanem.

Przytoczone wypowiedzi wskazują na to, że pierwszymodkrywcą i wykonawcą koncepcji wykorzystaniazapłodnionych jaj był prawdopodobnie Miloš Borovička.choć na podstawie tych opowieści można też wysnućprzypuszczenie, że omawiany pomysł podsunął mu ktośinny. Kto to mógł być, tego nikt nie jest w staniedokładnie określić.

Tak czy inaczej, Miloš Borovička ma niekwestionowanezasługi, jeśli chodzi o szybki rozwój koncepcjipozyskiwania substancji czynnej z zapłodnionychkurzych jaj - dzięki niemu nie odeszła ona wzapomnienie. Swą pracę naukowiec zawsze taił , w

13

związku z czym nawet jego koledzy nie bardzowiedzieli, co dokładnie robi. W tej sytuacjikontynuatorzy Borovički mogli wykorzystać jedynieideę produkcji preparatu na bazie zapłodnionychżółtek. Całą resztę byli zmuszeni odkrywać sami.

Odkrywca fosfolipidu PNAE RNDrJindřich Kára, DrSc.

Badania i praca Miloša Borovičky nie przeszły bez echa.Wszystkie jego działania były okryte tajemnicą a długiekolejki po preparat z jaj wskazywały, że koncepcja jestniezwykle interesująca. W związku z tym pojawiło siękilku badaczy, którzy zaczęli zajmować się ideąwykorzystania zapłodnionych jaj. Jedną z takich osób,która okazała się najważniejsza dla mojej przyszłości,był RNDr Jindřich Kára, DrSc.

Pozostały po nim materiały pisemne, fachowe artykuły, do dziś żyje wielu jego współpracowników i osób, które go znały. Większość ludzi, którzy mieli z nim do czynienia, twierdzi, że nie był on łatwy we współpracy. Pełnił funkcję kierownika oddziału Instytutu Genetyki Molekularnej Czesko-Słowackiej Akademii Nauk, a swym podwładnym potrafił zadawać trudne zadania i maksymalnie wykorzystywać do własnych celów ich umiejętności. Pracował głównie z mężczyznami, choć na

14

jego oddziale było też kilka kobiet. Jako człowiek nie miał zbyt dobrej opinii.

Mimo to dr Kára był doskonałym specjalistą. Twierdzątak również niektórzy spośród jego kolegów, pracownicynaukowi. Jego działalność była niezwykle interesująca,choć opinie na jej temat są różne.W młodości pracował najpierw w Instytucie ChemiiOrganicznej i Biochemii Czechosłowackiej AkademiiNauk w Pradze- Dejvicach. W tym samym budynku naplacu Fleminga swą siedzibę miał również InstytutGenetyki Molekularnej (ÚMG ČSAV), do którego późniejprzeszedł dr Kára. Instytut ten miał również swój drugioddział na terenie kompleksu przy ulicy Wiedeńskiej. Iwłaśnie tam dr Kára przeniósł się z placówki wDejvicach. Jego laboratorium znajdowało się na tymsamym piętrze, na którym urzędował Miloš Borovička,który jednak pracował v Instytucie Mikrobiologicznym.Dr Kára poznał koncepcję kolegi, a ta bardzo go

15

zaciekawiła. Panowie jednak niestety niewspółpracowali ze sobą.

Pracy dr Káry i jego wynikom będzie poświęconyodrębny rozdział.

Niewątpliwym wkładem dr Káry w moją historię byłoprzeniesienie pracy na poziom naukowy. Dr Kára stałsię również odkrywcą nowego naturalnego fosfolipiduPNAE.O tym jednak później.

O tym, jak aksamitna rewolucjawpłynęła na mnie i dr Kárę

16

Można było przypuszczać, że dr Kára, aktywnykomunista z przekonania, nie skorzysta zbyt wiele naaksamitnej rewolucji (wydarzeniach, które w 1989 r.doprowadziły w Czechosłowacji do upadku władzykomunistycznej). Jego cały wydział na Akademii Naukzostał zlikwidowany i rozwiązany. Kára jednak się niepoddawał. Wraz z kolegami z laboratorium podzielili sięna dwie grupy. Pierwszą z nich tworzył dr Kára z RNDrVlastimilem Lieblem, CSc. drugą - pozostali pracownicynaukowi z wydziału.

Dr Kára był przekonany, że jego odkrycie może zostaćwykorzystane w leczeniu raka i że właśnie nadeszłapora, by tę ideę wcielić w życie. Czas był szczególniesprzyjający. W tym okresie można było bez większychograniczeń prowadzić badania. W takichokolicznościach dr Kára z dr Lieblem zaczęli poszukiwaćw Czechosłowacji zdolnych chemików, którzy moglibyzacząć moją produkcję na szeroką skalę, by późniejwprowadzić mnie na rynek.

17

Cel okazał się jasny, lecz jego realizacja nie była łatwa.Dr Kára z dr Lieblem objechali wówczas zmieniającą sięRepublikę Czeską i w północnych Czechach w 1994 r.znaleźli małą, ówcześnie nieznaną firmę AREKO. Odsłowa do słowa i naukowcom udało się przekonaćwłaścicieli przedsiębiorstwa do współpracy.Przedstawicieli firmy zainteresowały dotychczasowewyniki badań i postanowili zaoferować swą pomoc. DrKára i dr Liebl zaczęli współpracować z AREKO, którepierwotnie zajmowało się ochroną środowiskanaturalnego i rozwojem technologii do likwidacjiniebezpiecznych odpadów.

Dla AREKO pracował ciekawy człowiek, doc. Ing. AloisNováček, DrSc., który był doświadczonym i niezwykle

18

zdolnym naukowcem. W tym czasie miał on już naswoim koncie kilkadziesiąt patentów w dziedziniefarmacji i wkrótce po zapoznaniu się z dr Kárą zaczął sięinteresować pomysłem naukowca. AREKO poprosiłoAloisa Nováčka o pomoc w rozwoju nowej technologiiprodukcji. Przez krótki czas przy projekcie tymwspółpracował on wspólnie z dr Kárą i dr Lieblem,którzy jednak w tym czasie byli już w podeszłym wieku ipo kilku latach zaczęli powoli "schodzić ze sceny", naktórą teraz zamiast nich wszedł ich bezpośrednikontynuator docent Alois Nováček. Dr Kára zmarł w2004 roku w wieku 83 lat, a rok po nim odszedł dr Liebl.W ostatnich latach swego życia z przyczyn zdrowotnychw całym procesie, jaki toczył się wokół mnie, już nieuczestniczyli.

19

Niektórzy naukowcy współcześni drKárze, którzy interesowali siękoncepcją Miloša Borovički

Na uwagę zasługują zwłaszcza dawni koledzy dr Káry idr Liebla. Po odejściu z laboratorium do utworzonejprzez nich grupy dołączyli jeszcze dwaj lekarze. Równieżo nich muszę wspomnieć, bo także dzięki nim mojasprawa posunęła się nieco naprzód.

Powód, dla którego byli koledzy z laboratorium dr Kárynadal się mną interesowali, jest jasny - wiedzieli już omnie dużo i chcieli kontynuować wcześniejszą pracę.Dwaj lekarze, którzy dołączyli do badań, nie byliprzypadkowi. Jeden z nich to pracownik naukowy, któryznał mnie już długo. Znał też Miloša Borovičkę,pozostawał z nim w dobrych stosunkach i gdyby nieprzedwczesna śmierć badacza, być może zaczęliby zesobą współpracować. Drugim z lekarzy był onkologkliniczny. Obaj spotkali się przypadkiem w 1985 r. nazjeździe absolwentów Wydziału Medycznego praskiegoUniwersytetu Karola. Onkolog kliniczny opowiadałpracownikowi naukowemu o swym młodym pacjencie,zawodniku Trabant Rallye, u którego podczas zabieguwykryto nieoperacyjny nowotwór złośliwy. Był pełenobaw o tego młodego pacjenta, a perspektywy jegoleczenia ocenił jako nieprzynoszące nadziei. Pracownik

20

naukowy polecił koledze - lekarzowi klinicznemu, żebyten zwrócił się do Miloša Borovički i spróbowałpozyskać dla swego pacjenta preparat z jaj kurzych.Lekarz skontaktował się z Borovičką, pacjent zgodnie zjego instrukcją stosował przepisane dawki i, kuwielkiemu zaskoczeniu onkologa, przeżył i cieszył sięzdrowiem.

21

Był to powód, dla którego klinicysta po rozwiązaniulaboratorium dr Káry wraz ze swym kolegą -pracownikiem naukowym, dołączyli do pozostałychczłonków zespołu dr Káry. Ich procedury produkcjiznacznie różniły się od procedur zastosowanych przezgrupę dr Káry. Dr Kára wytwarzał formę ciekłąpreparatu - do zastrzyków. Druga grupaprzygotowywała proszek. Przeprowadzono testy tychpreparatów, dziś jednak trudno je odnaleźć, jako że niezostały opublikowane.

Po mniej więcej trzech latach druga z grup rozpadła się,ponieważ jeden z jej członków zmarł, drugi przeszedł naemeryturę, a reszta nie chciała już kontynuować ichpracy.

Autor technologii produkcji i mojewspółczesne formy

Jak już wspomniałem w poprzednim rozdziale, doc. Ing.Alois Nováček, DrSc. został praktycznym kontynuatorembadań dr Káry i jego grupy. Docent Nováček dostał zazadanie opracowanie technologii mojej przyszłejprodukcji.

22

Przestudiował dostępną literaturę, łącznie z publikacjami dr Káry, prowadził z nim długie debaty, zapoznał się z jego preparatem i zastanawiał się, jak udoskonalić cały proces. Po kilku miesiącach badań opracował całkowicie nową i zupełnie inną technologię produkcji niż ta, którą opisał dr Kára. Podstawą była dla niego cała mieszanina fosfolipidów z żółtka jajka (w odróżnieniu od dr Káry, który pracował zawsze tylko z jednym wyizolowanym fosfolipidem PNAE - patrz: str. 23). Doc. Nováček całą procedurę uzupełnił o jeszcze kilka etapów, dzięki którym osiągnął aktywność biologiczną i znacznie wyższą efektywność niż dr Kára. Pozostało jeszcze wymyślić najbardziej odpowiednią formę do produkcji i sprzedaży preparatu. Wybrano kapsułki.

W ten sposób doc. Ing. Alois Nováček, DrSc. zostałmoim ojcem duchowym, bez którego nie istniałbym wobecnej formie. Jego doskonały pomysł na zmianę

23

technologii mojej produkcji w taki sposób, bym się stałznacznie bardziej skuteczny, niż w formie, którąproponował dr Kára, okazał się niezwykle udany.

24

Doc. Ing. Alois Nováček, DrSc. był już w tym czasie (czyliokoło 1996 roku) autorem ponad 100 patentów i 50publikacji naukowych, wszystkie z zakresu farmacji.Współpracował z wieloma krajowymi i zagranicznyminaukowymi placówkami farmaceutycznymi, szkołamiwyższymi, instytutami Czechosłowackiej Akademii Nauka następnie Akademii Nauk Republiki Czeskiej. Byłdoskonałym fachowcem, co poczytuję sobie zaszczęśliwy traf, bo nikt inny by mnie tak zgrabnie niewymyślił. Innymi słowy: Miloš Borovička i dr Kára dalimu dobry pomysł a on go efektywnie wykorzystał, nadałmu formę i wprowadził do życia.

Aż do swej śmierci był kierownikiem badań firmyAREKO. W latach 2000-2004 udało mu się sporządzićreceptury innych mieszanin - zawsze na baziefosfolipidów. Konkretnie chodzi o Arecitin, który jestmieszanką lecytyny z dodatkiem błonnika jabłkowegooraz pierwiastków biogennych (wapń, magnez, cynk).Mieszanina arcetynowa jest wyjątkowa z tego względu,że wszystkie substancje w niej zawarte nawzajemwspomagają swoje działanie. Dzięki błonnikowijabłkowemu lecytyna jest łatwiej strawna, niż gdyby jąpodawano osobno (nie powoduje zatem problemów z"ciężkim żołądkiem"). Błonnik działa tu także przeciwuporczywym zaparciom (co jest ważne szczególnie wprzypadku wielu kobiet). Pierwiastki biogennewspomagają działanie lecytyny, która przy takiej samej

25

koncentracji staje się kilkukrotnie bardziej skuteczna niżbez ich obecności.

Kolejnym patentem doc. Nováčka jest skład preparatu Transovosan, który również od kilku lat można kupić w aptekach. Ten żel to transdermalna formą mnie - Ovosanu. "Transdermalna" oznacza, że Transovosan stosuje się zewnętrznie - wciera się go w szczególnie narażone miejsca. Wśród innych preparatów opracowanych przez doc. Nováčka można wymienić emulsje żelowe dla sportowców Fitmaster Cold i Fitmaster Hot.

Doc. Alois Nováček zmarł 22.3.2009 w wieku niemal 86lat.

Jak zaczęto mnie sprzedawaćKoncepcji, w jakiej formie można mnie zacząćprodukować, było więcej. Metodą eliminacjiprzedstawiciele AREKO doszli do wniosku, że najbardziejodpowiednią postacią będą kapsułki. Pierwsze ichopakowanie sprzedano na przełomie lat 1999 i 2000.Pierwszym pacjentom onkologicznym zaczął mnie wtym czasie podawać MUDr Peter Bednarčík, CSc., mójwielki pionier i promotor.

26

W tym czasie pojawiło się też wielu moich oponentów zgrona lekarzy. Nie ma się czemu dziwić - w omawianymokresie jeszcze o mnie nic nie wiedzieli. Jedynym, co ichmogło przekonać, były ich własne doświadczenia, a tychprzecież jeszcze nie mogli mieć.

Choć lekarze od początku nie pokładali we mnie zbytwielkich nadziei, z biegiem czasu zdobyłem popularnośću pacjentów onkologicznych.

27

Z biegiem czasu stosowało mnie coraz więcej ludzi,którzy początkowo informacje na mój temat czerpali napodstawie opowieści i doświadczeń znajomych. Późniejpojawiła się też reklama, która stopniowo się corazbardziej rozpowszechniała. W związku z nowowprowadzonymi przepisami UE możliwości reklamy iinformowania ludzi o suplementach diety stały się ściśleograniczone i w ten sposób znaleźliśmy się w punkciewyjścia, gdy najczęstszym źródłem informacji na mójtemat są znajomi i przyjaciele. W Republice Czeskiej coroku kupuje mnie około 10 000 ludzi.

Moja mała tajemnica - albo Mojasubstancja czynna - albo Z czego

właściwie się składamJak podano już w poprzednich rozdziałach, baząpodczas mojej produkcji są żółtka jajek kurzych. Z nichw procesie produkcji pozyskuje się unikalną mieszaninęo standardowym składzie. Mieszanka ta nosi nazwęBAF® - biologicznie aktywne fosfolipidy. Zawiera onakilka mniej i bardziej znanych fosfolipidów, które są tureprezentowane w określonych proporcjach. Dokładnyskład to moja mała tajemnica. Są to wyłączniesubstancje niezbędne do tego, by organizm mógł pełnićróżne funkcje. Jednym z fosfolipidów, który zawieram,

28

jest eter- fosfolipid PNAE (plasmanyl-(N-acyl)ethanolamin), który odkrył i nad którym pracowałdr Kára.

Na rysunku widać wzór chemiczny PNAE:

1- O-alkilo-2-acylo-sn-glicero-3-fosfo-(N-acylo)etanoloaminy

29

Jedna kapsułka żelatynowa zawiera 150 mg mieszaninyBAF® rozpuszczonej w 350 mg oleju słonecznikowego.Mieszaninę BAF® można w kapsułce przybiera czasempostać jasnego osadu. Jak powstaje? Fosfolipidy jajkowei olej słonecznikowy mają różną gęstość, z powoduktórej dochodzi do ich stopniowego oddzielania.Procesy te są całkowicie naturalne, dlatego też powstałyosad nie jest wadą i nie ma żadnego wpływu nabezpieczeństwo stosowania oraz moją efektywność.

Być może niektórzy czytelnicy nie wiedzą dokładnie,czym są fosfolipidy i jaką pełnią funkcję w organizmie.Dla nich przeznaczony jest kolejny rozdział.

Czym są fosfolipidy i jaką funkcjępełnią w organizmie

30

Wszyscy z pewnością znacie tłuszcze, czyli lipidy.Właśnie jedną grupę lipidów stanowią fosfolipidy,których cechą charakterystyczną jest to, że zawierająfosfor.

Fosfolipidy dzielą się na kilka grup. Dla nas najciekawszesą glicerofosfolipidy, których podstawą jest gliceryna.Stanowią one najważniejszy składnik błonkomórkowych (osłon komórek). Właśnie dziękiukładowi fosfolipidów błona komórkowa posiada swecharakterystyczne i niezwykle ważne dlafunkcjonowania komórki właściwości.

31

Taki fosfolipid ma dwa różne końce, w związku z czymmówi się o nim że jest on dwubiegunowy. Jeden koniecjest hydrofilny, czyli wykazujący zdolność przyłączaniacząsteczek wody, drugi hydrofobowy, czyli odpychającycząsteczki wody. Fosfolipidy są w membraniekomórkowej ułożone obok siebie tymi samym końcamido wnętrza komórki i tymi samym na zewnątrz. W tensposób powstaje specyficzna podwójna warstwatworząca błonę i nadająca jej typową właściwość -membrana jest półprzepuszczalna. Pasywnieprzechodzą przez nią tylko małe cząsteczki niepolarne.Większe przechodzą przez kanaliki, za pomocą tzw.pompy sodowo-potasowej, czemu towarzyszyzaopatrzenie w energię, w związku z czym cały procesokreśla się jako transport aktywny.

Zdarza się, że pod wpływem choroby, substancjitoksycznych itp. dochodzi do naruszenia podwójnejwarstwy fosfolipidowej. Powoduje to uszkodzeniacałego mechanizmu przyjmowania substancji przezkomórkę a w związku z tym - uszkodzenia całej komórki.I w tej sytuacji mogę pomóc właśnie ja. Gdy osoba zuszkodzonymi w opisany sposób błonami komórkowymistosuje mnie, uszkodzone komórki wykorzystują mojeskładniki do wbudowania w uszkodzone membrany. Topowoduje ich szybką naprawę i przywrócenieprawidłowego działania komórki. Uszkodzenie błonkomórkowych towarzyszy wielu znanym chorobom - np.

32

zawałowi, udarowi mózgu, chorobom onkologicznym,niektórym chorobom skóry, chorobom układuodpornościowego i wielu innym. Oznacza to, że zakreschorób, w których mogę być przydatny, jest szeroki.Właśnie dzięki temu w ostatnim czasie badaniafosfolipidów stają się bardzo modną i stale rozrastającąsię gałęzią badań medycznych.

Teraz chciałbym powiedzieć, gdzie mogą pomócfosfolipidy, ponieważ z tym też wiążą się bliskomożliwości stosowania mnie. Informacje te możecieznaleźć w literaturze fachowej, której lista znajduje sięna końcu książki.

A zatem FOSFOLIPIDY:1. Mają pozytywny wpływ na budowę i funkcję komórekwątroby. Biorą udział w metabolizmie komórki wątroby,zwiększają aktywność regeneracyjną wątroby,odgrywają ważną rolę w transporcie tłuszczów.Fosfolipidy podawane w dolegliwościach wątroby wpierwszej kolejności wbudowywane są w ścianękomórkową wątroby.

33

2. Uczestniczą we wchłanianiu tłuszczów. Tłuszcze, jakwiadomo, nie rozpuszczają się w wodzie. Dlatego też,aby mogły zostać strawione w organizmie, muszą sięrozłożyć na kropelki tłuszczu. Właśnie w rozkładzietłuszczów na krople uczestniczą fosfolipidy. W tensposób ułatwiają trawienie tłuszczów.

3. Niektóre fosfolipidy wyraźnie tłumią reakcje zapalne.

4. Tłumią nieprzyjemne objawy zapalenia stawów izapalenia opłucnej.

5. Pomagają w przypadku kacheksji (patologiczna utratawagi prowadząca do wyniszczenia organizmu).Zwiększają apetyt i w ten sposób hamują ubytek masyciała, poprawiają jakość życia i kondycję fizyczną,obniżają poczucie zmęczenia.

6. Zmniejszają ból, skurcze, napięcie w klatcepiersiowej, obrzęki i mają pozytywny wpływ na psychikękobiet z dolegliwościami menstruacyjnymi.

7. Chronią ściany układu trawiennego (głównie żołądka)przed niekorzystnymi skutkami ubocznymi lekówstosowanych w celu uśmierzenia bólu (analgetyków).Dzieje się tak, ponieważ zwiększają produkcję śluzu,który w naturalny sposób chroni ściany układu

34

trawiennego. Chronią przy tym ścianę żołądka przedpowstawaniem wrzodów żołądka.

8. Mają pozytywny wpływ w przypadku choróbzapalnych ściany jelit.

9. Fosfolipidy stosowane wraz z lekami o działaniuprzeciwzapalnych zwiększają ich skuteczność - tzw.efekt synergiczny.

10. Niektóre fosfolipidy pomagają za pomocą różnychmechanizmów w leczeniu pacjentów onkologicznych.

11. Obniżają ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.

12. Pomagają pacjentom z cukrzycą.

13. Chronią przed zawałem, obniżają poziom ucholesterolu.

14. Pozytywnie oddziałują na obraz krwi. 

35

15. Poprawiają pamięć, zdolność nauki, koncentracji i wten sposób wyraźnie pomagają w hamowaniu procesustarzenia.

16. Pozytywnie oddziałują w zakresie ochrony przeduszkodzeniem zdrowia wskutek spożywania alkoholu unałogowych alkoholików.

17. Są ważne dla prawidłowego funkcjonowania mózgui komórek nerwowych. Zapewniają ochronę po udarzemózgu.

18. Oddziałują na układ immunologiczny, zwiększajązdolności obronne organizmu.

19. Mają zastosowanie podczas leczenia marskościwątroby i przy uszkodzeniach wątroby innych niżspowodowanych przez alkohol - np. po różnychzatruciach lub infekcjach wirusowych (żółtaczka, itp)

Szczególne miejsce wśród fosfolipidów zajmujelecytyna. Samą lecytynę tworzy mieszanina

36

fosfolipidów. Znajduje się ona w mięśniach, sercu,mózgu, płucach, wątrobie oraz krwiobiegu. Równieżlecytyna spełnia wiele ważnych funkcji.

LECYTYNA:1. Dzięki swej zdolności emulgacyjnej ma wpływ nazmniejszanie cząsteczek tłuszczu w krwiobiegu, w tensposób utrzymuje czystość krwi i zapobiega miażdżycy.

2. Zawiera podstawowe kwasy tłuszczowe, które obniżają poziom cholesterolu we krwi.

3. Pomaga w transporcie tłuszczów w organizmie i przyrozpuszczaniu niezdrowych osadów tłuszczu orazcholesterolu.

4. Jest dobrym „pokarmem" dla mózgu, ponieważ jejgłówny składnik stanowi cholina. Cholina zmienia się worganizmie w acetylocholinę, czyli substancjęprzenoszącą impulsy nerwowe. Przy brakuacetylocholiny dochodzi do nieodwracalnegouszkodzenia niektórych połączeń nerwowych.

5. Tworzy ponad połowę tłuszczów w wątrobie. Działaprofilaktycznie w odniesieniu do marskości inowotworów wątroby.

37

6. I inne, np. ważna dla niektórych właściwość -lecytyna przyspiesza przemianę tłuszczów w energię,dzięki czemu stopniowo znika osadzony tłuszcz. Topowoduje utratę masy ciała.

Jak widać, fosfolipidy są dla organizmu i jegoprawidłowego funkcjonowania w wielu obszarachniezbędne. Dzięki temu pole mojej działalności możebyć naprawdę szerokie. Na razie nie zbadano mojegodziałania we wszystkich powyższych obszarach. Na toduża grupa specjalistów będzie jeszcze potrzebować conajmniej dziesięć kolejnych lat.

Jakie wnioski wypływają z pracnaukowych dr Káry

Dr Kára pracował w laboratorium, które zajmowało siębadaniami onkologicznymi. Początkowo wraz ze swoimikolegami doskonalił technologię przygotowaniafosfolipidu eterowego PNAE z mieszaniny fosfolipidówjajka kurzego na bazie zapłodnionego żółtka. Dr Kára byłprzekonany, że właśnie ten konkretny fosfolipid eterowyjest głównym składnikiem czynnym w mojej mieszance.Dlatego też starał się go pozyskać w czystej formie, cowcale nie było takie proste.

38

Gdy jego zespołowi udało się uzyskać niemal czysty PNAE, zaczął on badać skuteczność i właściwości tej substancji. Większość prac było prowadzonych na komórkach, zarówno nowotworowych, jak i zdrowych. Naukowcy starali się też podawać fosfolipid esterowy PNAE myszom i szczurom laboratoryjnym (jednak czynilito raczej sporadycznie). Wyniki tych badań opublikowano w czasopismach naukowych w latach 1986 do 1994. Pełne dane bibliograficzne omawianych badań można znaleźć na końcu książki. Ogólnie rzecz biorąc, chodziło o znalezienie odpowiedzi na poniższe pytania:

1. Czy PNAE wpływa w jakiś sposób na kinazę białkowąC?

39

Skąd akurat takie pytanie? Kinaza białkowa C to ważny ibardzo potrzebny enzym. Znajduje się on przedewszystkim w jądrze komórkowym, w błoniekomórkowej i cytoplazmie. Tu ma wpływ na ważnezmiany biologiczne, proliferację (mnożenie),dyferencjację (różnicowanie się na różne typy) orazregulację wzrostu komórek. Podwyższony poziomkinazy białkowej C stwierdzono w komórkachnowotworowych, których nie udało się zlikwidowaćpodczas chemioterapii. Nadmierna aktywność kinazybiałkowej C jest zatem niebezpieczna dla organizmu,zwłaszcza w związku z chorobami onkologicznymi,rzeczą pożądaną jest hamowanie tej aktywności iobniżanie jej. Wiadomo że właśnie fosfolipidy eterowe,do których zalicza się PNAE, inhibują (hamują) systemenzymatyczny kinazy białkowej C. Inhibicja aktywnościenzymowej kinazy białkowej C jest prawdopodobnieważnym punktem w mechanizmieprzeciwnowotworowego działania fosfolipidóweterowych. Również fosfolipid eterowy PNAE, który jestskładnikiem mieszanki czynnej w Ovosanie, hamujeaktywność enzymatyczną kinazy białkowej C.

2. Czy PNAE może wpłynąć na proces proces przerzutowania?

40

Wszyscy wiemy, że przerzutowanie (powstawanieguzów wtórnych) ma fatalne w skutkach znaczenie dlalosu pacjentów chorych na raka. Dlatego też jednym zgłównych celów różnych placówek naukowych jestodnalezienie sposobu na zapobiegnięcie przerzutomnowotworu pierwotnego.

Dr Kára odkrył, że fosfolipid eterowy PNAE jest zdolnydo inhibicji kinazy białkowej C, i, w uproszczeniumożna powiedzieć, że dzięki temu mechanizmowiprofilaktycznie chroni organizm przedprzerzutowaniem.

3. Czy PNAE ma wpływ na śmierć komórki - apoptozę?

Apoptoza to kontrolowana śmierć komórki,spowodowana „zaprogramowanym samobójstwem".Wywołuje ją jej własny program genetyczny lub impulsz zewnątrz. W ten sposób organizm pozbywa siękomórek zużytych lub z jakichś przyczyn niesprawnych(komórki zainfekowane wirusami, komórkinowotworowe itp.). Występuje też podczas formowaniaorganizmu w trakcie rozwoju zarodkowego ssaków.

Apoptoza jest efektem naturalnego starzenia komórekw organizmie. To forma śmierci komórkicharakteryzowana przez zmiany morfologiczne ibiochemiczne. Proces naturalnego starzenia komórek

41

prowadzący do apoptozy jest jednak całkowiciezmieniony w komórkach nowotworowych. Komórkinowotworowe odznaczają się tłumionym procesemstarzenia, komórka nie starzeje się i nie dochodzi doapoptozy. W efekcie komórka nowotworowa może sięstale dzielić, nigdy się nie starzeje i zazwyczaj jestnieśmiertelna.

