Nasze miasto

Bolesławiec Leży w południowo-zachodniej

części Polski.

W środkowym biegu rzeki Bóbr.

Na północ od miasta znajdują się Bory Dolnośląskie.

W pobliżu są także granice z Niemcami i Czechami.

Znany jest z wyrobów ceramicznych.

Miasto posiada bardzo dobrze zachowaną średniowieczną siatkę ulic.

RynekRynek - Ratusz Miejski- Ratusz Miejski Centralnym punktem Rynku jest Ratusz

Miejski, odbudowany po zniszczeniach w

1522 r. przez architekta Wendela Roskopfa.

Po wielu przebudowach i renowacjach ratusz

w 1776 r. uzyskał dzisiejszy kształt.

Jest to budynek trzykondygnacyjny, złożony z

dwóch prostopadłych skrzydeł nakrytych

łamanymi dachami dwuspadowymi, z wieżą

w północno-wschodnim narożniku,

zwieńczoną barokowym hełmem  z latarnią.

Wokół strzelistej wieży z przybudówkami

znajduje się najstarsza część ratusza.

Najpiękniejszym miejscem jest sala ze

sklepieniami późnogotyckimi z 1530 r. -

obecny Pałac Ślubów, obok którego zachowały

się dwa portale późnorenesansowe z 1572 i

1580 r.

Rynek - legenda Na ścianie wschodniej, obok tablic upamiętniających

daty renowacji, jest wmurowana płaskorzeźba

odsłonięta w 1913 r., na setną rocznicę bitwy narodów

pod Lipskiem. Przedstawia scenę, w której Pani Bonin

rozbraja francuskiego generała Bruna.

Według legendy, ta dzielna bolesławianka dokonała

bohaterskiego czynu w czasie wojen napoleońskich.

Mając zaledwie 26 lat, przyczyniła się do wzięcia w

niewolę francuskiego generała le Brun. Zimą 1807 r.

Rosalie von Bonin wyruszyła do księcia pszczyńskiego,

by poinformować go o możliwości zdobycia francuskiej

kasy wojskowej. Książę przydzielił jej 70 kawalerzystów

pod dowództwem poruczników Schradera i Fischera. 10

lutego 1807 r., zanim przybyły francuskie oddziały,

bolesławianka powróciła do Bolesławca i wraz z

kilkoma kawalerzystami pojmała stacjonującego w

mieście generała le Brun, przejmując znajdującą się

przy nim kasę wojskową z 70 tysiącami talarów.

Kamieniczki Rynek Starego Miasta, otoczony

kamieniczkami zbudowanymi w stylu późnego gotyku, renesansu, baroku (kamieniczka obok Bramy Kutuzowa) stanowi piękną zamkniętą całość. Zwracają uwagę zwłaszcza dwie kamienice:

Rynek nr 29, kawiarnia „Pod Złotym Aniołem” - Renesansową elewację zdobi rokokowa płaskorzeźba przedstawiająca anioła, z wykutą datą 1776.

Rynek nr 28 - obecnie księgarnia „Agora” - Barokowa kamienica, w której urodził się znany badacz i podróżnik K. F. Appun.

Sanktuarium Maryjne Nieodłączną częścią Starego Miasta

jest Sanktuarium Maryjne - Kościół p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i św. Mikołaja z pięknym barokowym wystrojem, ołtarzem, amboną, chrzcielnicą, rzeźbami Jerzego Leonarda Webera.

Obecny, późnogotycki kształt uzyskał w roku 1492. W roku 1928 dobudowano doń wieżę zakończoną ozdobnym hełmem.

Barokową Bramą Prochowskiego z 1724 roku wchodzimy na Plac Kościelny.

Sanktuarium

Wokół Kościoła stoją barokowe

rzeźby Jerzego Leonarda Webera,

a wewnątrz znajduje się piękny

ołtarz tegoż twórcy z lat 1723-25.

Barokowy wystrój kościoła jest

dziełem osiadłego w Bolesławcu

włoskiego malarza i rzeźbiarza

Giulio Simonetiego.

Mury obronne Mury obronne, zbudowane z

kamienia w 1316 r., rozbudowane zostały w latach 1479-1480, a ok. 1555 r. powiększone o drugi pierścień otaczający miasto. Rozdzielały je trzy bramy miejskie oraz szereg baszt - kwadratowych w pasie wewnętrznym a półkolistych w zewnętrznym.

Mury rozebrano w czasie wojen napoleońskich w r. 1813. Zachowały się jednak liczne fragmenty częściowo odrestaurowane, często wkomponowane w nowszą zabudowę, przydają miastu wyjątkowego uroku.

Pomnik Kutuzowa

Idąc dalej obok murów obronnych dochodzimy do pomnika Kutuzowa, pogromcy Francuzów w kampanii napoleońskiej, który zmarł właśnie w Bolesławcu.

Obiekt ten postawiono na polecenie króla Prus Fryderyka Wilhelma III. Zaprojektowany przez wybitnego architekta Karola Fryderyka Schinkla, początkowo stojący w Rynku, na obecne miejsce został przeniesiony w 1893 r.

Filia Muzeum Ceramiki

U wylotu ulicy Kutuzowa znajdowała się druga brama miejska zwana Mikołajską.

Po lewej stronie (patrząc w kierunku Rynku), stoi budynek, w którym w 1813 r. zmarł Michaił Kutuzow i w którym mieściło się muzeum jego imienia.

Obecnie znajduje się tu Filia Muzeum Ceramiki.

Plac Zamkowy Ulicą 1 Maja docieramy do placu

Zamkowego. W tym miejscu stał zamek książęcy. Na początku XVII w. zamek został wykupiony przez miasto i przez pewien czas pełnił funkcję domu modlitw protestantów. Po wielkim pożarze i zniszczeniu przez wojska szwedzkie, w 1642 roku, przez ponad sto lat pozostawał ruiną. W latach I752 -1756 skromną świątynię na planie prostokąta.

Kościół p.w. MB Nieustającej Pomocy jest budowlą jednonawową z balkonami o formach późnobarokowych. Imponującą, neogotycką wieżę dobudował bolesławiecki architekt Engelhart Gansel w latach 1834 - 35. Zniszczony w 1945 r., został odbudowany w latach 1969-1970. Obok kościoła znajduje się mała barokowa kapliczka z rokokowym kartuszem.

Zespół kąpielisk miejskich Z placu Zamkowego, ulicą Partyzantów

dochodzimy do ulicy Bolesława Prusa.

Tutaj znajdowała się trzecia brama

miejska zwana Dolną. Po prawej stronie

stoi najstarsza zachowana sala

gimnastyczna Bolesławca, która należała

do dawnego gimnazjum dla dziewcząt.

Mijając zespół kąpielisk miejskich,

wmontowany w jedną ze starych baszt

obronnych, dochodzimy do ulicy Armii

Krajowej. U jej wylotu w kierunku rynku

znajduje się fragment budynku dawnego

klasztoru Dominikanów z lat 1670-1676 z

zachowanymi wewnątrz fragmentami

późnobarokowych sklepień. Obecnie

mieści się tutaj Urząd Gminy.

Teatr

Za klasztorem stoi neorenesansowa

bryła budynku dawnego arsenału

miejskiego z roku 1822

przebudowanego w roku 1886 na teatr

miejski o formach klasycystycznych. Była

to znacząca scena teatralna na Śląsku i

wielu późniejszych znanych aktorów

niemieckich informuje w swoich

życiorysach o pierwszych krokach

scenicznych w tym właśnie teatrze. 

Wiadukt Za siedzibą sądu rozciąga się niewielki

park, który zaprowadzi nas do wizytówki

Bolesławca – 450 -metrowego wiaduktu

kolejowego z ciosanych kamieni,

zaliczanego do najciekawszych zabytków

techniki w tej części Europy. Wzniesiono

go w latach 1844-46, a uroczystego

otwarcia dokonał w 1851 r. król pruski

Fryderyk Wilhelm III, co upamiętnia

tablica wmurowana w jedno z w starą

basztę obronnąprzęseł wiaduktu.

Ulicą Sądową dochodzimy do ulicy A.

Mickiewicza, przy której znajduje się

budynek Muzeum Ceramiki z roku 1908

wkomponowany .

Muzeum Ceramiki

Muzeum Ceramiki - jedno

z nielicznych w Europie jest

kolejną atrakcją naszego

miasta. Zwiedzającym

udostępniono okazałe zbiory

kamionki bolesławieckiej oraz

kilkadziesiąt przykładów

zabytkowej kamionki z

Niemiec, Austrii, Czech,

Holandii i Anglii. Oprócz

stałych ekspozycji, muzeum

organizuje wystawy czasowe

o różnorodnej tematyce.

Źródła

Wykorzystane źródła: Bober A., Matoryn K., Matoryn G.: Śladami słynnych Europejczyków. Szlaki piesze w

Bolesławcu. Bolesławiec 2006. Bolesławiec. Zarys monografii miasta/pod red. T. Bugaja i K. Matwijowskiego.

Bolesławiec-Wrocław 2001. Olczak M., Moniatowicz J.: Bolesławiec. Przewodnik historyczny. Jelenia Góra-

Bolesławiec 2000. Polanica G., Wędzina D.: Bolesławieckie planty. Przewodnik dydaktyczny - ścieżka

piesza. Bolesławiec 1998. Strona Urzędu Miasta: http://www.um.boleslawiec.pl/