Gawel tobie oddaje 2014 issu

250. rocznica ustanowienia świętaNajświętszego Serca Jezusowego(1765-2015)

WYDAWNICTWO KSIĘŻY SERCANÓW

250 lat temu Kościół w Polsce przyczynił się do wpro-wadzenia święta Najświętszego Serca Jezusowego w Ko-ściele powszechnym. Zbliżający się jubileusz, który prze-żywać będziemy w 2015 roku, jest dobrą okazją, aby ponownie pochylić się nad kultem Serca Jezusowego,którego istotnym przejawem jest poświęcenie i oddanie się temu Sercu.

Zawarte w książce rozważania o poświęceniu się Bo-żemu Sercu mogą być wykorzystywane jako czy-tanki w czasie nabożeństw czerwcowych oraz jako pomoc w osobistej refleksji dla kapłanów, osób konse-krowanych i wiernych świeckich, a zwłaszcza czcicieli Najświętszego Serca Jezusowego.

TOBIE

od

daj

ę si

ę i p

ośw

ięca

mks

. Jó

zef

Gaw

eł S

CJ

TOBIE ODDAJĘ SIĘ I POŚWIĘCAM

TOBIE ODDAJĘ SIĘ I POŚWIĘCAM

Poświęcenie się Najświętszemu Sercu Jezusowemu

ks. Józef Gaweł SCJ

KOREKTAJoanna Matusiak

DESIGN & DTP PROJEKT OKŁADKIKlemens Knap

FOT. NA OKŁADCEArchiwum

IMPRIMI POTEST9.04.2014, L.dz. 89/2014ks. Artur Sanecki SCJprowincjał

ISBN 978-83-7519-259-9© 2014 Wydawnictwo Księży Sercanów DEHONul. Saska 2, 30-715 Krakówtel./fax: 12 290 52 98e-mail: [email protected]@wydawnictwo.net.plwww.wydawnictwo.net.plDruk: Drukarnia EKODRUK, Kraków 2014

Moim kochanym rodzicom,Marii i Wojciechowi, którzy poświęcili naszą rodzinę Bożemu Sercu.

7

WSTĘP

250 lat temu Kościół w Polsce przyczynił się do wpro-wadzenia święta Najświętszego Serca Jezusowego w Ko-ściele powszechnym. Zbliżający się jubileusz, który przeżywać będziemy w 2015 roku, jest dobrą okazją, aby ponownie pochylić się nad kultem Serca Jezusowego, którego istotnym przejawem jest poświęcenie i oddanie się temu Sercu.

Życie duchowością Najświętszego Serca Jezusowego pomaga lepiej zrozumieć podstawową prawdę naszej chrześcijańskiej wiary: Bóg jest miłością. Świadomość tej niepojętej miłości domaga się ludzkiej odpowiedzi na tę miłość. Ta odpowiedź powinna wyrażać się w ży-ciu codziennym, w pewnych formach wewnętrznych i zewnętrznych aktów religijnych, o których mówią pa-pieskie encykliki. Do takich odpowiedzi należy przede wszystkim poświęcenie się Sercu Pana Jezusa. Encyklika papieża Leona XIII Annum sacrum, ogłoszona przeszło 100 temu (w 1899 roku), uczy, czym jest poświęcenie się Bożemu Sercu: „Serce Boże jest symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości Jezusa Chrystusa, która nas pobudza do odwzajemnienia się również miłością. Dlatego jest rzeczą najzupełniej odpowiednią poświęce-

8

nie się temu Najświętszemu Sercu”. Papież ten uważał, że ta forma kultu Serca Jezusa jest wspanialsza niż inne, a nawet stanowi „koronę i szczyt wszystkich hołdów, ja-kie kiedykolwiek były Mu składane”.

Zbliżający się jubileusz ustanowienia święta Najświęt-szego Serca Jezusowego zasługuje nie tylko na wspo-mnienie i przypomnienie tego wydarzenia, ale także jest zachętą do jego ożywienia wśród wiernych. Kult i na-bożeństwo do Serca Jezusowego zachowują ciągle swoją żywotność oraz wpływają na życie duchowe chrześci-jan. Dowodem na to są święci i błogosławieni w dwóch ostatnich wiekach. Byli oni wychowani i ukształtowani w szkole Serca Chrystusowego. Właściwie rozumiany i przeżywany kult Bożego Serca pozostaje ciągle wspa-niałym środkiem rozwoju miłości człowieka do Boga, przynosząc wiele realnych owoców w życiu poszczegól-nych ludzi czy wspólnot kościelnych.

Dzisiaj, gdy przygotowujemy się do świętowania 1050. rocznicy chrztu w naszej ojczyźnie, Polska stoi wobec nowych wyzwań i pokus nowoczesnego świata, któ-ry często jest światem bez serca i bez miłości. To być może my, spadkobiercy mądrości polskiego Kościo-ła, który wyprosił u ojca świętego ustanowienie tego święta, jesteśmy ponownie wezwani, aby przekazywać światu tajemnicę Chrystusowego Serca. Bogaci trady-cją tego nabożeństwa i kultu mamy ponownie przywi-lej i zadanie ukazywać go Kościołowi powszechnemu. Potrafi my to zadanie spełnić, jeżeli sami będziemy ten kult praktykować i żyć w sposób pogłębiony jego tre-ściami. Przykład nowych świętych papieży – Jana XXIII

9

i Jana Pawła II – którzy byli gorliwymi czcicielami i apo-stołami Serca Bożego, powinien być zachętą i zaprosze-niem, aby patrzeć na Tego, którego Serce zostało otwarte włócznią żołnierza na Kalwarii, oraz odpowiadać miło-ścią i wynagrodzeniem na Jego miłość.

Niniejsza publikacja Tobie oddaję się i poświęcam temu celowi pragnie służyć. Zawarte w niej rozważania o po-święceniu się Bożemu Sercu mogą być wykorzystywa-ne jako czytanki w czasie nabożeństw czerwcowych oraz jako pomoc w osobistej refl eksji dla kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich, a zwłasz-cza czcicieli Najświętszego Serca Jezusowego. Autor ma nadzieję, że ta książka przyczyni się do pobożnego prze-żywania miesiąca Serca Jezusowego i większej miłości do Bożego Serca.

ks. Józef Gaweł SCJ

10

1. KONTEMPLOWAĆ SERCE CHRYSTUSA I CAŁKOWICIE JEMU SIĘ POŚWIĘCIĆ

„Będą patrzeć na Tego, którego przebili” (J 19,37) – napisał św. Jan Apostoł, który był obecny na Kalwarii w czasie konania i śmierci Chrystusa oraz widział prze-bicie Jego boku włócznią żołnierza. Wszyscy wyznawcy Chrystusa, a zwłaszcza czciciele Serca Jezusowego, sta-rają się patrzeć na przebite Serce Chrystusa na Kalwarii i kontemplować Je, by zrozumieć niepojętą miłość Chry-stusa i tajemnicę tego wydarzenia. Jan Paweł II mó-wił podczas audiencji generalnej 20 czerwca 1979 roku: „(…) tak też rzeczywiście Kościół patrzy. Ludzkość pa-trzy – i oto w przebitym włócznią żołnierza boku całe pokolenia chrześcijan uczyły się i uczą odczytywać ta-jemnicę Serca Ukrzyżowanego Człowieka, który był i jest Synem Bożym”.

Czciciele Serca Jezusowego starają się poznawać tajem-nicę Serca Jezusowego, odpowiadać miłością na Jego miłość oraz głosić ją we współczesnym świecie. Tę ta-jemnicę poznają, patrząc na otwarty bok Jezusa i Jego przebite Serce. Mistrzem i przewodnikiem w odczyty-waniu otwartego Serca Zbawiciela na krzyżu jest św. Jan Apostoł. On pierwszy na Kalwarii, razem z Mary-ją, widział, uwierzył i zaświadczył o tym, co tam się wy-

11

darzyło w Wielki Piątek. Razem z nim pragniemy i my widzieć, uwierzyć i dawać świadectwo, że otwarte na Kalwarii Serce Chrystusowe jest wyrazem największej miłości do końca i znakiem całkowitego daru z siebie dla Ojca i ludzi.

Pan Jezus zapowiadając swoją mękę, mówił: „A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie” (J 12,32). Tak też się stało: został wywyższony przez krzyż i po śmierci dokonał tego, co nam obiecał. Dowodem na Jego śmierć było przebicie Serca włócz-nią i wypłynięcie z Niego krwi i wody. Święty Jan przy-wiązuje do tego wydarzenia wielką wagę. Uważa je za punkt kulminacyjny życia Jezusa i godziny wyznaczo-nej Mu przez Ojca. Była to „godzina Jezusa”, dla której przyszedł na ziemię. Opisując to wydarzenie, ewangeli-sta dwukrotnie powtarza, że jego świadectwo jest praw-dziwe, „abyście i wy wierzyli” (J 19,35). Przebicie boku Chrystusa pokazuje wszystkim wierzącym Jego niepo-jętą i ofi arną miłość. Jest także zachętą do Jego kontem-placji oraz pomaga każdemu chrześcijaninowi stawać się nowym człowiekiem o otwartym sercu.

Współcześni bibliści uczą, że przebicie boku Chrystusa św. Jan ukazał jako symbol tajemnicy zbawienia i znak streszczający całe chrześcijaństwo. Tak też rozumieli go ojcowie i doktorzy Kościoła. Pragnęli oni, aby przebity bok Chrystusa i otwarte Serce były przedmiotem kon-templacji całego Kościoła i pobożności chrześcijańskiej.

Historyczna waga przebicia boku Chrystusa jest po-twierdzona przez wyjątkową podniosłość języka użytego

12

przez św. Jana, gdy mówi jak pod przysięgą: „Zaświad-czył to ten, który widział, a świadectwo jego jest praw-dziwe. On wie, że mówi prawdę, abyście i wy wierzyli” (J 19,35). Dla apostoła to najważniejszy moment męki Chrystusa i przedmiot kontemplacji. Nie interesują go cuda towarzyszące śmierci Odkupiciela: zaćmienie słońca, trzęsienie ziemi, wyjście zmarłych z grobu, ale tylko przebity bok Jezusa, z którego wypłynęła ostatnia kropla krwi i wody.

Ten najważniejszy symbol chrześcijaństwa ukazuje, czym jest zbawienie. Jest ono zwycięstwem życia nad śmiercią, tryumfem Miłości powodującej wytryśnięcie życia ze śmierci. Patrząc na Tego, którego przebili, wi-dzimy owoce wydarzeń na Kalwarii. Są nimi Euchary-stia, której symbolem jest krew, oraz Duch Święty dany każdemu z nas w sakramencie chrztu, którego symbo-lem jest woda. Darem jest także Kościół, który narodził się z przebitego boku Chrystusa. „Zbawiciel kazał so-bie po śmierci włócznią bok otworzyć i Serce przebić, aby ludzie poznali, że to Serce, z którego wówczas wy-szła krew i woda, umiłowało ich aż do końca, że z Niego wypłynęła ofi ara krzyża, z Niego Kościół święty z sied-mioma zdrojami łask, z Niego zbawienie i odrodzenie wszystkich” – napisał św. Józef Sebastian Pelczar.