Fosfolipidy eterowe mają ciekawą i ważną cechę -potrafią wywoływać i uruchamiać apoptozę komóreknowotworowych i w ten sposób powodować ich śmierć.

Również omawiany przez nas fosfolipid eterowy PNAEposiada taką właściwość, jak to opisał dr Kára w swychpracach. Odkrył on, że PNAE narusza błony komóreknowotworowych, przez co je uszkadza i w efekcieniszczy. U zdrowych komórek do niczego takiego niedochodzi. Fosfolipid eterowy PNAE pozostawia je wnienaruszonym stanie, a wręcz przyczynia się doregeneracji uszkodzonych komórek.

Na pewno ciekawi was, jak to możliwe. Jak to się dzieje,że PNAE zabija komórki nowotworowe i naprawia zdrowe komórki? Na to pytanie dr Kára odpowiada w następujący sposób: Zdrowa komórka ma prawidłowy (tj. obecny w wystarczającej ilości) enzym alkiloglicerol monooksygenazy, który potrafi podzielić dużą cząsteczkę fosfolipidu eterowego PNAE. W ten sposób

42

powstają mniejsze elementy, które komórka wykorzystuje jako materiał budulcowy w uszkodzonych miejscach błon. Np. zdrowa komórka wątroby, która mauszkodzoną błonę pod wpływem działania cytostatyków, wykorzysta elementy PNAE, wbuduje je wswoje uszkodzone miejsca i przyspieszy w ten sposób swą naturalną regenerację.

Na szczęście komórka nowotworowa enzymualkiloglicerolu monooksygenazy nie ma albo ma gomało, albo też jest on enzym ten jest niesprawny. Niejest on w stanie podzielić dużych cząsteczek PNAE.Komórce nowotworowej nie pozostaje nic innego, niżodkładanie takich cząsteczek. Jeśli jedna zgromadzi ichwięcej, zaczyna jej to szkodzić, co prowadzi do totalnejdestrukcji komórki.

Dzięki temu efektowi selektywnemu, fosfolipid PNAEjest całkowicie unikalny i jawi się jako obiecujący zpunktu widzenia leczenia pacjentów onkologicznych.

4. Jaki wpływ mają jony wapnia?

Na podstawie przeprowadzonych doświadczeń dr Káradoszedł do jeszcze jednego wniosku. Odkrył on, że

43

aktywność przeciwnowotworową PNAE wyraźniezwiększa obecność jonów wapnia (Ca2+). Jak do tegodochodzi? W organizmie normalnych zdrowychkomórek ssaków koncentracja molowa Ca2+ utrzymujesię na poziomie 10-6 až 10-7 mol/l i jest utrzymywanaprzez nienaruszoną błonę komórkową, która kontrolujeprędkość przenikania jonów wapnia w obie strony: downętrza i na zewnątrz komórki. Jeśli jednak do komórkinowotworowej przeniknie pod wpływem PNAE nadmiarCa2+, zwiększona koncentracja w komórce działatoksycznie, co prowadzi do jej zaniku.

Gdy zatem zwięźle podsumujemy powyższe wyniki dr Káry, możemy powiedzieć, że:

- PNAE inhibuje kinazę białkową C,- PNAE selektywnie niszczy komórki nowotworowe,natomiast zdrowe regeneruje i chroni,- PNAE chroni organizm przed przerzutami,

44

- PNAE wraz z jonami Ca2+ działaprzeciwnowotworowo i zapobiega powstawaniuprzerzutów, Ca2+ zwiększa skuteczność PNAE.

Wszystko to brzmi obiecująco i daje ogromną nadziejędla pacjentów onkologicznych. Trzeba jednak zaznaczyć,że są to badania sprzed 20-30 lat, które dotychczas niezostały w wystarczającym zakresie poważniezweryfikowane, dlatego też przytoczone twierdzeniamusimy potraktować jako hipotezy dr Káry. Nad ichsprawdzeniem i poszerzeniem naukowcy pracują, ale nawyniki będziemy musieli jeszcze poczekać.

45

Jeszcze przed śmiercią dr Kára zdążył wszystkie swojeidee i wyniki badań podsumować i spisać w zbiorze podtytułem „Fosfolipid eterowy PNAE przeciw komórkomnowotworowym - profilaktyka i terapia przerzutów".Publikacja ta jest dostępna do wglądu w firmie AREKO.

46

Jak sprawdza się moje umiejętnościalbo Dlaczego prowadzi się badania i

co poddaje się testomBadania pomagają stwierdzić, jak i gdzie mogę byćprzydatny. Dopiero gdy naukowcy i lekarze z AkademiiNauk i niektórych szpitali potwierdzą moje możliwości,podsumują wyniki i opublikują je w fachowychczasopismach, będziemy mogli przekonać wszystkichsceptyków a przede wszystkim lekarzy o tym, że wartomnie stosować. W poniższych rozdziałach zamieszczonesą przykłady niektórych prac badawczych, które jużprzeprowadzono. W kilku miejscach badania nadaltrwają a wiele innych testów jest planowanych. Wierzę,że wcześniej czy później uzyskane wyniki pomogązmienić sceptyczne nastawienie niektórych lekarzy.

47

Badania nie polegają tylko na podawaniu mniepacjentom i obserwacji, czy w jakiś sposób wpływam naprzebieg ich leczenia. Ten etap poprzedzają testy nakomórkach rosnących na szalkach laboratoryjnych, tzw.badania in vitro. Później wyniki potwierdzane są nazwierzętach laboratoryjnych, np. myszach, szczurach lubkurczętach.

Badania na organizmach żywych określane są mianembadań in vivo. Prowadzi się je przede wszystkim namodelach komórkowych i dalej, w ograniczonymzakresie, na modelach zwierzęcych. Na razie na świecienikt nie zna mnie zbyt dobrze. A szkoda! Niektóre mojewłaściwości są doprawdy interesujące.

48

Jak potrafię niszczyć komórkinowotworowe na szalkach

laboratoryjnychJuż Miloš Borovička a potom również dr Kára odkryli, żemogą pomagać w przebiegu choroby nowotworowej -raka. Nazwa ta powstała poprzez skojarzenie zrozłożonymi kleszczami raka (w pierwotnymwyobrażeniu - kraba, w języku greckim karcinos, krab),które przypominają nowotwory. Ludzie stale walczą z tąchorobą. Jeśli można ją wyleczyć, to tylko w sytuacji,gdy jest ona odpowiednio wcześnie wykryta. Na całymświecie dokłada się wielu starań i przeznacza ogromneśrodki na zwiększenie skuteczności leczenia ludzichorych na to schorzenie. Zastosowanie fosfolipidów jajw leczeniu raka jest jedną z możliwości. Nowotworomjako takim w niniejszej książce będzie poświęconyosobny rozdział, tymczasem wróćmy do głównegotematu, z którego zboczyliśmy - komórki i studia invitro.

Czy wiecie, czym jest komórka? Komórka to mała żywajednostka, która sama w sobie działa jak cały organizm.Oddycha, przyjmuje substancje odżywcze, wodę,wydala, mnoży się i umiera. Wiele takich komórektworzy później wspólnie organy, z których składa sięciało. Jest rzeczą oczywistą, że jeśli zdrowy ma być cały

49

organizm, zdrowe i żywotne muszą pozostawać też jegokomórki. Istnieją jednak również komórki, które szkodząorganizmowi i w związku z tym nie są w nim milewidziane. Zaliczają się do nich z pewnością przedewszystkim komórki nowotworowe. Choć nikt ich niezapraszał, to jednak pojawiły się one u ludzi i zaczęły wich ciałach tworzyć skupiska, niszcząc zdrowe komórki iw niekontrolowany sposób rosnąć. Stale się rozmnażająi same w sobie nie potrafią się zatrzymać (dosamodzielnego zatrzymania ich wzrostu dochodzibardzo rzadko).

Naukowcy wykorzystują komórki podczas badańpodstawowych. Umieją je hodować na szalkachlaboratoryjnych, potrafią je zamrażać, obserwują je,filmują, fotografują, naprawiają itd.

50

W Laboratorium Kultur Tkankowych w Pradze testy nakomórkach są na porządku dziennym. Również tutaj nakomórkach badano mnie. W ciągu dwóch latprzeprowadzono 50 mniejszych eksperymentów. Napłytach laboratoryjnych z dwunastoma naczyniamiprzygotowano komórki różnych typów nowotworów.Każde naczynie było nimi gęsto zasiedlone. Następnieoprócz komórek nowotworowych w niektórychnaczyniach umieszczono moją substancję czynną wformie roztworu (w pozostałych naczyniach niczego niedodawano). Przy odpowiednim stężeniu (0,05 do 0,3%),zawsze w ciągu 48 h udało mi się zniszczyć większośćkomórek nowotworowych, czasami wszystkie z nich.Naczynia, w których byłem, pod koniec testupozostawały zazwyczaj puste, bo komórkinowotworowe ginęły. Natomiast pozostałe naczyniakontrolne były nadal gęsto zasiedlone komórkamirakowymi. Abyście mogli lepiej wyobrazić sobie tęsytuację, zamieszczam ilustrację jednej takiej płytki zopisem. W oparciu o tę samą proceduręobserwowaliśmy kilka rodzajów komóreknowotworowych i wszystkie zachowywały się podobnie.W ten sposób przetestowaliśmy np. komórki z ludzkiegonowotworu piersi, trzustki, jelita grubego, mózgu(glejaka) i inne.

51

Na zdjęciu widać hodowane komórki glejaka ludzkiego (nowotworu mózgu). We wszystkich naczyniach umieszczono taką samą ilość komórek nowotworowych.Na lewej płytce umieszczono hodowlę z moją nieaktywną formą, była ona zatem tylko kontrolna. Na prawej płytce w drugim, trzecim i czwartym rzędzie znajdują się naczynia, do których zostałem dodany. Komórki hodowano przez 14 dni a następnie zabarwiono je fioletowym barwnikiem Giemsy-Romanowskiego. Pierwsze rzędy na obu płytkach nie miały żadnych dodatków, tylko pożywkę. W drugim rzędzie obu płytek umieszczono stężenie 0,1 % aktywnej (po prawej stronie) i nieaktywnej formy (po

52

lewej stronie). W trzecim rzędzie przy zachowaniu tego samego rozkładu zastosowano stężenie 0,15 % substancji, zaś w czwartym, dolnym rzędzie - 0,2 %. Na lewej płytce ilość komórek nawet po 14 dniach hodowli nie zmieniła się (komórki po zabarwieniu mają fioletowy kolor). Po prawej stronie ilość komórek wraz ze wzrostem stężenia zmniejsza się, dopiero przy stężeniu 0,2 % nie pozostaje prawie ani jedna komórka. Efekt ten zaczął się pojawiać już po 48 godzinach hodowli.

Można zatem stwierdzić, że na poziomie komórkowymkomórki nowotworowe umiem niszczyć i powoduję ichśmierć przy stężeniu 0,05% i wyższym.

Jak pomogłem prosiętom z ostrymzapaleniem płuc

To był nasz kolejny test sprawdzający, co potrafię.Celem było ustalenie, czy mogę pomagać również wprzypadku bakteryjnych chorób zapalnych. Pewniepomyślicie sobie, że to przecież zbyteczne, skoro mamycałą gamę antybiotyków. Warto zauważyć, że nie zawszeantybiotyki są skuteczne i niektóre bakterie są już nanie odporne - oznacza to, że antybiotyki nie mają w

53

odniesieniu do nich nie mają wystarczającejefektywności.

Badania przeprowadzono w Instytucie NaukowymMedycyny Weterynaryjnej w Brnie. W doświadczeniachwzięło udział 12 prosiąt. Wszystkim z nich naukowcy zapomocą strzykawki wprowadzili do ryja infekcję płuc(bakterię o łacińskiej nazwie Actinobacilluspleuropneumoniae). Tego samego dnia sześciuprosiętom zaczęto podawać mnie, a sześciu pozostałymtylko zwykły olej słonecznikowy. Leczenie trwało 14 dni.W tym czasie stwierdzono, że leczone prosięta miałytylko lekką formę choroby i łagodniejszy jej przebieg niżprosięta leczone olejem słonecznikowym. Po 14 dniachwszystkim prosiętom sprawdzono płuca. Wyobraźciesobie, że prosięta, które mnie dostały miały niemalczyste płuca (fotografia 13, średnio 3% tkanki płucnejdotknięte chorobą), podczas gdy u prosiąt, któredostawały olej słonecznikowy ropne zmianypatologiczne zajęły średnio 38% powierzchni płuc(fotografia 2).

54

Aby zweryfikować wyniki, przeprowadziliśmy kolejnebadania, tym razem in vitro, z makrofagami, tj.komórkami, które odpowiadają za walkę z bakteriami.Makrofagi były hodowane na pożywce na szalkachlaboratoryjnych. Do niektórych zostałem dodany, doinnych nie. Potem stymulowaliśmy komórki isprawdzaliśmy, jak reagują. Nasze przypuszczenia siępotwierdziły. Makrofagi, na które oddziaływałem,reagowały mniej, ponieważ produkowały mniej cytokinprzeciwzapalnych.

Jak reagowały króliki, którym podawano mojąsubstancję czynną

W tym eksperymencie celem było sprawdzenie, czymogę w jakiś sposób wpłynąć na układ immunologiczny- czyli samoobronę organizmu. Odporność czy układimmunologiczny to określenia, których w ostatnimczasie często się używa. Powiedziałbym, że stają się

55

coraz bardziej modne. Czy wiecie jednak, co dokładnieone znaczą i jak działa układ odpornościowy? Postaramsię Wam to w skrócie wyjaśnić - układ immunologicznyjest tak złożony, że jego szczegółowy opis zająłby kilkaksiążek.

Organizm stale atakuje wielu jego wrogów: wirusy, bakterie, grzyby, pasożyty. Gdyby w ciele człowieka nie było dobrze skonstruowanej armii obronnej, nie byłoby ono w stanie przeżyć nawet kilku dni. Jeśli to wojsko (czyli układ immunologiczny) ma skutecznie walczyć z nieprzyjacielem, musi być silne i dobrze zorganizowane.Każde jego osłabienie może spowodować, że nie będzie w stanie obronić się przed wrogiem. Gdy ten przenika do organizmu, może tam wyrządzić wiele szkód. Układ odpornościowy musi zmobilizować wszystkie siły, by wypędzić nieprzyjaciela. Od jego siły i stanu zależy, jak szybko i czy w ogóle uda mu się tego dokonać. Wróg atakuje a wojownicy armii obronnej układu odpornościowego muszą go najpierw rozpoznać. Nie zawsze jest to tak łatwe, jak się wydaje, a w przypadku nieprawidłowego rozpoznania układ immunologiczny mógłby zniszczyć sam siebie, czyli żołnierzy własnego wojska. Gdy nieprzyjaciel zostanie właściwie rozpoznany, następuje kolejna część walk - próba

56

zniszczenia wroga. W tym celu nasza armia obronna została wyposażona w różnego rodzaju broń i różne oddziały: wywiadowczy, śledczy, likwidacyjny. Z pewnością domyślacie się, że jeśli nie są one w dobrym stanie i uległy osłabieniu, obrona przed wrogiem staje się niezwykle trudna. Jak może dojść do osłabienia układu odpornościowego? Przyczyn jest wiele. Zła dieta,stres, skutki uboczne leków, brak ruchu, wiek, palenie papierosów, przebyte choroby itd. Lista ta może skłaniać do przypuszczeń, że problemy ma niemal każdyz nas. Dlatego też wszystkim ludziom powinno zależeć na utrzymaniu siły układu odpornościowego i nikt nie powinien czekać na to, że ten stan pojawi się samoistnie- należy aktywnie dążyć do jego osiągnięcia.

Naszym (różnych leków i suplementów diety) życzeniemjest dostarczanie odpowiedniej siły żołnierzom armiiobronnej i pomaganie w jej wzmacnianiu, wtedy gdyjest osłabiona. Myślę, że to właśnie potrafię. Ale jak to

57

pokazać tym, którzy w to nie wierzą? Oczywiście, tak jakw przypadku poprzednich rozdziałów, za pomocąbadań. W tym właśnie celu przeprowadzono stosownebadania na królikach doświadczalnych. W pierwszej ichczęści układ immunologiczny zwierząt został uszkodzonyi sprawdzano w jakim czasie zostanie naprawiony(zregenerowany) i czy jeśli włączę się w ten proces,dojdzie do tego szybciej i łatwiej. W drugiej częściszczepiono zdrowe króliki z nieuszkodzonym układemodpornościowym i śledzono, jak króliki na to reagują,gdy zostanę im podany i bez mojego udziału.I jak to wypadło?

Królikom, którym tymczasowo upośledzono układimmunologiczny za pomocą substancji zwanejdeksametazon, pomogłem po takim stresie powrócić dosił znacznie szybciej niż miało to miejsce w przypadkukrólików, które mnie nie zażywały. Układodpornościowy królików, które mnie dostawały byłsilniejszy i trudno go było uszkodzić, natomiast upozostałych królików upośledzenie było poważniejsze itrwało dłużej.

Płynie z tego wniosek, że pomagam w regeneracji(naprawie) uszkodzonego układu immunologicznego.

Druga część testów układu immunologicznego królikówmiała za zadanie sprawdzić, czy mogę wpłynąć na armiębojową, która jest w pełnej sile, dobrym stanie i

58

zdrowiu. Królikom podano szczepionkę, na którąwszystkie zwierzęta - te, którym mnie podano i tepozostałe - zareagowały tak samo.

Oznacza to, że gdy układ odpornościowy jest sprawny, nie trzeba mnie zażywać, bo nie wzmocnię i tak silnej już odporności. I dobrze, że tak jest.

Ja, Ovosan - i myszy - białe, czarne,szare, różnobarwne i te bez sierści

Zastanawiacie się dlaczego myszy? Myszy i szczury sąnajczęściej wykorzystywanymi zwierzętamilaboratoryjnymi. Również mnie zaczęto testować namyszach. Znacząca większość testów na myszach odbyłasię w firmie RCD, spol. s r. o. już przed 1978 rokiem.

59

Początkowo przez długie lata moje działanie badano naczarnych myszach BALB/C, którym wszczepiano komórkimysiego czerniaka B16/F10. Czerniak mysi to nowotwór,który pierwotnie wyrósł na myszach. Dlatego teżkomórki tego nowotworu mogą rosnąć tylko namyszach i to tego samego szczepu, tj. BALB/C.Omawiany nowotwór może się w końcowym stadiumprzenieść (przerzutować) na płuca. Myszom wszczepiasię podskórnie około miliona komórek czerniakowych.Komórki tworzą nowotwór, który rozrasta się dorozmiarów groszku. Po około 10 dniach wybiera siemyszy, które mają tak samo rozwinięty nowotwór idzieli się je na grupy po około 10-12 sztuk. W naszymprzypadku pozostaje jedna grupa kontrolna, którejpodawany jest sam olej słonecznikowy. Grupa drugacodziennie otrzymuje mnie. Ten typ czerniaka jestbardzo agresywny, dlatego też po około dwudziestudniach wszystkie myszy się usypia i ocenia się wielkośćnowotworu.

Test opisałem szczegółowo, ponieważ przeprowadzany on był kilkukrotnie podczas mojego rozwoju. Skuteczność preparatu śledzono zatem w trakcie mojego rozwoju. Sprawdzaliśmy nie tylko, jak efektywnyjestem w odniesieniu do grupy kontrolnej (olej słonecznikowy), porównywaliśmy także wzajemnie wiele myszy, którym byłem podawany. W ten sposób

60

wybieraliśmy i doskonaliliśmy technologię mojej produkcji, tak by dobrać moją najbardziej efektywną wersję, którą można kupić w aptece. Proces doskonalenia mojej produkcji przebiega w dalszym ciągu.

Badaniom poddawano także inne typy nowotworów.Zawsze podczas takich testów podawano mnie jednejgrupie, druga natomiast mnie nie otrzymywała. Niebyło ani jednego typu nowotworów, mysich aniludzkich, na którego działanie choćby w małym stopniubym nie wpłynął. Wszystkie powstrzymywałem wrozwoju. Tam, gdzie nowotwór był bardzo agresywny imyszy pozostawało nie więcej niż 14 dni życia, niemiałem za wiele czasu i w związku z tym pomagałem wniewielkim stopniu. Ale tam, gdzie u zwierząt tychnowotwór rozwijał się powoli lub w umiarkowanymtempie, pomagałem wyraźnie.

Na myszach można też testować ludzkie nowotwory. Unormalnej myszy by się one nie rozwijały, ponieważ nie

61

rozwijają się one międzygatunkowo. W takiej sytuacji wlaboratoriach używa się tzw. myszy bez sierści, czylimyszy nu nu. Część ich układu immunologicznego jestzablokowana, dlatego nie mają one zapewnionejobrony przed obcym nowotworem i mogą u nich rosnąćnowotwory innych gatunków niż mysie. Dlaczegostosuje się takie metody? To proste - trudno byłobyprzeprowadzać jakiekolwiek eksperymentybezpośrednio na chorych ludziach. Dzięki omawianemurozwiązaniu można testować nowe leki, metodyki itd.

Na Uniwersytecie Południowoczeskim w Czeskich Budziejowicach próbowano mnie podawać myszom z czerniakiem i porównano moją skuteczność w odniesieniu do innych alternatywnych substancji, takichjak np. β -glukany, proenzymy, karbimazol. Wszystkie te substancje, łącznie ze mną, hamowały rozwój czerniaka w porównaniu z nieleczonymi myszami (kontrola negatywna), wszystkie też były bardziej efektywne niż cytostatyk nowej generacji o nazwie Imatinib (kontrola pozytywna).

Jeszcze w ramach ciekawostki podam nazwynowotworów, w odniesieniu do których śledziliśmymoje działanie: mysi nowotwór gruczołu mlekowego,

62

ludzki rak jelita grubego, czerniak mysi (nowotwórskóry), ludzki nowotwór trzustki i mysi mięsak.

Jak stosowały mnie mamy i ich dzieci -albo dwugeneracyjny test

embriotoksyczności

Ludzie, którzy mnie kupują lub zamierzają kupić, częstosię pytają, czy mogą mnie stosować również małe dziecii kobiety w ciąży. Wiem, że mogą, ponieważ kilka kobietw stanie błogosławionym już mnie próbowało i podczascałej ciąży pozostawały one w dobrym stanie a ichlatorośle rodziły się zdrowe, bez alergii i miałyodpowiednią masę (czasami ważyły więcej niżprzeciętny noworodek).

Jedna z przyszłych mam stosowała mnie podczas ciążyponieważ w połowie 4. miesiąca wykryto u niej złośliwynowotwór piersi, z którym, ze względu na jego rozmiary,trzeba było coś zrobić. I tak wspomagałem ją z jejpotomkiem w brzuchu przed operacją, w jej trakcie i wczasie chemioterapii (którą przeszli oboje - z chłopcemw brzuchu) oraz radioterapii (którą przeprowadzono jużpo porodzie). Zdrowy chłopiec przyszedł na świat jakowcześniak (w 32. tygodniu ciąży) po cesarskim cięciu,tak by nie musiał dostawać ostatniej dawki

63

cytostatyków. Lekarze obawiali się, że chłopiec zewzględu na wcześniactwo będzie ważył zbyt mało a jegopłuca będą nieprawidłowo rozwinięte. Ich obawy się niesprawdziły, chłopiec ważył 2,5 kg i oddychałsamodzielnie, a w inkubatorze spędził tylko dzieńzamiast spodziewanych tygodni. I mama, i syn już od 9lat mają się dobrze, oboje wspomagam do dziś, chłopca(obecnie już ucznia) sporadycznie.

Ponieważ uważnie śledzę wszystkie te przypadki, wiem, że nie ma problemów ze stosowaniem mnie w ciąży, wręcz przeciwnie - działam jak pomocnik. Dlatego, żeby wiedzieli o tym inni, nie pozostaje nic innego jak potwierdzić to za pomocą badań.

Jedne już przeprowadzono. Otrzymywały mnie samiceszczura przed zajściem w ciążę, w jej trakcie oraz poporodzie. Także kolejna generacja (samice, które mniestosowały, gdy były jeszcze w brzuchu matki i późniejgdy dorosły). Podawano mnie również samcom.Następnie do badanych szczurów przyporządkowanogrupę kontrolną, która nie stosowała mnie ani wpierwszym, ani w drugim pokoleniu. W efekciepotwierdzono, że nie jestem toksyczny dla matki orazpłodu, nawet w wyższych dawkach i przy długotrwałymstosowaniu. Poza tym, jak się wydaje, mioty szczurzychmatek, które mnie przyjmowały, były bardziej

64

wyrównane a samice łatwiej zachodziły w ciążę. Teostatnie dwa twierdzenia będą dalej szczegółowoweryfikowane.

Rak - dlaczego wszyscy tak bardzo sięgo boją

Gdy okazuje się, że ktoś ma raka, wszyscy zaczynają sięo niego bać i niepokoić o jego los. Paniczny strach przednowotworem wywołuje fakt, że choroba ta jest częstośmiertelna. Skutki takie ma zazwyczaj wtedy, gdyzostaje późno wykryta. Jeśli nowotwór rozrasta się natyle, że nie można go usunąć drogą chirurgiczną,zoperować, lub gdy wytworzy on w organizmieoddzielne guzy, tzw. przerzuty, jest to często poważnyproblem. Dlatego też, jeśli coś Was boli i nie potraficiesamodzielnie zdiagnozować, dlaczego Wasz organizmzachowuje się dziwnie, inaczej niż normalnie, wartozawsze udać się na badanie. Dzięki temu możeciezapobiec rozwojowi jakiejś choroby. Większość ludzimówi sobie "Jestem całkiem młody, nigdy niechorowałem, mnie się to nie może stać." Nic bardziejmylnego!

W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że jeśli nowotwór zostaje wykryty odpowiednio wcześnie, tj. ma jeszcze nie za duże rozmiary i można go zoperować, istnieje spora szansa na pełne wyleczenie. Po

65

chirurgicznym usunięciu guza pacjent w ramach zabezpieczenia przechodzi zazwyczaj chemioterapię i radioterapię (naświetlanie). Procedury leczenia zależą od typu i wielkości nowotworu, a ich celem jest pełne wyleczenie. Mimo to często się zdarza, że po pewnym czasie (zazwyczaj w ciągu pierwszych pięciu lat) nowotwór znów daje o sobie znać. Ponowne jego pojawienie się określa się mianem nawrotu i stan ten jest znacznie poważniejszy niż przy pierwszym wystąpieniu choroby. Dzieje się tak dlatego, że nowotwór nawrotowy bywa bardziej agresywny niż ten pierwszy (pierwotny). Do nawrotu dochodzi także często w miejscach, z których nowotwór trudniej się usuwa (płuca, kości, wątroba itd.). Mimo to, jeśli pacjent ma trochę szczęścia - tj. jeśli guz nie jest odporny na cytostatyki, można go chirurgicznie wyciąć lub jest mały i znajduje się w dostępnym miejscu, istnieje nadzieja na jego pełne wyleczenie, czyli remisję.Prawdopodobieństwo jest tu już jednak mniejsze niż w przypadku nowotworu pierwotnego.

Niektóre typy nowotworów dzięki profilaktycemedycznej często wykrywa się wcześnie i ichwyleczalność jest wyższa, zdarzają się też jednakpoważne diagnozy, takie jak np. glejak wielopostaciowy

66

czy rak trzustki, gdzie szanse na pomyślne leczenieokreśla się jako znacznie niższe. Wynika to z tego, żenowotwory te nie są wykrywane odpowiednio wcześnielub znajdują się w miejscu, gdzie nie można ichzoperować, tj. są tzw. nieoperowalne.

