organizowany przez Warszawskie Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń oraz Warszawski

Oddział Polskiego Towarzystwa Dysleksji nr 1

• Popularyzowanie wiedzy na temat dysleksji oraz sposobów udzielania pomocy uczniom ze specyficznymi trudnościami w nauce i ich rodzicom.

• Określenie aktualnego stanu opieki nad uczniami z dysleksją rozwojową w szkołach województwa mazowieckiego

• Promowanie modelu szkoły przyjaznej uczniom z dysleksją rozwojową.

W ramach programu szkoły wypracowują własne kryteria szkoły przyjaznej uczniom z dysleksją. W ciągu roku szkolnego wdrażane są projekty i przedsięwzięcia przez wszystkich nauczycieli.Do zadań placówki zaliczyć można m.in.:

Dostosowanie wymagań edukacyjnych do specyficznych trudności uczniów.

Opracowanie kryteriów oceniania uczniów dyslektycznych.

Przeprowadzanie diagnozy u uczniów klas I wg Skali Ryzyka Dysleksji (opr. przez M. Bogdanowicz)

Objęcie uczniów ryzyka dysleksji i z dysleksją zajęciami korekcyjno- kompensacyjnymi.

Pomoc w zapewnieniu uczniom badań w rejonowej PPP, w celu określenia przyczyn trudności w nauce pisania i czytania.

Wdrożenie programu profilaktyczno- terapeutycznego (np..ORTOGRAFITTI w klasach 4-6.)

Organizowanie spotkań z rodzicami na tematy min. nt. wskazania do pracy z dzieckiem z dysleksją.

Rozwijanie zainteresowań i mocnych stron uczniów z dysleksją

Prowadzenie konkursów ortograficznych dla uczniów dyslektycznych

• Uczniowie z dysleksja otoczeni są właściwą opieką na wszystkich lekcjach i na wszystkich etapach nauczania.

Możliwe są różne formy pomocy dziecku ze specyficznymi trudnościami w nauce :

- Zajęcia korekcyjno – kompensacyjne (reedukacja) w placówce lub w Poradni PPP

- Warsztaty, koła ortograficzne, grupy terapeutyczne prowadzone np..w ramach godzin z KN

- Konsultacje, samodzielna praca ucznia w domu pod kierunkiem nauczyciela i ze wsparciem rodziców (np. wg programu edukacyjno – terapeutycznego „Ortograffiti” lub innych programów)

Rodzice otrzymują od nauczycieli i specjalistów wyczerpującą informacje o dysleksji i jej symptomach (o tym, jak postępować z dzieckiem w domu, jak odrabiać z nim lekcje, wykonywać dodatkowe ćwiczenia, organizować dzień, itp.) w formie: wykładów, prelekcji, warsztatów, porad i konsultacji indywidualnych

Nauczyciele przekazują rodzicom wiedzę zdobytą podczas szkoleń lub zapraszają specjalistów z Poradni PPP. Spotkania z rodzicami mogą odbywać się według załączonych scenariuszy.

Nauczyciele i specjaliści motywują rodziców do współpracy podkreślając znaczenie systematycznej pracy dziecka nad trudnościami oraz wyjaśniając konsekwencje jej niepodjęcia.

Hans Christian

Andersen

George

Washington

Albert

Einstein

Jacek

Kuroń

Adam

Wajrak

Tomasz Edison

Tom

Cruise

Pablo

PicassoAgata

Christie

Leonardo da

Vinci

Jacek

Żakowski

Maciej

Kuroń

Dyrektor szkoły, do której uczęszczałmłody Auguste, takpisał do jego ojca: syn„w ogóle nie zna łaciny, jego pisownia iwypracowania sąokropne. Augusteniczego się nie nauczy. Im prędzej poślesz go do pracy, tym lepiej. Wątpię jednak, czykiedykolwiek zarobi naswoje utrzymanie”.

Autor teorii względnościbardzo późno zaczął mówić, czytać nauczył się dopiero w wieku 9 lat. Miał też problemy z pisaniem. Ze względu na słabą pamięć z trudem przyswajał wiedzę z różnych dziedzin. Miał duże trudności w nauce języków obcych. Dwukrotnie stracił pracę nauczyciela z powodu trudności związanych z dysleksją.

„Nic z Alberta nie wyrośnie”

„Przy maturze dostanie pan pałę za takie zadanie. Sądzi Pan, że jedna litera nic nie znaczy, że to obojętne, czy napisze pan „e” czy też „I”? [...] Ma pan najbardziej tępy łeb, jaki kiedykolwiek widziałem, i w dodatku jeszcze pan sobie wyobraża, że pan coś wart...”.

Polityk i publicysta, działacz „Solidarności”, minister pracy i polityki socjalnej. W jednym z wywiadów wyznał: „Do dziś nie nauczyłem się ortografii ani żadnego języka. Jestem kiepski w tabliczce mnożenia [...]. Jestem wszak dyslektykiem [...]. W moim przypadku szkołę pozwoliła mi oswoić gigantyczna praca intelektualna”.