Ojciec święty Jan Paweł II tak rozwijał ten temat: „Nie-wiele kart Ewangelii tak bardzo skupiało na sobie przez wieki uwagę mistyków, pisarzy duchownych i teolo-gów, jak perykopa Janowa opisująca chwalebną śmierć Chrystusa i moment przebicia Jego boku włócznią. (…) W przebitym Sercu kontemplujemy synowskie posłu-

13

szeństwo Jezusa, który otrzymaną od Ojca misję odważ-nie spełnia aż do końca, oraz Jego braterską miłość do ludzi, których «do końca umiłował» (J 13,1) – aż do naj-wyższej ofi ary z siebie. Przebite Serce Jezusa jest zna-kiem pełni owej miłości, wertykalnej i horyzontalnej, jak ramiona krzyża”.

Kościół w sposób szczególny kontempluje to kochające nas Serce podczas nabożeństw do Serca Pana Jezusa, odpra-wianych zwykle w czerwcu, czy w pierwsze piątki miesiąca. Owocem tej kontemplacji jest gorętsza miłość Chrystusa, która wyraża się ofi arowaniem i oddaniem siebie Bożemu Sercu. „Widząc tę miłość, któż zimnym zostanie?” – śpie-wamy w kolędzie łacińskiej Adeste fi deles.

Popatrz na otwarte włócznią żołnierza

Serce Jezusa i powiedz: Serce

Jezusa, proszę najgoręcej, spraw,

niech Cię kocham coraz więcej.

AKT OFIAROWANIA Z MODLITEWNIKA KSIĘŻY SERCANÓW

L. Bracia, razem ze św. JanemW. W otwartym boku Ukrzyżowanego widzimy znak

miłości, która przez całkowity dar z siebie samej na nowo stwarza człowieka według Boga.

L. Panie Jezu, nazwałeś nas swymi przyjaciółmi.

14

W. Oddajemy się Tobie całkowicie, aby żyć w Twojej miłości i trwać w miłości Ojca. Ty nas wybrałeś, byśmy przez życie duchem ofi ary stali się świadkami świętości Kościoła i apostołami Twego Najświętszego Serca. Oto dzisiaj przychodzimy ponownie do Ciebie, aby z Twego przebitego Serca otrzymać łaskę przebaczenia grzechów oraz dar Ducha Świętego, który czyni nas kapłanami poświęconymi dla chwały Ojca.

L. Panie Jezu, Przedwieczny Kapłanie obecny w Najświętszym Sakramencie Twego Ciała i Krwi, przyjmij naszą ofi arę, w której składamy Ci siebie samych jako wynagrodzenie za nasze grzechy. Utwierdź nas w Twojej miłości i przedstaw Twojemu Ojcu jako umiłowanych synów. Który żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.

15

2. POŚWIĘCENIE WYRAZEM KULTU SERCA JEZUSOWEGO

W kulcie Serca Jezusowego realizują się znamien-ne słowa proroka Zachariasza zapisane przez św. Jana Ewangelistę: „Będą patrzeć na Tego, którego przebili” (J 19,37). Kult ten pomaga lepiej zrozumieć tajemnicę wcielenia i odkupienia, które są wyrazem miłości Boga do człowieka. Dzięki Duchowi Świętemu możemy do-strzec całe bogactwo, jakie kryje się w znaku przebitego boku Chrystusa, z którego narodził się Kościół i sakra-menty święte. Kult Serca Zbawiciela przyczynia się tak-że do umocnienia więzi z Trójcą Świętą, bo jest drogą do miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego przez najświęt-sze człowieczeństwo Chrystusa. Celem Wielkiego Ju-bileuszu 2000 roku było uwielbienie Trójcy Świętej, od której wszystko pochodzi i ku której wszystko w świe-cie i w dziejach jest skierowane. Zgodnie z programem wytyczonym przez Jana Pawła II przygotowywaliśmy się do niego według hasła: „Przez Chrystusa w Duchu Świę-tym do Ojca”. Wychodzenie od Chrystusa oznacza wy-chodzenie od miłości, która jest kluczem zrozumienia całego dzieła odkupienia. W świetle trynitarnej miłości Ojca, Syna i Ducha Świętego przeżywaliśmy Wielki Ju-bileusz z odnowionym oddaniem poszczególnych osób

16

i parafi i miłosiernej miłości Boga, której bramą jest Naj-świętsze Serce Pana Jezusa.

Fakt przebicia boku Chrystusa na Kalwarii był najczę-ściej komentowany przez ojców Kościoła i teologów. Również Jan Paweł II w swoim nauczaniu o kulcie Ser-ca Pana Jezusa często do tego niezwykłego faktu i wyda-rzenia odwoływał się. Jeszcze jako arcybiskup krakowski uczył, że kult Serca Jezusowego został zapoczątkowa-ny na Kalwarii w Wielki Piątek, bo tam rozpoczęła się kontemplacja otwartego Serca Jezusowego. Pierwszymi, którzy patrzyli na przebity bok Chrystusa, byli Matka Najświętsza, św. Jan Apostoł i pobożne niewiasty. Oni należeli do pierwszych czcicieli tego Serca. Oni też za-początkowali kontemplację tego Serca, która trwa aż do naszych czasów. I będzie trwała aż do końca czasów. W ten sposób zaczęła się realizować zapowiedź proroka Zachariasza, że będą patrzeć na Tego, którego Serce zo-stało przebite (por. Za 12,10). Od tego czasu cały Kościół i cała ludzkość patrzy na Ukrzyżowanego i kontemplu-je tę tajemnicę. Wyrazem tej kontemplacji jest litania do Serca Jezusowego, która prostym językiem mówi, czym to Serce jest dla każdego człowieka wierzącego.

Prefacja na uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa mówi: „Z Jego przebitego boku wypłynęła krew i woda, i tam wzięły początek sakramenty Kościoła”. Tę wiarę Ko-ścioła wyznawaną przez wieki potwierdził między inny-mi Katechizm Kościoła katolickiego: „Przede wszystkim jednak Kościół narodził się z całkowitego daru Chrystu-sa dla naszego zbawienia, uprzedzonego w ustanowie-niu Eucharystii i zrealizowanego na krzyżu. «Znakiem

17

tego początku i wzrastania [Kościoła] jest krew i woda wypływająca z otwartego boku Jezusa ukrzyżowane-go» (LG 3). «Albowiem z boku umierającego na krzyżu Chrystusa zrodził się przedziwny sakrament całego Ko-ścioła» (KL 5). Jak Ewa została utworzona z boku śpią-cego Adama, tak Kościół narodził się z przebitego Serca Chrystusa, który umarł na krzyżu” (KKK 766).

Na Kalwarii narodził się Kościół, który jest darem Serca Chrystusowego. Tam wzięły także początek sakramen-ty Kościoła. Krew, która wypłynęła z boku Chrystusa po przebiciu włócznią żołnierza Jego Serca, jest symbolem Eucharystii, a woda – symbolem chrztu, który czyni nas dziećmi Bożymi.

Kult Serca Bożego, który rozpoczął się na Kalwarii, uka-zuje nam niepojętą miłość Boga, ale i ludzki grzech. Bóg w swojej miłości stał się człowiekiem dla nas i naszego zbawienia. Człowiek w postaci żołnierza przebijające-go Serce Jezusa okazał swoją niewdzięczność. Włócz-nia, która przebiła Serce Zbawiciela, to skutek grzechu. Ludzka złość trafi ła Jezusa w samo Serce. Jednakże z tego rozdartego Serca nie wybuchły płomienie gniewu i kary, ale krew i woda. One świadczą, że niewinny Ba-ranek zgładził grzechy świata i stał się przebłaganiem za nie. Pod tym brutalnym gestem żołnierza odkrywamy prawdziwego autora przebicia boku Chrystusa. Jest nim ręka Ojca, który na grzech człowieka i na odrzucenie odpowiada darem Miłości. Pragnie, aby Serce Jego Syna było rozdarte, by mogły wypłynąć z Niego dary zbawie-nia, których symbolem jest krew i woda. Krew i woda są

18

znakiem wysłużonych nam przez Chrystusa darów: Du-cha Świętego, Eucharystii, chrztu i Kościoła.

Jesteśmy dziećmi Bożymi przez chrzest święty. Ten sa-krament jest darem Serca Jezusowego i owocem śmierci Chrystusa na krzyżu. „Popatrzcie, jaką miłością obda-rzył nas Ojciec; zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1). Naszą odpowie-dzią winna być wdzięczność za dar Serca Jezusowego, z którego wypłynęła krew i woda. Naszą odpowiedzią powinna być miłość, która wyrazi się naszym oddaniem i poświęceniem się temu Sercu. Miłość bowiem wyraża się darem i ofi arą. Ta miłość naszego Zbawiciela, która jest Jego darem dla człowieka, domaga się odpowiedzi miłości od człowieka. Tę odpowiedź może dać człowiek przez akt ofi arowania się tej Miłości.

Przed obrazem Serca Jezusowego

wypowiedz słowa: Boskie Serce Jezusa –

całego siebie oddaję Tobie i poświęcam.


L. Wezwani do codziennego uczestnictwa w Eucharystii,

W. Jednoczymy się przez duchową ofi arę naszego życia z doskonałą Ofi arą, jaką Syn Boży składa swojemu Ojcu.

19

L. Uwielbiamy Cię, Panie Boże,W. Za to, że w tajemnicy przebitego boku Jezusa

Chrystusa objawiłeś nam niezgłębione bogactwa miłości Syna Bożego, który nas uświęcił i odkupił przez swoje wcielenie, śmierć i zmartwychwstanie. Spraw, abyśmy zawsze pełnili Twoją świętą wolę i byli otwarci na działanie Ducha Świętego.

L. Boże, Ojcze Wszechmogący, który powołałeś nas do życia i świętości, a w Sercu Twojego Syna objawiłeś głębię swej miłości, nakłoń nasze serca do pełnienia Twojej woli, abyśmy całe życie umieli składać w nieustannej ofi erze ku Twojej chwale. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

20

3. POŚWIĘCENIE SIĘ BOŻEMU SERCU

Przebite Serce Chrystusa w sposób szczególny i na-oczny pozwala zobaczyć nieskończoną miłość Boga, który dla zbawienia człowieka poniósł śmierć krzyżową. Serce jest znakiem i symbolem miłości. Trafnie napisał św. Bonawentura, że Serce Jezusa zostało zranione, aby-śmy przez „widzialną ranę” ciała, dostrzegli „niewidzial-ną ranę” Boskiej miłości.

Nieskończonej miłości Boga, której symbolem jest Ser-ce Chrystusa, zawdzięczamy łaski, jakie otrzymujemy w Kościele przez sakramenty święte. Dlatego wyzna-jemy, że w ranie Serca Chrystusa narodził się Kościół i z rany Serca Chrystusa wytrysnęły sakramenty święte. Tę prawdę obrazowo wyraził św. Albert Wielki, pisząc, że Chrystus krwią i wodą, które wytrysnęły z Jego boku i serca, nawodnił i użyźnił ogród swojego Kościoła.

Otwarty bok Jezusa pozwala nam nie tylko doświadczyć tajemnicy Bożej miłości, ale domaga się także od nas odpowiedzi na tę miłość. Tą odpowiedzią powinno być oddanie się i poświęcenie Jego Sercu. Pan Jezus ukazu-jąc św. Małgorzacie Marii swoje Serce spragnione ludz-kiej miłości, żądał poświęcenia i oddania się Jemu. Na ten temat pisał wyraźnie w encyklice Miserentissimus

21

Redemptor papież Pius XI: „Spośród praktyk, które od-noszą się do czci Najświętszego Serca, wybija się god-na wzmianki praktyka pobożna, mocą której ofi arujemy Boskiemu Sercu Jezusowemu siebie samych i wszyst-ko, co nasze, a cośmy dzięki dobroci Woli Odwiecznej otrzymali. Gdy Zbawiciel nasz, powodując się nie tyle prawem swoim, ile bezbrzeżną ku nam miłością, po-uczył niewinną uczennicę swego Serca, Małgorzatę Ma-rię, jak bardzo pragnie, aby ludzie oddawali Mu w ten sposób cześć, ona pierwsza ze wszystkich, ze swym oj-cem duchownym Klaudiuszem La Colombière, spełniła ten obowiązek”.

Warto tu przypomnieć trzy powody, dla których odda-jemy i poświęcamy się Sercu Jezusa. Pierwszą racją jest to, że Chrystus jako Syn Boży, równy w bóstwie swe-mu Ojcu Niebieskiemu, stworzył nas i od Niego wszyst-ko mamy. Dlatego winniśmy oddać i poświęcić Sercu Chrystusa jako naszemu Panu siebie samych i wszyst-ko, co posiadamy.

Chrystus wykupił nas od grzechu i śmierci wiecznej. Uczynił to nie za cenę srebra czy złota, lecz za cenę własnej krwi (por. 1 P 1,19), której ostatnie krople wypły-nęły z otwartej rany Jego Serca. Dlatego winniśmy na-leżeć do Jego Serca całkowicie, aż do ostatniej kropli krwi, przez akt oddania się i poświęcenia. I to jest dru-gi powód oddania się Sercu Chrystusa.

Trzeci powód jest najważniejszy. Chrystus okazał nam swoją miłość, która posiada wymiary nieskończo-ne. Święty Tomasz napisał, a za nim powtórzył papież

22

Pius XII, że miłość Chrystusa cierpiącego była większa niż złość tych, którzy Go ukrzyżowali. Stąd kult Serca Pana Jezusa jest kultem miłości Bożej. Byłoby błędem sądzić, że pochodzi on z objawień prywatnych. Cześć dla Serca Jezusa pochodzi bowiem z wdzięczności, która skłania nas, abyśmy Chrystusowi za miłość nieskończo-ną dawali miłość największą, na jaką nas stać, oddając i poświęcając się Mu całkowicie.

Prawo Chrystusa do naszego oddania i poświęcenia się Mu, jak uczy nas encyklika papieża Leona XIII Annum sacrum, jest potrójne. Ma On do tego „prawo wrodzo-ne”, bo jest naszym Bogiem, Stwórcą i Panem. Lecz ma On również „prawo nabyte” przez mękę i śmierć, jaką poniósł dla naszego odkupienia. Ale Chrystus pragnie mieć do nas przede wszystkim „prawo z naszego wybo-ru”, gdy z miłości i wdzięczności oddajemy i poświęca-my Mu siebie samych i wszystko, co nasze.

U podstaw tego potrójnego prawa leży prawda, że czło-wiek jest istotą, która nie tylko od Boga pochodzi, lecz również do Niego dąży. Realizuje się też tylko wtedy, gdy ze swego życia czyni bezinteresowny dar dla innych. Przede wszystkim człowiek składa w darze siebie same-go Bogu nade wszystko umiłowanemu.

„Człowiek nie może żyć bez miłości” – uczył nas Jan Pa-weł II w encyklice Redemptor hominis. Jest mu potrzeb-na świadomość, że ktoś umiłował go i wybrał odwiecznie bez względu na jakiekolwiek zalety czy zasługi. Świado-mość, że Chrystus miłuje każdego i zawsze, jest moc-nym oparciem dla całej ludzkiej egzystencji, szczególnie

23

w chwilach doświadczeń, klęsk i cierpień. Ogrom tej mi-łości „większej od grzechu, od słabości, od «marności stworzenia», potężniejszej od śmierci, stale gotowej dźwi-gać, przebaczać, stale gotowej wychodzić na spotkanie marnotrawnego dziecka, stale szukającej «objawienia się synów Bożych», którzy są wezwani do chwały”(Redemp-tor Hominis, 10), osiągnął swój szczyt na Golgocie, gdzie zostało przebite włócznią żołnierza Serce Zbawiciela.

Przebicie boku Chrystusa na krzyżu było znakiem zu-pełnego daru z siebie i całkowitego oddania za ludzi. Było symbolem Jego miłości ofi arnej, zbawczej, któ-rą „do końca umiłował” (por. J 13,1) każdego człowieka. I któż na taką miłość nie odpowiedziałby miłością i od-daniem się Sercu Jezusowemu?

Czy pamiętasz, że wszystko,

co masz, otrzymałeś w darze,

abyś sam stał się darem dla innych?

Twoje życie powinno być przede

wszystkim darem dla Bożego Serca!


L. Bracia, bądźcie naśladowcami BogaW. Jako umiłowane dzieci i postępujcie drogą

miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za was w ofi erze Ojcu (por. Ef 5,1-2).