Ludzie bardzo obawiają się chemioterapii. Co sięwłaściwie podczas niej dzieje? Do organizmu w ramachkuracji wprowadzane są substancje zwanecytostatykami. Dlaczego akurat cytostatyki? Dlatego żezatrzymują one wzrost szybko dzielących się komóreknowotworowych - są dla nich toksyczne i niszczą je.Problem w tym, że substancje te likwidują równieżwszystkie inne komórki, które ulegają szybkiemupodziałowi w organizmie. Chemioterapia ma wieleniepożądanych skutków ubocznych. Niszczy ona np.komórki krwi. W związku z tym człowiek poddawanytakiej kuracji jest bardzo zmęczony, mało odporny,często też nie może ponownie otrzymać chemioterapii zuwagi na zniszczone komórki krwi. W takiej sytuacjikomórki krwi należy wspomóc innymi lekami, któreumożliwiają szybszą regenerację (co musi potrwać przezpewien czas).. Ponadto chemioterapia niszczy lubuszkadza np. komórki wątroby i nerek. Ponieważwątroba jest "oczyszczalnią odpadów" organizmu, gdysama jest zanieczyszczona czy uszkodzona, powstajeproblem - może się zdarzyć, że po długotrwałymstosowaniu cytostatyków (chemioterapii) właśnie

67

wątroba jako pierwsza odmawia posłuszeństwa. Nerkinatomiast kontrolują przyjmowanie i wydalanie płynów.Również w ich przypadku przy dużym uszkodzeniu iobciążeniu może dojść do nieodwracalnychniepożądanych zmian.

Niektóre cytostatyki uszkadzają cebulki włosów i ten, kto ich używa, zazwyczaj tymczasowo je traci. Właśnie to dla pacjentów jest paradoksalnie najbardziej nieprzyjemnym pierwotnym objawem chemioterapii, choć w przypadku cebulek włosa, w odróżnieniu od wątroby, nerek czy krwi, nie chodzi o zagrożenie życie. Włosy po zakończeniu chemioterapii znów szybko rosnąi początkowo mają zazwyczaj lepszą jakość niż wcześniej. Pierwsza nowa generacja włosów odrasta, później rosną już znowu włosy pierwotne. Wypadanie włosów jako efekt podawania chemioterapii jest zatem dla organizmu najmniej obciążającym i całkowicie przejściowym stanem.

Nieco mniej obciążająca niż chemioterapia jestradioterapia (naświetlanie). Stosuje się ją zazwyczajcodziennie w małych dawkach przez okres 30 dni iwięcej. Również ona szkodzi układowiimmunologicznemu i w ten sposób osłabia organizm.Może podczas niej dojść do miejscowych oparzeń oraz

68

do zniszczenia czy uszkodzenia niektórych tkanek.Jeszcze większe zagrożenie radioterapia stwarza wprzypadku naświetlania nowotworów mózgu ( mimo tozazwyczaj jest konieczna).

Ogólnie można powiedzieć, że człowiek nieobciążonyinnymi chorobami, leczenie onkologiczne przechodzizazwyczaj bez poważniejszych uszkodzeń i po kilkulatach jego układ immunologiczny reguluje się,"oczyszcza się" wątroba i nerki, a jeśli nie dochodzi donawrotu, proces ten nie pozostawia po sobie żadnychśladów.

Jak ja - Ovosan - mogę pomóc podczasleczenia opisanego w poprzednim

rozdzialeNapiszę Wam, jak potrafię pomagać w procesie leczeniaraka. Całą kurację umiem uzupełnić w taki sposób, żechory znosi ją znacznie lepiej. Lekarze często w to niewierzą, ponieważ to, o czym Wam właśnie mówię, niejest na razie potwierdzone końcowymi wynikami badańklinicznych ani fachowymi artykułami. W przypadkusuplementu diety (którym jestem) prowadzeniepoważnych badań to nie taka prosta sprawa. O kilkuwstępnych badaniach, które były realizowane, opowiemszczegółowo w kolejnych rozdziałach. Teraz wspomnętylko o doświadczeniach ponad 4000 pacjentów, którzy

69

mnie stosowali. Jest to, jak sądzę, wystarczająco dużaliczba, abym mógł być niemal pewien niektórychtwierdzeń. Największą zasługę w tym, że od 2000 rokupomogłem tak wielu ludziom ma lekarz MUDr PeterBednarčík, CSc. Już na przełomie XIX i XX wiekuotworzył on poradnię, współpracował z firmą AREKO izaczął mnie systematycznie polecać pacjentomonkologicznym jako uzupełnienie leczenia. Jego numertelefonu stosunkowo szybko zaczął krążyć wśródpacjentów. Ci, którzy mnie wypróbowali, polecali mniedalej. Doktor Bednarčík radził pacjentom, jak mniestosować. Lekarz ten w jednym z kolejnych rozdziałówopowie Wam o swoich doświadczeniach, w tym miejscuchciałbym tylko podsumować wnioski, którepotwierdzili inni lekarze (część z nich udało siępotwierdzić także w badaniach).

Choroba nowotworowa wiąże się z osłabieniem układu immunologicznego. Na początku, aby mogła w ogóle powstać, musi dojść do długotrwałego osłabienia lub uszkodzenia układu immunologicznego. Tę sytuację wykorzystuje nowotwór, który zaczyna rosnąć. W trakcie leczenia osłabienie układu odpornościowego pogłębia się. Operacja, chemioterapia i radioterapia jeszcze bardziej osłabiają odporność.

70

Ja potrafię całkiem dobrze wzmocnić armię obronnąukładu immunologicznego, dlatego też w zasadzie jestrzeczą obojętną, w której fazie dany pacjent zaczniemnie stosować - pomóc mogę zawsze. I tak na przykładw okresie przed rozpoczęciem wzrostu nowotworupotrafię działać profilaktycznie i w takiej sytuacjichoroba nowotworowa może wcale nie wystąpić. Wtrakcie leczenia, tj. podczas operacji, układimmunologiczny powinien być silny, a zatem równieżtutaj mogę być pomocny. Pomóc mogę bez wątpieniatakże podczas chemioterapii, ponieważ tam działam naukład immunologiczny i leczona osoba lepiej znosikurację. Ponadto wzmacniam uszkodzone białe iczerwone krwinki, dzięki czemu pacjent nie musiprzerywać chemioterapii, ponieważ jego krew jest wdobrym stanie. Co również istotne, regenerujęuszkodzone przez chemioterapię tkanki wątroby i nerek,przez co w znaczący sposób pomagam organizmowi. Jakwidzicie, z pewnością warto mnie stosować w trakciechemioterapii. Poza tym już dr Kára odkrył, że napoziomie komórkowym naruszam błony (osłony)komórek rakowych, dzięki czemu cytostatyki mogąłatwiej i szybciej przenikać do wnętrza komórkinowotworowej, by skuteczniej ją zniszczyć. Bezznaczenia nie pozostaje stosowanie mnie podczasradioterapii, a to dlatego, że wzmacniam obronnośćorganizmu, przez co naświetlanie w mniejszym stopniuuszkadza układ immunologiczny.

71

Jeśli wszystko to podsumujemy, okaże się że ten, kto przyjmuje mnie podczas leczenia onkologicznego, kurację kończy ze wzmocnionym układem odpornościowym. Taki pacjent jest znacznie bardziej odporny, nie "łapie" wszystkich możliwych infekcji, nie jest tak bardzo zmęczony i pozostaje w lepszej kondycji fizycznej. Po zakończeniu leczenia wielu ludzi stosuje mnie w dalszym ciągu. Początkowo w celu pełnego uregulowania osłabionego leczeniem układu odpornościowego. Później również po to, bym zapobiegał jego dalszemu osłabianiu, a przez to równieżryzyku ponownego rozwoju nowotworu (nawrotowi choroby). W jednym z kolejnych rozdziałów opowiemy sobie o tym, jak mnie dawkować. Tu wspomnę tylko, że w trakcie leczenia dawki powinny być wysokie, później stopniowo się je zmniejsza, po zakończeniu leczenia przyjmuje się mnie jeszcze przez pół roku. Następnie pacjent zażywa mnie już tylko mniej więcej dwa razy w

72

roku w ramach kuracji profilaktycznej, dla wzmocnienia układu odpornościowego i zapobiegnięcia nawrotowi.

Co może dla siebie jeszcze zrobićpacjent (nie tylko) onkologiczny

Ludzie, którzy przebyli chorobę nowotworową i mają zasobą leczenie nowotworu pierwotnego, nie chcą, by rakpowrócił, często jednak nie wiedzą, jak mogliby sobiepomóc. Co mogą dla siebie zrobić? Powinni się staraćnormalnie żyć, nie użalać nad sobą, nie narzekać,uważać się za zdrowego. Muszą też jednak należycie osiebie dbać i szanować swoje zdrowie. Powinniregularnie i odpowiednio długo spać, dobrze jeść,uprawiać sport, ale z zachowaniem umiaru. Ruchpowinien być dostosowany do wieku i możliwościdanego człowieka. U osób starszych wystarczy spacer, umłodszych np. jazda na rowerze, pływanie, jazda nanartach, joga, aerobik lub po prostu szybki chód.Wszelki ruch utrzymuje ciało w dobrej kondycjifizycznej, która jest ważna dla zdrowia i odpornościukładu immunologicznego.

Na temat diety można by napisać wiele książek. Należysię nad nią zastanowić i jeść możliwie zdrowo. Posiłkipowinny być lekkostrawne, zaleca się, by spożywać jeregularnie, o tej samej porze, w małych porcjach, często

73

(co najmniej 5 razy dziennie). W jadłospisie należyuwzględnić odpowiednią ilość warzyw i owoców.Produkty spożywcze powinny być świeże, zaleca się, byspożywać jak najmniej wyrobów garmażeryjnych, i, jeślijest to możliwe, unikać dodatków syntetycznych takichjak sztuczne barwniki i konserwanty. Trudno się tegowszystkiego nauczyć. Początkowo stosowanie się dotych zaleceń powoduje, że wizyty w sklepie wydłużająsię nawet do dwóch-trzech godzin, bo trzeba czytaćwszystkie pisane małym drukiem opisy. Na szczęście"zdrowe" artykuły spożywcze szybko się zapamiętuje iczłowiek nie musi się już nad nimi długo zastanawiać,dzięki czemu czas zakupów ponownie się skraca.Ogólnie można powiedzieć, że najmniej zdrowe sąwszystkie wędliny - z tych najlepiej całkowiciezrezygnować. Niezbyt wskazane są również czerwonemięso i biały cukier.

Pacjent onkologiczny (również były) nie powinien teżpalić papierosów! Te przyczyniają się do stałegoosłabienia organizmu i uszkodzenia jego mechanizmówobronnych. Tłumaczenie, że pali się mało, jestabsurdalne. Ludzie często pytają się, czy powinnispożywać różne suplementy, "wzmacniaczeodporności", witaminy, zioła itp. Z pewnością tak!Można je bez obaw stosować więcej na raz, każdy z nichdziała bowiem trochę inaczej, ale ma pozytywneefekty . Większość z tych dodatków po pewnym czasie

74

zażywania traci na skuteczności. Dlatego też warto jezmieniać i w ciągu roku stosować różne kuracje. Należyzwracać uwagę na witaminy typu B. Ogólnie wiadomo,że poza tym, że mają korzystne działanie, wspomagająone także rozwój komórek nowotworowych. Dlategoteż należy być ostrożnym i jeśli nie ma takiejkonieczności nie powinno się ich uwzględniać w kuracji.

Jeśli człowiek stara się o siebie dbać, odzwierciedla się to w jego psychice. Mniej się stresuje bardziej wierzy w to, że wszystko będzie miało pozytywny finał. To bardzo

75

ważne! W przypadku chorób onkologicznych (ale nie tylko) wiele zależy od stanu psychicznego pacjenta. Ciało i dusza to jedność ("Największym błędem lekarzy jest to, że starają się leczyć ciało bez leczenia duszy. A ciało i dusza to jedność. Nie można ich leczyć oddzielnie" - Platon). To moja kolejna wskazówka. Człowiek, który przeszedł lub przechodzi raka, powiniensię jak najmniej stresować i denerwować. Warto zwolnić tempo życia.

Przez pierwsze pięć lat od rozpoczęcia leczeniaonkologicznego dla pacjenta obciążeniem mogą byćprzyjemne w innych okolicznościach rzeczy, takie jakczęste podróżowania (zwłaszcza ze zmianą klimatu istrefy czasowej), ale też wizyty w saunie czy opalanie.Ludziom po chorobie nowotworowej zaleca się, byzamiast dalekich podróży zagranicznych wybieralikrótkie i nieobciążające organizmu wycieczki krajowe.Częsty pobyt na łonie natury wydaje mi się ważny.

76

Przed pojawieniem się choroby coś (poza czynnikiem dziedzicznym) musiało być z pewnością nie tak. Gdyby wszystko było w porządku, nie doszłoby do zachorowania. Dlatego też warto o tym pamiętać i wprowadzić jak najwięcej zmian na lepsze. Onkolodzy często mówią, że głównym i stałym hasłem ich pacjentów powinien być ZDROWY RESPEKT DLA CHOROBY, ALE NIE CHOROBLIWY STRACH PRZED NIĄ. Nierzadko zdarza się, że gdy chory poczuje się lepiej lub gdy wydaje mu się, że wszystko jest już dobrze, zaczyna się zachowywać tak jak gdyby nic się nie stało,jakby to była tylko grypa, a potem tacy pacjenci są bardzo zdziwieni, gdy choroba nagle powraca. I odwrotna sytuacja - chorobliwy strach, życie w ciągłym stresie również nie wychodzi na dobre . Tu ważna jest profesjonalna pomoc psychologa lub psychiatry.

Wszystkich Was, Drodzy Czytelnicy, muszę jeszczeuprzedzić, że ten rozdział jest tylko podsumowaniemdoświadczeń oraz opinii Ovosanu, a te nie muszą byćzgodne z opiniami Waszego onkologa. 

Jakie są wyniki stosowania mnie przezpacjentów onkologicznych

77

Na razie badania nad stosowaniem mnie przezpacjentów onkologicznych odbywały się (i odbywają) wczterech miejscach.

1. Pierwszym z nich jest poradnia MUDr PeteraBednarčíka, CSc. Została ona otwarta w 2000 r. i do2014 r. przeszły przez nią tysiące pacjentówonkologicznych. Wszyscy oni brali udział wdobrowolnych konsultacjach na mój temat-dowiadywali się o moim działaniu, dawkowaniu,ale też o raku i przeszkodach z nim związanych. Napodstawie tego pacjent mógł sam zadecydować,czy zacznie mnie stosować, czy też nie. Większośćpostanowiła mnie przyjmować. Jeśli pacjenci mielitakie życzenie, mogli w dalszym ciągu konsultowaćsię z MUDr Bednarčíkem, CSc. Od 2000 roku staleprzybywało pacjentów i dzięki ogromnejcierpliwości dr Bednarčíka, którego w poradnimożna było (i można nadal) zastać równieżwieczorami i w weekendy, udało się namopowiedzieć o mnie tak wielu ludziom. W 2009 r.otwarta została bezpłatna infolinia Ovosan, o którejmożecie przeczytać na str. 61. Dzwoniąc podpodany numer możecie uzyskać informacje natemat tego, jak mnie stosować.

78

Dr Bednarčík o wynikach swych obserwacji i swoichdoświadczeniach opowie Wam w drugiej części książki,dlatego tutaj wynikami jego testów nie będziemy sięzajmować i przejdziemy do kolejnego miejsca badaniapacjentów.

79

2. Przychodnia konsultacyjna w Pradze, która powstałana przełomie lat 2007 i 2008, w 2010 r. przeprowadziłasię ze Szpitala św. Elżbiety do Polikliniki Stodůlky.Przychodnia powstała z inicjatywy współpracującychorganizacji pacjentek z nowotworem piersi - Alen,Mamma Help i ŽAP. Firma AREKO i stowarzyszenia tepostanowiły ze sobą współpracować. Do badańwybrano 30 pacjentek, które miały w przeszłościnowotwór złośliwy piersi. Poza konsultacjami zlekarzem onkologiem w przychodni otrzymywały oneregularnie moje kapsułki i zgodnie z określonymdawkowaniem zażywały mnie. Prawie wszystkiepacjentki chwaliły mnie, były tylko dwa wyjątki - panie,które stwierdziły, że podczas stosowania przybierają nawadze, co nie było dla nich miłe i postanowiły odstąpićod udziału w badaniach.

W 2009 r. grupa pacjentów została poszerzona przedewszystkim o osoby w ostrej fazie choroby, czyli zwłaśnie zdiagnozowaną chorobą onkologiczną lub z jejnawrotami, w fazie rozprzestrzeniania się nowotworuna inne narządy. Diagnozy tych pacjentów były różne.Początkowo obawialiśmy się, że będziemy mieli zbytmało chętnych, braliśmy zatem każdego ochotnika. Popewnym czasie okazało się, że pacjentów jest znaczniewięcej, niż jesteśmy w stanie włączyć do badań. Wzwiązku z tym musieliśmy odmawiać nowymzainteresowanym. Postanowiliśmy dobierać pacjentów

80

tak, by stworzyć większą grupę z taką samą diagnozą,tak, byśmy mogli uogólnić ewentualne wyniki. W tensposób powstała grupa 27 pacjentów z nowotworemtrzustki i piętnastoosobową grupa z nowotworamicentralnego układu nerwowego (czyli zazwyczajmózgu).

Każdy pacjent z grupy testowej przechodzi u swegolekarza prowadzącego kompletne leczeniestandardowe, a mnie, Ovosan, stosuje tylko jakosuplement. W większości przypadków lekarze wiedzą otym, że jestem zażywany i nie mają do tego żadnychzastrzeżeń. Niektórych nawet interesują szczegóły.Standardowe leczenie nie jest zaburzone, a lekarz, któryprowadzi badania, stara się zawsze przekonaćpacjentów, którzy uporczywie odmawiają leczeniastandardowego (również takie osoby się zdarzają), dotego, by się mu jednak poddali.

81

Jakie są doświadczenia "naszych" pacjentów? Wwiększości przypadków dobre - osoby ten pozwoliłyby,aby mnie krytykowano. Pacjenci ci lepiej tolerują nawetpowtórną chemioterapię, są odporni na chorobywirusowe i infekcyjne, mniej zmęczeni, czują się lepiejpsychicznie i fizycznie. W drugiej części oddam głosniektórym z nich, tak by sami opisali swe doświadczeniaze mną.

Co zrozumiałe, niektórzy pacjenci z naszej grupy, którzymieli poważne diagnozy, zmarli. Wiadomo że potrafięwspomóc leczenie, ale (podobnie jak leczeniestandardowe), nie umiem czynić cudów. Równieżpacjenci, o których mówiłem, przez długi czas żyli wdobrym stanie i w wielu wypadkach (w porównaniu zestatystykami dotyczącymi danych diagnoz) dłużej niżmożna było tego oczekiwać. Przez cały czas pozostawalioni w stosunkowo dobrej kondycji. Później nadchodziłojednak szybkie pogorszenie stanu i do miesiącaumierali. Taki przebieg nie zawsze ma miejsce przysamym standardowym leczeniu, dlatego też pokonsultacjach z onkologami uznano to za pozytywnyefekt mojego działania.

Na zakończenie tego rozdziału podam wyniki, jakiewyłaniają się z opisanych powyżej badań. Z grupy 27pacjentów z nowotworem trzustki wybraliśmy 10 osób,które miały jedną wspólną diagnozę - nieoperowalny-

82

nowotwór trzustki G IV, czyli najgorsza wersja tejchoroby. Towarzyszą jej zazwyczaj przerzuty w wątrobiei ewentualnie w innych miejscach jamy brzusznej. Wbadaniach wzięli udział mężczyźni i kobiety w różnymwieku. Wszyscy oni zażywali do końca życia 15 moichkapsułek dziennie. Ostatecznie wszyscy zmarli, jednakśredni czas ich życia w porównaniu z pacjentami, którzymnie nie stosowali, wydłużył się z 4-7 miesięcy do 15miesięcy. Najdłużej żyjący pacjent z naszej grupy żył o27 miesięcy dłużej niż przewidywała pierwotnadiagnoza, najkrótszy czas życia pacjenta po określeniudiagnozy wynosił 7 miesięcy. Jakość życia tych osób byłastosunkowo wysoka, nie uskarżały się one na większebóle, były zdolne do ruchu i pozostawały w ogólniedobrej kondycji. Dopiero w ostatnim miesiącu ich życianastępował gwałtowny zwrot i pogorszenie. Wydłużeniedługości życia onkolodzy oceniają jako sukces. Wporównaniu z danymi z literatury fachowej wynika, że wwypadku niektórych diagnoz czas przeżycia wydłużył sięnawet o połowę. Aby jednak wyniki te mogły zostaćopublikowane, badania muszą być kontynuowane inależy poszerzyć grono badanych osób.

83

3. Trzecią placówką, w której mnie podawano, była wlatach 2009 - 2010 Klinika Chirurgiczna WydziałuMedycznego Uniwersytetu Komenskiego w Martinie naSłowacji. Zespół lekarzy śledził tu i oceniał przebiegleczenia nowotworu jelita grubego - leczeniestandardowe uzupełniono 15 kapsułkami Ovosanudziennie. U pacjentów badano wartości markerów krwi,immunoglobuliny IgG, IgM, IgA, receptory CRPmonitorujące zapalenie, prowadzono testy wątroby iinne. Pacjenci w trakcie całego leczenia wypełnialistandardowe ankiety dotyczące jakości życia. W sumiew badaniach wzięło udział 30 pacjentów, którzyregularnie stosowali Ovosan. Wszyscy mielizdiagnozowany nowotwór w różnym stadium rozwoju wskali I—IV. Były to badania pilotażowe, w ramachktórych lekarze chcieli przede wszystkim sprawdzić, czynie ma ryzyka, że przy długotrwałym stosowaniumógłbym komuś zaszkodzić. Udało się to potwierdzić tętezę - jestem nieszkodliwy. Pacjenci czuli się dobrze,mieli apetyt nawet w czasie podawania chemioterapii,mieli tylko małe wahania, jeśli chodzi o wartośćposzczególnych składników krwi także w czasiechemioterapii, która zazwyczaj zmniejsza poziombiałych i czerwonych krwinek.

4. Kolejny projekt był prowadzony od kwietnia 2009 r.przez około trzy lata w placówce medycznej Medicon, a.s. W projekcie wzięło udział sto kobiet z niedawno

84

zdiagnozowanym rakiem piersi. Kobiety badano przezokres pierwszego roku leczenia. Podzielono je na czterygrupy po 25 osób. Dwie grupy zostały poddane leczeniuadjuwantowemu (operacja - chemioterapia -radioterapia) a dwie pozostałe leczeniuneoadjuwantowemu (chemioterapia - operacja -chemioterapia - radioterapia). Zarówno w przypadkuterapii adjuwantowej, jak i neoadjuwantowej zażywałamnie tylko jedna z grup. W trakcie leczenia ocenianokwestionariusze dotyczące jakości życia, a ponadtoparametry krwi. W grupie, która mnie stosowała,znaleziono różnice w zakresie parametrów krwi. Anijedna z badanych kobiet nie miała problemów zzażywaniem, żadnych niepożądanych skutkówubocznych, wszystkie dobrze mnie tolerowały. Czuły sięmniej zmęczone i bardziej odporne na chorobyinfekcyjne. Ten projekt pomógł przede wszystkimznaleźć cele do kolejnych badań.

DawkowanieDawkowanie mnie zależy od wielu czynników, dlategoteż może być ono bardzo różne i indywidualne. Towłaśnie m.in. dlatego utworzono bezpłatną infolinięOVOSAN. Tu onkolodzy poradzą Wam, jak mniedawkować. Zwłaszcza w poważniejszych przypadkachrzeczą istotną jest prawidłowe ustalenie dawkowaniaprzez specjalistę. Poniżej zamieszczamy jedynieuproszczoną instrukcję dawkowania:

85

Grupa ludzi zdrowych

Zalecane dawkowanie: raz do dwóch razy w rokuzażywać po trzy kapsułki dziennie do zużycia 90kapsułek. Można stosować jedną dawkę lub dawkępodzieloną (rano - południe - wieczór). Taka kuracjatrwa trzy miesiące i pomoże Wam poprawić stan układuimmunologicznego. Działa ona zatem jako profilaktykau ludzi, którzy nie mają żadnych problemówzdrowotnych.

Grupa pacjentów onkologicznych, którzy od ponad 5lat nie mają objawów choroby (w remisji)Tu zaleca się stosowanie dwa razy w roku przez okresdwóch po 3 kapsułki dziennie (w jednej dawce,ewentualnie 1-1-1). Kuracja pomoże w poprawie stanuukładu immunologicznego. Działa ona zatem jakoprofilaktyka u wyleczonego pacjenta, który nie mażadnych problemów zdrowotnych.

Grupa o lekko osłabionym układzie immunologicznympod wpływem ostrej lub długotrwałej chorobyOsoby osłabione powinny zażywać dwa razy w rokuprzez 1 miesiąc po 6 kapsułek dziennie (np. 3-0-3, lub 2-2-2). Przez pozostałych 5 miesięcy zmniejszyćdawkowanie, np. do 2 kapsułek dziennie lub całkowicieodstawić suplement.

86

Pacjenci onkologiczni ze zdiagnozowanym I i IIstopniem, po 0,5 roku do 5 lat od zakończenia leczeniai grupa osób o silnie osłabionym, pod wpływempoważniejszej długotrwałej choroby, układzieimmunologicznymPacjenci po zakończonym leczeniu onkologicznym sązagrożeni ryzykiem nawrotu choroby, dlatego Ovosanpodajemy jako profilaktykę nawrotu. U osóbchronicznie osłabionych Ovosan stosuje się jakowsparcie osłabionego układu odpornościowego.

Pacjenci w okresie 0,5 roku do 2 lat po zakończeniuleczenia onkologicznego stosują dwa razy w rokukurację, podczas której przez dwa miesiące zażywają po6 kapsułek dziennie (3-0-3 lub 2-2-2).

Pacjenci po ponad dwóch latach od zakończenialeczenia i chronicznie osłabieni podobnej kuracjipoddają się raz do roku. Tu ważną rolę odgrywa masadanej osoby. Przy większej ponad przeciętną wadze,dawkę zwiększa się do 3-3-3. Warto również zasięgnąćkonsultacji na infolinii.

87

Pacjenci onkologiczni od rozpoczęcia leczenia nowowykrytej choroby do pół roku po zakończenia leczeniai pacjenci z nawrotami chorobyDawkowanie jest indywidualnie i trudno je uogólnić.Zasze należy poradzić się na infolinii - lekarz zalecidawkowanie zależnie od Waszej diagnozy, rodzajuzaordynowanego leczenia, z uwzględnieniem innychczynników mających wpływ na ilość i czas stosowaniamnie w ramach wspomagania leczenia.

Często zdarza się, że osoby starsze, które z trudemzaoszczędziły pieniądze na zakup jednego mojegoopakowania, później również oszczędnie mnie zażywały,przyjmując jedną kapsułkę dziennie. Jest to na tyle niskadawka, że nie ochroni ona nawet lekko uszkodzonegoukładu odpornościowego. Lepszym rozwiązaniembędzie stosowanie mnie nawet przez krótszy czas, ale wwyższych dawkach (patrz: wyżej). Jedynie w takimwypadku mogę być Wam przydatny. Z przyczyntechnologiczny nie można wyprodukować kapsułek owyższej koncentracji składnika czynnego, tak bywystarczyła np. jedna kapsułka dziennie.

88

Z poprzednich rozdziałów wiecie już, że mogą mniezażywać także małe dzieci. W kwestii dawkowanianależy zasięgnąć informacji na infolinii. Limitem jestwiek, od którego dzieci mogą połknąć moją stosunkowodużą kapsułkę (chociaż można ją też rozgryźć). Właśniez myślą o najmłodszych przygotowujemy obecniepreparat w formie płynnej.

Inne ogólne zasady stosowania

1. Pić odpowiednią ilość płynów.

2. Od Was zależy, czy będziecie mnie zażywać przedposiłkiem czy też po nim. Dla niektórych ciężkostrawnamoże być moja żelatynowa osłona - dla nich lepszybędzie wariant "po". Dla większości ludzi nie jest jednakproblemem stosowanie mnie na czczo

3. Przy wyższych dawkach pod uwagę należy już jednakbrać masę osoby zażywającej. Dawkowanie określonodla dorosłego człowieka o średniej wadze. Przywyraźnie wyższej masie ciała zaleca się zwiększeniedawki.

