Gimnazjum nr 21 im. Adama Mickiewiczaul. A. Mickiewicza 2370-383 Szczecintel/fax (091) 42-12-960gim21.szczecin.plgimpres@gazeta.pl

CZERWIEC 2015 CENA: 1 ZŁ

MÓJ PRZYJACIEL JEST OSOBĄ NIEPEŁNOSPRAWNĄ

Bezpieczeństwo nie jest wszystkim,lecz bez bezpieczeństwa wszystko jest niczym.

(K. Neyman)

Społeczność Gimnazjum nr 21 uczestniczy w projekcie „Bezpieczna Szkoła” i realizuje program „Myślę bezpiecznie - żyję bezpiecznie”. W ramach programu 13 maja w naszej szkole zorganizowano imprezę integracyjną „Mój przyjaciel jest osobą niepełnosprawną”. Gośćmi spotkania byli uczniowie i nauczyciele z Ośrodka Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczego w Szczecinie. Wspólne zawody sportowe, warsztaty taneczne i plastyczne, muzyczne opowieści, ciekawe doświadczenia chemiczno-fizyczne, delektowanie się domowymi wypiekami a przede wszystkim życzliwość i fantastyczna postawa naszych wolontariuszy stworzyły niezwykły klimat spotkania. Piękna, p r z y j a z n a a t m o s f e r a s p r z y j a ł a p o c z u c i u s w o b o d y i bezpieczeństwa. Uśmiechy i radość na twarzach wszystkich obecnych były tego najszczerszym wyrazem. Niezwykłe, niecodzienne majowe spotkanie udowodniło po raz kolejny, że nasi gimnazjaliści są ludźmi z pasją i poczuciem odpowiedzialności za rówieśników żyjących w innym, co nie oznacza wcale gorszym świecie. Są pełni tolerancji, akceptacji dla odmienności, słabości drugiego człowieka i potrafią wyzwolić pozytywne emocje w nawiązywaniu wzajemnych kontaktów, bo przecież najpiękniejsze jest to, co w duszy nam gra.

Beata

CZERWIEC 20152

CZERWIEC 2015 3

TE NIEZAPOMNIANE WŁOSKIE CHWILE

Nie od dziś wiadomo, że podróże kształcą. Wierni tej starej prawdzie wyruszyliśmy w drogę, tym razem za cel naszej wyprawy obierając kolebkę renesansu, czyli słoneczną Italię. Mimo że kilkunastogodzinna jazda autokarem była męcząca, pełni entuzjazmu wybraliśmy się na spacer po magicznej Wenecji. Bogato zdobione zabytkowe budynki ukryte pomiędzy malowniczymi kanałami, gondolierzy w pasiastych ubraniach, setki mostów – wszystko to sprawiło, że z żalem opuszczaliśmy to niezwykłe miejsce. Ale już czekała na nas Ferrara, w której spędzaliśmy pierwszą noc. Kolejny dzień upłynął nam w Sienie. Przechadzając się wąskimi uliczkami, łatwo było przenieść się wyobraźnią do średniowiecza, bowiem wiele znakomicie zachowanych budynków pamięta XIII wiek. Toskańskie miasteczko można śmiało nazwać otwartym muzeum, z tą różnicą, że tutaj eksponatów można było dotknąć. Następne dwa dni spędziliśmy w Rzymie i Watykanie. To zdecydowanie zbyt mało czasu, by dokładnie zwiedzić choćby kilka najważniejszych i najciekawszych miejsc w Wiecznym Mieście. Zwłaszcza że Rzym zachwyca i zaskakuje co chwilę. Na każdym kroku napotykamy przepiękne place z fontannami i pomnikami, typowo włoskie kamienice, zdobione pałace, kościoły czy starożytne ruiny. A wszechobecne restauracje i kawiarnie zachęcają, aby przysiąść i podziwiać wszechobecne piękno, racząc się pizzą, pastą czy najpyszniejszymi na świecie lodami. Ostatnimi miejscowościami na trasie naszej włoskiej wyprawy były Asyż, Castel Gandolfo i Bolonia. Każde z tych miast niezwykłe, warte odwiedzenia i zapamiętania, choć zupełnie inne.