24

L. Panie Jezu Chryste,W. Z miłości do nas wydałeś samego siebie na

śmierć krzyżową. Pragniemy dzisiaj i my iść drogą Twojej miłości. Chcemy kochać Cię i służyć Ci w naszych siostrach i braciach, dziękując za ich dobroć i życzliwość, przebaczając im ich słabości i modląc się o ich zbawienie.

L. Panie Jezu Chryste, utwierdź nas w przekonaniu, że to Ty powołałeś nas do Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, abyśmy byli świadkami Twojej miłości wobec naszych braci i tych wszystkich, których spotkamy dzisiaj na drogach naszego życia.

Przyjmij to nasze ofi arowanie się Tobie i zjednocz je z ofi arą, jaką nieustannie składasz swojemu Ojcu za zbawienie świata. Który żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.

25

4. POŚWIĘCENIE I WYNAGRODZENIE

Prawdziwe poświęcenie się Sercu Pana Jezusa łączy się ściśle z wynagrodzeniem za obrazę Jego nieskończo-nej miłości. Gdy bowiem oddajemy się i poświęcamy Sercu Bożemu, zrywamy z każdym grzechem. Aby Go nie obrażać, lecz coraz bardziej miłować staramy się być zawsze z Nim zjednoczeni przez łaskę uświęcającą. Łą-czymy się z Jego bóstwem i człowieczeństwem w czasie Eucharystii, przyjmując Komunię Świętą, aby wynagra-dzać za tych, którzy oddalili się od Niego. Zjednoczenie z Nim przez uczestnictwo w Najświętszej Ofi erze przez Komunię Świętą, zwłaszcza w pierwsze piątki miesiąca, aby Mu wynagradzać naszą niewdzięczność, jest następ-stwem i owocem oddania się i poświęcenia Jego Sercu.

Niepojęta miłość Boga, której czytelnym znakiem jest Serce Chrystusa, często spotyka się z obojętno-ścią i odrzuceniem. „Miłość nie jest kochana” – wo-łał w XIII wieku św. Franciszek z Asyżu, przebiegając po wioskach i miastach Włoch. Wzywał ludzi do mi-łości i oddania należnej czci Bogu. Jeszcze wyraźniej ukazany jest motyw miłości wzgardzonej i zapomnia-nej w orędziu św. Małgorzaty Marii. Jan Paweł II w ka-techezie podczas audiencji generalnej 12 stycznia 1994 roku przytoczył słowa Blaise’a Pascala – fi lozofa i my-

26

śliciela francuskiego – że „Jezus będzie konał aż do skończenia świata, i nie wolno nam spać przez ten czas”.

Ciągle prawdziwe i aktualne są słowa aktu poświęcenia: „Wielu nie zna Ciebie wcale, wielu odwróciło się od Cie-bie, wzgardziwszy przykazaniami Twymi”, jak również słowa skargi przekazane św. Małgorzacie Marii: „Oto Serce, które tak bardzo ukochało ludzi, a które otrzy-muje od wielu, nawet od tych szczególnie umiłowanych, tylko oziębłość, obojętność i niewdzięczność”.

Przyjaźń i zjednoczenie z Sercem Jezusa prowadzi Jego czcicieli do poświęcenia się Jego Sercu oraz pozwala zrozumieć potrzebę wynagrodzenia. To wynagrodze-nie można różnie rozumieć. Ale zawsze chodzi w nim o to, aby grzesznicy, czyli wszyscy ludzie zwrócili się do swego Boga i Pana oraz odpowiedzieli miłością na Jego miłość. Chodzi także i o to, by byli wierni Bożym przy-kazaniom, pełnili wolę Bożą oraz żyli prawdziwą miło-ścią bliźniego.

„Kult Najświętszego Serca Jezusowego jest w swej istocie przede wszystkim odpowiedzią naszej miłości na mi-łość Boga względem nas” – uczy papież Pius XII w en-cyklice Haurietis aquas. Natomiast encyklika papieża Leona XIII Annum sacrum uczy, że „Serce Boże jest symbolem i żywym obrazem nieskończonej miłości Je-zusa Chrystusa, która nas pobudza do odwzajemnienia się również miłością za miłość”. Ludzkim wyrazem mi-łości odpowiadającej jest zawsze oddanie siebie umiło-wanej osobie, czyli dar, i pragnienie, aby do niej należeć na zawsze. To pragnienie przynależności do ukochanej

27

osoby jest jedną z głównych potrzeb każdego ludzkiego serca. Podobnie jest z relacją kochającego człowieka do osoby Jezusa Chrystusa. Dlatego czciciele Serca Jezuso-wego – zakochani w Bożym Sercu – pragną z Nim być zjednoczeni, i dlatego Mu się oddają i poświęcają. Papież Leon XIII uważał za „rzecz najzupełniej odpowiednią poświęcenie się temu Najświętszemu Sercu”. Uważał, że ta forma kultu jest wspanialsza niż inne, a nawet sta-nowi „koronę i szczyt wszystkich hołdów, jakie kiedy-kolwiek były Mu oddawane”. Dlatego całą encyklikę Annum sacrum poświęcił temu wyrazowi kultu Bożego Serca. Pragnął przez oddanie całej ludzkości Najświęt-szemu Sercu Zbawiciela przygotować chrześcijan na Wielki Jubileusz roku 1900 jako święty rok zbawienia.