89

4. Nie trzeba przestrzegać dokładnego czasu zażywania iodstępu czasowego pomiędzy poszczególnymidawkami, jak ma to miejsce np. w przypadkuantybiotyków. Celem jest utrzymanie mojegoodpowiedniego poziomu w organizmie i tu godzinystosowania nie są tak ważne. Przy niższych dawkachpołowę dawki wystarczy zażyć rano, połowę wieczorem.Przy dawkach wyższych dodajemy jeszcze część wpołudnie. Jeśli w wyjątkowych przypadkach lekarz (np.po konsultacji z infolinią) zadecyduje o jeszcze wyższejdawce, zaleca się podzielenie całości na więcej niż trzyporcje. Dopuszczalny byłby również systemprzyjmowania mnie po 1 kapsułce po godzinie, gdyniektórzy nie lubią połykania większej ilości kapsułek naraz. Jeśli dana osoba ma na to czas i potrafi tegodopilnować, takie rozwiązanie jest nawet lepsze.

90

5. Nie jestem przeciwwskazaniem dla stosowaniainnych leków, dlatego też możecie mnie zażywaćrównież jeśli przyjmujecie leki na wysokie ciśnienie,cukrzycę i w innych chorobach. W razie wątpliwościzasięgnijcie konsultacji dzwoniąc na infolinię.

6. Nie można mnie polecić w okresie po transplantacjiani przed nią. W takich przypadkach rzeczą pożądanąjest zawsze wytłumienie reakcji odpornościowej,dlatego też moje działanie nie byłoby wskazane. W tegotypu sytuacjach należy zawsze skonsultować siędzwoniąc na infolinię. Również osoby uczulone na jajapowinny zasięgnąć tam konsultacji.

7. Jeśli dawki Ovosanu są wyższe niż 6 kapsułekdziennie, zaleca się by dawkę dzienną zwiększaćstopniowo i analogicznie - przy kończeniu kuracjistopniowo ją zmniejszać.

Co sądzą o mnie lekarzeO tym powiedzą Wam w drugiej części niektórzy z nich.Ja opowiem Wam o moich spotkaniach z lekarzami,których było już naprawdę wiele. Lekarze sąpoczątkowo zazwyczaj nastawieni do mnie bardzosceptycznie. Traktują mnie jak pozostałe suplementydiety, do których nie mają zaufania, ponieważ niezostały one poddane badaniom przedklinicznym iklinicznym i nie są one wspominane w literaturze

91

fachowej. Nie ma się czemu dziwić, takich preparatówjest wiele, niektóre z nich są bardziej, inne mniejskuteczne, jeszcze inne w ogóle nie działają. Tak czyowak, lekarze nie mają czasu ani możliwości, by uzyskaćtrudne do weryfikacji informacje. Dlatego są ostrożni idlatego jest niemało pacjentów, którym ich lekarz niepolecił stosowania mnie lub wręcz zabronił tego.Większość lekarzy, którzy byli wobec mnie sceptyczni, toprostu sceptycy i pewnie dalej nimi pozostaną.

Z biegiem czasu jednak przybywa tych, którzy mająosobiste doświadczenia związane ze mną. Ci w swychopiniach na mój temat dość znacznie się różnią. Wodniesieniu do pojedynczych pacjentów - np. jednego,dwóch czy trzech - bardzo trudno dokonać oceny mojejprzydatności. W zależności od tego, jak lekarze ocenilistosowanie mnie u swych pacjentów, którzy przyznalisię do tego, że mnie przyjmują, można się spotkać zopinią: „Ovosanu nie mogę Wam polecić ani zniechęcaćdo jego stosowania, wiem tylko że Wam nie zaszkodzi"w lepszym przypadku: „Spróbujcie tego, jeden, dwajpacjenci byli bardzo zadowoleni, ale nic Wam nie mogęzagwarantować."

92

Z każdym rokiem przybywa jednak lekarzy, którzy mielimożliwość uzyskania o mnie większej ilości informacji ipolecają mnie oni swym pacjentom. Zawsze jednakwyłącznie jako suplement, nie jako zamiennikstandardowego leczenia.

Infolinia Ovosan i najczęstsze pytania

Infolinia ma numer 800 800 708, działa od 2012 r (aktualność można sprawdzić na www.ovosan.pl). Nasi specjaliści pod podanymi numerami udzielają rady wszystkim chętnym, nie tylko pacjentom onkologicznym, ale też osobom z innymi schorzeniami i zdrowym, którzy chcą mnie stosować profilaktycznie. Pytania najczęściej dotyczą dawkowania, a także

93

zażywania mnie przez dorosłych i dzieci, ale często też psy i koty. Nie bójcie zwracać się do nas z pytaniami. Jeżeli Wasz lekarz prowadzący nie wie o mnie wszystkiego dopytajcie się na infolinii.

Poniżej przedstawiamy najczęściej powtarzające się na infolinii pytania (poza tymi o dawkowanie) krótkie odpowiedzi

1. Kiedy mogę stosować Ovosan, gdy poddaję sięstandardowemu leczeniu onkologicznemu?Najlepiej przez cały czas, czyli przed operacją, na pewnow trakcie chemioterapii i radioterapii.

2. Moje leczenie onkologiczne się zakończyło. Mamdalej stosować Ovosan?Tak. Jeszcze przez około pół roku po zakończeniuleczenia, potem należy przejść do procedur regularnychkuracji podczas których przez 4 miesiące nie stosuje sięOvosanu, a później przez 2 miesiące zażywamy po 6kapsułek dziennie. Takiego sposobu postępowanianależy przestrzegać przez 5 lat.

3. Czy ma sens stosowanie Ovosanu jako profilaktykichorób onkologicznych (mam chorych w rodzinie iniejasną diagnozę itp.)?

94

Tak, ma to sens, ponieważ preparat wspomaga układimmunologiczny i w ten sposób pomaga w profilaktyce.Dawkowanie wygląda w taki sposób, że przez 2miesiące zażywamy 6 kapsułek dziennie a na 4 kolejneodstawiamy Ovosan.

4. Czy mogę stosować Ovosan z innymi lekami, np. nanadciśnienie, na cukrzycę itp.?Tak. Dotychczas nie stwierdziliśmy żadnych problemówzwiązanych ze stosowaniem Ovosanu wraz z innymilekami. Nie zalecamy stosowanie Ovosanu osobom potransplantacji oraz uczulonym na białko jaj. Tacypacjenci kwestię zażywania preparatu powinnyskonsultować z lekarzem.

5. Stosuję inne suplementy i zioła, które mają pomagaćpacjentom onkologicznym. Czy mogę wraz z nimistosować Ovosan? Boję się, że ich działanie wzajemniesię wykluczy.Może Pan bez problemów wraz z Ovosanem stosowaćwszystkie inne preparaty. Każdy z nich ma innymechanizm działania, dlatego wzajemnie nieprzeszkadzają sobie. Nie powinny one jednak zawieraćtakiej samej substancji czynnej. Należy uważać też nate, które w jakiś sposób obciążają układ trawienny -takich preparatów nie należy stosować w większej ilościw jednym czasie. W wypadku wszystkich specyfikównależy stosować się do zalecanego dawkowania.

95

6. Czy Ovosan może pomóc w chorobach centralnego układu nerwowego, np. przy stwardnieniu rozsianym, chorobie Alzhaimera czy Parkinsona?

Tak, może. Dla takich pacjentów jest odpowiednimuzupełnieniem leczenia. Przebieg choroby może ulecspowolnieniu, preparat jednak w żadnym przypadku nieusunie jej przyczyny i nie wyleczy z niej.

7. Czy Ovosan mogą stosować dzieci i kobiety w ciąży?Tak. Nie stwierdzono u nich żadnych problemów, nawetw przypadku długotrwałego stosowania Ovosanu. Wkwestii dawkowania warto zasięgnąć informacji nainfolinii.

8. Czy Ovosan może stosować ciężko chory pacjentonkologiczny, któremu lekarze nie dają już żadnejnadziei?Z pewnością może. Dawkowanie należy skonsultowaćna infolinii. Nie można oczekiwać wyleczenia, aleewentualnego wydłużenia i podniesienia jakości życia.

9. Czy długotrwałe stosowanie dużych dawek Ovosanumoże spowodować podniesienie poziomu cholesterolu?Stosowanie Ovosanu nie zwiększa poziomucholesterolu.

96

10. Czy Ovosan jest wyprodukowany na baziesprawdzonych jaj i nie powoduje ryzyka przenoszeniaptasiej grypy?Jaja pochodzą z regularnie kontrolowanych hodowli,które odznaczają się wysoką jakością.

11. Czy Ovosan może stosować pacjent z alergią nabiałka jaj?W technologii produkcji białka jaj są usuwane, niemożna jednak w pełni wykluczyć obecności pozostałościalergenów. Dlatego też osoby z omawianą alergią niepowinny stosować Ovosanu lub muszą one zachowaćdużą ostrożność i zażywać go wyłącznie powcześniejszej konsultacji z lekarzem i ewentualnymsprawdzeniu reakcji na minimalne dawki.

97

CZĘŚĆ DRUGA STUDIUM PRZYPADKU

Poniżej znajdziecie historie pacjentów onkologicznych,którym pomógł Ovosan. Opis poszczególnychprzypadków przygotował lekarz, który udzielał danejosobie konsultacji i rad dotyczących stosowaniaOvosanu. Poza oceną przebiegu choroby przez lekarzaw większości przypadków zamieszczamy też wypowiedźsamego pacjenta.

Historie zostały opracowane zanim udało się namskompletować niniejszą książkę, dlatego też kończą sięone w roku 2012, a dalsze losy pacjenta opisanoodrębnie w podsumowaniu danego przypadku.Uwzględniliśmy tu osoby, które przeszły standardoweleczenie u swego onkologa a Ovosan stosowały ponadzorem jednego czterech wymienionych w dalszejczęści lekarzy:

MUDr Peter Bednarčík, CSc.

Katedra Higieny Wojskowej Wydziału MedycynyWojskowej Uniwersytetu Obrony Hradec Králové

Kobieta S. V., rok urodzenia 1948Od jesieni 2003 r. pacjentka - lekarka była badana zpowodu braku apetytu, podejrzewano kamienieżółciowe. Do tego pojawiła się żółtaczka, wykluczono

98

przyczynę infekcyjną i w grudniu 2003 r. w badaniachgastroskopijnych wykryto a następnie na podstawiepobranej próbki z obszaru brodawki Vatera1

potwierdzono histologicznie guz przewodutrzustkowego z upośledzeniem głowy trzustki, infiltracjąściany dwunastnicy i otaczających tkanek.Terapia

17.12.2003 przeprowadzono radykalną resekcję głowytrzustki, 2/3 żołądka, woreczka żółciowego,dwunastnicy, przewodu żółciowego, proksymalnegoodcinka jelita czczego. Leczenie onkologiczneniewskazane. Następnie dyspanseryzacja.

W kwietniu 2004 r. stwierdzony wzrost markerównowotworowych. Dnia 24.5.2004 przeprowadzonobadanie PET/CT z diagnozą: w krezce jelita cienkiegodwa węzły chłonne z przerzutem nowotworu. Zalecanerozpoczęcie łączonej chemio- i radioterapii od 6/2004.

Po przejściu 1. serii chemioterapii konsultacja w sprawiemożliwości dołączenia leczenia wspomagającegoOvosanem, które rozpoczęto od 21.7.2004 w dawkach 9kapsułek dziennie i podawano w trakcie całego leczeniaonkologicznego.

1

99

Badania PET/CT z 11.11.2004 wykazały wyraźnezmniejszenie węzłów chłonnych w krezce jelitacienkiego, bez innych podejrzanych ognisk. Ostatniąserię chemioterapii podano 14.12.2004.

Poziom markerów nowotworowych podczas kontroli wlutym 2005 r. unormował się. Badania PET/CT po trzechmiesiącach od zakończenia leczenia nie wykazałypatologii nowotworowej.

Wszelkie kolejne badania kontrolne aż do marca 2012 r.bez wykazanej patologii nowotworowej.

Komentarz

Suplementację Ovosanem stosowano w przeciągucałego leczenia onkologicznego w celuzminimalizowania niepożądanych skutków ubocznychleczenia i zwiększenia jego efektywności, jeszcze półroku po zakończeniu pomyślnej terapii onkologicznej wcelu wsparcia gojenia i regeneracji osłabionegoorganizmu. W okresie kolejnych dwóch lat Ovosan byłstosowany w dawkach profilaktycznych 6 kapsułekdziennie zawsze przez dwa miesiące w półrocznychodstępach, w celu zmniejszenia ryzyka nawrotuchoroby. Od 2008 r. raz do roku podajemydwumiesięczne dawki profilaktyczne Ovosanu.

100

Moje spotkanie z rakiem

Jesienią 2003 r. wróciłam z urlopu w Chorwacji.Zaobserwowałam, że mój mocz ma ciemny kolor.Myślałam, że muszę po prostu więcej pić, bo w tymgorącu jestem za mało nawodniona. Nie miałam teżłaknienia. Czułam wstręt do mięsa. Przeszło mi przezmyśl, że to nawet dobrze, przynajmniej schudnę. Byłamzmęczona. Pewnego dnia w obecności koleżanek zpracy zdjęłam okulary i usłyszałam, że mam dziwnążółtą opaleniznę i żółte bielmo. Dopiero po pewnymczasie uświadomiłam sobie, jak nierozsądniezachowałam się w tej sytuacji. Skoro ktoś zauważył umnie takie dziwne objawy, powinno mi to było dać dozastanowienia i powinna byłam coś z tym zrobić.

W końcu poszłam na pobranie krwi, jeśli dobrzepamiętam miałam GMT 36. Na oddziale zakaźnympowiedzieli mi, że wykluczają wirusowe zapaleniewątroby. Poszłam na internę do szpitalaakademickiego, zrobili mi gastroskopię i stwierdzili, żebrodawka Vatera jest zatkana jakimś drobnymwrzodem. Brodawkę udrożnili pobrali próbkę dohistologii. Na USG wykryto u mnie kamienie żółciowe izalecono operację. Po tygodniu i ponagleniu znaleźlimoją próbkę na histologii i od razu przeprowadzilianalizę. Patolog zadzwonił z informacją, że rozpoznaniejest prawidłowe. Tym niemniej gastroenterolog

101

powiedział mi, że ma pewne wątpliwości i gdy będę pooperacji woreczka żółciowego i zagoją mi się rany, zlecikolejne pobranie próbki z wrzodu do analizy. Być możetrzeba będzie to zoperować. Cała sytuacja mniezaniepokoiła i kolega załatwił mi badania u swojegogastroenterologa. Ten przeprowadził kolejnągastroskopię i USG. Z wrzodu pobrał kilka próbek.Powiedział mi, że z USG wynika, że nie mam żadnychkamieni żółciowych, więc operacja woreczkażółciowego byłaby zbyteczna. Za trzy dni zadzwonił domnie z informacją, że wyniki badań histologicznych sąbardzo podejrzane i że wysyłają próbkę jeszcze doponownego zbadania w Pilznie. Po dwóch dniachponownie zadzwonił i powiedział, że rozpoznanie jestpozytywne, że to rak trzustki na brodawce Vatera.Ponieważ na USG nie stwierdzono niczego na wątrobie,stwierdził, że sytuację można rozwiązać w sposóbradykalny - poprzez operację, podczas której usuniętazostanie patologiczna część trzustki i brodawki Vatera zdwunastnicą oraz woreczek żółciowy, podczas zabieguwycięta zostanie też część żołądka. Na operacjęskierowano mnie do wyspecjalizowanej placówki wBrnie, gdzie potwierdzono rozpoznanie i 12.12.2003odbył się 4-godzinny zabieg, potem 11 dni spędziłam naOIOM-ie. Oczywiście otrzymywałam leki przeciwbólowei uspokajające. Ten czas pamiętam jak przez mgłę.Wydawało mi się, że śpię w centrali telefonicznej. Abypodnieść samopoczucie pacjentów, pozwolono im

102

dzwonić do rodzin i znajomych. Do niezwykle barwnychi żywych fantazyjnych snów jako halucynacje wplatałymi się rozmowy o tym, jak przeszklić werandę, sprzedaćprosię, która miotła jest najlepsza itp. Pamiętam teżprzez mgłę, jak wieźli mnie na nakłucie obojczyka.Mniej więcej raz dziennie pielęgniarka przynosiła miwodę do mycia, raz dziennie przychodziła teżrehabilitantka, chwytała wszystkie rurki, które we mniewchodziły, wciskała mi je do ręki i musiałam w jejasyście przejść po korytarzu tam i z powrotem.

Po 11 dniach przewieźli mnie na salę. Leżało tam dziesięć osób. Było dużo wizyt, tak że załatwianie się na basenie nie było zbyt komfortowe. Panowała przyjazna atmosfera. Chyba drugiego dnia odłączyli mnie od kroplówki i mogłam pójść pieszo WC. Jedna pacjentka pożyczyła mi laskę, inna szła ze mną i gdy wracałam wszystkie z entuzjazmem mnie powitały, ubikacja była na końcu dość długiego korytarza. Jedzenie pachniało mi spalenizną i miałam zatwardzenie. Potem przyszedł odwiedzić mnie mój partner (wcześniej jeździł do mnie codziennie, ale w tym zamroczeniu nie za bardzo to do mnie dochodziło) jako prezent na Boże Narodzenie opłacił mi ponadstandardową opiekę medyczną. Przy jego pomocy po raz pierwszy od dłuższego czasu porządnie się wymyłam pod prysznicem. Na sali miałam

103

telewizor i spokój. Dowiedziałam się, że mój chirurg kończy tu pracę i wyjeżdża do Zjednoczonych Emiratów Arabskich - byłam jego ostatnią pacjentką. Miał urlop, ale dwa-trzy razy mnie odwiedził.

Miałam problemy z trawieniem. Smak spalenizny sięutrzymywał. Zatwardzenie również. Potem ktoś mipolecił, bym napiła się kawy. Powoli doczłapałam doautomatu z kawą i ona naprawdę mi pomogła kautomatu. Poza tym stosowałam dietę dla osóbcierpiących na problemy z woreczkiem żółciowym itrzustką, również jogurt. Pamiętam, że dostałam po nimtaką kolkę, że już chyba wiem jak czuje się koń, gdy mawzdęcie. To było w weekend i nie chciałam nikogoniepokoić moimi problemami. Zataczając się, zlanapotem chodziłam długim korytarzem i po schodach -tam i z powrotem. W końcu poczułam się trochę lepiej.Gdy później powiedziałam lekarzowi prowadzącemu, żejogurt mi nie posłużył, doktor zdenerwował się, że mi gow ogóle podali.

104

Na Sylwestra wypuścili mnie do domu, zawiózł mniekolega. Docent, który mnie operował zdążył mniejeszcze odwiedzić i powiedzieć, że wszystko jest wporządku i nie będę musiała przechodzić żadnej radio-ani chemioterapii.

Tyle tylko że, jak potem się dowiedziałam, nie miałwglądu w badania histologiczne (szpital mieli wkrótcezamknąć i panował tam pewien zamęt). A tam podobnoopisano już rozpoznanie przerzutów w otaczającychwęzłach chłonnych.

Pojechałam do domu. Stosowałam się do diety i miałamdolegliwości dyspeptyczne. Zapisali mi Kreon, któryprzynosił ulgę i pozbawił mnie zatwardzenia.Pamiętam, że miałam problemy ze spaniem. Byłambardzo wrażliwa na zimno. Potrafiłam wytrzymaćzaledwie 3 godziny spania na leżąco, później już budziłmnie ból. Bolały mnie okolice miejsca, w którymmiałam operację i plecy.

Po trzech miesiącach, w kwietniu, w końcu doszłam dosiebie i zaczęłam chodzić do pracy. Miałam trochęproblemów z siadaniem, dlatego czasem kładłam się należance. Nie brałam leków przeciwbólowych, bałam się,że się od nich uzależnię. Z jedną trzecią żołądka niejadłam za wiele, ale za to częściej. Z perspektywy czasupowiedziałabym, że podwiązanie żołądka, która

105

wykonuje się u osób otyłych, bez samodyscypliny naniewiele się zda. Gdy człowiek się przemoże i pomimotrudności będzie wmuszał w siebie jedzenie, również tajedna trzecia żołądka z biegiem czasu się rozciągnie iumożliwi zjedzenie całej porcji. Ja właśnie pomimotrudności "napychałam się", bo mówiłam sobie, że jeślinie będę tak robić, mogą się pojawić przerzuty i będęosłabiona, przez co nie będę w stanie walczyć. Wtrakcie leczenia schudłam aż 15 kg.

Lekarz prowadzący skierował mnie do sanatorium ipojechałam do Luhačovic. Mniej więcej po tygodniu namoim ciele, od szyi i pleców, przez brzuch i nogi,pojawiły się pęcherzyki. W związku z tym nie mogłamsobie pozwolić na kąpiele i masaż. Dopiero jakwróciłam do domu, zaskoczona dermatolog stwierdziła,że jest to choroba, która występuje u osób z osłabionąodpornością. Wróciłam do pracy.

106

Podczas kontroli w 2004 r. stwierdzono u mnie wysokipoziom markerów nowotworowych i wysłano mnie nabadania PET/CT do Pragi, gdzie wykryto przerzuty wprzykręgowych węzłach chłonnych. Rozważanooperację, tym razem w Ołomuńcu, ale powiedzieli mi,że obszar jest niezbyt przejrzysty i nie wiedzieliby, czyoperują właściwe węzły, zabieg byłby skomplikowany, ajego efekt niepewny. w tej sytuacji zostałam skierowanado Novego Jičína na radioterapię. W tym czasie NovýJičín reprezentował (być może dalej reprezentuje)wyższy poziom niż nasz szpital akademicki, z którym, jakopisywałam, miałam problematyczne przejścia.

I właśnie wtedy dowiedziałam się o Panu i o Ovosanie iskontaktowałam się z Panem. Muszę powiedzieć, choćnie chcę lukrować, że rozmowa z Wami bardzo mnieuspokoiła i pomogła mi. Zgodnie z Pańskimi zaleceniamizaczęłam stosować Ovosan, co do którego byłamprzekonana - i nadal jestem - że bardzo mi pomógł wdalszym pomyślnym przebiegu mojej historii.

Co powiedzieć o chemioterapii i radioterapii? Zaraz poradioterapii powróciły mi pooperacyjne dolegliwościdyspeptyczne. Na leczenie jeździłam samochodem,dojazd do szpitala zajmował mi 3/4 godziny. Opieka wplacówce była bardzo dobra, dostawałam Zofram, żebynie mieć nudności, ssałam go w drodze na leczenie. Pochemioterapii ledwie zdążałam wrócić do domu i w

107

ciągu godziny robiło mi się niedobrze. Po chemioterapiiczułam się ogólnie gorzej niż po radioterapii, byłambardzo słaba, nie mogłam się ruszyć nawet następnegodnia. W międzyczasie jednak ciągle chodziłam do pracy,bo gdybym przy tych wszystkich dolegliwościachsiedziała w domu, źle bym to zniosła psychicznie. Niepamiętam już, ile cykli przeszłam, człowiek matendencję do zapominania nieprzyjemnych przeżyć.Moja chemioterapia miała dość nieprzyjemnenastępstwa neuropatyczne dla rąk i nóg. Pamiętam, żepod koniec leczenia w samochodzie zawsze przyzmianie biegów i wciskaniu pedału hamulca i gazupłakałam z bólu. Ta neuropatia powoli ustąpiła około 3miesięcy po zakończeniu chemioterapii. Wcześniej znówposzłam do szpitala Na Homolce w Pradze, wszystkobyło w porządku, choć po powrocie i otrzymaniuwyników skierowali mnie na kolejny cykl chemoterapii.

108

No i od tego czasu do dziś nie mam w zasadzie żadnychproblemów. Są tylko pewne drobne komplikacje. Zperspektywy tej mojej choroby nowotworowej, kiedyśmierć zajrzała mi w oczy, uważam je za marginalne.Mniej więcej rok po zakończeniu chemii stwierdzono umnie wrzód w zespoleniu. Mam tam przepuklinęwślizgową. Stosuję Helicid, czasem dosięga mnie tamjeszcze dość nieprzyjemny ból związany z faląantyperystaltyczną, ale trwa tylko chwilę. Zazwyczajpojawia się po wysiłku. W zeszłym roku wykryto u mniecukrzycę, jako zespół poresekcyjny. Wstrzykuję sobieinsulinę Actrapid 3x dziennie. Da się to wytrzymać.

Co ciekawe, zauważyłam u siebie tendencję dooceniania wszystkich moich mniejszych bólów jakokomplikacji przebytej choroby trzustki. Gdy boli mniekręgosłup (mam skoliozę i osteoporozę), od razu mówięsobie, że może to mieć związek z trzustką.

Jeśli chodzi o psychikę, nie miałam żadnej poważniejszejdepresji. Wszystko potoczyło się bardzo szybko. Przedoperacją musiałam przenieść na moją siostrę obowiązkizwiązane z opieką nad mamą i załatwić wszystkie swojesprawy, na przykład zapewnić dostęp do mojegorachunku rodzinie, itp. (przy okazji, obdarowałamrodzinę prezentami, a partnerowi kupiłam na wszelkiwypadek zapas bielizny i koszuli - żeby, kiedy mniezabraknie i po jakimś czasie znajdzie sobie kogoś

109

innego, był dobrze "wyposażony"). A potem poddałamsię leczeniu i zajęłam się walką z bólem, tak z dnia nadzień. Doceniałam i w dalszym ciągu doceniam każdąchwilę, w której czuję się dobrze. Cieszę się z tego, że nadworze jest ładnie. Że mam w skrzynce nowąkrzyżówkę. Że ciągle mam pracę, która mnie bawi(pracuję teraz jako emeryt na pół etatu), że mogę byćużyteczna, bo to według mnie cały sens życia. W trakcieswojej choroby uświadomiłam też sobie, jak wieluludziom na mnie zależy i jak wielu ludzi mnie kocha -mój partner, rodzina i przyjaciele, ale też osoby, zktórymi utrzymywałam relacje zawodowe, czy naprzykład pacjenci z sali, na której leżałam przedoperacją. Wszyscy dawali mi odczuć, że są gotowi mipomóc. To cudowna rzecz. Tak powinniśmy sięzachowywać wobec siebie w codziennym życiu, bo, jakmówi nauka chrześcijańska - "nie znacie dnia anigodziny". Zdarza się, że nie zdążamy innym okazaćnaszej aprobaty, sympatii czy miłości. Ja już byłampogodzona z tym, że wkrótce mogę umrzeć i dziękitemu jeszcze bardziej odczułam cały ogrom sympatii iżyczliwości. Można powiedzieć, że ta choroba i walka znią duchowo mnie wzbogaciły.

110

Podsumowując:

Myślę, że miałam szczęście. A nawet kilka szczęść.Stosunkowo wcześnie wykryto moją chorobę pozatkaniu brodawki Vatera - z późniejszymi objawami.Nowotwór nie przeszedł na wątrobę, myślę że w tymczasie nie dałoby się jeszcze nic zrobić z przerzutami wwątrobie. Najważniejsza, ze względu na okoliczności,była niewątpliwie operacja przeprowadzona przezspecjalistę.

Równie istotne okazała się też późniejsza terapiauwzględniająca Ovosan, który w dalszym ciągu co rokuprofilaktycznie stosuję. Myślę że pomogło mi kilkaczynników, nie tylko jeden. Jestem przekonana, żeleczenie zespolone, któremu się poddałam, byłonajlepszym rozwiązaniem jakie mogłam wybrać. Raczejnie zdecydowałabym się stosować wyłącznie Ovosanu irezygnować z operacji oraz późniejszej chemioterapii iradioterapii. Jestem jednak przekonana, że Ovosan wpołączeniu z wcześniejszym leczeniem w zasadniczysposób mi pomógł. Dowiedziałam się o nim stosunkowopóźno. Sądzę, że to całkiem możliwe, iż gdybym gozaczęła stosować zaraz po stwierdzeniu diagnozy,niekoniecznie musiałoby dojść do przerzutów i lepiejbym zniosła przebieg choroby.

111

Luty 2012 MUDr S. V.

Aktualny stan na początku 2014 roku - utrzymuje sięremisja choroby nowotworowej, żadne z badańkontrolnych nie wykazały oznak patologiinowotworowej.

Mężczyzna, J. S., rok urodzenia 1935

Pacjent z chorobą niedokrwienną serca udał się dookulisty z powodu pogorszenia ostrości widzenia wostatnich miesiącach.

Badania okulistyczne dnia 2.7.2007 wykazały nowotwórsiatkówki lewego oka nad tarczą, wielkości 9,5 x 7,5mm. Guz ma różną pigmentację - podejrzewanyczerniak, proponowana enukleacja. Pacjentzdecydowanie odmówił enukleacji i poszukiwał innychmożliwości leczenia.

112

Dnia 5.7.2007 przyszedł na konsultację z zapytaniem omożliwość stosowania Ovosanu w ramach leczenia.Polecono mu Ovosan w dziennych dawkach 15 kapsułekjako uzupełniająca terapia wspomagająca,poinformowano o konieczności dalszegoukierunkowanego leczenia okulistycznego, na co sięzgodził. Po dwóch tygodniach stosowania Ovosanuzgłaszał subiektywną poprawę.

TerapiaW połowie sierpnia 2007 r. poddany zabiegowi nożemgamma w Szpitalu Na Homolce w Pradze, następniepoddawany regularnym badaniom przez okulistęCentralnego Szpitala Wojskowego Střešovice.Badania kontrolne z 20.9.2007: regresja ogniska o 2mm.Kontrola z 4.1.2008 - ognisko 5,1 x 11 mm - dalszaregresja.Kontrola 22.11.2008 zmniejszenie ogniska o połowę -do śr. 5,1 mm.Kontrola 4.2009 - miejscowo dalsze zmniejszenieogniska do 3 mm, Kontrola 1.2010 - ognisko w lekkiejregresji, rozpoznanie stabilne, screening onkologicznynegatywny. Kontrola okulistyczna z 9.11.2011 -rozpoznanie stabilne, gałka oczna spokojna; Przez okresdwóch lat pacjent stale stosuje Ovosan w dawce 15kapsułek dziennie, następnie przeszedł na minimalnądawkę kuracji wspomagającej 9 kapsułek dziennie. Ze

113

względu na stopniową regresję ogniska czerniaka wlewym oku oraz wysoką jakość życia pacjentapozostawiamy dawkę 9 kapsułek Ovosanu przyregularnych kontrolach u okulisty.

Dobry wieczór, Panie Doktorze,chciałbym przedstawić moją historię związaną zestosowaniem Ovosanu, być może moje doświadczeniaprzydadzą się innym pacjentom.

W lecie 2007 r. w wieku 72 lat pewnego dnia zacząłemwidzieć w lewym oku czarną plamę o średnicy około 2cm. Dnia 30.6.2007 w szpitalu Thomayera w Krčuzdiagnozowano nowotwór w moim lewym oku.Specjaliści w szpitalu akademickim po badaniuzaproponowali rozwiązanie - usunięcie nowotworupoprzez "wyciągnięcie" lewego oka.

114

Nowotwór miał średnicę 11 mm, znajdował się kołonerwu wzrokowego i istniało ryzyko jego rozrośnięciasię na inne części głowy. Później skontaktowałem się zMUDr Petrem Bednarčíkiem, CSc., któremuprzedstawiłem dotychczasowe badania, doktorszczegółowo wyjaśnił mi zasadę działania preparatuOVOSAN na organizm człowieka dotkniętego chorobąnowotworową. Zdecydowałem się na leczeniealternatywne za pomocą tego preparatu i na początkulipca 2007 r. zacząłem stosować OVOSAN 3x dziennie po5 tabletek (tak zażywałem go przez dwa lata). Po 14dniach zauważyłem, że zewnętrzne oznaki choroby -widzenie czarnej plamy - całkowicie zniknęły. W sierpniu2007 r. zostałem poddany zabiegowi z użyciem nożagamma w szpitalu Na Homolce v Pradze. W placówcetej przechodzę co roku badania, ich wyniki sąpozytywne, wskazują na zmniejszenie się nowotworu,regularnie co 6 miesięcy jestem kontrolowany przezlekarza z Centralnego Szpitala Wojskowego wStřešovicach, za każdym razem ze stabilnymi wynikami.Po dwóch latach stosowania OVOSANU preparat tenzacząłem zażywać w mniejszych dawkach, tj. po 9tabletek dziennie (3 x 3 dziennie) i w ten sposóbpostępuję do dziś. Choć mam już 77 lat, czuję się bardzodobrze, bez problemu radzę sobie z czynnościami dniacodziennego i przeżywam radośnie starość. Jestembardzo zadowolony ze stosowania preparatu OVOSAN,pomimo mojego zaawansowanego wieku, poza

115

nadciśnieniem i chorobami wirusowymi, tj. katarem,kaszlem, na nic się nie leczę, co, jak mniemam,zawdzięczam OVOSANowi. Niestety, na zakończeniemuszę stwierdzić, że ze względu na cenę tego preparatui wyraźne obciążenie rodzinnego budżetu z pewnościąnie każda osoba z chorobą nowotworową może sobiepozwolić na jego stosowanie.Pozdrawiam J. S.Luty 2012

Ostatnia kontrola okulistyczna z dnia 7.11.2013 zwnioskiem: całkowita regresja do 1 mm, kontrola zarok.

116

Dziewczyna K. K., rok urodzenia 1992U dziewczyny w wieku 11 w lipcu 2003 r.przeprowadzono kompleksowe badania po atakuepilepsji.

CT i MR mózgu wykazały ognisko wielkości 4,5 cm wczęści czołowo-skroniowej po lewej stronie.

Dnia 22.9.3 przeprowadzona częściowa ekstyrpacjagwiaździaka włóknistego F-T po lewej stronie, CT z14.10.2003: możliwe pozostałości guza w obszarzelewostronnych jąder podstawnych, rozpoczętachemioterapia zgodnie z protokołem dla glejakówniskiego ryzyka SIOP.

Terapia

17.10.2003 rozpoczęto leczenie wspomagającepreparatem Ovosan w dawce dziennej 2 - 1 - 2.

MR z 11.2.2004 regresja rozpoznania o połowę -rozmiary do 11 mm.

MRI z 2.6.2004: dalsza regresja ogniska do 8 mm, braknowych patologii.

MR z 8.2004: regresja ogniska do 5 mm.

117

Kontrolne MR w 4.2005 - bez rozpoznaniapatologicznego, tylko pozostałość zmianpooperacyjnych.

Ovosan stosowała przez cały czas chemioterapii, a po jejzakończeniu jeszcze dwa miesiące w dawce dziennej 5kapsułek do końca lipca 2005. Następnie zawsze raz napół roku Ovosan był stosowany jako profilaktykanawrotu - zawsze przez dwa miesiące.

Kontrolne MR z 9.2006 i z 3.2007 - bez oznak nawrotów,tylko gorsza pamięć i średnie wyniki.

Od roku 2008 stosowana dwumiesięczna profilaktykaoparta na Ovosanie w dawce 2-2-2 raz na rok.

Jestem matką 19-letniej Kateřiny. W wieku 11 lat - wlipcu 2003 r. - stwierdzono u niej epilepsję. Po przejściuróżnych badań (CT mózgu, rezonans magnetyczny)lekarze znaleźli przyczynę jej ataków: nowotwór mózgugwiaździak włóknisty o wielkości 4,5 cm. Była to dla nasnajgorsza z informacji, jaką mogliśmy usłyszeć jakorodzice.

118

We wrześniu odbyła się operacja, ale niestety lekarzenie mogli wyciąć całego nowotworu bez zagrożenia dlażycia, musieli pozostawić jego część o średnicy 2,8 cm.

Tuż po operacji dostaliśmy kontakt do MUDrBednarčíka, CSc., zgodnie z jego zaleceniami zaczęliśmystosować preparat Ovosan w ramach leczeniawspomagającego.

Katka leczyła się później na oddziale onkologicznym,przeszła chemioterapię i lekarze byli pod wrażeniemwyników, które uzyskiwała podczas kolejnych badańkontrolnych - rezonansu magnetycznego. Nowotwórstopniowo się zmniejszał i znikał. Byliśmy bardzozadowoleni z przebiegu leczenia.

Leczenie trwało około półtora roku, przez cały ten czascórka stosowała Ovosan. Końcowa diagnoza pozakończeniu leczenia brzmiała „bez rozpoznanegonowotworu".

Dziś jesteśmy już po leczeniu i Katka czuje się zdrowa.Jesteśmy stale w kontakcie z panem doktorem i nadalbędziemy stosować Ovosan w ramach profilaktycznychkuracji uderzeniowych, aby zapobiec nawrotowi tejstrasznej choroby. Jesteśmy bardzo wdzięczni za pomoci z radością patrzymy na dzieci, którym poleciliśmyOvosan i które pozostały między nami.

119

Na początku leczenia nie wyglądało to jednak takdobrze. Moja córka została włączona do grupy dzieci wpodobnym wieku i z tą samą chorobą nowotworowąmózgu, spotykaliśmy się z innymi rodzicami podczasleczenia oraz kontroli i dyskutowaliśmy o chorobienaszych dzieci. U wszystkich rozpoczęto chemioterapięzgodnie z nowymi procedurami leczniczymi.

Zawsze po około czterech miesiącach przeprowadzanobadania kontrolne - rezonans magnetyczny - i ocenionoskuteczność leczenia. U wszystkich dzieci pierwszakontrola wykazywała pogorszenie wyników ipowiększanie ogniska. Tylko u Katki ogniskopomniejszyło się o połowę. Matka chłopca, któryrównież był leczony i stwierdzono u niego pogorszeniestanu, zapytała mnie, jak to możliwe, że u mojej córkizanotowano poprawę. Odpowiedziałam, że wraz zleczeniem onkologicznym stosujemy leczeniewspomagające Ovosanem i dałam jej namiary na drBednarčíka. I w taki sposób mały Daniel również zacząłleczenie wspomagające. Podczas badań kontrolnychpoprawę stanu i zmniejszanie nowotworu stwierdzonou dwóch dzieci - u mojej Katki i właśnie u Daniela. Stanpozostałych dzieci się pogarszał i niestety około rok porozpoczęciu leczenia zmarły, przeżyły tylko nasze dzieci,które stosowały równoległe leczenie wspomagająceOvosanem. U Katki każda kolejna kontrola wskazywała

120

na zmniejszanie pierwotnego ogniska i po raz pierwszycałkowicie negatywne rozpoznanie miała w kwietniu2005 r. Od tego czasu wszystkie wyniki kontroli sąnegatywne.

Podczas rezonansu magnetycznego w 2010 r. lekarze zaczęli rozważać możliwość usunięcia przetoki, którą wszczepiono Katce we wrześniu 2003 r. przed usunięciem nowotworu. W listopadzie 2010 r. przeprowadzono próbne podwiązanie przetoki, które miało pokazać, czy moja córka może żyć całkowicie bez przetoki. Przez pół roku stale kontrolowaliśmy i pilnowaliśmy córkę, sprawdzaliśmy, czy czuje się dobrze i czy nie musimy jej szybko odwieźć do szpitala. Na szczęście próba się powiodła i w lipcu 2011 r. przetoka została całkowicie usunięta.

Ostatnie badania kontrolne były w kwietniu 2011, znówbez rozpoznania nowotworu.

Dziś Katka chodzi do szkoły średniej do klasy o profilusocjologiczno-administracyjnym. Jest w trzeciej klasie ipo zakończeniu nauki chce pomagać ludziom, którzybędą jej potrzebować i z którymi mogłaby się dzielićswymi doświadczeniami, które wbrew własnej wolizdobyła w najgorszym okresie swego życia.

121

U Daniela, który zaczął stosować Ovosan znaczniepóźniej i gdzie poza ogniskiem w mózgu stwierdzonorównież przerzuty w rdzeniu kręgowym, dochodzi dostopniowego i powolnego zmniejszania nowotworudzięki intensywnemu eksperymentalnemu leczeniuonkologicznemu i wspomagającej kuracji Ovosanem.

Do dziś pozostajemy w kontakcie z Danielem i jegomamą, córka koresponduje z chłopcem. Dzięki tymdoświadczeniom poleciłam Ovosan większej liczbieludzi, nie tylko dzieciom, ale również dorosłym zchorobą nowotworową. Jestem przekonana, żewspomagające leczenie Ovosanem było u Katki ważnymczynnikiem na szali choroby, który przeważył działaniecałego leczenia w odpowiednim kierunku.Jako matka chciałabym przede wszystkim podziękować wszystkim, którzy mieli wpływ na wyzdrowienie mojej córki, najbardziej panu doktorowi Bednarčíkowi, do którego mogłam się zwrócić w każdej chwili i skonsultować cały przebieg leczenia.

M. K.21.2.2012

Aktualny stan na początku 2014 r. - utrzymuje sięremisja choroby onkologicznej, wszystkie badaniakontrolne bez wykazanej patologii nowotworowej.

122

Kobieta K. M., rok urodzenia 1945Pacjentka w 2004 roku z powodu nowotworu jelitagrubego przeszła operację, a następniechemioterapię i radioterapię . Późniejdyspanseryzacja.

Po czterech latach w 6.2008 stwierdzono nawrótchoroby - ognisko w miednicy mniejszej— kośćkrzyżowa, kręg S3-4, infiltracja szpiku kostnego.

Sama od razu wprowadziła leczenie wspomagająceOvosanem 9 kapsułek dziennie, który stosowaławraz chemioterapią paliatywną (Avastin + Campto+ Xeloda + Bonefos). Planowanych 6 serii.

TerapiaPo 3. serii chemioterapii skontaktowała się zporadnią MUDr P. Bednarčíka, CSc; który od końca8.2008 zwiększył jej dawki Ovosanu do 12kapsułek dziennie.

MR z 30.9.2008 - ognisko połowiczne, w tym czasie2 cm.

123

18.11.2008 ostatnia 6. seria chemioterapii, zewzględu na dobrą tolerancję leczenia i dobry efektleczniczy zdecydowano o zastosowaniu kolejnych 6serii.

MR 7.1.2009 - zmniejszenie o 3 mm.

Po 10. serii chemioterapii 11.2.2009 wahania ciśnieniakrwi i biegunka. Zrezygnowała z ostatnich dwóch seriichemioterapii.

Zalecane zwiększenie dawki Ovosanu do 15 kapsułekdziennie.

18.5.2009 PET/CT - bez bez patologicznych zmianogniska.

Kolonoskopia 9.6.2009 - fizjolog. rozpoznanie - jelitoślepe, zespolenie nietknięte; kontrola 11.09 - bez oznaknawrotu. Wszystkie późniejsze kontrole bez oznaknawrotu choroby aż do dnia dzisiejszego.

Ovosan zaordynowany następnie w dawkachprofilaktycznych 6 kapsułek dziennie do końca 2010 r.,potem odstawiony.

W kolejnym okresie stosowała Ovosan zawsze popółrocznej przerwie przez okres dwóch miesięcy jako

124

profilaktykę nawrotu choroby, w dawkach 6 kapsułekdziennie.

Dzień dobry, Panie Doktorze,

chciałabym się podzielić swymi doświadczeniamizwiązanymi z leczeniem mojej choroby.

W latach 2003 do 2008 przeszłam operację,chemioterapię i naświetlanie w związku z nowotworemzłośliwym jelita grubego.

W czerwcu 2008 r. podczas kontroli w Pradze naurządzeniu PET/CT stwierdzono u mnie nowotwór wobszarze kręgosłupa lędźwiowego i kości ogonowej.Następnie w lipcu tego samego roku rozpoczętoleczenie - ponowną chemioterapię, którą zakończyłamw lutym 2009 r. W konsekwencji tego kolejnegorozpoznania zaczęłam się interesować możliwościamidodatkowego leczenia poza chemioterapią i czytałamcałą dostępną literaturę oraz zdobywałam informacje oinnych możliwościach leczenia. To właśnie wtedydowiedziałam się o leczeniu wspomagającymOvosanem i uzyskałam możliwość bezpośredniegokontaktu z Panem. Po wizycie i konsultacji z Panemzaczęłam stosować Ovosan jeszcze przed rozpoczęciemchemioterapii. Przez cały okres chemioterapii wodróżnieniu od niektórych innych pacjentów, z którymi

125

się spotykałam, nie miałem żadnych skutków ubocznych(takich jak np. wymiotowanie, utrata wagi, koniecznośćodpoczynku i duże osłabienie pomiędzy kolejnymiseriami). Dawkowanie Ovosanu zawsze konsultowałamz Panem. Po rocznym stosowaniu Ovosanu i następnejkontroli w Pradze (PET/CT) nie stwierdzono u mnieżadnego nowotworu, wyniki były negatywne. Wtedyprzypomniałam sobie o początkach mych problemówzdrowotnych, które mailowo przedstawiłam pewnemudocentowi z Brna, który po zapoznaniu się z mojądiagnozą stwierdził, że rozpoznany u mnie nowotwór wobszarze kręgosłupa i kości ogonowej pozostanie umnie również po chemioterapii, która jednak przedłużydługość mojego życia. Jestem przekonana, że dziękiregularnemu zażywaniu Ovosanu jestem zdrowa, copotwierdzają wyniki regularnych kontroli. ObecnieOvosan stosuję profilaktycznie zawsze po konsultacji zPanem.

Panie Doktorze, bardzo Panu dziękuję za opiekę, którą zapewnił mi Pan podczas leczenia.

Z podziękowaniami i pozdrowieniami Pana pacjentka K.M, 23.2.2012

Aktualny stan na początku 2014 r. - utrzymuje sięremisja choroby nowotworowej.

126

Kobieta J. J, rok urodzenie 1974W 2.2003 przeszła operację wyściółczaka z późniejsząradioterapią, następnie dyspanseryzacja.

Podczas kontroli w 4.2007 stwierdzono ognisko guza wpłacie czołowym.

Terapia

23.4.2007 operacja w Centralnym Szpitalu Wojskowymw Pradze - histol. glejak.

OperacjaZalecony Ovosan w dawce dziennej 12 kapsułek.

20.8.2007 MR - drobne pozostałości pierwotnego guza.Zaordynowana radioterapia i następnie chemioterapiaTemodal i leczenie antyepileptyczne.

13.11.2007 kontrolny MR - ognisko nie rozrasta się, dalej Temodal wspomagające leczenie Ovosanem. 2.2008 6. seria Temodalu.

127

MR z18. 3. 2008 - stp. resekcji, bez progresji.

Modyfikacja dawek Ovosanu pod kątem profilaktykinawrotu- 1x rocznie Ovosan przez dwa miesiące: 2-2-2.

Kontrolny EEG w 4.2008 - utrzymana terapiaprzeciwepileptyczna.

MR z 11.2008; 2.2010; 10.2011 - bez oznak nawrotu.

W kwietniu 2007 miałam operację nowotworu mózguw Centralnym Szpitalu Wojskowym w Pradze. Była tojuż moja druga operacja, przy czym pierwsza nie miałazwiązku z nowotworem złośliwym. Niestety, histologiapo drugiej operacji dowiodła, że jest to nowotwór zdiagnozą C711. Lekarze nie dawali mi zbyt wiele czasu.Jak to bywa, rodzina starała się mi pomóc. Znajomamojej siostry wspomniała mi o możliwości leczenia zapomocą Ovosanu i przekazała nam kontakt do MUDrBednarčíka.

Pana doktora odwiedziłam wraz z mamą, lekarzwytłumaczył nam, jak Ovosan działa na komórkizłośliwe w organizmie. Otrzymane informacje skłoniłymnie do jak najwcześniejszego rozpoczęcia stosowaniatabletek. Ovosan zaczęłam zażywać jeszcze przedrozpoczęciem leczenia na oddziale radioterapii wSzpitalu Akademickim Na Bulovce. Leczenie przebiegało

128

bez większych komplikacji. Miałam tylko problemy wwiększym zmęczeniem.

MUDr Bednarčík polecił mi, w jakich dawkach stosowaćOvosan i jak później stopniowo zmniejszać dawki. Przezostatnie 3 lata Ovosan stosuję 1x do roku przez 2miesiące w tzw. dawce podtrzymującej, tj. 2 - 2 - 2.Czuję się dobrze, chodzę do pracy. Regularne kontrolena rezonansie magnetycznym w praskim szpitalu tylkopotwierdzają, że stosowanie Ovosanu pomaga mi wzachowaniu dobrego zdrowia.

J. J, dnia 22.2.2012

Aktualny stan zdrowia na początku 2014 r. - utrzymuje się remisja choroby onkologicznej, badania kontrolne bez oznak patologii nowotworowej.

Kobieta M. R., rok urodzenia 1916W lecie 2005 r. wykryto masywny guz jelita grubegowielkości dwóch pięści z przyrośniętą krezką jelitacienkiego i liczne drobne przerzuty w wątrobie owielkości grochu.

129

Terapia

26.7.2005 odbyła się operacja paliatywna.

Ze względu na rozmiary rozpoznania, ogólny stanzdrowia (przewlekła obturacyjna choroba płuc, chorobaniedokrwienna serca, niedokrwistość hipochroniczna) iwiek nie rozpoczęto żadnej dalszej terapiionkologicznej.

Po konsultacji w sprawie możliwości zastosowanialeczenia wspomagającego z MUDr Bednarčíkemkobiecie zaordynowano długotrwałe stosowanieOvosanu od 11 8.2005 w dawkach 6-9 kapsułekdziennie w celu poprawy jakości i przedłużenia życia.

Informacje o pacjentce: 13.11.2006 obchodziła 90.urodziny i nadal zażywa 6 tabletek dziennie Ovosanu.Mieszka sama, sama gotuje, chodzi na spacery i jest wpełni samodzielna.Petra S., Dvůr Králové n. L.

Dzień dobry, Panie Doktorze, w 2006 r. zwróciłam się doPana z prośbą o poradę, jak mogę pomóc mojej babci,rocznik 1916, podczas leczenia raka jelita grubego. Wtym czasie miała 89 lat i podczas operacji stwierdzono,że przerzuty są już na wątrobie. Ze względu na wiek iprognozy, nie chcieliśmy, by szła na chemioterapię.Wtedy polecił nam Pan Ovosan. Muszę Panu

130

podziękować, bo wierzę, że dzięki niemu babcia wlistopadzie 2010 r. dożyła 94 lat. Zmarła 9.3.2011 whospicjum w Červenym Kostelcu dożywszy prawie 95lat.

Ovosan brała przez cały czas, poza ostatnim miesiącem życia. W pierwszych latach 8-6 kapsułek dziennie, w ostatnim roku dwie tabletki dziennie (więcej nie chciała).

Bardzo Panu dziękuję i życzę wielu sukcesów w Panapracy ze zdrowiem.

17.3.2012

Petra S.

Mężczyzna V. B., rok urodzenia 1950Od 5.2007 badany ze względu na duszności. W sierpniu2007 stwierdzono chłoniak grudkowy nieziarniczy zezłośliwym płynem w jamie opłucnej, limfadenopatiakrezkowa, przestrzeni zaotrzewnowej, śróbrzusza,powiększone węzły chłonne szyi i pachwin, 45%infiltracja szpiku kostnego według FACS,hepatosplenomegalia, stadium IV.

Terapia

131

Od 6.8.2007 przeprowadzone 3 serie chemioterapii R-CHOP. Następnie badania histologiczne szpiku kostnego,immunofenotypizacja szpiku kostnego, CT, PET zwnioskiem: odpowiedź na leczenie nie osiągaparametrów określonych dla częściowej remisji. Zewzględu na brak pożądanej odpowiedzi na leczeniezalecana zmiana leczenia. Pacjent skierowany nachemioterapię ratunkową R-ICE od 9.10.2007. Drugicykl chemioterapii odłożony z powodu leukopenii, 3.cykl mobilizacyjny i Mabthera w monoterapii.Następnie stymulacja produkcji krwi i nieudana próbaseparacji komórek macierzystych. Ogólnie zły stan.

Od 19.12.2007 rozpoczęty 1. cykl imunochemoterapia(R-FCM).

29.12.2007 konsultacja w sprawie możliwości leczeniawspomagającego Ovosanem. Ovosan zaordynowany wdawce dziennej 15 kapsułek, równolegle przebiegałaimmunochemioterapia.

Kontrolny CT po dwóch seriach leczenia z 29.2.2008:regresja masy węzłów o 50%, ubyło płynu w prawympłucu.

132

Subiektywnie wyraźna poprawa. Przerwaniechemioterapii po 3. serii z powodu leukopenii iniedokrwistości.

Subiektywnie stan dobry, ale nawet po poprawie obrazukrwi nie jest planowane podanie kolejnej, 4. seriichemioterapii. Stosowana tylko immunoterapia(Rituximab) i czynniki wzrostu, terapia zakończona3.3.2008. Później kontrole i w przyszłości planowanatransplantacja od odpowiedniego dawcy.

Nieprzerwanie kontynuowane leczenie wspomagająceOvosanem 5-5-5 aż do zaplanowanej transplantacji.Później odstawienie Ovosanu.

Kontrolny CT i trepanobiopsja szpiku kostnego z6.5.2008 a następnie badania kliniczne z wnioskiem:pełna regresja rozpoznania.

W doskonałym stanie ogólnym i kompletnej remisjiczeka na odpowiedniego dawcę do przeszczepuallogenicznego szpiku kostnego.

Początkiem września 2008 r. w Niemczech znalezionoodpowiedniego dawcę. Od 8.9.2008 hospitalizacja dorozpoczęcia chemioterapii i przygotowania przedtransplantacją. Transplantacja odbyła się 16.9.2008.Kontrola 25.9.2008 - stan dobry. W lutym 2009 r.

133

przeszedł zapalenie płuc. Kontrolny PET z 5/2009:pozostałość płynu w podstawie płuc, poza tym bezpatologii. Jest na terapii immunosupresyjnej. Kontrolena hematologii - bpn.

15.8.2009 jest 333 dni po transplantacji. Subiektywniebez dolegliwości, czuje się w pełni zdrowy, chodzi dopracy, wykonuje wszelkie prace (nawet murarskie) wdomu i ogrodzie. Jesienią 2011 r. przeszedł chorobęwirusową z późniejszym zapaleniem płuc z płynem - od11.2011 zaordynowane leczenie antybiotyczne. W ciągusześciu tygodni stan wyraźnie się poprawił. Wszelkiekontrole w dwumiesięcznych odstępach bezrozpoznania nowotworu.

Od 10.3.2012 ponownie zaordynowany Ovosan na dwamiesiące w dawce dziennej 2-2-2 jako profilaktyka.

Komentarz

U pacjenta chłoniakiem grudkowym niezarniczym w IVstadium, opornym na leczenie, po zastosowaniuwspomagającego leczenia Ovosanem wraz leczeniemonkologicznym doszło do wyraźnego wzmocnieniaefektu leczniczego, co po 3 seriach chemioterapiidoprowadziło do kompletnej regresji rozpoznania.Ogólny dobry stan pacjenta był istotny z punktuwidzenia przebiegu transplantacji allogenicznej szpiku

134

kostnego i późniejszego okresu. Obecnie, 3,5 roku poprzeszczepie, stan pacjenta jest bardzo dobry, ponowniezaczął stosować Ovosan w dawkach profilaktycznych wcelu wzmocnienia aktualnego stanu zdrowia.

W 2007 r. (luty) zachorowałem na grypę, ponieważ miałem problemy z oddychaniem, odwiedziłem swego lekarza, który poza lekami bez recepty przepisał mi też antybiotyki. Po tygodniu zaczęła mnie boleć łydka, zostałem skierowany do szpitala, gdzie stwierdzono u mnie zakrzepicę żyły pod kolanem, a po dodatkowych badaniach obustronny zator płuc. Po 10 dniach i wypisaniu ze szpitala w domu stosowałem tylko Warfarin i chodziłem na kontrole. Mniej więcej miesiąc później wróciłem do pracy, czułem się dobrze. Po kolejnym miesiącu znów nie mogłem oddychać i mój stan stale się pogarszał. Robili mi różne badania, okazało się, że w klatce piersiowej mam nagromadzony płyn, w związku z czym poddano mnie punkcji, którą powtarzano co tydzień.