Szczecin przywitał nas deszczem i temperaturą niższą o kilkanaście stopni od tej, do której zdążyliśmy się przez tydzień przyzwyczaić. Pora wrócić do szkolnej ławki, poprawić oceny, uzupełnić zeszyty. I zacząć tęsknić za kolejną niezwykłą podróżą, po której zostaną nam setki zdjęć, godziny nagrań oraz niezapomniane wspomnienia na całe życie.

Marzenna

ROZWIJAMY SIĘ I CO DALEJ...

Współczesny świat nie jest taki sam jak ten, który był 100, 50 a nawet 20 lat temu. Każdego roku dokonujemy nowych odkryć, technologia się rozwija, medycyna jest skuteczniejsza w zwalczaniu chorób. Równocześnie na rynek wchodzą produkty, które mają ułatwiać nasze życie. Wisława Szymborska napisała w swym wierszu „Nieczytanie” o współczesnych ludziach „Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami". Kilkaset lat temu wiele chorób, które obecnie znamy były śmiertelne. Ludzie umierali na zapalenie płuc. Anatomia człowieka nie była zbyt dobrze znana przed XVI wiekiem. Gdy podjęto próby w kierunku leczenia ludzi nowymi niekonwencjonalnymi metodami odkryto wiele leków. Część z nich powstała przypadkowo, przykładem jest tu penicylina, antybiotyk. Wydłużyła się średnia długość życia, więc stwierdzenie, że żyjemy dłużej jest prawdziwe. W dzisiejszych czasach ludzie żyją w ciągłym biegu. Starają się zrobić wszystko szybko, a przez to mało dokładnie, lecz niektórzy nie skupiają się na czasie, a na dokładności. Człowiek zajmujący się budową rakiet kosmicznych musi wykonać swą pracę perfekcyjnie, a najmniejszy błąd decyduje o powodzeniu misji. Nie każdy wybiera taką pracę. Podróżnicy zwiedzający obce kraje chcą zgłębić kulturę, poznać zwyczaje tam panujące, a przy okazji zwiedzić jak najwięcej. Moim zdaniem stwierdzenie, że żyjemy „mniej dokładnie" nie odnosi się do wszystkich osób, bo jest wiele wyjątków od tej reguły. Zatem prawdziwość tego stwierdzenia zależy od punktu widzenia. W mojej ocenie rzeczywiście na co dzień żyjemy „mniej dokładnie i krótszymi zdaniami".

Coraz więcej ludzi zakłada swoje profile na portalach społecznościowych. Rozmowy tam prowadzone ograniczają się zazwyczaj do krótkiej wymiany zdań. Na szczęście zdarzają się rozmowy ciekawe, absorbujące, w których rozmówcy posługują się pięknymi rozbudowanymi zdaniami, bogatym słownictwem. Wiadomo przecież, że „granice mojego języka, są granicami mojego świata”. Podsumowując zebrane informacje mogę stwierdzić, że słowa „Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami" mają swe odzwierciedlenie w rzeczywistości, lecz nie każdy się z nimi w pełni zgodzi, toteż i ja nie zgadzam się z tym do końca.

Szymon

CICHO SZA! – PROJEKT UCZNIÓW KLASY 2B

25 kwietnia obchodziliśmy Międzynarodowy Dzień Świadomości Zagrożenia Hałasem. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) informuje, że ponad 80 milionów Europejczyków (20% całej populacji) jest narażona na hałas przekraczający 65dB. Zgodnie z normami opracowanymi przez Unię Europejską dopuszczalny poziom hałasu na terenie zabudowanym w godzinach od 6.00 do 22.00 to 60dB, a w nocy 50dB. Narażenie na nadmierny hałas prowadzi do rozwoju wielu chorób oraz może prowadzić do przedwczesnego zgonu. Szacuje się, że koszty spo łeczne i ekonomiczne związane z przekraczaniem dopuszczalnych norm hałasu wynoszą państwa Unii Europejskiej miliardy euro rocznie.

