Fundacja Orange: Strona główna

zainspiruj się– dobre praktykiAkademii Orange

Fundacja Orange prowadzi autorskie programy na rzecz wszechstronnego rozwojudzieci i młodzieży oraz wspiera wartościowe inicjatywy innych organizacjipozarządowych. Pokazujemy młodym, jak twórczo wykorzystywać nowe technologiedo zdobywania wiedzy, poznawania świata i budowania społeczności, którepomagają zmieniać rzeczywistość wokół siebie na lepsze. W programie AkademiaOrange, wspólnie z dziećmi i młodzieżą, wyznaczamy nowe ścieżki edukacjikulturalnej.

Fundacja została powołana w 2005 roku przez Telekomunikację Polską i PTKCentertel (Orange). Najważniejsze programy Fundacji to: Akademia Orange,Pracownie Orange, Edukacja z Internetem, Orange dla Bibliotek, Dźwięki Marzeńi Telefon do Mamy. W działania Fundacji angażują się wolontariusze z Orange Polska.

www.fundacja.orange.plwww.akademiaorange.plwww.pracownieorange.pl

Fundacja Orangeul. Krasickiego 55/5902-608 Warszawatel: +48 22 844 11 11e-mail: [email protected]

Publikacja powstała w ramach programu Akademia Orange, prowadzonego przezFundację Orange.

Publikacja dostępna na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska (licencja dostępna pod adresem:creativecommons.org/licenses/by/3.0/pl)

Inspiruje nas kultura-dobre praktyki Akademii Orange

Akademia Orange to konkurs grantowy dla organizacji pozarządowych, instytucji kultury i oświaty. Celem programu jeststworzenie okazji młodym ludziom do spotkania z kulturą. Promujemy dobre przykłady nowoczesnej edukacji kulturalnejdzieci i młodzieży.

Trzy edycje Akademii Orange to:• zrealizowanych projektów edukacyjnych z całej Polski,

• młodych uczestników,

• łącznie mln zł przekazanych grantów,

• ponad organizacji,

• zgłoszonych projektów do konkursu,

• jako narzędzie tworzenia kultury i przestrzeń spotkania z nią,

• zajęć, portale o sztuce, lekturach, śpiewnik online, wirtualne mapy miejscowości i wiele innych ciekawych materiałówdo bezpośredniego wykorzystania lub dostosowania do swoich potrzeb,

• wszystkie materiały są dostępne na otwartej licencji , co oznacza, że można je ponownie wykorzystywaći przetwarzać, pod warunkiem wskazania autora dzieła.

12615 000

4,5300

1538nowe technologie,gotowe scenariusze

Creative Commons Uznanie Autorstwa 3.0 Polska

Portal stanowi bazę ponad innowacyjnej edukacji kulturalnej dla dzieci i młodzieży:•• inspirujące zajęć,• , które można wykorzystać dostosowując do swoich potrzeb.

120 projektówgotowe produkty edukacyjne,

scenariuszepomysły

www.akademiaorange.plZ radością przekazuję Państwu publikację, która jest podsumowaniem trzech

edycji Akademii Orange. To program, w którym dzieci i młodzież stają się

świadomymi kultury i jej .

Dbamy o to, by to spotkanie z kulturą dało młodym możliwość odkrycia

swoich talentów, rozwijania pasji, a także wspólnego działania i tworzenia.

Nasi sprzymierzeńcy to nowe technologie, które są nie tylko nieograniczoną

przestrzenią ekspresji młodych twórców, ale także w naturalny sposób

przyciągają dzieci i młodzież.

Wierzę, że ta raz rozbudzona pasja twórcza będzie zawsze towarzyszyć młodym

uczestnikom Akademii Orange, a w przyszłości rozwiną ją już jako dorośli

odbiorcy kultury, animatorzy, twórcy, menedżerowie.

Celem publikacji jest dostarczenie inspiracji i nowych pomysłów na działania

wszelkim organizacjom i instytucjom działającym na rzecz młodych, a także

Pracowniom Orange i bibliotekom uczestniczącym w programie Orange dla

bibliotek. Życzę Państwu, aby lektura ta była inspiracją do własnych

działań. Zaproście do nich dzieci i młodzież przyszłych twórców nowych

trendów w kulturze.

odbiorcami twórcami

–

Jadwiga Czartoryska - Prezes Zarządu

odbiorcami twórcami

Akademia Orange to ponad 120 oryginalnych inicjatyw, w których mło-dzi realizowali swoje pasje. Spośród nich wybraliśmy 20 przykładów,choć nie było to proste zadanie. Postawiliśmy na różnorodność. Pre-zentujemy projekty zrealizowane przez różne organizacje pracującez dziećmi: fundacje, stowarzyszenia, muzea, biblioteki, gminne ośrodkikultury, szkoły. Dotyczą one wielu sfer edukacji kulturalnej: tworzeniafilmów, remiksów, animacji czy wirtualnych map miejscowości,zbierania historii lokalnej, organizacji młodzieżowych happeningówi wystaw.

Wszystkie prezentowane projekty łączy promowanie twórczych postawmłodzieży, dążenie do wzmocnienia wiary we własne możliwości orazkształtowanie umiejętności posługiwania się mediami kultury.

Publikacja składa się z dwóch części - projektów do zainspirowania sięoraz listy produktów edukacyjnych do wykorzystania m.in. wirtualnegośpiewnika, przewodnika po miasteczku, baśni i lektur on-line.Wszystkie powstały w ramach programu Akademia Orange.

W publikacji prezentujemy tylko niektóre projekty. Opisy wszystkichzrealizowanych w ramach Akademii Orange inicjatyw dostępne są naportalu

Portal służy wymianie doświadczeń, jest zbioreminspiracji, scenariuszy edukacyjnych i materiałów do wykorzystaniaprzez animatorów kultury, wychowawców, twórców.Inspirujcie się już dziś!

akademiaorange.pl

www.akademiaorange.pl wwwwww

21

Cele projektu:

Na projekt złożyły się następujące działania:

• przekazanie młodym ludziom określonego zakresu kompetencjiw sferze kultury – narzędzi, które pozwolą na odczytywanie roz-maitych kodów kultury,

• przybliżenie zagadnień sztuki współczesnej ze szczególnymuwzględnieniem sztuki zaawansowanej technologicznie,

• niekonwencjonalne i twórcze wykorzystanie zarówno zapisu cyfro-wego, jak i komputerów czy taśmy filmowej,

• kształtowanie wyobraźni dzieci, ich krytycznej, ale i otwartejpostawy,

• wzmocnienie poczucia własnej wartości.

Do projektu włączono 20 wolontariuszy – studentów Instytutu SztukiWydziału Artystycznego w Cieszynie Uniwersytetu Śląskiego. Pracaz dziećmi była dla nich równocześnie realizacją zadania w ramach kon-kretnych przedmiotów semestralnych. To gwarantowało ich zaanga-żowanie, a także niekonwencjonalne podejście do problemu. Dzieckowymagało bowiem nie tylko dobrze przygotowanej ścieżki dydaktycz-nej, ale i opieki wychowawczej. Zatem studenci tworzyli zadaniawielowymiarowo. Każdy z wolontariuszy miał pod opieką jednodziecko. Wolontariusze prowadzili zajęcia indywidualne z dziećmi,razem z dziećmi uczestniczyli w sobotnich warsztatach artystycznychi warsztatach prowadzonych przez zaproszonych artystów.

cosobotnie warsztaty artystyczne prowadzone przez zespół O!Świetlicy(projektantka, animatorka i absolwentka edukacji artystycznej), indy-widualne zajęcia wolontariuszy z dziećmi prowadzone raz w tygodniu(2-godzinne zajęcia w parach: wolontariusz – dziecko), 4 warsztatyz zaproszonymi artystami (na temat sztuki współczesnej), wycieczki doAkademii Sztuk Pięknych, galerii i Teatru Lalek, opracowanie stronyinternetowej projektu, graficzne opracowanie mapy i materiałów przy-gotowanych przez dzieci (zdjęć, filmów, animacji, materiałów dźwięko-wych).

Organizator:Partner:Czas trwania projektu:Miejsce realizacji projektu:Uczestnicy:

Stowarzyszenie im. Stanisława Brzozowskiego, Warszawa

Instytut Sztuki (Uniwersytet Śląski w Katowicach)

styczeń – czerwiec 2011

Cieszyn

Dzieci w wieku 6-12 lat (20 osób), z domów dotkniętychwykluczeniem społecznym. Do Świetlicy trafiły dzięki współpracyz Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Cieszynie i z pedagogamiszkolnymi szkół podstawowych śródmieścia.

Efektem projektu realizowanego w O!Świetlicy „Krytyki Politycznej”jest wirtualna subiektywna mapa Cieszyna, powstała dzięki pracydzieci oraz studentów Uniwersytetu Śląskiego. Dzieci, poznając historięmiasta, w artystyczny sposób je opisały. Na przewodnik składają sięanimacje, reportaże, filmy, gry, a także efekty pracy artystówz dziećmi.

mapaCieszyn

Edukacja nieformalna ma swoje prawa -

Dzieci zaangażują się widząc Wasze zaangażowanie.

Nie tylko zlecajcie, ale twórzcie z nimi!

uda się tylko wtedy jeżeli będziecie w 100% przekonani

do tego, co chcecie na zajęciach osiągnąć i jakie treści przekazać.1.Przebieg projektu:

Warsztaty artystyczne

Od 12 lutego do 31 maja w każdą sobotę odbywały się warsztaty arty-styczne (3 h) dla całej grupy (20 osób), na których dzieci poznawałyhistorię sztuki mediów i pojęcia związane z Hi-Tech, takie jak: awatar,interaktywność, interfejs, wirtualność, projekt, sztuka, performance,sztuka ekologiczna, land art, obiekt, sztuka wideo/ruchomego obrazu.Warsztaty artystyczne składały się z części teoretycznej i zajęć w tere-nie. Organizatorki zaznaczają, że realizacja warsztatów nie przebiegaławedług z góry założonego programu. Pomysły na kolejne zajęciaczęsto rodziły się w odpowiedzi na potrzeby i zainteresowanie dzieci.

wwwwww

Organizatorki przygotowały – Inspirator O!Świetlicy – bazę pomysłówi inspiracji (udostępniony na stronie Akademii Orange).

Warsztat:

Przewodnik.

Przewodnik po przewodnikach, mapa nad mapami.Jeżeli chcecie, aby dzieciaki rozróżniały mapę od przewodnika, to musiciepokazać im to na przykładach i poprosić, żeby same wykonały przewodniki mapę.

Po pierwsze pokażcie różne rodzaje:a) tradycyjne typu przewodnik Pascala, przewodnik po Indiach, itd.,b) nowoczesne przewodniki typu GPS,c) przewodniki alternatywne typu „Bieda – przewodnik dla dzieci”.

Następnie poproście, żeby zrobiły okładkę przewodnika, a później na forumopowiedziały o tym, co będzie zawierał. Najlepiej niech będzie to przewodnikpo jakimś problemie (tak jak „Bieda – przewodnik dla dzieci”), wtedyodkryjecie też co interesuje dzieci albo w czym widzą problem. Następniepodzielcie je parami i niech przewodnik opowiada osobie z zamkniętymioczami po czym oprowadza osobę ze swojej pary. Może zmyślać, że jestw tropikalnej dżungli albo na krawędzi przepaści, itd.

www.akademiaorange.pl

Mapa.

Wskazówka!

Pokazujemy różne rodzaje:a) tradycyjne, typu mapa miasta - fajnie jest mieć stare i nowe mapy,b) google earth – jeżeli dysponujecie rzutnikiem to najlepiej pozwólcie im

nawigować i pokażcie świat na dużym ekranie.Znajdźcie swoje miasto na mapie i start!

Fajnie jest też zaczynać zajęcia od znalezienia na mapiemiejsca, do którego chcecie w danym dniu dotrzeć albo do którego w jakiśsposób będziecie się odnosić, np. jeżeli chcecie zbudować ogródek, to po-każcie im wiszące ogrody, etc. Później poproście dzieci, żeby zrobiły swojemapy – na początek podwórka, miejsca które lubią albo budynku, w którympracujecie – niech wymyślą własne znaczniki, legendę mapy, etc.

Kilka pomysłów na zadania związane z mapą i przewodnikiem:• malujemy rzuconą na ścianie dużą mapę na stałe – tak dużą, żeby cała

grupa mogła ją tworzyć,• zaznaczamy własne domy (można je wyciąć i zrobić z tektury, pudełek),• zaznaczamy ważne miejsca i instytucje, np. wykałaczka z flagą + opis

miejsca.

43

Interfejs do nowego świata

(Inspirator O!Świetlicy część I)–

Ważne!Wy

jesteście specjalistami od najbliższego otoczenia i żeby zajęcia byłyskuteczne

Przykład:

Są uniwersalne rozwiązania na rozmowę o przestrzeni, po której

może oprowadzać przewodnik, albo którą ukazuje mapa. Ale to

musicie dobrze rozpoznać własne miasto czy osiedle. Łączcietradycję ze współczesnością i uczcie przy tym dzieci sztuki.

W Cieszynie kiedyś jeździł tramwaj. 120 lat temu miał ostatnikurs. Pokazałyśmy dzieciakom jego trasę, zdjęcia. Porozmawiałyz przewodnikiem z muzeum na ten temat. Na koniec w formie performansuprzeszłyśmy z dziećmi trasą tramwaju – stworzyliśmy z grupy tramwaj--widmo, wydawaliśmy dźwięki typowe dla tego środka komunikacjii udawaliśmy, że nim jesteśmy.

Warsztaty z artystami

Wycieczki edukacyjne

Zagadnienia sztuki współczesnej przybliżyły dzieciom 4 warsztatyprowadzone przez zaproszonych artystów:• z podstaw programowania i podstaw elektroniki,• jak inaczej korzystać z Internetu,• co to jest land art i rewitalizacja przestrzeni (dzieci budowały i ma-

lowały kompostownik),• historia Cieszyna oczami mieszkańców – dzieci prowadziły wywiady

z mieszkańcami, pracowały z kamerą, dyktafonem, obrabiały zebra-ny materiał.

Poza warsztatami dzieci odwiedziły Akademię Sztuk Pięknych w Kra-kowie i Katowicach, we Wrocławiu – WRO ART Center i Teatr Lalek.

Rady i wskazówki O!Świetlicy dla osób, które chciałyby powtórzyćprojekt:

Projekt trwał zbyt krótko, by zrealizować w pełni zakładany produkt.Idealnym rozwiązaniem byłoby przeznaczenie sześciu miesięcy napełną pracę i dwóch miesięcy na opracowanie wytworzonych mate-riałów.Dobrym pomysłem są indywidualne zajęcia dzieci ze studentami (dlaobu stron układ jest korzystny).Dzieci pochodzące z domów z niskim kapitałem kulturowym mająmałe szanse na utrwalenie przekazywanych treści (zwłaszcza tychdotyczących obszarów w żaden sposób nieporuszanych w ich do-mach – wiedza nie jest powtarzana i się nie utrwala). Zatem wartow fazie projektowania zaplanować mniej, ale za to tyle, żeby powta-rzać przy okazji każdego spotkania.Należy dążyć do wytworzenia sieci relacji. Projekt, który ma się za-kończyć produktem społecznym powinien również generować kapi-tał społeczny dziecka i opiekunów. Poza tym udział w takim projek-cie ma szanse wzmocnić pozycję dziecka w oczach nie tylko rodzi-ców, ale także wychowawcy, pedagoga szkolnego, a przede wszyst-kim kolegów i koleżanek szkolnych.

Zajęcia będące wynikiem inicjatywy dzieci:W trakcie badania przestrzeni publicznej dzieci zauważyły, że śródmieście,które zamieszkują pozbawione jest przestrzeni sprzyjającej rodzicom i dzie-ciom, brakuje też przestrzeni, o którą można szczególnie dbać, bo ma siępoczucie współwłasności. Powstał więc pomysł założenia własnego ogrodu.Dzieci uczyły się pod kierunkiem eksperta w dziedzinie, jak przygotowywaćpodłoże, sadzić, etc. Powstał ogródek naszych dzieci, o który dbają całyczas.

W czasie indywidualnych zajęć dzieci realizowały własne pomysły:• alternatywne pocztówki – miejsc, które dla dziecka mają wartość

społeczną, miejsc, gdzie dziecko spotyka się z innym dzieckiem,a rodzic z innym rodzicem,

• PKP – Pomaluj Kolej Pomaluj – internetowa układanka – projektowa-nie i malowanie dworca,

• film E.T nad Cieszynem – śródmieście Cieszyna oglądane z perspe-ktywy E.T,

• działania w przestrzeni miejskiej – dzieci zmieniły własnepodwórze, nadały kolory wyblakłym elementom do zabawy,a po przeprowadzeniu konsultacji z mieszkańcami zaprojektowałyi wykonały ogromny mural.

Zajęcia dzieci z wolontariuszami

Równolegle z warsztatami prowadzone były zajęcia indywidualne.1-2 razy w tygodniu dzieci spotykały się na 2-godzinnych zajęciach zeswoimi indywidualnymi opiekunami (wolontariuszami): badały wybranyobszar Cieszyna i opracowywały wirtualną reprezentację artystycznądanego wątku, korzystając z aparatów, dyktafonów, kamer, rzutnika,komputerów. Wykorzystywały komputer, jako narzędzie artystycznegotworzenia, uczyły się opisywać przestrzeń językiem wizualnym, zdoby-wały też wiedzę o tym, czym jest przestrzeń publiczna.

e-maile-mail

Warto obejrzeć stworzone i opracowane przez dzieci materiały (filmy, reporta-że, wywiady, animacje) – są doskonałym uzupełnieniem opisanych zajęć.

Więcej o projekcie na stronie:

Jeśli chcesz zrealizować podobne zajęcia,

skontaktuj się z pracownikami


O!Świetlicy.

Zamiast proponować Wam nudne konspekty, dzielimy się bazą pomysłówi inspiracji na główne motywy zajęć, które przeprowadziłyśmy podczasprojektu „Interfejs do nowego świata”. Możecie potraktować poniższeinformacje jako małą instrukcję pracy – skorzystać z nich podczas własnychzajęć, ale co wydaje się najważniejsze – raczej myśleć o nich w kategoriachbazy i wariacji, której nie można w całości przenieść do świetlicy, szkoły czyinstytucji kultury, tylko przede wszystkim słuchać dzieci i sprawdzać, comoże być skuteczne w Waszej grupie. Co ważne – lubimy rozmawiać o tym,co robimy, więc można do nas napisać w sprawie szczegółów, porad czywymiany doświadczeń:

(„Inspirator O!Świetlicy”)[email protected]

wwwwww

65

Organizator:Partnerzy:

Miejsce realizacjiCzas trwania projektu:Miejsce realizacji projektu:Uczestnicy:

Fundacja Culture Shock, Warszawa

Fundacja Po Drugie, Stowarzyszenie Serduszko dla Dzieci,Stowarzyszenie Grupa Pedagogiki i Animacji Społecznej,Młodzieżowy Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dziewczątw Warszawie-Rembertowie

: Warszawa

luty – czerwiec 2012

Warszawa

młodzież ze świetlic środowiskowych i ośrodkówwychowawczych, 35 osób pracowało w podziale na 3 grupy.

• przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu,• przybliżenie młodzieży idei otwartości i dzielenia się wiedzą oraz

umiejętnościami za pomocą nowych technologii,• wyposażenie młodzieży w podstawowe narzędzia do późniejszego

samodzielnego rozwijania się w danej dziedzinie,• stworzenie platformy – wspólnego dzieła młodych ludzi.

Medialab Junior wprowadza młodych ludzi w świat nowoczesnychtechnologii.Składa się z 3 cykli warsztatów. Pierwszy z nich pozwala na opano-wanie podstaw elektroniki i programowania mikrokontrolerów.Drugi – polega na stworzeniu interaktywnej mapy okolicy,udokumentowaniu jej zdjęciami i materiałami wideo i upublicznieniuw Internecie. Uczestnicy trzeciego warsztatu realizują oparte na włas-nych pomysłach filmy, wykorzystując do tego darmowe programy domontażu. Efekty warsztatów zaprezentowano na jednodniowym zjeź-dzie Sharism Junior oraz upubliczniono w Internecie.Projekt uczy, w jaki sposób dzielić się wiedzą, pomysłami i darmowyminarzędziami. Pozwala wyłonić liderów wśród uczestników warsztatów,którzy zdobytą wiedzę i umiejętności przekażą innym w swoimśrodowisku.

Cele projektu:

Medialab Junior

2.

Dlaczego praca w dwójkach trenerskich?

Co jest niezbędne do przeprowadzenia warsztatów?

Wypracowane przez nas prowadzenie warsztatów w dwójkach trener-skich, przez osoby o różnym doświadczeniu, mimo iż bardziej wyma-gające (potrzeba dobrej komunikacji między trenerami, spotkań, kon-sultacji) jest dla uczestników bardzo korzystne i uważamy, że to gwa-rancja najbardziej optymalnej równowagi pomiędzy procesem przeka-zywania wiedzy oraz przebiegiem procesu grupowego.

Organizatorzy podobnych warsztatów na pewno muszą zadbaćo sprzęt komputerowy – ideałem jest zapewnienie każdemu uczestni-kowi jego własnego komputera, wówczas każdy jest w stanie skorzys-tać najpełniej z oferty warsztatów. Ponadto praca wymaga ciągłegopodłączenia do sieci, stąd należy wykazać dodatkową troskę o dobrei szybkie połączenie z Internetem.

Warsztaty Arduino

Na tych warsztatach uczestnicy wymyślali i tworzyli od podstaw własneurządzenia elektroniczne. Do realizacji warsztatów organizatorzywybrali platformę Arduino, która pozwala laikowi na opanowaniew krótkim czasie podstaw elektroniki i programowania mikro-kontrolerów, daje podstawy wiedzy o tym, czym jest interakcja międzyczłowiekiem a urządzeniem elektronicznym, daje też solidne podstawydo dalszego samodzielnego tworzenia własnych projektów.Celem tego warsztatu było, by uczestniczki, które nie miały wcześniejdo czynienia z platformą Arduino oraz programowaniem, stworzyłykoncepcję, zaprogramowały oraz wykonały przy pomocy Arduinowłasny projekt urządzenia, zabawki, gadżetu.

87

Medialab to forma współdziałania umożliwiająca wzajemneuczenie się od siebie oraz dzielenie się różnymi umiejętnościami,

wykorzystująca nowe media i technologie.

Niemal wszystkie działania w projekcie zostały oparte na programachopensourceowych – poczynając od otwartego systemu operacyjnegoLinux, na którym pracowały wszystkie grupy, skończywszy na konkre-tnych programach związanych z tematyką warsztatów (aplikacja OpenStreet Map do kreatywnego tworzenia treści w internecie i nieogra-niczonego dzielenia się wypracowanym materiałem; Arduido –– platforma oparta na programach open source do nauki podstawoprogramowania, programy zgrywające materiał z kamer na komputer,program do edycji i montażu materiału filmowego, programudźwiękawiający, opublikowanie filmu na wolnych licencjach).

Organizatorzy potrzebowali 2 miesięcy na działania przygotowawczei logistyczne (31.01.2012 – 30.03.2012). Pierwsze tygodnie projektuupłynęły na wyborze trenerów do warsztatów, przygotowywaniu pro-gramu poszczególnych warsztatów, ustalaniu warunków współpracyz trenerami, konsultacji trenerów z animatorami – pedagogami, rekru-towaniu uczestników z ośrodków wychowawczych i świetlic środowis-kowych.

Przebieg projektu:

Przygotowanie

Warsztaty

Właściwa część projektu, czyli seria warsztatów merytorycznych roz-poczęła się 26 marca i zakończyła 27 maja warsztatem Sharism Junior,na którym uczestnicy wszystkich grup dzielili się ze sobą wiedząi umiejętnościami wypracowanymi podczas projektu.

i prowadzony był przez dwóch trenerów – specjalistę w dziedzinie tech-nologicznej oraz animatora-pedagoga.

Każdy cykl warsztatów składał się z sześciu 3-godzinnych spotkań

Ten cel okazał się bardzo ambitny nawet dla grupy, która była pojętnai chętna do pracy. Cel udało się zrealizować dzięki dodatkowym zaję-ciom ponad planowane w harmonogramie (dodatkowe 2 spotkania po4,5 h). Trenerzy zgodnie podkreślają, iż najważniejszą wartością war-sztatów były nie tyle same produkty (świecąca bransoletka, migającaopaska, torba z diodami, karuzela dla dziecka, itp.), które oczywiścieucieszyły uczestniczki, ale to, że zrozumiały one, że technologia to niemagiczny świat poza zasięgiem przeciętnego człowieka, ale sfera rze-czywistości, do której, jeśli się tylko chce, można mieć dostęp, rozwijaćją i zmieniać.

Organizatorzy o celach i warunkach koniecznych doprzeprowadzenia warsztatów Arduino:

Cel:

Środki:

Grupa docelowa:

Wymagania merytoryczne:

Wymagania materialne:

Celem cyklu warsztatów jest zapoznanie młodych ludzi z ogólnymizasadami działania technologii interaktywnych i pogłębienie rozumieniaotaczającego nas świata. Nabycie wiedzy i umiejętności związanejz elektroniką i programowaniem jest celem dodatkowym i nie jest ko-nieczne do sukcesu warsztatów.

Do realizacji warsztatów wybraliśmy platformę Arduino opra-cowaną na potrzeby edukacji i bardzo popularną zarówno w szkolnic-twie technologicznym, jak i w kręgach DIY (Do ItYourself). Platformaskłada się z płytki mikrokontrolera i z uproszczonego środowiska pro-gramistycznego języka C. Zdecydowaliśmy się na przeprowadzeniewarsztatów metodą praktyczną, przedkładając zabawę i pobudzenieuczestników do samodzielnej kreatywności, nad przekazanie wiedzyteoretycznej.Kolejne spotkania miały charakter mniej formalny, bardziej koncentrującsię na pracy indywidualnej i projektach uczestników.

Warsztaty przeznaczone są dla młodzieży w wieku12-17 lat, dla grupy 10 osób. Nasze warsztaty zostały przeprowadzonez grupą dziewcząt z Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Rem-bertowie.

Warsztaty powinny być prowadzone przezminimum dwie osoby posiadające wiedzę z zakresu elektroniki i pro-gramowania, w tym przynajmniej jedną w stopniu zaawansowanym.Przyjęliśmy zasadę, że jeden z prowadzących zajmuje się bardziejczęścią merytoryczną, drugi procesem grupowym i animacją działania.

Potrzebna jest wygodna przestrzeń, umo-żliwiająca zarówno wygodną pracę przy komputerach, przy dużymstole, jak i na podłodze. Ważne jest, aby prowadzący mieli swobodnedojście do wszystkich uczestników – typowe ustawienie „klasowe” niewchodzi w grę.

Jako że grupa warsztatowa Open Street Map bardzo zaangażowała sięw organizację i realizację gry miejskiej organizowanej w trakcieTygodnia Akademii Orange, w ramach wydarzenia Sharism, narodziłasię myśl, by to scenariusz i realizacja gry miejskiej stały się materialnymefektem warsztatów tego typu na przyszłość.

Organizatorzy o celach i warunkach koniecznych doprzeprowadzenia warsztatów Open Street Map:

Cel:

Sposoby realizacji:

Grupa docelowa:

Zasoby potrzebne do realizacji:

Zainteresowanie młodzieży twórczym wykorzystaniem nowoczes-nych technologii w ich życiu codziennym, nauce, rozwoju i zabawie.Przekazanie wiedzy i umiejętności obsługi wybranych technologii,serwisów internetowych i innych narzędzi, które pozwolą młodzieżystać się aktywnymi twórcami treści w Internecie.

Warsztaty prowadzone w grupie 10-15 osób.Uczestnicy pracowali indywidualnie i w grupach. Część spotkań byłapoświęcona pracy w terenie (okolice Parku Rydza-Śmigłego i Al. NaSkarpie), w trakcie której uczestnicy zapoznali się z topografią okolicy,sfotografowali najciekawsze miejsca, sporządzając mapę okolicy.Uczestnicy przygotowali prezentację podsumowującą pracę dla innychgrup biorących udział w projekcie.

Warsztaty przeznaczone są dla 10-osobej grupymłodzieży w wieku 12-15 lat. Warsztaty przeprowadzone były dla mło-dzieży ze świetlicy środowiskowej z Pragi Północ.

5 komputerów z podłączeniem doInternetu, z zainstalowaną przeglądarką internetową z Adobe Flashem,urządzenia mobilne (GPS, smartfony Android), aparaty fotograficzne,mapy papierowe różnego rodzaju, globus, naklejki w różnych kolorach,flamastry, białe kartki, szary papier, długopisy, ołówki.

Przestrzeń powinna ułatwiać uczestnikom wzajemną komunikacjęi partycypację w pracy innych uczestników. W trakcie warsztatów wy-korzystywany jest flipchart lub tablica oraz ekran i projektor multime-dialny. Każdy z uczestników powinien mieć dostęp do osobnego kom-putera, chociaż w trakcie prowadzonych przez nas warsztatów jedenkomputer przypadał na dwie osoby, co nie było optymalne. Potrzebne sątakże płytki Arduino, podstawowe komponenty elektroniczne (rezystory,LED, SPST, piezo, potencjometry, LDR) oraz podstawowy sprzętelektroniczny (lutownica, zasilacz warsztatowy).

Scenariusze warsztatów dostępne są na stronie Akademii Orange:oraz na stronie Fundacji Culture Shock:www.akademiaorange.pl

www.cultureshock.pl

www.openstreetmap.org

Opencaching.pl

Warsztaty Open Street Map

Zakładanym celem warsztatów było stworzenie przez grupę młodychludzi interaktywnej, otwartej mapy internetowej wybranej okolicy.W rezultacie nie udało się stworzyć tego produktu. Ze względu na po-trzeby grupy program warsztatów został nieco zmodyfikowany. Akcentprzełożono z edycji danych i rozwijania aplikacjina aktywne działania, grę i zabawę wokół tej aplikacji oraz wokółPanoramio.com, GoogleEarth, googleMaps.Trenerzy uznali, iż pierwotnie przewidywana forma warsztatów będzieodpowiednia dla bardziej dojrzałej wiekowo grupy. Uczestnicy nauczylisię korzystania z iPadów, GPS-ów, z istniejących map w Internecie orazodkrywali przestrzeń parku im. Rydza-Śmigłego z wykorzystaniemserwisu , dzięki któremu za pomocą urządzeń GPSodszukiwali ukryte wcześniej przez innych użytkowników serwisu skrytkize skarbami. Wielu uczestników warsztatów nigdy wcześniej niekorzystało z podobnych serwisów i aplikacji geolokalizacyjnych, nawetz najbardziej popularnego googleMaps, co sprawiło, że warsztat opróczdobrej zabawy przyniósł uczestnikom dużo nowej wiedzy i ciekawychumiejętności.

wwwwww

9

wwwwww

wwwwww

wwwwww

Cenne wskazówki dla przyszłych użytkowników scenariusza:Udostępniaj scenariusz w google docs w czasie jego przygotowaniawszystkim trenerom i osobom zainteresowanym – będą mogli w łatwysposób włączać się w jego tworzenie!