Wykryto, że mam powiększone węzły chłonne i na mojeżądanie dalszego leczenia skierowali mnie na pobranieszpiku kostnego z kości lędźwiowej. Potem było długieoczekiwanie, ponieważ próbkę wysłano aż do Pragi.

135

Pod koniec lata zostałem wezwany na hematologię doszpitala wojskowego. Po normalnych badaniachpowiedziano mi, że mam chłoniaka grudkowegonieziarniczego, typ B.

Skierowano mnie na chemioterapię, ale 1. typ w opiniilekarzy nie przyniósł pożądanych efektów i pomimo 3serii choroba nie rozwijała się tak jak zakładali. W tejsytuacji zmieniono mi typ chemioterapii i przeszedłem 3kolejne cykle, choć czułem się dobrze i płyn już się nietworzył, lekarze powiedzieli, że coś im się ciągle niepodoba i że muszą przeprowadzić przeszczepautologiczny szpiku kostnego.

Zanim zaordynowano mi kolejny typ chemoterapii,pobrano komórki macierzyste. Pobranie własnychkomórek macierzystych niestety się nie powiodło,dlatego też skierowano mnie na 3. typ chemioterapii.

136

W tym czasie przeczytałem o Ovosanie - po rozmowie zdoktorem Bednarčíkem zacząłem brać ten suplementdiety i zażywałem go także w ciągu trzech kolejnychcykli chemoterapii.

Po drugim cyklu mój stan zdrowia znacznie siępoprawił, dlatego też przeszedłem jeszcze trzeci cykl, aczwartego już nie przeprowadzono.

Ostrzegano mnie, że choroba może w każdymmomencie powrócić i że wskazane jest, bym przeszedłtransplantację szpiku kostnego od obcego dawcy.Krewni nie wchodzili w grę, dlatego musiałemzdecydować, czy mają mi szukać dawcy gdzie indziej.Wytłumaczono mi wszystkie zagrożenia, dużo czytałemteż o tym w Internecie, jednak bardzo trudno było mipodjąć decyzję. Byłem w doskonałym stanie, kontrolanie wykazała już żadnych patologicznych rozpoznań. Pokonsultacji z MUDr Bednarčíkem i innymi lekarzamispecjalistami zgodziłem się na przeszczep, który, jak miwyjaśniono, będzie dla mnie oznaczać trwałewyleczenie.

Ciągle stosowałem Ovosan zgodnie z zaleceniami panadoktora aż do ostatniego dnia przed transplantacją,kiedy miałem odstawić preparat. Parzyłem sobieherbatki ziołowe i czekałem na dawcę zdając sobiesprawę z tego, że poszukiwania mogą potrwać długo.

137

Jesienią 2008 r. dostałem informację, że znalezionodawcę i że transplantacja odbędzie się we wrześniu.Muszę przyznać, że trafiłem do doskonałej placówki,której personel był wobec mnie niesłychanie życzliwy.Cały proces rozplanowano na około 42 dni całkowitejkwarantanny. Reakcje na przeszczep są tłumione przezleki, mimo to czasami pacjent musi się borykać z jegoodrzuceniem.

Mniej więcej po 33 dniach wytworzyła się we mnieodporność (odpowiednia ilość białych krwinek), dziękiktórej mogłem zostać wypisany do domu. Problemembyło zapewnienie mi możliwie sterylnych, bezpyłowychwarunków oraz to, że nie mogłem przyjmować wizyt,spotykać się z ludźmi itd. Mimo to musiałem, zmaseczką na twarzy, regularnie jeździć na kontrole 2x wtygodniu, później 1x w tygodniu. W późniejszym okresieodstępy wizyt wydłużały się.

Towarzyszył mi oczywiście brak apetytu (chęć dojedzenia powróciła dopiero po trzech miesiącach) iróżne inne reakcje - afty, łuszczenie skóry, narastanienowych paznokci itp. Stosowałem ścisłą dietę, ale i taknie chciało mi się jeść, a w izolacji miałem pozostaćprzez około 100 dni.

138

Mimo to po 5 miesiącach dostałem zapalenia płuc. Naszczęście dzięki hospitalizacji i 24-godzinnymkroplówkom udało mi się z tego wyjść po 8 dniach iwypisali mnie do domu.

Później znów miałem cotygodniowe kontrole, z czasemodstępy pomiędzy nimi się zwiększały. 8 miesięcypóźniej zacząłem chodzić do pracy na pół etatu. Pracujęprzede wszystkim na komputerze i z domu, mimo tozdarzało się, że czasami nie czułem się w pełni dobrze.

Można powiedzieć, że po 3 latach od transplantacjiczułem się już w pełni zdrowy, powoli przestawałemzwracać uwagę na swą chorobę i trochę przesadzałem zaktywnością.

Ponieważ moja odporność jest stale osłabiona, mamczęstszą tendencję do przeziębień i co najmniej 2x wroku łapię jakąś chorobę wirusową lub grypę, choćzgodnie z zaleceniami szczepiłem się (nawet na świńskągrypę - nie miałem żadnych skutków i reakcjiubocznych).

W 2011 r. we wrześniu wraz z żoną zachorowaliśmy nagrypę, z której nie mogłem się wyleczyć nawet po 6-tygodniowej kuracji. Po kontroli, na którą wezwanomnie po 4 miesiącach, stwierdzono u mnie dużą ilość

139

płynu w płucach, który mi usunięto. Musiałem braćantybiotyki i leki przeciwgrzybicze.

4 tygodnie później podczas kolejnej kontrolistwierdzono, że mój stan zdrowia wyraźnie siępoprawił, w związku z czym na następne badaniaposzedłem dopiero po 2 miesiącach.

Obecnie czuję się całkiem dobrze, chodzę do pracy ze(niepełny etat), w domu mogę wykonywać wszystkieprace w miarę moich możliwości, tyle że wcześniej sięmęczę.

Czasami zdarza się, że powracają dawne reakcje, takiejak gorsze trawienie, któremu przeciwdziałam wypijającłyk zimnej coca-coli, w ostateczności zażywam proszki.

Czasem pieką mnie oczy, czego powodem może być praca przed komputerem- w takich sytuacjach stosuję krople nawilżające. Od czasu do czasu piję lampkę czerwonego wina.

140

Powrót do normalnego życia nie był dla mnie prosty.Znacznie zmienił się mój wygląd, moja waga, włosy itd.Nieraz zdarzało się, że ludzie mnie nie poznawali.Niektóre osoby boją się mnie pytać o pewne rzeczy,starają się mnie chronić przed obciążającymiinformacjami i w ten sposób wykluczają mnie zniektórych wydarzeń (np. w pracy).

Na zakończenie muszę powiedzieć, że człowiek musiprzewartościować niektóre priorytety w życiu. Jeśli tomożliwe, trzeba wykluczyć wszelki stres, stać siębardziej życzliwym, myśleć pozytywnie, co nie zawsze towychodzi.

Na razie muszę odpuścić sobie niektóre aktywności, naniektóre nie mam siły, próbuję trochę jeździć narowerze, oczywiście pracuję w domu, na ogrodzie, choćz pewnymi ograniczeniami. Dzięki wzmocnieniuodporności na przeziębienia i grypę mam się całkiemdobrze. Muszę tylko chodzić na regularne kontrole razna 2-3 miesiące i coroczną kontrolę na PET/CT wszpitalu Na Homolce (ale do tego można sięprzyzwyczaić). Od początku 2012 r. po konsultacjistosuję Ovosan w profilaktycznych dawkach dlaogólnego wzmocnienia organizmu. Jestem wdzięcznyOvosanowi za pozytywny zwrot w przebiegu mojegoleczenia.

141

Aktualny stan na początku 2014 r. - utrzymuje sięremisja choroby nowotworowej, żadne z badańkontrolnych nie wykazało patologii nowotworowej.

Kobieta A. B, rok urodzenia 1937W lutym 2009 u pacjentki wykryto nowotwór bańkiodbytnicy 8 cm od zwieracza; bez przerzutów w innychorganach; Histologicznie średnio zróżnicowanynowotwór, w jednej części przejście od infiltracyjnierosnącego; CEA: 28,5; CA19-9: 120.

Terapia3.2009 resekcja odbytnicy i usunięcie 16 LU miednicy,6x z nich - przerzuty nowotworu.

Bezzwłocznie rozpoczęto radioterapię (w dawkach 25x18Gy + 6x2Gy) i skierowano na chemoterapię (Xeloda). W trzecim tygodniu leczenie przerwane z powodu bolesnego parcia na stolec i biegunki.

Od 15.7. do 8.2009 po odbyciu 3 serii chemioterapiiadiuw. Xeloda, z pow. podwyższenia markerów CEA iCA19-9 ponowne przebadanie i wykrycie pojedynczychprzerzutów w wątrobie w S8 o średnicy 35 mm. Zmianaterapii na paliatywną canri weekly.

142

Kolonoskopia 8.9.2009 bez oznak nowotworu; CEA:19,2; CA19- 9: 87; wskazane usunięcie operacyjneprzerzutów w wątrobie.

26.10.2009 konsultacja w sprawie wspomagającegoleczenia Ovosanem, zaordynowana dawka dzienna 5 - 5- 5 do długotrwałego stosowania.

10.11.2009 operacja: hemihepatektomia l. dx- resekcjasegmentów V-VII, z pozostawieniem segmentu S VIII,ognisko przerzutu sięga granicy resekcji, ale dalszy 1 cmtkanki ablacja falami radiowymi, cholecystektomia.

Kontrolny CT 19. 1. 2010: prawdopodobnie zmianyoperacyjne w S7 wielkości 32 x 18 mm, bez świeżychognisk przerzutów; Dalej chemioterapia od 24.3.2010;16.6.2010 podana 5. seria Xerox + 4x Avastin; markerynowotworowe z 7/2010: w normie.

CT płuc i brzucha z 26.7.2010: w linii resekcji wątrobyutrzymuje się ognisko hipodensyjne bez rozwoju -zmiany pooperacyjne, płuca bez patologii.

25.8.2010 - 8. seria chemioterapii (Xerox + Avastin) w80% redukcji; CEA: 0,99; i podwyższenie CA19-9: 37.

143

29.10.2010 hospitalizacja z zaburzeniami ekspresyjno-afatycznymi przy niedokrwieniu w dorzeczu tętnicyśrodkowej mózgu po lewej stronie - kompl. regresja,antyagregacja podwójna; biol. th ze względu nachorobę zakrzepowo-zatorową zakończono.

Na 4.11. planowane CT brzucha; echokardiografia z10.11.2010 norm. systol. fc. obu komór, zastawki aort. imitr. skleroterapia i pogrubienie płatków bez zaburzeńkin., osierdzie bpn, brak nadciśnienia płucnego; CT z4.11.2010: rozpoznanie stacj. w linii resekcji wątrobyutrzymuje się ognisko hypodensyjne bez rozwoju; dalejOvosan w dawce dziennej 3 - 3 - 3.

Rektoskopia kontrolna i 30.3. 011: po zespolenie bez patologii.

16.5.2011 USG brzucha: w prawym płacie wątroby -może odpowiadać zmianom pooperacyjny, brakwyraźnych oznak przerzutów.

15.6.2011: USG brzucha bez zmian ogniskowych,markery nowotworowe negatywne, dalejdyspanseryzacja.

CT brzucha i miednicy z 9.2011: bez przerzutów; rtgpłuc: negatywny. Utrzymuje się remisja, Ovosanodstawiony.

144

11.1.2012 zaordynowana dwumiesięczna profilaktycznadawka Ovosanu 2 - 2 - 2.

Komentarz

U pacjentki, rocznik 1937, z nowotworem odbytu, zzajęciem węzłów chłonnych i przerzutami w wątrobiezastosowano wspomagające leczenie Ovosanemtowarzyszące terapii paliatywnej w celu wyraźnegozwiększenia ogólnego efektu leczniczego i osiągnięciadługotrwałej remisji choroby. W kolejnym okresieOvosan jest podawany w celu minimalizacji ryzykanawrotu choroby.

Szanowni Państwo,

chciałabym się podzielić z Wami doświadczeniami, jakiemam z preparatem leczniczym - OVOSAN.

W lutym 2009 u mojej mamy, rocznik 1937, stwierdzonozłośliwy nowotwór odbytu, który w marcu zostałusunięty. Potem mama przeszła naświetlanie ichemioterapię. W sierpniu tego samego roku u mamywykryto przerzuty w wątrobie, a w listopadzieprzeprowadzono operację. Mniej więcej miesiąc przedoperacją mama zgodziła się na rozpoczęcie stosowaniaOvosanu (wcześniej odmawiała, bo nie chciała zaburzać

145

klasycznego leczenia). W czasie operacji na kilka dniprzerwała stosowanie preparatu, a potem znów zaczęłastosować Ovosan i zażywała go w zasadzie aż dostycznia 2012, gdy po konsultacji z lekarzemzmniejszała przyjmowaną dawkę.

Na podstawie wyników poszczególnych badań lekarz stwierdził, że mama może na pół roku odstawić Ovosan,później zastosowana zostanie dawka profilaktyczna - zapobiegająca nawrotowi. Obecnie mama ma prawidłowe wyniki kontroli

Chciałabym jeszcze dodać, że o tym preparaciedowiedziałam się od swego kolegi, którego żonastosowała Ovosan po operacji raka piersi. Kolega dał minamiary na lekarza, a potem w Internecie sprawdziłaminne informacje na temat preparatu. Późniejskontaktowałam się z MUDr Bednarčíkiem.

Jestem przekonana o tym, że ten preparat bardzopomógł mojej mamie, również pod względempsychicznym, ponieważ pokładała w nim duże nadzieje.Będziemy kontynuować stosowanie Ovosanu w ramachprofilaktyki nawrotu choroby.

146

Chętnie sama bym stosowała ten preparat i kupiłabymgo bliskim do celów profilaktycznych, ale niestety jest totrochę większa inwestycja, dlatego cieszę się, że mogępomóc przynajmniej swojej mamie.

Bardzo dziękuję p. MUDr Bednarčíkowo za poświęceniei fachową opiekę nad mamą D. V.29.3.2012

Informacje córki o stanie zdrowia na początku 2014roku: "Mama trzyma się dobrze, przebywa w domuopieki, ale jest samodzielna, kontrole onkologiczne niewykazują patologii."

Mężczyzna, rok urodzenia 1984,choroba CrohnaW 2003 r. usunięto mu śledzionę z powodu pierwotnejmałopłytkowości immunologicznej. Od kwietnia 2010 r.ostre zapalenie jelita grubego - choroba Crohna.Subiektywnie pacjent zgłaszał bardzo ciężki przebiegostrych dolegliwości. W lipcu 2010 r. zaczął stosowaćOvosan przez okres jednego miesiąca w dawce 2-2-2 wcelu wsparcia gojenia zmian zapalnych błony śluzowejjelita grubego i dla profilaktyki napadów ostrej choroby.Równolegle długotrwale podawano preparat PhytoChi,bezalkoholowy ekstrakt substancji czynnych zmieszaniny roślin leczniczych, o dużej zawartości

147

adaptogenów i antyoksydantów. Do tego dodanojeszcze 50 g selenu dziennie. Ovosan i PhytoChiwyraźnie wspomagają proces gojenia, mają działanieprzeciwzapalne i immunomodulacyjne. Już po miesiąculeczenia wspomagającego pacjent zgłasza: "Nie mamteraz żadnych dolegliwości, czuję się bardzo dobrze a odpoczątku sierpnia chodzę do pracy. Obecnie stosujęjeszcze Prednison (10 mg dziennie), Pentasu (3 - 3 - 3),Acidum folicum (0-1-0) i Tardyferon (1 - 0 - 0)." Na długiokres pozostawiono leczenie wspomagającepreparatem PhytoChi i selenem. Ovosan zostawiamy wodwodzie na wypadek ewentualnego pogorszeniastanu. Wyniki wszystkich kompleksowych badańgastroenterologicznych aż do końca 2013 r. były wnormie. Pacjent czuje się dobrze i nie zgłasza żadnychproblemów. Jak wynika z jego opinii na temat leczeniasuplementacyjnego: „Myślę, że to połączenie ma dużeznaczenie, jeśli chodzi o pomyślny przebieg leczeniachorób."

148

Komentarz

Dobre doświadczenia związane z podawaniem Ovosanumamy u większej liczby pacjentów z chorobamiautoimmunologicznymi (choroba Crohna, wrzodziejącezapalenie jelita grubego, autoimmunologicznezapalenie wątroby, zapalenia skóry itd.). Ovosanwpływa tu prawdopodobnie na jakość błonkomórkowych i ma wyraźne działanieimmunomodulacyjne, które potwierdzono również weksperymentach na dużych zwierzętachlaboratoryjnych. Zaletą Ovosanu jest to, że możemy gobez obaw włączać do trwającej terapii w każdej faziechoroby, wspomagając w ten sposób ogólny efektleczniczy. Ponadto można go długotrwale stosować wcelu minimalizacji ryzyka i ilości napadów choroby.

MUDr Josef Mališ

Klinika hematologii i onkologii dziecięcej UK, 2. LF i FNMotol

Kobieta V. M., rok urodzenia 1970W czasie zachorowania 39-letnia kobieta, któradotychczas poważniej nie chorowała. W ciąży pojawiłysię bóle głowy i wymioty, nie było widać poprawy,dolegliwości się nasilały, dlatego po 4 tygodniach

149

przeprowadzono badanie CT mózgu, w którym wykrytoekspansywny proces w okolicy czołowej mózgu. W tymczasie była w 33. tygodniu ciąży.

Z powodu rozmiarów ekspansji i konieczności jejbezzwłocznego zatrzymania zdecydowano ozakończeniu ciąży (za zgodą chorej) i w 34. wykonanocesarskie cięcie (zdrowy chłopiec, waga porodowa 2370g / 46 cm). Po niezbędnej rekonwalescencji skierowanana zabieg neurochirurgiczny.

TerapiaOperacja (16.7.2009) makroskopijnie niemal radykalneusunięcie ekspansywnego procesu w płacie czołowym,histologicznie: glejak wielopostaciowy z typowymicechami, WHO grade IV, na peryferiach nowotworu -części gwiaździaka, na podstawie czego możnaprzypuszczać, że ciąża mogła przyspieszyć malignizacjępierwotnego glejaka.

Po operacji przeprowadzono równoleglechemioradioterapię (sierpień do września 2009)całkowita dawka 54 Gy i chemioterapię doustną -temozolomidem (Temodal). Po zakończeniu radioterapiikontynuowano doustne podawanie temozolomidu wcyklach.

150

Ogólnie stan się unormował, była w stanie w pełniopiekować się swym dzieckiem, chodziła na regularnekontrole stanu klinicznego przy wykorzystaniudiagnostyki obrazowej.

Październik 2011 na MRI nawrót stwierdzony podczasregularnej kontroli, bez dolegliwości klinicznych.Następnie przeszła operację - makroskopijnie całkowiteusunięcie nawrotowego glejaka.

Po operacji jej stan szybko się unormował, znów jest samodzielna, zdolna do pełnej opieki nad swym dwuipółletnim dzieckiem.

Ovosan zaczęła stosować już w trakciechemioradioterapii i do dziś zażywa tę samą dawkę,poza niezbędnymi przerwami w czasie operacji.

Komentarz

Glejak wielopostaciowy stanowi 12-15 % wszystkichnowotworów wewnątrzczaszkowych. Glejakwielopostaciowy (WHO gr. IV) spośród glejaków high-grade występuje najczęściej. Prognozy nie sąsprzyjające, bez odpowiedniej terapii (operacja,radioterapia, chemioterapia) chorzy umierają wprzeciągu 3 miesięcy. Spośród chorych, którzy są leczeni

151

w adekwatny sposób, 2 lat przeżywa tylko 25%, pięć latjuż tylko 10%. Jakość życia naszej pacjentki jest od 4,5roku stosunkowo wysoka. Ważnym czynnikiem jest tunaturalna wola pozostania zdrowym i samodzielnym(opieka nad dzieckiem, wychowanie go), stosunkowodobrą tolerancję trudnego leczenia można w tej sytuacjiz pewnością przypisać stałemu leczeniusuplementacyjnemu Ovosanem.

Dzień dobry,

swym listem chciałabym wesprzeć wszystkich, którychspotkała podstępna choroba o nazwie rak.

Nowotwór mózgu - glejak - odkryto w ostatnimtrymestrze mojej ciąży w lipcu 2009 r. Problemy, któredo tej pory miałam, bóle głowy, mdłości, przypisywałamwłaśnie stanowi błogosławionego. Ponieważ pracuję wsłużbie zdrowia i koleżanki bały się o mnie i mojenienarodzone dziecko dzięki nim przeszłam przez różnebadania z rezonansem magnetycznym włącznie,podczas którego wykryto powód moich dolegliwości.Ponieważ oczekiwałam dziecka, z hospitalizacją wszpitalu mającym dobrą neurochirurgię był problem.Ostatecznie trafiłam do szpitala w Hradcu Králové. Wciągu pięciu dni od przyjęcia w 34. tygodniu ciążyurodziłam przez cesarskie cięcie zdrowego chłopczyka.Tydzień później przeszłam operację mózgu. Operacja się

152

udała, mój stan po niej był dobry. O bardzoniekorzystnych prognozach związanych z moimnowotworem dowiedziałam się wkrótce po zabiegu.Byłam wdzięczna wszystkim, którzy byli i są dla mniedużym wsparciem: mojemu narzeczonemu, rodzinie,przyjaciołom i całemu personelowi medycznemu, któryspotkałam w tym czasie.

Ponieważ mieszkam w Pradze, dalsze leczenie odbyło się w tamtejszym szpitalu Na Bulovce - jesienią 2009 r. przeszłam radioterapię połączoną z chemioterapią, która była kontynuowana do kwietnia 2010 r. Bardzo dziękuję lekarzom . Leczenie odbyło się niemal bezproblemowo.

Jeszcze przed rozpoczęciem całego leczenia, przezkolegów ze służby zdrowia dowiedziałam się oOvosanie. Stosowanie tego preparatu wzbudziło wemnie nadzieję i motywację do dalszej walki z mojąchorobą. Bardzo cieszyłam się z faktu włączenia dopilotażowego programu i od tej pory stosuję Ovosanwraz z Wobenzymem.

Gabinet onkologa odwiedzałam co 3 miesiące, zawszepo badaniach MRI aż do września 2011 r., gdy pojawiłsię nawrót. Operację przeszłam w Centralnym SzpitaluWojskowym, którego lekarzom i całemu personelowi

153

medycznemu jestem bardzo wdzięczna za profesjonalnąpracę, udział w moim leczeniu i ludzkie zachowanie.

Teraz przechodzę chemioterapię, mam tylko drobneproblemy, czuję się dobrze.

Tak, było i jest wiele chwil, gdy człowiek użala się nadsobą i jest mu smutno. Mam małe dziecko, którechciałabym wychować, ale koniec końców jestemwdzięczna losowi za każdy normalny dzień i walczę okażdą minutę życia.

W czasie leczenia odwiedziłam też kilku uzdrowicieli.Muszę przyznać, że większość wizyt tego typu było dlamnie stratą czasu i pieniędzy. Nie wierzę, że Ovosanmnie wyleczy, ale wierzę, że dzięki swemu działaniupsychicznie i fizycznie mi pomaga.

Dziękuję serdecznie zatem również firmie AREKO!

V. M., 2012

Aktualny stan na początku roku 2014 - bez oznakpatologii nowotworowej. Utrzymuje się remisja.

154

Kobieta O. V., rocznik 1954Pacjentka w czasie wystąpienia choroby miała 40 lat ibyła ze względu na podwójny nowotwór - raka jajnikówi endometrium, była operowana, w roku 2006, tzn. 12lat po pierwotnej operacji, stwierdzono nawrót rakajajników.

Terapia

Nawrót był wprawdzie miejscowy, ale ze wzrosteminfiltracyjnym do otaczających narządówwewnątrzbrzusznych, ze względu na które rzecząniezbędną było przeprowadzenie rozległej resekcji jelitagrubego, resekcji moczowodu i ich wyprowadzenie naścianę brzucha (ureterostomia).

Po tych zabiegach chora z dobrymi wynikamimiejscowymi przeszła radioterapię i chemioterapię.

Dwa lata po leczeniu nawrotu podczas badań PETwykryto ognisko aktywności w prawym płucu anastępnie przeprowadzono badania obrazujące,podczas których wykryto ognisko przerzutowe wmiąższu płucnym. W ramach lobektomii ogniskoradykalnie usunięto, badania histologiczne potwierdziłyprzerzut nowotworu jajników.

155

Badania kontrolne PET na jesień 2011 r. - 18 miesięcypo torakotomii potwierdziły kompletną remisję choroby- brak aktywności procesu nowotworowego.

Komentarz

Prognozy przy podwójnym nowotworze złośliwym sązawsze niekorzystne, jeśli pojawi się nawrót - noweognisko procesu nowotworowego, rokowania znaczniesię pogarszają. U naszej chorej taka sytuacja miałamiejsce 2x. Osiągnięcie kompletnej remisji jest rzadkospotykanym zjawiskiem. Pacjentka stosuje Ovosan odroku 2008.

Chcieliśmy mieć z mężem dwójkę dzieci, ale długo niemogłam zajść w ciążę. Przeszłam przez wiele badańlekarskich, ale wszystkie wyniki były prawidłowe. Wkońcu poddałam się zabiegowi sztucznegozapłodnienia, ale również ono zakończyło sięniepowodzeniem. Dlatego w wieku 38 latzaadoptowaliśmy noworodka. Wszystko stało się naglepiękne, życie w końcu nabrało sensu.

156

To, że mam coraz silniejszą i bardziej bolesnąmiesiączkę zeszło na dalszy plan. W końcu ginekologmówiła mi, że wszystko jest w porządku, przepisała mitylko jakieś hormony. A to, że boli mnie brzuch? Przecieżnie będę z taką drobnostką chodzić do lekarza. Bóljednak narastał, dlatego też ostatecznie poszłam dolekarza. Ten coś mi wymacał w brzuchu i wysłał mnie doszpitala. Tam dowiedziałam się, że konieczna jestoperacja. Był rok 1994 a ja miałam 40 lat i dwuletniegosyna.

Operacja wypadła dobrze, tylko dziwiło mnie, dlaczegoprzy wypisie nikt nie chciał mi nic powiedzieć, mówili, żenie mają jeszcze wyników histologii, żebym przyszła za14 dni do przychodni. „Nikt Pani nic nie powiedział?" Tobyło pierwsze pytanie pani doktor, do której zostałamskierowana. Ostrożnie zaczęła mi tłumaczyć, że mamtrochę zmienione komórki, że to nic groźnego, ale lepiejto przeleczyć. Potem było 6 dawek chemioterapii,podczas której czułam się naprawdę bardzo źle -fizycznie i psychicznie. O tym, co mi właściwie jest, niemiałam odwagi nawet myśleć, a co dopiero mówić.Kuracja zadziałała i co miesiąc chodziłam na kontrole,potem co dwa, trzy miesiące, co pół roku i po pięciulatach zostałam skierowana do ginekologa. W tymczasie wszystko było okryte tajemnicą, w ogóle niedostałam wyników badań lekarskich, nawet do wglądu.Tego, co mi właściwie jest, nie chciałam wiedzieć,

157

przewidywaną diagnozę starałam się wyprzeć ze swychmyśli, nie miałam odwagi jej wypowiedzieć.

Po dziesięciu latach czułam się całkiem dobrze i nadalchodziłam na regularne badania. Podczas jednego znich ginekolog coś się nie spodobało, wysłała mnieznów do szpitala na badanie USG, gdzie niestety "coś"mi znaleźli, ale markery były w porządku, w związku zczym pan ordynator zadecydował, że "to coś" będziemytylko obserwować. Czułam, że to nie jest dobra decyzja,ale 10 lat wcześniej podczas chemioterapii czułam siętak strasznie źle, że początkowo chętnie przystałam natakie rozwiązanie. Zaproponował je przecież panordynator, który z pewnością nie chciał mi zaszkodzić.Poza tym markery były cały czas O.K., tylko "to coś" zbiegiem czasu zaczęło się lekko powiększać.Próbowałam konsultować się z innymi lekarzami, byćmoże nie byłam zbyt stanowcza, ale otrzymywałamtylko mgliste odpowiedzi.

