Bloguj na zdrowieWychowanie bez toksyn W pułapce zadanioholizmu Przełom w terapii autyzmu

nr 11 (214). listopad 2014. Rok XVIII. Ukazuje się od 1997

Skąd wiemy, co jest dobreW cyklu Mistrzowie polskiej psychologiiBOGDAN WOJCISZKE

SPECJALNIE DLA NAS:IGNACY KARPOWICZ o tym, kto może mieć czyste sumienie

JONATHAN HAIDT o intuicjach,które mówią, czego robić nam nie wolno

navto://52a_Karpowicznavto://07a_temat_rozmowanavto://06a_tematnavto://15a_Fijewskinavto://38a_Rynkiewicznavto://30a_latarniknavto://10a_Novotney

autyzmL A B O R A T O R I U M spis treści

• W

WW

.CH

AR

AK

TER

Y.E

U

Tworzenie awatara, urządzanie domu czy wybór środka transportu – dzięki takim czynnościom, wykonywanym w bezpiecznej rzeczywistości wirtualnej, dzieci z autyzmem mogą ćwiczyć wyrażanie i rozumienie emocji.

TEKST AGNIESZKA RYNKIEWICZ

MALI ODKRYWCYBLIŻEJ

EMOCJI

navto://000_spis_trescihttp://www.charaktery.eu/

Mały Kuba nie wyróżniał się niczym, co mogłoby poważnie zaniepokoić rodziców. Gdy miał rok, zaczął stawiać pierwsze kroki i wypowiedział pierwsze słowo – ku wielkiej radości ojca było nim „tata”. Jednak rodzice Kuby często opowiadali rodzinie i znajo-mym, że chłopiec nie należy do dzieci, które lubią czułości. Kiedy matka próbowała go przytulić, Kuba wręcz sztywniał. Bliscy uspokajali, powtarzając, że dzieci są różne. Obawy, że coś jest nie tak, pojawiły się, gdy Kuba miał cztery lata. Spędzał całe godziny w swoim pokoju, oglądając programy i filmy o kolei. Chłopiec chciał mówić tylko o pocią-gach – w trakcie rozmów na inne tematy miało się wrażenie, że jest „nieobecny” i nie słucha mówiącego. Prawdziwe problemy zaczęły się, gdy Kuba poszedł do przedszkola. Nauczy-cielki szybko zauważyły, że nie słucha poleceń i nie lubi zajęć w grupie – zwykle wybie-rał samotne zabawy. Kiedy wychowawczyni włączała go do gier zespołowych, nie potrafił przestrzegać zasad, chętnie za to wymyślał własne reguły i próbował je narzucić pozosta-łym dzieciom. Z czasem koledzy nie chcieli już bawić się z małym „dyktatorem”. A i Kuba zbytnio nie przepadał za towarzystwem rówieśników, ponieważ uważał, że zachowują się zbyt głośno i dziwacznie. Zdarzało się, że chłopiec nie rozumiał, co do niego mówią, dla-czego się śmieją, a przede wszystkim, co oznaczają te ich wszystkie miny i gesty...Doświadczenia Kuby są udziałem wielu wysokofunkcjonujących dzieci z autyzmem, u których przy co najmniej przeciętnym poziomie inteligencji występują objawy z auty-stycznego spektrum. Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ang. Autism Spectrum Disor-ders, ASD) to grupa zaburzeń o charakterze neurorozwojowym. Dla osób z ASD cha-rakterystyczne są problemy w interakcjach społecznych, komunikacji i percepcji oraz powtarzalne schematy zachowań.Termin ASD bywa jednak krytykowany przez naukowców i terapeutów zajmujących się problematyką autyzmu. Prof. Simon Baron-Cohen, psycholog z University of Cambridge, uważa, że mówiąc o autyzmie, powinniśmy unikać sformułowania „zaburzenia”, ponie-waż ma ono negatywną konotację i deprecjonuje osoby z cechami autystycznymi. Ekspert

Dr AGNIESZKA RYNKIEWICZ jest lekarzem i pedagogiem specjalnym, kieruje Centrum Diagnozy, Terapii i Edukacji SPECTRUM ASC-MED. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół diagnozy i terapii osób ze stanami ze spektrum autyzmu, ze szczególnym uwzględnieniem roli nowych technologii. Autorka i współautorka wielu publikacji i testów diagnostycznych w dziedzinie autyzmu. Uhonorowana ENABLE Award 2014.

proponuje w zamian określenie „Stany ze Spektrum Autyzmu” (ang. Autism Spectrum Conditions, ASC). Zdaniem prof. Barona-Cohena ASC to termin, który sygnalizuje, że osoby ze spektrum autyzmu powinny być traktowane tak jak wszyscy inni, a nie ocenia-ne przez pryzmat cech wynikających z odmiennego sposobu odbierania świata.

Tęcza barwNiezależnie od kontrowersji dotyczących terminologii, badacze są zgodni – w przy-padku autyzmu najbardziej adekwatne jest określenie „spektrum”, które pokazuje, jak zróżnicowane symptomy i stany określamy tym mianem. Stany ze spektrum autyzmu przypominają zatem światło białe, które dopiero po przejściu przez pryzmat ujawnia całą tęczę niewidocznych wcześniej barw i odcieni. Poszczególne cechy autystyczne występują w różnym nasileniu – tworzą zatem kontinuum, rozpięte pomiędzy dwoma biegunami. Na jednym z tych biegunów znajdują się osoby z autyzmem, które doświad-czają niepełnosprawności intelektualnej (w różnym stopniu), problemów z rozwojem mowy i wielu trudnych zachowań (np. autoagresywnych) – wymagają zatem stałej opie-ki ze strony innych ludzi. Natomiast wysokofunkcjonujące dzieci z autyzmem, takie jak Kuba, sytuują się na drugim biegunie tego kontinuum. W pierwszych latach życia deficyty są u nich bardzo subtelne i bagatelizowane jako nieszkodliwe „dziwactwa”. Rodzice dostrzegają problem, gdy rówieśnicy próbują nawiązać kontakt z ich dzie-ckiem. Trudności z relacjami oraz rozpoznawaniem emocji sprawiają, że dzieci z ASC są często nierozumiane i nieakceptowane w grupie. To odrzucenie może utrzymywać się przez wiele lat i być źródłem stresu dla dzieci i ich bliskich.

Rewolucja w terapiiBez względu na nasilenie cech autystycznych dla większości osób z ASC najbardziej obciążające są problemy w relacjach społecznych, spowodowane nieprawidłowym

http://www.charaktery.eu/charaktery/2012/01/archiwum/

Przycisk 251: Przycisk 252: Przycisk 110: Przycisk 123: Przycisk 3050: Przycisk 3051: Przycisk 3068: Przycisk 3058: Przycisk 3069: Przycisk 3067: