ETYKA DEONTOLOGICZNAIMMANUEL KANT

W POSZUKIWANIU OBIEKTYWNYCH PODSTAW ETYKI

PROJEKT ETYKI KANTA

• Wobec krytyki Huma Immanuel Kant stara się znaleść jakąś obiektywną podstawę dla etyki, czyli wykazać, że etyka jest w ogóle możliwa.

• Kant tak samo jak Hume jest przekonany o wyższości metody nauk szczegółowych.

• Etyka Kanta zależy od jego krytyki poznania.

• Kant uważał, że nie da się poznać rzeczy samej w sobie (ding an sich) ponieważ umysł nadaje jej znaczenie kiedy ją poznaje.

• Etyka nie może więc mieć podstawy w świecie zewnętrznym ponieważ go nie znamy - etyka nie może mieć podstawy w metafizyce, ponieważ nie jest ona poznaniem naukowym (etyka deontologiczna).

APRIORYCZNA PODSTAWA ETYKI

POCZUCIE POWINNOŚCI MORALNEJ

• Co jest więc podstawą etyki? - doświadczenie naszej moralnej powinności.

• Powinność moralna w pewien sposób wiąże umysł i to jest właśnie doświadczenie tej powinności - wiąże ona umysł w sposób absolutny, czyli zawsze zobowiązuje nas do bycia dobrymi.

• Jaka jest jednak podstawa tej absolutnej powinności moralnej, której doświadczamy?

• Skoro nie możemy poznać rzeczywistości, to podstawa etyki może być tylko aprioryczna - płynie z czystego rozumu.

• Podstawa powinności moralnej może więc być tylko w pojęciach czystego rozumu, i tylko dzięki temu może być konieczna i powszechna.

APRIORYCZNĄ PODSTAWĄ ETYKI MOŻE BYĆ TYLKO DOBRA WOLA

DOBRA WOLA I POCZUCIE OBOWIĄZKU

• Dobro absolutne to dobra wola - tylko wola może być bezwzględnie i absolutnie dobra sama w sobie.

• Spryt, rozum, inteligencja, sąd, władza, bogactwo itp. mogą być dobre, ale także złe w zależności od tego, czy wola, która ich używa jest dobra.

• Wola jest dobra jeżeli za jedyny motyw ma moralną powinność (obowiązek).

• Wola jest dobra tylko wtedy, kiedy ma dobrą intencję (motyw).

• Jaka intencja czyni wolę dobrą? Wola jest dobra tylko wtedy kiedy podejmuje decyzję pod wpływem obowiązku

• Obowiązek to szacunek dla prawa moralnego jako takiego - jeżeli czynimy coś jedynie z intencji czynienia dobra jako takiego, to jest to dobra intencja.

ODNOSZĄCE SIĘ DO INTENCJI POSTĘPOWANIA MORALNEGO

ZARZUTY

1. Taka etyka jest zbyt wyidealizowana: Nie zdarza się nigdy coś takiego jak czysty motyw postępowania moralnego bez żadnych dodatkowych czynników, który byłby czystym podążaniem za poczuciem obowiązku.

• Nie chodzi o to, jak źli czy dobrzy jesteśmy, ale o to co jest absolutną podstawą moralności - wskazanie moralnego ideału.

2. Uczymy się dobrego postępowania naśladując ludzi, którzy pokazują nam jak dobrze postępować. Nie uczymy się tylko teorią, ale praktyką.

• Kant temu zaprzecza: nie można abstrahować prawd ogólnych z danych szczegółowych, nie można wywnioskować prawa moralnego z uczynków, tak jak nie można wyabstrahować substancji z danych zmysłowych.

• Przykłady nadają się tylko do zachęcania do dobrego postępowania, ale nie uczą żadnych zasad - Kant się tu ewidentnie myli (święci lepiej nas uczą moralności niż filozofowie)

PIERWSZA FORMUŁA

IMPERATYW KATEGORYCZNY

• Obowiązek to szacunek do prawa moralnego jako takiego. Ale jakie jest to uniwersalne prawo moralne?

Postępuj tylko według takiej zasady, co do której jednocześnie mógłbyś chcieć aby stała się prawem powszechnym - imperatyw kategoryczny

• Innymi słowy rób tylko to, co chciałbyś aby robił każdy, bez żadnych wyjątków.

• Dobro moralne to równość, zło jest nierównością (jedni robią coś, czego nie robią inni).

• Kant uważa, że wszystkie moralne prawa możemy wydedukować z tej jednej zasady, która jest logicznie spójna.

• Jest to spełnienie ideału Kartezjusza o matematycznej etyce - (chciał on przecież wydedukować całą filozofię z prostych zasad na sposób geometryczny).

DRUGA FORMUŁA

IMPERATYW KATEGORYCZNY

• Każdy człowiek istnieje jako cel sam w sobie, a nie jako środek do celu.

• Rzeczy nierozumne mają tylko relatywną wartość i nie są wartością samą w sobie.

• Człowieka (osoby) - nie można używać jako środka do celu, ponieważ jest wartością samą w sobie.

• Ta druga formuła rozszerza więc tylko równość wynikającą z pierwszej formuły (każdy człowiek jest równie wartościowy jak inny, bo tak samo jest osobą).

WYDAJE SIĘ, ŻE KANTOWI SIĘ UDAŁO STWORZYĆ UNIWERSALNĄ PODSTAWĘ ETYKI, KTÓRA MOŻE BYĆ ZAAKCEPTOWANA PRZEZ KAŻDEGO CZŁOWIEKA.

IMPERATYW JEST ZBYT OGÓLNY

KRYTYKA

• Nie można wydedukować wszystkich praw moralnych z imperatywu, ponieważ jest zbyt ogólny

imperatyw kategoryczny nie mówi, co robić, a czego nie, mówi tylko, że dobre postępowanie jest logicznie spójne, złe nie.

ZERO WYJĄTKÓW

KRYTYKA

Imperatyw kategoryczny nie pozwala na żadne wyjątki (opiera się na idei równości)

Jak więc można uznać celibat za wybór moralnie dobry?

CZYSTA INTENCJA

KRYTYKA

Intencja nie może być jedynym kryterium dobra i zła moralnego

Tradycyjna moralność mówi, że są trzy czynniki wpływające na moralną wartość aktu - intencja, czyn i okoliczności.

CZY CNOTA NIE MA ŻADNEJ MORALNEJ WARTOŚCI?

KRYTYKA

Kant całkowicie pomija cnotę - dobre nastawienie, dyspozycję.

Czy powinniśmy być wierni osobom, bo najbardziej kochamy zasady, które nam mówią, że mamy kochać osoby.

Kant nie może wyjaśnić tego, że im lepszy jest człowiek tym większa jest radość z robienia tego, co moralnie dobre.

HEROIZM

KRYTYKA

Kant nie potrafi uzasadnić działania, które jest dobre, ale nie wynika z obowiązku - heroizm.

Jak usprawiedliwić w takiej etyce sytuację, kiedy ktoś, chce wybrać coś więcej niż obowiązek. Heroizm nie może mieć dla Kanta moralnej wartości.

PRZYMUS MORALNY

KRYTYKA

Poczucie obowiązku jest jak miecz Demoklesa

Etyka poczucia obowiązku to „etyka kija” - musisz dobrze postępować, bo wiąże cię moralna powinność

Etyka eudajmoniczna (także Ewangeliczna) to „etyka marchewki” - jeżeli chcesz być szczęśliwy możesz wybrać dobre postępowanie

POSTULATY ROZUMU PRAKTYCZNEGO

Kant dopowiada, że musimy przyjąć istnienie trzech rzeczy, bez których nasza moralność nie jest możliwa.

1. Jeżeli nie ma Boga - nie ma uniwersalnego ideału moralności.

2. Jeżeli nie ma wolności - nie ma odpowiedzialności .

3. Jeżeli nie ma nieśmiertelności - nie ma sprawiedliwości.

CHOĆ MOŻEMY SIĘ MYLIĆ W NASZYM ROZUMOWANIU (KRYTYKA METAFIZYKI), TO JEDNOCZEŚNIE MUSIMY POSTĘPOWAĆ TAK JAKBYŚMY BYLI NIEOMYLNI.