Scenariusze warsztatów dostępne są na stronie Akademii Orange:

oraz na stronie Fundacji Culture Shock:

Nauczenie uczestników wyrażania własnych emocji oraz potrzebz pomocą ruchomych obrazów, umożliwienie kontaktu z profesjonal-nymi narzędziami, służącymi do produkcji materiałów filmowych,samodzielne przygotowanie profesjonalnego materiału filmowego.

2 kamery, statyw, 2 lampywyładowcze w komplecie ze statywami, lampa LED na kamerę,mikrofon plus tyczka, połączone z kamerą prowadzącą za pomocąkabla XLR. Prace związane z obróbką filmu prowadzono nakomputerach z systemem operacyjnym GNU Linux, z uwagi na to,że jest on w pełni otwartym systemem. Wykorzystano programOpenShot i program Kino (w którym zgrywano materiał), Ffmpeg(program do konwersji plików), Blender (aplikacja do grafiki 3D).

Możliwe, iż należałoby się skupić na jednym z elementów (tworzeniescenariusza, nakręcenie zdjęć, montaż) i bardziej go zgłębić lub wydłu-żyć czas warsztatowy.

Scenariusze warsztatów dostępne są na stronie Akademii Orange:

oraz na stronie Fundacji Culture Shock:

Organizatorzy o celach i warunkach koniecznych do przeprowa-dzenia warsztatów Video:

Cele:

Zasoby potrzebne do realizacji:

Cenne wskazówki dla przyszłych użytkowników scenariusza:


www.cultureshock.pl

www.akademiaorange.plwww.cultureshock.pl

Warsztaty Video

Uczestnicy nagrali i zmontowali przy użyciu otwartych programówi aplikacji do montażu filmów, oparty na ich pomyśle film. Trenerzyuważają to za sukces. Są zdania, że 6 spotkań po 3 godziny to za małoczasu na rzetelną realizację wszystkich przedsięwzięć: wymyśleniescenariusza, nakręcenie zdjęć, montaż.

wwwwww

10


Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 3 w GliwicachGliwickie Centrum Organizacji Pozarządowych

styczeń-czerwiec 2012Gliwice

150 osób (w tym 47 stałych uczestników warsztatów),młodzież gimnazjalna i ponadgimnazjalna. Warsztaty miały charakterotwarty – nie były skierowane do jednej, stałej grupy młodzieży.

• wzmocnienie świadomości jedności nauk humanistycznychi ścisłych poprzez uwypuklenie związków matematyki oraz sztukplastycznych,

• zaangażowanie młodzieży do działania w zakresie twórczościartystycznej i nauki,

• podniesienie kompetencji matematycznych dzieci i młodzieży;• zainteresowanie innowacyjnymi formami nauczania środowiska

szkolnego,• rozbudzenie aktywności społecznej młodzieży.

Projekt „Sztuki policzalne” wspiera rozwój kompetencji kluczowych,m.in.: myślenie matematyczne, kształtowanie twórczej i krytycznejpostawy wobec nauki oraz umiejętność kojarzenia ze sobą różnychdziedzin. Uczniowie poznawali sztukę konkretną, twórczość MaxaBill’a, Theo van Doesburga, a także twórców Op Artu oraz praceRyszarda Winiarskiego i Romana Opałki. Dla wprowadzenia w kontekstsztuki współczesnej podjęto temat geometrii i proporcji w sztucedawnej – odbyły się otwarte warsztaty artystyczno-konstruktorskieprowadzone przez młodych artystów, animatorów kultury i pracowni-ków naukowych. Uczniowie wyprodukowali serial edukacyjny pt. „3,14”,krótką formę edukacyjną dotyczącą wątków matematyki w sztuce.Dwa ostatnie powiązane ze sobą działania to akcja mierzenia miastapt. „Miarką go!” oraz blog projektu z interaktywną aplikacją w formiemapy, na której powstała siatka dróg zmierzonych przez użytkownikówkrokami.

Cele projektu:

Sztuki policzalne

3.

11

Przebieg projektu:

Warsztaty

www.akademiaorange.plsztukipoliczalne.blog.pl/materialy/

www.geogebra.org

W pierwszych miesiącach projektu (styczeń – marzec) trwało przygoto-wanie techniczne i merytoryczne: organizacja sprzętu, lokalu, kontaktz osobami prowadzącymi warsztaty, opracowanie konspektów zajęć,uruchomienie bloga projektu i aplikacji na blogu (interaktywna mapa).W marcu rozpoczęto rekrutację i zapisy do grupy przygotowującejserial „3,14” (rekrutacja trwała do końca miesiąca). Zasadnicza częśćprojektu (warsztaty artystyczno-konstruktorskie dla młodzieży), rozpo-częła się w kwietniu. Na blogu projektu pojawiały się systematyczneinformacje o terminach warsztatów, spotkaniach grupy filmowej, pre-zentacje efektów pracy (filmy). Zintegrowana z blogiem mapa miastazapełniała się zaznaczonymi przez uczestników zabawy drogami, zmie-rzonymi krokami. Stworzona na mapie wirtualna siatka zostałanastępnie odtworzona w przestrzeni miejskiej za sprawą akcji MiarkąGo! (zaznaczanie tras na chodnikach).

Zaplanowano i zrealizowano 10 krótkich (2-godzinnych warsztatów)z 5 tematów.

(warsztat prowadzony przez nauczyciela-edukatora, ma-tematyka, promującego aktywne nauczanie z użyciem nowych techno-logii). W czasie warsztatu młodzież pracowała przy komputerach, po-znając możliwości programu matematyczno-graficznego (programw polskiej wersji językowej znajduje się na stronie ),poznawała podstawy projektowania graficznego, zastosowaniaobliczeń matematycznych równań i układu współrzędnychw architekturze.

1. GeoGebra

Scenariusze warsztatów dostępne są na stronie Akademii Orange:i na blogu projektu: wwwwww

wwwwww

wwwwww

2. Kasyno Sztuki

„3,14”„Zrób sobie obraz, czyli sztuka przypadku i sztuka logiki”

Celem dwugodzinnego warsztatu było wskazanie istoty zjawiskmatematycznych w twórczości artystów XX wieku oraz zapoznanieuczestników z takimi pojęciami, jak: neoplastycyzm oraz poezjakonkretna, sztuka nieprzedstawiająca. Na zajęciach wykorzystano filmzrealizowany przez twórców serialu , który wprowadza do

tematu: .Uczestnikom zaproponowano zabawy i ćwiczenia z wykorzystaniemprzygotowanych plansz, keyboarda, komputera z dostępem do Siecii drukarki, „kafelków” do scrabble lub karteczek z literkami, pisaków,długopisów, kleju i taśmy izolacyjnej.Scenariusz, prezentacja, załączniki i opis zadań do pobrania na stronieAkademii Orange: i na blogu projektu.

3. Symetria kalejdoskopów

4. Obiekty

Podczas dwugodzinnego warsztatu (prowadzonego przez znawczynieart recyklingu) uczestnicy tworzyli własne kalejdoskopy, uczyli się,co to jest symetria oraz jaka jest istota lustra i odbicia. W zajęciachwykorzystano: kartonowe tuby (z bardzo grubej tektury), folięprzezroczystą i matową, kawałki luster, guziki, koraliki, kawałkiopakowań, klej.Scenariusz do pobrania na stronie Akademii Orange:

i na blogu projektu.

Na warsztacie architektonicznym uczestnicy dowiedzieli się po coarchitektom geometria, jak zbudować najwyższą wieżę na świeciei dlaczego matematyka jest potrzebna historykom sztuki (warsztatyprowadził młody artysta, zajmujący się instalacją i land artem).

www.akademiaoange.pl

www.akademiaoange.pl

Dowiemy się czy sztuką rządzi przypadek, czy logiczna

zasada. Zmierzymy galerię wzdłuż i wszerz. Sprawdzimy,

co wspólnego ma taśma izolacyjna z neoplastycyzmem oraz

jak kostka do gry zmieniła bieg historii sztuki.

18 maja podczas warsztatów architektonicznych Obiekty

zbudowaliśmy most! Okazało się, że matematyka

i architektura mają ze sobą wiele wspólnego.

Co ciąg fibonacciego zmienił w nauce? I wreszcie, jak

skonstruować dach, który się nie zawali? Tego wszystkiego

dowiedzieliśmy podczas warsztatów"Obiekty".

„ ”

z blogaz bloga

z blogaz bloga

5. Dizajn na miarę.

6. Warsztaty dla grupy tworzącej serial edukacyjny „3,14”.

„Zrób sobieobraz, czyli sztuka przypadku i sztuka logiki”

„Thriller a’laEscher, czyli o nielogice” „Szybkaopowieść kwadratowej kanapki”

„Z czym kojarzy się kwadrat”

„3,14”

W ramach warsztatu, na którym uczestnicy zaprojektowali i stworzyli„na miarę” geometryczną lampę. Odkrywali, co to znaczy byćdizajnerem i po co w dizajnie matematyka.

Były to cykliczne warsztaty dla utworzonej w marcu grupy filmowców.W czasie 10 spotkań młodzież stworzyła 3 odcinki serialu:

(który stał się

materiałem pomocniczym w warsztatach Kasyno Sztuki),

, kwadrat jest nie-kołem, czyli

. Zajęcia z uczniami prowadziłteam w składzie: artysta, performer, twórca filmów i impresji videooraz animatorka kultury.W czasie jednego ze spotkań młodzi filmowcy przeprowadzili sondęuliczną i zachęcali mieszkańców Gliwicdo tworzenia dzieł inspirowanych pracami Ryszarda Winiarskiego.Serial dostępny jest na blogu projektu.

Rady i wskazówki organizatorów dla osób, które chciałybypowtórzyć projekt:

Projekt można podzielić na części – na oddzielne przedsięwzięciaprowadzone w różnym czasie (warsztaty, serial edukacyjny oraz akcjamiejska). Realizacja wszystkich części w ramach jednego przedsię-wzięcia wymaga dużego zaangażowania, zarówno czasowego, jaki przestrzennego.Podczas realizacji projektu warto pamiętać o elementach wspólnychw tematach warsztatów – powinny one stanowić wspólny mianownikw kolejnych spotkaniach (np. zagadnienie ciągu Fibonacciego i złotejproporcji podczas warsztatów Kasyno Sztuki i Obiekty, czy oś symetriipodczas warsztatów GeoGebry i Symetrii Kalejdoskopów).

3,143,14

12

Organizacja:Partner:Miejsce realizacji:Czas realizacji:Uczestnicy:

„Twórcza eksploracja prze-strzeni”

„Rytm miasteczka”„FOTO - inspiracje”

Fundacja Przystanek Twórczość, WarszawaRegionalny Ośrodek Kultury Mazury Garbate w Olecku

Oleckoluty – lipiec 2011

100 uczniów szkół średnich (w tym klasy z Zespołu SzkółLicealnych i Technicznych oraz Liceum Ogólnokształcącego w Oleckuoraz 5 grup realizujących własne projekty kulturalne)

• zainspirowanie młodzieży do aktywnych działań twórczych w takisposób, by w rezultacie samodzielnie zrealizowali inicjatywy arty-styczne w przestrzeni miasta (happeningi, plenerowe wystawy foto-grafii, twórcze interakcje z mieszkańcami, itp.),

• przełamanie stereotypów i kompleksów młodzieży na temat małejmiejscowości,

• uświadomienie uczestnikom, że każdy ma potencjał twórczy i możebyć artystą.

Na projekt złożyły się warsztaty dla klas szkół ponadpodstawowych:treningu twórczego i animacji kultury pt.

(poznanie metod i sposobów działań artystycznych w prze-strzeni miasta, zdobycie umiejętności pracy metodą projektu kultu-ralnego, zainspirowanie do samodzielnych działań twórczych), warszta-ty filmu animowanego i warsztaty fotograficzne

. Finałem tej części projektu była wystawa i filmyanimowane stworzone podczas warsztatów. Każda klasa, która wzięłaudział w warsztatach zrealizowała wspólne działanie plenerowe w prze-strzeni miasta.

Drugą część projektu stanowił konkurs dla młodzieży na najciekawsząinicjatywę artystyczną realizowaną w przestrzeni miasta. Autorzy pięciunajciekawszych pomysłów otrzymali mini grant w wysokości 1000 zł narealizację swojego pomysłu. Przy wsparciu i konsultacjach

Cele projektu:

Małe Miasto– przestrzeń działań twórczych

4.

1413

z opiekunami – animatorami kultury przygotowali i przeprowadzili swojeprojekty: Portret rodzinny – tych chwil się nie zapomina (fotografia),TMZ – Towarzystwo Wspólnej Zajawki (graffiti), Dzień uśmiechu (twór-cze interakcje z mieszkańcami), Taniec dla sztuki – sztuka dla tańca,Kuglarskie igraszki.

W styczniu rozpoczęły się przygotowania do projektu – promocjawarsztatów i rekrutacja w szkołach ponadgimnazjalnych (do projektuzgłaszały się klasy). W lutym rozpoczęły się warsztaty, o których możnabyło przeczytać na prowadzonym przez uczestników blogu. Ogłoszonokonkurs na najciekawszą inicjatywę kulturalną realizowaną w przestrze-ni miasta. W połowie marca wyłoniono laureatów konkursu i przepro-wadzono dla nich szkolenie. Wybrano 5 opiekunów grup (spośródnauczycieli, artystów, animatorów) – którzy wspierali młodzież w reali-zacji ich inicjatyw. Odtąd poszczególne grupy pracowały nad realizacjąswoich pomysłów, mogąc liczyć na pomoc opiekunów artystycznych.Projekt zakończył się dwudniową imprezą plenerową w centrum miasta(malowanie graffiti, prezentacja działań młodzieży, wystawy fotografi-czne, zabawy kuglarskie i taneczne podchody dla dzieci).

Przebieg projektu:

www.tworczemiasto.blogspot.com

w folderze „Małe miasto”.

Relacje z warsztatów na blogu:

Opis 5 nagrodzonych i przeprowadzonych przez młodzież inicjatywkulturalnych

Warsztaty – łącznie przeprowadzono 16 warsztatów.

www.akademiaorange.pl www.malemiasto.art.pl

„Twórcza eksplozja przestrzeni”Podczas warsztatów odbyły się liczne akcje i interakcje artystyczne.Młodzież zrealizowała 3 happeningi, 2 fotograficzne wystawy plene-rowe,akcje twórcze z marzeniami, balonami, aforyzmami, plakatami, interakcjez mieszkańcami – rozmowy i fotografowanie mieszkańców Olecka.

• Zanim młodzież rozpoczęła realizację swoich akcji w przestrzenimiasta, najpierw poszukiwała swoich korzeni, aby dowiedzieć sięwięcej o sobie i miejscu, w którym żyją.

• Tworzyła własne historie: „Jak powstała nazwa mojej miejscowości?”,„Jak powstała moja miejscowość?”, wprowadzając do nichelementy fikcji, nie do końca zgodne z historią Olecka. Prowadziłarozmowy z dziadkami o ich życiu, rejestrowała je na dyktafoniei tworzyła drzewa genealogiczne.

• Młodzież zrealizowała ciekawe happeningi. Podczas jednegoprzemaszerowała ulicami miasta z gazetami, wykrzykującw teatralny sposób treści zawarte w gazetach. Podczas kolejnegowykorzystała parasole z kolorowymi naklejkami i napisami,w następnym rozdawała mieszkańcom aforyzmy ze słoików.Chodziło o to, by zaskoczyć mieszkańców i oderwać ich od rutynyżycia.

• Kolejną akcją uliczną były „Marzenia w balonie”. Balony z ukrytymimarzeniami młodzieży wisiały na sznurkach i przyciągały uwagęprzechodniów, którzy mogli zabrać je ze sobą do domu.

Pomysły do pracy warsztatowej z młodzieżą zamieszczone są w folde-rze udostępnionym na stronie Akademii Orange:

i na stronie projektu:

Warsztaty filmu animowanego „Rytm miasteczka” i warsztatyfotograficzne „FOTO – inspiracje”.Warsztaty koncentrowały się wokół tematyki małego miasta i miały nacelu wykorzystanie współczesnych mediów do działań twórczych.Pod opieką reżyserki filmu animowanego, młodzież pracowała nadstworzeniem własnych etiud. Powstały krótkie filmy promujące ulu-bione miejsca młodzieży pt. „Wesołym autobusem przez Olecko”i „Miłosne zagrywki”. Uczestnicy robili własne vlepki, graffiti, pocztów-ki podczas innowacyjnych warsztatów z animatorami z Grupy OF.

wwwwww

wwwwww

Fragment scenariusza ,,Krótki film animowany,,

z folderu ,,Małe miasto,,: Podczas tego warsztatu

wykorzystane zostaną nowe technologie do twórczej

pracy z młodzieżą. Na początek proponujemy stworzenie

mapy swojego miasteczka i zaznaczenie charakterystycz-

nych miejsc. Następnie prosimy, by wytypowane obiekty

zostały wycięte w kolorowym papierze. W ten sposób

uzyskamy scenografię do krótkiego filmu animowanego

o swojej miejscowości.

Jednym z nich (zadań), które spodobało nam się

najbardziej było przeprowadzenie ulicznej sondy,

która pokazała nam m.in. opinie olecczan na temat

naszej miejscowości.

Ostatnie zadanie polegało na wyjściu w teren

i zadaniu prostego pytania Czym jest dla

pani/pana dom? napotkanemu przechodniowi.

Szczególnie ciekawy był moment wyjścia z budynku,

kiedy dostaliśmy za zadanie zrobić mały wywiad

w naszym mieście i bliżej poznać myślenie mieszka-

jących tu ludzi. To bardzo ciekawe doświadczenie.

„

”

Opisywaliśmy, jakim owocem i porą roku się czujemy.

Mogliśmy układać krótkie scenki teatralne, braliśmy

udział w happeningu i przeprowadzaliśmy wywiady.

Naszej całej klasie bez wyjątku niesamowicie

przypadły do gustu zajęcia, a zwłaszcza drugie

spotkanie, na którym rozdawaliśmy aforyzmy

i rozwieszaliśmy je. Ludzie byli zachwyceni aczkolwiek

zaskoczeni, że młodzież robi coś bezinteresownie.

1615

Ten dzień był jak dla mnie najfajniejszym z całych

warsztatów. Cała nasza grupa (klasa) wzięła udział

w zaprojektowaniu szablonów, które później zostały

namalowane sprejami na ścianach za kinem.

Następnym zadaniem, którego podjęliśmy się, była

krótka animacja filmowa, która wywarła na mnie

olbrzymi szok. Gdy zobaczyłem animacje naszej grupy

byłem bardzo mile zaskoczony, że coś tak pięknego

i śmiesznego zostało przez nas stworzone! Na koniec

warsztatów wyszliśmy całą grupą na happening.

Chodziliśmy po mieście z rozłożonymi parasolami, pod

którymi grupka ludzi przechodziła, a reszta ludzi

stała i nie wiedziała o co nam chodzi.

z blogaz bloga

www.tworczemiasto.blogspot.comwww.tworczemiasto.blogspot.com

Wypisałyśmy swoje marzenia, wrzuciłyśmy w baloniki

i część zawiesiłyśmy przy sklepie, inne rozdawałyśmy

ludziom napotkanym na ulicy. Zabawne, a zarazem

ciekawe były ich reakcje, np:

Będę kibicować, żeby marzenie się spełniło.

Ile muszę za to zapłacić?

Od takiej dziewczyny wezmę wszystko.

To niepowtarzalny prezent, dziś jest mój

szczęśliwy dzień.

Będę się za Was i Wasze marzenia modlić.

Po powrocie na miejsce warsztatów pozostawionych

przy sklepie baloników już nie było :)

•

•

•

•

•

Organizator:

Partner:Czas trwania projektu:Miejsce realizacji projektu:Uczestnicy:

VII Liceum Ogólnokształcące im. Wandy Szumanw Toruniu

Fundacja Magazyn Zmianluty-czerwiec 2012

Toruńrealizację projektu rozpoczęło 20 uczniów liceum

(15 dizajnerów i 5 grafików – dokumentalistów projektu), ale z zajęć nazajęcia przybywało chętnych do pracy i w rezultacie liczba uczestnikówzwiększyła się do 40. W warsztatach prowadzonych przez licealistówuczestniczyło 50 gimnazjalistów.

• stworzenie w szkole Przymierzalni – pracowni, która wyłoni sięze szkolnego magazynu w trakcie dizajnerskich warsztatów,

• przeprowadzenie równoległych warsztatów projektowania grafi-cznego, stworzenie artystycznego „Poradnika młodego dizajnera”,

• zainicjowanie wieloletniego cyklu warsztatów przeznaczonych dlauczniów VII LO,

• zwracanie uwagi na miejsca zapomniane i niczyje po to, bypodejmować próby ich rewitalizacji,

• rozbudzenie poczucia współodpowiedzialności za otoczenie;• kształtowanie poczucia estetyki, wrażliwości na otaczającą

przestrzeń,• popularyzacja wiedzy o sztuce użytkowej.

Cele projektu:

ZEWnętrza

5.

1817

„Drugie życie rzeczy” – dwugodzinne warsztaty dizajnerskie.

reKONSTRUKCJE

Zajęcia teoretyczne, organizacyjne, wprowadzające do cyklu warszta-tów dizajnerskich, w trakcie których stare meble i zapomniane przed-mioty zgromadzone w szkolnym magazynie zostały odnowione i wyko-rzystanie do wystroju wnętrza pracowni artystycznej. Podczas spotka-nia powstała lista pomysłów na redizajn mebli oraz wstępny zarys dzia-łań. Uczestnicy zostali zapoznani ze stworzonym przez architekta pro-jektem aranżacji wnętrza pracowni oraz metodami twórczego prze-kształcenia zużytych przedmiotów użytkowych.

Trzynaście 4-godzinnych warsztatów, w trakcie których powstałyelementy wystroju pracowni i szkoły oraz mural. Stworzono systemoświetlenia wewnątrz pracowni, z papieru pochodzącego z recyklinguzbudowano abażury wiszących lamp. Przygotowano 6 stołówz blatami w formie plansz do gier oraz komplet składanych moduło-wych stolików, przeznaczonych do działań warsztatowych, stworzono10 niskich siedzisk z tektury falistej, poddano renowacji 15 krzesełz oparciami i 10 taboretów obrotowych, stworzono regał na przedmiotycodziennego użytku, mobilną szafkę na kółkach, półki i kolumny.

Najpierw rozmnożyliśmy biurko przez piłowanie.

Doczekaliśmy się bliźniaków. Zachęceni sukcesem

zabraliśmy się za rozmnażanie czterech rur

kanalizacyjnych. Urodziło nam się dwanaście

rurociątek. Przed nami ostatnie zadanie

zabudowa jednej za ścian PRZYMIERZALNI, więc też

się dwoimy jak biurko, a nawet troimy, żeby

złożyć w całość elementy, których nam się

namnożyło.

–

–

–

Skręcanie tekturowych siedzisk do PRZYMIERZALNI

wydawało się jednym z prostszych zadań

warsztatowych. I co? Paski papieru wycinane

z mozołem z wielkich bel, zwijane i sklejane z jeszcze

większym mozołem, ciągnęły się w nieskończoność,

a czas beztrosko się kurczył i kurczył, aż go

zabrakło. Do 18:00 wytrwali tylko ci, którzy wpadli

w trans nawijania (nie tylko tektury): Ada, Ala,

Tosia i Kamil. Zapytajcie ich, czy w piątek zasypiali

z widokiem spirali i ślimaków pod powiekami.

Kończymy na następnych warsztatach.

Kredki, ołówki, pisaki, kreda, markery, linijki,

taśmy, cyrkle, pędzle, pędzelki, kleje, farby, sznurki,

tasiemki, wałki, farby, kuwety, szpachelki,

zszywacze, takery, papier, śrubokręty, nożyczki,

nożyki, śrubki, wkręty, kable będą miały wreszcie

swoje miejsce, bo oto z niebytu wyłaniają się: Rura

rege regał z nimi nie da się nie mieć porządku.

…

–

Projekt stworzył uczestnikom szansę na twórczą pracę nad szkolno--życiową przestrzenią. W wyniku projektu młodzież zmieniła zagraconymagazyn szkolny w wielofunkcyjną pracownię, przeznaczoną do reali-zacji kolejnych działań twórczych. Podczas warsztatów dizajnu ucze-stnicy zaprojektowali i wykonali elementy wystroju pracowni, wykorzy-stując stare, zniszczone krzesła, szafki, tekturę. Grupa realizującawarsztaty graficzne, odpowiedzialna za medialny wizerunek projektu,stworzyła oryginalny blog, na którym umieszczony został film oraz„Poradnik młodego dizajnera” z autorskimi projektami młodychtwórców i praktycznymi wskazówkami, stanowiącymi pomoc przy ichrealizacji.

Do współpracy nad stworzeniem miejsca, które ma być atrakcyjnetakże pod względem wizualnym, zaproszono architektów, plastykówi animatorów kultury, którzy prowadzili warsztaty od początku lutegodo końca maja.

Młodzież naniosła na planach pomieszczeń – sali i przylegającej do niejczęści korytarza – własne pomysły, które posłużyły architektowi dostworzenia spójnego projektu aranżacji wielofunkcyjnego pomieszcze-nia (pracowni fotograficznej, muzycznej i plastycznej, sali kinoweji konferencyjnej oraz galerii). Młodzież pracowała nad realizacją tegoprojektu w trakcie całego cyklu warsztatów.

Przebieg projektu:

Warsztaty dizajnerskie – „Aranżacja” (4 godziny)

z blogaz bloga www.zewnetrza.7lo.torun.pl/blogwww.zewnetrza.7lo.torun.pl/blog

Stworzyć wspólną przestrzeń, atrakcyjną dla

młodych ludzi, taką, która będzie przyciągać,

inspirować, z którą młodzi będą się identyfikować,

o którą będą dbać, w której będą realizować

twórcze pomysły.

Warsztaty grafiki komputerowej

Otwarcie pracowni – „Dzień Przymiarki”

15 dwugodzinnych warsztatów, podczas których powstał filmdokumentujący etapy pracy i artystyczny blog, zawierającyprojekty oraz artystyczne porady uczestników warsztatów di-zajnerskich. Młodzież pracowała nad logotypem i stworzeniemstrony internetowej projektu, prowadziła fanpage projektu naportalu Facebook, poznawała techniki i zasady projektowaniagraficznego w oparciu o program Adobe Photoshop CS5 i CS3oraz podstawowe zasady programowania stron internetowych(w oparciu o CMS).

Z tej okazji miała miejsce projekcja filmu i warsztaty z ekolo-gicznego dekorowania sali. Młodzież przygotowała i przepro-wadziła warsztaty dla 50 gimnazjalistów, którzy projektowaliznaki graficzne i przenosili je na bawełniane torby, wykorzystu-jąc do tego farby akrylowe.

Strona internetowa projektu:zawiera scenariusze zajęć i poradnik

projektanta (Zrób sobie krzesło, Zaprojektuj szablonową tapetę, Zróbsobie lampę z wieszaków).

Realizacja projektu wymagała zaangażowania uczestników między pla-nowanymi zajęciami i elastyczności samej realizacji. Często w trakciekonstruowania lub odnawiania mebli okazywało się, że potrzebnychjest jeszcze więcej poprawek, niż przewidywaliśmy i – co za tym idzie –więcej czasu. Byliśmy zmuszeni wykonywać je w dodatkowychterminach.Nie było z tym na szczęście problemu. Uczestnicy projektu przebywaliw miejscu jego realizacji pięć dni w tygodniu i często, z własnej inicja-tywy, sami zabierali się za wykonanie potrzebnych rzeczy przed lekcja-mi, między nimi i po ich zakończeniu. Poinstruowani, świetnie sobieradzili.Czasami poświęcaliśmy też wycinek kolejnych zajęć na dopracowanierzeczy powstałych wcześniej.Spotykaliśmy się w piątki, zaraz po lekcjach, na cztery godziny.Zajęcia wymagały skupienia i zaangażowania. Uczestnicy wytrwali dokońca, a nawet z tygodnia na tydzień było ich coraz więcej, co w szkoleprzyjmowano z niedowierzaniem. Planując jednak jeszcze raz takiedziałania, skróciłabym warsztaty o godzinę. Po dwóch – trzech godzi-nach pracy, zmęczenie dawało się wszystkim we znaki. Rozplanowaniezajęć tak, by ze wszystkim zdążyć i żeby projekt nie przerodził sięw męczarnię, ma bardzo duże znaczenie. Dyscyplinuje ściśle wyzna-czony termin otwarcia, gdyby nie on, moglibyśmy odnawiać meble wy-dobyte z magazynu w nieskończoność.


www.akademiaorange.pl,www.zewnetrza.7lo.torun.pl

Drugą część Dnia Przymiarki wypełniły warsztaty

przygotowane dla grupy 50 zaproszonych uczniów

z toruńskich gimnazjów. Uczestnicy projektu

ZEWnętrza sami czuwali nad przebiegiem zajęć.

To był dla nich sprawdzian po odbyciu

czteromiesięcznego kursu związanego z ekodizajnem.

W trakcie warsztatów gimnazjaliści projektowali

znaki graficzne i przenosili je na bawełniane, kolorowe

torby, a licealiści wymądrzali się, występując w roli

prowadzących zajęcia wcześniej poznali techniki

szablonowego graffiti podczas zajęć przygotowanych

przez Agatę Wilkowską.

–

z blogaz bloga wwwwww

2019

Korzenie i pędy

6.

21

„ ” to projekt, który łączy pokolenia, tradycjęz nowoczesnością i łamie stereotypy. Celem projektu było ocalić odzapomnienia twórczość starszego pokolenia. Podjęli się tego zadaniauczestnicy projektu – młodzi mieszkańcy gminy. Niezbędneumiejętności zdobywali na warsztatach dziennikarskich, fotograficz-nych, plastycznych, muzycznych i kompozytorskich. Efektem pracymłodych ludzi było nagranie płyty CD, wydanie śpiewnika oraz dwakoncerty plenerowe. Projekt był dla młodzieży okazją do artystycznegorozwoju i twórczej pracy w grupie, umocnił wiarę we własne możliwo-ści. Przyniósł także wymierne korzyści – płyta CD i śpiewnik wykorzy-stywane są do promocji regionu, a władze gminy zadecydowałyo systematycznym uzupełnianiu wydawnictwa.

Projekt składał się z kilku etapów. Najpierw uczestnicy zbierali wspo-mnienia mieszkańców i nagrywali stare piosenki, które pamiętaliKoczalanie (próbki ich głosów znalazły się na płycie), do czego przy-gotowywali się na warsztatach dziennikarskich. Później komponowalimuzykę, tworzyli nową aranżację ludowych piosenek i ćwiczyli ichwykonanie na warsztatach artystyczno-wokalnych. Opracowane przezuczestników teksty i zapisy nutowe zostały opatrzone wykonanymipracami plastycznymi, fotografiami i wydane w formie śpiewnika.Realizowane zadania dokumentowane były na blogu projektu.Realizacja płyty CD była możliwa dzięki współpracy GOK-u zeSpiżarnią Sztuki, która zapewniła udział profesjonalnych muzykówi sprzęt do nagrań oraz ze Stowarzyszeniem Kultury Niefizycznej,które dokonało aranżacji wybranych utworów.

Korzenie i pędy

Przebieg projektu:


Scenariusze warsztatów dziennikarskich, fotograficznych, plastycz-nych, muzycznych i kompozytorskich dostępne są na stronie AkademiiOrange:

Warsztaty dziennikarskie (styczeń-marzec)

Konsultacje fotograficzne (3 x 45 min)

Warsztaty plastyczne

W czasie pięciu 2-godzinnych warsztatów młodzież zdobywała wiedzęna temat gromadzenia materiałów muzycznych (piosenek) i tekstowych(wierszy, wspomnień). Uczyła się sztuki przeprowadzania wywiadów,posługiwania się dyktafonem i innymi nośnikami umożliwiającymi zapis.Efekty indywidualnych działań w terenie – zbieranie materiałów, spotka-nia z mieszkańcami, przeprowadzone i nagrane wywiady – były konsul-towane w czasie 10 spotkań z trenerem. Opracowane materiały na bie-żąco umieszczano na blogu i stronie internetowej projektu.

Celem zajęć było poznanie podstawowych zasad kompozycji obrazufotograficznego, wiedzy na temat plików zdjęć cyfrowych i elementówistotnych przy pracy z modelem. Młodzież pracowała z lustrzanką cy-frową, aparatem kompaktowym, telefonem z funkcją robienia zdjęći nagrywania filmów.

W czasie pięciu 3-godzinnych spotkań uczestnicy poznawali zasadykompozycji plastycznej, techniki rysunkowe i malarskie, uczyli się robićblejtramy. Zadaniem grupy było opracowanie ilustracji do piosenek,oprawy graficznej śpiewnika oraz przygotowanie wernisażu na zakoń-czenie projektu.

Warsztaty prowadzone są przez plastyka Jolantę

Sylwię Wysocką i do chwili obecnej uczestnicy zapo-

znali się z zasadami tworzenia różnorodnych kompo-

zycji plastycznych oraz poznali rysunkowe i malar-

skie techniki, które umożliwią im realizację zadań.

Zapoznali się także z różnymi trikami i sztuczkami

artystów, aby przy pomocy świecy lub gumki wy-

czarować niepowtarzalne dzieła.

„

”

Uczestnicy tworzą na różnorodnych materiałach,

wykorzystując drewno, tkaninę i kartony o niepo-

wtarzalnych fakturach. Zapoznali się także z wie-

loma pojęciami, które dla laików są całkowicie nie-

zrozumiałe: sangwina, walor, collage, passe-partout,

blejtram, medium. Istna kraina magii. Może dlatego

czas podczas tych zajęć upływa bardzo szybko

i wszyscy są zdziwieni, że mimo braku przerw, trzy

godziny mijają jak z bicza strzelił.


Przy realizacji tego typu projektu ważne jest, aby młodzież sama decy-dowała o wyborze zajęć, w których chce uczestniczyć oraz miaławpływ na formę prezentacji (np. samodzielny wybór techniki plastycz-nej). Ważna jest samodzielność w wykonywaniu poszczególnych zadańi zbudowanie poczucia współodpowiedzialności za efekt końcowy (np.dziennikarz, który przeprowadził i opracował wywiad wie, że kolejnymkrokiem jest przekazanie materiałów osobie, która redaguje i prowadzibloga). Dzięki temu uczestnicy mogą poczuć, że są współtwórcamiprojektu.

Warsztaty artystyczno-wokalne i kompozytorskie (luty-maj)

www.korzenieipedy.pl

Spotkania rozpoczęły się od stworzenia regulaminu grupowego orazzbudowania wewnętrznego zaufania wśród uczestników. W trakcie70 godzin zajęć uczestnicy budowali swój warsztat wokalny w oparciuo ćwiczenia oddechowe, dykcyjne, wokalne, pracę z mikrofonem orazruch sceniczny. Poznali wybrane w ramach projektu utwory, nauczylisię je wykonywać na żywo z akompaniatorem, z zespołem muzycznymi nagranym podkładem muzycznym. Dodatkowo poznali style muzycz-ne wykorzystane w aranżacjach i kompozycjach oraz programy kompu-terowe, dzięki którym tworzy się muzykę. W maju uczestnicy wzięliudział w sesji nagraniowej. Wydana płyta stanowi komplet z opracowa-nym przez młodzież w trakcie warsztatów dziennikarskich i plastycz-nych śpiewnikiem (nagrania i śpiewnik dostępne są na stronie interne-towej projektu: ).

Organizator:Partnerzy:

Czas trwania projektu:Miejsce realizacji projektu:Uczestnicy:

Gminny Ośrodek Kultury w KoczaleStowarzyszenie Kultury Niefizycznej w Pietrzykowie,

Spiżarnia Kulturalna, Pietrzykowostyczeń-czerwiec 2012

Koczała25 osób (młodzież do 18. roku życia)

• zebranie, upowszechnienie i archiwizowanie dziedzictwa kulturalne-go regionu,

• wyrównywanie szans w dostępie do kultury i promowanie twórczychpostaw młodzieży wobec kultury,

• współpraca międzypokoleniowa,• rozwijanie umiejętności społecznych, zdolności i zainteresowań

młodzieży, wzmocnienie wiary we własne możliwości,• kształcenie umiejętności posługiwania się mediami kultury.

Cele projektu:

z blogaz bloga korzenieipedy.wordpress.comkorzenieipedy.wordpress.com

22

wwwwww

wwwwww

Organizator:Partnerzy:Czas trwania projektu:Miejsce realizacji projektu:Uczestnicy:

Fundacja Fabryka UTUStowarzyszenie Sztuka Cię szuka

styczeń-maj 2011woj. kujawsko-pomorskie

180 osób – dzieci i młodzież z 6 małych miejscowościwojewództwa kujawsko-pomorskiego

• aktywizacja dzieci i młodzieży z małych miejscowości o utrudnio-nym dostępie do kultury,

• opracowanie scenariuszy zajęć w ramach niekonwencjonalnejedukacji muzycznej,

• popularyzowanie wiedzy na temat dźwięków i ich wpływu naorganizmy żywe,

• nawiązanie stałej współpracy z podmiotami kulturotwórczymi,prowadzącymi działalność w niewielkich wsiach woj. kujawsko--pomorskiego.

Cele projektu:

„ ” miały uwrażliwić dzieci i młodzież na otaczającedźwięki, pokazać możliwości ich wykorzystania we współczesnej mu-zyce. Uczestnicy z małych miejscowości woj. kujawsko-pomorskiegowzięli udział w warsztatach prowadzonych przez artystów, dźwiękow-ców, reżyserów dźwięku i innych specjalistów. Zajęli się dokumentacjąmuzyczną otaczającego świata. Dodatkowo odbyły się warsztatyplastyczne i fotograficzne oraz między innymi zajęcia z teorii muzyki.Połączenie dźwięków i obrazów dało w efekcie audio-wizualną mapęregionu, która pozwala na nowo odkrywać okolicę. Znajdują się na niejnagrania i fotografie tworzone przez dzieci, ale także przez uczestni-czących w projekcie artystów. Opracowana została publikacja, opisu-jąca warsztaty przeprowadzone w 6 miejscowościach oraz scenariuszeskomponowane w taki sposób, by jak największe grono odbiorcówmogło z tych pomysłów skorzystać.

Dźwiękospacery

7.

2

Warsztaty w Chełmży, Szkoła podstawowa nr 2

Uczestnicy poznali zagadnienia związane z field recordingiem, podczaswspólnego spaceru dowiedzieli się „jak otwierać uszy”. Pracującw trzech grupach uczestnicy przemierzali wyznaczone trasy i odkrywalitowarzyszące im dźwięki. W wyniku przeprowadzonych badań zareje-strowane zostały takie odgłosy i dźwięki jak wycie psa pod Tesco,Bulwar Tysiąclecia, trawa na stadionie, brukarze, budka gazowa, stempelw banku, biało-czerwona tasiemka, zawieszona na słupkach nadjeziorem (z notatek uczniów). Uczniowie uznali, że Chełmża należydo bardzo „głośnych” miast.

„Nasłuchiwanie (jak otwierać uszy). Instrukcja na spacerdźwiękowy.” (fragm. scenariusza, Marcin Dymiter).

Instrukcja na spacer dźwiękowy.W ramach przygotowań do spaceru dźwiękowego warto zrobić krótkiewprowadzenie na temat samych dźwięków. Należy zadać sobie pytanie –czym jest dla nas dźwięk, a czym cisza? Pamiętajmy przy tym, że nie mazłych lub dobrych odpowiedzi. Możemy też zapytać o ulubione dźwięki(nie muzykę) lub prosić o wymienienie dźwięków, które szczególniedrażnią.1. Spacerujcie po mieście, wsłuchując się w dźwięki otoczenia, bezużywania telefonu, odtwarzacza mp3, słuchawek. Starajcie się skupićswoją uwagę na samych dźwiękach. Najlepiej robić to w absolutnej ci-szy, bez rozmów. Najkorzystniej jest odbywać takie spacery w samot-ności lub w małych grupach (do 5 osób). Jeśli mamy dużą grupę, np.klasę ok. 20 osób – to dzielimy się na 4 grupy po 5 osób.2. Zacznijcie od pięciominutowych spacerów. Chodźcie w ciszy i sku-pieniu, uważając na każdy mijany/słyszany dźwięk. Niech każdy na-stępny spacer będzie o 5 minut dłuższy, a więc rozpoczynając od 5 mi-nut przechodzimy do 10 minut, następnie 15 minut, itd. Po kilku odby-tych już spacerach warto wybrać się na spacer z zamkniętymi oczami.To pozwoli skupić się na samych dźwiękach. Uwaga: konieczny jestprzewodnik, który zadba o bezpieczeństwo podczas takiej przechadzki.Najlepiej prowadzić osobę w opasce za rękę lub trzymać ją za ramię.Tak więc do 5 osób, które idą z przepaskami na oczach – potrzebujemy5 przewodników.

3. Kiedy spacery stają się coraz dłuższe, szukajcie dźwiękowych wy-zwań, nie poprzestawajcie jedynie na słuchaniu dźwięków dominują-cych, ciągłych. Koncentrujcie swoją uwagę raczej na detalach, drobi-nach, dźwiękach prawie niezauważalnych, na dźwiękach incydental-nych, które jednocześnie wzbogacają i poszerzają stabilne pasmo miej-skiego hałasu. Warto zmieniać i poszerzać trasy o nowe miejsca, nowepejzaże dźwiękowe.4. Starajcie się nabrać nawyku zapisywania wszelkich uwag i spostrze-żeń związanych ze spacerami dźwiękowymi. Możecie nawet założyćspecjalny zeszyt.5. Jeśli w okolicy, w trakcie spacerów znajdziecie ciekawe akustyczniemiejsce, postarajcie się odpowiedzieć na poniższe pytania: Jakie tomiejsce? Jaki to dźwięk? Postarajcie się go opisać. Co interesującegojest w danym dźwięku? Czy jest stały, czy się zmienia? Nadajcie nazwętemu miejscu w oparciu o dany dźwięk.6. Niech każdy znajdzie 2-3 interesujące dźwiękowo miejsca w swoimmieście.7. Zapiszcie uwagi i zachowajcie wszelkie notatki tak, by móc przygo-tować później mapę z opisanymi przez Was miejscami: nanieście tepunkty na jedną, wspólnie przygotowaną mapę, wpiszcie nazwymiejsc, a także podpiszcie je swoimi imionami. Będzie to mapadźwiękowa – wynik nasłuchiwania terenu. Na podstawie taksporządzonej mapy możecie razem odwiedzać te miejsca i dzielić sięspostrzeżeniami.

Przebieg projektu:

Warsztaty

www.akademiaorange.plwww.dzwiekospacery.blogspot.com

Projekt rozpoczęto w styczniu od konsultacji merytorycznych, nawią-zania współpracy z artystami, dźwiękowcami, reżyserami dźwięku,grafikami. Od lutego do kwietnia trwały prace nad pakietem materiałówdydaktycznych ze scenariuszami lekcji i równolegle nawiązanie kontak-tu z potencjalnymi beneficjentami. Pierwsze warsztaty odbyły się podkoniec marca. Do maja zrealizowano dwudniowe warsztaty w 6 miej-scowościach województwa kujawsko-pomorskiego. W czerwcu udostę-pniono na licencji CC publikację („ ”

„ ”).

Warsztaty prowadzili profesjonalni muzycy, realizatorzy dźwięku,audio-eksperymentatorzy, których zadaniem było zapoznanie dziecii młodzieży z obróbką dźwięku, masteringiem oraz uwrażliwienie namuzykę otaczającej nas przestrzeni.

Opracowane przez artystów scenariusze zajęć zostały tak skonstruo-wane, aby mogły z nich skorzystać osoby nieposiadające przygo-towania i wykształcenia muzycznego. „Konspekty mają stać się przy-czynkiem i inspiracją do tworzenia lekcji czy warsztatów. (...) Nie trzebaprzeprowadzać każdego warsztatu od początku do końca; można wy-brać jedynie te elementy, które wydają się Wam najciekawsze lub jesz-cze lepszym rozwiązaniem jest – by łączyć ćwiczenia z poszczególnychwarsztatów ze sobą, komponować.” (wstęp „Dźwiękospacery.Scenariusze”).

Dźwiękospacery. Warsztaty 2011i Dźwiękospacery. Scenariusze zajęć

Opisy warsztatów „Dźwiękospacery. Warsztaty 2011” i konspekty zajęć„Dźwiękospacery. Scenariusze” dostępne są na stronie AkademiiOrange: oraz na blogu projektu wwwwww

Dźwiękospacery

2423

Warsztaty w Czernikowie, Szkoła Podstawowa im. K.K. Baczyńskiego

Uczestnicy warsztatów „podrabiali” i tworzyli imitację dźwięków przypomocy różnych przedmiotów codziennego użytku oraz analizowalizwiązki pomiędzy obrazem i efektami dźwiękowymi w filmie. W miejscuopustoszałej bocznicy kolejowej za pomocą worków i woreczkówfoliowych tworzyli dźwięki imitujące przejeżdżające pociągi.

„Imitator dźwięku”(fragm. scenariusza, Katarzyna Krakowiak)

Scenariusz na orkiestrę – podróż pociągiem:• ćwiczenia relaksacyjne, skupiające uwagę uczestników na dźwięku

i ciszy,• słuchanie z zamkniętymi oczami. Skupienie się na zmyśle słuchu,• użycie worków na śmieci jako instrumentów dźwiękowych,• uczestników działania dzielimy na 3 grupy; każdej z grup przydzie-

lamy inny rodzaj worka (podział worków według koloru, fakturyi wielkości). Powstają 3 oddzielne grupy muzyczne,

• ustalam partyturę – podział na dźwięki (ciche-głośne, mocne, ryt-miczne, szeleszczące, subtelne) i dynamikę zespołu,

• po kilku przeprowadzonych próbach realizujemy wspólny koncert,naśladując dźwięk nadjeżdżającego pociągu,

• jeżeli istnieje taka możliwość – udajemy się w okolice dworca kole-jowego i wykonujemy koncert z użyciem worków na opuszczonychtorach kolejowych. Rytmicznie szeleszczące na wietrze worki, ge-nerujące specyficzne dźwięki na opustoszałej bocznicy kolejowejpowołują dźwiękiem historię przejeżdżających pociągów. Zaczynadziałać pamięć dźwiękowa miejsca.

Warsztaty w Kaszczorku, Szkoła Podstawowa w Kaszczorku

Warsztaty w Nieszawie, Fundacja im. Krzywdów i Bieńków

Warsztaty w Turznie, Zespół Szkół nr 2 w Turznie

Uczniowie wykorzystali instrumenty, głównie perkusyjne, wykonanez materiałów znalezionych m.in. na złomowiskach. Wspólnie stworzylipartyturę i odegrali koncert, który został zarejestrowany. Podczaswspólnego spaceru dźwiękowego wyłowili i zapisali odgłosy najbliż-szego otoczenia, a potem przyporządkowali je do zaproponowanychkategorii: człowiek (C), natura (N), technika (T).