Statystyki są więc alarmujące!!!

Nic dziwnego, że mając świadomość zagrożenia hałasem postanowiliśmy sprawdzić, jaki jest jego poziom w naszej szkole. 24 i 27 kwietnia przeprowadziliśmy projekt, który zatytułowaliśmy Cicho sza!, jak na tę okoliczność przystało. Od rana w piątek dziewczęta z klasy 2B dekorowały uczniów i pracowników szkoły piktogramami, które zachęcały do zachowania ciszy.

Niektórzy uczniowie, wykorzystując swoje uzdolnienia artystyczne, wykonal i w łasne piktogramy. Ich prace wyeksponowaliśmy w głównym holu szkoły. Prezentacja multimedialna, wyświetlana podczas długiej przerwy, będąca swego rodzaju refleksją nad ciszą, ukazywała to zjawisko jako naturalną potrzebę człowieka. Poza tym wśród uczniów wszystkich klas przeprowadziliśmy też anonimową ankietę, aby uzyskać informacje, co sądzą na temat poziomu hałasu w naszej szkole. Następnie zweryfikowaliśmy tę wiedzę poprzez badania poziomu hałasu za pomocą specjalnego urządzenia udostępnionego nam przez Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Szczecinie. Wyniki badań, które przeprowadził Bartek Kalinowski, mówią same za siebie. Poziom 60dB przekroczono przy sali 217 i pokoju nauczycielskim oraz przy stołówce i sali 117. Głośno jest także podczas przerwy na korytarzu na parterze: 55-69dB. Na szczęście trochę ciszy można usłyszeć idąc po książkę do naszej biblioteki. Wnioski, które nam się nasunęły, są następujące - uczniowie zgodnie stwierdzają, że hałas utrudnia możliwość wypoczynku, ale o dziwo, odpowiadają także, że nie przeszkadza

im to i że tylko czasami mogłoby być ciszej. Blisko połowa badanych uważa, że podczas przerw zachowuje się cicho. Więc skąd ten hałas? Oto jest pytanie!

WYNIKI ANKIETY PRZEPROWADZONEJ WŚRÓD UCZNIÓW GIMNAZJUM NR 21 IM. ADAMA MICKIEWICZA W SZCZECINIE W RAMACH PROJEKTU CICHO SZA!

Joanna

CZERWIEC 20154

CZERWIEC 2015 5

CZY WARTO ZNAĆ JĘZYK ANGIELSKI I JAK SIĘ GO NAUCZYĆ?

Odpowiedź można znaleźć w sercu. Każdy z nas ma swoje cele i plany życiowe. Jest kilka zalet znajomości angielskiego.

• Mówiących po polsku jest ok. 0,04 mld. Około 1,5 mld ludzi już mówi po angielsku. Ponad miliard mieszkańców naszej planety uczy się angielskiego i liczba tych osób rośnie. Mniej więcej z co trzecią osobą na Ziemi będzie można za kilka lat porozmawiać – po angielsku.

• Większość filmów jest w języku angielskim – tłumaczenia tracą część przekazu. W oryginalne słyszymy każdego aktora i głos zgadza się z tym co widzimy, a w tłumaczeniu – lektor mówi za aktorów, nawet płci przeciwnej. Oglądanie filmów jest pełniejsze gdy wsłuchujemy się w aktorów. Zamiast podążać wzrokiem do napisów tłumaczących, co aktorzy mówią, przyjemniej jest skupić się w pełni na oglądaniu akcji.

• Większość stron internetowych jest po angielsku – te najaktualniejsze i najcenniejsze są w oryginale.

Jak dobrze uczyć się angielskiego?• Nauczmy się podstawowych słów, takich jak: yes, no, I don't

know, I don't understand, What does it mean?, Hi, Goodbye, Thank you.

• Dobrze jest obracać się w towarzystwie ludzi mówiących po angielsku. Innym świetnym sposobem jest oglądanie filmów w języku angielskim. W czasie oglądania nie martwmy się, że

nie zrozumiemy wszystkich słów, spróbujmy odgadywać ich znaczenie z kontekstu, mowy ciała aktorów, intonacji głosu.

• Nie wkuwajmy dokładnie wszystkich zasad gramatyki – dziecko, ucząc się języka, intuicyjnie przyswaja jego zasady, my też tak możemy do pewnego stopnia. Reguły gramatyki warto znać, bo wtedy szybciej „załapiemy" język. Reguły gramatyczne nie mogą być celem samym w sobie.

• Podczas mówienia w języku angielskim: mówmy powoli i starannie.

• Starajmy się zacząć używać angielskiego aktywnie – podczas spisywania swoich notatek, pisania bloga, itp. Nie martwmy się o pomyłki; na ile to możliwe, używajmy jednak programu, który będzie sprawdzał poprawność pisowni.

Ot, cały sekret. Sekret polega na tym, że sekretu nie ma – jest chęć do zrobienia czegoś i wykonanie pierwszego kroku. Można szukać magicznych metod, kupować drogie kursy, książki i inne substytuty, jeździć potem przez pół miasta. A można też przełamać się i na spokojnie zacząć się w końcu uczyć – darmowych materiałów do nauki jest sporo.

Kasia 2b

KWIATEK

Piękna młoda Stokrotka popatrzyła jeszcze raz na Bratki, kwiaty, które są cudnie ubarwione i zawsze trzymają się w grupach. Bratki uwielbiają rozmawiać, ale tylko z kwiatami podobnymi do nich. Stokrotka westchnęła. Dobrze wiedziała, że Bratki nie chciałyby rozmawiać z małą i według nich pospolitą Stokrotką. A ona miała niewielu przyjaciół. Była to pani Tulipan która bardzo lubiła malować. Muchołapka, która pomagała innym roślinom w walce z owadami. Storczyk, który uwielbiał czytać książki i była bardzo mądry. Rozśpiewana Paproć, jedna z pierwszych roślin w domu. Stokrotka całkiem niedawno poznała równ ież pan ią Jab łoń , k tó ra jes t d rzewem i by ła najprawdopodobniej pierwszą rośliną w tym ogrodzie. Mały kwiatek uwielbiał spędzać czas z innymi, lecz ostatnio znowu kwiaty zaczęły się kłócić. Jedna z grupy Bratków zaczęła dyskutować o tym, że panie Tulipan oraz Paproć śpiewają, gdy one zaczynają rozmowę. Stokrotka bardzo nie lubi, kiedy obok niej ktoś się kłóci, dlatego postanowiła pójść nad staw, żeby spotkać Lilie Wodne. Lilie Wodne są bardzo nieśmiałe, dlatego nikt prawie

ich nie zna tak dobrze jak Stokrotka. Lubiła ona czuć wiosenne i letnie promyki słońca. Jesienią i zimą chowała się do domu, a tam spędzała czas na rozmowach i czytaniu książek razem ze Storczykami. Maleńki kwiat kochał ten swój domowy zakątek.

Gabi

CZERWIEC 20156

POLSKA GRA!

W tym roku nareszcie będzie można zagrać w tak długo wyczekiwanego przez graczy na całym świecie „Wiedźmina 3: Dziki Gon". Kolejna ods łona wiedźmina zawojuje na ogólnoświatowym rynku gier komputerowych dopiero 19 maja, ale i tak twórcy udostępnili na tyle dużo informacji, że mogę się troszkę rozpisać. Sama gra oparta jest na niesamowitej sadze Andrzeja Sapkowskiego, w której to wiedźmin Geralt poszukuje swojego przeznaczenia, a dokładniej dziewczyny o imieniu Ciri, która w zależności od tego, czy wiedźmin ją odnajdzie, czy też nie, może zniszczyć lub uratować świat. Mimo że saga zawiera sześć tomów, twórcy gry zapewniają, że głębsza znajomość tej lektury wcale nie jest wymagana (chociaż jej przeczytanie w pewnym sensie ułatwi nam rozgrywkę). Niestety smutną wiadomością dla typowego Jana Kowalskiego jest to, że gra wymaga naprawdę dużo. Potrzebny jest bardzo silny procesor i karta graficzna, pojemny dysk twardy oraz sporo pamięć RAM. Przejdźmy troszkę do fabuły. Wiedźmin po raz kolejny zgubił Ciri, jak i Yennefer (swoją jedyną miłość), więc znów rusza na poszukiwania najważniejszych kobiet w swoim życiu. Po drodze czyha na niego wiele niebezpieczeństw: różnego rodzaju potwory, bandyci a nawet małe miłostki. Cały czas po piętach Geralta depcze Dziki Gon (armia istot nie z tego świata, która sieje wyłącznie zniszczenie). Czy wiedźminowi uda się wykonać swoją życiową misję, tego nie wie nikt.

Gra oferuje ponad sto godzin rozgrywki. Nigdy nie będziemy się nudzić, cały czas są do wykonania jakieś wiedźmińskie zlecenia (zabijanie potworów) i inne poboczne misje, w których pomożemy ludziom lub też skrócimy czyjś marny żywot.Świat gry będzie niesamowicie wielki, ponoć, aby objechać całą krainę gry na koniu, potrzeba ok. 3-4 godzin. Mimo że gra nie zawitała jeszcze na sklepowych półkach, to już została jedną z najbardziej nagradzanych gier na świecie. „Wiedźmin 3: Dziki Gon" otrzymał ponad dwieście nagród, z czego jedna za najlepszą grę roku 2014 i 2015, za niezwykły pomysł na fabułę gry i za fantastycznie (prawie) realistyczną grafikę.

Bartek

DEATHPOOL

Deathpool jest jedną z postaci komiksowych z uniwersum Marvela. Jest on dobrze wyszkolonym najemnikiem, który potrafi zabić wszystko co się rusza, bez żadnych wyrzutów sumienia. Urodził się on w Kanadzie, a jego imieniem było „Wade Wilson'. Pomimo tego że nie wiadomo wiele o jego dzieciństwie, wiemy, że było ono trudne. Nie poznał on nigdy ojca, a matka lubiła się nad nim wyżywać, ale pomimo tego Wade zdołał dostać się na Uniwersytet w Calgary, gdzie poznał Mercedes. Wzięli ze sobą ślub i postanowili zamieszkać w górach, w ciszy i spokoju. Pewnego dnia, na spacerze zobaczyli, że półżywy mężczyzna dryfuje z nurtem morskim. Tym mężczyzną był przyszły nemezis Deathpoola „T-rey'', który w zamian za pomoc zabił Mercedes i ciężko ranił Wade. Pragnąc zemsty, stał się on najemnikiem, by pewnego dnia zemścić się na mordercy swojej żony. Niestety, jego nowa kariera nie trwała zbyt długo, gdyż zdiagnozowano u niego raka. Nie miał nic do stracenia, więc postanowił dołączyć do programu „Weapon X'', w którym naukowcy przeprowadzali na nim dziwne doświadczenia. Jednakże doktor Killbrew i jego zespół przeliczyli się. Nie udało się stworzyć kolejnego Wolverine'a, Mavericka czy Sabretootha. Proces transferu sztucznego czynnika regeneracyjnego pokrył całą skórę i twarz Wade'a okropnymi bliznami. Program spisał Wilsona na straty i wysłał go do więzienia dla nieudanych eksperymentów. Po krótkim załamaniu spowodowanym groteskowym wyglądem, Wade zbiegł. Stojąc przed płonącym więzieniem, wymyślił dla siebie pseudonim - Deathpool.