158

Po dwóch latach obserwacji pojechaliśmy latem naurlop w góry, bez problemów wspinałam się nawysokość ponad 1000 m i schodziłam dół. Po powrociejednak poczułam się źle, musiałam pójść do innegoszpitala niż wcześniej, a tam już wszystko potoczyło sięszybko. Najpierw zostałam zrugana za to, że przy swoimrozpoznaniu nie chodzę regularnie na kontrole,wytłumaczyłam im system "kontroli tego czegoś", wodpowiedzi spotkałam się tylko ze znaczącymspojrzeniem lekarza. W ciągu 14 dni przeszłam operacjęnawrotu połączoną z plastyką uszkodzonego przeznowotwór moczowodu i późniejszą aktynoterapią ichemioterapią. Znów czułam się źle pomimozażywanych leków na mdłości. Mówiłam sobie jednak"Musisz to wytrzymać, potem znów będzie dobrze".

Niestety nie było. Najpierw z powodu niedrożnościmoczowodu musiałam przejść nefrostomię i mniejwięcej po czterech miesiącach miałam też niedrożnejelita, w związku z czym musiałam przejść kolejną ciężkąoperację, podczas której wytworzono mi dwie stomie -kolostomię i urostomię. Po rekonwalescencji wInternecie znalazłam praski klub stomików i zaczęłambrać udział w jego działalności. Właśnie tamzaproponowano mi udział w badaniach nad działaniemOVOSANU. Chętnie na to przystałam, bo stosowałamOVOSAN również w trakcie rekonwalescencji pooperacji i mogłam dłużej kontynuować jego stosowanie.

159

Chodzę na regularne kontrole do różnych placówekspecjalistycznych i niepokoiło mnie zdanie, które lekarzeniemal zawsze wpisywali w wynikach moich badań:"Pacjentkę trudno zbadać z powodu...". Ponieważstraciłam absolutną wiarą w lekarzy zaczęłam zbieraćinformacje na temat innych możliwych badań. Niechciałam czegoś znowu zaniedbać.

Dowiedziałam się o stosunkowo wiarygodnej metodziebadania PET CT i poprosiłam swą onkolog, żeby dała mina nie skierowanie, choć wszystkie wyniki badań byłyznów prawidłowe. Przez cały czas brałam OVOSAN 3 x 2kapsułki.

Podczas badań PET CT znaleziono mi mały „twór" napłucach, który lekko mi się powiększał (markery znównic nie wykazały) i tak przeszłam kolejną operację,podczas której ten nietypowy przerzut został usunięty.Równocześnie lekarz zwiększył mi dawkę OVOSANU do3 x 5 kapsułek. Nie wiem, czy zawdzięczam toOVOSANOWI, ale na razie kolejne wyniki wszystkichbadań są prawidłowe (2 lata po ostatniej operacji).Równocześnie od czasu gdy go zażywam, mamzdecydowanie mniejszą skłonność do kataru iprzeziębień, a zatem wyraźnie poprawiła mi sięodporność. Dlatego też cieszę się, że mogę uczestniczyć

160

w badaniach i tą drogą chciałabym Wam za topodziękować.

Aktualny stan na początku 2014 roku - utrzymuje siękompletna remisja.

Mężczyzna J. M., rok urodzenia 1949

W czasie stawiania diagnozy (lipiec 2002 r.) 55-letnimężczyzna - początkowo nowotwór odbytu zprzerzutami do węzłów i wątroby, operowany, późniejprzeprowadzona- amputacja odbytnicy z usunięciempowiększonych węzłów w przestrzeni zaotrzewnej,równocześnie przeprowadzona częściowa resekcjawątroby z uwagi na obecne przerzuty, następniechemioterapia.

Terapia

Dwa lata po zakończeniu terapii (kwiecień 2004 r.)proces nowotworowy rozsiany do płuc, po resekcjisegmentów płuc dotkniętych przerzutami kontynuowałchemioterapię 2. wyboru, osiągnął kompletną remisję,ale w 2008 r. pojawiły się nowe ogniska w płucach,które usunięto chirurgicznie. W 2009 r. przerzuty w wątrobie, usunięte chirurgicznie,następnie leczenie biologiczne, ostatnia operacja

161

nawrotu w obszarze węzłów zaotrzewnowych wgrudniu 2010 r.

Obecnie bez wykrywalnej aktywności chorobynowotworowej, stosuje Ovosan od 2009 roku w dawce3 x 5 kapsułek. Subiektywnie czuje się dobrze, jest wpełni samodzielny.

Komentarz

Bardzo nietypowy przebieg nawracającego procesunowotworowego z zaskakująco dobrym stanemogólnym chorego.

Dziesięć lat temu zachorowałem na raka jelita grubego.Jestem po sześciu operacjach i sześciu chemioterapiach.Czułem się bardzo źle.

Mój stan zaczął się bardzo szybko poprawiać, gdyzacząłem stosować OVOSAN firmy AREKO. Wrócił miapetyt, wzmocniła się odporność, nie chorowałemnawet na grypę. Ustały nudności typowe dlachemioterapii. Już nie wymiotuję, nie mam teżbiegunek, nie boli mnie głowa, nie odczuwam ogólnegozmęczenia i jestem w dobrym stanie psychicznym.

162

Jestem w pełni samodzielny i nie mam problemów zwykonywaniem drobnych czynności. Po tych operacjachmuszę tylko unikać dużego wysiłku fizycznego.

Dziękuję wszystkim, którzy pracowali nad badaniami iprodukcją preparatu OVOSAN oraz wszystkim, którzy miz nim pomagają. Na taki preparat długo czekaliśmy.

J. M.

Aktualny stan na początku 2014 r. - styczeń 2014 odbyłasię kolejna operacja - usunięcie przerzutu w wątrobie.

Kobieta A. P., rok urodzenia 1950W czasie diagnozy (październik 2004) 54-letnia kobieta,operowana z powodu zlokalizowanego nowotworujajników z prawej strony, zabieg chirurgicznymakroskop. radykalny, histologicznie - niezróżnicowany(biologicznie wysoce aktywny) nowotwór.

Terapia

Zastosowano chemioterapię adjuwantową. W maju2008 r. podczas regularnej kontroli zdiagnozowanonawrót w węzłach zaotrzewnowych, przeszła

163

chemioterapię 2. wyboru (karboplatyna i taksany),osiągnęła 2. pełną remisję, ale w marcu 2009 r.ponownie nowe ognisko choroby w węzłachzaotrzewnowych, wprowadzono chemioterapięnieindukcyjną. Od roku 2009 stosuje Ovosan w dawkach3 x 2-5 kapsułek.

W styczniu 2011 r. kolejne ognisko choroby - ponownie węzły w obszarze zaotrzewnowym, rozpoczęta kolejna chemioterapia z Hycamtinem.

Komentarz

Nowotwór jajników jest stosunkowo dobrze wyleczalnąchorobą, ale jej nawroty wyraźnie pogarszają prognozy.Chora walczy ze swą chorobą już niemal 8 lat (łącznie 4nawroty procesu nowotworowego), co jest niezwykłe iwysoce zaskakujące.

Przesyłam moją historię związaną ze stosowaniemOvosanu:

Choroba onkologiczna pojawiała się u mnie już czteryrazy. W 2004 roku miałam raka jajników (operacja,

164

chemioterapia), a w 2008 r. rozpoznano u mnienowotwór w węźle chłonnym (chemioterpia), potemwykryto go jeszcze w dwóch węzłach chłonnych wobszarze zaotrzewnowym (operacja w 2011 r. a późniejchemioterapia) i w tym roku (2012) ponownie wykrytou mnie kilka drobnych węzłów chłonnych w tym samymobszarze, w związku z czym od lutego chodzę nachemioterapię.

Kiedy zachorowałam po raz drugi, znalazłam wInternecie stronę Ligi Przeciw Rakowi, dzięki czemutrafiłam do Centrum Opieki Profilaktycznej iOnkologicznej Na Slupi. Od tego czasu stosuję Ovosan.

Moje doświadczenia z Ovosanem, choć trudno jeocenić, jak na mnie działa:- w ostatnim czasie lekarze mówią, że mam prawidłowemarkery, choć wyniki są pozytywne - na razie podczas leczenia nie chorowałam na grypę,- podczas zeszłorocznego leczenia nie stosowałamOvosanu z powodu dużych mdłości i choroba po półroku powróciła, ale nie mogę jednoznacznie potwierdzićzwiązku tych dwóch rzeczy, być może i tak by powróciła,

- przed kolejnym nawrotem choroby wyraźnie zmniejszono mi dawkę Ovosanu, ale też nie wiem, czy do powrotu choroby doszłoby również przy wyższych dawkach.

165

Stosowanie Ovosanu trochę mi pomaga równieżpsychicznie, bo mam poczucie, że z chorobą walczęaktywnie, ale podczas chemioterapii czasami trudnopołykać mi większe ilości tabletek (3 x 4 dziennie).

Dziękuję za dotychczasową pomoc.

A. P.

Aktualny stan na początku 2014 r. - kontynuowane jestleczenie ze względu na długotrwały nawrót w węzłach,pani A. P. jest w dobrej kondycji i dobrze tolerujeleczenie.

Mężczyzna J. V., rok urodzenia 1955

W czasie określania diagnozy (październik 2006 r.) 51-letni mężczyzna obserwowany na neurologii z powoduepiparoksyzmów (wtórne związane z obecnymprocesem nowotworowym), podczas badań MRIwykryty infiltracyjnie rosnący proces nowotworowymózgu w obszarze przedśrodkowym po lewej stronie.

Terapia

Nowotwór został częściowo usunięty, histologicznieskąpodrzewiakogwiaździak, grade II. Po operacji choryprzez kilka miesięcy pozostawał bez dodatkowego

166

leczenia zachowawczego, ale z powodu lekkiej progresjiwyników na MRTI zastosowano chemioterapię iradioterapię w odniesieniu do początkowego zakresunowotworu, stan stopniowo się poprawiał, epilepsjękontrolowano z pomocą przewlekłe stosowanychantyepileptyków.

Obecnie chory jest w pełni samodzielny, bezpogorszenia wyników neurologicznych, MRI niewskazuje na progresję rozpoznania. Stale zażywaOvosan w dawce 3 x 3 kapsułki.

167

Komentarz

Podany typ raka mózgu należy do grupy nowotworów oniepewnym i nieprzewidywalnym zachowaniubiologicznym, potrafi być przez wiele miesięcy czy latspokojny, bez jakiejkolwiek aktywności, by po dłuższymlub krótszym okresie zacząć wykazywać, często bardzoszybką, aktywność wzrostową. Do takiej progresji niemusi jednak w ogóle dojść. Dlatego też rzeczą bardzotrudną jest ocena tego, które czynniki decydują ozadowalającym aktualnie stanie chorego.

Na początku stosowania Ovosanu wystąpiły działanianiepożądane - rozdrażnienie i zmęczenie trwały około10 dni, później stan wyraźnie się poprawił, zmniejszyłsię poziom rozdrażnienia (przyczyniało się do niegojednoczesne stosowanie Depakinu, którego działaniemubocznym są wahania nastroju). Przy regularnym trybiespania doszło do zmniejszenia zmęczenia / ospałości wciągu dnia.

Leczenie onkologiczne, które okazało się całkowicienieskuteczne, wywołało tylko leukopenię i z tegopowodu zostało przerwane, pozytywne działanieOvosanu nie mogło wystąpić - zacząłem go braćdopiero bezpośrednio przed zakończeniem leczenia.

168

Pacjenci, u których przeprowadzono leczenieonkologiczne o podobnym wynikiem zgłaszali nudności,nadmierne zmęczenie, ospałość w ciągu dnia i depresję,mnie natomiast nie dotknęły opisywane przez nichdolegliwości -.

Generalnie i niemal obiektywnie można potwierdzićdziałanie Ovosanu w zakresie zwiększenia ogólnejodporności organizmu. Od początku stosowaniaOvosanu nie cierpię na efekty przeziębień (kaszel, katar)lub, jeśli już do nich dochodzi, mają one lżejszy przebieg(maks. 3-4 dni), wyraźnie zwiększyła się odporność naalergię pyłkową (katar), cierpię na nią już około 8 lat,teraz po długotrwałym stosowaniu Ovosanu znacznielepiej znoszę przebieg alergii.

Nie można zapomnieć również o wpływie Ovosanu nagojenie ran ciętych i otarć, do których dochodzi podczasprac w domu i aktywności ruchowej - preparatwyraźnie przyspiesza ich gojenie.

Pozdrawiam J. V.

Aktualny stan na początku 2014 r. - ustabilizowany stan iwyniki.

169

Mężczyzna P. H., rok urodzenia 1944W czasie wystąpienia choroby (sierpień 2009) 65-letnimężczyzna chory na raka prostaty. Badania wykazałyzauważalne przerzuty w węzłach zaotrzewnowych,licznie na otrzewnej i w szkielecie, przede wszystkim wkręgosłupie.

Terapia

Rozpoczął odpowiednie leczenie zachowawcze,przeszedł też radioterapię (cały kręgosłup), ponieważmiał poważne bóle, które wymagały stałego leczeniaopiatami.

Obecnie utrzymuje się zmęczenie i okresowy ból,przede wszystkim kręgosłupa. PSA (prostata specificantigen) jest bardzo czułym markerem, który dokładnieodzwierciedla przebieg choroby. Z pierwotnychdziesiątkowych (ekstremalnie wysokich) wartościspadek do obecnych jednostek, ale i tak nadal powyżejgórnej granicy normy. Obecnie mijają 3 lata odpostawienia diagnozy - rozsianego nowotworu prostaty- według prognoz skrajnie niekorzystnej choroby.

Komentarz170

Od listopada 2009 r. stosuje Ovosan w dawce 3x5kapsułek, leczenie toleruje (przy uwzględnieniu zakresuchoroby i intensywności leczenia) bardzo dobrze. Tonaprawdę wyjątkowy przypadek i nie możnazakwestionować roli towarzyszącego stosowaniaOvosanu, należy ją z pewnością podkreślić.

Na Pańską prośbę przesyłam moją opinię dotyczącąprzebiegu stosowania preparatu OVOSAN.

We wrześniu 2009 r. byłem hospitalizowany naonkologii w szpitalu Thomayera w Krču po okołotrzyletnim badaniu przyczyn mojego bólu, czegozwieńczeniem pod koniec 2008 r. były dwie kolejneoperacje kręgosłupa (7.2009 i 8.2009) w szpitalu NaHomolce (dopiero podczas drugiej operacji stwierdzonoraka prostaty z przerzutami do węzłów oraz kręgosłupalędźwiowego i piersiowego).

171

Po radioterapii i dalszym leczeniu dostałem namiary naWasze centrum, gdzie po telefonicznej rozmowie siępojawiłem (zostałem przywieziony). W związku z moimnieciekawym stanem zostałem włączony do Waszegoprogramu badawczego.

Można stwierdzić, że preparat OVOSAN z pewnościązmniejszył męki mojego organizmu, po uporaniu się znastępstwami dokuczliwej (ale też koniecznej) terapiionkologicznej, przez cały czas stosowania Ovosanu niezachorowałem na żadną chorobę wirusową, anginę,katar itp.

Mój stan zdrowia ustabilizował się na tyle, że mogłemodstawić morfinę i inne leki stosowane po naświetlaniu,ból ustabilizował się na znośnym poziomie.

Obecnie przechodzę naświetlanie 1. kręgu piersiowego,na którym były przerzuty i podczas scyntygrafiistwierdzono tam sygnał. Naświetlanie znoszę znacznielepiej niż w 2009 r. Już się tak ekstremalnie nie pocę, niejestem tak bardzo słaby, nie mam bólów głowy itp.Pozostałe przerzuty na razie się uspokoiły.Podejrzewam, że preparat OVOSAN wyraźnie wpływana moją lepszą tolerancję przebiegu leczeniaonkologicznego, wzmacnia odporność organizmu nawirusy i bakterie i ogólnie wzmacnia wyniszczonyorganizm.

172

Pozdrawiam Ing. P. H.

Aktualny stan na początku 2014 r. - stan ustabilizowany,rozpoznanie ustabilizowane w kręgosłupie lędźwiowym,ostatnich kilka badań nie wykazało pogorszenia.

MUDr Igor Havlín

Kobieta E. T., rok urodzenia 1963Pani Eva (wzrost 186 cm i waga 95 kg) w lutym 2008 r.zaobserwowała guzek w swojej prawej piersi. Napoczątku sierpnia 2008 r. wykryła też guzek w lewejpiersi. Na pierwsze badania w naszej przychodniprzyszła 24.9.2008. Podczas badań wstępnych w prawejpiersi stwierdziliśmy pozostałość w górnymzewnętrznym kwadrancie o średnicy 5 cm i pakietpatologicznie powiększonych węzłów chłonny w prawejjamie pachowej. W lewej piersi w górnymwewnętrznym kwadrancie znajdował się rozległy ropieńz flegmoną w okolicy.

173

Terapia

Przeprowadziliśmy punkcję 650 ml mętnego, żółtawegopłynu. Ze względu na ropień wprowadziliśmy kuracjęantybiotykową i skierowaliśmy pacjentkę na badaniaMG, USG i biopsję. Biopsja potwierdziła prawostronneIDCA (rak przewodowy inwazyjny) stopień 3, również wwęzłach chłonnych, po lewej stronie IDCA st. 3.Kontynuowaliśmy leczenie z powtórną punkcją w celuzmniejszenia nacisku na otaczający gruczoł i skórę.Mimo to doszło do infiltracji nowotworowej skóry.

Równocześnie prowadzone były badania - RTG S + P -neg., USG brzucha - neg. A scyntygrafia szkieletu -negatywna. W tym czasie za jedyne możliwerozwiązanie uważaliśmy chemioterapięnieadjuwantową oraz ablację piersi z eksenteracją węzł.chłon. w obu jamach pachowych i z późniejsząchemioterapią.

Po konsultacji rozpoczęliśmy leczenie poprzezpodawanie OVOSANU w dawce 10-10-10 kapsułek ichemioterapię nieadjuwantową. W sumie podano 9cykli chemioterapii nieadjuwantowej w okresie odpaździernika 2008 do maja 2009 r. Ze względu napodawanie OVOSANU tolerancja chemioterapii byłalepsza. W wyniku tego leczenia doszło do zmniejszenianowotworu w obu piersiach.

174

Pacjentka zdecydowanie odmówiła ablacji obu piersi, wmaju 2009 r. przeprowadziliśmy częściową resekcję zeksentracją jamy pachowej po prawej i lewej stronie,częściową resekcję z ekstyrpacją węzłówwartowniczych. Rozpoznanie histologiczne - po prawejstronie - pozostałość IDCA otoczone regresywnieproduktywnymi zmianami po chemioterapiinieadjuwantowejj - rozmiary ogniska 10 x 5 x 10 mm, wwęzłach chłonnych przerzut do 3 z 15 usuniętychwęzłów chłonnych - nekroza + bliznowacenie, po lewejstronie - rozległe produktywnie zapalne zmiany, ogniskomartwicy ropnej 8 x 10 x 20 mm, w 1 węźlewartowniczym tylko lipoatrofia.

Pacjentka zgodnie z własną decyzją nie poddała sięradioterapii.

MG + USG 19. 12. 2009 wykazały rozpoznanie bezogniska patologicznego.

175

Wypowiedź pacjentki z kwietnia 2012

Dziś wiem, że trafiłam do doskonałego lekarza. Każdamoja wizyta u niego miała niezwykle profesjonalny, aleprzede wszystkim ludzki charakter. Widziałamprawdziwą chęć udzielenia mi pomocy. Nie byłam tylkonumerkiem, codziennie traciłam na wadze 1 kg, byłamsłaba nie chciałam tam być, gdy było mi źle. Lekarzzaproponował mi uczestnictwo w programiebadawczym z preparatem leczniczym Ovosan. Choćdoktor ma zawsze przepełnioną poczekalnię (zdajęsobie sprawę dlaczego), w spokoju wytłumaczył miwszystkie kwestie związane ze stosowaniem preparatu -wróciłam z pełną torebką tego wspomagającego,leczniczego cudu.

Domyślam się, że nie tylko ja dostrzegamzainteresowanie, chęci i starania lekarzy. Niestety, niewszyscy potrafią słuchać, być cierpliwi i wczuć się wsytuację pacjenta. Jestem przekonana, że Ovosanpomógł mi tylko dlatego, że zaordynował mi go mójlekarz, który miał szczerą chęć pomocy. Kapsułki, którepołykałam, na początku nie sprawiały mi żadnychproblemów, choć zażywałam ich po 30 dziennie. Późniejzaczął mnie boleć żołądek i pojawiły się obrzęki ciała(brzuch, ręce, nogi, twarz). Mój lekarz prowadzącyznalazł rozwiązanie, zmniejszył dawkowanie do 3 x 7kapsułek, zaordynował częstsze kontrole i przestałam

176

połykać całą kapsułkę, ale po rozgryzieniu wysysałamjej zawartość.

Jestem przekonana, że preparat Ovosan zdecydowaniepomógł w moim wyzdrowieniu i lepszej tolerancjichemioterapii. Dziękuję zespołowi naukowców, którzypracowali przy jego rozwoju. Faktem też jednak jest, żedzięki swemu lekarzowi, jego podejściu i zabiegowioperacyjnemu, którego inni nie odważyli sięprzeprowadzić, nadal żyję. Obecnie moje markerynowotworowe są w normie i czuję się dobrze. Dziękujęw imieniu wszystkich pacjentów, którzy mogą stosowaćOvosan.

Pacjentka zakończyła stosowanie Ovosanu w kwietniu2012 gdy była w ustabilizowanym stanie.

177

MUDr Hana Zelenková, Ph.D.

Pani Maria 4 lata temu zauważyła drobną rankę naostatnim segmencie kciuka lewej dłoni. Ponieważ mimostosowania domowych sposobów rana się nie zagoiła,pacjentka poszła do lekarza. Przez prawie dwa miesiącena palec nakładane były różne maści, ale nie przynosiłoto rezultatów. Ognisko się powiększyło, sięgało prawieczubka palca, pod paznokieć i zaczęło boleć. W naszejprzychodni dermatologicznej, którą pacjentkaodwiedziła, z uwagi na podejrzenie czerniakazłośliwego, zaproponowano radykalne rozwiązanie -amputację kciuka. Niestety, podczas badańhistologicznych diagnoza się potwierdziła. Czasrekonwalescencji i stopniowe wygajanie nie trwałodługo, dłużej zajęło przywyknięcie do zmniejszonejsprawności ręki. Chirurg i onkolog nie wypowiedzieli sięna temat dalszego leczenia. Pani Maria chciała jednakzrobić wszystko, co było możliwe, by choroba niepostępowała i przede wszystkim by nie doszło donawrotu. Poleciliśmy jej stosowanie Ovosanu.

Ovosan stosuje już trzeci rok. Stale kontrolowane sąwyniki badań laboratoryjnych oraz wyniki kliniczne.Pacjentka nie odczuwa dolegliwości, nie ma też oznaknawrotu. W tym zakresie uważamy stosowanieOvosanu za niezwykle efektywne.

178

Pani Anna ma już 86 lat, leczy sie na serce, nadciśnienie,czasem ma problemy ze stawami, 10 lat temustwierdzono u niej osteoporozę. Mimo że stosuje wieleleków, jest bardzo aktywna i, jak mówi rodzina, niepotrafi usiedzieć w miejscu. Mniej więcej 5 lat temu nalewej części skroni zauważyła małą narośl, którą leczyładomowymi sposobami (m.in. przez przykładanie liścibabki). Narośl jednak się powiększała i dlatego, zanamową rodziny, starsza pani odwiedziła nasząprzychodnię. Po próbnym wycięciu zalecono leczeniespecjalnym kremem i po 2 miesiącach doszło dozagojenia. Mniej więcej 4 miesiące później pani Annazraniła się w miejscu blizny i znów pojawiła się tamnarośl, a później mały wrzód, i kiedy "pochwaliła się"rodzinie swą chorobą, ognisko miało już średnicę około5 cm, ropiało, bardzo bolało i doprowadziło dostopniowej opuchlizny całej lewej strony twarzy. Nachirurgii plastycznej zalecono radykalny zabieg, na któryjednak pacjentka, ze względu na swój wiek, nie zgodziłasię. Radykalnego zabiegu ostatecznie nie zalecił równieżinternista podczas badań przedoperacyjnych. Następniewprowadzono leczenie zachowawcze i po 4 miesiącachognisko zmniejszyło się o jedną trzecią. Wtedy jednakpacjentka straciła swoją dotychczasową chęć do życia,schudła i ogólnie pogorszył się stan jej zdrowia. Przeddwoma laty zaczęła stosować Ovosan, który zażywa dodziś. Po 2 miesiącach stosowania można było zauważyćnie tylko zmniejszenie ogniska, ale przede wszystkim

179

ogólny stan zdrowia. Dziś starsza pani jest znówenergiczna, rozpoznanie na skroni poprawiło się, rankama rozmiary 2x1 cm. Z Ovosanu pacjentka nie zamierzarezygnować i uważa go za główny powód poprawy swejkondycji. Taką samą opinię wyraża lekarz prowadzący.

Jan to przystojny 28-letni mężczyzna. 5 lat temu na prawej części jego twarzy pojawiła się mała brodawka, która zaczęła się stopniowo powiększać. Po badaniach przeprowadzono jej próbne wycięcie, wyniki badań byłyprzerażające - to nowotwór skóry, wprawdzie niezłośliwy, potrzebne jest jednak radykalne rozwiązanie. Jan przeszedł operację, ale po 5 miesiącachproblemy powróciły, potem pojawiały się z zastraszającą regularnością jeszcze 3x w półrocznych odstępach. Na ostatnią operację mężczyzna się nie zgodził i nawrót leczono specjalną maścią. Obok leczenia miejscowego ponad dwa lata temu Jan zaczął stosować Ovosan. Niemiły okres życia przypomina dziś mężczyźnie tylko drobna blizna na twarzy, pacjent regularnie chodzi na kontrole, a Ovosan, który, jak twierdzi, przywrócił mu chęć do życia, zażywa w dalszym ciągu. W lecie mężczyzna musi pamiętać o ochronie skóry przed promieniami słońca.

180

CZĘŚĆ TRZECIA ARTYKUŁY LEKARZY

W części trzeciej tej publikacji zamieszczono artykułykilku lekarzy, którzy podzielili się z nami swymidoświadczeniami związanymi ze wsparciem leczeniaOvosanem.

MUDr Vladimíra Jeřábková, onkolog, pediatra

Stosowanie Ovosanu u dzieci

Doświadczenia, które mam ze stosowaniem Ovosanu udzieci są na razie niewielkie. Wiąże się to z jednej stronyz ogólnie rzadszym występowaniem choróbnowotworowych u dzieci, z drugiej - z dostępną formąOvosanu. Są to jajowate kapsułki, których połykaniesprawia znaczne problemy mniejszym dzieciom iosobom z uszkodzonym pod wpływem chorobyprzełykiem. Właśnie dlatego obecnie Ovosanu nie mogązażywać niektórzy dziecięcy pacjenci, którzy moglibywziąć udział w badaniach i których rodzice bylibyzainteresowani takim rozwiązaniem.

W odróżnieniu od doświadczeń z dorosłymi, gdziedziałanie Ovosanu zauważamy zazwyczaj po tygodniachlub miesiącach stosowania, u dzieci jeden z efektów jestwidoczny już w ciągu pierwszych dni zażywania. Porozpoczęciu podawania Ovosanu u dziecięcych

181

pacjentów zauważyliśmy podwyższony apetyt, czemutowarzyszyło późniejsze zwiększenie masy ciała. Dużymproblemem u dzieci jest jadłowstręt przy rozpoczęciuchemioterapii, a w efekcie późniejszy spadek wagi.Dzieci nie mają apetytu - subiektywnie lub obiektywnienie mogą przyjmować pokarmów z powoduuszkodzenia błon śluzowych przewodu pokarmowego(zwłaszcza w jamie ustnej), co jest niepożądanymskutkiem ubocznym stosowania niektórychcytostatyków. Stan ten nie poprawia się często równieżpo zagojeniu błon śluzowych, tym niemniej podczaspodawania Ovosanu niemal u 50% pacjentów problemten rozwiązał się. Dzieci faktycznie lepiej się odżywiały iwidocznie przybierały na wadze.

Tak to wyglądało w przypadku jednego z naszych młodszych pacjentów, który leczył się na złośliwą chorobę nowotworową mózgu. Nowotwór zlokalizowany w tylnej jamie czaszki został operacyjnie usunięty a następnie wprowadzono chemioterapię, której pacjent nie tolerował zbyt dobrze. Leczeniu towarzyszył szereg komplikacji, które jednak z biegiem czasu udało się opanować i pacjent zbliżał się do zakończenia leczenia. Jednym z problemów był wyraźny spadek wagi dziecka, które cierpiało na jadłowstręt i nietolerancję pokarmową. Po rozpoczęciu podawania Ovosanu stan dziecka wyraźnie się unormował,

182

poprawił się mu apetyt i zaczęło ono przybierać na wadze. Rodzice kontynuowali podawanie Ovosanu także po zakończeniu leczenia i po około dwóch miesiącach zdecydowali się na odstawienie Ovosanu, ponieważ dziecko było w idealnym stanie i cieszyło się dobrym zdrowiem. Mimo to dwa dni po odstawieniu Ovosanu u dziecka pojawiły się objawy, które towarzyszyły początkom choroby - bóle głowy, nudności, słabość, brak apetytu, Wystraszeni rodzice zaczęli ponownie podawać Ovosan i stan dziecka w ciągu dwóch dni się unormował. Obecnie pacjent jest rok po zakończeniu leczenia, znajduje się w doskonałymstanie fizycznym, bez oznak aktywności podstawowej choroby, w dalszym ciągu zażywa dawkę podtrzymującąOvosanu.

Efektu przeciwnowotworowego Ovosanu u dzieci wsposób jednoznaczny na razie nie stwierdziliśmy,kwestia ta jest jednak bardzo trudna do oceny,ponieważ wszystkie dzieci są już leczone w ramachchemioterapii i radioterapii, czy poprzez operację. Wnaszej grupie mamy przypadek pacjenta, który mazdiagnozowanego nieoperowalny nowotwór mózgu, byłleczony zgodnie z ogólnie uznawanymi procedurami, alerokowania dla tego typu choroby są złe, większośćpacjentów z taką diagnozą umiera. Nasz pacjent trzy

183

miesiące po zakończeniu leczenia jest w bardzo dobrymstanie i obecnie nie ma żadnych subiektywnychdolegliwości. Kontrole w ramach diagnostyki obrazowejdowiodły, że nowotwór nie wykazuje na razieaktywności wzrostowej. Pacjent kontynuuje stosowanieOvosanu.Na podstawie powyższego trudno wysnuwać jakieś jednoznaczne śmiałe wnioski. Tym niemniej w oparciu oposzczególne przypadki można obserwować przynajmniej częściowe pozytywne efekty Ovosanu. Grupa pacjentów dziecięcych jest naprawdę bardzo mała, ale duża część dzieci zaskakująco dobrze zareagowała na stosowanie Ovosanu. Tłumienie braku apetytu u poszczególnych dzieci było wyraźne i w ani jednym przypadku nie stwierdziliśmy żadnych skutków ubocznych stosowania Ovosanu. Jedynym problemem, jaki obecnie widzimy, jest wspomniana forma preparatu, która na razie uniemożliwia stosowanie Ovosanu niektórym dzieciom.

184

MUDr Hana Zelenková, PhD., ordynator oddziałudermatologiczno-wenerycznego

Kompleks biologicznie aktywnych fosfolipidów BAF® -aktualne zastosowanie w dermatologii

Po wieloletnich doświadczeniach można z pełnąodpowiedzialnością stwierdzić, że Ovosan stanowiniezawodną pomoc w zakresie ochrony zdrowia, przedewszystkim z uwagi na wzmacnianie naturalnejobronności organizmu oraz to, że nie uzależnia a jegostosowanie nie ma skutków ubocznych.

Badania działania Ovosanu u pacjentów onkologicznych(w obszarze dermatologii czerniak skóry) wykazały efektzwłaszcza w zakresie zapobiegania powstawaniu choróbnowotworowych u osób zagrożonych zachorowaniemna wyżej wymienione. Ovosan tłumi niepożądane skutkiuboczne leczenia onkologicznego. Okazał się równieżbardzo skuteczny w zakresie walki z długotrwałymstresem, pozytywnie wpływał na stany psychiczne i wprzypadku fizycznego zmęczenia, oddziaływał jakośrodek wspomagający przy chorobach wirusowych ibakteryjnych (np. mononukleozie). Był równieżskuteczny w przewlekłych chorobach degeneracyjnych iw terapii hormonalnej kobiet.

185

Kilka lat temu pojawiła się koncepcja dalszegomożliwego zastosowania Ovosanu. Wybór padł nazastosowanie przezskórne, zwłaszcza dlatego, że skórato największy organ immunologiczny ludzkiegoorganizmu, pełniący niezliczoną ilość funkcji. Wnawiązaniu do badań nad działaniem Ovosanupostanowiono o opracowaniu aktywnego biologicznieżelu fosfolipidowego o nazwie Transovosan. Jego efektpolega na stopniowym przenikaniu przez skórę głębokodo tkanek, ponadto na destrukcji anormalnych komóreki skutecznym wspieraniu klasycznych procesówleczniczych. Równocześnie stosowanie Transovosanumobilizuje zdolności obronne organizmu i korzystniewpływa na gojenie procesów zapalnych.

W 2010 r. obserwowano działanieprzeciwnowotworowe Transovosanu w miejscowymzastosowaniu na rogowacenie słoneczne (u wielu osóbspowodowane nadmierną ekspozycją napromieniowanie słoneczne i nierozważnymkorzystaniem z solarium), na rogowacenie starcze, nadrobne nowotwory podstawnokomórkowe skóry.Obecnie koncentrujemy się zwłaszcza na śledzeniumożliwych skutków podawania Transovosanu wodniesieniu do wzrostu czerniaków i jego przerzutów.

Transovosan ma również działanie przeciwwirusoweprzy ostrych i przewlekłych infekcjach wirusowych,

186

zwłaszcza nawracających (opryszczka pospolita,brodawki) i wzmacnia przeciwwirusową obronęimmunologiczną organizmu. U pacjentówdermatologicznych obserwowano efektimmunomodulacyjny Transovosanu. Równocześnie jegostosowanie tłumi miejscowe objawy alergii i przyspieszauspokojenie podrażnionej skóry u pacjentów z jejatopowym zapaleniem, łuszczycą ogniskową,dermatozą (trądzik różowaty, zapalenia skóry). Przystosowaniu Transovosanu pacjenci w badanych grupachzgłaszali również inne efekty, np. analgetyczny, wyraźnezłagodzenie świądu (świąd starczy, świerzbiączkaguzkowa), poprawa jakości skóry przy rybiej łusce. Wostatnich dwóch latach przybywa pozytywnychinformacji o stosowaniu żelu z aktywnymi biologiczniefosfolipidami BAF® u pacjentów z łuszczycą i łuszczycąkrostkową.

Sprawdzamy również możliwości wykorzystania żelu zBAF® w połączeniu z innymi substancjami czynnymi.Dotyczy to szerokiej gamy kombinacji, celem tychposzukiwań jest wykorzystanie nowej wiedzy zwłaszczaw dermatologii i wenerologii. Wydaje sie, że połączenieBAF® z aktywnymi farmaceutycznie substancjamibędzie obiecującym sposobem prowadzącym dopozytywnego oddziaływania na niektóre choroby skóry.Na pierwszym etapie badań laboratoryjnych iprzedklinicznych kombinacji BAF® wybór padł na ichtiol

187

oraz standaryzowany ekstrakt Boswellia serrata icholesterol.

Dlaczego właśnie te substancje? Zwiększą onedodatkowo działanie biologicznie aktywnychfosfolipidów. Obecność ichtiolu umożliwiarozpuszczanie wielu miejscowych lekównierozpuszczalnych w wodzie. W preparatachkompozytowych do stosowania miejscowego zwiększaskuteczność innych substancji. Działanie kwasówbosweliowych jest porównywalne z kwasemacetylosalicylowym (aspiryna), nie drażnią one jednakani nie uszkadzają błony śluzowej żołądka i jelit.Potwierdzono doskonałe efekty zastosowania kwasówboweliowych we wrzodziejącym zapaleniu jelitagrubego i w chorobie Crohna, nie stwierdzono przy tymżadnych poważnych niepożądanych skutków ubocznych.Cholesterol pomaga organizmowi przetwarzać tłuszcze ijest ważny przy tworzeniu błon komórkowych.

Badanie działania mieszaniny BAF®, kwasubosweliowego i cholesterolu odbyło sie w prywatnejklinice dermatologicznej SANARE spol. s r.o., oddziałDOST Svidník. Do badanych grup włączono dorosłychpacjentów oraz dzieci do 12. roku życia, pacjentów z

188

atopowym zapaleniem skóry, z egzemą na rękachspowodowaną różnymi substancjami, pacjentówleczonych cytostatykami miejscowymi (Aldara, Efudix,krioterapia) z powodu stanu przedrakowego inowotworów podstawnokomórkowych skóry(regeneracja i rewitalizacja skóry).

Wyniki dowiodły, że tekstura preparatów jest bardzodobra, miła w dotyku, dochodziło do szybkiegowchłaniania się substancji. Po wtarciu skóra stawała sięmiękka i delikatna, co chwalili sobie zwłaszcza pacjenci zzapaleniem skóry rąk. U żadnego z pacjentów niewystąpiło podrażnienie skóry. Żele z BAF, z ichtiolem iekstraktami z Boswellia serrata idealnie sprawdzały sięw końcowym etapie leczenia i w profilaktyce podanychdermatoz. Efekty przewidywano też w przypadkupacjentów z uszkodzoną skórą po nadmiernymnaświetlaniu.

Wzbogacenie palety dermatologicznych preparatówpielęgnujących i profilaktycznych stanowi zawsze ważnywkład w leczenie miejscowe wielu zdiagnozowanychchorób. Nowe produkty z zawartością aktywnychbiologicznie fosfolipidów, ewentualnie z ichtiolem,ekstraktami Boswellia serrata i cholesterolem mogłybyw przyszłości zająć znaczące miejsce w katalogu lekówpolecanych przez dermatologów i stosowanych przezich pacjentów.

189

MUDr Igor Havlín, chirurg, poradnia dla osób z chorobami piersi

Ovosan i nowotwory piersi

Pracuję jako chirurg i częścią mojej pracy jest równieżproblematyka leczenia chorób gruczołu mlekowego.Poradnię dla osób z chorobami piersi prowadzę od 19lat. W swej pracy już od 2004 r. jako elementkompleksowego leczenia wykorzystuję suplement dietyOvosan u pacjentem z wykrytym nowotworem.Kompleksowa terapia obejmuje, zależnie od typu,wielkości i stadium nowotworu, chemioterapięnieadjuwantową, operację, chemioterapięadjuwantową, naświetlanie i leczenie hormonalne.Ovosan zaczynam podawać po histologicznympotwierdzeniu nowotworu gruczołu mlekowego.Doświadczenia ze stosowaniem Ovosanu oceniam zdwóch punktów widzenia. Pierwszym kryterium jestwpływ na leczenie podczas chemioterapii, radioterapii iterapii hormonalnej. Jeśli chodzi o nieprzyjemneobjawy towarzyszące leczeniu, najgorzej odbierana jestchemioterapia, ze względu na mdłości, wymioty izmęczenie. Leczenie hormonalne nie ma subiektywnieodbieranych negatywnych skutków. PodawanieOvosanu jednoznacznie poprawia stan pacjentek

190

borykających się z mdłościami, wymiotami izmęczeniem. Pacjentki stosujące Ovosan zdecydowanielepiej tolerują chemioterapię niż te, które nie zażywająOvosanu. Drugim kryterium jest wpływ Ovosanu naleczenie nowotworu. Wpływ Ovosanu na leczenienowotworu gruczołu mlekowego trudno ocenić,ponieważ leczenie, jak już wspominaliśmy, opiera się nachemioterapii, operacji, radioterapii i terapiihormonalnej. Podczas tego kompleksowego leczenianie można stwierdzić, która część terapii prowadzi dowyleczenia. Zawsze jest to suma wielu działań. Leczeniezależy od typu i rozległości nowotworu oraz stanupsychicznego pacjentki. Wpływu Ovosanu ani teżinnego leku nie można zmierzyć. Ocena wpływuOvosanu zależy od doświadczeń tego, kto go podaje. Zmoich doświadczeń wynika, że Ovosan pomaga wleczeniu nowotworu gruczołu mlekowego. Miał onudział w wyleczeniu niektórych pacjentek, w stabilizacjistanu niektórych pacjentek z przerzutami, u innychstanowił element leczenia, które doprowadziło dozmniejszenia nowotworu i umożliwiło jego operacyjneusunięcie. Również w przypadku pacjentek, u którychleczenie nie zakończyło się pomyślnie, Ovosan mawpływ na poprawę jakości i wydłużenie długości życia.Ogólnie mogę powiedzieć, że moje doświadczenia zpodawaniem Ovosanu u pacjentek z nowotworemgruczołu mlekowego są pozytywne i podawanieOvosanu uważam za korzystne.

191

MUDr Josef Mališ, onkolog, pediatra

Ovosan i dorośli pacjenci z różnymi diagnozamionkologicznymi.

Ovosan to oryginalny preparat o działaniuprzeciwnowotworowym, pozyskiwany z żółtek jaj. Takbrzmi opis specyfiku. Poprzednie zdanie dla kogoś ktopracuje z preparatami na nowotwory może się wydaćco najmniej podejrzane w czasach gdy w praktyceklinicznej stosuje się szeroką gamę bardzo skutecznychdostępnych na receptę i bez niej lekówprzeciwnowotworowych, Dlaczego oferuje się produkt,który choć ma zadeklarowane określone właściwości,nie jest włączony do stosowanych klinicznie środkówprzeciwnowotworowych? Najbardziej przystępne inajlepiej zrozumiałe wyjaśnienie to to, że podmiotprodukujący nie ma wystarczających środków iwarunków ku temu, by pokonać skomplikowaneadministracyjno-technologiczne przeszkody. W tejsytuacji wybiera drogę oferowania opatentowanegopreparatu z wewnętrznym przekonaniem, żedoświadczenia, praktyka i refleksje tych, którzy gostosują, stworzą warunki umożliwiające dostosowaniesię do przyszłych uregulowań prawnych irozpowszechnienie produkowanego preparatu.

192

Pierwszy kontakt z tym preparatem jest w przypadkulekarza klinicznego wysoce ostrożny. Chodzi tumianowicie o substancję, która nie przeszła procesubadań klinicznych, stopniowego wprowadzania dopraktyki klinicznej, badań randomizowanych, mówiąc wuproszczeniu - brak jest praktyki medycznej opartej nadowodach (evidence based medicine). Ale właśnie takieodczucia prowadzą do większej ostrożności i ciekawości,co można (lub czego nie można) oczekiwać popodawaniu tego preparatu w praktyce. Mojedotychczas trzyletnie doświadczenia związane zobserwacją ludzi, którzy produkt ten stosują, możnapodsumować w poniższych punktach:

1. Ovosan pomimo rozmiarów poszczególnych kapsułek (zdecydowanie większe w porównaniu z powszechnie podawanymi lekami) jest dobrze tolerowany i nie sprawia poważniejszych dolegliwości przy samym spożywaniu.

2. Nie powoduje żadnych nieoczekiwanych interakcji wodniesieniu do równocześnie prowadzonego leczeniaprzeciwnowotworowego.

3. Efekt Ovosanu można ocenić dopiero przydługotrwałym stosowaniu, tzn. powinno się go

193

podawać u chorych z prognozą liczoną co najmniej wmiesiącach.

4. Obserwowane powszechnie skutki uboczne leczeniaprzeciwnowotworowego są lepiej tolerowane, niewystępuje pogorszenie apetytu, towarzyszącekomplikacje infekcyjne przy tłumieniu produkcji krwi pochemioterapii są znacznie mniejsze.

5. W grupie chorych, którzy stosują Ovosan, pojawiająsię osoby w znacznie zaawansowanym stadiumchoroby, którzy według powszechnych opinii powinnistatystycznie przegrać walkę z chorobą, ludzie ci jednakcieszą się ze stosunkowo wysokiej jakości życia, np. przynieoperowalnych nowotworach trzustki, rozsianychnowotworach złośliwych nerek, prognostycznie skrajnieniekorzystnych glejakach mózgu. Są to jednak tylkopojedyncze przypadki, nieudokumentowanestatystycznie, a zatem nie można tych wynikówprzedstawić fachowcom lub pacjentom chorującym napodobne schorzenia jako dowód lub argument dlaszerszego stosowania Ovosanu.

6. Spokojna, niczym niezakłócona rozmowa z chorympozwala wytłumaczyć niektóre wątpliwości dotyczącechoroby, które chory w naturalny sposób dostrzega iktórych nie ma możliwości omówić ze swym lekarzemprowadzącym w zatłoczonej przychodni onkologicznej.

194

7. Ovosan zdecydowanie nie jest polecany jako "terapiaratunkowa" w stanach całkowitej odporności nastosowane leczenie przeciwnowotworowe, w stanachzagrażających niezbędnym funkcjom życiowym lub życiuchorego (postępująca żółtaczka, brak możliwościdoustnego przyjmowania pokarmu, dusznośćspoczynkowa, zaburzenia pasażu przewodupokarmowego itp.).

8. Jego głównym wskazaniem jest podawanieuzupełniające przy leczeniu przeciwnowotworowym,któremu towarzyszą wszystkie znane skutki uboczne iktóre Ovosan jest w stanie wyraźnie łagodzić,poprawiając w ten sposób jakość życia.

9. Efekt przeciwnowotworowy można na razie jedyniezakładać, ale studium przypadków pozytywnegoprzebiegu chorób w ogólnie, zgodnie z rokowaniami,niekorzystnych stanach nowotworowych, zdają sięprzemawiać za wskazaniem do stosowania Ovosanu.

195

MUDr Peter Bednarčík, CSc.

Jak ocenić i podsumować dotychczasowedoświadczenia lekarzy związane ze stosowaniemOvosanu?

W każdej przedstawionej historii konkretnego pacjenta(w drugiej części książki) widzimy, że lekarze przy oceniebezpośredniego wpływu Ovosanu na chorobęnowotworową są ostrożni. Z przebiegu i wyników badańw większości bezpośrednio lub pośrednio wynika, żepodawanie Ovosanu dawało pozytywne efekty.Jednoznacznie przez lekarzy i pacjentów oceniany jestpozytywny wpływ Ovosanu na jakość życia i przebiegleczenia onkologicznego. Chodzi tu zwłaszcza o lepszątolerancję chemioterapii, mniejsze szkody wywoływaneprzez agresywne leczenie i wyraźne wsparcie dlaprocesu gojenia

Niezwykle ważne jest, że Ovosan można wykorzystać wokresie po pomyślnie zakończonym leczeniuonkologicznym w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu iutrzymania wysokiej jakości życia.

Z Ovosanem zacząłem pracować jeszcze przed 2000 r.Ponieważ od wielu lat zajmuję się profilaktyką ileczeniem wspomagającym poważnych chorób, miałemokazję otrzymać jedne z pierwszych wyprodukowanych

196

opakowań Ovosanu i wykorzystać je najpierw w kręgurodziny i znajomych. W ten sposób uzyskałem pierwszeinformacje i zdobyłem doświadczenia związane zpodawaniem preparatu. Praktyczne doświadczenia iinformacja zwrotna od pacjentów pomogły mi wokreśleniu obecnie zalecanych dawek, zarówno dlapotrzeb profilaktycznych, jak i leczeniawspomagającego chorych.Większość suplementów diety, w których deklaruje siędziałanie przeciwnowotworowe, działa profilaktycznieantyoksydacyjnie, immunostymulacyjnie, preparaty tenie mają jednak bezpośredniego działaniaantynowotworowego, czyli same w sobie nie niszcząkomórek nowotworowych. Wspomagają odporność, aprzez to pomagają organizmowi w lepszym radzeniusobie z chorobą nowotworową.

Z tego punktu widzenia działanie Ovosanu wyglądanieco inaczej. Podobnie jak wyżej wspomnianesuplementy diety, Ovosan działa antyoksydacyjnie iimmunostymulacyjnie, czy też, ściślej mówiąc,immunomodulacyjnie. Dodatkowo jednak, po oceniewieloletnich doświadczeń i wyników leczenia tysięcypacjentów, wydaje się, że wnioski dotyczącebezpośredniego efektu leczniczego przedstawione przezdr Kárę, są uzasadnione. Można zatem stwierdzić, że

197

Ovosan wyraźnie wpływa na ogólny stan zdrowia,zmniejsza niepożądane skutki uboczne chemioterapii,przyspiesza gojenie i regenerację uszkodzonych tkanekoraz poprawia jakość życia. Zapewnia on w pełniunikalne leczenie wspomagające, które bezpośredniowpływa na uszkadzanie i destrukcję błon komóreknowotworowych, wzmacnia skuteczność podawanejchemioterapii i redukuje jej niepożądane skutkiuboczne. Prawdopodobny mechanizm działania polegana tym, że Ovosan powoduje ukierunkowanądegenerację tłuszczową i uszkadza błony komóreknowotworowych. W ten sposób zwiększa ichprzepuszczalność i komórki nowotworowe stają siębardziej wrażliwe na działanie chemioterapii, w wynikuczego cytostatyki łatwiej przenikają przez uszkodzonebłony komórkowe do komórki i powodują jejzniszczenie. Rzeczą istotną jest fakt, że Ovosan nieuszkadza zdrowych, nienowotworowych komórek,pomaga natomiast w ich regeneracji, jeśli sąuszkodzone (np. pod wpływem chemioterapii). Tekomórki Ovosan chroni przed dalszym uszkodzeniem,pomaga zwiększać wytrzymałość i odporność ich błon.W ten sposób pośrednio pozytywnie wpływa naprzemianę materii, która odbywa się przez błonępomiędzy komórką i otoczeniem.

198

Ogólnie doświadczenia z Ovosanem możnapodsumować w kilku punktach:- Maksymalny efekt można osiągnąć w przypadkuodpowiednio wczesnego podawania Ovosanu - najlepiejzacząć go stosować już w przypadku podejrzenianowotworu, tj. przed sprecyzowaniem rozpoznania irozpoczęciem leczenia chirurgicznego i onkologicznego.- Ovosan należy podawać przez cały okres leczeniaonkologicznego i minimum jeszcze dwa miesiące pousunięciu ognisk nowotworu.

- W kolejnym okresie zalecamy podawanie Ovosanu wdwumiesięcznych kuracjach uderzeniowych jakoprofilaktykę powstania nawrotu choroby. Pierwszadwumiesięczna kuracja powinna zostać rozpoczęta półroku po pomyślnie zakończonym leczeniu, kolejna, znówpo pół roku.

- Dawkowanie Ovosanu u pacjentów onkologicznychjest indywidualne, a dawki są wyraźnie wyższe niż wwypadku profilaktyki u osób zdrowych.

- W optymalnym przypadku stosowanie wspomagająceOvosanu koordynuje lekarz, najlepiej lekarz z infoliniiOvosanu, który ma najwięcej doświadczeń związanych zpodawaniem Ovosanu.

199

Bardzo dobre wyniki obserwowaliśmy u pojedynczychpacjentów z nowotworami układu wydalniczego itrawiennego - nowotwór nerek, jelita grubego, żołądka,woreczka żółciowego, trzustki (z przerzutami dowątroby i układu limfatycznego). Kolejnyminteresującym obszarem są nowotwory mózgu.Wiadomo, że przez barierę do mózgu substancje dlaniego nienaturalne nie przenikają (różne rodzajechemioterapii). Wydaje się, że fosfolipidy zawarte wOvosanie, które są dla człowieka naturalne i niezbędne,przenikną do wnętrza i mogą w ten sposób oddziaływaćdestrukcyjnie na komórki nowotworowe. Potwierdziłosię to np. w przypadku gwiaździaków u dzieci i glejakówniektórych dorosłych.

Poza nowotworami Ovosan podajemy także wprzypadku całego szeregu chorób, w odniesieniu doktórych pozytywne zastosowanie może miećimmunomodulacyjne i regeneracyjne działaniepreparatu. Efekt ten obserwowaliśmy np. w alergiach,astmie, egzemach, łuszczycy. Ovosan sprawdził się wleczeniu wspomagającym chorób zapalnych przewodutrawiennego - wrzodziejącego zapalenia jelita grubego ichoroby Crohna. Przy toksycznych i poinfekcyjnychuszkodzeniach wątroby preparat pomógł wyraźniepoprawić regenerację i prowadził do stopniowejregulacji wyników laboratoryjnych.

200

Myślę, że wszyscy wymienieni powyżej lekarze mogąpolecić Ovosan nie tylko jako profilaktykę większościchorób, ale też jako dobry preparat wspomagający,który może wspierać i wzmacniać leczenieonkologicznych i wielu innych chorób. Działa onpozytywnie praktycznie wszędzie tak, gdzie pomagaprzywrócenie prawidłowego działania układuimmunologicznego. Jak wynika z naszych doświadczeń,Ovosan nie ma żadnych niepożądanych efektówubocznych i jest zazwyczaj dobrze tolerowany, możemieć zatem bardzo szerokie zastosowanie. Dooddziaływania na zdrowe tkanki i wsparcia gojeniadochodzi zazwyczaj już po dwóch tygodniachstosowania, wspomagający efekt leczniczy wodniesieniu do tkanek nowotworowych pojawia się pojednym do dwóch miesięcy, ale zazwyczaj zawszewystępuje.

Życzymy wielu dobrych doświadczeń związanych zestosowaniem Ovosanu!

201

LITERATURA Kára J.: Ether fosfolipid PNAE proti nádorovým buňkám:

Preven¬ce a terapie metastáz. AREKO, Praha 2000.

Kára J., Borovička M., Liebl V., Smolíková J., Ubik K.: A novelnontoxic alkyl-phospholipid with selective antitumor activity,plasmanyl-(N-acyl)ethanolamine (PNAE), isolated from degene-rating chick embryo tissues and from an anticancerbiopreparati- on cACPL. Neoplasma 33, 187-205, 1986.

Kára J., Liebl V., Pelcbauer Z.: Natural and semisynthetic etherphospholipids with selective antitumor activity; their chemicalstructure and mechanism of action leading to tumor cellmembra- ne destruction (in: Highlights of Modern Biochemistry,Prague, Czechoslovakia, July 10-15, 1988) vol. 2, pp.1459-14741989, Editors: A. Kotyk, J. Škoda, V. Pačes, V. Kostka. VSPUtrecht, The Netherlands, 1989).

Kára J., Konovalova A. L., Krasnova M. A., Liebl V., Bejšovcová L.:New tumoricidal semisynthetic ether phospholipid plasmanyl-(N-acyl)ethanolamine (PNAE) and enhancement of itstumorici¬dal activity by calcium ions. Neoplasma 40, 213-217,1993.

Kára J., Zimakova N. I., Serebryakova E. A., Dědková V., Zolota-ryov A. F.: Pharmacokinetics and metabolism of a newantitumor semisynthetic ether phospholipid, 14C-labelledplasmanyl-(N- acyl)ethanolamine in mice bearing sarcoma Mc11. J. Cancer Res. Clin. Oncol. 120, 662-667, 1994.

Kára J., Liebl V., Dědková V., Bejšovcová L.: Způsob semisynte-tické přípravy alkyl-fosfolipidu se selektivním protinádorovýmúčinkem. Čs. patent č. 275396, 1991.

202

Kára J.: Ether-fosfolipidy v onkologii. Chemické listy 87, 58-63,1993.

Kullenberg D., Taylor A., Schneider M., Massing U.: Health effectof dietary phospholipids, Lipids in Health and Disease. 11/1/3,2012. www.lipidworld.com/content/11/1/1

Sborník k semináři společnosti Areko®: Výzkum BAF® 2010. Vyd.Areko, spol. s r. o., Praha 2010.

Sborník k semináři společnosti Areko®: Výzkum BAF®2011¬2012. Vyd. Areko, spol. s r. o., Praha 2012.

203