Warsztaty realizowane były na terenie nieszawskiego klasztoru. Uczest-nicy testowali różnego rodzaju elektroniczne urządzenia generującedźwięk. Powstał prototyp dyfuzora. Przy pomocy mikrofonu kontakto-wego i rekorderów cyfrowych dzieci analizowały ludzki głos i inne, po-zornie ciche codzienne czynności. Większa część warsztatów byłaoparta na skoncentrowanym słuchaniu z wykluczeniem zmysłu wzroku.Dzieci badały audiosferę XV-wiecznego gotyckiego kościoła.

Podczas warsztatów z młodzieżą powstało słuchowisko na kanwiehistorii pałacu w Turznie i historii zaginionego w czasie wojny księgo-zbioru. Uczniowie zapoznali się z krótką historią muzyki eksperymen-talnej, podstawami field recordingu i działaniem rekorderów cyfrowych.W konstruowaniu słuchowiska wykorzystali materiał zebrany podczasdźwiękowego spaceru na terenie wsi, pałacu i pałacowego ogrodu.

Warsztaty w Dziewierzewie, Stowarzyszenie RAZEM dla Dziewierzewa

Uczestnicy zastanawiali się gdzie i kiedy mają do czynienia z muzykąw przyrodzie. Nagrywali dźwięki, tony i odgłosy natury, naśladowalinagrane dźwięki, próbowali z nimi zagrać na fletach prostych. Podczaswspólnego koncertowania młodzi fleciści starali się używać całegociała. Stosowali metody beat-boxu – techniki mówienia do fletuprzytkniętego do ust, poszukiwali alternatywnych sposobów gry nainstrumencie.

„Zielona partytura w przestrzeni. Działania muzyczno-przyrodni-cze” (fragm. scenariusza, Michał Górczyński)

Czy dźwięki przyrody same w sobie są muzyką? Moim zdaniemdopiero świadome działanie człowieka stwarza muzykę. Bez tegodziałania mamy do czynienia z dźwiękami w różny sposóbnagromadzonymi w przestrzeni. Można używać tych dźwięków jakoinspiracji, można je naśladować, badać ich strukturę w bardzodokładny sposób i wreszcie grać z nimi, próbując się dostroić.W jaki sposób słuchać tych różnorodnych dźwięków przyrody?Proponuję robić to właśnie poprzez wykonywanie notatek, któreposłużą jako „zapis nutowy”. Tego rodzaju notatki możemywykorzystywać, grając na żywo w bezpośrednim kontakcie z naturą.Robimy notatkę: Wsłuchajcie się w dobiegające do was dźwięki.Słuchamy. Wypisujemy odgłosy. Możemy nagrać dane dźwięki nakomórkę, rekorder lub jakikolwiek inny sprzęt nagrywający.Zastanawiamy się na co zwrócić szczególną uwagę. O! Ptak. O! Wiatr,O! Drzewo. Wsłuchujemy się dokładniej i rozpisujemy jeden wybranydźwięk na kartce, opisując go przez oznaczenia muzyczne do zagraniana fletach. Wykonujemy i nagrywamy nasz utwór.

22625

1

8.

2827

Druga – „Wizje ek. Ruchome piaski – animowane obrazki” – warsztaty

z malowania piaskiem dla różnych grup wiekowych (od maluchów douczniów najstarszych klas podstawówki), których efektem są filmyanimowane. Trzecią część stanowił cykl warsztatów dla młodzieży

„ . Odbicia pamięci”, których efektem jest cyfrowe archiwum,wystawy fotograficzne i artystyczna instalacja w formie mappingu,którą w Noc Muzeów obejrzało ponad 2 tysiące osób. Dzięki tymdziałaniom projekt promował postawę człowieka-twórcy i kreatoraobrazów, potrafiącego celowo i świadomie posługiwać się mediami.

®

Wizje

Przeprowadzono cykl 8 wykładów dla pedagogów, animatorów i edu-katorów muzealnych nt.: antropologii obrazu, współczesnych technikzapisu, klasycznych metod analizy obrazu (historia sztuki), kulturozna-wczej analizy obrazu, wpływu szerokiej definicji obrazu na działaniaedukacyjne, metody edukacji według nowego paradygmatu. W czasiezorganizowanego panelu dyskusyjnego analizy tego samego dzieładokonywali przedstawiciele różnych dziedzin: co widzi na obrazie prze-dstawiającym „ ” historyk sztuki, kulturozna-wca, teatrolog, antropolog?

®

Męczeństwo św. Apolonii

Blok zajęć dla nauczycieli

www.wizjer.muzeum.bytom.plwww.akademiaorange.pl

Publikacja powarsztatowa: Wizje Kultura obrazu, obraz w kulturze.

Poradnik dla nauczycieli, dostępny na stronie:oraz na stronie Akademii Orange:

®

„Wizje ek. Ruchome piaski – animowane obrazki”

– warsztaty dla dzieci

®

www.wizjer.muzeum.bytom.pl

Zrealizowano 4 warsztaty w czterech grupach wiekowych – 2 grupyprzedszkolaków, uczniowie klas 1-4, uczniowie klas 5-6.Punktem wyjścia przy realizacji warsztatów była muzyka – pod jej wpły-wem dzieci uruchamiały wyobraźnię i rysowały swoje obrazy za pomo-cą piasku na podświetlonym stole. Stworzone dzieła były zapisywanew pamięci komputera, a dzięki zainstalowanej nad stołem kamerze pro-ces tworzenia był oglądany na bieżąco przez pozostałe dzieci. Stwo-rzone w ten sposób obrazki, po wydrukowaniu posłużyły jako szkicscenariusza opowieści filmowej. Dzieci łączyły poszczególne scenyw spójną historię, w czasie warsztatów zapoznawały się z kolejnymietapami produkcji filmowej, zapisywały poszczególne ujęcia. Zdjęciapołączone za pomocą prostego programu do montażu materiału wideozłożyły się na film, który dzieci same udźwiękawiały. Każda grupa zre-alizowała jeden film: Zamek strachu, Ciepła opowieść, Śniadanie natrawie, Rozbitek. Filmy dostępne na stronie projektu:

Przykłady ćwiczeń z publikacji:

Poradnik dla nauczycieli(ćwiczenie dla dzieci – przedszkole

i edukacja wczesnoszkolna). Podczas spaceru dzieci mają za zadanie„złowić” jak najwięcej obrazów. Oczyma śledzimy otaczający nas świat,zbieramy w pamięci nasze spostrzeżenia. Po powrocie dzieci rysują to,co widziały podczas całego spaceru. Mają do wykorzystania tylko jednąkartkę. Praca ma nosić tytuł „Spacer” i zawierać jak najwięcej elementówzaobserwowanych podczas wycieczki. Chodzi w tym przypadku o jaknajpełniejszą dokumentację spaceru i wrażeń powstałych podczas wę-drówki. Żadne odczucie nie jest złe lub nieprawdziwe, mają prawo doindywidualnych i osobistych interpretacji. Następnie dzieci porównująswoje dzieła. Pamiętać należy, że nie ma obrazów lepszych, dokładniej-szych. Każde dziecko namalowało dokładnie to, co ono widziało naspacerze, to, jak go odbierało i co zapamiętało. Każdy z nas jest zbie-raczem i twórcą obrazów. Podkreślić i docenić należy niepowtarzalnośćnaszych wizji. Zabawę można nazwać „wyciąganiem obrazów z głowy”.

Warsztat „Mali łowcy obrazów”

Wizje Kultura obrazu, obraz w kulturze.®

Warsztaty przeprowadzaliśmy z grupami w różnym wieku (od przed-szkolaków po I klasę gimnazjum) i o różnych doświadczeniach (w tymz dziećmi wychowującymi się w trudnych warunkach życiowych orazuczęszczającymi do szkół specjalnych). Podczas pracy nieznaczniemodyfikowaliśmy scenariusz, dodając ćwiczenia, jeśli tego wymagałozrozumienie realizowanych zagadnień. W dwóch przypadkach nie-zbędny okazał się warsztat znany nauczycielom z zabaw dziecięcych,a jak się okazało zupełnie nowy dla współczesnych młodych ludzi.Polegał on na połączeniu podobnych obrazków (na jednym postać byłasmutna i miała ręce opuszczone, na drugim uśmiechnięta z dłońmiwyciągniętymi do góry). Zewnętrzny obrazek dzieci nawijały na ołówek,szybkie ruchy w prawą i lewą stronę pozwalały na moment odsłonićobrazek ukryty pod spodem, a przez to wywołać wrażenie ruchu.Ćwiczenie to było niezbędne w przypadku młodszych dzieci w celuudowodnienia naszych opowieści: w jaki sposób uzyskujemy ze zdjęćruchomy obraz. Takie doświadczenie motywowało je do dalszej,żmudnej i drobiazgowej pracy przy kolejnych scenach.

wwwwww

Wizje Kultura obrazu,obraz w kulturze.

®


Muzeum Górnośląskie w BytomiuBiblioteka Miejska w Bytomiu

styczeń-maj 2012Bytom

37 osób – dzieci z przedszkoli, szkół podstawowych,młodzież gimnazjalna oraz dorośli (43 osoby) zainteresowanipropagowaniem i wcielaniem w życie idei projektu kulturalnego

• wykształcenie wśród beneficjentów odruchu świadomegoporuszania się w świecie obrazów oraz umiejętności icharchiwizacji, interpretacji i twórczego przetwarzania,

• uświadomienie ciągłości historycznej związanej z tworzeniemobrazów,

• zachęcenie beneficjentów do aktywnego i krytycznego uczestnictwaw kulturze,

• udostępnienie nauczycielom materiałów edukacyjnych,wprowadzających nowe metody edukacji.

Projekt składał się z trzech części. Pierwsza to cykl otwartych wykła-dówń dla nauczycieli, lokalnych animatorów kultury, edukatorówmuzealnych, poświęcony analizie obrazów, sposobom ich archiwizacjii innowacyjnym metodom pracy z dziećmi i młodzieżą.

Cele projektu:

Dawać dzieciom i młodzieży takie zadania, które by

rozbawiły, rozwijały, czegoś uczyły, które byłyby

niebanalne i akceptowalne. A przede wszystkim dać

im radość tworzenia.

(Anna Rak, Muzeum Górnośląskie w Bytomiu)

wwwwww

0011010110101001001010101010100101

01

0110101001010100010101010101001010010100010111101010101010001010100101010100110

0010101001010101

001010100101010010101010101001101011010101010010101001010101010100101011010100101010001010101010101010100010

„Wizje . Odbicia pamięci” – warsztaty dla młodzieży

www.wizjer.muzeum.bytom.pl

®

Zrealizowano 5 warsztatów dla 15-osobowej grupy gimnazjalistów nt.:techniki zapisu fotograficznego, roli archiwizacji i digitalizacji codzien-ności, odczytywania klisz z epoki przedwojennej. Uczestnicy pracowalinad stworzeniem wyjątkowej mapy Bytomia, łączącej archiwalne foto-grafie ze zdjęciami zrobionymi współcześnie. Uczyli się odczytywaćznaczenia, jakie niosą obrazy, zdobywali wiedzę na temat podstaw fo-tografowania, digitalizacji i archiwizacji, uczyli się przekładania informa-cji wizualnej na opowiedzianą słownie historię miasta. W efekcie war-sztatów powstały: mapa miasta, określająca miejsca znajdujące się naarchiwalnych fotografiach, subiektywne mapy miasta pokazujące, jakwidzą je dzisiejsi mieszkańcy, wystawa „Odbicia pamięci”, prezentującaefekty pracy uczestników warsztatów, mapping, będący artystycznąinterpretacją efektów pracy uczestników warsztatów. Na stronie inter-netowej projektu – znajduje się opraco-wane podczas realizacji warsztatów cyfrowe archiwum wraz z pustąkartą inwentarzową, które jako wzorcowy katalog może stanowić cennąpomoc dydaktyczną dla nauczycieli i zachęcić młodzież do włączeniasię w akcję dokumentowania ważnych dla nich miejsc.

Scenariusz z publikacji: Wizje Kultura obrazu, obraz w kulturze.

Poradnik dla nauczycieli „Historie w obrazach”

Warsztat / 45 minutlampy do doświetlenia sali, 4 fotograficzne apa-

raty cyfrowe, tkaniny w różnych kolorach; Warsztatowicze zostają po-dzieleni na 4 grupy, które otrzymują aparaty fotograficzne, różnokoloro-we tkaniny i koperty z zadaniem. Ich celem będzie opowiedzenie hi-storii związanej z określonym miejscem za pomocą 10 zdjęć (propono-wane przestrzenie: lotnisko, kino, ulica, restauracja, dom, muzeum,boisko piłkarskie, szkoła, supermarket).

®

Środki dydaktyczne:


Warsztaty proponowane przez nas zostały dostosowane do różnychgrup wiekowych, przy scenariuszach zajęć uwzględniliśmy różnewarianty i ćwiczenia dopasowane do wieku dziecka. Mogą Państwokorzystać z całego programu lub jego części: nawet jeśli danaplacówka nie dysponuje podświetlanym stołem możliwe do wykonaniasą ćwiczenia z zakresu mówienia o obrazach w perspektywieantropologicznej, zdobywanie w praktyce umiejętności z zakresuwiedzy o filmie. Podaliśmy również alternatywne ćwiczenia dla osóbuczących w małych miejscowościach, które nie mają dostępu do galeriisztuki współczesnej lub zbiorów archiwalnych. Do wykorzystaniazaproponowaliśmy filmy dostępne w Sieci na zasadach wolnychlicencji, widokówki, rodzinne fotografie, a nawet oswajanie przestrzenimiejskiej (pomniki, zabudowa, natura obserwowana na spacerze).Przygotowując się do „Wizjera” mieliśmy za sobą doświadczeniaz prowadzeniem projektu Re:wizje, wieloletnie doświadczenie z zakresuprowadzenia zajęć dla szkół i dorosłych w galeriach sztuki oraz 8-letniąpraktykę w prowadzeniu konkursu ogólnopolskiego, dotyczącegoanalizy dzieła sztuki. Tylko z takim zapleczem mogliśmy pokusić sięo realizację tak obszernego programu w przeciągu 4 miesięcy i był topomimo wszystko dla nas olbrzymi wysiłek. Dla osób z mniejszymdoświadczeniem proponujemy powtórzenie naszego programuw dłuższym czasie lub z podziałem na kolejne grupy wiekowe (dzieci,młodzież, dorośli).

Korzystając z dostępnych materiałów: światła, kompozycji kadru, ge-stów oraz innych znanym im środków ekspresji i inscenizacji, musząstworzyć narrację, a jednocześnie dbać o to, by inne grupy domyśliłysię, gdzie mają miejsce zobrazowane wydarzenia. To przestrzeń będzienajważniejsza – wszystkie zabiegi w kadrze mają służyć przekazaniujak największej liczby wskazówek na temat miejsca, w którym odbywasię dana scenka.

jest przełożenie refleksji z wcześniejszej dyskusji nakonkretne problemy i sposoby ich rozwiązania. Uczestnicy mają prze-konać się, jak wiele czynników wpływa na tworzenie się znaczeń zam-kniętych w zdjęciu. Znajdując się w pozycji zarówno fotografa, jak i kre-atora przestrzeni odkryją, jak wiele aspektów, których nie brali wcześ-niej pod uwagę, komunikuje i dostarcza wskazówek na temat wybra-nego miejsca.

Celem warsztatu

3029

By uwypuklić rolę praktyki fotografowania jako praktyki kulturowej,warsztatowicze muszą wziąć również pod uwagę to, kim w danej prze-strzeni jest fotograf – co w niej robi, jak się w niej znalazł, po co uwieczniadane wydarzenia? Warsztat kończy prezentacja, w czasie której grupystarają się odczytać historię oraz odkryć, jakie miejsce zostałouwiecznione. Wszystkie fotografie należy zachować, gdyż będą podstawąpracy trenerów na kolejnym warsztacie – „Obrazy jako kreacje”.