Znany publicysta prasowy i telewizyjny, W jednym z wywiadów wspomina: „Najgorsza była pierwsza klasa. Siedziałem całe popołudnia w domu z mamą, sylabizując do upadłego – w rezultacie zamiast nauczyć się czytać, uczyłem się czytanki na pamięć. [...] z dyktand stawiano mi z łaski trójczyny. Innym dzieciom wystarczało 15–20 minut na odrobienie lekcji – ja potrzebowałem kilku godzin.

Nauczyciele, terapeuta i rodzice dzieci współpracują ze sobą w celu osiągnięcia optymalnego efektu pracy nad zminimalizowaniem negatywnego wpływu dysleksji na postępy w nauce i funkcjonowanie dziecka.

Np.. Spotkania zespołów, kontrakty, umowy z rodzicami i uczniami,

Nauczyciele dysponują wiedzą na temat dysleksji rozwojowej; rozpoznają jej objawy charakterystyczne dla danego wieku życia i sugerują konieczność dokonania pogłębionej diagnozy uczniów z trudnościami w nauce w poradni psychologiczno-pedagogicznej.

Udział w warsztatach, szkoleniach, konferencjach, spotkania z doradcą metodycznym, korzystanie ze stron poświęconych tematyce dysleksji

Nauczyciele stosują sie do zaleceń sformułowanych w opinii psychologiczno-pedagogicznej

– potrafią dostosować formy pracy z uczniem dyslektycznym

do rodzaju jego trudności (np..stosują indywidualne karty pracy , nauczanie wielozmysłowe, dostosowują czas potrzebny do wykonania zadania do tempa pracy dziecka )

– dostosowują wymagania edukacyjne oraz warunki sprawdzania osiągnięć uczniów z dysleksją do indywidualnych możliwości i potrzeb uczniów (wykorzystują różnorodne formy sprawdzania wiedzy np. w formie odpowiedzi ustnych, referatów )

– nauczyciele dostosowują kryteria oceniania uczniów z dysleksją rozwojową do ich możliwości (wypracowują wewnatrzszkolne kryteria oceny ucznia dyslektycznego do danego przedmiotu)

W szkole znajduje sie gabinet terapii pedagogicznej z pełnym wyposażeniem w pomoce dydaktyczne, biblioteczka terapeuty i w miarę możliwości z dostępem do nowoczesnej technologii informacyjnej

Uczniowie z dysleksją mają dostęp w ramach zajęć korekcyjno-kompensacyjnych do pracowni: komputerowej, plastycznej, gimnastycznej itp.(w miarę możliwości szkoły)

W bibliotece szkolnej gromadzone są publikacje i materiały specjalistyczne dotyczące zagadnień dysleksji (np. biuletyn Dysleksja, bezpłatne materiały dostępne na stronach internetowych PTD, scenariusze zajęć, spotkań z rodziacami)

W statucie szkoły uregulowany jest sposób opieki psychologiczno - pedagogicznej nad uczniami z dysleksją rozwojową. (np. m.in.. regulamin zajęć specjalistycznych jako załącznik do statutu)

Pedagog szkolny (lub inna osoba pełniąca funkcję koordynatora do spraw uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych) posiada wykaz uczniów z dysleksją (ryzykiem dysleksji) i wykaz uczniów objętych pomocą terapeutyczną.

W programie profilaktycznym szkoły znajduje się zapis dotyczący podejmowanych działań w celu wczesnego rozpoznania specyficznych trudności w uczeniu się (m. in. ryzyka dysleksji)

Pedagog szkolny (lub koordynator) dba o przepływ informacji miedzy wszystkimi osobami zaangażowanymi w pomoc uczniowi z dysleksją. (spotkania zespołów w skład których wchodzą specjaliści i nauczyciele bezpośrednio pracujący z danym dzieckiem)

Dyrektor, nauczyciele i rodzice znają obowiązujące akty prawne, w oparciu o które można organizować prawidłową opiekę psychologiczno-pedagogiczną.

Na terenie placówki przeprowadzane są badania przesiewowe w kierunku dojrzałości szkolnej i ryzyka dysleksji wszystkich uczniów 6 i 7 letnich, co umożliwia wczesną interwencję.(Ryzyko dysleksji – problem i diagnozowanie, M. Bogdanowicz)

Na terenie szkoły organizowane są konkursy (ortograficzne, plastyczne…) w których udział będą brali uczniowie z rozpoznanymi trudnościami w uczeniu się

Nauczyciele dostrzegają zdolności , talenty uczniów z dysleksją i zachęcają ich do udziału w kołach teatralnych, recytatorskich, plastycznych, sportowych itp..

Dorośli potrafią rozpoznać jakimi kanałami percepcji dziecko najlepiej przyswaja wiadomości i stwarzają warunki dostosowane do potrzeb każdego dziecka dyslektycznego.