„PODSTAWY EKRANOLOGII”

E. Huhtamo

Pojęcie ekranu należy analizować razem z całym apparatusem, którego jest częścią (cały system techniczny, sytuacja oglądania, relacja widz-ekran)

Jeśli ekran posiada swą istotę, jest nią synteza wszystkich historycznych zastosowań ekranów

Etymologia

Pierwsze pojawienie się słowa „screen”- XIV/XVw.

Później oznaczało ono przyrząd do osłony przed ogniem

XVIII/XIXw.- fantasmagoria 1810 „przezroczyste ekrany do pokazu

fantasmagorii”

XIXw.

Powiększanie się rozmiarów ekranu, audytorium i projektowanego obrazu.

Koniec XIXw.- wystawienie latarnii na zewnątrz w celu wyświetlania na budynkach (jak na ekranach) reklam i wyników wyborów

Ekran nabiera nowego znaczenia: symbol konsumpcjonizmu i kapitalizmu

Film

Wchłonięcie słowa „ekran” przez wczesną kulturę filmową

Od ok. 1910- metonimia całej kultury filmowej

Podział na „wielki” ekran i „mały” ekran Cinerama- poprzez zajęcie całego pola

widzenia, ekran w pewnym sensie znikł, brak podziału między światem realnym a filmowym, wyimaginowanym

CINERAMA

Mały ekran

Niejasna etymologia XIXw.- wiktoriańskie

parawany ozdabiane obrazkami

Zapowiedź przyszłegorozwoju kulturymedialnej

Związek z aparatem

Ok. XIXw.- „ekran” jako pionowe ramy do prezentowania fotografii

Związek z aparatem- „skupiający ekran” czyli płaski kawałek szkła, na którym skupiany jest obraz utworzony przez soczewkę celem naświetlenia, szkło służy jako ekran

Ekran wystawia widza na komercyjną kulturę medialną, zezwala sferze publicznej wkroczyć w prywatną

Pozwala widzowi na bezpieczny, voyeurystyczny punkt widzenia

Ekran telewizora eksponuje i chroni równocześnie

„EKRAN I UŻYTKOWNIK”

L.Manovich

Ekran klasyczny

Płaska prostokątna powierzchnia, przeznaczona do oglądania z przodu

Ekran dynamiczny

Potrafi dodatkowo wyświetlać obraz ruchomy, wprowadza związek między obrazem a widzem

Reżim odbioru

Ekran dynamiczny narzuca widzowi reżim odbioru, wymaga od niego skupienia.

Interfejs okienkowy (komputer) i wirtualna rzeczywistość (wideo) zrywają z reżimem odbioru. W ten sposób epoka dynamicznego ekranu dobiega końca.

Ekran czasu dynamicznego Obraz na nim wyświetlany zmienia się w

czasie rzeczywistym.

Ekran interaktywny

Dokonując zmian na ekranie, użytkownik dokonywał zmian również w pamięci komputera.

Ekran rozcina rzeczywistość na realną i fikcyjną, podmiot oglądający istnieje w dwóch przestrzeniach: przestrzeni swego ciała i przestrzeni wirtualnej przedstawionej na obrazie.

Aby widz zobaczył obraz, jego ciało musi zostać unieruchomione. (P.Greenaway – Kontrakt rysownika, camera obscura, kina)

Nieruchomość sprawia, że odbiorca myli reprezentację z percepcją, a tym samym wraca się do dzieciństwa, kiedy były one nie do odróżnienia. Jest to warunek konieczny do osiągnięcia przyjemności z oglądania filmu.

WYKONALI:

Joanna Kociołek Tytus Gołuński Mateusz Słowik Patryk Wojsław