Kajtek

CZERWIEC 2015 7

PRZEZ PASJE DO UZALEŻNIENIA

Uza leżn ien ia różne j maśc i za lewa ją nasze społeczeństwo od wielu lat. Skłonności do uzależnień możemy otrzymać w genach po naszych przodkach. Przykładowo, nasz pradziadek wciągnął się w hazard, był w swoim żywiole. Jego prawnuk może mieć tę samą skłonność. Psychika człowieka jest jedną wielką zagadką, trudną do zrozumienia, ale także bardzo go potrzebującą. Można wymienić miliony przykładów uzależnień, zaczynając od tych, które spotykamy na co dzień, a kończąc na zupełnie nietypowych. Nałogi dzielimy na trzy grupy:

Podane w powyższej tabelce rodzaje uzależnień i ich przykłady pojawiają się najczęściej. Nałogi fizyczne charakteryzują się silnym pociągiem do zażywania jakiejś substancji, bez względu na negatywne skutki zdrowotne, społeczne. Zmieniają one sposób postrzegania świata, często też pomagają stworzyć własny w naszej wyobraźni. Uzależnienia psychiczne pojawiają się, gdy nawet najzwyklejsza czynność sprawia nam wielką przyjemność i zaczynamy ją powtarzać coraz częściej, regularnie. Możemy zaliczyć tutaj manię zakupów, jedzenia, pracy. Nawyk społeczny pojawia się wtedy, gdy dla osoby lub grupy osób chcemy zrobić dosłownie każdą rzecz. Najczęściej czynnikiem prowadzącym do tego uzależnienia jest pragnienie akceptacji przez daną grupę. Człowiek taki może sięgnąć po środki uzależniające fizycznie, jeśli grono, w którym chce się znaleźć, tego wymaga. Przyjemność , którą czerpal iśmy na począ tku przekształca się w nawyk. Fazy uzależnień są następujące:

Najczęstszymi objawami osoby uzależnionej są: - silna potrzeba lub nawet przymus do używania środka uzależniającego. Utrata samokontroli w używaniu tych środków – nie potrafi przerwać, ciągle zwiększa dawkę, traci kontrolę nad dawkami - zażywanie środka mimo wyraźnych szkód fizycznych, psychicznych oraz społecznych

Najważniejsze sposoby przeciwdziałania uzależnieniom to: - umiejętność asertywnego odmawiania i opierania się nałogom- rozmowa z drugim człowiekiem bywa dobrym lekarstwem w kłopotach. Pamiętaj, że narkotyki i alkohol to nie sposób na problemy. W przypadku jakichkolwiek trudności w życiu zwróć się o pomoc do bliskiej ci osoby- spędzanie wolnego czasu na rozwijaniu swoich zainteresowań i hobby

- uczestnictwo w różnego rodzaju prelekcjach organizowanych na terenie szkoły i w twoim mieście. W naszym środowisku możemy zauważyć wiele uzależnień, nasza najbliższa rodzina, każdy ma jakiś nawyk. Przykładowo moja ciocia uwielbia perfumy. Szafki, które przeznaczyła do ich przechowywania, są zapełnione po brzegi. Każde jej wyjście z domu do sklepu kończy się zakupem nowego zapachu, w większości nigdy nie użytego, ale sama świadomość posiadania go jest dla niej budująca. Dla większości ludzi takie przyzwyczajenie jest dziwne, ale dla mojej cioci jest czymś zupełnie normalnym. Ludzie uzależnieni często nie dostrzegają złych stron swojego zachowania. Przykładem tego było wspomniane wyżej kupowanie perfum. Mimo wszystko jest to lepsze od zażywania narkotyków. Każda rzecz, którą lubimy robić, może uzależnić. Trzeba uważać! Uzależnionym ludziom należy pomóc zanim będzie za późno, a nałóg będzie rósł w siłę.

Sylwia

CZERWIEC 20158

REDAKCJA

Zdjęcia - organizatorzy imprezGrafika - Radek Olczyk

Projekt okładki, skład i druk - Radek Olczyk

Redaktorzy: Szymon Aplewicz, Kajtek Grzelczak, Ewelina Hencel, p. Beata Jasinska, Bartek Kalinowski, Sylwia Kozłowska,

p. Joanna Możdżyńska, p. Marzenna Szulcł

Opiekun: p. Anna Tchoryk

NA WAKACJECarpe diem. Uczyńcie Wasze życie niezwykłym.

Trwa wielka sztuka, a Ty możesz dopisać swój wers.