Również papież Pius XI w encyklice Miserentissimus Redemptor widział w poświęceniu Bożemu Sercu waż-ną formę kultu Najświętszego Serca Jezusowego. Pisał tam: „Wśród wielu praktyk związanych z kultem Naj-świętszego Serca na specjalną uwagę zasługuje akt po-święcenia temuż Sercu siebie samych i wszystkiego, co posiadamy, a co stanowi dar odwiecznej miłości Boga”. To poświęcenie stanowi wyznanie naszej przynależności do Chrystusa: „Twoją jesteśmy własnością”. Równocze-śnie umacnia ono jedność z Chrystusem. Papież Pa-weł VI dodał, że przez gorącą więź z Chrystusem czyni On nas podobnymi do Boga, który jest miłością.

Papież Pius XII w encyklice Haurietis aquas uczy, że akty miłości są istotnymi elementami kultu Serca Pana Jezu-sa. Całkowite i wewnętrzne oddanie siebie Chrystusowi

28

stanowi podstawowy akt w kulcie Bożej miłości obja-wionej i czekającej na odpowiedź miłości człowieka.

Czciciele Serca Chrystusa, widząc, że miłość nie jest ko-chana, starają się bardziej Je kochać, żyć z Nim w przy-jaźni, a także być apostołami tego Serca, aby coraz więcej ludzi kochało Chrystusa i odpowiadało miło-ścią na miłość.

„Także dzisiaj trzeba tak prowadzić wiernych, aby sta-wali się ludźmi życia wewnętrznego, którzy słyszą i re-alizują powołanie do nowego życia, do świętości, do wynagrodzenia, które jest apostolskim współuczestnic-twem w dziele zbawienia świata” – uczył Jan Paweł II.

Czy pamiętasz, aby zwłaszcza pierwszy

piątek miesiąca przeżywać w duchu

wynagrodzenia? Czy jesteś wierny

praktyce pierwszych piątków miesiąca?


L. Przynoście dzieci Boże,W. Przynoście serca wasze, by na ołtarzu Serca

Jezusowego Bogu w ofi erze były złożone.

L. O Serce Jezusa ukochanego,W. Czci i miłości mej najgodniejsze, oto ja, rozpalony

pragnieniem wynagrodzenia i zadośćuczynienia

29

tak licznych i ciężkich zniewag Tobie wyrządzonych, a także by uniknąć własnej niewdzięczności, serce moje z wszystkimi uczuciami, a w końcu siebie całego Tobie najzupełniej oddaję i poświęcam.

O Jezu, miłości serca mego, Sercu Twojemu składam ochotnie wszelką wartość zadość czyniącą, jaką zawierać mogą aczkolwiek skromne i biedne, tak modły moje, jak i akty pokuty, pokory, posłuszeństwa i innych cnót, które w każdej chwili życia, aż po ostatnie tchnienie, wykonać zdołam.

Wszystko to pragnę czynić dla chwały i miłości Serca Jezusowego, kornie błagając, by nie gardziło skromną tą danią, którą przez Niepokalane Serce Maryi temu Najświętszemu Sercu składam, lecz wszystkim według upodobania swego rządziło, a zasługi dowolnie komukolwiek przeznaczało. Amen.

163

BIBLIOGRAFIA

ŹRÓDŁA

Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Poznań 2003.

II Sobór Watykański: Konstytucja o liturgii (KL 1963). Konstytucja o Kościele (KK 1964). Konstytucja o objawieniu (KO 1965).

Katechizm Kościoła katolickiego (KKK, Poznań 1964).

Encykliki i inne papieskie dokumenty na temat Ser-ca Jezusowego:

Leon XIII – Annum sacrum (AS 1899).Pius XI – Miserentissimus Redemptor (MR 1928).Pius XII – Haurietis aquas (HA 1956).Paweł VI – Investigabiles divitias Christi (List apostol-

ski 1965).Paweł VI – Diserti interpretes (List apostolski 1965).Jan Paweł II – Bóg objawia swą miłość w Sercu Chry-

stusa (Orędzie 1999).Faustyna Kowalska, Dzienniczek. Miłosierdzie w mo-

jej duszy, wyd. 11, Warszawa 2012 (Dz.).Modlitewnik sercański, Kraków 2001.

164

LITERATURA

Alacoque M. M., Pamiętnik duchowy, Kraków 2003.Bainvel J., Kult Serca Bożego: teoria i rozwój, Kraków

1934.Bóg bliski. Historia i teologia kultu Najświętszego Serca

Jezusa, red. C. Drążek, L. Grzebień, Kraków 1984.Chromik T., Serce Jezusa. Rozważania, Kraków 2012.Crawley-Boevey M., Oblicze miłości, t. I-III, Kraków

1968.Drążek C., Jan Paweł II – Serce otwarte dla każdego. Ta-

jemnica Serca Chrystusa w nauczaniu Jana Pawła II, Kraków 2004.

Gaidon M. E, Bóg z sercem przebitym, Kraków 2004.Gaweł J., Czerwiec z bł. Janem Pawłem II, Kraków 2011.Gaweł J., Kochać Serce Jezusa jak oni, Kraków 2007.Gąsior A., Serce za Serce, Kraków 2012.Gąsior A., Twoją jesteśmy własnością, Kraków 2013.Hojnowski J., Słownik kultu Serca Jezusowego, Kraków

2000.Królikowski J., Intronizacja Najświętszego Serca Jezusa

w rodzinie, Częstochowa 2007.Królikowski J., Intronizacja Najświętszego Serca Jezusa,

Częstochowa 2006.Kubik W., W Sercu Jezusa ratunek i nadzieja, Kraków

2013.Meester de P., Odkryjmy na nowo Najświętsze Serce Je-

zusa, Częstochowa 2002.

165

Odpowiedź miłości. Kult Najświętszego Serca Pana Jezu-sa, red. K. Klauza, Częstochowa 1996.

Poleszak L., Intronizacja Najświętszego Serca Jezusowego, Kraków 2008.