Relacja uczestniczki warsztatów Wizje Odbicie pamięci.®

Ważną i chyba najtrudniejszą częścią warsztatów

była nauka związana z digitalizacją i archiwizacją

zrobionych przez nas zdjęć. Poznawaliśmy karty

z archiwów Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu

i uczyliśmy się, po co tak naprawdę robi się takie

rzeczy. Okazało się, że bez tych opisów nie

bylibyśmy w stanie odczytać połowy informacji

ukrytych na zdjęciach. Układaliśmy nasze prace

w cyfrowe archiwum wypełniając kolejne opisy

w kartach fotografii. W ten sposób stworzyliśmy

wzorcowy katalog, na podstawie którego inni będą

się uczyć, jak opisywać zdjęcia. Dzięki temu

zabiegowi, może kolejny nastolatek za 100 lat,

sięgnie po nasze zdjęcia i odszuka ulubione miejsca

w Bytomiu nastolatków z 2012 roku?

Miło o tym pomyśleć...

wwwwww

9.

3231

Projektowanie i budowa prawdziwej łódki, planowanie i wreszcie pod-róż nad morze stały się centralną częścią projektu. Przygotowanie dopodróży zostało podzielone na kilka etapów. Rozpoczęto od opraco-wania koncepcji warsztatów, konsultacji technicznych związanychz projektowaniem i budową łodzi, zrekrutowano uczestników.

W czasie ferii dzieci wzięły udział w warsztatach literacko-dźwiękowychprowadzonych przez artystów – Daniela Odiję i Marcina Dymitera.W trakcie tygodniowych zajęć dziecięca uwaga została skierowana nafenomen wyobraźni, łączenie rzeczywistości i fantazji, zdolność wymy-ślania i opowiadania historii. Motywem przewodnim stała się podróżpomiędzy różnymi miejscami i wymiarami. Dzieci przyjęły role pisarzy,radiowców oraz dźwiękowców. Podczas warsztatów literackich zbu-dowały krótkie teksty, na podstawie których powstało słuchowiskozarejestrowane i udźwiękowione przez uczestników. W ten sposóbdzieci nie tylko nauczyły się budowania historii i scenariusza, powsta-wania warstwy dźwiękowej, ale przede wszystkim odkryły magięsłuchowiska.

Dziecięce teksty o podróżach:

Raz dostałem bilet na samolot i poleciałem na

pewną wyspę. Na tej wyspie były palmy i byli

tubylcy. To była wyspa Gdzie Indziej. (Olaf)

Podróż samolotem jest odprężająca i krępująca,

ponieważ samolot może się rozbić. (Patryk)

Chciałbym pojechać do Czech, bo mówią podobnie

jak my i trochę po piracku. Na przykład:

Cześć to jest Ahoj. (Franek)

Kolejnym etapem były warsztaty z Agatą Biskup i wspólne opracowanietrasy wyprawy, która stała się podstawą mapy przedstawiającej wyo-brażoną podróż z Bytomia do Gdańska. Mapa bazuje na wybranych,realnie istniejących miejscach, potraktowanych jako punkty wyjściaszlaku wymyślonego przez dzieci.

Dzieci uczestniczyły w procesie projektowania i budowania łodzi przezdwójkę artystów – Agatę Biskup i Przemka Czepurko. Budowa łodzizaczęła integrować ludzi – wokół garażu, w którym przebiegały prace,zorganizowała się grupa opiekunów, dziecięcych pomocników z oko-licznych osiedli i doradców. Budowniczy mogli liczyć na wsparciestowarzyszeń zajmujących się żeglarstwem i amatorów łódek. Dziecipomagały też „tkać” łódź z różnego rodzaju materiałów. Utkana łódźbyła jednym z elementów wakacyjnej ekspozycji „Schyłek lata” zorgani-zowanej przez CSW Kronika.

W czasie cosobotnich warsztatów prowadzonych przez wolontariuszyz Armenii, Hiszpanii i USA, dzieci projektowały i tworzyły z papieruwłasne modele łodzi, które stały się podstawą projektu papierowejzabawki „Łódka: zrób to sam”. W czasie plastelinkowych zajęć wyko-

nały fantastyczne postacie, zwierzęta, rośliny, budynki, których fotografiestały się ilustracją do wymyślonej trasy na wyobrażeniowej mapie podróży(wydanej w formie folderu) oraz uczyły się języka angielskiego.

Dla dzieci najważniejszą częścią projektu była rzeczywista podróż nadmorze – zwiedzanie Gdańska, Gdyni, Kartuz i Helu.Zamierzeniem organizatorów było wyznaczenie trzech szlaków prowa-dzących z Bytomia nad morze – wyobrażonego (mapa stworzona przezdzieci), drogowego (przejazd dzieci autokarem) i wodnego (spływ bu-downiczych łodzi z Krakowa do Gdańska). Niestety, pogoda pokrzy-żowała plany i z ostatniej części projektu realizatorzy musieli zrezygnować.

Materiały wypracowane w projekcie można pobrać ze strony AkademiiOrange:Słuchowisko przygotowane przez dzieciModel łodzi (do wydrukowania)Mapa z wyimaginowaną trasąFolder projektuBlog i fotorelacja z budowy łodzi:

Komentarz organizatorów:

Zrobiliśmy wszystko, co mogliśmy, żeby projekt

zakończył się spływem. Nie udało się. Łódka będzie

czekała do następnego lata. W ten sposób Projekt:

Podróż wciąż nie stanowi zamkniętej całości, otwierając

się na nowe pomysły i inspiracje.


projekt-podroz.blogspot.com

Organizator:Partner:

Miejsce realizacji:Czas realizacjiUczestnicy

Polskie Forum Edukacji Europejskiej, Katowice

Centrum Sztuki Współczesnej Kronika – filia BytomskiegoCentrum Kultury

Bytom, Katowice

: styczeń – 20 lipca 2011 r.

: 60. dzieci ze świetlicy sztuki przy CSW Kronika,z Towarzystwa Przyjaciół Dzieci i Zespołu Szkół Specjalnych nr 5w Bytomiu

•

•

•

•

zbudowanie łódki i zrealizowanie dziecięcych marzeń o podróżyz konkretnego miejsca, poznanego i oswojonego, w stronęprzestrzeni wymarzonej, jeszcze nieodkrytej – w stronę morza,przekonanie dzieci o potrzebie marzeń, wyznaczania sobie celówi ich realizacji, nawet jeśli początkowo wydają się zupełnie niepraw-dopodobne,odkrywanie różnorodności i wielokulturowości świata, poznawaniezamieszkujących go ludzi bez uprzedzeń i stereotypów;projekt miał przywrócić dzieciom poczucie godności i wiary wewłasne możliwości.

Cele projektu:

wwwwww

wwwwww

GDAŃSK

Spełniać dziecięce marzenia...Co jest potrzebne do stworzenia opowieści o wymarzonejpodróży? Kilku artystów, animatorów, wolontariuszy lubzapaleńców, sprzęt do nagrywania dźwięków, program domontażu, program graficzny, wyobraźnia dzieci, plastelina,kartki, pisaki, kredki, karton i nożyczki...

Projekt: Podróż

Gotowe produkty edukacyjne zrealizowane w ramachAkademii Orange:

Polecenia:

Budżet:

Cel:

Zwrócić uwagę na:

Budżet:


Budżet:


1. Przygotowanie przez młodzież z Murowanej Gośliny klipupromującego ich miejscowość.

5000 PLN (w tym 2000 PLN z Urzędu Miasta i GminyMurowana Goślina)

aktywizacja młodzieży w wieku 14-16 lat z gimnazjum w MG,promocja miejscowości

ramy czasowe projektu, promocję2. Zorganizowanie przeglądu teatralnego z warsztatami teatralnymi dlamłodzieży z podpoznańskich gmin (2 dni).

4000 PLN; Cel: aktywizacja młodzieży i promocja nieformal-nych teatralnych grup młodzieżowych

ramy czasowe projektu, promocję, osoby zaanga-żowane w projekt (czy należy kogoś zatrudnić?)3. Zorganizowanie jednodniowej akcji pt. „Tajemniczy ogród w centrummiasta” – zagospodarowanie placu o powierzchni 100m na rynkuw Środzie Wlkp. (stworzenie przestrzeni, gdzie przyjemnie będziespędzić czas wśród zieleni)

7000 PLN (w tym 5000 PLN z Urzędu Miasta); Cel:aktywizacja osób bezrobotnych zarejestrowanych w Urzędzie Pracyw Środzie Wlkp i poprawa wyglądu rynku w Środzie Wlkp.

ramy czasowe projektu, promocję, pozwolenia.

Przygotowanie wydarzenia kulturalnego, str. 27 – od czego zacząć,co wziąć pod uwagę, jak skonstruować harmonogram, jak uniknąćbłędów.

2

Harmonogram projektu jestzestawieniem wszystkich działańprzewidzianych w projekcie, wrazz informacją o ich terminierozpoczęcia i zakończenia orazuwzględnieniem ich logicznejkolejności.Często w harmonogramieokreślamy również osobyodpowiedzialne za realizacjękonkretnych działań.

Podręcznik Liderki Animacji Kultury

Ta publikacja to materiał wypracowany podczas projektu, realizowanego przez

, we współpracy ze StowarzyszeniemInicjatyw Niezależnych Mikuszewo. Celem projektu było przygotowaniedo aktywności na polu animacji społeczno-kulturalnej młodych kobietz terenu Wielkopolski. Podczas czterech dwudniowych spotkańwarsztatowych uczestniczki rozmawiały i pracowały nad tym, w jakisposób rozumieć kulturę, czym jest animacja kulturalna, w jaki sposóbprzygotować wydarzenie kulturalne, na co zwrócić uwagęprzygotowując projekt, jakie cechy powinna mieć animatorka, będącaliderką swojej społeczności, czy grupy.

W publikacji znalazły się teksty przygotowane na bazie doświadczeńtrenerek z pracy warsztatowej z uczestniczkami SzLAK-u, wrazz przykładowymi ćwiczeniami realizowanymi podczas zajęć, możliwymido zastosowania przez inne osoby zainteresowane tematyką animacjispołeczno-kulturalnej.

„SzLAK –Szkoła Liderek Animacji Kultury”Stowarzyszenie Kobiet Konsola

konsola.org.pl

PRZYKŁAD Z PODRĘCZNIKA

Ćwiczenie, str. 51

Cel:Czas trwania:Materiały:Przebieg:

TWORZENIE HARMONOGRAMU I BUDŻETU WYDARZENIAKULTURALNEGO

Nauka tworzenia harmonogramu i budżetu30 - 45 minut

kartki z poleceniami, duży papier, mazaki

1. Podziel grupę na 3 zespoły2. Przedstawicielki grupy losują kartki z poleceniami3. Zadaniem uczestniczek jest stworzenie harmonogramu i budżetuwskazanego wydarzenia4. Po zakończeniu grupy prezentują efekty swojej pracy na forumPolecenie: Stwórzcie harmonogram i rozpiszcie budżet proponowanegowydarzenia, zwracając uwagę na cel działania oraz na wskazanew ćwiczeniu czynniki.

Sztuka24h.edu.pl

„Przewodniki LublinLab” i gra edukacyjna„DZIELNIA”

Portal edukacyjny – internetowa baza sztuki, której podstawowymcelem jest ułatwienie dostępu do najistotniejszych wydarzeńrealizowanych w krakowskiej

. Portal stworzony jest z myślą o najmłodszych, rodzicach,nauczycielach, a także tych wszystkich, którzy czują potrzebę kontaktuze sztuką bez względu na miejsce, w którym się znajdują. Portal zawieraniestandardowe materiały edukacyjne, pomocne w pogłębianiu wiedzyna temat sztuki współczesnej.

Materiały uzyskane podczas projektu , czyli: scenariuszezajęć i aplikacje multimedialne może wykorzystać w swoich działaniachkażdy animator i edukator. Projekt „LublinLab” został zrealizowany przez

.

Galerii Sztuki Współczesnej „BunkierSztuki”

„LublinLab”

Ośrodek „Brama Grodzka –Teatr NN”

latarnia.teatrnn.pl/lublinlab/materialy

Przewodniki LublinLab:

Program do samodzielnego tworzenia multimedialnychprzewodników. To bardzo proste: oznaczasz miejsca namapie, opisujesz je, dodajesz fotografie, filmy lubdźwięki. Zrobione!W ten sposób możesz dzielić się z innymi ulubionymitrasami w Twoim mieście, tworzyć ścieżki edukacyjnedla uczniów, czy mapy problemów dla władz Twojegomiasta.

Gra edukacyjna „DZIELNIA”

Jest pomocą edukacyjną do zajęć z zakresukształtowania postaw obywatelskich wśródmłodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem uczniówszkoły gimnazjalnej. Jej celem jest aktywizacjauczestników w kierunku poszukiwania, identyfikacjii kreatywnego rozwiązywania problemów lokalnych.Zestaw podstawowy zawiera dwie talie kart.Pierwsza zawiera potencjalne problemy, które mogąwystąpić w środowisku lokalnym. Druga topropozycje rozwiązań tych problemów. W podstawowejwersji, w której biorą udział dwa zespoły, używamy

jednej talii problemów i dwóch talii rozwiązań.

Wolnelektury.pl

Wolne Lektury to biblioteka internetowa, w której znajduje się 1965utworów, w tym wiele lektur szkolnych. Wszystkie dzieła są odpowiednioopracowane – opatrzone przypisami, motywami i udostępnione w kilkuformatach. W bibliotece znajduje się również kilkaset audiobooków,czytanych przez takich aktorów jak: Danuta Stenka, Jan Peszek czyAndrzej Chyra. Audiobooki są również dostępne w formacie DAISYdostosowanym do potrzeb osób słabowidzących, niewidomych orazosób mających trudności z czytaniem.

W ramach Akademii Orangezrealizowała projekt , którego częścią byłoprzygotowanie 12 godzin nagrań otwartych, darmowych audiobookówutworów poetyckich i prozatorskich z list lektur szkolnych.

Fundacja Nowoczesna Polska„Rymy Pętle Rytmy”

3433

wwwwww

wwwwww

wwwwww

wwwwww

Inspirator O!Świetlicy – cz. II

Publikacja zawiera konspekty zajęć przeprowadzonych w ramachprojektu

, zrealizowanego przez. Projekt miał na celu podniesienie świadomości

obywatelskiej i kompetencji społecznych. Dzieci uczestniczącew projekcie dowiedziały się dlaczego instytucje publiczne są ważnedla obywateli oraz jakie znaczenie ma poprawna komunikacja na liniiplacówka-urząd-obywatel.

„Otwórz szkołę! Wirtualne lekcje o instytucjachpublicznych” Stowarzyszenie im. StanisławaBrzozowskiego

PRZYKŁAD KONSPEKTU

Cykl I.Temat:Cele:

I.

II.

III.

IV.

V.

VI.

VII.

Dostępność, otwartość, autentyczność w dostępie do kultury.Współpracujemy – partycypujemy!

– wskazania roli poszczególnych podmiotów w tworzeniu siecispołecznych; – ukazanie jak istotną rolę pełnią obywatele w procesachdecyzyjnych na poziomie życia publicznego; – wskazanie różnicpomiędzy sferą prywatną a publiczną; – zwiększenie wrażliwości dziecina potrzeby innych osób w grupie.

Dzieci losują swoje rolę i odgrywają je podczas głośnego czytaniawiersza „Rzepka”. Po przeczytaniu wiersza odbywa się pogadanka natemat roli współpracy w życiu codziennym oraz tym kiedy dzieciwspółpracują, a kiedy jest to niemożliwe.

Ćwiczenie ze „znikającą osobą” – prosimy dzieci o zamknięcie oczui wyprowadzamy z sali kogoś z grupy. Następnie zastanawiamy sięczego podczas jej nieobecności nam zabrakło. Zważając na to, żedzieci znają się dobrze to odpowiedzi okazały się być dosyć zaskaku-jące i celne.

Ćwiczenie ze „znikającym przedmiotem” – prosimy dzieci o za-mknięcie oczu i zabieramy jakiś element z przestrzeni tak, żeby odgad-ły co zniknęło. Po kilku próbach dyskutujemy o różnicach pomiędzynieobecnością osoby i przedmiotu. Wartościujemy, która nieobecnośćuniemożliwia współpracę.

Ćwiczenie polegające na wspólnym tworzeniem obrazu. Prosimydzieci aby odbijały pomalowaną farbą rękę na kartce. Każdy możetylko raz odbić rękę. Zadaniem jest wspólne „odbicie” słońca.Narzędzia: farby, karton.

Pogadanka na temat różnic między współpracą dzieci i dorosłych.Odwołanie się do spontanicznej zabawy, która jest niemożliwa jeżeliktoś oszukuje albo nie czuje się dobrze z innymi. Metoda: burzamózgów.

Najprostsze rozwiązania zarezerwowane dla zabaw rodzinnych sądobrym sposobem na przełamanie barier w grupie. Wspólnie lepimybałwana. Przed opuszczeniem świetlicy prosimy dzieci aby obserwo-wały, które czynności sprawiały największą trudność, co wymagałowysiłku grupowego, a co mogłyby zrobić same bez pomocy innych.Miały także śledzić proces decyzyjny w kwestii nadawania kształtubałwana, jego ozdób, rekwizytów, miny, itd.

Pogadanka w Świetlicy na temat wspólnej pracy, podsumowaniezajęć. Stworzenie krótkiego poradnika „Jak współpracować z bałwa-nem?”

Inspirator w wersji on-line znajduje sie na stronie Akademii Orange:www.akademiaorange.pl

Wspolgraj.pl

Mowimypofrancusku.pl

Gra zawiera zagadki, dzięki którym dzieci i dorośli mogą dowiedzieć sięwięcej o tym jak działają domy kultury, muzea, ośrodki pomocy społecznejw oparciu o materiały video, rysunki czy animacje przygotowane przezdzieci z O!Świetlicy w Cieszynie. Dodatkową atrakcją są zagadkiprzygotowane przez znane osoby związane z kulturą. Gra zostałazrealizowana w ramach projektu

To portal internetowy, umożliwiający poprowadzenie zajęć z językafrancuskiego osobom, które nie znają języka i będą się go uczyć razemz dziećmi. Znajdują się na nim filmiki edukacyjne, słowniczek obrazkowy,gramatyka, fonetyka, ćwiczenia. Każda lekcja wzbogacona jest krótkimartykułem na temat kultury Francji oraz materiałami do druku – planszami,które można wydrukować, wyciąć, pokolorować i bawić się nimi poodejściu od komputera. Inicjatorem projektujest .

"Otwórz szkołę! Wirtualne lekcjeo instytucjach publicznych".

„mowimypofrancusku.pl”Stowarzyszenie Francja-Polska

PRZYKŁADOWE ZAGADKI

Komu przysługuje prawo dostępu do kulturyi edukacji.

Który z wymienionych festiwali lub przeglądów nieodbywa się w Polsce.

Czego skrótem jest MOSiR? Przysłuchaj sięankietowanym i zaznacz poprawną odpowiedź.

możliwe odpowiedzi: a – obywatelowi danego kraju, b – osobie powyżej18. roku życia, c – każdemu

możliwe odpowiedzi: a – Festiwal Śniegu, b – Malta Festiwal, c – Kino NaGranicy, d – Off Festival

Sztuka na krążkach

W ramach projektuoraz Studio projektów kulturalnych przygotowało

multimedialne wydawnictwo edukacyjne dotyczące lokalnych zabytków.to propozycje warsztatów oraz zadań z zakresu

ikonografii, architektury, technik artystycznych, stylu, percepcji dzieła,turystyki, ochrony dziedzictwa kulturowego, aktywnego promowaniakultury i swojego regionu. Na stronie Akademii Orange dostępne są plikiprzygotowane indywidualnie do każdej miejscowości (15), w którejprowadzone były warsztaty. Zadania i ćwiczenia są atrakcyjne w formie(rebusy, zagadki, krzyżówki). Można je wydrukować i wykorzystać nalekcji czy zajęciach pozaszkolnych.

„Sztuka na kółkach” Stowarzyszenie HistorykówSztuki Plenerownia

„Sztuka na krążkach”


PRZYKŁADY ZADAŃ (WARSZTATY W CHMIELNIKU)

1. O KONSERWACJI ZABYTKÓW

Kościół w Chmielniku jest cennym zabytkiem. Jest bardzo stary,ponadto ma bogate i ciekawe wyposażenie. Czy wiecie, jak powinno siędbać o zabytek i dzieło sztuki?

Spróbujecie rozwiązać rebus.

Trójmiejska gra online

Trójmiejska gra online łączy elementy rozrywki i edukacji. Towarzyszącbohaterom – Franiowi, jego babci i porwanemu kotkowi Antkowi graczemimochodem poznają Trójmiasto, oglądają galerie fotografii i poznająciekawostki związane z historią i kulturą regionu. Pomysłodawcąprojektu jest .Stowarzyszenie Monopol Warszawski

ZAPROSZENIE DO GRY www.infopraga.com.pl

W okolicach 54°26’N i 18°33’N leży nie jedno miasto, ale trzy. PolskieTrójmiasto. Oddycha wspólnymi płucami Trójmiejskiego Parku Krajobra-zowego. Falom Bałtyku pozwala obmywać się od północy, a mieszkań-com – penetrować swoje terytorium za pomocą SKM-ki. ZabieramyWas w 3miejską podróż, dzięki której poczujecie klimat Gdańska, Gdynii Sopotu i (mamy nadzieję) pomożecie odnaleźć ukochanego3miejskiego kotka – Antka bez kulaska porwanego przez chciwe mewy.

Nie naprawdę lecz na niby, koty pogoniły rybyCzarownica gra w kasynie, czas i przestrzeń niczymw młyniePerspektywa ciut zmącona, to trójmiejska graszalona.

Konserwację dzieł sztuki można studiować na Akademii SztukPięknych. Konserwator to taki lekarz dzieł sztuki: naprawia je, czyściuzupełnia brakujące części, skleja, gdy są rozbite.

2. O DOKUMENTACJI ZABYTKÓW

Każdy zabytek musi być udokumentowany, czyli

opisany, zmierzony, sfotografowany. Na specjalnejkarecie podaje się: kiedy powstał, co przedstawia,z jakiego jest materiału, w jakim jest stylu, czybył przerabiany, odnawiany, w jakim jest stanie.Wasze kolejne zadanie będzie polegało na próbiewypełnienia takiej karty. Na początek spróbujciestworzyć ją dla obrazu Niepokalanego Poczęcia NMPz ołtarza głównego.

3635

wwwwww

wwwwww

wwwwww

wwwwww

wwwwww

Edu.pleple.tv

to unikalny wybór filmów o sztuce najnowszej,przygotowany z myślą o młodych odbiorcach i nauczycielach. Możnago traktować jako materiał uzupełniający, pomocny na lekcjach plastyki,historii sztuki, a także języka polskiego i historii. Każdy film wzbogaconyjest konspektem lekcji wraz z szeroką bibliografią. Materiałzaproponowany w konspektach lekcji może być dowolniemodyfikowany przez nauczyciela w czasie jednej lub paru lekcji.W większości przypadków scenariusze lekcji stanowią bardzorozbudowaną propozycję zajęć bazujących na materiałach filmowych.Twórcą projektu

jest .„WYDARZENIA reportaże i felietony w tv

internetowej” Toruńskie ForumTwórców i Animatorów Kultury

Edu.pleple.tv

„ ”Siusiu w torcik ,

PRZEBIEG LEKCJI:

•

czyli co dzieje się z kolekcją Zachęty kiedy nikt niepatrzy? – fragment konspektu zajęć

Rozmowa z uczniami na temat kolekcjonowania:Co można kolekcjonować?Wskazanie terminów związanych z różnymi odmianami kolekcjonowa-nia, np.: bibliofilstwo (książki, rękopisy, starodruki), falerystyka (ordery,odznaczenia), filatelistyka (znaczki pocztowe), filokartystyka (pocztów-ki), filumenistyka (etykiety z pudełek od zapałek), numizmatyka (monety,medale), militarystyka (przedmioty związane z wojskiem, np.: menażki,manierki, hełmy, bagnety etc), ksyrofilistyka (przedmioty związanez goleniem, np.: żyletki, brzytwy, maszynki do golenia). Ciekawostka –birofilistyka (przedmioty związane z piwem, np. etykietki, podkładki podkufle, kaplse, etc).Czym różni się kolekcjonowanie od zbieractwa?Różnice między kolekcją prywatną i państwową.Różne cele kolekcjonowania, m.in.: podkreślenie statusu społecznegowłaściciela, zysk związany ze sprzedażą kolekcji.

Pojęcia związane z historią kolekcjonowania:- Mecenat – opieka wpływowych i bogatych miłośników oraz znawców

literatury i sztuki nad twórcami, a także ich wspieranie finansowe.Tworzenie kolekcji sztuki poszerzanych dzięki związkom właścicielikolekcji z artystami, których mecenas otaczał swoją opieką.Określenie wywodzi się od nazwiska C.C. Maecenasa. Dawny mece-nat dworski, królewski, magnacki, kościelny (szczególnie papieski)zastąpiły w czasach współczesnych formy opieki sprawowanej przezwyspecjalizowane instytucje społeczne, np. fundacje państwowei prywatne.

- XIX-wieczny mieszczański gabinet, gdzie w prywatnej atmosferześwieżo wzbogacone jednostki realizowały idee domowego muzeum,delektując się w samotności pięknymi przedmiotami, których posia-danie stanowiło w coraz wyraźniejszy sposób o prestiżu społecznymwłaściciela.

• Prezentacja filmu:Nauczyciel zwraca uwagę na reakcje uczniów – w razie wątpliwościzatrzymuje projekcje i wyjaśnia niezrozumiałe pojęcia. Uwaga! Wartozatrzymać się gdy na ekranie pokazywane jest studio EdwardaKrasińskiego i wspólnie przeanalizować zdanie:

Protagonista – człowiek przodujący, wyróżniający się w dziedzinie swo-jej twórczości. Pojęcie wywodzi się z terminologii teatru starożytnejGrecji, gdzie protagonistą nazywany był najwybitniejszy aktor.

[Edward Krasiński]uznawany jest za jednego z najważniejszych protagonistówneoawangardy lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX w.

Wirtualne miasteczko

Bajki polskie i peruwiańskie (audio)

Gra internetowa i piosenki hip-hopowe

Makieta przedwojennego Józefowa to innowacyjna aplikacja( ), umożliwiająca poznanie historycznejzabudowy sztetla, jakim był Józefów. Do makiety są podłączonemateriały dotyczące różnych aspektów życia w przedwojennymmiasteczku. Stanowią one kompendium wiedzy o historii i dziedzictwiekulturowym miejsca.Organizator projektu:

Na stronie , w ramach projektu( ) udostępniono w formie audio5 bajek peruwiańskich: Legenda o flecie, Mit o kondorze, O trzechleniwych braciach, Dwóch przyjaciół i syrena, Zatoka syren.

opowiadające o ważnych kobietach z historii.

Gracze mogą się wcielić w postać Królowej Jadwigi,Marii Curie-Skłodowskiej czy Haliny Konopackiej. Materiałyzostały wypracowane w ramach projektu ,zrealizowanego przez( ). W publikacji o tym samymtytule zgromadzono scenariusze warsztatów przeznaczone dlamłodzieży gimnazjalnej i ponadgimnazjalnej, w których wykorzystanopiosenki stworzone przez uczestniczki projektu.

Ośrodek „Brama Grodzka” -Teatr NN.

Fundacji Papaya „Cuentacuentos”

„Cała w pikselach”Stowarzyszenie Praktyków Kultury

www.miasteczko.teatrnn.pl

fundacjapapaya.pl/cuentacuentos

www.praktycy.org/cala/w_pikselach.swf

Fragment scenariusza „Wyliczanka”

Cele:

Proponowany przebieg zajęć:

Poniższa propozycja zabawy integrującej grupę przeznaczona jest dorealizacji z dziećmi od lat 12. Jej celem jest stworzenie wspólnej piosen-ki, która może być wykorzystana w dalszej pracy twórczej.

Uczennica/uczeń: nabywa umiejętności twórczego przekształcanianabytych informacji; realizuje sylabami proste rytmy i wzory rytmiczne.Środki dydaktyczne: odtwarzacz CD, małe karteczki, pisaki, materiałyźródłowe.

1) RozgrzewkaWłącz rytmiczną muzykę, najlepiej podkład hip-hopowy o tempiew przedziale 90 – 110 bpm (uderzeń na minutę), poproś, by grupa usta-wiła się w kole. Wszyscy razem, rytmicznie liczcie do czterech. [Celemwspólnego liczenia jest oswojenie i wczucie się w tempo muzyki.]Liczcie aż do momentu, kiedy będziesz miał/-a poczucie, że dzieciczują się bezpiecznie w rytmie. Jeśli wśród uczestniczek, uczestnikówobecne są osoby obcojęzyczne – liczcie również w ich języku. Możnarównież liczyć w innych językach, które są znane grupie. Kiedy jużwszyscy oswoją się z liczeniem, zaproponuj, aby każda osoba uczest-nicząca w zabawie po kolei policzyła do czterech.2) ZadanieZaproponuj dzieciom, aby dobrały się w pary. Każda z par dostaje krót-ką notkę biograficzną dotyczącą wybranej kobiecej bohaterki historycz-nej. Zadaniem każdej z par jest ułożenie kilku wersów wyliczanki. Pierw-szy wers jest wspólny dla wszystkich: raz, dwa, trzy, cztery. Wyliczankamoże być tworzona w języku polskim lub innym, wygodnym dla uczen-nic, uczniów – ważne jest, żeby zachowany był rytm i rym. Powiedz, żena napisanie i nauczenie się wersów mają ok. 10 minut. Zadbaj, żebypodczas pracy muzyka była słyszalna, inspirowała i pomagała utrzymaćw rytmie powstające wersy.Po upływie wyznaczonego czasu grupa wraca do koła, żeby zaśpiewaćprzygotowane fragmenty. Po prezentacji para wyznacza kolejną. Zadbaj,żeby nie było zbyt długich przerw pomiędzy prezentacjami.Po wszystkich prezentacjach ustalcie kolejność fraz, wprowadź elemen-ty wspólne, np. wszyscy na początku nowej frazy liczą do czterech.Powtórz wyliczankę kilka razy.Fragment przykładowej wyliczanki powstałej na warsztatach:„Raz, dwa, trzy, cztery Maria Skłodowska kochała rowery”3) PodsumowanieZapytaj dzieci o wrażenia z zabawy.

3837

Spiewajmimamo.pl

Śpiewnik internetowy dla rodzin z dziećmi 0-6 lat zawiera tradycyjnepiosenki w lekko jazzowych aranżacjach w dwóch wersjach: pełna – dosłuchania i podkłady – do samodzielnego śpiewania. Projekt

został zrealizowany przez

„Śpiewaj mimamo – internetowy śpiewnik i akcja dla rodzin z małymi dziećmi”

Fundację „Muzyka jest dla wszystkich”.

wwwwww

wwwwww

wwwwww

wwwwww

wwwwww

Fundacja Orange: Strona główna

Documents

Transcript of Fundacja Orange: Strona główna