Cechy teatru elżbietańskiego

W Anglii, za panowania królowej Elżbiety I (1558 –1603) rozwinęła się nowa forma teatru, która już we wczesnych latach XVII stulecia zyskała niespotykaną dotychczas popularność. Na cześć królowej nazywamy dziś ten okres erą dramatu elżbietańskiego.

Cechy dramatu elżbietańskiego

Dramat angielski w owym czasie był czymś wyjątkowym. U źródeł jego powstania leżały kluczowe zmiany w spojrzeniu na teatr. Przede wszystkim przestał być on nośnikiem idei chrześcijańskich.

Wpływ renesansu i humanizmu rozwijającego się w całej Europie

Spór pomiędzy Henrykiem VIII a papieżem, Anglia przechodzi na protestantyzm

Henryk VIII w ustawie do parlamentu z 1543 roku zakazuje interpretację Pisma Świętego

Sztuki świeckie praktycznie wypierają

dotychczasowe religijne misteria

Najwybitniejsi dramatopisarze w teatrze elżbietańskim

Oryginalne sztuki były pisane przez autorów znanych z imienia i nazwiska. Nie upłynęło dziesięć lat od powstania pierwszego teatru, a już Christopher Marlowe napisał swoje słynne tragedie: Tamburlaine oraz Tragiczne dzieje doktora Faustusa.

William Shakespeare

Tematyka dramatów – zwierciadło i streszczona żywa kronika czasu Hamlet

• odkrywanie nowych światów, gdzie czekały „kopalnie złota, drogocenne substancje i rzadkie minerały” oraz wyobrażenia tego, co „od bieguna antarktycznego aż po Wschód” czekało jeszcze na podbój Tamburlaine Ch. Marlowe

• historie o bohaterach historii ojczystej. Shakespeare i inni autorzy inspirują się tematami i motywami z przeszłości w swoich dramatach historycznych

• wpływ wzorców antycznych – Tytus Andronicus Shakspeare’a inspirowany Seneką, dialogi miłosne Romea i Julii wykazują wpływy Petrarki, Marlowe parafrazuje Muzajosa w poemacie Hero and Leander

Królewska władza kontrolna – mistrz ceremonii

Sztuki przeznaczone do wystawienia należało najpierw przedstawić mistrzowi ceremonii (Master of the Revels), któremu podlegał Urząd Rozrywek Dworskich (Revels Office). Działaniem cenzury objęty został repertuar wszystkich teatrów publicznych.

Budynek teatru elżbietańskiego

Aktorzy, kostiumy i scenografia• Za czasów elżbietańskich pojawili się już zawodowi

aktorzy.• Brak scenografii, ograniczonej do drobnych rekwizytów –

np. gałąź symbolizuje las, łóżko wskazuje, że akcja dzieje się w sypialni…

• Skromność zewnętrznej oprawy była wynagradzana widzom przepychem renesansowych kostiumów.

Zakochany Szekspir – projekcja fragmentu filmu

01:28 – 01:42