Krótkahistoria flagi

STARY TESTAMENT

Już w Starym Testamencie, Księga liczb 

(2, 1-2, 17) podaje, że „Jahwe przemówił

do Mojżesza i Aarona tymi słowami: Niech

synowie Izraela rozbiją namioty, każdy pod

swoją chorągwią, pod znakami swoich

rodów, dookoła Namiotu

Spotkania (…) każdy na swoim miejscu, pod

swoją chorągwią”. Redakcja tej Księgi

Starego Testamentu  nastąpiła

prawdopodobnie ok. 534 przed Chrystusem.

A więc pojęcie chorągwi w tym czasie

musiało być już znane!

STAROŻYTNOŚĆ

Nieco później, w czasach Aleksandra

Wielkiego i jego podbojóww Azji Środkowej,

a więc lata 336-323 p.n.e. czytamy w źródłach,

że Aleksander Wielki, podbiwszy środkową

Azję – zachował tamtejsze zwyczaje.

Jednym z nich było święto, w którym

centralnym punktem było

„Podniesienie Chorągwi”. Dotknięcie materiału

tak wyniesionego znaku miało mieć

uzdrawiającą moc. Zwyczaj ten zachował się

do naszych czasów.

TRADYCJE EUROPEJSKIE

W Europie tradycje chorągiewne

pochodzą od starożytnych

Rzymian. Znakiem legionu armii

rzymskiej było tzw. vexillum.

Był to drążek ze zwieńczeniem

w postaci jakiejś miniaturowej

rzeźby, a na poprzeczce

umieszczony był płat tkaniny,

haftowany lub malowany.

W ŚREDNIOWIECZNEJ EUROPIEODDZIAŁY ZBROJNE

PRZYWODZONE BYŁY DO WALKIPRZEZ KSIĄŻĄT, WOJEWODÓW,

PANÓW CHORĄGIEWNYCH. SAME ZRESZTĄ ODDZIAŁY

NAZYWANE BYŁY CHORĄGWIAMI.

JAKIM CELOM SŁUŻYŁYCHORĄGWIE, NAJLEPIEJ OKREŚLA

ROSYJSKA NAZWA – STJAG. A WIĘC ZNAK, KTÓRY MA

ŚCIĄGAĆ WOJSKA ROZPROSZONE W CZASIE BITWY.

I TAK JUŻ ZOSTAŁO, ŻE KAŻDAJEDNOSTKA TAKTYCZNA

WOJSKA MA SWÓJ ZNAK WPOSTACI SZTANDARU CZY

CHORĄGWI.

W CYWILNYMSPOŁECZEŃSTWIE

WIĘKSZE ORGANIZACJEMAJĄ SWOJE

SZTANDARY CZY FLAGI.

Flaga to znak chorągiewny czyli płat

tkaniny na drążku, lekki, zszyty

z paru brytów czy bantów (określonych

kształtem kawałków tkaniny

o ustalonej barwie), przy czym tkanina ta

ma ten sam kolor po obu stronach.

Sztandary wykonane są z bardziej trwałej,

a zatem i cięższej tkaniny, na której

znajdują się hafty, lub malowane obrazy.

Z zasady są różne po obu stronach.

Sztandar jest symbolem jednostki

organizacyjnej. Stanowi on pojedynczy

egzemplarz, i stosuje się wobec niego specjalny

ceremoniał.

Banderami nazywamy szereg flag, istniejących

od średniowiecza. Flaga miejska miasta

portowego była jego banderą.

Bandera, w języku polskim to flaga, która

oznacza przynależność państwową statku

pływającego.

Sztandar króla Polski, a więcherbowa chorągiew czerwonaz wizerunkiem orła białego, byłatakże banderą królewską. Orzeł Biały jest herbem Polski,jako państwa, od czasówPrzemysła II od roku 1295.

Jakwyglądały

polskiechorągwiei bandery

przedrozbiorami?

Bandera wojenna przedrozbiorowejPolski była to flaga kaprów polskich,czyli strażników morskich, którzypozostawali w służbie królewskiej. A ich znakiem było ramię ugięte w łokciu z mieczem, a ściślej z „tasakiem marynarskim” w dłoni. Po odzyskaniu niepodległości, jużponad sto lat temu, ten symbolkaperski pozostał na proporcudziobowym Marynarki Wojennej.

Odrodzona, sto lat temu Polska musiała na nowo określić swojeznaki. Wprawdzie sejm w czasie Powstania Listopadowego określił

barwy narodowe jako biel i czerwień, dla kokardy narodowej, aleflaga państwowa nie była wówczas używana w takim znaczeniu jakdziś. W latach pierwszej wojny światowej, patriotycznie nastawiona

ludność nie bardzo wiedziała pod jaką flagą występować. Były toflagi czerwone z aplikowanym dużym białym orłem, lub flagi białoczerwone o różnej pozycji pasów względem siebie; biało czerwone,

ale czy z orłem? Dopiero w 1919 roku ustawa określiła i barwy, ich kolejność i proporcje flagi.

PrzygotowałaMagdalena Olchowik-RamaBiblioteka SP 86 Gdańsk