Edward Jenner urodził się w 1749 roku w Wielkiej Brytanii. Jako

mały chłopiec, Edward interesował się przedmiotami ścisłymi i

przyrodą i godzinami przesiadywał nad brzegiem rzeki Severn

(najdłuższej rzeki Wielkiej Brytanii) szukając skamielin. W 1770

roku, w wieku 21 lat, rozpoczął studia lekarskie w Londynie. Dwa

lata później Edward rozpoczął praktykę lekarską w swoim

rodzinnym miasteczku Berkeley.

W tym czasie przerażenie budziła choroba zwana ospą prawdziwą.

Objawami choroby była ostra wysypka pozostawiająca szpecące blizny.

Choroba prowadziła czasami nawet do śmierci! Jako lekarz Edward

Jenner wysłuchiwał opinii wieśniaków, nt. tej choroby. Wierzyli oni, że

osoby, które wcześniej przeszły łagodniejszą chorobę, zwaną ospą

krowianką (źródłem zarażenia były krowy), znacznie łagodniej

przechodziły później ospę prawdziwą.

Jenner postanowił przeprowadzić eksperyment, który miał sprawdzić,

czy to co mówią wieśniacy jest prawdą. W 1796 do Jenner’a zgłosiła się

dojarka krów – Sara Nelmes z objawami wysypki krowianki na ręce.

Jenner zebrał trochę ropnej wydzieliny z wysypki na ręce Sary.

Następnie wtarł niewielką ilość tej wydzieliny na rękę 8-letniego chłopca

(James’a Phipps’a) – syna ogrodnika. James zachorował

na krowiankę, ale wkrótce wyzdrowiał.

Następnie Jenner pobrał wydzielinę ropną od osoby zakażnoej ospą

prawdziwą I wtarł w rękę James’a. Podejrzenia Jenner’a były słuszne. U

James’a pojawiła się wysypka, ale nie zachorował na ospę wietrzną.

Odkrycie Jenner'a nazwano szczepieniem (ang. vaccination od

łacińskiego słowa: vacca, czyli krowa). Jenner następnie zaszczepił

wszystkie dzieci w okolicy: podając wirusa krowianki zapobiegał

rozwojowi groźniejszej ospy prawdziwej.