Czerwiec Za oknem piękna pogoda, w powietrzu czuć już zapach zbliżających się wakacji ale „lekcje twórczości”

trwały bardzo intensywnie do samego końca. Dzieci wykorzystywały każdą chwilę, aby uczyć się

i wzbogacać swoją wiedzę.

Poznane metody TRP przydały się również podczas zabaw na pierwszej dwudniowej wycieczce

szkolnej, podczas której dzieci (pracując w zespołach) musiały rozwiązywać wiele problemów.

W czerwcu odbyła się bardzo interesująca i niezwykle twórcza lekcja otwarta. Dzieci zaprosiły na nią

Dyrekcję Szkoły Podstawowej nr 16, nauczycielki z wrocławskich szkół podstawowych, nauczycielki

z naszej szkoły (SP 16) oraz gościa specjalnego – współautorkę programu „Lekcje twórczości – TRP

w praktyce” Panią Teresę Kosiarek.

W czasie zajęć dzieci poznały nowe metody TRP, np.: „Drzewko decyzyjne”, „6 myślowych

kapeluszy”.

Tematy lekcji oraz pytania problemowe były bardzo interesujące, np.: „Reklama czy zmyłka” – Pyt.

problemowe: Jak reklama wpływa na nas?; „Co by było, gdyby…?” – Pyt. problemowe: Co by było,

gdyby wszyscy ludzie wyglądali tak samo?, Co by było, gdyby dzieci nie miały wakacji, Co by było,

gdyby zlikwidowano Boże Narodzenie.

Zapowiedzi na przyszły rok: (dzieci)

Stawiamy na nowe wyzwania (bardzo je lubimy), nowe pytania problemowe oraz na wiele nowych

metod!

Niech nasza edukacja wyzwala w nas kreatywność, ochotę do zadawania pytań oraz chęci do

poszukiwania na nie odpowiedzi…

Do zobaczenia w przyszłym roku

Zapraszamy do pamiątkowej galerii zdjęć:

Szczypta teorii:

Opis wybranych technik oraz metod:

„DRZEWKO DECYZYJNE”

Technika drzewka decyzyjnego prowokuje dzieci do samodzielnego myślenia, wyrażania własnego

zdania, argumentowania, przewidywania, analizowania. Jest jedną z możliwości doskonalenia

komunikacji społecznej; uczy dyscypliny, słuchania innych, przestrzegania ustalonych zasad. Pomaga

w poszukiwaniu alternatywnych rozwiązań problemu. Stwarza okazję do poznania wartości, którymi

się kierujemy. Jako technika pracy grupowej uczy współdziałania w zespole oraz uznania prawa

innych do własnego zdania.

Temat problem dyskusji powinien być tak sformułowany, aby wywołać u dzieci zaangażowanie

emocjonalne i umożliwić ścierani się przynajmniej dwóch racji. Technikę drzewka stosujemy wtedy,

kiedy chcemy ukazać dzieciom związek między podejmowaniem różnych decyzji i ich konsekwencjami

dla nas i innych osób. Narzędzie to uczy przewidywać skutki wyborów. Pozwala doskonalić

umiejętność świadomego podejmowania decyzji.

Graficzna strona drzewka decyzyjnego wymaga rozrysowania problemu (rysunek drzewa: pnia,

konarów, mniejszych gałęzi) w celu jego analizy i podjęcia decyzji.

Etapy pracy tą techniką przedstawiają się następująco:

- zdefiniowanie problemu i zapisanie go na pniu;

- znalezienie różnych możliwych rozwiązań i zapisanie ich na konarach;

- określenie i zapisanie na gałęziach pozytywnych i negatywnych skutków każdej decyzji;

- w koronie drzewa umieszczenie celów/ wartości, którymi się kierujemy, podejmując decyzje; to

jednocześnie kryterium oceny prezentowanych możliwości rozwiązania postawionego problemu;

- podjęcie ostatecznej decyzji.

Poniżej przykład drzewka:

„6 myślowych kapeluszy” Edwarda De Bono

Metoda została opracowana przez Edwarda de Bono, twórcę myślenia lateralnego. Jej celem jest dążenie do wprowadzenia porządku w procesie myślenia, poprzez wyznaczenie sposobów myślenia, a w efekcie wyznaczenie jednego, którym należy w danym momencie się posługiwać. Pozwala to uniknąć myślenia na wiele sposobów, co ma przełożyć się na stworzenie mapy, drogi myśli i wybór najlepszej z nich. De Bono stawia jej również za cel uporządkowanie procesu myślenia i zwiększenie efektywności działania. W większości kultur dyskusje oparte są o spór i walkę na argumenty. Kapelusze myślowe sprawiają, że myślimy i pracujemy według jednego, założonego przez nas, kapelusza. Jego kolor i cechy determinują to, jak myślimy. Metoda pozwala zatem skupić się na myśleniu wyłącznie o pozytywach zagadnienia, emocjach z nim związanych bądź obiektywnego patrzenia na pomysł czy też jedynie skupienia się na negatywnych aspektach badanej materii.

Zakładasz kapelusz i odgrywasz związaną z nim rolę. Obserwujesz siebie podczas odgrywania tej roli. Swoją rolę odgrywasz najlepiej jak tylko potrafisz. Kiedy zmieniasz kapelusz myślowy, musisz wraz z nim zmienić odgrywaną przez siebie rolę. Każda rola powinna być wyraźnie określona.

Wpływ metody na umiejętności: - Potrafi myśleć twórczo, uwzględniając konieczność przejścia na narzucone przez konkretny kapelusz myślenie - Współdziała w zespole podczas rozwiązywania problemu - Wypowiada się stosując odpowiedni sposób myślenia - Zna kolory sześciu kapeluszy odpowiadające określonym sposobom myślenia i stosuje je podczas pracy nad analizowanym zagadnieniem - Odgrywa rolę, w którą się wciela - Hamuje chęci polegające na wyjściu z myślenia według określonego kapelusza

Edward de Bono opracował metodę sześciu kapeluszy, aby stworzyć możliwość odgrywania roli, co pozwoli pozbyć się mentalności chronienia siebie, a świadomość odgrywania roli, sprawia, że pozwalamy sobie na mówienie rzeczy, których zazwyczaj byłyby niewypowiedziane. Dzięki sześciu kapeluszom, możemy ukierunkować naszą uwagę na określony sposób myślenia, oraz w bardzo prosty i wygodny sposób przechodzić od jednego stanu myślenia do drugiego. Dzięki tej metodzie ustanawiamy reguły i z łatwością uczymy się ich przestrzegania. Sześć kapeluszy różnych kolorów ma pomóc stosować się do określonych reguł.

Kolor kapelusza – ŻÓŁTY OPTYMISTA

- Zawsze patrzy na świat widząc same DOBRE CECHY

- Wszystko widzi w „różowych okularach”

- Wskazuje zalety i korzyści danego rozwiązania

Kolor kapelusza – CZARNY PESYMISTA

- Zawsze ma SZARY NASTRÓJ

- Zawsze widzi tylko złe cechy

- Uważa, że nigdy sobie z niczym nie poradzi

- Krytykuje wszystkie opinie

- Widzi braki i zagrożenia w proponowanych rozwiązaniach

Kolor kapelusza – CZERWONY EMOCJE

- Kieruje się emocjami, intuicją, przeczuciem

- Przekazuje swoje odczucia

Kolor kapelusza – ZIELONY MOŻLIWOŚCI

- Osoba myśląca twórczo

- Wskazuje oryginalne pomysły

- Wykorzystuje swoją wyobraźnię

Kolor kapelusza – BIAŁY FAKTY

- zajmuje się wyłącznie faktami, nie wydaje żadnych opinii

Kolor kapelusza – NIEBIESKI ANALIZA

- dyrygent orkiestry, przewodniczy całej dyskusji, kontroluje przebieg spotkania, przyznaje głos,

mówca

Małgorzata Sanigórska, Małgorzata Łabentowicz