Poleszak L., Serce Jezusa niezgłębione źródło miłości Boga, Kraków 2007.

Serce Dobrego Pasterza, oprac. J. Gaweł, Kraków 2004.Serce Jezusa w dokumentach Kościoła, zebrał i opracował

L. Poleszak, Kraków 2006.Serce Króla królów i Pana panujących, opracowanie zbioro-

we, Tuchów 2005.Serce za Serce, red. J. Woźniak, Kraków 1998.Tajemnica Najświętszego Serca Jezusa, opracowanie zbio-

rowe, Tarnów 2007.Tessarolo A., Teologia Serca Jezusowego, Kraków 1997.Vermeersch A., Nabożeństwo do Najświętszego Serca

Jezusa, Kraków 1933.Zawierzyliśmy Miłości, red. B. Mokrzycki, t. I, Kraków

1972.

Spis treści

WSTĘP ...................................................................................................................... 7

1. KONTEMPLOWAĆ SERCE CHRYSTUSA I CAŁKOWICIE JEMU SIĘ POŚWIĘCIĆ� .................. 10

2. POŚWIĘCENIE WYRAZEM KULTU SERCA JEZUSOWEGO� ........................................... 15

3. POŚWIĘCENIE SIĘ BOŻEMU SERCU� ........................................................................................ 20

4. POŚWIĘCENIE I WYNAGRODZENIE� ............................................................................ 25

5. POŚWIĘCENIE – ODPOWIEDZIĄ MIŁOŚCI� ........................................................ 30

6. POŚWIĘĆMY SIĘ JAK CHRYSTUS OJCU� ...................................................................... 35

7. PRZEZ POŚWIĘCENIE STAJEMY SIĘ WŁASNOŚCIĄ BOGA� ......................... 40

8. PIERWSZE I NAJWAŻNIEJSZE POŚWIĘCENIE� ............................................................................................... 45

9. POŚWIĘCENIE ŚW. MAŁGORZATY MARII ALACOQUE� .................................................................................. 50

10. POŚWIĘCENIE ŚW. KLAUDIUSZA LA COLOMBIÈRE� ........................... 55

11. POŚWIĘCIĆ CAŁY KOŚCIÓŁ� ............................................................................................ 60

12. W SERCU KOŚCIOŁA POŚWIĘCONA MIŁOŚCI� ................................................................ 65

13. BŁOGOSŁAWIONE PRZYNAGLENIE DO POŚWIĘCENIA� ................................................................................. 71

14. POŚWIĘCONA MIŁOSIERNEJ MIŁOŚCI� .................................................................. 77

15. CICHA I POKORNA APOSTOŁKA OSOBISTEGO POŚWIĘCENIA� .................................................. 82

16. POŚWIĘCIĆ RODZINY I URATOWAĆ ŚWIAT� ............................................................................... 87

17. POŚWIĘCENIE OSOBISTE, RODZINY I OJCZYZNY� ........................................................................ 92

18. POŚWIĘCENIE OSOBISTE� ................................................................................................................. 97

19. POŚWIĘCENIE SPOŁECZNE� .......................................................................................................... 102

20. POŚWIĘCENIE MARSYLII W 1720 ROKU� ..................................................................................................... 107

21. POŚWIĘCIĆ SIĘ JAK NASI PRZODKOWIE� ................................................................. 112

22. POŚWIĘCENIE RATUNKIEM DLA OJCZYZNY� .................................................. 118

23. ŚWIĄTYNIA W PARYŻU ZNAKIEM POŚWIĘCENIA BOŻEMU SERCU� ........................................ 123

24. ŚWIADECTWO ODDANIA I POŚWIĘCENIA� .......................................................... 128

25. POŚWIĘCENIE POLSKI W 1920 ROKU� ..................................................................................................... 133

26. POŚWIĘCENIE POLSKI W 1921 ROKU W KRAKOWIE� ..................................................... 138

27. POŚWIĘCENIE NARODU POLSKIEGO W 1951 ROKU� ....................................................................................................... 143

28. POŚWIĘCENIE NAJPIĘKNIEJSZYM WYRAZEM POBOŻNOŚCI LUDU POLSKIEGO� ..................................... 148

29. SERCE POŚWIĘCONE BOGU STAJE SIĘ WIELKIM� ................................................................................. 153

30. OSOBY POŚWIĘCONE SERCU JEZUSOWEMU BUDUJĄ CYWILIZACJĘ MIŁOŚCI� .......................................... 158

BIBLIOGRAFIA� ..............................................................................................

163

250. rocznica ustanowienia świętaNajświętszego Serca Jezusowego(1765-2015)

WYDAWNICTWO KSIĘŻY SERCANÓW

250 lat temu Kościół w Polsce przyczynił się do wpro-wadzenia święta Najświętszego Serca Jezusowego w Ko-ściele powszechnym. Zbliżający się jubileusz, który prze-żywać będziemy w 2015 roku, jest dobrą okazją, aby ponownie pochylić się nad kultem Serca Jezusowego,którego istotnym przejawem jest poświęcenie i oddanie się temu Sercu.

Zawarte w książce rozważania o poświęceniu się Bo-żemu Sercu mogą być wykorzystywane jako czy-tanki w czasie nabożeństw czerwcowych oraz jako pomoc w osobistej refleksji dla kapłanów, osób konse-krowanych i wiernych świeckich, a zwłaszcza czcicieli Najświętszego Serca Jezusowego.

TOBIE

od

daj

ę si

ę i p

ośw

ięca

mks

. Jó

zef

Gaw

eł S

CJ

Gawel tobie oddaje 2014 issu

Documents

Transcript of Gawel tobie oddaje 2014 issu